ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 14.มาตามสัญญา
14.
เมื่อรับรู้ความรู้สึกของแพรวพรรณ จากที่จะต้องเลี้ยวเข้าที่พัก หิรัญญาก็เลี้ยวรถไปทางขวากลับเข้าตลาดเพื่อไปหาเสื้อผ้าสำหรับงานปาร์ตี้ กับเข้าร้านเสริมสวยเพื่อให้ทั้งตัวแพรวพรรณและตัวเธอดูดีสมกับที่เป็นนักเขียนซึ่งมีผลงานเป็นที่ชื่นชอบของนักอ่านกลุ่มที่กำลังจะเดินทางมาหา
ซึ่งพอกลับถึงบ้านพักในเวลาเกือบหกโมงเย็น แพรวพรรณกับหิรัญญาก็กลายเป็นที่สะดุดตาของต้นเรือศุภโชคที่กำลังช่วยทหารเกณฑ์จัดการกับสถานที่หน้าบ้านพักเพื่อให้สามารถปิ้งย่าง..
เขามองสองสาวจนตาค้าง..
ผมยาวหยิกที่ขมวดมุ่นไว้กลางศีรษะตลอดทั้งวัน ถูกไดร์เข้ารูป ใบหน้าที่จืดชืดบัดนี้ก็มีสีสันทำให้
หิรัญญาดูสาวกว่าเมื่อกลางวันหลายเท่าตัว
..ส่วนแพรวพรรณนั้นเล่า ปกติสาวเจ้าก็สวยสะดุดตาอยู่แล้ว พอเกล้าผมขึ้นไปหลวม ๆ ปักปิ่นไม้มีลูกปัดห้อยตุ้งติ้ง ทำให้ใบหน้ารูปไข่นั้นดูน่ารักขึ้นอีก
“โทษทีค่ะ..มัวไปวุ่นวายตามประสาสาว ๆ เดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ ขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อย”
“คะคะครับ..ตะตะตามสบายเลยครับ..”
และเมื่อเข้าบ้านพักมาแล้ว หิรัญญาที่ใจกำลังลิงโลดก็รีบเปลื้องผ้าอาบน้ำแต่งตัว เพราะนงนุชกับพรรคพวกกำลังจะมาถึง ส่วนแพรวพรรณนั้น ระหว่างที่รอเข้าห้องน้ำหญิงสาวก็เอียงซ้ายเอียงขวาหามุมที่จะทำให้พี่ต้นกล้าเห็นแล้วประทับใจ..
และเมื่อทั้งคู่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ที่หน้าบ้านก็มีเสียงของนงนุชกับคนอีกหลายคนที่เธอไม่รู้จัก แต่ว่าพอออกไปสมทบเพียงอึดใจเดียว คนที่ไม่เคยคุยกันก็เหมือนคุ้นกันมานับสิบปี เพราะมีสื่อกลางคือ ‘นิยาย’ ซึ่งคนส่วนหนึ่งอาจจะมองว่าน้ำเน่า แต่ว่ามันเป็นเรื่องประโลมใจให้ความสุขกับคนอีกกลุ่ม
และคนกลุ่มนี้ก็ยินดีที่จะได้พบกับนักเขียนที่เขียนเรื่องราวให้เขามีความสุขได้ชั่วคราว..
นงนุชนั้นเตรียมข้าวผัดทะเลมาหม้อใหญ่ คนอื่น ๆ นั้นก็มีทั้งไก่ทอด ลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกย่าง ยำรวมมิตร น้ำอัดลม กับผลไม้พร้อมจิ้มเข้าปากมาถุงใหญ่ จากที่คิดว่าจะไม่พอกิน ของกินตรงหน้าก็เลยละลานตา แต่ว่ากิจกรรมปิ้งย่างทั้งอาหารทะเลกับหมูหมักซึ่งจะสามารถเป็นกับแกล้มได้นั้นก็สร้างบรรยากาศอยู่ไม่น้อย และเมื่อเวลาผ่านไปราว ๆ ชั่วโมง สาว ๆ กลุ่มนั้นก็ขอตัวกลับบ้าน แต่ว่านงนุชกับสามีก็ยังคงรอผู้การจิรวัติซึ่งต้นเรือศุภโชคก็โทรตามตั้งแต่มาถึง..
“ไปไหนของมันวะ ปล่อยให้แขกรออย่างนี้ได้อย่างไง..” อนุสิทธิ์กับศุภโชคที่ดื่มกันไปคนหลายแก้วแล้วเริ่มหงุดหงิด..
“ใจเย็น ๆ พี่ เดี๋ยวพี่เค้าก็มา กำลังเคลียร์กับทางโน้นอยู่” พอเหล้าเข้าคอจนได้ที่แล้ว ศุภโชคก็คันปาก..แต่ถึงกระนั้นก็ยังซุบซิบกันสองคนตามประสาพวกเดียวกัน..
“สองคนนั่นซุบซิบอะไรกันน่ะ” ด้วยเริ่มสนิทกับทั้งนงนุช ผู้การอนุสิทธิ์ กับต้นเรือศุภโชค หิรัญญาที่
นั่งกินอาหารพลางคุยกันเรื่องหนังสือนิยาย เข้าอินเตอร์เน็ตเล่นเฟสบุ๊คอัพสถานะ อยู่ในบ้านกับแพรวพรรณและนงนุชจึงแกล้งตะโกนแซวออกมา..
“อยากรู้จริง ๆ หรือครับ” อนุสิทธิ์สวนเข้าไป..
“แล้วแต่จะกรุณาค่ะ” หิรัญญาตอบกลับไป..
“อยากรู้ก็ออกมาคุยกันข้างนอกดีกว่าครับคุณนักเขียน..มาดื่มเพื่อมิตรภาพของเราหน่อย”
ก่อนหน้านั้นศุภโชค ‘ชง’ ให้หิรัญญาไปสองแก้ว แต่ว่าเจ้าหล่อนไม่ยอมนั่งกินด้วยกันที่โต๊ะนอกบ้าน..และเมื่อถูกชวนชัดถ้อยชัดคำอย่างนี้ กับเริ่มได้ที่แล้ว หิรัญญาจึงขอตัวแพรวพรรณกับนงนุชออกมาข้างนอก..
และเมื่อมาถึง หิรัญญาก็เลือกที่จะนั่งบนม้ายาวตัวเดียวกับต้นเรือศุภโชค..โดยก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งหญิงสาวก็หย่อนก้นพลางใช้มือซ้ายเกาะบ่าของเขาแล้วหมุนตัวเพื่อสอดขาที่ปิดด้วยกระโปรงยาวแบบสาวยิบซีเข้าไปข้างใน และสัมผัสกับกลิ่นกายสาวบวกกับแอลกอฮอล์ทำให้เลือดวิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ศุภโชคก็รู้สึกซาบซ่านขึ้นมาตามประสาหนุ่มวัยฉกรรจ์
“เด็ก ๆ ไปไหนกันหมดแล้วคะ”
“ให้กลับเรือไปแล้วครับ” นอกจากเตรียมอาหารสำหรับคนที่นี่ อาหารส่วนหนึ่งเขาก็ให้เด็ก ๆ ขนกลับไปให้เพื่อนร่วมงานที่พักอยู่ในเรือได้กินด้วยกัน
“แล้วคืนนี้ต้นเรือนอนที่ไหนคะ” ถามพลางหิรัญญาก็คีบน้ำแข็งลงแก้ว ผู้การสิทธิ์รินเหล้าตามด้วยโซดาอย่างว่องไวเช่นกัน
“ห้องพักนี่แหละครับ..”
“พรุ่งนี้ สาว ๆ จะบุกห้องพักกันแล้วนะคะ ปัดกวาดทำความสะอาดด้วย”
“ไปช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดซะคืนนี้เลยไหมครับ” ด้วยรู้ว่าคุยกับหิรัญญาในเชิงสองแง่สองง่ามได้ เขาจึง ‘ลองแย๊บ’ ดู
“ก็ไหนว่าแฟลตพักทหารโสด ห้ามคนอื่นขึ้น”
“เราก็ทำตัวให้เป็นคนกันเองสิครับ แค่นี้กฏระเบียบก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”
“ทหารเรือนี่เจ้าคารมคมคายทุกคนหรือเปล่าคะท่านผู้การสิทธิ์..” ด้วยเห็นว่าศุภโชคต้องพูดไปเพราะความเมาแน่ ๆ หิรัญญาจึงต้องเสไปชวนคนที่นั่งยิ้มแบบคนเจ้าเล่ห์ซึ่งอยู่ตรงกันข้าม..
“ไม่ทุกคนหรอกครับ ผมเองนี่..ไม่ได้เรื่องอะไรเลย”
“ผมก็ไม่ได้เรื่องอะไรเลยครับ..หน้าตาก็ไม่ดี คารมก็แย่..” ว่าพลางเขาก็ขยับก้นพาตัวเข้ามาประชิดร่างของหิรัญญา หิรัญญาไม่เขยิบตัวหนีด้วยมั่นใจว่า ที่เขากล้าทำอย่างนั้นก็เป็นเพราะเหล้าที่เขาถืออยู่ในมือ
“โง่ด้วย” ผู้การสิทธิ์แกล้งกระเซ้า..เพราะตอนที่ยังไม่ ‘ได้ที่’ ต้นเรือศุภโชคเปรย ๆ มาว่า ‘เมื่อตอนกลางวัน คุณญาเค้าก็ดูงั้น ๆ ใจมันก็นึกแต่ว่าแก่กว่าผม แต่ตอนค่ำ ๆ นี่ มันคนละคนเลยพี่..ทำไมดูดีผิดหูผิดตาไปได้’
‘ชอบก็จีบเลยสิวะ’
‘ไม่รู้จะจีบอย่างไง จีบผู้หญิงไม่เก่ง..ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไง’
‘งั้นก็ซัดไอ้นี่สักครึ่งกลม เดี๋ยวอารมณ์มันก็มาเอง’ หลังจากนั้นเขาก็ ‘ชง’ ส่ง...จนกระทั่งเห็นว่าเริ่มได้ที่ เรื่องที่จิรวัติสั่งให้เป็นความลับก็ถูกคายมาแล้ว..
“โง่อะไร ผมไม่โง่นะ แค่ผมคิดไม่ออกว่าจะจีบผู้หญิงอย่างไง..ผมไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไง ผมมันไม่หล่อเหมือนผู้การต้นด้วยไง..ขานั้นแค่ลืมตาหันไปมอง สาว ๆ ก็ทิ้งผ้าเช็ดหน้ากันแล้ว”
“คุณญาให้คำปรึกษามันหน่อยเถอะครับ เขียนนิยายเก่ง ๆ คงจะมีทฤษฏีให้พระเอกไว้จีบนางเอกเยอะแยะ..”
