ทะเลร้อนซ่อนสิเน่หา
เพียงแรกพบสบตา...เขา...คเชนทร์ อัครา นายหัวแห่งเกาะยาตราก็เกิดอาการอยากจะเก็บนางฟ้าหน้าหวานปานจะหยดคนนั้นกลับไปใส่กรงทองเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเสียแล้ว แต่จะทำยังไงเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเล่นด้วยเพราะเขาเผลอไปทำตัวให้เธอเกลียดขี้หน้าเข้า งานนี้จากนายหัวหนุ่มผู้เคร่งขรึมจีบสาวไม่เป็น ก็ถึงกับต้องลงทุนงัดทุกกระบวนความมาต้อนสาวหน้าหวานให้ยอมรับรักเขาให้จงได้
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 6...คู่กัด...(100%)
บทที่ 6...คู่กัด
ห่างไปไม่ไกลจากเกาะยาตรามากนัก ในหมู่เกาะน้อยใหญ่หลายต่อหลายเกาะในท้องทะเลอันดามันแห่งนี้ กลุ่มคนสี่ห้าคนบนเกาะแห่งหนึ่งกำลังคุยปรึกษากันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“หรือมันจะระแคะระคายเรื่องคนของเราที่แฝงตัวอยู่ในนั้น มันถึงได้จัดเวรยามเคร่งครัดกว่าเมื่อก่อนมากนัก” เมฆีอ่ยขึ้นเสียงเครียด
เมฆีเป็นเจ้าของเกาะน้อยใหญ่หลายเกาะที่ส่วนมากสร้างเป็นบ้านพักสำหรับนักท่องเที่ยว รวมถึงเจ้าของกิจการรังนกที่มีชื่อเสียงเป็นลำดับที่สองของจังหวัดกระบี่ และถือว่าเป็นคู่แข่งที่สูสีตามหลังเกาะยาตรา เพียงแต่ว่ากิจการรังนกของเขาไม่ใช่สัมปทานรังนกแบบคเชนทร์ ที่มีการเก็บรังนกที่มาทำรังในถ้ำที่เกาะยาตรา หากแต่ของเมฆีเป็น การสร้างบ้านรังนก [ 1 ] ขึ้นมาบนผืนดินในเมือง
โดยที่ไม่มีใครรู้ว่ารังนกดีเยี่ยมที่ทำรายได้ให้นั้น ไม่ได้เกิดจากกระประกอบการที่สุจริตเสียทีเดียว แต่หากได้มาจากการแอบเข้าไปขโมยออกมาจากคู่แข่งอย่างเกาะยาตราส่วนหนึ่ง เพราะรังนกของเกาะยาตรามากด้วยคุณภาพทำให้ได้รับราคาแพงกว่ารังนกที่มาทำรังในบ้านรังนกที่คนสร้างขึ้น ซึ่งราคาต่อกิโลนั้นต่างกันเกือบครึ่ง
แต่คุณภาพของรังที่ได้กลับดีกว่าและเป็นที่ต้องการของตลาดมากกว่า จึงทำให้เกาะยาขึ้นชื่อและเป็นอันดับหนึ่งในเรื่องสัมปทานรังนก
และเพราะเหตุนี้เมฆีจึงพยายามทำทุกวิถีเพื่อที่จะได้ได้ครอบครองเป็นเจ้าของเกาะเงินเกาะทองแห่งนั้น แต่ไม่ว่าจะทำตั้งแต่ขอเข้าร่วมหุ้นหรือขอซื้อ ทำทุกทางด้วยทั้งวิธีสันติและวิธีลอบกัด หากก็ไม่ได้ผลเพราะนายหัวแห่งเกาะยาตรานั้นเป็นคนที่แข็งและยากจะต่อกร ตอนนี้สิ่งที่เมฆีทำได้มีเพียงส่งคนของตนเข้าไปแทรกซึมเป็นสายให้ คอยหาจังหวะเวลาให้คนของเขาเข้าไปขโมยลักลอบเอารังนกออกมาเท่านั้น
และตอนนี้ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะเริ่มใช้ไม่ได้ผลเสียแล้ว เพราะฝ่ายนั้นเหมือนจะรู้ตัว คนของเขาถูกให้ออกจากงาน ส่งกลับขึ้นฝั่งหลายคน จนตอนนี้เขาขาดรายได้ และไม่มีรังนกส่งให้ผู้ซื้อตามออร์เดอร์ที่รับมา
“ตอนนี้คนของคุณบนเกาะนั้นยังมีเหลืออยู่กี่คนเมฆี” สุทัศที่เป็นผู้ร่วมหุ้นเอ่ยถามเสียงเครียดไม่แพ้กัน เงินใครบ้างจะไม่อยากได้ และพอได้ก็ไม่มีวันพอ แล้วตอนนี้เงินที่ได้มาด้วยวิธีง่าย ๆ นั้นกำลังชะงัก
“เหลืออยู่แค่สองคน แต่ถูกเปลี่ยนหน้าที่จากที่เคยเฝ้าเวรยามที่ถ่ำหลังเกาะ เป็นงานจับฉ่ายคอยฟังคำสั่งลูกน้องของไอ้นายหัวคเชนทร์นั่นอีกที แต่ก็ไม่แน่อีกไม่นานสองคนนั้นก็อาจจะถูกส่งกลับขึ้นฝั่งเหมือนคนอื่น ๆ ก็ได้”
