พิศวาสรัก จอมใจอสูร (ตีพิมพ์แล้วในชื่อ เพลิงรักมนต์สวาท)
พิศวาสรักจอมใจอสูร
เพียงดาว บุตรสาวคนโตของตระกูลดัง ผู้มีความสวยบวกความมั่นใจและนิสัยเย่อหยิ่ง ได้รับรู้ว่าน้องสาวของเธอ เพียงฟ้าที่แสนจะอ่อนโยนและอ่อนแอถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายวัยคราวลุงซึ่งเป็นเศรษฐีบ้านนอกไม่ใช่เพราะเงินตราแต่เป็นสัญญาใจของคนเป็นพ่อ เธอรู้สึกสงสารน้องสาวเพราะรู้ดีว่า เพียงฟ้ามีคนรักอยู่แล้วอีกทั้งรังเกียจที่เลือดไฮโซของพวกเธอจะต้องไปปะปนกับเลือดเศรษฐีบ้านนอก แต่ด้วยความที่รักน้องและก่อนตายมารดาได้ฝากฝังน้องสาวเอาไว้กับเธอให้ช่วยดูแล
ทำให้เพียงดาวตัดสินใจไปเป็นสะใภ้บ้านไร่แทนน้องสาว และส่งเพียงฟ้าไปอยู่เมืองนอกสลับตัวกันระหว่างเดินทางซึ่งเมื่อคุณศรุตผู้พ่อรู้ความจริงเข้าก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้แล้วต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้นแต่ลงโทษบุตรสาวคนโตด้วยการตัดออกจากกองมรดกและบอกว่าหากเธออยู่ที่บ้านไร่ไม่ได้ก็ไม่ต้องคิดเผยอหน้าชูคอกลับมาที่คฤหาสน์อัศวเทพอีก
เพียงดาวจำต้องยอมรับในโชคชะตา ทันทีที่เธอไปถึงบ้านไร่ก็พบว่าผู้ชายแก่คราวพี่ชายพ่อคนนั้นได้ตายไปแล้วเพราะเป็นโรคหัวใจ แถมก่อนตายได้เขียนมรดกยกเธอให้เป็นภรรยาของน้องชายคนเดียวของเขาแทนนั่นคืออัศนัยเจ้าของไร่องุ่นวัยสามสิบเศษและเป็นเจ้าของทุ่งทานตะวันที่ใหญ่ที่สุดในลพบุรีด้วย นอกจากนี้เขายังมีโรงงานแปรรูปผลผลิตจากไร่ ซึ่งโดยรวมแล้วเขาไม่ได้บ้านนอกอย่างที่เธอคิด เขาทั้งหล่อ และรวยกว่าตระกูลของเธอมาก และเขาก็มองเธอเป็นแค่เพียงยัยตุ๊กตายางไฮโซเสื่อมคุณภาพที่ได้รับมรดกมาเท่านั้น
ความเย่อหยิ่งของเธอทำให้อัศนัยแอบหมั่นไสร้เขาแกล้งเธอต่างๆนาๆ แถมยังไม่ยอมบอกด้วยว่าเขารู้ความจริงแต่แรกแล้วว่าเธอคือเพียงดาว ไม่ใช่เพียงฟ้า อัศนัยให้เธอเลือกว่าจะทำงานบนเตียงหรือทำงานในไร่แต่เพียงดาวเลือกทำงานในไร่เขาจึงใช้เธอเยี่ยงทาส แต่ก็ทำให้สาวสวยไฮโซผู้เย่อหยิ่งรู้ว่าน้ำใจของคนจนๆนั้นมีมากกว่าพวกไฮโซที่เธอเคยรู้จักเพราะคนงานในไร่หลายคนทำดีต่อเธอมากโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน
เพียงดาวอยากจะแก้แค้นอัศนัยที่คอยกลั่นแกล้งเธอ หญิงสาวจึงหาที่ระบายอารมณ์ด้วยการกลั่นแกล้งแฟนสาวสุดแสนเรียบร้อยของอัศนัยแทนเธอชื่อเพลงพิณ มักจะมาหาอัศนัยที่ไร่อยู่บ่อยๆ และอัศนัยก็แสดงออกว่ารักเธอเอามากๆ จนครั้งหนึ่งเพียงดาวเกือบทำให้เพลงพิณพลาดท่าเสียทีนักเลงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งอัศนัยโกรธมากเขาจึงลงโทษเธออย่างรุนแรงพรากความสาวของเธอไปอย่างไม่ไยดี ทำให้เธอได้รู้บ้างว่านรกมันเป็นอย่างไรแต่แล้วความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดก็ค่อยๆมลายหายไปเมื่ออัศนัยได้ค้นพบว่าหญิงสาวไม่ได้เลวร้ายแบบที่เขาคิดและที่สำคัญเขาตกหลุมรักเธอไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
แต่กว่าคนทั้งคู่จะปรับความเข้าใจกันได้ก็เล่นเอาคนรอบข้างเหนื่อยไปตามๆ กันเพราะเพียงดาวสวยน้อยเสียเมื่อไหร่เธอทำให้หัวใจชายหนุ่มหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นอรรณพเจ้าของห้างทองชื่อดัง หรือพีระนักวิชาการเกษตรแย่งกันแจกขนมจีบเธอจ้าละหวั่น แต่ก็ไม่มีใครเอาชนะใจเธอได้เพราะอัศนัยใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของเธอ บีบให้ชายหนุ่มทั้งหลายสละสิทธิ์ไปที่ละคนจนเหลือเขาคนเดียวที่จะนั่งอยู่ภายในหัวใจของเธอ
++++++++++++++++++++++++++
เพียงดาว บุตรสาวคนโตของตระกูลดัง ผู้มีความสวยบวกความมั่นใจและนิสัยเย่อหยิ่ง ได้รับรู้ว่าน้องสาวของเธอ เพียงฟ้าที่แสนจะอ่อนโยนและอ่อนแอถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายวัยคราวลุงซึ่งเป็นเศรษฐีบ้านนอกไม่ใช่เพราะเงินตราแต่เป็นสัญญาใจของคนเป็นพ่อ เธอรู้สึกสงสารน้องสาวเพราะรู้ดีว่า เพียงฟ้ามีคนรักอยู่แล้วอีกทั้งรังเกียจที่เลือดไฮโซของพวกเธอจะต้องไปปะปนกับเลือดเศรษฐีบ้านนอก แต่ด้วยความที่รักน้องและก่อนตายมารดาได้ฝากฝังน้องสาวเอาไว้กับเธอให้ช่วยดูแล
ทำให้เพียงดาวตัดสินใจไปเป็นสะใภ้บ้านไร่แทนน้องสาว และส่งเพียงฟ้าไปอยู่เมืองนอกสลับตัวกันระหว่างเดินทางซึ่งเมื่อคุณศรุตผู้พ่อรู้ความจริงเข้าก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้แล้วต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้นแต่ลงโทษบุตรสาวคนโตด้วยการตัดออกจากกองมรดกและบอกว่าหากเธออยู่ที่บ้านไร่ไม่ได้ก็ไม่ต้องคิดเผยอหน้าชูคอกลับมาที่คฤหาสน์อัศวเทพอีก