“แล้วต้นเรือไปชอบใครที่ไหนละคะ”
ศุภโชคหันมามองหน้าคนถามก่อนจะหันกลับไปคว้าแก้วมาเขย่าน้ำแข็งเล่นเบา ๆ
“บอกคุณญาเขาไปสิโชค” อนุสิทธิ์ช่วยกระทุ้ง
“บอกได้ไงละพี่”..
“ไม่บอกเขาจะรู้รึ..”
“ผมอาย ไม่เอา ไม่บอก..”
“ไม่บอกก็ไม่บอก..แต่นี่มันจะสองทุ่มอยู่แล้วนะ ผู้การจิรวัติหายเงียบไปเลย” หิรัญญาแสร้งเปลี่ยนเรื่องแล้วชะเง้อชะแง้แก้เขิน และยิ่งตอนนี้ ปากที่บอกว่าเขิน ๆ นั้นมันตรงกันข้ามกับต้นแขนของเขาที่จงใจเบียดกับแขนของเธอ..และด้วยอยากจะดูว่า ‘คนเมา’ จะออกฤทธิ์ออกเดชไปถึงไหน หิรัญญาจึงยังคงนั่งเฉย..แต่ใจนั้นเมื่อไฟขั้วบวกขั้วลบมันสีกัน..ความรู้สึกซาบซ่านก็วิ่งตามด้วย ซึ่งความรู้สึกแบบนี้ ตั้งแต่เกิดมาหิรัญญายอมรับว่าแม้จะเคยถูกเนื้อต้องตัวผู้ชายมานักต่อนัก แต่มันก็ไม่มีใครทำให้เลือดในกายสาวของเธอสูบฉีดไปทั่วตัวได้เท่ากับเขา..
“ไปเคลียร์กับน้องฐา”
“ไอ้โชค” ผู้การอนุสิทธิ์ถลึงตาให้..ศุภโชคเลยใช้มือข้างซ้ายตบปากตัวเองสองสามที..โดยหิรัญญานั้นก็แกล้งกรอกตาประมวลผล..ครุ่นคิดถึงความน่าจะเป็น
“คุยอะไรกันถึงกับตบปงตบปาก” นงนุชที่เดินออกจากบ้านมาพร้อมแพรวพรรณเอ่ยปากถาม..
“นั่งค่ะ แพรวมาข้าง ๆ พี่” หิรัญญาใช้มือขวาตบที่นั่งข้างตัว..
นงนุชนั่งข้างสามี แพรวพรรณจึงเดินอ้อมมานั่งข้าง ๆ หิรัญญา และหิรัญญาก็ฉวยโอกาสนั้นกระเถิบตัวไปหาแพรวพรรณ ซึ่งหิรัญญารู้ว่าใบหน้าที่สดชื่นยิ้มแย้มกับเพื่อนใหม่ได้นี้แพรวพรรณฝืนทำ และต้นเหตุของความหมองหม่นก็เป็นเพราะคนที่ยังมาไม่ถึง..
“พรุ่งนี้นุชชวนคุณแพรวกับพี่ญาไปบ้านเราค่ะ” นงนุชรายงานเรื่องให้สามีทราบ
“พรุ่งนี้พี่ก็เมาได้อีกวัน” อนุสิทธิ์หันไปทำตาเสน่หาบอกอารมณ์กรุ่น ๆ เชื่อมกับตาของนงนุช จนแพรวพรรณพลอยเขินไปด้วย
“ปกติคุณนุชให้ผู้การเขาเมาได้อาทิตย์ละกี่วันละคะ” หิรัญญาข้องใจกับคำพูดของอนุสิทธิ์
“ไม่เคยจำกัดหรอกค่ะ แต่ถ้าเมามาก ๆ ก็ต้องนอนนอกห้อง”
“ทำไมต้องนอกห้องด้วยละครับ” ศุภโชคแกล้งถาม
“ก็ลองทาย” อนุสิทธิ์ยิ้มกรุ้มกริ่ม...
“ไม่เอา..ไม่อยากทาย..” ปากก็ว่าไม่อยากทาย แต่ในใจนั้นคิดไปแล้วว่า พอเมาแล้ว กำลังวังชาสำหรับเรื่องของผัวเมียอาจจะเยอะ..จนนงนุชทนไม่ไหว..
“คุณญาจะทายไหม”
“กรนเสียงดังมั้ง..”
“นอนดิ้น” แพรวพรรณรีบมีส่วนร่วมแต่ถึงกระนั้นพอตอบแล้วก็รีบก้มกดสายตามองจานอาหาร
นงนุชมองหน้าสามีแล้วอมยิ้มน้อย ๆ อนุสิทธิ์ยิ้มแล้วทำตาหวานเชื่อมกับภรรยา..ก่อนจะตอบว่า
“คือ ผมเมาแล้วผมร้อนครับ พอร้อนก็เร่งแอร์ซะจน ...นุชเขาหนาว..”
“หนาวก็ทำให้ร้อนเหมือนกันได้นี่” ศุภโชคทะลุกลางปล้องขึ้นมาจนแพรวพรรณเผลอขำอย่างอาย ๆ..
“พอ ๆ เลย คุณแพรวเขินหมดแล้ว” นงนุชรีบปราม
“คุณญาไม่เห็นเขิน” ศุภโชคหันมาถามด้วยดวงตากรุ้มกริ่ม หิรัญญาใช้หางตามองเขาก่อนจะตอบว่า
“ฉันยังไม่เข้าใจเลยว่าแพรวเค้าเขินเรื่องอะไร”
“ไม่น่าเชื่อเนอะ..” ศุภโชคพยักเพยิดหน้าอย่างรู้กันกับอนุสิทธิ์ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม..ดื่มย้อมใจและก็เริ่มครึ้มอกครึ้มใจจนกระทั่งมาแสดงออกมาทางดวงตากับน้ำเสียง
“ต้นเรือได้ที่แล้วแน่ ๆ เลย..” นงนุชยิ้มขำ แพรวพรรณเองก็เลยก้มหน้าลงมาดูหน้าที่แดงกว่าปกติของต้นเรือ..
“มองอะไรครับคุณแพรวพรรณคนสวย”
“อยากเห็นหน้าคนเมา”
“ผมเมา ผมแดงแค่นี้เอง แดงนิดหน่อย แต่ถ้าผู้การพี่ต้นต้นของคุณแพรวเมานะ แดงทั้งตัว..”
“ทั้งตัว..” หิรัญญาแกล้งทำเป็นตกใจ
“จริง แดงทั้งตัว..ทุกส่วน หัวหูแดงหมด”
แพรวพรรณเริ่มหน้าแดงระเรื่ออีกรอบ เพราะแอบจินตนาการตาม.
“แล้วไปเห็นได้อย่างไร” หิรัญญากล้าซัก
“พวกนี้เขาแก้ผ้าอยู่ด้วยกันจนชินแล้วค่ะ แต่ว่าผู้การต้นนี่เวลาเมาแล้วน่ารักนะคะ เมาแล้วเยิ้มค่ะ นั่งเยิ้ม แล้วก็หลับ” นงนุชเสริมเข้ามา
“ชักอยากเห็น” แพรวพรรณเปรยเบา ๆ เพราะถ้าแสดงว่าอยากรู้เรื่องผู้การมากไป มันก็จะดูไม่งามเสียอีก..
และคนที่ทุกคนอยากเห็นตัวในวันนี้ ก็เดินลัดสนามหญ้าเข้ามา
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
แพรวพรรณซึ่งตั้งตาคอยเขาตั้งแต่เย็นอยากจะลุกขึ้นให้เขาเห็น แต่ว่าก็ทำให้เพียงยิ้มให้เมื่อเขาซึ่งแต่งชุดกางเกงยีนส์เสื้อยืดคอกลมสีขาวรองเท้าสานรัดส้นเดินมาหยุดที่หัวโต๊ะ
“โทษทีนะครับ วันนี้ยุ่งมาก”
ต้นเรือศุภโชครีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในบ้านพักเพื่อไปยกเก้าอี้ออกมา และพอยกมาแล้ว ครั้นจะวางฝั่งหัวโต๊ะที่จิรวัติยืนอยู่มันก็อยู่ห่างจากแพรวพรรณ และด้วยต้องการให้ผู้การกับแพรวพรรณได้ใกล้ชิดกัน เขาจึงวางเก้าอี้ไว้ตรงหัวโต๊ะฝั่งที่แพรวพรรณนั่งอยู่ตรงกันข้ามกับนงนุช..
“ทำไมทำอย่างนั้นละนะ ก็เอามาตั้งตรงที่เขายืนนี่สิ” หิรัญญาพอเดาออกว่าศุภโชคทำอย่างนั้นทำไม แต่ก็แกล้งถามไป เพราะอยากได้ฟังคำตอบ ซึ่งหิรัญญามั่นใจว่ามันจะต้องเป็นทางอ้อม
“มานั่งตรงนี้ดีกว่าครับผู้การ มองออกไปข้างนอก บรรยากาศดีกว่านั่งหันหลังให้”
“เหตุผลใช้ได้ค่ะ” หิรัญญาชมยิ้ม ๆ กับอนุสิทธิ์และนงนุชที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม
ศุภโชควางเก้าอี้แล้วก็รีบเข้าบ้านเพื่อไปขนอาหารที่แบ่งไว้ให้คนมาทีหลัง จิรวัติเดินอ้อมหลังหิรัญญากับแพรวพรรณมาทรุดตัวลงนั่ง แก้วน้ำสีอำพันจากมือผู้การอนุสิทธิ์ก็ตามมาทันทีเช่นกัน
“อิ่มกันหมดแล้วแน่ ๆ เลย” จิรวัติเปิดฉากสนทนาเพราะเขินที่ตนเองมาช้ากับส่วนหนึ่งใบหน้างดงามของคนที่นั่งทางซ้ายมือนั้นแต่ดูเรียบ ๆ แต่จากดวงตาเขามั่นใจว่า แพรวพรรณซ่อนอารมณ์ขุ่นข้องใจและก็คงมีคำถามว่าเขาหายไปไหนมาแน่ ๆ..
“พี่ต้นกล้ากินอะไรมาหรือยังคะ”
“ยังเลยครับ..”
