มนต์เสน่หา
เมื่อโดนบังคับให้หาผู้สืบทอดและดูแลไร่ระเด่น บุษบา สาวน้อย จำใจต้องหาชายผู้นั้นเพื่อให้ก๋งของเธอสบายใจ แล้วฟ้าก็ส่งนายทหารหนุ่มน่ารักมาให้ พร้อมกับความเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเกย์ ..
Tags: ทหาร ตบจูบ น่ารัก โรแมนติก
ตอน: (เสือ) ยั่วเย้า .. กระเซ้า (น้องหนู)
บทที่ 8
(เสือ) ยั่วเย้า.. กระเซ้า (น้องหนู)
พอบุษบากลับมาถึงบ้านก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า .. ไอ้เสื้อที่ขาดบุษบาก็ทิ้งลงถังทันที .. ไอ้เสื้อทรยศ .. ใส่แล้วไม่รักเจ้าของ .. ภีษมะเองก็ตัวเลอะเหมือนกัน .. แต่ก็ยังโชคดีที่มีเสื้อผ้าทิ้งไว้ในรถบ้าง .. พอทั้งสองต่างคนต่างจัดการตัวเองเรียบร้อย .. สงครามหนูแหย่เสือ ก็เริ่มต้นอีกรอบ .. แต่คราวนี้ใครจะเป็นผู้ชนะที่แท้จริงกันแน่ ..
แสงแดดที่แรงจ้าขึ้นเรื่อย ๆ เร่งอุณหภูมิให้ร้อนขึ้นตามตัว .. บุษบาตอนนี้เริ่มจับทิศทางของภีษมะได้แล้วว่าชายหนุ่มมาไม้ไหน .. ก็ค่อย ๆ ใช้สติที่จะเอาตัวรอดให้มากยิ่งขึ้น .. ยังไงผู้ชายคนนี้ก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งในแผนรักษาไร่ระเด่นไว้ .. ตอนนี้หญิงสาวยืนอยู่หน้าบ้านรอภีษมะ พาเจ้าหล่อนไปเที่ยว ...
“ว่าไงค่ะ .. จะพาน้องหนูไปเที่ยวไหน ..” บุษบาเริ่มเปิดฉาก ..
“ขึ้นรถซิ .. ยังไม่บอกหรอก .. นี้ก็เพิ่งจะเก้าโมงเช้าเอง มีเวลาถมเถไป” .. คราวนี้บุษบาว่าง่ายผิดปกติ .. จนภีษมะแปลกใจ แต่ก็เอา .. ลองดูว่าจะเจออะไร
พอทั้งคู่ขึ้นรถ ภีษมะจัดการพาบุษบามุ่งหน้าสู่อำเภอ พนมสารคาม .. จุดหมายคือ เขตอนุรักษ์พันธ์สัตว์ป่าเขาอ่างฤาไน
“พี่เสือ .. ที่นี่ที่ไหนค่ะ”
“เขาอ่างฤาไนจ๊ะ เคยมาไหมน้องหนู” ภีษมะบอกน้ำเสียงอ่อนโยน ไร้รอยยะยั่ว
“ไม่เคยค่ะ .. น้องหนูไม่ค่อยได้ไปไหน .. ส่วนใหญ่จะอยู่เฝ้าไร่ ..” บุษบา พร้อมกับมองไปรอบ ๆ “สดชื่นจัง” ภูเขาสูงที่ยังมีสีเขียวครึม
“รู้ไหมที่นี่มีน้ำตกด้วยนะ .. ไปเร็วเดี่ยวพี่เสือพาไปเที่ยวนะคะ” ... คำลงท้ายน่ารัก ๆ ของนายเสือทำเอาบุษบา แปลกใจ พูดเพราะเป็นด้วย .. น่ารัก เสียแต่เป็นเกย์ .. ภีษมะเดินเข้าไปจูงมือน้อยของบุษบา .. หญิงสาวก็กลับว่าง่าย ลืมเรื่องเมื่อเช้าไปเสียสนิท ส่วนภีษมะ ก็ได้ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ในใจ ... สงสัยโดนจูบไปสองสามครั้ง ว่าง่ายขึ้นเยอะเลย ตัวชายหนุ่มเองพอเห็นว่าบุษบาเรียบร้อย น่ารักขึ้น ไม่งอแง และไม่แกล้งเขา ๆ ไม่คิดอยากจะแกล้งตอบ ... ปล่อยเลยตามเลย .. แกล้งเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน
“ขอโทษผมขอเช่าจักรยานสองคันครับ” ชายหนุ่มบอกเจ้าหน้าที่ศูนย์ประชาสัมพันธ์ของเขาอ่างฤาไน เจ้าหน้าท่านนั้นก็เดินเข้าไปข้างในโรงจอดจักรยาน แล้วก็เดินออกมา
“ขอโทษนะครับ จักรยานเหลือคันเดียว .. ซ้อนกันไปได้ไหมครับ ..” ภีษมะนะไม่มีปัญหาหรอก ดีซะอีก .. แต่แม่บุษบาเอวกลมนะซิ จะว่าไง
“ว่าไงครับ .. น้องหนู” ภีษมะถาม .. ตอนนี่บุษบาดูจะตื่นเต้นที่ได้ออกมาเที่ยว เพราะตัวบุษบาไม่เคยมาที่นี่ แล้วยิ่งบอกว่ามีน้ำตก ก็ยิ่งอยากเห็นใหญ่ .. ลืมเรื่องแกล้งกันไปเลย
“น้องหนูซ้อนพี่เสือก็ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบอย่างว่าง่าย
“งั้นผมเช่าคันเดียวแล้วกันครับ ..” ภีษมะบอกเจ้าหน้าที่ก็ฉีกบัตรให้แล้วให้ทั้งคู่เข้าไปเอาจักรยานออกมา .. เจ้าหน้าที่ท่านเดิม ได้ให้แผนที่และข้อมูลการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของเขตรักษาพันธุ์ป่าเขาอ่างฤาไนให้ด้วย .. ทั้งภีษมะ และบุษบา ช่วยกันสุมหัวดูข้อมูล โดยเฉพาะเส้นทางการขี่จักรยานสำรวจธรรมชาติ ...
“พี่เสือขี่นะคะ .. หนูน้องจะซ้อน .. ไม่หลงแน่นะ” บุษบาถาม เพราะชักไม่แน่ใจกลัวว่าภีษมะจะพาไปหลง เพราะดูจากเส้นทางก็คดเคี้ยวใช้น้อย ..
“มั่นใจในตัวพี่ไหมล่ะ น้องหนู ..” ภีษมะพูดพร้อม ๆ กับสบตานิ่ง ... นัยน์ตาแสดงความรู้สึก แต่ดูท่าบุษบายังคงไม่รู้ แต่ที่เห็นคือ .. บุษบาไม่กล้าสบตาภีษมะ เพราะสบตาด้วยทีไร .. เหมือนตัวเองจะละลายเป็นไอ ... “อายเขาหรืออย่างไร”
“ขึ้นมาเร็ว .. จับแน่น ๆ นะ หล่นไปพี่เสือไม่เก็บนะครับบอกไว้ก่อน ..” ภีษมะแหย่น้องหนู บุษบาก็ว่าง่ายขึ้นซ้อนท้ายจักรยาน ...
“กอดเอวพี่ก็ได้” ภีษมะบอก
“ไม่เอาหรอก .. พี่เสือไปซิค่ะ น้องหนูพร้อมลุยแล้ว” .. บุษบาพูดเสียงใส ตื่นเต้นที่จะไปเที่ยว .. ภีษมะก็เริ่มขี่จักรยานลัดเลาะตามเส้นทาง โดยมีแม่บุษบาเอวกลมเป็นเนวิเกเตอร์ ..
เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาอ่างฤาไน . เป็นพื้นที่ป่าอนุรักษ์โดยครอบคลุม 5 จังหวัดคือ ฉะเชิงเทรา ชลบุรี ระยอง จันทบุรี ปราจีนบุรี ซึ่งบริเวณคือป่าต้นน้ำลำธารของแม่น้ำบางปะกง คลองโตนดในจังหวัดจันทบุรี และแม่น้ำประแสร์ในจังหวัดระยอง
โดยสองข้างทางที่ภีษมะขี่จักรยานไป ตอนแรกบุษบาก็ได้เกาะชายเสื้อ แต่ไป ๆ มา ๆ ชักเริ่มโอบเอวภีษมะอย่างลืมตัว .. และที่สำคัญพูดจาน่ารักขึ้นเยอะ .. นี่แหละตัวตนที่แท้จริงของบุษบาเวลาไม่เกเร
“พี่เสือ ดูโน้นซิค่ะ .. เหมือนกระทิงเลยอ่ะ” .. บุษบากระตุกเสื้อของภีษมะ พูดอย่างตื่นเต้นที่เจอกระทิงตัวใหญ่หนักหลายตันกำลังกินหญ้า .. ภีษมะก็ได้จุ๊ปาก ให้บุษบาพูดเบา ๆ “เบา ๆ ซิน้องหนู” เพราะถ้าพูดดังเดี่ยวเจ้ากระทิงนั้นก็วิ่งหนีไป .. แต่ถ้ามันวิ่งเข้าหาละก็ .. ยุ่งแน่
สองข้างทางเป็นต้นไม้สูงใหญ่ แผ่กิ่งก้านสีเขียวครึม บรรยกาศสดชื่น ไร้ซึ่งมลพิษ .. ภีษมะขี่ไปได้ระยะหนึ่ง .. ชายหนุ่มก็จำต้องจอดจักรยานไว้เพราะ จะต้องเดินเท้าเข้าไปชมความงามของน้ำตกเขาอ่างฤาไน
“น้องหนู ลงได้แล้วจ๊ะ .เราต้องเดินเข้าไปดูน้ำตกกันน่ะ” ... ภีษมะบอก .. บุษบาก็ลงจากจักรยานใบหน้าแช่มชื่นอย่างที่สุด .. ภีษมะก็นึกหมั้นเขี้ยวขึ้นมา .. แก้วนวลที่ยุ้ยน่ารัก เวลาที่บุษบายั่วยิ้ม .. มันชวนหลงใหล .. หรือเพราะเธออายุยังน้อย และเป็นคนตรงไม่มีจริตมารยา .. เวลายิ้มเลยยิ้มเต็มที่ไม่มีเก็บออม .. แบบนี้น่ารักดีออก
“ไปลุยจ๊ะ น้องหนู” ภีษมะยื่นมือให้บุษบา .. พอบุษบาเห็นว่าภีษมะส่งมือใหญ่มารอ .. พร้อมส่งสายตาหวานให้บุษบา .. จนหญิงสาวไม่กล้าสบ แต่บุษบาเลือกที่จะวางมือน้อยลงบนมือใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ จูงกันขึ้นไปดูน้ำตกด้านบน .. ตลอดสองข้างทางอากาศที่เย็น เพราะเป็นป่าชุ่มชื่น บางจุดก็ต้องลุยลำธาร หรือต้องปีนหินขึ้นไป .. มันก็ไม่เป็นอุปสรรคของทั้งสองคนเลย .. ตรงข้ามกลับช่วยกัน ภีษมะฉุดบุษบาบ้าง .. บุษบาผลักภีษมะบ้าง .. ตอนนี้สองคนคงลืมสงครามไปแล้ว .. คงมีแต่ความเพลิดเพลินจนสนุกทั้งคู่ .. โดยเฉพาะบุษบา ที่เปิดเผยตัวตนออกมาอย่างหมดเปลือก ... เธอเป็นเด็กโดยแท้ .
.
“ว๊าว ... สวยจังค่ะพี่เสือ” .. บุษบาอุทาน ภาพน้ำตกที่สวยงามปรากฏอยู่ตรงหน้า ถึงแม้นจะไม่ใช่น้ำตกที่ใหญ่ .. แต่ก็มีความงามที่เป็นธรรมชาติอย่างแท้จริง .. ตะไคร่ และพืชน้ำ ที่ขึ้นเขียวครึม .. สายน้ำที่สาดซ่าลงมา ต้องกระทบหินถึงจะไม่ดังกึกก้อง แต่ก็เป็นสร้างความตื่นตา ตื่นใจได้ไม่น้อย .. คุ้มค่าที่เดินขึ้นมา “พี่เสือ น้องหนูไปเล่นน้ำตกได้ไหมค่ะ” .. บุษบาถามเสียงหวานสดใส .. เหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ
“เอาซิ .. ไปพี่เสือเล่นด้วยนะ” ภีษมะก็นึกสนุกขึ้นมาเหมือนกัน .. มอง ๆ ไปบุษบาก็ไม่ใช่เด็กที่แก่นแก้ว .. ตรงข้ามเรียบร้อยน่ารัก อีกต่างหาก ..
พอภีษมะอนุญาตบุษบาก็แทบวิ่งลงไปข้างล่างทันที แต่ด้วยตะไคร่น้ำที่เกาะตามหิน อาจจะทำให้ลื่น .. ภีษมะจึงต้องร้องเตือน
“ระวังนะน้องหนู” .. ภีษมะบอก
“พี่เสือก็ระวังนะคะ” .บุษบาบอกอย่างลืมตัว .. พร้อม ๆ กับเดินไปข้างหน้า โดยที่ยังไม่ลืมที่จะเกาะกุมมือใหญ่ของภีษมะไว้แน่น ..
“ที่นี่น้ำน้อยจังเลย แต่ก็น่าเล่นนะคะ คนก็ไม่ค่อยมีด้วย .. น้องหนูชอบจังเลยค่ะพี่เสือ” บุษบาบอก ก่อนจะค่อย ๆ หย่อนขาลงในแอ่งน้ำใส .. “พี่เสือน้ำเย็นเจี๊ยบเลยค่ะ”
“เหรอจ๊ะ ..” ภีษมะตอบกลับ ก่อนจะนั่งลงบนโขดหินข้าง ๆ หญิงสาว ภีษมะมองใบหน้านวลละมุนสีน้ำผึ้ง .. ที่ตอนนี้ระบายยิ้มเต็มใบหน้า .. แก้มนวลมีเลือดฝาดเจือ ริมฝีปากสีชมพู ยามยิ้มพรายช่างยั่วเย้า น่ารัก .. บุษบาก็เหมือนจะรู้ตัวว่าโดนภีษมะลอบมองอยู่ .. หญิงสาวค่อย ๆ หันมาสบตากับภีษมะ แต่สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้ต่อสายตาคมกล้าสีรัตติกาลคู่นั้น ..
“ทำไมไม่กล้าสบตาพี่ครับ น้องหนู” ภีษมะถามทั้ง ๆ ที่สายตาจ้องมองที่น้ำตาที่ไหลกระเซ็นสาดซ่าลงมาจากหน้าผาสูง .. บรรยากาศรอบตัวตอนนี้มีเพียงเขา และเธอสองคนเท่านั้น
“ไม่กล้าสบตาพี่เสือเหรอค่ะ .. เปล่าซะหน่อย” บุษบาตอบ แต่ก็ไม่แม้แต่จะหันมามองคนถาม
“งั้นสบตากัน” ภีษมะท้าทาย .. แต่บุษบารู้ทันถ้าเธอสบตากับภีษมะเธอนั้นแหละต้องแพ้ .. บุษบาก็เลยเปลี่ยนประเด็นไปเล่นน้ำดีกว่า..
“น้องหนูไปเล่นน้ำนะคะพี่เสือ” บุษบาบอกพร้อมๆ กับกระโดดลงในอ่างน้ำใสทันที .. บุษบาคงลืมว่าไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน .. เลยกระโดดลงไปทั้งตัว .. ภีษมะก็ได้แต่นั่งหัวเราะอยู่บนโขดหิน .. เด็กน้อยแท้ ๆ เลยแม่สาวน้อยคนนี้ ..
“น้ำเย็นมากเลย ..” บุษบาผุดขึ้นมาตะโกนบอกภีษมะ แล้วก็ดำผุด ดำว่าย อยู่ในอ่างน้ำ .. ผมสีดำยาวสลายแผ่กระจายเวลาอยู่ในน้ำ เหมือนสาหร่ายพอโผล่พ้นน้ำก็ปกรกหน้านวลสีน้ำผึ้ง .. น่ารักดี .. ภีษมะนั่งช่างใจอยู่นานว่าควรจะลงไปเล่นน้ำกับบุษบาดีไหม .. เพราะถ้าลงไปพออยู่ใกล้ชิด เขานั้นแหละจะอดใจไม่ไหว .. “งับเนื้อหนู” ทุกที .. แต่บรรยากาศมันก็ช่างเป็นใจ ..
ภีษมะเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของแอ่งน้ำ ก่อนจะค่อย ๆ หย่อนตัวลงตามไปในน้ำอีกคนอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ล่องน้ำไปด้านหลังของบุษบา .. หญิงสาวที่กำลังเริงร่าอยู่กับสายน้ำเย็นฉ่ำชื่นใจ ก็สนุกสนานเริงใจอย่างเต็มที่ .. แต่ครั้นพอมองขึ้นไปบนโขดหิน กลับไม่พบภีษมะ .. บุษบาก็ชักหวั่นใจ เลยมองไปรอบ ๆ
“หาใครอยู่จ๊ะน้องหนู” ..
“ว๊าย ..” บุษบาอุทานลั่น .. ก็จู่ ๆ ภีษมะก็โผล่พรวดขึ้นมาจากน้ำ .. “พี่เสือบ้า .. นึกว่าผีพรายน้ำซะอีก” บุษบาตีหัวไหล่ของภีษมะเบา ๆ แต่ใบหน้านั้นกลับมีรอยยิ้ม สดใส ดวงตาวิบวับสกาวใส ..