เพียงดาวจำต้องยอมรับในโชคชะตา ทันทีที่เธอไปถึงบ้านไร่ก็พบว่าผู้ชายแก่คราวพี่ชายพ่อคนนั้นได้ตายไปแล้วเพราะเป็นโรคหัวใจ แถมก่อนตายได้เขียนมรดกยกเธอให้เป็นภรรยาของน้องชายคนเดียวของเขาแทนนั่นคืออัศนัยเจ้าของไร่องุ่นวัยสามสิบเศษและเป็นเจ้าของทุ่งทานตะวันที่ใหญ่ที่สุดในลพบุรีด้วย นอกจากนี้เขายังมีโรงงานแปรรูปผลผลิตจากไร่ ซึ่งโดยรวมแล้วเขาไม่ได้บ้านนอกอย่างที่เธอคิด เขาทั้งหล่อ และรวยกว่าตระกูลของเธอมาก และเขาก็มองเธอเป็นแค่เพียงยัยตุ๊กตายางไฮโซเสื่อมคุณภาพที่ได้รับมรดกมาเท่านั้น
ความเย่อหยิ่งของเธอทำให้อัศนัยแอบหมั่นไสร้เขาแกล้งเธอต่างๆนาๆ แถมยังไม่ยอมบอกด้วยว่าเขารู้ความจริงแต่แรกแล้วว่าเธอคือเพียงดาว ไม่ใช่เพียงฟ้า อัศนัยให้เธอเลือกว่าจะทำงานบนเตียงหรือทำงานในไร่แต่เพียงดาวเลือกทำงานในไร่เขาจึงใช้เธอเยี่ยงทาส แต่ก็ทำให้สาวสวยไฮโซผู้เย่อหยิ่งรู้ว่าน้ำใจของคนจนๆนั้นมีมากกว่าพวกไฮโซที่เธอเคยรู้จักเพราะคนงานในไร่หลายคนทำดีต่อเธอมากโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน
เพียงดาวอยากจะแก้แค้นอัศนัยที่คอยกลั่นแกล้งเธอ หญิงสาวจึงหาที่ระบายอารมณ์ด้วยการกลั่นแกล้งแฟนสาวสุดแสนเรียบร้อยของอัศนัยแทนเธอชื่อเพลงพิณ มักจะมาหาอัศนัยที่ไร่อยู่บ่อยๆ และอัศนัยก็แสดงออกว่ารักเธอเอามากๆ จนครั้งหนึ่งเพียงดาวเกือบทำให้เพลงพิณพลาดท่าเสียทีนักเลงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งอัศนัยโกรธมากเขาจึงลงโทษเธออย่างรุนแรงพรากความสาวของเธอไปอย่างไม่ไยดี ทำให้เธอได้รู้บ้างว่านรกมันเป็นอย่างไรแต่แล้วความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดก็ค่อยๆมลายหายไปเมื่ออัศนัยได้ค้นพบว่าหญิงสาวไม่ได้เลวร้ายแบบที่เขาคิดและที่สำคัญเขาตกหลุมรักเธอไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
แต่กว่าคนทั้งคู่จะปรับความเข้าใจกันได้ก็เล่นเอาคนรอบข้างเหนื่อยไปตามๆ กันเพราะเพียงดาวสวยน้อยเสียเมื่อไหร่เธอทำให้หัวใจชายหนุ่มหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นอรรณพเจ้าของห้างทองชื่อดัง หรือพีระนักวิชาการเกษตรแย่งกันแจกขนมจีบเธอจ้าละหวั่น แต่ก็ไม่มีใครเอาชนะใจเธอได้เพราะอัศนัยใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของเธอ บีบให้ชายหนุ่มทั้งหลายสละสิทธิ์ไปที่ละคนจนเหลือเขาคนเดียวที่จะนั่งอยู่ภายในหัวใจของเธอ
++++++++++++++++++++++++++
Tags: ไร่ทานตะวัน
ตอน: ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
หญิงสาวในชุดสีขาวพลิ้วราวกับเทพธิดาแห่งทุ่งทานตะวันหยุดยืนหลับตานิ่งเพื่อระบายความอัดอั้นกดดันออกมา
“บ้าๆๆๆ เรื่องแบบนี้ทำไมมันจะต้องมาเกิดกับฉันด้วยนึกว่าจะมีแต่ในละครเสียอีก เพียงดาวระบายความในใจกับเจ้าดอกทานตะวันสีเหลืองอร่ามดอกโตที่เชิดหน้าเข้าหาพระอาทิตย์
“คุยด้วยยังมาทำเชิดใส่อีกหยิ่งจริงนะเธอ” หญิงสาวกอดอกแน่นคิ้วโก่งขมวดเข้าหากัน “ฟังฉันหน่อยไม่ได้หรือไงแม่คุณ รู้ไหมเวลาคนคุยด้วยต้องมองหน้ากันอย่ามายืนสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อย่างนี้มันไม่ดีนะ”
“ทำไมฉันต้องทนอยู่ที่นี่ ต้องแต่งงานด้วยเหตุผลที่ไร้สาระบอกฉันทีได้ไหม”
“ถ้าดอกทานตะวันมันบอกคุณได้ คุณจะยืนฟังคำตอบของมันอยู่หรือเปล่าล่ะครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น เพียงดาวมองเจ้าดอกทานตะวัน “ดอกไม้มันพูดไม่ได้นี่”หญิงสาวหันหลังไปตามเสียงจากทางด้านหลัง เขาเป็นใครกันดูจากการแต่งตัวแล้วไม่น่าจะเป็นคนงานในไร่สักนิด
“คุณ!”
“ขอโทษที่ทำให้คุณตกใจนะครับ ผมชื่อชิดณรงค์ครับเป็นเจ้าหน้าที่เกษตรอำเภอที่นี่ครับ พอดีผมแวะมาหาคุณอั๊ดเจ้าของไร่ และบังเอิญเห็นคุณยืนอยู่ก็เลยจะแวะเข้ามาถามว่าเห็นคุณอั๊ดบ้างไหม”
“ไม่ทราบสิคะ ดิฉันไม่เห็นเขาเลย”
“ไม่เป็นไรครับ เอ่อ…อย่าว่าผมยุ่งเลยนะครับไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับ ”
“ช่วยอะไรเหรอคะ”
ปากหยักเม้มแน่นก่อนจะยิ้มบางๆ “เช่นพาคุณไปหาหมอ”
“อะไรนะ!” เพียงดาวถลึงตาโต นึกได้ว่าเขาคงว่าเธอบ้าที่ยืนคุยกับดอกทานตะวัน
“คุณกำลังว่าฉันบ้าอย่างนั้นใช่ไหม”
เกษตรอำเภอหนุ่มหล่อรีบยกมือห้าม “เปล่าเลยครับ ผมแค่คิดว่าอากาศช่วงนี้บางวันมันก็ร้อนบางวันมันก็หนาวอาจจะทำให้คนรู้สึกเครียดได้ ก็ดูอย่างต้นไม้มันยังไม่สบายได้ คนเราก็ย่อมป่วยกายป่วยใจได้เหมือนกันไม่ใช่เรื่องแปลกนี่ครับ”
“สรุปแล้วคุณก็กำลังว่าฉันบ้าอยู่ดี”หญิงสาวกระแทกเสียงใส่
“ใครว่าล่ะครับ ผมเพียงแต่แปลกใจเท่านั้นที่เห็นคุณสื่อสารกับดอกทานตะวันได้ด้วย อันที่จริงจะว่าไปผมก็จัดว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพันธุ์พืชแล้วนะครับ แต่ไม่ยักจะคุยกับพวกมันรู้เรื่องสักที” ชายหนุ่มกล่าวอย่างอารมณ์ดีและหัวเราะเบาๆ สายตาก็กวาดมองใบหน้าสวยตรงหน้าอย่างสนใจ
เพียงดาวรีบเดินหนีไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนแปลกหน้า
“เดี๋ยวสิคุณ อย่าเพิ่งเดินหนีสิครับ” ชิดณรงค์รีบเดินตาม เขาต้องรู้ให้ได้ว่าแม่เทพธิดากลางทุ่งทานตะวันคนนี้เป็นใคร ทำไมเขาไม่เคยพบเธอที่นี่มาก่อนเลย
เขาสะดุดตาตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกจึงทำให้เขาเปลี่ยนจุดมุ่งหมายจากจุดนัดพบไอ้อั๊ดเพื่อนรัก แกล้งแวะเข้ามาถามทางเธอ ตั้งแต่ย้ายจากกรุงเทพฯมาเป็นนักวิชาการเกษตรที่สระบุรีชิดณรงก็ยังไม่เคยเปิดใจให้ผู้หญิงคนไหนอีกเลย แต่ทำไมนะความรู้สึกแบบนี้มันกลับมาอีกครั้งเขาจะต้องถามเพื่อนรักให้ได้ว่าแม่เทพธิดาแห่งทุ่งทานตะวันคนนี้เป็นใครกันแน่
“อย่าตามมานะ” เพียงดาวรีบเดินหนีเร็วๆ และจากการเดินก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะๆ
“คุณครับรอผมก่อนสิครับ ผมมาดีนะครับ เดี๋ยวสิครับ”
“บ้า ตามมาทำไมเนี่ย” เพียงดาววิ่งเร็วขึ้นจนทำให้เสียหลัก ร่างบางเซถลาเกือบจะล้มลงกระแทกพื้นแต่ทว่าเธอกลับรู้สึกถึงลำแขนใหญ่ที่พยุงตัวเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้มลง
“วิ่งหนีอะไรของเธอ” น้ำเสียงนุ่มเรียบถามด้วยท่าทีสงสัย
หมวกไหมพรหมสีน้ำเงินเข้มถูกถอดออก เพียงดาวไม่รู้ว่าเขาออกมาจากมุมไหนของไร่
“หนีเอ่อ…”
เสียงหายใจหอบถี่ๆของชิดณรงค์วิ่งตามมาติดๆ
อ้าว…..ไอ้ชิดมานานแล้วเหรอ”
“เพิ่งมา”ชิดณรงค์มองร่างระหงที่เขาวิ่งตามเธอมาในอ้อมกอดแขนของเพื่อนรัก เพียงดาวดีดตัวออกจากวงแขนของอัศนัย
“นี่คุณเพียงดาว เขาเป็นเอ่อ….”อัศนัยรู้สึกอึดอัดใจในการแนะนำสถานะของเธอให้เพื่อนรักฟัง เรื่องที่เขาต้องแต่งงานตามพินัยกรรมอัศนัยยังไม่ได้เล่าให้ไอ้เพื่อนรักฟังสักนิด เพราะชิดณรงค์รู้ดีว่าเขาคบหาดูใจอยู่กับเพลงพิณถ้าบอกว่าเขาจะแต่งงานกับเธอคนนี้ในไม่ช้าเพื่อนรักคงงงเป็นไก่ตาแตก
“เป็นญาตินายอย่างนั้นใช่ไหม” ชิดณรงค์สรุป
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้”
“คุณดาวครับนี่นายชิด เป็นนักวิชาการเกษตรของอำเภอนี้และเป็นเพื่อนสนิทของผม”
เพียงดาวเงยขึ้นสบตากับชิดณรงค์นิดหนึ่งก่อนจะเมินไปอีกทาง ก็อยู่ดีๆเขาก็มาหาว่าเธอบ้าอีกทั้งยังวิ่งตามเธอมาอีกจะไม่ให้กลัวได้อย่างไร
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณดาวตกใจนะครับ แต่ที่ผมตามคุณมาผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดีผมแค่อยากคุยกับคุณก็เท่านั้น”
อัศนัยรู้สึกแปลกใจที่ชิดณรงค์มีท่าทีสนใจว่าที่เจ้าสาวของเขา ใครก็รู้กันดีว่าตั้งแต่นายชิดณรงค์อกหักรักคุดจากแฟนสาวที่หนีไปแต่งงานกับเศรษฐีฝรั่งตาน้ำข้าวเขาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย +++++++++++++++++++++++++++++
ในระหว่างที่ชายหนุ่มทั้งสองคนกำลังโรยเมล็ดทานตะวันพันธ์ใหม่ในแปลงทดลอง ซึ่งเกษตรอำเภอหนุ่มไฟแรงจัดหาพันธุ์มาให้อัศนัยได้ทดลองปลูก เขาก็เริ่มปฏิบัติการซักถามในสิ่งที่อยากรู้ทันทีแต่เรื่องราวที่ได้รับฟัง ชิดณรงค์ยอมรับว่าคาดไม่ถึงจริงๆ
“อะไรนะ นายล้อเล่นใช่ไหมไอ้อั๊ด” ชิดณรงค์เสียงดังจ้องมองอัศนัยอย่างรอคำตอบ
“เบาๆสิวะ จะตะโกนให้ได้ยินกันทั้งไร่หรือไง”
“ก็ตอบมาเร็วๆ สิ”
“เออ จริงฉันกับคุณดาวจะแต่งงานกัน”
“แล้วนายจะเอาคุณพิณไปไว้ที่ไหน”
อัศนัยหยุดมือจากการหยอดเมล็ดทานตะวันลงบนแปลงดิน “เอาไว้ที่เดิมฉันยังรักพิณเหมือนเดิม การแต่งงานครั้งนี้มันก็แค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น”
“บ้าไปแล้ว ฉันไม่เข้าใจว่าพี่ชายนายเขาทำแบบนี้ทำไม”
“นั่นน่ะสิ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
“สงสารคุณดาว โธ่!คุณดาวของผม”
อัศนัยมองเพื่อนรักด้วยสายตาไม่เข้าใจ “คุณดาวของใครนะ”
“คุณดาวของฉันนะสิ รู้ไหมฉันเห็นหน้าเขาแวบแรกฉันก็รู้แล้วว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายในชีวิตของฉัน”
“เป็นเอามาก”อัศนัยอมยิ้ม
แล้วคุณพิณเขายอมเหรอเรื่องนี้”
“ถ้าหากพิณไม่ยอมฉันก็จะยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไป แต่นี่เป็นเพราะพิณเขาเข้าใจและเชื่อใจฉันว่าฉันรักเขาคนเดียว”
“ฉันว่ามันไม่แฟร์กับคุณดาว เธอน่าสงสารถ้าในอนาคตจะต้องกายเป็นแม่หม้ายตั้งแต่ยังสาว”สายตาของชิดณรงแสดงความรู้สึกบางอย่างออกมาอย่างชัดเจน
อัศนัยถอนใจ “ฉันก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น แต่คนสวยๆอย่างนั้นหย่ากับฉันเมื่อไหร่ก็คงโสดได้ไม่นานหรอก” อัศนัยยิ้มนิดๆ เขาไหวไหล่เหมือนไม่แคร์
“ไอ้บ้า ไอ้คนไม่มีหัวใจ นึกถึงแต่ตัวเอง”
“หัวใจนะมี แต่ฉันมีไว้ให้สำหรับผู้หญิงที่ฉันรักเท่านั้น”
“ไอ้คนไร้หัวใจ” ชิดณรงค์ตอกกลับอย่างหมั่นไสร้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
