ทะเลร้อนซ่อนสิเน่หา
เพียงแรกพบสบตา...เขา...คเชนทร์ อัครา นายหัวแห่งเกาะยาตราก็เกิดอาการอยากจะเก็บนางฟ้าหน้าหวานปานจะหยดคนนั้นกลับไปใส่กรงทองเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเสียแล้ว แต่จะทำยังไงเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเล่นด้วยเพราะเขาเผลอไปทำตัวให้เธอเกลียดขี้หน้าเข้า งานนี้จากนายหัวหนุ่มผู้เคร่งขรึมจีบสาวไม่เป็น ก็ถึงกับต้องลงทุนงัดทุกกระบวนความมาต้อนสาวหน้าหวานให้ยอมรับรักเขาให้จงได้
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 8.2...หวั่นไหว 1..(40% หลัง)
40% หลังค้า
“นายหญิงมีอะไรหรือครับ” อาลีถามขึ้น เปลี่ยนคำเรียกขานน่ารักจากคุณเลิฟเป็นนายหญิงถาวรเพื่อเอาใจนายหัวของตน
“ไม่มีอะไรมากหรอกจ๊ะ พอดีเมื่อวานคุยกันกับรินไว้ว่าอยากจะหัดทำอาหารพื้นบ้าน แล้วรินก็อาสาจะสอนให้พรุ่งนี้ ก็เลยอยากจะฝากอาลีไปบอกรินว่าขอเป็นพรุ่งนี้เย็นได้ไหม เพราะเดี๋ยวอาลีไม่ได้ไปอีกฝั่งด้วยกันใช่ไหมจ๊ะ...พรุ่งนี้บ่าย ๆ เราก็กลับมาที่บ้านกันแล้วใช่ไหมคะ” บอกกับอาลีเสร็จแล้ว ก็หันไปถามคนข้าง ๆ เพื่อนยืนยันอีกครั้ง
“อืม ก็กะว่าจะพาคุณไปดูสักชั่วโมงสองชั่วโมงก็พอ ในถ้ำมันชื้นเดี๋ยวคุณจะไม่สบายเอา” เขาเป็นห่วงกลัวว่าคนที่ไม่คุ้นชินอย่างน่ารักจะไม่สบายไป “ยังไงผมก็พาคุณไปดูบ่อย ๆ ตามที่คุณต้องการอยู่แล้ว” ยังไงเสียเขาก็มีเวลาพาเธอไปดูกิจการของเขาทั้งชีวิตนั่นแหละ
แล้วที่สำคัญ รีบกลับบ้านไปนั่งรอเธอเข้าครัวทำอาหารให้กินมีความสุขกว่ากันเยอะ
“แกก็บอกรินให้เตรียมทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยเลยนะอาลี เริ่มจากสอนทำของง่าย ๆ ก่อนแล้วกัน อ่อ แต่ให้รินสอนทำปลาคลุกขมิ้นของโปรดข้าด้วยนะ” สั่งเหมือนกับว่าสาวเจ้าจะฝึกทำอาหารให้ตนเองเสียอย่างนั้น จนได้รับค้อนวงโตเป็นรางวัลสำหรับการเข้าข้างตัวเอง
“เอาน่าคุณ ก็นอกจากผมแล้วจะมีใครมาคอยชิมคอยเช็คฝีมือการทำอาหารใต้ให้คุณอีกล่ะ นี่ผมยอมเสี่ยงท้องเสียเลยนะเนี่ย” ถึงปากจะว่าอย่างนั้นแต่ใจก็คิดว่าแม้จะต้องท้องเสียเขาก็เต็มใจจะเสี่ยงอย่างไม่มีข้อแม้เลยทีเดียว
“ค่ะ แล้วฉันจะปรุงให้คุณเป็นพิเศษเลยเลยล่ะ” เดี๋ยวก็แอบเอายาถ่ายใส่ให้กินเลยนี่ น่ารักคิดอย่างหมั่นไส้กับคำตอบที่ได้ยิน
