ปาฏิหาริย์รักหัวใจดวงเดิม
เขา...คือคนที่เธอรัก
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
Tags: หัวใจ
ตอน: ตอนที่ 11
ความฝันของฉันเป็นจริงจนได้ แล้วเขาก็รู้ว่าฉันคือเด็กหญิงคนนั้น เพื่อนสมัยเด็กที่โรงพยาบาล แล้วฉันก็ดีใจและเป็นปลื้มเหลือเกินเมื่อได้รู้ว่าตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมาเขายังไม่เคยลืมเด็กหญิงคนนั้นซึ่งก็คือตัวฉันในวันนี้
วันนี้ฉันมาที่บ้านหลังนั้นอีกครั้งด้วยความตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าฉันจะบอกคนในบ้านเกี่ยวกับหัวใจดวงใหม่ของฉัน ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ฉันก็เชื่อว่านี่เป็นความต้องการของหัวใจดวงใหม่ของฉัน เธอคนนั้นคงอยากกลับบ้าน กลับมาหาคนที่เธอรัก นั่นคือครอบครัว ...
ฉันจอดรถที่หน้าประตูบ้านแล้วเดินลงไปกดกริ่งที่หน้าบ้าน ฉันไม่รู้ว่าฉันรู้ได้อย่างไรว่ากริ่งอยู่ตรงนี้ทั้งที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน เหมือนมันเป็นสัญชาตญาณของฉันเอง ไม่นานก็มีเด็กคนหนึ่งอายุน่าจะไม่เกินสิบห้าวิ่งมาที่ประตู
“มาหาใครคะ”
“มาหาคุณเอ่อ...คุณเจ้าของบ้านน่ะค่ะ”
“มาหาคุณเพ็ญหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ..ค่ะมาหาคุณเพ็ญ”
“เชิญค่ะ”
เด็กคนนั้นเดินนำฉันเข้ามาในบ้านหลังขนาดกลาง ต้นไม้ดอกไม้ถูกจัดและตกแต่งอย่างร่มรื่น เมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้านเด็กเดินนำฉันไปที่ห้องรับแขกขนาดกะทัดรัดตกแต่งได้อย่างลงตัว ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงไออุ่นแห่งความคุ้นเคย ให้ความรู้สึกของความเป็นบ้านอย่างบอกไม่ถูกฉันมองไปโดยรอบ น้ำตาก็ลื่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทำให้ฉันมั่นใจเหลือเกินว่าฉันเคยอยู่ที่นี่มาก่อน
“สวัสดีค่ะคุณ...เด็กบอกว่าคุณมาหาฉัน”
“........”
ความรู้สึกมากมายประเดประดังเข้ามาใส่ฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว ผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้มีความสำคัญกับฉันเหลือเกินในความรู้สึก ฉันสัมผัสได้ถึงความรัก ความผูกพันธ์ที่มีต่อกันมาอย่างยาวนานกับผู้หญิงคนตรงหน้าฉันตอนนี้ แล้วน้ำตาแห่งความตื้นตันก็พลันล่วงลงสู่แก้ม ฉันรีบปัดน้ำตาหยดนั้นออกจากใบหน้า
“มาหาฉันใช่ไหมคะ”
“เอ่อ...ค่ะมาหา”
น้ำตาไหลออกมาอีกแล้วคราวนี้มากซะด้วย มีสติให้มากกว่านี้หน่อยสิปลายฝัน
“หนูเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“หนูนั่งก่อนสิ ฉันว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อนนะใช่ไหม”
“ค่ะ...หนูไม่เคยเจอคุณมาก่อน”
“แล้วหนูมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”
“คือว่าหนู....”
“ว่าไงจ๊ะ”
“คือหนูเป็นเพื่อนกับลูกสาวคุณน่ะค่ะ”
“เพื่อน...เพื่อนยายครีมอย่างนั้นหรือ”
“ค่ะหนูเป็นเพื่อนกับครีม เอ่อ...หนูชื่อปลายฝันค่ะ เรียกฝันเฉยๆก็ได้”
“หนูคงทราบแล้วเรื่องที่ยายครีมไม่อยู่แล้ว”
“ค่ะฝันทราบ”
“ยายครีมเป็นคนเพื่อนน้อยด้วยเป็นคนไม่ค่อยพูดหนูน่าจะรู้ แล้วเป็นเพื่อนกันตอนไหนล่ะจ๊ะ”
“เอ่อ...ตอนเรียนมัธยมค่ะ”
โถ่เอ้ยปลายฝันโกหกเป็นเรื่องที่บาปผิดศีลเธอก็รู้แต่ทำไมเธอถึงกล้าทำ อีกอย่างเธอเคยเรียนมัธยมโรงเรียนไหนกันล่ะ
“น้าไม่เห็นรู้จักเลยว่ายายครีมมีเพื่อนสมัยมัธยมตอนนั้นที่เราย้ายบ้านมาจากต่างจังหวัดก็เรียนม.หกแล้วเรียนได้แค่เทอมเดียวเองนะแล้วครีมก็ไม่เคยเล่าเรื่องเพื่อนให้น้าฟังเลยนอกจากธันวา”
“ธันวาหรือคะ...”
