ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 19.2 "หอม หอม พี่ชอบหอมมาก"
///////////////////////////////////////////////////////
19.2
ฐาปนิสรเคลื่อนเจ้ามินิคูเปอร์มาหาเขา จอดรถแล้วก็รีบเปิดประตูลงมา..และด้วยเจ้าหล่อนใส่แว่นกันแดด เขาจึงไม่เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความอวดดื้อถือดีคู่นั้น..
“เดี๋ยวนี้เห็นน้องฐาทำสีหน้าอย่างกับเห็นผี”
“พี่กำลังจะไปธุระ”
“จะไปหานังนั่นนะสิ”
เรือเอกจิรวัติทำหน้าเมื่อย..แต่ว่าฐาปนิสรชักสีหน้าว่าตัวเองนั้นกำลังเป็นต่อก่อนจะบอกว่า
“ก็รีบไปสิ..”
“ทำไม”
“อ้าว เดี๋ยวพรุ่งนี้ แม่นังนั่นก็คงจะรีบเรียกตัวกลับบ้าน แล้วก็คงไม่ได้กลับมาที่นี่อีก พี่เองก็จะไม่ได้เหยียบไปที่บ้านหลังนั้น”
“ฐาทำอะไร”
“ทำอย่างที่อยากทำ...ควรทำ และก็ทำไปแล้ว”
“ไม่น่ารักเลยนะฐา ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย”
“ก็พี่ต้นทำให้น้องฐาต้องเป็น แล้วก็อาจจะมากกว่านี้ด้วย หากพี่ต้นยังไม่หยุด หยุดทำให้น้องฐามีอารมณ์ โกรธ หึง และหวง อย่าหาว่าน้องฐาไม่เตือน..”
“ฐาจะทำอะไร”
“แผนน้องฐาเยอะค่ะ ค่อย ๆ เอาออกมาใช้ทีละแผน..ยังบอกไม่ได้ค่ะ แล้วแต่ปัญหาเฉพาะหน้า”
“แล้วนี่ไม่ไปเรียนหนังสือหรือไง”
“ถึงไม่ไปก็จบ..แล้วอีกอย่างไม่มีอารมณ์จะเรียนด้วย..”
จิรวัติถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ..
“ก็น้องฐาคิดถึงพี่ต้นมากนะคะ น้องฐาถึงต้องขับรถจากบางแสนมาที่นี่” น้ำเสียงแข็งกระด้างเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานชวนให้น่าสงสาร..
“แต่เราจบกันแล้วนะ”
“แต่น้องฐายังตัดใจจากพี่ต้นไม่ได้..พี่ต้นเข้าใจน้องฐาบ้างสิคะ” น้ำเสียงของฐาปนิสรสั่นเครือ..แต่ว่าเวลานี้ จิรวัติไม่มีเวลาพอที่จะปลอบใจประเหลาะด้วยกลัวว่า แพรวพรรณจะรอนาน แต่ถ้าไม่กล่อมน้องฐา เรื่องมันอาจจะร้ายแรงกว่าที่คาดคิดก็ได้..
“พี่เข้าใจ..”
“แต่พี่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมกับน้องฐาไม่ได้ น้องฐาไม่ดีตรงไหน น้องฐาทำผิดอะไร” ว่าแล้วน้ำตาของฐาปนิสรก็ทะลักออกมามากขึ้น ๆ จนกระทั่ง เพื่อนพี่น้องชาวทหารเรือที่ประจำการอยู่บนเรือหลวงที่จอดเรียงรายเทียบท่าต่างมองมาหา..แล้วจิรวัติก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปว่า..
“ฐาครับ น้องฐาร้องไห้ไปลำพังก่อนนะ พี่ติดภารกิจสำคัญจริง ๆ” ว่าแล้ว เขาก็เปิดประตูรถสตาร์ถอยหลังออกโดยไม่ได้เห็นว่า ดวงตาคู่นั้นตอนนี้แข็งกร้าวเพียงใด...
พอมาถึงร้านอาหารที่แพรวพรรณรออยู่ จิรวัติก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าแพรวพรรณไม่ได้นั่งอยู่คนเดียวอย่างที่ได้บอกไว้ แต่ถึงแม้พงศ์พันธุ์และครอบครัวจะนั่งอยู่ด้วย เขาก็หาได้หวาดหวั่น
“สวัสดีครับพี่ตี๋ใหญ่” เขายกมือไหว้ค้อมตัวนอบน้อม
“ไปให้ไกล ๆ หน้ากูเลย” พงศ์พันธุ์ตวาดเสียงไม่ดังนัก..แต่จิรวัติหาได้สนใจ เขาเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวที่อยู่คู่กับแพรวพรรณ ยิ้มให้กันอย่างเข้าใจกัน ก่อนจะหันมายิ้มให้นพวรรณและพงศ์พันธุ์ที่ตีหน้ายักษ์เข้าใส่
“มึงเลิกคิดเรื่องยัยแพรวไปเลยนะ” พงศ์พันธุ์ไม่อ้อมค้อม
“ใจเย็น ๆ ก่อนครับพี่..” ว่าพลางก็เขาตบหลังมือพงศ์พันธุ์ที่วางอยู่บนโต๊ะเบา ๆ แต่เจ้าของมือก็ชักมือหนีอย่างไม่ยอมดียอมเย็นด้วย..จิรวัติเลิกคิ้วยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหันไปหาคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้าง ๆ
“แพรวสั่งอะไรไปหรือยังครับ” น้ำเสียงดังพอได้ยินกันแค่สองคน..
“ของที่เราสั่งไปแล้วกำลังจะมาค่ะ ของพี่พงศ์เพิ่งสั่งไป...”
“มาให้อาอุ้มหน่อยนะ..สุดหล่อ..” จิรวัติหันไปหานพวรรณที่มีลูกชายนั่งตักอยู่..นพวรรณขยับตัวจะส่งลูกชายไปให้นายทหารเรือหนุ่ม ซึ่งเธอก็รู้สึกสบายตาเมื่อมองหน้าของเขาเช่นกัน และเมื่อนั่งอยู่คู่กับแพรวพรรณคนสวย นพวรรณก็มองเห็นถึงความเหมาะเจาะลงตัว..
ผู้ชายหน้าตาดี หุ่นดี กิริยาท่าทางสมชายชาตรียากจะหาได้ง่าย ๆ
ผู้หญิงก็รูปร่างสมส่วนสวยเก๋น่ารักน่าทะนุถนอมเป็นตัวของตัวเอง..
