กลรัก สลับหัวใจ
เมื่อเพื่อนสาวจอมยุ่ง จับผลัดจับพลูให้เธอนัดไปดูตัวกับคาสโนว่าหนุ่มแลกกับค่าจ้างหนึ่งหมื่น ม่านนทีจึงยอมเซย์เยส แปลงร่างเป็นนางซินวางแผนตัดสัมพันธ์แทนเพื่อนสาวเสียดิบดี แต่ที่ไหนได้เขาทั้งหล่อ เท่ แถมยังมีรอยยิ้มบาดใจ ทำเอาเธอชักหวั่นไหวซะแล้วสิ
Tags: รักโรแมนติก,รักหวานๆ,รักใส ๆ
ตอน: ตอนที่ 24 เงื่อนไขของความรัก
บทที่ 24
เงื่อนไขของความรัก
ขาดคำ...เตชิตก็แนบริมฝีปากร้อนระอุ ทาบทับลงบนเรียวปากบางอย่างหนักหน่วง ทั้งเร่าร้อนและบดเบียดรุนแรง ตรงกันข้ามกับบุคลิกยามปกติอย่างสิ้นเชิง ม่านนทีตัวสั่นเมื่อปลายลิ้นอุ่นจัดชำแรกผ่านกลีบปากนุ่มเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้มรสชาติความหวานภายใน โดยใช้ฝ่ามือข้างขวาบีบกระชับปลายคงมนเอาไว้ ไม่ให้ขัดขืนหรือเบี่ยงหนี
คำพูดของม่านนทีกลืนหายลงไปในลำคอพร้อม ๆ กับจุมพิตแนบสนิท โดยที่หญิงสาวไม่อาจขยับตัวหรือถอยหนี ม่านนทีครางในลำคอพยายามผลักไสเขาออกด้วยปลายลิ้น โดยหารู้ไม่ว่าสัมผัสดังกล่าว กลับกลายเป็นการยั่วยุอารมณ์ของชายหนุ่มให้โหมกระพือจนยากที่จะดับ
เตชิตย่อกายลงอุ้มร่างบางไว้แนบอก วางเธอลงบนโซฟาโดยที่ยังไม่ยอมละจากจุมพิตแสนหวาน ม่านนทีสะท้านเฮือกสองมือยกขึ้นดันร่างหนาออกตามสัญชาติญาณ ชายหนุ่มจึงรวบจับข้อมือบางยึดไว้เหนือศีรษะ ประทับรอยจูบหนักหน่วงตามลงมาชนิดที่ไม่ยอมให้หญิงสาวได้หยุดพัก
ม่านนทีรู้สึกได้ถึงความเย็นของพื้นผิวเก้าอี้โซฟาใต้แผ่นหลัง ตรงกันข้ามกับฝ่ามือร้อนระอุที่กำลังเคลื่อนผ่านไปตามเนื้อผ้าบางเบา ก่อนหายเข้าไปสัมผัสเนินเนื้อนุ่มภายใน ม่านนทีอ้าปากจะร้องห้ามแต่ถูกริมฝีปากร้อนระอุก้มลงปิดแนบแน่น อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มสูงขึ้นจนเตชิตสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่กระจายไปตลอดทั้งฝ่ามือ ใบหน้าคมคายจรดปลายจมูกไปตามแก้มเนียนและซอกคอหอมกรุ่น ก่อนเลื่อนริมฝีปากและปลายลิ้นขึ้นไปชอกชอนตามใบหูพร้อมทั้งเม้มขบเบา ๆ
“คุณเตชิต ไม่”
ม่านนทีสะดุ้งเฮือกด้วยความวาบหวาม เมื่อมือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อด้านหน้าเธอออก ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดกดำก้มลงสัมผัสเนินอกอิ่ม สองแขนโอบกระหวัดแผ่นหลังและเอวบางให้แอ่นรับสัมผัสเร่าร้อนมากยิ่งขึ้น
ความอดทนของเตชิตสิ้นสุดลงตั้งแต่วินาทีแรกที่ม่านนทีนำเช็คมาคืน พร้อม ๆ กับการตัดสินใจที่จะใช้วิธีอื่นที่ง่ายกว่าการเจรจา ชายหนุ่มยกปลายนิ้วขึ้นปลดเน็คไทและถอดเสื้อสูทโยนลงบนพื้น ก้มลงปิดปากนุ่มตักตวงความหวานให้สาสมกับความอดทนที่ต้องรอคอยมานาน ร่างสูงแทรกต้นขาระหว่างเรียวขาคู่งามเมื่อม่านนทีพยายามดันตัวออกห่างพร้อมทั้งออกแรงกดเอาไว้จนกระทั่งเธอรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งใต้เนื้อผ้าที่กำลังบดเบียดแนบชิด
“อย่า”
ม่านนทีเผลอร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเตชิตจงใจขยับลำตัวแนบสนิทมากยิ่งขึ้น ความร้อนที่แผดเผาและผิวขาวเนียนนุ่มใต้ฝ่ามือ ทำให้อารมณ์ของเตชิตเร่าร้อนเกินกว่าที่จะควบคุม มือหนาปลดอาภรณ์ออกจากร่างบางช้า ๆ เผยอกอิ่มและผิวขาวเนียนลออตา ชายหนุ่มเลื่อนศีรษะลงต่ำสัมผัสความนุ่มละมุนตอกย้ำความปรารถนาตลอดทั่วทั้งเรือนร่าง สองมือสอดประสานเข้ากับปลายนิ้วเรียว อย่างไม่ยอมให้เธอได้ถอยหนี
ม่านนทีหายใจหอบ รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจลงในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า เตชิตจึงก้มลงแนบริมฝีปากลึกล้ำเนิ่นนาน ความอ่อนหวานและสัมผัสนุ่มละมุน ส่งผลให้เลือดในกายของเตชิตรุ่มร้อนราวกับเปลวเพลิง ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงแรงสั่นน้อย ๆ จากหญิงสาวในอ้อมแขน แต่นั่นก็ไม่อาจหยุดยั้งความต้องการที่เขามีต่อเธอได้
ฝ่ามือร้อนระอุที่ลูบไล้ไปทั่วเอวบางและแผ่นหลัง สลับกับเรียวปากที่วนเวียนมอบรอยจูบแสนหวาน ทำให้ม่านนทีเริ่มคงสติเอาไว้ไม่อยู่ ไอร้อนจากร่างกายแทบแผดเผาเธอจนมอดไหม้ หญิงสาวครางแผ่วเมื่อฝ่ามือหนาสอดฝ่ามือเข้าไปใต้แผ่นหลังเปลือยเปล่า และกดลำตัวเธอให้แนบไปกับอกกว้างจนแทบละลายกลายเป็นเนื้อเดียวกัน
ม่านนทีร้องออกไปทั้งที่ความจริงแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ ปลายจมูกโด่งซอกซอนไปตามแก้มเนียน ใบหู...ตลอดจนซอกคอหอมกรุ่น ก่อนได้ยินเสียงกระซิบแหบพร่าผสมผสานกับลมหายใจร้อนผ่าว
“ผมต้องการคุณ...”