“ใช่จ๊ะธันวา หนูไม่รู้จักหรอกหรือ ธันวาเป็นเพื่อนในไม่กี่คนที่ครีมมี”
“ออค่ะ คือที่หนูมาที่นี่หนูเพียงอยากรู้เรื่องของเพื่อนเก่าเท่านั้นค่ะ หลังจากจบม.หกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย”
“หลังจากจบม.หกครีมก็เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย ด้วยเป็นคนไม่ค่อยพูดเพื่อนเลยไม่เยอะมีก็แต่ธันวาที่น้าบอกหนูเมื่อตะกี้”
“หนูดีใจนะคะที่คุณน้าเล่าเรื่องของครีมให้หนูฟังทั้งที่เราก็ไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย คุณน้าเป็นคุณแม่ที่น่ารักมากเลยค่ะเท่าที่หนูได้คุยกับคุณน้า ถ้าครีมยังอยู่เธอคงมีความสุขเหลือเกิน”
“ใช่จ๊ะถ้าครีมยังอยู่เธอจะต้องมีความสุขมากๆเพราะยายครีมกำลังจะแต่งงาน ป่านนี้คงมีความสุขกับครอบครัวที่อบอุ่น มีความสุขกับคนที่รักครีมแล้วก็เป็นคนที่ครีมรัก”
“แต่งงาน....แต่งงานอย่างนั้นหรือคะ”
“ใช่จ๊ะยายครีมกำลังจะแต่งในอีกสองอาทิตย์แต่เพราะอุบัติเหตุในตอนนั้น”
เธอพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลออกมาพร้อมกับประโยคแต่งงานนั้น
“แต่งงานกับใครคะ...”
“ธันวาจ๊ะ แต่งกับธันวา”
ธันวาอย่างนั้นหรือฉันอย่างรู้เหลือเกินว่าผู้ชายคนที่ชื่อธันวาเป็นใครกัน นี่ใช่ไหมที่เธอเคยบอกฉันในความฝันว่าฝากให้ฉันดูแลหัวทั้งสองดวง แต่ธันวาที่คุณน้ากล่าวถึงนั้นจะใช่คนเดียวกันกับหมอธันวาคนที่ฉันรู้จักไหม.......โอ้ยเต้นแรงอีกแล้วหัวใจของฉันเต้นแรงอีกแล้วคราวนี้มันเต้นแรงเหมือนต้องการบอกอะไรซักอย่างแต่บังเอิญว่าฉันฟังภาษาของหัวใจไม่ออกด้วยสิ ฉันยกมือขึ้นกุมไว้ที่หน้าอกเผื่อมันจะช่วยบรรเทาการเต้นของหัวใจลงบ้างแต่ก็ไม่เป็นผลเอาเสียเลย
ฉันเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นด้วยอาการเหม่อลอยเมื่อได้ทราบถึงสาเหตุการจากไปของคุณครีม พร้อมทั้งได้รู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงาน และสุดท้ายสิ่งที่ตั้งใจก็ไม่เป็นผลเมื่อฉันไม่กล้าที่จะบอกถึงเรื่องราวของหัวใจดวงใหม่ดวงนี้....
