อลวน ถนน หัวใจ (จบแล้ว)

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: 21 อลวน ถนน หัวใจ

21.

“ครับ คุณประดิพัทธ์เป็นอย่างไรบ้าง”

“ผมต้องถามว่าคุณสองคนเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้อยู่ที่ไหน”

“ผมอยู่ในที่ปลอดภัยแล้วกัน คุณกับอินทราล่ะ”

“แสดงว่าคุณไม่ได้ดูโทรทัศน์กันเลย เอาไว้คุณออกมาจากป่าหาโทรทัศน์ดูเองดีกว่า แต่ตอนนี้คุณสองคนปลอดภัยนะ อย่างไรอย่าลืมโทรหาผมนะ หรือมีอะไรให้ผมช่วยพวกคุณมาหาผมได้เลย”

“ใคร” รังสิตามายืนอยู่ใกล้ ๆ โชคชัยขยับปากให้เธอรู้ว่าเป็นนายประดิพัทธ์ เมื่อได้ยินชื่อ รังสิตาสะบัด
หน้าหนีในทันที เธอไม่ได้โกรธนายประดิพัทธ์ แต่เธอรู้สึกแย่ที่เขาเอ่ยถึงอินทราผู้หญิงที่ด้อยกว่าเธอทุกทาง

“ฮัลโหล คุณโชคชัย เป็นอย่างไรบ้าง” เป็นเสียงของอินทราที่แหบพร่า

“คุณเป็นอะไร ทำไมเสียงเป็นแบบนี้”

“ฉันเป็นไข้ อาจจะเป็นไข้ป่าด้วย หมอให้ดูอาการอยู่ พวกคุณเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีนะ ไม่มีใครเป็นอะไรนะ” แค่นั้นเขาก็ได้ยินเสียงสะอื้นของหญิงสาว

“คุณเป็นอะไรอินทราใครทำอะไรคุณ”

รังสิตาที่ยืนฟังอยู่เริ่มเดือดดาล ห่วงกันมากขนาดนี้เลยรึ

“ไม่มีใครเป็นอะไรหรอกครับ เธอไม่สบาย ผมเพิ่งรู้เหมือนกันว่าเธอขี้แยด้วย” น้ำเสียงทางปลายสายหม่นลง หากโชคชัยรู้ถึงจิตใจของอีกฝ่ายเขาก็จะรู้ว่า ประดิพัทธ์นั้นก็คิดว่า อินทรายังอาวรณ์คนทางนี้อยู่เหมือนกัน

“เดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไปนะครับคุณโชคชัย มีอะไรก็โทรหาผมนะครับ”

ประดิพัทธ์ตัดสายไปแล้ว โชคชัยถอนหายใจออกมา เขารู้สึกว่ามันต้องมีอะไรรุนแรงไม่อย่างนั้นอินทราไม่ร้องไห้ เขานึกถึงตอนที่อินทราตีอกชกหัวเรื่องฐานะและความหลังของตนเอง ความคับแค้นใจมันเกิดขึ้น หากเขาเติมเต็มบางสิ่งบางอย่างให้เธอได้เขาก็อยากทำ โชคชัยถอนหายใจออกมา แล้วสบตาของเมียรัก คราวนี้ความหวานที่เขาเคยเห็นเปลี่ยนเป็นความขวางที่เขาไม่เข้าใจ

“เป็นอะไรครับ”

รังสิตากดฟันกับริมฝีปาก

“มีอะไรบอกซิ อย่าทำหน้าอย่างนี้” เมื่อพูดอย่างนั้นยิ่งกว่าราดน้ำมันบนกองไฟเสียอีก

“ใช่ซิฉันมันไม่ดีเหมือน” รังสิตากลืนน้ำลายลงคอก่อนจะเพลี่ยงพล้ำให้เขาเห็นถึงความหึงหวง โชคชัยมองตามไป เขาถอนหายใจออกมา อารมณ์ของผู้หญิงเปลี่ยนเร็วเหมือนกันหมดทุกคนรึเปล่านะ


“สบายใจแล้วซิ” ประดิพัทธ์สอดโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงแล้วก้มหน้าดูใบหน้าหญิงสาวที่เริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมา

“ห่วงเขามากเลยหรือ” น้ำเสียงนั้นถ้าฟังให้ดีจะรู้ว่าน้อยใจ อินทราพยักหน้ายอมรับความจริง โดยที่ไม่รู้ว่าความจริงนั้นจะเป็นเครื่องกั้นระหว่างเธอกับเขาไว้

ประดิพัทธ์เลิกคิ้วพลางถอนหายใจออกมา เขาถอยไปนั่งที่โซฟา ไม่อยากแตะต้องหนังสือพิมพ์ที่ว่าที่แม่ยายและน้องเมียซื้อมาเหมือนตอกย้ำให้เขารู้ว่า อย่างไรเสียเขาก็พูดไปแล้วว่าจะต้องแต่งงานกับอินทราผู้หญิงคนที่เขาไม่คิดว่า ชั่วเพียงห้าวัน ชีวิตเขากับเธอจะเลยเถิดมาถึงตรงนี้

ที่สำคัญ เธอไม่ได้รักเขานี่ซิ เธอรักนายโชคชัย แล้วรังสิตาล่ะจะรู้ไหมว่า โชคชัยนั้นก็ยังมีใจให้อินทรา น้ำเสียงที่เขาถามกลับมานั้น เขาเปิดเสียงโทรศัพท์ให้ดังจึงได้ยินเต็มสองรูหู

‘คุณเป็นอะไร ทำไมเสียงเป็นแบบนี้ คุณเป็นอะไรอินทรา ใครทำอะไรคุณ’
“คุณไม่ไปทำงานเหรอ” อินทราร้องถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ประดิพัทธ์รู้สึกว่าเขาไม่อยากจะพูดกับเธอ แต่เมื่อคนเจ็บถาม เขาจำต้องทำให้เธอมีความสุขใจ

“ผมลาออกแล้ว”

“ทำไม” อินทรามีสีหน้าหวั่นวิตก

“มันดูถูกคุณ มันหาว่าคุณเป็นผู้หญิงขายตัว มันหาว่าผมรับของเหลือเดนคนมากมาย”

เมื่อได้พูดเขาจึงระบายความอึดอัดใจที่นายของเขาและรัชดาพรรุมกันทำร้าย คลิปฉาวก็ดี คลิปตอนที่เธอเอนซบเขาบนเรือก็ดี มันมัดเขากับอินทราไว้ทุกทาง ไหนจะภาพที่แม่ของอินทราด่าทอและตีอกชกต่อยเขาอีก

ถ้าเขาไม่ยอมรับ คำว่า ‘ลูกผู้ชาย’ เขาคงไม่ได้ใช้มันอย่างแน่นอน

“ฉันทำให้คุณเดือดร้อน ฉันขอโทษ”

เมื่อได้ยินคำของหญิงสาวทำให้ประดิพัทธ์ต้องรีบลุกขึ้นไปหา

“คุณไม่ได้ผิดอะไร คนที่ผิดก็คือผมเอง ทำใจให้สบายนะ รักษาตัวให้หาย แล้วค่อย ๆ คิดกันว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป”

“แล้วคุณจะเอาเงินที่ไหนใช้”

“งานละครผมก็ยังมีอยู่ ละครที่ผมถ่ายเสร็จไปแล้วกำลังจะออกอากาศเรื่องใหม่ที่เซ็นต์สัญญาไปแล้วก็จะเปิดกล้อง คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก ห่วงตัวเองเถอะ”

อินทราหลับตาลง ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่าแค่ชั่ว 6 วัน 5 คืนชีวิตของเธอเปลี่ยนไปได้มากมายถึงเพียงนี้ แล้วพรุ่งนี้ล่ะ พรุ่งนี้เธอจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง


รถของลุงอินตาแล่นเข้ามายังลานบ้านของลุงน้อยในเวลาบ่ายโมงกว่า โชคชัยกับรังสิตาที่อยู่ในชุดเก่าที่ใส่มาเมื่อวานแทบจะกระโดดตัวลอย เหมือนเดิมที่หญิงสาวจะรีบควักเงินจำนวนสองพันบาทส่งให้ลุงกับป้า
“ค่าอะไร”

“ค่าขนมเด็ก ๆ ค่ะ”

“อันนี้ค่าที่นอนหมอนมุ้งผ้าห่มและเสื้อผ้าที่เราใส่ไปแล้วครับ” โชคชัยยื่นแบงก์พันให้อีกสองใบ

