คำตอบคือ"รัก"
“เรื่องของความรักมันก็อย่างนี้ล่ะค่ะ วกวน สับสน ยากที่จะเข้าใจ แต่ตราบใดที่ใจของทั้งคู่ยังมีรักให้กันสุดท้ายปลายทางก็ต้องลงเอยที่ความสุขเสมอ เหลือเพียงแค่ว่าเขาสองคนจะเชื่อมั่นในรักกันสักแค่ไหน และเชื่อมั่นเท่าๆ กันรึเปล่า” พลระพีกระชับอ้อมกอดให้ภรรยาแนบชิดเข้ามาอีก
คงจริงอย่างที่พี่พีของเธอบอกและเธอเองก็รู้ดีว่า อานุภาพของความรักนั้นมันยิ่งใหญ่เพียงใด เหลือเพียงแค่ภาวนาให้คนทั้งคู่มีจิตใจที่มั่นคงต่อกัน เมื่อนั้นอุปสรรคใดที่ขวางกั้นก็คงคลี่คลายและจางไปอย่างรวดเร็ว
คงจริงอย่างที่พี่พีของเธอบอกและเธอเองก็รู้ดีว่า อานุภาพของความรักนั้นมันยิ่งใหญ่เพียงใด เหลือเพียงแค่ภาวนาให้คนทั้งคู่มีจิตใจที่มั่นคงต่อกัน เมื่อนั้นอุปสรรคใดที่ขวางกั้นก็คงคลี่คลายและจางไปอย่างรวดเร็ว
Tags: พร้อม แพรวา พลระพี พริบดาว
ตอน: บทที่ ๑๑ :หนีรัก(ลบ)
===========================================
จบบทที่ ๑๑ ค่ะ
***กาแฟเย็นอยากเล่า***
แม้สถานการณ์น้ำที่ท่วมบ้านจะคลี่คลายลงไปมากแต่การเดินทางมาทำงานก็วิบากน่าดู จากเดิมที่ขับรถยนต์ส่วนตัวไปถึงที่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นขับรถยนต์มาต่อรถไฟแล้วก็โบกรถใหญ่เข้าที่ทำงานอีกที
รถใหญ่ในที่นี้คือ รถเมล์ รถบรรทุก รถGMC รถยก ได้ปีนขึ้นและกระโดดลงมาแล้วทุกชนิด แต่ที่ยังใจไม่กล้าพอคือรถขนขยะค่ะ ที่ไม่กล้าเพราะต้องปีนขึ้นไปนั่งที่ด้านบนซึ่งสูงมากๆ วิวดีแต่ท่าทางจะเสียวพิลึกเลย
เป็นประสบการณ์ชีวิตที่คงไม่มีโอกาสได้พบเจอกันได้ง่ายๆ อย่างน้อยก็ดีใจว่าในอีกห้าปีสิบปีข้างหน้าจะได้มีเรื่องเล่าให้ลูกหลานฟังว่า"ฉันน่ะเคยผ่านมาแล้ว"...ถ้าจะไม่เกิดเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่แบบนี้จนเป็นเรื่องปกติในทุกๆปีนะคะ ฮ่าๆ
กาแฟเย็นขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านให้ผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปได้ด้วยดีด้วยกันนะคะ สู้ๆค่ะ วันพรุ่งนี้ย่อมจะดีกว่าเสมอ
***ตอบจดหมาย***
จากบทที่ ๙
คุณviolette
:คิดว่าคุณกรกนกเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเหมือนกันแต่เรื่องราวในอดีตก็ยากจะลืมเลือน ทุกๆคนต่างได้รับความปวดร้าวไม่ต่างกันเลยค่ะ
คุณtutas
:ผู้แต่งก็เชื่ออย่างนั้นแต่ดูเหมือนแพรวายังไม่เชื่อสักเท่าไรนะคะ :)
คุณann
:ความผูกพันนั้นมีแน่นอนค่ะ แต่ก็มีหลายสิ่งมาหักล้างทำให้คุณกรกนกเลือกปฏิบัติกับแพรวาอย่างที่เป็นอยู่มากกว่า
จากบทที่ ๑๐
คุณviolette