“ไปเล่นตรงน้ำตกไหม” ภีษมะถาม แต่ก็ไม่รอคำตอบ กลับจูงมือบุษบาไปจุดที่น้ำตกไหลลงจากหน้าผา .. ภีษมะเข้าไปนั่งใต้น้ำตก ที่ไหลตกต้องกระทบหิน กระแสสายซาดกระเซ็นเป็นฝอยเล็ก ๆ ตรงที่มีแสงอาทิตย์สาดส่องต้องกระทบ ก็ปรากฎเป็นรุ้งกินน้ำ สวยงามตา .. บุษบาพอเห็นภีษมะไปนั่งใต้น้ำตก ก็เข้าไปนั่งกับเขาด้วย ..
“พี่เสือขอน้องหนูนั่งด้วยนะคะ” ภีษมะไม่ตอบแต่เขยิบให้บุษบามานั่งรวมโขดหินเดียวกัน .. สายน้ำที่ตกจากเบื้องสูงพอตกต้องกระทบกับศีรษะ มันให้ความรู้สึกหนัก ๆ แต่ก็ผ่อนคลายอย่างประหลาด ..
“สบายจังเลยค่ะพี่เสือ” .. บุษบายิ้มหวานให้ภีษมะ .. ชายหนุ่มก็ยิ้มตอบกลับ แต่ทำเอาบุษบาหุบยิ้มฉับ .. ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา .. ภีษมะพอเห็นพอจะได้อารมณ์หน่อยก็ชักจะเจ้าเล่ห์ .. นี่มันเพิ่งจะวันที่ 2 เองนายเสือ .. จะรุกไปไหนนัก ..
“อายอะไรพี่เสือครับ” ภีษมะถามทั้ง ๆ ที่หลับปล่อยให้สายน้ำแรงรดรินตัวอย่างสบาย
“เปล่าอาย ..” บุษบาตอบเสียงสูง .. “อาย เอย อะไรกันเล่า .. ไม่เห็นมีอะไรน่าอายเลย” .. บุษบาชักมองภีษมะตาขวาง ๆ
“ถ้าไม่อายจะหลบตาพี่เสือทำไม”
“ ...” บุษบาได้แต่เงียบ เพราะไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาตอบ .. ถ้าตอบแล้วเสีย .. อย่าตอบดีกว่า ..
“อ้าว .. เงียบทำไมละครับ ..” คราวนี้ภีษมะหันมามองหน้าบุษบา .. หญิงสาวที่ก้มหน้างุด นั่งนับนิ้วตัวเอง .. ภีษมะก็หัวเราะร่าออกมา .. “นิ้วมันงอกเพิ่มมาเหรอ”
“บ้าซิ .. เมื่อยเปล่าค่ะ .. มาเดี่ยวน้องหนูนวดไหล่ให้พี่เสือนะ อุตสาห์ขี่จักรยานพาน้องหนูเที่ยว ถือเป็นการขอบคุณจากน้องหนูแล้วกัน” บุษบาหาทางเอาตัวรอดด้วยการไปยืนข้างหลังนายเสือดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่ต้องสบตาคู่นั้น ..
“ขอบคุณครับ .. กำลังเมื่อยเลย ตรงไหล่เลยนะ” ภีษมะบอก บุษบาก็ใจดีเหลือหลาย .. โดยนิสัยของบุษบาก็เป็นคนตรง ๆ บทไม่ดื้อก็น่ารักสุดแสน ช่างเอาอกเอาใจ อย่างที่สุด ..
“อื่ม .. สบาย .. น้องหนูนวดเก่งจัง .. ตรงจุดแป๊ะเลย” ภีษมะบอกหลับตาพริ้มอย่างสบาย .. บุษบาก็ดีใจที่ทำให้พี่เสือสบายตัวได้ ..
“ดีไหมค่ะ พี่เสือ”
“ดีจ๊ะ .. ชอบ .. มาให้พี่เสือนวดให้บ้างไหม”
“จะดีเหรอค่ะ .. สัญญาก่อนว่าจะไม่แกล้งน้องหนู” บุษบาก้มหน้าเพื่อจะมองภีษมะ .. แต่จังหวะที่ก้มภีษมะก็หันควับเข้าหาเหมือนกัน ... สองดวงตาที่สบกันทำเอาบุษบาหน้าแดงซ่าน .. ภีษมะก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ พอมองหรอกว่าน้องหนูอายเขา และไม่กล้าที่จะสบตา ...
“ไหนบอกไม่อาย .. หน้าแดงเชียว .. พี่เสือสัญญาว่าจะไม่แกล้งน้องหนู” ภีษมะบอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วจับให้หญิงสาวนั่งบนโขดหิน ...
พอภีษมะเริ่มนวดที่หัวไหล่ของบุษบา ก็ถึงกับขนลุกซู่ .. ความรู้สึกบางอย่างมันกำลังกระจายซ่าอยู่ในหัวใจ .. สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องเบี่ยงตัวหลบ ..
“ไม่เอาแล้วค่ะ .. ไม่เมื่อยแล้ว .. พี่ยักษ์ข้างในน้ำตกมีถ้ำด้วย .. พี่เสือพาเข้าไปได้ไหมค่ะ .. น้องหนูอยากเข้าไปดูจังเลย”
“ไม่กลัวเหรอ” ภีษมะถาม
“ไม่กลัวหรอก .. ไปดูกันนะคะ” .. บุษบาก็ไม่รอคำตอบเลย ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเลยเดินตรงลิ่วเข้าไป .. ภีษมะก็เดินตามเข้าไป .. พอเดินเข้าไปใต้น้ำตก .. แสงสว่างที่ค่อย ๆ น้อยลงพอหันหลังกลับ .. ภาพที่ปรากฏมันเป็นภาพคนละมุมกับที่เห็นเมื่อครู่ ..
“สวยคนละแบบ” .. บุษบาจับมือใหญ่ของภีษมะพร้อม ๆ กับชี้ชวนให้ชายหนุ่มมองภาพหลังม่านน้ำ .. มือน้อยที่กุมมือใหญ่ไว้มั่น .. ทำเอาภีษมะนึกถึงเรื่องเมื่อหลายสิบปีก่อนที่เขาเจอบุษบานั่งร้องไห้ .. มือน้อยที่เคยกุมไว้เมื่อครั้งอดีตเป็นยังไง ทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ..
“ก็เหมือนกับคนนั้นแหละครับน้องหนู ..” ภีษมะบอก
“หมายความว่ายังไงค่ะ น้องหนูไม่เข้าใจ”
“การมองคนเราไม่ควรมองคนแค่ด้านเดียว .. เพราะคนเรานั้นมีทั้งข้อดี และข้อเสีย ผสมกัน .. ไม่มีใครที่ดีหมด หรือไม่มีใครที่เลวเสียทั้งหมด”
“น้องหนูจะจำคำของพี่เสือไว้นะคะ ..” หญิงสาวบอกก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเข้าไปในถ้ำนั้นอีก แต่ภีษมะเห็นว่ามันอันตรายเกินกว่าจะเข้าไปแล้ว จึงร้องเตือน
“น้องหนูอย่าเข้าไปเลย อันตรายแสงสว่างก็ไม่มี ..” ภีษมะเตือน บุษบาก็สะดุดกึก .. ก็จริงอย่างที่ภีษมะว่าเดิน ๆ เข้าไปแล้วเกิดหลงขึ้นมาจะทำยังไง .. สุดท้ายบุษบาเลิกที่จะเชื่อภีษมะ หญิงสาวจึงหันหลังกลับก่อนจะค่อย ๆ ก้าว แต่ด้วยเป็นหินกรวดก้อนกลมบ้าง เหลี่ยมบ้าง ทำให้การเดินของหญิงสาวลำบาก .. พอเดินย่ำไป ย่ำมา ก้อนกรวดก็บาดเข้าที่ฝ่าเท้า จนหญิงสาวสะดุงเฮือก ..
“โอ๊ย .. เจ็บ” .. บุษบาถึงกับทรุดตัวลงในน้ำ หินบาดฝ่าเท้าของเจ้าหล่อน ซึ่งตอนนี้มีเลือกไหลออกมา .. ภีษมะรีบเข้าไปประคองร่างของหญิงสาวให้มานั่งที่ตรงโขดหิน ..
“เป็นยังไงบ้าง .. ไหนขอพี่เสือดูแผลหน่อยซิค่ะ” ภีษมะจับฝาเท้าของหญิงสาวมาพาดไว้ที่หัวเข่า . ก่อนจะก้มลงดูแผล “ลึกเหมือนกันนะน้องหนู .. เจ็บมากไหม” ภีษมะถามแต่ครั้งพอเงยหน้า ก็รู้คำตอบเลยว่าเจ็บ .. บุษบากัดริมฝีปากแน่น .. น้ำตาไหลอาบแก้มนวลสีน้ำผึ้ง ..
“โอ๋ .. ไม่ร้องนะ .. พี่เสืออยู่ตรงนี้ ไม่น้องนะคะน้องหนู” ..
