ปาฏิหาริย์รักหัวใจดวงเดิม
เขา...คือคนที่เธอรัก
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
Tags: หัวใจ
ตอน: ตอนที่ 13
ผมเลือกที่จะลาพักร้อนเพราะผมไม่สามารถทำงานได้อย่างเต็มที่ ผมเดินทางลงสู่ทางภาคใต้ของประเทศไทย แทนที่จะเป็นภาคเหนือเหมือนทุกครั้ง เพราะถ้าผมไปที่นั่นผมคงรู้สึกแย่กว่าเดิม ผมเลือกทะเลเผื่อว่าทะเลจะสามารถซะล้างความรู้สึกในหัวใจของผมได้ ผมพึ่งมารู้ใจตัวเองจริงจังก็วันนี้ในที่คุณฝันเดินออกไปจากชีวิตผมอย่างไม่รู้สาเหตุ ผมพึ่งรู้ว่าความรู้สึกที่ผมมีให้คุณฝันมันมากมายเหลือเกินถึงแม้ว่าเราจะพึ่งรู้จักกันไม่นานก็ตาม อาจเป็นเพราะว่าความผูกพันเพียงเล็กน้อยสมัยเด็กก็เป็นได้ ผมได้เห็นว่าเธอเข้มแข็งทั้งที่ร่างกายของเธอไม่เป็นอย่างนั้นเลย ผมรักครีมเพราะตอนนั้นเป็นความรักที่เกิดขึ้นสมัยวัยเริ่มรัก และเชื่อว่าความรักครั้งนั้นคือรักที่ยั้งยืนและตลอดไป แต่ความตายก็ได้พรากความรักนั้นไปจนทำให้ผมไม่อยากที่จะรักอีกครั้ง จนกระทั่งผมได้เจอปลายฝัน ความรู้สึกนั้นก็เปลี่ยนไป ผมรู้สึกได้ถึงความผูกพันตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า ทั้งที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน จนกระทั่งผมได้รู้ว่าเธอคือเด็กหญิงคนนั้น เด็กหญิงคนที่เปลี่ยนความคิดผมว่าโรงพยาบาลไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด โรงเรียนก็ช่างน่าอยู่ แต่วันนี้เธอกำลังจะไปจากผม เหมือนที่ผมเคยเจอเรื่องแบบนี้มาแล้ว ถึงแม้ไม่ใช่การจากไปเหมือนครั้งก่อนแต่ครั้งนี้ถ้ามันเกิดขึ้นจริง ก็คงรู้สึกเจ็บไม่แพ้กัน
“สวัสดีค่ะดวงมาลารีสอร์ทยินดีต้อนรับค่ะ”
“ครับ”
“จะรับเป็นห้องพักหรือเป็นบ้านเดี่ยวดีคะ”
“ขอบ้านเดี่ยวครับ ขอหลังในสุดนะครับ”
“ค่ะ...ได้ค่ะ”
บ้านพักแบบบังกะโลหลังสุดท้าย อยู่เกือบท้ายหาด สงบอย่างไม่ต้องสงสัย บ้านหลังเล็กน่ารักเหมาะกับการมามากกว่าหนึ่งคน แต่วันนี้ผมเลือกที่จะมาคนเดียว การที่ผมได้อยู่คนเดียวอาจทำให้อะไรๆมันดีขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยก็ตอนนี้
“น้องฝันอย่าเดินเร็วนักสิคะพี่ตามไม่ทัน”
เสียงใครคนหนึ่งเรียกชื่อใครบางคนที่สะดุดหู ฝัน ปลายฝัน ผมจึงหันไปตามเสียงเรียกนั้น แต่ปรากฏว่าเป็นเด็กหญิงตัวเล็กสองคนที่วิ่งตามกันมา คนหนึ่งตัวเล็กกว่าน่าจะเป็นน้องฝันตามเสียงเรียกนั้น สักพักเด็กหญิงตัวเล็กก็ล้มลงกระแทรกผืนทราย ตามมาด้วยเสียงร้องตกใจของผู้เป็นพี่ ผมวิ่งไปที่เกิดเหตุในทันที
“พี่บอกน้องฝันแล้วใช่ไหมว่าอย่าเดินเร็ว เห็นไหมล้มเลยเจ็บไหมล่ะ”
“น้องฝันไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ฟ้า”
“ลุกขึ้นดีกว่านะครับเดี๋ยวอาช่วย ไหนขออาดูหน่อยสิเป็นแผลหรือเปล่า ไม่ต้องกลัวนะครับอาเป็นหมอนะ”
“น้องฝันไม่เป็นไรหรอกค่ะเป็นแผลแค่นี้ เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็หายน้องฝันทนได้”
“แต่ขออาหมอดูหน่อยนะครับ ถ้าทรายเข้าไปในแผลอาจจะอักเสบได้นะ”
“ค่ะ...”