“อะไรกันคุณ ป้ากับลุงไม่ได้คิดอะไรเลยนะ ช่วยกันได้ก็ช่วย”

“รับไปเถอะป้า รับไปเถอะ”

คนเป็นป้ารับไปแล้วถือไว้ แล้วปากก็เริ่มให้พรเหมือนกับยายของเด็กเหว่า “ให้ทั้งสองคนถือไม้เท้ายอดทองตะบองยอดเพชรนะ หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกัน คุณผู้ชายก็ขอให้รักเดียวใจเดียว คุณผู้หญิงก็อย่าหูเบาเชื่อคนง่าย ให้นึกถึงความยากลำบากที่เกิดขึ้นให้มาก ๆ นะ”

“ครับ/ค่ะ” ทั้งสองยกมือพนมก่อนจะขนสัมภาระทั้งหมดขึ้นรถ


เมื่อรถยี่ห้อดังราคาล้านกว่าขับออกจากบ้านของลุงน้อยกับป้าแหวง รังสิตาก็หันมามองผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้างตัวเอง ราศีของเขาเปลี่ยนไปทันที แถมผู้ชายที่ขับรถมารับก็นอบน้อมผิดปกติ เขาเป็นใครกัน เธอกำลังนั่งอยู่กับใคร สีหน้าของรังสิตานั้นไม่สดชื่นเหมือนเมื่อเช้าแล้ว ถ้าไม่ติดว่าลุงคนขับนั่งอยู่ด้วยเธอจะถามให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเสีย เขาเองก็สงบคำไม่พูดมากเหมือนเมื่อเช้า แต่มือของเขานั้นกุมมือเธอไว้ไม่ยอมให้คลายเลยทีเดียว

รังสิตายังคงมองไปหาด้วยสายตาขุ่น ๆ

“เป็นอะไร” เขาหันมากระซิบถามเมื่อรถไต่ขึ้นลงภูเขาลูกเตี้ย ๆ

“เดี๋ยวค่อยคุยกัน” รังสิตาเค้นเสียงผ่านไรฟันตอบกลับไป เขาจะดึงมือเธอขึ้นมาหอม เธอรู้สึกเขินอายสายตาของคนขับที่มองมายังกระจกหลังเธอจึงดึงมือออก แต่เขายังไล่ตามดึงมือของเธอมากุมไว้

“เรื่องเป็นมาอย่างไรครับ ผมงงหมดแล้ว” คนที่เขาเรียกว่าลุงถามขึ้น โชคชัยเองหันมามองหน้าหญิงสาว แล้วสรุปสั้น ๆ ว่า

“เธอเป็นภรรยาผมครับ ผมจะพาเธอไปหาคุณพ่อ เราจะแต่งงานกันทันทีเมื่อผมถึงเชียงใหม่”

รถคันนั้นแทบจะสะดุดดับเสียให้ได้


“อะไรนะครับ” ลุงอินตาเบรกรถหยุดถามด้วยสีหน้าตกใจ มันเกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยของเขา ชั่วแค่สี่ห้าวัน นายน้อยเจอรักแท้แล้วอย่างนั้นหรือ

“ลุงฟังไม่ผิดหรอกครับ เรารักกันเราจะแต่งงานกัน”

“ใครจะแต่งงานกับคุณ” รังสิตาขัดขึ้นเสียงแหวทีเดียว

“ก็คุณไง”

“คุณคือใคร” รังสิตาไม่ฟังอีล้าค่าอีลมอีกแล้ว เธอกำลังถูกเขาหลอก เขาไม่ใช่คนขับรถแท็กซี่ธรรมดา แล้วเขาเป็นใครกัน เธอยอมนอนกับคนที่เธอไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาสักเรื่องเดียว หากเขาเป็นเอดส์ หญิงสาวนึกโมโหตัวเองขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงเริ่มโวยวาย ลุงอินตาจึงรีบออกรถทันที

“ผมคือใคร ผมก็คือนายโชคชัยคนที่คุณรู้จักไง”

“ไม่ใช่ พ่อแม่ โคตรเหง้าคุณอยู่ที่ไหน คุณเรียนจบชั้นไหนจากที่ไหน”

“ใจเย็น ๆ ครับใจเย็น ๆ” เมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ นายอินตาซึ่งรู้ตื้นลึกหนาบางดีจำต้องเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