หลังจากวันนั้นฉันไปที่บ้านคุณครีมบ่อยขึ้นในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันแวะเวียนไปที่นั่นเกือบทุกวันไปทานข้าวเย็นด้วยบ้าง ซื้อของไปฝากบ้าง หลายอย่างที่ฉันเลือกล้วนเป็นของชอบของคุณน้าทั้งสิ้น ก็เพราะหัวใจดวงนี้บอกฉันน่ะสิว่าฉันควรจะเลือกอะไร คุณน้าเล่าเรื่องของคุณครีมให้ฉันฟังมากขึ้น รวมทั้งรูปถ่ายที่ถูกเก็บเอาไว้อย่างดีก็ถูกยกออกมาให้ฉันได้รู้จักกับเจ้าของหัวใจดวงนี้มากขึ้น นอกจากรูปๆภาพในวัยเด็กแล้วเธอไม่ค่อยมีรูปเท่าไหร่ อาจจะด้วยความที่เป็นคนขี้อายก็เป็นได้รูปตอนโตสมัยมัธยมแทบไม่มีเลย แต่ฉันรู้สึกคุ้นกับใบหน้านี้เหลือเกิน ใบหน้าสวยได้รูปจมูกโด่งปากนิด ผิวขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดี อาจจะเป็นเพราะว่าความคุ้นนี้เกิดจากที่ในตัวฉันมีหัวใจของเธออยู่ แล้วรูปสุดท้ายของอัลบั้มก็ทำให้ฉันถึงกับตะลึง เป็นรูปคู่ที่ใครเห็นก็ต้องดุออกว่าทั้งสองคนในรูปรู้สึกอย่างไรต่อกัน ด้วยสายตาที่มองกันแล้วก็ท่าทางที่ฝ่ายชายประครองที่ไหล่ของฝ่ายหญิงซึ่งนั่นก็คือคุณครีม แต่ผู้ชายในรูป เป็นเขา ...เขาคนนั้นที่ฉันรู้จัก...นายแพทย์ธันวา....ผู้ชายในรูปเหมือนเขาอย่างไม่ต้องสงสัย...
“นี่ไงจ๊ะธันวาคู่หมั้นของยายครีมล่ะ”
“..........”
ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของประโยคนั้นมันคือเรื่องบังเอิญอย่างที่สุด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างนั้นหรือ หรือเป็นเพราะว่ามันเกิดขึ้นจากความต้องการของหัวใจดวงนี้กันแน่....
ใช้แล้ว ฉันจำได้แล้วก่อนที่ฉันจะผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ วันนั้นฉันเจอกับหมอธันแล้วก็ผู้หญิงคนหนึ่งที่ร้านของพี่เชน ฉันกำลังเดินเข้าไปหาเขาแต่ผู้หญิงคนนั้นพูดเรื่องแหวน ผู้หญิงคนนั้นต้องใช่แน่ๆ ผู้หญิงคนนั้นคือคุณครีมต้องใช่แน่ๆฉันมั่นใจเหลือเกิน
หัวใจอีกดวงที่เธอคนนั้นให้ฉันดูแลไม่ใช้ครอบครัว แต่เป็นหัวใจของหมอธันวาคู่หมั้นของเธอต่างหาก ตอนนี้เขาคงยังไม่รู้ว่าหัวใจดวงนี้ไม่ใช้ฉันแต่เป็นคุณครีมคนรักของเขาต่างหาก ฉันไม่รู้ว่าถ้าเขารู้ความจริงว่าหัวใจที่ถูกเปลี่ยนให้ฉันเป็นหัวใจของหญิงที่เขารักมากที่สุดเขาจะรู้สึกอย่างไร แต่ฉันเชื่อเหลือเกินว่าสุดท้ายเขาจะต้องรู้เพราะในประวัติการผ่าตัดของฉันระบุไว้ชัดเจนว่าฉันเปลี่ยนหัวใจและใครเป็นผู้บริจาคหัวใจดวงนี้ให้กับฉันฉันกลัวเหลือเกิน กลัวว่าถ้าเขารู้ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม และอาจจะไม่มีวันเหมือนเดิม
............................................................................................................................
ผมรู้แต่แรกแล้วว่าปลายฝันได้รับการบริจาคหัวใจและผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจใหม่เมื่อหลายเดือนก่อน และหัวใจดวงใหม่ที่เปลี่ยนนั้นเป็นของใคร จากแฟ้มประวัติปึกใหญ่ที่ไอ้หมอส่งมาให้ทำให้ผมทราบมาตั้งแต่นั้น แรกที่ได้รู้ผมก็ตกใจเหมือนกันที่อะไรๆมันจะดูบังเอิญขนาดนั้น และก็ทำใจแทบไม่ได้เมื่อรู้ว่าหัวใจดวงนี้เป็นของครีมผมเกือบจะคืนเคสให้ไอ้หมอมันไปแล้ว แต่อะไรบางอย่างกับบอกผมว่าไม่ให้ทำอย่างนั้น ซึ่งผมไม่รู้ว่าอะไรที่ว่านั้นคืออะไรกันแน่ผมรู้แต่ว่าผมต้องดูแลเธอให้ดีที่สุดความรู้สึกมันบอกกับผมอย่างนั้น ช่วงนี้ผมได้รู้จักกับปลายฝันมากขึ้น ได้รู้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอเป็นอย่างไรบ้างใช้ชีวิตอย่างไร ผมมักจะนัดเธอออกมาพบบ่อยๆ แต่เธอก็มักจะอ้างว่าขับรถไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ เป็นผมต้องออกไปรับถึงที่บ้านเป็นประจำ บ้านของเธอเป็นบ้านตึกสองชั้นหลังใหญ่อยู่ใจกลางเมือง ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี อาศัยอยู่กับแม่แล้วก็พี่เลี้ยงที่เป็นพยาบาล แต่ด้วยธุรกิจด้านการค้าเครื่องประดับของครอบครัวที่ตกทอดทำให้แม่ของเธอไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่มักเดินทางข้ามประเทศตลอดเวลา ผมได้เจอท่านบ้างแต่น้อยมากๆ ตอนนี้ทางเชียงใหม่เรียกตัวกลับหลังจากที่อาการของคุณพ่อดีขึ้น แต่ผมเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะผู้หญิงตัวเล็กๆ ผู้มีดวงตาและรอยยิ้มที่สดใสเป็นเอกลักษณ์คนนั้น ทุกครั้งที่ผมได้อยู่กับเธอผมรู้สึกตัวเบาอย่างแปลกประหลาดทั้งที่แต่ก่อนผมจะรู้สึกเหมือนมีอะไรมากดทับที่ไหล่ผมตลอดเวลา ปลายฝันทำให้ผมอยากอยู่ที่นี่ หรือจะเป็นเพระว่า ผมเริ่มจะมีความรู้สึกดีๆให้กับเธอเสียแล้ว.....
“คุณหมอคะมีคนไข้ค่ะ”
“ไม่มีนัดนิ่ครับ”
“ไม่ทราบค่ะ”
“ให้เข้ามาเลยก็ได้ครับ”
วันนี้ผมไม่มีคนไข้นัดมีก็แต่นัดตรวจแผลผ่าตัดสองรายแต่ก็ตรวจผ่านไปแล้วแล้วใครกันที่มานัดตรวจในวันนี้
ก๊อก...ก๊อก....
“ครับ.....”
ผู้หญิงที่มีดวงตาและรอยยิ้มที่สดใสเป็นเอกลักษณ์คนนั้นนั่นเอง ปลายฝันเปิดประตูเข้ามากับรอยยิ้มที่ผมเริ่มคุ้นเคย ทุกครั้งที่เจอกันเธอก็มีรอยยิ้มให้กับผมเสมอ
“รบกวนไหมคะคุณหมอ”
“ไม่หรอกครับ”
ยิ้มอีกแล้ว ยิ้มแบบนี้แหละที่ทำให้ผมรู้สึกใจเต้นเร็วขึ้นทุกที
“พอดีฝันผ่านมาน่ะค่ะเอารูปไปส่งพี่เชนที่ร้านเลยแวะหาหมอสักหน่อย”
“ว้านึกว่าคิดถึงกันซะอีก”
“ไม่คิดถึงก็คงไม่แวะหรอกค่ะ”
ใจสั่น ทำไมคำพูดแค่นี้ต้องทำให้ใจที่เคยแข็งแรงต้องสั่นเสียนี่ เคยแต่วินิจฉัยหัวใจคนอื่นคราวนี้ต้องวินิจฉัยหัวใจตัวเองจะเป็นอย่างไร
“...................”
“ฝันกลับดีกว่าค่ะ ฝันว่าฝันมากวนคุณแน่ๆเลย”
“เปล่าเลยครับ อืม...งั้นลงไปหาอะไรกินข้างล่างดีกว่าครับ”
“แต่มันพึ่งเลยเที่ยงมานะคะ”
“ของว่าง กาแฟ น้ำผลไม้ก็ได้ครับ”
“เลี้ยงนะคะ”
“แน่นอนครับ”
ยิ้ม ยิ้ม เข้าไปรู้ไหมว่าใจผมมันเริ่มสั่นอีกแล้วนะ
การที่เราได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่คุ้นเคยและคุ้นใจอะไรๆมันก็ดีไปหมด เหมือนผมในตอนนี้ การที่ผมได้รู้จักพูดคุยกับปลายฝันมากขึ้นอะไรหลายๆอย่างในตัวผมก็ดีขึ้น แต่ก่อนผมเคยคิดว่าชีวิตนี้ผมคงมีความรู้สึกดีๆแบบนี้ให้กับใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากครีม แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมตอนนี้ที่มีต่อปลายฝันมันเรียกความรู้สึกนั้นว่าอะไร
วันนี้ฉันมาที่บ้านหลังนั้นอีกครั้งด้วยความตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าฉันจะบอกคนในบ้านเกี่ยวกับหัวใจดวงใหม่ของฉัน ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ฉันก็เชื่อว่านี่เป็นความต้องการของหัวใจดวงใหม่ของฉัน เธอคนนั้นคงอยากกลับบ้าน กลับมาหาคนที่เธอรัก นั่นคือครอบครัว ...
