ทะเลร้อนซ่อนสิเน่หา
เพียงแรกพบสบตา...เขา...คเชนทร์ อัครา นายหัวแห่งเกาะยาตราก็เกิดอาการอยากจะเก็บนางฟ้าหน้าหวานปานจะหยดคนนั้นกลับไปใส่กรงทองเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเสียแล้ว แต่จะทำยังไงเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเล่นด้วยเพราะเขาเผลอไปทำตัวให้เธอเกลียดขี้หน้าเข้า งานนี้จากนายหัวหนุ่มผู้เคร่งขรึมจีบสาวไม่เป็น ก็ถึงกับต้องลงทุนงัดทุกกระบวนความมาต้อนสาวหน้าหวานให้ยอมรับรักเขาให้จงได้
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 7...ความรู้สึก..(100%)
บทที่ 7...ความรู้สึก
ระหว่างทางเดินกลับบ้านพักที่อาศัยอยู่หลังเดียวกับญาติผู้พี่และพี่สะไภ้ ปาลีก็หัวใจร้อนรุ่มครุ่นคิดไปตลอดทาง ว่าผู้หญิงที่ชื่อน่ารักสมกับหน้าตาคนนั้นเป็นใคร มาจากไหน ทำไมเธอถึงไม่เคยระแคะระคายมากก่อนว่านายหัวที่เธอบูชามอบความรักให้ไปเกิดถูกตาต้องใจจนถึงกับพามาอยู่ด้วยกันบนเกาะนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“พี่รู้ไหมพี่ริน ว่าคุณคนนั้นเธอเป็นใคร มาจากไหน ทำไมนายหัวถึงพามาอยู่ด้วยที่นี่” เมื่อหัวใจร้อนรุ่มจนทนไม่ไหวก็หันไปถามพี่สะไภ้ที่เดินนำอยู่ด้านหน้า
“แล้วแกจะไปอยากรู้เรื่องของเจ้านายทำไมปาลี เลิกคิดเลิกหวังอะไรลม ๆ แล้ง ๆ ได้แล้ว แล้วก็อย่าไปยุ่งวุ่นวายกับคุณเลิฟเธอเชียวนะ ไม่งั้นคราวนี้แกไม่มีสิทธิ์ได้มาเหยียบที่เกาะยาตราอีกแน่”
รินหันไปเอ็ดญาติผู้น้องของสามี เธอรู้ว่าปาลียังคงรักและยังคอยหาโอกาสใกล้ชิดกับนายหัวคเชนทร์อยู่ทุกนาที ตัวเธอเองทั้งอาลีอีกก็ได้แต่สอนได้แต่เตือน เพราะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ ความรู้สึกของคนก็คงต้องให้คนเป็นเจ้าของคิดไตร่ตรองเอาเองนั่นแหละ คนอื่นก็คงทำได้แต่บอกแค่เตือนด้วยความหวังดีเท่านั้น
“แกตัดใจเสียเถอะวะปาลี ยังมีผู้ชายอีกหลายต่อหลายคนที่มารักมาชอบแกนะ นายหัวเชนทร์แกอยู่สูงเกินเอื้อมสำหรับเรา ๆ แล้วตอนนี้นายหัวก็มีคุณเลิฟอยู่แล้ว แกไม่เห็นเหรอเมื่อกี้ว่าทั้งสีหน้าท่าทางของนายหัวมันบ่งชัดว่ามอบใจให้คุณเลิฟเธอไปหมดแล้วน่ะ ทำใจเสียเถอะวะปาลีเอ้ย ฉันพูดฉันเตือนก็เพราะฉันรักแกเหมือนน้องเหมือนนุ่งแท้ ๆ หรอกนะ”
รินพูดทิ้งท้ายหวังว่าปาลีที่เธอรักเหมือนน้องสาวแท้ ๆ จะตรึกตรองและคิดได้เสียที จากนั้นก็ออกเดินรุดหน้าไปก่อน ปล่อยให้ปาลียืนนิ่งหันกลับไปมองทางบ้านพักหลังใหญ่ข้างหลังพลางครุ่นคิด จมอยู่กับความคิดความรู้สึกของตนเอง