แพรวพรรณที่อยู่ในชุดแซคแขนยาวคอลึกสีครีมรีบลุกขึ้น เจตนาคือจะไปช่วยต้นเรือยกอาหารที่จัดแบ่งไว้
“น้องแพรวจะลุกไปไหน” จิรวัติรั้งไว้
“ไปช่วยคุณโชคค่ะ”
“ไม่ต้องเลยครับคุณแพรว นั่งตรงนั้นแหละ เดี๋ยวผมจัดการดูแลลูกพี่ผมเอง” ศุภโชคที่ยกอาหารเข้ามาเพิ่มร้องห้าม แพรวพรรณจำต้องนั่งลงแล้วแอบส่งสายตาให้คนที่นั่งข้าง ๆ
“แสดงว่ายังไม่เมา” หิรัญญามองคนคล่องแคล่วหยิบจับงานครัวได้อย่างไม่ติดขัดพลางยิ้มน้อย ๆ และรู้สึกว่า เขา ‘ใช่’ ใครคนนั้นที่เคยฝันถึง..คือ ไม่ต้องหล่อมาก บุคลิกดี ช่างพูด คุยกันเรื่องนิยายที่เธอทำอยู่รู้เรื่อง และทำงานบ้านงานเรือนเป็น..และพอรู้ว่าตัวเองเผลอใจไปคิดในเชิงบวกกับชายหนุ่มรุ่นน้องซึ่งมีช่องว่างเรื่องอายุ.. หิรัญญาก็รีบสะบัดหัวเบา ๆ
“เป็นอะไรพี่” แพรวพรรณรีบถาม..
“เปล่า..แค่รู้สึกง่วง ๆ”
“ยังนอนไม่ได้นะครับพี่ญา คืนนี้ต้องดวลกัน แต่เดี๋ยวขอผมกินข้าวรองท้องก่อน..กลัวเหล้ากัดกระเพาะ” จิรวัติร้องบอกขณะที่ศุภโชคตักข้าวผัดใส่จานให้..
หลังกินข้าวรองท้องไปได้ครึ่งจาน น้ำสีอำพันแก้วนั้นก็หายไปในลำคอ กิตติศัพท์ที่ศุภโชคได้บอกไว้ก็เริ่มปรากฏ และมันก็เด่นชัดขึ้นเมื่อแก้วที่สองแก้วที่สามไหลตามไป..
“หน้าแดงแล้ว” แพรวพรรณหัวเราะกิ๊ก ๆ
“ต่อไปก็จะเยิ้ม คราวนี้มีอะไรในใจก็เผยมาหมด..” นงนุชยิ้มกริ่มเหมือนกัน
“ล้อผมอย่างนี้ ผมไม่กินแล้ว..”
หยอกเย้าคุยเรื่อง ‘คนเมา’ อาการเมา ‘ตามตำรา’ กันเรื่อยไปจนถึงสภาพบ้านเมืองแหล่งท่องเที่ยวในเมืองชลบุรี ดิน ฟ้า อากาศ และในที่สุดนงนุชกับสามีก็ขอตัวกลับบ้าน เพราะวันพรุ่งนี้ เธอต้องทำงานกับค่ำวันพรุ่งนี้ พวกเขาก็จะได้พบกันอีก โดยนงนุชจะเป็นเจ้าภาพ
สองสามีภรรยาจากไปแล้ว หิรัญญาก็ขอตัวเข้าบ้านไปเข้าห้องน้ำ ศุภโชคก็ลุกขึ้นเริ่มเก็บของใส่กล่อง เพื่อที่วันพรุ่งนี้ จะให้เด็ก ๆ มาเก็บไปล้าง โดยแพรวพรรณอาสาเข้าช่วย แต่ว่าศุภโชคห้ามไว้
..และเมื่ออยู่กันสองคน ทั้งคู่จึงมีโอกาสสบตากันเผยความรู้สึกจากข้างใน..
“หน้าแดงมากเลยนะคะ”
“จุดด้อยของพี่เลยละ”
“แล้วเมาหรือยัง”
“ยัง..ถ้าเมาก็หลับ..ขับรถไม่ได้..”
“งานหนักเหรอคะ ถึงมาจน..” แพรวพรรณพยายามฝืนน้ำเสียงให้เป็นปกติ ทั้งที่ในใจนั้นมีความสงสัยกับเรื่องที่เขาหายไปนานสองนานนี่ไม่น้อย..แต่ครั้นจะถามอย่างใส่อารมณ์หึงหวงจับผิดป้อนคำถามขอคำตอบคาดคั้น..เธอก็คิดว่ามันคงเป็นการไม่สมควร..
“นิดหน่อยครับ..แพรวละ วันนี้เป็นไงมั่ง” เขารีบปัดเรื่องให้พ้นตัว เพราะไม่อยากเล่าว่าเขาต้องผจญกับพายุอารมณ์ของฐาปนิสรมากมายเพียงไหน..ซึ่งเขาเองมั่นใจว่า ในใจนั้นจบกันแล้วแน่นอน แต่ว่าทางนั้นไม่ยอมจบแต่โดยดี และช่วงที่แพรวพรรณยังอยู่ที่สัตหีบนี้ เขาก็คงต้องดูแลให้มากขึ้น..เพราะบารมีของพ่อกับบารมีเงินที่มี ฐาปนิสรอาจจะขาดสติทำอะไรก็ได้ ซึ่งพอช่วง 4 วันนี้ผ่านพ้นไป แพรวพรรณกลับไปอยู่บ้าน เขาอยู่ทางนี้ ติดต่อกันทางโทรศัพท์ หรือ นาน ๆ ที เขาขึ้นไปหา ฐาปนิสรก็คงจะค่อย ๆ เย็นลง ยอมรับความจริงได้มากขึ้น แล้วก็ไปจากชีวิตของเขาเหมือนไฟหมดเชื้อ
และเมื่อถึงเวลานั้น อาจจะเป็นปีหรือสองปี ถ้าต้นรักที่เขาจะปลูกร่วมกับแพรวพรรณ งอกงามจนถึงขีดสุด มั่นใจว่าไปด้วยกันได้ เขาก็จะขอเธอแต่งงาน ซึ่งตอนนั้น เขาคงได้ติดยศนาวาตรี มีเงินเก็บมากกว่านี้ด้วย..
“เห็นเรือที่พี่ทำงานแล้ว เล็กนิดเดียวเอง..” เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดถึงธุระที่ทำให้เขามาช้า แพรวพรรณจึงต้องชวนคุยเรื่องที่ทำให้ความเป็นพี่เป็นน้องยังคงอยู่
“อายุงานยังน้อยก็อยู่เรือลำเล็ก พออายุมากขึ้น ยศสูงขึ้นก็ค่อย ๆ ขยับ..เป็นข้าราชการทหารใจร้อนไม่ได้เลย ทุกอย่างต้องเป็นขั้นเป็นตอน ยิ่งทหารเรือด้วย ไม่ข้ามรุ่นกันหรอก”
“วันนี้แพรวก็ได้ข้อมูลจากต้นเรือ คุณนุชเยอะอยู่เหมือนกัน..”
“หลายคนก็หลายมุมมอง”
“ค่ะ..ตอนนี้พล็อตทหารเรือของแพรวก็บรรลุแล้ว พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปไหนแล้วก็ได้..ตื่นสาย ๆ แล้วก็มาลุยกันได้เลย..แต่งานนี้พี่ต้นกล้าต้องช่วยแพรวอีกไม่น้อยเลยนะคะ ยิ่งเรื่องตอนอยู่โรงเรียนเตรียมทหาร กับโรงเรียนนายเรือมันจะมากกว่าตอนอยู่สัตหีบสามเท่าตัว”
“ได้ครับ..ยินดีช่วยเต็มที่เลย”
“เขียนแล้วส่งเมล์ให้อ่านเลยนะคะ ติดขัดตรงไหนโทรถามพี่ได้เลยนะคะ”
“ได้ครับ ยินดียี่สิบสี่ชั่วโมง และถ้าไม่เขียน พี่จะโทรไปกระตุ้นให้ทำงาน..”
“งั้นรอให้กระตุ้นดีกว่า..จะได้ได้ยินเสียงพี่ทุกวัน..” เผยความในใจไปเล็กน้อยโดยใจนั้นก็รู้สึกเขินอาย แต่ว่าเมื่อเขาพูดว่า “ต่อไปพี่จะให้น้องแพรวได้ยินเสียงพี่ทุกวันเลย..จะให้ได้ยินจนเบื่อ” แพรวพรรณก็มั่นใจว่า เขาเองก็ต้องการเผยความรู้สึกของตนเองเช่นกัน..
และเมื่อมั่นใจว่า ‘คิดเหมือนกันแล้ว’ ใบหน้าของแพรวพรรณก็เริ่มแย้มบานเหมือนดอกไม้กลางคืนได้รับน้ำค้าง
“ไม่เบื่อหรอกค่ะ..เสียงพี่เพราะมาก”
“เสียงของแพรวก็ฟังแล้วสบายหู..”
ขณะที่ทั้งสองกำลังเผยความในใจและสบตากันอยู่นั้น ในบ้าน ต้นเรือศุภโชคที่เดินไปหาไม้กวาดก็ได้ยินเสียงอาเจียนของหิรัญญาที่อยู่ในห้องน้ำ..
“คุณญาเป็นอย่างไรบ้าง ไหวไหม”
“โอ้ย..ไหวคะ อาเจียนแล้วก็จะดีขึ้นเอง..ขอบคุณค่ะ”
“ถ้าไม่ไหวบอกผมนะครับ..”
“จะทำไมหรือคะ..”
“เข้าไปให้กำลังใจครับ..”...
“ค่อยให้ ตอนออกไปข้างนอกก็ได้ค่ะ..แต่ต้นเรือคะ ฉันรับกวนหน่อยได้ไหม ตอนนี้ฉันอยากกินกาแฟร้อนค่ะ มันจะช่วยได้เยอะ หาให้หน่อยนะคะ”
“ได้ครับ..”..
////////////////////////////////////////////////////////////////////
หลังจากร้องไห้ก็แล้ว ขู่ก็แล้ว แต่ผู้การจิรวัติหาได้ใจอ่อน ยอมกลับมาคบหากันฉันคนรู้ใจกันอย่างเดิม ความเคียดแค้นชิงชังในตัวคนที่เข้ามาแย่งคนรักจึงเพิ่มขึ้นเป็นทับทวี และคนอย่างฐาปนิสรก็จะไม่ยอมให้ศัตรูได้ลอยหน้าลอยตามีความสุขกับของที่เธอยังต้องการใช้ แต่ว่าศึกแย่งชิงผู้ชายในครั้งนี้ หญิงสาวไม่ได้ทำเพียงลำพัง เพื่อน ๆ แก๊งดอกฟ้าถูกเรียกมารวมตัวกันที่คอนโดหรูริมหาดวอนนภา บางแสน แผนการถูกเสนอจากปากคนนั้นที คนนี้ที จนสุดท้ายก็สรุปว่า..