“ไหนดูซิ...ไม่เห็นเป็นไรจริงๆด้วย ไม่เป็นแผล มีรอยซ้ำนิดเดียวไม่อักเสบแน่นอนอาหมอรับรอง”
“ขอบคุณอาหมอมากๆนะคะ น้องฝันจะไม่ลืมพระคุณเลย”
“......” ยิ้ม
“นี่ค่ะแทนคำขอบคุณจากน้องฝัน”
“อะไรหรือครับ”
“เป็นสมุดวาดภาพที่น้องฝันรักมากค่ะ น้องฝันให้คุณอาหมอ”
“ขอบใจมากๆนะครับน้องฝันอาหมอสัญญาว่าจะเก็บรักษาไว้อย่างดีเลย เคยมีเด็กหญิงคนหนึ่งให้ภาพวาดกับอาหมอแบบนี้เหมือนกัน”
“หรือคะ สวยไหมคะภาพนั้น”
“สวยครับ สวยมากๆเลยทุกวันนี้อายังเก็บไว้อยู่เลยนะ”
“น้องฝันดีใจแทนเด็กหญิงคนนั้นจังเลยค่ะ”
“แต่เด็กหญิงคนนั้นเขาคงลืมไปแล้วล่ะ”
“ไม่หรอกค่ะ ขนาดฝันเป็นเด็กฝันยังจำได้เลยว่าฝันให้ของกับใครไปบ้าง เด็กหญิง เด็กหญิงคนนั้นไม่ลืมหรอกค่ะ”
“แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้วครับ เธอหายไปจากชีวิตอาหมอแล้วล่ะ”
“หรือคะ น้องฝันสงสารอาหมอจังเลย อาหมอคงกำลังเสียใจ”
“ครับ แต่อาหมอจะไม่ยอมแพ้อาหมอจะตามหาเด็กหญิงคนนั้นให้พบแล้วอาหมอจะบอกกับเธอว่าอาหมอรู้สึกอย่างไรกับเธอ”
“อาหมอต้องตามหาให้เจอนะคะ น้องฝันจะเป็นกำลังใจให้”
“ครับอาหมอสัญญา”
“น้องฝัน พี่ฟ้า มาอยู่นี่ นี่เองคุณแม่ตามหาตั้งนาน”
“คุณแม่...คุณแม่”
“เอ๊ะคุณ.....”
“อาหมอค่ะ อาหมอช่วยน้องฝัน น้องฝันหกล้ม”
“ขอบคุณมากนะคะคุณอาหมอ”
“ไม่เป็นไรครับ น้องฝันแกน่ารักนะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ไปค่ะพี่ฟ้า น้องฝัน เรากลับกันดีกว่านะลุงเชนรอเราอยู่นะลูก”
“ค่ะแม่”
“ขอบคุณอาหมอก่อนสิลูก”
“ขอบคุณอาหมอค่ะ ให้อาหมอตามหาเด็กหญิงคนนั้นให้เจอเร็วๆนะคะน้องฝันเป็นกำลังใจให้”
“ครับอาหมอจะหาเธอให้เจอ”
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ไปลูกกลับกันดีกว่า วันนี้ลุงเชนจะพาเราไปเลี้ยงอาหารทะเลด้วยนะ”
สามแม่ลูกเดินจากไป ทิ้งไว้แต่ผมที่เมื่อได้เจอกับน้องฝันก็ทำให้ผมอดนึกถึงคนที่หายหน้าหายตาไปไม่ได้ ผมอยากรู้เหลือเกินว่าอะไรที่ทำให้เธอจากผมไปโดยที่ไม่บอกกล่าวอะไรกันซักคำ ผมอยากรู้จริงๆ
..............................................................................................................................
