ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 22.2 "ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ...ผมรักคุณ.."
22.2
ที่เขาไม่ยอมสรุปเพราะต้องการที่จะสัมผัสมือทั้งสองข้างของหญิงสาวแล้วบอกความในใจ เพราะถ้าอารมณ์มันพาไป มันก็อาจจะได้กอดกัน หอมกันเป็นของแถม..
ถึงบ้านของเขาซึ่งเป็นบ้านไม้เก่าใต้ถุนสูงหลังใหญ่ไม่ได้ทาสี ตั้งอยู่กลางแวดล้อมของเพื่อนบ้านแต่ว่าก็มีรั้วไม้ผสมสังกะสีเก่าบังสายตาคนจากถนนใหญ่ที่มีรถสัญจรไปมา ด้านหลังเป็นสวนผลไม้ และเลยออกไป มองเห็นไกล ๆ ก็เป็นทุ่งนา หลังจากแนะนำเธอกับพ่อของเขาวัยห้าสิบกว่า ๆ ซึ่งอยู่บ้านเพียงลำพัง เพราะน้องชายของเขาอีกสองคนนั้น
คนรองทำงานอยู่บนอำเภอและแต่งงานมีครอบครัวไปอยู่บ้านพ่อตาแม่ยายซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่
และน้องชายคนเล็กทำงานบริษัทเอกชนอยู่ในกรุงเทพฯ สถานะที่บอกกับครอบครัวคือยังเป็นโสด ลูกทั้งสามคนขาดแม่ตั้งแต่อายุสิบกว่าขวบ เพราะโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวมาพรากชีวิต และพ่อก็ทำนา ส่งเสียลูก ๆ ให้เรียนหนังสือ โดยดำรงตัวเป็นโสด เข้าวัดเข้าวาทำบุญ ปรารถนาว่าจะออกบวช และแม้วันนี้พ่อยังครองเรือน แต่หิรัญญาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นบุญกลิ่นธรรมที่อบอวลอยู่รอบ ๆ บ้านที่มีแปลงดอกมะลิแต่งแต้มข้างรั้ว ต้นมะม่วงก็มีกล้วยไม้ดอกสีม่วงสีขาวติดอยู่เต็มไปหมด
ศุภโชคพาหิรัญญาเดินผ่านสวนผลไม้ไปหยุดที่แปลงนาเขียวขจีหลังบ้านและทิศตะวันตกพระอาทิตย์ดวงกลมแดงก็อยู่ห่างจาขอบฟ้าเพียงสองคืบ...
“พ่อไม่ได้ทำนาแล้ว นาแปลงหลังบ้านนี้ให้เขาเช่าเพราะว่าไม่ต้องส่งเสียลูก ๆ กันแล้ว”
“แล้วคุณให้พ่อเดือนละเท่าไหร่”
“สามพันบาท”
“คนอื่น ๆ ละ”
“คนที่แต่งงานแล้วให้แค่พันสองพัน ไม่แน่นอน คนเล็กให้เยอะหน่อย คนนั้นเขามีเงินพิเศษ มีโบนัสอะไรด้วย เขาไม่ได้ให้ประจำหรอก แต่มาทีซื้อของกินของใช้มาให้เยอะมาก.. มีรถพาพ่อไปเที่ยว แล้วเขาก็เคยซื้อทัวร์พาพ่อไปเมืองจีน ไปฮ่องกง เกาหลี..เขารักพ่อมาก เด็ก ๆ อ้อนน่าดู เพราะตอนที่แม่เสียไปเขายังเด็กมาก”
พอเขาเล่าถึงอดีตน้ำตาก็รื้นขอบตาหิรัญญาขึ้นมา..
“ฉันก็คนอ่อนไหว”
“ตอนแม่ตาย เราร้องไห้กันระงมเลย บวชเณรหน้าไฟหมดสามคนเลยนะ คนมาร่วมงานร้องไห้กันทั้งศาลา สงสารลูกกำพร้า”
หิรัญญาเช็ดน้ำตาด้วยหลังมือหลังนิ้ว แต่ว่าเขาก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อมาให้..แต่พอหิรัญญาจะรับผ้าเขามา เขากลับจัดการเช็ดให้เสียเอง..