เตชิตสัมผัสผิวเนียนนุ่มทั่วทุกตารางนิ้ว ตอกย้ำความต้องการบนผิวกายทุกที่ที่ริมฝีปากเคลื่อนผ่าน ท่ามกลางแรงสั่นสะท้านจากหญิงสาวในอ้อมแขน ความปรารถนาอันเร่าร้อนดำเนินต่อไป จนกระทั่งร่างกายแนบชิดสอดประสานเป็นอันหนึ่งอันเดียว แปรเปลี่ยนความปรารถนากลายเป็นเปลวไฟที่เร่าร้อน ก่อเกิดความรู้สึกบางอย่างที่ไม่คุ้นเคย มีทั้งความทรมานและความสุขระคนกัน แผ่กระจายท่วมท้นกลบความหวาน ที่ม่านนทีจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต...
“...คุณน้ำครับ”
เสียงกระซิบเรียกชื่อเบา ๆ กับแรงสัมผัสบนต้นแขน ปลุกม่านนทีจากความฝันอันแสนหวาน แพขนตาหนาขยับเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะลืมตาตื่นขึ้นช้า ๆ ดวงตาคู่สวยสะท้านใบหน้าของใครบางคนที่กำลังโน้มตัวลงมาหา และเมื่อเห็นดวงตาสีน้ำตาลลึกล้ำคู่นั้น ร่างบางก็สะดุ้งเฮือกยันตัวลุกขึ้นแทบไม่ทัน
“คุณเตชิต” ม่านนทีอุทานเสียงดัง
ดวงหน้างามแดงระเรื่อ ร่างบางสวมเพียงเสื้อเชิ้ตตัวบางอยู่บนเตียงกว้าง โดยมีเตชิตนั่งท้าวแขนติดเธอในระยะใกล้ ทันทีที่เธอเห็นหน้าเขา ความทรงจำในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมาก็ปรากฏชัดเจน
“เห็นคุณนอนหลับตั้งนานแล้ว เกรงว่าจะตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกหิว ก็เลยเตรียมสั่งข้าวเช้าเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว” เตชิตเผยรอยยิ้มอบอุ่น
ม่านนทียกมือขึ้นรวบคอเสื้อเข้าด้วยกันโดยอัตโนมัติ
“ที่นี่ที่ไหน”
กิริยาของหญิงสาว ชวนให้เตชิตนึกอยากกระตุ้นเตือนความทรงจำขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ชายหนุ่มจึงแกล้งโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้เธอพร้อมกับเสียงกระซิบ
“ห้องนอนของผมเอง เมื่อคืนผมเป็นคนอุ้มคุณข้ามมา จากห้องทำงานอีกฝั่งหนึ่งไงครับ จำไม่ได้แล้วหรือ”
คำตอบที่ปราศจากข้อปิดบังของชายหนุ่ม ทำให้คนฟังหน้าแดงจัดจนนึกอยากวิ่งหนีไปให้พ้น ๆ
สัมผัสแสนหวานที่เตชิตมอบให้เธอเมื่อคืน ยังคงทิ้งรอยชัดเจนทั้งบนร่างกายและความทรงจำ เมื่อช่องว่างในหัวใจถูกเติมเต็มด้วยความปรารถนาเสมือนเป็นคน ๆ เดียวกันตลอดค่ำคืนอันยาวนาน กระทั่งเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
“เดี๋ยวสิคุณน้ำ นั่นคุณจะไปไหน” เตชิตคว้าจับต้นแขนบางเอาไว้ เมื่อม่านนทีทำท่าจะลุกหนีออกไปจากเตียง
ร่างบางถอยหนีออกห่าง ทั้งโกรธและอายเสียจนไม่กล้ามองหน้าเขา นับเป็นความผิดพลาดครั้งแรกในชีวิต ที่เธอปล่อยให้อารมณ์มีอำนาจเหนือเหตุผลทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันไม่ควร
“ปล่อยค่ะ ฉันจะกลับบ้าน”
“ผมปล่อยให้คุณออกไปตอนนี้ไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ
“คุณเตชิต”
“ใจเย็น ๆ ก่อนสิ ขืนคุณเดินออกไปในสภาพนี้ มีหวังผมคงได้ออกคำสั่งไล่พวกพนักงานออกทั้งบริษัทก่อนพอดี”
เมื่อก้มลงมองดูสภาพตัวเอง ม่านนทีจึงเข้าใจได้ทันทีว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร ดวงหน้างามแดงจัด สวมเสื้อเชิ้ตตัวหลวมสั้นเหนือเข่า ในสภาพหมิ่นเหม่เต็มที ดูจากสภาพตอนนี้ถ้าขืนเธอยังรั้นที่จะเดินออกไป มีหวังชาตินี้คงไม่กล้าโผล่หน้าออกมาให้ใครเห็นอีกเป็นแน่
“คุณเอาเสื้อผ้าฉันไปไว้ที่ไหน”
เตชิตมองดูเธอด้วยแววตาอบอุ่นอ่อนโยนกว่าที่เคย
“ผมเพิ่งให้คนเอาไปซักเมื่อเช้า ขอโทษทีที่ไม่สามารถหาชุดที่ดีกว่านี้มาเปลี่ยนให้กับคุณ ที่หาได้ก็มีแต่เสื้อเชิ้ตทำงานของผมเท่านั้น”
หญิงสาวลืมตาโต “อะไรนะคะ..นี่แปลว่าฉันต้องทนอยู่ในชุดนี้ตลอดทั้งวันเลยเหรอ”
“คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เพราะผมเพิ่งโทรศัพท์ให้เลขาฯ ไปซื้อมาเตรียมไว้ให้คุณเรียบร้อยแล้ว“ เตชิตเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม “แต่ถ้าถามผม..บอกตามตรง ว่าชอบมองคุณเวลาสวมชุดแบบนี้มากกว่า”
พูดจบหมอนใบใหญ่ก็ถูกยกขึ้นฟาดใส่คนพูดด้วยความโมโห ทั้งการกระทำและวาจาของเตชิตล้วนแต่สร้างความอับอายให้แก่เธอทั้งสิ้น
“คนบ้า บ้าที่สุดเลย ฉันไม่มีวันให้อภัยคุณเด็ดขาด คอยดูนะออกไปได้เมื่อไหร่ จะไม่ยอมกลับมาให้เห็นหน้าอีกเลย” ม่านนทีตะโกนเสียงดัง ไม่เคยอับอายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายโมโหขึ้นมาจริง ๆ ทั้งยังทำท่าจะว่าจะพูดกันไม่รู้เรื่อง เตชิตจึงเลือกใช้วิธีถนัดด้วยการกดไหล่บางให้นอนหงายลงบนเตียง พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาหา
“ก็เอาสิ ถ้าคิดว่าหนีผมพ้นก็เชิญเลย” เตชิตแกล้งขู่ “ตอนนี้คุณเป็นของผมแล้ว และผมก็จะไม่ยอมเสียคุณไปเด็ดขาด ผมจะปกป้องดูแลคุณ จะคอยอยู่เคียงข้างคุณไปตลอดชีวิต และถ้าคุณยังดื้อมาก ๆ อีกละก็...”
ม่านนทีใจเต้นระรัว เมื่อใบหน้าคมคายก้มต่ำลงมาจนสัมผัสได้ถึงกับลมหายใจและดวงตาร้อนระอุ
“ผมจะขังคุณเอาไว้ในห้อง ไม่ยอมให้ออกไปข้างนอกเลยทีเดียว” ชายหนุ่มกระซิบแผ่ว พร้อมรอยยิ้ม
“บ้า” ม่านนทีดิ้นขลุกขลัก “ปล่อยนะ คนผีทะเล”
ทั้งหยิกทั้งข่วนคนตัวสูงด้วยความโมโห เตชิตจึงก้มลงปราบพยศด้วยการโน้มริมฝีปากลงไปแนบสนิท...กว่าจะรู้ว่ารสชาติของความรักหวานละมุนเพียงใด ร่างบางก็ถูกระดมจูบทั้งดวงหน้าและเรียวปาก ประกอบกับความอ่อนเพลียที่ได้รับมาตลอดทั้งคืน ทำให้เธอไม่เหลือเรี่ยวแรงคัดค้านได้อีก
“คุณหนีผมไม่พ้นหรอกคุณน้ำ ต่อให้คุณหลบหน้าผมยังไง ผมก็ตามตัวคุณเจออยู่ดี” ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววเอาจริงพอ ๆ กับน้ำเสียง
ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมใจอ่อน แต่เอาเข้าจริงม่านนทีก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับวิธีการของคนขี้โกงอย่างไม่มีทางเอาชนะได้
“คุณทำแบบนี้ทำไมคะ คุณเตชิต” เธอกลั้นใจถามออกไป ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสสระ
“แบบไหนหรือ” ใบหน้าคมคายย้อนถามนัยน์ตาเป็นประกาย “เรื่องเช็คหนึ่งล้าน...หรือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราเมื่อคืน”
“อย่ามาพูดล้อเล่นนะ”
“พูดมาสิ ผมกำลังฟังอยู่”
ม่านนทีเม้มเรียวปากเข้าหากันเพื่อข่มความอาย แม้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอจะเป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้ หากนั่นไม่ใช่เหตุผลแรกเริ่มที่เป็นชนวนเหตุให้เธอโกรธเสียจนต้องทะเลาะกับเตชิต
“คุณคิดว่าจำนวนเงินในเช็คนั่น จะซื้อหัวใจฉันได้งั้นเหรอ”
“ม่านนที”
“คุณเองก็รู้อยู่แล้วนี่ ว่าฉันต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน ในการทำงานเก็บเงินเพื่อไถ่ถอนที่ดินผืนนั้นกลับคืนมา สำหรับฉันมันไม่ใช่แค่เรื่องของจำนวนเงิน แต่เป็นเรื่องของความตั้งใจ ที่ฉันต้องการทำให้คนในชุมชนแถวนั้นเห็นว่า ฉันได้เงินมาด้วยความสามารถไม่ใช่เพราะจ้องจับแต่ผู้ชายรวย ๆ”
ประโยคที่เอ่ยจากความรู้สึกข้างใน หลั่งไหลออกมาจากปากของม่านนทีเป็นครั้งแรก แต่ในขณะเดียวกัน ก็สร้างความประหลาดใจให้กับเตชิตมากกว่าที่คาดคิดเอาไว้
“นั่นคือสิ่งที่คุณเป็นกังวลมาตลอดงั้นหรือคุณน้ำ” ชายหนุ่มกระซิบแผ่ว
ม่านนทีเลือกที่จะไม่ตอบ หากแต่ดวงตากลมโตคลอน้ำคู่นั้นก็ชัดเจนเพียงพออยู่แล้ว...
