รักแท้...แม้ไม่ใกล้ชิด
สายป่านสาวน้อยจอมโก๊ะที่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองชอบใครสักที ทั้งที่ก็มีคนเข้ามามากมาย ก็ใช่สิในหัวใจของเธอมีพี่วินอยู่แล้วตั้งแต่แรกเห็น แต่เรื่องราวกับไม่เป็นอย่างที่เธอคิด เมื่อมีอีกคนทำให้ความรักของเธอต้องสั่นคลอน เธอจะทำอย่างไร อยากตัดใจ แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จสักที
วิทวิน หนุ่มมาดนิ่งรุ่นพี่ที่โรงเรียนของสายป่าน เขามอบหัวใจดวงนี้ให้เธอตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้า เมื่อหอบความกล้าทั้งหมดไปบอกเธอว่าชอบ แต่เอกลับวิ่งหนีเสียดื้อๆ แต่หลายอย่างทำให้เขารอ รอ และรอ เมื่อวันหนึ่งเดินทางมาถึง เขาได้เจอเธอในที่ที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ และเป็นวันที่ทำให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง เขาจะทำอย่างไรเพื่อตามทวงหัวใจที่ควรจะเป็นของเขากลับคืนมา
ตามเป็นกำลังใจให้คู่รัก คู่นี้กันนะคะ ใน รักแท้จะไม่แพ้ใกล้ชิด
^^ เป็นกำลังใจให้คนเขียน ทุกคอมเม้นจะเป็นแนวทางและกำลังใจในการเขียนงานของผู้เขียนต่อไป
นางสาวปลาดาว....
วิทวิน หนุ่มมาดนิ่งรุ่นพี่ที่โรงเรียนของสายป่าน เขามอบหัวใจดวงนี้ให้เธอตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้า เมื่อหอบความกล้าทั้งหมดไปบอกเธอว่าชอบ แต่เอกลับวิ่งหนีเสียดื้อๆ แต่หลายอย่างทำให้เขารอ รอ และรอ เมื่อวันหนึ่งเดินทางมาถึง เขาได้เจอเธอในที่ที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ และเป็นวันที่ทำให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง เขาจะทำอย่างไรเพื่อตามทวงหัวใจที่ควรจะเป็นของเขากลับคืนมา
ตามเป็นกำลังใจให้คู่รัก คู่นี้กันนะคะ ใน รักแท้จะไม่แพ้ใกล้ชิด
^^ เป็นกำลังใจให้คนเขียน ทุกคอมเม้นจะเป็นแนวทางและกำลังใจในการเขียนงานของผู้เขียนต่อไป
นางสาวปลาดาว....
Tags: รักแท้
ตอน: แผนการของสองคุณแม่
ที่จริงวิทธวินกลับมาได้อาทิตย์กว่าๆแล้ว ใจเขาอยากจะมาหาเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่เท้าแตะพื้นดินของเมืองไทย แต่หลังจากเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณเอมอรผู้เป็นแม่ฟัง เขากับถูกสั่งห้ามไปพบเธอโดยเด็ดขาด ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่เขาทำได้แค่เพียงมองผ่านรั้วที่กลั้นระหว่างไร่บริรักษณ์กับไร่ชัยบุรินทร์ เผื่อโชคจะเข้าข้างนำพาเธอมาเดินแถวนี้พอให้เขาได้เห็นเธอบ้าง แต่ก็ไม่เคยมีวันนั้นเลย จนในที่สุดคุณเอมอรเดินเข้ามาบอกพร้อมกับรอยยิ้มว่าไปคุยกับคุณแม้นวาดแม่ของหญิงสาวเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ฝ่ายนั้นก็เล่าเรื่องมาพอสมควร และบอกว่าจะจัดการทุกอย่างให้ แต่วิทธวินก็ไม่ได้คิดมาก่อนว่าแม่จะใช้ไม้นี้ แต่นั่นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ วิทธวินอยากเจอเธอ อยากมีโอกาสได้พูดได้อธิบายในสิ่งที่เธอเข้าใจผิดเขามาเป็นเดือนๆ แต่ถ้าคุณเอมอรกับคุณแม้นวาด มาช้ากว่านี้อีกหน่อยเขาอาจจะได้อธิบายให้เธอฟังไปแล้ว
ทางฝ่ายสายป่านพอรู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะแผนการของแม่เธอเอง ที่อยากให้เธอปรับความเข้าใจกับวิทธวิน ไม่ใช่ความรู้สึกโกรธที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ไม่พอใจ แต่ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะเจอเขา เธออยากให้หัวใจของเธอเข้มแข็งกว่านี้เท่านั้นเอง วันนี้ทั้งวันสายป่านจึงดูแปลกไปสำหรับคนในไร่ เธอกลายเป็นคนเงียบ และเหม่อลอย แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม จนกระทั่ง....