งานนี้จะทำอะไรแบบ ‘มาเฟีย’ ไม่ได้ เพราะเล่นกับคนของ ‘สื่อ’ ถ้าเป็นเรื่องเป็นราวกันขึ้นมา ก็มีแต่จะเปลืองตัว และเพื่อนคนที่เป็นนักอ่าน ก็เสนอมาว่า..เล่นกับนักเขียนที่คิดว่าตัวเองเป็นนางเอก เป็นแม่พระ ก็ต้องเล่นบทให้น่าสงสาร..โดยพรุ่งนี้ ทั้งหมดจะไปสัตหีบ หลังจากนั้นก็ขนซื้อหนังสือของนักเขียนทั้งสองคนติดมือไป ทำฟอร์มไปขอลายเซ็น ตีสนิท หลังจากนั้นฐาปนิสรก็จะเล่นบทบีบน้ำตาขอความเห็นใจ..
โดยใช้รูปถ่ายหวาน ๆ ในอดีตกับผู้การจิรวัติเป็นส่วนประกอบ..
และถ้ามันยังไม่ได้ผล ก็เล่นกันแรง ๆ ในสื่อ..ซึ่งถ้าถึงขั้นนี้ ต่อให้มีใจให้กันแค่ไหน ถ้ารู้ว่า อนาคตหาความสุขไม่ได้แน่ นักเขียนหน้าบางอย่างแพรวพรรณคงต้องเซย์กู๊ดบายกับผู้การจิรวัติอย่างแน่นอน..
‘ให้รู้ว่านานแค่ไหน ที่ฉันต้องทนเก็บทุกสิ่ง ปิดบังความจริงในใจทุก ๆ อย่าง...ทุกครั้งที่เราพบกันทุกครั้งที่เธอหันมา ที่ฉันเฉย ๆ รู้ไหม ฉันฝืนแค่ไหน..ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่..แต่ฉันไม่อาจจะเปิดเผยใจออกไปให้ใครได้รู้...ได้ยินไหม?’
“คุณแพรวครับโทรศัพท์ดังครับ” ศุภโชคตะโกนบอกหลังจากที่ถือวิสาสะคว้าโทรศัพท์ที่หญิงสาววางไว้บนโต๊ะเอาออกมายื่นให้ แพรวพรรณรับโทรศัพท์มาดูหน้าจอเห็นว่าเป็นเบอร์ไม่คุ้นเคยหญิงสาวก็นิ่วหน้าสงสัย แต่ด้วยเสียงมันยังดังเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องสิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก บอกความรู้สึกลึก ๆ ของหัวใจอยู่อย่างนั้น แพรวพรรณก็จำต้องกดรับ ส่วนศุภโชคกลับเข้าไปในบ้านเพราะอยากให้ความเป็นส่วนตัวแก่คนทั้งคู่..และตัวเขาเองก็นึกอยากคุยกับหิรัญญาตามลำพังเช่นกัน
“แพรวค่ะ”
“คุณแพรวนะคะ นกค่ะที่คุยกันในเฟสเมื่อเย็น..พรุ่งนี้นกจะไปหานะคะ ตอนเช้าคุณแพรวมีนัดไปไหนหรือเปล่า นกจะไปกับเพื่อน ๆ จะขับรถไปกัน นกอยู่ไม่ไกลหรอกค่ะ แค่จอมเทียนนี่เอง สะดวกค่ะ..ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะ ไม่รบกวนแล้วค่ะ..”
วางสายลงแล้วแพรวพรรณก็ยิ้มให้คนที่นั่งมองเธออยู่ด้วยสายตาชื่นชม..
“แบบนี้ก็ถือเป็นกำลังใจค่ะ..แต่กลุ่มนี้น่าจะมาเพราะพี่ญามากกว่า”
“สรุปว่าพรุ่งนี้แพรวก็ต้องอยู่ต้อนรับพวกเขา”
“แพรวก็ไม่รู้จะออกไปไหนแล้วค่ะ แถวนี้ไปหมดแล้ว แต่บ่าย ๆ อาจจะชวนพี่ญาไปเที่ยวพัทยาหรือไม่ก็ไร่องุ่นของคุณสุพรรษา”
“ที่นี่แหล่งท่องเที่ยวเยอะ..ถ้ามีรถ มีเงิน มีเวลา อยู่เดือนหนึ่งยังไปไม่หมดเลย..”
“แพรวอยากมาอยู่ตลอดไปเลยค่ะ”
“อยู่ตรงไหนดี”
“นั่นสิ อยู่ตรงไหนดี..”
“ถ้าให้อยู่ในใจพี่ต้นละ เอาไหม..” ไม่แค่ถามแต่ว่าดวงตาที่อยู่ใต้คิ้วสองข้างที่หัวคิ้วเกือบจะชนกันนั้นก็เยิ้มได้ที่เหมือนกัน และแพรวพรรณก็เขินกับคำรุกเร้าของเขาจนต้องหัวเราะกลบเกลื่อน
“หัวเราะอะไร”
“หัวเราะคนเมา..เมาแล้วเยิ้ม...”
เมื่อรับรู้ความรู้สึกของแพรวพรรณ จากที่จะต้องเลี้ยวเข้าที่พัก หิรัญญาก็เลี้ยวรถไปทางขวากลับเข้าตลาดเพื่อไปหาเสื้อผ้าสำหรับงานปาร์ตี้ กับเข้าร้านเสริมสวยเพื่อให้ทั้งตัวแพรวพรรณและตัวเธอดูดีสมกับที่เป็นนักเขียนซึ่งมีผลงานเป็นที่ชื่นชอบของนักอ่านกลุ่มที่กำลังจะเดินทางมาหา
ซึ่งพอกลับถึงบ้านพักในเวลาเกือบหกโมงเย็น แพรวพรรณกับหิรัญญาก็กลายเป็นที่สะดุดตาของต้นเรือศุภโชคที่กำลังช่วยทหารเกณฑ์จัดการกับสถานที่หน้าบ้านพักเพื่อให้สามารถปิ้งย่าง..
เขามองสองสาวจนตาค้าง..
ผมยาวหยิกที่ขมวดมุ่นไว้กลางศีรษะตลอดทั้งวัน ถูกไดร์เข้ารูป ใบหน้าที่จืดชืดบัดนี้ก็มีสีสันทำให้
หิรัญญาดูสาวกว่าเมื่อกลางวันหลายเท่าตัว
..ส่วนแพรวพรรณนั้นเล่า ปกติสาวเจ้าก็สวยสะดุดตาอยู่แล้ว พอเกล้าผมขึ้นไปหลวม ๆ ปักปิ่นไม้มีลูกปัดห้อยตุ้งติ้ง ทำให้ใบหน้ารูปไข่นั้นดูน่ารักขึ้นอีก
“โทษทีค่ะ..มัวไปวุ่นวายตามประสาสาว ๆ เดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ ขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อย”
“คะคะครับ..ตะตะตามสบายเลยครับ..”
และเมื่อเข้าบ้านพักมาแล้ว หิรัญญาที่ใจกำลังลิงโลดก็รีบเปลื้องผ้าอาบน้ำแต่งตัว เพราะนงนุชกับพรรคพวกกำลังจะมาถึง ส่วนแพรวพรรณนั้น ระหว่างที่รอเข้าห้องน้ำหญิงสาวก็เอียงซ้ายเอียงขวาหามุมที่จะทำให้พี่ต้นกล้าเห็นแล้วประทับใจ..
และเมื่อทั้งคู่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ที่หน้าบ้านก็มีเสียงของนงนุชกับคนอีกหลายคนที่เธอไม่รู้จัก แต่ว่าพอออกไปสมทบเพียงอึดใจเดียว คนที่ไม่เคยคุยกันก็เหมือนคุ้นกันมานับสิบปี เพราะมีสื่อกลางคือ ‘นิยาย’ ซึ่งคนส่วนหนึ่งอาจจะมองว่าน้ำเน่า แต่ว่ามันเป็นเรื่องประโลมใจให้ความสุขกับคนอีกกลุ่ม
และคนกลุ่มนี้ก็ยินดีที่จะได้พบกับนักเขียนที่เขียนเรื่องราวให้เขามีความสุขได้ชั่วคราว..
นงนุชนั้นเตรียมข้าวผัดทะเลมาหม้อใหญ่ คนอื่น ๆ นั้นก็มีทั้งไก่ทอด ลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกย่าง ยำรวมมิตร น้ำอัดลม กับผลไม้พร้อมจิ้มเข้าปากมาถุงใหญ่ จากที่คิดว่าจะไม่พอกิน ของกินตรงหน้าก็เลยละลานตา แต่ว่ากิจกรรมปิ้งย่างทั้งอาหารทะเลกับหมูหมักซึ่งจะสามารถเป็นกับแกล้มได้นั้นก็สร้างบรรยากาศอยู่ไม่น้อย และเมื่อเวลาผ่านไปราว ๆ ชั่วโมง สาว ๆ กลุ่มนั้นก็ขอตัวกลับบ้าน แต่ว่านงนุชกับสามีก็ยังคงรอผู้การจิรวัติซึ่งต้นเรือศุภโชคก็โทรตามตั้งแต่มาถึง..
“ไปไหนของมันวะ ปล่อยให้แขกรออย่างนี้ได้อย่างไง..” อนุสิทธิ์กับศุภโชคที่ดื่มกันไปคนหลายแก้วแล้วเริ่มหงุดหงิด..
“ใจเย็น ๆ พี่ เดี๋ยวพี่เค้าก็มา กำลังเคลียร์กับทางโน้นอยู่” พอเหล้าเข้าคอจนได้ที่แล้ว ศุภโชคก็คันปาก..แต่ถึงกระนั้นก็ยังซุบซิบกันสองคนตามประสาพวกเดียวกัน..
“สองคนนั่นซุบซิบอะไรกันน่ะ” ด้วยเริ่มสนิทกับทั้งนงนุช ผู้การอนุสิทธิ์ กับต้นเรือศุภโชค หิรัญญาที่
นั่งกินอาหารพลางคุยกันเรื่องหนังสือนิยาย เข้าอินเตอร์เน็ตเล่นเฟสบุ๊คอัพสถานะ อยู่ในบ้านกับแพรวพรรณและนงนุชจึงแกล้งตะโกนแซวออกมา..
“อยากรู้จริง ๆ หรือครับ” อนุสิทธิ์สวนเข้าไป..
