ทะเลร้อนซ่อนสิเน่หา
เพียงแรกพบสบตา...เขา...คเชนทร์ อัครา นายหัวแห่งเกาะยาตราก็เกิดอาการอยากจะเก็บนางฟ้าหน้าหวานปานจะหยดคนนั้นกลับไปใส่กรงทองเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเสียแล้ว แต่จะทำยังไงเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเล่นด้วยเพราะเขาเผลอไปทำตัวให้เธอเกลียดขี้หน้าเข้า งานนี้จากนายหัวหนุ่มผู้เคร่งขรึมจีบสาวไม่เป็น ก็ถึงกับต้องลงทุนงัดทุกกระบวนความมาต้อนสาวหน้าหวานให้ยอมรับรักเขาให้จงได้
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก
แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 12 ...พิษรักแรงหึง 1
บทที่ 12...พิษรักแรงหึง 1
ตรงม้านั่งหน้าบ้านหลังสีขาวสะอาดที่ล้อมรอบไปด้วยต้นปาล์ม มีต้นดอกมะลิพุ่มใหญ่อยู่ข้าง ๆ ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวน ดอกมะลิที่ไม่รู้ว่าปลูกได้ยังไงที่เกาะกลางทะเลอย่างนี้...
ร่างบางในชุดกระโปรงยาวกร่อมเท้าสีเขียวสดใส มีลายดอกไม้หลายสีเล็ก ๆ แซมอยู่ตรงชาย กับเสื้อยึดสีขาวลายเจ้าแมวอ้วนการ์ฟีลสุดโปรด กำลังนั่งขมักเขม้นทำสีหน้าจริงจังกับการร่างแบบตรงหน้า โดยมีเจ้าชะเอมนกแก้วตัวน้อยเกาะอยู่ที่พนักม้านั่งตัวเดียวกันให้กำลังใจอยู่ ในจะงอยปากเจ้านกแก้วสีสดใสมีเม็ดปาล์มที่มันกำลังตั้งหน้าตั้งตาแทะกินอยู่ และมันคงจะตั้งใจมากไปหน่อยหรือว่าเม็ดปาล์มใหญ่กว่าปากก็ไม่รู้ได้ เพราะเม็ดปาล์มที่แหว่ง ๆ นั่นหลุดกระเด็นออกจากปากเจ้าชะเอม ตกลงบนโต๊ะดังปุก
น่ารักเงยหน้าขึ้นจากสมุดภาพในมือ หันไปมองที่มาของเสียง ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ แล้วหยิบเม็ดปาล์มส่งให้เจ้าชะเอม แต่เจ้าชะเอมดันหยิ่งนัยว่าไม่กินของตก มันหันหน้าหนีเหมือนคนทำท่าค้อนก่อนจะกระพือปีกบินขึ้นไปบนยอดปาล์ม เสาะหาอาหารโปรดสดใหม่อีกครั้ง
น่ารักหลุดหัวเราะกับความน่ารักของเจ้านกแก้วชะเอม ที่มันช่างน่ารักแสนรู้เหลือเกิน เมื่อเธอตื่นเช้ามามันจะบินมาเกาะหน้าต่างแล้วส่งเสียงแหลมเล็กบอกอรุณสวัสดิ์ และเรียกชื่อเธอ ตามด้วยคำที่เธอไม่รู้ว่าใครสอนหรือว่ามันไปเอามาจากไหน
น่ารัก...รักคุณ...รักคุณ
