ทะเลร้อนซ่อนสิเน่หา
เพียงแรกพบสบตา...เขา...คเชนทร์ อัครา นายหัวแห่งเกาะยาตราก็เกิดอาการอยากจะเก็บนางฟ้าหน้าหวานปานจะหยดคนนั้นกลับไปใส่กรงทองเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเสียแล้ว แต่จะทำยังไงเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเล่นด้วยเพราะเขาเผลอไปทำตัวให้เธอเกลียดขี้หน้าเข้า งานนี้จากนายหัวหนุ่มผู้เคร่งขรึมจีบสาวไม่เป็น ก็ถึงกับต้องลงทุนงัดทุกกระบวนความมาต้อนสาวหน้าหวานให้ยอมรับรักเขาให้จงได้
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 11 ...อยากบอกให้รู้...ว่ารัก 2..(100%)
บทที่ 11...อยากบอกให้รู้...ว่ารัก 2
บรรยากาศภายในคลับหรูที่เพิ่งเปิดตัวได้ไม่ถึงเดือน เต็มไปด้วยลูกค้าวีไอพีมีระดับที่มาผ่อนคลายสังสรรค์กันจนไม่มีโต๊ะว่าง ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังผ่อนคลายพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ตรงโต๊ะวีไอพีในมุมส่วนตัวโต๊ะหนึ่งกำลังเกิดบรรยากาศน่าอึดอัดใจ
คีตภัทรอยากจะถอยหายใจออกมาดัง ๆ กับสถานการณ์ตอนนี้ ทั้งเหนื่อยใจ ทั้ง...ไม่พอใจ เหนื่อยใจที่ปุณณ์กับออสตินกำลังนั่งดวลวิสกี้ราคามหาโหดกันอยู่ ทั้งสองคนหน้าตาแดงก่ำเพราะนั่งดวลกันมาตั้งแต่มาถึง จนตอนนี้เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว โดยมีสิ่งเดิมพันคือเรื่องของวันพรุ่งนี้ ปุณณ์ประกาศว่าถ้าเขาชนะพรุ่งนี้เธอจะไม่ไปเที่ยวกับออสตินแต่จะไปกับเขาแทน ในขณะที่ออสตินประกาศว่าถ้าเขาชนะนอกจากเธอจะต้องไปเที่ยวกับเขาตามที่รับปากกันไว้แล้ว เธอต้องให้โอกาสเขาได้คบหาดูใจกัน มันก็น่าดีใจอยู่หรอกที่การยั่วปุณณ์ของเธอวันนี้ได้ผล ดูเหมือนเขาจะแสดงความรู้สึกให้เธอมั่นใจขึ้นมาอีกนิด หากว่าจะไม่ติดที่...
มีร่างอวบอิ่มของวิกกี้หรือแม่วิมาลานั่งซบแขนเขาอยู่อย่างนั้นน่ะนะ...และนั่นคือเรื่องที่ทำให้เธอไม่พอใจอยู่ในตอนนี้
พอจะรู้ว่าปุณณ์ไม่ได้เต็มใจ พูดง่าย ๆ คือเขาไม่สนใจอะไรนอกจากตั้งหน้าตั้งตาจะคว้าชัยชนะให้ได้เท่านั้น แรก ๆ เธอก็เห็นเขาปัดมือปัดไม้วิมาลาออกจากแขนอย่างรำคาญ จนครั้งหนึ่งที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอที่นั่งฝั่งตรงข้ามเขาข้าง ๆ ออสติน ปุณณ์ก็หยุดปล่อยให้วิมาลาซบแขน เบียดหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวนั่นกับท่อนแขนอย่างไม่คิดจะผลักไสอีกต่อไป