:ปมที่ยุ่งเหยิงจะค่อยๆคลี่คลายทีละน้อยค่ะ สำหรับพี่พร้อมนั้นก็พร้อมเป็นกำลังใจให้แพรวาสมชื่อ"พร้อม"ขึ้นอยู่กับแพรวาเท่านั้นว่าจะพร้อมเคียงข้างกันอีกครั้งเมื่อไร มาลุ้นกันนะคะ :)
คุณwind
:เรื่องนี้อาจจะมีแต่คนใจร้ายแค่สุดท้ายอาจเป็นเรื่องตรงกันข้ามก็ได้นะคะ ;)
คุณtutas
:แต่ดูแพรวาทำกับพี่พร้อมสิคะ น่าเสียใจแทนพี่พร้อมจริงๆ
คุณanOO
:อาจจะยากที่แพรวาจะปริปากบอกใครนะคะ ชลบุรีน่าอยู่มากๆค่ะ...ไม่อยากจะกลับเลย :)
คุณann
:ขอให้ไม่ต้องเป็นผู้ประสบภัยนะคะ กาแฟเย็นคิดว่าสถานการณ์น่าจะเริ่มคลี่คลายแล้วค่ะ
คุณheartlogue
:สู้ๆนะคะ แล้วเราจะผ่านพ้นมันไปด้วยกัน :)
คุณพนาศิลป์
:ขอบคุณมากๆนะคะ :)
คุณPat
:สู้ๆนะคะ สู้ไปด้วยกัน
ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่านทั้งที่แสดงตัวและไม่เปิดเผยค่ะ
ขอบคุณทุกๆกำลังใจ แล้วพบกันใหม่บทต่อไปซึ่งยังระบุเวลาไม่ได้
แต่ขอรบกวนให้ช่วยติดตามเป็นแรงใจให้กันก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ
กาแฟเย็น เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ย. 2554, 11:40:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มิ.ย. 2556, 13:22:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 2383
| << บทที่ ๑๐ :รักที่สูญสลาย(ลบ) | บทที่ ๑๒ :รักที่กลับมาพบกัน(ลบ) >> |
tutas 21 พ.ย. 2554, 14:24:22 น.
สงสารพี่พร้อมแล้วก็เห็นใจแพรด้วย
สงสารพี่พร้อมแล้วก็เห็นใจแพรด้วย
pretty 21 พ.ย. 2554, 16:01:46 น.
ว๊า เอะอะอะไรพี่พร้อมก็ทิ้งแพร อย่างนี้จะให้แพรมั่นใจได้ไง
ว๊า เอะอะอะไรพี่พร้อมก็ทิ้งแพร อย่างนี้จะให้แพรมั่นใจได้ไง
บัวขาว 21 พ.ย. 2554, 16:47:53 น.
เฮ้อ .. ปวดใจแทนทั้งคู่ :(
เฮ้อ .. ปวดใจแทนทั้งคู่ :(
anOO 21 พ.ย. 2554, 17:13:41 น.
เข้าใจแพรนะว่ารู้สึกยังไง แต่ทำแบบนี้มันเจ็บทั้งสองฝ่ายจริงๆ
เข้าใจแพรนะว่ารู้สึกยังไง แต่ทำแบบนี้มันเจ็บทั้งสองฝ่ายจริงๆ
ann 21 พ.ย. 2554, 19:32:03 น.
สงสารทั้งพระเอกนางเอกเลยง่ะ แต่สงสารตัวเองมากก่า อิอิ
สงสารทั้งพระเอกนางเอกเลยง่ะ แต่สงสารตัวเองมากก่า อิอิ
violette 22 พ.ย. 2554, 02:30:48 น.
เฮ่อ เข้าใจทั้งคู่เลยค่ะ
คิดว่าถ้าอยู่ในสถานะแบบแพรหรือพี่พร้อมก็คงทำตัวไม่ต่างจากนี้เท่าไหร่นัก
เฮ่อ เข้าใจทั้งคู่เลยค่ะ
คิดว่าถ้าอยู่ในสถานะแบบแพรหรือพี่พร้อมก็คงทำตัวไม่ต่างจากนี้เท่าไหร่นัก
Pat 23 พ.ย. 2554, 11:36:59 น.
แพรเค้ากลัวเจ็บอีก พี่พร้อมต้องเข้าใจและพยายามมากกว่านี้ ตัวเองเป็นคนผิดนา
แพรเค้ากลัวเจ็บอีก พี่พร้อมต้องเข้าใจและพยายามมากกว่านี้ ตัวเองเป็นคนผิดนา