รังสิตาเริ่มเดือดดาลจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หญิงสาวอยากจะกระโดดลงจากรถแต่ว่ามันติดล็อก

“จอดรถเดี๋ยวนี้ฉันบอกให้จอด” เธอตะโกนเสียงดังลั่น

“คุณเป็นอะไรของคุณ” โชคชัยหันมาเสียงดังใส่บ้าง

รังสิตาตบหน้าเขาทันที ใบหน้าที่ถูกฝ่ามือเต็มแรงถึงกับชาดิก เขาจ้องตาเธออย่างจะกินเลือดกินเนื้อเหมือนกัน

“ฉันบอกให้จอด” รังสิตาใช้อำนาจเหมือนกับที่เคยใช้

“จอดได้ที่ไหน มันยังไม่พ้นเขตอันตรายคุณก็รู้” เขาหมายถึงหากพวกนั้นมันรู้เบาะแสกะทันหันแล้วตามมาทัน ทุกอย่างที่ได้ฝ่าฟันกันมาก็จะจบ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้หญิงสาวไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

“แต่ฉันไม่อยากไปกับคุณแล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณคือใครแล้วฉันจะไปได้อย่างไร ปล่อยให้ฉันตายที่นี่เสียดีกว่า” หญิงสาวบอกเหตุผลเสียงดังลั่น

โชคชัยพยายามนับหนึ่งถึงร้อย มันเกิดอะไรขึ้นนะ เมื่อเช้ายังดี ๆ อยู่เลย เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วขยับไปชิดประตูอีกด้าน ลุงอินตายังคงขับรถไต่ถนนลูกรังไปเรื่อย ๆ

รังสิตาเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น หล่อนเสียใจที่ใช้ชีวิตแบบประมาท หากวิญญาณพ่อแม่รู้ หากนมแสงรู้ เธอรู้สึกละอายรู้สึกว่าตนเองนั้นต่ำทรามเสียยิ่งกว่ากระไร เอาแต่ใจตัวเองจนเกิดเรื่องเสื่อมเสีย ไอ้โจรห้าร้อยมันฉุดไปปู้ยี้ปู้ยำ คนทั้งอำเภอศรีสวัสดิ์ คนทั้งกาญจนบุรีคงรู้กันทั้งเมืองแล้ว

เมื่อเห็นว่าเธอยังร่ำไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย โชคชัยจำต้องขยับกลับมาหาแล้วเอื้อมมือไปโอบเธอไว้ รังสิตายังแข็งขืน แต่เมื่อเขาใช้ฝ่ามือดึงด้านซ้ายโอบศีรษะให้ซบลงที่หน้าอกของเขาเธอก็โผเข้าสู่อ้อมอกเกลือกกลิ้งกอดเขาร้องไห้อย่างทุรนทุราย

“ถึงเชียงใหม่แล้วผมจะเล่าเรื่องของผมให้คุณฟังทั้งหมด ตอนนี้ให้คุณใจเย็น ๆ ผมไม่ใช่คนเสื่อมเสียอะไร ผมยืนยันว่าผมคนนี้มีค่าคู่ควรกับคุณเท่ากับคนที่พี่ชายของคุณหาให้ คุณรักผม คุณต้องเชื่อใจผมรู้ไหม” พูดจบเขาก็กดคางที่สากด้วยหนวดครึ้มสู่กลางกระหม่อม

รังสิตาสบายใจขึ้นมาบ้างเมื่อรถที่ลุงอินตาเป็นคนขับพาเขาและเธอมาที่วัดวังวิเวการาม เจดีย์ทรงเดียวกับพุทธเจดีย์ที่เมืองพุทธคยา เมืองที่พระพุทธเจ้าไปตรัสรู้ที่ประเทศอินเดียที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าทำให้จิตใจสงบ เมื่อนึกถึงคำว่า บุพเพสันนิวาส ทำให้เธอสอดนิ้วให้กับอุ้งมือของเขาที่ส่งมาหา

“ไปไหว้พระกันหน่อย คืนนี้เราจะนอนที่นี่ ริมทะเลสาบเหมือนรีสอร์ตของคุณ” แววตาของเขากรุ้มกริ่ม รังสิตารู้สึกอายที่เผลอสติหลุดถ้อยคำรุนแรงออกไป เหมือนเขาจะอ่านจิตใจเธอออก