ฮึ ชอบล่ะสิ ผู้ชายบ้า ถ้าไม่ติดว่าเขากำลังดื่มเอา ๆ แข่งขันเอาเป็นเอาตายก็เพื่อไม่ให้เธอไปกับผู้ชายคนอื่นล่ะก็นะ งานนี้เธอคงไม่ใช่แค่ไม่พอใจ แต่คงจะโกรธและหลุดอาละวาดแน่ ๆ
ทั้งปุณณ์และออสตินแข่งกันดื่มไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนที่ออสตินจะเป็นฝ่ายยอมแพ้ ลุกไปอาเจียนที่ห้องน้ำโดยอาศัยเพื่อนที่เป็นเจ้าของคลับพยุงไปอย่างทุลักทุเล และพอลับร่างออสติน ปุณณ์ที่เกือบจะไม่ไหวเหมือนกันก็ลุกขึ้นยืนโอนเอนจนคีตภัทรผวาจะเข้าไปประคองหากก็ไม่ทันมือเรียวของสาวอกอวบวิมาลา
“อุ๊ย ปุณณ์ขา เมาขนาดนี้เดี๋ยววิกกี้พาไปส่งที่บ้านนะคะ” วิมาลากรีดเสียงอาสาด้วยความหวังดี โอกาสงาม ๆ มาถึงทั้งทีใครจะปล่อยให้โง่กันล่ะ
“น้องภัทร เดี๋ยวพี่กับคุณปุณณ์กลับกันก่อนนะคะ น้องภัทรก็รอกลับพร้อมแฟนนายแบบของน้องภัทรนะคะ พี่กับคุณปุณณ์คงมีเรื่องต้อง ทำ กันอีกยาว” หันไปพูดพร้อมกับขยิบตาให้คีตภัทรอย่างขี้เล่น เพราะมาไม่ทันรู้ว่าเหตุใดปุณณ์กับนายแบบสุดฮอตอย่างออสตินที่เธอเหมาเอาว่าเป็นคนรักของคีตภัทรถึงได้มานั่งดวลวิสกี้กัน
แต่ความฝันที่จะ ‘ จับ ’ ชายในฝันที่ตัวเองหมายปองก็ล่มไม่เป็นท่าเมื่อคนเมาอย่างปุณณ์พูดขึ้นมาว่า
“รู้แล้วใช่ไหมคะ...ว่าภัทรเป็นของพี่...ของพี่คนเดียว...”
คนเมาส่งเสียงอ้อแอ้แต่ก็ฟังเข้าใจชัดเจน ปุณณ์สะบัดมือวิมาลาที่โอบประคองกอดรัดเขาอยู่ออกอย่างไม่ใยดี เดินเซ ๆ เข้าไปหาร่างระหงของคีตภัทรที่กำลังยืนเดือดกับคำพูดเหมือนมี อะไร ๆ ของวิมาลาก่อนหน้านี้
“ไปค่ะ...กลับกัน...ไปคุยเรื่องของเราให้จบ ๆ เสียที” ปุณณ์ตวัดมือรอบเอวกิ่ว ทิ้งน้ำหนักตัวกว่าครึ่งกับร่างระหงที่ตนเองโอบอยู่
“อะ อะไรกับคะปุณณ์ คุณพูดแบบนั้หมายความว่ายังไง” วิมาลาที่เซไปเกือบจะชนโต๊ะหันมาถาม พลางมองสองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะตลอดเวลาเธอนึกว่าปุณณ์กับคีตภัทรสนิทสนมกันฉันท์พี่น้อง แล้วทำไม...
