เพียงแรกพบสบตา...เขา...คเชนทร์ อัครา นายหัวแห่งเกาะยาตราก็เกิดอาการอยากจะเก็บนางฟ้าหน้าหวานปานจะหยดคนนั้นกลับไปใส่กรงทองเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเสียแล้ว แต่จะทำยังไงเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเล่นด้วยเพราะเขาเผลอไปทำตัวให้เธอเกลียดขี้หน้าเข้า งานนี้จากนายหัวหนุ่มผู้เคร่งขรึมจีบสาวไม่เป็น ก็ถึงกับต้องลงทุนงัดทุกกระบวนความมาต้อนสาวหน้าหวานให้ยอมรับรักเขาให้จงได้

เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก

แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)

บทที่ 4...อาการหนัก



ภายในห้องอาหารของบ้านหลังใหญ่ของตระกูลอัครา คุณปัทมานั่งมองลูกชายคนโตที่วันนี้ถูกวิญญาณสุภาพบุรุษเข้าสิงจนทำตัวแปลกไปจากปกติด้วยรอยยิ้มกึ่งขำกึ่งพึงใจ ตอนนี้คเชนทร์กำลังตักนั่นตักนี่คอยบริการเพื่อนสนิทของลูกสาวคนเล็กที่ช่างมีชื่อสมกับตัวเสียเหลือเกิน เมื่อคืนนี้ที่คีตภัทรโทรมาเล่าให้ฟังถึงเรื่องราวที่อาลีบอกเล่าให้รู้ว่าลูกชายคนโตของเธอเกิดอาการติดใจสาวหน้าหวานคนหนึ่งเข้าถึงขนาดเข้าพักที่โรงแรมอยู่ข้าง ๆ ห้องของสาวเจ้าแทนที่จะกลับมานอนที่บ้านนี้หรือกลับไปที่เกาะเหมือนอย่างเคย คุณปัทมาก็ไม่อยากจะเชื่อนัก คิดว่าอาลีคงจะพูดเกินจริง หากแต่พอมาเห็นกับตาตอนนี้ก็ยิ่งกว่าเชื่อ และรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่สาวหน้าหวานที่ว่าเป็นคนเดียวกับเพื่อนรักของลูกสาวคนเล็กที่คุณปัทมานึกถูกใจและเอ็นดูตั้งแต่แรกเจอเมื่อหลายปีก่อน



ถ้าได้แม่หนูน่ารักมาเป็นสะไภ้อย่างที่คีตภัทรหมายมาดและตั้งใจจะจับคู่ให้จริง ๆ ก็คงจะดีไม่น้อย ทางฝ่ายลูกชายของเธอคงไม่มีอะไรต้องถามไถ่กันอีกแล้ว ก็ดูจากแววตาและท่าทาง คงจะตกหลุมเสน่ห์ของสาวหน้าหวานจนหาทางขึนไม่เจอเสียแล้ว ที่เหลือก็คงต้องลุ้นทางน่ารักนั่นแหละว่าจะเห็นถึงเสน่ห์ของลูกชายเธอหรือไม่ แต่ดูท่าแล้วคงจะยาก ถ้าคเชนทร์ยังไว้เครารกรุงรังเหมือนโจรอย่างนี้ คุณปัทมาส่ายหัวน้อย ๆ กับภาพลักษณ์ของลูกชาย ก่อนจะหันไปมองอีกสองคนที่เหลือ คีตภัทรลูกสาวเธอเธอกับปุณณ์ก็ยังคงมีท่าทีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง...คู่นี้ก็เห็นทีจะลุ้นไปขึ้นเหมือนกัน