“แล้วแต่จะกรุณาค่ะ” หิรัญญาตอบกลับไป..
“อยากรู้ก็ออกมาคุยกันข้างนอกดีกว่าครับคุณนักเขียน..มาดื่มเพื่อมิตรภาพของเราหน่อย”
ก่อนหน้านั้นศุภโชค ‘ชง’ ให้หิรัญญาไปสองแก้ว แต่ว่าเจ้าหล่อนไม่ยอมนั่งกินด้วยกันที่โต๊ะนอกบ้าน..และเมื่อถูกชวนชัดถ้อยชัดคำอย่างนี้ กับเริ่มได้ที่แล้ว หิรัญญาจึงขอตัวแพรวพรรณกับนงนุชออกมาข้างนอก..
และเมื่อมาถึง หิรัญญาก็เลือกที่จะนั่งบนม้ายาวตัวเดียวกับต้นเรือศุภโชค..โดยก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งหญิงสาวก็หย่อนก้นพลางใช้มือซ้ายเกาะบ่าของเขาแล้วหมุนตัวเพื่อสอดขาที่ปิดด้วยกระโปรงยาวแบบสาวยิบซีเข้าไปข้างใน และสัมผัสกับกลิ่นกายสาวบวกกับแอลกอฮอล์ทำให้เลือดวิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ศุภโชคก็รู้สึกซาบซ่านขึ้นมาตามประสาหนุ่มวัยฉกรรจ์
“เด็ก ๆ ไปไหนกันหมดแล้วคะ”
“ให้กลับเรือไปแล้วครับ” นอกจากเตรียมอาหารสำหรับคนที่นี่ อาหารส่วนหนึ่งเขาก็ให้เด็ก ๆ ขนกลับไปให้เพื่อนร่วมงานที่พักอยู่ในเรือได้กินด้วยกัน
“แล้วคืนนี้ต้นเรือนอนที่ไหนคะ” ถามพลางหิรัญญาก็คีบน้ำแข็งลงแก้ว ผู้การสิทธิ์รินเหล้าตามด้วยโซดาอย่างว่องไวเช่นกัน
“ห้องพักนี่แหละครับ..”
“พรุ่งนี้ สาว ๆ จะบุกห้องพักกันแล้วนะคะ ปัดกวาดทำความสะอาดด้วย”
“ไปช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดซะคืนนี้เลยไหมครับ” ด้วยรู้ว่าคุยกับหิรัญญาในเชิงสองแง่สองง่ามได้ เขาจึง ‘ลองแย๊บ’ ดู
“ก็ไหนว่าแฟลตพักทหารโสด ห้ามคนอื่นขึ้น”
“เราก็ทำตัวให้เป็นคนกันเองสิครับ แค่นี้กฏระเบียบก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”
“ทหารเรือนี่เจ้าคารมคมคายทุกคนหรือเปล่าคะท่านผู้การสิทธิ์..” ด้วยเห็นว่าศุภโชคต้องพูดไปเพราะความเมาแน่ ๆ หิรัญญาจึงต้องเสไปชวนคนที่นั่งยิ้มแบบคนเจ้าเล่ห์ซึ่งอยู่ตรงกันข้าม..
“ไม่ทุกคนหรอกครับ ผมเองนี่..ไม่ได้เรื่องอะไรเลย”
“ผมก็ไม่ได้เรื่องอะไรเลยครับ..หน้าตาก็ไม่ดี คารมก็แย่..” ว่าพลางเขาก็ขยับก้นพาตัวเข้ามาประชิดร่างของหิรัญญา หิรัญญาไม่เขยิบตัวหนีด้วยมั่นใจว่า ที่เขากล้าทำอย่างนั้นก็เป็นเพราะเหล้าที่เขาถืออยู่ในมือ
“โง่ด้วย” ผู้การสิทธิ์แกล้งกระเซ้า..เพราะตอนที่ยังไม่ ‘ได้ที่’ ต้นเรือศุภโชคเปรย ๆ มาว่า ‘เมื่อตอนกลางวัน คุณญาเค้าก็ดูงั้น ๆ ใจมันก็นึกแต่ว่าแก่กว่าผม แต่ตอนค่ำ ๆ นี่ มันคนละคนเลยพี่..ทำไมดูดีผิดหูผิดตาไปได้’
‘ชอบก็จีบเลยสิวะ’
‘ไม่รู้จะจีบอย่างไง จีบผู้หญิงไม่เก่ง..ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไง’
‘งั้นก็ซัดไอ้นี่สักครึ่งกลม เดี๋ยวอารมณ์มันก็มาเอง’ หลังจากนั้นเขาก็ ‘ชง’ ส่ง...จนกระทั่งเห็นว่าเริ่มได้ที่ เรื่องที่จิรวัติสั่งให้เป็นความลับก็ถูกคายมาแล้ว..
“โง่อะไร ผมไม่โง่นะ แค่ผมคิดไม่ออกว่าจะจีบผู้หญิงอย่างไง..ผมไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไง ผมมันไม่หล่อเหมือนผู้การต้นด้วยไง..ขานั้นแค่ลืมตาหันไปมอง สาว ๆ ก็ทิ้งผ้าเช็ดหน้ากันแล้ว”
“คุณญาให้คำปรึกษามันหน่อยเถอะครับ เขียนนิยายเก่ง ๆ คงจะมีทฤษฏีให้พระเอกไว้จีบนางเอกเยอะแยะ..”
“แล้วต้นเรือไปชอบใครที่ไหนละคะ”
ศุภโชคหันมามองหน้าคนถามก่อนจะหันกลับไปคว้าแก้วมาเขย่าน้ำแข็งเล่นเบา ๆ
“บอกคุณญาเขาไปสิโชค” อนุสิทธิ์ช่วยกระทุ้ง
“บอกได้ไงละพี่”..
“ไม่บอกเขาจะรู้รึ..”
“ผมอาย ไม่เอา ไม่บอก..”
“ไม่บอกก็ไม่บอก..แต่นี่มันจะสองทุ่มอยู่แล้วนะ ผู้การจิรวัติหายเงียบไปเลย” หิรัญญาแสร้งเปลี่ยนเรื่องแล้วชะเง้อชะแง้แก้เขิน และยิ่งตอนนี้ ปากที่บอกว่าเขิน ๆ นั้นมันตรงกันข้ามกับต้นแขนของเขาที่จงใจเบียดกับแขนของเธอ..และด้วยอยากจะดูว่า ‘คนเมา’ จะออกฤทธิ์ออกเดชไปถึงไหน หิรัญญาจึงยังคงนั่งเฉย..แต่ใจนั้นเมื่อไฟขั้วบวกขั้วลบมันสีกัน..ความรู้สึกซาบซ่านก็วิ่งตามด้วย ซึ่งความรู้สึกแบบนี้ ตั้งแต่เกิดมาหิรัญญายอมรับว่าแม้จะเคยถูกเนื้อต้องตัวผู้ชายมานักต่อนัก แต่มันก็ไม่มีใครทำให้เลือดในกายสาวของเธอสูบฉีดไปทั่วตัวได้เท่ากับเขา..
“ไปเคลียร์กับน้องฐา”
“ไอ้โชค” ผู้การอนุสิทธิ์ถลึงตาให้..ศุภโชคเลยใช้มือข้างซ้ายตบปากตัวเองสองสามที..โดยหิรัญญานั้นก็แกล้งกรอกตาประมวลผล..ครุ่นคิดถึงความน่าจะเป็น
“คุยอะไรกันถึงกับตบปงตบปาก” นงนุชที่เดินออกจากบ้านมาพร้อมแพรวพรรณเอ่ยปากถาม..
“นั่งค่ะ แพรวมาข้าง ๆ พี่” หิรัญญาใช้มือขวาตบที่นั่งข้างตัว..
นงนุชนั่งข้างสามี แพรวพรรณจึงเดินอ้อมมานั่งข้าง ๆ หิรัญญา และหิรัญญาก็ฉวยโอกาสนั้นกระเถิบตัวไปหาแพรวพรรณ ซึ่งหิรัญญารู้ว่าใบหน้าที่สดชื่นยิ้มแย้มกับเพื่อนใหม่ได้นี้แพรวพรรณฝืนทำ และต้นเหตุของความหมองหม่นก็เป็นเพราะคนที่ยังมาไม่ถึง..
“พรุ่งนี้นุชชวนคุณแพรวกับพี่ญาไปบ้านเราค่ะ” นงนุชรายงานเรื่องให้สามีทราบ
“พรุ่งนี้พี่ก็เมาได้อีกวัน” อนุสิทธิ์หันไปทำตาเสน่หาบอกอารมณ์กรุ่น ๆ เชื่อมกับตาของนงนุช จนแพรวพรรณพลอยเขินไปด้วย
“ปกติคุณนุชให้ผู้การเขาเมาได้อาทิตย์ละกี่วันละคะ” หิรัญญาข้องใจกับคำพูดของอนุสิทธิ์
“ไม่เคยจำกัดหรอกค่ะ แต่ถ้าเมามาก ๆ ก็ต้องนอนนอกห้อง”
“ทำไมต้องนอกห้องด้วยละครับ” ศุภโชคแกล้งถาม
“ก็ลองทาย” อนุสิทธิ์ยิ้มกรุ้มกริ่ม...
“ไม่เอา..ไม่อยากทาย..” ปากก็ว่าไม่อยากทาย แต่ในใจนั้นคิดไปแล้วว่า พอเมาแล้ว กำลังวังชาสำหรับเรื่องของผัวเมียอาจจะเยอะ..จนนงนุชทนไม่ไหว..
“คุณญาจะทายไหม”
“กรนเสียงดังมั้ง..”
“นอนดิ้น” แพรวพรรณรีบมีส่วนร่วมแต่ถึงกระนั้นพอตอบแล้วก็รีบก้มกดสายตามองจานอาหาร
นงนุชมองหน้าสามีแล้วอมยิ้มน้อย ๆ อนุสิทธิ์ยิ้มแล้วทำตาหวานเชื่อมกับภรรยา..ก่อนจะตอบว่า
“คือ ผมเมาแล้วผมร้อนครับ พอร้อนก็เร่งแอร์ซะจน ...นุชเขาหนาว..”
“หนาวก็ทำให้ร้อนเหมือนกันได้นี่” ศุภโชคทะลุกลางปล้องขึ้นมาจนแพรวพรรณเผลอขำอย่างอาย ๆ..