ปุณณ์ไม่สนใจจะตอบคำถาม หรืออีกนัยก็ไม่มีสติมากพอจะสนใจใครนอกจากผู้หญิงที่กำลังทำให้เขาคลั่งอย่างคีตภัทร ชายหนุ่มฉุดลากคีตภัทรออกไปทั้ง ๆ ที่เดินแทบจะไม่ตรงทาง จนสุดท้ายคีตภัทรก็ต้องเป็นฝ่ายโอบเอวหนาประคองพาไปที่รถแทน
เมาขนาดนี้ยังจะมีหน้ามาบอกว่า กลับไปคุยเรื่องของเราให้จบ ๆ คงจบได้หรอกสติแทบจะไม่เหลืออยู่แล้วนั่น
++++++++++
คีตภัทรพยุงร่างสูงเข้าไปในลิฟท์ส่วนตัวของผู้บริหารที่อยู่ทางด้านหลังตรงลานจอดรถของโรงแรม กดไปชั้นบนสุดที่มีไว้สำหรับผักผ่อนช่วงที่งานหนัก งานเยอะ ไม่สามารถกลับบ้านได้ บนชั้นสูงสุดนี้จัดไว้เป็นที่พักของผูบริหาร มีห้องทั้งหมดสี่ห้อง หนึ่งในนั้นก็มีห้องของปุณณ์และของเธอด้วย ส่วนอีกสองห้องเป็นห้องของคเชนทร์พี่ชายเธอห้องหนึ่ง และห้องว่างอีกห้องหนึ่งที่มีไว้ให้เพื่อสนิทของพี่ชายและปุณณ์เธอมาพักยามมาเที่ยวอย่างเจมส์เป็นต้น
คีตภัทรดันร่างสูงลงนอนกลางเตียงกว้างกลางห้องพักของเขา แต่มือคนเมาที่กอดรอบเอวเธอไว้แน่นก็ฉุดคีตภัทรให้ล้มลงไปด้วย ร่างระหงเสียหลักล้มลงทับร่างสูงที่นอนแผ่หราอยู่กลางเตียง แต่ก็แค่เพียงครู่เพราะไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น คนที่ ‘ เคย ’ เมาก็พลิกร่างเธอลงอยู่ใต้ร่าง
ปุณณ์พลิกกายคร่อมร่างระหงของแม่น้องน้อยที่ปั่นป่วนความรู้สึกเขาจนคลั่งไปหมดให้กับที่นอนหนานุ่ม เขาเมานั่นใช่ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าตัวเขา คเชนทร์ รวมทั้งเจมส์สามคนสมัยที่ยังเรียนปริญญาโทด้วยกันที่อังกฤษนั้น ดวลเหล้าดวลวิสกี้แข่งกันแทบจะวันเว้นวันได้ ดังนั้นอาการแฮงค์ มึน ๆ เมา ๆ ของพวกเขามันไม่ได้มากมายอะไรนัก ยิ่งตอนนั่งรถกลับคีตภัทรเปิดกระจกรถลงให้ลมโกรก ความพะอึดพะอมที่ดื่มวิสกี้มากเกินขนาดไปก่อนหน้านั้นก็ทุเลาลงมาก ตอนนี้ถ้าจะมีก็คง...เริ่มจะมึนเมากับความงามตรงหน้านี่ล่ะมั้ง
อาจจะเพราะการพลิกตัวอย่างรวดเร็วหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ในตอนนี้ชุดด้านหน้าที่เป็นแบบคอถ่วงของแม่น้องน้อยมันถ่วงปัดไปทางด้านซ้ายจนเห็นบราเซียสีเนื้อที่ห่อหุ้มความส่วนงามที่ทำให้เขาน้ำลายแห้งผาก และคีตภัทรก็คงจะไม่รู้ตัวเพราะเมื่อหายตกตะลึงแม่น้องน้อยก็ดิ้นเสียยกใหญ่ ทั้งผลักทั้งดันจนชายกระโปรงที่ว่าฟิต ๆ สั้นพอดีเข่านั้นร่นขึ้นมาจนเห็นต้นขาอ่อนรำไร
“พะ พี่ปุณณ์ ละ ลุกไปจากตัวภัทรนะคะ”
พอดิ้นไปสักพัก แต่ร่างสูงที่คร่อมแขนเหนือร่างเธอก็ไม่ขยับเยื้อนสักนิด เอาแต่มองนิ่งอยู่ในบางจุด จนคีตภัทรแอ๊ะใจ หยุดดิ้นแล้วมองตามสายตาของเขาก็แทบจะกรีดร้องเพราะความอับอาย
ตอนนี้ทรวงอกที่มีเพียงบราเซียตัวน้อยห่อหุ้มอยู่เพียงครึ่งของเธอกำลังโผล่พ้นออกมาอวดสายตาคนมองอย่างปุณณ์ และเมื่อไล่สายตาตามไปกับตาคู่คมที่กวาดไล่ลงไปเรื่อย ๆ คีตภัทรก็ถึงกับกรีดร้องจริง ๆ
