พิศวาสรัก จอมใจอสูร (ตีพิมพ์แล้วในชื่อ เพลิงรักมนต์สวาท)
พิศวาสรักจอมใจอสูร
เพียงดาว บุตรสาวคนโตของตระกูลดัง ผู้มีความสวยบวกความมั่นใจและนิสัยเย่อหยิ่ง ได้รับรู้ว่าน้องสาวของเธอ เพียงฟ้าที่แสนจะอ่อนโยนและอ่อนแอถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายวัยคราวลุงซึ่งเป็นเศรษฐีบ้านนอกไม่ใช่เพราะเงินตราแต่เป็นสัญญาใจของคนเป็นพ่อ เธอรู้สึกสงสารน้องสาวเพราะรู้ดีว่า เพียงฟ้ามีคนรักอยู่แล้วอีกทั้งรังเกียจที่เลือดไฮโซของพวกเธอจะต้องไปปะปนกับเลือดเศรษฐีบ้านนอก แต่ด้วยความที่รักน้องและก่อนตายมารดาได้ฝากฝังน้องสาวเอาไว้กับเธอให้ช่วยดูแล
ทำให้เพียงดาวตัดสินใจไปเป็นสะใภ้บ้านไร่แทนน้องสาว และส่งเพียงฟ้าไปอยู่เมืองนอกสลับตัวกันระหว่างเดินทางซึ่งเมื่อคุณศรุตผู้พ่อรู้ความจริงเข้าก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้แล้วต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้นแต่ลงโทษบุตรสาวคนโตด้วยการตัดออกจากกองมรดกและบอกว่าหากเธออยู่ที่บ้านไร่ไม่ได้ก็ไม่ต้องคิดเผยอหน้าชูคอกลับมาที่คฤหาสน์อัศวเทพอีก
เพียงดาวจำต้องยอมรับในโชคชะตา ทันทีที่เธอไปถึงบ้านไร่ก็พบว่าผู้ชายแก่คราวพี่ชายพ่อคนนั้นได้ตายไปแล้วเพราะเป็นโรคหัวใจ แถมก่อนตายได้เขียนมรดกยกเธอให้เป็นภรรยาของน้องชายคนเดียวของเขาแทนนั่นคืออัศนัยเจ้าของไร่องุ่นวัยสามสิบเศษและเป็นเจ้าของทุ่งทานตะวันที่ใหญ่ที่สุดในลพบุรีด้วย นอกจากนี้เขายังมีโรงงานแปรรูปผลผลิตจากไร่ ซึ่งโดยรวมแล้วเขาไม่ได้บ้านนอกอย่างที่เธอคิด เขาทั้งหล่อ และรวยกว่าตระกูลของเธอมาก และเขาก็มองเธอเป็นแค่เพียงยัยตุ๊กตายางไฮโซเสื่อมคุณภาพที่ได้รับมรดกมาเท่านั้น
ความเย่อหยิ่งของเธอทำให้อัศนัยแอบหมั่นไสร้เขาแกล้งเธอต่างๆนาๆ แถมยังไม่ยอมบอกด้วยว่าเขารู้ความจริงแต่แรกแล้วว่าเธอคือเพียงดาว ไม่ใช่เพียงฟ้า อัศนัยให้เธอเลือกว่าจะทำงานบนเตียงหรือทำงานในไร่แต่เพียงดาวเลือกทำงานในไร่เขาจึงใช้เธอเยี่ยงทาส แต่ก็ทำให้สาวสวยไฮโซผู้เย่อหยิ่งรู้ว่าน้ำใจของคนจนๆนั้นมีมากกว่าพวกไฮโซที่เธอเคยรู้จักเพราะคนงานในไร่หลายคนทำดีต่อเธอมากโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน
เพียงดาวอยากจะแก้แค้นอัศนัยที่คอยกลั่นแกล้งเธอ หญิงสาวจึงหาที่ระบายอารมณ์ด้วยการกลั่นแกล้งแฟนสาวสุดแสนเรียบร้อยของอัศนัยแทนเธอชื่อเพลงพิณ มักจะมาหาอัศนัยที่ไร่อยู่บ่อยๆ และอัศนัยก็แสดงออกว่ารักเธอเอามากๆ จนครั้งหนึ่งเพียงดาวเกือบทำให้เพลงพิณพลาดท่าเสียทีนักเลงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งอัศนัยโกรธมากเขาจึงลงโทษเธออย่างรุนแรงพรากความสาวของเธอไปอย่างไม่ไยดี ทำให้เธอได้รู้บ้างว่านรกมันเป็นอย่างไรแต่แล้วความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดก็ค่อยๆมลายหายไปเมื่ออัศนัยได้ค้นพบว่าหญิงสาวไม่ได้เลวร้ายแบบที่เขาคิดและที่สำคัญเขาตกหลุมรักเธอไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
แต่กว่าคนทั้งคู่จะปรับความเข้าใจกันได้ก็เล่นเอาคนรอบข้างเหนื่อยไปตามๆ กันเพราะเพียงดาวสวยน้อยเสียเมื่อไหร่เธอทำให้หัวใจชายหนุ่มหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นอรรณพเจ้าของห้างทองชื่อดัง หรือพีระนักวิชาการเกษตรแย่งกันแจกขนมจีบเธอจ้าละหวั่น แต่ก็ไม่มีใครเอาชนะใจเธอได้เพราะอัศนัยใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของเธอ บีบให้ชายหนุ่มทั้งหลายสละสิทธิ์ไปที่ละคนจนเหลือเขาคนเดียวที่จะนั่งอยู่ภายในหัวใจของเธอ
++++++++++++++++++++++++++
เพียงดาว บุตรสาวคนโตของตระกูลดัง ผู้มีความสวยบวกความมั่นใจและนิสัยเย่อหยิ่ง ได้รับรู้ว่าน้องสาวของเธอ เพียงฟ้าที่แสนจะอ่อนโยนและอ่อนแอถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายวัยคราวลุงซึ่งเป็นเศรษฐีบ้านนอกไม่ใช่เพราะเงินตราแต่เป็นสัญญาใจของคนเป็นพ่อ เธอรู้สึกสงสารน้องสาวเพราะรู้ดีว่า เพียงฟ้ามีคนรักอยู่แล้วอีกทั้งรังเกียจที่เลือดไฮโซของพวกเธอจะต้องไปปะปนกับเลือดเศรษฐีบ้านนอก แต่ด้วยความที่รักน้องและก่อนตายมารดาได้ฝากฝังน้องสาวเอาไว้กับเธอให้ช่วยดูแล
ทำให้เพียงดาวตัดสินใจไปเป็นสะใภ้บ้านไร่แทนน้องสาว และส่งเพียงฟ้าไปอยู่เมืองนอกสลับตัวกันระหว่างเดินทางซึ่งเมื่อคุณศรุตผู้พ่อรู้ความจริงเข้าก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้แล้วต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้นแต่ลงโทษบุตรสาวคนโตด้วยการตัดออกจากกองมรดกและบอกว่าหากเธออยู่ที่บ้านไร่ไม่ได้ก็ไม่ต้องคิดเผยอหน้าชูคอกลับมาที่คฤหาสน์อัศวเทพอีก