เป็นอย่างนี้มาได้สามสี่วันแล้วที่เธอได้ยินเจ้าชะเอมพูด ได้ยินทีเธอก็ใจสั่นที ใจนึกไปถึงเจ้าของของมันว่าเขาจะเป็นคนสอนมันหรือเปล่า แล้วถ้าใช่เขาจะสอนให้มันพูดจาชวนให้เธอใจสั่นทำไม แทนที่จะสอนให้มันไปบอกรักว่าที่ภรรยาของตนเอง คิดมาถึงตรงนี้ใบหน้าหวานก็สลดลง เธอเพิ่งรู้ใจตัวเองแน่ชัดเมื่อคืนนี้ที่ได้ยินคเชนทร์บอกว่า
สักวันผมจะแนะนำให้คุณรู้จักคนรักของผม
หัวใจของเธอเจ็บแปลบราวกับใครเอาเข็มแหลมคมมาทิ่มแทง เมื่อคืนเธอนอนครุ่นคิดทั้งคืนถึงความรู้สึกแปลก ๆ ที่ตัวเองเป็น จนสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่า...เธอเผลอใจไปให้นายหัวคเชนทร์เสียแล้ว
และเมื่อรู้ก็ยิ่งเจ็บปวดหัวใจมากยิ่งขึ้น เมื่อคิดว่ารักครั้งแรกของตัวเองคงจะไม่สมหวังอย่างแน่นอน ก็จะให้สมหวังได้ยังไงในเมื่อเขากำลังจะแต่งงานอยู่รอมร่อ
ผู้ชายใจร้าย มีคนรักอยู่แล้วยังจะมาพูดมาทำให้เธอหวั่นไหว...มากอดมาจูบเธอทำไม
“กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะคุณเลิฟ”
เสียงทักที่ดังขึ้นปลุกน่ารักให้ออกจากภวังค์ความคิด เมื่อหันไปตามเสียงก็เห็นร่างบางของสาวสวยตาคมคนหนึ่งเดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ พร้อมกับรอยยิ้ม
“อ้าว ปาลี” เมื่อเห็นว่าเป็นน้องสาวของอาลีน่ารักก็ทักกลับด้วยรอยยิ้ม ปาลีมักจะมาคุยกับเธอในช่วงสองสามวันเวลาที่คเชนทร์ไม่อยู่ “สวัสดีจ๊ะ วันนี้มาหาฉันหรือมีธุระกับนายหัวเหรอจ๊ะ นายหัวไม่อยู่หรอกออกไปกับอาลีกับรุจตั้งแต่เช้าแล้ว”
ตอนเช้ามืดประมาณตีห้าครึ่งได้ อาลีกับรุจมาเรียกคเชนทร์ด้วยน้ำเสียงร้อนรน เธอไม่ทันได้ยินว่าทั้งสองพูดอะไร แต่จากนั้นคเชนทร์ก็มาเคาะห้องบอกเธอว่าเขาต้องออกไปธุระที่เกาะฝั่งถ้ำรังนกกับอาลีและรุจ เธออยากจะถามอยู่เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทำไมเขาถึงได้ดูร้อนรนนัก แต่ท่าทางรีบร้อนออกไปของคเชนทร์ทำให้เธอไม่กล้าซักไซ้อะไร เพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นแค่คนมาขออยู่ชั่วคราว ไม่มีสิทธิอะไรจะไปถามไถ่เรื่องส่วนตัวของเขา
“อ๋อ เหรอคะ ปาลีก็มาหามาคุยกับคุณเลิฟอย่างทุกวันนั่นแหละค่ะ แล้วนี่คุณเลิฟกำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ”
ปาลีทำเสียงรับรู้ ก็เพราะรู้ว่านายหัวไม่อยู่น่ะสิเธอถึงได้กล้ามา สองสามวันมานี่เธอเพิ่งจะมีโอกาสได้เข้าใกล้แม่สาวชาวกรุงหน้าหวานคนนี้ เพราะนายหัวคเชนทร์เกาะติดอยู่ข้างกายไม่ยอมปล่อย ซึ่งมันทำให้เธอร้อนรุ่มหัวใจยิ่งนัก จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นถามให้ความสนใจกับสิ่งที่หญิงสาวชาวกรุงกำลังทำอยู่ก่อนหน้านี้ ตาก็มองภาพวาดคล้าย ๆ บ้านหรือที่พักสักอย่างบนสมุดภาพอย่างสนใจ
