ชีต้าร์ล่าหัวใจ
เมื่อหัวใจของชายหนุ่มยังดิ้นไม่หยุด และไม่ยอมหยุดที่เธอ ดังนั้นนางเสือสาวชีต้าร์จึงต้อล่าหัวใจของเขามาให้เป้นของเธอ
Tags: รักคือชนะ

ตอน: ตอน ชำระแค้นยกหนึ่ง


ท่าน คีรียา อภิรักษ์ และตนัยต่างให้ความสนใจกับอ่างน้ำซึ่งใส่จนเต็มมีเหรียญเงินวางก้นอ่าง
“ไหนลองทำให้ดูซิชีตาร์” คีรีสั่งลูกสาวถึงวิชาการที่พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอน
“พ่อก็ ความนี้ลับหนักหนา” เจ้าตัวไม่อยากเปิดเผยหากขัดคำบัญชาไม่ได้
“แต่หนูก็เอาไปใช้บ่อย ๆ”คุณพ่อไม่ยอม
“สนุกเท่านั้น” ลูกสาวเสียงอ่อย “เขาอยากแอ็คมาก แต่ตาร์ไม่ได้ล้วงเงินมาใช้สักนิด”
“อย่าโยกโย้แม่นักแซ็งค์ เอ้าบอกวิธีมาซะ”
ชีตาร์ยิ้มนิด ๆ ค่อย ๆ เอ่ยมือขวาเริ่มทำการสาธิตทั้งการกระทำและบอกเล่า
“ถ้าหยิบเงินโดยน้ำกระเพื่อมน้อยถึงไม่กระเพื่อมเลยก็สำเร็จแล้วละ” ทุกคนต่างคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่มือคนทั้งมือจะลงไปก้นอ่างโดยไม่ทำให้น้ำกระเพื่อมเลย
แต่เมื่อชีตาร์สาธิตด้วยการแตะปลายมือลงไปในอ่างน้ำ ทุกคนที่รอชมต่างพยักหน้ายอมรับในความมือเบาและเร็วมากของชีตาร์ที่สามารถ ทำให้ กระเพื่อมนิดแล้วเรียบ เมื่อเอามือพ้นน้ำแล้ว
ต่อมามือขวาวางเหรียญโชว์ซึ่งหยิบมาจากก้นอ่าง มือซ้ายวางกระเป๋าเงินของบิดาซึ่งนั่งลุ้นอยู่ใกล้ลูกสาว ท่านคีรี
ตกใจคลำกระเป๋าหลังตามสัญชาตญาณ
“เฮ้ย ไอ้ต้าอะไรกันลูก”
“ฮะฮะ” ลูกสาวหัวเราะคิกคัก อภิรักษ์รีบถามด้วยความสนใจ
“ทำไมคุณพ่อไม่รู้ตัวเล่าครับ”
“นั่นสิ ยุกยิกนิดเดียวเท่านั้น” ผู้การสารภาพ
ชีตาร์ลุกขึ้นยืนเอ่ยว่า
“ทุกท่านทั้งหลายกฎของนักแซ็งค์คือต้องให้คนที่เราฉกของสนใจทางอื่นมากที่สุด แล้วเขาจะไม่สนใจอะไรที่
ยุกยิกเลย อย่างเมื่อครู่นี้ คุณพ่อมัวแต่สนใจอ่างใช่มั้ยคะ อ่างอีหนู”
“ของชอบเขาล่ะ” คิริยาว่า สามีเลยเกทับ
“ลงด้วยกันนั่นละคุณนาย”
สมาชิกมีความสุขด้วยการหยอกเย้าต่อกัน
ตนัยอยากมีครอบครัวอย่างท่านคีรี ครอบครัวในฝัน
เพราะถ้าพวกท่านไม่ไปเที่ยวกันยกครัว ชีตาร์กับอภิรักษ์ก็ชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน วันนี้สองพี่น้องขับรถของตองไปเที่ยวด้วยกัน โดยที่ชีตาร์บ่นว่า
“เครื่องสำอางพี่โดนอีตาหมวดบ้าทำแตกหมด ถ้ารู้ล่วงหน้าพี่ไม่คืนเงินให้หรอก”
“กรรมตามทันอย่าคิดมาพี่ตาร์”
“แกนี่ใกล้ย่าทวดมากเลยนะ ซาบซึ้งเรื่องเวรกรรมพอกันเลย”
อภิรักษ์ยิ้มสวยไม่ตอบคำ