น่ารักหันไปมองคนที่นั่งข้าง ๆ คเชนทร์นั่งอยู่ทางด้านขวามือของคุณปัทมามารดาของเขา ส่วนคีตภัทรนั่งอยู่อีกฝั่งทางด้านซ้ายโอยมีปุณณ์นั่งถัดมาข้าง ๆ ตอนแรกเธอกำลังจะไปนั่งข้าง ๆ เพื่อนสนิทแต่มหาโจรคเชนทร์ก็ดึงแขนไว้ ลากให้มานั่งข้าง ๆ เขาจนได้ เขาไม่แคร์ไม่สนใจสายตาและใบหน้ายิ้ม ๆ ของคนอื่น ๆ เลยสักนิด น่ารักไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ ดูอย่างตอนนี้หลังจากเริ่มทานอาหารกัน คเชนทร์ก็ทำเหมือนเธอเป็นแขกวีไอพีที่เขาต้องมีหน้าที่เทคแคร์บริการให้ดีที่สุด เขาตักอาหารมาใส่จานเธอเสียจนจะล้นจานอยู่แล้ว พอเธอกระซิบบอกว่าพอแล้ว ไม่เอาแล้ว เขาก็หันมาทำตาดุใส่ พร้อมกับพูดเสียงเข้มบ่นว่าเธอตัวเล็กเกินไปสมควรที่จะกินให้มากกว่านี้ แล้วเขาก็ไม่ได้พุดแบบกระซิบเหมือนที่เธอทำด้วย คเชนทร์พูดเสียงดังกว่าปกติด้วยซ้ำเหมือนที่ผู้ใหญ่ดุเด็กเล็ก ๆ ทำให้เธออายคุณปัทมา คีตภัทรและปุณณ์จนหน้าร้อนไปหมดแล้ว



“เห็นภัทรพูดว่าคุณชอบแกงไตปลาใช่ไหม กินเยอะ ๆ ฝีมืออร่อย ๆ อย่างนายแม่หากินไม่ได้ง่าย ๆ หรอกนะ” คเชนทร์บอกคนข้างตัวพร้อมกับตักแกงใส่จานให้อย่างเอาใจ



เขาไม่คิดว่าการได้บริการเอาอกเอาใจใครที่นอกเหนือจากมารดาและน้องสาวจะ ให้ความรู้สึกดีขนาดนี้ ถ้าให้เขาคอยนั่งเอาอกเอาใจผู้หญิงข้าง ๆ นี้ทั้งวัน เขาก็ไม่มีเบื่อ เขาชอบที่จะนั่งมองหน้าหวาน ๆของเธอ ชอบที่ได้ยินเสียงเพราะพริ้งของเธอ แม้ว่าน้ำเสียงที่เธอใช้พูดกับเขาจะไม่ค่อยหวานนักเหมือนที่พูดกับคนอื่นก็เถอะ



เห็นทีถ้าไม่ได้แม่นางฟ้าหน้าหวานคนนี้กลับไปที่เกาะด้วยล่ะก็ เขาต้องเป็นบ้าตายแน่ ๆ



“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาน่ารักกลับไปที่เกาะด้วยกันเลยนะครับนายแม่” เมื่อคิดว่าตัวเองต้องบ้าตายถ้าไม่ได้ตัวสาวข้าง ๆ กลับไปด้วย คเชนทร์ก็เปิดการสนทนาขึ้นอย่างที่ใจคิดทันที



น่ารักหันขวับไปมองคนพูด กำลังจะเอ่ยแย้งออกมา แต่ก็ถูกมือหนายกขึ้นทำสัญญาณให้เงียบ ก่อนที่เขาจะพูดต่อ



“พอดีผมอยากจะสร้างบ้านพักตรงฝั่งถ่ำรังนกของเราอีกหลังน่ะครับ เพราะบางทีงานยุ่ง ๆ รีบ ๆ ผมไม่อยากเสียเวลาข้ามไปข้ามมา แล้วอีกอย่างคือผมกำลังคิดอยากจะสร้างบ้านรังนกสักหลังสองหลัง เพราะตอนนี้มีนกนางแอ่นอพยพมาจากที่อื่นเข้ามาเยอะจนในถ้ำไม่พอที่จะสร้างรังแล้วล่ะครับ” เขาหมายถึงฝั่งที่เป็นบ้านพักของตนเองและเรือนคนงานในปัจจุบันมันอยู่คนละฝั่งกับถ่ำรังนก ที่เวลาจะไปจะมาต้องนั่งเรือข้ามไป “ผมเลยอยากจะให้น่ารักช่วยออกแบบบ้านพักให้หน่อย แล้วไหน ๆ น่ารักก็จะไปพักที่นั่นอยู่แล้วก็ไปด้วยกันพรุ่งนี้เลยจะได้ไม่เสียเวลา” ท่าทีและน้ำเสียงของนายหัวหนุ่มดูเป็นการเป็นงานเหมือนกำลังคุยเรื่องธุรกิจพันล้าน