เตชิตสูดลมหายใจลึก ขณะเค้นเอาความรู้สึกทั้งหมดกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูด โดยหวังว่ามันจะส่งตรงถึงหัวใจเธอ
“ผมรู้ว่าคุณกำลังโกรธ”
เขาเลื่อนปลายนิ้วขึ้นสัมผัสดวงหน้างามแผ่วเบา
“แต่สิ่งหนึ่งที่อยากให้รับรู้เอาไว้ คือผมรักคุณ...สำหรับผมเงินนั่นไม่ได้มีความหมายแค่การซื้อที่ดินกลับคืนมาเท่านั้น แต่ยังรวมเอาห่วงใยของผมที่มีต่อคุณเอาไว้ด้วย”
เตชิตเว้นจังหวะ พลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตนิ่ง
“คุณคงไม่รู้หรอกว่าผมทรมานใจแค่ไหน เวลาที่เห็นคุณต้องทนทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน เรื่องของศักดิ์ศรีหรือคำติฉินนินทาอะไรนั่นไม่เคยมีความหมายอะไรสำหรับผมเลย เพราะสิ่งเดียวที่ผมคำนึงถึงอยู่เสมอก็คือคุณ คุณคนเดียวเท่านั้น...ม่านนที”
มันคงเป็นเรื่องโง่มากจริง ๆ สำหรับม่านนที ที่เพิ่งมารู้ตัวเอาป่านนี้ว่าสิ่งที่เตชิตทำลงไปทั้งหมด เป็นเพราะ’ความรัก’ ที่มีต่อเธอ โดยปราศจากเหตุผลยาก ๆ หรือคำกล่าวอ้างสวยหรูอย่างที่เธอคาดว่าจะได้ยิน
“คุณเตชิต..”
“ผมรักคุณ ได้ยินไหม”
คำพูดเปี่ยมความรู้สึก สลักลงในหัวใจของม่านนทีจนยากที่จะทอดถอน หญิงสาวหลับตาลงรอรับริมฝีปากที่ประทับลงมาช้า ๆ จุมพิตผสานความอบอุ่นที่หลั่งไหลสู่กลางใจ หลงใหลปะปนระหว่างความรักและความปรารถนาอันลึกซึ้ง แผดเผาร่างกายและหัวใจที่เต็มไปด้วยทิฐิของเธอ หลอมละลายกลายเป็นขี้ผึ้งเหลวอย่างไม่อาจฝืนต้านทาน
สัมผัสแสนหวานละมุนละไม บังคับให้ม่านนทีเลื่อนมือขึ้นโอบรอบคอหนาช้า ๆ พร้อมกับสอดปลายนิ้วเข้าสู่เส้นผมดกดำโดยไม่รู้ตัว เตชิตประคองกอดม่านนทีราวกับ อัญมณีล้ำค่า หลอมรวมอารมณ์และความรู้สึกให้กลายเป็นคน ๆ เดียวกันท่ามกลางเสียงกระซิบดังก้องซ้ำไปซ้ำมา...