เพียงดาวจำต้องยอมรับในโชคชะตา ทันทีที่เธอไปถึงบ้านไร่ก็พบว่าผู้ชายแก่คราวพี่ชายพ่อคนนั้นได้ตายไปแล้วเพราะเป็นโรคหัวใจ แถมก่อนตายได้เขียนมรดกยกเธอให้เป็นภรรยาของน้องชายคนเดียวของเขาแทนนั่นคืออัศนัยเจ้าของไร่องุ่นวัยสามสิบเศษและเป็นเจ้าของทุ่งทานตะวันที่ใหญ่ที่สุดในลพบุรีด้วย นอกจากนี้เขายังมีโรงงานแปรรูปผลผลิตจากไร่ ซึ่งโดยรวมแล้วเขาไม่ได้บ้านนอกอย่างที่เธอคิด เขาทั้งหล่อ และรวยกว่าตระกูลของเธอมาก และเขาก็มองเธอเป็นแค่เพียงยัยตุ๊กตายางไฮโซเสื่อมคุณภาพที่ได้รับมรดกมาเท่านั้น
ความเย่อหยิ่งของเธอทำให้อัศนัยแอบหมั่นไสร้เขาแกล้งเธอต่างๆนาๆ แถมยังไม่ยอมบอกด้วยว่าเขารู้ความจริงแต่แรกแล้วว่าเธอคือเพียงดาว ไม่ใช่เพียงฟ้า อัศนัยให้เธอเลือกว่าจะทำงานบนเตียงหรือทำงานในไร่แต่เพียงดาวเลือกทำงานในไร่เขาจึงใช้เธอเยี่ยงทาส แต่ก็ทำให้สาวสวยไฮโซผู้เย่อหยิ่งรู้ว่าน้ำใจของคนจนๆนั้นมีมากกว่าพวกไฮโซที่เธอเคยรู้จักเพราะคนงานในไร่หลายคนทำดีต่อเธอมากโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน
เพียงดาวอยากจะแก้แค้นอัศนัยที่คอยกลั่นแกล้งเธอ หญิงสาวจึงหาที่ระบายอารมณ์ด้วยการกลั่นแกล้งแฟนสาวสุดแสนเรียบร้อยของอัศนัยแทนเธอชื่อเพลงพิณ มักจะมาหาอัศนัยที่ไร่อยู่บ่อยๆ และอัศนัยก็แสดงออกว่ารักเธอเอามากๆ จนครั้งหนึ่งเพียงดาวเกือบทำให้เพลงพิณพลาดท่าเสียทีนักเลงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งอัศนัยโกรธมากเขาจึงลงโทษเธออย่างรุนแรงพรากความสาวของเธอไปอย่างไม่ไยดี ทำให้เธอได้รู้บ้างว่านรกมันเป็นอย่างไรแต่แล้วความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดก็ค่อยๆมลายหายไปเมื่ออัศนัยได้ค้นพบว่าหญิงสาวไม่ได้เลวร้ายแบบที่เขาคิดและที่สำคัญเขาตกหลุมรักเธอไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
แต่กว่าคนทั้งคู่จะปรับความเข้าใจกันได้ก็เล่นเอาคนรอบข้างเหนื่อยไปตามๆ กันเพราะเพียงดาวสวยน้อยเสียเมื่อไหร่เธอทำให้หัวใจชายหนุ่มหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นอรรณพเจ้าของห้างทองชื่อดัง หรือพีระนักวิชาการเกษตรแย่งกันแจกขนมจีบเธอจ้าละหวั่น แต่ก็ไม่มีใครเอาชนะใจเธอได้เพราะอัศนัยใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของเธอ บีบให้ชายหนุ่มทั้งหลายสละสิทธิ์ไปที่ละคนจนเหลือเขาคนเดียวที่จะนั่งอยู่ภายในหัวใจของเธอ
++++++++++++++++++++++++++
Tags: ไร่ทานตะวัน
ตอน: ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
บนโต๊ะอาหาร กับข้าวหลายอย่างหน้าตาชวนรับประทาน ผัดพริกขิงหมู มัสหมั่นไก่ ไข่พะโล้ กลิ่นของมันชวนให้เพียงดาวที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเพราะรีบเดินทางตั้งแต่เช้าถึงกับท้องไส้ปั่นป่วน แต่เมื่อรู้สึกถึงความเป็นคนแปลกหน้าที่มานั่งอยู่ในบ้านของคนที่เพิ่งรู้จักกัน ก็ทำให้เธออยากปฏิเสธการรับประทานอาหารร่วมโต๊ะด้วย
“ทานสิครับคุณดาว พิณเขาทำอาหารอร่อยมากเลยนะครับ ผิดกับผู้หญิงสมัยนี้ซึ่งทำกับข้าวไม่ค่อยเป็น” เขาพูดไปยิ้มไป แต่เพียงดาวคิดว่าผู้หญิงส่วนมากในความหมายของเขาคงรวมตัวเธออยู่ในนั้นด้วย
“แหม...คุณอั๊ดก็ชมเกินไป พิณเขินแย่” หญิงสาวตีแขนแฟนหนุ่มเบาๆ
“ดิฉันยังไม่หิวค่ะ เชิญคุณทั้งสองตามสบายดีกว่า” เพียงดาวเตรียมจะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
“อย่าปฏิเสธเลยค่ะ คุณดาวต่อไปนี้เราก็คงได้ร่วมโต๊ะทานข้าวกันบ่อยๆ” เพลงพิณส่งยิ้มหวานให้
“ใช่ครับ อย่าลืมสิครับว่าคุณต้องอยู่ที่นี่ถึงสองปี” อัศนัยพูดสีหน้าเคร่งครึมอันที่จริงไม่อยากให้เพียงดาวอยู่เกินสองวันด้วยซ้ำแต่สถานการณ์มันบีบบังคับให้เขาต้องทำ
“แต่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลง”
“แต่คุณก็ไม่ได้ปฏิเสธ และหมดโอกาสปฏิเสธจริงไหมคะ” เพลงพิณพูด เธอต้องเกลี้ยกล่อมหญิงสาวตรงหน้าให้สำเร็จไม่เช่นนั้นอัศนัยจะเหลือแต่ตัวเปล่าๆ ซึ่งเธอยอมไม่ได้เป็นอันขาดที่จะชวดมรดกหลายร้อยล้านไปด้วย
“ถ้าคุณไม่อยากทานร่วมโต๊ะกับเรา ผมสั่งให้แม่บ้านจัดแยกให้คุณก็ได้นะครับ” อัศนัยไม่อยากบังคับเธอ แม้เขามีอคติกับเพียงดาวแต่ก็รับรู้ถึงความรู้สึกอึดอัดของหญิงสาวยามต้องมาอยู่แปลกถิ่น
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ลงมือทานกันดีกว่าค่ะคุณดาว” เพลงพิณสรุป
หลังจากรับประทานอาหาร อัศนัยบอกกับเพียงดาวว่าเขาจะพาเธอไปที่ห้องพัก ซึ่งห้องของเธอติดอยู่กับห้องของเขา เนื่องจากเพลงพิณเสนอว่าทั้งสองควรอยู่ห้องติดกันเพื่อกันคนอื่นจับพิรุธ ถ้าจะเล่นละครฉากใหญ่สักครั้งก็ควรจะเล่นให้มันเนียนๆ หน่อย อัศนัยถึงกับอึ้งไม่คิดว่าเพลงพิณจะเป็นคนใจกว้างขนาดนี้
หญิงสาวได้แต่เดินตามคนทั้งคู่ไปเงียบๆ เพียงดาวคิดว่าผู้หญิงที่ชื่อเพลงพิณดูจะเจ้ากี้เจ้าการจนออกนอกหน้า เธอดูอ่อนหวาน เรียบร้อย แต่บางทีเหมือนจะมีอะไรซ่อนเอาไว้ภายใต้ใบหน้าซื่อๆแต่ท่าทางนายอัศนัยจะทั้งรักทั้งหลงเธอเอามากๆ