อากาศยามเย็นของทะเลทางใต้ช่างแตกต่างจากภาคเหนือเหลือเกิน ถึงอากาศจะทำให้รู้สึกเย็นแต่ฉันกลับไม่ชอบเลย มันไม่เหมือนเย็นแบบทางเหนือ ทะเลและลมทะเลมันไม่เพียงให้ความเย็นเท่านั้น แต่มันนำเอาความเหนียวมาสัมผัสกับผิวหนังอีกด้วย ด้วยเหตุนี้ทะเลจึงเป็นที่สุดท้ายที่ฉันมักจะนึกถึงเสมอ
“คุณฝันครับ”
“พี่เชน มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เด็กๆอาบน้ำเสร็จแล้วครับไปกันเถอะครับร้านที่เราจะไปถ้าไปช้าอาจไม่มีที่นั่งนะครับ”
“ค่ะ ไปค่ะ”
พอเดินมาถึงรถที่สมาชิกทุกคนรออยู่เรียบร้อยแล้วเด็กหญิงตัวน้อยก็โผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างรถเบาะด้านหลังคนขับพร้อมโบกมือทักทาย
“น้าฝันคะเดินเร็วๆค่ะน้องฝันหิวแล้ว”
“ค่ะ...งั้นขอน้าฝันนั่งกับน้องฝันนะคะ”
“ได้ค่ะ”
แล้วเด็กหญิงตัวน้อยก็เปิดประตูรถออกมาต้อนรับฉันให้เข้าไปนั่งแทนที่ที่ตัวเองนั่งเมื่อสักครู่แล้วย้ายบั้นท้ายน้อยๆมานั่งที่ตักแทน
“ไปกันเลยค่ะลุงเชนน้องฝันหิวแล้ว”
“จ้า อย่างนี้น้องฝันกับพี่ฟ้าต้องกินเยอะๆนะ”
“ได้เลยค่ะ”
ร้านอาหารที่นี่ถึงจะเป็นร้านอาหารขนาดเล็กแต่บรรยากาศด้านนอกดูร่มรื่นมากๆ ไม่ต่างจากบรรยากาศร้านของพี่เชน แต่ที่นี่ได้บรรยากาศของความเป็นทะเลเข้ามาแทนที่ความเป็นเมืองกรุง ด้านในตกแต่งได้อย่างลงตัวแสดงให้เห็นถึงรสนิยมของเจ้าของร้านที่ดีพอสมควร ผู้คนยังมาไม่มากแต่คนที่นั่งอยู่ในร้านก็ไม่น้อยเลยเมื่อเทียบกับขนาดของร้าน เป็นการแสดงให้เห็นว่ารสชาติอาหารของที่นี่คงเป็นที่ถูกปากถูกคอนักชิมจริงๆ
“อ่าวสั่งเลยนะวันนี้พี่เลี้ยงเอง”
“เถ้าแก่เชนลี้ยงทั้งทีเอาให้หมดตัวไปเลยนะ”
“คุณฝันเอาอะไรดีคะ น่ากินทั้งนั้นเลย”
“พี่เอื้องสั่งเถอะค่ะฝันทานได้ทั้งนั้น”
“งั้นพี่เอาเมนูกุ้งแล้วกันค่ะ”
“ค่ะ งั้นฝันขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ”
“น้องฝันจะไปเข้าห้องน้ำหรือคะพี่ฝากน้องฝันไปด้วยนะคะ ไปค่ะน้องฝันไปกับน้าฝันนะลูก”
“ค่ะคุณแม่”
“น้องฝันปวดมากไหมคะ”
“น้องฝันอยากล้างมือค่ะไม่ได้ปวดห้องน้ำ”
“อ่าวหรือคะงั้นเราไปเดินเล่นกันก่อนดีกว่านะกว่าอาหารจะมา”
“ดีค่ะน้องฝันอยากเดินเล่นเมื่อกลางวันยังเดินเล่นไม่หนำใจเลยคุณแม่ตามกลับเสียก่อน”
“แล้วเมื่อกลางวันไปเดินเล่นที่ไหนมาล่ะคะ”
“ไปทางสุดหาดโน่นค่ะ ไปกับพี่ฟ้า แล้วน้องฝันก็ไปเจอคุณอาหมอใจดีด้วยนะคะ”
“คุณอาหมอใจดี ใครกันหรือคะ”
“คุณอาหมอใจดีช่วยฝันตอนที่หกล้มค่ะ”
“ออ....แล้วน้องฝันขอบคุณคุณอาหมอไหมคะ”
“ขอบคุณค่ะ น้องฝันเอาสมุดวาดภาพเล่มนั้นไปด้วย”
“เล่มไหนเอ่ย”
“เล่มที่น้าฝันวาดให้ไงคะ ที่มีรูปสนามเด็กเล่นที่หน้าบ้านพักเราไงคะ”
“ออ...น้องฝันไม่เสียดายหรอ”
“ไม่หรอกค่ะน้องฝันให้เพื่อขอบคุณ แล้วน้องฝันก็สงสารคุณอาหมอใจดีด้วย”
“สงสารหรอ”
“ค่ะสงสาร คุณอาหมอกำลังตามหาเด็กหญิงคนหนึ่งค่ะ เด็กผู้หญิงที่เคยให้ภาพวาดคุณอาหมอเหมือนที่น้องฝันให้ในวันนี้”
“...........................”
