มนต์เสน่หา
เมื่อโดนบังคับให้หาผู้สืบทอดและดูแลไร่ระเด่น บุษบา สาวน้อย จำใจต้องหาชายผู้นั้นเพื่อให้ก๋งของเธอสบายใจ แล้วฟ้าก็ส่งนายทหารหนุ่มน่ารักมาให้ พร้อมกับความเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเกย์ ..
Tags: ทหาร ตบจูบ น่ารัก โรแมนติก
ตอน: ทางออกของคนไร้แฟน
บทที่ 2
ทางออกของคนไร้แฟน
เมื่อเจอโจทย์ระดับเส้าหลิน .. บุษบาถึงกับหน้าเครียด .. เธอไม่อยากสูญเสียไร่ระเด่นไป ..เพราะไร่แห่งนี้คือ ชีวิต และจิตใจของก๋งไชโย .. ตอนนี้ก๋งไชโยก็ป่วยด้วยโรคอะไรก็ไม่รู้ .. ตอนนี้แสงแดดที่แผดเผาอยู่กลางไร่ระเด่นจะร้อนแรงสักเพียงใด .. แต่คงจะน้อยกว่าไฟที่สุมอกหญิงสาวอยู่ในเวลานี้ ... บุษบาพยายามครุ่นคิดว่าเธอควรจะทำอย่างไรดี
“เอาว่ะ .. แต่งก็แต่ง .. ทำเพื่อก๋ง .. และเพื่อรักษาไร่ระเด่นไว้” ... บุษบาประกาศกร้าวอยู่หน้าระเบียงชั้นสอง .. ถึงแม้ว่าเธอยอมรับจะแต่งงาน แต่ไอ้คนที่จะแต่งกับเธอจะหาจากไหนละ ... แต่แล้วก็เหมือนมีสิ่งหนึ่งลอยหวิว ๆ อยู่ตรงหน้า .. ไนท์คลับสำหรับ สาวเหงาใจ .. ตอนนี้สมองน้อย ๆ ของบุษบาคิดอะไรไม่ออกไปมากกว่านี้ ... “ลุยละว่ะงานนี้”
“น้าสาย .. น้าสาย อยู่ไหนค่ะ” .. บุษบา ร้องตะโกนถามหาแม่บ้านลั่น
“น้าอยู่นี่จ้า .. คุณน้องหนูมีอะไรหรือเปล่าค่ะ” ... น้าสายแม่บ้านของไร่ระเด่นถาม
“คืนนี้ น้องหนูจะไม่กลับไร่นะคะมีงานแสดงสินค้าที่กรุงเทพ แล้วจะค้างที่นั้นเลย .. ฝากดูก๋งด้วย .. มีอะไรโทรหาน้องหนูทันทีนะคะ ..” บุษบาสั่ง
“ได้ค่ะ .. ว่าแต่คุณน้องหนูไปคนเดียวหรือค่ะ .. แล้วทำไมไม่กลับละคะแค่แปดริ้วเอง”
“ไปตามล่าหาเจ้าบ่าวค่ะ” ..บุษบาตอบแล้วหันหลังกลับขึ้นไปบนห้อง .. น้าสายที่ฟังคำตอบได้แต่อ้าปากหวอ ..
“ตายแล้ว อกอีสายจะแตก .. เอาจริงเหรอเนี๊ยะ” ... น้าสายอุทานก่อนจะรีบซอยเท้าวิ่งไปห้องก๋งไชโยแทบไม่ทัน .. แล้วก็รายงานให้ทราบว่าตอนนี้ แม่บุษบากำลังเริ่มปฏิบัติล่าเจ้าบ่าวแล้ว ...
“คุณท่านค่ะ .. ถ้าคุณน้องหนูไปคว้าเอาคนไม่ดีมาจะทำยังไงค่ะ ..” น้าสาวแม่บ้านคนสนิทกล่าวถามเจ้านายของตน
“อั๊วมีวิธี .. อย่าห่วงอาสาย .. ยังไงลื้อก็ดู ๆ อาน้องหนูไว้บ้าง .. เห็นอีเครียดแล้วอั๊วก็อดห่วงไม่ได้ ..”
“แต่นายท่านก็ไม่ควรนะคะ .. แกล้งคุณน้องหนูแบบนี้”
“อั๊วจะตายวัน ตายพรุ่งก็ไม่รู้ ... ยังไงอั๊วก็ต้องมั่นใจว่าอาน้องหนูมีคนดูแล .. อย่าห่วงคนที่จะเป็นเจ้าบ่าวของอาน้องหนู ต้องให้อั๊วสแกน และเคลียนแอนด์เคลียร์ ที่สุด” .. ชายชราประกาศ ดวงตาที่ฝ้า ฟาง กลับฉายชัดถึงความมุ่งมั่นที่จะทั้งผลักทั้งดันให้หลานสาวสุดที่รักลงจากคานให้จงได้
เย็นวันนั้นที่ลานคนเมืองกรุงเทพ ฯ มีการแสดงสินค้าเกษตรยิ่งใหญ่ .. ซึ่งแน่นอนว่างานนี้ ไร่ระเด่น และแม่บุษบา ไม่พลาดต้องเอาผลผลิตทางการเกษตรไปโชว์ .. โดยเฉพาะดอกดาหลาสีแดง และดาหลาสีชมพู .. ซึ่งเป็นสิ่งที่บุษบาภูมิใจนำเสนอ .. บุษบาขับรถออกจากแปดริ้วตั้งแต่เที่ยงกว่า ๆ จะมาถึงกรุงเทพก็ราวสองโมง เธอจัดการตั้งร้าน และจัดร้านเพียงลำพัง ตอนนี้แดดยังร้อนจัดอยู่เธอจึงทำได้เพียงแค่เอาพัดลมไอน้ำมาเบาเพื่อให้บรรดาดอกไม้ของเธอ คลายร้อนเท่านั้น .. กว่าคนจะมาก็เย็น ๆ โน้นแหละ .. ค่ำนี้หญิงสาวเลือกที่จะนอนพักที่บ้านเพื่อนของที่อยู่แถว ๆ เสาชิงช้าซึ่งใกล้ที่สุด
ใครจะรู้บางเล่า ... คนเป็นเนื้อคู่กันต่อให้อยู่ไกลกันจนสุดขอบฟ้า ถ้าถึงเวลาที่จะต้องมาพบหน้าเจอตากัน .. ต่อให้ภูเขาสูงขวางกั้นไว้ก็หากันเจอ .. ก็คงเหมือนกันกับ พันตรีภีษมะ เสถียรนาวิน บุตรชายคนที่สองของพลเรือเอกชำนาญชล และคุณหญิงโยทะกา เสถียรนาวิน .. ที่หลงคารมเพื่อนเกย์กลุ่มใหญ่ร่วมหุ้นเปิดไนท์คลับ .. เอาไว้บริการสาว ๆ เพียงเพราะความคิดพิสดารนิดเดียวว่า ... “น่าลอง” ..
“ฮัลโหล .. นี่พ่อขมองอิ่ม วันนี้จะเข้ามาคลับไหม .. แฟนคลับของพ่อคุณรอกันใหญ่แล้วนะ .. ตั้งแต่เปิดมาไม่คิดจะมาเหยียบร้านของตัวเองเหรอครับ .. คุณเสือ” คุณนัทที ..หุ้นส่วนใหญ่ของร้านไนท์คลับโทรหาหุ้นส่วนหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ..
“เฮ้ย .. ไม่เอาละพี่ .. ผมไม่อยากเข้าไป แค่ร่วมลงทุนกับพี่ก็พอแล้ว .. พี่จัดการเหอะ .ผมกลัว..” ชายหนุ่มพร้อม ๆ กับเดินไปที่รถ ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์อยู่ในโรงเรียนนายร้อยจปร. วันศุกร์เขาตั้งใจจะกลับบ้านที่กรุงเทพ พอทราบข่าวว่าที่ลานคนเมืองจะมีการแสดงสินค้าเกษตรก็นึกสนใจอยากไปดู .. ทั้ง ๆ ที่ตลอดเวลาไอ้เรื่องต้นไม้ ใบหญ้าไม่อยู่ในสมองเขาเลย .. “หรือว่าคบกับพี่นัททีแล้วเปลี่ยนไปว่ะ”
“ไม่ได้ครับ คุณเสือ ยังไงวันนี้คุณก็ต้องเข้าร้าน เพราะจะมีการประชุมผู้ถือหุ้น .. ถือว่าพี่นัททีขอร้องนะครับ ..” ปลายสายส่งเสียงอ้อนเต็มประดา .. พอภีษมะได้ยินก็นึกเฮี้ยนขึ้นมาเหมือนกัน .. แต่ว่าขอไปดูต้นไม้ใบหญ้าก่อนแล้วกัน ไม่ไกลกันซะหน่อย ลานคนเมืองกับบางลำภู ..
“OK พี่ผมไปก็ได้ ...แต่” ชายหนุ่มทิ้งท้ายเสียงหนัก
“แต่อะไรครับคุณเสือ” ปลายสายถาม
“อย่าให้บรรดาลูก ๆ ของพี่เข้าใกล้ผมในระยะ 10 เมตรนะพี่ ..” ชายหนุ่มตอบเสียงติดตลก ..