ภายในห้องกว้างถูกตกแต่งอย่างดี เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูเหมือนจะถูกสั่งทำมาเพื่อให้เข้าเซ็ทกัน เพียงดาวบอกกับตัวเองว่าเธอจะพยายามคิดว่าเป็นผู้โชคดีที่เผอิญจับรางวัลได้ให้มาพักผ่อนที่ไร่แสนสวยแห่งนี้ ไม่ได้มาเพื่อเป็นตัวเดินหมากในเกมของใคร
“ถ้าคุณต้องการอะไรก็บอกผมได้ หรือจะบอกแม่บ้านก็ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ” อัศนัยมาส่งเธอที่ห้องเสร็จ จากนั้นเขาก็รีบออกไปพร้อมแฟนสาว ดูแล้วเขาไม่ได้มีความสนใจไยดีในตัวเธอเลยแม้แต่น้อย ทุกลมหายใจของเขาคงจะมีแต่ชื่อแฟนสาวเพลงพิณเท่านั้น ถ้าไม่ติดเงื่อนไขในพินัยกรรมงี่เง่า มีหวังนายคนนี้คงไม่ให้เธอได้มายืนหายใจอยู่ในไร่ของเขาได้นานๆหรอก +++++++++++++++++++++
เพียงดาวเปิดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่และหยิบเสื้อผ้าออกมาใส่ไม้แขวนจากนั้นนำมันเก็บเข้าไปในตู้เสื้อผ้า กว่าจะจัดทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางก็กินเวลาไปสักพักใหญ่ๆ ด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางมาไกลทำให้หญิงสาวเผลอหลับไปนานพอสมควรรู้สึกตัวอีกทีอย่างสลึมสลือ ครั้นมองนาฬิกาแขวนที่ติดอยู่ข้างฝาผนังก็ต้องตกใจเพราะเป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มแล้ว
“เราหลับไปนานขนาดนั้นเชียวเหรอ”
เพียงดาวจึงลุกขึ้นจากเตียงและเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเพื่อเรียกความสดชื่น หลังจากอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็รู้สึกว่าลำคอของเธอแห้งผากอีกทั้งยังกระหายน้ำรุนแรง ทำให้เธอตัดสินใจเดินออกจากห้องคิดจะลงไปที่ห้องครัวเพื่อหาน้ำดื่ม แต่ต้องชะงักเท้าหยุดอยู่หน้าห้องข้างๆเนื่องจากสองหูของเธอได้ยินเสียงหญิงสาวหัวเราะร่วนดังออกมาจากในห้องนั้น อีกทั้งประตูยังแง้มเปิดเอาไว้เหมือนตั้งใจจะอวดอะไรบางอย่าง
เพียงดาวมองลอดเข้าไปผ่านบานประตูที่เปิดเอาไว้แง้มๆ หญิงสาวผิวขาวรูปร่างดีเปลือยท่อนบนส่วนท่อนล่างมีผ้าห่มคลุมทับเอาไว้ เธอนอนทับกอดก่ายชายหนุ่มอีกทั้งยังซุกไซร้พรหมจูบไปตามลำคอของเขา ทั้งคู่กำลังนัวเนียกัน และแล้วหญิงสาวในห้องก็หันมาส่งยิ้มให้เพียงดาว เธอตาไม่ฝาดแน่ๆผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเธอแอบมองอยู่เพียงดาวสะดุ้งและถอยหลังออกจากรอยแยกของประตู
“คุณพิณ!”
เพลงพิณได้ยินเสียงเพียงดาวอาบน้ำเธอรู้แล้วว่าหญิงสาวข้างห้องคงจะต้องออกมาข้างนอก จึงจงใจที่จะแง้มประตูเอาไว้เพราะห้องของอัศนัยแม้จะกว้างใหญ่ แต่ถ้าเพียงแง้มประตูเอาไว้ก็จะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างบนเตียงของเขา หญิงสาวในห้องทำทีเหมือนไม่สนใจว่าเพียงดาวมองอยู่เธอหันไปทำในสิ่งที่เพียงดาวรู้สึกหน้าแดงจนไม่อาจจะทนดูต่อไปได้
“วันนี้คุณจะนอนกับผมที่นี่หรือเปล่าครับ” อัศนัยเว้าวอนคนรัก เขาสนใจแต่ตัวเธอไม่ได้สนใจที่ประตูห้องนอน อันที่จริงเขาเคยขอเพลงพิณแต่งงานตั้งหลายครั้งหลายหน ก่อนจะเกิดเรื่องพินัยกรรมเจ้าปัญหาเสียอีก แต่หญิงสาวมักจะบ่ายเบี่ยงตลอดซี่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อีกทั้งพอพูดเรื่องการแต่งงานกับเพลงพิณเมื่อไหร่พี่อนิรุตน์ก็จะค้านทันทีเช่นกัน
“ไม่ดีกว่าค่ะ ขอแค่ชั่วคราวแต่ไม่ค้างคืนนะคะ” หญิงสาวกระซิบเขาที่ข้างหูเบาๆก่อนจะหัวเราะออกมา
อัศนัยชอบที่หญิงสาวดูอ่อนหวานอีกทั้งยังเก่งการบ้านการเรือน เธอมักจะทำอาหารคาว-หวานมาให้เขาชิมอยู่บ่อยครั้ง แต่ทว่ายามอยู่บนเตียงอัศนัยรู้ดีว่าเพลงพิณร้อนแรงเสียยิ่งกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่เขาเคยผ่านมา
“ผมรักคุณจังเลยพิณ” อัศนัยพลิกร่างกลมกลึงลงไปนอนราบกับพื้นที่นอน เขามอบจุมพิตอ่อนหวานให้เธอและเปลี่ยนท่าทางการนอนเสียใหม่โดยเขาพลิกร่างขึ้นมาทาบทับเธอเอาไว้
++++++++++++++++++++++
เพียงดาวไม่พบใครในครัวเธอจึงเปิดตู้เย็น แล้วรินน้ำดื่มเองและคิดถึงภาพเมื่อครู่ ให้ตายนี่มันอะไรกัน
“อ้าว! คุณคะหิวเหรอคะ ดิฉันคิดว่าคุณคงจะเพลียมากเมื่อหัวค่ำเลยไม่กล้าไปปลุกให้ลงมาทานข้าว”
เพียงดาวหันมายิ้ม และเมื่อเห็นแม่บ้านสูงวัยที่เคยพบกันตอนกลางวัน ซึ่งแม่บ้านก็ยิ้มตอบเธออย่างเป็นมิตรทำให้เพียงดาวรู้สึกดีขึ้นมาก
“ดาวหิวน้ำน่ะค่ะก็เลยลงมาหาน้ำดื่ม”
“คุณไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจะจัดอาหารไปให้”
“อย่าลำบากเลยค่ะป้า ดาวแค่หิวน้ำเฉยๆ”
“เมื่อกลางวันคุณก็ทานอาหารไปแค่นิดเดียวไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ ไปนั่งรอเถอะเดี๋ยวป้าจะทำข้าวต้มร้อนๆไปให้ทาน อีกหน่อยคุณก็ต้องแต่งงานกับคุณอั๊ดกลายเป็นคุณผู้หญิงของไร่นรบดีแล้ว อย่าได้เกรงใจแม่บ้านแก่ๆอย่างป้าเลย”
