วิวาห์อารมณ์
เมื่อรักนั้นไม่ได้มาด้วยหัวใจ การครองเรือนจึงเต็มไปด้วยความร้าวรานใจ
Tags: อย่า ยอม แพ้

ตอน: วันหมั้น2

เปรม ลางานกลับไปปรึกษากับบิดามารดา ก่อนที่จะขึ้นมาทางบ้านเลิศพานิชอีกที
การไปมาหาสู่ของเปรมมาบ่อยจนวัลย์วิไลแอบสังเกต กระทั่งได้รู้ว่าชายหนุ่มจะมาหมั้นหมายดารกา เธอร้อนใจมาก จึงปรึกษากับเลิศชาย ซึ่งรีบไปหาบิดาซึ่งท่านอยู่กับมารดา ในสวนหลังตึก สนทนากันถึงอนาคตภายภาคหน้าอันใกล้นี้
คุณหลวง ซึ่งเอนหลังบนเก้าอี้ไม้ ส่วนคุณเลื่อนเอนบนเก้าอี้ไม้ยาว แม้นนั่งพื้นบนเสื่อ ตามเป็นเงาตามตัว ท่าทางเครียดของเลิศชาย และวัลย์วิไล ทำให้คุณเลื่อนเอ่ยกับสามีร่วมชีวิตจนถึงบั้นปลายแล้วว่า
“คงเป็นเรื่องหนูแดง”
“ต้องเป็นคุณนายวัลย์ยุแน่ๆ”แม้นออกความเห็น
เลิศชายเดินตรงมาหาบิดา และไม่พูดพล่ามอะไร เขาเอ่ยปากถามเรื่องการมาของเปรมทันที
“ผมเห็นนายทหารคนนั้นมาที่บ้านบ่อยๆ เขามาทำไมครับคุณพ่อ”
“เขาจะแต่งงานกับหนูแดงเร็วๆนี้ แต่จะมาหมั้นกันก่อน”
“ทำไมเรื่องสำคัญของน้องสาวทั้งคนผมจึงไม่รู้เรื่องเลยล่ะครับคุณพ่อ”
“หนูแดงเขาเลือกเอง”
“แล้วทำไมคุณพ่อตามใจน้องแดงล่ะครับ”
“เพราะพ่อไม่เห็นว่ามีความสำคัญอะไรจะต้องกีดกัน”
“สำคัญสิครับ ทหารจะมีอะไรนอกจากเกียรติยศ ไม่ร่ำรวยอย่างพ่อค้า ทำไมคุณพ่อไม่ยกให้กับคุณนครล่ะครับ น้องแดงจะได้สบาย ไม่ต้องลำบากมาเป็นเมียทหาร” เลิศชายพูดอย่างชินต่อวลี สามอด “เป็นเมียทหารต้องอดทน อดออม อดกลั้น”
“ทำไมต้องให้นคร ทั้งที่พ่อรู้จักกับปริกมากกว่า”คุณหลวงย้อนถาม จ้องมองลูกชายคนโต ซึ่งหลบตาไปทางอื่นทันที วัลย์วิไลเป็นคนปากกล้า จึงเอ่ยเอาผลประโยชน์ก่อนอื่น
“ฐานะของคุณนครดีมากนะคะ ตอนนี้คุณพ่อก็น่าจะทราบว่าทางเราต้องพึ่งพาคนอย่างคุณเลิศมากกว่าจะเป็นนายทหารยศแค่ร้อยโทเท่านั้นนะคะคุณพ่อ”
“ฉันตามใจลูกเรื่องความรัก กับพ่อเลิศฉันก็ไม่ได้ห้าม ฉันไม่ได้มีลูกสาวไว้ขายหรือเอาผลประโยชน์หรอกนะแม่วัลย์”
“คุณพ่อครับ วัลย์ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นนะครับ”เลิศชายเข้าข้างภรรยา วัลย์วิไลมีสีหน้าเผือดขาว แล้วกลับแดงขึ้นอย่างไม่พอใจที่โดนจี้จุดอย่างจัง เธอไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ เธอรับแต่เพียงว่าต้องเข้ามาแบกรับความลำบาก กับฐานะที่เธอรู้ว่าเริ่มหมดสมบัติ ไปกับการเมืองของสามี หากความเป็นคนคิดเอาแต่เข้าข้างตัวเธอกับคิดว่า เพราะทุกคนไม่ทำงานต่างหาก เอาแต่กินบุญเก่า เงินทองจึงหมดไป ทั้งที่คนที่เธอคิดนั้น ถึงไม่ทำงาน แต่ไม่ล้างผลาญเท่าการซื้อเสียงในการเลือกตั้งที่ผ่านมา