“พอ ๆ เลย คุณแพรวเขินหมดแล้ว” นงนุชรีบปราม
“คุณญาไม่เห็นเขิน” ศุภโชคหันมาถามด้วยดวงตากรุ้มกริ่ม หิรัญญาใช้หางตามองเขาก่อนจะตอบว่า
“ฉันยังไม่เข้าใจเลยว่าแพรวเค้าเขินเรื่องอะไร”
“ไม่น่าเชื่อเนอะ..” ศุภโชคพยักเพยิดหน้าอย่างรู้กันกับอนุสิทธิ์ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม..ดื่มย้อมใจและก็เริ่มครึ้มอกครึ้มใจจนกระทั่งมาแสดงออกมาทางดวงตากับน้ำเสียง
“ต้นเรือได้ที่แล้วแน่ ๆ เลย..” นงนุชยิ้มขำ แพรวพรรณเองก็เลยก้มหน้าลงมาดูหน้าที่แดงกว่าปกติของต้นเรือ..
“มองอะไรครับคุณแพรวพรรณคนสวย”
“อยากเห็นหน้าคนเมา”
“ผมเมา ผมแดงแค่นี้เอง แดงนิดหน่อย แต่ถ้าผู้การพี่ต้นต้นของคุณแพรวเมานะ แดงทั้งตัว..”
“ทั้งตัว..” หิรัญญาแกล้งทำเป็นตกใจ
“จริง แดงทั้งตัว..ทุกส่วน หัวหูแดงหมด”
แพรวพรรณเริ่มหน้าแดงระเรื่ออีกรอบ เพราะแอบจินตนาการตาม.
“แล้วไปเห็นได้อย่างไร” หิรัญญากล้าซัก
“พวกนี้เขาแก้ผ้าอยู่ด้วยกันจนชินแล้วค่ะ แต่ว่าผู้การต้นนี่เวลาเมาแล้วน่ารักนะคะ เมาแล้วเยิ้มค่ะ นั่งเยิ้ม แล้วก็หลับ” นงนุชเสริมเข้ามา
“ชักอยากเห็น” แพรวพรรณเปรยเบา ๆ เพราะถ้าแสดงว่าอยากรู้เรื่องผู้การมากไป มันก็จะดูไม่งามเสียอีก..
และคนที่ทุกคนอยากเห็นตัวในวันนี้ ก็เดินลัดสนามหญ้าเข้ามา
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
แพรวพรรณซึ่งตั้งตาคอยเขาตั้งแต่เย็นอยากจะลุกขึ้นให้เขาเห็น แต่ว่าก็ทำให้เพียงยิ้มให้เมื่อเขาซึ่งแต่งชุดกางเกงยีนส์เสื้อยืดคอกลมสีขาวรองเท้าสานรัดส้นเดินมาหยุดที่หัวโต๊ะ
“โทษทีนะครับ วันนี้ยุ่งมาก”
ต้นเรือศุภโชครีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในบ้านพักเพื่อไปยกเก้าอี้ออกมา และพอยกมาแล้ว ครั้นจะวางฝั่งหัวโต๊ะที่จิรวัติยืนอยู่มันก็อยู่ห่างจากแพรวพรรณ และด้วยต้องการให้ผู้การกับแพรวพรรณได้ใกล้ชิดกัน เขาจึงวางเก้าอี้ไว้ตรงหัวโต๊ะฝั่งที่แพรวพรรณนั่งอยู่ตรงกันข้ามกับนงนุช..
“ทำไมทำอย่างนั้นละนะ ก็เอามาตั้งตรงที่เขายืนนี่สิ” หิรัญญาพอเดาออกว่าศุภโชคทำอย่างนั้นทำไม แต่ก็แกล้งถามไป เพราะอยากได้ฟังคำตอบ ซึ่งหิรัญญามั่นใจว่ามันจะต้องเป็นทางอ้อม
“มานั่งตรงนี้ดีกว่าครับผู้การ มองออกไปข้างนอก บรรยากาศดีกว่านั่งหันหลังให้”
“เหตุผลใช้ได้ค่ะ” หิรัญญาชมยิ้ม ๆ กับอนุสิทธิ์และนงนุชที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม
ศุภโชควางเก้าอี้แล้วก็รีบเข้าบ้านเพื่อไปขนอาหารที่แบ่งไว้ให้คนมาทีหลัง จิรวัติเดินอ้อมหลังหิรัญญากับแพรวพรรณมาทรุดตัวลงนั่ง แก้วน้ำสีอำพันจากมือผู้การอนุสิทธิ์ก็ตามมาทันทีเช่นกัน
“อิ่มกันหมดแล้วแน่ ๆ เลย” จิรวัติเปิดฉากสนทนาเพราะเขินที่ตนเองมาช้ากับส่วนหนึ่งใบหน้างดงามของคนที่นั่งทางซ้ายมือนั้นแต่ดูเรียบ ๆ แต่จากดวงตาเขามั่นใจว่า แพรวพรรณซ่อนอารมณ์ขุ่นข้องใจและก็คงมีคำถามว่าเขาหายไปไหนมาแน่ ๆ..
“พี่ต้นกล้ากินอะไรมาหรือยังคะ”
“ยังเลยครับ..”
แพรวพรรณที่อยู่ในชุดแซคแขนยาวคอลึกสีครีมรีบลุกขึ้น เจตนาคือจะไปช่วยต้นเรือยกอาหารที่จัดแบ่งไว้
“น้องแพรวจะลุกไปไหน” จิรวัติรั้งไว้
“ไปช่วยคุณโชคค่ะ”
“ไม่ต้องเลยครับคุณแพรว นั่งตรงนั้นแหละ เดี๋ยวผมจัดการดูแลลูกพี่ผมเอง” ศุภโชคที่ยกอาหารเข้ามาเพิ่มร้องห้าม แพรวพรรณจำต้องนั่งลงแล้วแอบส่งสายตาให้คนที่นั่งข้าง ๆ
“แสดงว่ายังไม่เมา” หิรัญญามองคนคล่องแคล่วหยิบจับงานครัวได้อย่างไม่ติดขัดพลางยิ้มน้อย ๆ และรู้สึกว่า เขา ‘ใช่’ ใครคนนั้นที่เคยฝันถึง..คือ ไม่ต้องหล่อมาก บุคลิกดี ช่างพูด คุยกันเรื่องนิยายที่เธอทำอยู่รู้เรื่อง และทำงานบ้านงานเรือนเป็น..และพอรู้ว่าตัวเองเผลอใจไปคิดในเชิงบวกกับชายหนุ่มรุ่นน้องซึ่งมีช่องว่างเรื่องอายุ.. หิรัญญาก็รีบสะบัดหัวเบา ๆ
“เป็นอะไรพี่” แพรวพรรณรีบถาม..
“เปล่า..แค่รู้สึกง่วง ๆ”
“ยังนอนไม่ได้นะครับพี่ญา คืนนี้ต้องดวลกัน แต่เดี๋ยวขอผมกินข้าวรองท้องก่อน..กลัวเหล้ากัดกระเพาะ” จิรวัติร้องบอกขณะที่ศุภโชคตักข้าวผัดใส่จานให้..
หลังกินข้าวรองท้องไปได้ครึ่งจาน น้ำสีอำพันแก้วนั้นก็หายไปในลำคอ กิตติศัพท์ที่ศุภโชคได้บอกไว้ก็เริ่มปรากฏ และมันก็เด่นชัดขึ้นเมื่อแก้วที่สองแก้วที่สามไหลตามไป..
“หน้าแดงแล้ว” แพรวพรรณหัวเราะกิ๊ก ๆ
“ต่อไปก็จะเยิ้ม คราวนี้มีอะไรในใจก็เผยมาหมด..” นงนุชยิ้มกริ่มเหมือนกัน
“ล้อผมอย่างนี้ ผมไม่กินแล้ว..”
หยอกเย้าคุยเรื่อง ‘คนเมา’ อาการเมา ‘ตามตำรา’ กันเรื่อยไปจนถึงสภาพบ้านเมืองแหล่งท่องเที่ยวในเมืองชลบุรี ดิน ฟ้า อากาศ และในที่สุดนงนุชกับสามีก็ขอตัวกลับบ้าน เพราะวันพรุ่งนี้ เธอต้องทำงานกับค่ำวันพรุ่งนี้ พวกเขาก็จะได้พบกันอีก โดยนงนุชจะเป็นเจ้าภาพ
สองสามีภรรยาจากไปแล้ว หิรัญญาก็ขอตัวเข้าบ้านไปเข้าห้องน้ำ ศุภโชคก็ลุกขึ้นเริ่มเก็บของใส่กล่อง เพื่อที่วันพรุ่งนี้ จะให้เด็ก ๆ มาเก็บไปล้าง โดยแพรวพรรณอาสาเข้าช่วย แต่ว่าศุภโชคห้ามไว้
..และเมื่ออยู่กันสองคน ทั้งคู่จึงมีโอกาสสบตากันเผยความรู้สึกจากข้างใน..
“หน้าแดงมากเลยนะคะ”
“จุดด้อยของพี่เลยละ”
“แล้วเมาหรือยัง”
“ยัง..ถ้าเมาก็หลับ..ขับรถไม่ได้..”
“งานหนักเหรอคะ ถึงมาจน..” แพรวพรรณพยายามฝืนน้ำเสียงให้เป็นปกติ ทั้งที่ในใจนั้นมีความสงสัยกับเรื่องที่เขาหายไปนานสองนานนี่ไม่น้อย..แต่ครั้นจะถามอย่างใส่อารมณ์หึงหวงจับผิดป้อนคำถามขอคำตอบคาดคั้น..เธอก็คิดว่ามันคงเป็นการไม่สมควร..
“นิดหน่อยครับ..แพรวละ วันนี้เป็นไงมั่ง” เขารีบปัดเรื่องให้พ้นตัว เพราะไม่อยากเล่าว่าเขาต้องผจญกับพายุอารมณ์ของฐาปนิสรมากมายเพียงไหน..ซึ่งเขาเองมั่นใจว่า ในใจนั้นจบกันแล้วแน่นอน แต่ว่าทางนั้นไม่ยอมจบแต่โดยดี และช่วงที่แพรวพรรณยังอยู่ที่สัตหีบนี้ เขาก็คงต้องดูแลให้มากขึ้น..เพราะบารมีของพ่อกับบารมีเงินที่มี ฐาปนิสรอาจจะขาดสติทำอะไรก็ได้ ซึ่งพอช่วง 4 วันนี้ผ่านพ้นไป แพรวพรรณกลับไปอยู่บ้าน เขาอยู่ทางนี้ ติดต่อกันทางโทรศัพท์ หรือ นาน ๆ ที เขาขึ้นไปหา ฐาปนิสรก็คงจะค่อย ๆ เย็นลง ยอมรับความจริงได้มากขึ้น แล้วก็ไปจากชีวิตของเขาเหมือนไฟหมดเชื้อ
และเมื่อถึงเวลานั้น อาจจะเป็นปีหรือสองปี ถ้าต้นรักที่เขาจะปลูกร่วมกับแพรวพรรณ งอกงามจนถึงขีดสุด มั่นใจว่าไปด้วยกันได้ เขาก็จะขอเธอแต่งงาน ซึ่งตอนนั้น เขาคงได้ติดยศนาวาตรี มีเงินเก็บมากกว่านี้ด้วย..