เมื่อเดินผ่านสิงห์คู่ที่อยู่หน้าศาลาหลังใหญ่ซึ่งสร้างครอบบันไดขึ้นเจดีย์ไว้ เขาเอ่ยปากบอกเธอว่า

“ชีวิตคู่มันก็เหมือนลิ้นกับฟัน ก็ต้องค่อย ๆ เรียนรู้กันไป เราอาจจะเริ่มต้นที่นอนด้วยกันก่อน แต่ผมบอกคุณได้คำเดียวว่า คุณเป็นผู้หญิงคนพิเศษของผม ผมไม่มีเจตนาเป็นอื่นเลย ทุกอย่างที่ผมทำผ่านมา ๆ มานั้น ผมทำไปเพราะอำนาจของหัวใจร้องหา ผมไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย คุณเชื่อผมไหม” รังสิตาจ้องมองดูดวงตาที่มีประกายของความรักของเขา ต่อจากนี้ไปเธอจะไม่ถามอะไรเกี่ยวกับตัวเขาอีกแล้ว ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา
เธอจะรู้เมื่อถึงเชียงใหม่

เมื่อไหว้พระขอพรแล้ว คนทั้งคู่ก็เดินจับมือกันมายังรถยนต์ ลุงอินตารีบลุกจากหน้าหนังสือพิมพ์ที่ถืออยู่มาเปิดประตูรถทางด้านหลังให้ รังสิตาส่งตัวเองขึ้นไป โชคชัยขึ้นตาม

“ขอหนังสือพิมพ์ผมด้วย” เมื่อลุงอินตาส่งหนังสือพิมพ์ในมือให้แล้วปิดประตู โชคชัยรับหนังสือพิมพ์มาถือไว้ ด้วยเห็นว่าโชคชัยยังต้องคุยเรื่องที่พักกับคนขับรถ รังสิตาจึงหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นมาอ่านเสียเอง

เมื่อเห็นพาดหัวข่าว รังสิตาถึงกับร้องเสียงหลง

“เป็นไปได้อย่างไร”

โชคชัยหันมาสนใจหนังสือพิมพ์ในมือของภรรยา

“ประดิพัทธ์ลูกผู้ชายอกสามศอกขอรับผิดชอบสาวในคลิปฉาว”

“อินทรา” โชคชัยถึงกับเปล่งอุทานออกมาบ้าง

เขารีบเลื่อนหน้าหนังสือพิมพ์ไปยังหน้าในโดยเร็วไว รังสิตามองดูอากัปกิริยาร้อนรนนั้น ใจอยากจะเชื่อใจว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับอินทรา แต่อีกใจมันก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ เธอเป็นคนขี้หึงอย่างนั้นหรือ หญิงสาวพยายามนับหนึ่งให้ถึงสิบ วันนี้เธอกับเขาเป็นคน คนเดียวกันแล้ว หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกัน อย่าหูเบา ให้เชื่อใจเขา ให้เชื่อใจเขา อกที่ระอุแทบจะระเบิดออกมาเสียให้ได้

โชคชัยถอนหายใจออกมาเมื่ออ่านข่าวจบ

“เรื่องมันเป็นอย่างไร” รังสิตาดึงหนังสือพิมพ์มาอ่านบ้าง

“กลับรถเข้าเมืองลุง ผมถามเขามาแล้ว ผมอยากไปพักที่ซองกาเลียรีสอร์ต มีป้ายบอกที่ข้างทาง” เขาร้องสั่งคนขับรถ ลุงอินตาออกรถทันทีเช่นกัน

“เป็นไปได้อย่างไร” รังสิตาอุทานออกมาบ้าง

“มันเป็นไปแล้วครับ วันก่อนมีเรื่องสาวคลิปฉาว เขาว่ากันว่ามีภาพกอดกันว่อนในเน็ตทีเดียวครับ มีหลายรูปมาก บนเรือก็มี”

“ลุงเห็นหรือ”