“แต่นั่งเรือไปก็ใช้เวลาแค่สิบกว่านาทีเองไม่ใช่เหรอเชนทร์ ปกติแกก็ไป ๆ มา ๆ ไม่เห็นบ่นอะไรนี่หวา” ปุณณ์แกล้งขัดขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจจริง ๆ ทั้งที่ในใจรู้ดีกับจุดประสงค์และความต้องการของเพื่อนรัก...รุกหนักเลยนะเพื่อน



“นั่นสิคะ อีกอย่างเลิฟมาพักผ่อนนะคะ พี่เชนทร์จะมาใช้งานเพื่อนภัทรได้ยังไง แล้วเลิฟก็ไม่ได้อยากจะไปพักที่เกาะยาตราของพี่เชนทร์สักหน่อย...เนอะเลิฟเนอะ” คีตภัทรก็เอาบ้าง ดูซิว่าพี่ชายสุดที่รักจะแก้เกมยังไง



คเชนทร์นิ่ง มองหน้าน้องสาวตัวดีที่เปลี่ยนจากเชียร์เพื่อนรักให้เขาในตอนแรกเป็นขัดขวาง ก่อนจะเลื่อนสายตาไปที่เพื่อนรักอย่างปุณณ์ ตาคู่คมปนหวานสีสนิมเหล็กหลี่มองเพื่อนอย่างฝากไว้ก่อน และสุดท้ายหันกลับมามองใบหน้าหวานของสาวข้างกาย แล้วเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ



“ก็ตามใจ ผมไม่ได้บังคับคุณนะ แค่อยากจะขอความช่วยเหลือ แต่ถ้าคุณติดขัดก็ไม่เป็นไร ผมก็แค่ขาดทุนนิดหน่อยเรื่องที่ต้องเลื่อนวันเก็บรังนกไป...เพราะคุณ”



น่ารักรู้สึกว่ามหาโจรตรงหน้าเธอจะเน้นคำว่า เพราะคุณ เป็นพิเศษมันทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของการขาดทุนนั้น แม้จะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขา แต่การที่ต้องคิดว่าตัวเองทำให้คนอื่นเดือดร้อน สูญเสียรายได้ มันก็ทำให้น่ารักรู้สึกไม่ดี และยังความอยากในการที่จะได้ดูได้เห็นรังนกนางแอ่นของจริงก็คอยกระตุ้น สุดท้ายน่ารักก็พูดพูดออกมาเบา ๆ



“ก็...ไม่ได้ติดขัดอะไรหรอกค่ะ” นอกจากตัวคุณ น่ารักต่อในใจ “ฉันช่วยออกแบบให้คุณเป็นค่าตอบแทนที่ให้ฉันไปพักผ่อนที่เกาะของคุณก็ได้ค่ะ แต่ว่าตอนนี้บอกตรง ๆ ว่าสมองฉันมีปัญหานิดหน่อย คือฉันอาจจะออกแบบบ้านพักให้คุณได้ช้าหน่อยหรืออาจจะช้ามาก ๆ ถ้า...” เธอทำท่าจะอธิบายมากกว่านั้น แต่คเชนทร์ก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน



“เรื่องช้าเร็วไม่เป็นไร ผมไม่ได้รีบอะไรมาก คุณค่อย ๆ ทำไปก็ได้” เพราะจุดประสงค์จริง ๆ ของผมคือตัวคุณต่างหาก คเชนทร์แอบต่อในใจ เขาแทบจะถอนหายใจออกมาเพราะความโล่งอกที่น่ารัก...ติดกับดักที่เขาทำไว้



