ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 20.1 “พี่ว่างจริง ๆ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีกว่าค่ะ.."
คิดถึงนักเขียน หรือคิดถึงพี่ต้นกล้ากันครับ..
20.1
บรรยากาศบนโต๊ะเริ่มชื่นมื่นขึ้น.. แต่ว่ามันก็กระจายหายไปในพริบตาเมื่อที่ทางเข้าปรากฏร่างของฐาปนิสร...เจ้าหล่อนเดินมาพร้อมกับเพื่อน ๆ แก๊งดอกฟ้า..ซึ่งเจ้าหล่อนและพรรคพวกจงใจเดินมายังโต๊ะที่ผู้การหนุ่มนั่งอยู่ทันทีเช่นกัน..จิรวัติสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แพรวพรรณก็รีบนั่งหลังตรงยืดคอเชิดหน้าพลางหยิบแก้วขึ้นมาจิบน้ำเย็นฉ่ำเพื่อดับอารมณ์ร้อนที่กำลังครุกรุ่นขึ้นมา
“โลกกลมจริง ๆ เลยค่ะ..น้องฐาก็นึกว่าพี่แพรวกลับนครสวรรค์ไปแล้วซะอีก..” ในขณะที่ทุกคนงุนงง ฐาปนิสรก็เอ่ยปากทักทายด้วยน้ำเสียงอย่างเป็นกันเอง ถ้าไม่ตั้งใจฟังก็รู้สึกถึงความเป็นมิตร..
แพรวพรรณไม่ตอบ..พงศ์พันธุ์มองหน้าน้องสาว แล้วก็มองหน้าจิรวัติ..ส่วนฐาปนิสรก็เร็วพอที่จะรีบฝากเนื้อฝากตัวและฝากถ่านร้อน ๆ ให้กับพงศ์พันธุ์..
“อุ้ย สวัสดีค่ะพี่ผู้ชาย พี่ผู้หญิง พี่ชายพี่แพรวใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ..”
“น้อง ชื่อน้องฐา ฐาปนิสร ค่ะ..น้องเป็นแฟนพี่ต้นกล้า”
“แฟน” พงศ์พันธุ์ทวนความสัมพันธ์ที่หญิงสาวบอกพลางยิ้มเยาะกับเพื่อนนายทหารเรือที่นั่งหน้านิ่งอยู่ตรงหน้า..
“แฟนค่ะ แต่ช่วงนี้ปล่อยให้หาเศษหาเลยไปก่อน”..
“ใจดีจัง” พงศ์พันธุ์รับมุก..ทั้งที่ในใจนั้นก็อดสงสารน้องสาวของตัวเองไม่ได้..ฐาปนิสรเองนั้นเมื่อเห็นว่า แรงมาก ๆ จะถูกตอกกลับจนหน้าหงายเอาได้ หญิงสาวจึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่องคุย..แต่ถึงอย่างไรเรื่องนั้นก็ยังมีเป้าหมาย ทำลายความรักในอนาคตของพี่ต้นกับ ‘นังแพรว’ คนที่ปั้นหน้านิ่งวางตัวเป็นนางเอก ทั้งที่จริง ๆ แล้วการมาทีหลังนั้นต้องเรียกว่า ‘นางร้าย’
“จะร่วมวงด้วย พวกพี่ๆ ก็อิ่มซะแล้ว..เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะพี่..พี่ชื่ออะไรนะ”
“พงศ์พันธุ์..”
“ค่ะพี่พงศ์พันธุ์ นี่นามบัตรน้องฐาค่ะ พี่มีอะไรสงสัย โทรมาเลยนะคะ..เอาอย่างนี้ดีกว่าค่ะ น้องฐาขอเบอร์พี่ไว้ด้วยดีกว่า..” เพื่อนน้องฐาที่ สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อยู่ข้าง ๆ รีบส่งโทรศัพท์มือถือมาให้ฐาปนิสรทันที..
“เบอร์อะไรคะ”
พงศ์พันธุ์รีบบอกเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองให้น้องฐาทันที และพอได้เบอร์แล้วฐาปนิสรก็กดโทรออกเช็คว่า
ใช่หรือเปล่า..ก่อนจะปรายตาไปหาแพรวพรรณกับจิรวัติแล้วบอกว่า
“งั้นน้องฐากับเพื่อน ๆ ขอตัวกินข้าวก่อนนะคะ...แล้วค่อยคุยกันค่ะ สวัสดีค่ะ..พี่แพรวสวัสดีค่ะ..ช่วงที่กลับนครสวรรค์ก็ระวัง ๆ ตัวด้วยนะคะ”...