“นี่เหรอ เลิฟกำลังออกแบบ เอ่อ เรือนหอของนายหัวของปาลีน่ะจ๊ะ” ใช่ เรือนหอของคเชนทร์กับคนที่เขารัก
น่ารักก้มหน้าลงเมื่อรู้สึกร้อน ๆ ที่หัวตา แต่ปาลีกลับแปลอาการนั้นว่าหญิงสาวกำลังเขินอายในสิ่งที่เพิ่งตอบเธอมา เรือนหอ นี่ถึงขนาดจะสร้างเรือนหอแล้วอย่างนั้นเหรอ ปาลีครวญในใจด้วยหัวใจปวดร้าว เธอกำลังจะสูญเสียนายหัวคเชนทร์ที่ตนเฝ้ามองเฝ้ารักมาแรมปีให้กับผู้หญิงชาวกรุงคนนี้จริง ๆ น่ะหรือ
“ดูคุณเลิฟมั่นใจจังเลยนะคะ” ปาลีบังคับเสียงไม่ให้ห้วนจนเกินไปนัก “บางทีคุณอยู่ทางนั้นอาจจะยังไม่เคยรู้ว่านายหัวก็คบ ๆ รัก ๆ อยู่กับคุณสา สาวิตรีลูกสาว สส.สุทัศ สส.คนดังของจังหวัดเราน่ะค่ะ ปาลีเห็นทั้งสองคบกันหวานแหววจี๋จ๋าจะตาย แต่อาจจะมีบ้างที่งอนกันทะเลาะกัน อย่างตอนนี้ก็ได้ข่าวว่ากำลังงอน ๆ ง้อ ๆ กันอยู่” เห็นใบหน้าหวานซึ้งซีดลงก็แอบยิ้มอย่างพอใจ คิดไปว่าที่น่ารักหน้าซีดลงไปคงเป็นเพราะเรื่องที่เธอบอก
ทีนี้ต่อให้จะสร้างเรือนหอแต่งงาน แต่มาได้ยินอย่างนี้ก็คงจะเขวคิดมากบ้างล่ะน่า ก็ดีเข้าใจผิดให้เยอะ ๆ จนหนีกลับเมืองกรุงเลยยิ่งดี ปาลีคิดในใจอย่างหมายมาด ก่อนจะใส่ไฟแต่งเรื่องต่อ
“แล้วเรือนหอนี้คุณเลิฟมั่นใจเหรอคะ ว่านายหัวต้องการสร้างจริง ๆ บางทีนายหัวอาจจะอยากไปอยู่กับคุณสาในเมืองก็ได้ คุณเลิฟคงไม่เคยเห็นคุณสา รายนั้นน่ะทั้งสวยทั้งหุ่นดีเป็นถึงนางงามของจังหวัดเชียวนะคะ ผู้ชายส่วนมากก็ชอบผู้หญิงสวย ๆ มากกว่าตัวเล็ก ๆ ดูอ่อนแอทั้งนั้นแหละค่ะ”
“เหรอจ๊ะ” เสียงถามเบาหวิว ที่แท้คนรักของเขาก็ชื่อสาวิตรีนี่เอง เป็นถึงนางงามของจังหวัดก็คงจะสวยมากอย่างที่ปาลีว่านั่นแหละและก็เพราะกำลังงอนกันมีปัญหากันสินะคเชนทร์ถึงได้มาหว่านเสน่ห์จนเธอเผลอให้ใจไปทั้งดวงอย่างนี้...ผู้ชายเห็นแก่ตัว
“แต่เรื่องย้ายไปอยู่ในเมืองกับคุณสาวิตรีคงไม่ใช่เหรอมั้งจ๊ะ เพราะนายหัวของปาลีเป็นคนบอกให้เลิฟออกแบบเรือนหอเอง เขาคงจะอยู่ที่นี่แหละเลิฟว่า เพราะงานการอะไรเขาก็มีที่นี่ แล้วดูเหมือนเขาจะรักที่นี่มากด้วย” บอกอย่างที่รู้จักคเชนทร์พอสมควร คเชนทร์ดูรักและผูกพันกับเกาะยาตรามาก เขาคงไม่ไปอยู่ที่อื่นถาวรหรอก เขาก็คงจะเซอร์ไพรซ์คนรักของเขาโดยการสร้างเรือนหอไว้รอ และพาเธอมาอยู่ด้วยนั่นแหละ