ถ้าได้แต่งงานกัน คนมาร่วมงานจะต้องอิจฉาตาร้อนแน่ ๆ
“ไม่ต้อง.. ไม่ต้องมาอุ้มลูกกู..”
“ไปกินรังแตนที่ไหนมา ดุจัง”
“อย่าคิด ๆ”
“ใจเย็น ๆ ซิ คุยกับผู้การเขาดี ๆ” นพวรรณปรามสามี
“ไม่คุย..อารมณ์เสีย”
แพรวพรรณคว้าแว่นกันแดดมาสวม เพราะไม่อยากให้พี่ชายเห็นว่า ตาของเธอที่สบอย่างรู้กันกับนพวรรณนั้นกำลังระรื่น..
“กูรักน้องมึงจริง ๆ นะพงศ์..” จิรวัติทำเสียงออดอ้อนขอความเห็นใจ
“เรื่องของมึง...”
“มึงรังเกียจอะไรกูละ..หรือเป็นเพราะว่ากูมันจน”
“ไม่ใช่..”
“หรือกูหน้าตาขี้เหร่ ดูไม่ได้”
“ไม่ใช่..”
“กูไม่ดีตรงไหน กูรักแพรว แพรวก็รักกู”
“แพรวมันมีคู่หมายอยู่แล้ว ป๊ากับแม่คุยกับทางนั้นไปเยอะแล้ว”
“แต่แพรวเค้าไม่ได้รักไอ้หมอนั่น”
“รักไม่รัก ไม่เป็นไร แต่งกันแล้วเดี๋ยวก็รักกันเอง” พงศ์พันธุ์เสียงดังขึ้น จนกระทั่งโต๊ะข้าง ๆ เริ่มหัน หน้า เหลือบตา และตะแคงหูฟัง..นพวรรณจึงต้องสะกิดขา และกระซิบบอกเบา ๆ ว่า “ใจเย็น ๆ”
“พูดง่าย ๆ ..” จิรวัติแสร้งทำเป็นอารมณ์เสีย แพรวพรรณเองก็แสร้งก้มหน้า ทำตัวให้หน้าสงสาร และเด็กเสิร์ฟที่จด ๆ จ้อง ๆ จะนำอาหารมาวาง เมื่อเห็นว่า มีช่องว่างที่จะแทรก เพราะทุกคนหยุดเถียงกัน..
ก็รีบทำหน้าที่ของตน..
“ข้าวผัดทะเล ข้าวผัดหมู แกงจืดเต้าหู้ ซ้อมอดอยากปากแห้งไว้ก่อนเหรอแพรว” พงศ์พันธุ์ประชดเมื่อเห็นอาหารตรงหน้า แพรวพรรณไม่เถียง หญิงสาวเลื่อนจานข้าวผัดหมูไปให้พี่ต้นกล้า และก็ทำเหมือนอยู่กันเพียงลำพังว่า..
“เดี๋ยวแพรวบีบมะนาวให้นะคะ” แพรวพรรณกำลังจะยกมือขวาไปหยิบมะนาวครึ่งเสี้ยวที่อยู่ในจานข้าวผัดหมูของพี่ต้นกล้า แต่จิรวัติก็เร็วพอจะใช้มือขวาของตนจับรวบที่นิ้วมือทั้งสี่นิ้วของแพรวพรรณเพื่อห้ามไม่ให้หญิงสาวบีบมะนาวให้ แต่ว่าด้วยอยากแกล้งพี่ชายของแพรวพรรณ เขาจึงจับค้างพลางพูดว่า..
“พี่บีบเองดีกว่า เดี๋ยวมะนาวกัดเล็บแพรวเสียหาย เจ็บปลายนิ้วพิมพ์งานไม่ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..อยู่บ้านแพรวก็บีบอยู่เป็นประจำ..”
“มันอาจจะทำให้นิ้วแพรวล็อคได้นะ..”
“อย่างนั้นเหรอคะ”
“อืม..เชื่อพี่ ให้พี่บีบให้นะ..” น้ำเสียงของเขากระเส่า ใบหน้าเอียงเข้าหากัน..และถึงแม้แพรวพรรณจะสวมแว่นตา...พงศ์พันธุ์ก็ยังรู้สึกได้ว่าสายตาของแพรวพรรณนั้นเต็มไปด้วยแรงเสน่หาต่อไอ้ต้นกล้าจนเกินงาม และเกินที่เขาจะทนนั่งดูอยู่ได้..
พงศ์พันธุ์กระแอมขัดจังหวะ..แต่ว่าคนทั้งคู่หาได้สนใจ..จิรวัติละมือของแพรวพรรณแล้วหยิบมะนาวในจานของแพรวพรรณมาบีบลงบนข้าวผัดทะเลอย่างเอาใจแพรวพรรณก่อน..จะบีบมะนาวลงในจานข้าวผัดหมูของตนเอง..
“หอมนี่ พี่ต้นกล้าชอบไหม” นอกจากข้าวผัดหน้าตาน่ากินมีกลิ่นหอมฉุย ในจานยังแนมต้นหอมกับแตงกวาและถ้วยพริกน้ำปลาใบจิ๋วมาด้วย
“หอม หอม พี่ชอบหอมมาก” ว่าแล้วเขาก็โน้มใบหน้าได้รูปของตนเข้าหาใบหน้านวลเนียนของแพรวพรรณ
พงศ์พันธุ์เห็นดังนั้นจึงกระแอมเสียงดังขึ้นอีกสามเท่าตัว.. แพรวพรรณแสร้งสะดุ้ง จิรวัติเองก็ผงะออกมานั่งตัวตรงตามปกติ..
“แพรวหมายถึง พี่ต้นกล้า ชอบกินต้นหอมไหม..คือแพรวไม่ชอบกินหอม..”
“เอ๋อ..พี่นึกว่า แพรวจะให้พี่หอม...”
“ใครจะอยากให้หอมตอนนี้เล่า” แพรวพรรณกระเง้ากระงอด
“งั้นตอนเราอยู่กันสองคนพี่หอมได้ใช้ไหม?”