ที่ห้างสรรพสินค้าย่านคนรวย
นุชจรียังคงเลิศหรูในชุดไหมสายเดี่ยว เดินช็อปปิ้งกับเพื่อนไฮโซคู่หู สินค้าที่ซื้อแต่ละชิ้นแต่ละอย่างล้วนแบนเนม
วิภาวีสวมชุดขาวร่างอรชรดูบอบบางดังเด็กสาวแรกรุ่น กำลังเลือกซื้อเสื้อสปอร์ตให้บังเอิญหยิบชุดเดียวกับนุชจรีซึ่งคู่หูแจ้งว่าวิภาวีคือคู่ควงคนใหม่ ความอิจฉาริษยาพุ่งสุดขีดจึงจงใจมาหาเรื่อง
“เสียมารยาทจริง” เธอว่า
วิภาวีถอยง่าย ๆ ไม่อยากมีเรื่องจึงเดินเลี่ยงหากนุชจรีไม่ยอมจบ เดินเข้าไปกดเท้ากับเท้าที่สวมรองเท้าราคาแพงหากเบาบาง
“โอ๊ย” หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ จนใครต่อใครในที่ใกล้เหตุการณ์หันไปมอง

อภิรักษ์และชีตาร์อยู่ใกล้สุดกำลังดูเสื้อผ้าในร้านเดียวกัน
“ยายบ้าพยายามของตาหมวดนั่น”
“ใครพยศครับ คนที่ไปดูหนังหรือ” น้องชายย้อนถามที่เขาเห็นคืออีกฝ่ายเรียบร้อยและกำลังถูกแกล้งจากสาวรูปร่างอวบอัดตัวใหญ่กว่า
“อีนั่นต่างหาก” ชีตาร์จิกกระหม่อมเรียกจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามทำให้ชีตาร์อยากเป็นผู้ร่วมเหตุการณ์ อภิรักษ์ฉวยแขนพี่สาวทักท้วง หากเธอดึงกลับ
“นายเห็นว่าคนที่ถูกรังแกสวยสมกับนายหรือไงตอง”
พี่สาวคิดได้อย่างไรเขาไม่รู้แต่ทำให้สำรวจอีกครั้ง ร่างบอบบางกำลังถูกรังแกถูกผลักไสจนถลา บาหน้าหวานละมุนน้ำตาร่วงเมื่อถูกผลักไสด่าทอจนอับอายผู้คน เขาเป็นผู้ชายซึ่งไม่รู้จักพวกเธอเลยสักคน แค่พี่สาวก็คงพอ ชีตาร์พาร่างสูงไม่รู้จักหลบไปทางหนึ่ง นุชจรีแผดเสียง
“นังโง่ เซ่อซ่าไม่ดูคน ไป๊ไปเดินแถวแบกะดินโน่นไป๊”
หญิงสาวผู้เป็นผู้ดี และไม่เคยโดนกิริยายหยาบกระด้างขนาดนี้ ทำให้วิภาวีขายหน้าด้วยความอับอายยิ่ง เธอป้ายน้ำตาทิ้งราวเด็ก ๆ หมุนกายจะหนีห่าง แต่นุชจรีไม่ปล่อยจะฉวยคว้าแขนอีกฝ่ายเข้ามาทำร้ายให้สมใจ แต่แล้วนุชจรีเองที่เป็นฝ่ายกระเด็นไปอีกทางหนึ่ง จากแรงกระแทกของเสียงชีตาร์สาวร่างสูงผมยาวรุ่ยร่าย
“ว้าย” นุชจรีกรีดร้องลั่น
เมื่อตั้งหลักได้ และเห็นคนเข้ามาสอดว่าเป็นใคร จึงตวาดชีตาร์โดยมีเพื่อนวายร้ายช่วยรุม ขณะที่วิภาวีผู้ถูกรังแกรีบเดินไปแอบมองอีกที่หนึ่ง ขณะที่อภิรักษ์แอบมองอีกทาง
“อีบ้า ไม่ดูตาม้าตาเรือเซ่อซ่ามาชนเพื่อนฉัน”
“ใช่อีกระจอก” นุชจรีรุม
“หน็อยจะรุมหรือไง เจ้าข้าเอ๊ยดูผู้หญิงสองคนนี้เร็ว”ชีตาร์ตะโกนราวกับชวนคนมาดูปาหี่ ซึ่งชายหญิงกลุ่มใหญ่พากันมารุมมองจริงเสียด้วย ชีตาร์ร้องแรกแหกกะเธอประจานนุชจรีและมิเชลต่อไปว่า
“ดูเลยเจ้าค่าเอ๊ย คนหน้าตาดี้ดีแต่มารุมคนไม่มีทางสู้ มารุมผู้หญิงตัวคนเดียวช่วยทีเถอะเจ้าข้า”
นางเสือสาวหาพวกได้เยอะเพราะผู้คนต่างมามุงดูนุชจรีและเพื่อนเหมือนมองตัวประหลาดหากร่างสูงของนายตำรวจในชุดลำลองซึ่งเข้ามามุงดูด้วยความสนใจ และได้เห็นคู่กรณีเขาตกใจและคาดการณ์ได้ ชีตาร์เป็นคนหาเรื่อง
“อะไรกันนุช”
“พี่กวางขา” นุชจรีผวาเขากอดชายหนุ่มเป็นที่พึ่ง
วิภาวีเบือนหน้าหนีจากภาพบาดใจ เธอหันกายจาก แต่ความเสียใจทำให้เกิดขาอ่อนขึงทำให้สะดุดขาตัวเองจะล้มโชคดีที่อภิรักษ์โผเข้าไปรับได้ทัน
