อุบายลวงระบบเบรค อุบัติเหตุพิศวง
วัตถุประสงค์ของเรื่องนี้ คือต้องการให้ความรู้เกี่ยวกับระบบเบรครถยนต์ ผ่านวรรณกรรม โดยเนื้อหาของเรื่องนี้จะนำคุณไปร่วมติดตามการไขคดีอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่มีเบื้องหลังบางอย่าง เพื่อค้นหากลอุบายที่คนร้ายใช้กับระบบเบรคของรถ และสืบหาตัวผู้อยู่เบื้องหลัง
Tags: สืบสวน,อุบัติเหตุ,เบรครถยนต์
ตอน: ไฟล์#8 การเดินทางของน้ำตา
“ไม่ อุบัติเหตุครั้งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณจงรัก ทั้งหมดเป็นแผนการของผมเอง” เสียงกึ่งพูดกึ่งตะโกนของชาตรีดังขึ้นทันทีเมื่อผู้กองประกาศว่าจงรักคือผู้วางอุบายเพื่อให้นายโอฬารได้รับอุบัติเหตุขาดคำ พร้อมๆกับส่งสายตาที่เกรี้ยวกราดมายังผู้กองในขณะที่สีหน้าของชาตรียังคงเรียบเฉยและเย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง
เรื่องที่ร้อยตำรวจหนุ่มเปิดเผยกลอุบายที่คนร้ายใช้ในการก่อเหตุและระบุว่าจงรักคือคนร้ายถือเป็นเรื่องที่สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่ได้ยินไม่น้อยแล้ว แต่การออกมา‘ยอมรับ’ว่าตนเองเป็นคนร้ายของชาตรีสร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคนยิ่งกว่าเพราะทุกคนล้วนรู้จักชาตรีดีว่าเป็นคนที่มีบุคลิคที่แปลกประหลาดลึกลับยากแก่การคาดเดา ในขณะที่ผู้กองหนุ่มยังมีสีหน้าปกติไม่มีอาการแปลกใจแต่อย่างใด
“มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ ฉันจะฆ่าสามีของตนเองทำไม?” จงรักพูดด้วยเสียงสั่นๆ คิ้วของเธอขมวดแน่น ดวงตาเหมือนมีน้ำมาคลอๆ
“ใช่แล้วครับ ผมต่างหากคือคนร้าย เพราะในระยะหลังผมเริ่มมีความเห็นแย้งกับคุณโอฬารบ่อยๆ ถ้าไม่มีเขาบริษัทก็จะอยู่ในกำมือผม ผมจึงวางแผนกำจัดเขาให้พ้นทาง” ชาตรีพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวพร้อมกับยื่นสองมือมาข้างหน้าสื่อความหมายว่าพร้อมยอมให้ใส่กุญแจมือ ยอมรับการจับกุม “ผมยอมรับแล้ว มาจับผมสิ”
“คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอกครับ คุณชาตรี” ผู้กองชิงชนะกล่าวตอบด้วยความรู้สึกเห็นใจ “ถึงคุณจะออกมายอมรับแทนก็ไม่สามารถรับความผิดที่คุณไม่ได้ก่อแทนได้หรอก ผมเคยสงสัยคุณก็จริงที่คุณไม่ต้องการให้มีการสืบสวนถึงอุบัติเหตุครั้งนี้อีก แต่เมื่อผมได้รู้ว่าคุณไม่ได้รับผลดีใดเลยจากการเสียชีวิตของคุณโอฬาร ทั้งๆที่คุณจะได้ขึ้นมาบริหารบริษัทแทนคุณโอฬาร ซึ่งมองภายนอกเหมือนคุณได้รับผลประโยนชน์แต่จริงๆแล้วคุณกำลังได้รับ‘ภาระ’มากกว่า และที่สำคัญคุณไม่สามารถใส่ก้อนน้ำแข็งในกระปุกน้ำมันเบรคก่อนคุณโอฬารขับรถออกจากบ้านได้ จึงทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองใหม่ว่าเหตุใดคุณจึงไม่อยากให้สืบสาวเรื่องนี้ แล้วถ้าหากคุณไม่ได้ทำเพื่อตัวคุณเองล่ะ ก็แสดงว่าคุณต้องทำเพื่อคนอื่น เป็นการทำเพื่อใครสักคน เมื่อยิ่งทบทวนพฤติกรรมของคุณมันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกได้ว่าเหมือนคุณกำลัง‘ปกป้อง’ใครบางคนอยู่ คุณส่งทนายเข้ามานำตัวช่างยนต์ที่สับเปลี่ยนน้ำมันเบรคในขณะที่ผมกำลังสอบสวน เพราะคุณคิดว่าช่างคนนี้อาจได้รับการจ้างวานมาจาก‘ใครคนนั้น’ แต่เมื่อคุณพบว่าช่างยนต์คนนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับ‘ใครคนนั้น’ คุณจึงรีบปล่อยตัวช่างยนต์แล้วให้เค้ารีบมาสารภาพกับผมเพื่อหวังให้ผมเข้าใจว่าอุบัติเหตุนี้มีต้นเหตุจากช่างยนต์คนนี้เท่านั้น”
แล้วผู้กองหนุ่มจึงหันไปทางจงรัก “แต่ผมดันคิดเรื่องอุบายจาก‘ก้อนน้ำแข็ง’ได้โดยบังเอิญ จึงทำให้ผมเริ่มสงสัยคุณขึ้นมาเพราะมีแต่คุณที่สามารถทำตามอุบายนี้ได้ และก็คิดต่อไปอีกว่าบางที‘ใครคนนั้น’ที่คุณชาตรีกำลังปกป้องอาจเป็นคุณ แต่คนอื่นๆที่ใกล้ชิดคุณชาตรีก็อาจเป็น‘ใครคนนั้น’ได้ทั้งนั้น ผมจึงจัดการจำลองอุบัติเหตุครั้งนี้เพื่อแสดงอุบายที่‘ใครคนนั้น’ใช้ โดยแจ้งว่าเชิญผู้เกี่ยวข้องกับคุณโอฬารแต่ที่จริงแล้วทุกคนที่ผมเชิญมาในวันนี้ล้วนเป็นผู้ใกล้ชิดกับคุณชาตรีทั้งนั้น จากนั้นก็สังเกตว่าคุณชาตรีพยายามปกป้องใคร ยิ่งคุณชาตรีพยายามปกป้องคุณมากเท่าไรก็เป็นการช่วยยืนยันให้ผมมั่นใจว่า‘ใครคนนั้น’คือคุณแน่นอน”
สีหน้าและอาการของชาตรีตอนนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นอาการของคน‘หัวใจสลาย’ ทั้งๆที่เพียรพยายามทำทุกอย่างเพื่อ ปกป้องจงรัก สุดท้ายกลับกลายเป็นตัวเขาเองที่เป็นผู้ชี้เป้าเธอให้กับร้อยตำรวจหนุ่ม
โดยไม่ทันรู้ตัวความเงียบได้คืบคลานเข้ามาทำหน้าที่คั่นแทนทุกสรรพเสียงอย่างช้าๆ สัมผัสของความเศร้าเริ่มยื่นมือเข้ามาลูบไล้ทุกคนอย่างแผ่วเบา ทางเดินของสายน้ำตากำลังพาดผ่านข้างแก้มใครคนหนึ่ง แต่ขบวนน้ำตาสายนี้กลับไร้เสียง ต้นทางของขบวนน้ำตานี้มาจากดวงตาของจงรักเอง จงรักกำลังร้องไห้
“ขอบคุณ คุณชาตรีมาก แต่คุณต่างหากที่ไม่เกี่ยวข้อง คุณไม่จำเป็นต้องมารับผิดแทน” หัวขบวนของน้ำตาจงรักเริ่มเดินทางมาถึงปลายทางที่ปลายคาง “ใช่ ฉันเป็นคนวางแผนและลงมือเอง ฉันภาวนาหลายครั้งให้เกิดอุบัติเหตุกับเค้าเพราะจากกันแบบนี้คงจะดีกว่า แต่ก็ไม่เคยเป็นจริง ฉันจึงต้องจำใจทำก่อนที่ฉันจะสูญเสียทุกอย่าง” แววตาของเธอดูเลื่อนลอยเหมือนย้อนกลับไประลึกถึงอดีตที่นานแสนนาน