“เอาล่ะ ไหนๆก็พูดเรื่องเงินเรื่องฐานะกันขึ้นมาแล้ว อีกหน่อยหนูแดง ก็เป็นเมียคนอื่น พ่อจะไม่ยอมให้น้องได้ชื่อว่าไปแต่ตัว ดังนั้นพ่อจะแบ่งสมบัติให้ทั้งสองคนเสียเลย ก่อนที่หนูแดงจะแต่งงาน”
“คุณพ่อ เอ่อจะ จะแบ่งยังไงครับ”
“บ้านนี้ที่จำนองเอาไว้ เพราะแกเอาไปเรื่องการเมือง ก็ควรจะเป็นหน้าที่ที่แกต้องรับส่วนนี้ไป”
“แต่ผมรู้เรื่องเงินในธนาคารยังมีอยู่อีกนี่ครับ”
“นั่นเป้นของน้องซึ่งแกจะเอาเปรียบน้องไม่ได้ น้องได้น้อยกว่าครึ่งหนึ่ง แค่นี้หนูแดงเท่ากับเสียสละเพื่อพี่ชายมากพอแล้ว”
“แต่คุณเลิศต้องใช้เงินมากนะคะคุณพ่อ”
“แม่วัลย์ ฉันไม่เคยพูด และไม่เคยห้าม แต่ถ้ามาลามในส่วนของหนูแดง ฉันเห็นจะต้องบอกกับพ่อเลิศและแม่วัลย์เสยีทีว่า ถ้าเล่นการเมืองแล้วต้องขุดสมบัติคนอื่นเพื่อพยุงฐานะทางการเมือง ก็ออกมาเป็นคนแจวเรือเสียเถอะ”
“เปรียบอะไรกันขนาดนั้นนะคะคุณพ่อ”
“เพราะคนแจวเรือยังพาคนข้ามฟากไปได้โดยไม่ได้เรียกร้องเงินเกินกำลังนะสิวัลย์วิไล”
“แต่ว่า คุณเลิศมีรายชื่อเป็นรัฐมนตรีแล้วนะคะ”
“นั่นก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่หรือ อย่ามาวอแวกับเรื่องของหนูแดงลูกสาวของฉัน น้องของพ่อเลิศอีก จงรัก เพื่อรัก อย่ารักน้องเพื่อตักตวงผมประโยชน์จากน้องเลยนะพ่อเลิศ”
เลิศชายนิ่งไปถนัด วัลย์วิไลหน้างอง้ำ ที่ผ่านมา คุณหลวงมีแต่ตามใจ แต่วันนี้นึกจะโค่นไม้ใหญ่ ก็ใช้ขวานจามเอาจามเอาจนไม้ล้มทั้งต้นอย่างไม่ทันได้พัดไหวตามลมสักพลิ้วเดียว
“คิดถึงยามที่หนูแดงแบเบาะแล้วลูกได้อุ้มชูน้องสาวคนนี้ พ่อเลิศ วันนั้นพ่อเลิศคิดอย่างไร ให้พ่อเลิศหวนคิดอย่างนั้น อย่าให้วันเวลามาเปลี่ยนแปลงชีวิตที่พ่อเลิศเคยอุ้มอย่างทะนุถนอมให้ไปขายตัวเพื่อพ่อเลิศเลยนะลูก”
“คุณพ่อ” เลิศชายทิ้งเข่าทรุดลงกับพื้น อย่างหมดแรงที่จะโต้เถียง หรือแม้แต่จะโกรธบิดาได้ ชายคนเป็นพี่ซึ่งมีวัยต่างจากดารกาเกินสิบปี เกิดความละอายใจอย่างยิ่งยวดเมื่อได้ย้อนรำลึกถึงความหลังตามคำของบิดา
เขาดีใจมาก เมื่อมารดาไปคลอดน้องสาวคนเล็กคนนี้ เขาเองที่มีความเป็นห่วงมารดาไม่น้อย และอยากเห็นหน้าน้องสาวจนไม่ยอมไปห่างห้องคลอด ซึ่งทำกันที่บ้านเลิศพานิชแห่งนี้ แม้นเองที่เป็นหมอตำแยทำคลอดให้มารดาของเขา
เขาอุ้มน้องสาวตัวแดง น้ำตาเอ่อคลอด้วยความปีติยินดี
“น้องตัวแดงเหมือนลูกหนูเลยครับคุณพ่อ”
“เรียกหนูแดงดีมั้ยพ่อเลิศ”
เลิศชายเขี่ยข้างแก้มเล็กๆในผ้าห่อหุ้มจนเห็นเพียงใบหน้ายับย่นแดงจัด ทารกน้อยอ้าปากหาว เลิศชายหัวเราะทั้งน้ำตา อุทานออกมาด้วยเสียงอันดัง