‘ผมรักคุณ’
**********************
ม่านนที ใจอ่อนไปแล้วค่ะ หุหุ
หวานจนหยดสุดท้าย...คู่นี้
เบลินญา
เงื่อนไขของความรัก
ขาดคำ...เตชิตก็แนบริมฝีปากร้อนระอุ ทาบทับลงบนเรียวปากบางอย่างหนักหน่วง ทั้งเร่าร้อนและบดเบียดรุนแรง ตรงกันข้ามกับบุคลิกยามปกติอย่างสิ้นเชิง ม่านนทีตัวสั่นเมื่อปลายลิ้นอุ่นจัดชำแรกผ่านกลีบปากนุ่มเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้มรสชาติความหวานภายใน โดยใช้ฝ่ามือข้างขวาบีบกระชับปลายคงมนเอาไว้ ไม่ให้ขัดขืนหรือเบี่ยงหนี
คำพูดของม่านนทีกลืนหายลงไปในลำคอพร้อม ๆ กับจุมพิตแนบสนิท โดยที่หญิงสาวไม่อาจขยับตัวหรือถอยหนี ม่านนทีครางในลำคอพยายามผลักไสเขาออกด้วยปลายลิ้น โดยหารู้ไม่ว่าสัมผัสดังกล่าว กลับกลายเป็นการยั่วยุอารมณ์ของชายหนุ่มให้โหมกระพือจนยากที่จะดับ
เตชิตย่อกายลงอุ้มร่างบางไว้แนบอก วางเธอลงบนโซฟาโดยที่ยังไม่ยอมละจากจุมพิตแสนหวาน ม่านนทีสะท้านเฮือกสองมือยกขึ้นดันร่างหนาออกตามสัญชาติญาณ ชายหนุ่มจึงรวบจับข้อมือบางยึดไว้เหนือศีรษะ ประทับรอยจูบหนักหน่วงตามลงมาชนิดที่ไม่ยอมให้หญิงสาวได้หยุดพัก
ม่านนทีรู้สึกได้ถึงความเย็นของพื้นผิวเก้าอี้โซฟาใต้แผ่นหลัง ตรงกันข้ามกับฝ่ามือร้อนระอุที่กำลังเคลื่อนผ่านไปตามเนื้อผ้าบางเบา ก่อนหายเข้าไปสัมผัสเนินเนื้อนุ่มภายใน ม่านนทีอ้าปากจะร้องห้ามแต่ถูกริมฝีปากร้อนระอุก้มลงปิดแนบแน่น อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มสูงขึ้นจนเตชิตสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่กระจายไปตลอดทั้งฝ่ามือ ใบหน้าคมคายจรดปลายจมูกไปตามแก้มเนียนและซอกคอหอมกรุ่น ก่อนเลื่อนริมฝีปากและปลายลิ้นขึ้นไปชอกชอนตามใบหูพร้อมทั้งเม้มขบเบา ๆ
“คุณเตชิต ไม่”
ม่านนทีสะดุ้งเฮือกด้วยความวาบหวาม เมื่อมือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อด้านหน้าเธอออก ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดกดำก้มลงสัมผัสเนินอกอิ่ม สองแขนโอบกระหวัดแผ่นหลังและเอวบางให้แอ่นรับสัมผัสเร่าร้อนมากยิ่งขึ้น
ความอดทนของเตชิตสิ้นสุดลงตั้งแต่วินาทีแรกที่ม่านนทีนำเช็คมาคืน พร้อม ๆ กับการตัดสินใจที่จะใช้วิธีอื่นที่ง่ายกว่าการเจรจา ชายหนุ่มยกปลายนิ้วขึ้นปลดเน็คไทและถอดเสื้อสูทโยนลงบนพื้น ก้มลงปิดปากนุ่มตักตวงความหวานให้สาสมกับความอดทนที่ต้องรอคอยมานาน ร่างสูงแทรกต้นขาระหว่างเรียวขาคู่งามเมื่อม่านนทีพยายามดันตัวออกห่างพร้อมทั้งออกแรงกดเอาไว้จนกระทั่งเธอรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งใต้เนื้อผ้าที่กำลังบดเบียดแนบชิด
“อย่า”
ม่านนทีเผลอร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเตชิตจงใจขยับลำตัวแนบสนิทมากยิ่งขึ้น ความร้อนที่แผดเผาและผิวขาวเนียนนุ่มใต้ฝ่ามือ ทำให้อารมณ์ของเตชิตเร่าร้อนเกินกว่าที่จะควบคุม มือหนาปลดอาภรณ์ออกจากร่างบางช้า ๆ เผยอกอิ่มและผิวขาวเนียนลออตา ชายหนุ่มเลื่อนศีรษะลงต่ำสัมผัสความนุ่มละมุนตอกย้ำความปรารถนาตลอดทั่วทั้งเรือนร่าง สองมือสอดประสานเข้ากับปลายนิ้วเรียว อย่างไม่ยอมให้เธอได้ถอยหนี
ม่านนทีหายใจหอบ รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจลงในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า เตชิตจึงก้มลงแนบริมฝีปากลึกล้ำเนิ่นนาน ความอ่อนหวานและสัมผัสนุ่มละมุน ส่งผลให้เลือดในกายของเตชิตรุ่มร้อนราวกับเปลวเพลิง ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงแรงสั่นน้อย ๆ จากหญิงสาวในอ้อมแขน แต่นั่นก็ไม่อาจหยุดยั้งความต้องการที่เขามีต่อเธอได้
ฝ่ามือร้อนระอุที่ลูบไล้ไปทั่วเอวบางและแผ่นหลัง สลับกับเรียวปากที่วนเวียนมอบรอยจูบแสนหวาน ทำให้ม่านนทีเริ่มคงสติเอาไว้ไม่อยู่ ไอร้อนจากร่างกายแทบแผดเผาเธอจนมอดไหม้ หญิงสาวครางแผ่วเมื่อฝ่ามือหนาสอดฝ่ามือเข้าไปใต้แผ่นหลังเปลือยเปล่า และกดลำตัวเธอให้แนบไปกับอกกว้างจนแทบละลายกลายเป็นเนื้อเดียวกัน
ม่านนทีร้องออกไปทั้งที่ความจริงแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ ปลายจมูกโด่งซอกซอนไปตามแก้มเนียน ใบหู...ตลอดจนซอกคอหอมกรุ่น ก่อนได้ยินเสียงกระซิบแหบพร่าผสมผสานกับลมหายใจร้อนผ่าว
“ผมต้องการคุณ...”
เตชิตสัมผัสผิวเนียนนุ่มทั่วทุกตารางนิ้ว ตอกย้ำความต้องการบนผิวกายทุกที่ที่ริมฝีปากเคลื่อนผ่าน ท่ามกลางแรงสั่นสะท้านจากหญิงสาวในอ้อมแขน ความปรารถนาอันเร่าร้อนดำเนินต่อไป จนกระทั่งร่างกายแนบชิดสอดประสานเป็นอันหนึ่งอันเดียว แปรเปลี่ยนความปรารถนากลายเป็นเปลวไฟที่เร่าร้อน ก่อเกิดความรู้สึกบางอย่างที่ไม่คุ้นเคย มีทั้งความทรมานและความสุขระคนกัน แผ่กระจายท่วมท้นกลบความหวาน ที่ม่านนทีจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต...
