มนต์เสน่หา
เมื่อโดนบังคับให้หาผู้สืบทอดและดูแลไร่ระเด่น บุษบา สาวน้อย จำใจต้องหาชายผู้นั้นเพื่อให้ก๋งของเธอสบายใจ แล้วฟ้าก็ส่งนายทหารหนุ่มน่ารักมาให้ พร้อมกับความเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเกย์ ..
Tags: ทหาร ตบจูบ น่ารัก โรแมนติก

ตอน: ความทรงจำในอดีต

บทที่ 3
ความทรงจำในอดีต

หลังจากออกมาจากไนต์คลับ .. บุษบานั่งนิ่งไม่พูดไม่จา แต่เพื่อนสาวแนนซี่นี้ซะ ยังกับปลากะดี้ได้น้ำ .. สุดจะพร่ำพรรณาถึงความความหรรษาที่พาลพบมา ...

“นี้น้องหนู เป็นอะไรย่ะหล่อน .. ก็ได้ตามที่คิด .. ที่หาไว้นี้นา .. จะกลัวไปใยย่ะ ..” แนนซี่ถาม

“ไม่รู้ซิแนนซี่ .. หมอนี้มันหน้าคุ้น ๆ ตา .. นึกไม่ออก ว่าเคยเจอที่ไหน ...”

บุษบาพยายามนึก แต่ทว่าต่อให้นึกให้หัวแตกเธอกลับนึกไม่นึกไม่ออกว่าเธอเคยเจอกับอีตาเสือใบนี่ที่ไหน และเมื่อไหร่ .. เมื่อนึกไม่ออกก็ต้องเลิกนึก .. ตอนนี้บุษบาได้แต่ปล่อยความรู้สึกให้ล่องลอยไปไกลลิบลับ ... วันพรุ่งนี้ควรจะทำยังไงต่อดีหนอ

เที่ยงคืนกว่า .. ภายในห้องนอนของภีษมะ .. ชายหนุ่มยืนพิงขอบหน้าต่างมองพระจันทร์ที่ฉายแสงสาดจ้าโดดเด่น .. บุษบา .. เธอจำพี่ระเด่นมนตรี คนนี้ไม่ได้เลยหรือ .... ความทรงจำเมื่อสิบปีก่อนมันผุดพรายขึ้นราวกับภาพยนตร์ที่รีรันใหม่

“นักศึกษาครับ .. วันนี้เราจะไปดูงานด้านพัฒนาการเกษตรที่ศูนย์ศึกษาการพัฒนาการเกษตรเขาหินซ้อนกันนะครับ” อาจารย์ของนักเรียนนายร้อยจปร. ท่านหนึ่งบอกขณะนั้น ภีษมะยังเป็น นนร.ภีษมะ เสถีรยนาวิน เท่านั้น .. และการเดินทางไปดูงานครั้งนั้นก็เขาก็พบกับเด็กน้อยวัยเพียง 9 ที่เดินหลงทางร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้

“เป็นอะไรครับน้อง ..” ภีษมะนั่งชันเข่าลงเมื่อเห็นว่าใต้ต้นไม้มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งก้มหน้าร้องไห้ จนขี้มูกโป่ง .
.
“น้องหนูหลงทางกับก๋ง .. พี่ช่วยน้องหนูด้วยค่ะ ..” เด็กน้อยผมเปียบอกตอนนี้ใบหน้าของเด็กน้อยแดงจัด ตาบวม สงสัยคงหลงมาได้พักใหญ่ เพราะศูนย์พัฒนาเขาหินซ้อนมีพื้นที่กว้างใหญ่ .. สุดท้ายภีษมะไม่รู้ว่าจะทำยังไงก็ได้ โอบกอดร่างน้อยนั้นก่อนจะอุ้มพาไปยังกลุ่มของตนที่ฟังวิทยากรบรรยายเรื่องต่าง ๆ ...