เพลงพิณก้าวเท้าเข้าบ้านด้วยความรู้สึกประหลาดใจภายในบ้านเงียบเชียบ พี่ออยคงออกไปช้อปปิ้งตามเคยส่วนพี่อิงนะเหรอ เธออธิฐานเสมอให้เขาไม่อยู่เพราะถ้าเขาอยู่บ้านโดยที่พี่ออยออกไปข้างนอกนั่นหมายความว่า
“กลับมาแล้วเหรอแม่ตัวดี” เสียงดังสนั่นก้าวออกมาจากห้องนอนของเธอ ร่างสูงปรี่เข้ากระชากแขนเพลงพิณอย่างเต็มแรง
“อะไรกันคะพี่อิง ปล่อยพิณเถิดค่ะพิณเจ็บนะคะ”
“เจ็บเหรอ มานี่เลย”
เพลงพิณถูกกึ่งลากกึ่งจูงเข้าไปในห้องนอนและถูกผลักจนล้มลงบนเตียง
“พี่อิงเป็นบ้าอะไรไปคะ ทำแบบนี้พิณเจ็บนะ”
“จะไม่ให้พี่บ้าได้ยังไงในเมื่อเมียพี่ไปนอนกับผู้ชายคนอื่น” น้ำเสียงกระด้างไม่เท่ากับสายตาที่ทอดมองร่างบางราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
ใบหน้าสวยถอดสีและค่อยๆซีดลงราวกับกระดาษ “พี่อิง พิณเปล่านะคะ”
อิงรีบก้าวยาวๆไปที่หน้ากระจกและเปิดลิ้นชักหยิบแผงยาสี่เหลี่ยมมียาเม็ดเล็กๆ ที่มีล่องลอยการกินไปบ้างแล้วมาโยนลงตรงหน้าเพลงพิณ
“นี่มันอะไร อย่าบอกนะเพลงพิณว่าเธอไม่รู้ว่ามันคือยาคุม”
“พี่อิง!” เพลงพิณได้แต่โทษตัวเองที่ซ่อนของไม่พ้นมือเขา
“ตอบพี่มาเธอมีอะไรกับไอ้หมอนั่นแล้วใช่ไหม เธอทรยศพี่ เธอไม่ได้ทำตามแผนของเรา”
“พิณเปล่านะคะพี่อิง เชื่อพิณสิคะ”
“จะให้พี่เชื่อได้ยังไงในเมื่อหลักฐานมันคาตา เธอหลอกพี่ เธอทรยศสัญญาของเรา”
อิงรู้สึกโกรธจัดเขายอมรับว่าเขาเสียใจที่ต้องใช้เพลงพิณเป็นเหยื่อล่อเพื่อหาทางทำลายอัศนัย แต่เขาไม่ต้องการให้เพลงพิณมอบกายหรือหัวใจให้อัศนัย เขายอมรับกับตัวเองว่าเขารักเพลงพิณ หากอัศนัยไม่ได้สนใจเพลงพิณเขาก็ไม่มีทางส่งเธอให้ไปใกล้ชิดอัศนัยอย่างแน่นอน
“พิณไม่เคยทรยศพี่อิงเลยนะคะ” หญิงสาวครุ่นคิดหาทางออก มือบางกอดรอบเอวของอิงเอาไว้
“เชื่อเถอะค่ะพี่อิง ยาคุมนี่พิณกินก็เพราะพี่อิง พิณกลัวจะท้องแล้วมันจะทำให้แผนการของเราพัง พิณกับคุณอั๊ดยังไม่ได้มีอะไรกันจริงๆนะคะ”
“โกหก! เธอก็รู้ว่าพี่ใช้มันตลอด” อิงหมายถึงถุงยางอนามัย ทำให้เพลงพิณเร่งบีบเค้นน้ำตาออกมา
“แต่มันก็อาจจะพลาดได้นี่คะ พิณกลัวว่าแผนของเราจะไม่สำเร็จพิณก็ต้องป้องกันทุกทาง พี่อิงไม่เชื่อใจพิณเหรอคะว่าพิณเองก็รักพี่อิง”
หญิงสาวปล่อยโฮ จนอิงรู้สึกใจอ่อนยวบ เขารีบรั้งร่างบางขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาด้วยมืออย่างแผ่วเบา “หยุดร้องเถอะนะพิณจ๋า พี่ขอโทษ” เขาลูบปลอยผมเธออย่างอ่อนโยน
“ที่พิณทำไปทั้งหมด พิณยอมเอาตัวเข้าเสี่ยงก็เพราะพิณรักพี่อิง และอยากแก้แค้นให้น้องอรทำไมพี่อิงไม่เชื่อพิณหือ…”
“ไม่ร้องนะพิณจ๋า พี่อิงขอโทษคนดีของพี่” เมื่อเห็นน้ำตาของเพลงพิณและได้ยินว่าเธอรักเขาทำให้อิงแทบจะหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง
ไอ้หน้าโง่ เชอะ เพลงพิณนึกอยู่ในใจ รอให้คุณอั๊ดได้สมบัติมาเป็นของเขาก่อน และฉันนี่แหละจะกำจัดแกออกไปจากชีวิตฉันไอ้อิง เรื่องของนังน้องอรน้องสาวแกมันไม่ได้อยู่ในสมองของฉันดีแล้วที่นังอรมันตายลงไปได้ฉันเกลียดพวกแกทั้งสามพี่น้อง
++++++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
กลางดึกสงัดอัศนัยรีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนด้วยอาการงัวเงียเพราะเหนื่อยกับงานในไร่มาแทบทั้งวัน แต่พอจับกระแสเสียงดังได้ว่ามาจากข้างห้องทำให้เขารีบวิ่งไปตามเสียงนั้นทันที
“เกิดอะไรขึ้น เพียงดาวคุณเป็นอะไรไป”
ร่างบางในชุดนอนพลิ้วสีขาวบิดไปมากลางที่นอนด้วยท่าทีหวาดกลัว แต่หากมองอีกมุมหนึ่งท่าทางนั้นดูเซ็กซี่จนทำให้เลือดในกายของอัศนัยรู้สึกเดือดพลุ่งพล่านแต่เขาพยายามสะกดใจตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย
“อย่านะ อย่าเข้ามานะ ฉันกลัว”
“ตื่นสิคุณ เป็นอะไรไป”อัศนัยพยายามเขย่าร่างบาง
“ช่วยด้วยๆ ฉันกลัวอย่าเข้ามา ออกไป”
มือบางไคว่คว้าสะเปะสะปะไปตามเนื้อตัวของอัศนัย “ตื่นสิคุณ คุณฝันร้ายไปเท่านั้น”
“ฉันกลัวๆ” หญิงสาวโผกอดอัศนัยไว้แน่นทำให้เขาเสียหลักล้มไปทับร่างของเธอเอาไว้
“เพียงดาว”
หญิงสาวลืมตาขึ้นช้าๆ และต้องตกใจเมื่อพบอัศนัยกำลังทาบทับร่างของเธออยู่
เพี้ยะ! ฝ่ามือบางกระทบใบหน้าคมสันอย่างแรง จนอัศนัยต้องยกฝ่ามือมาลูบโหนกแก้มเบาและครางในลำคอเบาๆซึ่งเขาไม่เข้าใจว่าเธอจะตบเขาทำไม
“ออกไปนะ ไอ้คนโรคจิตคุณจะทำอะไรฉัน”
“ยัยบ้า”อัศนัยถอนร่างขึ้นมานั่งตรงขอบเตียง “เธอร้องโวยวายจนลั่นบ้านจนฉันคิดว่าเธอกำลังถูกใครย่องมาข่มขืนเสียอีกเลยรีบวิ่งเข้ามาดู”
“บ้า พูดอะไรน่าเกลียด คุณต่างหากที่กำลังจะข่มขืนฉัน”
“อย่ามายัดเยียดข้อหาที่ผมไม่เคยแม้แต่จะคิดนะคุณ”
“ไม่คิดแล้วเมื่อกี้ล่ะ”
“ก็เธอนั่นแหละมากอดฉันเอง”
เพียงดาวนิ่งและลำดับเรื่องราว ใช่สิเมื่อสักครู่เธอฝันไปอย่างนั้นเหรอ “ฉันฝัน”