“...คุณน้ำครับ”
เสียงกระซิบเรียกชื่อเบา ๆ กับแรงสัมผัสบนต้นแขน ปลุกม่านนทีจากความฝันอันแสนหวาน แพขนตาหนาขยับเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะลืมตาตื่นขึ้นช้า ๆ ดวงตาคู่สวยสะท้านใบหน้าของใครบางคนที่กำลังโน้มตัวลงมาหา และเมื่อเห็นดวงตาสีน้ำตาลลึกล้ำคู่นั้น ร่างบางก็สะดุ้งเฮือกยันตัวลุกขึ้นแทบไม่ทัน
“คุณเตชิต” ม่านนทีอุทานเสียงดัง
ดวงหน้างามแดงระเรื่อ ร่างบางสวมเพียงเสื้อเชิ้ตตัวบางอยู่บนเตียงกว้าง โดยมีเตชิตนั่งท้าวแขนติดเธอในระยะใกล้ ทันทีที่เธอเห็นหน้าเขา ความทรงจำในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมาก็ปรากฏชัดเจน
“เห็นคุณนอนหลับตั้งนานแล้ว เกรงว่าจะตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกหิว ก็เลยเตรียมสั่งข้าวเช้าเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว” เตชิตเผยรอยยิ้มอบอุ่น
ม่านนทียกมือขึ้นรวบคอเสื้อเข้าด้วยกันโดยอัตโนมัติ
“ที่นี่ที่ไหน”
กิริยาของหญิงสาว ชวนให้เตชิตนึกอยากกระตุ้นเตือนความทรงจำขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ชายหนุ่มจึงแกล้งโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้เธอพร้อมกับเสียงกระซิบ
“ห้องนอนของผมเอง เมื่อคืนผมเป็นคนอุ้มคุณข้ามมา จากห้องทำงานอีกฝั่งหนึ่งไงครับ จำไม่ได้แล้วหรือ”
คำตอบที่ปราศจากข้อปิดบังของชายหนุ่ม ทำให้คนฟังหน้าแดงจัดจนนึกอยากวิ่งหนีไปให้พ้น ๆ
สัมผัสแสนหวานที่เตชิตมอบให้เธอเมื่อคืน ยังคงทิ้งรอยชัดเจนทั้งบนร่างกายและความทรงจำ เมื่อช่องว่างในหัวใจถูกเติมเต็มด้วยความปรารถนาเสมือนเป็นคน ๆ เดียวกันตลอดค่ำคืนอันยาวนาน กระทั่งเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
“เดี๋ยวสิคุณน้ำ นั่นคุณจะไปไหน” เตชิตคว้าจับต้นแขนบางเอาไว้ เมื่อม่านนทีทำท่าจะลุกหนีออกไปจากเตียง
ร่างบางถอยหนีออกห่าง ทั้งโกรธและอายเสียจนไม่กล้ามองหน้าเขา นับเป็นความผิดพลาดครั้งแรกในชีวิต ที่เธอปล่อยให้อารมณ์มีอำนาจเหนือเหตุผลทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันไม่ควร
“ปล่อยค่ะ ฉันจะกลับบ้าน”
“ผมปล่อยให้คุณออกไปตอนนี้ไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ
“คุณเตชิต”
“ใจเย็น ๆ ก่อนสิ ขืนคุณเดินออกไปในสภาพนี้ มีหวังผมคงได้ออกคำสั่งไล่พวกพนักงานออกทั้งบริษัทก่อนพอดี”
เมื่อก้มลงมองดูสภาพตัวเอง ม่านนทีจึงเข้าใจได้ทันทีว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร ดวงหน้างามแดงจัด สวมเสื้อเชิ้ตตัวหลวมสั้นเหนือเข่า ในสภาพหมิ่นเหม่เต็มที ดูจากสภาพตอนนี้ถ้าขืนเธอยังรั้นที่จะเดินออกไป มีหวังชาตินี้คงไม่กล้าโผล่หน้าออกมาให้ใครเห็นอีกเป็นแน่
“คุณเอาเสื้อผ้าฉันไปไว้ที่ไหน”
เตชิตมองดูเธอด้วยแววตาอบอุ่นอ่อนโยนกว่าที่เคย
“ผมเพิ่งให้คนเอาไปซักเมื่อเช้า ขอโทษทีที่ไม่สามารถหาชุดที่ดีกว่านี้มาเปลี่ยนให้กับคุณ ที่หาได้ก็มีแต่เสื้อเชิ้ตทำงานของผมเท่านั้น”
หญิงสาวลืมตาโต “อะไรนะคะ..นี่แปลว่าฉันต้องทนอยู่ในชุดนี้ตลอดทั้งวันเลยเหรอ”
“คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เพราะผมเพิ่งโทรศัพท์ให้เลขาฯ ไปซื้อมาเตรียมไว้ให้คุณเรียบร้อยแล้ว“ เตชิตเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม “แต่ถ้าถามผม..บอกตามตรง ว่าชอบมองคุณเวลาสวมชุดแบบนี้มากกว่า”
พูดจบหมอนใบใหญ่ก็ถูกยกขึ้นฟาดใส่คนพูดด้วยความโมโห ทั้งการกระทำและวาจาของเตชิตล้วนแต่สร้างความอับอายให้แก่เธอทั้งสิ้น
“คนบ้า บ้าที่สุดเลย ฉันไม่มีวันให้อภัยคุณเด็ดขาด คอยดูนะออกไปได้เมื่อไหร่ จะไม่ยอมกลับมาให้เห็นหน้าอีกเลย” ม่านนทีตะโกนเสียงดัง ไม่เคยอับอายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายโมโหขึ้นมาจริง ๆ ทั้งยังทำท่าจะว่าจะพูดกันไม่รู้เรื่อง เตชิตจึงเลือกใช้วิธีถนัดด้วยการกดไหล่บางให้นอนหงายลงบนเตียง พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาหา
“ก็เอาสิ ถ้าคิดว่าหนีผมพ้นก็เชิญเลย” เตชิตแกล้งขู่ “ตอนนี้คุณเป็นของผมแล้ว และผมก็จะไม่ยอมเสียคุณไปเด็ดขาด ผมจะปกป้องดูแลคุณ จะคอยอยู่เคียงข้างคุณไปตลอดชีวิต และถ้าคุณยังดื้อมาก ๆ อีกละก็...”