ส่วนอาลีรวมถึงคนอื่น ๆ ก็นั่งหูผึ่งฟังการหยอกล้อระหว่างสองหนุ่มสาวอย่างสนอกสนใจ บางคนก็ลุ้นฝ่ายนายหัวของตน บางคนก็ลุ้นฝ่ายว่าที่นายหญิงหน้าหวาน แต่ที่เหมือนกันคือทุกคนต่างยิ้มไปกับท่าทีผ่อนคลายมีความสุขของนายหัวคเชนทร์ เพราะไม่บ่อยนักหรอกที่นายหัวหนุ่มจะยิ้มแย้มกับผู้หญิงให้เห็นอย่างนี้ แบบนี้จะไม่ให้พร้อมใจกันเรียกสาวน้อยหน้าหวานคนนี้ว่า ‘ นายหญิง ’ แล้วจะให้เรียกว่าอะไรได้
ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังชื่นมื่นนั่งมองนายหัวของตนหยอกสาวหน้าหวานด้วยรอยยิ้ม มีหนึ่งคนที่มองภาพนั้นอย่างเจ็บปวด ปาลีมองภาพผู้ชายที่เธอแอบรักนั่งยิ้มพูดหยอกพูดกัดกับผุ้หญิงที่ดูยังไงก็เหมาะสมกับเขาไปเสียทุกด้านด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ ขอบตาคู่คมของสาวใต้ร้อนผ่าว เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา
นายหัว...ทำไมกับปาลีนายหัวไม่คิดจะแล ไม่คิดจะให้โอกาสบ้าง
ปาลีตัดพ้ออยู่ในใจ ก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปเมื่อทนมองภาพตรงหน้าไม่ได้อีกต่อไป ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของรินและคนงานในครัวอีกสองสามคน
“สงสารปาลีมันเหมือนกันนะ แกอยู่บ้านเดียวกับมันก็ปลอบก็เตือนมันบ้างนะ ข้าล่ะกลัวใจมันจริง ๆ คนกำลังเศร้าผิดหวังมันทำอะไรได้ทุกอย่างนั่นล่ะ ขนาดเมื่อก่อนนายหัวยังไม่มองใครปาลีมันยังแผงฤทธิ์กับลูกนังปอร์เนาะเสียกระเจิง” แม่ครัวร่างท้วมที่อาวุโสสุดเอ่ยกับรินที่มองตามหลังญาติสามีไปอย่างเป็นห่วง
“ฉันก็เตือนก็บอกให้มันตัดใจจนปากเปียกปากแฉะไปหมดแล้วนะป้า แต่ป้าก็เห็นว่านังปาลีมันฟังใครเสียที่ไหน พูดดีไปโดนมันด่ากลับมาเสียก็ตั้งหลายครั้ง” รินตอบกลับอย่างระอา ไม่ใช่ไม่เคยพูดเคยเตือนเสียเมื่อไหร่ แต่ญาติของอาลีคนนี้ดื้อดึงตามวัยนั่นแหละ
เธอยังจำได้คราวก่อนที่ปาลีไปด่าและลงไม้ลงมือกับลูกสาวคนงานคนหนึ่งที่เพิ่งจะอายุสิบห้า เพราะเห็นว่าไปส่งยิ้มให้นายหัว ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นเธอเป็นคนพาเด็กคนนั้นกับแม่ไปสวัสดีนายหัวเองเพราะฝ่ายลูกสาวที่ออกไปเรียนต่อในเมืองเข้ามาเยี่ยมพ่อแม่บนเกาะสองสามวัน โชคดีที่ครั้งนั้นนายหัวไม่ได้ไปเห็นเข้าแต่เป็นเธอกับอาลี ไม่อย่างนั้นปาลีคงไม่ได้ยืนอยู่บนเกาะยาตราได้อย่างนี้หรอก