เมฆีตอบกลับเสียงห้วนอย่างหงุดหงิด เขาล่ะเกลียดมันนักไอ้นายหัวคเชนทร์นั่น รวมถึงไอ้ปุณณ์อีกคน พวกมันกับเขาเคยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยมปลาย แล้วก็มาแตกคอกันเพราะเรื่องน้องสาวของคเชนทร์ ทั้ง ๆ ที่เขาเกือบจะได้คีตภัทรมาเป็นสะพานสู่ความร่ำรวยแล้วแท้ ๆ ไอ้สองตัวนั่นมันก็คอยขัดขวางจนยันเด็กนั่นหลุดมือไป และตั้งแต่นั้นมาพวกมันก็คอยขัดขวางเขามาตลอด
จนเมื่อปีหลัง ๆ มาเขาได้รู้จักกับสุทัศ ซึ่งเป็น สส.คนดังของจังหวัด เมื่อคบกันไปไม่นานก็รู้ว่ามีความต้องการไม่ต่างกัน นั่นคือเขาอยากได้กิจการสัมปทานรังนกของเกาะยาตรา ส่วนสุทัศก็อยากจะได้เกาะยาตราอีกฝั่งหนึ่งทำเป็นบ้านพักต่างอากาศสำหรับพวกไฮโซคนมีเงินทั้งหลาย ดังนั้นเมื่อความต้องการตรงกันแผนการต่าง ๆ ก็เริ่มต้นขึ้น แต่ตอนนี้แผนเดิม ๆ ชักจะใช้ไม่ได้เสียแล้ว คงต้องคิดหาวิธีการใหม่ ๆ
“แล้วเราจะทำยังไง คุณจะปล่อยให้เกาะเงินเกาะทองแห้งนั้นหลุดลอยไปง่าย ๆ หรือเมฆี” สุทัศถามอย่างร้อนรน ความโลภ อยากได้อยากมี มันมีมากเกินจนทำให้ไม่มีเวลาไตร่ตรองนึกถึงว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นเป็นเรื่องดีหรือไม่
“ไม่มีวัน” เมฆีบอกเสียงกร้าว เพราะนอกจากอยากได้กิจการบนเกาะยาตราแล้ว เขายังอยากจะแก้แค้นให้ไอ้คเชนทร์มันสูญเสียอะไรเสียบ้าง เสียงหัวเราะเหี้ยม ๆ ดังขึ้นก่อนจะเอ่ยประโยคถัดไป “ผมยังเหลือคนบางคนที่ให้ชักจูงได้อยู่...บางที่ความรู้สึกของคนก็ก่อให้เกิดประโยชน์อย่างไม่น่าเชื่อ”
++++++++++
คเชนทร์นั่งมองร่างบางที่กำลังนั่งคุยนั่งสอนเจ้าชะเอมนกแก้วตัวน้อยของเขาพูดอยู่อย่างอิจฉาในตัวสัตว์เลี้ยงแสนรักของตนเองเล็กน้อย หลังจากที่ทำให้น่ารักน่าแดงจนเป็นที่น่าพอใจ ให้หัวใจพองโตจนคับอกแล้ว เจ้าชะเอมก็แย่งความสนใจจากนางฟ้าของเขาไปจนหมด เขาพยายามแทรกชวนคุยแต่น่ารักก็เพียงแค่หันมาตอบสั้น ๆ แล้วหันกลับไปยิ้มหัวเราะกับเจ้าชะเอมต่อ เจ้าชะเอมนี่ก็ชักจะแสนรู้เกินไปเสียแล้ว ปกติมันไม่เคยอยู่นิ่ง ๆ ให้เขาสอนได้นานเป็นชั่วโมงอย่างนี้ แต่ตอนนี้กลับยืนเกาะอยู่ตรงม้านั้งหน้าบ้าน โดยที่มีมือบางยื่นไปลูบ ๆ จับ ๆ ตัวมัน แล้วส่งเสียงแจ้ว ๆ ตามเสียงหวานที่พูดสอน ทำให้เขาเกิดอาการอิจฉาอยากจะสลับร่างกับมันนัก
“คุณจะไม่คุยกัยคนบ้างเหรอน่ารัก คุณแต่กับนกนั่นน่ะ ทำอย่างกับคุยกันรู้เรื่องงั้นแหละ” ท้ายประโยคบ่นงึมงัม เมื่อไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร เพราะหลังจากเขาถามออกไป น่ารักก็ทำเพียงปลายตามอง ยิ้มน้อย ๆ แล้วหันกลับไปสนใจเจ้าชะเอมต่อ และถ้าตาไม่ได้ฝาดเขาเหมือนจะเห็นเจ้านกแก้วตัวดีที่เปลี่ยนนายกระทันหันอย่างเจ้าชะเอม หันมาส่งสายตาเยาะเย้ยที่ได้เป็นตัวโปรดให้สาวหน้าหวานมากกว่าเขา
เห็นทีจะได้จับมันโยนลงหม้อจริง ๆ เสียแล้ว...หรือบางทีจับโยนลงกะทะเป็นนกแก้วทอดกรอบท่าจะดี
เมื่อเรียกร้องความสนใจยังไงก็ไม่ได้ผล คเชนทร์ก็หันซ้ายหันขวา แล้วก็ผุดยิ้มออกมาเมื่อคิดอะไรดี ๆ ได้ ร่างสูงลุกขึ้นจากม้านั้งฝั่งตรงข้ามกับร่างบาง แล้วลากม้านั้งตัวที่นั่งอยู่ก่อนหน้านั้นมาวางต่อตัวที่น่ารักนั่งอยู่ ก่อนจะนั่งลง
น่ารักปลายหางตาดูครู่หนึ่ง กำลังจะถามว่าเขาย้ายมานั้งมานั้งฝั่งเดียวกับเธอทำไม ก็ต้องอะทานอย่างตกใจ ก่อนจะตามมาด้วยความร้อนที่พุ่งสู่สองแก้ม เมื่อคเชนทร์ล้มตัวลงนอนหนุนตักเธอทันทีที่เขาส่งยิ้มที่มีลักยิ้มบุ๋มลุลายใจมาให้