“แหมม จะห่วงไปทำไงละครับ .. คุณน่ะออกจะหล่อล่ำล้ำเลิศ .. อกเป็นอก .. ก้นเป็นก้น .. พี่เห็นจะอดใจแทบตาย” .. ปลายสายตอบ ไอ้คนฟังก็ชักใจเสีย “คิดผิดเปล่าว่ะที่ไป”
“ยังไงผมก็อยากมีเมียพี่ .. ไม่อยากได้ผัว เดี่ยวค่ำ ๆ เจอกันพี่ ..” ชายหนุ่มบอกก่อนจะเหยียบคันเร่งเข้ากรุงเทพทันที .. รู้สึกว่าวันนี้หัวใจของภีษมะมันจะกระชุ่มกระชวยผิดปกติ ...
ห้าโมงครึ่งแล้ว แดดร่มลมตก ลานคนเมืองเต็มไปด้วยผู้คนที่เดินดูสินค้าเกษตร ที่นำเอาผลผลิตภัณฑ์มาวางจำหน่ายมากมาย บุษบากับเพื่อนสาว ร่างยักษ์ที่หญิงสาวเรียกว่า “แนนซี่” สาวประเภทสองร่างใหญ่ ที่เรียกทั่วไปว่า กระเทยรูปร่างไม่ให้แต่ใจรัก ที่มาช่วยหญิงสาวประชาสัมพันธ์เรียกลูกค้า .. ซึ่งแน่นอนว่างานนี้คนเพียบ มุงอยู่หน้าร้านของบุษบา บางคนก็มาดูดอกดาหลาเพื่อเอาไปประดับ บางคนก็มาขอซื้อพันธ์ .. งานนี้สนุกสนามถูกใจ ค้าขายคล่อง .. จนรับเงินแทบไม่ทัน .
“ขอโทษดอกอะไรครับ สวยดี” .. เสียงชายคนหนึ่งถามขึ้นแข่งกับเสียงเพลงที่เปิดประชาสัมพันธ์งาน
“ดาหลาค่ะ ..” บุษบาตอบกลับ .. แล้วก็บอกให้แนนซี่ไปดูลูกค้า โดยที่หญิงสาวก็ไม่ได้มองว่าชายผู้นั้นต้องการอะไร ..
“ต้องการอะไรจ๊ะ .. พ่อรูปหล่อ” แนนซี่ถามด้วยน้ำเสียงเย้ายวนพอสบตากับเจ้าของคำตอบ .. “แหมหล่อล้ำ แมนเข้ม” ภีรษะพอเห็นว่าคนขายเป็นสาวประเภทสองก็ยิ้มให้บาง ๆ แล้วก็พาลให้มองไปอีกร่างหนึ่งที่กำลังหยิบเลือกหน่อพันธ์ให้ลูกค้าอีกคนหนึ่ง ... “มันต้องพวกเดียวกันชัวร์” .
.
“ผมอยากได้เอาไปปลูก ช่วยเลือกให้หน่อย” .. ภีษมะตอบพร้อม ๆ กับเดินเข้าไปข้างในร้านที่ตอนนี้คนเข้ามาดูกันแน่นร้านเต็มไปหมด ทั้งด้านซ้าย ด้านขวา บุษบาที่กำลังหมุนหยิบโน้น หยิบนี้ก็ไม่ได้ระวังตัว .. ภีษมะเองก็จะเอาแต่มองดอกไม้ไม่ได้มองคน .. พอคนเข้ามาในร้านเยอะเข้า เข้าทั้งภีษมะ และบุษบาก็หันชนกัน หญิงสาวพยายามเดินหลบทางซ้าย .. ภีษมะก็เดินทางซ้าย .. พอบุษบาหลบขวา ภีรษะก็เดินขวา ..
“ต้องการอะไรค่ะ .. ” เสียงอ่อนโยนที่ถามไป ทำเอาหัวใจของภีรษะชวนคิดไปว่า “หมอเดี่ยวนี้เก่ง เสียงก็หวานเหมือนผู้หญิง” สองดวงตาคมคายจ้องมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของบุษบา ก่อนจะชมในใจ “หมอเก่งทำซะเหมือนเลย เสียอย่างเดียว เหมือนกระเทยควายว่ะ อวบไปนิด แต่ก็เหมือนผู้หญิงเลย” .. สงสัยพ่อภีษมะจะคิดนาน .. บุษบาเลยถามซ้ำทวนคำถามอีกที
“คุณจะเอาอะไรค่ะ” ...
“ผมอยากดอกของดาหลาสักยี่สิบดอก .. แล้วก็หน่อทุกสีสักสิบหน่อแล้วกัน” .. ชายหนุ่มตอบ พร้อม ๆ กับจ้องดวงตาที่สุกใสนั้น ..
“สักครู่นะค่ะ” .. บุษบาบอกก่อนจะหันหลังกลับไปจับดอกดาหลามามัดด้วยเชือกกล้วย แล้วก็คลุมด้วยใบตองก่อนจะยัดลงถุง .. แล้วก็จัดการเอาหน่อดาหลาใส่ถุง .. แล้วยื่นส่งให้ชายหนุ่ม แต่บุษบาก็ยังไม่วายเจื้อยแจ้ว กับลูกค้าเจ้าอื่น โดยไม่ค่อยได้มองหน้าของพ่อลูกค้าตรงหน้าเท่าไหร่
“ทั้งหมดก็ 458 บาท ลด 3 บาท เหลือ 455 แล้วกัน” แม่บุษบาบอกไปด้วยความเป็นแม่ค้า
“อีกห้าบาทลดไม่ได้เลยเหรอคุณ ..” ชายหนุ่มบอกแต่ก็ต้องล้วงหาเศษเหรียญในกระเป๋ากางเกงสีเขียวขี้ม้าของเขา ..
“ก็ได้ .. เอามา 450 แล้วกัน ..” หญิงสาวบอกก่อนจะหันกลับไปตะโกนบอกราคาดอกดาหลาสีขาวที่มีลูกค้าถาม .. ชายหนุ่มก็ส่งเงินให้ หญิงสาวก็เก็บลงกระเป๋าโดยไม่ได้มองหน้าชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย .. ความวุ่นวายภายในร้านของบุษบา ยังดำเนินต่อไปจนกระทั่งสามสี่ทุ่มนั้นแหละ แม่บุษบาและแนนซี่ จึงได้เริ่มเก็บร้าน
“นี่น้องหนู ไอ้เรื่องคำสั่งก๋ง นี่เธอคิดดีแล้วเหรอ .. ว่าจะไปเอาในคลับนั้นอ่ะ” .. แนนซี่ถามพร้อม ๆ กับเก็บกระถางและอ่างน้ำขึ้นบนรถกระบะ
“ก็จะให้ไปหาที่ไหนเล่า .. ก็แค่ชั่วคราว พอให้ก๋งสบายใจ .. ตอนนี้ฉันไม่คิดอย่างอื่นหรอกนะ แค่อยากให้ก๋งมีความสุขที่สุด .. และไม่มีห่วงอะไรทั้งนั้น” หญิงสาวตอบพร้อม ๆ กับกวาดหน้าร้านให้เรียบร้อยก่อนจะคลุมผ้าใบอีกที เป็นอันเสร็จพิธี
“งั้นคืนนี้ แนนซี่ ไปเป็นเพื่อน น้องหนูเธอไม่ค่อยได้มากรุงเทพ .. คลับอะไรนั้นเสือ สิงห์ กระทิง แรด คงเพียบ ฉันเป็นห่วงเพื่อนสาวจ๊ะ” .. แนนซี่ส่งยิ้มหวานมาให้ .. บุษบาก็มองเพื่อนด้วยความรักปนหมั่นเขี้ยวก่อนจะเดินเข้าไปบีบจมูกแล้วโยกไปโยกมา .. ก่อนจะมีเสียงกรีดตามมา
“ต๊าย .. แม่คุณบุษบา .. จมูกฉันไปทำมาหลายหมื่นนะย่ะหล่อน บิดไปบิดมา เกิดซิลิโคนฉันไหลย้อยออกมาทำไง .. เพื่อคืนนี้โชคดีหาผู้ชายลงท้องได้ .. เดี่ยวเสียงทรงหมดหล่อนนี้” .. แนนซี่ตบมือบุษบา ๆ เพราะบังอาจทำลายจมูกโด้งสวยที่เพิ่งไปทำมา .. กว่าสองสาวจะขับรถกลับบ้าน .. กว่าจะได้ออกมาอีกรอบก็ราว ๆ สี่ทุ่มครึ่ง .. กรุงเทพยามราตรี ยังคงงดงามด้วยแสงไฟหลากสี .. สว่างไสวราวกับอยู่บนสวรรค์ นี้แหละหนา ที่เขาเรียกว่า “เมืองฟ้าอมร”
รถเก๋งคันหรูของแนนซี่ค่อย ๆ ขับช้า ๆ เพื่อให้แม่บุษบามองสองข้างทางว่าถนนราชดำเนินนั้นยามค่ำคืนงดงามขนาดไหน พอถึงตรงแยกคอกวัวก็จัดการเลี้ยวขวาเพื่อมุ่งหน้าไป ไนท์คลับ ลับเฉพาะสาวแห่งนั้นทันที ... พอจอดรถแสงไฟสีม่วง สีชมพู ภาพคัตเอาต์ขนาดใหญ่ ที่เป็นรูปชายหนุ่มเปลื่อยอกผูกหูกระต่ายสีชมพู โอบเอวสาวไว้ทั้งซ้าย และขวา ทำเอาบุษบาชักหวาดที่จะเดินเข้า .. “ภาพมันยังน่ากลัวขนาดนี้ .. ข้างไหนจะขนาดไหนเนี๊ยะ” บุษบายังทำหน้าแขยงแข้ง .. กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก
“มานึกกลัวอะไรตอนนี้ย่ะ แม่คุณ” เสียงแนนซี่ ที่ดังอยู่ข้าง ๆ หูปลุกสติของบุษบา .. เอาว่ะ .. บุษบาสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด “สู้โว๊ย” หญิงสาวก้าวตรงไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่นเต็มทีพอถึงประตูบานใหญ่ บริกรหนุ่มที่แต่งตัวเรียบร้อย เปิดประตูให้หญิงสาวหน้าหวานทันที .. พอสองขาก้าวเข้าไปในร้าน .. บุษบาก็ตาค้างเท่าไข่ห่าน .. ไม่ผิดหรอกตาค้างเท่าไข่ห่าน .. ผู้ชายเปลื้อยกายท่อนบน เดินถือถาดเครื่องดื่ม เดินกันให้ว่อน บางคนก็นั่งขนาบข้างอยู่สาวแก่ .. บางคนก็กำลังเต้นอยู่บนเวทีด้วยท่าทางลีลาเร้าใจสุด ๆ .. ตอนนี้แม่บุษบาเหมือนโดนสต๊าฟอยู่กับที่ก้าวขาไม่ออก แต่กับแนนซี่เจ้าหล่อนระรี้ ระริก เหมือนหนึ่งเข้าในสวนสนุกสุดหรรษาก็ไม่ปาน .. ไม่ว่าชายคนไหนเดินผ่าน เจ้าหล่อนก็แทะโลมเล็กน้อยปาดป้ายมือไล่บนเรือนกายของชายหนุ่ม ...