“เห็นซิ ก็นังรัตนามันเปิดเน็ตให้ดู มันบอกว่า อินทรานี่พี่สาวเพื่อนมัน ผมมาร้องอ๋อตอนที่เห็นภาพข่าวตอนแกทุบตีคุณประดิพัทธ์ครับ ยัยแม่ก็คือผู้หญิงคนที่คุณโชคชัยสั่งให้ผมเอาเงินไปให้สองพันบาทวันนั้น” ลุงอินตาเล่าไปอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่รังสิตาเริ่มมีคำถามบนใบหน้า เธองุนงงกับความสัมพันธ์ของโชคชัยและอินทราจนจะระงับอารมณ์ไม่อยู่ อยู่แล้ว

“แล้วเขาตีนายประดิพัทธ์ทำไม” โชคชัยยังไม่รู้ว่าข้างตัวเขายังมีภัยมืดแฝงอยู่

“อ้าว ก็กลับไปจากกาญจนบุรี บ้านของผู้หญิงคนนั้นในสลัมถูกไฟไหม้ ผัวแกตายพ่อเด็กคนนั้นตาย” เมื่อได้ยินรังสิตาถึงกับยกมือทาบอกเมื่อความสงสารเข้ามา ความหึงหวงก็หายไป

“ผมสันนิษฐานว่า แกคงจะเสียใจเรื่องผัวแล้วก็ลูกจนขาดสตินะครับ แกก็เลยด่าคุณประดิพัทธ์ไม่ยั้ง ในขณะนั้นทีวีกำลังถ่ายทอดเรื่องไฟไหม้ออกอากาศพอดี ดังกันไปทั้งประเทศเลยครับ นี่ก็ได้ข่าวว่า ทางบริษัทแมสมอร์นิ่งไล่คุณประดิพัทธ์ออกจากงานอีก ส่วนละครที่รอถ่ายทำก็ให้ระงับไว้”

โชคชัยเดาออกทันทีว่าประดิพัทธ์จะทุกข์ทรมานขนาดไหน หากอินทราวิ่งตามมาด้วย เรื่องมันจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว ทุก ๆ คนคงต้องหาทางออกให้ตัวเอง

เมื่อได้ฟังเรื่องอลวนอลหม่านของเพื่อนที่ได้บังเอิญรู้จักบนท้องถนนแล้ว ตลอดทางจากวัดวังวิเวการามจนถึงที่พักโชคชัยนั่งนิ่งไม่ไหวติง แม้รังสิตาจะชี้ชวนให้ดูสะพานไม้สักที่ยาวที่สุดในโลกซึ่งข้ามทะเลสาบกั้นระหว่างชุมชนมอญอพยพกับคนถิ่นฝั่งที่ว่าการอำเภอ เขาก็มองเหมือนกับว่าข้างหน้านั้นมีเพียงความว่างเปล่า

รังสิตารู้ว่าเขาเจ็บปวด แต่เธอเดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไร


เมื่อได้ที่พักแล้ว เขาก็สั่งให้ลุงอินตาพักผ่อนส่วนตัวเขาถือกุญแจรถเดินมาหาหญิงสาวที่นั่งมุ่ยรออยู่ที่ล็อบบี้

“เราไปหาเสื้อผ้าตัวใหม่ใส่กันเถอะ ชุดนี้ของคุณยับยู่ยี่หมดแล้ว ผมของคุณอีกแข็งกระด้าง เข้าร้านเสริมสวยด้วยนะ”

“คุณชอบผู้หญิงสวย” รังสิตาถามรสนิยมเขา

“ผู้หญิงผมยาว ผู้หญิงผมนุ่ม ผู้ชายร้อยทั้งร้อยชอบครับ”

“ผู้หญิงผมสั้นล่ะ คุณรู้สึกอย่างไร” แท้จริงคนถามอยากจะถามเรื่องของอินทรา แต่โชคชัยก็เร็วกับประโยคนั้นเหมือนกัน

“ผู้หญิงผมสั้น ผมรักเธออย่างน้องสาวครับ เรื่องราวของเธอที่ผมได้ยินมาพอ ๆ กับชีวิตของเด็กเหว่า คุณรังสิตา บางทีเราก็คิดว่าเราลังเลสับสน แต่สุดท้ายเราก็รู้เองว่าเราต้องการอะไร” เหมือนเขาจะว่าเธอ รังสิตามองตาเขา

“ฉันขอโทษ”

“ผมผิดเอง ไม่แปลกที่คุณจะหึงเขา ผมก็หึงคุณกับคุณประดิพัทธ์นะ เพราะก่อนหน้านั้นคุณเลือกให้เขาช่วยคุณแทนผม เมื่อเขาปฏิเสธแล้ว ผู้ชายคนที่คุณนึกถึงก็คือคนขับแท็กซี่ที่ต่ำต้อยแบบผม” น้ำเสียงเขาเหมือนน้อยใจ แต่เธอก็เห็นถึงการสลัดเรื่องเก่าออกแล้วอยู่กับปัจจุบันของเขาได้เป็นอย่างดี

“ไป ๆ กัน เมียผมต้องสวย 24 น.”