“กรี๊ด!! พี่ปุณณ์ คนบ้า อย่ามองนะ คนลามกหลับตาลงเดี๋ยวนี้!! “
คีตภัทรกรีดร้องใบหน้าสวยคมแดงก่ำลามไปถึงลำคอ เมื่อเห็นว่า ชุดตัวสวยของตนเองร่นขึ้นมากองเกือบถึงสะโพก เผยให้เห็นซับในบาง ๆ ที่แทบจะปิดอะไร ๆ ไม่มิด
“พี่ปุณณ์ ละ ลุกสิคะ อย่าแกล้งภัทรอย่างนี่สิ...ภัทรอาย”
คนที่อายจนหน้าตาเนื้อตัวแดงก่ำได้แต่นอนตัวแข็งทื่อส่งเสียงอ้อนวอนร้องขอไปเท่านั้น เพราะกลัวว่าถ้าดิ้นมากไปกว่านี้ คงได้อัยอายขัดเขินไปมากกว่านี้เป็นแน่ แต่คนเมาทำไมถึงได้ดูมีสติสตังค์เต็มร้อยอย่างนี้ได้ล่ะ ก่อนหน้านี้ยังเดินแทบจะไม่ตรงอยู่แท้ ๆ
ปุณณ์ละสายตาจากความงามที่ชวนให้ตบะแตก เลื่อนขึ้นไปมองสบสายตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อนของแม่น้องน้อย ริมฝีปากยกยิ้มที่เห็นว่าใบหน้าสวยคมที่เขาหลงใหลแดงก่ำอย่างน่ามอง
“แกล้งเหรอคะ?” เขาทวนคำยิ้ม ๆ นัยน์ตาเป็นประกายวิบวับ “แล้วถ้าต่อจากนี้พี่...เอาจริงล่ะ” ใบหน้าคมโน้มลงไปจนปลายจมูกแตะเข้ากับปลายจมูกโด่งรั้นของคนใต้ร่าง ดวงตาสองคู่สบประสานกันนิ่ง ก่อนที่ปุณณ์จะเอ่ยต่อ ประโยคที่ทำให้คีตภัทรแทบหยุดหายใจ
“พี่รักภัทร รักแบบที่ผู้ชายรักผู้หญิง และตอนนี้พี่ก็อยากจะ...รัก ครอบครองผู้หญิงที่เป็นหัวใจของพี่เหลือเกิน” น้ำเสียงของเขาหนักแน่นมั่นคง ไม่เหลือเค้าคนเมาอย่างที่คีตภัทรเห็นก่อนหน้านี้สักนิด
คีตภัทรได้แต่เบิกตากว้างอย่างตกตะลึง มองใบหน้าผู้ชายที่เพิ่งจะสารภาพรักและ...สารภาพว่าอยากจะ ‘ รัก ’ เธอด้วยหัวใจเต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมานอกอก และหลังจากนั้นเพียงเสี้ยววินาทีหัวใจที่คิดว่ามันคงจะหลุดออกมาก็เหมือนจะหยุดเต้นไปเสียเฉย ๆ เมื่อ...ริมฝีปากร้อนทาบทับลงมาครอบครองอย่างแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเธอ
ปุณณ์แต่สัมผัสริมฝีปากอิ่มแผ่วเบาในตอนแรก ก่อนจะเพิ่มน้ำหนักกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วงตามมา เมื่ออีกฝ่ายเผยอริมฝีปากเหมือนจะประท้วงก็เป็นโอกาสให้เขาส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปหาความหวานปานน้ำผึ้งที่โหยหา และเฝ้าปรารถนาอยากลิ้มลองมานานหลายปี
“พี่รักภัทร รักมานานเหลือเกินที่รัก” เสียงนุ่มทุ้มที่เจือกระแสแปร่งพร่มตามแรงอารมณ์เอ่ยชิดริมฝีปากบางเมื่อถอนจูบออกมา “แล้วภัทรล่ะคะ รักพี่บ้างหรือเปล่า...ภัทรมีใจตรงกันกับพี่บ้างไหมคะ”
“พะ พี่ปุณณ์...” เสียงเบาราวกระซิบเรียกชื่อคนที่เพิ่งมองจูบหวานล้ำให้อย่างเลื่อนลอย ไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือเอ่ยคำใดไปมากกว่าเรียกชื่อเขาอย่างนี้
เธอรักเขานั่นแน่นอนที่สุด และอยากจะบอกเขาให้ได้รู้เช่นกัน แต่เสียงก็เหมือนจะไม่มี ความขัดเขินมากเกินจนใจสั่นปากสั่น กลั่นกรองอกมาเป็นคำพูดไม่ได้เอาเสียเลย
“หือ ว่าไงคะ รักพี่บ้างไหม”