ตัดใจงั้นหรือ...จะทำได้หรือ จะตัดใจจากนายหัวผู้ชายที่เธอมอบใจให้ทั้งดวงได้ง่าย ๆ อย่างนั้นน่ะหรือ
ไม่มีทาง...เธอทำไม่ได้ ยังไงเสียก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้หัวใจของผู้ชายที่แอบรักมาครอบครอง
++++++++++
ภายให้ห้องทำงานของนายหัวหนุ่มแห่งเกาะยาตราคเชนทร์กำลังยืนพิงสะโพกกับกรอบหน้าต่าง สองมือกอดอกไว้หลวม ๆ ขณะฟังลูกน้องคนสนิททั้งสองคนรายงานเรื่องต่าง ๆ หูฟังอย่างตั้งใจแต่สายตากลับไม่ได้มองที่หน้าอาลีที่กำลังพูด หากแต่กลับหันมองออกไปนอกหน้าต่าง ดูรอยยิ้มสดใสของร่างบางที่กำลังพูดคุยหัวเราะอยู่กับรินที่เดิม
“เอ่อ นายหัวจะให้ผมพูดต่อไหมครับเนี่ย หรือเอาไว้ก่อน” อาลีถามขึ้นเมื่อเห็นนายหัวที่เคารพทำทีเหมือนอยากจะกระโจนข้ามหน้าต่างออกไปหานางฟ้าหน้าหวานทางด้านนอก
“หือ? มีอะไรอีก ก็พูดจบหมดแล้วไม่ใช่หรอวะ” คเชนทร์ละสายตาจากนางฟ้าหน้าหวานหันมาเอ่ยถามลูกน้อง ถึงจะมองไปที่อื่นแต่เขาก็ฟังทุกคำพูดที่อาลีกับรุจรายงานมา
“ก็...งั้นนายหัวจะให้จัดการยังไงล่ะครับ ถึงจะไม่มีหลักฐานแต่ผมก็แน่ใจว่าเป็นมันแน่ ยิ่งสี่ห้าวันนี้ที่นายหัวไม่อยู่ผมสังเกตุเห็นมันหลุกหลิกมีพิรุจชอบกล”
รุจพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ตามปกติแล้วเขากับอาลีคนใดคนหนึ่งจะเดินทางไปกรุงเทพพร้อมกับนายหัวคเชนทร์ เพื่อช่วยเปลี่ยนมือขับรถให้ แต่ครั้งนี้ทั้งเขาและอาลีต่างก็ต้องอยู่คอยทำงานตามคำสั่งของนายหัวที่เกาะ เพราะหลัง ๆ มาเหตุการณ์การเข้ามาขโมยเก็บรังนกในถ้ำหลังเกาะเริ่มถี่มากขึ้น ถี่ขึ้นทั้ง ๆ ที่มีเวรยามแน่นหนากว่าปกติที่ผ่านมาด้วยซ้ำอย่างนี้ถ้าไม่ใช่เพราะคนในเป็นหนอนจะให้คิดเป็นอะไรอย่างอื่นไปได้อีก
“ปล่อยมันไปก่อน แต่คอยตามดูมันอยู่ห่าง ๆ เหมือนเดิม ข้าอยากได้ตัวคนที่บุกรุกมากกว่า จะได้มีหลักฐานไปถล่มไอ้เวรเมฆี”
คเชนทร์เสียงกร้าวขึ้นทันทีที่พูดชื่อศัตรูคู่แค้นในอดีตตั้งแต่หลายปีก่อน เขากับเมฆีมีเรื่องต้องให้เขม่นกันไปเสียทุกครั้ง ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเมฆีก็จะคอยเป็นไม้เบื่อไม้เมา คอยหาทางเล่นงานเขาอยู่ตลอดเวลา เขารู้ดีว่ามันโกรธเกลียดเขาที่รู้ทันความคิดของมันในเรื่องคีตภัทร เขารู้ดีว่าเมฆีเข้าหาน้องสาวของเขาด้วยเหตุผลอะไร ก็ยังถือว่าเป็นโชคดีของน้องสาวเขาอยู่มากที่ไม่ได้เผลอใจให้ไปมากมายนัก