“สวัสดีครับคุณผู้หญิง .. เชิญด้านในเลยครับ” .. บริกรหนุ่มหล่อบอกกับบุษบา ที่ตอนนี้กลายเป็นมนุษย์หินไปแล้ว ..แต่ไม่ต้องห่วงเพราะมีแนนซี่ ผู้ช่วยคนสำคัญ ค่อย ๆ ลากมนุษย์หินไปนั่งยังโต๊ะ ก่อนจะส่งสายตาแทะโลมบรรดาบริกรหนุ่มอย่างไม่หยุด ..
“น้องหนู .. เฮ้ย .. แข็งตายไปแล้วหรือไงฮ่ะ” แนนซี่เขย่าร่างอวบของเพื่อนสาวที่ตอนนี้ตายังค้างอยู่
“ไม่โว๊ย ..” หญิงสาวตอบก่อนจะใช้สมองคิด ๆ ๆ ว่าต้องทำยังไงต่อดี .. ขณะเดียวกันในห้องประชุมของผู้ร่วมหุ่นตอนนี้พี่นัทที .. และพวกเพื่อน อันประกอบด้วยคุณสุรศักดิ์ คุณสมชาย และคุณภีษมะที่นั่งหน้าห้อยอยู่หลัง ห้อง .. กำลังประชุมเรื่องการทำ Promotion ร้านลงยังสื่อโฆษณะ การจะทำเวปไซร์ .. ซึ่งก็ได้ข้อสรุปแล้ว..
“นี่คุณเสือ .. ไม่คิดจะออกไปดูหน้าร้านบางเหรอครับ” คุณสุรศักดิ์ถามรุ่นน้องที่นั่งหน้าห้อยเหมือนไม่อยากจะเข้ามา
“ไม่ละครับพี่ .. ผมกลัว” ภีษมะตอบพร้อมส่งสายตาแขยงแข้ง .. แต่มันกลับเรียกเสียงฮาให้กับบรรดารุ่นพี่ได้อย่างดี ..
“กลัวอะไรกันครับคุณเสือ .. ใบหน้าหล่อ รูปร่างล้ำ สีผิวเข้ม .. น่าลูบไล้สัมผัสขนาดนี้” .. คุณสมชายที่กำลังพูดก็ไม่พูดเปล่ากลับเขยิบไปนั่งใกล้ๆ ก่อนตั้งท่าจะลวนลามนายภีษมะ ชายหนุ่มก็เร็วลุกพรวดพอเห็นท่าไม่ดีตั้งการ์ด พร้อมตะโกนลั่น ..
“อย่าเข้ามานะพี่ .. พี่กันน้องกัน .. ผมก็แตะตายได้นะ” ภีษมะตั้งการ์ดป้องกันอยู่ชนิดที่เรียกว่า “เอ็งเข้ามาเอ็งตาย” แต่แล้วในขณะที่กำลังพูดคุยกันสนุกสนานอยู่นั้น ประตูห้องประชุมก็ถูกเคาะก่อนจะเปิดออก ..
“พี่ครับ .. ข้างนอกมีผู้หญิงเขาประกาศอยากหาสามี ตะโกนก้องดังลั่นร้านเลยครับ” .. บริกรหนุ่มบอกกับผู้จัดการร้าน
“บ้าหรือดี .. มีคนแบบนี้ด้วยเหรอ” ภีษมะคิดในใจ .. ตอนนี้ในห้องประชุมชักอยากจะรู้แล้วว่าใครกันหนอที่บ้าดีเดือดได้ขนาดนี้ .. รวมทั้งภีษมะด้วย ... “ทำไมวันนี้อยากยุ่งเรื่องของชาวบ้านจัง” ชายหนุ่มคิดในใจ ทั้งหมดจึงก้าวออกจากห้องประชุมแล้วเดินไปดูหญิงสาวผู้นั้นทันที ..
ภายในแสงสลัวร่างอวบอิ่มกำลังเมาน้ำส้ม กำลังสอดส่ายสายตาเพ่งเล็ง .. ต้องมีสักคนแหละน่า .. จังหวะนั้นเอง .. ที่ภีษมะและพวกรุ่นพี่กำลังเดินออกมาสังเกต .. ดวงตากลมสวยที่กำลังมองหาใครสักคน สบเข้าอย่างจังกับร่างสูงใหญ่ของภีษมะ .หน้าคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน หรือว่า จะเป็นเนื้อสองชิ้น ...
ระหว่างที่หญิงสาวกำลังเพ่งเล็งหาเจ้าบ่าวอยู่นั้น พี่นัทที ก็แกล้งพูดขึ้นมาลอย ๆ .. โดยที่ภีษมะไม่ได้ยินเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องของชาวบ้านอยู่
“ใครไม่อยากเป็นสามี สตรีผู้นั้นโปรดก้าวถอยหลังลงมา 1 ก้าวปฏิบัติ ...” ทั้งหมดพอได้ยินถึงกลับชักเท้าถอยหลังอย่างรวดเร็ว .. จะเหลือก็เพียงพ่อภีษมะที่ยืนหัวโด่อยู่เบื้องหน้า ... พอทั้งหมดก้าวถอยหลังลง พี่สมชายก็สะกิดที่ไหลน้องชายเบา ๆ
“นี่พ่อเสือ .. อยากเป็นสามีน้องคนนั้นหรือครับ” .. คำถามแบบนี้มันชวนให้เสยด้วยหมัดจริง ๆ ภีษมะรีบหันหลังกลับไปดู .. ก็ตอนนี้รุ่นพี่กลับไปยืนเรียงหน้ากระดานหมด ...
“เมื่อสักครู่ไม่ได้ยินพี่นัททีบอกเหรอครับ .. ใครไม่อยากเป็นสามี สตรีผู้นั้น โปรดก้าวถอยหลังลงมา 1 ก้าว” ... ภีษมะหน้าเอ๋อ ..
“บ้าแล้วพี่ ... ผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า” พอพูดจบชายหนุ่มก็ตั้งท่าก้าวออกไปนอก แต่ก็ไม่เสียแล้วบุษบาแทบจะพุ่งหลาวออกมาจากโซฟาสีม่วง ...
“เดี่ยวซิคุณ ..” บุษบาตะโกนก่อนจะคล้องแขนภีษมะไว้ ... พอเห็นหน้าชัด ๆ ภีษมะก็ตกใจเล็กน้อย .. นี้มันกระเทยขายดาหลานี้หว้า .. “น้อง ๆ เปิดห้อง VIP ให้ทีด่วนเลย” ... บุษบาสั่งการทันที .. ส่วนภีรษะนั้นก็ได้ เก้ ๆ กัง ๆ จะทำยังไง .. แต่เหมือนจะสะใจคุณพี่ทั้งสาม .. โดยเฉพาะนัทที นึกอยากจะแกล้งไอ้น้องรักขึ้นมาซักดอก ...
“คนนี้เอาใจเก่ง .. เรียบร้อย .. ไม่เรียกร้องนะครับ .. ถ้าสนใจก็เรียกได้..” คุณนัททีเดินเข้าไปกระซิบข้าง ๆ หูบุษบา ..
“งั้นเหรอค่ะ ..” บุษบายิ้มมุมปาก ..
“ห้องพร้อมแล้ว เชิญเลยครับ” .. บริกรหนุ่มบอก .. บุษบาพยายามจะลากภีษมะเข้าไปในห้องให้จงได้ .. แต่นายภีษมะก็ไม่ขยับ .. สุดท้ายก็เลยได้คุณสมชาย และคุณนัททีนั้นแหละ เป็นป๋าดัน ทั้งผลัก ทั้งดัน จนภีษมะเข้าไปอยู่ในห้อง ...