“นะ นี่คุณ!! ลุกเดี๋ยวนี้นะ บ้าเหรอมานอนตักฉันทำไม” น่ารักตวาดแว๊ดขึ้นทั้งใบหน้าแดงก่ำ มือที่ลูบ ๆ จับ ๆ เจ้าชะเอมก่อนหน้านี้ทั้งผลักทั้งดันศรีษะหนัก ๆ ที่ปกคลุมไปด้วยกลุ่มผมหยักศกสีดำสนิทให้ออกไปจากตัก แต่เขาก็ไม่ขยับเขยื้อนแม้สักนิด หนัก ๆ เข้าเมื่อเธอไม่หยุดเขาก็จับมือเธอวางไว้แนบอกเสียอย่างนั้น
“ก็คุณไม่ยอมคุยกับผมนี่ ผมก็ขอนอนพักแล้วกัน คุณก็คุยกับเจ้าชะเอมไป” ตอบกลับเพียงเท่านั้น ตาคู่คมปนหวานก็ปิดเปลือกตาลง หากแต่มือก็ยังกุมมือบางทั้งสองข้างไว้หนาแน่น
“คุยแล้ว คุยก็ได้ คุณปล่อยมือฉันแล้วก็ลุกขึ้นนั่งดี ๆ ก่อนสิ” น่ารักลนลานรีบตอบเอาใจ ให้คุยกับเขายังดีกว่านั่งให้เขานอนหนุนตักจับมือเอาไว้อย่างนี้
“ไม่ล่ะ ผมชักเริ่มง่วงขึ้นมาจริง ๆ แล้ว เอาเป็นว่าคุณนั่งคุยนั่งสอนเจ้าชะเอมไปแล้วกัน ถ้าอาลีมาค่อนปลุกผม โอเคนะ” เขาลืมตาขึ้นมาครู่หนึ่งเพื่อพูดกับเธอ ก่อนจะปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง
“นี่!! เดี๋ยว!! ไม่เอานะ ลุกเดี๋ยวนี้นะคุณเชนทร์ นี่นายมหาโจร ฉันบอกให้ลุกไงเล่า!! “
“มหาโจรอีกละ...ผมโกนหนวดโกนเคราออกเสียหล่อขนาดนี้ ยังเรียกมหาโจรอยู่อีกเหรอฮึ” คเชนทร์ลืมตาขึ้นเพื่อแก้คำพูดโดยเฉพาะ “อย่าลืมนะ ถ้าอาลีมาปลุกผมด้วย” จากนั้นตาคู่คมปนหวานก็หลับตาลงเหมือนเดิม
และเมื่อเจ้าของตักนุ่ม ๆ ดิ้นหนักเข้า นายหัวเจ้าของเกาะยาตราผู้แสนจะเอาแต่ใจอย่างที่น่ารักเคยค่อนขอดไว้ก็ตะแคงตัวหันหน้าเข้าหาร่างบาง ใช้มือหนาข้างเดียวจับสองมือบางไว้ ส่วนอีกข้างเปลี่ยนไปโอบรอบเอวคอด กอดไว้แน่น
น่ารักตัวแข็งทื่อกับการกระทำของผู้ชายที่ใช้ตักเธอแทนหมอน แค่เขานอนหนุนตักเธอเฉย ๆ ก็ใจเต้นระรัวไปหมดอยู่แล้ว แต่นี่เขามาทำสนิทชิดเชื้อแบบที่ไม่เคยมีใครคนไหนเคยทำมาก่อนแบบนี้ หัวใจเธอเลยยิ่งกว่ากลองในดนตรีจังหวะร๊อคเสียอีก มันเต้นแรงจนน่ารักเจ็บหน้าอกไปหมด ยิ่งพอก้มลงมองใบหน้าคมที่ซุกหน้าแนบชิดกับหน้าท้องของเธอ ใบหน้าหวานก็ร้อนผ่าวราวคนจับไข้ แม้ว่าจะมีเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่กั้นอยู่ หากแต่เธอก็รับรู้ถึงกระแสความร้อน...โดยเฉพาะจากริมฝีปากหยักลึกนั่น
น่ารักรู้สึก...เหมือนริมฝีปากเขากำลัง...จูบหน้าท้องเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น
ส่วนคเชนทร์ที่ตอนแรกคิดเพียงแค่ว่าจะแกล้งและเรียกร้องความสนใจจากน่ารัก ที่ให้ความสนใจเจ้าชะเอมมากกว่าเขา แต่ตักนุ่ม ๆ ตัวนุ่ม ๆ และกลิ่นหอม ๆ ของกายสาวก็ทำให้ตาที่แกล้งปิดลงนั้นเผลดหลับเข้าสู่นิทราไปจริง ๆ มือหนาที่จับกุมมือบางทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนหน้านี้คลายออก แล้วตวัดรัดรอบเอวบางเช่นเดียวกับมืออีกข้าง ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าอ้อมแขนแกร่งทั้งสองข้างของนายหัวหนุ่มแห่งเกาะยาตรากำลังกอดกระชับรั้งเอวคอดกิ่ว ซุกใบหน้าคมแนบชิดนิทราอย่างเป็นสุข
น่ารักที่ยังใจเต้นระรัวและใบหน้าร้อนผ่าวก้มลงมองคนที่นอนนิ่ง หายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมออยู่บนตักของตัวเอง มืองบางที่เป็นอิสระยกขึ้นหมายจะผลักร่างหนาให้ออกห่าง แต่สีหน้าด้านข้างของเขาที่เห็นนั้น ดูเป็นสุขจนเธอสองจิตสองใจว่าจะผลักไสหรือปล่อยเลยไปให้เขาอาสัยตักหนุนแทนหมอนไปอย่างนี้ดี
