ปาฏิหาริย์รักหัวใจดวงเดิม
เขา...คือคนที่เธอรัก
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
Tags: หัวใจ
ตอน: ตอนที่ 17
วันสุดท้ายของการลาพักร้อนมาถึง ผมกลับกรุงเทพฯตั้งแต่เมื่อวาน กลับมาพร้อมกับผิวที่เข้มกว่าเดิมคราวนี้แหละไอ้หมอภัสล้อผมเป็นว่าเล่นล่ะทีนี้ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นอยู่ที่ว่าผมจะกลับไปคิดบัญชีเรื่องที่มันไม่ยอมบอกผมว่าเจอปลายฝันที่เชียงใหม่ แต่จะว่าไปถ้ามันบอกผมคงเลือกที่จะไปเชียงใหม่แทนที่จะเป็นทะเลใต้ และคงไม่ได้เจอกับเธอ
หลังจากกลับมาผมก็ไม่ได้เจอปลายฝันเลย ด้วยงานที่ค้างไว้ตั้งแต่ตอนที่หัวใจไม่ปกติ พอกลับมาสดชื่น สิ่งที่ตามมาคืองานที่คั่งค้างทำให้ผมต้องยุ่งกับการสรุปเคทของคนป่วยของผมทั้งหมด ก่อนเริ่มทำงานในวันพรุ่งนี้
“คุณธันคะมีคนมาหาค่ะ”
“ใครกัน สายรู้จักไหม”
“สายคุ้นหน้าค่ะแต่จำไม่ได้”
คนที่รู้ว่าบ้านผมอยู่ไหนจริงอยู่ว่ามีเยอะ แต่คนที่จะมาหาผมถึงบ้านนี่สิใครกัน มีไม่กี่คนหรอกที่จะมาหาผมได้ถึงบ้านจะมีก็แค่ ไอ้หมอภัส แล้วก็เพื่อนสนิท 3 – 4 คนหรือว่า......ปลายฝัน...ผมรีบวิ่งลงมาข้างล่างอย่างเร็วจนแซงแม่บ้านที่เป็นคนขึ้นมาตามผม เผื่อว่าสิ่งที่ผมคิดจะเป็นจริง
“ไงวะไอ้หมอป่วย กับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
ความหวังพังทลายเมื่อคนที่ทักทายคือไอ้หมอภัส ที่นั่งทำหน้าแป้นแล้นอยู่ในห้องนั่งเล่น
“ไหนวะของฝากน่ะ”
“ออ...ที่มาเนี่ยมาทวงของฝากว่างั้นแต่โทษทีว่ะของฝากไม่มี”
“หรอ...ไม่มีของฝากแน่นะเว้ย งั้นถามใหม่ มีอะไรจะเล่าให้เพื่อนฟังบ้างไหม”
“เล่า ... เล่าเรื่องอะไร ไม่มี”(เสียงสูง)
ไอ้หมอภัสมันคงรู้เรื่องมาก่อนไม่อย่างนั้นมันคงไม่ถ่อมาหาผมถึงที่บ้าน ทั้งที่วันนี้มันควรจะอยู่กับครอบครัวอันเป็นที่รักมากกว่า
“ไม่มีก็ไม่เล่า แต่วันนี้ขอฝากท้องที่นี่นะเว้ยคุณภรรยาไม่อยู่ว่ะ”
“ที่แท้เมียไม่อยู่นี่เอง”
“เอ่อไม่อยู่ แล้วทำไมมาไม่ได้หรือ ก็ยังดีกว่าไม่มีเมียก็แล้วกันละเว้ยเฮ้ย”
“เดี๋ยวก็มี”
“อะไรนะว่าอะไรนะเมื่อกี้ฟังไม่ค่อยถนัดเลยว่ะ”