“แล้วกำหนดการเก็บรังนกครั้งต่อไปเมื่อไหร่ อีกสองวันใช่ไหม ครั้งนี้พวกมันก็คงจะไม่มาอีก แต่ครั้งหน้าอีกสองอาทิตย์ถัดไป ข้าเชื่อว่ามันต้องมาอีก และครั้งนั้นข้าจะปล่อยให้มันเข้ามากอบโกยเอาตามใจ แล้วหลังจากนั้นคงได้เวลาล้างบางพวกมันสักที ข้าใจดีมามากพอแล้ว”
“เอางี้ไหมครับนายหัว ก่อนจะจัดการล้างบางผมว่าเราไปสั่งสอนมันหน่อยดีไหมครับ ลองส่งพระเพลิงไปเผาบ้างรังนกของมันให้วอดสักหลังสองหลังดีไหมครับ” รุจที่ติดจะมีนิสัยดุ ชอบใช้วิธีตาต่อตาฟันต่อฟันต่างจากอาลีที่มักจะใช้วิธีการสันติเสียมากกว่าเอ่ยขึ้น
“เฮ้ย ไอ้รุจ น้องนางแอ่นเขาไม่รู้เรื่องนะเว้ย เอ็งจะไปเผาบ้านน้อง ๆ เขาแบบนั้น น่าสงสารแย่สิวะ” อาลีผู้มีจิตใจโอบอ้อมผิดจากรูปลักษณ์เอ่ยบอกเพื่อน
“นั่นสิไอ้รุจแกนี่ไปติดนิสัยดุ ๆ โหดๆ จากใครมาวะ เอาตามที่บอกไปนั่นแหละ คอยจับตาดูไอ้สองคนนั้นไว้ให้ดี มีอะไรก็รีบมาบอกข้า ช่วงนี้ข้าอาจจะไม่ได้ออกไปอยู่เวรยามกับพวกแกยังไงมีอะไรต้องรีบมาบอกข้า เข้าใจนะ” ถามไปโดยไม่นึกถึงตัวเองเลยสักนิดว่าที่ลูกน้องได้ไปก็มาจากตัวเองทั้งนั้น
“ไม่ได้ไปอยู่ยามกับพวกผม เพราะต้องเอาเวลาไปอยู่ยามเฝ้าคุณเลิฟเหรอครับนายหัว ถามจริง ๆ เถอะครับนายหัว อย่าหาว่าผมละลาบละล้วงเลย แต่มันอยากรู้จริง ๆ คุณเลิฟเธอจะมาเป็นนายหญิงของเกาะยาตราใช่ไหมครับ” รุจตัดสินใจถามขึ้น เพราะคิดว่าถามอาลีไปมันก็คงไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจและเป็นความจริงร้อยเปอร์เซ็นต์เท่ากับถามคนทำ
“แล้วพวกแกว่าเหมาะไหมล่ะ เขากับข้าเหมาะสมกันไหมวะ” ไม่รู้ว่าลูกน้องถามเล่น ๆ ไปงั้นหรืออยากจะรู้จริงจัง แต่คเชนทร์กลับถามกลับด้วยคำถามและสีหน้าจริงจังเหมือนเช่นยามพูดธุระการงานที่สำคัญ “หรือพวกแกคิดว่าข้าแก่ไปไหมสำหรับผู้หญิงอายุยี่สิบสี่ มันห่างกันเยอะไหมวะไอ้เกือบสิบปีเนี่ย” พอได้หลุดถามก็เหมือนได้ช่องทางระบาย คเชนทร์ถามต่อไปเป็นชุด จนอาลีกับรุจไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อนดี และที่สำคัญไม่รู้ว่าควรจะตอบแบบไหนดีไม่ให้ถูกเตะ “เอ้า ว่าไง พวกแกนี่ข้าถามก็ตอบสิวะ”
อาลีกับรุจหันไปสบตาต่างคนต่างส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายเป็นคนตอบ เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เริ่มไม่สบอารมณ์ของนายหัวของพวกตน จนสุดท้ายอาลีที่มีวาทะศิลป์มากกว่ารุจก็เป็นฝ่ายเอ่ยตอบ