แต่คราวนี้ถ้าแม่ปาลีคิดอะไรร้าย ๆ กับคุณน่ารักแม้เพียงนิดล่ะก็ คงได้ถูกเนรเทศออกจากเกาะเป็นการถาวรเป็นแน่ ก็ได้แต่หวังว่าปาลีมันจะมีสติคิดได้บ้าง เพราะโดยเนื้อแท้แล้วปาลีไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร เพียงแค่ความหึงหวง อารมณ์รักใคร่ที่มีเท่านั้นที่บดบังเปลี่ยนเด็กสาวนิสัยน่ารักให้กลายเป็นคนเจ้าอารมณ์แบบนี้
หลังจากทานของหวานเรียบร้อยแล้วคเชนทร์ก็พาน่ารักนั่งเรือข้ามฟากจากเกาะฝั่งที่เป็นบ้านพักสู่อีกเกาะหนึ่งที่น่ารักเคยเห็นตอนนั่งเรือมาว่าอยู่ติด ๆ กับเหมือนเป็นเกาะฝาแฝด โดยใช้เรือลำเล็ก ๆ ที่มีลักษณะคล้ายเรืองหาปลา แต่ก็ยังคงยังอยู่ในโทนสีขาวเหมือนสิ่งก่อสร้างทุกอย่างบนเกาะแห่งนี้อยู่
เมื่อมาถึงท่าเทียบเรือเล็ก ๆ น่ารักก็เห็นรุจกับชายฉกรรจ์ผิวเข้มหน้าดุสามสี่คนยืนอยู่ หนึ่งในนั้นเข้ามาจับเรือไว้ยามที่คเชนทร์จับมือพาเธอก้าวขึ้นไปบนฝั่ง
“สวัสดีครับนายหัว นายหญิง” รุจทักทายน่ารักตามที่อาลีได้โทรมาเล่าให้ฟัง พร้อมกับคนอื่นๆ
“อะ เอ่อ สวัสดีจ๊ะ“ น่ารักบอกตัวเองในใจว่าสงสัยเธอคงต้องยอมรับคำเรียกขานของเหล่าผู้คนบนเกาะนี้เสียแล้ว
แต่ก็แค่รับคำเรียกขานนะ ไม่ใช่ยอมรับตำแหน่งนายหญิงของเกาะยาตราเสียเมื่อไหร่กัน
“ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมวันนี้รุจ” คเชนทร์สอบถามอย่างที่ทำตามปกติที่มา จากนั้นจึงพาน่ารักเดินนำไป โดยที่ยังไม่ยอมปล่อยมือบางที่กุมอยู่
“คุณเชนทร์ ปล่อยมือสิ ฉันเดินเองได้” น่ารักกระซิบบอก เพราะอายสายตาของรุจที่เดินตามหลังมา ส่วนคนที่เหลือยังยืนอยู่ที่ท่าเทียบเรือเหมือนคอยเฝ้าอะไรไว้
“แถวนี้มันลื่น ทางเดินมันไม่ได้เรียบเหมือนฝั่งที่เราอยู่ ให้ผมจับมือคุณไว้นี่แหละดีแล้ว ไม่งั้นเกิดคุณลื่นหรือล้มขึ้นมายัยภัทรได้บ่นผมตาย”
เมื่อหาข้ออ้างที่ฟังดูดีให้ตัวเองได้แล้ว คเชนทร์ก็ไม่สนใจจะฟังเสียงเล็ก ๆ ที่บ่นอุบอิบตามมาให้ได้ยินอีก...ก็เขาพอใจแล้วนี่นะ แค่ได้จับมือนุ่ม ๆ ทางที่ชื้นแฉะก็พลันดูสวยงามเหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบเลยเชียวล่ะ
น่ารักเดินตามการจูงของร่างสูงข้าง ๆ เสียงบ่นต่อว่าอุบอิบหายไปแทนที่ด้วยเสียงอุทานเบา ๆ เป็นพัก ๆ อย่างตื่นตาตื่นใจกับธรรมชาติที่สวยงามรอบกาย ก่อนหน้านี้ที่เกาะอีกฝั่งนั้นก็ทำให้เธอตื่นตาตื่นใจมากเหลือเกินแล้วกับธรรมชาติและสิ่งก่อสร้างที่ดูกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่ที่นี่ฝั่งนี้ที่คเชนทร์บอกว่าเป็นฝั่งที่มีถ้ำที่เป็นที่อาศัยของนกนางแอ่นก็ทำให้เธอตัดสินใจไม่ถูกว่าแบบไหนดูสวยงามกว่ากัน