“ค่ะ ก็ขอให้เป็นอย่างที่หวังนะคะ”
ปาลีตอบกับเสียงแข็ง แต่น่ารักที่กำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเองก็ไม่ทันได้สังเกต สายตาของปาลีมองใบหน้าหวานที่ทำท่าเหม่อลอยนิ่งคิดอะไรอย่างเกลียดชัง ฮึ มั่นใจจริงนะ ก็คอยดูว่าจะฝันหวานฝันค้างไปเองหรือเปล่า เพราะเธอนี่แหละที่จะเป็นคนผลักแม่สาวชาวกรุงนี่ให้ออกจากวงโคจรของนายหัวคเชนทร์!!
แม้ไม่อยากจะใช้วิธีนั้น แต่เรื่องดูจะไม่คอยท่าเสียแล้ว ก็คงมีแต่ต้องขอความช่วยเหลือจากใครบางคนเท่านั้น ใครบางคนที่ปาลีรู้ดีว่าไม่ควรข้องเกี่ยวอย่างยิ่ง
ปาลีอยู่คุยกับน่ารักอีกครู่ก็ขอตัวกลับ พอเดินกลับไปถึงบ้านพักของอาลีที่เธออาศัยอยู่ด้วย ก็ตรงรี่เข้าไปในห้องนอนส่วนตัวของตัวเอง แล้วต่อสายโทรหาใครบางคนทันที
“สวัสดีค่ะ ฉันปาลี” กรอกเสียงลงไปทันทีที่อีกฝ่ายกดรับ “ฉันยินดีทำตามข้อเสนอของคุณ แต่มีข้อแม้ว่าคุณต้องเอานังคนกรุงนั่นไปให้พ้นจากเกาะยาตราเป็นการถาวร และที่สำคัญที่สุด ห้ามทำร้ายนายหัวอย่างเด็ดขาด...ได้ แล้วฉันจะติดต่อไปเมื่อถึงเวลานั้น”
++++++++++
ทางฝั่งท้ายเกาะด้านถ้ำรังนก ตอนนี้ทั้งเจ้านายและลูกน้องกำลังประชุมเครียดกันหลังจากควบคุมสถานการณ์ให้กลับมาสู่ปกติ แต่จะเรียกว่าปกติเหมือนเดิมก็คงไม่ได้เพราะตอนนี้หนึ่งในสามของถ้ำรังนกตอนนี้ได้รับความเสียหายจากเหตุไฟไหม้จนฝูงนกนางแอ่นที่เคยเข้าไปทำรังอยู่บินหนีตายออกไปจนหมด ซึ่งก็ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าพวกมันจะกลับมาอาศัยอยู่บนเกาะนี้อีกหรือเปล่า หรืออาจจะไปแล้วไปลับก็ได้ และนั่นหมายถึงความเสียหายอย่างมหาศาลของเจ้าของเกาะอย่างคเชนทร์
“ผมว่าพวกมันเล่นเราหนักขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะครับนายหัว”
อาลีเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากผู้เป็นนาย เมื่อก่อนรุ่งสางลูกน้องที่เฝ้าเวรยามโทรหาเขาว่าเกิดเพลิงไหม้ที่ถ้ำรังนก จากนั้นพวกเขากับรุจก็ไปแจ้งนายหัวและพากันรีบมาดู แต่พอมาถึงภายในถ้ำก็วอดไปหมดแล้ว พร้อมกับฝูงนกที่บินหนีตายหายไป ไม่น่าเลยจริง ๆ พวกเขาไม่น่าจะประมาทเลย ปกติเขากับรุจจะผลัดกันมาอยู่ยามคุมพวกลูกน้องอีกที