เพียงดาวนึกแปลกใจดูเหมือนคนที่นี่จะรู้เรื่องการแต่งงานของเธอกับนายอัศนัยเป็นอย่างดี ระหว่างที่เพียงดาวหันหลังไปเก็บแก้วเธอมีความรู้สึกว่าคุณป้าแม่บ้านลอบมองเธออยู่หลายครั้ง เพียงดาวหันหน้ามาทำให้ป้าแช่มสะดุ้งนิดหน่อย
“ป้าคะ ดาวมีความรู้สึกว่าป้ามองดาวแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะ แต่คุณช่างเหมือนคนๆหนึ่งที่ป้าเคยรู้จักเสียเหลือเกิน”
เพียงดาวยิ้มใบหน้าแสดงความสงสัย “ใครกันหรือคะ”
“คุณยุพเรศ เธอกับคุณคล้ายกันเหลือเกิน”นางแช่มนึกถึงวันวานเมื่อราวๆยี่สิบกว่าปีก่อนผู้หญิงตรงหน้าช่างเหมือนคุณยุพเรศเสียเหลือเกิน ราวกับว่าถอดพิมพ์กันมาจะแตกต่างกันบ้างตรงที่คุณดาวคนนี้ดูสูงและผิวขาวกว่ามาก”
“คุณแม่! ป้ารู้จักแม่ของดาวด้วยเหรอคะ”
“คุณยุพเรศเป็นแม่ของคุณอย่างนั้นเหรอคะ” แม่บ้านขมวดคิ้ว
“ใช่แล้วค่ะ”
“ป่ารู้จักคุณแม่ของดาวได้อย่างไรคะ”
“ ป้าเคยรับใช้คุณยุพเรศสมัยที่เธอมาพักอยู่ที่นี่ค่ะ ”
ป้าแช่มรู้เพียงว่าคุณอั๊ดจำเป็นต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเพียงดาว เธอถูกส่งตัวมาจากกรุงเทพฯเพื่อมาเป็นเจ้าสาวบ้านไร่ตามพินัยกรรมของคุณอนิรุตน์ แต่ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงตรงหน้าจะเป็นบุตรสาวอันเกิดจากคุณยุพเรศอดีตคู่หมั้น คู่หมายของคุณอนิรุตน์
“คุณแม่ของดาวเคยอยู่ที่นี่ด้วยหรือคะ เอ...หรือว่าตอนที่คุณพ่อคุณแม่ของดาวกำลังลำบากเพราะถูกเพื่อนรักของคุณพ่อหักหลัง ทั้งสองคนอาจจะได้รับความช่วยเหลือจากคุณอนิรุตน์ให้มาอยู่ที่นี่ก็ได้”
“ถ้าอย่างนั้นป้าคงรู้จักคุณศรุตพ่อของดาวด้วยใช่ไหมคะ”
“คุณศรุตเหรอคะ!” สีหน้าของแม่บ้านเหมือนมีอาการตกใจ
“ใช่ค่ะ”
“ไม่รู้จักหรอกค่ะ แต่เหมือนจะเคยได้ยินชื่อเท่านั้น”
“หมายความว่าตอนนั้นคุณแม่มาอยู่ที่นี่คนเดียว”
“ใช่ค่ะ” จากนั้นเหมือนนางจะอยากหยุดพูดเรื่องนี้เอาดื้อๆ ป้าแช่มจึงอ้างว่าให้เพียงดาวไปรอที่โต๊ะอาหารจะดีกว่าเพราะนางจะรีบทำข้าวต้ม
“คุณออกไปรอป้าข้างนอกเถอะนะคะ อยู่ในครัวเดี๋ยวกลิ่นอาหารมันจะติดเสื้อผ้าเอา”
เพียงดาวครุ่นคิดนึกแปลกใจทำไมเมื่อก่อนแม่ของเธอเคยมาอยู่ที่นี่ ทั้งๆที่คุณอนิรุตน์ต่างหากที่เป็นเพื่อนของพ่อเธอดูเหมือนจะมีอะไรที่เธอยังไม่รู้อีกมาก
++++++++++++++++++++++++++
หลังทานข้าวต้มเสร็จเพียงดาวพยายามจะถามคำถามที่ค้างคาใจเธอกับแม่บ้าน แต่ทว่าเหมือนป้าแช่มจะหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามของเธอ โดยอ้างว่าเหนื่อยมาทั้งวันจะขอตัวไปเข้านอน
เพียงดาวเดินกลับขึ้นไปบนชั้นสองซึ่งห้องของเธออยู่ติดกับห้องของอัศนัยทำให้ต้องเดินผ่านห้องของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หญิงสาวได้แต่คิดว่าจะไม่หันไปมองรอยแยกของประตูนั้นอีก แต่ทว่าเมื่อได้ยินเสียงกระเซ่าออกมาเบาๆทำให้เธออดจะหันไปมองไม่ได้ รอยแยกที่ปิดไม่สนิทแต่มันก็พอให้เธอแอบมองไปข้างในและเห็นภาพ หญิงชายในร่างเปลือยเกี่ยวกระหวัดรัดแน่นหลอมรวมกันจนแทบจะเป็นคนๆเดียวกัน เพียงดาวรู้สึกหัวใจเต้นระส่ำไม่คิดว่าจะได้ดูหนังสดชัดๆแบบนี้ เธอรีบถอนสายตาออกมาจากรอยแยกแต่ทว่ามือของเธอดันพลาดทำให้เกิดเสียงดังขึ้น
อัศนัยรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างของหญิงสาวที่แก่นกายของเขายังสอดแทรกประสานอยู่ในร่างกายของเธอ เขาพามันออกมาจากนั้นคว้าผ้าเช็ดตัวพันอย่างลวกๆและวิ่งไปที่ประตู
อัศนัยเดินมาที่ประตูห้องนอนและเกิดอาการตกใจ พร้อมกับชักสีหน้าแสดงอาการไม่พอใจออกมา หากเขาเป็นกาน้ำร้อนควันคงจะพวยพุ่งออกจากหูเสียงดังหวี่ๆ ไปแล้ว เขารีบปิดประตูให้สนิทจากนั้นกดล็อคที่ลูกบิดและลงกลอนอีกชั้น
จากนั้นเขาก็พาร่างสูงอกเปลือยนุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวเดินกลับไปที่เตียง
“บัดซบ ผมปิดประตูแต่ลืมล็อคเอาไว้แม่นั่นคงเป็นโรคจิตถึงมาแอบดูเรา ให้ตายเถอะ”
เพลงพิณหน้าเสียและผวากอดเอวอัศนัยเอาไว้แน่น ใบหน้าของเธอซุกอยู่กับอกแกร่งพร้อมเสียงสะอื้นไห้เบาๆ
“แย่จริง อย่างนี้คุณพิณก็เห็นหมดแล้วสิคะว่าเราทำอะไรกัน”
ทั้งที่ความเป็นจริงเมื่ออัศนัยไปเข้าห้องน้ำ เธอเองที่เดินไปเปิดประตูแง้มเอาไว้รอเหยื่อให้มาติดกับดัก
“จะเห็นก็ช่างเถอะผมไม่สนใจความรู้สึกผู้หญิงคนนั้นสักนิด แต่ผมไม่อยากให้ใครมองพิณของผมอย่างเสียหายผมยอมไม่ได้”
“ถ้าเธอเที่ยวเอาเรื่องของเราไปพูด คุณอั๊ดจะทำยังล่ะคะ คราวนี้พิณคงต้องหาปี๊บมาคลุมหัว ใครๆคงตราหน้าว่าพิณเป็นผู้หญิงหน้าด้าน ไร้ยางอาย ยอมปล่อยตัว ปล่อยใจ ให้กับผู้ชายทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน”
“จะไม่มีใครมาว่าพิณได้ทั้งนั้น ผมจะไปพูดกับผู้หญิงคนนั้นผมจะทำทุกวิถีทางไม่ให้พิณเสียหาย”
“พิณเสียขวัญมากรู้ไหมคะคุณอั๊ด ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับพิณด้วยคะ หือ หือ....”