“ระวังครับคุณ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยเสียงแผ่วแทบไม่ลอดริมฝีปาก อะไรหนอทำให้อภิรักษ์กอดเธอไม่ปล่อย“ขอโทษค่ะ เอ่อฉันยืนได้แล้วค่ะ”
“เอ่อครับ ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจ” เธอยิ้มทั้งน้ำตาเอ่อคลอก่อนจะจากไปอย่างรวดเร็ว อภิรักษ์อยากตามส่งถ้าไม่ได้ยินการทะเลาะเบาะแว้ง ลั่น ๆ ระหว่างชายหญิงคู่หนึ่งตามมา
“คุณมันร้ายกาจจริง ๆ เลยนะ ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้ในสมองของคุณมีสภาพเสื่อมเช่นนี้”
“หน็อยแน่ยกมาทั้งแก็งค์เลยใช่มั้ยจะรุมผู้หญิงอ่อนแอคนเดียว พวกคุณดูนะ”
ชีตาร์หาพวก อภิรักษ์รีบเดินเข้าไปเพื่อช่วยพี่สาว ซึ่งที่จริงแล้วชีตาร์เข้มแข็งมากกว่าจะต้องการการช่วยเหลือจากเขาผู้เป็นน้อง
“ตำรวจรังแกประชาชน เอาแต่พวกพ้องตัวเอง แฟนตัวเองผิดใคร ๆ ก็เห็น”
“ใช่” ผู้หญิงคนหนึ่งแหลมหน้าเข้าไปเป็นพวก ด้วยความไม่ชอบผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เป็นทุนเดิม“มีอำนาจแล้วคิดว่าจะทำผิดแล้วกลับเป็นไม่ผิดหรือไง”
“เรื่องมันเป็นเรื่องอย่างนั้นที่ไหนกัน”
“แล้วเรื่องอะไรของคุณ” ชีตาร์เผชิญผู้ชายร่างสูงตรงหน้าไม่กลัวเกรง อกแทบเบียดร่างของเขา นุชจรีชี้นิ้วเกือบถูกหน้าชีตาร์ แต่โดนความไวปัดออกโดยแรง นุชจรีสะบัดเร่าด้วยความเจ็บ
“แกอู้ย นังบ้า”
“แหม ตบคนแล้วเสียห้าร้อยมันน่าเสี่ยงจริง ๆ” ชีตาร์ถูมือไปมาดวงตาวาววับ
“เอาล่ะ ๆ แยกย้ายกันไปเถอะพอที” ฐิติรีบโบกมือห้ามเพราะมั่นใจ นุชจรีโดนแน่ดวงตาคู่คมวาว ๆ คู่นั้นเหมือนเสือจ้องเหยื่อไม่มีผิด เขาเองก็เจอมาแล้ว
“แฟนคุณร้ายยังกับงูพิษ” เธอทิ้งท้าย จากไปไม่แยแส นุชจรีรีบควงแขนฐิติไว้ออดอ้อนน่าเห็นใจ
“ขอบคุณพี่กวางมากค่ะที่มาช่วยนุชได้ทัน นังกระจอกนั่นหาเรื่องนุช พี่กวางต้องเชื่อนุชนะคะ” เขาเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัย
“เชื่อยู่แล้วยัยนั่นร้ายผิดผู้หญิง”
“นั่นสิคะ เอ่อแล้วทำไมช่วงหลังมานี้พี่กวางเงียบไปนะคะโกรธ หรือไม่พอใจอะไรนุชหรือเปล่าค่ะ”
“เปล่าครับพี่ติดราชการ”
“ถ้าอย่างนั้นไปช็อปเป็นเพื่อนนุชนะคะ”
“ครับ”
“มิเชล เธอว่ามีธุระไม่ใช่หรือจ้ะ” นุชจรีถีบหัวเพื่อนส่ง
“เอารถฉันไปก็ได้ฉันจะกลับกับพี่กวาง” เธอบัญชา มิเชลไม่กล้าขัดใจเพราะรู้นิสัยเพื่อนว่าทั้งร้ายและเอาแต่ใจมากเพียงใด
อภิรักษ์พิงประตูรถยืนรอพี่สาวด้วยความเงียบสงบ จนเธอกลับมา
“น่ารักมั้ยตอง”
“ที่พี่ตาร์ทำน่ะหรือ”
“พี่หมายถึงผู้หญิงคนนั้นต่างหากเรียบร้อยน่ารักดีมั้ย”
“น่ารักยังไงก็เป็นของคู่แค้นพี่นั่นล่ะ”
“แกต้องรีบฉกฉวยไปเป็นหมอรักษาหัวใจตอนเขาบาดเจ็บน้องรัก”
“อย่ายุให้ผมช่วยชิงศัตรูหัวใจของพี่เลยน่า พี่ต้า พูดยังกับตองรู้ไม่ทัน”
“โอ๊ยถ้าพี่คิดอย่างนั้นละก็นายต้องชิงเป็นร้อยคน เพราะตาหมวดนั่นเขามีผู้หญิงมากขนาดยืนเรียงแถวยาวข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาได้เลย”
“แล้วพี่ไปทำอะไรมาล่ะ หายไปเงียบเมื่อกี้นี้”
คำตอบของชีตาร์คือภาพฐิติทุบรถด้วยความเจ็บใจเมื่อพบว่ายางทั้งสี่ล้อถูกปล่อยจนหมด…ยัยวายร้าย ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนางเสือดาว!!




นางแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ส.ค. 2554, 08:03:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ส.ค. 2554, 08:03:42 น.

จำนวนการเข้าชม : 1848





<< ตอน มาเหนือเมฆ   ตอน ไม่รู้ใจตัวเอง >>
jeabApa 30 ส.ค. 2554, 08:07:54 น.
ขอกอดหน่อยจ๊ะ
อิอิ ดีใจจัง ตื่นนอนมาก็ได้อ่านเลย
ขอบคุณมากๆๆค่ะ


nunoi 30 ส.ค. 2554, 09:18:17 น.
โอ๊ย ทิงเจอร์เรียกพี่เลยน่ะ แม่เสือสาว แสบได้ใจจริงๆ


Canopus 30 ส.ค. 2554, 09:38:10 น.
อัพได้ทันใจดีจริงๆ


nutcha 30 ส.ค. 2554, 12:16:26 น.
กวางหนุ่มไม่รอดกรงเล็บเสือสาวอีกตามเคย นางเอกแสบแบบนี้ชอบมาก


แพม 30 ส.ค. 2554, 17:57:18 น.
สมน้ำหน้าอคติดีนัก จัดให้


milbol 31 ส.ค. 2554, 22:43:33 น.
นี่รักหรือแค้นอ่ะคุณนางเสือดาว


Zephyr 1 ก.ย. 2554, 17:10:48 น.
พี่กวาง โดนอีกดอกแล้ว จะน่วมแล้ว แค้นแทบกระอักหรือว่ารักแทบตายกันน้า


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account