ฐาปนิสรและเพื่อน ๆ เดินไปนั่งในมุมที่พอมองเห็นกัน แต่ว่าเจ้าหล่อนก็ไม่ได้นั่งหันหน้ามาทางโต๊ะนี้..แพรวพรรณรวบช้อน ก่อนจะเดินออกจากร้านโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของพงศ์พันธุ์ให้ช่วยกันกินอาหาร ให้หมดก่อน ส่วนจิรวัติจึงต้องรีบลุกเดินตามไป..
“แพรว ๆ แพรว ครับ” เขาคว้าต้นแขนของแพรวพรรณไว้ แพรวพรรณขืนตัวออก ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด..
“แพรวจะกลับบ้านวันนี้เลยนะคะ”
“แต่แพรวกำลังโกรธพี่อยู่”
“แล้วจะให้แพรวยิ้มร่าท้าลมร้อน ยอมรับภาวะเมียน้อยอย่างนั้นหรือคะ ต้องรอให้ฐาเค้าป่าวประกาศว่า แพรวแย่งผัวเขาเหรอคะ”
“แต่พี่กับเขาจบกันแล้วจริง ๆ นะแพรว”
“ถ้าจบแล้วเขาไม่ลุกมาเต้นแบบนี้หรอกค่ะ..ขอแพรวกลับบ้านเถอะค่ะ และเรื่องระหว่างเรา พี่ลืมมันเหอะ แพรวเองก็จะลืมมันเหมือนกัน”
“แพรวไม่รักพี่เหรอครับ”
แพรวพรรณกดกรามแน่น..สูดลมหายใจเข้าปอดเรียกความเข้มแข็ง “พี่ว่างจริง ๆ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีกว่าค่ะ..ขอตัวก่อนนะคะ”..
//////////////
เมื่อเช้าก่อนจะขับรถออกจากสัตหีบ หิรัญญาโทรหาต้นเรือศุภโชคเพื่อร่ำลากลับแปดริ้วและขอบคุณเขา.. และเขาก็บอกกับเธอว่า ‘เดินทางปลอดภัยนะครับ’ เขาวางสายไปเพราะกำลังจะขับรถไปที่ท่าเรือแหลมเทียน ส่วนเธอก็ต้องมุ่งหน้ากลับบ้าน
กลับมามีวิถีชีวิตเหมือนที่เคยมี อยู่ตัวคนเดียวกับจินตนาการ และลูกค้าที่มาเที่ยวตลาดบ้านใหม่ในวันเสาร์อาทิตย์ แต่พอกลับถึงบ้าน
บ้านที่เคยหลังกะทัดรัด มีภาพในอดีตของพ่อแม่พี่น้องแอบซ่อนอยู่พอให้อบอุ่นใจ แต่ว่าครั้งนี้ หิรัญญารู้สึกว่าบ้านของเธอหลังใหญ่มาก ใหญ่จนเธอรู้สึกเคว้งคว้าง..อ้างว้าง และความรู้สึกเดียวดายที่เกิดขึ้นนี้ เหมือนว่าเธอไม่เคยคุ้นกับมันมาก่อน..
“อีตาบ้าเอ๊ย...ไอ้เด็กบ้า..” หิรัญญายอมรับว่า คิดถึงรอยยิ้มและดวงตาของเขา นึกถึงสายตาของเขาในวันที่หันมาเห็นเธอครั้งแรก..นึกถึงช่วงขาที่ยาวเก้งก้างในชุดกางเกงวอร์มดูอบอุ่นและแข็งแรง..ซึ่งมันสามารถทำให้เธอต้องแกล้งเข้าไปกระแซะให้พอกระชุ่มกระชวย หรือที่เรียกว่า ‘หลี’ ตามประสาสาวใหญ่อารมณ์เปลี่ยว
“มันน่าจะโทรมาถามนะว่าเรากลับถึงบ้านหรือยัง..คนบ้า คนใจร้าย”
และด้วยไม่อยากจะคิดถึงเขาให้สติแตกฟุ้งซ่านเสียความเป็นตัวของตัวเองไปมากกว่านี้ ..หิรัญญาจึงกดโทรศัพท์ไปหาแพรวพรรณแทน เพราะนอกจากจะทราบเรื่องของเจ้าหล่อน เธอก็อาจจะได้ยินเรื่องของต้นเรือพอให้คลายคิดถึงเขาด้วย..