บุษบาที่ตอนนี้ไม่รู้แล้วว่า แนนซี่เพื่อนรักเป็นยังไง แต่ที่รู้ ๆ ตอนนี้เธอต้องจัดการเรื่องของเธอให้สำเร็จให้จนได้ ... หญิงสาวไม่รอช้าเปิดฉากเจรจาความทันที
“นายชื่อไรอ่ะ ..” ตอนนี้สมองของบุษบาดูจะไร้ซึ่งความจำ .. ขนาดพ่อภีษมะคือคนที่ไปซื้อดาหลากับเธอเมื่อหัวค่ำเธอยังจำไม่ได้
“ทำไมต้องบอกคุณด้วย ..” ชายหนุ่มสวนกลับ
“นายมีสามี หรือยัง” ... ภีษมะอยากหัวเราะออกมาดัง ๆ นี้แม่สาวน้อยคนนี้นึกว่าเขาเป็นเกย์ แต่จะแปลกอะไร ก็พ่อคนนี้ก็กระเทยแปลงเหมือนกันนี้หว่า
“คุณล่ะ ชื่ออะไร .. มีเมียยัง” ... บุษบาสะดุ้งเฮือก .. ถามอะไรของมัน ..
“นี่คุณฉันเป็นผู้หญิง .. จะมีเมียได้ยังไง .. ว่าแต่คุณเถอะ ตอบคำถามฉันก่อนซิ”
.. คราวนี้บุษบาเสียงเขียวเข้าข่ม .. ภีษมะพอรู้ว่าสาวน้อยคนนี้เป็นผู้หญิงก็นึกสนุก อยากเล่นอะไรมันส์กับชีวิตบาง ...
“ภีษมะ .. ชื่อเล่นเสือ ... ไม่เคยมีเมีย .. แต่เคยมีผัว .. รับเงินสด ไม่รับเช็ค ครับคุณผู้หญิง ..” พอภีษมะตอบกลับแบบนี้หญิงสาวก็อ้าปากค้าง ... “อี๋ .. น่ากลัวอย่างแรง”
“ฉันชื่อบุษบา จิระภา .. ชื่อเล่นน้องหนู .. โสด ..” หญิงสาวตอบ
“บริสุทธิ์ด้วยล่ะซิ” ... คนฟังพอโดนถามแบบนี้ก็แทบอยากจะกระโดดแตะก้านคอสักดอก ..
“มันเรื่องอะไรของนาย ..” บุษบาบอก .. “ที่ฉันเลือกนายเพราะดูแล้ว .. นายน่าจะOK ที่สุดในคลับนี้ .. ฉันต้องการให้นายแต่งงานกับฉัน ..” บุษบาพูดตามตรงไม่มีการปกปิด .. แต่ว่าไอ้คนฟังกลับหัวเราะก๊ากออกมาดังลั่นห้อง
“หัวเราะหาพระแสงอะไร” .. บุษบายืนเชิดหน้าใกล้ใบหน้าหล่อคม .. “ไอ้หมอนี้ถ้าไม่เป็นเกย์ก็น่าเอาทำพันธ์อยู่หรอก”
“เปล่า .. ผมแค่ตลก .. แล้วถ้าผมตกลง .. คุณมีอะไรตอบแทนผม .. ผมน่ะดาราของคลับนี้แพงหน่อยน่ะ” .. ชายหนุ่มพูด พร้อม ๆ กับเดินรอบ ๆ ร่างอวบอิ่มของบุษบา .. ผู้หญิงอะไรกล้าบ้าบิ่น .. แต่ก็น่ารักดี
“นายต้องการเท่าไหร่” บุษบาถาม
“ผมต้องการ หนึ่ง..”
“ฉันให้หนึ่งแสน” บุษบาทะลุกลางปล้องโดยไม่รอฟังคำตอบของภีษมะ .. ชายหนุ่มอยากจะหัวเราะดัง ๆ นี้เขากลายเป็นผู้ชายแบบไหนกันนี้ .. จากอาจารย์หนุ่ม นายทหารสัญญาบัตรสุดเท่ห์ .. ความจริงเขาคิดจะเอาแค่ หนึ่งหมื่นเอง .. นี่ได้ตั้งแสน .. สาวน้อยคนนี้ก็น่ารักใช้ย่อย .. ลองเล่นเกมส์รักลวงนี้สักหน่อยจะเป็นไร
“ตกลง .. ผมจะแต่งงานกับคุณ” ... พอชายหนุ่มตกลงบุษบาก็เดินไปหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า ... โดยกระดาษใบนั้นระบุสัญญาไว้ชัดเจน ..
“ข้อ 1. ทุกอย่างจะถือเป็นการสิ้นสุดเมื่อข้าพเจ้าต้องการเลิกกับนาย ............. ทันที
ข้อ 2. ระหว่างที่ยังอยู่ในระยะสัญญาห้ามนาย ........................ กระทำการอันใดที่เป็นการเสื่อมเสียต่อข้าพเจ้าเด็ดขาด
ข้อ 3. ผลสืบเนื่องจากข้อ 2 ถึงแม้นจะต้องแต่งงานกัน .. และอยู่ในห้องเดียวกัน ข้าพเจ้า และนาย ... จะแยกเตียงกัน”
ข้อ 4. ในระหว่างสัญญานี้นิติกรรมใดที่นาย ...... ทำนั้น ย่อมไม่มีผลต่อข้าพเจ้าในทางกฎหมายทั้งสิ้น
พอภีษมะอ่านสัญญา เขาก็ไม่คิดอะไรมาก .... เขาเซ็นต์สัญญาทันที .. “แล้วจะให้ผมเริ่มงานเมื่อไหร่ ..”
“ทันที ..” หญิงสาวตอบ ..
“แต่คุณ ... ผมก็มีงานการต้องทำ .. เพราะฉะนั้น .. วันจันทร์ ถึง วันศุกร์เย็น ผมไม่ว่าง” จะมีเวลาเป็นสามีคุณก็เย็นวันศุกร์ ถึงวันอาทิตย์เท่านั้นนะครับ
“ได้ เรื่องนั้นไม่มีปัญหา .. พรุ่งนี้นายกับฉันจะไปฉะเชิงเทราพร้อมกัน ... ฉันจะพานายไปรู้จักกับก๋งของฉัน ขอให้นายเตรียมตัวให้พร้อม พูดให้เหมือนกับฉันด้วยล่ะ เอาเบอร์โทรศัพท์ .. สำเนาบัตรประจำตัวประชาชนด้วย”
ภีษมะส่งเบอร์โทรที่เขาจดลงกระดาษให้ พอหญิงสาวได้รับเบอร์โทรศัพท์ก็จะหันหลังกลับ เพราะหมดธุระต้องพูดกับภีษมะแล้ว ... แต่ทว่าภีษมะคงอินกับสัญญาเมื่อครู่แล้ว ...
ชายหนุ่มคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้ มือใหญ่จับข้อมือเจ้าหล่อนไว้แน่น .. พร้อม ๆ กับส่งสายตานิ่ง .. ด้วยตาคมคู่นั้นสะกดจิตของบุษบานิ่ง .. หญิงสาวกำลังตกใจ ภีษมะอาศัยจังหวะนั้นก้มลงจูบที่ริมฝีปากของบุษบาทันที ... หญิงสาวยืนตัวแข็ง .. ลืมตาโพล่ง .. ปล่อยให้ภีษมะจูบเม้มที่ริมฝีเบา ๆ เมื่อคราเริ่ม และกลับร้อนแรงหนักเข้าจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ทัน สองมือของภีษมะโอบร่างอวบก่อนจะกระชับขึ้นเรื่อย ๆ จนอกอิ่มแนบสนิท ก่อนที่หญิงสาวจะมีสติ แล้วผลักร่างใหญ่นั้นออก ...
“นี่นาย .. ก็ในสัญญาบอกไว้ข้อ 2 ....” บุษบาบอกเสียงละล้ำละลัก .. สองมือน้อยเช็ดปากให้วุ่น .. แต่ภีษมะรู้สึกจะติดใจแม่บุษบาเข้าให้เสียแล้ว
“อ้าว .. ก็คุณน้องหนูบอกให้ผมเริ่มงานเลย .. แล้วจูบแค่นี้มันเสื่อมเสียเหรอครับคุณน้องหนู ... สามี ภรรยา จูบกันไม่แปลกหรอก .. อีกหน่อยผมจะค่อย ๆ สอนการเป็นภรรยาให้แล้วกัน .. แต่ผมคงสอนไม่เก่งหรอก .. เพราะเคยสอนแต่หน้าที่สามี” ...