แล้ววันนี้ก็เวรเขา แต่เมื่อคืนรินโทรหาบอกว่าปาลีปวดท้องรุนแรงให้รินโทรเรียกเขากลับด่วน แต่พอกลับไปที่บ้านจะพาขึ้นฝั่งไปหาหมอญาติผู้น้องของเขาก็ดันค่อยยังชั่วขึ้นเสียแล้ว คิดแล้วก็ตงิด ๆ ใจอยู่ ถ้าไม่ติดว่าปาลีเป็นญาติสนิทที่เคารพและรักนายหัวยิ่งกว่าสิ่งใดแล้วล่ะก็ เขาคงคิดว่าปาลีมีส่วนรู้เห็นกับพวกเลวนั่นแน่ แต่นี่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะปาลีรักนายหัว คงไม่คิดจะทรยศนายหัวเป็นแน่
“ตกลงตอนนี้ไอ้ชัดมันหายไปจริง ๆ ใช่ไหม เป็นมันจริง ๆ สินะ” คเชนทร์ถามเสียงเรียบ โกรธหรือก็ใช่ แต่ยังน้อยกว่าความรู้สึกผิดหวังที่ลูกน้องที่เคยอยู่ด้วยกันมาเป็นปี ๆ ทรยศหักหลัง รวมหัวกับศัตรูเล่นงานเขา
“ครับนายหัว ผมเพิ่งมาสังเกตุว่าไอ้ชัดมันไม่อยู่ก็เมื่อตอนนายหัวถามหานั่นแหละครับ” หนึ่งในลูกน้องนับสิบที่ยืนรายล้อมเอ่ยตอบด้วยภาษาท้องถิ่น “ไอ้นี่มันคงจะเป็นสายให้พวกนั้นมาตั้งแต่ต้นแล้วแน่ ๆ ครับนายหัว ผมมาสังเกตุดูแล้วทุกครั้งที่มีคนลักลอบขโมยรังนกของเกาะเราไป วันนั้นจะมีไอ้ชัดอยู่เวรยามอยู่ครั้ง”
คเชนทร์พยักหน้ารับรู้ เป็นไปตามที่เขาคิดไว้จริง ๆ แต่ไม่นึกว่าพวกมันจะเล่นงานติด ๆ กันอย่างนี้ เห็นทีเขาคงทำเฉยอีกต่อไปไม่ได้เสียแล้ว
“แล้วนายหัวจะทำยังไงต่อไปครับ ไปเอาคืนพวกมันเลยดีไหมครับ” รุจถามขึ้น เขาเองรู้สึกกรุ่นโกรธพวกสารเลวที่ทำตัวเป็นหมาลอบกัดพวกนั้นยิ่งนัก แค่นายหัวเอ่ยปากมาคำเดียวว่าจะตามไปเอาคืน เขานี่แหละที่จะยกมืออาสาตามไปด้วยคนแรก
“ไม่ต้องห่วงรุจ ฉันเอาคืนพวกมันแน่” คเชนทร์ประกาศกร้าว “แต่ตอนนี้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเพิ่มคนอีกเท่าตัวเฝ้าที่นี่ไว้ แล้วหาคนฝีมือดี ๆ มาให้ฉันสักคนสองคน หาเอาคนที่มั่นใจว่าฝ่ายนั้นไม่รู้จักยิ่งดี ฉันมีงานให้ทำ”
“นายหัวจะให้ทำอะไรครับ” อาลีถามขึ้นบ้าง มองตานายหัวที่ตนเคารพแล้วก็นึกหวั่นแทนอีกฝ่าย
“ก็ไม่ทำอะไรมาก แค่จะทำให้กิจการของมันฉิบหายเหมือนที่มันทำกับเราก็เท่านั้น” เสียงตอบเรียบ ๆ แต่แววตานั้นดุดันแข็งกร้าว ลุกโชติช่วงไปด้วยเพลิงโทสะ “แต่อาจจะผิดกันก็แค่เราเสียหายส่วนหนึ่ง แต่พวกมันต้องฉิบหายไปทั้งบาง” ตาต่อตาฟันต่อฟัน แต่มันอาจจะซวยหน่อยที่เขาเป็นพวกไม่ทำอะไรเล็ก ๆ เล่น ๆ แต่ทำทีก็ต้องเอาจนหายนะกันไปข้างนั่นล่ะ!!