แต่พอแพรวพรรณรับสาย น้ำเสียงเนือย ๆ นั้น หิรัญญาก็รู้ทันทีว่า แพรวพรรณต้องมีปัญหากับผู้การเรือสุดหล่อ..หรือใครสักคนแน่ ๆ..
“แพรวกำลังอยู่บนรถพี่พงศ์ค่ะพี่ กำลังจะกลับนครสวรรค์กัน”
“ตอนนี้ถึงไหนแล้ว”
“จะเข้ามอเตอร์เวย์แล้วมั้งค่ะ..แพรวไม่ได้มองป้ายข้างทางเลย..” ไม่ได้มองป้ายเพราะใจลอยครุ่นคิดถึงเขานั่นเอง.. เธอไม่น่าพูดตัดเยื่อใยเขาไปอย่างนั้น เพราะถ้าเขาคิดว่าเธอไม่แคร์เขา จริง ๆ เธอนั่นแหละจะเจ็บปวดใจเป็นที่สุด
“ยังไม่สะดวกคุยใช่ไหม” หิรัญญาส่งรหัสมาถาม..
“ค่ะ..”
“โอเค งั้น ถึงนครสวรรค์แล้วโทรหาพี่ด้วยนะ อย่างไรมีอะไรก็ทำใจดี ๆ ตั้งสตินะแพรว” นอกจากให้กำลังใจแพรวพรรณ หิรัญญาก็ให้กำลังใจตัวเองด้วยเช่นกัน..
“ค่ะพี่ ขอบคุณมากค่ะ พี่ละ พี่สบายดีนะคะ”
“ก็..” บอกคนอื่นให้ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง และคราวนี้หิรัญญาก็รู้ว่าตัวเองนั้นมีความรู้สึกกับคนที่เพิ่งจากมาเช่นไร แต่จะยอมรับกับแพรวพรรณไปตามจริง อย่างที่คิดได้เอง.. เห็นว่าต้องถูกล้อแน่ ๆ หิรัญญาจึงพูดเป็นกลาง ๆ ว่า
“ก็เหมือน ๆ เดิม” น้ำเสียงมันขัดกับอารมณ์แพรวพรรณจึงต้องถามว่า
“จริง ๆ นะคะ” ใจจริงแพรวพรรณอยากจะถามว่า ‘ต้นเรือไม่มีผลอะไรกับความรู้สึกของพี่ในยามนี้เลยหรือคะ’ แต่แพรวพรรณก็ต้องถามคำถามนั้น เพราะแม้พงศ์พันธุ์จะเปิดเพลงเบา ๆ ในขณะที่ขับรถ แต่ว่าหูของเขาก็คงกำลังเงี่ยฟังเสียงของเธอที่กำลังสนทนาอยู่กับหิรัญญาอยู่แน่ ๆ
“ตามนั้นแหละ ค่อยคุยกันให้ยาวกว่านี้..”
หิรัญญาวางสายไปแล้ว แพรวพรรณมองโทรศัพท์ในมือของตัวเอง..ความคิดถึงพี่ต้นกล้า ผู้บังคับการเรือ อันเป็นบุคคลที่รัก ทวีความรุนแรงมากขึ้น และทางที่จะบรรเทาความคิดถึงก็คือเลื่อนรูปในโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู..ใบหน้าของเขานั้นชวนมอง..หัวคิ้วที่เกือบจะชนกันเหนือดวงตากรุ้มกริ่มรับกับจมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากนั่นเล่าก็เพียงแย้มอย่างเย้ายวน
..รอยยิ้มความสุขผุดขึ้นมาที่ใบหน้าของแพรวพรรณ แต่ว่าความทุกข์มันก็ตามมาติด ๆ..
20.1
บรรยากาศบนโต๊ะเริ่มชื่นมื่นขึ้น.. แต่ว่ามันก็กระจายหายไปในพริบตาเมื่อที่ทางเข้าปรากฏร่างของฐาปนิสร...เจ้าหล่อนเดินมาพร้อมกับเพื่อน ๆ แก๊งดอกฟ้า..ซึ่งเจ้าหล่อนและพรรคพวกจงใจเดินมายังโต๊ะที่ผู้การหนุ่มนั่งอยู่ทันทีเช่นกัน..จิรวัติสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แพรวพรรณก็รีบนั่งหลังตรงยืดคอเชิดหน้าพลางหยิบแก้วขึ้นมาจิบน้ำเย็นฉ่ำเพื่อดับอารมณ์ร้อนที่กำลังครุกรุ่นขึ้นมา
“โลกกลมจริง ๆ เลยค่ะ..น้องฐาก็นึกว่าพี่แพรวกลับนครสวรรค์ไปแล้วซะอีก..” ในขณะที่ทุกคนงุนงง ฐาปนิสรก็เอ่ยปากทักทายด้วยน้ำเสียงอย่างเป็นกันเอง ถ้าไม่ตั้งใจฟังก็รู้สึกถึงความเป็นมิตร..