เพราะในขณะที่ฝั่งนั้นเต็มไปด้วยความสะดวกสบายที่ผสมกลมกลืนกันอย่างลงตัวกับธรรมชาติ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะเป็นต้นปาล์มที่ปลูกเป็นแนวยาวอยู่ทั่วทุกแห่งหนบนเกาะ หากแต่ฝั่งนี้นั้นก็อุดมสมบูรณ์ไปด้วยแมกไม้ ธรรมชาติล้วน ๆ เหมือนอยู่ในป่าอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งเดินเข้ามาเรื่อย ๆ จนถึงถ้ำใหญ่ ๆ ที่มีถึงสามถ้ำด้วยกัน เรียงรายกันอยู่ ด้านข้างเป็นหาดทรายขาวที่ตัดกับน้ำทะเลสีคราม มันให้ความรู้สึกสดชื่นและน่าอยู่เสียจริง ๆ
“วันนี้ผมยังจะไม่พาคุณเข้าไปดูในถ้ำนะ เอาไว้พรุ่งนี้ทีเดียวเลยดีกว่า เพราะปากถ้ำมันต้องเดินอ้อมไปอีกไกลพอสมควร วันนี้เราจะไปด้านนั้นตรงชายหาดที่เห็นนั่นแหละ ผมอยากจะสร้างบ้านพักสักหลังแถว ๆ นั้น คุณว่ามันดีไหม หรือคิดว่าควรจะสร้างที่ตำแหน่งอื่นมากกว่า ตามใจคุณนะ คุณชอบที่ไหนตรงไหน ยังไง ก็ตัดสินใจได้เลย” คเชนทร์บอกพลางจูงมือให้ร่างบางออกเดินไปยังทิศทางที่ว่า
“จะมาตามใจฉันได้ยังไงกันล่ะ บ้านของคุณคุณก็ต้องตัดสินใจเองสิ แค่บอกฉันมาว่าอยากได้แบบไหนแนวไหนแล้วฉันจะลองวาดแบบออกมาให้คุณดู” ท้วงขึ้นเมื่อเขาพูดเหมือนยกการตัดสินใจทั้งหมดไว้กับเธอ ก็มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงกัน เธอชอบเขาอาจจะไม่ชอบก็ได้ แล้วเธอก็ไม่ได้มาอยู่กับเขาสักหน่อยถึงจะได้มีสิทธิ์ในการตัดสินใจได้
“ก็...ผมไม่มีหัวด้านการเลือกทำเลหรือออกแบบนี่คุณ ก็ต้องอาศัยความคิดเห็นของคุณหน่อยสิ” เมื่อคิดว่ารุกมากไปก็อาจจะไม่ดีนัก คเชนทร์ก็ยอมถอย พูดอธิบายเหตุผลที่อีกฝ่ายคล้อยตาม
“อืม งั้นเหรอ งั้นบ้านพักที่คุณต้องการนี่ แค่เอาไว้สำหรับพักเป็นครั้งคราวเท่านั้นใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นก็คงเอาแบบเล็ก ๆ แค่หนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องน้ำประมาณนี้หรือเปล่า” เมื่อได้รับเหตุผลที่เข้าท่า ก็ไม่คัดค้านอีกต่อไป
“ก็ไม่เชิง หนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องน้ำมันเล็กไปนะผมว่า” เขาทำท่าครุ่นคิดก่อนจะตอบประโยคต่อไปที่ทำเอาน่ารักชะงัก มองใบหน้าคมที่หันมาสบตานิ่ง “ผมจะเอาไว้เป็นเรือนหอน่ะ”