ใครจะมารู้ว่าเรื่องสร้างบ้านพักเขาเองก็เพิ่งจะคิดได้ระหว่างทางที่ขับรถจากโรงแรมมาที่บ้านนี่นั่นแหละ ยังไม่รวมถึงเรื่องเลื่อนวันเก็บรังนกนั่นอีก คนอย่างเขา งานก็คืองาน ตารางเวลาทุกสิ่งทุกอย่างที่กำหนดไว้แล้ว ยังไงก็ต้องทำให้ได้อย่างที่วางแผนไว้อยู่แล้ว ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรือมีเรื่องด่วนอะไรเขาไม่เลื่อนไปให้เสียหายหรอก ยิ่งกับคนไม่รู้จัก(ตอนนั้น)ที่ไม่ค่อยอยากจะเต็มใจให้ไปพักที่เกาะส่วนตัวด้วยแล้ว



แต่ ณ เวลานี้ขอเพียงให้ได้ตัวนางฟ้าหน้าตุ๊กนาคนนี้ไปเก็บที่เกาะ ต่อให้ต้องแลกกับอะไรที่มากกว่านี้เขาก็ยอมทั้งนั้น...



“ทีนี้เราคงไม่มีปัญหาอะไรแล้วนะยัยภัทร เพราะน่ารักเขาเต็มใจจะไปกับอยู่กับพี่” คำพูดที่เขาใช้สะกิดหูคนฟังทั้งสี่โดยเฉพาะน่ารัก ที่นอกจากจะรู้สึกทะแม่ง ๆ กับคำพูดที่ได้ยินแล้วยังรู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าไปในกับดักอันตรายที่อาจจะหาทางกลับหลุดออกมาไม่ได้เสียอย่างนั้น “นายแม่คงไม่ว่าอะไรนะครับ ยังไงทุกอาทิตย์ผมจะพาน่ารักมาเยี่ยมนายแม่” คำพูดเหมือนกำลังขอลูกสาว ทำให้คุณปัทมาอดหัวเราะออกมาน้อย ๆ ไม่ได้



“เอาเถอะ ๆ คนที่ตัดสินใจคือหนูเลิฟนะเชนทร์ไม่ใช่แม่ แม่น่ะเป็นแม่เรานะไม่ใช่แม่หนูเลิฟ มาทำเป็นพูดเหมือนจะขอลูกสาวแม่ไปอยู่ด้วยอย่างนั้นแหละ” คุณปัทมาบอกยิ้ม ๆ รวมทั้งคีตภัทรและปุณณ์ที่นึกไม่ถึงกับการเกี้ยวสาวของนายหัวหนุ่มมาดขรึมแห่งเกาะยาตรา คงมีแต่น่ารักที่ไม่ยิ้มไปกับคนอื่นด้วย แต่กลับหน้าแดงระเรื่อ



อาหารกลางวันมื้อนั้นจบลงด้วยความสมหวังของคเชนทร์ที่สามารถพาตัวนางฟ้าหน้าหวานกลับไปที่เกาะยาตราด้วยสำเร็จ ตรงข้ามกับน่ารักที่ยังก้ำกึ่งระหว่างความดีใจที่จะได้ไปยังเกาะที่ใครหลายคนก็อยากจะไปสักครั้ง กับความรู้สึกหวั่น ๆ กับท่าทีของมหาโจรเจ้าของเกาะ



ส่วนคีตภัทรนั้นแม้จะแกล้งขัดขวางในทีแรก แต่ก็เพราะอยากจะแกล้งพี่ชายด้วยความหมั่นไส้เท่านั้น พอเห็นพี่ชายมีท่าทีสนใจในตัวเพื่อนรักจริงจัถึงขนาดพยายามหาเรื่องพาตัวกลับไปด้วยจนได้อย่างนี้ คีตภัทรก็เป็นปลื้ม ที่แผนการณ์จับคู่ของเธอไม่ต้องเหนื่อยทำอะไรมาก เพราะต่อจากนี้เพียงแค่คอยดูอยุ่ห่าง ๆ พี่ชายเธอก็คงจะจัดการได้เองนั่นล่ะ



นายหัวคเชนทร์ที่เก่งกาจทุกเรื่อง ถ้าเพียงแค่เรื่องจีบสาวทำไม่สำเร็จก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว



++++++++++





“ถามจริงเหอะเชนทร์ แกกำลังจีบน้องเลิฟอยู่ใช่ไหมวะ”