ในขณะที่ขบวนน้ำตาขบวนแล้วขบวนเล่ากลับวิ่งออกมาจากสองตาของเธออย่างต่อเนื่องราวกับการเดินทางของน้ำตาครั้งนี้ไม่มีทางสิ้นสุด “เค้าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เราแต่งงานกันได้เพียงปีเดียว เค้าหาเรื่องทะเลาะกับฉันได้เกือบทุกวัน เค้าอาจจะมีคนใหม่ แต่เค้าก็ยังอ้างเหตุผลต่างๆนาๆ สรุปก็คือต้องการเลิกกับฉัน แต่ไม่ต้องการขอหย่า บอกว่าทรัพย์สินทุกอย่างมันเป็นของที่เค้าหามาได้ จะเอาเงินก้อนหนึ่งมาฟาดหัวฉันแล้วให้ฉันไป แล้วที่ผ่านมาล่ะ ที่อยู่ด้วยกันมา มันคืออะไร มาไล่กันง่ายๆอยากจะจบก็จบ ฉันทำผิดอะไร ทั้งๆที่รักและภักดีต่อเค้ามาตลอด”
ตอนนี้จงรักได้แต่พร่ำเพ้อถึงความรักที่ผิดหวัง เธอคงมองเห็นแต่ภาพความทรงจำในอดีตของเธอ จึงมองไม่เห็นว่ายังมีผู้ชายคนหนึ่งที่ร้องไห้ไปกับเธอด้วย น้ำตาของเขาก็ไม่มีเสียงเช่นกัน และดูเหมือนเธอจะมองไม่เห็นมานานแล้วว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเฝ้าดู หัวเราะ และร้องไห้ไปกับเธอมาตลอด ผู้ชายคนนี้คือชาตรีเอง ถ้าจงรักเหลียวมองสักนิดคงพบว่ายังมีใครที่รักและเฝ้ามองเธอด้วยความงมงาย แอบปกป้องเธอด้วยความห่วงใย
ผู้กองชิงชนะได้แต่ทอดถอนใจ ความรักของจงรัก จะเรียกว่า‘รัก’ได้จริงหรือ? ถ้าเธอรักโอฬารจริง ทำไมถึงคิดทำร้ายคนรักกันได้ลงคอ หรือจริงๆแล้วเธอรักตัวเองมากกว่า เธอไม่อาจตัดใจจากสิ่งที่รักได้ เธอกลัวจะสูญเสียสิ่งที่รักไปให้กับคนอื่น หรือด้วยความที่รักมากจึงแค้นมาก มีเรื่องราวมากมายที่ผู้กองสามารถศึกษาและทำความเข้าใจ แต่กับเรื่องนี้ที่ผู้กองหนุ่มไม่เคยเข้าใจเลยจริงๆ
โปรดติดตามไฟล์ต่อไป
เรื่องที่ร้อยตำรวจหนุ่มเปิดเผยกลอุบายที่คนร้ายใช้ในการก่อเหตุและระบุว่าจงรักคือคนร้ายถือเป็นเรื่องที่สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่ได้ยินไม่น้อยแล้ว แต่การออกมา‘ยอมรับ’ว่าตนเองเป็นคนร้ายของชาตรีสร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคนยิ่งกว่าเพราะทุกคนล้วนรู้จักชาตรีดีว่าเป็นคนที่มีบุคลิคที่แปลกประหลาดลึกลับยากแก่การคาดเดา ในขณะที่ผู้กองหนุ่มยังมีสีหน้าปกติไม่มีอาการแปลกใจแต่อย่างใด
“มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ ฉันจะฆ่าสามีของตนเองทำไม?” จงรักพูดด้วยเสียงสั่นๆ คิ้วของเธอขมวดแน่น ดวงตาเหมือนมีน้ำมาคลอๆ
“ใช่แล้วครับ ผมต่างหากคือคนร้าย เพราะในระยะหลังผมเริ่มมีความเห็นแย้งกับคุณโอฬารบ่อยๆ ถ้าไม่มีเขาบริษัทก็จะอยู่ในกำมือผม ผมจึงวางแผนกำจัดเขาให้พ้นทาง” ชาตรีพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวพร้อมกับยื่นสองมือมาข้างหน้าสื่อความหมายว่าพร้อมยอมให้ใส่กุญแจมือ ยอมรับการจับกุม “ผมยอมรับแล้ว มาจับผมสิ”
“คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอกครับ คุณชาตรี” ผู้กองชิงชนะกล่าวตอบด้วยความรู้สึกเห็นใจ “ถึงคุณจะออกมายอมรับแทนก็ไม่สามารถรับความผิดที่คุณไม่ได้ก่อแทนได้หรอก ผมเคยสงสัยคุณก็จริงที่คุณไม่ต้องการให้มีการสืบสวนถึงอุบัติเหตุครั้งนี้อีก แต่เมื่อผมได้รู้ว่าคุณไม่ได้รับผลดีใดเลยจากการเสียชีวิตของคุณโอฬาร ทั้งๆที่คุณจะได้ขึ้นมาบริหารบริษัทแทนคุณโอฬาร ซึ่งมองภายนอกเหมือนคุณได้รับผลประโยนชน์แต่จริงๆแล้วคุณกำลังได้รับ‘ภาระ’มากกว่า และที่สำคัญคุณไม่สามารถใส่ก้อนน้ำแข็งในกระปุกน้ำมันเบรคก่อนคุณโอฬารขับรถออกจากบ้านได้ จึงทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองใหม่ว่าเหตุใดคุณจึงไม่อยากให้สืบสาวเรื่องนี้ แล้วถ้าหากคุณไม่ได้ทำเพื่อตัวคุณเองล่ะ ก็แสดงว่าคุณต้องทำเพื่อคนอื่น เป็นการทำเพื่อใครสักคน เมื่อยิ่งทบทวนพฤติกรรมของคุณมันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกได้ว่าเหมือนคุณกำลัง‘ปกป้อง’ใครบางคนอยู่ คุณส่งทนายเข้ามานำตัวช่างยนต์ที่สับเปลี่ยนน้ำมันเบรคในขณะที่ผมกำลังสอบสวน เพราะคุณคิดว่าช่างคนนี้อาจได้รับการจ้างวานมาจาก‘ใครคนนั้น’ แต่เมื่อคุณพบว่าช่างยนต์คนนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับ‘ใครคนนั้น’ คุณจึงรีบปล่อยตัวช่างยนต์แล้วให้เค้ารีบมาสารภาพกับผมเพื่อหวังให้ผมเข้าใจว่าอุบัติเหตุนี้มีต้นเหตุจากช่างยนต์คนนี้เท่านั้น”
แล้วผู้กองหนุ่มจึงหันไปทางจงรัก “แต่ผมดันคิดเรื่องอุบายจาก‘ก้อนน้ำแข็ง’ได้โดยบังเอิญ จึงทำให้ผมเริ่มสงสัยคุณขึ้นมาเพราะมีแต่คุณที่สามารถทำตามอุบายนี้ได้ และก็คิดต่อไปอีกว่าบางที‘ใครคนนั้น’ที่คุณชาตรีกำลังปกป้องอาจเป็นคุณ แต่คนอื่นๆที่ใกล้ชิดคุณชาตรีก็อาจเป็น‘ใครคนนั้น’ได้ทั้งนั้น ผมจึงจัดการจำลองอุบัติเหตุครั้งนี้เพื่อแสดงอุบายที่‘ใครคนนั้น’ใช้ โดยแจ้งว่าเชิญผู้เกี่ยวข้องกับคุณโอฬารแต่ที่จริงแล้วทุกคนที่ผมเชิญมาในวันนี้ล้วนเป็นผู้ใกล้ชิดกับคุณชาตรีทั้งนั้น จากนั้นก็สังเกตว่าคุณชาตรีพยายามปกป้องใคร ยิ่งคุณชาตรีพยายามปกป้องคุณมากเท่าไรก็เป็นการช่วยยืนยันให้ผมมั่นใจว่า‘ใครคนนั้น’คือคุณแน่นอน”
สีหน้าและอาการของชาตรีตอนนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นอาการของคน‘หัวใจสลาย’ ทั้งๆที่เพียรพยายามทำทุกอย่างเพื่อ ปกป้องจงรัก สุดท้ายกลับกลายเป็นตัวเขาเองที่เป็นผู้ชี้เป้าเธอให้กับร้อยตำรวจหนุ่ม