ฉันจอดรถที่หน้าประตูบ้านแล้วเดินลงไปกดกริ่งที่หน้าบ้าน ฉันไม่รู้ว่าฉันรู้ได้อย่างไรว่ากริ่งอยู่ตรงนี้ทั้งที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน เหมือนมันเป็นสัญชาตญาณของฉันเอง ไม่นานก็มีเด็กคนหนึ่งอายุน่าจะไม่เกินสิบห้าวิ่งมาที่ประตู
“มาหาใครคะ”
“มาหาคุณเอ่อ...คุณเจ้าของบ้านน่ะค่ะ”
“มาหาคุณเพ็ญหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ..ค่ะมาหาคุณเพ็ญ”
“เชิญค่ะ”
เด็กคนนั้นเดินนำฉันเข้ามาในบ้านหลังขนาดกลาง ต้นไม้ดอกไม้ถูกจัดและตกแต่งอย่างร่มรื่น เมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้านเด็กเดินนำฉันไปที่ห้องรับแขกขนาดกะทัดรัดตกแต่งได้อย่างลงตัว ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงไออุ่นแห่งความคุ้นเคย ให้ความรู้สึกของความเป็นบ้านอย่างบอกไม่ถูกฉันมองไปโดยรอบ น้ำตาก็ลื่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทำให้ฉันมั่นใจเหลือเกินว่าฉันเคยอยู่ที่นี่มาก่อน
“สวัสดีค่ะคุณ...เด็กบอกว่าคุณมาหาฉัน”
“........”
ความรู้สึกมากมายประเดประดังเข้ามาใส่ฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว ผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้มีความสำคัญกับฉันเหลือเกินในความรู้สึก ฉันสัมผัสได้ถึงความรัก ความผูกพันธ์ที่มีต่อกันมาอย่างยาวนานกับผู้หญิงคนตรงหน้าฉันตอนนี้ แล้วน้ำตาแห่งความตื้นตันก็พลันล่วงลงสู่แก้ม ฉันรีบปัดน้ำตาหยดนั้นออกจากใบหน้า
“มาหาฉันใช่ไหมคะ”
“เอ่อ...ค่ะมาหา”
น้ำตาไหลออกมาอีกแล้วคราวนี้มากซะด้วย มีสติให้มากกว่านี้หน่อยสิปลายฝัน
“หนูเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“หนูนั่งก่อนสิ ฉันว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อนนะใช่ไหม”
“ค่ะ...หนูไม่เคยเจอคุณมาก่อน”
“แล้วหนูมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”
“คือว่าหนู....”
“ว่าไงจ๊ะ”
“คือหนูเป็นเพื่อนกับลูกสาวคุณน่ะค่ะ”
“เพื่อน...เพื่อนยายครีมอย่างนั้นหรือ”
“ค่ะหนูเป็นเพื่อนกับครีม เอ่อ...หนูชื่อปลายฝันค่ะ เรียกฝันเฉยๆก็ได้”
“หนูคงทราบแล้วเรื่องที่ยายครีมไม่อยู่แล้ว”
“ค่ะฝันทราบ”
“ยายครีมเป็นคนเพื่อนน้อยด้วยเป็นคนไม่ค่อยพูดหนูน่าจะรู้ แล้วเป็นเพื่อนกันตอนไหนล่ะจ๊ะ”
“เอ่อ...ตอนเรียนมัธยมค่ะ”
โถ่เอ้ยปลายฝันโกหกเป็นเรื่องที่บาปผิดศีลเธอก็รู้แต่ทำไมเธอถึงกล้าทำ อีกอย่างเธอเคยเรียนมัธยมโรงเรียนไหนกันล่ะ
“น้าไม่เห็นรู้จักเลยว่ายายครีมมีเพื่อนสมัยมัธยมตอนนั้นที่เราย้ายบ้านมาจากต่างจังหวัดก็เรียนม.หกแล้วเรียนได้แค่เทอมเดียวเองนะแล้วครีมก็ไม่เคยเล่าเรื่องเพื่อนให้น้าฟังเลยนอกจากธันวา”
“ธันวาหรือคะ...”