“เออน่ะช่างมันเถอะ ถามมากจริงวะ แต่ยังไม่คิดบัญชีเรื่องที่แกไม่ยอมบอกว่าเจอคุณฝันที่เชียงใหม่เลยนะเว้ย”
“ไหนว่าไม่มีอะไรจะเล่าไงไอ้เสือ”
“ฮ่า...” สุดท้ายผมก็เป็นคนเฉลยเองทั้งหมดทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะรอให้มันชัดเจนกว่านี้เสียก่อน แต่จะทำให้ได้ไอ้เพื่อนคนนี้มันช่างรู้ช่างซักเสียจริง
บรรยากาศร้านพี่เชนยังคงเหมือนเดิม ผู้คนเริ่มคึกคักมากขึ้นเนื่องจากเริ่มเที่ยงแล้ว รูปภาพของฉันหลายภาพถูกซื้อขายไปบ้างแล้ว เหลือเพียงบางรูปเท่านั้น ช่วงนี้มีออเดอร์ให้วาดรูปเพิ่มมากขึ้น แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเนื่องจากเป็นสิ่งที่ฉันรักอยู่แล้ว ถ้าคนเราได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก สิ่งนั้นก็มักจะออกมาดีเสมอ เหมือนกับรูปที่ฉันบรรจงวาดขึ้นมาด้วยใจรักอย่างแท้จริง แล้วยิ่งเป็นตอนนี้ ตอนที่หัวใจของฉันได้รับการเยียวยา หลังจากที่เหนื่อยล้ามาแรมเดือน...
“คุณฝันครับนมอุ่นๆกับครัวซองครับ”
“ขอบคุณค่ะพี่เชน แต่อาหารแบบนี้เหมาะกับอาหารเช้ามากกว่านะคะ”
“อ๋อ...พอดีว่านี่เป็นครัวซองลูกเกดพึ่งทำเสร็จใหม่ๆกะจะให้คุณฝันลองชิมให้หน่อยครับ”
“ออ...ได้ค่ะ ไม่คิดตังค์ใช่ไหมคะ”
“ไม่แน่นอนครับ”
“รสชาติดีค่ะ แป้งครัวซองเข้ากันมากกับรสชาติของลูกเกด”
“ดีใจครับที่คุณฝันชอบ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างครับ”
“เรื่องอะไรหรือคะ”
“ก็เรื่องหัวใจ”
“ก็ปกติดีค่ะไม่เหนื่อยง่ายเหมือนแต่ก่อน”
“ไม่ใช่ครับ หัวใจที่ว่าคือ เรื่องของคุณฝันกับหมอธันน่ะครับ”
“แฮ่...ก็เรื่อยๆค่ะ ไม่แตกต่างไปจากเดิม”
“ไม่จริงมั้งคะ วันก่อนยังเห็นคุณหมอมาหาที่บ้านเลยนิ่คะ”
พี่เอื้องโผล่มาจากทางหน้าร้านด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหลือเกิน มาได้จังหวะเชียวนะ
“ก็มาปกติค่ะพี่เอื้องก็”
“ไม่ปกติหรอกค่ะดอกไม้ช่อโต๊โต ปกติไม่เห็นเคยมี”
“พี่เอื้องน่ะ ฝันก็เขินเป็นนะ”
“เอาครับ สองสาวพูดกันเลยนะครับผมขอตัวเข้าไปในครัวก่อนลูกค้าเยอะในครัวคงวุ่นวายน่าดู”
“เอื้องขอโกโก้ปั่นกับวาฟเฟิลนะคะ”
“คร๊าบบบบบบบ...”