“ผมขอโทษจริงๆครับพิณเพราะความสะเพร่า เลินเล่อ ของผมเองแท้ๆ” อัศนัยจุมพิตปลอบขวัญหญิงคนรักเพราะคิดว่าตัวเองคงลืมล็อคประตู
“ผมจะปลอบขวัญพิณเอง คนดีของผม” อัศนัยเดินไปที่ตู้เซฟใกล้ๆกับเตียงนอนเขาจัดการเปิดมันออกและหยิบกล่องกำมะหยี่สีดำกล่องเล็กๆออกมากล่องหนึ่ง
“อะไรหรือคะคุณอั๊ด”
“ของปลอบขวัณพิณน่ะสิครับ”
“อะไรกันคะอั๊ด พิณไม่เคยอยากได้ของพวกนี้สักหน่อย พิณอยากได้แค่ความรักของอั๊ด” เธอผลักมือของชายหนุ่มที่กำลังยัดเยียดกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินใส่ในมือเธอ
“ความรักของผมคุณได้มันไปคนเดียวอยู่แล้วครับ แหวนวงนี้เอาไปใส่เล่นๆ นะครับถือเป็นการขอโทษในความสะเพร่าของผม แต่รับรองว่าพรุ่งนี้ผมจะไปจัดการผู้หญิงคนนั้นให้พิณอย่างแน่นอน” สายตาของอัศนัยฉายแววความโกรธเมื่อนึกถึงเพียงดาว
“แต่ก็อย่าให้มากเกินไปนะคะ ถ้าหากเธอหนีกลับไปไม่ยอมร่วมมือคุณอั๊ดก็จะไม่ได้สมบัติของคุณอนิรุตน์เลยสักชิ้นเดียว”
“โธ่ พิณผมอยากจะรักษาทรัพย์ของพี่รุตไม่อยากให้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นก็จริง แต่ถ้าเทียบกับต้องทำให้คุณเสียใจแล้วผมยอมทิ้งมัน ใช่ว่าผมจะมีแต่ตัวเปล่าทรัพย์สินส่วนตัวของผมก็มีไม่น้อย”
“แต่ทรัพย์สินของคุณอนิรุตน์มีตั้งหลายร้อยล้านนะคะจะปล่อยให้ตกเป็นของสาธารณะชนได้อย่างไร”หญิงสาวขมวดคิ้วเรียว ปลายเสียงแสดงความหงุดหงิดเธอเกลียดเพียงดาวตั้งแต่รู้เรื่องพินัยกรรมพิลึกของคุณอนิรุตน์ และยิ่งเกลียดมากขึ้นอีกหลายเท่าเมื่อเห็นว่าเพียงดาวสวยขนาดไหน เธออยากเอามีดมากรีดใบหน้าสวยๆของเพียงดาวให้เป็นเจ้าสาวหน้าเละๆของอัศนัยเธอจะได้ไม่ต้องกังวล แต่ทว่าเธอทำแบบนั้นไม่ได้ เธอทำได้แค่เพียงทำให้อัศนัยรู้สึกเกลียดและขยะแขยงผู้หญิงอย่างเพียงดาว ในสายตาอัศนัยเธอจะต้องเป็นนางเอก และเพียงดาวเป็นได้แค่นางร้ายที่คอยรังแกนางเอกเท่านั้น
อั๊ดรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อยแต่เขาไม่ได้พูดอะไร
เพลงพิณเริ่มรู้สึกตัวเธอเปลี่ยนสีหน้าที่แสดงความไม่พอใจออกมาเมื่อครู่ เป็นสีหน้าปกติ
“คือว่าที่พิณพูดแบบนี้ พิณไม่ได้อยากได้สมบัติของใครนะคะ พิณเพียงแต่คิดถึงอนาคตหากพิณมีลูกกับคุณก็อยากให้ลูกเกิดมาท่ามกลางความสุขสบาย ไม่ต้องลำบากแบบพิณ พิณผิดด้วยเหรอคะ”
“เปล่าครับ ผมไม่ได้ว่าพิณสักนิดเลยผมรู้ว่าพิณเป็นผู้หญิงที่ดี อย่ากังวลไปเลยครับอีกไม่นานเกินรอเราก็จะได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข”
++++++++++++++++++++++++++++++
บนโต๊ะอาหาร กับข้าวหลายอย่างหน้าตาชวนรับประทาน ผัดพริกขิงหมู มัสหมั่นไก่ ไข่พะโล้ กลิ่นของมันชวนให้เพียงดาวที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเพราะรีบเดินทางตั้งแต่เช้าถึงกับท้องไส้ปั่นป่วน แต่เมื่อรู้สึกถึงความเป็นคนแปลกหน้าที่มานั่งอยู่ในบ้านของคนที่เพิ่งรู้จักกัน ก็ทำให้เธออยากปฏิเสธการรับประทานอาหารร่วมโต๊ะด้วย
“ทานสิครับคุณดาว พิณเขาทำอาหารอร่อยมากเลยนะครับ ผิดกับผู้หญิงสมัยนี้ซึ่งทำกับข้าวไม่ค่อยเป็น” เขาพูดไปยิ้มไป แต่เพียงดาวคิดว่าผู้หญิงส่วนมากในความหมายของเขาคงรวมตัวเธออยู่ในนั้นด้วย
“แหม...คุณอั๊ดก็ชมเกินไป พิณเขินแย่” หญิงสาวตีแขนแฟนหนุ่มเบาๆ
“ดิฉันยังไม่หิวค่ะ เชิญคุณทั้งสองตามสบายดีกว่า” เพียงดาวเตรียมจะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
“อย่าปฏิเสธเลยค่ะ คุณดาวต่อไปนี้เราก็คงได้ร่วมโต๊ะทานข้าวกันบ่อยๆ” เพลงพิณส่งยิ้มหวานให้
“ใช่ครับ อย่าลืมสิครับว่าคุณต้องอยู่ที่นี่ถึงสองปี” อัศนัยพูดสีหน้าเคร่งครึมอันที่จริงไม่อยากให้เพียงดาวอยู่เกินสองวันด้วยซ้ำแต่สถานการณ์มันบีบบังคับให้เขาต้องทำ
“แต่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลง”
“แต่คุณก็ไม่ได้ปฏิเสธ และหมดโอกาสปฏิเสธจริงไหมคะ” เพลงพิณพูด เธอต้องเกลี้ยกล่อมหญิงสาวตรงหน้าให้สำเร็จไม่เช่นนั้นอัศนัยจะเหลือแต่ตัวเปล่าๆ ซึ่งเธอยอมไม่ได้เป็นอันขาดที่จะชวดมรดกหลายร้อยล้านไปด้วย
“ถ้าคุณไม่อยากทานร่วมโต๊ะกับเรา ผมสั่งให้แม่บ้านจัดแยกให้คุณก็ได้นะครับ” อัศนัยไม่อยากบังคับเธอ แม้เขามีอคติกับเพียงดาวแต่ก็รับรู้ถึงความรู้สึกอึดอัดของหญิงสาวยามต้องมาอยู่แปลกถิ่น
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ลงมือทานกันดีกว่าค่ะคุณดาว” เพลงพิณสรุป
หลังจากรับประทานอาหาร อัศนัยบอกกับเพียงดาวว่าเขาจะพาเธอไปที่ห้องพัก ซึ่งห้องของเธอติดอยู่กับห้องของเขา เนื่องจากเพลงพิณเสนอว่าทั้งสองควรอยู่ห้องติดกันเพื่อกันคนอื่นจับพิรุธ ถ้าจะเล่นละครฉากใหญ่สักครั้งก็ควรจะเล่นให้มันเนียนๆ หน่อย อัศนัยถึงกับอึ้งไม่คิดว่าเพลงพิณจะเป็นคนใจกว้างขนาดนี้
หญิงสาวได้แต่เดินตามคนทั้งคู่ไปเงียบๆ เพียงดาวคิดว่าผู้หญิงที่ชื่อเพลงพิณดูจะเจ้ากี้เจ้าการจนออกนอกหน้า เธอดูอ่อนหวาน เรียบร้อย แต่บางทีเหมือนจะมีอะไรซ่อนเอาไว้ภายใต้ใบหน้าซื่อๆแต่ท่าทางนายอัศนัยจะทั้งรักทั้งหลงเธอเอามากๆ