ปุณณ์ถามขึ้นขณะที่กำลังยืนย่างกุ้งอยู่กลางสนามหน้าบ้านอัครา เนื่องจากวันนี้มีการจัดปาร์ตี้บาร์บีคิวขึ้นเพื่อตอนรับน่ารัก โดยมีร่างสูงของคเชนทร์ยืนอยู่ใกล้ ๆ หากแต่สายตาของเพื่อนรักกลับไม่ได้มองที่เตาตรงหน้า แต่คเชนทร์กลับเอาแต่มองตามร่างบอบบางของชาวชาวกรุงที่ชื่อน่ารักสมกับหน้าตา



“แกว่าอะไรนะ” คเชนทร์หันกลับมาหาเพื่อนสนิท เขาไม่ทันได้ฟังคำถามกาอนหน้านี้ของปุณณ์ รู้แค่ว่าเพื่อนพูดด้วยเลยหันมาถาม



“ก็ถามว่า ตกลงแกปิ๊งน้องเลิฟเหรอ เอาแต่มองตามเค้าจนไม่สนใจอะไรรอบข้างเลยนะแกนี่” ปุณณ์ส่ายหน้ากับอาการที่ชักจะเกินไปของเพื่อน ขนาดเพิ่งเจอกันสองสามวันมันยังเป็นได้ขนาดนี้ นี่แหละน้าคนไม่เคยมีความรัก



“ทำไมฉันต้องบอกแกล่ะ” เขาไม่ตอบหากแต่ถามกลับพลางยักไหล่



“ทำมาย้อน ๆ เดี๋ยวเถอะ แต่ว่าก็ว่าเถอะนะน้องเลิฟน่ารักขนาดนั้นฉันว่าป่านนี้มีแฟนรออยู่ที่กรุงเทพแล้วล่ะ ไม่เหลือมาถึงแกหรอก” พูดไปแล้วปุณณ์ก็แทบจะหัวเราะกับสีหน้าของเพื่อนสนิท “อ้าว เงียบเลย ฮะ ๆ เฮ้ย ฉันพูดเล่นหรอกน่า ภัทรบอกแล้วว่าน้องเลิฟยังโสด ไม่งั้นจะหาทางจับคู่ให้แกเหรอ...แต่ว่าคำว่ายังโสดก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีใครจีบนี่ใช่ไหม เห็นภัทรบอกว่ามีคนมาขายจนมจีบยาวเป็นหางว่าวเลยนะโว้ย” พอแก้ให้คเชนทร์โล่งอกจนเผลอถอนหายใจออกมาเสียงดัง ปุณณ์ก็ตอกย้ำความกังวลใจให้เพื่อนอีกครั้ง



คเชนทร์หันไปมองร่างบอบบางของผู้หญิงที่เข้ามามีอิทธิพลต่อตัวเองอีกครั้ง มันก็น่าอยู่หรอกที่จะมีผู้ชายหมายปองเยอะอย่างที่เพื่อนเขาพูด ก็ขนาดตัวเขาที่ไม่เคยสนใจใยดีผู้หญิงยังหลงมนต์เสน่ห์เธอตั้งแต่แรกเจอ แล้วผู้ชายคนอื่น ๆ จะไม่รู้สึกเหมือนกันกับเขาหรอกหรือ



“แต่น้องเลิฟก็น่ารักจริง ๆ นั่นแหละ เอ...ฉันลงสนามจีบแข่งแกดีไหมวะเชนทร์ มาดูกันว่าระหว่างผู้ชายอบอุ่นอย่างฉันกับไอ้โจรอย่างแก น้องเลิฟจะปิ๊งใคร” ปุณณ์หัวเราะหึหึ กับความคิดของตัวเอง เขาไม่ได้หมายความจริง ๆ อย่างที่พูดหรอก ก็แค่อยากจะดูอาการเพื่อนรักนิดหน่อย แล้วก็ไม่ผิดหวังตาสีสนิมเหล็กของคเชนทร์แทบจะเปล่งรำแสงพิฆาตออกมาเผาเขาให้เป็นจุล