เรือนหอ ? หมายถึงเรือนหอของเขากับ...ภรรยาในอนาคตน่ะหรือ
ก็ไหนเมื่อเช้าเขาพูดว่ายังไม่มีใครนี่นา หรือเธอแปลความหมายผิดเอง การที่เขาบอกว่าไม่เคยอยู่ร่วมบ้านกับผู้หญิงที่ไหนมาก่อนนอกจากมารดากับน้องสาว มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยังไม่มีคนรักนี่นา
แล้วทำไมเธอถึงได้...รู้สึกวูบโหวงแปลก ๆ เมื่อคิดไปว่าเขาอาจจะ...มีคนที่เขารักแล้ว
เธอกำลังเป็นอะไรไปน่ารัก ทำไมถึงได้รู้สึกแบบนั้นได้ ทำไมถึงได้ไม่พอใจกับคำพูดของเขา ทำไมถึงได้...หวั่นไหวไปกับผู้ชายที่เพิ่งพบกันแค่ไม่กี่วันอย่าง คเชนทร์ อัครา คนนี้ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
15/10/2011
หนูเลิฟหวั่นไหวแล้วววววว อิอิ >_<
ลัลลดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ต.ค. 2554, 00:19:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ต.ค. 2554, 00:19:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 2387
| << ตอนที่ 8....หวั่นไหว 1..(60% ) | ตอนที่ ...หวั่นไหว 2..(100%) >> |
violette 16 ต.ค. 2554, 02:06:36 น.
อ๊ายยยย ชอบเค้าแล้วล่ะสิหนูเลิฟฟ
ปาลีนี่หวังว่าคงไม่สั้นคิดนะคะ แต่ใครจะรู้ (ยกเว้นไรเตอร์ อิอิ
อ๊ายยยย ชอบเค้าแล้วล่ะสิหนูเลิฟฟ
ปาลีนี่หวังว่าคงไม่สั้นคิดนะคะ แต่ใครจะรู้ (ยกเว้นไรเตอร์ อิอิ
Pat 16 ต.ค. 2554, 05:11:57 น.
ว ก็หันไปถามคนข้าง เพื่อนยืนยันอีกครั้ง =เพื่อยืนยัน, ปาลีมันยังแผงฤทธิ์กับลูกนังปอร์เนาะ(แผลงฤทธิ์), โดยใช้เรือลำเล็ก ๆ ที่มีลักษณะคล้ายเรืองหาปลา (เรือหาปลา), พูดอธิบายเหตุผลที่อีกฝ่ายคล้อยตาม (ทื่=ให้), หนูเลิฟไม่หวั่นไหวก็ใจแข็งเป็นหินแล้วล่ะถูกนายหัวรุกซะขนาดนั้น อิอิ
ว ก็หันไปถามคนข้าง เพื่อนยืนยันอีกครั้ง =เพื่อยืนยัน, ปาลีมันยังแผงฤทธิ์กับลูกนังปอร์เนาะ(แผลงฤทธิ์), โดยใช้เรือลำเล็ก ๆ ที่มีลักษณะคล้ายเรืองหาปลา (เรือหาปลา), พูดอธิบายเหตุผลที่อีกฝ่ายคล้อยตาม (ทื่=ให้), หนูเลิฟไม่หวั่นไหวก็ใจแข็งเป็นหินแล้วล่ะถูกนายหัวรุกซะขนาดนั้น อิอิ
nutcha 16 ต.ค. 2554, 08:17:53 น.
หนูเลิฟเริ่มจะหลงเสน่ห์ของนายหัวแล้วอ่ะซิ
หนูเลิฟเริ่มจะหลงเสน่ห์ของนายหัวแล้วอ่ะซิ
anOO 16 ต.ค. 2554, 17:44:34 น.
หวั่นไหวเข้าให้แล้วไง ยัยเลิฟ
หวั่นไหวเข้าให้แล้วไง ยัยเลิฟ
nunoi 18 ต.ค. 2554, 17:28:55 น.
อ่านทีเดียวรวดเลย ชอบๆ
อ่านทีเดียวรวดเลย ชอบๆ