ภายในห้องกว้างถูกตกแต่งอย่างดี เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูเหมือนจะถูกสั่งทำมาเพื่อให้เข้าเซ็ทกัน เพียงดาวบอกกับตัวเองว่าเธอจะพยายามคิดว่าเป็นผู้โชคดีที่เผอิญจับรางวัลได้ให้มาพักผ่อนที่ไร่แสนสวยแห่งนี้ ไม่ได้มาเพื่อเป็นตัวเดินหมากในเกมของใคร
“ถ้าคุณต้องการอะไรก็บอกผมได้ หรือจะบอกแม่บ้านก็ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ” อัศนัยมาส่งเธอที่ห้องเสร็จ จากนั้นเขาก็รีบออกไปพร้อมแฟนสาว ดูแล้วเขาไม่ได้มีความสนใจไยดีในตัวเธอเลยแม้แต่น้อย ทุกลมหายใจของเขาคงจะมีแต่ชื่อแฟนสาวเพลงพิณเท่านั้น ถ้าไม่ติดเงื่อนไขในพินัยกรรมงี่เง่า มีหวังนายคนนี้คงไม่ให้เธอได้มายืนหายใจอยู่ในไร่ของเขาได้นานๆหรอก +++++++++++++++++++++
เพียงดาวเปิดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่และหยิบเสื้อผ้าออกมาใส่ไม้แขวนจากนั้นนำมันเก็บเข้าไปในตู้เสื้อผ้า กว่าจะจัดทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางก็กินเวลาไปสักพักใหญ่ๆ ด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางมาไกลทำให้หญิงสาวเผลอหลับไปนานพอสมควรรู้สึกตัวอีกทีอย่างสลึมสลือ ครั้นมองนาฬิกาแขวนที่ติดอยู่ข้างฝาผนังก็ต้องตกใจเพราะเป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มแล้ว
“เราหลับไปนานขนาดนั้นเชียวเหรอ”
เพียงดาวจึงลุกขึ้นจากเตียงและเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเพื่อเรียกความสดชื่น หลังจากอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็รู้สึกว่าลำคอของเธอแห้งผากอีกทั้งยังกระหายน้ำรุนแรง ทำให้เธอตัดสินใจเดินออกจากห้องคิดจะลงไปที่ห้องครัวเพื่อหาน้ำดื่ม แต่ต้องชะงักเท้าหยุดอยู่หน้าห้องข้างๆเนื่องจากสองหูของเธอได้ยินเสียงหญิงสาวหัวเราะร่วนดังออกมาจากในห้องนั้น อีกทั้งประตูยังแง้มเปิดเอาไว้เหมือนตั้งใจจะอวดอะไรบางอย่าง
เพียงดาวมองลอดเข้าไปผ่านบานประตูที่เปิดเอาไว้แง้มๆ หญิงสาวผิวขาวรูปร่างดีเปลือยท่อนบนส่วนท่อนล่างมีผ้าห่มคลุมทับเอาไว้ เธอนอนทับกอดก่ายชายหนุ่มอีกทั้งยังซุกไซร้พรหมจูบไปตามลำคอของเขา ทั้งคู่กำลังนัวเนียกัน และแล้วหญิงสาวในห้องก็หันมาส่งยิ้มให้เพียงดาว เธอตาไม่ฝาดแน่ๆผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเธอแอบมองอยู่เพียงดาวสะดุ้งและถอยหลังออกจากรอยแยกของประตู
“คุณพิณ!”
เพลงพิณได้ยินเสียงเพียงดาวอาบน้ำเธอรู้แล้วว่าหญิงสาวข้างห้องคงจะต้องออกมาข้างนอก จึงจงใจที่จะแง้มประตูเอาไว้เพราะห้องของอัศนัยแม้จะกว้างใหญ่ แต่ถ้าเพียงแง้มประตูเอาไว้ก็จะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างบนเตียงของเขา หญิงสาวในห้องทำทีเหมือนไม่สนใจว่าเพียงดาวมองอยู่เธอหันไปทำในสิ่งที่เพียงดาวรู้สึกหน้าแดงจนไม่อาจจะทนดูต่อไปได้
“วันนี้คุณจะนอนกับผมที่นี่หรือเปล่าครับ” อัศนัยเว้าวอนคนรัก เขาสนใจแต่ตัวเธอไม่ได้สนใจที่ประตูห้องนอน อันที่จริงเขาเคยขอเพลงพิณแต่งงานตั้งหลายครั้งหลายหน ก่อนจะเกิดเรื่องพินัยกรรมเจ้าปัญหาเสียอีก แต่หญิงสาวมักจะบ่ายเบี่ยงตลอดซี่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อีกทั้งพอพูดเรื่องการแต่งงานกับเพลงพิณเมื่อไหร่พี่อนิรุตน์ก็จะค้านทันทีเช่นกัน
“ไม่ดีกว่าค่ะ ขอแค่ชั่วคราวแต่ไม่ค้างคืนนะคะ” หญิงสาวกระซิบเขาที่ข้างหูเบาๆก่อนจะหัวเราะออกมา
อัศนัยชอบที่หญิงสาวดูอ่อนหวานอีกทั้งยังเก่งการบ้านการเรือน เธอมักจะทำอาหารคาว-หวานมาให้เขาชิมอยู่บ่อยครั้ง แต่ทว่ายามอยู่บนเตียงอัศนัยรู้ดีว่าเพลงพิณร้อนแรงเสียยิ่งกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่เขาเคยผ่านมา
“ผมรักคุณจังเลยพิณ” อัศนัยพลิกร่างกลมกลึงลงไปนอนราบกับพื้นที่นอน เขามอบจุมพิตอ่อนหวานให้เธอและเปลี่ยนท่าทางการนอนเสียใหม่โดยเขาพลิกร่างขึ้นมาทาบทับเธอเอาไว้
++++++++++++++++++++++
เพียงดาวไม่พบใครในครัวเธอจึงเปิดตู้เย็น แล้วรินน้ำดื่มเองและคิดถึงภาพเมื่อครู่ ให้ตายนี่มันอะไรกัน
“อ้าว! คุณคะหิวเหรอคะ ดิฉันคิดว่าคุณคงจะเพลียมากเมื่อหัวค่ำเลยไม่กล้าไปปลุกให้ลงมาทานข้าว”
เพียงดาวหันมายิ้ม และเมื่อเห็นแม่บ้านสูงวัยที่เคยพบกันตอนกลางวัน ซึ่งแม่บ้านก็ยิ้มตอบเธออย่างเป็นมิตรทำให้เพียงดาวรู้สึกดีขึ้นมาก
“ดาวหิวน้ำน่ะค่ะก็เลยลงมาหาน้ำดื่ม”
“คุณไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจะจัดอาหารไปให้”
“อย่าลำบากเลยค่ะป้า ดาวแค่หิวน้ำเฉยๆ”
“เมื่อกลางวันคุณก็ทานอาหารไปแค่นิดเดียวไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ ไปนั่งรอเถอะเดี๋ยวป้าจะทำข้าวต้มร้อนๆไปให้ทาน อีกหน่อยคุณก็ต้องแต่งงานกับคุณอั๊ดกลายเป็นคุณผู้หญิงของไร่นรบดีแล้ว อย่าได้เกรงใจแม่บ้านแก่ๆอย่างป้าเลย”