“น้าฝันคะ..........น้าฝัน.........”
“คะ....มีอะไรหรือเปล่า”
“น้าฝันเงียบไปน้องฝันสงสัย”
“อ่อ..เปล่าค่ะน้าฝันไม่ได้เป็นอะไรเลย เราเข้าไปข้างในดีกว่าค่ะอาหารคงมาแล้ว”
“ค่ะ”
เพียงคำพูดไม่กี่ประโยคของเด็กหญิงตัวเล็กนามว่าฝันคนนี้ก็ทำให้ฉันนึกไปถึงบางคน ใครคนนั้นที่ฉันรู้จัก คนที่ฉันตอบได้อย่างไม่ลังเลเลยว่าฉันมีความรู้สึกดีๆที่ใครหลายคนเรียกมันว่าความรักมองให้อย่างไม่มีเหตุผล หลายวันที่ฉันอยู่คนเดียวที่บ้านบนดอย ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันไม่นึกถึงเขาคนนั้น จนกระทั่งพี่เอื้องตามขึ้นไปหาที่นั่นแล้วบอกว่าฉันควรหาอะไรใหม่ๆ บรรยากาศใหม่ๆ เผื่ออะไรมันจะดีขึ้นมาบ้าง แล้วสุดท้ายฉันก็เลือกที่จะมาพักผ่อนที่ทะเลทางใต้ดูบ้างและนั่นก็เป็นเหตุให้อีกหลายชีวิตตามมาสมทบ และมันก็เหมือนจะดีขึ้นมาจริงๆ เมื่อฉันได้มารู้จักกับครอบครัวของพี่เชน นั่นคือพี่เจนแล้วก็ลูกสาวสองคนวัยกำลังซนทั้งคู่ เด็กสองคนนี้โดยเฉพาะเด็กหญิงภาพฝันน้องสาวคนเล็กที่ทำให้ฉันรู้สึกร่าเริงและมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง จนกระทั่งวันนี้วันที่ เด็กหญิงภาพฝันเล่าเรื่องภาพวาดที่มอบให้กับอาหมอใจดี ก็ทำให้ฉันอดที่จะนึกถึงเขาคนนั้นขึ้นมาอีกไม่ได้ อย่างที่เขาว่ากันว่า หลอกใครๆเราก็หลอกได้แต่หลอกหัวใจตัวเองนี่สิมันยากยิ่งนัก
“สวัสดีค่ะดวงมาลารีสอร์ทยินดีต้อนรับค่ะ”
“ครับ”
“จะรับเป็นห้องพักหรือเป็นบ้านเดี่ยวดีคะ”
“ขอบ้านเดี่ยวครับ ขอหลังในสุดนะครับ”
“ค่ะ...ได้ค่ะ”
บ้านพักแบบบังกะโลหลังสุดท้าย อยู่เกือบท้ายหาด สงบอย่างไม่ต้องสงสัย บ้านหลังเล็กน่ารักเหมาะกับการมามากกว่าหนึ่งคน แต่วันนี้ผมเลือกที่จะมาคนเดียว การที่ผมได้อยู่คนเดียวอาจทำให้อะไรๆมันดีขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยก็ตอนนี้
“น้องฝันอย่าเดินเร็วนักสิคะพี่ตามไม่ทัน”
เสียงใครคนหนึ่งเรียกชื่อใครบางคนที่สะดุดหู ฝัน ปลายฝัน ผมจึงหันไปตามเสียงเรียกนั้น แต่ปรากฏว่าเป็นเด็กหญิงตัวเล็กสองคนที่วิ่งตามกันมา คนหนึ่งตัวเล็กกว่าน่าจะเป็นน้องฝันตามเสียงเรียกนั้น สักพักเด็กหญิงตัวเล็กก็ล้มลงกระแทรกผืนทราย ตามมาด้วยเสียงร้องตกใจของผู้เป็นพี่ ผมวิ่งไปที่เกิดเหตุในทันที
“พี่บอกน้องฝันแล้วใช่ไหมว่าอย่าเดินเร็ว เห็นไหมล้มเลยเจ็บไหมล่ะ”
“น้องฝันไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ฟ้า”
“ลุกขึ้นดีกว่านะครับเดี๋ยวอาช่วย ไหนขออาดูหน่อยสิเป็นแผลหรือเปล่า ไม่ต้องกลัวนะครับอาเป็นหมอนะ”
“น้องฝันไม่เป็นไรหรอกค่ะเป็นแผลแค่นี้ เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็หายน้องฝันทนได้”
“แต่ขออาหมอดูหน่อยนะครับ ถ้าทรายเข้าไปในแผลอาจจะอักเสบได้นะ”
“ค่ะ...”