“ตกลงที่เธอร้องโวยวายเนี่ยเพราะฝันร้ายใช่ไหม ถ้าหมดเรื่องแล้วฉันจะได้กลับไปนอน” อัศนัยกำลังลุกขึ้นและยกมือขึ้นปิดปากหาวเบาๆ
“เดี๋ยวคุณอย่าเพิ่งไป อยู่กับฉันก่อนได้โปรดเถอะ” น้ำเสียงออดอ้อน
“หูฝาดรึเปล่าเนี่ย ยัยนี่อ้อนเรา”อัศนัยหันมายิ้มน้อยๆที่มุมปาก “อย่าบอกนะว่าเธอเกิดพิศวาสฉันขึ้นมากลางดึก ไม่ดีนะเธอก็รู้นี่ว่าฉันมีคนรักอยู่แล้วคงช่วยระบายความอึดอัดให้เธอไม่ได้หรอก”อัศนัยหัวเราะเบาๆ หมอนหนุนใบสีขาวสะอาดถูกขว้างใส่อัศนัยทันที “อีตาบ้า ใครคิดอย่างนั้นกัน ฉันกลัวต่างหาก”สีหน้าของหญิงสาวแสดงท่าทีหวาดกลัวขึ้นมาจริงๆ
อัศนัยทรุดลงนั่งบนขอบเตียงตามเดิม “กลัวอะไร” สายตาของเขาทอดมองเธอด้วยความเป็นห่วงอย่างลืมตัว
“ที่นี่มีผีเหรอเปล่า บอกฉันมาเถอะ”
“ผีเหรอ ไร้สาระนะ เธอคงเครียดเรื่องการแต่งงานมากไปเลยฝันอะไรเป็นตุเป็นตะ”
“แต่ฉันฝันเหมือนจริงมาก ผีผู้หญิงคนนั้นบอกให้ฉันระวังตัวเอาไว้”
“ผีผู้หญิงจะเป็นไปได้ยังไง ที่นี่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาตายที่ไร่นี้”
“จริงๆ นะเธอบอกว่าเธอชื่ออร”
“อะไรนะ” ทีแรกอัศนัยคิดว่าหญิงสาวคงฝันอะไรไร้สาระ แต่ชื่อที่เธอพูดออกมาทำให้อัศนัยก็ชักไม่แน่ใจ
“เธอกลัวเหรอ”
ใบหน้าสวยพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะนั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอตรงนี้จนเธอหลับตกลงไหม” สายตาคมอ่อนโยนลงยาดทอดมองหญิงสาว
“จริงๆนะ คุณสัญญาแล้ว”
“จริงสิ หลับเสียเถอะผมจะนั่งอยู่ตรงนี้จนกว่าคุณจะหลับ”
ใบหน้าสวยหลับตาพริ้ม และแอบหรี่ตามองขึ้นมาเป็นบางครั้ง
“แอบมองอะไร หลับไป กลัวผมจะลักหลับคุณเหรอผมไม่ทำแบบนั้นหรอกนะ”
“บ้า”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หญิงสาวในชุดสีขาวพลิ้วราวกับเทพธิดาแห่งทุ่งทานตะวันหยุดยืนหลับตานิ่งเพื่อระบายความอัดอั้นกดดันออกมา
“บ้าๆๆๆ เรื่องแบบนี้ทำไมมันจะต้องมาเกิดกับฉันด้วยนึกว่าจะมีแต่ในละครเสียอีก เพียงดาวระบายความในใจกับเจ้าดอกทานตะวันสีเหลืองอร่ามดอกโตที่เชิดหน้าเข้าหาพระอาทิตย์
“คุยด้วยยังมาทำเชิดใส่อีกหยิ่งจริงนะเธอ” หญิงสาวกอดอกแน่นคิ้วโก่งขมวดเข้าหากัน “ฟังฉันหน่อยไม่ได้หรือไงแม่คุณ รู้ไหมเวลาคนคุยด้วยต้องมองหน้ากันอย่ามายืนสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อย่างนี้มันไม่ดีนะ”
“ทำไมฉันต้องทนอยู่ที่นี่ ต้องแต่งงานด้วยเหตุผลที่ไร้สาระบอกฉันทีได้ไหม”
“ถ้าดอกทานตะวันมันบอกคุณได้ คุณจะยืนฟังคำตอบของมันอยู่หรือเปล่าล่ะครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น เพียงดาวมองเจ้าดอกทานตะวัน “ดอกไม้มันพูดไม่ได้นี่”หญิงสาวหันหลังไปตามเสียงจากทางด้านหลัง เขาเป็นใครกันดูจากการแต่งตัวแล้วไม่น่าจะเป็นคนงานในไร่สักนิด
“คุณ!”
“ขอโทษที่ทำให้คุณตกใจนะครับ ผมชื่อชิดณรงค์ครับเป็นเจ้าหน้าที่เกษตรอำเภอที่นี่ครับ พอดีผมแวะมาหาคุณอั๊ดเจ้าของไร่ และบังเอิญเห็นคุณยืนอยู่ก็เลยจะแวะเข้ามาถามว่าเห็นคุณอั๊ดบ้างไหม”
“ไม่ทราบสิคะ ดิฉันไม่เห็นเขาเลย”
“ไม่เป็นไรครับ เอ่อ…อย่าว่าผมยุ่งเลยนะครับไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับ ”
“ช่วยอะไรเหรอคะ”
ปากหยักเม้มแน่นก่อนจะยิ้มบางๆ “เช่นพาคุณไปหาหมอ”
“อะไรนะ!” เพียงดาวถลึงตาโต นึกได้ว่าเขาคงว่าเธอบ้าที่ยืนคุยกับดอกทานตะวัน
“คุณกำลังว่าฉันบ้าอย่างนั้นใช่ไหม”
เกษตรอำเภอหนุ่มหล่อรีบยกมือห้าม “เปล่าเลยครับ ผมแค่คิดว่าอากาศช่วงนี้บางวันมันก็ร้อนบางวันมันก็หนาวอาจจะทำให้คนรู้สึกเครียดได้ ก็ดูอย่างต้นไม้มันยังไม่สบายได้ คนเราก็ย่อมป่วยกายป่วยใจได้เหมือนกันไม่ใช่เรื่องแปลกนี่ครับ”
“สรุปแล้วคุณก็กำลังว่าฉันบ้าอยู่ดี”หญิงสาวกระแทกเสียงใส่
“ใครว่าล่ะครับ ผมเพียงแต่แปลกใจเท่านั้นที่เห็นคุณสื่อสารกับดอกทานตะวันได้ด้วย อันที่จริงจะว่าไปผมก็จัดว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพันธุ์พืชแล้วนะครับ แต่ไม่ยักจะคุยกับพวกมันรู้เรื่องสักที” ชายหนุ่มกล่าวอย่างอารมณ์ดีและหัวเราะเบาๆ สายตาก็กวาดมองใบหน้าสวยตรงหน้าอย่างสนใจ
เพียงดาวรีบเดินหนีไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนแปลกหน้า
“เดี๋ยวสิคุณ อย่าเพิ่งเดินหนีสิครับ” ชิดณรงค์รีบเดินตาม เขาต้องรู้ให้ได้ว่าแม่เทพธิดากลางทุ่งทานตะวันคนนี้เป็นใคร ทำไมเขาไม่เคยพบเธอที่นี่มาก่อนเลย
เขาสะดุดตาตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกจึงทำให้เขาเปลี่ยนจุดมุ่งหมายจากจุดนัดพบไอ้อั๊ดเพื่อนรัก แกล้งแวะเข้ามาถามทางเธอ ตั้งแต่ย้ายจากกรุงเทพฯมาเป็นนักวิชาการเกษตรที่สระบุรีชิดณรงก็ยังไม่เคยเปิดใจให้ผู้หญิงคนไหนอีกเลย แต่ทำไมนะความรู้สึกแบบนี้มันกลับมาอีกครั้งเขาจะต้องถามเพื่อนรักให้ได้ว่าแม่เทพธิดาแห่งทุ่งทานตะวันคนนี้เป็นใครกันแน่