มือบางที่ทำท่าจะผลักไสในทีแรกเผลอยกขึ้นเตะเผ่วเบาที่ซีกแก้มสาก ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาไร้หนวดเคราอย่างที่เคยเห็นให้ความรู้สึกแปลกไปจากเดิมค่อนข้างมาก อย่างแรกเลยคือเขาไม่ได้น่ากลัวเหมือนมหาโจรอย่างที่เธอเคยคิดจินตนาการเอาไว้ ซ้ำยังจัดว่าเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาอย่างที่สุด ผิวเขาเป็นสีออกติดจะแทนเล็กน้อยตามประสาคนที่อยู่กับทะเลและแสงแดดเกือบตลอดเวลา แต่มันก็ให้ความรู้สึกของความเป็นลูกผู้ชายเต็มตัวอย่างที่เธอไม่เคยเห็นจากผู้ชายในเมืองหลวง แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างคิมหันต์เองก็ออกจะเหมือนเป็นลูกคุณหนูผู้ดี ที่ผิวพรรณขาวใสแลเหมือนหนุ่มเจ้าสำอางค์ไป
ใบหน้าหวานซึ้งโน้มลงไปมองใกล้ ๆ อย่างเผลอไผล สายตาคู่หวานสีดำสนิทจดจ่อให้ความสนใจอยู่ที่ขนยาหนางอนเป็นแพรอย่างน่าอิจฉาที่ไม่ควรมาอยุ่บนใบหน้าของบุตรเพศสักนิด ก่อนจะไลสายตาลงมาตามสันจมูกพร้อม ๆ กับปลายนิ้วที่เผลอเตะลูบลงมาตามแนวสันจมูกจรดปลายที่ได้รูปสวย ก่อนที่สายตาจะเลื่อนลงไปจับจ้องที่ริมฝีปากหยักลึกพร้อมกับความคิดที่กระหวัดไปถึงจุมพิตหวานล้ำครั้งก่อนบนรถทัวร์ แต่เมื่อได้ยินเสียงครางอื้ออ้าเหมือนคนรำคาญที่ถูกรบกวน น่ารักก็ได้สติรู้ตัวว่าเผลอทำเรื่องน่าอายลงไป มือบางผละออกเหมือนโดนของร้อน นึกต่อว่าตัวเองในใจที่เผลอทำอะไรน่าเกลียด นี่ถ้าเจ้าตัวเขารู้หรือมีใครผ่านมาเห็นเข้า เธอคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
ดีนะที่มีแค่เจ้านกน้อยชะเอม...มันคงไม่เที่ยวไปพูดบอกใครที่ไหนเพราะไม่มีใครสอนนี่นะ
แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่น่ารักนึกโล่งใจ เพราะดันมีคนที่นอกเหนือจากนกแก้วแสนรู้อย่างเจ้าชะเอม มาเห็นกิริยาท่าทางที่เธอเผลอกระทำออกไปเมื่อครู่ และไม่ใช่แค่คนเดียวหากแต่มีถึงสี่
“อะ เอ่อ คุณเลิฟครับ...คือนายหัว เอ่อ...”
อาลีอ้ำอึ้งพูดตะกุกตะกักเสียงเบา ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะรบกวนช่วงเวลาหวาน ๆ ของเจ้านายหนุ่มที่กำลังนอนกอดตะแคงข้างให้อยู่ เพราะอาจจะโดนเตะได้ แต่เพราะได้รับคำสั่งให้มาพบเวลานี้ก็จำต้องทำตัวเสียมารยาท ตาของหนุ่มใต้ยังมองภาพตรงหน้าระหว่างนายหัวที่เคารพรักกับนางฟ้าหน้าหวานไม่กระพริบ
นายหัวนะนายหัว บนเรือก็ทำเอาอาลีอิจฉาตาร้อนไปแล้วรอบหนึ่ง นี่ยังมานอนหนุนตักนุ่ม ๆ ของคุณเลิฟอวดคนอยู่หน้าบ้านอีก
“อะ เอ่อ คือ...เขาหลับอยู่ค่ะ” น่ารักทำหน้าไม่ถูก ตอบกลับเสียงเบาปานกัน ก่อนจะก้มลงคนที่ยังคงหลับตาพริ้ม “นี่คุณ!! คุณเชนทร์ลุกได้แล้ว อาลีมาแล้ว นี่!! “ ยกมือฟาดไหล่หนาพร้อมกับเรียกเสียงดังกลบความเขินอายต่อสายตาทั้งสี่คู่ที่มองมา
“หืมส์...อย่ามาโกหกน่า ผมยังไม่ได้ยินเสียงมันเลย ผมง่วงขอนอนอีกแป๊บ” แต่คนที่กึ่งหลับกึ่งตื่น ตอบกลับแบบมึน ๆ เพราะนึกว่าหญิงสาวเจ้าของตักนุ่ม ๆ หาเรื่องผลักไสเขา “...คุณอย่าดิ้นสิน่ารัก...อืม ตัวคุณหอมจัง...ผมชอบ” แล้วคเชนทร์ก็ทำให้ทั้งน่ารักและผู้ชมอีกสี่คนตาโตอีกครั้ง โดยเฉพาะน่ารักที่ตัวแข็งทื่อไปแล้ว เมื่อเขารั้งเธอเข้าหา ก่อนจะกดจูบแนบหน้าท้อง แล้วสูดหายใจเข้าเต็มปอดเสียงดัง ปิดท้ายด้วยคำพูดชวนหน้าร้อนผ่าวอีกระลอก
“เอ่อ ผมมาแล้วจริง ๆ ครับนายหัว” อาลีจำใจพูดแทรกขึ้น เพราะสงสารนางฟ้าหน้าหวานที่นั่งหน้าตาแดงก่ำทำหน้าไม่ถูกอยู่ “นายหัวลืมตาแล้วหันมามองสักนิดก็ได้นะครับ” พูดไปอาลีก็เตรียมก้าวขาโกยหนี หากว่านายหัวที่เคารพเกิดโหโนขึ้นที่ถูกขัดจังหวะ...อ้อนสาว