“ไหนดูซิ...ไม่เห็นเป็นไรจริงๆด้วย ไม่เป็นแผล มีรอยซ้ำนิดเดียวไม่อักเสบแน่นอนอาหมอรับรอง”
“ขอบคุณอาหมอมากๆนะคะ น้องฝันจะไม่ลืมพระคุณเลย”
“......” ยิ้ม
“นี่ค่ะแทนคำขอบคุณจากน้องฝัน”
“อะไรหรือครับ”
“เป็นสมุดวาดภาพที่น้องฝันรักมากค่ะ น้องฝันให้คุณอาหมอ”
“ขอบใจมากๆนะครับน้องฝันอาหมอสัญญาว่าจะเก็บรักษาไว้อย่างดีเลย เคยมีเด็กหญิงคนหนึ่งให้ภาพวาดกับอาหมอแบบนี้เหมือนกัน”
“หรือคะ สวยไหมคะภาพนั้น”
“สวยครับ สวยมากๆเลยทุกวันนี้อายังเก็บไว้อยู่เลยนะ”
“น้องฝันดีใจแทนเด็กหญิงคนนั้นจังเลยค่ะ”
“แต่เด็กหญิงคนนั้นเขาคงลืมไปแล้วล่ะ”
“ไม่หรอกค่ะ ขนาดฝันเป็นเด็กฝันยังจำได้เลยว่าฝันให้ของกับใครไปบ้าง เด็กหญิง เด็กหญิงคนนั้นไม่ลืมหรอกค่ะ”
“แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้วครับ เธอหายไปจากชีวิตอาหมอแล้วล่ะ”
“หรือคะ น้องฝันสงสารอาหมอจังเลย อาหมอคงกำลังเสียใจ”
“ครับ แต่อาหมอจะไม่ยอมแพ้อาหมอจะตามหาเด็กหญิงคนนั้นให้พบแล้วอาหมอจะบอกกับเธอว่าอาหมอรู้สึกอย่างไรกับเธอ”
“อาหมอต้องตามหาให้เจอนะคะ น้องฝันจะเป็นกำลังใจให้”
“ครับอาหมอสัญญา”
“น้องฝัน พี่ฟ้า มาอยู่นี่ นี่เองคุณแม่ตามหาตั้งนาน”
“คุณแม่...คุณแม่”
“เอ๊ะคุณ.....”
“อาหมอค่ะ อาหมอช่วยน้องฝัน น้องฝันหกล้ม”
“ขอบคุณมากนะคะคุณอาหมอ”
“ไม่เป็นไรครับ น้องฝันแกน่ารักนะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ไปค่ะพี่ฟ้า น้องฝัน เรากลับกันดีกว่านะลุงเชนรอเราอยู่นะลูก”
“ค่ะแม่”
“ขอบคุณอาหมอก่อนสิลูก”
“ขอบคุณอาหมอค่ะ ให้อาหมอตามหาเด็กหญิงคนนั้นให้เจอเร็วๆนะคะน้องฝันเป็นกำลังใจให้”
“ครับอาหมอจะหาเธอให้เจอ”
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ไปลูกกลับกันดีกว่า วันนี้ลุงเชนจะพาเราไปเลี้ยงอาหารทะเลด้วยนะ”
สามแม่ลูกเดินจากไป ทิ้งไว้แต่ผมที่เมื่อได้เจอกับน้องฝันก็ทำให้ผมอดนึกถึงคนที่หายหน้าหายตาไปไม่ได้ ผมอยากรู้เหลือเกินว่าอะไรที่ทำให้เธอจากผมไปโดยที่ไม่บอกกล่าวอะไรกันซักคำ ผมอยากรู้จริงๆ
..............................................................................................................................