พงศ์พันธุ์ยกมือมาประสานกันไว้ใต้คางก่อนจะถอนหายใจอย่างแรง...จิรวัติเหลือบตาขึ้นมอง ทำหน้าสำนึกผิดเพียงนิด..แต่ว่าก็หาได้สลดหรือลดอาการกวนประสาทลง
“แต่แพรวต้องกินแตงกวานี่นะครับ..วิตามินเยอะ ผิวจะได้ สุกปลั่ง เอ้ย..เปล่งปลั่ง”
“แตงกว่านี่ของชอบของแพรวอยู่แล้วค่ะ”
“งั้นกินเยอะ ๆ” ว่าแล้วเขาก็ช้อนแตงกวาในจานของตนมาใส่จานของแพรวพรรณซึ่งระหว่างนั้นแพรวพรรณก็ตักข้าวในจานเข้าปากลิ้มรสความอร่อย
“...อืม รสชาติใช้ได้เลย” ตักแตงกวาในจานให้แพรวพรรณแล้วจิรวัติก็ตักเต้าหู้ไข่ในถ้วยแกงจืดใส่จานให้หญิงสาวอย่างเอาใจอีกด้วย...และพอเคี้ยวข้าวหมดคำแพรวพรรณก็พูดว่า
“ขอบคุณค่ะ..ไม่ต้องตักให้แพรวแล้ว พี่รีบกินเถอะ ต้องรีบกลับไปทำงานอีกไม่ใช่เหรอ”
“กลับก็ได้ ไม่กลับก็ได้....”
“เบียดบังเวลาราชการไม่ดีนะคะ”
“อยากอยู่กับแพรวนาน ๆ เพราะเดี๋ยวถ้าแพรวกลับนครสวรรค์..พี่ก็ไม่ได้เห็นหน้าใกล้ ๆ แบบนี้ ใจพี่ขาดแน่ ๆ..”
“แกงจืดนี่ก็อร่อยนะคะ” แพรวพรรณแสร้งเอาใจพี่ชายเสียหน่อย..โดยการเปลี่ยนเรื่องคุย แต่จิรวัติยังอยากจะหวานแกล้งพี่ชายของแพรวพรรณที่นั่งทำหน้ายักษ์อยู่ตรงกันข้าม
“ตอนบ่ายเราจะไปไหนกันดีครับ..”
“พี่ต้นกล้ากลับไปทำงานเถอะ..เจอกันค่ำ ๆ ก็ได้..”
“เอาตามนั้นนะ”
“ก็ไหนแกว่าจะกลับบ้านวันนี้” ด้วยเป็นคนอยู่ง่ายกินง่ายน้ำลายของพงศ์พันธุ์จึงสออยู่ในปาก แต่ว่าทั้งคู่ก็กินข้าวพลางคุยกันโดยหาได้คิดจะชวนเขาสักนิด..และพอมีจังหวะที่จะตีรวน..พงศ์พันธุ์จึงรีบกลืนน้ำลายแล้วถามแทรกเข้ามา แต่ว่าแพรวพรรณก็หันไปหาเรื่องที่มั่นใจว่า พี่ชายของเธอต้องอยากตอบมากกว่า...
“พี่พงศ์ชิมไหม แพรวจะขอช้อนให้” อันที่จริงสองพี่น้องกินข้าวจานเดียวกันช้อนเดียวกันได้ และพงศ์พันธุ์เองก็แย่งข้าวหรือขนมของแพรวพรรณกินอยู่บ่อย ๆ และพอน้องสาวถามออกมาอย่างนี้ ใจที่ขุ่น ๆ ข้องหงุดหงิดเมื่อครู่ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง
..เขาเข้าใจน้องสาว แต่เขาจะโอนอ่อนผ่อนตามในทันทีทันใดไม่ได้..เพราะถ้าความรักของแพรวพรรณที่มีอยู่กับไอ้ต้นกล้า ลงเอยกันง่ายเกินไป น้องสาวของเขาอาจจะไม่มีค่าสำหรับผู้การเรือสุดเท่เลยก็ได้..และถ้าทางนี้ รักน้องสาวของเขาจริง ๆ ทั้งคู่จะต้องผจญกับเรื่องที่ยังคาดเดาไม่ได้อีกไม่น้อยเช่นกัน..
“ตามสบายเหอะ รอปลากระพงนึ่งมะนาวดีกว่า..” พงศ์พันธุ์เกทับโดยชักสีหน้าเหยียด ๆ กลบอาการน้ำลายสอได้ไม่เนียนนักตามไปด้วย
“หรือเราจะรอปลากระพงนึ่งมะนาวของพี่พงศ์เขาดี..” เหมือนคุยกันแค่สองคน แต่ว่าน้ำเสียงของ จิรวัตินั้น ยกย่องนอบน้อมพี่ชายของแพรวพรรณเป็นอย่างมาก
“แพรวว่ารอปลากระพงก็ดีเหมือนกัน..พี่พงศ์กินไม่หมดอยู่แล้ว พี่วรรณก็กินข้าวเหมือนแมวดม”
นพวรรณยิ้มบาง ๆ ขำกับสามีตัวเองที่ถอนหายใจอย่างอ่อนใจ โดยที่น้องสาวกับคู่รักนั้นยิ้มให้กันแล้วก็ยิ้มให้พงศ์พันธุ์ แต่ว่าพงศ์พันธุ์ก็เฉไฉไปมองทางอื่น..จนกระทั่งอาหารที่เขาสั่งไว้ถูกลำเลียงออกมา
และพออาหารตกถึงท้อง ใจที่ร้อน ๆ อคติในตัวพี่ต้นกล้าของแพรวพรรณก็ค่อยคลายลง..และพอ จิรวัติซักถามเรื่องโปรแกรมท่องเที่ยวที่ได้วางไว้ในภาคบ่ายของวันนี้กับวันพรุ่งนี้ พงศ์พันธุ์ที่ตั้งแง่ไว้ในใจว่าจะไม่คุยกับจิรวัติดี ๆ ก็เผลอบอกโดยละเอียด โดยที่แพรวพรรณก็เห็นดีเห็นงามกับความคิดของพี่ชายเป็นอย่างมาก..
19.2
ฐาปนิสรเคลื่อนเจ้ามินิคูเปอร์มาหาเขา จอดรถแล้วก็รีบเปิดประตูลงมา..และด้วยเจ้าหล่อนใส่แว่นกันแดด เขาจึงไม่เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความอวดดื้อถือดีคู่นั้น..
“เดี๋ยวนี้เห็นน้องฐาทำสีหน้าอย่างกับเห็นผี”
“พี่กำลังจะไปธุระ”
“จะไปหานังนั่นนะสิ”
เรือเอกจิรวัติทำหน้าเมื่อย..แต่ว่าฐาปนิสรชักสีหน้าว่าตัวเองนั้นกำลังเป็นต่อก่อนจะบอกว่า
“ก็รีบไปสิ..”