ม่านนทีใจเต้นระรัว เมื่อใบหน้าคมคายก้มต่ำลงมาจนสัมผัสได้ถึงกับลมหายใจและดวงตาร้อนระอุ
“ผมจะขังคุณเอาไว้ในห้อง ไม่ยอมให้ออกไปข้างนอกเลยทีเดียว” ชายหนุ่มกระซิบแผ่ว พร้อมรอยยิ้ม
“บ้า” ม่านนทีดิ้นขลุกขลัก “ปล่อยนะ คนผีทะเล”
ทั้งหยิกทั้งข่วนคนตัวสูงด้วยความโมโห เตชิตจึงก้มลงปราบพยศด้วยการโน้มริมฝีปากลงไปแนบสนิท...กว่าจะรู้ว่ารสชาติของความรักหวานละมุนเพียงใด ร่างบางก็ถูกระดมจูบทั้งดวงหน้าและเรียวปาก ประกอบกับความอ่อนเพลียที่ได้รับมาตลอดทั้งคืน ทำให้เธอไม่เหลือเรี่ยวแรงคัดค้านได้อีก
“คุณหนีผมไม่พ้นหรอกคุณน้ำ ต่อให้คุณหลบหน้าผมยังไง ผมก็ตามตัวคุณเจออยู่ดี” ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววเอาจริงพอ ๆ กับน้ำเสียง
ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมใจอ่อน แต่เอาเข้าจริงม่านนทีก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับวิธีการของคนขี้โกงอย่างไม่มีทางเอาชนะได้
“คุณทำแบบนี้ทำไมคะ คุณเตชิต” เธอกลั้นใจถามออกไป ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสสระ
“แบบไหนหรือ” ใบหน้าคมคายย้อนถามนัยน์ตาเป็นประกาย “เรื่องเช็คหนึ่งล้าน...หรือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราเมื่อคืน”
“อย่ามาพูดล้อเล่นนะ”
“พูดมาสิ ผมกำลังฟังอยู่”
ม่านนทีเม้มเรียวปากเข้าหากันเพื่อข่มความอาย แม้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอจะเป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้ หากนั่นไม่ใช่เหตุผลแรกเริ่มที่เป็นชนวนเหตุให้เธอโกรธเสียจนต้องทะเลาะกับเตชิต
“คุณคิดว่าจำนวนเงินในเช็คนั่น จะซื้อหัวใจฉันได้งั้นเหรอ”
“ม่านนที”
“คุณเองก็รู้อยู่แล้วนี่ ว่าฉันต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน ในการทำงานเก็บเงินเพื่อไถ่ถอนที่ดินผืนนั้นกลับคืนมา สำหรับฉันมันไม่ใช่แค่เรื่องของจำนวนเงิน แต่เป็นเรื่องของความตั้งใจ ที่ฉันต้องการทำให้คนในชุมชนแถวนั้นเห็นว่า ฉันได้เงินมาด้วยความสามารถไม่ใช่เพราะจ้องจับแต่ผู้ชายรวย ๆ”
ประโยคที่เอ่ยจากความรู้สึกข้างใน หลั่งไหลออกมาจากปากของม่านนทีเป็นครั้งแรก แต่ในขณะเดียวกัน ก็สร้างความประหลาดใจให้กับเตชิตมากกว่าที่คาดคิดเอาไว้
“นั่นคือสิ่งที่คุณเป็นกังวลมาตลอดงั้นหรือคุณน้ำ” ชายหนุ่มกระซิบแผ่ว
ม่านนทีเลือกที่จะไม่ตอบ หากแต่ดวงตากลมโตคลอน้ำคู่นั้นก็ชัดเจนเพียงพออยู่แล้ว...
เตชิตสูดลมหายใจลึก ขณะเค้นเอาความรู้สึกทั้งหมดกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูด โดยหวังว่ามันจะส่งตรงถึงหัวใจเธอ
“ผมรู้ว่าคุณกำลังโกรธ”
เขาเลื่อนปลายนิ้วขึ้นสัมผัสดวงหน้างามแผ่วเบา
“แต่สิ่งหนึ่งที่อยากให้รับรู้เอาไว้ คือผมรักคุณ...สำหรับผมเงินนั่นไม่ได้มีความหมายแค่การซื้อที่ดินกลับคืนมาเท่านั้น แต่ยังรวมเอาห่วงใยของผมที่มีต่อคุณเอาไว้ด้วย”
เตชิตเว้นจังหวะ พลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตนิ่ง
“คุณคงไม่รู้หรอกว่าผมทรมานใจแค่ไหน เวลาที่เห็นคุณต้องทนทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน เรื่องของศักดิ์ศรีหรือคำติฉินนินทาอะไรนั่นไม่เคยมีความหมายอะไรสำหรับผมเลย เพราะสิ่งเดียวที่ผมคำนึงถึงอยู่เสมอก็คือคุณ คุณคนเดียวเท่านั้น...ม่านนที”
มันคงเป็นเรื่องโง่มากจริง ๆ สำหรับม่านนที ที่เพิ่งมารู้ตัวเอาป่านนี้ว่าสิ่งที่เตชิตทำลงไปทั้งหมด เป็นเพราะ’ความรัก’ ที่มีต่อเธอ โดยปราศจากเหตุผลยาก ๆ หรือคำกล่าวอ้างสวยหรูอย่างที่เธอคาดว่าจะได้ยิน
“คุณเตชิต..”