เรื่องราวของฉันกับหมอธันวาดูจะราบรื่นขึ้นเยอะ ฉันยอมรับว่าตั้งแต่วันนั้นฉันพยายามที่จะเปิดใจ เพื่อที่จะให้เขาได้พิสูจน์ตัวเองอย่างที่เขาสัญญา ถึงแม้ว่าหลังจากกลับจากทะเลใต้เราจะไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยๆ แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา อย่างน้อยโทรศัพท์เครื่องมือสื่อสารขนาดเล็กนี้ก็ทำให้เราใกล้ชิดกัน แม้จะเป็นเพียงแค่ข้อความสั้นๆ แต่ก็ให้ความรู้สึกที่หลากหลายยากที่จะบรรยายแล้ว
หลังจากกลับมาผมก็ไม่ได้เจอปลายฝันเลย ด้วยงานที่ค้างไว้ตั้งแต่ตอนที่หัวใจไม่ปกติ พอกลับมาสดชื่น สิ่งที่ตามมาคืองานที่คั่งค้างทำให้ผมต้องยุ่งกับการสรุปเคทของคนป่วยของผมทั้งหมด ก่อนเริ่มทำงานในวันพรุ่งนี้
“คุณธันคะมีคนมาหาค่ะ”
“ใครกัน สายรู้จักไหม”
“สายคุ้นหน้าค่ะแต่จำไม่ได้”
คนที่รู้ว่าบ้านผมอยู่ไหนจริงอยู่ว่ามีเยอะ แต่คนที่จะมาหาผมถึงบ้านนี่สิใครกัน มีไม่กี่คนหรอกที่จะมาหาผมได้ถึงบ้านจะมีก็แค่ ไอ้หมอภัส แล้วก็เพื่อนสนิท 3 – 4 คนหรือว่า......ปลายฝัน...ผมรีบวิ่งลงมาข้างล่างอย่างเร็วจนแซงแม่บ้านที่เป็นคนขึ้นมาตามผม เผื่อว่าสิ่งที่ผมคิดจะเป็นจริง
“ไงวะไอ้หมอป่วย กับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
ความหวังพังทลายเมื่อคนที่ทักทายคือไอ้หมอภัส ที่นั่งทำหน้าแป้นแล้นอยู่ในห้องนั่งเล่น
“ไหนวะของฝากน่ะ”
“ออ...ที่มาเนี่ยมาทวงของฝากว่างั้นแต่โทษทีว่ะของฝากไม่มี”
“หรอ...ไม่มีของฝากแน่นะเว้ย งั้นถามใหม่ มีอะไรจะเล่าให้เพื่อนฟังบ้างไหม”
“เล่า ... เล่าเรื่องอะไร ไม่มี”(เสียงสูง)
ไอ้หมอภัสมันคงรู้เรื่องมาก่อนไม่อย่างนั้นมันคงไม่ถ่อมาหาผมถึงที่บ้าน ทั้งที่วันนี้มันควรจะอยู่กับครอบครัวอันเป็นที่รักมากกว่า
“ไม่มีก็ไม่เล่า แต่วันนี้ขอฝากท้องที่นี่นะเว้ยคุณภรรยาไม่อยู่ว่ะ”
“ที่แท้เมียไม่อยู่นี่เอง”
“เอ่อไม่อยู่ แล้วทำไมมาไม่ได้หรือ ก็ยังดีกว่าไม่มีเมียก็แล้วกันละเว้ยเฮ้ย”
“เดี๋ยวก็มี”
“อะไรนะว่าอะไรนะเมื่อกี้ฟังไม่ค่อยถนัดเลยว่ะ”
“เออน่ะช่างมันเถอะ ถามมากจริงวะ แต่ยังไม่คิดบัญชีเรื่องที่แกไม่ยอมบอกว่าเจอคุณฝันที่เชียงใหม่เลยนะเว้ย”
“ไหนว่าไม่มีอะไรจะเล่าไงไอ้เสือ”
“ฮ่า...” สุดท้ายผมก็เป็นคนเฉลยเองทั้งหมดทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะรอให้มันชัดเจนกว่านี้เสียก่อน แต่จะทำให้ได้ไอ้เพื่อนคนนี้มันช่างรู้ช่างซักเสียจริง
บรรยากาศร้านพี่เชนยังคงเหมือนเดิม ผู้คนเริ่มคึกคักมากขึ้นเนื่องจากเริ่มเที่ยงแล้ว รูปภาพของฉันหลายภาพถูกซื้อขายไปบ้างแล้ว เหลือเพียงบางรูปเท่านั้น ช่วงนี้มีออเดอร์ให้วาดรูปเพิ่มมากขึ้น แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเนื่องจากเป็นสิ่งที่ฉันรักอยู่แล้ว ถ้าคนเราได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก สิ่งนั้นก็มักจะออกมาดีเสมอ เหมือนกับรูปที่ฉันบรรจงวาดขึ้นมาด้วยใจรักอย่างแท้จริง แล้วยิ่งเป็นตอนนี้ ตอนที่หัวใจของฉันได้รับการเยียวยา หลังจากที่เหนื่อยล้ามาแรมเดือน...