“ก็เอาสิ ถ้าแกคิดว่าเปลี่ยนใจจากยัยภัทรได้จริง ๆ ล่ะก็ แล้วบอกไว้เลยนะว่าถ้าแกยังเรียกน่ารักว่าน้องเลิฟให้ฉันได้ยินอีกครั้งล่ะก็...ฉันจะยุให้ยัยภัทรตอบตกลงเป็นแฟนกับไอ้นายแบบนั่นซะ” คเชนทร์บอกรอดไรฟัน แม้จะรู้ว่าปุณณ์แค่พูดยั่ว แต่มันก็อดที่จะ...หึงไม่ได้



ใช่...เขาหึง เขาหวง ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับเธอนั่นแหละ



“แก...รู้ ? “ ปุณณ์ถามกลับเสียงเบา เขา...ไม่คิดว่าคเชนทร์หรือใครจะรู้ความรู้สึกที่เขามีให้คีตภัทร ตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อนมองสบตาสีสนิมเหล็กของเพื่อนอย่างไม่แน่ใจนักว่าคเชนทร์จะพูดอะไรต่อ เขาไม่รู้ว่าเพื่อนรักที่หวงน้องสาวยิ่งกว่าอะไรอย่างคเชนทร์รู้สึกยังไงกับเรื่องนี้



“ก็คงไม่รู้ถ้าไม่ได้ยินแกละเมอเพ้อหาน้องฉันตอนเมาเมื่อสองปีก่อน” ตอนนั้นเขาก็งงว่าปุณณ์มันดื่มหนักขนาดนั้นเพราะอะไร ที่แท้ก็เพราะว่าแอบหลงรักน้องสาวเขาแล้วกลุ้มเรื่องที่มีหนุ่มที่มีดีกรีเป็นถึงนายแบบสุดฮ๊อตมาตามจีบคีตภัทร “ทำไมมองฉันอย่างนั้นวะ ฉันไม่ได้ว่าแกจะรักจะจีบยัยภัทรก็จีบไปสิ เพราะได้แกมาเป็นน้องเขยมันก็ยังดีกว่าได้ได้นายแบบนั้น อีกอย่างนายแม่กับแม่แกพวกท่านก็ลุ้นกันมาตั้งแต่ยัยภัทรเพิ่งเกิด”



ที่เขาไม่หวงไม่ห้ามก็เพราะรู้ดีว่าปุณณ์รักและดูแลคีภัทรได้ เพราะตั้งแต่ที่เขารู้ว่าเพื่อนรักมีใจให้น้องสาวของตนเอง เขาก็คอยจับตาดูมาตลอดและก็เห็นถึงความใส่ใจดูแลที่ปุณณมีให้คีตภัทร ทำให้เขาเชื่อใจและวางใจหากจะยกน้องสาวคนเดียวที่เขารักยิ่งให้ปุณณ์



“แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่งที่นอกจากว่าแกจะต้องดูแลน้องฉันให้ดีก็คือ...ไปถามจากยัยภัทรเรื่องของน่ารักมาให้ฉันที ฉันอยากรู้ว่ามีผู้ชายคนไหนบ้างที่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับ...น่ารักของฉัน” ไหน ๆ ก็ไหน ๆ มันจะมาเป็นน้องเขยเขาก็ต้องใช้มันสักหน่อย



“เชื่อแกเลยไอ้เชนทร์ ตอนนี้นี่อะไร ๆ ก็น่ารัก ๆ ให้ตายเถอะว่ะ ถ้าเกิดผิดหวังอกหักขึ้นมาจะทำไงวะเนี่ย ไม่กระโดดทะเลตายไปเลยเหรอนายหัว” ปุณณ์ถอยหายใจอย่างโล่งอกเมื่อคเชนทร์ไม่ได้คิดจะขัดขวางเรื่องคีตภัทร ก่อนจะบ่นให้กับอาการคลั่งรักเกินลิมิตของเพื่อนรัก เขาก็ว่าตัวเองรักคีตภัทรมากไม่แพ้ใครแล้ว แต่ยังไม่เคยมีอาการหนักที่อะไร ๆ ก็น่ารัก ๆเหมือนเพื่อนเขาตอนนี้สักที ชักจะเป็นห่วงแทนน่ารักจริง ๆ ไปอยู่เกาะกับคนคลั่งรักอย่างหมอนี่ มีหวังวันดีคืนดีไดถูกเจ้าของเกาะลากเข้าห้องกันบ้างล่ะ



