คำตอบคือ"รัก"
“เรื่องของความรักมันก็อย่างนี้ล่ะค่ะ วกวน สับสน ยากที่จะเข้าใจ แต่ตราบใดที่ใจของทั้งคู่ยังมีรักให้กันสุดท้ายปลายทางก็ต้องลงเอยที่ความสุขเสมอ เหลือเพียงแค่ว่าเขาสองคนจะเชื่อมั่นในรักกันสักแค่ไหน และเชื่อมั่นเท่าๆ กันรึเปล่า” พลระพีกระชับอ้อมกอดให้ภรรยาแนบชิดเข้ามาอีก
คงจริงอย่างที่พี่พีของเธอบอกและเธอเองก็รู้ดีว่า อานุภาพของความรักนั้นมันยิ่งใหญ่เพียงใด เหลือเพียงแค่ภาวนาให้คนทั้งคู่มีจิตใจที่มั่นคงต่อกัน เมื่อนั้นอุปสรรคใดที่ขวางกั้นก็คงคลี่คลายและจางไปอย่างรวดเร็ว
คงจริงอย่างที่พี่พีของเธอบอกและเธอเองก็รู้ดีว่า อานุภาพของความรักนั้นมันยิ่งใหญ่เพียงใด เหลือเพียงแค่ภาวนาให้คนทั้งคู่มีจิตใจที่มั่นคงต่อกัน เมื่อนั้นอุปสรรคใดที่ขวางกั้นก็คงคลี่คลายและจางไปอย่างรวดเร็ว
Tags: พร้อม แพรวา พลระพี พริบดาว
ตอน: บทที่ ๒ :บาดแผล...รัก(ลบ)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบบทที่ ๒ ค่ะ
***คุยกับผู้อ่าน***
คุณviolette
:ดีใจมากๆเลยค่ะที่มีคนคิดถึง เพราะอย่างนี้จึงทำให้มีกำลังใจในการเขียนงานต่อไปเรื่อยๆ ขอบคุณนะคะ :)
พี่พร้อมเองก็น่าสงสาร(มั้ง?)นะคะ
คุณsai
:รบกวนช่วยติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งไปเรื่อยๆได้มั้ยคะ? :)
คุณAuuuu
:น่าสงสารทั้งคู่เลยนะคะ...ในความคิดของผู้เขียน
คุณTopSpeed
:ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีมาให้กันเสมอนะคะ ขอบคุณค่ะ :)
คุณpretty
:ตอนใหม่มาเสิร์ฟแล้วค่ะ :)
คุณanOO
:ต้องรอลุ้นกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ ว่าพวกเค้าจะแก้ปัญหากันยังไง
คุณพนาศิลป์
:จากพระเอกกลายเป็นตัวร้ายไปเสียแล้ว กึ๋ย!
คุณann
:พี่พร้อมเองก็เจ็บปวดนะคะ :)
คุณheartlogue
:ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้ ดีใจจังค่ะที่มีนักอ่านติดตามผลงาน
ผู้เขียนจะพยายามตั้งใจเขียนผลงานอย่างเต็มที่นะคะ
ขอบคุณสำหรับการพูดคุย และขอขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่าน มาถูกใจ ขอบคุณจริงๆค่ะ
พบกันสัปดาห์หน้า ส่วนวันไหนอาจไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับภารกิจจากงานประจำ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :)
จบบทที่ ๒ ค่ะ
***คุยกับผู้อ่าน***
คุณviolette
:ดีใจมากๆเลยค่ะที่มีคนคิดถึง เพราะอย่างนี้จึงทำให้มีกำลังใจในการเขียนงานต่อไปเรื่อยๆ ขอบคุณนะคะ :)
พี่พร้อมเองก็น่าสงสาร(มั้ง?)นะคะ
คุณsai
:รบกวนช่วยติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งไปเรื่อยๆได้มั้ยคะ? :)
คุณAuuuu
:น่าสงสารทั้งคู่เลยนะคะ...ในความคิดของผู้เขียน
คุณTopSpeed
:ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีมาให้กันเสมอนะคะ ขอบคุณค่ะ :)
คุณpretty
:ตอนใหม่มาเสิร์ฟแล้วค่ะ :)
คุณanOO
:ต้องรอลุ้นกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ ว่าพวกเค้าจะแก้ปัญหากันยังไง
คุณพนาศิลป์
:จากพระเอกกลายเป็นตัวร้ายไปเสียแล้ว กึ๋ย!
คุณann
:พี่พร้อมเองก็เจ็บปวดนะคะ :)
คุณheartlogue
:ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้ ดีใจจังค่ะที่มีนักอ่านติดตามผลงาน
ผู้เขียนจะพยายามตั้งใจเขียนผลงานอย่างเต็มที่นะคะ
ขอบคุณสำหรับการพูดคุย และขอขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่าน มาถูกใจ ขอบคุณจริงๆค่ะ
พบกันสัปดาห์หน้า ส่วนวันไหนอาจไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับภารกิจจากงานประจำ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :)
กาแฟเย็น เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ก.ย. 2554, 10:55:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มิ.ย. 2556, 13:20:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 2552
| << บทที่ ๑ :รัก...ร้าว(ลบ) | บทที่ ๓ :เหงา...เพราะรัก(ลบ) >> |
pretty 13 ก.ย. 2554, 11:10:22 น.
มีความหลังงี้นี่เอง แต่ไงแพรก็น่าสงสารอยู่ดี
มีความหลังงี้นี่เอง แต่ไงแพรก็น่าสงสารอยู่ดี
พนาศิลป์ 13 ก.ย. 2554, 12:22:47 น.
อ้อ มีอดีตนี่เอง แต่มันก็ไม่เกี่ยวกะแพรนี่เนอะ
อ้อ มีอดีตนี่เอง แต่มันก็ไม่เกี่ยวกะแพรนี่เนอะ
Auuuu 13 ก.ย. 2554, 13:09:30 น.
อ่อๆๆ มีอดีตนี่เอง
อ่อๆๆ มีอดีตนี่เอง
TopSpeed 13 ก.ย. 2554, 14:55:15 น.
ที่แท้หมวดพร้อม มีปมงี้เอง เห็นใจๆ
ที่แท้หมวดพร้อม มีปมงี้เอง เห็นใจๆ
violette 13 ก.ย. 2554, 17:44:46 น.
ปมพี่พร้อมมันก็ยากจะทำใจได้ล่ะเนอะ
ทั้งเพื่อนทั้งแฟนหักหลังเพราะความห่างไกลแบบนี้
แต่ยัยแพรแอบรักพี่พร้อมมาตั้งนานนา ตัวเองก็รู้ สงสารแพรจังเล้ยย
เอาแพรไปเทียบกับยัยอิมได้ไงฮะพี่พร้อมเนี่ย
สู้พี่พลก็ไม่ได้
ปมพี่พร้อมมันก็ยากจะทำใจได้ล่ะเนอะ
ทั้งเพื่อนทั้งแฟนหักหลังเพราะความห่างไกลแบบนี้
แต่ยัยแพรแอบรักพี่พร้อมมาตั้งนานนา ตัวเองก็รู้ สงสารแพรจังเล้ยย
เอาแพรไปเทียบกับยัยอิมได้ไงฮะพี่พร้อมเนี่ย
สู้พี่พลก็ไม่ได้
ann 13 ก.ย. 2554, 20:55:32 น.
อ่อ มีความหลังนี่เอง ถึงทำให้พระเอกเป็นคนระแวงแบบนี้
อ่อ มีความหลังนี่เอง ถึงทำให้พระเอกเป็นคนระแวงแบบนี้