“ผมเล่าเรื่องได้เศร้าขนาดนั้นเลยหรือครับ”
“สะเทือนใจมากมาย นักเขียนนี่คะ เรื่องนิดเดียวแต่จิตเรามันเร็วมันจินตนาการตามไปเห็นเป็นฉาก แล้ว ๆ”
“หลังจากที่แม่ตายแล้ว ผมก็เลยกลายเป็นแม่บ้าน เพราะผมรักพ่อ สงสารพ่อ แล้วก็ไม่อยากให้พ่อมีเมียใหม่ ตอนนั้นคนปรามาสพ่อกันไว้เยอะ บ้างก็ว่า ไม่เกินร้อยวันพ่อมีเมียใหม่แน่ ๆ แต่พ่อก็อยู่มาได้ และบ้านเราก็อยู่กันอย่างมีความสุขด้วย...พี่น้องรักกัน ไม่มีใครเกเร ทุกคนตั้งใจเรียนหนังสือหมด..วันเสาร์อาทิตย์เราก็จะออกไปช่วยพ่อทำงานในนา หลังโรงเรียนเลิก ถ้างานในนายุ่ง ๆ อย่างช่วงเกี่ยวข้าวเราก็ไปลุยกัน แต่ผมก็อยู่บ้านไม่นานหรอกครับ สอบเตรียมทหารได้ ผมก็ไป..น้องคนที่สองเขาก็เลยเรียนต่อปริญญาตรีที่นี่ เพราะจะได้อยู่บ้านกับพ่อ ส่วนน้องคนที่สามเขาสอบเข้าจุฬาฯ ได้..ตอนนั้นใช้เงินเยอะมาก แต่จบมาก็รายได้ดี เขาก็เลยให้พ่อมากกว่าคนอื่น ๆ ”
“ชื่ออะไรกันบ้างค่ะ”
“ผม ศุภโชค”
“ศุภชัย” หิรัญญาเดา และก็เดาถูกเสียด้วย
“เดาต่อซิครับ”
“ยากแล้วค่ะ..”
“ศุภนิมิตร ลิเกมาก เขาบ่นว่าเพื่อนล้อกันน่าดู..”
“อยากเจอตอนอยู่ครบสามพี่น้องจังเลย..คงน่ารักมาก”
“แต่งงานกับผมก็ได้เป็นพี่สะใภ้พวกเขาแล้วครับ”
“คุณศุภโชค!!” หิรัญญาเสียงสูงเพราะไม่คิดว่าเขาจะจู่โจมมาแบบนี้..และเขาก็จับมือทั้งสองข้างของเธอก้มหน้าลงมามองหน้า จนหิรัญญาต้องหันหน้าไปมองท้องนา ใจนั้นเล่าก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
“หรือจะต้องให้คุกเข่าด้วย” ถามไม่ทันเอาคำตอบ เขาก็ทรุดตัวคุกเข่าจริง ๆ หิรัญญานั้นตกใจเป็นอย่างมาก ความอายแทรกเข้ามาจนกระทั่งตัวแข็ง คิดทำอะไรไม่ถูก
“แต่งงานกับผมนะครับ”
“ไม่ได้ล้อฉันเล่นนะคะ” หิรัญญาเสียงกระเส่าเพราะยังตกใจไม่หาย..และเขาก็ลุกขึ้นมายืนเคียงกันแต่ว่าคราวนี้เขารวดเร็วกว่าที่หิรัญญาคิดเสียอีก เพราะจากที่จับมือทั้งสองข้างของเธอไว้ เขากลับขยับตัวมาชิดแล้วโอบไปที่เอวของเธอ..และด้วยสัญชาตญาณที่ต้องป้องกันตัว หิรัญญาจึงยกมือทั้งสองข้างเกาะหน้าอกของเขาไว้ป้องกันหน้าอกของตัวเองที่จะสัมผัสกับร่างกายของเขา แต่ว่าด้วยสัญชาตญาณของคนเพศผู้เช่นกัน ทำให้เขาขยับกายท่อนล่างเข้าประชิด แต่หิรัญญาก็เร็วพอที่จะถอยหนีจนกระทั่งเสียหลักและเขาก็เร็วและแข็งแรงพอที่จะรั้งร่างของเธอมาแนบกับร่างเขา...
“ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ..ผมรักคุณ..ผม..” ไม่ใช่แค่สารภาพแต่หิรัญญารู้สึกว่าไฟในกายของเขามันร้อนระอุจนลุกลามมามอดไหม้เธอไปด้วย..
“คุณโชค...อย่า” ปากห้าม แต่ว่า เมื่อปลายจมูกของเขาแตะที่พวงแก้มแล้วริมฝีปากของเขาสัมผัสกับปากอวบอิ่มของเธอชอนไชปลายลิ้นอย่างกับแมลงที่ต้องการน้ำหวาน..หิรัญญาก็ถึงกับอ่อนระทวยในอ้อมกอดของเขา..
ฮิ้วววววววววววววววววววววว...(ก่อนหน้านั้นมีแบบถึงพริกถึงขิง..โดย ฝีมือ คุณโมริสา อรอร เพื่อนแก้ว แต่ว่า มันร้อนแรงและเผ็ดเกินจะเอามาต่อกันได้ ก็เลยต้องตัดออก..)))...ลองทายกันสิว่า เรียบร้อยกันที่หัวคันนาหรือเปล่า?...งุงิ ๆ..
ที่เขาไม่ยอมสรุปเพราะต้องการที่จะสัมผัสมือทั้งสองข้างของหญิงสาวแล้วบอกความในใจ เพราะถ้าอารมณ์มันพาไป มันก็อาจจะได้กอดกัน หอมกันเป็นของแถม..
ถึงบ้านของเขาซึ่งเป็นบ้านไม้เก่าใต้ถุนสูงหลังใหญ่ไม่ได้ทาสี ตั้งอยู่กลางแวดล้อมของเพื่อนบ้านแต่ว่าก็มีรั้วไม้ผสมสังกะสีเก่าบังสายตาคนจากถนนใหญ่ที่มีรถสัญจรไปมา ด้านหลังเป็นสวนผลไม้ และเลยออกไป มองเห็นไกล ๆ ก็เป็นทุ่งนา หลังจากแนะนำเธอกับพ่อของเขาวัยห้าสิบกว่า ๆ ซึ่งอยู่บ้านเพียงลำพัง เพราะน้องชายของเขาอีกสองคนนั้น
คนรองทำงานอยู่บนอำเภอและแต่งงานมีครอบครัวไปอยู่บ้านพ่อตาแม่ยายซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่
และน้องชายคนเล็กทำงานบริษัทเอกชนอยู่ในกรุงเทพฯ สถานะที่บอกกับครอบครัวคือยังเป็นโสด ลูกทั้งสามคนขาดแม่ตั้งแต่อายุสิบกว่าขวบ เพราะโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวมาพรากชีวิต และพ่อก็ทำนา ส่งเสียลูก ๆ ให้เรียนหนังสือ โดยดำรงตัวเป็นโสด เข้าวัดเข้าวาทำบุญ ปรารถนาว่าจะออกบวช และแม้วันนี้พ่อยังครองเรือน แต่หิรัญญาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นบุญกลิ่นธรรมที่อบอวลอยู่รอบ ๆ บ้านที่มีแปลงดอกมะลิแต่งแต้มข้างรั้ว ต้นมะม่วงก็มีกล้วยไม้ดอกสีม่วงสีขาวติดอยู่เต็มไปหมด
ศุภโชคพาหิรัญญาเดินผ่านสวนผลไม้ไปหยุดที่แปลงนาเขียวขจีหลังบ้านและทิศตะวันตกพระอาทิตย์ดวงกลมแดงก็อยู่ห่างจาขอบฟ้าเพียงสองคืบ...