“อย่าตามมานะ” เพียงดาวรีบเดินหนีเร็วๆ และจากการเดินก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะๆ
“คุณครับรอผมก่อนสิครับ ผมมาดีนะครับ เดี๋ยวสิครับ”
“บ้า ตามมาทำไมเนี่ย” เพียงดาววิ่งเร็วขึ้นจนทำให้เสียหลัก ร่างบางเซถลาเกือบจะล้มลงกระแทกพื้นแต่ทว่าเธอกลับรู้สึกถึงลำแขนใหญ่ที่พยุงตัวเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้มลง
“วิ่งหนีอะไรของเธอ” น้ำเสียงนุ่มเรียบถามด้วยท่าทีสงสัย
หมวกไหมพรหมสีน้ำเงินเข้มถูกถอดออก เพียงดาวไม่รู้ว่าเขาออกมาจากมุมไหนของไร่
“หนีเอ่อ…”
เสียงหายใจหอบถี่ๆของชิดณรงค์วิ่งตามมาติดๆ
อ้าว…..ไอ้ชิดมานานแล้วเหรอ”
“เพิ่งมา”ชิดณรงค์มองร่างระหงที่เขาวิ่งตามเธอมาในอ้อมกอดแขนของเพื่อนรัก เพียงดาวดีดตัวออกจากวงแขนของอัศนัย
“นี่คุณเพียงดาว เขาเป็นเอ่อ….”อัศนัยรู้สึกอึดอัดใจในการแนะนำสถานะของเธอให้เพื่อนรักฟัง เรื่องที่เขาต้องแต่งงานตามพินัยกรรมอัศนัยยังไม่ได้เล่าให้ไอ้เพื่อนรักฟังสักนิด เพราะชิดณรงค์รู้ดีว่าเขาคบหาดูใจอยู่กับเพลงพิณถ้าบอกว่าเขาจะแต่งงานกับเธอคนนี้ในไม่ช้าเพื่อนรักคงงงเป็นไก่ตาแตก
“เป็นญาตินายอย่างนั้นใช่ไหม” ชิดณรงค์สรุป
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้”
“คุณดาวครับนี่นายชิด เป็นนักวิชาการเกษตรของอำเภอนี้และเป็นเพื่อนสนิทของผม”
เพียงดาวเงยขึ้นสบตากับชิดณรงค์นิดหนึ่งก่อนจะเมินไปอีกทาง ก็อยู่ดีๆเขาก็มาหาว่าเธอบ้าอีกทั้งยังวิ่งตามเธอมาอีกจะไม่ให้กลัวได้อย่างไร
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณดาวตกใจนะครับ แต่ที่ผมตามคุณมาผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดีผมแค่อยากคุยกับคุณก็เท่านั้น”
อัศนัยรู้สึกแปลกใจที่ชิดณรงค์มีท่าทีสนใจว่าที่เจ้าสาวของเขา ใครก็รู้กันดีว่าตั้งแต่นายชิดณรงค์อกหักรักคุดจากแฟนสาวที่หนีไปแต่งงานกับเศรษฐีฝรั่งตาน้ำข้าวเขาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย +++++++++++++++++++++++++++++
ในระหว่างที่ชายหนุ่มทั้งสองคนกำลังโรยเมล็ดทานตะวันพันธ์ใหม่ในแปลงทดลอง ซึ่งเกษตรอำเภอหนุ่มไฟแรงจัดหาพันธุ์มาให้อัศนัยได้ทดลองปลูก เขาก็เริ่มปฏิบัติการซักถามในสิ่งที่อยากรู้ทันทีแต่เรื่องราวที่ได้รับฟัง ชิดณรงค์ยอมรับว่าคาดไม่ถึงจริงๆ
“อะไรนะ นายล้อเล่นใช่ไหมไอ้อั๊ด” ชิดณรงค์เสียงดังจ้องมองอัศนัยอย่างรอคำตอบ
“เบาๆสิวะ จะตะโกนให้ได้ยินกันทั้งไร่หรือไง”
“ก็ตอบมาเร็วๆ สิ”
“เออ จริงฉันกับคุณดาวจะแต่งงานกัน”
“แล้วนายจะเอาคุณพิณไปไว้ที่ไหน”
อัศนัยหยุดมือจากการหยอดเมล็ดทานตะวันลงบนแปลงดิน “เอาไว้ที่เดิมฉันยังรักพิณเหมือนเดิม การแต่งงานครั้งนี้มันก็แค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น”
“บ้าไปแล้ว ฉันไม่เข้าใจว่าพี่ชายนายเขาทำแบบนี้ทำไม”
“นั่นน่ะสิ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
“สงสารคุณดาว โธ่!คุณดาวของผม”
อัศนัยมองเพื่อนรักด้วยสายตาไม่เข้าใจ “คุณดาวของใครนะ”
“คุณดาวของฉันนะสิ รู้ไหมฉันเห็นหน้าเขาแวบแรกฉันก็รู้แล้วว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายในชีวิตของฉัน”
“เป็นเอามาก”อัศนัยอมยิ้ม
แล้วคุณพิณเขายอมเหรอเรื่องนี้”
“ถ้าหากพิณไม่ยอมฉันก็จะยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไป แต่นี่เป็นเพราะพิณเขาเข้าใจและเชื่อใจฉันว่าฉันรักเขาคนเดียว”
“ฉันว่ามันไม่แฟร์กับคุณดาว เธอน่าสงสารถ้าในอนาคตจะต้องกายเป็นแม่หม้ายตั้งแต่ยังสาว”สายตาของชิดณรงแสดงความรู้สึกบางอย่างออกมาอย่างชัดเจน
อัศนัยถอนใจ “ฉันก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น แต่คนสวยๆอย่างนั้นหย่ากับฉันเมื่อไหร่ก็คงโสดได้ไม่นานหรอก” อัศนัยยิ้มนิดๆ เขาไหวไหล่เหมือนไม่แคร์
“ไอ้บ้า ไอ้คนไม่มีหัวใจ นึกถึงแต่ตัวเอง”
“หัวใจนะมี แต่ฉันมีไว้ให้สำหรับผู้หญิงที่ฉันรักเท่านั้น”
“ไอ้คนไร้หัวใจ” ชิดณรงค์ตอกกลับอย่างหมั่นไสร้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
เพลงพิณก้าวเท้าเข้าบ้านด้วยความรู้สึกประหลาดใจภายในบ้านเงียบเชียบ พี่ออยคงออกไปช้อปปิ้งตามเคยส่วนพี่อิงนะเหรอ เธออธิฐานเสมอให้เขาไม่อยู่เพราะถ้าเขาอยู่บ้านโดยที่พี่ออยออกไปข้างนอกนั่นหมายความว่า
“กลับมาแล้วเหรอแม่ตัวดี” เสียงดังสนั่นก้าวออกมาจากห้องนอนของเธอ ร่างสูงปรี่เข้ากระชากแขนเพลงพิณอย่างเต็มแรง
“อะไรกันคะพี่อิง ปล่อยพิณเถิดค่ะพิณเจ็บนะคะ”
“เจ็บเหรอ มานี่เลย”
เพลงพิณถูกกึ่งลากกึ่งจูงเข้าไปในห้องนอนและถูกผลักจนล้มลงบนเตียง
“พี่อิงเป็นบ้าอะไรไปคะ ทำแบบนี้พิณเจ็บนะ”
“จะไม่ให้พี่บ้าได้ยังไงในเมื่อเมียพี่ไปนอนกับผู้ชายคนอื่น” น้ำเสียงกระด้างไม่เท่ากับสายตาที่ทอดมองร่างบางราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