++++++++++
หลังจากสั่งงานกับคนของตนเองเรียบร้อย คเชนทร์ก็เร่งกลับมาหากำลังใจที่บ้าน กำลังใจจากนางฟ้าหน้าหวานที่เพียงแค่เธอส่งยิ้มหวาน ๆ มาให้ ความเหนื่อยล้าและขึงเครียดของเขาก็มลายหายไป
แต่พอกลับมาถึงบ้านสีขาวหลังใหญ่ กลับไม่เห็นร่างบอบบางของผู้หญิงที่คิดถึง ซึ่งปกติเวลานี้น่ารักจะนั่งร่างแบบอยู่ที่ม้านั่งหน้าบ้านเป็นประจำ แล้ววันนี้เธอไปไหน คเชนทร์ก้าวเท้ายาว ๆ เข้าไปในบ้านก็พบแต่ความเงียบ ลองตะโกนเรียกก็ไม่มีเสียงหวาน ๆ ขานรับดั่งเคย
เชนทร์ เชนทร์
ขณะกำลังครุ่นคิดว่าจะไปตามหากำลังใจได้จากที่ไหน เสียงแหลมเล็กของสัตว์เลี้ยงแสนรักก็เรียกชื่อเขาเสียงดัง ก่อนที่ร่างเล็ก ๆ สีสดใสของเจ้าชะเอมจะโผบินเข้ามาเกาะที่ไหล่ของคเชนทร์
“ชะเอม แกเห็นน่ารักหรือเปล่า น่ารักน่ะ อยู่ไหน พาฉันไปหาหน่อยซิ” ถามไถ่เหมือนอย่างกับว่าเจ้านกน้อยจะเข้าใจและตอบบออกมาได้เสียอย่างนั้น
น่ารัก น่ารัก
แต่เจ้านกแก้วมาร์คอว์อย่างชะเอมก็แสนจะฉลาด พอได้ยินชื่อน่ารักออกจากปากเจ้านาย มันก็เรียกชื่อของหญิงสาวตาม
“ใช่ น่ารัก อยู่ไหน” พลางเดินออกไปหน้าบ้าน และยืนรอให้เจ้านกแก้วแสนรู้พาไปหาเป้าหมาย
น่ารัก น่ารัก
เจ้าชะเอมส่งเสียงเรียกชื่อสาวนางฟ้าของเจ้านาย ก่อนจะโผบินออกไป โดยมีคเชนทร์ก้าวตามไปติด ๆ เจ้าชะเอมบินไปก็หยุดเกาะตามต้นปาล์มที่เรียงรายอยู่รอบ ๆ ไป เหมือนจะรอให้เจ้านายเดินตามมาให้ทัน มันพาร่างสีสดใสของมันบินไปยังชายหาดที่อยู่ห่างจากบ้านพักไม่มากนัก เมื่อคเชนทร์เดินพ้นแนวต้นปาล์มสู่หาดทรายสีขาดนวล เขาก็พบร่างบางของนางฟ้าหน้าหวานที่ตามหานั่งกอดเข่าบนผืนทรายหันหน้ามองท้องทะเลเบื้องหน้า
สายลมที่พัดผ่านพาให้เส้นผมดำราวแพรไหมปลิวสยาย แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้สนใจจะจับหรือทำอะไรกับมัน น่ารักยังคงนั่งคิดถึงคำพูดของปาลีเมื่อตอนบ่ายซ้ำไปซ้ำมา เธอจะทำอย่างไรกับหัวใจตัวเองดี ริจะมีความรักกับเขาทั้งทีก็ดันไปมีใจให้คนมีเจ้าของเสียนี่ เสียงถอนหายใจอย่างคนที่มีเรื่องหนักอกหนักใจดังออกมาหลายต่อหลายครั้ง ทำให้คิ้วเข้มของคนที่เดินเงียบกริบเข้ามาย่นเข้าหากันอย่างสงสัย ว่านางฟ้าหน้าหวานของตนกำลังมีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ถึงได้มีท่าทีเหม่อลอย เอาแต่ถอนหายใจอย่างนี้