“เห็นเรือที่พี่ทำงานแล้ว เล็กนิดเดียวเอง..” เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดถึงธุระที่ทำให้เขามาช้า แพรวพรรณจึงต้องชวนคุยเรื่องที่ทำให้ความเป็นพี่เป็นน้องยังคงอยู่
“อายุงานยังน้อยก็อยู่เรือลำเล็ก พออายุมากขึ้น ยศสูงขึ้นก็ค่อย ๆ ขยับ..เป็นข้าราชการทหารใจร้อนไม่ได้เลย ทุกอย่างต้องเป็นขั้นเป็นตอน ยิ่งทหารเรือด้วย ไม่ข้ามรุ่นกันหรอก”
“วันนี้แพรวก็ได้ข้อมูลจากต้นเรือ คุณนุชเยอะอยู่เหมือนกัน..”
“หลายคนก็หลายมุมมอง”
“ค่ะ..ตอนนี้พล็อตทหารเรือของแพรวก็บรรลุแล้ว พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปไหนแล้วก็ได้..ตื่นสาย ๆ แล้วก็มาลุยกันได้เลย..แต่งานนี้พี่ต้นกล้าต้องช่วยแพรวอีกไม่น้อยเลยนะคะ ยิ่งเรื่องตอนอยู่โรงเรียนเตรียมทหาร กับโรงเรียนนายเรือมันจะมากกว่าตอนอยู่สัตหีบสามเท่าตัว”
“ได้ครับ..ยินดีช่วยเต็มที่เลย”
“เขียนแล้วส่งเมล์ให้อ่านเลยนะคะ ติดขัดตรงไหนโทรถามพี่ได้เลยนะคะ”
“ได้ครับ ยินดียี่สิบสี่ชั่วโมง และถ้าไม่เขียน พี่จะโทรไปกระตุ้นให้ทำงาน..”
“งั้นรอให้กระตุ้นดีกว่า..จะได้ได้ยินเสียงพี่ทุกวัน..” เผยความในใจไปเล็กน้อยโดยใจนั้นก็รู้สึกเขินอาย แต่ว่าเมื่อเขาพูดว่า “ต่อไปพี่จะให้น้องแพรวได้ยินเสียงพี่ทุกวันเลย..จะให้ได้ยินจนเบื่อ” แพรวพรรณก็มั่นใจว่า เขาเองก็ต้องการเผยความรู้สึกของตนเองเช่นกัน..
และเมื่อมั่นใจว่า ‘คิดเหมือนกันแล้ว’ ใบหน้าของแพรวพรรณก็เริ่มแย้มบานเหมือนดอกไม้กลางคืนได้รับน้ำค้าง
“ไม่เบื่อหรอกค่ะ..เสียงพี่เพราะมาก”
“เสียงของแพรวก็ฟังแล้วสบายหู..”
ขณะที่ทั้งสองกำลังเผยความในใจและสบตากันอยู่นั้น ในบ้าน ต้นเรือศุภโชคที่เดินไปหาไม้กวาดก็ได้ยินเสียงอาเจียนของหิรัญญาที่อยู่ในห้องน้ำ..
“คุณญาเป็นอย่างไรบ้าง ไหวไหม”
“โอ้ย..ไหวคะ อาเจียนแล้วก็จะดีขึ้นเอง..ขอบคุณค่ะ”
“ถ้าไม่ไหวบอกผมนะครับ..”
“จะทำไมหรือคะ..”
“เข้าไปให้กำลังใจครับ..”...
“ค่อยให้ ตอนออกไปข้างนอกก็ได้ค่ะ..แต่ต้นเรือคะ ฉันรับกวนหน่อยได้ไหม ตอนนี้ฉันอยากกินกาแฟร้อนค่ะ มันจะช่วยได้เยอะ หาให้หน่อยนะคะ”
“ได้ครับ..”..
////////////////////////////////////////////////////////////////////
หลังจากร้องไห้ก็แล้ว ขู่ก็แล้ว แต่ผู้การจิรวัติหาได้ใจอ่อน ยอมกลับมาคบหากันฉันคนรู้ใจกันอย่างเดิม ความเคียดแค้นชิงชังในตัวคนที่เข้ามาแย่งคนรักจึงเพิ่มขึ้นเป็นทับทวี และคนอย่างฐาปนิสรก็จะไม่ยอมให้ศัตรูได้ลอยหน้าลอยตามีความสุขกับของที่เธอยังต้องการใช้ แต่ว่าศึกแย่งชิงผู้ชายในครั้งนี้ หญิงสาวไม่ได้ทำเพียงลำพัง เพื่อน ๆ แก๊งดอกฟ้าถูกเรียกมารวมตัวกันที่คอนโดหรูริมหาดวอนนภา บางแสน แผนการถูกเสนอจากปากคนนั้นที คนนี้ที จนสุดท้ายก็สรุปว่า..
งานนี้จะทำอะไรแบบ ‘มาเฟีย’ ไม่ได้ เพราะเล่นกับคนของ ‘สื่อ’ ถ้าเป็นเรื่องเป็นราวกันขึ้นมา ก็มีแต่จะเปลืองตัว และเพื่อนคนที่เป็นนักอ่าน ก็เสนอมาว่า..เล่นกับนักเขียนที่คิดว่าตัวเองเป็นนางเอก เป็นแม่พระ ก็ต้องเล่นบทให้น่าสงสาร..โดยพรุ่งนี้ ทั้งหมดจะไปสัตหีบ หลังจากนั้นก็ขนซื้อหนังสือของนักเขียนทั้งสองคนติดมือไป ทำฟอร์มไปขอลายเซ็น ตีสนิท หลังจากนั้นฐาปนิสรก็จะเล่นบทบีบน้ำตาขอความเห็นใจ..
โดยใช้รูปถ่ายหวาน ๆ ในอดีตกับผู้การจิรวัติเป็นส่วนประกอบ..
และถ้ามันยังไม่ได้ผล ก็เล่นกันแรง ๆ ในสื่อ..ซึ่งถ้าถึงขั้นนี้ ต่อให้มีใจให้กันแค่ไหน ถ้ารู้ว่า อนาคตหาความสุขไม่ได้แน่ นักเขียนหน้าบางอย่างแพรวพรรณคงต้องเซย์กู๊ดบายกับผู้การจิรวัติอย่างแน่นอน..
‘ให้รู้ว่านานแค่ไหน ที่ฉันต้องทนเก็บทุกสิ่ง ปิดบังความจริงในใจทุก ๆ อย่าง...ทุกครั้งที่เราพบกันทุกครั้งที่เธอหันมา ที่ฉันเฉย ๆ รู้ไหม ฉันฝืนแค่ไหน..ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่..แต่ฉันไม่อาจจะเปิดเผยใจออกไปให้ใครได้รู้...ได้ยินไหม?’
“คุณแพรวครับโทรศัพท์ดังครับ” ศุภโชคตะโกนบอกหลังจากที่ถือวิสาสะคว้าโทรศัพท์ที่หญิงสาววางไว้บนโต๊ะเอาออกมายื่นให้ แพรวพรรณรับโทรศัพท์มาดูหน้าจอเห็นว่าเป็นเบอร์ไม่คุ้นเคยหญิงสาวก็นิ่วหน้าสงสัย แต่ด้วยเสียงมันยังดังเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องสิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก บอกความรู้สึกลึก ๆ ของหัวใจอยู่อย่างนั้น แพรวพรรณก็จำต้องกดรับ ส่วนศุภโชคกลับเข้าไปในบ้านเพราะอยากให้ความเป็นส่วนตัวแก่คนทั้งคู่..และตัวเขาเองก็นึกอยากคุยกับหิรัญญาตามลำพังเช่นกัน
“แพรวค่ะ”
“คุณแพรวนะคะ นกค่ะที่คุยกันในเฟสเมื่อเย็น..พรุ่งนี้นกจะไปหานะคะ ตอนเช้าคุณแพรวมีนัดไปไหนหรือเปล่า นกจะไปกับเพื่อน ๆ จะขับรถไปกัน นกอยู่ไม่ไกลหรอกค่ะ แค่จอมเทียนนี่เอง สะดวกค่ะ..ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะ ไม่รบกวนแล้วค่ะ..”
วางสายลงแล้วแพรวพรรณก็ยิ้มให้คนที่นั่งมองเธออยู่ด้วยสายตาชื่นชม..
“แบบนี้ก็ถือเป็นกำลังใจค่ะ..แต่กลุ่มนี้น่าจะมาเพราะพี่ญามากกว่า”
“สรุปว่าพรุ่งนี้แพรวก็ต้องอยู่ต้อนรับพวกเขา”
“แพรวก็ไม่รู้จะออกไปไหนแล้วค่ะ แถวนี้ไปหมดแล้ว แต่บ่าย ๆ อาจจะชวนพี่ญาไปเที่ยวพัทยาหรือไม่ก็ไร่องุ่นของคุณสุพรรษา”
“ที่นี่แหล่งท่องเที่ยวเยอะ..ถ้ามีรถ มีเงิน มีเวลา อยู่เดือนหนึ่งยังไปไม่หมดเลย..”
“แพรวอยากมาอยู่ตลอดไปเลยค่ะ”
“อยู่ตรงไหนดี”
“นั่นสิ อยู่ตรงไหนดี..”
“ถ้าให้อยู่ในใจพี่ต้นละ เอาไหม..” ไม่แค่ถามแต่ว่าดวงตาที่อยู่ใต้คิ้วสองข้างที่หัวคิ้วเกือบจะชนกันนั้นก็เยิ้มได้ที่เหมือนกัน และแพรวพรรณก็เขินกับคำรุกเร้าของเขาจนต้องหัวเราะกลบเกลื่อน
“หัวเราะอะไร”
“หัวเราะคนเมา..เมาแล้วเยิ้ม...”