“ขอโทษครับคือว่าผมมาหาคุณแก้วน่ะครับ”
“เอ่อ....ใครนะคะ”
“คุณแก้ว คุณรู้จักมั้ยครับ”
“เอ่อ แก้ว.....ออ อ้อ ลุงแก้ว”
“ครับถ้าในไร่นี้มีแค่ลุงแก้วก็น่าจะใช่”
สติกลับมาเมื่อตอนที่ผู้มาใหม่ถามหาคนชื่อแก้ว จริงอยู่ว่าที่ไร่นี้มีคนชื่อแก้วก็ออกจะหลายคน แต่ที่น่าจะเป็นเป้าหมายของผู้มาใหม่น่าจะเป็นลุงแก้ว หัวหน้าคนงานในฟาร์มโคนม หรือว่าจะเป็น....
“คุณเป็นสัตวแพทย์ที่จะมาทำหมันเจ้าแม็คใช่มั้ยคะ”
“ถ้าเจ้าแม็คที่คุณว่าเป็นวัวล่ะก็ ใช่ครับ”
“ออ...ถ้าอย่างนั้นก็ตามมาทางนี้เลยค่ะ”
สัตวแพทย์หนุ่มเดินตามลูกสาวเจ้าของไร่ไปอย่างติดๆ หากแต่สายตาที่มองหางม้ายาวที่เธอผูกไว้หลวม และท่วงท่าการเดินที่ดูมั่นใจ ทำให้สัตวแพทย์หนุ่มมีความรู้สึกถูกใจเธอเหลือเกิน จากที่ว่าจะมาทำหมันให้วัวแล้วจะปฏิเสธคำเชิญของเจ้าของไร่ว่าให้มาเป็นแพทย์ประจำที่ฟาร์ม คงต้องเอากลับไปคิดใหม่ซะแล้ว
“ลุงแก้วคะ หมอมาแล้วค่ะ”
เสียงหวานใสแม้เพียงเรียกชื่อบุคคลอื่นยังรู้สึกจับใจขนาดนี้ ถ้าหากให้เธอเรียกชื่อเขา คงให้ความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย นายสัตวแพทย์หนุ่มคิด แล้วก็เผลอยิ้มให้กับแผ่นหลังตรงของเธอ
“มาแล้วหรอครับ ไหนล่ะ อ่าวหมอสวัสดี”
“ครับ...ครับ สวัสดีครับ”
“หมอที่ จะมาทำหมันวัวใช่มั้ยครับ”
“ครับใช่ครับ ตัวไหนล่ะครับที่จะทำ”
“เชิญทางนี้เลยครับหมอ”
สายป่านไม่ได้เดินไปดูการทำหมันวัวอย่างที่ตั้งใจ แต่เธอเลือกที่จะเดินกลับเข้าไปที่แปลงองุ่นทั้งๆที่แดดร้อนจัดของเวลาบ่ายแก่
ทางด้านคุณแม่ทั้งสอง หลังจากที่ทราบว่า แผนการที่วางไว้ล้มไม่เป็นท่า เนื่องน้ำมือของทั้งสองเอง ก็เป็นอันต้องกลุ้ม เพราะนอกจากจะล้มเหลวแล้วเหมือนสถานการณ์มันจะยิ่งแย่กว่าเดิมเสียอีก เมื่ออีกคนเอาแต่เงียบ อีกคนก็เอาแต่หนี แล้วแบบนี้จะลงเอยได้อย่างไร สงสัยคงต้องหาตัวช่วยเสียแล้ว