“ไม่มีวัน ไม่ว่ายังไงน่ารักก็ต้องเป็นของฉัน !! “คเชนทร์พูดเหมือนปฏิญาณกับตัวเอง ตอนนี้เมื่อเขาเจอเธอ เขาจองเธอ นั่นก็หมายความว่าเธอต้องเป็นของเขาเท่านั้น “แล้วอย่าลืมข้อมแม้ที่บอกล่ะ ถ้าอยากให้ฉันยกน้องสาวให้ แกต้องไปเอารายชื่อผู้ชายทั้งหมดที่เข้ามาข้องแวะกับน่ารักมาให้ฉันให้ได้”



“เออ รู้แล้วน่า เอาอาหารไปให้น้องเลิฟไป พอเลยแกไม่ต้องมามองหน้าฉันอย่านั้นถ้าไม่ให้เรียกน้องแล้วแกจะให้ฉันเรียกสุดที่รักของแกว่ายังไงฮะ อย่ามาทำเป็นหวงเว่อร์ทั้งที่ยังไม่ทันได้เป็นอะไรกับเขาหน่อยเลย” ปุณณ์ส่ายหัวให้เพื่อน เมื่อคเชนทร์ขึงตาใส่เขาทันทีที่ได้ยินเขาเรียกน่ารักว่าน้องเลิฟ “นั่นน่ะ อาลีเดินมาตามแล้วนั่น” พลางพยักหน้าไปทางลูกน้องผิวเข้มคนสนิทของคเชนทร์ที่เดินยิ้มเข้ามา



วันนี้นอกจากคุณปัทมาที่เป็นผู้อาวุสโสสุด คเชนทร์ ปุณณ์ คีตภัทร และน่ารักแล้ว ก็ยังมีอาลีและแม่บ้านแม่ครัวเก่าแก่ที่อยู่ที่บ้านอัครามาร่วมงานเลี้ยงเล็ก ๆ นี้ด้วย เพราะโดยปกติแล้วคุณปัทมาจะเป็นกันเองกับคนในปกครองเสมอ เวลามีงานมีเลี้ยงอะไร ก็จะเรียกทุกคนให้มาร่วมสนุกกันด้วยทุกครั้ง



“คุณภัทรให้มาตามหากุ้งครับนายหัว คุณปุณณ์ บอกว่าถ้าอีกสิบวิไปมีกุ้งไปเสริฟ อะไร ๆ ที่นายหัวหมายตาไว้อาจจะชวด แหะ ๆ “ อาลีหัวเราะแหะ ๆ เพราะเข้าใจดีถึงความหมายของ อะไร ๆ ที่คีตภัทรบอกมา



คเชนทร์เองนั้นยิ่งกว่ารู้ แล้วก็นึกอยากจะเขกหัวน้องสาวนักที่พอเห็นว่าเขาสนใจเพื่อนรักของตัวเองหน่อยล่ะมาทำเป็นแกล้ง ทีไอ้ตอนแรกล่ะโฆษณาสัพคุณยกยออยากจะให้เขาสนใจยิ่งกว่าอะไร แล้วทำไมโลกมันถึงได้กลมอย่างนี้นะ จะรักจะชอบผู้หญิงสักคนก็ดันเป็นโจทน์เก่าที่เคยไปว่าให้เขาไม่พอใจ



“แกอยู่ย่างปลาย่างกุ้งนี่แหละอาลี เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้เอง” เมื่อจัดการคีบกุ้งจากเตาย่างมาวางเรียงกันในจานใบใหญ่จนเต็ม คเชนทร์ก็สั่งให้อาลีอยู่ทำหน้าที่แทน แล้วเดินตรงไปทางสามสาวสามวัยที่กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรส โดยมีปุณณ์เดินตามไปติด ๆ







คเชนทร์เดินมาถึงโต๊ะที่คุณปัทมา คีตภัทร และน่ารักกำลังนั่งคุยหัวเราะกันอยู่ วางจานที่ใส่กุ้งจานโตตรงหน้าน้องสาว ก่อนจะทรุดนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ น่ารัก ทำเเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาคู่หวานที่หันมาขึงตาใส่