คะเชนทร์กำลังจะเอ่ยปากทัก ก็พอดีกับเสียงโทรศัพท์มือถือของน่ารักดังขึ้นเสียก่อน ร่างสูงเลยชะงักหยุดยืนอยู่ด้านหลัง มองท่าทีสะดุ้งน้อย ๆ ของร่างบางยิ้ม ๆ ก่อนที่ต่อจากนั้นไม่กี่วินาทีรอยยิ้มขำขันจะจากหายไปจากใบหน้าคม เปลี่ยนเป็นเม้มปาก ขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงหวานกรอกเสียงพูดกับปลายสาย
“อย่าบอกว่าโทรมาตามตัวกลับกรุงเทพนะคะคุณคิมหันต์”
น่ารักกดรับสายหลังจากเห็นว่าเป็นใครที่โทรมาปลุกเธอออกจากภวังค์ความคิด รวบรวมสติไม่กี่วิก่อนจะกรอกเสียงใสทักทายไปอย่างร่าเริง แล้วปลายสายคงจะตอบกลับอย่างระอาบ่นเสียงบ่นตามแบบฉบับของคิมหันต์ คเชนทร์จึงได้ยินเสียงหัวเราะหวานใสปานระฆังแก้วดังออกมาจากปากจิ้มลิ้มให้ได้ยิน
คิมหันต์ ? จากชื่อก็คงจะเป็นผู้ชาย เล้วยังมีหัวเราะต่อกระซิกแบบนั้นอีก ไอ้บ้านั่นมันเป็นใคร เห็นทีต้องโทรไปเร่งเอาข้อมูลจากไอ้ปุณณ์เสียแล้ว ไม่รู้ไอ้เพื่อนเวรนั่นมันมัวทำอะไรอยู่ถึงได้เงียบหายไปอย่างนี้ เดี๋ยวก็ไม่ยกน้องสาวให้เสียเลยนี่ พออารมณ์เสียนายหัวหนุ่มก็พาลไปทั่ว แม้กระทั่งกับเพื่อนสนิทอย่างปุณณ์ที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่คเชนทร์หารู้ไม่ว่าถึงเขาจะยกหรือไม่ยกคีตภัทรให้ปุณณ์ มันก็ไม่มีผลอะไรกับคู่นั้นอีกแล้ว เพราะตอนนี้ปุณณ์เพื่อนรักของเขาสมหวังได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของแม่น้องน้อยคีตภัทรเรียบร้อยแล้ว
“หืม ? คิมจะมาที่นี่อาทิตย์หน้าเหรอ แล้วงานการไม่ทำหรือไง” เสียงหวานเรียกสติคเชนทร์ที่นิ่งคิดให้กลับมาตั้งใจฟังอีกครั้ง พลางเดินอย่างเงียบกริบไปหยุดยืนชิดร่างบาง
“เหรอ แต่มาที่เกาะยาตราคงไม่ได้หรอกคิม เลิฟไม่มีสิทธิจะไปอนุญาตอะไรใครได้หรอกนะ เลิฟเองก็มารบกวนเขาอยู่เหมือนกัน...อืม ยังไงล่ะ งั้นเอางี้สิเสาร์ที่จะถึงนี่น่ะภัทรจะมาเที่ยวที่นี่ คิมก็ลองโทรไปหาภัทรดูสิ ขอมาด้วยน่าจะได้อยู่มั้ง แต่ว่านะคิมหัวหน้าแผนกทิ้งงานมาแบบนั้นถูกท่านประธานตัดเงินเดือนไม่รู้ด้วยนะ”