ภีษมะหัวเราะแบบสนุกเต็มที แล้วออกจากห้อง VIP ทันที .. ทิ้งให้บุษบาที่ตอนนี้เอาชายเสื้อขึ้นมาเช็ดปาก ก่อนจะวิ่งไปทีห้องน้ำเอาน้ำล้างปาก .. ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้หญิงสาวแทบจะเอาน้ำร้อนลวกปากตัวเองฆ่าเชื้อทันที “ไอ้เสือใบเอ้ย”
ทางออกของคนไร้แฟน
เมื่อเจอโจทย์ระดับเส้าหลิน .. บุษบาถึงกับหน้าเครียด .. เธอไม่อยากสูญเสียไร่ระเด่นไป ..เพราะไร่แห่งนี้คือ ชีวิต และจิตใจของก๋งไชโย .. ตอนนี้ก๋งไชโยก็ป่วยด้วยโรคอะไรก็ไม่รู้ .. ตอนนี้แสงแดดที่แผดเผาอยู่กลางไร่ระเด่นจะร้อนแรงสักเพียงใด .. แต่คงจะน้อยกว่าไฟที่สุมอกหญิงสาวอยู่ในเวลานี้ ... บุษบาพยายามครุ่นคิดว่าเธอควรจะทำอย่างไรดี
“เอาว่ะ .. แต่งก็แต่ง .. ทำเพื่อก๋ง .. และเพื่อรักษาไร่ระเด่นไว้” ... บุษบาประกาศกร้าวอยู่หน้าระเบียงชั้นสอง .. ถึงแม้ว่าเธอยอมรับจะแต่งงาน แต่ไอ้คนที่จะแต่งกับเธอจะหาจากไหนละ ... แต่แล้วก็เหมือนมีสิ่งหนึ่งลอยหวิว ๆ อยู่ตรงหน้า .. ไนท์คลับสำหรับ สาวเหงาใจ .. ตอนนี้สมองน้อย ๆ ของบุษบาคิดอะไรไม่ออกไปมากกว่านี้ ... “ลุยละว่ะงานนี้”
“น้าสาย .. น้าสาย อยู่ไหนค่ะ” .. บุษบา ร้องตะโกนถามหาแม่บ้านลั่น
“น้าอยู่นี่จ้า .. คุณน้องหนูมีอะไรหรือเปล่าค่ะ” ... น้าสายแม่บ้านของไร่ระเด่นถาม
“คืนนี้ น้องหนูจะไม่กลับไร่นะคะมีงานแสดงสินค้าที่กรุงเทพ แล้วจะค้างที่นั้นเลย .. ฝากดูก๋งด้วย .. มีอะไรโทรหาน้องหนูทันทีนะคะ ..” บุษบาสั่ง
“ได้ค่ะ .. ว่าแต่คุณน้องหนูไปคนเดียวหรือค่ะ .. แล้วทำไมไม่กลับละคะแค่แปดริ้วเอง”
“ไปตามล่าหาเจ้าบ่าวค่ะ” ..บุษบาตอบแล้วหันหลังกลับขึ้นไปบนห้อง .. น้าสายที่ฟังคำตอบได้แต่อ้าปากหวอ ..
“ตายแล้ว อกอีสายจะแตก .. เอาจริงเหรอเนี๊ยะ” ... น้าสายอุทานก่อนจะรีบซอยเท้าวิ่งไปห้องก๋งไชโยแทบไม่ทัน .. แล้วก็รายงานให้ทราบว่าตอนนี้ แม่บุษบากำลังเริ่มปฏิบัติล่าเจ้าบ่าวแล้ว ...
“คุณท่านค่ะ .. ถ้าคุณน้องหนูไปคว้าเอาคนไม่ดีมาจะทำยังไงค่ะ ..” น้าสาวแม่บ้านคนสนิทกล่าวถามเจ้านายของตน
“อั๊วมีวิธี .. อย่าห่วงอาสาย .. ยังไงลื้อก็ดู ๆ อาน้องหนูไว้บ้าง .. เห็นอีเครียดแล้วอั๊วก็อดห่วงไม่ได้ ..”
“แต่นายท่านก็ไม่ควรนะคะ .. แกล้งคุณน้องหนูแบบนี้”
“อั๊วจะตายวัน ตายพรุ่งก็ไม่รู้ ... ยังไงอั๊วก็ต้องมั่นใจว่าอาน้องหนูมีคนดูแล .. อย่าห่วงคนที่จะเป็นเจ้าบ่าวของอาน้องหนู ต้องให้อั๊วสแกน และเคลียนแอนด์เคลียร์ ที่สุด” .. ชายชราประกาศ ดวงตาที่ฝ้า ฟาง กลับฉายชัดถึงความมุ่งมั่นที่จะทั้งผลักทั้งดันให้หลานสาวสุดที่รักลงจากคานให้จงได้
เย็นวันนั้นที่ลานคนเมืองกรุงเทพ ฯ มีการแสดงสินค้าเกษตรยิ่งใหญ่ .. ซึ่งแน่นอนว่างานนี้ ไร่ระเด่น และแม่บุษบา ไม่พลาดต้องเอาผลผลิตทางการเกษตรไปโชว์ .. โดยเฉพาะดอกดาหลาสีแดง และดาหลาสีชมพู .. ซึ่งเป็นสิ่งที่บุษบาภูมิใจนำเสนอ .. บุษบาขับรถออกจากแปดริ้วตั้งแต่เที่ยงกว่า ๆ จะมาถึงกรุงเทพก็ราวสองโมง เธอจัดการตั้งร้าน และจัดร้านเพียงลำพัง ตอนนี้แดดยังร้อนจัดอยู่เธอจึงทำได้เพียงแค่เอาพัดลมไอน้ำมาเบาเพื่อให้บรรดาดอกไม้ของเธอ คลายร้อนเท่านั้น .. กว่าคนจะมาก็เย็น ๆ โน้นแหละ .. ค่ำนี้หญิงสาวเลือกที่จะนอนพักที่บ้านเพื่อนของที่อยู่แถว ๆ เสาชิงช้าซึ่งใกล้ที่สุด
ใครจะรู้บางเล่า ... คนเป็นเนื้อคู่กันต่อให้อยู่ไกลกันจนสุดขอบฟ้า ถ้าถึงเวลาที่จะต้องมาพบหน้าเจอตากัน .. ต่อให้ภูเขาสูงขวางกั้นไว้ก็หากันเจอ .. ก็คงเหมือนกันกับ พันตรีภีษมะ เสถียรนาวิน บุตรชายคนที่สองของพลเรือเอกชำนาญชล และคุณหญิงโยทะกา เสถียรนาวิน .. ที่หลงคารมเพื่อนเกย์กลุ่มใหญ่ร่วมหุ้นเปิดไนท์คลับ .. เอาไว้บริการสาว ๆ เพียงเพราะความคิดพิสดารนิดเดียวว่า ... “น่าลอง” ..
“ฮัลโหล .. นี่พ่อขมองอิ่ม วันนี้จะเข้ามาคลับไหม .. แฟนคลับของพ่อคุณรอกันใหญ่แล้วนะ .. ตั้งแต่เปิดมาไม่คิดจะมาเหยียบร้านของตัวเองเหรอครับ .. คุณเสือ” คุณนัทที ..หุ้นส่วนใหญ่ของร้านไนท์คลับโทรหาหุ้นส่วนหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ..
“เฮ้ย .. ไม่เอาละพี่ .. ผมไม่อยากเข้าไป แค่ร่วมลงทุนกับพี่ก็พอแล้ว .. พี่จัดการเหอะ .ผมกลัว..” ชายหนุ่มพร้อม ๆ กับเดินไปที่รถ ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์อยู่ในโรงเรียนนายร้อยจปร. วันศุกร์เขาตั้งใจจะกลับบ้านที่กรุงเทพ พอทราบข่าวว่าที่ลานคนเมืองจะมีการแสดงสินค้าเกษตรก็นึกสนใจอยากไปดู .. ทั้ง ๆ ที่ตลอดเวลาไอ้เรื่องต้นไม้ ใบหญ้าไม่อยู่ในสมองเขาเลย .. “หรือว่าคบกับพี่นัททีแล้วเปลี่ยนไปว่ะ”
“ไม่ได้ครับ คุณเสือ ยังไงวันนี้คุณก็ต้องเข้าร้าน เพราะจะมีการประชุมผู้ถือหุ้น .. ถือว่าพี่นัททีขอร้องนะครับ ..” ปลายสายส่งเสียงอ้อนเต็มประดา .. พอภีษมะได้ยินก็นึกเฮี้ยนขึ้นมาเหมือนกัน .. แต่ว่าขอไปดูต้นไม้ใบหญ้าก่อนแล้วกัน ไม่ไกลกันซะหน่อย ลานคนเมืองกับบางลำภู ..
“OK พี่ผมไปก็ได้ ...แต่” ชายหนุ่มทิ้งท้ายเสียงหนัก
“แต่อะไรครับคุณเสือ” ปลายสายถาม
“อย่าให้บรรดาลูก ๆ ของพี่เข้าใกล้ผมในระยะ 10 เมตรนะพี่ ..” ชายหนุ่มตอบเสียงติดตลก ..
“แหมม จะห่วงไปทำไงละครับ .. คุณน่ะออกจะหล่อล่ำล้ำเลิศ .. อกเป็นอก .. ก้นเป็นก้น .. พี่เห็นจะอดใจแทบตาย” .. ปลายสายตอบ ไอ้คนฟังก็ชักใจเสีย “คิดผิดเปล่าว่ะที่ไป”
“ยังไงผมก็อยากมีเมียพี่ .. ไม่อยากได้ผัว เดี่ยวค่ำ ๆ เจอกันพี่ ..” ชายหนุ่มบอกก่อนจะเหยียบคันเร่งเข้ากรุงเทพทันที .. รู้สึกว่าวันนี้หัวใจของภีษมะมันจะกระชุ่มกระชวยผิดปกติ ...