แพรวพรรณไม่ตอบ..พงศ์พันธุ์มองหน้าน้องสาว แล้วก็มองหน้าจิรวัติ..ส่วนฐาปนิสรก็เร็วพอที่จะรีบฝากเนื้อฝากตัวและฝากถ่านร้อน ๆ ให้กับพงศ์พันธุ์..
“อุ้ย สวัสดีค่ะพี่ผู้ชาย พี่ผู้หญิง พี่ชายพี่แพรวใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ..”
“น้อง ชื่อน้องฐา ฐาปนิสร ค่ะ..น้องเป็นแฟนพี่ต้นกล้า”
“แฟน” พงศ์พันธุ์ทวนความสัมพันธ์ที่หญิงสาวบอกพลางยิ้มเยาะกับเพื่อนนายทหารเรือที่นั่งหน้านิ่งอยู่ตรงหน้า..
“แฟนค่ะ แต่ช่วงนี้ปล่อยให้หาเศษหาเลยไปก่อน”..
“ใจดีจัง” พงศ์พันธุ์รับมุก..ทั้งที่ในใจนั้นก็อดสงสารน้องสาวของตัวเองไม่ได้..ฐาปนิสรเองนั้นเมื่อเห็นว่า แรงมาก ๆ จะถูกตอกกลับจนหน้าหงายเอาได้ หญิงสาวจึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่องคุย..แต่ถึงอย่างไรเรื่องนั้นก็ยังมีเป้าหมาย ทำลายความรักในอนาคตของพี่ต้นกับ ‘นังแพรว’ คนที่ปั้นหน้านิ่งวางตัวเป็นนางเอก ทั้งที่จริง ๆ แล้วการมาทีหลังนั้นต้องเรียกว่า ‘นางร้าย’
“จะร่วมวงด้วย พวกพี่ๆ ก็อิ่มซะแล้ว..เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะพี่..พี่ชื่ออะไรนะ”
“พงศ์พันธุ์..”
“ค่ะพี่พงศ์พันธุ์ นี่นามบัตรน้องฐาค่ะ พี่มีอะไรสงสัย โทรมาเลยนะคะ..เอาอย่างนี้ดีกว่าค่ะ น้องฐาขอเบอร์พี่ไว้ด้วยดีกว่า..” เพื่อนน้องฐาที่ สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อยู่ข้าง ๆ รีบส่งโทรศัพท์มือถือมาให้ฐาปนิสรทันที..
“เบอร์อะไรคะ”
พงศ์พันธุ์รีบบอกเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองให้น้องฐาทันที และพอได้เบอร์แล้วฐาปนิสรก็กดโทรออกเช็คว่า
ใช่หรือเปล่า..ก่อนจะปรายตาไปหาแพรวพรรณกับจิรวัติแล้วบอกว่า
“งั้นน้องฐากับเพื่อน ๆ ขอตัวกินข้าวก่อนนะคะ...แล้วค่อยคุยกันค่ะ สวัสดีค่ะ..พี่แพรวสวัสดีค่ะ..ช่วงที่กลับนครสวรรค์ก็ระวัง ๆ ตัวด้วยนะคะ”...
ฐาปนิสรและเพื่อน ๆ เดินไปนั่งในมุมที่พอมองเห็นกัน แต่ว่าเจ้าหล่อนก็ไม่ได้นั่งหันหน้ามาทางโต๊ะนี้..แพรวพรรณรวบช้อน ก่อนจะเดินออกจากร้านโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของพงศ์พันธุ์ให้ช่วยกันกินอาหาร ให้หมดก่อน ส่วนจิรวัติจึงต้องรีบลุกเดินตามไป..
“แพรว ๆ แพรว ครับ” เขาคว้าต้นแขนของแพรวพรรณไว้ แพรวพรรณขืนตัวออก ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด..