เสียงหัวเราะคิกคักดังตามไปอย่างขี้เล่น ต่างจากที่คุยกับเขาอย่างสิ้นเชิง ทำให้คนที่ยืนฟังในระยะประชิดที่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงนุ่มทุ้มที่ดังเล็กลอดออกมาเบา ๆ จากโทรศัพท์นั่นด้วยเกิดอาการอิจฉา รวมทั้งไม่พอใจและหึงหวงคนทางปลายสายที่ตัวเองไม่รู้จักด้วยซ้ำ
ไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า แต่เขาจำชื่อและให้มันเป็นศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่งไปแรียบร้อยแล้ว...ไอ้คิมหันต์!!
.............................................................................................
++++++++++
เรื่องร้าย ๆ กำลังจะมาแล้วววววว >___<
ลัลลดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 พ.ย. 2554, 19:52:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 พ.ย. 2554, 19:52:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 2892
| << ตอนที่ 11 ...อยากบอกให้รู้...ว่ารัก 2..(100%) | ตอนที่ 13 ...พิษรักแรงหึง 2 (50%) >> |
pseudolife 9 พ.ย. 2554, 21:28:38 น.
นายหัวแสดงออกให้ชัดๆ ไวๆ หน่อยหน้า
คนปองร้ายก็มี ศัตรูหัวใจก็จะมา
รออ่านตอนต่อไปจ้า
นายหัวแสดงออกให้ชัดๆ ไวๆ หน่อยหน้า
คนปองร้ายก็มี ศัตรูหัวใจก็จะมา
รออ่านตอนต่อไปจ้า
nutcha 9 พ.ย. 2554, 21:33:20 น.
นึกไว้แล้วเชียวว่าปาลีต้องนักศึกเข้าเกาะ
นึกไว้แล้วเชียวว่าปาลีต้องนักศึกเข้าเกาะ
หมูอ้วน 10 พ.ย. 2554, 00:18:16 น.
เอาใจช่วยหนูเลิฟค่ะ
เอาใจช่วยหนูเลิฟค่ะ
XaWarZd 10 พ.ย. 2554, 03:14:24 น.
โหยศึกหลายด้านเลยนะเนี่ย เอาใจช่วยจ๊า
โหยศึกหลายด้านเลยนะเนี่ย เอาใจช่วยจ๊า
nunoi 10 พ.ย. 2554, 10:31:57 น.
นายหัว จะรีบทำอะไรก็ทำเถอะ ศึกหลายด้าน จริงๆ
นายหัว จะรีบทำอะไรก็ทำเถอะ ศึกหลายด้าน จริงๆ
anOO 10 พ.ย. 2554, 12:02:00 น.
ปาลีริอาจเป็นหนอนเหรอ เดี๋ยวก็โดนไล่ออกจากเกาะหรอก
นายหัวรีบทำคะแนนเข้าล่ะ ยังพอมีเวลาอยู่นะ เคลียร์กันซะก่อนเรื่องร้ายๆ อื่นๆ จะโผล่มาอีก
ปาลีริอาจเป็นหนอนเหรอ เดี๋ยวก็โดนไล่ออกจากเกาะหรอก
นายหัวรีบทำคะแนนเข้าล่ะ ยังพอมีเวลาอยู่นะ เคลียร์กันซะก่อนเรื่องร้ายๆ อื่นๆ จะโผล่มาอีก