“ข้อหนึ่งเลยนะครับ เรื่องความเหมาะสม ทั้งรูปร่างหน้าตาของนายหัวกับคุณเลิฟเหมาะสมกันมากยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยกเสียอีก รับรองได้เลยว่าถ้านายจีบคุณเลิฟติดแล้วได้มาเป็นนายหญิงจริง ๆ นายน้อย ๆ ทั้งหลายที่จะตามมาต้องทั้งหล่อทั้งสวยอย่างแน่นอนครับ” จบคำตอบข้อแรกอาลีถึงกับยกมือขึ้นปาดเหงื่อพร้อมกับแอบผ่อนลมหายใจเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้าพึงพอใจอย่างมากของเจ้านาย จากนั้นก็โยนคำถามต่อไปให้รุจเป็นคนตอบ
“เอ่อ ส่วนเรื่องอายุ...” รุจส่งสายตาเยียบเย็นให้เพื่อนที่อยู่ ๆ ก็ส่งเรื่องมาให้ สมองก็เร่งคิดหาคำตอบที่คิดว่าดูดีที่สุด แต่มันคงยากเกินไปสำหรับคนทื่อ ๆ แข็ง ๆ อย่างเขา “...สิบปีมันก็เหมือนลุงกับหลานได้ละ...อะ เอ้ย คือผมหมายความว่า...” ยังพูดไม่ทันจบก็เหมือนกับมีรังสีพุ่งออกมาจากสายตาคู่คมของนายหัวหนุ่ม จนรุจต้องรีบหาคำมาแก้ให้ดูดีอย่างด่วนที่สุด
“...คืออย่างนี้ครับ ผมหมายถึงว่ามันอาจจะดูตัวเลขเยอะ แต่ว่าสาว ๆ ส่วนมากก็นิยมผู้ชายอายุมากกว่าอยู่แล้ว และนายหัวก็หน้าอ่อนกว่าอายุจริง หล่อเหลาขนาดนี้ คุณเลิฟเธอไม่มีทางมองข้ามหรอกครับ สรุปคือ...เหมาะสมกันที่สุดของที่สุดครับ” เพิ่งรู้ว่านายหัวเวลามีความรักนี่อันตรายกว่าเดิมคูณสองจริง ๆ รุจคิดในใจอย่างหวาด ๆ สัญญากับตัวเองว่าต่อไปจะไม่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้กับนายหัวของตนอีกเด็ดขาด
“นั่นสินะ ข้าก็ไม่ได้ดูแก่อะไรสักหน่อย แค่สามสิบสาม เก้าปีสิบปีมันเป็นตัวเลขที่กำลังพอดีต่างหากใช่ไหมวะ” อารมณ์วิตกกังวลก่อนหน้านั้นหายไปหมด เมื่อได้รับความยืนยันจากลูกน้องว่าตัวเองยังหนุ่มแน่น แถมเหมาะสมกับนางฟ้าหน้าหวานเป็นที่สุด
“พวกแกกลับไปพักผ่อนเถอะ ขอบใจมากที่ดูแลเกาะให้ตอนที่ข้าไม่อยู่ จากนี้ไปก็มีหน้าที่เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างสองอย่าง คือช่วยดูแลน่ารักช่วงที่เธออยู่ที่นี่ด้วย แล้วก็...ช่วยกันหาวิธีให้ข้ามีเมียเร็ว ๆ ได้ยิ่งดี เกาะยาตราของเราจะได้มีนายหญิงเสียที”
สองลูกน้องหันไปสบสายตากันอีกรอบ ก่อนจะรับคำเสียงแข็งขันพร้อม ๆ กัน เพราะเป็นคำตอบเดียวที่สมควรจะตอบในสถานการณ์ตอนนี้ เรื่องแรกที่ให้ดูแลว่าที่นายหญิงน่ะไม่เท่าไหร่หรอก พวกเขาเต็มใจและก็คาดว่าจะทำได้ดีอยู่แล้ว แต่ได้เรื่องที่สองนี่สิ นายหัวอยากจะมีเมียแล้วทำไมไม่คิดหาวิธีจีบเองเล่า มาให้พวกเขาช่วยมันจะได้เรื่องที่ไหนกัน
อาลีที่ได้รินมาเป็นเมียก็เพราะเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็สนิทสนมกันเลยจับแต่งงานกัน ส่วนรุจก็เหมือนกันเห็นมาดโหดไม่แพ้นายหัวผู้เป็นนาย แต่แข็ง ๆ ทื่อ ๆ แบบเขาจะเคยจีบผู้หญิงเสียที่ไหนกัน ไม่ต้องถึงจีบล่ะแค่หาเรื่องแซวสาวเขายังไม่กล้า