เมื่อได้เสื้อผ้าที่ถูกใจแล้วโชคชัยก็พารังสิตาไปที่ร้านเสริมสวย เรื่องที่เจ้าของร้านและลูกจ้างคุยกันขณะที่สระผมให้ลูกค้านั้นก็หนีไม่พ้นเรื่องของนางซินเดอเรล่าม้ามืดที่นายประดิพัทธ์คิดฟันแล้วทิ้งแต่ด้วยแม่ของผู้หญิงร้ายนายประดิพัทธ์จึงต้องตกบันไดพลอยโจน

ประเด็นข่าวลือยังพูดต่ออีกว่า อินทราเป็นสาวนั่งดริ๊ง เป็นนักศึกษาที่ขายตัวเพื่อเรียนหนังสือที่คนมีเงินพร้อมจะลากมาลากไปได้ แม้จะรู้ว่าไม่จริง แต่โชคชัยก็หาได้ลุกขึ้นเถียงแทน ด้วยระลึกว่า เขาไม่สามารถไปเดินอธิบายให้ใครต่อใครฟังได้ทั้งประเทศ กาลเวลาเท่านั้นจะเป็นตัวพิสูจน์ใจของนายประดิพัทธ์เองว่าจริงใจกับอินทราแค่ไหน สำหรับอินทราเล่า หญิงสาวมีใจให้กับนายประดิพัทธ์อย่างนั้นหรือ แววตาที่เธอแลสบเขานั้นบางทีเขารู้ว่าเธอนึกนิยมชมชอบเขาอยู่ในใจ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยก็อยากมีแฟนที่หน้าตาดี ๆ นึก ๆ ไป เขาก็เกือบไขว้เขวเพราะยอมรับอย่างหนึ่งว่า อินทรานั้นนิยมเขาและไม่รังเกียจเขาในแบบที่เขาเป็นจริง ๆ

แล้วเขาก็ดึงสติกลับมา ในตอนนี้เขามีรังสิตาแล้ว เขากับเธอจะมีแต่วันนี้และวันข้างหน้าเท่านั้น พ่อจะว่าอย่างไรบ้างนะ แต่พ่อต้องยอมรับ เมื่อสลัดความกังวลเรื่องพ่อออกไป เขาก็คว้าหนังสือพิมพ์วันเดียวกับฉบับที่ลุงอินตาอ่านขึ้นมาอ่านฆ่าเวลาอีกรอบ แล้วข่าวนี้ที่มันใกล้ตัวเขายิ่งกว่าข่าวนั้นแทบทำให้เขาตกจากโซฟาลงมาทีเดียว

‘เสี่ยใหญ่เมืองกาญฯ สำลักเหล้าช็อคตาค้าง’ แสดงว่ารังสิตายังไม่ได้อ่านข่าวนี้ และคนในร้านนี้ก็คงไม่ได้สนใจว่าคนในจังหวัดเดียวกันกลายเป็นคนในหนังสือพิมพ์

เขาเริ่มใจคอไม่ดี รังสิตาจะไปเชียงใหม่กับเขา หรือว่าจะไปเยี่ยมพี่ชาย เขานึกถึงนมแสง ป่านฉะนี้นมแสงจะเป็นอย่างไรบ้างนะ



จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.ย. 2554, 09:21:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ก.ย. 2554, 09:21:30 น.

จำนวนการเข้าชม : 1803





<< 20 อลวน ถนน หัวใจ   22.ห้องไอซียู >>
Zephyr 12 ก.ย. 2554, 13:25:24 น.
จะมีตอนไหนบ้างไหมที่รังสิตา จะไม่งี่เง่าอ่ะ


คิมหันตุ์ 12 ก.ย. 2554, 21:13:59 น.
คุณ...โชค น่ารักอ่ะ..เข้าใจผู้หญิงว่าผู้หญิงหึง อิอิ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account