ใบหน้าสวยถอดสีและค่อยๆซีดลงราวกับกระดาษ “พี่อิง พิณเปล่านะคะ”
อิงรีบก้าวยาวๆไปที่หน้ากระจกและเปิดลิ้นชักหยิบแผงยาสี่เหลี่ยมมียาเม็ดเล็กๆ ที่มีล่องลอยการกินไปบ้างแล้วมาโยนลงตรงหน้าเพลงพิณ
“นี่มันอะไร อย่าบอกนะเพลงพิณว่าเธอไม่รู้ว่ามันคือยาคุม”
“พี่อิง!” เพลงพิณได้แต่โทษตัวเองที่ซ่อนของไม่พ้นมือเขา
“ตอบพี่มาเธอมีอะไรกับไอ้หมอนั่นแล้วใช่ไหม เธอทรยศพี่ เธอไม่ได้ทำตามแผนของเรา”
“พิณเปล่านะคะพี่อิง เชื่อพิณสิคะ”
“จะให้พี่เชื่อได้ยังไงในเมื่อหลักฐานมันคาตา เธอหลอกพี่ เธอทรยศสัญญาของเรา”
อิงรู้สึกโกรธจัดเขายอมรับว่าเขาเสียใจที่ต้องใช้เพลงพิณเป็นเหยื่อล่อเพื่อหาทางทำลายอัศนัย แต่เขาไม่ต้องการให้เพลงพิณมอบกายหรือหัวใจให้อัศนัย เขายอมรับกับตัวเองว่าเขารักเพลงพิณ หากอัศนัยไม่ได้สนใจเพลงพิณเขาก็ไม่มีทางส่งเธอให้ไปใกล้ชิดอัศนัยอย่างแน่นอน
“พิณไม่เคยทรยศพี่อิงเลยนะคะ” หญิงสาวครุ่นคิดหาทางออก มือบางกอดรอบเอวของอิงเอาไว้
“เชื่อเถอะค่ะพี่อิง ยาคุมนี่พิณกินก็เพราะพี่อิง พิณกลัวจะท้องแล้วมันจะทำให้แผนการของเราพัง พิณกับคุณอั๊ดยังไม่ได้มีอะไรกันจริงๆนะคะ”
“โกหก! เธอก็รู้ว่าพี่ใช้มันตลอด” อิงหมายถึงถุงยางอนามัย ทำให้เพลงพิณเร่งบีบเค้นน้ำตาออกมา
“แต่มันก็อาจจะพลาดได้นี่คะ พิณกลัวว่าแผนของเราจะไม่สำเร็จพิณก็ต้องป้องกันทุกทาง พี่อิงไม่เชื่อใจพิณเหรอคะว่าพิณเองก็รักพี่อิง”
หญิงสาวปล่อยโฮ จนอิงรู้สึกใจอ่อนยวบ เขารีบรั้งร่างบางขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาด้วยมืออย่างแผ่วเบา “หยุดร้องเถอะนะพิณจ๋า พี่ขอโทษ” เขาลูบปลอยผมเธออย่างอ่อนโยน
“ที่พิณทำไปทั้งหมด พิณยอมเอาตัวเข้าเสี่ยงก็เพราะพิณรักพี่อิง และอยากแก้แค้นให้น้องอรทำไมพี่อิงไม่เชื่อพิณหือ…”
“ไม่ร้องนะพิณจ๋า พี่อิงขอโทษคนดีของพี่” เมื่อเห็นน้ำตาของเพลงพิณและได้ยินว่าเธอรักเขาทำให้อิงแทบจะหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง
ไอ้หน้าโง่ เชอะ เพลงพิณนึกอยู่ในใจ รอให้คุณอั๊ดได้สมบัติมาเป็นของเขาก่อน และฉันนี่แหละจะกำจัดแกออกไปจากชีวิตฉันไอ้อิง เรื่องของนังน้องอรน้องสาวแกมันไม่ได้อยู่ในสมองของฉันดีแล้วที่นังอรมันตายลงไปได้ฉันเกลียดพวกแกทั้งสามพี่น้อง
++++++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
กลางดึกสงัดอัศนัยรีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนด้วยอาการงัวเงียเพราะเหนื่อยกับงานในไร่มาแทบทั้งวัน แต่พอจับกระแสเสียงดังได้ว่ามาจากข้างห้องทำให้เขารีบวิ่งไปตามเสียงนั้นทันที
“เกิดอะไรขึ้น เพียงดาวคุณเป็นอะไรไป”
ร่างบางในชุดนอนพลิ้วสีขาวบิดไปมากลางที่นอนด้วยท่าทีหวาดกลัว แต่หากมองอีกมุมหนึ่งท่าทางนั้นดูเซ็กซี่จนทำให้เลือดในกายของอัศนัยรู้สึกเดือดพลุ่งพล่านแต่เขาพยายามสะกดใจตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย
“อย่านะ อย่าเข้ามานะ ฉันกลัว”
“ตื่นสิคุณ เป็นอะไรไป”อัศนัยพยายามเขย่าร่างบาง
“ช่วยด้วยๆ ฉันกลัวอย่าเข้ามา ออกไป”
มือบางไคว่คว้าสะเปะสะปะไปตามเนื้อตัวของอัศนัย “ตื่นสิคุณ คุณฝันร้ายไปเท่านั้น”
“ฉันกลัวๆ” หญิงสาวโผกอดอัศนัยไว้แน่นทำให้เขาเสียหลักล้มไปทับร่างของเธอเอาไว้
“เพียงดาว”
หญิงสาวลืมตาขึ้นช้าๆ และต้องตกใจเมื่อพบอัศนัยกำลังทาบทับร่างของเธออยู่
เพี้ยะ! ฝ่ามือบางกระทบใบหน้าคมสันอย่างแรง จนอัศนัยต้องยกฝ่ามือมาลูบโหนกแก้มเบาและครางในลำคอเบาๆซึ่งเขาไม่เข้าใจว่าเธอจะตบเขาทำไม
“ออกไปนะ ไอ้คนโรคจิตคุณจะทำอะไรฉัน”
“ยัยบ้า”อัศนัยถอนร่างขึ้นมานั่งตรงขอบเตียง “เธอร้องโวยวายจนลั่นบ้านจนฉันคิดว่าเธอกำลังถูกใครย่องมาข่มขืนเสียอีกเลยรีบวิ่งเข้ามาดู”
“บ้า พูดอะไรน่าเกลียด คุณต่างหากที่กำลังจะข่มขืนฉัน”
“อย่ามายัดเยียดข้อหาที่ผมไม่เคยแม้แต่จะคิดนะคุณ”
“ไม่คิดแล้วเมื่อกี้ล่ะ”
“ก็เธอนั่นแหละมากอดฉันเอง”
เพียงดาวนิ่งและลำดับเรื่องราว ใช่สิเมื่อสักครู่เธอฝันไปอย่างนั้นเหรอ “ฉันฝัน”
“ตกลงที่เธอร้องโวยวายเนี่ยเพราะฝันร้ายใช่ไหม ถ้าหมดเรื่องแล้วฉันจะได้กลับไปนอน” อัศนัยกำลังลุกขึ้นและยกมือขึ้นปิดปากหาวเบาๆ
“เดี๋ยวคุณอย่าเพิ่งไป อยู่กับฉันก่อนได้โปรดเถอะ” น้ำเสียงออดอ้อน
“หูฝาดรึเปล่าเนี่ย ยัยนี่อ้อนเรา”อัศนัยหันมายิ้มน้อยๆที่มุมปาก “อย่าบอกนะว่าเธอเกิดพิศวาสฉันขึ้นมากลางดึก ไม่ดีนะเธอก็รู้นี่ว่าฉันมีคนรักอยู่แล้วคงช่วยระบายความอึดอัดให้เธอไม่ได้หรอก”อัศนัยหัวเราะเบาๆ หมอนหนุนใบสีขาวสะอาดถูกขว้างใส่อัศนัยทันที “อีตาบ้า ใครคิดอย่างนั้นกัน ฉันกลัวต่างหาก”สีหน้าของหญิงสาวแสดงท่าทีหวาดกลัวขึ้นมาจริงๆ
อัศนัยทรุดลงนั่งบนขอบเตียงตามเดิม “กลัวอะไร” สายตาของเขาทอดมองเธอด้วยความเป็นห่วงอย่างลืมตัว