ห้าโมงครึ่งแล้ว แดดร่มลมตก ลานคนเมืองเต็มไปด้วยผู้คนที่เดินดูสินค้าเกษตร ที่นำเอาผลผลิตภัณฑ์มาวางจำหน่ายมากมาย บุษบากับเพื่อนสาว ร่างยักษ์ที่หญิงสาวเรียกว่า “แนนซี่” สาวประเภทสองร่างใหญ่ ที่เรียกทั่วไปว่า กระเทยรูปร่างไม่ให้แต่ใจรัก ที่มาช่วยหญิงสาวประชาสัมพันธ์เรียกลูกค้า .. ซึ่งแน่นอนว่างานนี้คนเพียบ มุงอยู่หน้าร้านของบุษบา บางคนก็มาดูดอกดาหลาเพื่อเอาไปประดับ บางคนก็มาขอซื้อพันธ์ .. งานนี้สนุกสนามถูกใจ ค้าขายคล่อง .. จนรับเงินแทบไม่ทัน .
“ขอโทษดอกอะไรครับ สวยดี” .. เสียงชายคนหนึ่งถามขึ้นแข่งกับเสียงเพลงที่เปิดประชาสัมพันธ์งาน
“ดาหลาค่ะ ..” บุษบาตอบกลับ .. แล้วก็บอกให้แนนซี่ไปดูลูกค้า โดยที่หญิงสาวก็ไม่ได้มองว่าชายผู้นั้นต้องการอะไร ..
“ต้องการอะไรจ๊ะ .. พ่อรูปหล่อ” แนนซี่ถามด้วยน้ำเสียงเย้ายวนพอสบตากับเจ้าของคำตอบ .. “แหมหล่อล้ำ แมนเข้ม” ภีรษะพอเห็นว่าคนขายเป็นสาวประเภทสองก็ยิ้มให้บาง ๆ แล้วก็พาลให้มองไปอีกร่างหนึ่งที่กำลังหยิบเลือกหน่อพันธ์ให้ลูกค้าอีกคนหนึ่ง ... “มันต้องพวกเดียวกันชัวร์” .
.
“ผมอยากได้เอาไปปลูก ช่วยเลือกให้หน่อย” .. ภีษมะตอบพร้อม ๆ กับเดินเข้าไปข้างในร้านที่ตอนนี้คนเข้ามาดูกันแน่นร้านเต็มไปหมด ทั้งด้านซ้าย ด้านขวา บุษบาที่กำลังหมุนหยิบโน้น หยิบนี้ก็ไม่ได้ระวังตัว .. ภีษมะเองก็จะเอาแต่มองดอกไม้ไม่ได้มองคน .. พอคนเข้ามาในร้านเยอะเข้า เข้าทั้งภีษมะ และบุษบาก็หันชนกัน หญิงสาวพยายามเดินหลบทางซ้าย .. ภีษมะก็เดินทางซ้าย .. พอบุษบาหลบขวา ภีรษะก็เดินขวา ..
“ต้องการอะไรค่ะ .. ” เสียงอ่อนโยนที่ถามไป ทำเอาหัวใจของภีรษะชวนคิดไปว่า “หมอเดี่ยวนี้เก่ง เสียงก็หวานเหมือนผู้หญิง” สองดวงตาคมคายจ้องมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของบุษบา ก่อนจะชมในใจ “หมอเก่งทำซะเหมือนเลย เสียอย่างเดียว เหมือนกระเทยควายว่ะ อวบไปนิด แต่ก็เหมือนผู้หญิงเลย” .. สงสัยพ่อภีษมะจะคิดนาน .. บุษบาเลยถามซ้ำทวนคำถามอีกที
“คุณจะเอาอะไรค่ะ” ...
“ผมอยากดอกของดาหลาสักยี่สิบดอก .. แล้วก็หน่อทุกสีสักสิบหน่อแล้วกัน” .. ชายหนุ่มตอบ พร้อม ๆ กับจ้องดวงตาที่สุกใสนั้น ..
“สักครู่นะค่ะ” .. บุษบาบอกก่อนจะหันหลังกลับไปจับดอกดาหลามามัดด้วยเชือกกล้วย แล้วก็คลุมด้วยใบตองก่อนจะยัดลงถุง .. แล้วก็จัดการเอาหน่อดาหลาใส่ถุง .. แล้วยื่นส่งให้ชายหนุ่ม แต่บุษบาก็ยังไม่วายเจื้อยแจ้ว กับลูกค้าเจ้าอื่น โดยไม่ค่อยได้มองหน้าของพ่อลูกค้าตรงหน้าเท่าไหร่
“ทั้งหมดก็ 458 บาท ลด 3 บาท เหลือ 455 แล้วกัน” แม่บุษบาบอกไปด้วยความเป็นแม่ค้า
“อีกห้าบาทลดไม่ได้เลยเหรอคุณ ..” ชายหนุ่มบอกแต่ก็ต้องล้วงหาเศษเหรียญในกระเป๋ากางเกงสีเขียวขี้ม้าของเขา ..
“ก็ได้ .. เอามา 450 แล้วกัน ..” หญิงสาวบอกก่อนจะหันกลับไปตะโกนบอกราคาดอกดาหลาสีขาวที่มีลูกค้าถาม .. ชายหนุ่มก็ส่งเงินให้ หญิงสาวก็เก็บลงกระเป๋าโดยไม่ได้มองหน้าชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย .. ความวุ่นวายภายในร้านของบุษบา ยังดำเนินต่อไปจนกระทั่งสามสี่ทุ่มนั้นแหละ แม่บุษบาและแนนซี่ จึงได้เริ่มเก็บร้าน
“นี่น้องหนู ไอ้เรื่องคำสั่งก๋ง นี่เธอคิดดีแล้วเหรอ .. ว่าจะไปเอาในคลับนั้นอ่ะ” .. แนนซี่ถามพร้อม ๆ กับเก็บกระถางและอ่างน้ำขึ้นบนรถกระบะ
“ก็จะให้ไปหาที่ไหนเล่า .. ก็แค่ชั่วคราว พอให้ก๋งสบายใจ .. ตอนนี้ฉันไม่คิดอย่างอื่นหรอกนะ แค่อยากให้ก๋งมีความสุขที่สุด .. และไม่มีห่วงอะไรทั้งนั้น” หญิงสาวตอบพร้อม ๆ กับกวาดหน้าร้านให้เรียบร้อยก่อนจะคลุมผ้าใบอีกที เป็นอันเสร็จพิธี
“งั้นคืนนี้ แนนซี่ ไปเป็นเพื่อน น้องหนูเธอไม่ค่อยได้มากรุงเทพ .. คลับอะไรนั้นเสือ สิงห์ กระทิง แรด คงเพียบ ฉันเป็นห่วงเพื่อนสาวจ๊ะ” .. แนนซี่ส่งยิ้มหวานมาให้ .. บุษบาก็มองเพื่อนด้วยความรักปนหมั่นเขี้ยวก่อนจะเดินเข้าไปบีบจมูกแล้วโยกไปโยกมา .. ก่อนจะมีเสียงกรีดตามมา
“ต๊าย .. แม่คุณบุษบา .. จมูกฉันไปทำมาหลายหมื่นนะย่ะหล่อน บิดไปบิดมา เกิดซิลิโคนฉันไหลย้อยออกมาทำไง .. เพื่อคืนนี้โชคดีหาผู้ชายลงท้องได้ .. เดี่ยวเสียงทรงหมดหล่อนนี้” .. แนนซี่ตบมือบุษบา ๆ เพราะบังอาจทำลายจมูกโด้งสวยที่เพิ่งไปทำมา .. กว่าสองสาวจะขับรถกลับบ้าน .. กว่าจะได้ออกมาอีกรอบก็ราว ๆ สี่ทุ่มครึ่ง .. กรุงเทพยามราตรี ยังคงงดงามด้วยแสงไฟหลากสี .. สว่างไสวราวกับอยู่บนสวรรค์ นี้แหละหนา ที่เขาเรียกว่า “เมืองฟ้าอมร”
รถเก๋งคันหรูของแนนซี่ค่อย ๆ ขับช้า ๆ เพื่อให้แม่บุษบามองสองข้างทางว่าถนนราชดำเนินนั้นยามค่ำคืนงดงามขนาดไหน พอถึงตรงแยกคอกวัวก็จัดการเลี้ยวขวาเพื่อมุ่งหน้าไป ไนท์คลับ ลับเฉพาะสาวแห่งนั้นทันที ... พอจอดรถแสงไฟสีม่วง สีชมพู ภาพคัตเอาต์ขนาดใหญ่ ที่เป็นรูปชายหนุ่มเปลื่อยอกผูกหูกระต่ายสีชมพู โอบเอวสาวไว้ทั้งซ้าย และขวา ทำเอาบุษบาชักหวาดที่จะเดินเข้า .. “ภาพมันยังน่ากลัวขนาดนี้ .. ข้างไหนจะขนาดไหนเนี๊ยะ” บุษบายังทำหน้าแขยงแข้ง .. กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก
“มานึกกลัวอะไรตอนนี้ย่ะ แม่คุณ” เสียงแนนซี่ ที่ดังอยู่ข้าง ๆ หูปลุกสติของบุษบา .. เอาว่ะ .. บุษบาสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด “สู้โว๊ย” หญิงสาวก้าวตรงไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่นเต็มทีพอถึงประตูบานใหญ่ บริกรหนุ่มที่แต่งตัวเรียบร้อย เปิดประตูให้หญิงสาวหน้าหวานทันที .. พอสองขาก้าวเข้าไปในร้าน .. บุษบาก็ตาค้างเท่าไข่ห่าน .. ไม่ผิดหรอกตาค้างเท่าไข่ห่าน .. ผู้ชายเปลื้อยกายท่อนบน เดินถือถาดเครื่องดื่ม เดินกันให้ว่อน บางคนก็นั่งขนาบข้างอยู่สาวแก่ .. บางคนก็กำลังเต้นอยู่บนเวทีด้วยท่าทางลีลาเร้าใจสุด ๆ .. ตอนนี้แม่บุษบาเหมือนโดนสต๊าฟอยู่กับที่ก้าวขาไม่ออก แต่กับแนนซี่เจ้าหล่อนระรี้ ระริก เหมือนหนึ่งเข้าในสวนสนุกสุดหรรษาก็ไม่ปาน .. ไม่ว่าชายคนไหนเดินผ่าน เจ้าหล่อนก็แทะโลมเล็กน้อยปาดป้ายมือไล่บนเรือนกายของชายหนุ่ม ...