“เฮ้ยไอ้เสือ .. ไปเอาลูกใครมาอุ้มว่ะ” .. เพื่อนนักเรียนด้วยกันร้องถามพอเห็นว่าภีษมะอุ้มเด็กน้อยมาด้วย

“น้องเขาหลง .. พาไปด้วยเหอะ .. อยู่ตรงนี้คนเดียวอันตราย เดี่ยวพอกลับเข้าศูนย์ใหญ่ก็คงเจอผู้ปกครอง” ภีษมะบอกก่อนจะวางเด็กน้อยลง พร้อมกับส่งมือใหญ่ให้

“จับมือพี่เสือไว้นะครับน้องหนู .. จะได้ไม่หลง” ภีษมะยิ้มให้เด็กน้อยอย่างเอื้อเอ็นดู ก่อนจะพาเด็กน้อยในขณะนั้นไปยังจุดต่าง ๆ มือน้อยถึงแม้นว่าจะจับมือใหญ่ไม่มิด แต่มือน้อยนั้นก็กำนิ้วนางและก้อยของภีษมะแน่น .. ราวกับว่าถ้าหลุดแล้วคงหลงอีกเป็นแน่ .. การดูแลงานยังดำเนินไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมง จนกระทั่งมาหยุดตรง หน้าตึกศูนย์งานเพาะชำกล้าไม้

“อาน้องหนู .. ไปไหนมาลูก .. ก๋งตามหาหนูแทบแย่ ..” เสียงของชายผู้หนึ่งตะโกนดังขึ้น.. จนเด็กน้อยผมเปียหันหลังควับ .. พอเห็นว่าคนที่ตะโกนคือ ก๋งของเธอ เด็กวิ่งตุ๊บ ๆ พร้อมกับโผเข้าไปกอดก๋งแน่น ก่อนจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ อีกรอบ .. คงเสียขวัญเป็นแน่ ... พอเด็กน้อยเริ่มนิ่ง โดยมีก๋งปลอดโยนอยู่ข้าง ๆ ชายผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้ภีษมะ แล้วส่งยิ้มให้

“ผมต้องขอบคุณ คุณมาก .. อุตสาพาอาน้องหนูมาด้วย .. ผมเป็นห่วงแกมาก .. ถ้าแกหายไป ผมคงต้องตายแน่ๆ” ..

“ไม่เป็นหรอกครับ ... น้องปลอดภัยแล้ว .. อย่ากังวลเลยนะครับ” ภีษมะส่งยิ้มให้น้องหนูอีกครั้ง ก่อนจะยกมือไหว้เพื่อลาจากชายสูงวัยผู้นั้น เพราะเขาต้องไปดูงานที่ส่วนงานอื่นต่อ .. ชายหนุ่มกล่าว ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นบอกน้องหนู

“พี่ไปแล้วนะครับ”

น้องหนูยกมือไหว้ภีษมะ อย่างสวยที่สุด แล้วก็ยิ้มหวาน ๆ ให้อีกทีทำให้เห็นฟันหลอข้างหน้าชัดเจน .. “ขอบคุณพี่ค่ะ . น้องหนูจะไม่ลืมพี่เลยค่ะ . หนูชื่อเด็กหญิงบุษบา จิระภา” น้องหนูพูดเสียงใสก่อนจะหอมแก้มภีษมะหนึ่งจุ๊บทันที ทำเอาภีษมะเขินหน้าแดง เพื่อน ๆ เลยแซว “จะเลี้ยงต้อยหรือไงว่ะไอ้เสือ”

ตอนนี้ชายหนุ่มครองตัวเป็นโสดป่านนี้ก็อายุ 35 ปีแล้ว .. มิใชว่ารอเด็กน้อยผู้นั้นแต่ทว่าก็ยังไม่พบคนถูกใจเสียที .. จนกระทั้งวันนี้ที่ลานคนเมือง .. ที่ร้านดาหลาเขาก็รู้สึกคุ้นเคยกับสาวน้อยผู้นี้เหลือเกิน .. แล้วยิ่งในห้อง VIP พอหญิงสาวแนะนำตัวว่าชื่อน้องหนู บุษบา จิระภา .. ความทรงจำในอดีตที่ถูกเก็บไว้จนลืมเลื่อน มันกลับผุดพรายราวกับฟองน้ำ .. ในที่สุดพี่ก็หาน้องหนูเจอ .. ไหนให้พี่จำ ใยน้องหนูลืมพี่เล่า ... วันพรุ่งนี้ถ้าเขาโชคดี เขาอาจจะได้ชายผู้นั้น .. เขารู้สึกผิดปกติตั้งแต่หญิงสาวหยิบสัญญามาให้อ่าน และเซ็นต์แล้วว่ามันต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน ... ถ้าเป็นเรื่องเลวร้ายเขายินดีที่จะช่วยแม่บุษบาเอวกลมแน่นอน

“พ่อเสือ .. แม่เข้าไปได้ไหมลูก” .. มารดาของภีษมะร้องเรียกอยู่หน้าห้อง ..