“ที่นี่มีผีเหรอเปล่า บอกฉันมาเถอะ”
“ผีเหรอ ไร้สาระนะ เธอคงเครียดเรื่องการแต่งงานมากไปเลยฝันอะไรเป็นตุเป็นตะ”
“แต่ฉันฝันเหมือนจริงมาก ผีผู้หญิงคนนั้นบอกให้ฉันระวังตัวเอาไว้”
“ผีผู้หญิงจะเป็นไปได้ยังไง ที่นี่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาตายที่ไร่นี้”
“จริงๆ นะเธอบอกว่าเธอชื่ออร”
“อะไรนะ” ทีแรกอัศนัยคิดว่าหญิงสาวคงฝันอะไรไร้สาระ แต่ชื่อที่เธอพูดออกมาทำให้อัศนัยก็ชักไม่แน่ใจ
“เธอกลัวเหรอ”
ใบหน้าสวยพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะนั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอตรงนี้จนเธอหลับตกลงไหม” สายตาคมอ่อนโยนลงยาดทอดมองหญิงสาว
“จริงๆนะ คุณสัญญาแล้ว”
“จริงสิ หลับเสียเถอะผมจะนั่งอยู่ตรงนี้จนกว่าคุณจะหลับ”
ใบหน้าสวยหลับตาพริ้ม และแอบหรี่ตามองขึ้นมาเป็นบางครั้ง
“แอบมองอะไร หลับไป กลัวผมจะลักหลับคุณเหรอผมไม่ทำแบบนั้นหรอกนะ”
“บ้า”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ย. 2554, 12:49:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ย. 2554, 12:49:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 3176
| << ตอนที่ 6 | ตอนที่ 8 >> |
อัปสรา 2 พ.ย. 2554, 12:52:27 น.
เขียนนิยายแกิเครียดตอนนอนโรงพยาบาลก็ดีกว่านอนดูเพดานนะ คิดในแง่บวกอิอิ คิดถึงนักอ่านจังเลยคะ คำผิดหรืออะไรหลงไปขออภัยด้วยนะคะคนเขียนไม่เต็มร้อยคะยังไม่หายเป็นปกติใช้โน้ตบุ๊คพิมพ์ไม่ถนัดด้วย
เขียนนิยายแกิเครียดตอนนอนโรงพยาบาลก็ดีกว่านอนดูเพดานนะ คิดในแง่บวกอิอิ คิดถึงนักอ่านจังเลยคะ คำผิดหรืออะไรหลงไปขออภัยด้วยนะคะคนเขียนไม่เต็มร้อยคะยังไม่หายเป็นปกติใช้โน้ตบุ๊คพิมพ์ไม่ถนัดด้วย
XaWarZd 2 พ.ย. 2554, 13:47:52 น.
มีอะไรลึกลับซับซ้อนซ่อนกลใช่มั้ย เฉลยมาเร็วๆ เลยนะ
มีอะไรลึกลับซับซ้อนซ่อนกลใช่มั้ย เฉลยมาเร็วๆ เลยนะ
ยุพากร 2 พ.ย. 2554, 14:19:57 น.
ดีใจจังค่ะ คุณอัปสรา และเบบี๋ปลอดภัยหายห่วงแล้ว หายไปนานมากๆ ยังคิดว่าเป็นอย่างไรบ้าง ผู้อ่านต่างคิดถึงแน่ๆ ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงเสมอค่ะ สู้ๆ นะคะ
ดีใจจังค่ะ คุณอัปสรา และเบบี๋ปลอดภัยหายห่วงแล้ว หายไปนานมากๆ ยังคิดว่าเป็นอย่างไรบ้าง ผู้อ่านต่างคิดถึงแน่ๆ ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงเสมอค่ะ สู้ๆ นะคะ
คิมหันตุ์ 2 พ.ย. 2554, 15:11:27 น.
รักษาสุขภาพด้วยนะคะเอาใจช่วยให้หายไวๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะเอาใจช่วยให้หายไวๆ
อัปสรา 2 พ.ย. 2554, 16:00:54 น.
ก็ตอนนี้รักษาตัวอยู่คะบังเอิญแผลผ่าตัดมีปัญหายังไม่ได้เย็บกลับไปเลย ยังเป็นแผลเปิดอยู่หายคราวนี้สงสัยจะได้เขียนนิยายสยองขวัญกันบ้าง อิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านคะ
ก็ตอนนี้รักษาตัวอยู่คะบังเอิญแผลผ่าตัดมีปัญหายังไม่ได้เย็บกลับไปเลย ยังเป็นแผลเปิดอยู่หายคราวนี้สงสัยจะได้เขียนนิยายสยองขวัญกันบ้าง อิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านคะ
anOO 2 พ.ย. 2554, 17:10:50 น.
คิดถึงไรเตอร์มากๆ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
ผีอรโผล่มาบอกแบบนี้ หวังว่านายอั๊ตคงฉุกคิดอะไรบ้าง
คิดถึงไรเตอร์มากๆ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
ผีอรโผล่มาบอกแบบนี้ หวังว่านายอั๊ตคงฉุกคิดอะไรบ้าง
lovemuay 2 พ.ย. 2554, 18:37:04 น.
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^
เอ! ไม่แน่นะ บางทีเพลงพิณอาจจะเกี่ยวข้องอะไรกับการตายของอรก็ได้
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^
เอ! ไม่แน่นะ บางทีเพลงพิณอาจจะเกี่ยวข้องอะไรกับการตายของอรก็ได้
kaero 3 พ.ย. 2554, 13:53:14 น.
เป็นห่วง เป็นห่วง มากๆๆๆๆๆๆ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ฝากจุ๊บแก้มเด็กน้อยด้วย 1 ที
เป็นห่วง เป็นห่วง มากๆๆๆๆๆๆ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ฝากจุ๊บแก้มเด็กน้อยด้วย 1 ที
SaiParn 3 พ.ย. 2554, 17:20:53 น.
ผ่าตัดอะไรคะ แข็งแรงเร็ว ๆ นะจ๊ะ หมั่นไส้ ไม่ใช่ หมั่นไสร้ อิอิ
ผ่าตัดอะไรคะ แข็งแรงเร็ว ๆ นะจ๊ะ หมั่นไส้ ไม่ใช่ หมั่นไสร้ อิอิ
แพม 3 พ.ย. 2554, 22:05:51 น.
อร? น้องสาวของนายอิงที่เข้าใจว่าตายเพราะพระเอก แสดงว่าคนร้ายอยู่ในไร่พระเอก?
อร? น้องสาวของนายอิงที่เข้าใจว่าตายเพราะพระเอก แสดงว่าคนร้ายอยู่ในไร่พระเอก?
นกอุมาพร 3 พ.ย. 2554, 22:44:19 น.
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน
อริสา 4 พ.ย. 2554, 05:52:25 น.
หายเร็วๆนะคะ
หายเร็วๆนะคะ
อัปสรา 5 พ.ย. 2554, 18:09:37 น.
ขอบคุณคะ
ขอบคุณคะ