“สวัสดีครับคุณผู้หญิง .. เชิญด้านในเลยครับ” .. บริกรหนุ่มหล่อบอกกับบุษบา ที่ตอนนี้กลายเป็นมนุษย์หินไปแล้ว ..แต่ไม่ต้องห่วงเพราะมีแนนซี่ ผู้ช่วยคนสำคัญ ค่อย ๆ ลากมนุษย์หินไปนั่งยังโต๊ะ ก่อนจะส่งสายตาแทะโลมบรรดาบริกรหนุ่มอย่างไม่หยุด ..
“น้องหนู .. เฮ้ย .. แข็งตายไปแล้วหรือไงฮ่ะ” แนนซี่เขย่าร่างอวบของเพื่อนสาวที่ตอนนี้ตายังค้างอยู่
“ไม่โว๊ย ..” หญิงสาวตอบก่อนจะใช้สมองคิด ๆ ๆ ว่าต้องทำยังไงต่อดี .. ขณะเดียวกันในห้องประชุมของผู้ร่วมหุ่นตอนนี้พี่นัทที .. และพวกเพื่อน อันประกอบด้วยคุณสุรศักดิ์ คุณสมชาย และคุณภีษมะที่นั่งหน้าห้อยอยู่หลัง ห้อง .. กำลังประชุมเรื่องการทำ Promotion ร้านลงยังสื่อโฆษณะ การจะทำเวปไซร์ .. ซึ่งก็ได้ข้อสรุปแล้ว..
“นี่คุณเสือ .. ไม่คิดจะออกไปดูหน้าร้านบางเหรอครับ” คุณสุรศักดิ์ถามรุ่นน้องที่นั่งหน้าห้อยเหมือนไม่อยากจะเข้ามา
“ไม่ละครับพี่ .. ผมกลัว” ภีษมะตอบพร้อมส่งสายตาแขยงแข้ง .. แต่มันกลับเรียกเสียงฮาให้กับบรรดารุ่นพี่ได้อย่างดี ..
“กลัวอะไรกันครับคุณเสือ .. ใบหน้าหล่อ รูปร่างล้ำ สีผิวเข้ม .. น่าลูบไล้สัมผัสขนาดนี้” .. คุณสมชายที่กำลังพูดก็ไม่พูดเปล่ากลับเขยิบไปนั่งใกล้ๆ ก่อนตั้งท่าจะลวนลามนายภีษมะ ชายหนุ่มก็เร็วลุกพรวดพอเห็นท่าไม่ดีตั้งการ์ด พร้อมตะโกนลั่น ..
“อย่าเข้ามานะพี่ .. พี่กันน้องกัน .. ผมก็แตะตายได้นะ” ภีษมะตั้งการ์ดป้องกันอยู่ชนิดที่เรียกว่า “เอ็งเข้ามาเอ็งตาย” แต่แล้วในขณะที่กำลังพูดคุยกันสนุกสนานอยู่นั้น ประตูห้องประชุมก็ถูกเคาะก่อนจะเปิดออก ..
“พี่ครับ .. ข้างนอกมีผู้หญิงเขาประกาศอยากหาสามี ตะโกนก้องดังลั่นร้านเลยครับ” .. บริกรหนุ่มบอกกับผู้จัดการร้าน
“บ้าหรือดี .. มีคนแบบนี้ด้วยเหรอ” ภีษมะคิดในใจ .. ตอนนี้ในห้องประชุมชักอยากจะรู้แล้วว่าใครกันหนอที่บ้าดีเดือดได้ขนาดนี้ .. รวมทั้งภีษมะด้วย ... “ทำไมวันนี้อยากยุ่งเรื่องของชาวบ้านจัง” ชายหนุ่มคิดในใจ ทั้งหมดจึงก้าวออกจากห้องประชุมแล้วเดินไปดูหญิงสาวผู้นั้นทันที ..
ภายในแสงสลัวร่างอวบอิ่มกำลังเมาน้ำส้ม กำลังสอดส่ายสายตาเพ่งเล็ง .. ต้องมีสักคนแหละน่า .. จังหวะนั้นเอง .. ที่ภีษมะและพวกรุ่นพี่กำลังเดินออกมาสังเกต .. ดวงตากลมสวยที่กำลังมองหาใครสักคน สบเข้าอย่างจังกับร่างสูงใหญ่ของภีษมะ .หน้าคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน หรือว่า จะเป็นเนื้อสองชิ้น ...
ระหว่างที่หญิงสาวกำลังเพ่งเล็งหาเจ้าบ่าวอยู่นั้น พี่นัทที ก็แกล้งพูดขึ้นมาลอย ๆ .. โดยที่ภีษมะไม่ได้ยินเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องของชาวบ้านอยู่
“ใครไม่อยากเป็นสามี สตรีผู้นั้นโปรดก้าวถอยหลังลงมา 1 ก้าวปฏิบัติ ...” ทั้งหมดพอได้ยินถึงกลับชักเท้าถอยหลังอย่างรวดเร็ว .. จะเหลือก็เพียงพ่อภีษมะที่ยืนหัวโด่อยู่เบื้องหน้า ... พอทั้งหมดก้าวถอยหลังลง พี่สมชายก็สะกิดที่ไหลน้องชายเบา ๆ
“นี่พ่อเสือ .. อยากเป็นสามีน้องคนนั้นหรือครับ” .. คำถามแบบนี้มันชวนให้เสยด้วยหมัดจริง ๆ ภีษมะรีบหันหลังกลับไปดู .. ก็ตอนนี้รุ่นพี่กลับไปยืนเรียงหน้ากระดานหมด ...
“เมื่อสักครู่ไม่ได้ยินพี่นัททีบอกเหรอครับ .. ใครไม่อยากเป็นสามี สตรีผู้นั้น โปรดก้าวถอยหลังลงมา 1 ก้าว” ... ภีษมะหน้าเอ๋อ ..
“บ้าแล้วพี่ ... ผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า” พอพูดจบชายหนุ่มก็ตั้งท่าก้าวออกไปนอก แต่ก็ไม่เสียแล้วบุษบาแทบจะพุ่งหลาวออกมาจากโซฟาสีม่วง ...
“เดี่ยวซิคุณ ..” บุษบาตะโกนก่อนจะคล้องแขนภีษมะไว้ ... พอเห็นหน้าชัด ๆ ภีษมะก็ตกใจเล็กน้อย .. นี้มันกระเทยขายดาหลานี้หว้า .. “น้อง ๆ เปิดห้อง VIP ให้ทีด่วนเลย” ... บุษบาสั่งการทันที .. ส่วนภีรษะนั้นก็ได้ เก้ ๆ กัง ๆ จะทำยังไง .. แต่เหมือนจะสะใจคุณพี่ทั้งสาม .. โดยเฉพาะนัทที นึกอยากจะแกล้งไอ้น้องรักขึ้นมาซักดอก ...
“คนนี้เอาใจเก่ง .. เรียบร้อย .. ไม่เรียกร้องนะครับ .. ถ้าสนใจก็เรียกได้..” คุณนัททีเดินเข้าไปกระซิบข้าง ๆ หูบุษบา ..
“งั้นเหรอค่ะ ..” บุษบายิ้มมุมปาก ..
“ห้องพร้อมแล้ว เชิญเลยครับ” .. บริกรหนุ่มบอก .. บุษบาพยายามจะลากภีษมะเข้าไปในห้องให้จงได้ .. แต่นายภีษมะก็ไม่ขยับ .. สุดท้ายก็เลยได้คุณสมชาย และคุณนัททีนั้นแหละ เป็นป๋าดัน ทั้งผลัก ทั้งดัน จนภีษมะเข้าไปอยู่ในห้อง ...