“ครับคุณแม่ ...” ชายหนุ่มรีบวิ่งไปเปิดประตูให้มารดาเข้ามาทันที ... พอคุณโยทะกาเข้ามาในห้องก็ยิ้มให้กับบุตรชายทันที ..

“เป็นยังไงลูก .. ทำงานเหนื่อยมากไหม” คุณโยทะกานั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องโดยมีพ่อลูกชายนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น .. มือบางลูบเรือนผมสีดำเข้มด้วยความรักยิ่ง ..

“ก็เหนื่อยครับ .. ปีนี้สอนเยอะ .. แล้วพี่ช้าง กับน้อง ๆ ละครับ” ชายหนุ่มถาม

“พ่อช้าง คงไม่กลับจากกำแพงแสนหรอกรายนั้นต้องขึ้นฝึกบินบ่อย ๆ .. ส่วนพ่อสิงห์ก็อยู่สัตหีบ .. พ่อกระทิงวันนี้เข้าเวรในวังจ๊ะ .. พ่อเหยี่ยวไปต่างประเทศกับแม่วาฬยังไม่กลับเลย ไปประชุมผู้ค้าข้าวที่เวียดนาม มีอะไรหรือเปล่าลูกดูสีหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ..” .. แต่พอชายหนุ่มทำท่าจะตอบ ชำนาญชลเดินเข้ามาทักทายบุตรชาย

“ว่าไงครับท่าน .. ไม่เห็นหน้าเห็นตา ..พอมาถึงก็แย่งเมียฉันไปกกเลยนะครับท่าน” .. ชำนาญชลนั่งลงข้าง ๆ โยทะกาก่อนจะลูบศีรษะของลูกชายที่รัก

“โธ่พ่อครับ .. เมียพ่อ ก็คุณแม่ยอดรักของผมนะครับ” .. นายเสือเถียง

“บ๊ะ ไอ้นี้มันเถียง” ..ชำนาญชลหัวเราะร่าเพราะนายเสือ ลูกคนนี้มีนิสัย ยียวน กวนประสาท มาตั้งแต่เด็ก แต่ก็เป็นคนตรงอย่างที่สุด และขี้เล่น แถมเจ้าเล่ห์ถอดแบบบิดามาแป๊ะ

“พ่อครับ แม่ครับ .. เชื่อในรักแรกพบไหมครับ” .. ชายหนุ่มเงยหน้ามองบิดา มารดา ... คราวนี้คนฟังก็หันมาสบตากันโดยมองบุตรชายที่นั่งอยู่กับพื้น

“สำหรับพ่อ .. พ่อเชื่อนะเสือ .. ทำไมเหรอ .. เจอคน ๆ นั้นแล้วเหรอ” ชำนาญชลถาม

“ผมไม่แน่ใจครับ ...” ชายหนุ่มตอบ

“เสือจ๊ะ .. ให้หัวใจตัดสินนะลูก .. บางทีคนที่ใช่อาจจะอยู่ใกล้ หรือเดินมาหาเราโดยไม่รู้ตัว”

“อีกอย่างนะแม่ .. พ่อว่าเป็นเรื่องของพรหมลิขิตด้วย” .. ชำนาญชลหันบอกกับโยทะกา .. โยทะกาก็เห็นด้วยเลยพยักหน้า

“เสือจ๊ะ .. ความรักเป็นสิ่งสวยงาม .. ถ้ามันผ่านเข้ามาก็ไขว้คว้าไว้นะลูก”

“ครับคุณพ่อ คุณแม่” .