ภีษมะค่อย ๆ ช้อนร่างของบุษบาขึ้นมา ก่อนจะเดินลอดออกจากถ้ำหลังน้ำตก แล้วค่อย ๆ พอหญิงสาวขึ้นไปด้านบน .. โดยที่ชายหนุ่มอุ้มร่างของบุษบาไว้แนบอก .. ระหว่างทางที่เดินบุษบามองภีษมะด้วยสายตาชื่นชม .. และความรู้สึกประหลาด เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นกับหล่อนมาหรือเปล่า .. ทำไมมันคุ้นชินเสียเหลือเกิน ..
พอทั้งคู่ขึ้นมาด้านบนแล้ว .. ภีษมะก็ก้มดูแผลที่ฝ่าเท้าของหญิงสาวอีกที .. ทว่าเลือดก็ไหลไม่ยอมหยุด .. อีกไกลเลยกว่าจะถึงที่รถ .. เขาต้องห้ามเลือดแล้วพาน้องหนูไปหาหมอ .. ภีษมะตัดสินใจฉีกเสื้อของตัวเองแล้วห้ามเลือดให้บุษบา ..
“ทนอีกนิดนะคะ .. เดี่ยวพี่จะรีบพาไปหาหมอ” ภีษมะยิ้มอย่างให้กำลังใจ มือใหญ่ก็จับมือน้อยนั้นอย่างปลอบโยน .. “พอเดินไหวไหม” ภีษมะถาม
“เดินได้ค่ะพี่เสือ” .. บุษบาตอบด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด .. บุษบาใช้ความอดทนค่อย ๆ ไปที่จักรยาน .. ภีษมะก็พอจะมองเห็นว่าบุษบาไม่ต้องการเป็นภาระให้กับตน .. เข้มแข็งใช้ได้เลย ... เกือบชั่วโมงครึ่งภีษมะขี่จักรยานชนิดว่าไม่ยอมหยุดจอด .. พอไปถึงที่ทำการเขตอนุรักษ์ชายหนุ่มก็พออุ้มพาบุษบาขึ้นรถเพื่อจะพาไปหาหมอทันที ..
“พี่เสือ น้องหนูไม่เป็นอะไรแล้ว .. น้องหนูไม่อยากไปหาหมอ” .. บุษบาบอก
“อ้าวทำไมละ ..” ภีษมะถาม .. แต่บุษบาได้แต่ทำง้ำ ๆ เหมือนไม่กล้าตอบ
“กลัวเข็มค่ะ” .. บุษบาพูดเบา ๆ แต่ทำเอาภีษมะหัวเราะลั่นรถ
“กลัวเข็ม .. ไม่ต้องกลัวนะคะ .. เดี่ยวพี่เสือบอกหมอให้ฉีดยาเบา ๆ ป้องกันบาททะยัก .. ปล่อยภัยไว้ก่อนนะคะ” ชายหนุ่มก็ยังขับรถหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด .. พอถึงโรงพยาบาลอาการปวดของบุษบากำลังได้ที่ .. หญิงสาวทำได้แค่กัดริมฝีปากตัวเองจนเป็นแผล
“เดี่ยวหมอฉีดยาป้องกันบาดทะยักไว้ก่อนนะค่ะ” คุณหมอบอกกับภีษมะ .. แต่ทำเอาบุษบาหน้าเปลี่ยนสี ..
“ฉีดยาเลยเหรอค่ะ ..”
“ค่ะป้องกันไว้ก่อนนะคะน้อง” ภีษมะก็ทำท่าเหมือนจะเห็นด้วย .. บุษบานึกในใจเอาว่ะ ฉีดก็ฉีด .. แต่พอคุณหมอเตรียมเข็มใส่ถาดมา บุษบาถึงกับหน้าเสีย หันมองหน้าภีษมะเหมือนเด็กขอกำลังใจ ..
“ถ้ากลัวก็อย่ามองนะ” ภีษมะบอกก่อนจะเดินเข้าไปกอดร่างอวบที่หน้าซีดถอดสี
.. บุษบาก็ซุกหน้าเข้ากับอกอุ่นนั้น .. คุณหมอก็ค่อยจรดเข็มทิ่มเข้าไปในเนื้อ .. บุษบาสะดุ้งเฮือก .. จิกแขนภีษมะจนเป็นรอย ..
“เสร็จแล้วนะคะ .. น้องสาวกลัวเข็มเหรอค่ะ” คุณหมอถาม ภีษมะก็ยิ้ม ๆ ก่อนตอบกลับ
“ภรรยาผมกลัวเข็มครับ” ..
“ขอโทษค่ะ ..” คุณหมอส่งยิ้มให้ก่อนจะหันไปดูคนไข้คนอื่น แต่บุษบานี้ซิดูท่าจะไม่ได้ยิน เพราะมั่วเอาแต่กลัวเรื่องเข็มจนลืมฟัง ..
พอจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเสร็จ .. ภีษมะก็พอน้องหนูกลัวบ้าน ตอนนี้เสื้อผ้ามันแห้งสนิทแล้ว ... จังหวะที่ภีษมะกำลังขับรถ บุษบาก็เหลิบไปเห็นแผลที่แขน เป็นรอยแดง .. บุษบาก็รู้ทันทีว่าฝีมือตน
“พี่เสือ น้องหนูขอโทษ ดูซิจิกพี่ซะแดงเชียว” บุษบาบอกเสียงอ่อน
“ไม่เป็นไรจ๊ะ” ชายหนุ่มบอกก่อนจะหลบเข้าข้างทาง ..
“น้องหนูหายเจ็บหรือยังค่ะ”
“ก็ไม่เจ็บแล้วค่ะ” บุษบายกมือไหว้ภีษมะ .. “ขอบคุณพี่เสือมากนะคะ ..”
“ไม่เป็นไรค่ะ .. ความจริงน้องหนูถ้าไม่ดื้อ หรือแกล้งพี่เสือ น้องหนูน่ารักมากรู้ไหม” ภีษมะบอกกับบุษบาตามตรง .
“เอ๋ .. น่ารักเหรอค่ะ” .. บุษบาชักจะเริ่มเขินอายนายเสืออีกแล้ว .. ภีษมะเองก็สนุกไม่น้อยวันนี้ทั้งเขา และบุษบา ได้เจอตัวตนอีกแบบหนึ่งของหญิงสาวที่น่ารักไม่น้อย .. ชายหนุ่มโน้นมตัวลงจนใบหน้าคมคายแทบจะแนบชิดกับหน้านวลสีน้ำผึ้ง ..
“ขอรางวัลหน่อยซิ” ภีษมะบอก .. แต่บุษบาหันรีหันขวาง ..
“จะเอาอะไรค่ะพี่เสือ .. น้องหนูไม่มีอะไรจะให้” บุษบาตอบประสาซื่อ
“หลับตาก่อน .. ถ้าคิดจะให้” บุษบากระพริบตาถี่ ๆ แต่ด้วยเป็นคนที่พูดคำไหน ก็เป็นคำนั้น .. บุษบาจึงค่อย ๆ หลับตาลง .. ภีษมะลองดวงหน้านวลนั้นอย่างพอใจยิ่งก่อนค่อย ๆ ประทับริมฝีปากละมุนอย่างแผ่วเบา .. สองมือใหญ่รั้งร่างอวบให้เอามาใกล้ บุษบาพอรู้ตัวว่าโดนภีษมะจูบจึงพยายามจะผลักให้ออกห่าง .. แต่ก็ด้วยอยู่ในที่แคบ .. ภีษมะค่อยเล็มกลีบภายนอกแผ่วเบา .. ก่อนจะค่อยซึมแทรกรสซ่านเข้าไปภายใน .. ความแปลกใหม่ที่ได้รับทำเอาบุษบาถึงกับผวาเกร็งโอบต้นคอภีษมะแน่น .. พอภีษมะถอนริมฝีปากออก .. ดวงหน้านวลกลับแดงซ่าน .. บุษบาพอรู้ตัวชักเคลิมไหวกับสิ่งที่ภีษมะมอบให้ .. ก็ผลักไสปฏิเสธ ..
“พี่เสือ .. อย่าทำเหมือนน้องหนูเป็นของเล่นได้ไหม ..” บุษบาบอกเพราะเธอก็รู้อยู่เต็มอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ .. ภีษมะคือหมากที่เธอเลือก .. ที่สำคัญเขาเป็นเกย์ไม่มีทางจะรักเธอได้ ..
“เหลวไหล ..”
“ไม่เหลวไหลหรอกค่ะ .. อย่าทำแบบนี้อีก น้องหนูไม่ใช้ของเล่น ..” บุษบาบอกเสียงจริงจัง เบนหน้าออกมองหน้ากระจก .. ภีษมะก็ได้แต่ยิ้ม .. การเปลี่ยนความคิดคนนั้นยากกว่าสิ่งใด ๆ ในโลก .. มันต้องใช้ความพยายามกันหน่อย .. แต่ไม่เป็นไรเขารอได้อยู่แล้ว .. ขอเพียงเธอก็รอเขาเหมือนกัน ...