“พี่ว่าเราพลาดไปหลายอย่างเลยล่ะค่ะ”
“นั่นน่ะสิคะ ยายป่านของแม้นก็เอาแต่หนี ใจแข็งกว่าที่แม้นคิดไว้เยอะเลย”
“ตาวินของพี่ก็เอาแต่เงียบ ทั้งๆที่รักเขาจดสุดใจ ถ้าเป็นพ่อเค้าสมัยก่อนคงลักพาตัว เรื่องจบไปนานแล้ว”
“คุณพี่คะนั่นลูกสาวแม้นนะคะ”
“ขอโทษจ่ะ พอดีว่าพี่อินไปหน่อย”
“แต่มันก็จริงนะคะ ฉุดเลยก็จบ”
“คุณน้องนี่ก็เดี๋ยวพี่กลับไปยุตาวินก็เป็นเรื่องหรอกค่ะ”
“แม้นก็พูดไปงั้นแหละค่ะ แต่ที่แน่ๆตอนนี้เราต้องหาตัวช่วยแล้วล่ะค่ะ”
“ว่าแต่ใครหรอคะ ที่พอเข้าตา”
“คุณแม้นครับผมพาคุณหมอมาพบครับ”
“.............”
“เชิญทางนี้ครับคุณหมอ”
“พาใครมาหรอลุงแก้ว”
“หมอครับ หมอวัวครับ”
“หมอวัว ชื่อวัวหรือนั่น”
“เอ่อเปล่าครับ เป็นหมอวัวครับคุณแม้น พอดีว่าคุณยุทธไม่อยู่เข้าไปประชุมกับเกตษรอำเภอครับ ก็เลยพามาหาคุณแม้น”
“ออ เชิญนั่งก่อนสิคะคุณหมอ ขออนุญาตนะคะคุณพี่”
“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ เรื่องของเรามันยังอีกยาว”
“สวัสดีครับคุณแม้นวาด ผมศรัญครับ นายสัตวแพทย์ศรัญ เรียกรัญเฉยๆก็ได้ครับ”
“หมอรัญ ตกลงว่าคุณตัดสินใจตกลงทำงานกับเราที่นี่ใช่มั้ยคะ”
“ครับ ผมตกลงทำงานที่นี่ตามข้อเสนอของทางไร่ ที่ลุงแก้วบอกผมแล้ว”
“งั้นก็ว่าตามกันนะหมอรัญ เอ่อว่าแต่หมอเป็นคนที่ไหนกันล่ะ”
“เป็นคนที่นี่แหละครับ”
“อำเภอนี่น่ะหรอ”
“เปล่าครับ บ้านผมอยู่ในตัวจังหวัดครับ”
“อ่าวหรอ เอในจังหวัดเราก็รู้จักหลายคนอยู่นะใช่มั้ยคะคุณพี่”
“นั่นน่ะสิ ที่เป็นหมอสัตว์ เอ่อหมายถึงสัตวแพทย์ก็พอรู้จักนะ”
“นั่นน่ะสิ หมอรัญรู้จักหมอเกียรติคุณมั้ย ที่เป็นสัตวแพทย์นี่แหละ สมัยก่อนเคยได้พึ่งพากันบ่อยๆ”
“รู้จักครับผมเป็นหลานของท่าน คุณพ่อผมเป็นน้องชายท่านครับ”
“อ่าวเป็นอย่างนั้นเองหรอ ถ้าอย่างนั้นก็คนกันเองทั้งนั้นเลย”
“ครับ ว่าแต่ว่าคุณแม้น....”