บุษบาที่ตอนนี้ไม่รู้แล้วว่า แนนซี่เพื่อนรักเป็นยังไง แต่ที่รู้ ๆ ตอนนี้เธอต้องจัดการเรื่องของเธอให้สำเร็จให้จนได้ ... หญิงสาวไม่รอช้าเปิดฉากเจรจาความทันที
“นายชื่อไรอ่ะ ..” ตอนนี้สมองของบุษบาดูจะไร้ซึ่งความจำ .. ขนาดพ่อภีษมะคือคนที่ไปซื้อดาหลากับเธอเมื่อหัวค่ำเธอยังจำไม่ได้
“ทำไมต้องบอกคุณด้วย ..” ชายหนุ่มสวนกลับ
“นายมีสามี หรือยัง” ... ภีษมะอยากหัวเราะออกมาดัง ๆ นี้แม่สาวน้อยคนนี้นึกว่าเขาเป็นเกย์ แต่จะแปลกอะไร ก็พ่อคนนี้ก็กระเทยแปลงเหมือนกันนี้หว่า
“คุณล่ะ ชื่ออะไร .. มีเมียยัง” ... บุษบาสะดุ้งเฮือก .. ถามอะไรของมัน ..
“นี่คุณฉันเป็นผู้หญิง .. จะมีเมียได้ยังไง .. ว่าแต่คุณเถอะ ตอบคำถามฉันก่อนซิ”
.. คราวนี้บุษบาเสียงเขียวเข้าข่ม .. ภีษมะพอรู้ว่าสาวน้อยคนนี้เป็นผู้หญิงก็นึกสนุก อยากเล่นอะไรมันส์กับชีวิตบาง ...
“ภีษมะ .. ชื่อเล่นเสือ ... ไม่เคยมีเมีย .. แต่เคยมีผัว .. รับเงินสด ไม่รับเช็ค ครับคุณผู้หญิง ..” พอภีษมะตอบกลับแบบนี้หญิงสาวก็อ้าปากค้าง ... “อี๋ .. น่ากลัวอย่างแรง”
“ฉันชื่อบุษบา จิระภา .. ชื่อเล่นน้องหนู .. โสด ..” หญิงสาวตอบ
“บริสุทธิ์ด้วยล่ะซิ” ... คนฟังพอโดนถามแบบนี้ก็แทบอยากจะกระโดดแตะก้านคอสักดอก ..
“มันเรื่องอะไรของนาย ..” บุษบาบอก .. “ที่ฉันเลือกนายเพราะดูแล้ว .. นายน่าจะOK ที่สุดในคลับนี้ .. ฉันต้องการให้นายแต่งงานกับฉัน ..” บุษบาพูดตามตรงไม่มีการปกปิด .. แต่ว่าไอ้คนฟังกลับหัวเราะก๊ากออกมาดังลั่นห้อง
“หัวเราะหาพระแสงอะไร” .. บุษบายืนเชิดหน้าใกล้ใบหน้าหล่อคม .. “ไอ้หมอนี้ถ้าไม่เป็นเกย์ก็น่าเอาทำพันธ์อยู่หรอก”
“เปล่า .. ผมแค่ตลก .. แล้วถ้าผมตกลง .. คุณมีอะไรตอบแทนผม .. ผมน่ะดาราของคลับนี้แพงหน่อยน่ะ” .. ชายหนุ่มพูด พร้อม ๆ กับเดินรอบ ๆ ร่างอวบอิ่มของบุษบา .. ผู้หญิงอะไรกล้าบ้าบิ่น .. แต่ก็น่ารักดี
“นายต้องการเท่าไหร่” บุษบาถาม
“ผมต้องการ หนึ่ง..”
“ฉันให้หนึ่งแสน” บุษบาทะลุกลางปล้องโดยไม่รอฟังคำตอบของภีษมะ .. ชายหนุ่มอยากจะหัวเราะดัง ๆ นี้เขากลายเป็นผู้ชายแบบไหนกันนี้ .. จากอาจารย์หนุ่ม นายทหารสัญญาบัตรสุดเท่ห์ .. ความจริงเขาคิดจะเอาแค่ หนึ่งหมื่นเอง .. นี่ได้ตั้งแสน .. สาวน้อยคนนี้ก็น่ารักใช้ย่อย .. ลองเล่นเกมส์รักลวงนี้สักหน่อยจะเป็นไร
“ตกลง .. ผมจะแต่งงานกับคุณ” ... พอชายหนุ่มตกลงบุษบาก็เดินไปหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า ... โดยกระดาษใบนั้นระบุสัญญาไว้ชัดเจน ..
“ข้อ 1. ทุกอย่างจะถือเป็นการสิ้นสุดเมื่อข้าพเจ้าต้องการเลิกกับนาย ............. ทันที
ข้อ 2. ระหว่างที่ยังอยู่ในระยะสัญญาห้ามนาย ........................ กระทำการอันใดที่เป็นการเสื่อมเสียต่อข้าพเจ้าเด็ดขาด
ข้อ 3. ผลสืบเนื่องจากข้อ 2 ถึงแม้นจะต้องแต่งงานกัน .. และอยู่ในห้องเดียวกัน ข้าพเจ้า และนาย ... จะแยกเตียงกัน”
ข้อ 4. ในระหว่างสัญญานี้นิติกรรมใดที่นาย ...... ทำนั้น ย่อมไม่มีผลต่อข้าพเจ้าในทางกฎหมายทั้งสิ้น
พอภีษมะอ่านสัญญา เขาก็ไม่คิดอะไรมาก .... เขาเซ็นต์สัญญาทันที .. “แล้วจะให้ผมเริ่มงานเมื่อไหร่ ..”
“ทันที ..” หญิงสาวตอบ ..
“แต่คุณ ... ผมก็มีงานการต้องทำ .. เพราะฉะนั้น .. วันจันทร์ ถึง วันศุกร์เย็น ผมไม่ว่าง” จะมีเวลาเป็นสามีคุณก็เย็นวันศุกร์ ถึงวันอาทิตย์เท่านั้นนะครับ
“ได้ เรื่องนั้นไม่มีปัญหา .. พรุ่งนี้นายกับฉันจะไปฉะเชิงเทราพร้อมกัน ... ฉันจะพานายไปรู้จักกับก๋งของฉัน ขอให้นายเตรียมตัวให้พร้อม พูดให้เหมือนกับฉันด้วยล่ะ เอาเบอร์โทรศัพท์ .. สำเนาบัตรประจำตัวประชาชนด้วย”
ภีษมะส่งเบอร์โทรที่เขาจดลงกระดาษให้ พอหญิงสาวได้รับเบอร์โทรศัพท์ก็จะหันหลังกลับ เพราะหมดธุระต้องพูดกับภีษมะแล้ว ... แต่ทว่าภีษมะคงอินกับสัญญาเมื่อครู่แล้ว ...
ชายหนุ่มคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้ มือใหญ่จับข้อมือเจ้าหล่อนไว้แน่น .. พร้อม ๆ กับส่งสายตานิ่ง .. ด้วยตาคมคู่นั้นสะกดจิตของบุษบานิ่ง .. หญิงสาวกำลังตกใจ ภีษมะอาศัยจังหวะนั้นก้มลงจูบที่ริมฝีปากของบุษบาทันที ... หญิงสาวยืนตัวแข็ง .. ลืมตาโพล่ง .. ปล่อยให้ภีษมะจูบเม้มที่ริมฝีเบา ๆ เมื่อคราเริ่ม และกลับร้อนแรงหนักเข้าจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ทัน สองมือของภีษมะโอบร่างอวบก่อนจะกระชับขึ้นเรื่อย ๆ จนอกอิ่มแนบสนิท ก่อนที่หญิงสาวจะมีสติ แล้วผลักร่างใหญ่นั้นออก ...
“นี่นาย .. ก็ในสัญญาบอกไว้ข้อ 2 ....” บุษบาบอกเสียงละล้ำละลัก .. สองมือน้อยเช็ดปากให้วุ่น .. แต่ภีษมะรู้สึกจะติดใจแม่บุษบาเข้าให้เสียแล้ว
“อ้าว .. ก็คุณน้องหนูบอกให้ผมเริ่มงานเลย .. แล้วจูบแค่นี้มันเสื่อมเสียเหรอครับคุณน้องหนู ... สามี ภรรยา จูบกันไม่แปลกหรอก .. อีกหน่อยผมจะค่อย ๆ สอนการเป็นภรรยาให้แล้วกัน .. แต่ผมคงสอนไม่เก่งหรอก .. เพราะเคยสอนแต่หน้าที่สามี” ...
ภีษมะหัวเราะแบบสนุกเต็มที แล้วออกจากห้อง VIP ทันที .. ทิ้งให้บุษบาที่ตอนนี้เอาชายเสื้อขึ้นมาเช็ดปาก ก่อนจะวิ่งไปทีห้องน้ำเอาน้ำล้างปาก .. ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้หญิงสาวแทบจะเอาน้ำร้อนลวกปากตัวเองฆ่าเชื้อทันที “ไอ้เสือใบเอ้ย”
มาลัยห่วงรัก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ต.ค. 2554, 20:12:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ต.ค. 2554, 20:12:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 1930
| << คำขอของก๋ง | ความทรงจำในอดีต >> |
Edelweiss 21 ต.ค. 2554, 08:38:20 น.
น้องหนูลงทุนมาก
น้องหนูลงทุนมาก
มาลัยห่วงรัก 23 ต.ค. 2554, 20:56:18 น.
สวัสดีค่ะคุณ Edelweiss ขอคุณนะคะสำหรับคอมเมนต์ .. น้องหนูเราลงทุนอีกเยอะค่ะ .. ติดตามตอนต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ Edelweiss ขอคุณนะคะสำหรับคอมเมนต์ .. น้องหนูเราลงทุนอีกเยอะค่ะ .. ติดตามตอนต่อไปนะคะ