“น้องแดงน่ารักจังเลย เลิศรักน้องแดงที่สุดเลยครับคุณพ่อ”
ความรักนั้นเหือดหายไปด้วยอำนาจเงินตรา เขากำลังจะสิ้นความเป็นสายเลือดเดียวกับน้องสาวเพียงเพื่อจะเอาตัวเองให้รอด ส่วนน้องสาวจะเป็นเช่นไรเขาเองได้แต่คิดว่า แลกเพื่อเงิน อนิจจาถ้าบิดาไม่เตือนสติ เลิศชายคนนี้คงไร้สามัญสำนึกของความเป็นพี่ชายที่ควรเป็นเสียแล้ว
“ผมขอโทษครับคุณพ่อ ผมไม่น่าตาบอดใจบอดคิดแม้กระทั่งจะขายน้องจะโกงน้องอย่างนี้เลยครับ”
วัลย์วิไลสะบัดหน้าพรืด ส่วนคุณเลื่อนเบือนหน้าหนีไปซับน้ำตาด้วยความตื้นตันใจที่ลูกชายได้คิด ลูกชายท่านเป็นคนดี แต่การเมืองทำให้เลิศชายเกือบเสียคน เขายึดเกาะกับยศตำแหน่ง ยิ่งสูงยิ่งมีผลประโยชน์ แต่เลิศชายยังเล่นการเมืองอย่างคนดีดีเล่นจึงได้มีแต่หมดกับหมด วันนี้คิดถอนทุนจึงดิ้นรนทุกทาง แต่บิดามาชี้แนะให้แล้ว เพราะเลิศชายเข้าไปยุ่มย่ามกับชีวิตของน้องสาวที่เขาเกือบลืมความรักอันใสพิสุทธิ์ไปเสียแล้ว
หากเป็นนักการเมืองที่ดีไม่ได้ คนผู้นั้นด้อยค่ากวาคนแจวเรือหลายร้อยหลายพันเท่านัก!!!
ดารกา นั่งนอนอย่างเป็นสุข รอวันหมั้นด้วยหัวใจอันเปี่ยมสุข การกำหนัดงานหมั้นได้มาถึงคุณหลวงด้วยการมาบอกท่านด้วยตนเองของเปรม แต่เมื่อดารกาจะเข้าไปร่วมสนทนาด้วย เปรมรีบขอตัวกลับไปในทันที
หญิงสาวได้แต่มองตามรถยนต์ของเปรมที่ออกจากบ้านของเธอไปอย่างเริ่มรู้สึกเหงาในใจอย่างบอกไม่ถูก
“แต่งงานนี้คุณเปรมเข้ามาขอแต่งออกนะคะ เขาให้ไปอยู่ที่บ้านของเขา”มารดาบอกมาจากข้างหลัง ดารกาเหลียวหน้าไปมองตามเสียง ก่อนหมุนกายไปหาท่าน
“พี่เปรมไม่ได้รักแดงเลยสักนิดนะคะคุณแม่”
“หนูแดงเลือกเองแล้วนี่ลูก วันนั้นคุณพ่อให้เปรมเขาบอกเลิก แต่หนูก็จะแต่ง ทำให้เปรมเขาเลี่ยงจะรับคำคุณพ่อได้”
“แดงไม่ดีเลยใช่มั้ยคะคุณแม่ แดงเพียงแต่อยากเอาชนะเท่านั้น แต่วันนี้แดงเหงาจังเลยค่ะคุณแม่”
“แทนความเหงา แม่ว่าหนูแดงไปเรียนทำอาหารกับแม้นจะดีกว่านะ”
เสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักจนตาย !สุภาษิตโบราณยังใช้ได้ แม้จะเริ่มมีวลีใหม่ เสน่ห์บนตักผัวรักผัวหลง นั่นก็อาจจริง แต่เรื่องบนตัก ใครก็มีกันได้ ส่วนจวักนั้นสูตรใครก็สูตรใคร!!
วัลย์วิไลนั่งแปรงผมในห้องส่วนตัว แปรงไปได้มี่ทีเธอต้องโขกแปรงกับโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนหันไปราวีสามี ที่ไม่ยอมเอ่ยถ้อยคำอันใดนับแต่ฟังคำสอนของบิดามาแล้วตั้งแต่บ่ายกระทั่งเข้านอน ยังมีแต่ความเงียบให้กับภรรยาที่เขาเคยให้เดินนำทั้งที่เธอทำท่าว่าเดินตาม แต่สั่งชายหนุ่มได้ทุกทีไป