“คุณแม้นอะไรกันเล่า รู้จักกันแล้วแถมเป็นคนกันเอง ไม่ต้องเรียกคุณแล้ว เรียกน้าดีกว่านะหมอ”
“ครับน้าแม้น ว่าแต่ว่าผมเริ่มทำงานได้เมื่อไหร่ครับ”
“แล้วแต่สะดวกเลย แต่ที่จริงวันนี้ก็เริ่มแล้วนิ่ ใช่มั้ยลุงแก้ว”
“ครับคุณแม้น”
“เอาเป็นว่าเริ่มงานวันนี้เลยนะหมอ”
“ด้วยความยินดีครับ”
“ถ้างั้นผมพาคุณหมอไปดูวัวที่ฟาร์มนะครับ”
“ตามสบายเลยลุงแก้ว ตามสบายนะหมอรัญ”
ให้หลังสองหนุ่มต่างวัย สองคุณแม่ก็มองหน้ากันด้วยสายตามีเลศนัย
“คุณพี่คิดเหมือนกันกับแม้นมั้ยคะ”
“ถ้าเป้าหมายตัวช่วยของเราคือคุณหมอรูปหล่อคนนั้นล่ะก็ ใช่ค่ะ”
สองคุณแม่มีแผนการกระตุ้นเจ้าตัวการของเรื่องราวทั้งหมดให้ทำอะไรซักอย่างไม่ใช่การเอาแต่เงียบเหมือนทำสมาธิอยู่อย่างนี้ โดยคิดที่จะดึงเอาคุณสัตวแพทย์หนุ่มหล่อคนนั้นเข้ามาเป็นตัวช่วย แต่สองคุณแม่จะทันรู้หรือไม่ว่า คุณสัตวแพทย์นั้นคิดแผนการพิชิตหัวใจลูกสาวเจ้าของไร่เอาไว้ก่อนแล้ว
คนกรุงเทพน้ำท่วม คนอีสานเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆค่ะ น้ำมันมาได้ มันก็ไปได้
ทางฝ่ายสายป่านพอรู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะแผนการของแม่เธอเอง ที่อยากให้เธอปรับความเข้าใจกับวิทธวิน ไม่ใช่ความรู้สึกโกรธที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ไม่พอใจ แต่ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะเจอเขา เธออยากให้หัวใจของเธอเข้มแข็งกว่านี้เท่านั้นเอง วันนี้ทั้งวันสายป่านจึงดูแปลกไปสำหรับคนในไร่ เธอกลายเป็นคนเงียบ และเหม่อลอย แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม จนกระทั่ง....
“ขอโทษครับคือว่าผมมาหาคุณแก้วน่ะครับ”
“เอ่อ....ใครนะคะ”
“คุณแก้ว คุณรู้จักมั้ยครับ”
“เอ่อ แก้ว.....ออ อ้อ ลุงแก้ว”
“ครับถ้าในไร่นี้มีแค่ลุงแก้วก็น่าจะใช่”
สติกลับมาเมื่อตอนที่ผู้มาใหม่ถามหาคนชื่อแก้ว จริงอยู่ว่าที่ไร่นี้มีคนชื่อแก้วก็ออกจะหลายคน แต่ที่น่าจะเป็นเป้าหมายของผู้มาใหม่น่าจะเป็นลุงแก้ว หัวหน้าคนงานในฟาร์มโคนม หรือว่าจะเป็น....