“ใช่จ๊ะธันวา หนูไม่รู้จักหรอกหรือ ธันวาเป็นเพื่อนในไม่กี่คนที่ครีมมี”
“ออค่ะ คือที่หนูมาที่นี่หนูเพียงอยากรู้เรื่องของเพื่อนเก่าเท่านั้นค่ะ หลังจากจบม.หกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย”
“หลังจากจบม.หกครีมก็เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย ด้วยเป็นคนไม่ค่อยพูดเพื่อนเลยไม่เยอะมีก็แต่ธันวาที่น้าบอกหนูเมื่อตะกี้”
“หนูดีใจนะคะที่คุณน้าเล่าเรื่องของครีมให้หนูฟังทั้งที่เราก็ไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย คุณน้าเป็นคุณแม่ที่น่ารักมากเลยค่ะเท่าที่หนูได้คุยกับคุณน้า ถ้าครีมยังอยู่เธอคงมีความสุขเหลือเกิน”
“ใช่จ๊ะถ้าครีมยังอยู่เธอจะต้องมีความสุขมากๆเพราะยายครีมกำลังจะแต่งงาน ป่านนี้คงมีความสุขกับครอบครัวที่อบอุ่น มีความสุขกับคนที่รักครีมแล้วก็เป็นคนที่ครีมรัก”
“แต่งงาน....แต่งงานอย่างนั้นหรือคะ”
“ใช่จ๊ะยายครีมกำลังจะแต่งในอีกสองอาทิตย์แต่เพราะอุบัติเหตุในตอนนั้น”
เธอพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลออกมาพร้อมกับประโยคแต่งงานนั้น
“แต่งงานกับใครคะ...”
“ธันวาจ๊ะ แต่งกับธันวา”
ธันวาอย่างนั้นหรือฉันอย่างรู้เหลือเกินว่าผู้ชายคนที่ชื่อธันวาเป็นใครกัน นี่ใช่ไหมที่เธอเคยบอกฉันในความฝันว่าฝากให้ฉันดูแลหัวทั้งสองดวง แต่ธันวาที่คุณน้ากล่าวถึงนั้นจะใช่คนเดียวกันกับหมอธันวาคนที่ฉันรู้จักไหม.......โอ้ยเต้นแรงอีกแล้วหัวใจของฉันเต้นแรงอีกแล้วคราวนี้มันเต้นแรงเหมือนต้องการบอกอะไรซักอย่างแต่บังเอิญว่าฉันฟังภาษาของหัวใจไม่ออกด้วยสิ ฉันยกมือขึ้นกุมไว้ที่หน้าอกเผื่อมันจะช่วยบรรเทาการเต้นของหัวใจลงบ้างแต่ก็ไม่เป็นผลเอาเสียเลย
ฉันเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นด้วยอาการเหม่อลอยเมื่อได้ทราบถึงสาเหตุการจากไปของคุณครีม พร้อมทั้งได้รู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงาน และสุดท้ายสิ่งที่ตั้งใจก็ไม่เป็นผลเมื่อฉันไม่กล้าที่จะบอกถึงเรื่องราวของหัวใจดวงใหม่ดวงนี้....
หลังจากวันนั้นฉันไปที่บ้านคุณครีมบ่อยขึ้นในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันแวะเวียนไปที่นั่นเกือบทุกวันไปทานข้าวเย็นด้วยบ้าง ซื้อของไปฝากบ้าง หลายอย่างที่ฉันเลือกล้วนเป็นของชอบของคุณน้าทั้งสิ้น ก็เพราะหัวใจดวงนี้บอกฉันน่ะสิว่าฉันควรจะเลือกอะไร คุณน้าเล่าเรื่องของคุณครีมให้ฉันฟังมากขึ้น รวมทั้งรูปถ่ายที่ถูกเก็บเอาไว้อย่างดีก็ถูกยกออกมาให้ฉันได้รู้จักกับเจ้าของหัวใจดวงนี้มากขึ้น นอกจากรูปๆภาพในวัยเด็กแล้วเธอไม่ค่อยมีรูปเท่าไหร่ อาจจะด้วยความที่เป็นคนขี้อายก็เป็นได้รูปตอนโตสมัยมัธยมแทบไม่มีเลย แต่ฉันรู้สึกคุ้นกับใบหน้านี้เหลือเกิน ใบหน้าสวยได้รูปจมูกโด่งปากนิด ผิวขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดี อาจจะเป็นเพราะว่าความคุ้นนี้เกิดจากที่ในตัวฉันมีหัวใจของเธออยู่ แล้วรูปสุดท้ายของอัลบั้มก็ทำให้ฉันถึงกับตะลึง เป็นรูปคู่ที่ใครเห็นก็ต้องดุออกว่าทั้งสองคนในรูปรู้สึกอย่างไรต่อกัน ด้วยสายตาที่มองกันแล้วก็ท่าทางที่ฝ่ายชายประครองที่ไหล่ของฝ่ายหญิงซึ่งนั่นก็คือคุณครีม แต่ผู้ชายในรูป เป็นเขา ...เขาคนนั้นที่ฉันรู้จัก...นายแพทย์ธันวา....ผู้ชายในรูปเหมือนเขาอย่างไม่ต้องสงสัย...