คนถามเริ่มใจเสียที่เห็นอีกฝ่ายเอาแต่หน้าแดงก่ำมองเขาเงียบ ๆ ปุณณ์กลัวเหลือเกินว่าเขาจะเข้าใจผิดไปเองกับท่าทีของน้องน้อยที่มีให้ในระยะหลัง ๆ ท่าทีคีตภัทรเหมือนจะมีใจตรงกันกับเขาไม่มากก็น้อย แต่พอเห็นเธอเอาแต่เงียบแบบนี้แล้ว เขาก็เริ่มจะหายใจติดขัด หัวใจเต้นระรัวอย่างคนที่ถูกแขวนอยู่ตรงหน้าผา ที่ถ้าเธอปฏิเสธเขาก็คงเหมือนตกลงไปตายอยู่กลางเหวลึกนั่น
“ภัทรคะ...ได้โปรดที่รัก บอกพี่สักคำ พูด...อะไรก็ได้”
น้ำเสียงเว้าวอนพร้อมกับสายตาที่ฉายแววสั่น ๆ หวาดกลัวกับสิ่งที่จะได้ยินทำให้คีตภัทรรวบรวมความกล้าที่มีพยักหน้าลง ก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นอย่างขัดเขินตามมา
“ภัทร...ระ รักพี่ปุณณ์ค่ะ”
พอบอกออกไปแล้วหัวใจก็เหมือนโล่งอย่างประหลาด ยิ่งเห็นตาคู่คมเบิกกว้าง ก่อนจะตามมาด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขสมหวัง หัวใจของคีตภัทรก็อิ่มเอมเต็มไปด้วยความสุขสมหวัง
สุข...ที่คนที่เธอรักก็มีใจรักในตัวเธอเช่นเดียวกัน
“ขอบคุณที่รัก ขอบคุณเหลือเกินคนดี”
นอกจากคำพูดขอบคุณ ปุณณ์ก็มอบจุมพิตหวานล้ำให้เจ้าของหัวใจอีกครั้ง และครั้งนี้เนิ่นนานยิ่งกว่า เนิ่นนานจนคีตภัทรไม่รู้ตัวว่าชุดสวยของตนหลุดร่วงลงไปกองข้างเตียงตอนไหน
รู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อรับรู้ถึงกายอุ่นร้อนเปลือยเปล่าของปุณณ์ ที่ทาบทับกอดรัดเธอเอาไว้ สติที่กลับมาน้อยนิดทำให้คีตภัทรดิ้นและพยายามจะเอ่ยปากห้าม แต่ฝ่ามือร้อนราวเปลวไฟที่ลูบไล้ไปทั่วกายส่งให้สมองของคีตภัทรขาวโพลน คำพูดต้านทานปฏิเสธที่ควรจะกระทำดูเหมือนจะหยุดชะงักหายไปในลำคอ ประสบการณ์สัมผัสหวาบหวามที่ไม่เคยพบเจอทำให้เธอล่องลอยอยู่ในเปลวเพลิงที่ปุณณ์เสกสร้างขึ้นอย่างเด็กน้อยที่หลงทาง ที่รอให้เขาเป็นคนจับจูงนำพาออกไปหาแสงสว่าง
ยิ่งเมื่อริมฝีปากร้อนละออก แล้วเลื่อนลงมาจูบซุกไซ้ทั่วลำคอขาวผ่อง เสียงหวานที่กระซิบครางอย่างรัญจวน จนปุณณ์ปวดร้าวทรมานไปหมดกับความหอมหวานที่ได้รับ จนไม่อาจจะหยุดยั้งไว้ได้อีกต่อไป
“ภัทรจ๋า...ให้พี่รักภัทรนะคะคนดี”
เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมาแตะริมฝีปากอิ่มเบา พลางเว้าวอนขอ ถึงจะอยากรักอยากกอดเธอแทบขาดใจ แต่ก็ไม่อยากจะหักหาญ ในใจปุณณ์ตอนนี้ภาวนาต่อทุกสิ่งทุกอย่างที่เขานับถือ วอนให้แม่น้องน้อยอย่าใจร้ายปฏิเสธให้เขาต้องขาดใจตายเลย
คีตภัทรมองใบหน้าคมอย่างเลื่อนลอย รู้สึกหมือนจะขาดใจเมื่อเขาหยุดทุกอย่างไว้ มันรู้สึกเหมือนคนที่กำลังจะแตะต้องได้ครองครองบางสิ่งแต่ก็ฉุดเอาไว้
“ภัทร...” กว่านาทีที่เธอจะเรียบเรียงเปร่งเสียงออกมาได้ ใจหนึ่งอยากจะตามใจเขาเพราะเธอก็รักเขาไม่ต่างกัน แต่อีกใจความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ยั้งไว้ว่าไม่ควรที่จะทำอะไรแบบนี้ แต่...