คเชนทร์ชะงักไปครู่หนึ่งกับเสียงลูกน้องคนสนิท เปิดเปลือกตาขึ้นแต่ก่อนพลิกตัวหันกลับไปด้านหลังก็กดจูบเร็ว ๆ สูดเอาความหอมจากกายสาวอีกครั้ง ก่อนจะพลิกตัวหันมามองหน้าคนของตัวเองทั้งสี่ที่ยืนตัวเกร็งทำตัวไม่ถูกอยู่ หากแต่ศรีษะหนัก ๆ ก็ยังอาศัยหนุนตักนุ่ม ๆ อยู่
“มาแล้วเหรอ ข้าบอกให้มาหาเย็น ๆ ไง ทำไมมากันเร็วนักวะอาลี แล้วนั่นปาลีไม่ได้ขึ้นฝั่งไปเยี่ยมพ่อกับแม่หรอกเหรอ” คเชนทร์เอ่ยถามอาลีเสียงห้วน ก่อนจะเหลือบสายตาไปทางปาลีผู้เป็นน้องสาวของอาลีแล้วถามอย่างสงสัย พลางเหยียดขาพาดยาวไปตามความยาวของม้านั้ง มือหนาทั้งสองประสานกันไว้ที่หน้าท้อง ปลายสายตาขึ้นมองใบหน้าหวานเจ้าของตักนุ่มแว๊ปหนึ่ง แล้วก็ต้องอมยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าหวานนั่นแดงก่ำขัดเขิน
“ก็...ตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว มันก็เย็นแล้วไม่ใช่หรือครับนายหัว” อาลีตอบไปตามซื่อ ก็ห้าโมงเย็น มันลงท้ายเวลาว่าเย็น มันก็ต้องเป็นตนเย็นแล้วสิ อาลีคนซื่อคิดไปพลางเกาหัวแกรก ๆ ไปพลาง หลังจากอ้าปากค้างกับลุคใหม่ของเจ้านายไปเกือบนาทีเช่นเดียวกับอีกสามคนที่เหลือ
นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นนายหัวคเชนทร์ใหมาดหน้าเกลี้ยงเกลาหล่อเหลาจนนายแบบหรือพระเอกละครต้องชิดซ้ายแบบนี้ ที่ผ่านมาอย่างมากนายหัวของพวกเขาก็แค่โกนหนวดและตัดแต่งเคราให้สั่น ๆ เท่านั้น ไม่ใช่โกนเสียเกลี้ยงแบบนี้
“ส่วนปาลีมันเพิ่งกลับมาถึงเมื่อสักชั่วโมงนี่เองครับนายหัว มันก็เลย เอ่อ ขอตามมาด้วย” พอถึงตอนนี้อาลีก็ตอบอย่างไม่เต็มเสียงนักเพราะรู้ว่านายหัวของตนไม่ค่อยชอบให้ใครขัดคำสั่ง โดยเฉพาะญาติของเขาที่นายหัวถึงกับเคยออกปากสั่งเขาไว้ว่าถ้าไม่สั่งไม่เรียก ห้ามให้ปาลีมาวุ่นวายที่บ้านพักนี่เด็ดขาด
ไม่ใช่ว่ารังเกียจหรืออะไร เขารู้ดีถึงเหตุผล ที่นายหัวห้ามอย่างนั้นก็เป็นเพราะว่าปาลีเป็นสาว จึงไม่ชอบให้มาวุ่นวายที่นี่ และที่สำคัญเขาก็รู้พอ ๆ กับคนทั้งเกาะและรวมถึงนายหัวเองก็คงจะพอรู้ว่า ปาลีญาติผู้น้องของเขานั้นแอบหลงรักนายหัวมากมายขนาดไหน และนั่นก็คงจะเป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่ทำให้นายหัวทำหน้าไม่ชอบใจอยู่ขณะนี้ที่ถูกขัดคำสั่ง
“มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าปาลี” คเชนทร์ถามเสียงเรียบ ตาคู่คมจ้องเขม็งที่ใบหน้าสวยคมของคนงานที่มีศักดิ์เป็นญาติสนิทของอาลี
“อะ เอ่อ คือปาลีได้ยินว่านายหัวมีแขกมาพักด้วย ก็เลย เอ่อ อยากจะมาช่วยเผื่อว่านายหัวมีอะไรจะสั่งน่ะค่ะ” ปาลีสาววัยเพิ่งพ้นยี่สิบมาไม่กี่เดือนก้มหน้าตอบกลับเบา ๆ ขอบตาร้อนผ่าวรู้สึกน้อยใจยิ่งนักที่มาเห็นภาพบาดตาบาดใจตรงหน้า
เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่านายหัวคเชนทร์ที่วัน ๆ เอาแต่ทำงาน ไม่สนใจจะมองผู้หญิงที่ไหนแม้แต่สาวสวย ๆ อย่างลูกสาว สส.สุทัศ ที่ตามมาทอดสะพานถึงที่นี่ก็ยังถูกตอกหน้ากลับไม่อย่างไม่ไว้หน้า แต่ทำไมตอนนี้กับสาวหน้าหวานปานเทพธิดาคนนี้ นายหัวที่ดุดัน เย็นชา คนนั้นกลับมีท่าทีและคำพูดออดอ้อนอ่อนหวานถึงเพียงนั้น