“นี่ไงจ๊ะธันวาคู่หมั้นของยายครีมล่ะ”
“..........”
ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของประโยคนั้นมันคือเรื่องบังเอิญอย่างที่สุด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างนั้นหรือ หรือเป็นเพราะว่ามันเกิดขึ้นจากความต้องการของหัวใจดวงนี้กันแน่....
ใช้แล้ว ฉันจำได้แล้วก่อนที่ฉันจะผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ วันนั้นฉันเจอกับหมอธันแล้วก็ผู้หญิงคนหนึ่งที่ร้านของพี่เชน ฉันกำลังเดินเข้าไปหาเขาแต่ผู้หญิงคนนั้นพูดเรื่องแหวน ผู้หญิงคนนั้นต้องใช่แน่ๆ ผู้หญิงคนนั้นคือคุณครีมต้องใช่แน่ๆฉันมั่นใจเหลือเกิน
หัวใจอีกดวงที่เธอคนนั้นให้ฉันดูแลไม่ใช้ครอบครัว แต่เป็นหัวใจของหมอธันวาคู่หมั้นของเธอต่างหาก ตอนนี้เขาคงยังไม่รู้ว่าหัวใจดวงนี้ไม่ใช้ฉันแต่เป็นคุณครีมคนรักของเขาต่างหาก ฉันไม่รู้ว่าถ้าเขารู้ความจริงว่าหัวใจที่ถูกเปลี่ยนให้ฉันเป็นหัวใจของหญิงที่เขารักมากที่สุดเขาจะรู้สึกอย่างไร แต่ฉันเชื่อเหลือเกินว่าสุดท้ายเขาจะต้องรู้เพราะในประวัติการผ่าตัดของฉันระบุไว้ชัดเจนว่าฉันเปลี่ยนหัวใจและใครเป็นผู้บริจาคหัวใจดวงนี้ให้กับฉันฉันกลัวเหลือเกิน กลัวว่าถ้าเขารู้ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม และอาจจะไม่มีวันเหมือนเดิม
............................................................................................................................
ผมรู้แต่แรกแล้วว่าปลายฝันได้รับการบริจาคหัวใจและผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจใหม่เมื่อหลายเดือนก่อน และหัวใจดวงใหม่ที่เปลี่ยนนั้นเป็นของใคร จากแฟ้มประวัติปึกใหญ่ที่ไอ้หมอส่งมาให้ทำให้ผมทราบมาตั้งแต่นั้น แรกที่ได้รู้ผมก็ตกใจเหมือนกันที่อะไรๆมันจะดูบังเอิญขนาดนั้น และก็ทำใจแทบไม่ได้เมื่อรู้ว่าหัวใจดวงนี้เป็นของครีมผมเกือบจะคืนเคสให้ไอ้หมอมันไปแล้ว แต่อะไรบางอย่างกับบอกผมว่าไม่ให้ทำอย่างนั้น ซึ่งผมไม่รู้ว่าอะไรที่ว่านั้นคืออะไรกันแน่ผมรู้แต่ว่าผมต้องดูแลเธอให้ดีที่สุดความรู้สึกมันบอกกับผมอย่างนั้น ช่วงนี้ผมได้รู้จักกับปลายฝันมากขึ้น ได้รู้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอเป็นอย่างไรบ้างใช้ชีวิตอย่างไร ผมมักจะนัดเธอออกมาพบบ่อยๆ แต่เธอก็มักจะอ้างว่าขับรถไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ เป็นผมต้องออกไปรับถึงที่บ้านเป็นประจำ บ้านของเธอเป็นบ้านตึกสองชั้นหลังใหญ่อยู่ใจกลางเมือง ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี อาศัยอยู่กับแม่แล้วก็พี่เลี้ยงที่เป็นพยาบาล แต่ด้วยธุรกิจด้านการค้าเครื่องประดับของครอบครัวที่ตกทอดทำให้แม่ของเธอไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่มักเดินทางข้ามประเทศตลอดเวลา ผมได้เจอท่านบ้างแต่น้อยมากๆ ตอนนี้ทางเชียงใหม่เรียกตัวกลับหลังจากที่อาการของคุณพ่อดีขึ้น แต่ผมเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะผู้หญิงตัวเล็กๆ ผู้มีดวงตาและรอยยิ้มที่สดใสเป็นเอกลักษณ์คนนั้น ทุกครั้งที่ผมได้อยู่กับเธอผมรู้สึกตัวเบาอย่างแปลกประหลาดทั้งที่แต่ก่อนผมจะรู้สึกเหมือนมีอะไรมากดทับที่ไหล่ผมตลอดเวลา ปลายฝันทำให้ผมอยากอยู่ที่นี่ หรือจะเป็นเพระว่า ผมเริ่มจะมีความรู้สึกดีๆให้กับเธอเสียแล้ว.....