สองหนุ่มได้แต่สบตากันแล้วส่ายหัวอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี แต่ถึงยังไงก็คงต้องหาวิธีช่วยจนได้นั่นล่ะ เพราะไม่แน่พ้นไปจากสาวหน้าหวานที่ชื่อน่ารักคนนี้แล้ว นายหัวของพวกเขาอาจจะไม่มีตาจะมองสาวไหนอีกก็เป็นได้
++++++++++
เมื่อเห็นร่างสูงเดินนำลูกน้องสองคนลงมาจากบ้าน ทั้งน่ารักและรินที่กำลังคุยกันอยู่ก็หยุดชะงัก ก่อนที่รินจะลุกขึ้นจากที่นั่งข้าง ๆ แล้วขอตัวเข้าไปตั้งโต๊ะในบ้าน จากนั้นก็ออกมาลาคเชนทร์กับน่ารักที่นั่งมองหน้ากันเงียบ ๆ อยู่ที่เดิม แต่จะว่านั่งมองหน้ากันก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เพราะคนที่มองคงจะเป็นนายหัวคเชนทร์คนเดียวเสียมากกว่าที่นั่งจ้องใบหน้าหวานซึ้งของสาวชาวกรุงยิ้ม ๆ เหมือนคนตกอยู่ในห้วง...รัก
ส่วนฝ่ายหญิงนั้นก็หันหน้าหนีออกไปมองนั่นมองนี่ ทำทีเป็นสนใจธรรมชาติมากกว่าใบหน้าคมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
และเมื่อคนทั้งสามเดินลับสายตาไป คเชนทร์ก็กระแอมขึ้นเรียกร้องความสนใจจากนางฟ้าหน้าหวานของเขา แต่น่ารักก็ยังทำทีเป็นไม่สนใจ นายหัวหนุ่มจึงใช้วิธีใหม่โดยการขยับเข้าไปใกล้อีกนิด แล้วโน้มใบหน้าคมเข้าไปหา
“ผมหิวข้าวแล้ว คุณไม่หิวเหรอ ตอนกลางวันก็ไม่ได้กิน” เจตนาพูดชิดใบหูเล็ก ๆ จนอีกฝ่ายสะดุ้งเด้งตัวลุกขึ้นยืน
“นี่คุณเชนทร์!! อย่ามาพูดใกล้ ๆ แบบนี้ได้ไหม มัน...” น่ารักหยุดคำพูดไว้ได้ทัน จะให้เธอบอกได้ยังไงว่าลมหายใจร้อน ๆ ของเขาที่เป่ารดมันทำให้กายเธอสะท้าน รู้สึกแปลก ๆ
“มันอะไร ? ” เขาถามกลับยิ้ม ๆ แบบไม่ยอมปล่อย ยิ้มนิด ๆ กับใบหน้าขึ้นสีระเรื่องน่ามองนั่น
“เปล่า!! ไหนบอกว่าหิวไง ก็ลุกสิ” เหวเสียงดังเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน ก่อนจะเดินปึงปังนำเข้าไปในบ้าน
คเชนทร์หลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นก้าวยาว ๆ ไม่กี่ก้าวก็เดินทันไปอยู่เคียงข้างร่างบาง
“ผมสั่งให้รินทำอาหารปักษ์ใต้มาทั้งหมด เห็นคุณบอกว่าชอบ แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เบื่อแล้วหรือยังเพราะตั้งแต่มาถึงผมก็เห็นคุณกินแต่อาหารพื้นบ้านของเรา” คเชนทร์เอ่ยขึ้นอย่างชวนคุยขณะเดินคู่กันเข้าไปในบ้าน
“กินได้ค่ะ ก็บอกแล้วไงว่าฉันชอบ แล้วของที่เราชอบน่ะมันไม่มีทางเบื่อกันง่าย ๆ หรอกค่ะ” เมื่อเขาชวนคุยออกห่างจากเรื่องที่ทำให้หัวใจเต้นแรง น่ารักก็ผ่อนคลายหายขัดเขิน ตอบกลับสนทนาตามปกติ