ปาลีแอบชอบนายหัวแห่งเกาะยาตรามาตั้งแต่เมื่อครึ่งปีก่อนที่อาลีญาติผู้พี่พามาฝากงานเป็นคนงานในครัวบนเกาะแห่งนี้ ในตอนแรกนอกจากงานในครัวเธอก็ยังได้รับหน้าที่ให้คอยปัดกวาดทำความสะอาดบ้านพักของนายหัวกับรินที่เป็นภรรยาของอาลีอีกด้วย และยังคอยเป็นคนนำอาหารเย็นมาส่งให้
จนกระทั่งวันหนึ่งที่ความชอบของเธอเปลี่ยนเป็นความรักไปโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว รู้เพียงแต่ว่าความรู้สึกมันรุนแรงจนไม่สามารถทนเก็บเอาไว้ได้อีกต่อไป วันนั้นหลังจากนำอาหารมาส่งตามปกติแล้ว เธอก็แอบอยู่รอแถว ๆ หลังบ้านพักจนกระทั่งมึดจึงได้ขึ้นไปบนบ้านพักของนายหัวอีกรอบ และเมื่อเจอนายหัวที่เดินใส่กางเกงนอนตัวเดียวออกมาคงจะเพราะเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เธอก็ทำใจกล้าสารภาพรักและโผเข้าหาอ้อมอก หวังว่าจะใช้มารยาเท่าที่มีให้นายหัวที่ตนหมายปองใจอ่อน
แต่นอกจากจะไม่ใจอ่อนแล้ว นายหัวคเชนทร์ยังโมโหและไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอถูกไล่ให้ออกไปและอาลีถูกเรียกตัวเข้าพบเพื่อรับคำสั่งให้เอาเรือออกพาเธอกลับไปส่งที่ฝั่ง แต่เธอทั้งขอร้องทั้งกราบอ้อนวอน อ้างเรื่องความลำบากของครอบครัวและขอร้องให้อาลีช่วยอีกแรง จนสุดท้ายนายหัวก็ยอมให้เธอทำงานบนเกาะต่อไป แต่ให้ทำหน้าที่เป็นคนงานในครัวตามเดมเท่านั้น และห้ามมาที่นี่อีกถ้าไม่มีคำสั่ง
“ช่างเถอะ” คเชนทร์ยกมือขึ้นเป็นเชิงให้หยุดพูด ตอนนี้เขากำลังอารมณ์ดี ๆ ไม่อยากจะมาหงุดหงิดเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง “เอาล่ะ ที่ให้อาลีพารินกับไอ้รุจมาที่นี่ก็เพราะอยากจะแนะนำให้รู้จักคุณน่ารัก เรียกกันว่าคุณเลิฟตามที่อาลีมันเรียกก็ได้ เธอจะมาอยู่ที่นี่กับฉัน ให้ช่วยดูแลเธอ เคารพเชื่อฟังคำสั่งให้เหมือนกับที่เคารพและเชื่อฟังฉัน เข้าใจนะ” เมื่อแนะนำเจ้าของตักนุ่มเสร็จก็เงยหน้าขึ้นสบสายตาคู่หวานที่มองมาก่อนอยู่แล้ว
“อาลีคงไม่ต้องแนะนำแล้วใช่ไหม ส่วนอีกคนชื่อรุจ ทั้งสองคนเป็นคนสนิทที่คอยช่วยงานของผมที่นี่ แล้วผู้หญิงที่ยืนข้าง ๆ อาลีชื่อรินเป็นเมียอาลีมัน อีกคนปาลีเป็นญาติของอาลี” คเชนทร์ส่งยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยแนะนำเสียงนุ่มต่างจากพูดกับลูกน้องก่อนหน้านี้ลิบลับ “แล้วรินจะคอยมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ คอยแนะนำอะไรต่าง ๆ บนเกาะนี้ในบางเวลาที่ผมอาจจะงานยุ่ง หรือบางครั้งที่คุณเกิดนึกเบื่อขี้หน้าผมอยากมีคนคุยตามประสาผู้หญิงบ้าง” แต่ส่วนมากหน้าที่หลักที่คอยตามติดคุณก็คือผมนั่นแหละ คเชนทร์ต่อในใจ เพราะยังไงเขาคงห่างจากร่างบางนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของนางฟ้าหน้าหวานคนนี้ไปได้ไม่ถึงชั่วโมงหรอก ก็คงแทบคลั่งหาทางอยู่ใกล้ชิดเธอจนได้นั่นล่ะ
“สวัสดีค่ะ อย่าคิดว่าต้องเคารพหรือเชื่อฟังอะไรเลย คิดเสียว่าเลิฟเป็นน้องสาวหรือเพื่อนดีกว่านะคะ” น่ารักทักทายด้วยรอยยิ้มหวาน จนคเชนทร์นึกอิจฉา นึกขวางหูขวางตาอาลีกับรุจนักที่ได้รับรอยยิ้มหวานจากนางฟ้าของตน
ทีกับเขารึมีสักครั้งไหมที่เธอจะยิ้มให้ทั้งปากทั้งตาแบบนี้น่ะ
แล้วรุจที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรก็โดนสายตาคมดุที่ไรเแววหวานเหมือนเช่นยามมองผู้หญิงที่นายหัวของเขานอนหนุนตักอยู่ ตวัดมองเมื่อเขาพูดตอบกลับทีเล่นทีจริงกับน่ารัก