“คุณอย่ามาทำนั่งนิ่งนะคุณเลิศ ถึงรายชื่อคุณติดโผ แต่เราก็ย่อมรู้ว่าจะได้มันมานั้นเพราะอะไร หัวหน้าเขาตั้งเงื่อนไขมาอย่างไรเราก็รู้ ห้าล้านบาทคุณต้องหามาให้ได้นะคะ เงินของหนูแดงนั่นเองที่มีในธนาคาร”
“ไม่ได้ก็ช่างมัน ผมไม่อยากเลวกว่าหมา”
“ต๊ายยยยยยยยยยย”วัลย์วิไลกรีดร้องเสียงสูงจนหลังคาแทบทะลุได้ “เรื่องอะไรมาพูดจาหยาบคายกับวัลย์อย่างนี้”
“ผมว่าน่าจะหยุดตามคำของคุณพ่อเสียที ไม่ได้ก็ช่างหัวมัน ผมไม่ขายน้อง ไม่โกงน้องแดงเด็ดขาด”
“ไม่ได้นะ เรามีนี้เหลืออีกทางเดียว”
“ทางเดียวไม่ใช่ทางตายสำหรับผม แต่ถ้ายิ่งดิ้นแล้วต้องเอาชีวิตน้องแดงมายุ่งด้วยผมไม่มีวันทำอีกแล้ว ที่ผ่านมาเพราะคุณพ่อไม่เคยพูด ผมถึงไม่เคยได้สติเสียที วันนี้ผมกลับมาเป็นพี่ชายของน้องของผมแล้ว ผมจะไม่ทำตามความคิดของคุณอีกคุณวัลย์”
“จะบ้าหรือ นี่มากล่าวหาว่าวัลย์เลวหรือไง วัลย์ทำเพื่อครอบครัวคุณแท้ๆนะคะทำไมไม่คิดว่าวัลย์เหนื่อยแค่ไหนที่ต้องวิ่งไปกราบคนโน้นคนนี้ให้สนับสนุนคุณ”
“รวมทั้งเอาเงินไปยกให้กับเขาเป็นค่าเบิกทางจนเงินหมดและเอาบ้านเข้าจำนอง ส่วนนครคุณจะเอาน้องสาวผมไปขายให้ เหนื่อยอย่างนี้อย่าเหนื่อยอีกต่อไปเลยวัลย์”
วัลย์วิไลกรีดร้องขึ้นมาอย่างสุดเสียง เมื่อโดนตอกกลับอย่างที่เธอไม่คิดว่าสามีจะเป็นไปกับพ่อของเขา เลิศชายต้องรีบไปอุดปากภรรยาไม่ให้ส่งเสียงดังออกไป วัลย์วิไลจึงกัดมือของสามี จนเขาสะบัด อุทานด้วยความโกรธ
“หมาเอ๊ย”
วัลย์วิไลหอบหายใจด้วยความโกรธจนเหนื่อย เธอหยิบสิ่งของขว้างปาเลิศชายพร้อมข่มขู่เสียงแหลมสูง
“คอยดูนะคุณเลิศ ถ้าคุณไม่ได้เป็นรัฐมนตรี วัลย์จะไปจากคุณทันที คอยดูหัวใจของวัลย์บ้างก็แล้วกัน”
เลิศชาย ผละไปที่ประตู เปิดออก และปิดเต็มแรง เดินจ้ำอ้าวหนีไปจากห้องส่วนตัวอย่างให้ไกลมทากที่สุดเท่าที่จะไกลได้ วัลย์วิไลกระโจนมาที่ประตู เห็นหลังสามีเดินอยู่ไวๆว่าไปทางทิศตะวันออก ซึ่งทิศนั้นเป็นห้องส่วนตัวของคุณหลวง และที่ตั้งห้องพระ วัลย์วิไลกัดเน้นริมฝีปากอย่างขัดใจเป็นที่สุด ที่วันนี้และคืนนี้เธอไม่ได้บงการชีวิตสามีอย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว เธอจะต้องกลับมาเป็นหนึ่งให้ได้โดยเร็วที่สุด เธอจะต้องรีบทำอะไรสักอย่าง เพื่อ สิ่งที่เธอพร่ำบอกว่า ทำเพื่อครอบครัว!!