“ทำไม”
“อ้าว เดี๋ยวพรุ่งนี้ แม่นังนั่นก็คงจะรีบเรียกตัวกลับบ้าน แล้วก็คงไม่ได้กลับมาที่นี่อีก พี่เองก็จะไม่ได้เหยียบไปที่บ้านหลังนั้น”
“ฐาทำอะไร”
“ทำอย่างที่อยากทำ...ควรทำ และก็ทำไปแล้ว”
“ไม่น่ารักเลยนะฐา ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย”
“ก็พี่ต้นทำให้น้องฐาต้องเป็น แล้วก็อาจจะมากกว่านี้ด้วย หากพี่ต้นยังไม่หยุด หยุดทำให้น้องฐามีอารมณ์ โกรธ หึง และหวง อย่าหาว่าน้องฐาไม่เตือน..”
“ฐาจะทำอะไร”
“แผนน้องฐาเยอะค่ะ ค่อย ๆ เอาออกมาใช้ทีละแผน..ยังบอกไม่ได้ค่ะ แล้วแต่ปัญหาเฉพาะหน้า”
“แล้วนี่ไม่ไปเรียนหนังสือหรือไง”
“ถึงไม่ไปก็จบ..แล้วอีกอย่างไม่มีอารมณ์จะเรียนด้วย..”
จิรวัติถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ..
“ก็น้องฐาคิดถึงพี่ต้นมากนะคะ น้องฐาถึงต้องขับรถจากบางแสนมาที่นี่” น้ำเสียงแข็งกระด้างเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานชวนให้น่าสงสาร..
“แต่เราจบกันแล้วนะ”
“แต่น้องฐายังตัดใจจากพี่ต้นไม่ได้..พี่ต้นเข้าใจน้องฐาบ้างสิคะ” น้ำเสียงของฐาปนิสรสั่นเครือ..แต่ว่าเวลานี้ จิรวัติไม่มีเวลาพอที่จะปลอบใจประเหลาะด้วยกลัวว่า แพรวพรรณจะรอนาน แต่ถ้าไม่กล่อมน้องฐา เรื่องมันอาจจะร้ายแรงกว่าที่คาดคิดก็ได้..
“พี่เข้าใจ..”
“แต่พี่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมกับน้องฐาไม่ได้ น้องฐาไม่ดีตรงไหน น้องฐาทำผิดอะไร” ว่าแล้วน้ำตาของฐาปนิสรก็ทะลักออกมามากขึ้น ๆ จนกระทั่ง เพื่อนพี่น้องชาวทหารเรือที่ประจำการอยู่บนเรือหลวงที่จอดเรียงรายเทียบท่าต่างมองมาหา..แล้วจิรวัติก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปว่า..
“ฐาครับ น้องฐาร้องไห้ไปลำพังก่อนนะ พี่ติดภารกิจสำคัญจริง ๆ” ว่าแล้ว เขาก็เปิดประตูรถสตาร์ถอยหลังออกโดยไม่ได้เห็นว่า ดวงตาคู่นั้นตอนนี้แข็งกร้าวเพียงใด...
พอมาถึงร้านอาหารที่แพรวพรรณรออยู่ จิรวัติก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าแพรวพรรณไม่ได้นั่งอยู่คนเดียวอย่างที่ได้บอกไว้ แต่ถึงแม้พงศ์พันธุ์และครอบครัวจะนั่งอยู่ด้วย เขาก็หาได้หวาดหวั่น
“สวัสดีครับพี่ตี๋ใหญ่” เขายกมือไหว้ค้อมตัวนอบน้อม
“ไปให้ไกล ๆ หน้ากูเลย” พงศ์พันธุ์ตวาดเสียงไม่ดังนัก..แต่จิรวัติหาได้สนใจ เขาเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวที่อยู่คู่กับแพรวพรรณ ยิ้มให้กันอย่างเข้าใจกัน ก่อนจะหันมายิ้มให้นพวรรณและพงศ์พันธุ์ที่ตีหน้ายักษ์เข้าใส่
“มึงเลิกคิดเรื่องยัยแพรวไปเลยนะ” พงศ์พันธุ์ไม่อ้อมค้อม
“ใจเย็น ๆ ก่อนครับพี่..” ว่าพลางก็เขาตบหลังมือพงศ์พันธุ์ที่วางอยู่บนโต๊ะเบา ๆ แต่เจ้าของมือก็ชักมือหนีอย่างไม่ยอมดียอมเย็นด้วย..จิรวัติเลิกคิ้วยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหันไปหาคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้าง ๆ
“แพรวสั่งอะไรไปหรือยังครับ” น้ำเสียงดังพอได้ยินกันแค่สองคน..
“ของที่เราสั่งไปแล้วกำลังจะมาค่ะ ของพี่พงศ์เพิ่งสั่งไป...”
“มาให้อาอุ้มหน่อยนะ..สุดหล่อ..” จิรวัติหันไปหานพวรรณที่มีลูกชายนั่งตักอยู่..นพวรรณขยับตัวจะส่งลูกชายไปให้นายทหารเรือหนุ่ม ซึ่งเธอก็รู้สึกสบายตาเมื่อมองหน้าของเขาเช่นกัน และเมื่อนั่งอยู่คู่กับแพรวพรรณคนสวย นพวรรณก็มองเห็นถึงความเหมาะเจาะลงตัว..
ผู้ชายหน้าตาดี หุ่นดี กิริยาท่าทางสมชายชาตรียากจะหาได้ง่าย ๆ
ผู้หญิงก็รูปร่างสมส่วนสวยเก๋น่ารักน่าทะนุถนอมเป็นตัวของตัวเอง..
ถ้าได้แต่งงานกัน คนมาร่วมงานจะต้องอิจฉาตาร้อนแน่ ๆ
“ไม่ต้อง.. ไม่ต้องมาอุ้มลูกกู..”
“ไปกินรังแตนที่ไหนมา ดุจัง”
“อย่าคิด ๆ”
“ใจเย็น ๆ ซิ คุยกับผู้การเขาดี ๆ” นพวรรณปรามสามี
“ไม่คุย..อารมณ์เสีย”
แพรวพรรณคว้าแว่นกันแดดมาสวม เพราะไม่อยากให้พี่ชายเห็นว่า ตาของเธอที่สบอย่างรู้กันกับนพวรรณนั้นกำลังระรื่น..
“กูรักน้องมึงจริง ๆ นะพงศ์..” จิรวัติทำเสียงออดอ้อนขอความเห็นใจ
“เรื่องของมึง...”
“มึงรังเกียจอะไรกูละ..หรือเป็นเพราะว่ากูมันจน”
“ไม่ใช่..”
“หรือกูหน้าตาขี้เหร่ ดูไม่ได้”
“ไม่ใช่..”