อากาศยามเย็นของทะเลทางใต้ช่างแตกต่างจากภาคเหนือเหลือเกิน ถึงอากาศจะทำให้รู้สึกเย็นแต่ฉันกลับไม่ชอบเลย มันไม่เหมือนเย็นแบบทางเหนือ ทะเลและลมทะเลมันไม่เพียงให้ความเย็นเท่านั้น แต่มันนำเอาความเหนียวมาสัมผัสกับผิวหนังอีกด้วย ด้วยเหตุนี้ทะเลจึงเป็นที่สุดท้ายที่ฉันมักจะนึกถึงเสมอ
“คุณฝันครับ”
“พี่เชน มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เด็กๆอาบน้ำเสร็จแล้วครับไปกันเถอะครับร้านที่เราจะไปถ้าไปช้าอาจไม่มีที่นั่งนะครับ”
“ค่ะ ไปค่ะ”
พอเดินมาถึงรถที่สมาชิกทุกคนรออยู่เรียบร้อยแล้วเด็กหญิงตัวน้อยก็โผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างรถเบาะด้านหลังคนขับพร้อมโบกมือทักทาย
“น้าฝันคะเดินเร็วๆค่ะน้องฝันหิวแล้ว”
“ค่ะ...งั้นขอน้าฝันนั่งกับน้องฝันนะคะ”
“ได้ค่ะ”
แล้วเด็กหญิงตัวน้อยก็เปิดประตูรถออกมาต้อนรับฉันให้เข้าไปนั่งแทนที่ที่ตัวเองนั่งเมื่อสักครู่แล้วย้ายบั้นท้ายน้อยๆมานั่งที่ตักแทน
“ไปกันเลยค่ะลุงเชนน้องฝันหิวแล้ว”
“จ้า อย่างนี้น้องฝันกับพี่ฟ้าต้องกินเยอะๆนะ”
“ได้เลยค่ะ”
ร้านอาหารที่นี่ถึงจะเป็นร้านอาหารขนาดเล็กแต่บรรยากาศด้านนอกดูร่มรื่นมากๆ ไม่ต่างจากบรรยากาศร้านของพี่เชน แต่ที่นี่ได้บรรยากาศของความเป็นทะเลเข้ามาแทนที่ความเป็นเมืองกรุง ด้านในตกแต่งได้อย่างลงตัวแสดงให้เห็นถึงรสนิยมของเจ้าของร้านที่ดีพอสมควร ผู้คนยังมาไม่มากแต่คนที่นั่งอยู่ในร้านก็ไม่น้อยเลยเมื่อเทียบกับขนาดของร้าน เป็นการแสดงให้เห็นว่ารสชาติอาหารของที่นี่คงเป็นที่ถูกปากถูกคอนักชิมจริงๆ
“อ่าวสั่งเลยนะวันนี้พี่เลี้ยงเอง”
“เถ้าแก่เชนลี้ยงทั้งทีเอาให้หมดตัวไปเลยนะ”
“คุณฝันเอาอะไรดีคะ น่ากินทั้งนั้นเลย”
“พี่เอื้องสั่งเถอะค่ะฝันทานได้ทั้งนั้น”
“งั้นพี่เอาเมนูกุ้งแล้วกันค่ะ”
“ค่ะ งั้นฝันขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ”
“น้องฝันจะไปเข้าห้องน้ำหรือคะพี่ฝากน้องฝันไปด้วยนะคะ ไปค่ะน้องฝันไปกับน้าฝันนะลูก”
“ค่ะคุณแม่”
“น้องฝันปวดมากไหมคะ”
“น้องฝันอยากล้างมือค่ะไม่ได้ปวดห้องน้ำ”
“อ่าวหรือคะงั้นเราไปเดินเล่นกันก่อนดีกว่านะกว่าอาหารจะมา”
“ดีค่ะน้องฝันอยากเดินเล่นเมื่อกลางวันยังเดินเล่นไม่หนำใจเลยคุณแม่ตามกลับเสียก่อน”
“แล้วเมื่อกลางวันไปเดินเล่นที่ไหนมาล่ะคะ”
“ไปทางสุดหาดโน่นค่ะ ไปกับพี่ฟ้า แล้วน้องฝันก็ไปเจอคุณอาหมอใจดีด้วยนะคะ”
“คุณอาหมอใจดี ใครกันหรือคะ”
“คุณอาหมอใจดีช่วยฝันตอนที่หกล้มค่ะ”
“ออ....แล้วน้องฝันขอบคุณคุณอาหมอไหมคะ”
“ขอบคุณค่ะ น้องฝันเอาสมุดวาดภาพเล่มนั้นไปด้วย”
“เล่มไหนเอ่ย”
“เล่มที่น้าฝันวาดให้ไงคะ ที่มีรูปสนามเด็กเล่นที่หน้าบ้านพักเราไงคะ”
“ออ...น้องฝันไม่เสียดายหรอ”
“ไม่หรอกค่ะน้องฝันให้เพื่อขอบคุณ แล้วน้องฝันก็สงสารคุณอาหมอใจดีด้วย”
“สงสารหรอ”
“ค่ะสงสาร คุณอาหมอกำลังตามหาเด็กหญิงคนหนึ่งค่ะ เด็กผู้หญิงที่เคยให้ภาพวาดคุณอาหมอเหมือนที่น้องฝันให้ในวันนี้”
“...........................”