“คุณเป็นสัตวแพทย์ที่จะมาทำหมันเจ้าแม็คใช่มั้ยคะ”
“ถ้าเจ้าแม็คที่คุณว่าเป็นวัวล่ะก็ ใช่ครับ”
“ออ...ถ้าอย่างนั้นก็ตามมาทางนี้เลยค่ะ”
สัตวแพทย์หนุ่มเดินตามลูกสาวเจ้าของไร่ไปอย่างติดๆ หากแต่สายตาที่มองหางม้ายาวที่เธอผูกไว้หลวม และท่วงท่าการเดินที่ดูมั่นใจ ทำให้สัตวแพทย์หนุ่มมีความรู้สึกถูกใจเธอเหลือเกิน จากที่ว่าจะมาทำหมันให้วัวแล้วจะปฏิเสธคำเชิญของเจ้าของไร่ว่าให้มาเป็นแพทย์ประจำที่ฟาร์ม คงต้องเอากลับไปคิดใหม่ซะแล้ว
“ลุงแก้วคะ หมอมาแล้วค่ะ”
เสียงหวานใสแม้เพียงเรียกชื่อบุคคลอื่นยังรู้สึกจับใจขนาดนี้ ถ้าหากให้เธอเรียกชื่อเขา คงให้ความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย นายสัตวแพทย์หนุ่มคิด แล้วก็เผลอยิ้มให้กับแผ่นหลังตรงของเธอ
“มาแล้วหรอครับ ไหนล่ะ อ่าวหมอสวัสดี”
“ครับ...ครับ สวัสดีครับ”
“หมอที่ จะมาทำหมันวัวใช่มั้ยครับ”
“ครับใช่ครับ ตัวไหนล่ะครับที่จะทำ”
“เชิญทางนี้เลยครับหมอ”
สายป่านไม่ได้เดินไปดูการทำหมันวัวอย่างที่ตั้งใจ แต่เธอเลือกที่จะเดินกลับเข้าไปที่แปลงองุ่นทั้งๆที่แดดร้อนจัดของเวลาบ่ายแก่
ทางด้านคุณแม่ทั้งสอง หลังจากที่ทราบว่า แผนการที่วางไว้ล้มไม่เป็นท่า เนื่องน้ำมือของทั้งสองเอง ก็เป็นอันต้องกลุ้ม เพราะนอกจากจะล้มเหลวแล้วเหมือนสถานการณ์มันจะยิ่งแย่กว่าเดิมเสียอีก เมื่ออีกคนเอาแต่เงียบ อีกคนก็เอาแต่หนี แล้วแบบนี้จะลงเอยได้อย่างไร สงสัยคงต้องหาตัวช่วยเสียแล้ว
“พี่ว่าเราพลาดไปหลายอย่างเลยล่ะค่ะ”
“นั่นน่ะสิคะ ยายป่านของแม้นก็เอาแต่หนี ใจแข็งกว่าที่แม้นคิดไว้เยอะเลย”
“ตาวินของพี่ก็เอาแต่เงียบ ทั้งๆที่รักเขาจดสุดใจ ถ้าเป็นพ่อเค้าสมัยก่อนคงลักพาตัว เรื่องจบไปนานแล้ว”
“คุณพี่คะนั่นลูกสาวแม้นนะคะ”
“ขอโทษจ่ะ พอดีว่าพี่อินไปหน่อย”
“แต่มันก็จริงนะคะ ฉุดเลยก็จบ”
“คุณน้องนี่ก็เดี๋ยวพี่กลับไปยุตาวินก็เป็นเรื่องหรอกค่ะ”
“แม้นก็พูดไปงั้นแหละค่ะ แต่ที่แน่ๆตอนนี้เราต้องหาตัวช่วยแล้วล่ะค่ะ”
“ว่าแต่ใครหรอคะ ที่พอเข้าตา”
“คุณแม้นครับผมพาคุณหมอมาพบครับ”
“.............”
“เชิญทางนี้ครับคุณหมอ”
“พาใครมาหรอลุงแก้ว”
“หมอครับ หมอวัวครับ”
“หมอวัว ชื่อวัวหรือนั่น”
“เอ่อเปล่าครับ เป็นหมอวัวครับคุณแม้น พอดีว่าคุณยุทธไม่อยู่เข้าไปประชุมกับเกตษรอำเภอครับ ก็เลยพามาหาคุณแม้น”
“ออ เชิญนั่งก่อนสิคะคุณหมอ ขออนุญาตนะคะคุณพี่”
“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ เรื่องของเรามันยังอีกยาว”
“สวัสดีครับคุณแม้นวาด ผมศรัญครับ นายสัตวแพทย์ศรัญ เรียกรัญเฉยๆก็ได้ครับ”
“หมอรัญ ตกลงว่าคุณตัดสินใจตกลงทำงานกับเราที่นี่ใช่มั้ยคะ”
“ครับ ผมตกลงทำงานที่นี่ตามข้อเสนอของทางไร่ ที่ลุงแก้วบอกผมแล้ว”
“งั้นก็ว่าตามกันนะหมอรัญ เอ่อว่าแต่หมอเป็นคนที่ไหนกันล่ะ”
“เป็นคนที่นี่แหละครับ”
“อำเภอนี่น่ะหรอ”
“เปล่าครับ บ้านผมอยู่ในตัวจังหวัดครับ”
“อ่าวหรอ เอในจังหวัดเราก็รู้จักหลายคนอยู่นะใช่มั้ยคะคุณพี่”
“นั่นน่ะสิ ที่เป็นหมอสัตว์ เอ่อหมายถึงสัตวแพทย์ก็พอรู้จักนะ”
“นั่นน่ะสิ หมอรัญรู้จักหมอเกียรติคุณมั้ย ที่เป็นสัตวแพทย์นี่แหละ สมัยก่อนเคยได้พึ่งพากันบ่อยๆ”
“รู้จักครับผมเป็นหลานของท่าน คุณพ่อผมเป็นน้องชายท่านครับ”
“อ่าวเป็นอย่างนั้นเองหรอ ถ้าอย่างนั้นก็คนกันเองทั้งนั้นเลย”
“ครับ ว่าแต่ว่าคุณแม้น....”