โดยไม่ทันรู้ตัวความเงียบได้คืบคลานเข้ามาทำหน้าที่คั่นแทนทุกสรรพเสียงอย่างช้าๆ สัมผัสของความเศร้าเริ่มยื่นมือเข้ามาลูบไล้ทุกคนอย่างแผ่วเบา ทางเดินของสายน้ำตากำลังพาดผ่านข้างแก้มใครคนหนึ่ง แต่ขบวนน้ำตาสายนี้กลับไร้เสียง ต้นทางของขบวนน้ำตานี้มาจากดวงตาของจงรักเอง จงรักกำลังร้องไห้
“ขอบคุณ คุณชาตรีมาก แต่คุณต่างหากที่ไม่เกี่ยวข้อง คุณไม่จำเป็นต้องมารับผิดแทน” หัวขบวนของน้ำตาจงรักเริ่มเดินทางมาถึงปลายทางที่ปลายคาง “ใช่ ฉันเป็นคนวางแผนและลงมือเอง ฉันภาวนาหลายครั้งให้เกิดอุบัติเหตุกับเค้าเพราะจากกันแบบนี้คงจะดีกว่า แต่ก็ไม่เคยเป็นจริง ฉันจึงต้องจำใจทำก่อนที่ฉันจะสูญเสียทุกอย่าง” แววตาของเธอดูเลื่อนลอยเหมือนย้อนกลับไประลึกถึงอดีตที่นานแสนนาน ในขณะที่ขบวนน้ำตาขบวนแล้วขบวนเล่ากลับวิ่งออกมาจากสองตาของเธออย่างต่อเนื่องราวกับการเดินทางของน้ำตาครั้งนี้ไม่มีทางสิ้นสุด “เค้าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เราแต่งงานกันได้เพียงปีเดียว เค้าหาเรื่องทะเลาะกับฉันได้เกือบทุกวัน เค้าอาจจะมีคนใหม่ แต่เค้าก็ยังอ้างเหตุผลต่างๆนาๆ สรุปก็คือต้องการเลิกกับฉัน แต่ไม่ต้องการขอหย่า บอกว่าทรัพย์สินทุกอย่างมันเป็นของที่เค้าหามาได้ จะเอาเงินก้อนหนึ่งมาฟาดหัวฉันแล้วให้ฉันไป แล้วที่ผ่านมาล่ะ ที่อยู่ด้วยกันมา มันคืออะไร มาไล่กันง่ายๆอยากจะจบก็จบ ฉันทำผิดอะไร ทั้งๆที่รักและภักดีต่อเค้ามาตลอด”
ตอนนี้จงรักได้แต่พร่ำเพ้อถึงความรักที่ผิดหวัง เธอคงมองเห็นแต่ภาพความทรงจำในอดีตของเธอ จึงมองไม่เห็นว่ายังมีผู้ชายคนหนึ่งที่ร้องไห้ไปกับเธอด้วย น้ำตาของเขาก็ไม่มีเสียงเช่นกัน และดูเหมือนเธอจะมองไม่เห็นมานานแล้วว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเฝ้าดู หัวเราะ และร้องไห้ไปกับเธอมาตลอด ผู้ชายคนนี้คือชาตรีเอง ถ้าจงรักเหลียวมองสักนิดคงพบว่ายังมีใครที่รักและเฝ้ามองเธอด้วยความงมงาย แอบปกป้องเธอด้วยความห่วงใย
ผู้กองชิงชนะได้แต่ทอดถอนใจ ความรักของจงรัก จะเรียกว่า‘รัก’ได้จริงหรือ? ถ้าเธอรักโอฬารจริง ทำไมถึงคิดทำร้ายคนรักกันได้ลงคอ หรือจริงๆแล้วเธอรักตัวเองมากกว่า เธอไม่อาจตัดใจจากสิ่งที่รักได้ เธอกลัวจะสูญเสียสิ่งที่รักไปให้กับคนอื่น หรือด้วยความที่รักมากจึงแค้นมาก มีเรื่องราวมากมายที่ผู้กองสามารถศึกษาและทำความเข้าใจ แต่กับเรื่องนี้ที่ผู้กองหนุ่มไม่เคยเข้าใจเลยจริงๆ
โปรดติดตามไฟล์ต่อไป
TopSpeed เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ย. 2554, 13:00:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ย. 2554, 13:00:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 1544
| << ไฟล์#7 กลอุบายของคนร้าย | ไฟล์#9 ไม่ช้า ไม่เร็ว ไม่นาน (จบ) >> |