กำหนดการหมั้นได้มีขึ้นครึ่งเดือนต่อมา ตามเวลาที่แม่วาดต้องการจัดงานให้เร็วมากขึ้น เพราะท่านไม่ไว้ใจต่อนครเอาเสียเลย แม้ดารกาจะเปิดปากบอกรักเปรม แต่ลูกชายท่านนั่งนิ่งเหมือนผีอุดปาก ท่านจึงกริ่งเกรงต่อชายหนุ่มผู้มีความภูมิฐาน และดูมีความรักให้ดารกาอย่างออกนอกหน้า
เปรมได้ไปเรียนบอกกำหนัดการกับท่านพันชั่งถึงบ้านอีกครั้ง ครานี้ผู้ที่เขาเห็นเล่นซุกซนต่อน้าของเขา คือแฝดคู่เล็ก แต่เขาไม่ทราบว่าเป็นพี่กรรณ หรือน้องเกน เขาได้แต่ยิ้มทักทายด้วยความเอ็นดู
“คุณพ่ออยู่ที่ไหนคะ บอกพี่เปรมได้มั้ย”
“พี่เปรมคนที่มาวันนั้น”เด็กหญิงช่างจำ “พี่มะพร้าวบอกว่า พี่เปรมเป็นพี่ชายที่ดี” คำตอบหลุดมา ทำให้เปรมจำได้ว่า วันนั้นคู่แฝดเลือกจับมือไปคนละคน อุณากรรณไปกับมะพร้าว เขาจึงเดาตามนั้น
“พี่กรรณ ล่ะสิคนนี้”
“ไม่ใช่ค่ะ น้องเกนต่างหาก ไปค่ะน้องเกนจะพาพี่เปรมไปหาคุณพ่อ”
“ท่านอยู่ที่ไหนครับ”
“อยู่ในห้องทำงานค่ะ ท่านไม่ให้พี่กรรณเข้าไปซนด้วย”
“อ้าวแล้วนี่จะเข้าไปได้หรือครับ”
“พี่กรรณจะพาแขกไปพบท่าน ท่านไม่ดุหรอกค่ะ”
“ตกลงเป็นพี่กรรณล่ะสิ” เปรมดักคอ อุณากรรณปิดปากหัวเราะอย่างน่าเอ็นดู ชายหนุ่มพานหวนคิดถึงเด็กหญิงวันวานอีกคนเสียไม่ได้ คนที่ช่างฉอเลาะ และช่างแสนงอน โตมายังเจ้าเล่ห์
ทส.หน้าห้องท่านจอมพล เข้าไปเรียนท่านก่อน ต่อมาท่านอนุญาตให้เข้าพบโดยเร็ว ลูกสาวรีบเสนอหน้าเข้าไปก่อน
“พี่กรรณไม่ได้รบกวนนะคะคุณพ่อ พี่กรรณพาพี่เปรมมาหาค่ะ”
พันชั่งค้อมกายกอดลูกสาวที่โผเข้าไปหาด้วยความคิดถึง ท่านจูบแก้มป่องฟอดหนึ่งแล้วจึงสั่งว่า
“เอาล่ะนะ พี่กรรณต้องไปอยู่กับคุณนม หรือน้องเกน ห้ามวิ่งซนคนเดียวอีก คุณพ่อมีธุระ”
“กอดพี่กรรณอีกทีได้มั้ยล่ะคะ”เด็กหญิงต่อรอง เปรมหัวเราะลงคออย่างมีความสุขแทนท่านนายพล ซึ่งตามใจลูกสาวอีกครั้ง จากนั้นเด็กหญิงจึงวิ่งจากไป
“เธอฉลาดจังเลยนะครับท่าน”
“บอกอยากเป็นทหารอย่างคุณพ่อ จะไปยิงคอมมิวนิสต์”ท่านพันชั่งเล่าให้ผู้ใต้บังคับบัญชาฟังด้วยความเอ็นดู “ไม่รู้บ้านเมืองเราจะมีโอกาสให้ผู้หญิงได้เรียนทหารหรือเปล่านะ ถ้าไม่มีคงส่งพี่กรรณไปเรียนเมืองนอก”
“ท่านไม่ห่วงหรือครับ ยังไงก็เป็นผู้หญิง”
“เธอนี่ยังมีความคิดล้าหลังมากเลยนะเปรม จะผู้หญิงหรือผู้ชาย หัวใจก็เท่ากันนั่นล่ะ เมื่อเขามุ่งมั่นในสิ่งที่ดีเราจะบังคับเขาทำไม”
“เอ่อผมห่วงแทนท่านครับ”
“ไม่ห่วงหรอก อาไว้ใจลูกทุกคนนั่นล่ะ ว่าไง มาบอกกำหนดวันหมั้นแล้วหรือ”
“ครับท่าน”
เปรมรับคำ บอกวันที่ ที่ท่านพันชั่งและท่านผู้หญิงจะไปเป็นผู้ใหญ่สู่ขอดารกา...วันนั้นเขาไม่อยากให้ชิดสมัยได้รู้ แม้ไม่อยากปิด แต่เขายังกริ่งเกรงถ้าต้องเปิดปากบอกหญิงสาวด้วยตนเอง

ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง เขายังไม่ได้ไปปรับความเข้าใจกับชิดสมัยเลย แต่มาถึงวันนี้ การปรับความเข้าใจไม่มีประโยชน์อีกแล้ว เพราะในที่สุดเขาต้องแต่งงานกับดารกาอยู่นั่นเอง เขาคงเลวอย่างที่ชิดสมัยประณามจริงๆ!!
นเรศนั่งทำงานอยู่กับกองเอกสาร เขาลอบมองเพื่อนร่วมงาน ซึ่งมีหน้าที่การงานมากกว่า และดูมีธุระไม่ว่างที่จะสนทนาพาทีกันดังแต่ก่อน วันนี้เองที่เปรมได้นั่งโต๊ะทำงานตามหน้าที่ นเรศจึงได้เดินเข้ามาถามสารทุกข์อีกฝ่าย
“ไงเปรม ไม่ค่อยได้เจอเลย ไปช่วยราชการทางโน้นเป็นไงบ้างล่ะ”
“ไม่มีอะไรมากหรอก”
เปรมไม่คุยเรื่องลับ ไม่ว่ากับใครนเรศเป็นเพื่อนร่วมรุ่นที่สนิท แต่ไม่ได้รู้เรื่องลับของเขา เว้นแต่ชีวิตส่วนตัว
“ตั้งแต่ดูหนังวันนั้นแล้วไม่ได้คุยกันเลย นายไม่ว่างกันก็ไม่ว่าง”
“นายตัดใจแล้วหรือเรื่องดารกา”
“คงไม่ไหวเราตามผู้หญิงออย่างเขาไม่ทัน”
“ไม่เจ็บใจเลยเหรอ”
“กันคงแค่ชอบเพราะเขาสวย แต่เห็นอารมณ์วันนั้นกับที่ผ่านๆมา เหมือนเขาใช้เรายังไงก็ไม่รู้ เราไม่อยากเป็นลาโง่ ไหมเป็นไงบ้างล่ะ งอนล่ะสิ ไม่เห็นมาถามหาเลย”
“ไม่ได้เจอกันตั้งแต่วันนั้น”
“อ้าว ทำไมล่ะ ให้ช่วยมั้ยเปรม”
“คงไม่ต้องแล้วล่ะนเรศ วันศุกร์ที่จะถึงนี้ เราจะหมั้นกับดารกาแล้ว”
“อะไรนะ!”



นางแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ย. 2554, 11:39:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 พ.ย. 2554, 11:39:25 น.

จำนวนการเข้าชม : 3377





<< วันหมั้น 1/2   กลลวง >>
windy2000 21 พ.ย. 2554, 12:35:21 น.
มีพี่สะใภ้แบบนี้น่ากลัวจริงๆ


คิมหันตุ์ 21 พ.ย. 2554, 12:38:03 น.
มาตามลุ้นค่ะ


Zephyr 21 พ.ย. 2554, 13:40:13 น.
วัลย์จะเป็นไงต่อในอนาคตนะ เอาให้เธอผิดหวังซะหน่อยนะคะ จะได้รู้สึกซะบ้าง กดไลค์ให้พี่เลิศหนึ่งครั้ง หลังจาก กดเฮทมานาน หึหึ หนูแดงใกล้จะได้บทลงทัณฑ์จากพี่เปรมแล้ว ยายไหมจะโผล่มาพังงานป่าวหว่า น่ากลัวใจจริงๆ


เพิ่งเจอ 21 พ.ย. 2554, 20:40:31 น.
น่ารักจัง


minafiba 21 พ.ย. 2554, 21:27:01 น.
^_^


แพม 21 พ.ย. 2554, 21:43:28 น.
เหอะ รอดูนางเอกโดนทรมาน


saruko 22 พ.ย. 2554, 09:40:38 น.
เป็นพ่อเปรมก็พูดลำบากเหมือนกันนะค่ะ เขาเห็นอยู่ว่าคบกับอีกคน พอหมั้นกลับไปหมั้นกับอีกคน ... แต่ชอบเรื่องนี้มากค่ะจะเอาใจช่วยหนูแดงนะค่ะ


MYsister 22 พ.ย. 2554, 10:02:25 น.
อย่าให้มีคนเีกลียดดารกาเพิ่มเลยนะค่ะ ไม่ไว้ใจนายกันชอบกล


nunoi 22 พ.ย. 2554, 10:32:56 น.
กำลังสนุกเลย มาต่อเร็วๆนะคะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account