(เสือ) ยั่วเย้า.. กระเซ้า (น้องหนู)
พอบุษบากลับมาถึงบ้านก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า .. ไอ้เสื้อที่ขาดบุษบาก็ทิ้งลงถังทันที .. ไอ้เสื้อทรยศ .. ใส่แล้วไม่รักเจ้าของ .. ภีษมะเองก็ตัวเลอะเหมือนกัน .. แต่ก็ยังโชคดีที่มีเสื้อผ้าทิ้งไว้ในรถบ้าง .. พอทั้งสองต่างคนต่างจัดการตัวเองเรียบร้อย .. สงครามหนูแหย่เสือ ก็เริ่มต้นอีกรอบ .. แต่คราวนี้ใครจะเป็นผู้ชนะที่แท้จริงกันแน่ ..
แสงแดดที่แรงจ้าขึ้นเรื่อย ๆ เร่งอุณหภูมิให้ร้อนขึ้นตามตัว .. บุษบาตอนนี้เริ่มจับทิศทางของภีษมะได้แล้วว่าชายหนุ่มมาไม้ไหน .. ก็ค่อย ๆ ใช้สติที่จะเอาตัวรอดให้มากยิ่งขึ้น .. ยังไงผู้ชายคนนี้ก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งในแผนรักษาไร่ระเด่นไว้ .. ตอนนี้หญิงสาวยืนอยู่หน้าบ้านรอภีษมะ พาเจ้าหล่อนไปเที่ยว ...
“ว่าไงค่ะ .. จะพาน้องหนูไปเที่ยวไหน ..” บุษบาเริ่มเปิดฉาก ..
“ขึ้นรถซิ .. ยังไม่บอกหรอก .. นี้ก็เพิ่งจะเก้าโมงเช้าเอง มีเวลาถมเถไป” .. คราวนี้บุษบาว่าง่ายผิดปกติ .. จนภีษมะแปลกใจ แต่ก็เอา .. ลองดูว่าจะเจออะไร
พอทั้งคู่ขึ้นรถ ภีษมะจัดการพาบุษบามุ่งหน้าสู่อำเภอ พนมสารคาม .. จุดหมายคือ เขตอนุรักษ์พันธ์สัตว์ป่าเขาอ่างฤาไน
“พี่เสือ .. ที่นี่ที่ไหนค่ะ”
“เขาอ่างฤาไนจ๊ะ เคยมาไหมน้องหนู” ภีษมะบอกน้ำเสียงอ่อนโยน ไร้รอยยะยั่ว
“ไม่เคยค่ะ .. น้องหนูไม่ค่อยได้ไปไหน .. ส่วนใหญ่จะอยู่เฝ้าไร่ ..” บุษบา พร้อมกับมองไปรอบ ๆ “สดชื่นจัง” ภูเขาสูงที่ยังมีสีเขียวครึม
“รู้ไหมที่นี่มีน้ำตกด้วยนะ .. ไปเร็วเดี่ยวพี่เสือพาไปเที่ยวนะคะ” ... คำลงท้ายน่ารัก ๆ ของนายเสือทำเอาบุษบา แปลกใจ พูดเพราะเป็นด้วย .. น่ารัก เสียแต่เป็นเกย์ .. ภีษมะเดินเข้าไปจูงมือน้อยของบุษบา .. หญิงสาวก็กลับว่าง่าย ลืมเรื่องเมื่อเช้าไปเสียสนิท ส่วนภีษมะ ก็ได้ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ในใจ ... สงสัยโดนจูบไปสองสามครั้ง ว่าง่ายขึ้นเยอะเลย ตัวชายหนุ่มเองพอเห็นว่าบุษบาเรียบร้อย น่ารักขึ้น ไม่งอแง และไม่แกล้งเขา ๆ ไม่คิดอยากจะแกล้งตอบ ... ปล่อยเลยตามเลย .. แกล้งเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน
“ขอโทษผมขอเช่าจักรยานสองคันครับ” ชายหนุ่มบอกเจ้าหน้าที่ศูนย์ประชาสัมพันธ์ของเขาอ่างฤาไน เจ้าหน้าท่านนั้นก็เดินเข้าไปข้างในโรงจอดจักรยาน แล้วก็เดินออกมา
“ขอโทษนะครับ จักรยานเหลือคันเดียว .. ซ้อนกันไปได้ไหมครับ ..” ภีษมะนะไม่มีปัญหาหรอก ดีซะอีก .. แต่แม่บุษบาเอวกลมนะซิ จะว่าไง
“ว่าไงครับ .. น้องหนู” ภีษมะถาม .. ตอนนี่บุษบาดูจะตื่นเต้นที่ได้ออกมาเที่ยว เพราะตัวบุษบาไม่เคยมาที่นี่ แล้วยิ่งบอกว่ามีน้ำตก ก็ยิ่งอยากเห็นใหญ่ .. ลืมเรื่องแกล้งกันไปเลย
“น้องหนูซ้อนพี่เสือก็ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบอย่างว่าง่าย
“งั้นผมเช่าคันเดียวแล้วกันครับ ..” ภีษมะบอกเจ้าหน้าที่ก็ฉีกบัตรให้แล้วให้ทั้งคู่เข้าไปเอาจักรยานออกมา .. เจ้าหน้าที่ท่านเดิม ได้ให้แผนที่และข้อมูลการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของเขตรักษาพันธุ์ป่าเขาอ่างฤาไนให้ด้วย .. ทั้งภีษมะ และบุษบา ช่วยกันสุมหัวดูข้อมูล โดยเฉพาะเส้นทางการขี่จักรยานสำรวจธรรมชาติ ...
“พี่เสือขี่นะคะ .. หนูน้องจะซ้อน .. ไม่หลงแน่นะ” บุษบาถาม เพราะชักไม่แน่ใจกลัวว่าภีษมะจะพาไปหลง เพราะดูจากเส้นทางก็คดเคี้ยวใช้น้อย ..
“มั่นใจในตัวพี่ไหมล่ะ น้องหนู ..” ภีษมะพูดพร้อม ๆ กับสบตานิ่ง ... นัยน์ตาแสดงความรู้สึก แต่ดูท่าบุษบายังคงไม่รู้ แต่ที่เห็นคือ .. บุษบาไม่กล้าสบตาภีษมะ เพราะสบตาด้วยทีไร .. เหมือนตัวเองจะละลายเป็นไอ ... “อายเขาหรืออย่างไร”
“ขึ้นมาเร็ว .. จับแน่น ๆ นะ หล่นไปพี่เสือไม่เก็บนะครับบอกไว้ก่อน ..” ภีษมะแหย่น้องหนู บุษบาก็ว่าง่ายขึ้นซ้อนท้ายจักรยาน ...
“กอดเอวพี่ก็ได้” ภีษมะบอก
“ไม่เอาหรอก .. พี่เสือไปซิค่ะ น้องหนูพร้อมลุยแล้ว” .. บุษบาพูดเสียงใส ตื่นเต้นที่จะไปเที่ยว .. ภีษมะก็เริ่มขี่จักรยานลัดเลาะตามเส้นทาง โดยมีแม่บุษบาเอวกลมเป็นเนวิเกเตอร์ ..
เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาอ่างฤาไน . เป็นพื้นที่ป่าอนุรักษ์โดยครอบคลุม 5 จังหวัดคือ ฉะเชิงเทรา ชลบุรี ระยอง จันทบุรี ปราจีนบุรี ซึ่งบริเวณคือป่าต้นน้ำลำธารของแม่น้ำบางปะกง คลองโตนดในจังหวัดจันทบุรี และแม่น้ำประแสร์ในจังหวัดระยอง
โดยสองข้างทางที่ภีษมะขี่จักรยานไป ตอนแรกบุษบาก็ได้เกาะชายเสื้อ แต่ไป ๆ มา ๆ ชักเริ่มโอบเอวภีษมะอย่างลืมตัว .. และที่สำคัญพูดจาน่ารักขึ้นเยอะ .. นี่แหละตัวตนที่แท้จริงของบุษบาเวลาไม่เกเร
“พี่เสือ ดูโน้นซิค่ะ .. เหมือนกระทิงเลยอ่ะ” .. บุษบากระตุกเสื้อของภีษมะ พูดอย่างตื่นเต้นที่เจอกระทิงตัวใหญ่หนักหลายตันกำลังกินหญ้า .. ภีษมะก็ได้จุ๊ปาก ให้บุษบาพูดเบา ๆ “เบา ๆ ซิน้องหนู” เพราะถ้าพูดดังเดี่ยวเจ้ากระทิงนั้นก็วิ่งหนีไป .. แต่ถ้ามันวิ่งเข้าหาละก็ .. ยุ่งแน่
สองข้างทางเป็นต้นไม้สูงใหญ่ แผ่กิ่งก้านสีเขียวครึม บรรยกาศสดชื่น ไร้ซึ่งมลพิษ .. ภีษมะขี่ไปได้ระยะหนึ่ง .. ชายหนุ่มก็จำต้องจอดจักรยานไว้เพราะ จะต้องเดินเท้าเข้าไปชมความงามของน้ำตกเขาอ่างฤาไน
“น้องหนู ลงได้แล้วจ๊ะ .เราต้องเดินเข้าไปดูน้ำตกกันน่ะ” ... ภีษมะบอก .. บุษบาก็ลงจากจักรยานใบหน้าแช่มชื่นอย่างที่สุด .. ภีษมะก็นึกหมั้นเขี้ยวขึ้นมา .. แก้วนวลที่ยุ้ยน่ารัก เวลาที่บุษบายั่วยิ้ม .. มันชวนหลงใหล .. หรือเพราะเธออายุยังน้อย และเป็นคนตรงไม่มีจริตมารยา .. เวลายิ้มเลยยิ้มเต็มที่ไม่มีเก็บออม .. แบบนี้น่ารักดีออก
“ไปลุยจ๊ะ น้องหนู” ภีษมะยื่นมือให้บุษบา .. พอบุษบาเห็นว่าภีษมะส่งมือใหญ่มารอ .. พร้อมส่งสายตาหวานให้บุษบา .. จนหญิงสาวไม่กล้าสบ แต่บุษบาเลือกที่จะวางมือน้อยลงบนมือใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ จูงกันขึ้นไปดูน้ำตกด้านบน .. ตลอดสองข้างทางอากาศที่เย็น เพราะเป็นป่าชุ่มชื่น บางจุดก็ต้องลุยลำธาร หรือต้องปีนหินขึ้นไป .. มันก็ไม่เป็นอุปสรรคของทั้งสองคนเลย .. ตรงข้ามกลับช่วยกัน ภีษมะฉุดบุษบาบ้าง .. บุษบาผลักภีษมะบ้าง .. ตอนนี้สองคนคงลืมสงครามไปแล้ว .. คงมีแต่ความเพลิดเพลินจนสนุกทั้งคู่ .. โดยเฉพาะบุษบา ที่เปิดเผยตัวตนออกมาอย่างหมดเปลือก ... เธอเป็นเด็กโดยแท้ .
.
“ว๊าว ... สวยจังค่ะพี่เสือ” .. บุษบาอุทาน ภาพน้ำตกที่สวยงามปรากฏอยู่ตรงหน้า ถึงแม้นจะไม่ใช่น้ำตกที่ใหญ่ .. แต่ก็มีความงามที่เป็นธรรมชาติอย่างแท้จริง .. ตะไคร่ และพืชน้ำ ที่ขึ้นเขียวครึม .. สายน้ำที่สาดซ่าลงมา ต้องกระทบหินถึงจะไม่ดังกึกก้อง แต่ก็เป็นสร้างความตื่นตา ตื่นใจได้ไม่น้อย .. คุ้มค่าที่เดินขึ้นมา “พี่เสือ น้องหนูไปเล่นน้ำตกได้ไหมค่ะ” .. บุษบาถามเสียงหวานสดใส .. เหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ
“เอาซิ .. ไปพี่เสือเล่นด้วยนะ” ภีษมะก็นึกสนุกขึ้นมาเหมือนกัน .. มอง ๆ ไปบุษบาก็ไม่ใช่เด็กที่แก่นแก้ว .. ตรงข้ามเรียบร้อยน่ารัก อีกต่างหาก ..
พอภีษมะอนุญาตบุษบาก็แทบวิ่งลงไปข้างล่างทันที แต่ด้วยตะไคร่น้ำที่เกาะตามหิน อาจจะทำให้ลื่น .. ภีษมะจึงต้องร้องเตือน
“ระวังนะน้องหนู” .. ภีษมะบอก
“พี่เสือก็ระวังนะคะ” .บุษบาบอกอย่างลืมตัว .. พร้อม ๆ กับเดินไปข้างหน้า โดยที่ยังไม่ลืมที่จะเกาะกุมมือใหญ่ของภีษมะไว้แน่น ..
“ที่นี่น้ำน้อยจังเลย แต่ก็น่าเล่นนะคะ คนก็ไม่ค่อยมีด้วย .. น้องหนูชอบจังเลยค่ะพี่เสือ” บุษบาบอก ก่อนจะค่อย ๆ หย่อนขาลงในแอ่งน้ำใส .. “พี่เสือน้ำเย็นเจี๊ยบเลยค่ะ”
“เหรอจ๊ะ ..” ภีษมะตอบกลับ ก่อนจะนั่งลงบนโขดหินข้าง ๆ หญิงสาว ภีษมะมองใบหน้านวลละมุนสีน้ำผึ้ง .. ที่ตอนนี้ระบายยิ้มเต็มใบหน้า .. แก้มนวลมีเลือดฝาดเจือ ริมฝีปากสีชมพู ยามยิ้มพรายช่างยั่วเย้า น่ารัก .. บุษบาก็เหมือนจะรู้ตัวว่าโดนภีษมะลอบมองอยู่ .. หญิงสาวค่อย ๆ หันมาสบตากับภีษมะ แต่สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้ต่อสายตาคมกล้าสีรัตติกาลคู่นั้น ..
“ทำไมไม่กล้าสบตาพี่ครับ น้องหนู” ภีษมะถามทั้ง ๆ ที่สายตาจ้องมองที่น้ำตาที่ไหลกระเซ็นสาดซ่าลงมาจากหน้าผาสูง .. บรรยากาศรอบตัวตอนนี้มีเพียงเขา และเธอสองคนเท่านั้น
“ไม่กล้าสบตาพี่เสือเหรอค่ะ .. เปล่าซะหน่อย” บุษบาตอบ แต่ก็ไม่แม้แต่จะหันมามองคนถาม
“งั้นสบตากัน” ภีษมะท้าทาย .. แต่บุษบารู้ทันถ้าเธอสบตากับภีษมะเธอนั้นแหละต้องแพ้ .. บุษบาก็เลยเปลี่ยนประเด็นไปเล่นน้ำดีกว่า..
“น้องหนูไปเล่นน้ำนะคะพี่เสือ” บุษบาบอกพร้อมๆ กับกระโดดลงในอ่างน้ำใสทันที .. บุษบาคงลืมว่าไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน .. เลยกระโดดลงไปทั้งตัว .. ภีษมะก็ได้แต่นั่งหัวเราะอยู่บนโขดหิน .. เด็กน้อยแท้ ๆ เลยแม่สาวน้อยคนนี้ ..
“น้ำเย็นมากเลย ..” บุษบาผุดขึ้นมาตะโกนบอกภีษมะ แล้วก็ดำผุด ดำว่าย อยู่ในอ่างน้ำ .. ผมสีดำยาวสลายแผ่กระจายเวลาอยู่ในน้ำ เหมือนสาหร่ายพอโผล่พ้นน้ำก็ปกรกหน้านวลสีน้ำผึ้ง .. น่ารักดี .. ภีษมะนั่งช่างใจอยู่นานว่าควรจะลงไปเล่นน้ำกับบุษบาดีไหม .. เพราะถ้าลงไปพออยู่ใกล้ชิด เขานั้นแหละจะอดใจไม่ไหว .. “งับเนื้อหนู” ทุกที .. แต่บรรยากาศมันก็ช่างเป็นใจ ..
ภีษมะเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของแอ่งน้ำ ก่อนจะค่อย ๆ หย่อนตัวลงตามไปในน้ำอีกคนอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ล่องน้ำไปด้านหลังของบุษบา .. หญิงสาวที่กำลังเริงร่าอยู่กับสายน้ำเย็นฉ่ำชื่นใจ ก็สนุกสนานเริงใจอย่างเต็มที่ .. แต่ครั้นพอมองขึ้นไปบนโขดหิน กลับไม่พบภีษมะ .. บุษบาก็ชักหวั่นใจ เลยมองไปรอบ ๆ
“หาใครอยู่จ๊ะน้องหนู” ..
“ว๊าย ..” บุษบาอุทานลั่น .. ก็จู่ ๆ ภีษมะก็โผล่พรวดขึ้นมาจากน้ำ .. “พี่เสือบ้า .. นึกว่าผีพรายน้ำซะอีก” บุษบาตีหัวไหล่ของภีษมะเบา ๆ แต่ใบหน้านั้นกลับมีรอยยิ้ม สดใส ดวงตาวิบวับสกาวใส ..
“ไปเล่นตรงน้ำตกไหม” ภีษมะถาม แต่ก็ไม่รอคำตอบ กลับจูงมือบุษบาไปจุดที่น้ำตกไหลลงจากหน้าผา .. ภีษมะเข้าไปนั่งใต้น้ำตก ที่ไหลตกต้องกระทบหิน กระแสสายซาดกระเซ็นเป็นฝอยเล็ก ๆ ตรงที่มีแสงอาทิตย์สาดส่องต้องกระทบ ก็ปรากฎเป็นรุ้งกินน้ำ สวยงามตา .. บุษบาพอเห็นภีษมะไปนั่งใต้น้ำตก ก็เข้าไปนั่งกับเขาด้วย ..