“แพรวจะกลับบ้านวันนี้เลยนะคะ”
“แต่แพรวกำลังโกรธพี่อยู่”
“แล้วจะให้แพรวยิ้มร่าท้าลมร้อน ยอมรับภาวะเมียน้อยอย่างนั้นหรือคะ ต้องรอให้ฐาเค้าป่าวประกาศว่า แพรวแย่งผัวเขาเหรอคะ”
“แต่พี่กับเขาจบกันแล้วจริง ๆ นะแพรว”
“ถ้าจบแล้วเขาไม่ลุกมาเต้นแบบนี้หรอกค่ะ..ขอแพรวกลับบ้านเถอะค่ะ และเรื่องระหว่างเรา พี่ลืมมันเหอะ แพรวเองก็จะลืมมันเหมือนกัน”
“แพรวไม่รักพี่เหรอครับ”
แพรวพรรณกดกรามแน่น..สูดลมหายใจเข้าปอดเรียกความเข้มแข็ง “พี่ว่างจริง ๆ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีกว่าค่ะ..ขอตัวก่อนนะคะ”..
//////////////
เมื่อเช้าก่อนจะขับรถออกจากสัตหีบ หิรัญญาโทรหาต้นเรือศุภโชคเพื่อร่ำลากลับแปดริ้วและขอบคุณเขา.. และเขาก็บอกกับเธอว่า ‘เดินทางปลอดภัยนะครับ’ เขาวางสายไปเพราะกำลังจะขับรถไปที่ท่าเรือแหลมเทียน ส่วนเธอก็ต้องมุ่งหน้ากลับบ้าน
กลับมามีวิถีชีวิตเหมือนที่เคยมี อยู่ตัวคนเดียวกับจินตนาการ และลูกค้าที่มาเที่ยวตลาดบ้านใหม่ในวันเสาร์อาทิตย์ แต่พอกลับถึงบ้าน
บ้านที่เคยหลังกะทัดรัด มีภาพในอดีตของพ่อแม่พี่น้องแอบซ่อนอยู่พอให้อบอุ่นใจ แต่ว่าครั้งนี้ หิรัญญารู้สึกว่าบ้านของเธอหลังใหญ่มาก ใหญ่จนเธอรู้สึกเคว้งคว้าง..อ้างว้าง และความรู้สึกเดียวดายที่เกิดขึ้นนี้ เหมือนว่าเธอไม่เคยคุ้นกับมันมาก่อน..
“อีตาบ้าเอ๊ย...ไอ้เด็กบ้า..” หิรัญญายอมรับว่า คิดถึงรอยยิ้มและดวงตาของเขา นึกถึงสายตาของเขาในวันที่หันมาเห็นเธอครั้งแรก..นึกถึงช่วงขาที่ยาวเก้งก้างในชุดกางเกงวอร์มดูอบอุ่นและแข็งแรง..ซึ่งมันสามารถทำให้เธอต้องแกล้งเข้าไปกระแซะให้พอกระชุ่มกระชวย หรือที่เรียกว่า ‘หลี’ ตามประสาสาวใหญ่อารมณ์เปลี่ยว
“มันน่าจะโทรมาถามนะว่าเรากลับถึงบ้านหรือยัง..คนบ้า คนใจร้าย”
และด้วยไม่อยากจะคิดถึงเขาให้สติแตกฟุ้งซ่านเสียความเป็นตัวของตัวเองไปมากกว่านี้ ..หิรัญญาจึงกดโทรศัพท์ไปหาแพรวพรรณแทน เพราะนอกจากจะทราบเรื่องของเจ้าหล่อน เธอก็อาจจะได้ยินเรื่องของต้นเรือพอให้คลายคิดถึงเขาด้วย..
แต่พอแพรวพรรณรับสาย น้ำเสียงเนือย ๆ นั้น หิรัญญาก็รู้ทันทีว่า แพรวพรรณต้องมีปัญหากับผู้การเรือสุดหล่อ..หรือใครสักคนแน่ ๆ..
“แพรวกำลังอยู่บนรถพี่พงศ์ค่ะพี่ กำลังจะกลับนครสวรรค์กัน”
“ตอนนี้ถึงไหนแล้ว”
“จะเข้ามอเตอร์เวย์แล้วมั้งค่ะ..แพรวไม่ได้มองป้ายข้างทางเลย..” ไม่ได้มองป้ายเพราะใจลอยครุ่นคิดถึงเขานั่นเอง.. เธอไม่น่าพูดตัดเยื่อใยเขาไปอย่างนั้น เพราะถ้าเขาคิดว่าเธอไม่แคร์เขา จริง ๆ เธอนั่นแหละจะเจ็บปวดใจเป็นที่สุด
“ยังไม่สะดวกคุยใช่ไหม” หิรัญญาส่งรหัสมาถาม..