“กูไม่ดีตรงไหน กูรักแพรว แพรวก็รักกู”
“แพรวมันมีคู่หมายอยู่แล้ว ป๊ากับแม่คุยกับทางนั้นไปเยอะแล้ว”
“แต่แพรวเค้าไม่ได้รักไอ้หมอนั่น”
“รักไม่รัก ไม่เป็นไร แต่งกันแล้วเดี๋ยวก็รักกันเอง” พงศ์พันธุ์เสียงดังขึ้น จนกระทั่งโต๊ะข้าง ๆ เริ่มหัน หน้า เหลือบตา และตะแคงหูฟัง..นพวรรณจึงต้องสะกิดขา และกระซิบบอกเบา ๆ ว่า “ใจเย็น ๆ”
“พูดง่าย ๆ ..” จิรวัติแสร้งทำเป็นอารมณ์เสีย แพรวพรรณเองก็แสร้งก้มหน้า ทำตัวให้หน้าสงสาร และเด็กเสิร์ฟที่จด ๆ จ้อง ๆ จะนำอาหารมาวาง เมื่อเห็นว่า มีช่องว่างที่จะแทรก เพราะทุกคนหยุดเถียงกัน..
ก็รีบทำหน้าที่ของตน..
“ข้าวผัดทะเล ข้าวผัดหมู แกงจืดเต้าหู้ ซ้อมอดอยากปากแห้งไว้ก่อนเหรอแพรว” พงศ์พันธุ์ประชดเมื่อเห็นอาหารตรงหน้า แพรวพรรณไม่เถียง หญิงสาวเลื่อนจานข้าวผัดหมูไปให้พี่ต้นกล้า และก็ทำเหมือนอยู่กันเพียงลำพังว่า..
“เดี๋ยวแพรวบีบมะนาวให้นะคะ” แพรวพรรณกำลังจะยกมือขวาไปหยิบมะนาวครึ่งเสี้ยวที่อยู่ในจานข้าวผัดหมูของพี่ต้นกล้า แต่จิรวัติก็เร็วพอจะใช้มือขวาของตนจับรวบที่นิ้วมือทั้งสี่นิ้วของแพรวพรรณเพื่อห้ามไม่ให้หญิงสาวบีบมะนาวให้ แต่ว่าด้วยอยากแกล้งพี่ชายของแพรวพรรณ เขาจึงจับค้างพลางพูดว่า..
“พี่บีบเองดีกว่า เดี๋ยวมะนาวกัดเล็บแพรวเสียหาย เจ็บปลายนิ้วพิมพ์งานไม่ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..อยู่บ้านแพรวก็บีบอยู่เป็นประจำ..”
“มันอาจจะทำให้นิ้วแพรวล็อคได้นะ..”
“อย่างนั้นเหรอคะ”
“อืม..เชื่อพี่ ให้พี่บีบให้นะ..” น้ำเสียงของเขากระเส่า ใบหน้าเอียงเข้าหากัน..และถึงแม้แพรวพรรณจะสวมแว่นตา...พงศ์พันธุ์ก็ยังรู้สึกได้ว่าสายตาของแพรวพรรณนั้นเต็มไปด้วยแรงเสน่หาต่อไอ้ต้นกล้าจนเกินงาม และเกินที่เขาจะทนนั่งดูอยู่ได้..
พงศ์พันธุ์กระแอมขัดจังหวะ..แต่ว่าคนทั้งคู่หาได้สนใจ..จิรวัติละมือของแพรวพรรณแล้วหยิบมะนาวในจานของแพรวพรรณมาบีบลงบนข้าวผัดทะเลอย่างเอาใจแพรวพรรณก่อน..จะบีบมะนาวลงในจานข้าวผัดหมูของตนเอง..
“หอมนี่ พี่ต้นกล้าชอบไหม” นอกจากข้าวผัดหน้าตาน่ากินมีกลิ่นหอมฉุย ในจานยังแนมต้นหอมกับแตงกวาและถ้วยพริกน้ำปลาใบจิ๋วมาด้วย
“หอม หอม พี่ชอบหอมมาก” ว่าแล้วเขาก็โน้มใบหน้าได้รูปของตนเข้าหาใบหน้านวลเนียนของแพรวพรรณ
พงศ์พันธุ์เห็นดังนั้นจึงกระแอมเสียงดังขึ้นอีกสามเท่าตัว.. แพรวพรรณแสร้งสะดุ้ง จิรวัติเองก็ผงะออกมานั่งตัวตรงตามปกติ..
“แพรวหมายถึง พี่ต้นกล้า ชอบกินต้นหอมไหม..คือแพรวไม่ชอบกินหอม..”
“เอ๋อ..พี่นึกว่า แพรวจะให้พี่หอม...”
“ใครจะอยากให้หอมตอนนี้เล่า” แพรวพรรณกระเง้ากระงอด
“งั้นตอนเราอยู่กันสองคนพี่หอมได้ใช้ไหม?”
พงศ์พันธุ์ยกมือมาประสานกันไว้ใต้คางก่อนจะถอนหายใจอย่างแรง...จิรวัติเหลือบตาขึ้นมอง ทำหน้าสำนึกผิดเพียงนิด..แต่ว่าก็หาได้สลดหรือลดอาการกวนประสาทลง
“แต่แพรวต้องกินแตงกวานี่นะครับ..วิตามินเยอะ ผิวจะได้ สุกปลั่ง เอ้ย..เปล่งปลั่ง”
“แตงกว่านี่ของชอบของแพรวอยู่แล้วค่ะ”
“งั้นกินเยอะ ๆ” ว่าแล้วเขาก็ช้อนแตงกวาในจานของตนมาใส่จานของแพรวพรรณซึ่งระหว่างนั้นแพรวพรรณก็ตักข้าวในจานเข้าปากลิ้มรสความอร่อย
“...อืม รสชาติใช้ได้เลย” ตักแตงกวาในจานให้แพรวพรรณแล้วจิรวัติก็ตักเต้าหู้ไข่ในถ้วยแกงจืดใส่จานให้หญิงสาวอย่างเอาใจอีกด้วย...และพอเคี้ยวข้าวหมดคำแพรวพรรณก็พูดว่า
“ขอบคุณค่ะ..ไม่ต้องตักให้แพรวแล้ว พี่รีบกินเถอะ ต้องรีบกลับไปทำงานอีกไม่ใช่เหรอ”
“กลับก็ได้ ไม่กลับก็ได้....”
“เบียดบังเวลาราชการไม่ดีนะคะ”
“อยากอยู่กับแพรวนาน ๆ เพราะเดี๋ยวถ้าแพรวกลับนครสวรรค์..พี่ก็ไม่ได้เห็นหน้าใกล้ ๆ แบบนี้ ใจพี่ขาดแน่ ๆ..”
“แกงจืดนี่ก็อร่อยนะคะ” แพรวพรรณแสร้งเอาใจพี่ชายเสียหน่อย..โดยการเปลี่ยนเรื่องคุย แต่จิรวัติยังอยากจะหวานแกล้งพี่ชายของแพรวพรรณที่นั่งทำหน้ายักษ์อยู่ตรงกันข้าม
“ตอนบ่ายเราจะไปไหนกันดีครับ..”
“พี่ต้นกล้ากลับไปทำงานเถอะ..เจอกันค่ำ ๆ ก็ได้..”
“เอาตามนั้นนะ”
“ก็ไหนแกว่าจะกลับบ้านวันนี้” ด้วยเป็นคนอยู่ง่ายกินง่ายน้ำลายของพงศ์พันธุ์จึงสออยู่ในปาก แต่ว่าทั้งคู่ก็กินข้าวพลางคุยกันโดยหาได้คิดจะชวนเขาสักนิด..และพอมีจังหวะที่จะตีรวน..พงศ์พันธุ์จึงรีบกลืนน้ำลายแล้วถามแทรกเข้ามา แต่ว่าแพรวพรรณก็หันไปหาเรื่องที่มั่นใจว่า พี่ชายของเธอต้องอยากตอบมากกว่า...
“พี่พงศ์ชิมไหม แพรวจะขอช้อนให้” อันที่จริงสองพี่น้องกินข้าวจานเดียวกันช้อนเดียวกันได้ และพงศ์พันธุ์เองก็แย่งข้าวหรือขนมของแพรวพรรณกินอยู่บ่อย ๆ และพอน้องสาวถามออกมาอย่างนี้ ใจที่ขุ่น ๆ ข้องหงุดหงิดเมื่อครู่ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง
..เขาเข้าใจน้องสาว แต่เขาจะโอนอ่อนผ่อนตามในทันทีทันใดไม่ได้..เพราะถ้าความรักของแพรวพรรณที่มีอยู่กับไอ้ต้นกล้า ลงเอยกันง่ายเกินไป น้องสาวของเขาอาจจะไม่มีค่าสำหรับผู้การเรือสุดเท่เลยก็ได้..และถ้าทางนี้ รักน้องสาวของเขาจริง ๆ ทั้งคู่จะต้องผจญกับเรื่องที่ยังคาดเดาไม่ได้อีกไม่น้อยเช่นกัน..
“ตามสบายเหอะ รอปลากระพงนึ่งมะนาวดีกว่า..” พงศ์พันธุ์เกทับโดยชักสีหน้าเหยียด ๆ กลบอาการน้ำลายสอได้ไม่เนียนนักตามไปด้วย
“หรือเราจะรอปลากระพงนึ่งมะนาวของพี่พงศ์เขาดี..” เหมือนคุยกันแค่สองคน แต่ว่าน้ำเสียงของ จิรวัตินั้น ยกย่องนอบน้อมพี่ชายของแพรวพรรณเป็นอย่างมาก
“แพรวว่ารอปลากระพงก็ดีเหมือนกัน..พี่พงศ์กินไม่หมดอยู่แล้ว พี่วรรณก็กินข้าวเหมือนแมวดม”
นพวรรณยิ้มบาง ๆ ขำกับสามีตัวเองที่ถอนหายใจอย่างอ่อนใจ โดยที่น้องสาวกับคู่รักนั้นยิ้มให้กันแล้วก็ยิ้มให้พงศ์พันธุ์ แต่ว่าพงศ์พันธุ์ก็เฉไฉไปมองทางอื่น..จนกระทั่งอาหารที่เขาสั่งไว้ถูกลำเลียงออกมา
และพออาหารตกถึงท้อง ใจที่ร้อน ๆ อคติในตัวพี่ต้นกล้าของแพรวพรรณก็ค่อยคลายลง..และพอ จิรวัติซักถามเรื่องโปรแกรมท่องเที่ยวที่ได้วางไว้ในภาคบ่ายของวันนี้กับวันพรุ่งนี้ พงศ์พันธุ์ที่ตั้งแง่ไว้ในใจว่าจะไม่คุยกับจิรวัติดี ๆ ก็เผลอบอกโดยละเอียด โดยที่แพรวพรรณก็เห็นดีเห็นงามกับความคิดของพี่ชายเป็นอย่างมาก..
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 พ.ย. 2554, 08:21:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 พ.ย. 2554, 09:08:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 3612
| << 19.1 “เรารักกันค่ะพี่พงศ์ เรารักกัน” | 20.1 “พี่ว่างจริง ๆ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีกว่าค่ะ.." >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 26 พ.ย. 2554, 08:21:49 น.
ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจนะครับ...อย่างไรก็ อย่ามลืม “สมัครสมาชิก ล็อกอิน กด like ให้กำลังใจนักเขียนกับเรื่องที่อ่านและชื่นชอบ” /// สำหรับตอนนี้ ขอประกาศรายชื่อผู้โชคดี อีกหนึ่งรายชื่อครับ ผม จับสลากมาจาก ชื่อคนที่ คอมเม้นท์ ตอนที่ 1-10 นะครับ หนังสือ ราชนาวีที่รัก เมื่อรวมเล่มแล้ว เป็นของ คุณ XawarZD อย่างไรก็ส่งชื่อที่อยู่ เข้ามาทาง กล่องจดหมายของผมด้วยนะครับ../// สรุปว่า รางวัลหนังสือแบ่งออกเป็น 2 ช่องทาง แต่ทาง กด like ให้มากที่สุดครับ..ตอนนี้ก็รอลุ้นว่า ตอนไหนจะครบ 100 like ก่อน..อยากแจก 2 เล่มต่อตอนมากมาย..//
ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจนะครับ...อย่างไรก็ อย่ามลืม “สมัครสมาชิก ล็อกอิน กด like ให้กำลังใจนักเขียนกับเรื่องที่อ่านและชื่นชอบ” /// สำหรับตอนนี้ ขอประกาศรายชื่อผู้โชคดี อีกหนึ่งรายชื่อครับ ผม จับสลากมาจาก ชื่อคนที่ คอมเม้นท์ ตอนที่ 1-10 นะครับ หนังสือ ราชนาวีที่รัก เมื่อรวมเล่มแล้ว เป็นของ คุณ XawarZD อย่างไรก็ส่งชื่อที่อยู่ เข้ามาทาง กล่องจดหมายของผมด้วยนะครับ../// สรุปว่า รางวัลหนังสือแบ่งออกเป็น 2 ช่องทาง แต่ทาง กด like ให้มากที่สุดครับ..ตอนนี้ก็รอลุ้นว่า ตอนไหนจะครบ 100 like ก่อน..อยากแจก 2 เล่มต่อตอนมากมาย..//
จุฬามณีเฟื่องนคร 26 พ.ย. 2554, 08:22:03 น.
/ สำหรับพี่หิรัญญา เธอมาจาก เรื่อง หัวใจไม่ใช้เส้นขนาน ครับนามปากกา เฟื่องนคร ตีพิมพ์กับ ภัทรโยธิน อักษรศาสตร์ ลองหามาอ่านกันดู.../// ขอถามหน่อยว่า ระหว่าง “สวนศิลป์หรรษา” กับ “นาวิกโยธินพ่อลูกอ่อน” ซึ่งผมได้พล็อตได้ข้อมูลมาพร้อม ๆ กัน อยากอ่านเรื่องไหนมากกว่ากัน.. สำหรับ สวนศิปล์ฯ ผมได้ชื่อพระเอกมาแล้วครับ เป็น อ.ต้นกล้วย น้องชาย พี่ต้นกล้า นี่เอง.. 55555 ท่านชื่อว่า เดชาพงษ์ สุกปลั่งครับ.. ส่วน นาวิกโยธินพ่อลูกอ่อน ได้ชื่อพระเอกมาแล้ว คือ เรือเอกไพรัช หมวดลูกไก่ พี่ชายของลูกเจี๊ยบ ส่วนนางเอกทั้งสองเรื่อง ยังไม่ได้ชื่อเลยครับ...อยากมีส่วนร่วมลองคิดชื่อมานะครับ...สำหรับตอนที่ 20.1 พบกันวันพุธนะครับ สำหรับตอนนี้ ทนลูกอ้อนแฟนคลับ ราชนาวีไทย ไม่ไหวจริง ๆ...รักนะจุ๊บ ๆ
/ สำหรับพี่หิรัญญา เธอมาจาก เรื่อง หัวใจไม่ใช้เส้นขนาน ครับนามปากกา เฟื่องนคร ตีพิมพ์กับ ภัทรโยธิน อักษรศาสตร์ ลองหามาอ่านกันดู.../// ขอถามหน่อยว่า ระหว่าง “สวนศิลป์หรรษา” กับ “นาวิกโยธินพ่อลูกอ่อน” ซึ่งผมได้พล็อตได้ข้อมูลมาพร้อม ๆ กัน อยากอ่านเรื่องไหนมากกว่ากัน.. สำหรับ สวนศิปล์ฯ ผมได้ชื่อพระเอกมาแล้วครับ เป็น อ.ต้นกล้วย น้องชาย พี่ต้นกล้า นี่เอง.. 55555 ท่านชื่อว่า เดชาพงษ์ สุกปลั่งครับ.. ส่วน นาวิกโยธินพ่อลูกอ่อน ได้ชื่อพระเอกมาแล้ว คือ เรือเอกไพรัช หมวดลูกไก่ พี่ชายของลูกเจี๊ยบ ส่วนนางเอกทั้งสองเรื่อง ยังไม่ได้ชื่อเลยครับ...อยากมีส่วนร่วมลองคิดชื่อมานะครับ...สำหรับตอนที่ 20.1 พบกันวันพุธนะครับ สำหรับตอนนี้ ทนลูกอ้อนแฟนคลับ ราชนาวีไทย ไม่ไหวจริง ๆ...รักนะจุ๊บ ๆ
Siang 26 พ.ย. 2554, 08:28:02 น.
ชอบ ชอบ ตอนนี้มากมาย
ชอบ ชอบ ตอนนี้มากมาย
jeejar816 26 พ.ย. 2554, 09:25:35 น.
ชูสองจุ๊กกะแร้ให้ "สวนศิลป์หรรษา" เพราะชอบอ่านซีรีส์ 555 สนอง need ตัวเอง
ชูสองจุ๊กกะแร้ให้ "สวนศิลป์หรรษา" เพราะชอบอ่านซีรีส์ 555 สนอง need ตัวเอง
morisa 26 พ.ย. 2554, 09:37:46 น.
หูย พี่ต้นกล้าช่างเป็นผู้การเรือ(เร่)ที่รู้จักพานาวาของตนหลบหลีกคลื่นลม พายุลูกใหญ่ รวมถึงหินปะการังไปได้อย่างไหลลื่นนะเจ้าคะ
"น้องฐา ร้องไห้ไปลำพังก่อนนะครับ พี่ติดภารกิจจริงๆ" เจอมุำกนี้เข้าคนอ่านต้องยกนิ้วให้เลย
รวมถึงมุกจีบสาวต่อหน้าพี่ชาย นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนรักกันทำไม่ได้หรอกนะ
หูย พี่ต้นกล้าช่างเป็นผู้การเรือ(เร่)ที่รู้จักพานาวาของตนหลบหลีกคลื่นลม พายุลูกใหญ่ รวมถึงหินปะการังไปได้อย่างไหลลื่นนะเจ้าคะ
"น้องฐา ร้องไห้ไปลำพังก่อนนะครับ พี่ติดภารกิจจริงๆ" เจอมุำกนี้เข้าคนอ่านต้องยกนิ้วให้เลย
รวมถึงมุกจีบสาวต่อหน้าพี่ชาย นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนรักกันทำไม่ได้หรอกนะ
คิมหันตุ์ 26 พ.ย. 2554, 10:23:21 น.
เอาอ.พี่ต้นกล้วยด้วยคนค่าาา
เอาอ.พี่ต้นกล้วยด้วยคนค่าาา
กระบี่เดียวดาย 26 พ.ย. 2554, 10:49:53 น.
พี่ต้นกล้าาาาาา อยากอ่านต่อจังเลย ชอบมุกพี่ต้นกล้าจัง
ขออ่านทั้งสองเรื่องเลยได้มั้ยคะ แต่ขอเรื่อง สวนศิลป์หรรษา ก่อนนะคะ อยากอ่านจังเลย
พี่ต้นกล้าาาาาา อยากอ่านต่อจังเลย ชอบมุกพี่ต้นกล้าจัง
ขออ่านทั้งสองเรื่องเลยได้มั้ยคะ แต่ขอเรื่อง สวนศิลป์หรรษา ก่อนนะคะ อยากอ่านจังเลย
ป้าพร 26 พ.ย. 2554, 13:03:46 น.
ขอบคุณมากค่ะคุณเฟื่องที่มาก่อนนัด ส่วนเรื่องที่จะลงใหม่ก็อยากอ่านทั้งสองเรื่องแหละค่ะ แต่จะเอียงมาทางเรื่อง"นาวิกโยธินพ่อลูกอ่อน"ค่ะ แต่ก็แล้วแต่เสียงส่วนใหญ่ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะคุณเฟื่องที่มาก่อนนัด ส่วนเรื่องที่จะลงใหม่ก็อยากอ่านทั้งสองเรื่องแหละค่ะ แต่จะเอียงมาทางเรื่อง"นาวิกโยธินพ่อลูกอ่อน"ค่ะ แต่ก็แล้วแต่เสียงส่วนใหญ่ค่ะ
anOO 26 พ.ย. 2554, 14:38:05 น.
เอาพี่ต้นกล้วยด้วยคนค่ะ อยากรู้ว่าจะกะล่อนเท่าพี่ต้นกล้าไหม
เอาพี่ต้นกล้วยด้วยคนค่ะ อยากรู้ว่าจะกะล่อนเท่าพี่ต้นกล้าไหม
คนผ่านมา 26 พ.ย. 2554, 17:23:02 น.
อ.ต้นกล้วยกล้านี่ลีลาจะเท่ากับพี่ต้นกล้าหรือเปล่าน้า...ชอบมากๆจ้า
อ.ต้นกล้วยกล้านี่ลีลาจะเท่ากับพี่ต้นกล้าหรือเปล่าน้า...ชอบมากๆจ้า
เด็กหญิงม่อน 26 พ.ย. 2554, 19:05:59 น.
ตอนนี้ทั้งขำทั้งสงสารพี่พงศ์ค่ะ พระเอกเรากวนโอ๊ยพี่พงศ์มากมาย
ตอนนี้ทั้งขำทั้งสงสารพี่พงศ์ค่ะ พระเอกเรากวนโอ๊ยพี่พงศ์มากมาย
minafiba 26 พ.ย. 2554, 19:50:26 น.
^_^
^_^
loveleklek 26 พ.ย. 2554, 20:11:23 น.
อยากอ่านพี่ต้นกล้วยจ้า
อยากอ่านพี่ต้นกล้วยจ้า
overtime 26 พ.ย. 2554, 22:17:07 น.
ทานข้าวไม่ต้องใส่น้ำตาลเลย แต่ปัญหาน้องฐานี่จะแก้ยังไงได้นะ
ทานข้าวไม่ต้องใส่น้ำตาลเลย แต่ปัญหาน้องฐานี่จะแก้ยังไงได้นะ
sawaros 26 พ.ย. 2554, 22:18:39 น.
นาวิกโยธินก็อยากอ่านคะแต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าต้นกล้วยจะร้ายเท่าพี่ต้นกล้าไหม
นาวิกโยธินก็อยากอ่านคะแต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าต้นกล้วยจะร้ายเท่าพี่ต้นกล้าไหม
แว่นใส 26 พ.ย. 2554, 23:04:45 น.
อยากอ่านทุกเรื่องเลยค่ะ
อยากอ่านทุกเรื่องเลยค่ะ
แวนด้าน้อย 27 พ.ย. 2554, 00:36:22 น.
อยากอ่านพี่ต้นกล้วยก่อนค่ะ อยากรู้พี่น้องจะนิสัยเหมือนกันป่าว
อยากอ่านพี่ต้นกล้วยก่อนค่ะ อยากรู้พี่น้องจะนิสัยเหมือนกันป่าว
XaWarZd 27 พ.ย. 2554, 16:52:50 น.
กร๊ดดดด ตื่นเต้น ได้หนังสือด้วยอ่ะ ตอนนี้ก็หวานซะ อยากรู้จริงๆ ว่าน้องฐาจะทำอะไรต่อไป
กร๊ดดดด ตื่นเต้น ได้หนังสือด้วยอ่ะ ตอนนี้ก็หวานซะ อยากรู้จริงๆ ว่าน้องฐาจะทำอะไรต่อไป
Zephyr 28 พ.ย. 2554, 20:03:27 น.
ยายน้องฐานี่จะสร้างปัญหาไรอีกเนี่ย เมื่อไรจะไปนอกซะที ฮึ้ยยย อยากอ่านทั้งสองเรื่องเลยค่ะ ต้นกล้วยน้องต้นกล้าก็อยากอ่านะ จะเจ้าชู้เท่าพี่ชายมั้ย แต่ถ้าต่างกันสุดขั้วท่าจะดีนะคะ อีกเรื่องนาวิกนี่ชื่อเรื่องโดนใจอยากอ่านเช่นกัน ถ้าให้เลือก อืมม เอาพี่ต้นกล้วยละกันค่ะ หึหึ
ยายน้องฐานี่จะสร้างปัญหาไรอีกเนี่ย เมื่อไรจะไปนอกซะที ฮึ้ยยย อยากอ่านทั้งสองเรื่องเลยค่ะ ต้นกล้วยน้องต้นกล้าก็อยากอ่านะ จะเจ้าชู้เท่าพี่ชายมั้ย แต่ถ้าต่างกันสุดขั้วท่าจะดีนะคะ อีกเรื่องนาวิกนี่ชื่อเรื่องโดนใจอยากอ่านเช่นกัน ถ้าให้เลือก อืมม เอาพี่ต้นกล้วยละกันค่ะ หึหึ
Pat 28 พ.ย. 2554, 21:09:56 น.
อิอิ แสบจริงๆพี่ต้นกล้า
อิอิ แสบจริงๆพี่ต้นกล้า
zeen 29 พ.ย. 2554, 18:50:15 น.
โอยยย พี่ต้นกล้ากับน้องแพรวอ้อนกันนี่อ่านแล้วเขินแทน หวานเิกิ๊นนนน
เอาต้นกล้วยก่อน แล้วต่อด้วยหมวดลูกไก่ค่ะ หรือจะหมวดลูกไก่ก่อนแล้วต่อด้วยต้นกล้วยก็ได้ค่า :D
โอยยย พี่ต้นกล้ากับน้องแพรวอ้อนกันนี่อ่านแล้วเขินแทน หวานเิกิ๊นนนน
เอาต้นกล้วยก่อน แล้วต่อด้วยหมวดลูกไก่ค่ะ หรือจะหมวดลูกไก่ก่อนแล้วต่อด้วยต้นกล้วยก็ได้ค่า :D
ณัฐวีร์ 27 ธ.ค. 2554, 00:49:10 น.
กลับมาอ่านมาเม้นต์กันอีกสักรอบ
กลับมาอ่านมาเม้นต์กันอีกสักรอบ