“พี่เสือขอน้องหนูนั่งด้วยนะคะ” ภีษมะไม่ตอบแต่เขยิบให้บุษบามานั่งรวมโขดหินเดียวกัน .. สายน้ำที่ตกจากเบื้องสูงพอตกต้องกระทบกับศีรษะ มันให้ความรู้สึกหนัก ๆ แต่ก็ผ่อนคลายอย่างประหลาด ..
“สบายจังเลยค่ะพี่เสือ” .. บุษบายิ้มหวานให้ภีษมะ .. ชายหนุ่มก็ยิ้มตอบกลับ แต่ทำเอาบุษบาหุบยิ้มฉับ .. ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา .. ภีษมะพอเห็นพอจะได้อารมณ์หน่อยก็ชักจะเจ้าเล่ห์ .. นี่มันเพิ่งจะวันที่ 2 เองนายเสือ .. จะรุกไปไหนนัก ..
“อายอะไรพี่เสือครับ” ภีษมะถามทั้ง ๆ ที่หลับปล่อยให้สายน้ำแรงรดรินตัวอย่างสบาย
“เปล่าอาย ..” บุษบาตอบเสียงสูง .. “อาย เอย อะไรกันเล่า .. ไม่เห็นมีอะไรน่าอายเลย” .. บุษบาชักมองภีษมะตาขวาง ๆ
“ถ้าไม่อายจะหลบตาพี่เสือทำไม”
“ ...” บุษบาได้แต่เงียบ เพราะไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาตอบ .. ถ้าตอบแล้วเสีย .. อย่าตอบดีกว่า ..
“อ้าว .. เงียบทำไมละครับ ..” คราวนี้ภีษมะหันมามองหน้าบุษบา .. หญิงสาวที่ก้มหน้างุด นั่งนับนิ้วตัวเอง .. ภีษมะก็หัวเราะร่าออกมา .. “นิ้วมันงอกเพิ่มมาเหรอ”
“บ้าซิ .. เมื่อยเปล่าค่ะ .. มาเดี่ยวน้องหนูนวดไหล่ให้พี่เสือนะ อุตสาห์ขี่จักรยานพาน้องหนูเที่ยว ถือเป็นการขอบคุณจากน้องหนูแล้วกัน” บุษบาหาทางเอาตัวรอดด้วยการไปยืนข้างหลังนายเสือดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่ต้องสบตาคู่นั้น ..
“ขอบคุณครับ .. กำลังเมื่อยเลย ตรงไหล่เลยนะ” ภีษมะบอก บุษบาก็ใจดีเหลือหลาย .. โดยนิสัยของบุษบาก็เป็นคนตรง ๆ บทไม่ดื้อก็น่ารักสุดแสน ช่างเอาอกเอาใจ อย่างที่สุด ..
“อื่ม .. สบาย .. น้องหนูนวดเก่งจัง .. ตรงจุดแป๊ะเลย” ภีษมะบอกหลับตาพริ้มอย่างสบาย .. บุษบาก็ดีใจที่ทำให้พี่เสือสบายตัวได้ ..
“ดีไหมค่ะ พี่เสือ”
“ดีจ๊ะ .. ชอบ .. มาให้พี่เสือนวดให้บ้างไหม”
“จะดีเหรอค่ะ .. สัญญาก่อนว่าจะไม่แกล้งน้องหนู” บุษบาก้มหน้าเพื่อจะมองภีษมะ .. แต่จังหวะที่ก้มภีษมะก็หันควับเข้าหาเหมือนกัน ... สองดวงตาที่สบกันทำเอาบุษบาหน้าแดงซ่าน .. ภีษมะก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ พอมองหรอกว่าน้องหนูอายเขา และไม่กล้าที่จะสบตา ...
“ไหนบอกไม่อาย .. หน้าแดงเชียว .. พี่เสือสัญญาว่าจะไม่แกล้งน้องหนู” ภีษมะบอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วจับให้หญิงสาวนั่งบนโขดหิน ...
พอภีษมะเริ่มนวดที่หัวไหล่ของบุษบา ก็ถึงกับขนลุกซู่ .. ความรู้สึกบางอย่างมันกำลังกระจายซ่าอยู่ในหัวใจ .. สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องเบี่ยงตัวหลบ ..
“ไม่เอาแล้วค่ะ .. ไม่เมื่อยแล้ว .. พี่ยักษ์ข้างในน้ำตกมีถ้ำด้วย .. พี่เสือพาเข้าไปได้ไหมค่ะ .. น้องหนูอยากเข้าไปดูจังเลย”
“ไม่กลัวเหรอ” ภีษมะถาม
“ไม่กลัวหรอก .. ไปดูกันนะคะ” .. บุษบาก็ไม่รอคำตอบเลย ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเลยเดินตรงลิ่วเข้าไป .. ภีษมะก็เดินตามเข้าไป .. พอเดินเข้าไปใต้น้ำตก .. แสงสว่างที่ค่อย ๆ น้อยลงพอหันหลังกลับ .. ภาพที่ปรากฏมันเป็นภาพคนละมุมกับที่เห็นเมื่อครู่ ..
“สวยคนละแบบ” .. บุษบาจับมือใหญ่ของภีษมะพร้อม ๆ กับชี้ชวนให้ชายหนุ่มมองภาพหลังม่านน้ำ .. มือน้อยที่กุมมือใหญ่ไว้มั่น .. ทำเอาภีษมะนึกถึงเรื่องเมื่อหลายสิบปีก่อนที่เขาเจอบุษบานั่งร้องไห้ .. มือน้อยที่เคยกุมไว้เมื่อครั้งอดีตเป็นยังไง ทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ..
“ก็เหมือนกับคนนั้นแหละครับน้องหนู ..” ภีษมะบอก
“หมายความว่ายังไงค่ะ น้องหนูไม่เข้าใจ”
“การมองคนเราไม่ควรมองคนแค่ด้านเดียว .. เพราะคนเรานั้นมีทั้งข้อดี และข้อเสีย ผสมกัน .. ไม่มีใครที่ดีหมด หรือไม่มีใครที่เลวเสียทั้งหมด”
“น้องหนูจะจำคำของพี่เสือไว้นะคะ ..” หญิงสาวบอกก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเข้าไปในถ้ำนั้นอีก แต่ภีษมะเห็นว่ามันอันตรายเกินกว่าจะเข้าไปแล้ว จึงร้องเตือน
“น้องหนูอย่าเข้าไปเลย อันตรายแสงสว่างก็ไม่มี ..” ภีษมะเตือน บุษบาก็สะดุดกึก .. ก็จริงอย่างที่ภีษมะว่าเดิน ๆ เข้าไปแล้วเกิดหลงขึ้นมาจะทำยังไง .. สุดท้ายบุษบาเลิกที่จะเชื่อภีษมะ หญิงสาวจึงหันหลังกลับก่อนจะค่อย ๆ ก้าว แต่ด้วยเป็นหินกรวดก้อนกลมบ้าง เหลี่ยมบ้าง ทำให้การเดินของหญิงสาวลำบาก .. พอเดินย่ำไป ย่ำมา ก้อนกรวดก็บาดเข้าที่ฝ่าเท้า จนหญิงสาวสะดุงเฮือก ..
“โอ๊ย .. เจ็บ” .. บุษบาถึงกับทรุดตัวลงในน้ำ หินบาดฝ่าเท้าของเจ้าหล่อน ซึ่งตอนนี้มีเลือกไหลออกมา .. ภีษมะรีบเข้าไปประคองร่างของหญิงสาวให้มานั่งที่ตรงโขดหิน ..
“เป็นยังไงบ้าง .. ไหนขอพี่เสือดูแผลหน่อยซิค่ะ” ภีษมะจับฝาเท้าของหญิงสาวมาพาดไว้ที่หัวเข่า . ก่อนจะก้มลงดูแผล “ลึกเหมือนกันนะน้องหนู .. เจ็บมากไหม” ภีษมะถามแต่ครั้งพอเงยหน้า ก็รู้คำตอบเลยว่าเจ็บ .. บุษบากัดริมฝีปากแน่น .. น้ำตาไหลอาบแก้มนวลสีน้ำผึ้ง ..
“โอ๋ .. ไม่ร้องนะ .. พี่เสืออยู่ตรงนี้ ไม่น้องนะคะน้องหนู” ..
ภีษมะค่อย ๆ ช้อนร่างของบุษบาขึ้นมา ก่อนจะเดินลอดออกจากถ้ำหลังน้ำตก แล้วค่อย ๆ พอหญิงสาวขึ้นไปด้านบน .. โดยที่ชายหนุ่มอุ้มร่างของบุษบาไว้แนบอก .. ระหว่างทางที่เดินบุษบามองภีษมะด้วยสายตาชื่นชม .. และความรู้สึกประหลาด เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นกับหล่อนมาหรือเปล่า .. ทำไมมันคุ้นชินเสียเหลือเกิน ..