“คุณฝันครับนมอุ่นๆกับครัวซองครับ”
“ขอบคุณค่ะพี่เชน แต่อาหารแบบนี้เหมาะกับอาหารเช้ามากกว่านะคะ”
“อ๋อ...พอดีว่านี่เป็นครัวซองลูกเกดพึ่งทำเสร็จใหม่ๆกะจะให้คุณฝันลองชิมให้หน่อยครับ”
“ออ...ได้ค่ะ ไม่คิดตังค์ใช่ไหมคะ”
“ไม่แน่นอนครับ”
“รสชาติดีค่ะ แป้งครัวซองเข้ากันมากกับรสชาติของลูกเกด”
“ดีใจครับที่คุณฝันชอบ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างครับ”
“เรื่องอะไรหรือคะ”
“ก็เรื่องหัวใจ”
“ก็ปกติดีค่ะไม่เหนื่อยง่ายเหมือนแต่ก่อน”
“ไม่ใช่ครับ หัวใจที่ว่าคือ เรื่องของคุณฝันกับหมอธันน่ะครับ”
“แฮ่...ก็เรื่อยๆค่ะ ไม่แตกต่างไปจากเดิม”
“ไม่จริงมั้งคะ วันก่อนยังเห็นคุณหมอมาหาที่บ้านเลยนิ่คะ”
พี่เอื้องโผล่มาจากทางหน้าร้านด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหลือเกิน มาได้จังหวะเชียวนะ
“ก็มาปกติค่ะพี่เอื้องก็”
“ไม่ปกติหรอกค่ะดอกไม้ช่อโต๊โต ปกติไม่เห็นเคยมี”
“พี่เอื้องน่ะ ฝันก็เขินเป็นนะ”
“เอาครับ สองสาวพูดกันเลยนะครับผมขอตัวเข้าไปในครัวก่อนลูกค้าเยอะในครัวคงวุ่นวายน่าดู”
“เอื้องขอโกโก้ปั่นกับวาฟเฟิลนะคะ”
“คร๊าบบบบบบบ...”
เรื่องราวของฉันกับหมอธันวาดูจะราบรื่นขึ้นเยอะ ฉันยอมรับว่าตั้งแต่วันนั้นฉันพยายามที่จะเปิดใจ เพื่อที่จะให้เขาได้พิสูจน์ตัวเองอย่างที่เขาสัญญา ถึงแม้ว่าหลังจากกลับจากทะเลใต้เราจะไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยๆ แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา อย่างน้อยโทรศัพท์เครื่องมือสื่อสารขนาดเล็กนี้ก็ทำให้เราใกล้ชิดกัน แม้จะเป็นเพียงแค่ข้อความสั้นๆ แต่ก็ให้ความรู้สึกที่หลากหลายยากที่จะบรรยายแล้ว
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 พ.ย. 2554, 00:28:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 พ.ย. 2554, 00:28:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 1507
| << ตอนที่ 16 | ตอนที่ 18 >> |