“ว่าแต่เสือมีอะไรหรือลูก ..” ชำนาญชลถาม ก่อนจะสบสายตานิ่ง

“ก็มีนิดหน่อยครับ .. แต่ว่ายังไม่บอกพ่อกับแม่ดีกว่า .. วันพรุ่งนี้ได้เรื่องว่ายังไง ผมค่อยรายงานให้ทราบ” ชายหนุ่มสบตานิ่งกับผู้เป็นบิดา .. เป็นอันรู้กันว่ามีเรื่องอยากจะคุยกันตามประสาผู้ชาย . โยทะกาเลยเดินออกไปเพื่อไปดูความเรียบร้อยของบ้าน

“พ่อครับ เสือเหมือนเกย์เปล่าครับ” .. ชายหนุ่มถามตามตรง

“เฮ้ย .. เอ็งน่ะเหมือนเกย์ .. ไม่มีเค้าเลยว่ะพ่อว่า” ชำนาญชลบอก ... “ทำไมเหรอเสือ .. มีอะไรบอกพ่อไหม” ชำนาญชลตัดสินใจถามพ่อเสือ

“มีผู้หญิงคนหนึ่ง .. มาขอให้ผมไปสามีเธอ” .. ชายหนุ่มตัดสินใจบอกความจริงกับผู้เป็นบิดา .. พอชำนาญชลได้ยินก็ตกใจ เดี่ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวหรือ

“อะไรกัน .. มีผู้หญิงแบบนี้บนโลกด้วยเหรอ .. ระวังตัวหน่อยนะเสือ พ่อว่ามันแปลก ๆ ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนเขาจะมาพูดแบบนี้ .. ว่าแต่มันเกี่ยวอะไรกับเกย์”

“วันนี้ผมเข้าไปที่คลับมา .. ก็เลยเจอผู้หญิงคนนี้ .. แต่ความจริงมันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเจอเธอ .. ผมเคยเจอเธอมาแล้วสองครั้ง .. ครั้งแรกตั้งแต่ผมเป็นนักเรียนนายร้อย .. ครั้งที่สองที่ลานคนเมือง ..”

“ติดใจ .. ว่างั้น” ชำนาญชลหยั่งเชิงถาม

“ก็เกือบครับ ... ครั้งแรกที่เจอเธอน่าจะอายุแค่ เก้าขวบ สิบขวบ” .. นายเสือตอบพร้อมกับยิ้ม ๆ แบบเขิน ..

“แสดงว่าอายุก็ห่างกันหลายปีอยู่นะ .”

“ครับ ..” ชายหนุ่มตอบ

“ก็ลองดู .. อย่างที่แม่บอก ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ..คนที่ใช่อาจจะอยู่ใกล้ ๆ หรือมาเมื่อไหร่ก็ได้ .. ใช้ใจตัดสิน .. เพราะพ่อก็ใช้ใจ และความรู้สึกแรกเห็นเหมือนกันถึงได้มีวันนี้ .. มีลูก ๆ ไง แต่เสือ ต้องระวังตัวด้วยนะลูกพ่อเป็นห่วง .. มีอะไรบอกพ่อได้ทุกเรื่อง .. ” ชำนาญชลบอกกับลูกชาย

ภีษมะพอจะเข้าใจอะไรบ้างแล้วตอนนี้ .. ชายหนุ่มยกมือไหว้ขอบคุณบิดา .. ภีรษะรู้แล้วว่าเขาควรจะเดินเกมส์นี้อย่างไรต่อดี .. พอชำนาญชลออกมานอกห้องก็เจอกับโยทะกาที่ยืนอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องลูก

“น้องโย .. มีอะไรหรือเปล่า” .. ชำนาญชลภรรยา

“ลูกมีอะไรค่ะพี่ยักษ์” โยทะกาถาม

“เรื่องของหนุ่มโสด กับรักแรกพบ และพรหมลิขิตตั้งแต่มันมันเป็นหนุ่มกระทงโน้น .. ไปเล่ากันสองคนในห้องดีกว่านะจ๊ะ” .. ชำนาญชลไม่พูดเปล่าเดินตรงเข้าไปโอบเอวภรรยาไว้ก่อนจะพากันไปเดินที่ห้องนอนของตน

ด้านภีษมะที่ตอนนี้นั่งมองพระจันทร์อยู่บนเตียง .. คืนนี้พระจันทร์กลมโตสุกใสสกาว สว่างจ้า .. เหมือนหน้ายัยบุษบาเลยแฮะ “พรหมลิขิต” อย่างนั้นเหรอ ... น่าสนนะ .. ชายหนุ่มยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ก่อนจะล้มตัวลงนอน .. พรุ่งนี้เจอกันแม่บุษบาเอวกลม ต่อไปพ่อระเด่นภีษมะจะป่วนชีวิตแม่บุษบาให้สนุกเชียว ...