พอทั้งคู่ขึ้นมาด้านบนแล้ว .. ภีษมะก็ก้มดูแผลที่ฝ่าเท้าของหญิงสาวอีกที .. ทว่าเลือดก็ไหลไม่ยอมหยุด .. อีกไกลเลยกว่าจะถึงที่รถ .. เขาต้องห้ามเลือดแล้วพาน้องหนูไปหาหมอ .. ภีษมะตัดสินใจฉีกเสื้อของตัวเองแล้วห้ามเลือดให้บุษบา ..
“ทนอีกนิดนะคะ .. เดี่ยวพี่จะรีบพาไปหาหมอ” ภีษมะยิ้มอย่างให้กำลังใจ มือใหญ่ก็จับมือน้อยนั้นอย่างปลอบโยน .. “พอเดินไหวไหม” ภีษมะถาม
“เดินได้ค่ะพี่เสือ” .. บุษบาตอบด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด .. บุษบาใช้ความอดทนค่อย ๆ ไปที่จักรยาน .. ภีษมะก็พอจะมองเห็นว่าบุษบาไม่ต้องการเป็นภาระให้กับตน .. เข้มแข็งใช้ได้เลย ... เกือบชั่วโมงครึ่งภีษมะขี่จักรยานชนิดว่าไม่ยอมหยุดจอด .. พอไปถึงที่ทำการเขตอนุรักษ์ชายหนุ่มก็พออุ้มพาบุษบาขึ้นรถเพื่อจะพาไปหาหมอทันที ..
“พี่เสือ น้องหนูไม่เป็นอะไรแล้ว .. น้องหนูไม่อยากไปหาหมอ” .. บุษบาบอก
“อ้าวทำไมละ ..” ภีษมะถาม .. แต่บุษบาได้แต่ทำง้ำ ๆ เหมือนไม่กล้าตอบ
“กลัวเข็มค่ะ” .. บุษบาพูดเบา ๆ แต่ทำเอาภีษมะหัวเราะลั่นรถ
“กลัวเข็ม .. ไม่ต้องกลัวนะคะ .. เดี่ยวพี่เสือบอกหมอให้ฉีดยาเบา ๆ ป้องกันบาททะยัก .. ปล่อยภัยไว้ก่อนนะคะ” ชายหนุ่มก็ยังขับรถหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด .. พอถึงโรงพยาบาลอาการปวดของบุษบากำลังได้ที่ .. หญิงสาวทำได้แค่กัดริมฝีปากตัวเองจนเป็นแผล
“เดี่ยวหมอฉีดยาป้องกันบาดทะยักไว้ก่อนนะค่ะ” คุณหมอบอกกับภีษมะ .. แต่ทำเอาบุษบาหน้าเปลี่ยนสี ..
“ฉีดยาเลยเหรอค่ะ ..”
“ค่ะป้องกันไว้ก่อนนะคะน้อง” ภีษมะก็ทำท่าเหมือนจะเห็นด้วย .. บุษบานึกในใจเอาว่ะ ฉีดก็ฉีด .. แต่พอคุณหมอเตรียมเข็มใส่ถาดมา บุษบาถึงกับหน้าเสีย หันมองหน้าภีษมะเหมือนเด็กขอกำลังใจ ..
“ถ้ากลัวก็อย่ามองนะ” ภีษมะบอกก่อนจะเดินเข้าไปกอดร่างอวบที่หน้าซีดถอดสี
.. บุษบาก็ซุกหน้าเข้ากับอกอุ่นนั้น .. คุณหมอก็ค่อยจรดเข็มทิ่มเข้าไปในเนื้อ .. บุษบาสะดุ้งเฮือก .. จิกแขนภีษมะจนเป็นรอย ..
“เสร็จแล้วนะคะ .. น้องสาวกลัวเข็มเหรอค่ะ” คุณหมอถาม ภีษมะก็ยิ้ม ๆ ก่อนตอบกลับ
“ภรรยาผมกลัวเข็มครับ” ..
“ขอโทษค่ะ ..” คุณหมอส่งยิ้มให้ก่อนจะหันไปดูคนไข้คนอื่น แต่บุษบานี้ซิดูท่าจะไม่ได้ยิน เพราะมั่วเอาแต่กลัวเรื่องเข็มจนลืมฟัง ..
พอจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเสร็จ .. ภีษมะก็พอน้องหนูกลัวบ้าน ตอนนี้เสื้อผ้ามันแห้งสนิทแล้ว ... จังหวะที่ภีษมะกำลังขับรถ บุษบาก็เหลิบไปเห็นแผลที่แขน เป็นรอยแดง .. บุษบาก็รู้ทันทีว่าฝีมือตน
“พี่เสือ น้องหนูขอโทษ ดูซิจิกพี่ซะแดงเชียว” บุษบาบอกเสียงอ่อน
“ไม่เป็นไรจ๊ะ” ชายหนุ่มบอกก่อนจะหลบเข้าข้างทาง ..
“น้องหนูหายเจ็บหรือยังค่ะ”
“ก็ไม่เจ็บแล้วค่ะ” บุษบายกมือไหว้ภีษมะ .. “ขอบคุณพี่เสือมากนะคะ ..”
“ไม่เป็นไรค่ะ .. ความจริงน้องหนูถ้าไม่ดื้อ หรือแกล้งพี่เสือ น้องหนูน่ารักมากรู้ไหม” ภีษมะบอกกับบุษบาตามตรง .
“เอ๋ .. น่ารักเหรอค่ะ” .. บุษบาชักจะเริ่มเขินอายนายเสืออีกแล้ว .. ภีษมะเองก็สนุกไม่น้อยวันนี้ทั้งเขา และบุษบา ได้เจอตัวตนอีกแบบหนึ่งของหญิงสาวที่น่ารักไม่น้อย .. ชายหนุ่มโน้นมตัวลงจนใบหน้าคมคายแทบจะแนบชิดกับหน้านวลสีน้ำผึ้ง ..
“ขอรางวัลหน่อยซิ” ภีษมะบอก .. แต่บุษบาหันรีหันขวาง ..
“จะเอาอะไรค่ะพี่เสือ .. น้องหนูไม่มีอะไรจะให้” บุษบาตอบประสาซื่อ
“หลับตาก่อน .. ถ้าคิดจะให้” บุษบากระพริบตาถี่ ๆ แต่ด้วยเป็นคนที่พูดคำไหน ก็เป็นคำนั้น .. บุษบาจึงค่อย ๆ หลับตาลง .. ภีษมะลองดวงหน้านวลนั้นอย่างพอใจยิ่งก่อนค่อย ๆ ประทับริมฝีปากละมุนอย่างแผ่วเบา .. สองมือใหญ่รั้งร่างอวบให้เอามาใกล้ บุษบาพอรู้ตัวว่าโดนภีษมะจูบจึงพยายามจะผลักให้ออกห่าง .. แต่ก็ด้วยอยู่ในที่แคบ .. ภีษมะค่อยเล็มกลีบภายนอกแผ่วเบา .. ก่อนจะค่อยซึมแทรกรสซ่านเข้าไปภายใน .. ความแปลกใหม่ที่ได้รับทำเอาบุษบาถึงกับผวาเกร็งโอบต้นคอภีษมะแน่น .. พอภีษมะถอนริมฝีปากออก .. ดวงหน้านวลกลับแดงซ่าน .. บุษบาพอรู้ตัวชักเคลิมไหวกับสิ่งที่ภีษมะมอบให้ .. ก็ผลักไสปฏิเสธ ..
“พี่เสือ .. อย่าทำเหมือนน้องหนูเป็นของเล่นได้ไหม ..” บุษบาบอกเพราะเธอก็รู้อยู่เต็มอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ .. ภีษมะคือหมากที่เธอเลือก .. ที่สำคัญเขาเป็นเกย์ไม่มีทางจะรักเธอได้ ..
“เหลวไหล ..”
“ไม่เหลวไหลหรอกค่ะ .. อย่าทำแบบนี้อีก น้องหนูไม่ใช้ของเล่น ..” บุษบาบอกเสียงจริงจัง เบนหน้าออกมองหน้ากระจก .. ภีษมะก็ได้แต่ยิ้ม .. การเปลี่ยนความคิดคนนั้นยากกว่าสิ่งใด ๆ ในโลก .. มันต้องใช้ความพยายามกันหน่อย .. แต่ไม่เป็นไรเขารอได้อยู่แล้ว .. ขอเพียงเธอก็รอเขาเหมือนกัน ...
มาลัยห่วงรัก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ย. 2554, 19:24:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ย. 2554, 19:24:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 2807
| << ทีใคร .. ทีมัน | ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป >> |
teesaparn 4 พ.ย. 2554, 11:37:39 น.
มาส่งกำลังใจ๋หื้อเจ้า ขอหื้อน้ำลดเวยๆ เน้อเจ้า แล้วปะกั๋น
มาส่งกำลังใจ๋หื้อเจ้า ขอหื้อน้ำลดเวยๆ เน้อเจ้า แล้วปะกั๋น