“นั่นสิ ผมก็เหมือนกัน ของอะไรที่ผมชอบผมรักแล้วล่ะก็ ผมก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจจากสิ่งนั้นเป็นอันขาด แล้วก็จะทำทุกทางเพื่อให้ได้มาครอบครองเก็บเอาไว้ข้างกายตลอดไปด้วย” คเชนทร์พูดจบก็พอดีคนทั้งคู่เดินเข้ามาถึงในห้องครัว น่ารักจึงไม่ได้ถามไถ่ต่อ
เมื่อจัดการล้างไม้ล้างมือเสร็จเรียบร้อย คเชนทร์ก็บริการเลื่อนเก้าอี้ให้น่ารัก แล้วเดินอ้อมไปทรุดนั่งฝั่งตรงข้าม จากนั้นก็คอยบริการตักนั่นตักนี่ใส่จานให้น่ารักเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา
อาหารฝีมือรินที่เป็นหนึ่งในสามแม่ครัวใหญ่ประจำเกาะยาตรานั้นอร่อยขึ้นชื่อ จนน่ารักกินอย่างเอร็ดอร่อยลืมความขัดเขินที่มีต่อสายตาคู่คมปนหวานของเจ้าของเกาะที่นั่งฝั่งตรงข้าม เสียงหวานพูดจาตอบโต้คุยกันเหมือนสนิทสนมกันมานาน ก่อให้เกิดความพอใจให้กับคเชนทร์มากมายนัก นายหัวหนุ่มแทบจะไม่แตะอาหารเลยเพราะรู้สึกอิ่มเอมกับความสุขที่ได้รับ
เขาหวังเหลือเกินว่า...บรรยากาศแบบนี้ การได้นั่งคุยนั่งกินข้าวด้วยกันแบบนี้จะเป็นกิจวัตรของเขากับเธอไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่
ตอนนี้เขาคงต้องยอมรับกับตัวเองจริง ๆ เสียแล้ว...ว่าตัวเองได้หลงรักแม่สาวชาวกรุงหน้าหวานปานจะหยดตรงหน้าจนถอนตัวไม่ขึ้น
เพราะฉะนั้นนับจากนี้ อย่าหวังว่าคุณจะได้โบยบินออกไปจากเกาะยาตรา...ออกไปจากหัวใจของผมอีกเลยน่ารัก
+++++++++++++++++++++++++++
10/9/2011
ลัลลดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ต.ค. 2554, 23:43:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ต.ค. 2554, 23:43:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 2242
| << ตอนที่ 6...คู่กัด...(100%) | ตอนที่ 8....หวั่นไหว 1..(60% ) >> |
Auuuu 10 ต.ค. 2554, 00:24:40 น.
หวังว่าปาลีคงจะไม่ไปร่วมมือกับพวกคนนิสัยไม่ดีนะนั่น :(
หวังว่าปาลีคงจะไม่ไปร่วมมือกับพวกคนนิสัยไม่ดีนะนั่น :(
violette 10 ต.ค. 2554, 01:03:53 น.
ง่ะ ภัยใกล้ตัวหนักแล้วนายหัว
ง่ะ ภัยใกล้ตัวหนักแล้วนายหัว
หมูอ้วน 10 ต.ค. 2554, 10:51:10 น.
หนูเลิฟไม่ได้กลับบ้านแย้ววว
หนูเลิฟไม่ได้กลับบ้านแย้ววว
anOO 10 ต.ค. 2554, 12:29:36 น.
นายหัวต้องระวังภัยให้น่ารักดีๆ นะ
นายหัวต้องระวังภัยให้น่ารักดีๆ นะ
nutcha 10 ต.ค. 2554, 13:16:19 น.
สงสัญปาลีจะเป็นคนชักศึกเข้าเกาะยาตรา
สงสัญปาลีจะเป็นคนชักศึกเข้าเกาะยาตรา