“ผมรักคุณ ได้ยินไหม”
คำพูดเปี่ยมความรู้สึก สลักลงในหัวใจของม่านนทีจนยากที่จะทอดถอน หญิงสาวหลับตาลงรอรับริมฝีปากที่ประทับลงมาช้า ๆ จุมพิตผสานความอบอุ่นที่หลั่งไหลสู่กลางใจ หลงใหลปะปนระหว่างความรักและความปรารถนาอันลึกซึ้ง แผดเผาร่างกายและหัวใจที่เต็มไปด้วยทิฐิของเธอ หลอมละลายกลายเป็นขี้ผึ้งเหลวอย่างไม่อาจฝืนต้านทาน
สัมผัสแสนหวานละมุนละไม บังคับให้ม่านนทีเลื่อนมือขึ้นโอบรอบคอหนาช้า ๆ พร้อมกับสอดปลายนิ้วเข้าสู่เส้นผมดกดำโดยไม่รู้ตัว เตชิตประคองกอดม่านนทีราวกับ อัญมณีล้ำค่า หลอมรวมอารมณ์และความรู้สึกให้กลายเป็นคน ๆ เดียวกันท่ามกลางเสียงกระซิบดังก้องซ้ำไปซ้ำมา...
‘ผมรักคุณ’
**********************
ม่านนที ใจอ่อนไปแล้วค่ะ หุหุ
หวานจนหยดสุดท้าย...คู่นี้
เบลินญา
เบลินญา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 พ.ย. 2554, 12:41:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 พ.ย. 2554, 12:41:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 2741
| << ตอนที่ 23 ตามล่า หาความรัก | ตอนที่ 25 ร่วมแรงร่วมใจ >> |
nunoi 24 พ.ย. 2554, 17:37:52 น.
ดีน่ะ ที่เตรียมทิชชู่ ไว้ อิอิ
ดีน่ะ ที่เตรียมทิชชู่ ไว้ อิอิ
Zephyr 24 พ.ย. 2554, 19:23:13 น.
นั่นสิ น้ำ เธอจะคิดมากทำไม คุณเตทำทุกอย่างก็เพราะรัก คนอื่นจะมองยังไงก็ช่างมันเถอะ
นั่นสิ น้ำ เธอจะคิดมากทำไม คุณเตทำทุกอย่างก็เพราะรัก คนอื่นจะมองยังไงก็ช่างมันเถอะ
Pat 24 พ.ย. 2554, 21:46:03 น.
รวบหัวรวบหางเค้าจนได้น้าคุณเตชิต อิอิ เหลืออีกคู่หนึ่งล่ะ
รวบหัวรวบหางเค้าจนได้น้าคุณเตชิต อิอิ เหลืออีกคู่หนึ่งล่ะ
pattisa 24 พ.ย. 2554, 22:27:19 น.
เตชินไวไฟใช้ได้ คู่นี้ลงตัวแล้ว เหลืออีกคู่สินะ, มีรีเควสค่ะ อยากขอฉากที่น้ำตอกกลับยัยมาลัย เอาให้หน้าหงายเลยนะ 555555
เตชินไวไฟใช้ได้ คู่นี้ลงตัวแล้ว เหลืออีกคู่สินะ, มีรีเควสค่ะ อยากขอฉากที่น้ำตอกกลับยัยมาลัย เอาให้หน้าหงายเลยนะ 555555
violette 25 พ.ย. 2554, 00:48:18 น.
แว้กกก ไวไฟมากคู่นี้แหม้ แซงหน้าเพื่อนเรียบร้อย
แว้กกก ไวไฟมากคู่นี้แหม้ แซงหน้าเพื่อนเรียบร้อย
ameerahTaec 25 พ.ย. 2554, 09:06:40 น.
กรี๊ดดดดดดดด ต้องให้คุณเตชิตกลายร่างเป็นซาตานถึงจะเข้าใจความรู้สึก คริคริ
กรี๊ดดดดดดดด ต้องให้คุณเตชิตกลายร่างเป็นซาตานถึงจะเข้าใจความรู้สึก คริคริ
เบลินญา 25 พ.ย. 2554, 09:08:52 น.
nunoi ถึงขั้นเตรียมทิชชู่เลยหรือคะ 555
Neferretti คิดเหมือนกันเลยค่ะ
Pat อีกคู่กำลังวุ่นวายเลยค่ะ
pattisa ฉากหน้า เตชิตตอกกลับเองเลยค่ะ ^^
violette แซงไปไกลโขแล้วค่ะ
ขอบคุณ ทุก ๆ คอนเม้นท์ นะคะ ดีใจจังที่มีคนเข้ามาอ่าน
nunoi ถึงขั้นเตรียมทิชชู่เลยหรือคะ 555
Neferretti คิดเหมือนกันเลยค่ะ
Pat อีกคู่กำลังวุ่นวายเลยค่ะ
pattisa ฉากหน้า เตชิตตอกกลับเองเลยค่ะ ^^
violette แซงไปไกลโขแล้วค่ะ
ขอบคุณ ทุก ๆ คอนเม้นท์ นะคะ ดีใจจังที่มีคนเข้ามาอ่าน