เพียงดาวนึกแปลกใจดูเหมือนคนที่นี่จะรู้เรื่องการแต่งงานของเธอกับนายอัศนัยเป็นอย่างดี ระหว่างที่เพียงดาวหันหลังไปเก็บแก้วเธอมีความรู้สึกว่าคุณป้าแม่บ้านลอบมองเธออยู่หลายครั้ง เพียงดาวหันหน้ามาทำให้ป้าแช่มสะดุ้งนิดหน่อย
“ป้าคะ ดาวมีความรู้สึกว่าป้ามองดาวแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะ แต่คุณช่างเหมือนคนๆหนึ่งที่ป้าเคยรู้จักเสียเหลือเกิน”
เพียงดาวยิ้มใบหน้าแสดงความสงสัย “ใครกันหรือคะ”
“คุณยุพเรศ เธอกับคุณคล้ายกันเหลือเกิน”นางแช่มนึกถึงวันวานเมื่อราวๆยี่สิบกว่าปีก่อนผู้หญิงตรงหน้าช่างเหมือนคุณยุพเรศเสียเหลือเกิน ราวกับว่าถอดพิมพ์กันมาจะแตกต่างกันบ้างตรงที่คุณดาวคนนี้ดูสูงและผิวขาวกว่ามาก”
“คุณแม่! ป้ารู้จักแม่ของดาวด้วยเหรอคะ”
“คุณยุพเรศเป็นแม่ของคุณอย่างนั้นเหรอคะ” แม่บ้านขมวดคิ้ว
“ใช่แล้วค่ะ”
“ป่ารู้จักคุณแม่ของดาวได้อย่างไรคะ”
“ ป้าเคยรับใช้คุณยุพเรศสมัยที่เธอมาพักอยู่ที่นี่ค่ะ ”
ป้าแช่มรู้เพียงว่าคุณอั๊ดจำเป็นต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเพียงดาว เธอถูกส่งตัวมาจากกรุงเทพฯเพื่อมาเป็นเจ้าสาวบ้านไร่ตามพินัยกรรมของคุณอนิรุตน์ แต่ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงตรงหน้าจะเป็นบุตรสาวอันเกิดจากคุณยุพเรศอดีตคู่หมั้น คู่หมายของคุณอนิรุตน์
“คุณแม่ของดาวเคยอยู่ที่นี่ด้วยหรือคะ เอ...หรือว่าตอนที่คุณพ่อคุณแม่ของดาวกำลังลำบากเพราะถูกเพื่อนรักของคุณพ่อหักหลัง ทั้งสองคนอาจจะได้รับความช่วยเหลือจากคุณอนิรุตน์ให้มาอยู่ที่นี่ก็ได้”
“ถ้าอย่างนั้นป้าคงรู้จักคุณศรุตพ่อของดาวด้วยใช่ไหมคะ”
“คุณศรุตเหรอคะ!” สีหน้าของแม่บ้านเหมือนมีอาการตกใจ
“ใช่ค่ะ”
“ไม่รู้จักหรอกค่ะ แต่เหมือนจะเคยได้ยินชื่อเท่านั้น”
“หมายความว่าตอนนั้นคุณแม่มาอยู่ที่นี่คนเดียว”
“ใช่ค่ะ” จากนั้นเหมือนนางจะอยากหยุดพูดเรื่องนี้เอาดื้อๆ ป้าแช่มจึงอ้างว่าให้เพียงดาวไปรอที่โต๊ะอาหารจะดีกว่าเพราะนางจะรีบทำข้าวต้ม
“คุณออกไปรอป้าข้างนอกเถอะนะคะ อยู่ในครัวเดี๋ยวกลิ่นอาหารมันจะติดเสื้อผ้าเอา”
เพียงดาวครุ่นคิดนึกแปลกใจทำไมเมื่อก่อนแม่ของเธอเคยมาอยู่ที่นี่ ทั้งๆที่คุณอนิรุตน์ต่างหากที่เป็นเพื่อนของพ่อเธอดูเหมือนจะมีอะไรที่เธอยังไม่รู้อีกมาก
++++++++++++++++++++++++++
หลังทานข้าวต้มเสร็จเพียงดาวพยายามจะถามคำถามที่ค้างคาใจเธอกับแม่บ้าน แต่ทว่าเหมือนป้าแช่มจะหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามของเธอ โดยอ้างว่าเหนื่อยมาทั้งวันจะขอตัวไปเข้านอน
เพียงดาวเดินกลับขึ้นไปบนชั้นสองซึ่งห้องของเธออยู่ติดกับห้องของอัศนัยทำให้ต้องเดินผ่านห้องของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หญิงสาวได้แต่คิดว่าจะไม่หันไปมองรอยแยกของประตูนั้นอีก แต่ทว่าเมื่อได้ยินเสียงกระเซ่าออกมาเบาๆทำให้เธออดจะหันไปมองไม่ได้ รอยแยกที่ปิดไม่สนิทแต่มันก็พอให้เธอแอบมองไปข้างในและเห็นภาพ หญิงชายในร่างเปลือยเกี่ยวกระหวัดรัดแน่นหลอมรวมกันจนแทบจะเป็นคนๆเดียวกัน เพียงดาวรู้สึกหัวใจเต้นระส่ำไม่คิดว่าจะได้ดูหนังสดชัดๆแบบนี้ เธอรีบถอนสายตาออกมาจากรอยแยกแต่ทว่ามือของเธอดันพลาดทำให้เกิดเสียงดังขึ้น
อัศนัยรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างของหญิงสาวที่แก่นกายของเขายังสอดแทรกประสานอยู่ในร่างกายของเธอ เขาพามันออกมาจากนั้นคว้าผ้าเช็ดตัวพันอย่างลวกๆและวิ่งไปที่ประตู
อัศนัยเดินมาที่ประตูห้องนอนและเกิดอาการตกใจ พร้อมกับชักสีหน้าแสดงอาการไม่พอใจออกมา หากเขาเป็นกาน้ำร้อนควันคงจะพวยพุ่งออกจากหูเสียงดังหวี่ๆ ไปแล้ว เขารีบปิดประตูให้สนิทจากนั้นกดล็อคที่ลูกบิดและลงกลอนอีกชั้น
จากนั้นเขาก็พาร่างสูงอกเปลือยนุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวเดินกลับไปที่เตียง
“บัดซบ ผมปิดประตูแต่ลืมล็อคเอาไว้แม่นั่นคงเป็นโรคจิตถึงมาแอบดูเรา ให้ตายเถอะ”
เพลงพิณหน้าเสียและผวากอดเอวอัศนัยเอาไว้แน่น ใบหน้าของเธอซุกอยู่กับอกแกร่งพร้อมเสียงสะอื้นไห้เบาๆ
“แย่จริง อย่างนี้คุณพิณก็เห็นหมดแล้วสิคะว่าเราทำอะไรกัน”
ทั้งที่ความเป็นจริงเมื่ออัศนัยไปเข้าห้องน้ำ เธอเองที่เดินไปเปิดประตูแง้มเอาไว้รอเหยื่อให้มาติดกับดัก
“จะเห็นก็ช่างเถอะผมไม่สนใจความรู้สึกผู้หญิงคนนั้นสักนิด แต่ผมไม่อยากให้ใครมองพิณของผมอย่างเสียหายผมยอมไม่ได้”
“ถ้าเธอเที่ยวเอาเรื่องของเราไปพูด คุณอั๊ดจะทำยังล่ะคะ คราวนี้พิณคงต้องหาปี๊บมาคลุมหัว ใครๆคงตราหน้าว่าพิณเป็นผู้หญิงหน้าด้าน ไร้ยางอาย ยอมปล่อยตัว ปล่อยใจ ให้กับผู้ชายทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน”
“จะไม่มีใครมาว่าพิณได้ทั้งนั้น ผมจะไปพูดกับผู้หญิงคนนั้นผมจะทำทุกวิถีทางไม่ให้พิณเสียหาย”
“พิณเสียขวัญมากรู้ไหมคะคุณอั๊ด ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับพิณด้วยคะ หือ หือ....”