“ค่ะ..”
“โอเค งั้น ถึงนครสวรรค์แล้วโทรหาพี่ด้วยนะ อย่างไรมีอะไรก็ทำใจดี ๆ ตั้งสตินะแพรว” นอกจากให้กำลังใจแพรวพรรณ หิรัญญาก็ให้กำลังใจตัวเองด้วยเช่นกัน..
“ค่ะพี่ ขอบคุณมากค่ะ พี่ละ พี่สบายดีนะคะ”
“ก็..” บอกคนอื่นให้ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง และคราวนี้หิรัญญาก็รู้ว่าตัวเองนั้นมีความรู้สึกกับคนที่เพิ่งจากมาเช่นไร แต่จะยอมรับกับแพรวพรรณไปตามจริง อย่างที่คิดได้เอง.. เห็นว่าต้องถูกล้อแน่ ๆ หิรัญญาจึงพูดเป็นกลาง ๆ ว่า
“ก็เหมือน ๆ เดิม” น้ำเสียงมันขัดกับอารมณ์แพรวพรรณจึงต้องถามว่า
“จริง ๆ นะคะ” ใจจริงแพรวพรรณอยากจะถามว่า ‘ต้นเรือไม่มีผลอะไรกับความรู้สึกของพี่ในยามนี้เลยหรือคะ’ แต่แพรวพรรณก็ต้องถามคำถามนั้น เพราะแม้พงศ์พันธุ์จะเปิดเพลงเบา ๆ ในขณะที่ขับรถ แต่ว่าหูของเขาก็คงกำลังเงี่ยฟังเสียงของเธอที่กำลังสนทนาอยู่กับหิรัญญาอยู่แน่ ๆ
“ตามนั้นแหละ ค่อยคุยกันให้ยาวกว่านี้..”
หิรัญญาวางสายไปแล้ว แพรวพรรณมองโทรศัพท์ในมือของตัวเอง..ความคิดถึงพี่ต้นกล้า ผู้บังคับการเรือ อันเป็นบุคคลที่รัก ทวีความรุนแรงมากขึ้น และทางที่จะบรรเทาความคิดถึงก็คือเลื่อนรูปในโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู..ใบหน้าของเขานั้นชวนมอง..หัวคิ้วที่เกือบจะชนกันเหนือดวงตากรุ้มกริ่มรับกับจมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากนั่นเล่าก็เพียงแย้มอย่างเย้ายวน
..รอยยิ้มความสุขผุดขึ้นมาที่ใบหน้าของแพรวพรรณ แต่ว่าความทุกข์มันก็ตามมาติด ๆ..
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 พ.ย. 2554, 20:05:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 พ.ย. 2554, 20:05:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 3632
| << 19.2 "หอม หอม พี่ชอบหอมมาก" | 20.2 "หนึ่งจะเอาน้ำสาดมันก่อน ตามไปด้วย แก้ว ช้อน..” >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 28 พ.ย. 2554, 20:12:57 น.
ขอบคุณสำหรับ คอมเม้นท์ และ like ที่ช่วย ๆ กันกด ..รอลุ้นให้ได้ 100 like สงสัยจะไม่ได้แน่ ๆ 55555 อยากแจก ๆ ...พบกันอีกทีวันศุกรหน้านะครับ..รับรองเลยว่า หว้านหวานนนนนนนนน ...(ตอนนี้ก็ขม ๆ กันไปก่อนนะ...มันลงล็อคพอดีเลย)))
จุ๊บ ๆ
ขอบคุณสำหรับ คอมเม้นท์ และ like ที่ช่วย ๆ กันกด ..รอลุ้นให้ได้ 100 like สงสัยจะไม่ได้แน่ ๆ 55555 อยากแจก ๆ ...พบกันอีกทีวันศุกรหน้านะครับ..รับรองเลยว่า หว้านหวานนนนนนนนน ...(ตอนนี้ก็ขม ๆ กันไปก่อนนะ...มันลงล็อคพอดีเลย)))
จุ๊บ ๆ
Zephyr 28 พ.ย. 2554, 20:13:03 น.