“น้าฝันคะ..........น้าฝัน.........”
“คะ....มีอะไรหรือเปล่า”
“น้าฝันเงียบไปน้องฝันสงสัย”
“อ่อ..เปล่าค่ะน้าฝันไม่ได้เป็นอะไรเลย เราเข้าไปข้างในดีกว่าค่ะอาหารคงมาแล้ว”
“ค่ะ”
เพียงคำพูดไม่กี่ประโยคของเด็กหญิงตัวเล็กนามว่าฝันคนนี้ก็ทำให้ฉันนึกไปถึงบางคน ใครคนนั้นที่ฉันรู้จัก คนที่ฉันตอบได้อย่างไม่ลังเลเลยว่าฉันมีความรู้สึกดีๆที่ใครหลายคนเรียกมันว่าความรักมองให้อย่างไม่มีเหตุผล หลายวันที่ฉันอยู่คนเดียวที่บ้านบนดอย ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันไม่นึกถึงเขาคนนั้น จนกระทั่งพี่เอื้องตามขึ้นไปหาที่นั่นแล้วบอกว่าฉันควรหาอะไรใหม่ๆ บรรยากาศใหม่ๆ เผื่ออะไรมันจะดีขึ้นมาบ้าง แล้วสุดท้ายฉันก็เลือกที่จะมาพักผ่อนที่ทะเลทางใต้ดูบ้างและนั่นก็เป็นเหตุให้อีกหลายชีวิตตามมาสมทบ และมันก็เหมือนจะดีขึ้นมาจริงๆ เมื่อฉันได้มารู้จักกับครอบครัวของพี่เชน นั่นคือพี่เจนแล้วก็ลูกสาวสองคนวัยกำลังซนทั้งคู่ เด็กสองคนนี้โดยเฉพาะเด็กหญิงภาพฝันน้องสาวคนเล็กที่ทำให้ฉันรู้สึกร่าเริงและมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง จนกระทั่งวันนี้วันที่ เด็กหญิงภาพฝันเล่าเรื่องภาพวาดที่มอบให้กับอาหมอใจดี ก็ทำให้ฉันอดที่จะนึกถึงเขาคนนั้นขึ้นมาอีกไม่ได้ อย่างที่เขาว่ากันว่า หลอกใครๆเราก็หลอกได้แต่หลอกหัวใจตัวเองนี่สิมันยากยิ่งนัก
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 พ.ย. 2554, 12:22:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 พ.ย. 2554, 12:22:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 1614
| << ตอนที่ 12 | ตอนที่ 14 >> |
anOO 11 พ.ย. 2554, 13:58:00 น.
คู่กันแล้ว คงไม่แคล้วกันอีกหรอกเน๊อะ พี่หมอไม่มาทานข้าวร้านนี้เหรอ
คู่กันแล้ว คงไม่แคล้วกันอีกหรอกเน๊อะ พี่หมอไม่มาทานข้าวร้านนี้เหรอ
นางสาวปลาดาว 11 พ.ย. 2554, 21:26:43 น.
พี่หมอไม่มาค่ะ ^^
พี่หมอไม่มาค่ะ ^^