น่ารักบ่นงึมงัมอย่างไม่ชอบใจนักที่ร่างสูงของงคนที่เธอไม่ค่อยจะชอบหน้าเดินมานั่งข้าง ๆ แถมยังเขยิบเก้าอี้เข้ามาจนชิดโดยทำทีเป็นมีน้ำใจให้ปุณณ์ที่ลากเอ้าอี้อีกตัวเข้ามานั่งตรงกลางระหว่างเขากับคีตภัทร



“นี่คุณ!! ขยับออกไปหน่อยได้ไหม นั่งชิดแบบนี้ฉันกินไม่ถนัด” น่ารักหันไปกระซิบบอกเสียงเข้ม หากแต่คนฟังก็ทำเพียงพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่ไม่ขยับ



นอกจากไม่ขยับ คเชนทร์ที่หันหน้าไปมองสบตากลมโตสีดำแวววาวของนางฟ้าของเขา ยังโน้มใบหน้าเข้าไปพูดด้วยจนปลายจมูกโด่งเป็นสันของเขาแทบจะแตะแก้มนวล



“อย่าเห็นแก่ตันักสิคุณ โต๊ะก็มีแค่นี้ แบ่ง ๆ กันนั่งหน่อยจะเป็นไรไป” เมื่อเห็นอีกฝ่ายผงะหนีอย่างตกใจ พลางสองแก้มนวลขึ้นสีระเรื่อ เขาก็ยืดกายกลับมานั่งตัวตรง แต่ยังไม่ยอมถอนสายตาออกจากนัยน์ตาสีดำแวววาวราวกับมีดาวนับล้านแข่งกันทอแสงนั่น “เอ้านี่ ถ้าไม่ถนัดผมช่วยแกะให้...หรือจะให้ป้อนด้วย?” หยิบกุ้งในจานที่วางอยุ่หน้าน้องสาวมาแกะเปลือก แล้วใช้ส้อมจิ้มยื่นส่งให้ และเมื่อเห็นน่ารักยังคงนิ่งก็ทำท่าจะยื่นไปจ่อที่ปากจิ้มลิ้ม



“มะ ไม่ต้อง ฉันกินเองได้...ขอบใจ” น่ารักยื่นมือไปรแย่งส้อมในมือหนามาถือไว้ก่อนที่กุ้งสีสวยที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งจะสำผัสที่ริมฝีปาก



น่ารักทานกุ้งที่ได้รับมาอย่างจำใจ เพราะคนที่บริการยังเอาแต่จ้องหน้าเธอเหมือนจะบังคับให้เธอส่งกุ้งที่เขาอุตส่าห์แกะให้เข้าปากให้ได้ จากนั้นกุ้งตัวที่สอง สาม สี่ ก็ตามมาเรื่อย ๆ สลับกับเนื้อปลาบ้าง ปลาหมึกบ้าง โดยที่คนกินอย่างน่ารักไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธ เพราะพอเธอจะอ้าปากพูดสายตาคู่คมปนหวานสีสนิมเหล็กก็ส่งประกายดุมาให้ น่ารักก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอต้องกลัวเกรงสายตาของเขาด้วย รู้แต่ว่าหากไม่ทำตามมหาโจรตรงหน้าต้องทำอะไรให้เธอต้องอายมากกว่านี้แน่



สายตาสามคู่ของคนสามคนที่นั่งร่วมโต๊ะมองนายหัวแห่งเกาะยาตราที่ทำราวกับลืมว่ายังมีคนอีกตั้งสามคนอยู่ร่วมโต๊ะยิ้ม ๆ ใครจะคิดว่าบทจะสนใจผู้หญิง นายหัวหนุ่มมาดเข้มก็ไม่คิดจะมองจะสนใจคนรอบข้างเลยสักนิด



อาการคลั่งสาวหน้าหวานหนัก จนเหมือนเป็นคนละคน

....................................................................................................................

3/10/2011




นายหัวเราหาทางจนได้ อิอิ



หวังว่าจะถูกใจนะคะ



ปล.ฝากเรื่องใหม่**สเน่หานางรำ**ด้วยค้า

ลัลลดา

จำนวนการเข้าชม : 2407

---

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery