มนต์เสน่หา
เมื่อโดนบังคับให้หาผู้สืบทอดและดูแลไร่ระเด่น บุษบา สาวน้อย จำใจต้องหาชายผู้นั้นเพื่อให้ก๋งของเธอสบายใจ แล้วฟ้าก็ส่งนายทหารหนุ่มน่ารักมาให้ พร้อมกับความเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเกย์ ..
Tags: ทหาร ตบจูบ น่ารัก โรแมนติก
ตอน: ทีใคร .. ทีมัน
บทที่ 7
ทีใคร .. ทีมัน
เช้าวันใหม่สำหรับภีษมะ .. ชายหนุ่มตื่นแต่เช้าแล้วรีบออกจากบ้านมุ่งหน้าไปแปดริ้วตั้งแต่ไอ้โต้งยังไม่โก้งคอขัน .. ตอนนี้ในใจภีษมะมีแผนเด็ดเอาไว้ปราบแม่บุษบาเอวกลมแล้ว .. แต่ก่อนลงปราบต้องขออนุญาตก๋งไชโยเสียก่อน .. เพราะมันต้องถึงเนื้อ ถึงตัวกันหน่อย
เจ็ดโมงกว่าภีษมะขับรถมาถึง “ไร่ระเด่น” .. ชายหนุ่มเดินตรงเข้าไปในภายในบ้าน .. ภีษมะพยายามมองหาแม่บุษบาเอวกลมว่าตรงไหน .. แต่ไม่เจอตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน ..
“อ้าวคุณเสือ .. มาหาคุณน้องหนูเหรอค่ะ” .. น้าสายแม่บ้านของไร่ระเด่นทักทายชายหนุ่ม .. ภีษมะก็ยกมือไหว้ ..น้าสายก็ยกมือรับไหว้
“ครับ .. ว่าจะพาคุณน้องหนูไปเที่ยว .. ก็เลยจะมาขออนุญาตจากก๋งเสียก่อนนะครับ .. ว่าแต่คุณน้องหนูอยู่ไหนเหรอครับ .. ยังไม่เห็นเลย”
“คงรดน้ำต้นดาหลาอยู่ในไร่นะคะ ..”
“ครับ .. ยังไงผมขออนุญาตไปผมก๋งก่อนนะครับ” ..ภีษมะเดินผ่านน้าสายไป ด้วยกิริยาค้อมตัวแล้วเดินผ่านไป .. น้าสายถึงกับชมในใจ .. เรียบร้อยสุภาพจัง .. แต่จะเอาคุณน้องหนูอยู่เหรอ
“ก๋งครับ .. ผมเสือขออนุญาตเข้าไปหน่อยนะครับ” .. ภีษมะเคาะประตู พร้อม ๆ ร้องบอก
“อาเสือ .. มาซิเข้ามา” .. พอได้รับอนุญาตชายหนุ่มจึงเปิดประตูเข้าไป ก่อนจะยกมือไหว้ชายชราที่นั่งอยู่บนโต๊ะ .. “มาแต่เช้าเลย อาเสือ” ก๋งไชโยทักทาย
“ครับ .. วันนี้ผมจะพาน้องหนูไปเที่ยว เลยมาขออนุญาตก่อนนะครับ ..”
“เอาซิ .. ก๋งอนุญาต”
“แต่ .. ว่าผมคงต้องถึงเนื้อ ถึงตัว ของน้องหนูหน่อยนะครับ .. ผมขออนุญาตตรงนี้ ผมไม่อยากทำอะไรที่เป็นการไม่ให้เกียรติกับน้องหนูเขา .. เพราะยังไงน้องหนูก็มีก๋งเป็นผู้ปกครอง” ... ชายชราพอฟังว่า นายเสือขออนุญาตถึงเนื้อ ถึงตัวหลานสาวสุดที่รักก็หัวเราะออกมาดังลั่นห้อง
“อาเสือ ผู้ชายอย่างลื้อมีเหลือบนโลกด้วยเหรอ .. ดีถ้าลื้อกล้าขอ ก๋งก็กล้าให้ ..” ก๋งไชโยบอกก่อนจะยกถ้วนน้ำชาขึ้นอื่มแบบหมดถ้วย
“ครับ .. ผมจะทำให้บุษบาเป็นแมวน้อยน่ารักให้ได้ ..” ชายหนุ่มบอกก่อนจะขอตัวออกไปตามหาแม่บุษบาเอวกลมในไร่.. จังหวะที่เดินออกไปนั้นเอง ภีษมะก็เจอกับน้าสาย .. น้าสายก็เลยกระซิบบอกว่าตอนนี้บุษบาอยู่ที่แปลงดาหลาสีชมพู .. กำลังรดน้ำ .. พร้อม ๆ กับบอกทางให้เสร็จสรรพ
ภีษมะเดินแทรกตัวตามกอดาหลาไปเรื่อย ๆ เสียงเครื่องสูบดังกระชั้นเข้ามาเรื่อย ๆ สายน้ำจากสายยางที่สาดรดต่ำ ๆ ร่างอวบกำลังรดน้ำดาหลา ..
“มีอะไรให้พี่เสือไหมครับ .. น้องหนู” .. ภีษมะเปิดฉากทักทายหญิงสาวทันที .. พอบุษบาได้ยินคนร้องทักก็หันหลัง ควับมาดู แต่พอเห็นเป็นภีษมะ บุษบาก็ได้ยิ้มเจือ ๆ ให้ เพราะรู้ตัวว่าก่อคดีไว้เมื่อวาน
“ไม่มี .. มาแต่เช้ามีอะไรค่ะ” ..
“อ้าว .. ก็ให้เริ่มงานทันทีไม่ใช่เหรอ พี่ก็มาทำงานตามปกติไง ..” .. ชายหนุ่มแทรกตัวตามกอดาหลาเข้าไปเพื่อจะเข้าไปหาบุษบาที่อยู่ห่างออกไป ..
“มาพี่เสือช่วย ..” ภีษมะแย่งสายยางมาจากมือของบุษบา .. “เมื่อวานขอบใจมากนะ อุตสาห์ มีของแถมติดเสื้อไปให้พี่ด้วย” .. นายเสือบอกแต่ก็ไม่ได้มองหน้าบุษบา .. ตอนนี้บุษบาชักรู้สึกได้ถึงรังสีอัมมหิตที่แผดจ้าอยู่รอบ ๆ ตัวขอบภีษมะ .. เมื่อเห็นว่าท่าไม่ดี บุษบาเลือกที่จะเดินหนีดีกว่า .. แต่พอตั้งท่าเหมือนพระเจ้าไม่เข้าข้าง .. พอก้าวขา .ขาเจ้ากรรมมันก็สะดุดกับต้นหมากที่วางพาดไว้ริมท้องล่อง .. ทำให้บุษบาหน้าคว่ำ
“อ้าว ... น้องหนู ..” ภีษมะตกใจทิ้งสาย รีบเข้าไปประคองร่างอวบของบุษบา แต่พอเงยหน้าขึ้นมา .. ภีษมะก็หัวเราะก๊ากดังลั่น .. “อยากพอกหน้าทำไมไม่อยากพี่ ..” ชายหนุ่มว่า .. บุษบาก็พอจะรู้ตัวอย่าหรอก รีบเอาสองมือปาดหน้าเอาขี้ดินที่ตอนนี้เต็มหน้าเจ้าหล่อนออก .. แต่ก็คงลืมไปมั้งว่า สองฝ่ามือก็เต็มไปด้วยดินเหมือนกัน ...
“เอา .. เอาเข้าไป .. มานี่มา เดี่ยวพี่เช็ดให้” .. ภีษมะบอกก่อนจะใช้สองมือใหญ่ ค่อย ๆ ปาดดินที่เลอะใบหน้าสีน้ำผึ้งนวลออก .. บุษบาก็เธอก็ตกใจ .. แต่ก็เขิน และอายไม่ใช่น้อย .. มาสะดุดอีกตรงหน้าเสือใบอีก
“ขอบคุณค่ะ น้องหนูไม่เป็นอะไรหรอก ..” หญิงสาวบอก แล้วก็พยายามจะลุก .. พ่อเสือหัวไวก็นึกออกว่าจะแกล้งแม่บุษบาเอวกลมยังไง ..
“มาพี่เสือช่วย” ภีษมะส่งมือให้หญิงสาว .. บุษบาก็พาซื่อลืมสนิทว่าก่อคดีไว้ .. บุษบาจับมือของภีษมะแน่น .. พอชายหนุ่มรั้งร่างของบุษบาให้ยืนขึ้นได้ แทนที่จะปล่อยกลับหยิบสายยางขึ้นมาทำเหมือนจะรดน้ำต้นดาหลาต่อ .. บุษบาก็ไม่คิดอะไรก็ตั้งใจว่าจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อ แต่ทว่า เธอคิดผิด ... นายเสือไม่ได้รดน้ำดาหลา แต่หันมารดแม่บุษบาเสียเปียกชุ่ม
“เฮ้ย .. นี่ ..หยุดน่ะ” .. บุษบาพยายามร้องบอกให้ภีษมะหยุดฉีดน้ำใส่เธอซะที แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล .. ยิ่งเธอร้อง ภีษมะยิ่งรดใหญ่ .. “นายเห็นฉันเป็นอะไรฮ่ะ”
“อ้าว .. ก็เห็นเป็นเด็กไง .. นึกว่ารดน้ำแล้วจะโตขึ้นบ้างก็เลยลองดู” ภีษมะพูดพร้อมกับยักคิ้วแถมอีกที ..
“เอาสมองส่วนไหนคิดฮ่ะ ..” บุษบาบอกด้วยน้ำเสียงโมโหสุดขีด .. แต่ว่าภีษมะก็ไม่ตอบ .. ได้แต่มองร่างอวบที่ตอนนี้เสื้อผ้ามันแนบเนื้อ .. อกเป็นอก เอวเป็นเอว จริง ๆ แม่คุณ
“อึ๋มจัง” .. ภีษมะพูดขึ้นลอย ๆ แต่คนฟังอย่างบุษบาถึงกับสะดุ้ง เพราะลืมตัวว่าเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าบาง ๆ พอโดนน้ำมันก็แนบเนื้อจนมองทะลุไปถึงข้างใน ..
“ไอ้บ้า .. ไอ้เสือใบ .. มองผู้หญิงแล้วมีอารมณ์ด้วยเหรอนายน่ะ” บุษบาตวาด
“อะไรกันครับ คุณน้องหนู เมื่อวานยังเรียกพี่เสืออยู่เลย .. อารมณ์ไม่คงที่แบบนี้ใกล้วัยทองหรือเปล่าจ๊ะ” .. ภีษมะไม่พูดเปล่า ก็แม่บุษบาเล่นพูดจาไร้หางเสียงแบบนี้มันก็ต้องสั่งสอนกันหน่อย ..
“พูดดี ๆ กับเขาเป็นไหมครับ คุณน้องหนู” .. ชายหนุ่มเดินย่างสาวขุม โอบตวัดรัดร่างอวบเข้ามาแนบชิด จนหายใจรดกัน
“ก็พูดแบบนี้มาตั้งนานแล้ว .. ปล่อยน้องหนูนะ .. จะทำอะไร .. นายลืมสัญญาเหรอ” บุษบาดิ้นร้นสุดชีวิต .. จนกระดุมสองเม็ดบนมันหลุดออกจากกันเนินเนื้อสีน้ำผึ้ง มันผุดผาดลอยอยู่ตรงหน้าภีษมะ จนชายหนุ่มต้องก้มลงมอง ..
“ว๊าว .. ไม่ซ่อนรูปอย่างที่คิดนะ ..” ชายหนุ่มบอก สองมือใหญ่รั้งร่างเขามาแนบชิด ภีษมะก้มหน้าเหมือนจะซุกเนินอกนั้น .. แต่บุษบาก็ขื่นตัวเต็มกำลัง .. “เอาซิ ถ้าคิดว่าจะชนะพี่เสือก็ลองดู” คำพูดของภีษมะเหมือนหนึ่งคำท้าทายอันร้ายกาจ ..บุษบาก็ก็ใช่ว่าจะยอมใครที่ไหน
“เอาซิ .. ถ้านายจับฉันได้ .. ฉันจะเรียกนายว่าพี่เสือ .. แล้วก็จะยอมทุกอย่างเลยด้วย” ...
“ได้ ..” ภีษมะตอบแค่นั้น ก่อนจะปล่อยร่างอวบ .. ชายหนุ่มคิดในใจ “วันนี้โชคดีแต่เช้า .. ได้เคี้ยวเนื้อหนูแต่เป็นอาหารเช้า .. หนูวิ่งเข้าปากเสือแท้ ๆ” ... พอภีษมะปล่อยร่างอวบ บุษบาก็วิ่งซอกแซกไปตามกอดาหลาด้วยความชำนาญ .. แต่ก็คงลืมไม่รู้ว่า .พ่อเสือภีษมะก็ไอ้หนุ่มลูกทุ่งบ้านนา .. เรื่องย่ำโคลนถนัดนัก ..
ยิ่งบุษบายิ่งวิ่งหน้าดินที่ยิ่งติดตามเท้า ทำให้ก้าวแต่ละก้าวชักจะหนัก .. ตัวภีษมะก็ไม่รู้สึกสาอะไร .. เพราะตัวเขาก็ทำนาเป็นมาตั้งแต่ เด็ก ๆ .. เรื่องลุยโคลนเรื่องเล็ก .. พอบุษบาพอหันหลังไปเห็นว่าภีษมะวิ่งเข้ามาใกล้ บุษบาก็แทบจะติดเทอร์โบว์พันแรงม้าหนี .. แต่ว่าพอทำท่าจะวิ่งหนีแบบรวดเร็ว ชายเสื้อมันดันไปเกี่ยวกับกิ่งดาหลาที่เพิ่งตัดไป ..
“แคว๊ก ..” เสียงเสื้อขาด ตัวบุษบาเองก็คงจะรู้ชะตาแล้วว่าเสื้อขาด แต่มันขาดขนาดไหน .. เธอก็ไม่สนใจ บุษบารีบแกะเสื้อที่เกี่ยวอยู่กับกิ่งดาหลา เมื่อไม้สั่น .ภีษมะก็วิ่งซิกแซกซอกเลอะช่องเล็ก ช่องน้อยเข้ามาใกล้ .. บุษบาก็แทบจะขุดรากไอ้ก้านดาหลานั้นให้มันรู้แล้วรู้รอด ตายแล้ว .. เสือใบเข้ามาใกล้แล้ว ...
“แหมม จะไปไหนจ๊ะคุณน้องหนู .. หนีพี่เสือไม่พ้นหรอกจ๊ะ” ... ภีษมะค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ อย่างช้า ๆ บุษบาที่แกะเสื้อมันก็ไม่หลุดสักที มันเกี่ยวอะไรหนักหนาว่ะ ... แต่เหมือนสวรรค์เป็นใจในที่สุดบุษบาก็แกะเสื้อออกได้ .. หลังจากนั้นก็วิ่งต่อไป แต่วิ่งได้ไม่เท่าไหร่ .. ความรู้สึกแปลก ๆ มันเรียกสติของหญิงสาวให้หยุด...
บุษบาหยุดมองซ้าย มองขวา ไม่เห็นภีษมะก็นึกดีใจว่าคงหลงอยู่ในกอดาหลานั้นแหละ .. “ดีสม” .. หญิงสาวนึกในใจ .. ลมเย็นที่แทรกผ่านเนื้อผ้า ต้องผิวเนื้อนวลสีน้ำผึ้ง ทำให้หญิงสาวต้องหยุดดูว่าเสื้อมันขาดถึงไหน .. บุษบาเอื้อมมือจับชายเสื้อข้างหลัง ...
“ขาดยาวขนาดนี้เลยเหรอ” ... จากชายเสื้อสูงขึ้นไปจนถึงเกือบกลางหลังระหว่างที่สำรวจความเสียหายของเสื้อผ้า .. ภีษมะก็ค่อย ๆ เดินอ้อมโดยเลาะริมท้องร่องอ้อมต้นหมากเบา ๆ โดยที่บุษบาไม่รู้ตัวเลยว่า .. กำลังจะโดนพ่อเสือขย้ำอยู่แล้ว ...
ด้วยความกังวลเรื่องเสื้อ ทำให้บุษบาลืมระวังตัว และลืมเรื่องภีษมะเพราะว่าไม่เห็นแม้แต่เงา คงคิดว่าหลงอยู่ในดง ดาหลาเรียบร้อย.. แต่พ่อเสือภีษมะนั้นพอลอบมองเห็นเหยื่อน้อย..ตัวเขาก็มองอย่าลืมตัว .. โดยเฉพาะนวลเนื้อสีน้ำผึ้งละเอียด .. ภีษมะยิ้มร้ายมุมปาก .. คำพูดของยุธิฐิระเมื่อคืนที่พูดกลับลอยวนอยู่ในสมอง .. “ถ้ายั่วนักก็ปล้ำซะ” ..
“กรี๊ด ..” บุษบาร้องเสียงหลง .. ก็พ่อเสือภีษมะตะบบเจ้าหล่อนจากข้างหลัง ..
“ไอ้เสือใบ .. นายนี้มัน” .. บุษบาร้องลั่น ทั้งดิ้น ทั้งร้อง แต่ภีษมะก็เอามือใหญ่โอบเอวกลมกลึง .. มือใหญ่ก็ปิดปากไว้ .. แต่แม่เสือสาวก็ยังไม่หยุดพยศ ..
บุษบาเมื่อโดนโอบเอว .. ปิดปากแต่ก็ยังมีฟันนี้หวา .. หญิงสาวพยายามงับฝามือของภีษมะ .. สองแขนก็ทั้งผลัก ทั้งดัน ..
“ป่อย .ป่อย..” .. เสียงอู้อี้ดังไม่ขาด .. แต่ก็ไม่ได้ทำภีษมะส่งสารแม่บุษบาเอวกลมซะเลย .. ตรงข้ามยังดิ้น ก็เหมือนยิ่งยั่ว .. เอาซิ .. ลองดู ..
“เป็นหมาเหรอแม่คุณ .. ไล่งับอยู่ได้” .. ชายหนุ่มบอกพร้อม ๆ กับลากร่างอวบไปยังต้นมะปรางใหญ่ ที่แผ่กิ่งก้านสาขาคลุมครึม ร่างใหญ่ผลักร่างอวบให้ชิดกับลำต้น ..ก่อนจะล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกางเกง ..
“เฮ้ย ...นายจะทำอะไร .. ปล่อยนะ” .. คราวนี้แม่บุษบาโดนเอาคืนอย่างสาสมแน่ ก็ภีษมะเล่นมีตัวช่วยเป็นเชือกไนล่อนเส้นใหญ่ .. ชายหนุ่มแนบชิดร่างอวบอย่างสนิทแนบ .. ตัวเขานะไม่ค่อยเท่าไหร่เพราะรู้ว่ากำลังจะแกล้งแม่บุษบาเอวกลม .. แต่บุษบานี้ซิ .. สงสัยคงยังไม่เคย .. หน้าแดงไปถึงหู .. ภีษมะพอเห็นว่าบุษบาหน้าแดงไปถึงหูก็นึกอยากแกล้ง .. ใบหน้าคมคาย ..คอย ๆ ซุกลงกับซอกคอละมุน ก่อนจะค่อย ๆ ลากลิ้นสากระคายสูงขึ้น .. จนถึงติ่งหู .. ภีษมะขบเม้มที่ติ่งหูเบา ๆ ก่อนจะไล้ลากกลับมาที่เดิมอย่างเชื่องช้า ... บุษบาทั้งตกใจ .. ทั้งสยิว .. ไม่มีเสียงออกมาจากปากสักคำ .. ได้แต่ยืนตัวแข็ง .. ปล่อยให้ภีษมะละเลงลิ้นเล่น .. มือไม้มันเหมือนจะหมดแรง .. แขนขาอ่อน .. ขนลุกซู่ .. ทำไมร่างกายมันถึงเป็นแบบนี้ ...
“เป็นไงจ๊ะ ที่รัก ...” ภีษมะผละจากซอกคอละมุน เพื่อหวังจะสบตากับบุษบา .. แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะสาวเจ้าเล่นหลับตาปี๋ .. หน้าแดงร้อนผ่าว .. ขนแขนมันสแตนอัพ .. ภีษมะแทบอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ แต่ตอนนี้มันอยู่โหมดอีโรติก ไม่ใช้คอมมาดี้ นี่นา ... เอ๊ะหรือไม่ใช่ ... “หรือว่าที่รักชอบจ๊ะ .. แปลก ๆ แบบนี้ .. พี่เสือก็ชอบ ไม่นึกว่าน้องหนูจะชอบด้วย ..” ภีษมะไม่พูดเปล่า .. กลับลากสองมือไล้เรือนกาย ... ตั้งแต่แก้มนวล สองแขนกลมกลึง .. จนกระทั่งมาถึงหน้าอกสวยชิดที่กระดุมหลุด ... ความจริงเขาก็อยากสัมผัสอยู่หรอก .. แต่อย่าเพิ่งเลย .. “เดี่ยวหนูตื่น” ...
“ปล่อยน้องหนูนะคะ” .. คราวนี้บุษบาถึงกับเสียงอ่อนเสียงหวาน .. ก็สู้ไม่ได้นี้นา ... “แก้แค้นสิบปีไม่สาย” ..
“ไหนครับ ใครบอกพี่เสือ ถ้าจับได้จะเรียกว่าพี่เสือ .. แล้วยอมทุกอย่าง” .. ภีษมะถอยออกมาร่างอวบที่โดนถูกมัดติดอยู่กับต้นมะปราง ... สวยเหลือเกิน .. เรือนร่างอวบเย้ายวน .. สะโพกกลมกลึง .. แบบนี้แหละสเป็คของพ่อเสือเลย ..
“น้องหนูพูด ..” หญิงสาวตอบเพราะคิดแล้ว ขื่นดันทุรังมีเรื่องกับภีษมะต่อ มีหวังได้หมดตัวล่อนจ้อนอยู่ตรงนี้แน่ ..
“ดี .. การยอมรับในสิ่งที่ตนพูดเป็นเรื่องที่ดีนะครับ .. งั้นพูดซิ .. พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษ”
“พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษค่ะ” .. บุษบาพูดแบบกัดฟัน .. ก้มหน้าต่ำไม่มองหน้าภีษมะ ..
“อะไรกัน .. ขอโทษคนอื่น .. เขาต้องสบตาคน ๆ คนนั้นด้วย .. มารยาทสากลเลยนะครับ” ภีษมะยังไม่เลิกยั่ว .. สุดท้ายเพื่อให้หลุดจากพันธนาการ .. บุษบาสูดลมหายใจเต็มปอด เงยหน้าเชิด สบตานิ่ง ..
“พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษค่ะ” .. คราวนี้พอสบตากับภีษมะ .. บุษบากลับหน้าแดงซ่าน .. ร้อนผ่าวยิ่งยวด .. เป็นอะไรกันแน่ ทำไมต้องขนลุกทุกทีเวลาสบตากับภีษมะ ..
ชายหนุ่มพอได้รับคำขอโทษ ก็เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะค่อย ๆ แกะเชือกออก .. แม่บุษบากก็ปากไว้ พึมพัมเบา ๆ แต่ภีษมะกลับได้ยินชัดเจน .. “ได้หน้าแล้วลืมหลัง” ภีษมะลอบยิ้ม ...
“ยังไม่เข็ดใช่ไหมน้องหนู” .. ชายหนุ่มปล่อยเชือกได้ .. บุษบาก็แทบจะควบฝีเท้าม้า ..วิ่งหนีแต่ก็ไม่ทันพ่อคนตัวโต ที่โอบคว้าทีเดียว หญิงสาวก็หน้าคะมำลงกับพื้น ..
“โอ๊ย ..” ใบหน้านวลทิ่มลงกับพื้นอย่างแรง .. ภีษมะก็สะใจไม่น้อย .. แต่ก็นึกสงสาร .. ดูสารรูปตอนนี้ .. มันช่างน่าตลกเหลือเกิน .. เนื้อตัวเลอะดิน เสื้อขาด .. แล้วยังจะทำปากดี .. ทั้งที่สะบักสะบอมขนาดนั้น ..
“ไงจ๊ะ ..” ภีษมะชันเข่ามองบุษบา ...
“ไอ้เสือใบบ้า .. ไอ้พวกได้หน้าลืมหลัง .” .. คราวนี้บุษบาโมโหของจริง ก็ตั้งแต่เกิดมายังไงมีใครกล้าทำแบบนี้กลับเธอ .. ส่วนภีษมะไม่ต้องพูดถึง .. สอนนักเรียนมาหลายปี .. เคสนี้ถือเป็นเคสปราบเซียน เอาซิ .. นายเสือยิ้มร้าย ..
“เมื่อกี้พูดอะไร บุษบา” ..ภีษมะทำเสียงเข้มจริงจัง
“เสือใบบ้า .. ไอ้พวกได้หน้าลืมหลัง” .. บุษบาก็ตอบกลับชัดถ้อยชัดคำ ..
“ดี ..” ภีษมะพูดรอดไรฟัน .. สองมือใหญ่ผลักร่างอวบให้นอนลงกับพื้น บุษบาก็ตกใจสุดขีด พยามยามจะร้อง . แต่ภีษมะก็ขึ้นคล่อมร่างอวบ ก่อนจะทาบทับร่างอวบอิ่มนั้น .. อย่างถือสิทธิ์ ... บุษบาพยายามจะดิ้นให้พ้นการรุกราน .. แต่ภีษมะก็ใช้ขาใหญ่เกี่ยวกระหวัด ขาของบุษบาไว้ .. หญิงสาวจึงไปไหนไม่พ้น
“ชอบท้าทาย .. พูดอะไรไม่คิด .. รู้ไหม ไอ้พวกได้หน้าลืมหลังน่ะมันคืออะไร ...” ภีษมะถาม ร่างอวบนั้นก็ดิ้นคลุก ๆ อยู่ใต้ร่างใหญ่ไม่หยุด “ถ้าไม่รู้ ก็อย่าพูด .. ถ้าไม่อยากเป็นข้างหน้า .. ก็อย่าท้าทาย” ภีษมะบอก
“พูดเหมือนเคย ..” บุษบาสวนกลับทันควันด้วยความโมโห
“ลองไหมล่ะ ..” ภีษมะยิ้มมุมปาก ..
“นายทำไม่เป็นหรอก นายเสือใบ” .. บุษบาท้าทายไม่เลิก ..
“พนันกันไหม” ..
“ได้ ..” บุษบาพูดโดยไม่คิดเลยว่า หลงเข้าไปอยู่ในปากเสือครึ่งตัวแล้ว ...
ภีษมะยิ้มร้ายมุมปาก ใบหน้าคมเข้าซุกซอกคอละมุนเบา ๆ ปลายจมูกคมสันไล่ลามลงเรื่อยมาจนถึงบ่า กระดุมที่หลุดเผยให้เห็นไหล่เนียนสีน้ำผึ้งสะดุดตา .. โดยเฉพาะเนินอกที่ยั่วกระเซ้า ราวบัวปริมน้ำ .. คราวนี้ภีษมะไม่อยากไปซนที่ไหนแล้ว .. เป้าหมายที่แท้จริง .. มันอยู่ตรงนี้แหละ ... จมูกคมสันค่อยสูดกลิ่นเนินเนื้อแผ่วเบา .. แต่บุษบากลับแทบละลายกลายเป็นไอ .. จากที่ดิ้นร้นขัดขื่น .. กลับนิ่งสนิท
.. แต่นั้นยังไม่ใช่สิ่งที่ภีษมะต้องการ .. ชายหนุ่มพอเห็นบางอวบมีทีท่าอ่อนลง .. กลับขยับตัวให้ใบหน้าคมเข้ม แนบชิดกับดวงหน้าสีน้ำผึ้ง .. “เป็นไง ..” ชายหนุ่มถามเบา ๆ แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับของบุษบา ..
ชายหนุ่มเลือกที่จะดูดดื่มกับริมฝีปากละมุมนั้นอีกครา .. แต่คราวนี้มันมิใช่แค่นั้น .. มือใหญ่กลับลูบไล้ เพื่อเร้าอามรณ์หวามของบุษบา อย่างหนัก .. เสื้อที่ขาด กระดุมที่เหลือ มันก็เหมือนเศษผ้าที่ภีษมะจะกระชากทิ้งเสียเมื่อไหร่ก็ได้ .. งั้นก็กระชากเลยแล้วกัน ..
“อุ๊ย .. อย่า” .. คราวนี้บุษบา ถึงกับผวาเกร็งร่าง .. ก็ภีษมะกระชากเสื้อที่ขาดเป็นสองชิ้น .. นี้เท่ากับว่าหล่อนกำลัง เปลือยท่อนบนแล้วนะซิ .. ไม่นะ .. ไม่
“พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษ .. ต่อไปน้องหนูจะไม่ยั่วยุพี่เสืออีกแล้ว .. ปล่อยน้อง .อุ๊..” ภีษมะรู้สึกไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น .. ก็อยากมายั่วเสือก่อนทำไม .. ไหน ๆ ก็ยั่วแล้วนี่นา .. ภีษมะจัดการปิดปากละมุนด้วยริมฝีปากของเขาเอง .. คราวนี้ดูเหมือนจะได้ผล .. ร่างอวบไร้แรงประท้วง .. สองมือน้อยที่เคยผลักไส . ตอนนี้กลับจิกแน่นอยู่ที่หัวไหล่ ... “ไหนเก่งนักไง”
ภีษมะปล่อยริมฝีปากอุ่นละไมให้เป็นอิสระ .. บุษบาหลับตาพริ้ม .. เคลิบเคลิมกับรสสัมผัส .. มันต่างกับตอนแรกที่รู้สึกตื่นเต้น ระทึก ...
“ไงจ๊ะ คุณน้องหนู .. อย่างพี่เสือ พอจะทำหน้าที่สามีได้ไหม ..” ภีษมะยังไม่วายเลยกวน .. บุษบาได้แต่พยักหน้าส่งเดชหลับตา .. ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตา .. กลัวเหลือเกินว่าลืมตาแล้วจะต้องสบตาคมแววเจ้าเล่ห์ของภีษมะ .. สุดท้ายชายหนุ่มก็จำต้องปล่อยร่างอวบ ก่อนจะถอดเสื้อให้บุษบาใส่ ส่วนตัวเขาเองก็เลยเป็น มนุษย์ครึ่งท่อนแทน .. ก็ดีกว่าให้แม่บุษบาเป็นล่ะ
“เดี่ยวพี่เสือจะพาไปเที่ยว ..” ภีษมะบอกกับบุษบาที่ตอนนี้ใส่เสื้อของภีษมะเรียบร้อย .. พอใส่เสื้อได้บุษบาหันควับ .. พยายามจ้องมองภีษมะ เหมือนค้นหาอะไรบางอย่าง .. ตะกี้มันลวนลาม และพยายามจะ .. ชัด ๆ แต่บุษบาเลือกที่จะใจเย็น ..
“คุณ .. เฮ้ย .. พี่เสือ เป็นเกย์จริงเหรอ” .. บุษบาถามตามตรงไม่อ้อมค้อม
“แล้วคิดว่าไง ..” ภีษมะย้อนกลับ
“เป็น .. ยังไงพี่เสือก็ต้องเป็นเกย์ .. ไม่งั้นไม่ไปทำงานในบาร์เกย์หรอก” บุษบาตอบ
“แล้วที่เมื่อครู่ .. มันเกย์ไหมล่ะ” ภีษมะถามพร้อม ๆ ส่งรอยยิ้มกวนโทสะอีกรอบ .. แต่คราวนี้บุษบารู้ทันพ่อเสือภีษมะ .. หล่อนต้องควบคุมอารมณ์ให้อยู่ ..
“เกย์มีทั้งคิง ทั้งควีน .. ไม่รู้ล่ะ ยังไงพี่เสือก็เป็นเกย์ .. ไม่มีทางเป็นผู้ชาย .. ชัวร์ฟันธง” บุษบาลุกขึ้นยืน .. ภีษมะก็ลุกโดยไม่คิดอะไร .. นึกว่าน้องหนูจบแล้ว .. ภีษมะตัดสินใจเดินกลับไปที่บ้าน .. แต่ว่างานนี้พ่อเสือ .. เจอฤทธิ์แม่เสือบุษบาสุดแสบอย่างจัง .
..
“โอ๊ะ ..” .. ภีษมะทรุดร่างคุกเข่าลงกับพื้น ... ตอนนี้ภีษมะแทบจะหน้าเขียว หน้าเหลือง .. เห็นพระอินทร์รำไร ๆ .. แต่คนสะใจ .. คือบุษบา .. ที่จัดการ “ฝ่าหมาก”
.. ของภีษมะสำเร็จ .. แม้มันจะไม่เต็มแรง .. แต่ก็ทำเอา พี่เสือทรุดลงไปแทบกลิ้งกับดิน ... บุษบาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ภีษมะที่ตอนนี้กุมเสือน้อยไว้ ใบหน้าแสดงความเจ็บปวด เข้าขั้นจุก .. “น้องกูเป็นไรเปล่าว่ะ”
“พี่เสือค่ะ .. น้องหนูขอโทษ ก็บอกแล้วว่าพักนี้แข่งขัน มันกระตุก ..” บุษบาพูดเสียงเกือบจะสงสารภีษมะ .. ก่อนจะส่งยิ้มหวาน แล้วแลบลิ้นส่งท้ายอีกที .. แล้วเดินกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า .. บัดนี้บุษบาประกาศสงครามกับภีษมะเต็มตัว .. ต่อไปนี้ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน .. ถึงจะบ้าระห่ำยังไง .. บุษบาก็จะต้องแต่งงานกับนายคนนี้ที่เธอเลือกอยู่แล้วนี่นา ..
พอลับร่างของบุษบา .. ภีษมะยืดตัวตรง ราวกับไม่มีทีท่าเจ็บปวด .. ก็เมื่อครู่มันการแสดง ... บุษบา เดี่ยวได้เจอดีกว่านี้อีก คอยดู ...
ทีใคร .. ทีมัน
เช้าวันใหม่สำหรับภีษมะ .. ชายหนุ่มตื่นแต่เช้าแล้วรีบออกจากบ้านมุ่งหน้าไปแปดริ้วตั้งแต่ไอ้โต้งยังไม่โก้งคอขัน .. ตอนนี้ในใจภีษมะมีแผนเด็ดเอาไว้ปราบแม่บุษบาเอวกลมแล้ว .. แต่ก่อนลงปราบต้องขออนุญาตก๋งไชโยเสียก่อน .. เพราะมันต้องถึงเนื้อ ถึงตัวกันหน่อย
เจ็ดโมงกว่าภีษมะขับรถมาถึง “ไร่ระเด่น” .. ชายหนุ่มเดินตรงเข้าไปในภายในบ้าน .. ภีษมะพยายามมองหาแม่บุษบาเอวกลมว่าตรงไหน .. แต่ไม่เจอตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน ..
“อ้าวคุณเสือ .. มาหาคุณน้องหนูเหรอค่ะ” .. น้าสายแม่บ้านของไร่ระเด่นทักทายชายหนุ่ม .. ภีษมะก็ยกมือไหว้ ..น้าสายก็ยกมือรับไหว้
“ครับ .. ว่าจะพาคุณน้องหนูไปเที่ยว .. ก็เลยจะมาขออนุญาตจากก๋งเสียก่อนนะครับ .. ว่าแต่คุณน้องหนูอยู่ไหนเหรอครับ .. ยังไม่เห็นเลย”
“คงรดน้ำต้นดาหลาอยู่ในไร่นะคะ ..”
“ครับ .. ยังไงผมขออนุญาตไปผมก๋งก่อนนะครับ” ..ภีษมะเดินผ่านน้าสายไป ด้วยกิริยาค้อมตัวแล้วเดินผ่านไป .. น้าสายถึงกับชมในใจ .. เรียบร้อยสุภาพจัง .. แต่จะเอาคุณน้องหนูอยู่เหรอ
“ก๋งครับ .. ผมเสือขออนุญาตเข้าไปหน่อยนะครับ” .. ภีษมะเคาะประตู พร้อม ๆ ร้องบอก
“อาเสือ .. มาซิเข้ามา” .. พอได้รับอนุญาตชายหนุ่มจึงเปิดประตูเข้าไป ก่อนจะยกมือไหว้ชายชราที่นั่งอยู่บนโต๊ะ .. “มาแต่เช้าเลย อาเสือ” ก๋งไชโยทักทาย
“ครับ .. วันนี้ผมจะพาน้องหนูไปเที่ยว เลยมาขออนุญาตก่อนนะครับ ..”
“เอาซิ .. ก๋งอนุญาต”
“แต่ .. ว่าผมคงต้องถึงเนื้อ ถึงตัว ของน้องหนูหน่อยนะครับ .. ผมขออนุญาตตรงนี้ ผมไม่อยากทำอะไรที่เป็นการไม่ให้เกียรติกับน้องหนูเขา .. เพราะยังไงน้องหนูก็มีก๋งเป็นผู้ปกครอง” ... ชายชราพอฟังว่า นายเสือขออนุญาตถึงเนื้อ ถึงตัวหลานสาวสุดที่รักก็หัวเราะออกมาดังลั่นห้อง
“อาเสือ ผู้ชายอย่างลื้อมีเหลือบนโลกด้วยเหรอ .. ดีถ้าลื้อกล้าขอ ก๋งก็กล้าให้ ..” ก๋งไชโยบอกก่อนจะยกถ้วนน้ำชาขึ้นอื่มแบบหมดถ้วย
“ครับ .. ผมจะทำให้บุษบาเป็นแมวน้อยน่ารักให้ได้ ..” ชายหนุ่มบอกก่อนจะขอตัวออกไปตามหาแม่บุษบาเอวกลมในไร่.. จังหวะที่เดินออกไปนั้นเอง ภีษมะก็เจอกับน้าสาย .. น้าสายก็เลยกระซิบบอกว่าตอนนี้บุษบาอยู่ที่แปลงดาหลาสีชมพู .. กำลังรดน้ำ .. พร้อม ๆ กับบอกทางให้เสร็จสรรพ
ภีษมะเดินแทรกตัวตามกอดาหลาไปเรื่อย ๆ เสียงเครื่องสูบดังกระชั้นเข้ามาเรื่อย ๆ สายน้ำจากสายยางที่สาดรดต่ำ ๆ ร่างอวบกำลังรดน้ำดาหลา ..
“มีอะไรให้พี่เสือไหมครับ .. น้องหนู” .. ภีษมะเปิดฉากทักทายหญิงสาวทันที .. พอบุษบาได้ยินคนร้องทักก็หันหลัง ควับมาดู แต่พอเห็นเป็นภีษมะ บุษบาก็ได้ยิ้มเจือ ๆ ให้ เพราะรู้ตัวว่าก่อคดีไว้เมื่อวาน
“ไม่มี .. มาแต่เช้ามีอะไรค่ะ” ..
“อ้าว .. ก็ให้เริ่มงานทันทีไม่ใช่เหรอ พี่ก็มาทำงานตามปกติไง ..” .. ชายหนุ่มแทรกตัวตามกอดาหลาเข้าไปเพื่อจะเข้าไปหาบุษบาที่อยู่ห่างออกไป ..
“มาพี่เสือช่วย ..” ภีษมะแย่งสายยางมาจากมือของบุษบา .. “เมื่อวานขอบใจมากนะ อุตสาห์ มีของแถมติดเสื้อไปให้พี่ด้วย” .. นายเสือบอกแต่ก็ไม่ได้มองหน้าบุษบา .. ตอนนี้บุษบาชักรู้สึกได้ถึงรังสีอัมมหิตที่แผดจ้าอยู่รอบ ๆ ตัวขอบภีษมะ .. เมื่อเห็นว่าท่าไม่ดี บุษบาเลือกที่จะเดินหนีดีกว่า .. แต่พอตั้งท่าเหมือนพระเจ้าไม่เข้าข้าง .. พอก้าวขา .ขาเจ้ากรรมมันก็สะดุดกับต้นหมากที่วางพาดไว้ริมท้องล่อง .. ทำให้บุษบาหน้าคว่ำ
“อ้าว ... น้องหนู ..” ภีษมะตกใจทิ้งสาย รีบเข้าไปประคองร่างอวบของบุษบา แต่พอเงยหน้าขึ้นมา .. ภีษมะก็หัวเราะก๊ากดังลั่น .. “อยากพอกหน้าทำไมไม่อยากพี่ ..” ชายหนุ่มว่า .. บุษบาก็พอจะรู้ตัวอย่าหรอก รีบเอาสองมือปาดหน้าเอาขี้ดินที่ตอนนี้เต็มหน้าเจ้าหล่อนออก .. แต่ก็คงลืมไปมั้งว่า สองฝ่ามือก็เต็มไปด้วยดินเหมือนกัน ...
“เอา .. เอาเข้าไป .. มานี่มา เดี่ยวพี่เช็ดให้” .. ภีษมะบอกก่อนจะใช้สองมือใหญ่ ค่อย ๆ ปาดดินที่เลอะใบหน้าสีน้ำผึ้งนวลออก .. บุษบาก็เธอก็ตกใจ .. แต่ก็เขิน และอายไม่ใช่น้อย .. มาสะดุดอีกตรงหน้าเสือใบอีก
“ขอบคุณค่ะ น้องหนูไม่เป็นอะไรหรอก ..” หญิงสาวบอก แล้วก็พยายามจะลุก .. พ่อเสือหัวไวก็นึกออกว่าจะแกล้งแม่บุษบาเอวกลมยังไง ..
“มาพี่เสือช่วย” ภีษมะส่งมือให้หญิงสาว .. บุษบาก็พาซื่อลืมสนิทว่าก่อคดีไว้ .. บุษบาจับมือของภีษมะแน่น .. พอชายหนุ่มรั้งร่างของบุษบาให้ยืนขึ้นได้ แทนที่จะปล่อยกลับหยิบสายยางขึ้นมาทำเหมือนจะรดน้ำต้นดาหลาต่อ .. บุษบาก็ไม่คิดอะไรก็ตั้งใจว่าจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อ แต่ทว่า เธอคิดผิด ... นายเสือไม่ได้รดน้ำดาหลา แต่หันมารดแม่บุษบาเสียเปียกชุ่ม
“เฮ้ย .. นี่ ..หยุดน่ะ” .. บุษบาพยายามร้องบอกให้ภีษมะหยุดฉีดน้ำใส่เธอซะที แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล .. ยิ่งเธอร้อง ภีษมะยิ่งรดใหญ่ .. “นายเห็นฉันเป็นอะไรฮ่ะ”
“อ้าว .. ก็เห็นเป็นเด็กไง .. นึกว่ารดน้ำแล้วจะโตขึ้นบ้างก็เลยลองดู” ภีษมะพูดพร้อมกับยักคิ้วแถมอีกที ..
“เอาสมองส่วนไหนคิดฮ่ะ ..” บุษบาบอกด้วยน้ำเสียงโมโหสุดขีด .. แต่ว่าภีษมะก็ไม่ตอบ .. ได้แต่มองร่างอวบที่ตอนนี้เสื้อผ้ามันแนบเนื้อ .. อกเป็นอก เอวเป็นเอว จริง ๆ แม่คุณ
“อึ๋มจัง” .. ภีษมะพูดขึ้นลอย ๆ แต่คนฟังอย่างบุษบาถึงกับสะดุ้ง เพราะลืมตัวว่าเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าบาง ๆ พอโดนน้ำมันก็แนบเนื้อจนมองทะลุไปถึงข้างใน ..
“ไอ้บ้า .. ไอ้เสือใบ .. มองผู้หญิงแล้วมีอารมณ์ด้วยเหรอนายน่ะ” บุษบาตวาด
“อะไรกันครับ คุณน้องหนู เมื่อวานยังเรียกพี่เสืออยู่เลย .. อารมณ์ไม่คงที่แบบนี้ใกล้วัยทองหรือเปล่าจ๊ะ” .. ภีษมะไม่พูดเปล่า ก็แม่บุษบาเล่นพูดจาไร้หางเสียงแบบนี้มันก็ต้องสั่งสอนกันหน่อย ..
“พูดดี ๆ กับเขาเป็นไหมครับ คุณน้องหนู” .. ชายหนุ่มเดินย่างสาวขุม โอบตวัดรัดร่างอวบเข้ามาแนบชิด จนหายใจรดกัน
“ก็พูดแบบนี้มาตั้งนานแล้ว .. ปล่อยน้องหนูนะ .. จะทำอะไร .. นายลืมสัญญาเหรอ” บุษบาดิ้นร้นสุดชีวิต .. จนกระดุมสองเม็ดบนมันหลุดออกจากกันเนินเนื้อสีน้ำผึ้ง มันผุดผาดลอยอยู่ตรงหน้าภีษมะ จนชายหนุ่มต้องก้มลงมอง ..
“ว๊าว .. ไม่ซ่อนรูปอย่างที่คิดนะ ..” ชายหนุ่มบอก สองมือใหญ่รั้งร่างเขามาแนบชิด ภีษมะก้มหน้าเหมือนจะซุกเนินอกนั้น .. แต่บุษบาก็ขื่นตัวเต็มกำลัง .. “เอาซิ ถ้าคิดว่าจะชนะพี่เสือก็ลองดู” คำพูดของภีษมะเหมือนหนึ่งคำท้าทายอันร้ายกาจ ..บุษบาก็ก็ใช่ว่าจะยอมใครที่ไหน
“เอาซิ .. ถ้านายจับฉันได้ .. ฉันจะเรียกนายว่าพี่เสือ .. แล้วก็จะยอมทุกอย่างเลยด้วย” ...
“ได้ ..” ภีษมะตอบแค่นั้น ก่อนจะปล่อยร่างอวบ .. ชายหนุ่มคิดในใจ “วันนี้โชคดีแต่เช้า .. ได้เคี้ยวเนื้อหนูแต่เป็นอาหารเช้า .. หนูวิ่งเข้าปากเสือแท้ ๆ” ... พอภีษมะปล่อยร่างอวบ บุษบาก็วิ่งซอกแซกไปตามกอดาหลาด้วยความชำนาญ .. แต่ก็คงลืมไม่รู้ว่า .พ่อเสือภีษมะก็ไอ้หนุ่มลูกทุ่งบ้านนา .. เรื่องย่ำโคลนถนัดนัก ..
ยิ่งบุษบายิ่งวิ่งหน้าดินที่ยิ่งติดตามเท้า ทำให้ก้าวแต่ละก้าวชักจะหนัก .. ตัวภีษมะก็ไม่รู้สึกสาอะไร .. เพราะตัวเขาก็ทำนาเป็นมาตั้งแต่ เด็ก ๆ .. เรื่องลุยโคลนเรื่องเล็ก .. พอบุษบาพอหันหลังไปเห็นว่าภีษมะวิ่งเข้ามาใกล้ บุษบาก็แทบจะติดเทอร์โบว์พันแรงม้าหนี .. แต่ว่าพอทำท่าจะวิ่งหนีแบบรวดเร็ว ชายเสื้อมันดันไปเกี่ยวกับกิ่งดาหลาที่เพิ่งตัดไป ..
“แคว๊ก ..” เสียงเสื้อขาด ตัวบุษบาเองก็คงจะรู้ชะตาแล้วว่าเสื้อขาด แต่มันขาดขนาดไหน .. เธอก็ไม่สนใจ บุษบารีบแกะเสื้อที่เกี่ยวอยู่กับกิ่งดาหลา เมื่อไม้สั่น .ภีษมะก็วิ่งซิกแซกซอกเลอะช่องเล็ก ช่องน้อยเข้ามาใกล้ .. บุษบาก็แทบจะขุดรากไอ้ก้านดาหลานั้นให้มันรู้แล้วรู้รอด ตายแล้ว .. เสือใบเข้ามาใกล้แล้ว ...
“แหมม จะไปไหนจ๊ะคุณน้องหนู .. หนีพี่เสือไม่พ้นหรอกจ๊ะ” ... ภีษมะค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ อย่างช้า ๆ บุษบาที่แกะเสื้อมันก็ไม่หลุดสักที มันเกี่ยวอะไรหนักหนาว่ะ ... แต่เหมือนสวรรค์เป็นใจในที่สุดบุษบาก็แกะเสื้อออกได้ .. หลังจากนั้นก็วิ่งต่อไป แต่วิ่งได้ไม่เท่าไหร่ .. ความรู้สึกแปลก ๆ มันเรียกสติของหญิงสาวให้หยุด...
บุษบาหยุดมองซ้าย มองขวา ไม่เห็นภีษมะก็นึกดีใจว่าคงหลงอยู่ในกอดาหลานั้นแหละ .. “ดีสม” .. หญิงสาวนึกในใจ .. ลมเย็นที่แทรกผ่านเนื้อผ้า ต้องผิวเนื้อนวลสีน้ำผึ้ง ทำให้หญิงสาวต้องหยุดดูว่าเสื้อมันขาดถึงไหน .. บุษบาเอื้อมมือจับชายเสื้อข้างหลัง ...
“ขาดยาวขนาดนี้เลยเหรอ” ... จากชายเสื้อสูงขึ้นไปจนถึงเกือบกลางหลังระหว่างที่สำรวจความเสียหายของเสื้อผ้า .. ภีษมะก็ค่อย ๆ เดินอ้อมโดยเลาะริมท้องร่องอ้อมต้นหมากเบา ๆ โดยที่บุษบาไม่รู้ตัวเลยว่า .. กำลังจะโดนพ่อเสือขย้ำอยู่แล้ว ...
ด้วยความกังวลเรื่องเสื้อ ทำให้บุษบาลืมระวังตัว และลืมเรื่องภีษมะเพราะว่าไม่เห็นแม้แต่เงา คงคิดว่าหลงอยู่ในดง ดาหลาเรียบร้อย.. แต่พ่อเสือภีษมะนั้นพอลอบมองเห็นเหยื่อน้อย..ตัวเขาก็มองอย่าลืมตัว .. โดยเฉพาะนวลเนื้อสีน้ำผึ้งละเอียด .. ภีษมะยิ้มร้ายมุมปาก .. คำพูดของยุธิฐิระเมื่อคืนที่พูดกลับลอยวนอยู่ในสมอง .. “ถ้ายั่วนักก็ปล้ำซะ” ..
“กรี๊ด ..” บุษบาร้องเสียงหลง .. ก็พ่อเสือภีษมะตะบบเจ้าหล่อนจากข้างหลัง ..
“ไอ้เสือใบ .. นายนี้มัน” .. บุษบาร้องลั่น ทั้งดิ้น ทั้งร้อง แต่ภีษมะก็เอามือใหญ่โอบเอวกลมกลึง .. มือใหญ่ก็ปิดปากไว้ .. แต่แม่เสือสาวก็ยังไม่หยุดพยศ ..
บุษบาเมื่อโดนโอบเอว .. ปิดปากแต่ก็ยังมีฟันนี้หวา .. หญิงสาวพยายามงับฝามือของภีษมะ .. สองแขนก็ทั้งผลัก ทั้งดัน ..
“ป่อย .ป่อย..” .. เสียงอู้อี้ดังไม่ขาด .. แต่ก็ไม่ได้ทำภีษมะส่งสารแม่บุษบาเอวกลมซะเลย .. ตรงข้ามยังดิ้น ก็เหมือนยิ่งยั่ว .. เอาซิ .. ลองดู ..
“เป็นหมาเหรอแม่คุณ .. ไล่งับอยู่ได้” .. ชายหนุ่มบอกพร้อม ๆ กับลากร่างอวบไปยังต้นมะปรางใหญ่ ที่แผ่กิ่งก้านสาขาคลุมครึม ร่างใหญ่ผลักร่างอวบให้ชิดกับลำต้น ..ก่อนจะล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกางเกง ..
“เฮ้ย ...นายจะทำอะไร .. ปล่อยนะ” .. คราวนี้แม่บุษบาโดนเอาคืนอย่างสาสมแน่ ก็ภีษมะเล่นมีตัวช่วยเป็นเชือกไนล่อนเส้นใหญ่ .. ชายหนุ่มแนบชิดร่างอวบอย่างสนิทแนบ .. ตัวเขานะไม่ค่อยเท่าไหร่เพราะรู้ว่ากำลังจะแกล้งแม่บุษบาเอวกลม .. แต่บุษบานี้ซิ .. สงสัยคงยังไม่เคย .. หน้าแดงไปถึงหู .. ภีษมะพอเห็นว่าบุษบาหน้าแดงไปถึงหูก็นึกอยากแกล้ง .. ใบหน้าคมคาย ..คอย ๆ ซุกลงกับซอกคอละมุน ก่อนจะค่อย ๆ ลากลิ้นสากระคายสูงขึ้น .. จนถึงติ่งหู .. ภีษมะขบเม้มที่ติ่งหูเบา ๆ ก่อนจะไล้ลากกลับมาที่เดิมอย่างเชื่องช้า ... บุษบาทั้งตกใจ .. ทั้งสยิว .. ไม่มีเสียงออกมาจากปากสักคำ .. ได้แต่ยืนตัวแข็ง .. ปล่อยให้ภีษมะละเลงลิ้นเล่น .. มือไม้มันเหมือนจะหมดแรง .. แขนขาอ่อน .. ขนลุกซู่ .. ทำไมร่างกายมันถึงเป็นแบบนี้ ...
“เป็นไงจ๊ะ ที่รัก ...” ภีษมะผละจากซอกคอละมุน เพื่อหวังจะสบตากับบุษบา .. แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะสาวเจ้าเล่นหลับตาปี๋ .. หน้าแดงร้อนผ่าว .. ขนแขนมันสแตนอัพ .. ภีษมะแทบอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ แต่ตอนนี้มันอยู่โหมดอีโรติก ไม่ใช้คอมมาดี้ นี่นา ... เอ๊ะหรือไม่ใช่ ... “หรือว่าที่รักชอบจ๊ะ .. แปลก ๆ แบบนี้ .. พี่เสือก็ชอบ ไม่นึกว่าน้องหนูจะชอบด้วย ..” ภีษมะไม่พูดเปล่า .. กลับลากสองมือไล้เรือนกาย ... ตั้งแต่แก้มนวล สองแขนกลมกลึง .. จนกระทั่งมาถึงหน้าอกสวยชิดที่กระดุมหลุด ... ความจริงเขาก็อยากสัมผัสอยู่หรอก .. แต่อย่าเพิ่งเลย .. “เดี่ยวหนูตื่น” ...
“ปล่อยน้องหนูนะคะ” .. คราวนี้บุษบาถึงกับเสียงอ่อนเสียงหวาน .. ก็สู้ไม่ได้นี้นา ... “แก้แค้นสิบปีไม่สาย” ..
“ไหนครับ ใครบอกพี่เสือ ถ้าจับได้จะเรียกว่าพี่เสือ .. แล้วยอมทุกอย่าง” .. ภีษมะถอยออกมาร่างอวบที่โดนถูกมัดติดอยู่กับต้นมะปราง ... สวยเหลือเกิน .. เรือนร่างอวบเย้ายวน .. สะโพกกลมกลึง .. แบบนี้แหละสเป็คของพ่อเสือเลย ..
“น้องหนูพูด ..” หญิงสาวตอบเพราะคิดแล้ว ขื่นดันทุรังมีเรื่องกับภีษมะต่อ มีหวังได้หมดตัวล่อนจ้อนอยู่ตรงนี้แน่ ..
“ดี .. การยอมรับในสิ่งที่ตนพูดเป็นเรื่องที่ดีนะครับ .. งั้นพูดซิ .. พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษ”
“พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษค่ะ” .. บุษบาพูดแบบกัดฟัน .. ก้มหน้าต่ำไม่มองหน้าภีษมะ ..
“อะไรกัน .. ขอโทษคนอื่น .. เขาต้องสบตาคน ๆ คนนั้นด้วย .. มารยาทสากลเลยนะครับ” ภีษมะยังไม่เลิกยั่ว .. สุดท้ายเพื่อให้หลุดจากพันธนาการ .. บุษบาสูดลมหายใจเต็มปอด เงยหน้าเชิด สบตานิ่ง ..
“พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษค่ะ” .. คราวนี้พอสบตากับภีษมะ .. บุษบากลับหน้าแดงซ่าน .. ร้อนผ่าวยิ่งยวด .. เป็นอะไรกันแน่ ทำไมต้องขนลุกทุกทีเวลาสบตากับภีษมะ ..
ชายหนุ่มพอได้รับคำขอโทษ ก็เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะค่อย ๆ แกะเชือกออก .. แม่บุษบากก็ปากไว้ พึมพัมเบา ๆ แต่ภีษมะกลับได้ยินชัดเจน .. “ได้หน้าแล้วลืมหลัง” ภีษมะลอบยิ้ม ...
“ยังไม่เข็ดใช่ไหมน้องหนู” .. ชายหนุ่มปล่อยเชือกได้ .. บุษบาก็แทบจะควบฝีเท้าม้า ..วิ่งหนีแต่ก็ไม่ทันพ่อคนตัวโต ที่โอบคว้าทีเดียว หญิงสาวก็หน้าคะมำลงกับพื้น ..
“โอ๊ย ..” ใบหน้านวลทิ่มลงกับพื้นอย่างแรง .. ภีษมะก็สะใจไม่น้อย .. แต่ก็นึกสงสาร .. ดูสารรูปตอนนี้ .. มันช่างน่าตลกเหลือเกิน .. เนื้อตัวเลอะดิน เสื้อขาด .. แล้วยังจะทำปากดี .. ทั้งที่สะบักสะบอมขนาดนั้น ..
“ไงจ๊ะ ..” ภีษมะชันเข่ามองบุษบา ...
“ไอ้เสือใบบ้า .. ไอ้พวกได้หน้าลืมหลัง .” .. คราวนี้บุษบาโมโหของจริง ก็ตั้งแต่เกิดมายังไงมีใครกล้าทำแบบนี้กลับเธอ .. ส่วนภีษมะไม่ต้องพูดถึง .. สอนนักเรียนมาหลายปี .. เคสนี้ถือเป็นเคสปราบเซียน เอาซิ .. นายเสือยิ้มร้าย ..
“เมื่อกี้พูดอะไร บุษบา” ..ภีษมะทำเสียงเข้มจริงจัง
“เสือใบบ้า .. ไอ้พวกได้หน้าลืมหลัง” .. บุษบาก็ตอบกลับชัดถ้อยชัดคำ ..
“ดี ..” ภีษมะพูดรอดไรฟัน .. สองมือใหญ่ผลักร่างอวบให้นอนลงกับพื้น บุษบาก็ตกใจสุดขีด พยามยามจะร้อง . แต่ภีษมะก็ขึ้นคล่อมร่างอวบ ก่อนจะทาบทับร่างอวบอิ่มนั้น .. อย่างถือสิทธิ์ ... บุษบาพยายามจะดิ้นให้พ้นการรุกราน .. แต่ภีษมะก็ใช้ขาใหญ่เกี่ยวกระหวัด ขาของบุษบาไว้ .. หญิงสาวจึงไปไหนไม่พ้น
“ชอบท้าทาย .. พูดอะไรไม่คิด .. รู้ไหม ไอ้พวกได้หน้าลืมหลังน่ะมันคืออะไร ...” ภีษมะถาม ร่างอวบนั้นก็ดิ้นคลุก ๆ อยู่ใต้ร่างใหญ่ไม่หยุด “ถ้าไม่รู้ ก็อย่าพูด .. ถ้าไม่อยากเป็นข้างหน้า .. ก็อย่าท้าทาย” ภีษมะบอก
“พูดเหมือนเคย ..” บุษบาสวนกลับทันควันด้วยความโมโห
“ลองไหมล่ะ ..” ภีษมะยิ้มมุมปาก ..
“นายทำไม่เป็นหรอก นายเสือใบ” .. บุษบาท้าทายไม่เลิก ..
“พนันกันไหม” ..
“ได้ ..” บุษบาพูดโดยไม่คิดเลยว่า หลงเข้าไปอยู่ในปากเสือครึ่งตัวแล้ว ...
ภีษมะยิ้มร้ายมุมปาก ใบหน้าคมเข้าซุกซอกคอละมุนเบา ๆ ปลายจมูกคมสันไล่ลามลงเรื่อยมาจนถึงบ่า กระดุมที่หลุดเผยให้เห็นไหล่เนียนสีน้ำผึ้งสะดุดตา .. โดยเฉพาะเนินอกที่ยั่วกระเซ้า ราวบัวปริมน้ำ .. คราวนี้ภีษมะไม่อยากไปซนที่ไหนแล้ว .. เป้าหมายที่แท้จริง .. มันอยู่ตรงนี้แหละ ... จมูกคมสันค่อยสูดกลิ่นเนินเนื้อแผ่วเบา .. แต่บุษบากลับแทบละลายกลายเป็นไอ .. จากที่ดิ้นร้นขัดขื่น .. กลับนิ่งสนิท
.. แต่นั้นยังไม่ใช่สิ่งที่ภีษมะต้องการ .. ชายหนุ่มพอเห็นบางอวบมีทีท่าอ่อนลง .. กลับขยับตัวให้ใบหน้าคมเข้ม แนบชิดกับดวงหน้าสีน้ำผึ้ง .. “เป็นไง ..” ชายหนุ่มถามเบา ๆ แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับของบุษบา ..
ชายหนุ่มเลือกที่จะดูดดื่มกับริมฝีปากละมุมนั้นอีกครา .. แต่คราวนี้มันมิใช่แค่นั้น .. มือใหญ่กลับลูบไล้ เพื่อเร้าอามรณ์หวามของบุษบา อย่างหนัก .. เสื้อที่ขาด กระดุมที่เหลือ มันก็เหมือนเศษผ้าที่ภีษมะจะกระชากทิ้งเสียเมื่อไหร่ก็ได้ .. งั้นก็กระชากเลยแล้วกัน ..
“อุ๊ย .. อย่า” .. คราวนี้บุษบา ถึงกับผวาเกร็งร่าง .. ก็ภีษมะกระชากเสื้อที่ขาดเป็นสองชิ้น .. นี้เท่ากับว่าหล่อนกำลัง เปลือยท่อนบนแล้วนะซิ .. ไม่นะ .. ไม่
“พี่เสือคะ .. น้องหนูขอโทษ .. ต่อไปน้องหนูจะไม่ยั่วยุพี่เสืออีกแล้ว .. ปล่อยน้อง .อุ๊..” ภีษมะรู้สึกไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น .. ก็อยากมายั่วเสือก่อนทำไม .. ไหน ๆ ก็ยั่วแล้วนี่นา .. ภีษมะจัดการปิดปากละมุนด้วยริมฝีปากของเขาเอง .. คราวนี้ดูเหมือนจะได้ผล .. ร่างอวบไร้แรงประท้วง .. สองมือน้อยที่เคยผลักไส . ตอนนี้กลับจิกแน่นอยู่ที่หัวไหล่ ... “ไหนเก่งนักไง”
ภีษมะปล่อยริมฝีปากอุ่นละไมให้เป็นอิสระ .. บุษบาหลับตาพริ้ม .. เคลิบเคลิมกับรสสัมผัส .. มันต่างกับตอนแรกที่รู้สึกตื่นเต้น ระทึก ...
“ไงจ๊ะ คุณน้องหนู .. อย่างพี่เสือ พอจะทำหน้าที่สามีได้ไหม ..” ภีษมะยังไม่วายเลยกวน .. บุษบาได้แต่พยักหน้าส่งเดชหลับตา .. ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตา .. กลัวเหลือเกินว่าลืมตาแล้วจะต้องสบตาคมแววเจ้าเล่ห์ของภีษมะ .. สุดท้ายชายหนุ่มก็จำต้องปล่อยร่างอวบ ก่อนจะถอดเสื้อให้บุษบาใส่ ส่วนตัวเขาเองก็เลยเป็น มนุษย์ครึ่งท่อนแทน .. ก็ดีกว่าให้แม่บุษบาเป็นล่ะ
“เดี่ยวพี่เสือจะพาไปเที่ยว ..” ภีษมะบอกกับบุษบาที่ตอนนี้ใส่เสื้อของภีษมะเรียบร้อย .. พอใส่เสื้อได้บุษบาหันควับ .. พยายามจ้องมองภีษมะ เหมือนค้นหาอะไรบางอย่าง .. ตะกี้มันลวนลาม และพยายามจะ .. ชัด ๆ แต่บุษบาเลือกที่จะใจเย็น ..
“คุณ .. เฮ้ย .. พี่เสือ เป็นเกย์จริงเหรอ” .. บุษบาถามตามตรงไม่อ้อมค้อม
“แล้วคิดว่าไง ..” ภีษมะย้อนกลับ
“เป็น .. ยังไงพี่เสือก็ต้องเป็นเกย์ .. ไม่งั้นไม่ไปทำงานในบาร์เกย์หรอก” บุษบาตอบ
“แล้วที่เมื่อครู่ .. มันเกย์ไหมล่ะ” ภีษมะถามพร้อม ๆ ส่งรอยยิ้มกวนโทสะอีกรอบ .. แต่คราวนี้บุษบารู้ทันพ่อเสือภีษมะ .. หล่อนต้องควบคุมอารมณ์ให้อยู่ ..
“เกย์มีทั้งคิง ทั้งควีน .. ไม่รู้ล่ะ ยังไงพี่เสือก็เป็นเกย์ .. ไม่มีทางเป็นผู้ชาย .. ชัวร์ฟันธง” บุษบาลุกขึ้นยืน .. ภีษมะก็ลุกโดยไม่คิดอะไร .. นึกว่าน้องหนูจบแล้ว .. ภีษมะตัดสินใจเดินกลับไปที่บ้าน .. แต่ว่างานนี้พ่อเสือ .. เจอฤทธิ์แม่เสือบุษบาสุดแสบอย่างจัง .
..
“โอ๊ะ ..” .. ภีษมะทรุดร่างคุกเข่าลงกับพื้น ... ตอนนี้ภีษมะแทบจะหน้าเขียว หน้าเหลือง .. เห็นพระอินทร์รำไร ๆ .. แต่คนสะใจ .. คือบุษบา .. ที่จัดการ “ฝ่าหมาก”
.. ของภีษมะสำเร็จ .. แม้มันจะไม่เต็มแรง .. แต่ก็ทำเอา พี่เสือทรุดลงไปแทบกลิ้งกับดิน ... บุษบาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ภีษมะที่ตอนนี้กุมเสือน้อยไว้ ใบหน้าแสดงความเจ็บปวด เข้าขั้นจุก .. “น้องกูเป็นไรเปล่าว่ะ”
“พี่เสือค่ะ .. น้องหนูขอโทษ ก็บอกแล้วว่าพักนี้แข่งขัน มันกระตุก ..” บุษบาพูดเสียงเกือบจะสงสารภีษมะ .. ก่อนจะส่งยิ้มหวาน แล้วแลบลิ้นส่งท้ายอีกที .. แล้วเดินกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า .. บัดนี้บุษบาประกาศสงครามกับภีษมะเต็มตัว .. ต่อไปนี้ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน .. ถึงจะบ้าระห่ำยังไง .. บุษบาก็จะต้องแต่งงานกับนายคนนี้ที่เธอเลือกอยู่แล้วนี่นา ..
พอลับร่างของบุษบา .. ภีษมะยืดตัวตรง ราวกับไม่มีทีท่าเจ็บปวด .. ก็เมื่อครู่มันการแสดง ... บุษบา เดี่ยวได้เจอดีกว่านี้อีก คอยดู ...
มาลัยห่วงรัก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ต.ค. 2554, 20:53:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ต.ค. 2554, 20:53:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 1911
| << เพราะผูกพัน | (เสือ) ยั่วเย้า .. กระเซ้า (น้องหนู) >> |
มาลัยห่วงรัก 23 ต.ค. 2554, 21:03:39 น.
สวัสดียามค่ำค่ะ .. เพื่อน ๆ ท่านใดที่คอมเมนต์ไว้ในตอนก่อน ๆ ห่วงรักไปตอบให้แล้วนะคะ ... มาติดตามกันต่อเลยจ๊ะ พี่เสือเรารุกใหญ่แล้ว
สวัสดียามค่ำค่ะ .. เพื่อน ๆ ท่านใดที่คอมเมนต์ไว้ในตอนก่อน ๆ ห่วงรักไปตอบให้แล้วนะคะ ... มาติดตามกันต่อเลยจ๊ะ พี่เสือเรารุกใหญ่แล้ว
koffee 24 ต.ค. 2554, 18:10:29 น.
ขึ้นคร่อม นั่งคร่อม น่าจะ ร ไม่ใช่ ล เช็คพจนานุกรมก็ได้ค่ะ
กำลังสนุกค่ะ รอติดตามต่อไป
ขึ้นคร่อม นั่งคร่อม น่าจะ ร ไม่ใช่ ล เช็คพจนานุกรมก็ได้ค่ะ
กำลังสนุกค่ะ รอติดตามต่อไป
ปอแก้ว 25 ต.ค. 2554, 11:38:05 น.
นายเสือ เป็นไงล่ะ โดนน้องหนูจัดการซะ 55
นายเสือ เป็นไงล่ะ โดนน้องหนูจัดการซะ 55
teesaparn 25 ต.ค. 2554, 13:51:04 น.
มีแต่คนล้นหื้อพระเอกเนอะ ยินดีกับคุณห่วงตวยมีคนติดต๋ามนักขนาด
สู้ๆๆ
มีแต่คนล้นหื้อพระเอกเนอะ ยินดีกับคุณห่วงตวยมีคนติดต๋ามนักขนาด
สู้ๆๆ