“โธ่ คงจะคิดเป็นน้องเป็นเพื่อนไม่ได้ล่ะครับ เดี๋ยวเกิดเรียกน้องเลิฟขึ้นมาจริง ๆ พวกผมได้ถูกใครบางคนเตะลงทะเลกันพอดี เอ่อ โทษทีครับนายหัว แหะ ๆ ” จะถูกตัดเงินเดือนหรือตกงานไหมวะเนี่ยเจ้ารุจเอ้ย แล้วนี่นายหัวทำไมถึงได้ทำตาขวางเสียขนาดนั้น เห็นทีต้องซักจากไอ้อาลีให้หมดเสียแล้ว
รุจที่รู้จากอาลีเพียงแค่ว่านายหัวของตนพาแขกมาพักด้วย แต่ก็เพิ่งจะรู้ รวมทั้งอึ้งตะลึงงันไปเมื่อครู่นี่เองว่าแขกที่ว่าเป็นสาวหน้าหวานซึ้งตรึงใจ ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านายหัวคเชนทร์ของตนนั้นคงจะคิดยังไง ๆ ด้วยแน่ ๆ ยิ่งเห็นสายตาเหมือนอยากจะลุกขึ้นมาเตะเขานั่นแล้วรุจก็ได้แต่ส่งยิ้มแหะ ๆ ไปให้
“แกกับอาลีไปรอข้าที่ห้องทำงานไป ส่วนรินกับปาลีกลับไปก่อนได้เลย แล้วสักพักรินช่วยเอาอาหารเย็นมาให้ฉันกับน่ารักด้วยแล้วกัน อ่อ แต่ถ้าฉันยังไม่เสร็จธุระกับไอ้สองตัวนี่ล่ะก็ รินก็อยู่เป็นเพื่อนคุยกับน่ารักไปก่อนนะ เอาล่ะแยกย้ายกันไปได้”
สั่งงานกำจัดลูกน้องสองคนที่ขึ้นชื่อว่าผู้ชายที่แย่งรอยยิ้มนางฟ้าของเขาไปเรียบร้อย ก็บอกกับรินกับปาลี จากนั้นก็เงยหน้ากลับขึ้นมองหน้านางฟ้าหน้าหวานที่ยังยิ้มส่งตามหลังลูกน้องของเขาอยู่ กำลังจะพูดบ่นที่สาวเจ้าลำเอียงให้ความสนใจลูกน้องมากกว่าเจ้านายอย่างเขาก็ต้องอุทานไปพร้อม ๆ กับยกมือขึ้นลูบหน้าอกตัวเองป้อย ๆ เมื่อถูกมือเล็ก ๆ แตะแรงไม่เล็กนักทุบลงมาเต็มแรง
“โอ๊ย!! คุณ เรื่องอะไรอยู่ ๆ มาทำร้ายร่างกายผมเนี่ย” แสร้งส่งเรียงโอดโอยเหมือนได้รับความเจ็บปวดเสียเต็มประดา ทำให้น่ารักหมั่นไส้ระดมกำปั้นทุบเอา ๆ “โอ๊ย ๆ คุณ ผมเจ็บจริง ๆ นะคุณ คราวนี้เจ็บจริง” คเชนทร์รีบรวบกำปั้นน้อยไว้แนบอก ตอนแรกมันก็ไม่ได้เจ็บแต่พอโดนทุบเอา ๆ หนักขึ้นเรื่อย ๆ มันก็เริ่มจิ๊ด ๆ บ้างเหมือนกัน
ตัวก็เล็ก มือก็เล็กแค่นี้ ทำไมถึงได้แรงเยอะจริงแม่คุณ
“ก็ลุกจากตักฉันซักทีสิ มันจะมากไปแล้วนะ ตักฉันไม่ใช่หมอน มานอนอยู่ได้เป็นนานสองนาน หัวก็ไม่ใช้เล็ก ๆ หนักจะตาย” น่ารักแหวใส่ ทั้งโมโหทั้งขัดเขินปนเปกันไปหมด และพอคเชนทร์ยันกายลุกขึ้นนั่งข้าง ๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะนุ่นทุ้มเบา ๆ ที่ดังมาให้ได้ยินหญิงสาวก็ก้มหน้าที่แดงก่ำทำเป็นทุบต้นขา ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตาคู่คมปนหวานที่กำลังพราวระยับที่มองมา
“ขอโทษที ผมไม่คิดว่าจะเผลอหลับไปจริง ๆ เจ็บมากไหม ผมนวดให้เอาไหม” ถามไปอย่างบริสุทธิใจ ไม่ได้คิดอะไรมากมายนอกจากรู้สึกผิดที่ต้องให้คนที่บอบบางตัวเล็กเท่าเด็กมัธยมมารับน้ำหนักศรีษะหนัก ๆ ของเขานานเป็นชั่วโมง
แต่คนฟังอย่างน่ารักกลับแปลเจตนาผิด ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมอง ถลึงตาใส่คนพูดทันที พร้อมเสียงตวาดแว๊ดตามมา
“คนบ้า คุณมัน!! ทำไมคุณถึงได้ต่างไปจากที่ยัยภัทรเคยเล่าให้ฟังอย่างฟ้ากับเหวอย่างนี้นะ คนที่เป็นนายหัวมีลูกน้องเป็นสิบเป็นร้อยเนี่ย เขาต้องเงียบขรึม วางมาดเป็นผู้นำไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมคุณมันเป็นเหมือนมหาโจรทะลึ่งตึงตัง ลามกอย่างนี้ บ้าที่สุด ฉันจะโทรไปฟ้องยัยภัทร”
น่ารักเหวใส่เป็นชุดจนคเชนทร์ทำตาปริบ ๆ เพราะฟังแทบไม่ทัน ก่อนจะเข้าใจได้ว่าทำไมหญิงสาวถึงได้ต่อว่าเขาเหมือนเป็นโจรบ้ากามเสียขนาดนั้น