“พ่อไม่ได้ทำนาแล้ว นาแปลงหลังบ้านนี้ให้เขาเช่าเพราะว่าไม่ต้องส่งเสียลูก ๆ กันแล้ว”
“แล้วคุณให้พ่อเดือนละเท่าไหร่”
“สามพันบาท”
“คนอื่น ๆ ละ”
“คนที่แต่งงานแล้วให้แค่พันสองพัน ไม่แน่นอน คนเล็กให้เยอะหน่อย คนนั้นเขามีเงินพิเศษ มีโบนัสอะไรด้วย เขาไม่ได้ให้ประจำหรอก แต่มาทีซื้อของกินของใช้มาให้เยอะมาก.. มีรถพาพ่อไปเที่ยว แล้วเขาก็เคยซื้อทัวร์พาพ่อไปเมืองจีน ไปฮ่องกง เกาหลี..เขารักพ่อมาก เด็ก ๆ อ้อนน่าดู เพราะตอนที่แม่เสียไปเขายังเด็กมาก”
พอเขาเล่าถึงอดีตน้ำตาก็รื้นขอบตาหิรัญญาขึ้นมา..
“ฉันก็คนอ่อนไหว”
“ตอนแม่ตาย เราร้องไห้กันระงมเลย บวชเณรหน้าไฟหมดสามคนเลยนะ คนมาร่วมงานร้องไห้กันทั้งศาลา สงสารลูกกำพร้า”
หิรัญญาเช็ดน้ำตาด้วยหลังมือหลังนิ้ว แต่ว่าเขาก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อมาให้..แต่พอหิรัญญาจะรับผ้าเขามา เขากลับจัดการเช็ดให้เสียเอง..
“ผมเล่าเรื่องได้เศร้าขนาดนั้นเลยหรือครับ”
“สะเทือนใจมากมาย นักเขียนนี่คะ เรื่องนิดเดียวแต่จิตเรามันเร็วมันจินตนาการตามไปเห็นเป็นฉาก แล้ว ๆ”
“หลังจากที่แม่ตายแล้ว ผมก็เลยกลายเป็นแม่บ้าน เพราะผมรักพ่อ สงสารพ่อ แล้วก็ไม่อยากให้พ่อมีเมียใหม่ ตอนนั้นคนปรามาสพ่อกันไว้เยอะ บ้างก็ว่า ไม่เกินร้อยวันพ่อมีเมียใหม่แน่ ๆ แต่พ่อก็อยู่มาได้ และบ้านเราก็อยู่กันอย่างมีความสุขด้วย...พี่น้องรักกัน ไม่มีใครเกเร ทุกคนตั้งใจเรียนหนังสือหมด..วันเสาร์อาทิตย์เราก็จะออกไปช่วยพ่อทำงานในนา หลังโรงเรียนเลิก ถ้างานในนายุ่ง ๆ อย่างช่วงเกี่ยวข้าวเราก็ไปลุยกัน แต่ผมก็อยู่บ้านไม่นานหรอกครับ สอบเตรียมทหารได้ ผมก็ไป..น้องคนที่สองเขาก็เลยเรียนต่อปริญญาตรีที่นี่ เพราะจะได้อยู่บ้านกับพ่อ ส่วนน้องคนที่สามเขาสอบเข้าจุฬาฯ ได้..ตอนนั้นใช้เงินเยอะมาก แต่จบมาก็รายได้ดี เขาก็เลยให้พ่อมากกว่าคนอื่น ๆ ”
“ชื่ออะไรกันบ้างค่ะ”
“ผม ศุภโชค”
“ศุภชัย” หิรัญญาเดา และก็เดาถูกเสียด้วย
“เดาต่อซิครับ”
“ยากแล้วค่ะ..”
“ศุภนิมิตร ลิเกมาก เขาบ่นว่าเพื่อนล้อกันน่าดู..”
“อยากเจอตอนอยู่ครบสามพี่น้องจังเลย..คงน่ารักมาก”
“แต่งงานกับผมก็ได้เป็นพี่สะใภ้พวกเขาแล้วครับ”
“คุณศุภโชค!!” หิรัญญาเสียงสูงเพราะไม่คิดว่าเขาจะจู่โจมมาแบบนี้..และเขาก็จับมือทั้งสองข้างของเธอก้มหน้าลงมามองหน้า จนหิรัญญาต้องหันหน้าไปมองท้องนา ใจนั้นเล่าก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
“หรือจะต้องให้คุกเข่าด้วย” ถามไม่ทันเอาคำตอบ เขาก็ทรุดตัวคุกเข่าจริง ๆ หิรัญญานั้นตกใจเป็นอย่างมาก ความอายแทรกเข้ามาจนกระทั่งตัวแข็ง คิดทำอะไรไม่ถูก
“แต่งงานกับผมนะครับ”
“ไม่ได้ล้อฉันเล่นนะคะ” หิรัญญาเสียงกระเส่าเพราะยังตกใจไม่หาย..และเขาก็ลุกขึ้นมายืนเคียงกันแต่ว่าคราวนี้เขารวดเร็วกว่าที่หิรัญญาคิดเสียอีก เพราะจากที่จับมือทั้งสองข้างของเธอไว้ เขากลับขยับตัวมาชิดแล้วโอบไปที่เอวของเธอ..และด้วยสัญชาตญาณที่ต้องป้องกันตัว หิรัญญาจึงยกมือทั้งสองข้างเกาะหน้าอกของเขาไว้ป้องกันหน้าอกของตัวเองที่จะสัมผัสกับร่างกายของเขา แต่ว่าด้วยสัญชาตญาณของคนเพศผู้เช่นกัน ทำให้เขาขยับกายท่อนล่างเข้าประชิด แต่หิรัญญาก็เร็วพอที่จะถอยหนีจนกระทั่งเสียหลักและเขาก็เร็วและแข็งแรงพอที่จะรั้งร่างของเธอมาแนบกับร่างเขา...
“ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ..ผมรักคุณ..ผม..” ไม่ใช่แค่สารภาพแต่หิรัญญารู้สึกว่าไฟในกายของเขามันร้อนระอุจนลุกลามมามอดไหม้เธอไปด้วย..
“คุณโชค...อย่า” ปากห้าม แต่ว่า เมื่อปลายจมูกของเขาแตะที่พวงแก้มแล้วริมฝีปากของเขาสัมผัสกับปากอวบอิ่มของเธอชอนไชปลายลิ้นอย่างกับแมลงที่ต้องการน้ำหวาน..หิรัญญาก็ถึงกับอ่อนระทวยในอ้อมกอดของเขา..
ฮิ้วววววววววววววววววววววว...(ก่อนหน้านั้นมีแบบถึงพริกถึงขิง..โดย ฝีมือ คุณโมริสา อรอร เพื่อนแก้ว แต่ว่า มันร้อนแรงและเผ็ดเกินจะเอามาต่อกันได้ ก็เลยต้องตัดออก..)))...ลองทายกันสิว่า เรียบร้อยกันที่หัวคันนาหรือเปล่า?...งุงิ ๆ..
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ธ.ค. 2554, 07:25:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ธ.ค. 2554, 07:25:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 3642
| << 22.1 เมื่อไหร่จะไ้ด้ 100 like น้อ..งุงิ ๆ | 22.3 "สรุปว่า ..จบลงที่กองฟาง" >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 8 ธ.ค. 2554, 07:34:49 น.
ชอบตอนนี้ครับ ตอนเขียน น้ำตาไหลนิดหน่อย..แบบซึ้ง ๆ กับครอบครัวของต้นเรือ..สรุป หวาน ซึ้ง ฮา // ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจนะครับ สรุปว่า จัดย้อนรอยพี่ต้นกล้าที่สัตหีบ มีคนไปนะครับ เดี๋ยวจะหาวันดี ๆ ลง..(คงหลังน้ำลดครับ..เช้าไปเย็นกลับ จากกทม. อนุสาวรีย์ชัย จุดรวมพล...))จุ๊บๆ (ตื่นมาก็หิวข้าวเลย..หิวมาก)
ชอบตอนนี้ครับ ตอนเขียน น้ำตาไหลนิดหน่อย..แบบซึ้ง ๆ กับครอบครัวของต้นเรือ..สรุป หวาน ซึ้ง ฮา // ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจนะครับ สรุปว่า จัดย้อนรอยพี่ต้นกล้าที่สัตหีบ มีคนไปนะครับ เดี๋ยวจะหาวันดี ๆ ลง..(คงหลังน้ำลดครับ..เช้าไปเย็นกลับ จากกทม. อนุสาวรีย์ชัย จุดรวมพล...))จุ๊บๆ (ตื่นมาก็หิวข้าวเลย..หิวมาก)
queen 8 ธ.ค. 2554, 07:36:52 น.
อย่าอ่านฉากที่ว่า
อย่าอ่านฉากที่ว่า
saralun 8 ธ.ค. 2554, 08:45:16 น.
ฮ่าาาาา!!!! ชอบคะ
ฮ่าาาาา!!!! ชอบคะ
jeejar816 8 ธ.ค. 2554, 08:54:20 น.
ว่าไปถ้าเอาของคุณลีมาต่อจริงละก้อผิดคอนเซปเฟื่องนครชอนไชแน่ ๆ แค่ที่หยุดไว้ก็ถือว่าเยอะสุดของเฟื่องแล้ว 555
อะไรของเธอไหนบอกวันศุกร์ นี่มาต่อเต๊าะต่อแต๊ะ แล้วเข้าก้วิ่งหนีไป
ว่าไปถ้าเอาของคุณลีมาต่อจริงละก้อผิดคอนเซปเฟื่องนครชอนไชแน่ ๆ แค่ที่หยุดไว้ก็ถือว่าเยอะสุดของเฟื่องแล้ว 555
อะไรของเธอไหนบอกวันศุกร์ นี่มาต่อเต๊าะต่อแต๊ะ แล้วเข้าก้วิ่งหนีไป
queen 8 ธ.ค. 2554, 09:05:48 น.
มาทุกวัน วันละนิดละหน่อย ก็ดีค่ะ กำลังติดเรื่องนี้ เข้าข่าย ถ้าติดยาก็ขั้นงอมแแงม โงหัวไม่ขึ้นค่ะ เข้ามาดูทุกวัน
มาทุกวัน วันละนิดละหน่อย ก็ดีค่ะ กำลังติดเรื่องนี้ เข้าข่าย ถ้าติดยาก็ขั้นงอมแแงม โงหัวไม่ขึ้นค่ะ เข้ามาดูทุกวัน
morisa 8 ธ.ค. 2554, 09:07:14 น.
อ๊ายยยย เฟื่องงงงง ไหนว่าจะไม่เอาลงไง เขินนะ เลยไปต่อไม่ถูกเลย
แต่ชอบที่ศุภโชคบอกหิรัญญาว่า "แต่งงานกับผมสิครับจะได้เป็นพี่สะใภ้ของเขา"
อ๊ายยยย เฟื่องงงงง ไหนว่าจะไม่เอาลงไง เขินนะ เลยไปต่อไม่ถูกเลย
แต่ชอบที่ศุภโชคบอกหิรัญญาว่า "แต่งงานกับผมสิครับจะได้เป็นพี่สะใภ้ของเขา"
jeejar816 8 ธ.ค. 2554, 09:09:41 น.
เฟื่องสงสัยต้องพาคนแถวไปถ้ำกระบอกซะแล้ว
เฟื่องสงสัยต้องพาคนแถวไปถ้ำกระบอกซะแล้ว
ไรน้ำ 8 ธ.ค. 2554, 09:23:57 น.
อย่าเล่นตัวพี่ญา จะตกลงหรือไม่ตกลง หนูเข้าแถวรอคิวเป็นคนต่อไปอยู่นะ ฮิ้วๆๆๆๆ... อ่านคู่นี้แล้วเคลิบเคลิ้มจริงๆ
อย่าเล่นตัวพี่ญา จะตกลงหรือไม่ตกลง หนูเข้าแถวรอคิวเป็นคนต่อไปอยู่นะ ฮิ้วๆๆๆๆ... อ่านคู่นี้แล้วเคลิบเคลิ้มจริงๆ
ไรน้ำ 8 ธ.ค. 2554, 09:27:39 น.
เพิ่งอ่านที่คุณเฟื่องบอกว่าคุณลีแต่ง หลังจากอ่านจบและจินตนาการไป ก็....คันทั้งตัวเลยค่ะ ทั้งหญ้าคา ไมยราพ ฯลฯ 555
เพิ่งอ่านที่คุณเฟื่องบอกว่าคุณลีแต่ง หลังจากอ่านจบและจินตนาการไป ก็....คันทั้งตัวเลยค่ะ ทั้งหญ้าคา ไมยราพ ฯลฯ 555
bombayelalli 8 ธ.ค. 2554, 09:31:10 น.
อยากอ่านฉากต่อไปเร็วๆจังเลยค่ะ อิอิอิ
อยากอ่านฉากต่อไปเร็วๆจังเลยค่ะ อิอิอิ
จุฬามณีเฟื่องนคร 8 ธ.ค. 2554, 09:36:08 น.
คุณลีเขาเกิดและโตในกทม.ครับ เค้าไม่รู้หรอกว่า ที่หัวคันนาน่ะ มันจะทำให้คันคะเยอมากกว่า..".." 55555555 // ตอนที่คุณลีส่งมาให้..ผมขำกรากเลย...พอโทรหาคุณลี คุณลีก็บอกว่า โทรไปก็ไม่รับสาย เลยไม่รู้ว่าจะให้แค่ไหน..5555555
คุณลีเขาเกิดและโตในกทม.ครับ เค้าไม่รู้หรอกว่า ที่หัวคันนาน่ะ มันจะทำให้คันคะเยอมากกว่า..".." 55555555 // ตอนที่คุณลีส่งมาให้..ผมขำกรากเลย...พอโทรหาคุณลี คุณลีก็บอกว่า โทรไปก็ไม่รับสาย เลยไม่รู้ว่าจะให้แค่ไหน..5555555
ปอยอะนะ 8 ธ.ค. 2554, 10:17:44 น.
ไม่รู้หรอกว่าหัวคันนาจะคันรึป่าว
แต่จินตนาการแล้วไม่ไหวอะนะ
มันออกจะโล่งเกินไป อิอิ
ไม่รู้หรอกว่าหัวคันนาจะคันรึป่าว
แต่จินตนาการแล้วไม่ไหวอะนะ
มันออกจะโล่งเกินไป อิอิ
anOO 8 ธ.ค. 2554, 11:32:32 น.
อร๊าย...ต้นเรือขอแต่งงานปุ๊บ เก็บค่ามัดจำปั๊บเลยเหรอ
อร๊าย...ต้นเรือขอแต่งงานปุ๊บ เก็บค่ามัดจำปั๊บเลยเหรอ
Zephyr 8 ธ.ค. 2554, 11:41:44 น.
โห ไวไฟกว่าพี่ต้นกล้าอีก หึหึ ยกนี้ต้นเรือชนะผู้การ ขาดลอย ต้นเรือขโมยซีนนานแล้ว พี่ต้นกล้ากลับฝั่งยังคะ ทวงตำแหน่งพระเอกคืนได้แล้ว คนอ่านลืมไปแล้วว่าพี่ต้นกล้าเป็นพระเอก ฮ่าๆๆๆ
โห ไวไฟกว่าพี่ต้นกล้าอีก หึหึ ยกนี้ต้นเรือชนะผู้การ ขาดลอย ต้นเรือขโมยซีนนานแล้ว พี่ต้นกล้ากลับฝั่งยังคะ ทวงตำแหน่งพระเอกคืนได้แล้ว คนอ่านลืมไปแล้วว่าพี่ต้นกล้าเป็นพระเอก ฮ่าๆๆๆ
จุฬามณีเฟื่องนคร 8 ธ.ค. 2554, 11:52:29 น.
ราชนาวีที่รัก มีพระเอกสองคนครับ "ราชนาีวี" เป็นคณะเป็นกองเรือกองร้อยครับ มาคนเดียว เดี๋ยวดึงสาว ๆ ไว้ไม่ไหว..ต้องช่วย ๆ กัน..
ราชนาวีที่รัก มีพระเอกสองคนครับ "ราชนาีวี" เป็นคณะเป็นกองเรือกองร้อยครับ มาคนเดียว เดี๋ยวดึงสาว ๆ ไว้ไม่ไหว..ต้องช่วย ๆ กัน..
XaWarZd 8 ธ.ค. 2554, 11:57:01 น.
โหยยยยย จินตนาการไปไกลแล้วเนี่ย ต้นเรือมือไวใจเร็วจริงๆ นับถือๆ
โหยยยยย จินตนาการไปไกลแล้วเนี่ย ต้นเรือมือไวใจเร็วจริงๆ นับถือๆ
nunoi 8 ธ.ค. 2554, 12:03:27 น.
ฮ่าๆๆ ต้นเรือ แย่งซีน พี่ต้นกล้า ไปซะแล้ว
ฮ่าๆๆ ต้นเรือ แย่งซีน พี่ต้นกล้า ไปซะแล้ว
silverraindrop 8 ธ.ค. 2554, 12:04:01 น.
โอ้...ต้นเรือช่างกล้านะคะ 5555
โอ้...ต้นเรือช่างกล้านะคะ 5555
แว่นใส 8 ธ.ค. 2554, 12:16:34 น.
หรอกเราอีกละ
หรอกเราอีกละ
roseolar 8 ธ.ค. 2554, 12:43:47 น.
เห็นเงียบๆเรียบร้อยๆแบบนี้ เอาเรื่องเหมือนกันนะต้นเรือ
ถ้าเป็นหิรัญญารักตายเลยยยยย~
เห็นเงียบๆเรียบร้อยๆแบบนี้ เอาเรื่องเหมือนกันนะต้นเรือ
ถ้าเป็นหิรัญญารักตายเลยยยยย~
แวนด้าน้อย 8 ธ.ค. 2554, 13:37:31 น.
โอ๊ะ โอ เอามายั่วกันซะได้ มาต่อเร็วๆ นะคะ
โอ๊ะ โอ เอามายั่วกันซะได้ มาต่อเร็วๆ นะคะ
jink 8 ธ.ค. 2554, 15:13:52 น.
หัวใจจะวาย อิอิ
หัวใจจะวาย อิอิ
innam 8 ธ.ค. 2554, 16:25:23 น.
มีแบบเป็นของแถมด้วย ฮาอีกแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีแบบเป็นของแถมด้วย ฮาอีกแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
loveleklek 8 ธ.ค. 2554, 22:41:56 น.
เอ่อ คุณลีไม่่น่าเลย
เอ่อ คุณลีไม่่น่าเลย
minafiba 8 ธ.ค. 2554, 23:34:12 น.
^_^
^_^
nutcha 9 ธ.ค. 2554, 00:18:39 น.
ลูกศิษย์นำหน้าอาจารย์ซะแล้ว หัวคันหน้าคงไม่ไหวถ้าเป็นกระท่อมปลายหน้าค่อยมีลุ้น 5555
ลูกศิษย์นำหน้าอาจารย์ซะแล้ว หัวคันหน้าคงไม่ไหวถ้าเป็นกระท่อมปลายหน้าค่อยมีลุ้น 5555
แพม 9 ธ.ค. 2554, 18:31:08 น.
แค่นี้...จิ๊บๆ มาก
แค่นี้...จิ๊บๆ มาก