เช้าวันรุ่งขึ้นบุษบาโทรหาภีษมะแต่เช้า .. เพราะเป็นห่วงก๋งไชโยที่ป่วยอยู่ ... บุษบาจึงนัดให้ภีษมะมารออยู่หน้าศาลอาญา เพราะหล่อนจะต้องขับรถผ่านตรงนั้นพอดี พอถึงเวลานัดหมาย .. ภีษมะก็ต้องตัวเท่ห์มารอหญิงสาวแล้ว

“ขึ้นรถซิ .. ยืนเท่ห์เป็นเสาไฟฟ้าอยู่ได้ ..” บุษบาร้องถามทั้ง

“ผมขอขับรถแล้วกัน .. ผมจะได้มั่นใจว่าคุณไม่พาผมไปฆ่า .. ผู้ชายบอบบางอย่างผม .. มีคุณค่ามากนะคุณ” ..ชายหนุ่มตอบยียวน

“เรื่องมากนักนะนาย” ..บุษบาตอบเสียงรอดไรฟัน .. พอคนฟังได้ยินแบบนี้ก็นึกอยากเล่นตัว ..

“งั้นผมไม่ไป .. เงินแสนสำหรับผม .. แค่คืนเดียวผมก็หาได้ ..” คราวนี้บุษบาแทบอยากจะอะไรปาใส่หน้านายคนนี้นัก .. “กวนประสาท”

“มา ๆ อยากขับก็มา .. โธ่เอ้ย .. เรื่องมากจริง” หญิงสาวบอกเสียงเขียวพร้อม ๆ กับเปิดประตูแล้วเดินอ้อมมานั่งอีกฝั่งหนึ่ง .. ภีษมะก็พร้อมแล้วจึงได้ออกรถมุ่งหน้าไปแปดริ้ว .. ระหว่างทางบุษบาถามไถ่ว่านายภีษมะ ทำงานทำการอะไร .. แต่คำตอบที่ได้คือ

“ผมทำงานก็แล้วกัน . จะถามทำไม .. เอาไว้ประกอบการพิจารณาเลื่อนตำแหน่งจากสามีกำมะลอ เป็นสามีตัวจริงหรือไงครับคุณน้องหนู” ภีษมะหลิ้วตามองบุษบา พร้อม ๆ กับยิ้มมุมปาก ... ภาพที่เห็นตรงหน้ามันช่างจะยั่วโมโหบุษบาเหลือเกิน .. “ไอ้เสือใบเอ็งอย่าเผลอเชียว” ..

เกือบสิบโมง ภีษมะก็ขับรถมาถึงบ้านของบุษบา .. “ไร่ระเด่น” ชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ ตัว .. มีแต่ต้นดาหลากอสูงท่วมหัว .. บางกอก็มีดอกสีชมพูที่กำลังตูมเต่ง .. บางกอก็ดอกดาหลาก็กำลังคลี่กลีบกระจาย ..

“เอ๊า .. มองอะไรละคะ .. เข้าไปในบ้านกัน เสร็จธุระเดี่ยวฉันจะพาไปส่งที่ขนส่ง” ... บุษบาตอบ .. แต่เดี่ยวพอเสร็จจะพาไปส่งที่ขนส่งเหรอ ... หมดประโยชน์แล้วเขี่ยทิ้งเลยนะแม่บุษบา

“นี่คุณน้องหนู .. ผมมายังไงก็ขอให้กลับแบบนั้นเถอะครับ ..” ภีษมะถามกลับพร้อมทำท่าทางยียวน ก่อนจะเดินเข้าไปโอบเอวแม่บุษบา .. ทำเอาหญิงสาวถอยกรูด ..

“นี่นาย .. อย่ามารุ่มร่ามกับฉันน่ะ” .. หญิงสาวบอกเสียงดุ

“อ้าว ก็ไหนให้เป็นสามี .. มันก็ต้องแนบเนียนกันหน่อยซิครับ .. จะให้ยืนห่างกันเป็นวา เป็นศอก เขาจะเรียกผัวเมียได้ไงคุณ .. ท่าทางยังไม่เป็นเมียใคร ..” ชายหนุ่มตอบพร้อมส่งยิ้มยียวน

“ไอ้เสือใบ .. อย่าพูดมากไปมากกว่านี้ ไม่งั้นนายได้เป็นปุ๋ยอยู่ที่นี่แน่” ..