โอ้ย เป็นคนมาทีหลังนี่ลำบากใจจริงๆเลย เฮ้อ เรื่องนี้ต้องโทษพี่ต้นกล้าใช่มั้ย ไปให้ความหวังกะสาวๆไว้เยอะล่ะสิ เจอคนไม่ยอมจบ เป็นไงล่ะ ชริ งอนแทนแพรวแล้ว รีบๆไปง้อเลยนะ ^^
โอ้ย เป็นคนมาทีหลังนี่ลำบากใจจริงๆเลย เฮ้อ เรื่องนี้ต้องโทษพี่ต้นกล้าใช่มั้ย ไปให้ความหวังกะสาวๆไว้เยอะล่ะสิ เจอคนไม่ยอมจบ เป็นไงล่ะ ชริ งอนแทนแพรวแล้ว รีบๆไปง้อเลยนะ ^^
sawaros 28 พ.ย. 2554, 20:18:06 น.
พี่เฟื่องใจดีมากๆ ลงให้เร็วตลอด
พี่เฟื่องใจดีมากๆ ลงให้เร็วตลอด
ann 28 พ.ย. 2554, 20:22:17 น.
ดีพี่ต้นกล้าจะได้เข็ด ไม่มั่วอีก 555
ดีพี่ต้นกล้าจะได้เข็ด ไม่มั่วอีก 555
Solnushka 28 พ.ย. 2554, 20:45:26 น.
ตั้งวันศุกร์เลย ลงแดงแน่ๆ สนุกมากค่า
ตั้งวันศุกร์เลย ลงแดงแน่ๆ สนุกมากค่า
Niceday 28 พ.ย. 2554, 21:09:52 น.
น้องฐาร้ายกาจไม่เบา
น้องฐาร้ายกาจไม่เบา
morisa 28 พ.ย. 2554, 21:22:31 น.
อ่านแล้วอยากตบน้องฐา
ขนาดว่าไม่ทำอะไรมาก แต่ทำให้นางเอก เอ้ย! นักเขียนตัวน้อยๆอย่างโมริสาอินจัด
ไหนว่าน้องฐาเป็นนางร้ายแบบคอมเมอดี้ไง นี่แหละย่ะนางร้ายในละครเลยละ
โกรธ
อ่านแล้วอยากตบน้องฐา
ขนาดว่าไม่ทำอะไรมาก แต่ทำให้นางเอก เอ้ย! นักเขียนตัวน้อยๆอย่างโมริสาอินจัด
ไหนว่าน้องฐาเป็นนางร้ายแบบคอมเมอดี้ไง นี่แหละย่ะนางร้ายในละครเลยละ
โกรธ
ป้าพร 28 พ.ย. 2554, 21:40:26 น.
น้องฐา...ฐา ป นิสร....น้อง เอ้ย เธอแรง มากนะ น้องแพรว ทำถูกแล้วค่ะกลับไปบ้านเราค่ะ ใช่ ถ้าพี่ต้นกล้าว่างจริงๆแล้วค่อยมาคุยกันใหม่นะ แก้ให้ขาดนะต้นกล้าปัญหาน่ะ ฮึ่ยยย ขอบคุณมากค่ะคุณเฟื่องกำลังคิดถึงราชนาวีที่รักอยู่พอดีเชียว
น้องฐา...ฐา ป นิสร....น้อง เอ้ย เธอแรง มากนะ น้องแพรว ทำถูกแล้วค่ะกลับไปบ้านเราค่ะ ใช่ ถ้าพี่ต้นกล้าว่างจริงๆแล้วค่อยมาคุยกันใหม่นะ แก้ให้ขาดนะต้นกล้าปัญหาน่ะ ฮึ่ยยย ขอบคุณมากค่ะคุณเฟื่องกำลังคิดถึงราชนาวีที่รักอยู่พอดีเชียว
รอให้เป็นเล่ม 28 พ.ย. 2554, 21:53:58 น.
แหมมมมมม ก็อยากจะกดให้สัก 100 like แต่เขาจำกัดให้กดได้ like เดียวอ่ะจิ
แหมมมมมม ก็อยากจะกดให้สัก 100 like แต่เขาจำกัดให้กดได้ like เดียวอ่ะจิ
แวนด้าน้อย 28 พ.ย. 2554, 21:58:46 น.
โอ้ย! ต้องรอวันศุกร์เลยหรอค่ะ อยากอ่านต่อแล้วค่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ...
เรื่องหนุกมว๊ากกกกกกกกกก
โอ้ย! ต้องรอวันศุกร์เลยหรอค่ะ อยากอ่านต่อแล้วค่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ...
เรื่องหนุกมว๊ากกกกกกกกกก
เดิมเดิม 28 พ.ย. 2554, 21:59:15 น.