“คุณนี่ก็คิดลึก ผมไม่ได้คิดทะลึ่งอย่างที่คุณคิดซักหน่อย” คเชนทร์บอกกลั้วหัวเราะ ก็เขาพูดลืมคิดไปจริง ๆ นั่นแหละ “แล้วไม่เอาที่ไหนมาว่านายหัวจะต้องวางมาดขรึมเหมือนกันทุกคนน่ะ แต่ความจริงปกติแล้วผมก็เป็นอย่างนั้นนะ ก็มีเฉพาะกับคนในครอบครัวและคนสนิท พิเศษ ๆ นั่นแหละที่จะเป็นอย่างที่อยู่กับคุณน่ะ” เน้นคำว่า พิเศษ พร้อมกับมองจ้องเข้าไปในดวงตาคู่หวานจนอีกฝ่ายตอบหลบสายตา “หรือว่าคุณชอบแบบขรึม ๆ “
“อะ อะไรของคุณ มันเกี่ยวอะไรกับฉันกันล่ะที่จะชอบหรือไม่ชอบแบบไหนน่ะ” ตาบ้านี่ทำไปถึงได้ชอบพูดจาให้คิดลึกนักนะ
“แต่จะว่าไปผมก็ไม่ได้ทะลึ่ง ลามก อย่างที่คุณว่าสักหน่อย” หรือเขาจะเผลอเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คเชนทร์เริ่มชักจะไม่แน่ใจในตัวเอง “เอาเป็นว่าผมขอโทษแล้วกัน เดี๋ยวยังไงผมขอตัวไปคุยธุระเรื่องงานกับไอ้อาลีกับไอ้รุจก่อน คุณจะนั่งเล่นที่นี่ต่อหรือไปรอในบ้านก็ได้นะ เดี๋ยวรินก็คงเอาอาหารมาส่ง”
“ฉันขอนั่งอยู่ที่นี่แล้วกันค่ะ อ้าว แล้วนี้ชะเอมไปไหนแล้วล่ะ ก็เมื่อกี้ก็ยังเกาะอยู่ตรงม้านั่งนี่นา” น่ารักตัดบท พลางหันซ้ายหันขวามองหาเจ้านกแก้วสีสดใสที่ไม่รู้ตอนนี้บินหนีหายไปไหนเสียแล้ว
“เจ้าชะเอมมันก็คงทนเห็นคุณทำร้ายเจ้านายมันไม่ได้นั่นแหละ ถึงได้บินหนีไป” คำตอบของคเชนทร์เรียกค้อนวงโตจากนางฟ้าหน้าหวานทันทีที่พูดจบ
“จะไปไหนก็ไปเลยไปคุณน่ะ ไปสิให้คนอื่นรอนานใช้ได้ที่ไหน”
“โอเค ๆ งั้นผมไปคุยธุระ ไว้เดี๋ยวเจอกันนะ ไม่นานหรอก” คเชนทร์ย่อตัวลงมาอยู่ในระดับเดียวกับก่อนจะบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ปล่อยให้เธอรอเขานานนักหรอก
เพราะเขาทนไม่ไหวที่จะต้องห่างใบหน้าหวาน ๆ นี่นาน ๆ
น่ารักมองตามแผ่นหลังกว้างไปด้วยเสียงบ่นงึมงัม ในขณะที่คเชนทร์เดินผิวปากเข้าบ้านไปอย่างอารมณ์ดี แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยคุยกับเขาดี ๆ หวาน ๆ อย่างที่เขาปราถนา หากแต่เสียงจิก ๆ กัด ๆ ของเธอก็ชวนให้หัวใจเขากระชุ่มกระชวยพิลึก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] บ้านรังนก หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าบ้านนกแอ่น เป็นการสร้างตึกขึ้นมา โดยควบคุมอุณหภูมิ ความชื้น และลักษณะให้เหมาะสมกับการดำรงชีวิตของนกนางแอ่น มีความสูงตั้งแต่ 2-7 ชั้น เพื่อให้นกนางแอ่นเข้ามาอาศัยทำรัง ส่วนมากจะสร้างขึ้นแถวที่ใกล้ป่าชายเลน ที่นา สวน และแหล่งหนองน้ำต่าง ๆ รังนกที่ได้จากบ้านนกแอ่นนั้นจะราคาถูกกว่าเมื่อเทียบกับรังนกที่เก็บจากในถ้ำธรรมชาติเกือบเท่าตัว แต่อัตราการรอดชีวิตของลูกนกในบ้านรังนกจะสูงกว่าอัตรการรอดชีวิตของลูกนกในถ้ำ
7/10/2011
เอาเข้าไปนายหัวเรารุกเข้าไปสิค้า อิอิ
**สเน่หานางรำ** อัพแล้วค้า
ลัลลดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ต.ค. 2554, 14:42:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ต.ค. 2554, 14:42:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 2586
| << ตอนที่ 5..เกาะยาตรา....(100%) | ตอนที่ 7...ความรู้สึก..(100%) >> |
หมูอ้วน 7 ต.ค. 2554, 14:56:34 น.
หนูเลิฟ ใจอ่อนยังจ๊ะ
หนูเลิฟ ใจอ่อนยังจ๊ะ
lunamoon 7 ต.ค. 2554, 15:05:21 น.
^^
^^
anOO 7 ต.ค. 2554, 15:30:11 น.
รุกๆๆๆๆ ช่วงนี้รุกลูกเดียว
รุกๆๆๆๆ ช่วงนี้รุกลูกเดียว
nutcha 7 ต.ค. 2554, 20:16:05 น.
นายหัวอาการเข้าขั้นโคม่าเลยนะเนี้ย
นายหัวอาการเข้าขั้นโคม่าเลยนะเนี้ย