“กลัวมากเลย แม่คุณ .. ไอ้ท่าทางแบบนี้เห็นมาเยอะ ..” ภีษมะเดินย่างสามขุมเข้าไปใกล้ ก่อนคว้าข้อมือกุมไว้และกระชายร่างอวบให้เข้ามาก่อน แล้วก้มลงกระซิบเบา ๆ แต่คนฟังกลับซ่านไปถึงข้างไน .. “จูบเมื่อคืน มันแค่เริ่มต้นบุษบา” ชายหนุ่มปล่อยร่างของหญิงสาว ก่อนจะยิ้มหวาน ๆ แถมให้ .. “นำทางซิครับ” .. บุษบาตอนนี้ได้ยืนขบเขี่ยวเคี้ยวฟัน อย่างแสนแค้น

หญิงสาวพาภีษมะเข้าไปยังบ้านไม้หลังใหญ่ .. น้าสายที่กำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ .. พอเห็นบุษบาเดินเข้ามาในบ้าน พร้อม ๆ กับมีชายหนุ่ม หน้าตาหล่อเหลา คมคาย ตาคมเข้ม ถึงกับอ้าปากหวอ ..

“คุณน้องหนู ...” น้าสายอุทานลั่น ไม้กวาดที่ถือมันร่วงลงพื้น ..

“อ้าว น้าสาย .. น้องหนูกลับมาแล้วค่ะ .. ก๋งหลับอยู่เปล่าค่ะ ..” หญิงสาวถาม .. ก่อนหันไปมองภีษมะ แล้วก็หันกลับมายิ้มหวาน ๆ ให้กับน้าสายที่ตอนนี้ยืนช็อคไปแล้ว

“ลืมแนะนำ .. แฟนของน้องหนูเองค่ะ .. พี่เสือขา .. นี่น้าสายค่ะ เป็นแม่บ้านของไร่ระเด่น เป็นคนเก่าคนแก่ของที่นี่เลยนะคะ” .. หญิงสาวพูดเสียงหวาน .. มันคนละโหมดกับเมื่อครู่เลย

ชายหนุ่มยกมือไหว้น้าสายอย่างนอบน้อม .. “สวัสดีคะ ผมภีษมะ เรียกผมเสือก็ได้ครับ” .. ชายหนุ่มบอกพร้อม ๆ กับส่งยิ้มเอื้ออารีให้ .. แต่ทำเอาหัวใจคนแก่เกือบวาย .. ไอ้หล่อน่ะมันแน่นอน .. แต่ว่าคุณน้องหนูนี้ซิไปคว้ามาจากไหน
“ไหว้ .. ไหว้พระเถอะค่ะ..” น้าสายตอบแบบเสียงขาดช่วง ขาดตอน ก่อนจะคว้ายาดมมาสูดเข้าเต็มปอด หลอดเดียวคงไม่พอแล้วตอนนี้ .. ต้องหาแบบหลอดคู่ทิ่มเข้าไปทั้งสองรูจมูกถึงจะดี ..

“น้าสาย .. น้องหนูเข้าไปก๋งก่อนนะคะ” .. หญิงสาวบอกก่อนจะเดินนำนายเสือเข้าไปภายในบ้าน .. ระหว่างที่เดินภีษมะก็นึกอยากแกล้งแม่บุษบาเอวกลมขึ้น .. ชายหนุ่มเดินเข้าไปประชิดร่างบุษบาก่อนจะโอบเอวเอามาแนบชิดสีข้างตน ..

“ให้มันเนียนหน่อยที่รักจ๋า ..” พอบุษบาได้ยินก็เหมือนไฟโดนสาดด้วยน้ำมัน หญิงสาวหยุดเดิน ส่งยิ้มหวานละมุนให้ชายหนุ่ม บุษบาจ้องสายตาคมเข้มคู่นั้น .. ชายหนุ่มก็สบตากลมโตนั้นแข่งขัน ... แต่แล้ว

“โอ๊ย ..” ภีรษะกระโดดเหย่ง .. ยกเท้าร้องโอดโอย สองมือกุมหัวแม่โป้งแน่น ... บุษบายิ้มร้ายแถมทำทางสงสารอย่างจับใจ .. ก็ไม่ให้พ่อเสือร้องได้ไง .. โดนแม่บุษบาเหยียบฝ่าเท้าแบบรวดเร็ว .. พูดง่าย ๆ โดนกระถืบฝ่าเท้าอย่างแรง .
.
“เจ็บไหมค่ะที่รัก .. ขอโทษนะคะ พักนี้แข้งขาน้องหนูเป็นอะไรไม่รู้ .. กระตุกอยู่เรื่อยเลย ..” บุษบาพูดลอยหน้าลอยตา น้ำเสียงกวนประสาทสุด ๆ ก่อนจะเดินนำหน้าไปสองสามก้าว ..แล้วก็หันมาพูดกับภีษมะ.. “นี่เดินให้มันเร็ว ๆ หน่อยย่ะ” ... ภีษมะจำต้องเดินตามแม่บุษบาไปพร้อม ๆ กับความคิดว่าถ้าเสร็จจากพบผู้ใหญ่เมื่อไหร่ .. เจ็บนี้โดนเอาคืนร้อยเท่าแม่บุษบา

ภายในห้องของก๋ง .. ที่ตอนนี้รู้แล้วว่าแม่หลานสาวไปจัดการหาชายหนุ่มมาได้เรียบร้อย .. ตัวเขาก็เตรียมพร้อมแสดงบทบาทผู้ป่วยทันทีที่ประตูห้องถูกเปิด

“ก๋งขา .. น้องหนูกลับมาแล้วค่ะ ... ก๋งเป็นยังไงบ้างค่ะ ..” หญิงสาวเดินตรงลิ่วเข้าไปในใกล้เตียงทันที ก๋งค่อย ๆ ลืมตามองใบหน้านวลที่ตอนนี้ซบอยู่มือเหี่ยวย่น

“อาน้องหนู ... เหรอ ... ก๋งไม่ไหว .. แน่ ๆ แล้ว .. ทรมานเหลือเกิน” .. ก๋งไชโยพูดแบบนี้ทำเอาหัวใจของบุษบาห่อเหี่ยว .. น้ำตามันพาลไหลลงมาโดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว ..

“ก๋งขา .. วันนี้น้องหนูพาแฟนมาด้วย .. เขาชื่อพี่เสือค่ะ” .. หญิงสาวบอกก่อนจะหันไปบอกกับภีษมะ .. จังหวะที่หันไป .. น้ำตาที่คลอมันไหลร่วงลงมา ... ภีษมะที่เห็นภาพบุษบาร้องไห้ก็ตกใจ .. ชายหนุ่มค่อย ๆ คลานเข้าไปใกล้ ก่อนจะยกมือไหว้ชายชราที่นอนซมอยู่บนเตียง ..

“สวัสดีครับ ผมภีษมะ” ชายหนุ่มบอกด้วยเสียงเข้ม แต่มีความยำเกรงในความมากอาวุโส .. สายตาที่ฝ้าฟาง พยายามมองใบหน้าคมคายนั้น ..

“อาน้องหนูเอ้ย .. ลื้อออกไปรอข้างนอกก่อนไป .. ก๋งมีเรื่องอยากคุยกับแฟนลื้อสักหน่อย ..” .. คราวนี้ทำเอาบุษบาอึ้งกิมกี่ .. “ตายละวา”

“แต่ว่า ..” บุษบาทำท่าอิดออดไม่อยากจะออกจากห้อง .. ก๋งไชโยก็ร้องโอดโอยปานจะขาดใจ .. จนสุดท้ายหญิงสาวก็ต้องเดินออกจากห้องไปอย่างจนใจ

“ไอ้หนุ่มล็อคประตูที” ... ก๋งไชโยสั่งภีษมะ



มาลัยห่วงรัก
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ต.ค. 2554, 20:22:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ต.ค. 2554, 20:22:48 น.

จำนวนการเข้าชม : 1929





<< ทางออกของคนไร้แฟน   ลับ..ลวง.. พราง >>
กานต์นวีร์ 18 ต.ค. 2554, 15:48:42 น.
ก๋งต้องซักฟอกนายเสือจนขาววิ๊งแน่ๆเลย


mix 18 ต.ค. 2554, 17:11:27 น.
รอ่านต่อจ้าห่วงรัก


มาลัยห่วงรัก 18 ต.ค. 2554, 19:54:26 น.
สวัสดีค่ะคุณกานต์นวีร์ .. คุณ mix วันนี้มาโพสให้อีกสองตอนนะคะ .. ฟอกขาววิ๊งไหม .. มาติดตามกันต่อเลยนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account