“ผมขอโทษจริงๆครับพิณเพราะความสะเพร่า เลินเล่อ ของผมเองแท้ๆ” อัศนัยจุมพิตปลอบขวัญหญิงคนรักเพราะคิดว่าตัวเองคงลืมล็อคประตู
“ผมจะปลอบขวัญพิณเอง คนดีของผม” อัศนัยเดินไปที่ตู้เซฟใกล้ๆกับเตียงนอนเขาจัดการเปิดมันออกและหยิบกล่องกำมะหยี่สีดำกล่องเล็กๆออกมากล่องหนึ่ง
“อะไรหรือคะคุณอั๊ด”
“ของปลอบขวัณพิณน่ะสิครับ”
“อะไรกันคะอั๊ด พิณไม่เคยอยากได้ของพวกนี้สักหน่อย พิณอยากได้แค่ความรักของอั๊ด” เธอผลักมือของชายหนุ่มที่กำลังยัดเยียดกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินใส่ในมือเธอ
“ความรักของผมคุณได้มันไปคนเดียวอยู่แล้วครับ แหวนวงนี้เอาไปใส่เล่นๆ นะครับถือเป็นการขอโทษในความสะเพร่าของผม แต่รับรองว่าพรุ่งนี้ผมจะไปจัดการผู้หญิงคนนั้นให้พิณอย่างแน่นอน” สายตาของอัศนัยฉายแววความโกรธเมื่อนึกถึงเพียงดาว
“แต่ก็อย่าให้มากเกินไปนะคะ ถ้าหากเธอหนีกลับไปไม่ยอมร่วมมือคุณอั๊ดก็จะไม่ได้สมบัติของคุณอนิรุตน์เลยสักชิ้นเดียว”
“โธ่ พิณผมอยากจะรักษาทรัพย์ของพี่รุตไม่อยากให้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นก็จริง แต่ถ้าเทียบกับต้องทำให้คุณเสียใจแล้วผมยอมทิ้งมัน ใช่ว่าผมจะมีแต่ตัวเปล่าทรัพย์สินส่วนตัวของผมก็มีไม่น้อย”
“แต่ทรัพย์สินของคุณอนิรุตน์มีตั้งหลายร้อยล้านนะคะจะปล่อยให้ตกเป็นของสาธารณะชนได้อย่างไร”หญิงสาวขมวดคิ้วเรียว ปลายเสียงแสดงความหงุดหงิดเธอเกลียดเพียงดาวตั้งแต่รู้เรื่องพินัยกรรมพิลึกของคุณอนิรุตน์ และยิ่งเกลียดมากขึ้นอีกหลายเท่าเมื่อเห็นว่าเพียงดาวสวยขนาดไหน เธออยากเอามีดมากรีดใบหน้าสวยๆของเพียงดาวให้เป็นเจ้าสาวหน้าเละๆของอัศนัยเธอจะได้ไม่ต้องกังวล แต่ทว่าเธอทำแบบนั้นไม่ได้ เธอทำได้แค่เพียงทำให้อัศนัยรู้สึกเกลียดและขยะแขยงผู้หญิงอย่างเพียงดาว ในสายตาอัศนัยเธอจะต้องเป็นนางเอก และเพียงดาวเป็นได้แค่นางร้ายที่คอยรังแกนางเอกเท่านั้น
อั๊ดรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อยแต่เขาไม่ได้พูดอะไร
เพลงพิณเริ่มรู้สึกตัวเธอเปลี่ยนสีหน้าที่แสดงความไม่พอใจออกมาเมื่อครู่ เป็นสีหน้าปกติ
“คือว่าที่พิณพูดแบบนี้ พิณไม่ได้อยากได้สมบัติของใครนะคะ พิณเพียงแต่คิดถึงอนาคตหากพิณมีลูกกับคุณก็อยากให้ลูกเกิดมาท่ามกลางความสุขสบาย ไม่ต้องลำบากแบบพิณ พิณผิดด้วยเหรอคะ”
“เปล่าครับ ผมไม่ได้ว่าพิณสักนิดเลยผมรู้ว่าพิณเป็นผู้หญิงที่ดี อย่ากังวลไปเลยครับอีกไม่นานเกินรอเราก็จะได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข”
++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ก.ย. 2554, 19:50:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ก.ย. 2554, 19:50:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 3008
| << ตอนที่ 3 | ตอนที่ 5 >> |
ann 15 ก.ย. 2554, 20:07:29 น.
พระเอกเรื่องนี้เปิดตัวมาไม่กี่ตอนก็กินหญ้าซะแล้ว 555 อยากรุ้ว่านางเอกจะทำไงให้อีตาพระเอกนี่รักได้ เพราะท่าทางจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้นกับยัยพิณ หนักใจแทนนางเอกจริงๆ
พระเอกเรื่องนี้เปิดตัวมาไม่กี่ตอนก็กินหญ้าซะแล้ว 555 อยากรุ้ว่านางเอกจะทำไงให้อีตาพระเอกนี่รักได้ เพราะท่าทางจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้นกับยัยพิณ หนักใจแทนนางเอกจริงๆ
ยุพากร 15 ก.ย. 2554, 20:20:29 น.
คุณอัปสรามาแล้ว...สู้ๆ นะคะ
คุณอัปสรามาแล้ว...สู้ๆ นะคะ
อัปสรา 15 ก.ย. 2554, 20:55:03 น.
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ
Canopus 15 ก.ย. 2554, 21:25:47 น.
พระเอกเมื่อไรจะฉลาดซะที
พระเอกเมื่อไรจะฉลาดซะที
XaWarZd 15 ก.ย. 2554, 23:26:03 น.
เบื่อจริงพระเอกโง่เนี่ย อยากได้แบบฉลาดๆ ๆ ขอได้มั้ย
เบื่อจริงพระเอกโง่เนี่ย อยากได้แบบฉลาดๆ ๆ ขอได้มั้ย
lovemuay 16 ก.ย. 2554, 06:19:32 น.
ที่ให้พระเอกแต่งงานกะนางเอกเพราะอยากกันยัยพิณออกไปรึป่าวเนี่ย อิอิ
ที่ให้พระเอกแต่งงานกะนางเอกเพราะอยากกันยัยพิณออกไปรึป่าวเนี่ย อิอิ
แพม 16 ก.ย. 2554, 07:49:23 น.
เรื่องนี้พระโง่พอๆ กับเรื่องพิสูจน์รักฯ สนใจแต่เรื่องใต้สะดือ น่าจะปล่อยให้โดนหลอกไปนะ ต่างคนก็ต่างอยู่
เรื่องนี้พระโง่พอๆ กับเรื่องพิสูจน์รักฯ สนใจแต่เรื่องใต้สะดือ น่าจะปล่อยให้โดนหลอกไปนะ ต่างคนก็ต่างอยู่
nunoi 16 ก.ย. 2554, 10:59:41 น.
เริ่มกินหญ้าตั้งแต่ต้นๆ เรื่องเลยนะนายอั๊ด
เริ่มกินหญ้าตั้งแต่ต้นๆ เรื่องเลยนะนายอั๊ด
kaero 16 ก.ย. 2554, 11:21:32 น.
งานนี้แฟนคลับคงต้องปลูกหญ้าไว้เยอะๆๆหน่อย เพราะพระเอกของเราโง่บรม
งานนี้แฟนคลับคงต้องปลูกหญ้าไว้เยอะๆๆหน่อย เพราะพระเอกของเราโง่บรม
อัปสรา 16 ก.ย. 2554, 12:43:51 น.
ไม่ต้องห่วงค่ะเรื่องนี้พระเอกของเราจะกินหญ้าช่วงแรกๆเท่านั้น คุณอั๊ดแกก็จะตาสว่างค่ะ
ไม่ต้องห่วงค่ะเรื่องนี้พระเอกของเราจะกินหญ้าช่วงแรกๆเท่านั้น คุณอั๊ดแกก็จะตาสว่างค่ะ
dee_jung 16 ก.ย. 2554, 22:52:23 น.
หมั่นไส้
หมั่นไส้
anOO 18 ก.ย. 2554, 15:30:23 น.
ยัยพิณนี่ ท่าทางจะร้ายล้ำลึก 555
ยัยพิณนี่ ท่าทางจะร้ายล้ำลึก 555