“ภัทรจ๋า...อย่าทรมานพี่อีกเลยที่รัก พี่จะขาดใจอยู่แล้วคนดี...” แต่เสียงเว้าวอนขอกับสีหน้าแดงก่ำของเขาที่ราวกับคนจะขาดใจจริง ๆ อย่างที่เขาว่า ก็ทำให้ใบหน้าสวยคมพยักหน้าลงอย่างเผลอตัว
และเพียงเท่านั้น คีตภัทรก็ไม่มีโอกาสได้คิดหรือพูดอะไรอีกเลย นอกจากหัวหมุนมึนงงไปด้วยเพลิงรักที่ปุณณ์มอบให้ มีเพียงเสียงหวานที่ครวญครางแผ่วเบาเท่านั้นยามที่ถูกเขาสัมผัสลึกซึ้ง ความเจ็บปวดในคราแรกที่ถูกรุกล้ำถูกแทนที่ด้วยความหวาบหวามเสียวซ่าน จนเสียงครวญครางเบา ๆ เปลี่ยนเป็นกรีดร้องเมื่อเขาพาไปพบสายรุ้งสวยงามที่ทอประกายระยิบระยับราวสรวงสวรรค์
++++++++++++++++++++++++++
2/11/2011
เอาคู่รองมาคั่นสักหน่อย เบื่อนายหัวละ อิอิ >____<
ลัลลดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 พ.ย. 2554, 22:26:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 พ.ย. 2554, 22:26:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 2541
| << ตอนที่ 10 ...อยากบอกให้รู้...ว่ารัก1...(100%) | ตอนที่ 12 ...พิษรักแรงหึง 1 >> |
pseudolife 6 พ.ย. 2554, 23:32:54 น.
อ่าวคู่นี้ตัดหน้านายหัวไปก่อนซะแล้ว^^
อ่าวคู่นี้ตัดหน้านายหัวไปก่อนซะแล้ว^^
หมูอ้วน 7 พ.ย. 2554, 00:04:04 น.
รอลุ้นคู่นายหัวต่อค่ะ
รอลุ้นคู่นายหัวต่อค่ะ
nutcha 7 พ.ย. 2554, 00:52:58 น.
พี่ปุณณ์แซงหน้านายหัวไปแล้ว
พี่ปุณณ์แซงหน้านายหัวไปแล้ว
anOO 7 พ.ย. 2554, 09:19:18 น.
นายหัวคงได้อารมณ์เสีย ถ้าได้รู้ว่าเพื่อนรักแซงหน้าไปไกลแล้ว
นายหัวคงได้อารมณ์เสีย ถ้าได้รู้ว่าเพื่อนรักแซงหน้าไปไกลแล้ว
XaWarZd 7 พ.ย. 2554, 11:12:13 น.
กรี๊ด รอลุ้นน่ารักอยู่นะเนี่ย
กรี๊ด รอลุ้นน่ารักอยู่นะเนี่ย
nunoi 8 พ.ย. 2554, 17:53:19 น.
แซงไม่เห็นฝุ่นเลยน่ะนายปุณณ์
แซงไม่เห็นฝุ่นเลยน่ะนายปุณณ์