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 พ.ย. 2554, 13:38:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 พ.ย. 2554, 13:38:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 4385
| << 13. "มีที่ไหนเจอกันวันสองวันจะรักกัน น้ำเน่ามาก” | 15.มาตามสัญญา2 >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 18 พ.ย. 2554, 13:40:59 น.
ไม่ใช่ชื่อตอนหรอกครับ..แต่เป้นอารมร์พิเศษของผมเอง..ขอบคุณที่ร่วมสนุกด้วยกัน...สำหรับตอนถัดไป..5555555 กี่ like ดีนะ.../// สรุปว่า ไม่นับคลิ๊ก ไม่นับเม้นท์ ถ้า like ได้ 50 ก็เอาไปเลยอีกตอน/// ห้ามร้องโฮ้..งุงิ ๆ ///ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจครับ..ตอนนี้ยังคิดงานเรื่องใหม่ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร...
ไม่ใช่ชื่อตอนหรอกครับ..แต่เป้นอารมร์พิเศษของผมเอง..ขอบคุณที่ร่วมสนุกด้วยกัน...สำหรับตอนถัดไป..5555555 กี่ like ดีนะ.../// สรุปว่า ไม่นับคลิ๊ก ไม่นับเม้นท์ ถ้า like ได้ 50 ก็เอาไปเลยอีกตอน/// ห้ามร้องโฮ้..งุงิ ๆ ///ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจครับ..ตอนนี้ยังคิดงานเรื่องใหม่ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร...
จุฬามณีเฟื่องนคร 18 พ.ย. 2554, 13:49:08 น.
และ่ข่าวดีครับ สำหรับ ราชนาวีที่รัก ผมจะจับ ฉลากแจกรางวัล จากรายชื่อท่านที่กดไลน์ไว้นะครับ ถือเป็นสิทธิ์พิเศษ สำหรับ เฉพาะสมาชิก เว็ปเลิฟครับ ใครที่เข้ามาอ่าน โดยไม่ได้ล้อกอิน หรือสมัครสมาชิกก็รีบนะครับ..ส่วนจะจับกี่เล่มนั้น จะแจ้งให้ทราบอีกที ครับ..
และ่ข่าวดีครับ สำหรับ ราชนาวีที่รัก ผมจะจับ ฉลากแจกรางวัล จากรายชื่อท่านที่กดไลน์ไว้นะครับ ถือเป็นสิทธิ์พิเศษ สำหรับ เฉพาะสมาชิก เว็ปเลิฟครับ ใครที่เข้ามาอ่าน โดยไม่ได้ล้อกอิน หรือสมัครสมาชิกก็รีบนะครับ..ส่วนจะจับกี่เล่มนั้น จะแจ้งให้ทราบอีกที ครับ..
XaWarZd 18 พ.ย. 2554, 13:56:24 น.
กดlikeก่อนเลย เพื่อจะใจดีมาลงให้อ่านเพิ่ม ตอนหน้ามีเศร้าป่ะเนี่ย โอ้ยลุ้น
กดlikeก่อนเลย เพื่อจะใจดีมาลงให้อ่านเพิ่ม ตอนหน้ามีเศร้าป่ะเนี่ย โอ้ยลุ้น
หนอนฮับ 18 พ.ย. 2554, 14:15:07 น.
แนะๆๆๆ...ได้ทีเอาใหญ่เลยนะคะ ต้นเรือ อิอิ...ช่ายยยย กดแล้วๆๆๆ เอาอีกตอนมาเลยค่าาาาาาาาาา อิอิ
แนะๆๆๆ...ได้ทีเอาใหญ่เลยนะคะ ต้นเรือ อิอิ...ช่ายยยย กดแล้วๆๆๆ เอาอีกตอนมาเลยค่าาาาาาาาาา อิอิ
หมีสีชมพู 18 พ.ย. 2554, 14:21:39 น.
กดย้อนหลังไปอีกสองตอน ปกติไม่เคยล็อกอินนะคะเนี่ย
กดย้อนหลังไปอีกสองตอน ปกติไม่เคยล็อกอินนะคะเนี่ย
Siang 18 พ.ย. 2554, 14:22:28 น.
กดแล้ว ตอนต่อไปมาโลด ปล.อย่าให้เศร้านะคะ ถ้าแพรวสู้ไม่ได้ siang ไปจัดการเอง 555555
กดแล้ว ตอนต่อไปมาโลด ปล.อย่าให้เศร้านะคะ ถ้าแพรวสู้ไม่ได้ siang ไปจัดการเอง 555555
แว่นใส 18 พ.ย. 2554, 14:33:25 น.
พวกตัวร้ายวางแผนบ่อนทำลายแล้ว
พวกตัวร้ายวางแผนบ่อนทำลายแล้ว
จุฬามณีเฟื่องนคร 18 พ.ย. 2554, 14:38:34 น.
ที่ยังไม่ได้กดก็กดย้อนหลังได้คับ กดมากมีสิทธิ์มากกกกกกก /// น่าจะแยกจับเป็น ช่วงครับ ตอนที่ 1-5 ตอนที่ 6-10 อะไรประมาณนี้ครับ..ร่วมสนุกด้วยกันครับ...แต่ถ้าตอนไหนไลน์เยอะสุด ตอนนั้นก้พิเศษเอาเฉพาะตอนนั้นมาจับ..พิเศ๊ษพิเศษ..เอกสิทธิ์เฟื่องนคร ..
ที่ยังไม่ได้กดก็กดย้อนหลังได้คับ กดมากมีสิทธิ์มากกกกกกก /// น่าจะแยกจับเป็น ช่วงครับ ตอนที่ 1-5 ตอนที่ 6-10 อะไรประมาณนี้ครับ..ร่วมสนุกด้วยกันครับ...แต่ถ้าตอนไหนไลน์เยอะสุด ตอนนั้นก้พิเศษเอาเฉพาะตอนนั้นมาจับ..พิเศ๊ษพิเศษ..เอกสิทธิ์เฟื่องนคร ..
anOO 18 พ.ย. 2554, 14:53:18 น.
ตอนหน้ายัยแพรวจะสู้ก๊วนของยัยฐาได้ไหมเนี้ย
จัดการให้มันจบๆ ไปเลย ทางของพี่ต้นจะได้สะดวก
ตอนหน้ายัยแพรวจะสู้ก๊วนของยัยฐาได้ไหมเนี้ย
จัดการให้มันจบๆ ไปเลย ทางของพี่ต้นจะได้สะดวก
Zephyr 18 พ.ย. 2554, 14:54:47 น.
หึย ความซวยจะมาเยือนแล้ว น้องแพรวในเมื่อเค้ามาเป็นนางเอก น้องแพรวเป็นนักเขียนนี่ เรื่องนี้แพรวก็เขียนให้ตัวเองได้เปรียบเลยสิ เป็นนางร้ายก็ได้ เพราะพระเอกเอนเอียงมาทางเรานี่นา หึหึ
หึย ความซวยจะมาเยือนแล้ว น้องแพรวในเมื่อเค้ามาเป็นนางเอก น้องแพรวเป็นนักเขียนนี่ เรื่องนี้แพรวก็เขียนให้ตัวเองได้เปรียบเลยสิ เป็นนางร้ายก็ได้ เพราะพระเอกเอนเอียงมาทางเรานี่นา หึหึ
แพม 18 พ.ย. 2554, 15:54:15 น.
กำลังจะเปิดศึกละ
กำลังจะเปิดศึกละ
silverraindrop 18 พ.ย. 2554, 17:17:28 น.
เอาใจช่วยนางเอกเต็มที่เลย
เอาใจช่วยนางเอกเต็มที่เลย
morisa 18 พ.ย. 2554, 18:11:39 น.
ว้าววววว "ถ้าให้อยู่ในใจพี่ต้นล่ะ เอาไหม" เล่นถามแบบนี้
น้องแพรวก็เขินแย่สิคะ แต่ก็นะ ตามประสานางเอกที่เอาตัวรอดเก่ง จึงหลบเลี่ยงไปได้
ชอบแพรวพรรณตรงที่เก็บความรู้สึกได้ดี
ส่วนพี่ญากับศุภโชค เป็นมวยถูกคู่จริงๆ
ว้าววววว "ถ้าให้อยู่ในใจพี่ต้นล่ะ เอาไหม" เล่นถามแบบนี้น้องแพรวก็เขินแย่สิคะ แต่ก็นะ ตามประสานางเอกที่เอาตัวรอดเก่ง จึงหลบเลี่ยงไปได้
ชอบแพรวพรรณตรงที่เก็บความรู้สึกได้ดี
ส่วนพี่ญากับศุภโชค เป็นมวยถูกคู่จริงๆ
minafiba 18 พ.ย. 2554, 19:04:12 น.
^_^
^_^
ป้าพร 18 พ.ย. 2554, 21:30:53 น.
ชอบมากค่ะ และยิ่งถูกใจมากเมื่อคุณเฟื่องลงให้อ่านถี่ขึ้น ขอขอบคุณมากค่ะขอบคุณจากใจ
ชอบมากค่ะ และยิ่งถูกใจมากเมื่อคุณเฟื่องลงให้อ่านถี่ขึ้น ขอขอบคุณมากค่ะขอบคุณจากใจ
pseudolife 18 พ.ย. 2554, 23:10:04 น.
ผลัดกันหน้าแดง น่ารักจริง
ผลัดกันหน้าแดง น่ารักจริง
แวนด้าน้อย 19 พ.ย. 2554, 00:15:53 น.
อ่านตอนนี้แล้วลุ้นมากมาย ทั้งพี่ญากะต้นเรือ พี่ต้นกล้ากะแพรว
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณที่ลงนิยายให้อ่านนะคะ
อ่านตอนนี้แล้วลุ้นมากมาย ทั้งพี่ญากะต้นเรือ พี่ต้นกล้ากะแพรว
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณที่ลงนิยายให้อ่านนะคะ
panon 19 พ.ย. 2554, 09:52:13 น.
อ๊ายยยยยยยยยยยยยเขิลลลลลล
อ๊ายยยยยยยยยยยยยเขิลลลลลล
zeen 19 พ.ย. 2554, 16:09:53 น.
อ่านรวดสิบตอน อ่านเพลินค่ะ
ปล.เด๋วต้องทำตามคำแนะของคุณเฟื่อง กดไลค์ย้อนหลัง 555
อ่านรวดสิบตอน อ่านเพลินค่ะ
ปล.เด๋วต้องทำตามคำแนะของคุณเฟื่อง กดไลค์ย้อนหลัง 555
ณัฐวีร์ 19 พ.ย. 2554, 22:42:00 น.
คลิ็กที่ 51 มาแล้วจ้า
คลิ็กที่ 51 มาแล้วจ้า