“คุณแม้นอะไรกันเล่า รู้จักกันแล้วแถมเป็นคนกันเอง ไม่ต้องเรียกคุณแล้ว เรียกน้าดีกว่านะหมอ”
“ครับน้าแม้น ว่าแต่ว่าผมเริ่มทำงานได้เมื่อไหร่ครับ”
“แล้วแต่สะดวกเลย แต่ที่จริงวันนี้ก็เริ่มแล้วนิ่ ใช่มั้ยลุงแก้ว”
“ครับคุณแม้น”
“เอาเป็นว่าเริ่มงานวันนี้เลยนะหมอ”
“ด้วยความยินดีครับ”
“ถ้างั้นผมพาคุณหมอไปดูวัวที่ฟาร์มนะครับ”
“ตามสบายเลยลุงแก้ว ตามสบายนะหมอรัญ”
ให้หลังสองหนุ่มต่างวัย สองคุณแม่ก็มองหน้ากันด้วยสายตามีเลศนัย
“คุณพี่คิดเหมือนกันกับแม้นมั้ยคะ”
“ถ้าเป้าหมายตัวช่วยของเราคือคุณหมอรูปหล่อคนนั้นล่ะก็ ใช่ค่ะ”
สองคุณแม่มีแผนการกระตุ้นเจ้าตัวการของเรื่องราวทั้งหมดให้ทำอะไรซักอย่างไม่ใช่การเอาแต่เงียบเหมือนทำสมาธิอยู่อย่างนี้ โดยคิดที่จะดึงเอาคุณสัตวแพทย์หนุ่มหล่อคนนั้นเข้ามาเป็นตัวช่วย แต่สองคุณแม่จะทันรู้หรือไม่ว่า คุณสัตวแพทย์นั้นคิดแผนการพิชิตหัวใจลูกสาวเจ้าของไร่เอาไว้ก่อนแล้ว
คนกรุงเทพน้ำท่วม คนอีสานเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆค่ะ น้ำมันมาได้ มันก็ไปได้
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 พ.ย. 2554, 00:22:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 พ.ย. 2554, 00:22:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 1608
| << คุณแม่จัดให้ | นายหมอวัว^^ >> |
นางสาวปลาดาว 30 พ.ย. 2554, 00:22:49 น.
ฝากด้วยนะคะ
ฝากด้วยนะคะ
ไม้เอก 30 พ.ย. 2554, 01:18:57 น.
พี่วินรีบๆทำคะแนนนะคะ เดี๋ยวไม่ทันคุณหมอวัวเค้านะ :)
พี่วินรีบๆทำคะแนนนะคะ เดี๋ยวไม่ทันคุณหมอวัวเค้านะ :)
นางสาวปลาดาว 30 พ.ย. 2554, 08:32:18 น.
ตามเชียร์พี่วินกันนะคะ
ตามเชียร์พี่วินกันนะคะ
anOO 30 พ.ย. 2554, 17:50:10 น.
โอ๊โอ....คู่แข่งน่ากลัวเหมือนกันนะเนี้ย
โอ๊โอ....คู่แข่งน่ากลัวเหมือนกันนะเนี้ย