รอตอนต่อไปค่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ
minafiba 28 พ.ย. 2554, 22:05:17 น.
^_^
^_^
สายลมแห่งรัก 29 พ.ย. 2554, 00:48:11 น.
ชอบชื่อตอนจัง
ชอบชื่อตอนจัง
เด็กหญิงม่อน 29 พ.ย. 2554, 01:20:23 น.
อ่านตอนนี้แล้วแอบสมน้ำหน้าพี่ต้นกล้าเหมือนกันนะคะเนี่ย
ถ้าคิดในแง่น้องฐา ถึงจะร้ายไป(มาก) แต่ก็ไมได้มีความผิดอะไร จู่ๆพี่ต้นก็ไปมีคนใหม่ซะงั้น (ถึงแม้คนใหม่จะเป็นนางเอกก็เถอะ อิอิ)
รีบๆจัดการเรื่องน้องฐาให้เรียบร้อยเร็วๆนะพี่ต้น
อ่านตอนนี้แล้วแอบสมน้ำหน้าพี่ต้นกล้าเหมือนกันนะคะเนี่ย
ถ้าคิดในแง่น้องฐา ถึงจะร้ายไป(มาก) แต่ก็ไมได้มีความผิดอะไร จู่ๆพี่ต้นก็ไปมีคนใหม่ซะงั้น (ถึงแม้คนใหม่จะเป็นนางเอกก็เถอะ อิอิ)
รีบๆจัดการเรื่องน้องฐาให้เรียบร้อยเร็วๆนะพี่ต้น
แว่นใส 29 พ.ย. 2554, 08:03:54 น.
ยังต้องแก้ปัญหากันอีกยาวไกลนะเนี่ย
ยังต้องแก้ปัญหากันอีกยาวไกลนะเนี่ย
nutcha 29 พ.ย. 2554, 09:26:55 น.
นี่แหละคือผลของผู้ชายเจ้าชู้ ทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องเจ็บปวด
นี่แหละคือผลของผู้ชายเจ้าชู้ ทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องเจ็บปวด
nunoi 29 พ.ย. 2554, 10:20:10 น.
ให้ความหมายดีอ่ะ "ถ้าพี่ว่างจริงๆ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีกว่า" ชอบๆ
ให้ความหมายดีอ่ะ "ถ้าพี่ว่างจริงๆ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีกว่า" ชอบๆ
หนอนฮับ 29 พ.ย. 2554, 10:27:49 น.
อย่างน้อฐา..แค่ขี้เล็บ เจอน้องหนอนชอนไชเข้าไป พรุนแน่...อิอิ
อย่างน้อฐา..แค่ขี้เล็บ เจอน้องหนอนชอนไชเข้าไป พรุนแน่...อิอิ
silverraindrop 29 พ.ย. 2554, 11:23:27 น.
เฮ้อ นางเอกเรา ไม่วู้คนเลย ขัดใจ
เฮ้อ นางเอกเรา ไม่วู้คนเลย ขัดใจ
XaWarZd 29 พ.ย. 2554, 12:54:20 น.
น้องฐาแรงจริงๆ ไม่จบง่ายๆ เลย แย่ๆ
ตอนนี้อยู่ชิคาโก้จ๊า พยายามตอบในเมลล์มาสามวันล่ะ ไม่สำเร็จอ่ะ ไม่รู้ทำไมมันไม่ส่งไป
น้องฐาแรงจริงๆ ไม่จบง่ายๆ เลย แย่ๆ
ตอนนี้อยู่ชิคาโก้จ๊า พยายามตอบในเมลล์มาสามวันล่ะ ไม่สำเร็จอ่ะ ไม่รู้ทำไมมันไม่ส่งไป
Setia 29 พ.ย. 2554, 17:53:21 น.
คู่หิรัญญาน่ารักอ่ะ เชียร์คู่นี้นะ
คู่หิรัญญาน่ารักอ่ะ เชียร์คู่นี้นะ
jeejar816 30 พ.ย. 2554, 08:48:04 น.
เฮ้อ..นางเอ๊ก นางเอก
เฮ้อ..นางเอ๊ก นางเอก
ณัฐวีร์ 27 ธ.ค. 2554, 00:50:03 น.
จริงๆ ก็สงสารทั้ง 3 ฝ่ายอ่ะนะ แต่ก็อย่างว่า เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใจ
จริงๆ ก็สงสารทั้ง 3 ฝ่ายอ่ะนะ แต่ก็อย่างว่า เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใจ