ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 22.3 "สรุปว่า ..จบลงที่กองฟาง"
ช่วงที่ศุภโชคกำลังจัดสำรับมื้อเย็นพลางทำหวานซึ้งอยู่ในครัวกับหิรัญญา นาทีก็โทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะ แต่หิรัญญาก็เดินออกมานั่งที่ระเบียงนอกชาน โดยสายตานั้นก็มองเห็นพ่อของเขา นั่งดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ที่สามารถนวดตัวได้ซึ่งตั้งอยู่ในเรือน..
และพอเห็นว่าพอจะลับหูทั้งคนที่อยู่ในครัวกับในเรือน หิรัญญาก็ฝอยให้นาทีฟังตั้งแต่ต้นเรือศุภโชคมายืนอยู่หน้าตู้เค้กจนถึงฉากบนหัวคันนา..
“สรุปว่า..จบลงที่กองฟาง”
“สมัยนี้มีกองฟางที่ไหน เขาใช้รถเกี่ยวข้าวกันแล้ว”
“เสียดายเลยซินะ”
“นิด ๆ” นึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นหิรัญญาก็หน้าแดงระเรื่อ ๆ ริมฝีปากนั้นแทบจะหุบไม่ลง..เพราะมันเต็มไปด้วยความอิ่มเอมเปรมปรีดิ์..ความอ้างว้างเดียวดายที่เคยเป็นรังสีสีเทา ๆ อยู่รอบ ๆ ตัวนั้นบัดนี้มันกลายเป็นสีชมพูอ่อน เลือดในกายสาววิ่งพล่านจนหิรัญญารู้สึกว่าเท้าตัวเองนั้นไม่ติดพื้น
“แล้วคืนนี้ละ”
“เขานอนกับพ่อเขา ฉันก็นอนในห้อง...”
“ดูลงกลอนประตูให้แน่นหนานะพี่..”
“ก็ว่าจะไม่นะ..เผื่อ ๆ” พูดไปแล้วก็ขำตัวเองขึ้นมา..
“ปากดี”
“ปากดีไปอย่างนั้นแหละ เอาเข้าจริง ๆ สั่นอย่างกับผีเข้าเลยแก”
“แต่เอาเข้าจริง ๆ นี่ ไม่ได้แค่สั่นหรอกนะ”
“อีบ้า!! พอเลย ฉันอาย”
“ขนาดอายนะเนี่ย มาเป็นฉาก ๆ”
“แล้วแพรวละ มีอะไรคืบหน้าบ้าง” ก่อนหน้านั้นนาทีโทรหาแพรวพรรณ และแพรวพรรณก็บอกว่าผู้การบอกกับเจ้าหล่อนว่า ต้นเรือมาหาพี่หิรัญญาที่แปดริ้ว นาทีก็เลยโทรมาแซวจนกระทั่งพลอยรู้เรื่อง ‘บัดสีบัดเถลิง’ นี้ไปด้วย
“...ทางโน้นก็กำลังสนุกเหมือนกัน ลุ้นยิ่งกว่าอ่านนิยายที่มันเขียนอีกพี่..”
“เล่าหน่อยสิ”
“ต้นเรือถึงบ้านพี่กี่โมงละ”
“เกือบเที่ยง”
“นั่น เขาถึงตอนบ่าย ๆ เขานัดหมายวางแผนกับคุณนายแพรวไว้ ดังนี้”
“อีตาผู้การนี่ร้ายล้ำลึก”
“ยังไม่ได้เล่าเลยนะ”
“ก็เทรนต้นเรือมาด้วย ฉันถึงต้องมาจนมุมอยู่นี่ไง”
“แล้วนี่จะแต่งกันเมื่อไหร่”
“ถามข้ามช็อตไปหรือเปล่า รู้จักกันวันอาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์นี้พูดเรื่องแต่งงานกันแล้ว เร็วไปไหม”
“สมัยนี้สบตากันสามวินาที..ยังเดินตามกันขึ้นเตียงได้เลย”
“ผู้หญิง กับผู้ชาย ต่างกันนะยะ”
“เจ้าค่า แล้วที่ยอมให้เขาเลยเถิดนั่นละ..”
“บรรยากาศมันพาไปย่ะ พอได้สติฉันก็ขืนตัว หน้างอ ทำเป็นโมโหเขา ตามแบบฉบับนางเอกเวอร์จิ้น เขาก็ตามมาขอโทษขอโพย..สุดท้ายก็สรุปแว่..”
“เป็นแฟนกันแล้ว”
“ก็นะ..” ถ้าคุยกับแพรวพรรณหิรัญญาคงจะเริ่มต้นว่า ‘แพรวเอ้ยพี่ก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่า คนเราพอสัมผัสกันลึกซึ้งแล้ว ทุกอย่างมันก็เป็นสมมุติไปทั้งหมด ไม่มีเพศ ไม่มีอายุ ไม่มีฐานะทางสังคม ช่วงเวลานั้นมันมีแค่เราสองคนกับความสุขและสันดานดิบตามอารมณ์ของมนุษย์..และพี่เองก็เพิ่งเข้าใจว่า คนเราพอรักกันถึงต้องมีอะไรกัน..สำหรับพี่แล้ว การที่ต้นเรือทำแบบนั้น ในเวลานี้ ตอนที่พี่นั่งมองดูเขา พี่รู้สึกว่าเขาเป็นของพี่ พี่เป็นเจ้าของในตัวของเขา และเราก็ใช้สายตาคุยกันรู้เรื่อง...’
และสายตาของศุภโชคซึ่งยืนพิงประตูครัวมองอยู่พลางส่งภาษามือว่า ‘วางโทรศัพท์ได้แล้วกินข้าวหิวข้าวจะแย่แล้วที่รัก’ ก็ทำให้หิรัญญายิ้มกริ่มออกมา...
“หนึ่ง ..พี่ต้องกินข้าวแล้ว”
“แล้วอะไรต่อ”
“เอ้า ก็อาบน้ำเข้านอนสิ..”
“พี่ยังไม่ได้ฟังเรื่องของผู้การต้นเลยนะ”
“อิ่มแล้วจะโทรหาใหม่..แต่เล่ามาหน่อยก็ดีเหมือนกัน..” บอกนาทีแล้วหิรัญญาก็ลดโทรศัพท์ลงแล้วบอกกับต้นเรือซึ่งบัดนี้มีคำว่า ‘ที่รัก’ ต่อท้ายด้วยว่า.. “ยกสำรับขึ้นโต๊ะได้เลยค่ะ ไม่ต้องรอให้ช่วย”
ศุภโชคยกมือคาดโทษไว้ อมยิ้มแล้วเดินกลับเข้าไปในครัว..อึดใจเขาก็ยกสำรับไปที่โต๊ะอาหารซึ่งวางอยู่ในโถงกลางบ้านใกล้ ๆ กับโต๊ะที่พ่อเขานั่งดูโทรทัศน์อยู่..
“ผู้การเขา ..เขาก็..ขี้เกียจเล่าว่ะ อิจฉา ทางโน้นก็หวาน ทางนี้ก็หวาน อิจฉาจริง ๆ นะเนี่ย”
“น่า..แพรวสมหวัง พี่ญาสมหวัง คิวหน้าก็หนึ่งแล้ว...อย่าท้อ ๆ”
“แล้วถ้ามีผัวกันหมด หนึ่งจะโทรหาใครได้ละเนี่ย”
“แหม..ผัวไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนะยะ..เคยอย่างไรก็คงอย่างนั้นแหละ”
“ตกลงแต่งเมื่อไหร่..”
“โอ้ย วกกลับมาเรื่องนี้อีก..”
“ อยากพิสูจน์เร็ว ๆ ไง ว่ามีผัวแล้วจะเป็นเหมือนเดิมได้ไหม...เพื่อนหนึ่งพูดอย่างนี้มาสิบคน พอมีผัว ก็หลงผัวลืมเพื่อนกันหมด..นึกแล้วก็อยากมีผัวหาข้ออ้างไม่ว่างบ้าง..”
และพอเห็นว่าพอจะลับหูทั้งคนที่อยู่ในครัวกับในเรือน หิรัญญาก็ฝอยให้นาทีฟังตั้งแต่ต้นเรือศุภโชคมายืนอยู่หน้าตู้เค้กจนถึงฉากบนหัวคันนา..
“สรุปว่า..จบลงที่กองฟาง”
“สมัยนี้มีกองฟางที่ไหน เขาใช้รถเกี่ยวข้าวกันแล้ว”
“เสียดายเลยซินะ”
“นิด ๆ” นึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นหิรัญญาก็หน้าแดงระเรื่อ ๆ ริมฝีปากนั้นแทบจะหุบไม่ลง..เพราะมันเต็มไปด้วยความอิ่มเอมเปรมปรีดิ์..ความอ้างว้างเดียวดายที่เคยเป็นรังสีสีเทา ๆ อยู่รอบ ๆ ตัวนั้นบัดนี้มันกลายเป็นสีชมพูอ่อน เลือดในกายสาววิ่งพล่านจนหิรัญญารู้สึกว่าเท้าตัวเองนั้นไม่ติดพื้น
“แล้วคืนนี้ละ”
“เขานอนกับพ่อเขา ฉันก็นอนในห้อง...”
“ดูลงกลอนประตูให้แน่นหนานะพี่..”
“ก็ว่าจะไม่นะ..เผื่อ ๆ” พูดไปแล้วก็ขำตัวเองขึ้นมา..
“ปากดี”
“ปากดีไปอย่างนั้นแหละ เอาเข้าจริง ๆ สั่นอย่างกับผีเข้าเลยแก”
“แต่เอาเข้าจริง ๆ นี่ ไม่ได้แค่สั่นหรอกนะ”
“อีบ้า!! พอเลย ฉันอาย”
“ขนาดอายนะเนี่ย มาเป็นฉาก ๆ”
“แล้วแพรวละ มีอะไรคืบหน้าบ้าง” ก่อนหน้านั้นนาทีโทรหาแพรวพรรณ และแพรวพรรณก็บอกว่าผู้การบอกกับเจ้าหล่อนว่า ต้นเรือมาหาพี่หิรัญญาที่แปดริ้ว นาทีก็เลยโทรมาแซวจนกระทั่งพลอยรู้เรื่อง ‘บัดสีบัดเถลิง’ นี้ไปด้วย
“...ทางโน้นก็กำลังสนุกเหมือนกัน ลุ้นยิ่งกว่าอ่านนิยายที่มันเขียนอีกพี่..”
“เล่าหน่อยสิ”
“ต้นเรือถึงบ้านพี่กี่โมงละ”
“เกือบเที่ยง”
“นั่น เขาถึงตอนบ่าย ๆ เขานัดหมายวางแผนกับคุณนายแพรวไว้ ดังนี้”
“อีตาผู้การนี่ร้ายล้ำลึก”
“ยังไม่ได้เล่าเลยนะ”
“ก็เทรนต้นเรือมาด้วย ฉันถึงต้องมาจนมุมอยู่นี่ไง”
“แล้วนี่จะแต่งกันเมื่อไหร่”
“ถามข้ามช็อตไปหรือเปล่า รู้จักกันวันอาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์นี้พูดเรื่องแต่งงานกันแล้ว เร็วไปไหม”
“สมัยนี้สบตากันสามวินาที..ยังเดินตามกันขึ้นเตียงได้เลย”
“ผู้หญิง กับผู้ชาย ต่างกันนะยะ”
“เจ้าค่า แล้วที่ยอมให้เขาเลยเถิดนั่นละ..”
“บรรยากาศมันพาไปย่ะ พอได้สติฉันก็ขืนตัว หน้างอ ทำเป็นโมโหเขา ตามแบบฉบับนางเอกเวอร์จิ้น เขาก็ตามมาขอโทษขอโพย..สุดท้ายก็สรุปแว่..”
“เป็นแฟนกันแล้ว”
“ก็นะ..” ถ้าคุยกับแพรวพรรณหิรัญญาคงจะเริ่มต้นว่า ‘แพรวเอ้ยพี่ก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่า คนเราพอสัมผัสกันลึกซึ้งแล้ว ทุกอย่างมันก็เป็นสมมุติไปทั้งหมด ไม่มีเพศ ไม่มีอายุ ไม่มีฐานะทางสังคม ช่วงเวลานั้นมันมีแค่เราสองคนกับความสุขและสันดานดิบตามอารมณ์ของมนุษย์..และพี่เองก็เพิ่งเข้าใจว่า คนเราพอรักกันถึงต้องมีอะไรกัน..สำหรับพี่แล้ว การที่ต้นเรือทำแบบนั้น ในเวลานี้ ตอนที่พี่นั่งมองดูเขา พี่รู้สึกว่าเขาเป็นของพี่ พี่เป็นเจ้าของในตัวของเขา และเราก็ใช้สายตาคุยกันรู้เรื่อง...’
และสายตาของศุภโชคซึ่งยืนพิงประตูครัวมองอยู่พลางส่งภาษามือว่า ‘วางโทรศัพท์ได้แล้วกินข้าวหิวข้าวจะแย่แล้วที่รัก’ ก็ทำให้หิรัญญายิ้มกริ่มออกมา...
“หนึ่ง ..พี่ต้องกินข้าวแล้ว”
“แล้วอะไรต่อ”
“เอ้า ก็อาบน้ำเข้านอนสิ..”
“พี่ยังไม่ได้ฟังเรื่องของผู้การต้นเลยนะ”
“อิ่มแล้วจะโทรหาใหม่..แต่เล่ามาหน่อยก็ดีเหมือนกัน..” บอกนาทีแล้วหิรัญญาก็ลดโทรศัพท์ลงแล้วบอกกับต้นเรือซึ่งบัดนี้มีคำว่า ‘ที่รัก’ ต่อท้ายด้วยว่า.. “ยกสำรับขึ้นโต๊ะได้เลยค่ะ ไม่ต้องรอให้ช่วย”
ศุภโชคยกมือคาดโทษไว้ อมยิ้มแล้วเดินกลับเข้าไปในครัว..อึดใจเขาก็ยกสำรับไปที่โต๊ะอาหารซึ่งวางอยู่ในโถงกลางบ้านใกล้ ๆ กับโต๊ะที่พ่อเขานั่งดูโทรทัศน์อยู่..
“ผู้การเขา ..เขาก็..ขี้เกียจเล่าว่ะ อิจฉา ทางโน้นก็หวาน ทางนี้ก็หวาน อิจฉาจริง ๆ นะเนี่ย”
“น่า..แพรวสมหวัง พี่ญาสมหวัง คิวหน้าก็หนึ่งแล้ว...อย่าท้อ ๆ”
“แล้วถ้ามีผัวกันหมด หนึ่งจะโทรหาใครได้ละเนี่ย”
“แหม..ผัวไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนะยะ..เคยอย่างไรก็คงอย่างนั้นแหละ”
“ตกลงแต่งเมื่อไหร่..”
“โอ้ย วกกลับมาเรื่องนี้อีก..”
“ อยากพิสูจน์เร็ว ๆ ไง ว่ามีผัวแล้วจะเป็นเหมือนเดิมได้ไหม...เพื่อนหนึ่งพูดอย่างนี้มาสิบคน พอมีผัว ก็หลงผัวลืมเพื่อนกันหมด..นึกแล้วก็อยากมีผัวหาข้ออ้างไม่ว่างบ้าง..”
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ธ.ค. 2554, 22:52:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ธ.ค. 2554, 00:10:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 3692
| << 22.2 "ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ...ผมรักคุณ.." | 23.1 "ผัวเด็กลอยน้ำมาด้วยอะนะ" >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 8 ธ.ค. 2554, 22:55:49 น.
10 11 12 หยุดสามวัน เที่ยวให้สนุกสนาน พักผ่อนกันให้เต็มที่นะครับ ผมเอง คืนวันที่ 10 อยู่ท่าตอน เชียงใหม่ คืนที่ 11 อยู่แม่สาย เชียงรายครับ..พบกันอีกทีวันอังคารนะครับ..
10 11 12 หยุดสามวัน เที่ยวให้สนุกสนาน พักผ่อนกันให้เต็มที่นะครับ ผมเอง คืนวันที่ 10 อยู่ท่าตอน เชียงใหม่ คืนที่ 11 อยู่แม่สาย เชียงรายครับ..พบกันอีกทีวันอังคารนะครับ..
sawaros 8 ธ.ค. 2554, 22:58:49 น.
เที่ยวให้สนุกนะคะ
เที่ยวให้สนุกนะคะ
ณัฐวีร์ 8 ธ.ค. 2554, 23:02:37 น.
หลงผัวลืมผัว หรือผัวรักผัวหลงกันละงานนี้
หลงผัวลืมผัว หรือผัวรักผัวหลงกันละงานนี้
Zephyr 8 ธ.ค. 2554, 23:28:55 น.
โธ่ ชื่อตอนชวนคิดไปไกลมาก แต่สรุปว่าไม่มีไรในกองฟางสินะ เฮ้อ เสียดาย อุตส่าห์เกาะคันนาเชียร์นะเนี่ย มีเขียนชื่อพี่ญาเป็นแพรวอ่ะค่ะ ตอนคุยโทรศัพท์
โธ่ ชื่อตอนชวนคิดไปไกลมาก แต่สรุปว่าไม่มีไรในกองฟางสินะ เฮ้อ เสียดาย อุตส่าห์เกาะคันนาเชียร์นะเนี่ย มีเขียนชื่อพี่ญาเป็นแพรวอ่ะค่ะ ตอนคุยโทรศัพท์
minafiba 8 ธ.ค. 2554, 23:33:02 น.
^_^
^_^
เด็กหญิงม่อน 8 ธ.ค. 2554, 23:34:13 น.
คู่พี่ญาน่ารักมากมาย อ่านแล้วอยากได้แฟนเด็กกว่าเลย ^^
แต่ตอนนี้เริ่มคิดถึงคู่พี่ต้นกล้ากับน้องแพรวแล้วสิ
คู่พี่ญาน่ารักมากมาย อ่านแล้วอยากได้แฟนเด็กกว่าเลย ^^
แต่ตอนนี้เริ่มคิดถึงคู่พี่ต้นกล้ากับน้องแพรวแล้วสิ
คนผ่านมา 8 ธ.ค. 2554, 23:48:18 น.
น่ารักจริงอะไรจริง >___<
น่ารักจริงอะไรจริง >___<
เดิมเดิม 9 ธ.ค. 2554, 00:04:58 น.
"อิ่มแล้วจะโทรหาใหม่..แต่เล่ามาหน่อยก็ดีเหมือนกัน"บอกนาทีแล้วแพรวพรรณ
ก็ลดโทรศัพท์
น่าจะเป็นหิรัญญาใช่ป่าวคะ
"อิ่มแล้วจะโทรหาใหม่..แต่เล่ามาหน่อยก็ดีเหมือนกัน"บอกนาทีแล้วแพรวพรรณ
ก็ลดโทรศัพท์
น่าจะเป็นหิรัญญาใช่ป่าวคะ
จุฬามณีเฟื่องนคร 9 ธ.ค. 2554, 00:11:06 น.
แก้แล้วครับ /// ขอบคุณครับ
แก้แล้วครับ /// ขอบคุณครับ
คิมหันตุ์ 9 ธ.ค. 2554, 00:30:57 น.
มาเกาะขอบจอ
มาเกาะขอบจอ
nutcha 9 ธ.ค. 2554, 00:31:17 น.
ต้นเรือน่ารักมาก..
ต้นเรือน่ารักมาก..
overtime 9 ธ.ค. 2554, 01:22:24 น.
ผู้ชายแบบต้นเรือศุภโชคหาได้ที่ไหน จะไปตามหา น่ารักกว่าผู้การเยอะเลยรายนั้นเจ้าชู้น่าดู เอามาลงอีกเร็วๆนะคะ
ผู้ชายแบบต้นเรือศุภโชคหาได้ที่ไหน จะไปตามหา น่ารักกว่าผู้การเยอะเลยรายนั้นเจ้าชู้น่าดู เอามาลงอีกเร็วๆนะคะ
หมูบิน 9 ธ.ค. 2554, 06:09:24 น.
เที่ยวเผื่อคนไม่ได้เที่ยวด้วยนะคะ หวานกันจริ๊งงง ตอนนี้
เที่ยวเผื่อคนไม่ได้เที่ยวด้วยนะคะ หวานกันจริ๊งงง ตอนนี้
spring 9 ธ.ค. 2554, 06:39:43 น.
ฮ่าๆ ตลกนาที
ฮ่าๆ ตลกนาที
XaWarZd 9 ธ.ค. 2554, 07:13:41 น.
ขำอ่ะ ว่าแล้วจะมีตอนหวานๆ สำหรับนาทีบ้างมั้ยน๊า จัดให้หน่อยซิค่ะ
ขำอ่ะ ว่าแล้วจะมีตอนหวานๆ สำหรับนาทีบ้างมั้ยน๊า จัดให้หน่อยซิค่ะ
morisa 9 ธ.ค. 2554, 08:08:23 น.
อ่านแล้วเป็นแบบนี้
น้ำตาลในเลือดขึ้นแต่เช้าเลย อิจฉาพี่ญาวุ้ย
หาต้นเรือศุภโชคแบบนี้ได้ที่ไหน จะมีลอยน้ำมาอีกไหมอ่ะ
เค้าอยากได้ เค้าจาาาาอาวววววว
อ่านแล้วเป็นแบบนี้น้ำตาลในเลือดขึ้นแต่เช้าเลย อิจฉาพี่ญาวุ้ย
หาต้นเรือศุภโชคแบบนี้ได้ที่ไหน จะมีลอยน้ำมาอีกไหมอ่ะ
เค้าอยากได้ เค้าจาาาาอาวววววว
innam 9 ธ.ค. 2554, 09:13:13 น.
ตามเป็นกำลังใจ
ตามเป็นกำลังใจ
jeejar816 9 ธ.ค. 2554, 12:07:43 น.
แวะลำปางมั่งไรมั่งก็ได้นะ
แวะลำปางมั่งไรมั่งก็ได้นะ
roseolar 9 ธ.ค. 2554, 12:11:49 น.
โอเคค่า รอวันอังคารนะค้า
โอเคค่า รอวันอังคารนะค้า
แว่นใส 9 ธ.ค. 2554, 14:40:41 น.
น่าอิจฉากันซะจริงนะ
น่าอิจฉากันซะจริงนะ
anOO 9 ธ.ค. 2554, 15:18:22 น.
โอ้ นายหนึ่งมายัาวพี่ญาไว้แบบนี้ได้ไง
ทำให้อยากรู้เลยว่าผู้การเค้าว่าไงบ้าง
โอ้ นายหนึ่งมายัาวพี่ญาไว้แบบนี้ได้ไง
ทำให้อยากรู้เลยว่าผู้การเค้าว่าไงบ้าง
ไรน้ำ 9 ธ.ค. 2554, 18:08:43 น.
แวะมาอ่านก่อนที่พรุ่งนี้จะออกเดินทางค่ะ ขอให้คุณเฟื่องเที่ยวให้สนุกเช่นกันค่ะ
แวะมาอ่านก่อนที่พรุ่งนี้จะออกเดินทางค่ะ ขอให้คุณเฟื่องเที่ยวให้สนุกเช่นกันค่ะ
แพม 9 ธ.ค. 2554, 18:58:12 น.
มันหากันได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
มันหากันได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
รอให้เป็นเล่ม 9 ธ.ค. 2554, 20:35:52 น.
หยุดสามวันมีคิวเข้าไปล้างบ้านค่ะ
หยุดสามวันมีคิวเข้าไปล้างบ้านค่ะ
loveleklek 10 ธ.ค. 2554, 19:35:29 น.
เที่ยวอีกแล้่ว มะเฟื่อง
เที่ยวอีกแล้่ว มะเฟื่อง