“คุณหมอคะมีคนไข้ค่ะ”
“ไม่มีนัดนิ่ครับ”
“ไม่ทราบค่ะ”
“ให้เข้ามาเลยก็ได้ครับ”
วันนี้ผมไม่มีคนไข้นัดมีก็แต่นัดตรวจแผลผ่าตัดสองรายแต่ก็ตรวจผ่านไปแล้วแล้วใครกันที่มานัดตรวจในวันนี้
ก๊อก...ก๊อก....
“ครับ.....”
ผู้หญิงที่มีดวงตาและรอยยิ้มที่สดใสเป็นเอกลักษณ์คนนั้นนั่นเอง ปลายฝันเปิดประตูเข้ามากับรอยยิ้มที่ผมเริ่มคุ้นเคย ทุกครั้งที่เจอกันเธอก็มีรอยยิ้มให้กับผมเสมอ
“รบกวนไหมคะคุณหมอ”
“ไม่หรอกครับ”
ยิ้มอีกแล้ว ยิ้มแบบนี้แหละที่ทำให้ผมรู้สึกใจเต้นเร็วขึ้นทุกที
“พอดีฝันผ่านมาน่ะค่ะเอารูปไปส่งพี่เชนที่ร้านเลยแวะหาหมอสักหน่อย”
“ว้านึกว่าคิดถึงกันซะอีก”
“ไม่คิดถึงก็คงไม่แวะหรอกค่ะ”
ใจสั่น ทำไมคำพูดแค่นี้ต้องทำให้ใจที่เคยแข็งแรงต้องสั่นเสียนี่ เคยแต่วินิจฉัยหัวใจคนอื่นคราวนี้ต้องวินิจฉัยหัวใจตัวเองจะเป็นอย่างไร
“...................”
“ฝันกลับดีกว่าค่ะ ฝันว่าฝันมากวนคุณแน่ๆเลย”
“เปล่าเลยครับ อืม...งั้นลงไปหาอะไรกินข้างล่างดีกว่าครับ”
“แต่มันพึ่งเลยเที่ยงมานะคะ”
“ของว่าง กาแฟ น้ำผลไม้ก็ได้ครับ”
“เลี้ยงนะคะ”
“แน่นอนครับ”
ยิ้ม ยิ้ม เข้าไปรู้ไหมว่าใจผมมันเริ่มสั่นอีกแล้วนะ
การที่เราได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่คุ้นเคยและคุ้นใจอะไรๆมันก็ดีไปหมด เหมือนผมในตอนนี้ การที่ผมได้รู้จักพูดคุยกับปลายฝันมากขึ้นอะไรหลายๆอย่างในตัวผมก็ดีขึ้น แต่ก่อนผมเคยคิดว่าชีวิตนี้ผมคงมีความรู้สึกดีๆแบบนี้ให้กับใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากครีม แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมตอนนี้ที่มีต่อปลายฝันมันเรียกความรู้สึกนั้นว่าอะไร
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 พ.ย. 2554, 21:38:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 พ.ย. 2554, 21:38:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 1658
| << ตอนที่ 10 | ตอนที่ 12 >> |
ไม้เอก 9 พ.ย. 2554, 22:44:53 น.
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ :)
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ :)
นางสาวปลาดาว 10 พ.ย. 2554, 00:17:25 น.
ขอบคุณค่ะ ^^
ขอบคุณค่ะ ^^
yume 10 พ.ย. 2554, 12:33:58 น.
รอติดตามด้วยคนค่า
รอติดตามด้วยคนค่า
anOO 10 พ.ย. 2554, 14:16:08 น.
ต่างคนต่างรู้เรื่องแล้ว ดูท่าหัวใจคงบอกใ้สานสัมพันธ์ต่อ
ต่างคนต่างรู้เรื่องแล้ว ดูท่าหัวใจคงบอกใ้สานสัมพันธ์ต่อ