ทะเลร้อนซ่อนสิเน่หา
เพียงแรกพบสบตา...เขา...คเชนทร์ อัครา นายหัวแห่งเกาะยาตราก็เกิดอาการอยากจะเก็บนางฟ้าหน้าหวานปานจะหยดคนนั้นกลับไปใส่กรงทองเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเสียแล้ว แต่จะทำยังไงเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเล่นด้วยเพราะเขาเผลอไปทำตัวให้เธอเกลียดขี้หน้าเข้า งานนี้จากนายหัวหนุ่มผู้เคร่งขรึมจีบสาวไม่เป็น ก็ถึงกับต้องลงทุนงัดทุกกระบวนความมาต้อนสาวหน้าหวานให้ยอมรับรักเขาให้จงได้

เธอ...น่ารัก สาวนักออกแบบที่เดินทางไปพักผ่อนสมองที่บ้านเกิดเพื่อนรัก แต่ครั้งแรกที่พบเจอหนุ่มโหดหน้าตาอย่างกับมหาโจรที่ร่วมเดินทางไปบนรถทัวร์คันเดียวกัน เขาก็จาบจ้วงถึงเนื้อถึงตัวเธอเสียแล้ว ซ้ำยังตามติดเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนเธอผวา ยิ่งเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายเพื่อนรักที่เคยปฏิเสธอย่างไร้มารยาทห้ามให้เธอไปวุ่นวายที่เกาะยาตราสุดรักสุดหวงของเขา เธอก็นึกไม่ชอบขี้หน้าเขามากขึ้นไปอีก

แต่ยิ่งไม่ชอบเขาก็ยิ่งตื้อ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งรุก จนใจน้อย ๆ ที่เคยหนักแน่นเริ่มสั่นไหว แล้วสุดท้ายน่ารักจะทำอย่างไรเมื่อถูกมหาโจรหน้าหล่ออย่างคเชนทร์รุกหนักจนหัวใจปลิวหายไปอยู่ในมือเขาในที่สุด
(รอตีพิมพ์กับ สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ ออฟ เลิฟ ค่ะ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 15...ล่อลวง 1




บทที่ 15...ล่อลวง 1







ในคำคืนอันมึดมิด บรรยากาศเงียบสงบบนเกาะยาตรา ร่างสูงใหญ่ของคเชนทร์ยืนพิงโต๊ะทำงานในห้องทำงาน มือกอดอกอย่างครุ่นคิด เมื่อกี้เขาเพิ่งคุยโทรศัพท์กับปุณณ์เสร็จ เพราะหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากมารดาเมื่อตอนสาย ๆ บอกเล่าถึงเรื่องปุณณ์กับคีตภัทรให้ฟังด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ เขาก็โทรไปถามเรื่องราวรายละเอียดจากเพื่อนรักรวมทั้งฝากเรื่องเมฆีให้ปุณณ์จัดการ แต่เรื่องที่ทำให้เขาครุ่นคิดอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องระหว่างเพื่อนรักกับน้องสาวของเขาหรือเรื่องเอาคืนเมฆี เพราะสำหรับเรื่องปุณณ์กับน้องสาวของเขาแล้วเขาเองแม้จะแปลกใจในตอนแรกที่ได้รู้ว่าทำไมถึงได้ปุ๊บปั๊บ สมหวังเร็วกว่าเรื่องของเขากับน่ารัก แต่เขาก็นึกยินดีไปกับทั้งสอง ส่วนเรื่องของเมฆีนั้นก็ไม่มีอะไรน่าห่วงคนของเขาที่ส่งเข้าไปดูลาดเลาก็รายงานมาว่าเมฆียังคงกระหยิ่มยิ้มย่องกับความเสียหายที่เขาได้รับ







ฮึ แต่เดี๋ยวมันก็รู้ ว่าความวิบัติวายวอดของจริงมันเป็นยังไง







แต่เรื่องที่ทำให้เขาคิดหนักอยู่ตอนนี้ก็คือเรื่องที่เขาให้ปุณณ์ไปสืบถามเอาจากน้องสาวเขาต่างหาก เรื่องของผู้ชายที่ชื่อคิมหันต์ และเมื่อกี้นี้ปุณณ์ก็โทรมารายงานให้ฟัง จริง ๆ ก็ไม่ได้มีแค่ปุณณ์คนเดียวหรอก มีคีตภัทรน้องสาวของเขาด้วยที่สั่งแล้วสั่งอีกให้เขาทำให้น่ารักกลายเป็นพี่สะไภ้ให้ได้







แล้วใครว่าเขาไม่อยากได้น่ารักมาเป็นนายหญิงของเกาะยาตรากันเล่า แต่มันติดที่สาวเจ้าไม่เล่นด้วยนี่สิ แล้วยังจะผู้ชายที่ชื่อคิมหันต์นั่นอีก จากที่คีตภัทรบอกมาหมอนั่นมีใจให้น่ารักของเขามานานหลายปีแล้ว และแม้ว่าคีตภัทรจะบอกว่าน่ารักไม่ได้มีใจหรือคิดอะไรมากเกินกว่าเพื่อน แต่เขาก็ไม่ไว้ใจมัน เกิดมันใช้ความสนิทสนมที่เป็นข้อได้เปรียบเขามารวบหัวรวบหางคิดไม่ซื่อกับน่ารักของเขาจะทำยังไง







ก็ขนาดเขายังคิด มันก็ต้องคิดสิน่า ก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนี่หว่าเห็นท่าว่าเขาต้องรีบลงมือก่อนมันเสียแล้ว







เมื่อคิดได้ดังนั้น คเชนทร์ก็กดโทรหาปุณณ์อีกครั้ง และขอพูดกับคีตภัทร และเพราะมัวกังวลเรื่องของน่ารักคเชนทร์จึงไม่ได้เอะใจว่าทำไมดึกดื่นป่านนี้แล้วคีตภัทรยังอยู่กับปุณณ์อยู่อีก เขากรอกเสียงสั่งความกับน้องสาวทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย







“ภัทรบอกว่ามะรืนนี้ไอ้หมอนั่นมันจะมาที่เกาะกับภัทรด้วยใช่ไหม ช่วยเลื่อนการเดินทางไปอีกสักวันได้ไหมภัทร พี่มีเรื่องต้องจัดการหน่อย”







“มีอะไรคะ? ก็ภัทรนัดกับเลิฟไว้แล้ว...”







“เถอะน่า ถ้าภัทรอยากได้น่ารักมาเป็นพี่สะไภ้ล่ะก็ทำตามที่พี่บอก เข้าใจนะ เท่านี้แหละ”







ไม่รอให้น้องสาวซักไซ้อะไรอีก คเชนทร์กดวางสายทันที ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงาน เริ่มวางแผนการขึ้นในหัว







เขามีเวลาภายในสามวัน ที่จะทำให้น่ารักกลายเป็นกรรมสิทธิของเขา งานนี้คงต้องมีตัวช่วยเป็นบรรยากาศสวย ๆ โรแมนติกสักหน่อย แล้วที่สำคัญต้องเงียบ ไร้คนรบกวน







++++++++++







เช้าวันรุ่งขึ้นนายหัวคเชนทร์มาเคาะห้องสาวน้อยน่ารักแต่เช้าตรู่ เคาะอยู่เกือบห้านาทีกว่าที่น่ารักจะเดินสะลืมมสะลือลุกมาเปิดประตู แล้วถามด้วยเสียงติดจะห้วนเล็กน้อยเพราะถูกปลุกจากนิทราแสนสุข







“อะไรน่ะคุณ มาเคาะทำไมแต่เช้า ฉันเพิ่งนอนไปสองสามชั่วโมงเองนะ” น่ารักยืนโงนเงนเกาะขอบประตูถามออกไป ตาก็หรี่ปรือจนคเชนทร์หลุดหัวเราะกับท่าทางเหมือนเด็กนั่น







“ขอโทษที ผมไม่รู้ว่าคุณนอนดึก แล้วมัวทำอะไรล่ะถึงไม่หลับไม่นอน” กระแอมกลั้นเสียงหัวเราะเมื่อถูกสายตาคู่หวานที่ปิดไปเกือบครึ่งแต่ก็ยังอุตส่าห์ตวัดมองหน้าเขา







“ก็ทำเรือนหอให้คุณกับสุดที่รักของคุณจนเสร็จน่ะสิ ขอของตอบแทนด้วยนะบอกไว้ก่อน” พอพูดถึงเรือนหอความง่วง ๆ มึน ๆ ก็เริ่มหาย น่ารักเม้มริมฝีปากเมื่อรู้สึกแปลบ ๆ ที่หัวใจอีกครั้ง







“ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ถึงยังไงถ้าเสร็จไม่ทัน ‘ เรา ’ ก็อยู่กันที่นี่ก่อนก็ได้” เพราะมันคงสร้างไม่ทันแน่นอนอยู่แล้ว ก็เวลาแค่สามวัน







“นั่นมันเรื่องของพวกคุณนี่ ฉันทำเสร็จแล้วถ้าคุณชอบใจก็จะได้จบ ๆ ไป” แต่น่ารักกลับเข้าใจความหมายของคำว่าเราไปว่าคเชนทร์หมายถึงตัวเขากับคนรักของเขา จึงบอกเสียงห้วนแล้วถามถึงธุระที่เขามาเคาะประตูห้องนอนเธอแต่เช้า







“ผมจะไปฝั่งถ้ำรังนก คุณอยากจะไปด้วยกันไหม จะได้เลยไปทะเลแหวกด้วย” ถามไปคเชนทร์ก็ลุ้นกับคำตอบไป







“ไปตอนนี้เลยเหรอคะ อยากไปแต่ตอนนี้ฉันมึนแล้วก็เพลียมากเลย ขอเป็นคราวหน้าแล้วกันค่ะ”







เมื่อเห็นว่าธุระของเขาเป็นเรื่องมีน้ำใจชวนเธอไปเที่ยว น้ำเสียงก็เริ่มอ่อนลง แต่ก็ยังปฏิเสธเพราะยังนึกถึงครั้งก่อนที่ไปทะเลแหวกกับเขา...ครั้งที่เขาจูบเธอจนหัวหมุนหมดเรี่ยวแรง







คเชนทร์ได้ฟังคำตอบก็ใจแฟบลงไปทันที สมองรีบคิดหาคำพูดมาใช้หลอกล่อให้สาวเจ้าเปลี่ยนใจไปด้วยให้ได้...ขืนไม่ไปแผนการที่คิดไว้ก็เหลวหมดน่ะสิ!!







“ผมยังไม่ได้เล่าให้คุณฟังใช่ไหม ว่าวันก่อนเกิดอะไรขึ้นที่ฝั่งนั้น” คเชนทร์เกริ่นนำเรียกความสนใจ แล้วก็ได้ผลเราะน่ารักผงกหัวที่พิงซบอยู่กับกรอบประตูมามองหน้าเขาอย่างตั้งใจฟังเต็มที่ เมื่อเห็นดังนั้นคเชนทร์ก็ใจมาเริ่มพูดต่อ







“มีคนบุกรุกขึ้นไปวางเพลิงในถ้ำ ตอนนี้ภายในถ้ำซ้ายสุดถูกเผาวอด นกบินหนีตายเตลิดไปที่อื่นหมดแล้ว” เขาทำน้ำเสียงหนักอกหนักใจ เกือบจะเผลอยิ้มออกมาเมื่อมือบอบบางเอื้อมมาจับมือเขาไว้







“เข้ามานั่งข้างในก่อนเถอะค่ะ ฉันไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องร้ายแรงขนาดนั้น อย่างนี้คุณก็เสียหายมากเลยสิคะ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเป็นห่วง เผลอจูงมือพาร่างสูงเดินเข้าไปในห้อง พยักหน้าให้เขานั่งตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนตัวเองเดินไปนั่งที่ขอบเตียง รอฟังเขาเล่าต่อ







“ใช่เสียหายมาก เพราะถ้าไม่มีนกมาทำรัง กิจการของเราก็คงจะติดขัด” คเชนทร์บอกเสียงเครียดพลางถอนหายใจออกมาเสียงดัง สานมือไว้หน้าตัก เรื่องเครียดเขาไม่ได้แกล้งทำเพราะเขาก็เครียดจริง ๆ นั่นแหละ เพียงแต่ไม่ใช่เครียดเรื่องเงินเรื่องทองอะไร หากเป็นเรื่องสาวหน้าหวานตรงหน้านี่ต่างหาก







“วันนี้ที่ผมมาชวนคุณไปด้วยกันก็เพราะผมคิดอยากจะให้คุณช่วยไปดูภายในถ้ำที่ถูกเผา ว่าเราสามารถสร้างอะไรต่อเติมขึ้นมาได้ไหม เผื่อบางทีจะสามารถหลอกล่อให้ฝูงนกฝูงใหม่หรือนกจากถ้ำอีกสองถ้ำที่เหลือเข้าไปทำรังได้บ้าง เพราะผมมันก็แค่คนเกาะนะคุณ ไม่ได้มีความรู้เรื่องออกแบบเขียนแบบอะไร ไม่รู้ว่าถ้าอยากจะเปลี่ยนจากสร้างบ้านรังนกตามแผนเดิมมาเป็นต่อเติมภายในถ้ำมันจะทำได้ไหม” คเชนทร์ร่ายยาวถึงเหตุผลที่เขาก็เพิ่งจะเห็นข้อดีของการที่ต้องสูญเสียรายได้มหาศาลไป







อย่างน้อยถ้าแผนการรวบหัวรวบหาง ‘ ว่าที่ ’ นายหญิงของเกาะยาตราสำเร็จ มันก็คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม







น่ารักเมื่อได้ฟังเหตุผลของเขาก็เข้าใจ ยิ่งเห็นใบหน้าคมของผู้ชายที่เธอมอบหัวใจให้ดูเครียดจัด ก็รับปากทันที







“ตกลงฉันจะไปกับคุณค่ะ ฉันคิดว่าน่าจะต่อเติมภายในถ้ำได้อย่างที่คุณต้องการ คุณรอฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่ได้ไหมคะ”







“ได้สิ ไม่มีปัญหา” รอได้ขอแค่ให้ได้ตัวคุณไป คเชนทร์คิดต่อในใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “งั้นผมออกไปเตรียมข้าวของที่จะเอาไปด้วยแล้วกัน เดี๋ยวเจอกันที่หน้าบ้านนะ” ป่านนี้อาลีน่าจะเตรียมของที่เขาโทรไปสั่งตั้งแต่เมื่อคืนไว้เรียบร้อยแล้ว รวมถึงเรื่องเคลียร์พื้นที่ แต่คงต้องโทรไปเช็คอีกทีเพื่อความไม่ประมาท







สายตาคู่คมสีสนิมเหล็กมองใบหน้าหวานของคนที่เดินมาส่งเขาหน้าประตูห้องอีกครั้ง อยากจะส่งยิ้มให้ก็กลัวจะทำให้สาวเจ้าสงสัยว่าความเครียดของเขาหายไปไหน เลยต้องทำหน้านิ่ง ๆ พยักหน้าให้ทีหนึ่งแล้วหันหลังเดินออกมา







ต่อไปก็เหลือแค่หาจังหวะบอกความรู้สึกของตัวเองให้นางฟ้าหน้าหวานได้รับรู้ จากนั้นก็...







“นายหัวครับ ของที่สั่งให้ใส่ไว้ในเรือหมดแล้วนะครับ” ความคิดของคเชนทร์สะดุดลงเมื่อได้ยินเสียงอาลีดังขึ้นมา “ว่าแต่นายหัวจะบอกพวกผมหน่อยได้ไหมครับเนี่ยว่าทำไมต้องห้ามให้ใครไปที่ทะเลแหวกในสามวันนี้ด้วย ไม่กลัวว่าพวกนั้นมันจะบุกเข้าทางนั้นอีกเหรอครับ”







อาลีถามอย่างสงสัย เช่นเดียวกับรุจที่ยืนฟังคำตอบเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ เพื่อน เมื่อคืนนี้พวกเขาต้องลุกมาเตรียมข้าวของและจัดการธุระให้นายหัวคเชนทร์กันทั้งคืนตามคำสั่ง แล้วยังสั่งให้พวกเขาดูแลเรื่องต่าง ๆ บนเกาะแทนสามวัน บอกแค่ว่าจะพานายหญิงไปพักผ่อนที่ทะเลแหวก นายหัวคเชนทร์ทำเอาพวกเขางง ก็ทะเลแหวกที่ว่ามันก็อยู่แค่ท้ายเกาะฝั่งนั้น จะไปจะมาก็แค่นั่งเรืออ้อมไปไม่กี่นาที ถ้าจะพานายหญิงน่ารักไปเที่ยวก็ไปกลับก็ได้ แต่นี่อะไรนายหัวทำเหมือนกับจะเดินทางไปเที่ยวไกล ๆ ที่ต้องขนเสบียง ที่นอน อาหาร ไปเต็มท้องเรืออย่างนั้น







“เถอะน่า พวกแกอยู่ดูแลเรื่องอื่น ๆ แทนฉันให้ดีก็แล้วกัน ประสานงานกับไอ้ปุณณ์ ‘ เรื่องนั้น ’ ด้วย จัดการให้ราบภายในสามวันนี้ให้ได้”







อาลีกับรุจพยักอย่างรับคำสั่ง ทั้งเจ้านายกับลูกน้องเข้าใจดีว่า ‘ เรื่องนั้น ’ หมายถึงเรื่องไหน







“อ่อ เจ้าชะเอมด้วยล่ะ ดู ๆ มันไว้บ้าง ไม่ก็จับมันยัดใส่กรงในช่วงสามวันนี้ก็ดีจะได้ไม่ไปกวนใจฉัน เดี๋ยวอีกสามวันฉันกับนายหญิงของพวกแกกลับมาก็รู้เองนั่นแหละ”







คเชนทร์สั่งปิดท้ายเสียงเรียบ จะให้มาป่าวประกาศให้ได้สองคนนี่รู้ได้ยังไง เดี๋ยวพวกมันได้แซวกันตาย ได้อายน่ะไม่อายหรอก แต่กลัวขายหน้าถ้า...พลาด







“พวกผมหวังว่านายหัวคงไม่ได้จะพานายหญิงไปฮันนีมูนกันล่วงหน้าหรอกนะครับ” คนเงียบ ๆ อย่างรุจบทจะพูดขึ้นมาก็ตีเสียตรงจุด







“พูดมากน่า กลับไปกันได้แล้วพวกแก”







คเชนทร์ไม่ตอบ กลับโบกมือไล่ลูกน้องทั้งสองคน แม้ใบหน้าจะนิ่ง ๆ ราบเรียบเหมือนเคยแต่ใบหูที่แดงก่ำก็ทำให้อาลีกับรุจลอบสบตากับ ก่อนจะพยักหน้าให้กันยิ้ม ๆ พากันเดินออกมาตามคำสั่ง







และพอเดินห่างมาจนพ้นรัศมีปลายเท้าของนายหัวที่เคารพแล้ว อาลีก็หันกลับไปพูดบางสิ่ง







“ขอให้สำเร็จอย่างที่หวังนะครับนายหัว...ยังไงสาว ๆ ก็ชอบคนแก่ไม่มากก็น้อยนั่นแหละครับ แต่จะทำอะไรก็อายพระจันทร์กับท้องทะเลบ้างก็ดีนะครับ”







จากนั้นสองเกลอรีบจ้ำอ้าวเดินจากไป ทิ้งให้นายหัวหนุ่มส่ายหัวให้กับความคิดรู้ทันของลูกน้อง







เออ คำก็แก่สองคำก็แก่ พูดอะไรไม่ให้กำลังใจกันเลยพวกนี้นี่







แล้ว...เขาจะแก่เกินไปสำหรับสาวหน้าหวานที่กำลังเดินออกมาจากบ้านคนนี้หรือเปล่าวะเนี่ย







++++++++++







ภายในถ้ำในเวลานี้ช่างแตกต่างจากเมื่อครั้งก่อนที่เธอมาดูวิธีการเก็บรังนกอย่างกับหน้ามือเป็นหลังมือ คราวนั้นตามผนังถ้ำเต็มไปด้วยรังนกสีขาว เหลือง แดง คละกันไปเต็มไปหมด แต่ในตอนนี้กลับมีแต่ผนังว่างเปล่า และกองขี้เถ้าตามพื้นถ้ำ รวมถึงกลิ่นเหม็นไหม้ที่ยังคงหลงเหลืออยู่







น่ารักหันไปมองร่างสูงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เห็นเขาทำหน้าเรียบนิ่ง แววตาฉายประกายดุดันเพียงครู่ ก่อนจะกลับมาเป็นประกายหวานวาววับเหมือนเดิมยามที่หันมามองสบสายตากับเธอ ทำให้ต้องรีบหันหน้าหนี เสมองไปทางอื่น น่ารักไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแววตาของคเชนทร์เวลามองมาที่เธอนั้นถึงได้ทอประกายหวานซึ้งชวนให้เข้าใจผิดอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่เขา...ไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยสักนิดไม่ใช่หรือ







เขาจะมาคิดมารู้สึกอะไรกับเธอได้ยังไง ก็ในเมื่อเขา...กำลังจะแต่งงานกับคนที่เขารักอยู่เร็ว ๆ นี้แล้ว







“คุณรู้หรือเปล่าคะว่าเป็นพวกไหนที่มาเผาที่นี่” เสียงหวานถามขึ้น เพราะถ้าให้อยู่เงียบ ๆ กันสองคนแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเอาเสียเลย







“รู้สิ ผมรู้จักมันดีเลยแหละ” พอมาเห็นสถานที่ที่ถูกทำลายอีกครั้ง ความรู้สึกกรุ่นโกรธก็พุ่งเข้าสู่คเชนทร์อีกรอบ







“ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะว่าจะทำกันถึงขนาดนี้ พวกเขาต้องการอะไรเหรอคะ เอ่อ ฉันถามได้ไหม” ไม่แน่ใจว่าคำถามของตัวเองจะเป็นการละลาบละล้วงเกินไปหรือไม่ เลยถามไปอย่างลังเล







“ได้สิ ผมไม่มีอะไรที่เป็นความลับกับคุณหรอก” นอกจากเรื่องที่หลอกคุณวันนี้เท่านั้น คเชนทร์คิดก่อนจะพูดต่อ “คนโลภจะต้องการอะไรนอกจากอยากจะครอบครองเกาะนี้ เป็นเจ้าของสัมปทานรังนกแทนผมน่ะสิ แค่นี้มันยังไม่มากเท่าไหร่หรอกนะ สมัยก่อนรุ่นคุณปู่คุณพ่อผม ถึงกับยิงกันตายก็ยังมี จริง ๆ ตอนนี้ก็ยังมีบ้างนั่นแหละแต่ที่เกาะของเรายังไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาทำอะไรรุนแรงแบบนั้น”







ส่วนหนึ่งก็เพราะยังกลัวเกรงอิทธิพลของตระกูลอัคราอยู่ หรือไม่ก็คงจะได้ยินข่าวลือเรื่องเล่าน่ากลัว ๆ เกี่ยวกับตัวเขาไปมากนั่นเอง ทำให้พวกโจรรังนกกระจอก ๆ ไม่ค่อยกล้าเข้ามาก่อกวนเท่าไหร่ จะมีก็แต่ไอ้เมฆีคนเดียวนั่นแหละที่กัดไม่ปล่อยเสียที







“แล้วคุณคิดว่าไง พอจะแก้ไขต่อเติมอะไรได้หรือเปล่า หรือต้องทิ้งร้างมันไว้อย่างนี้” ไหน ๆ ก็ควรจะพูดเสียหน่อยเพื่อไม่ให้นางฟ้าหน้าหวานของเขาสงสัย ไม่อย่างนั้นแผนการอาจจะไม่แนบเนียนพอ







“ฉันว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกค่ะ เราก็สร้างโครงไม้ขึ้นตามผนังถ้ำ แล้วลองติดเสียงเรียกนกดีไหม ฉันเคยดูทีวี คล้าย ๆ สารคดีการทำบ้านรังนกของพวกชาวบ้านน่ะค่ะ พวกเขาคิดเครื่องเสียงที่เป็นเสียงร้องเรียกให้นกเข้ามาอยู่ทำรัง” น่ารักเสนออย่างเป็นการเป็นงาน คิดไปถึงสารคดีที่ตัวเองเคยดูเมื่อนานมาแล้ว “แล้วถ้ำอีกสองถ้ำข้าง ๆ นี่ก็ยังมีนกอยู่ปกติ ถ้าพวกมันได้ยินก็อาจจะแบ่ง ๆ กันเข้ามาอยู่ที่นี่ก็ได้นะคะ”







“อืม เข้าท่านะ งั้นถ้าคุณว่าง ๆ ก็ลองวาดแบบให้ผมหน่อยได้ไหม ไม่ต้องรีบหรอกเอาตอนที่คุณว่างจริง ๆ ” สมแล้วที่จะมาเป็นนายหญิงของเกาะยาตรา ช่วยกันทำมาหากินสร้างปึกแผ่นให้ลูกให้หลาน







คเชนทร์มองใบหน้าหวานซึ้ง ส่งยิ้มกับลักยิ้มบุ๋มลึกที่เคยได้ยินนางฟ้าหน้าหวานของตนบอกว่าชื่นชอบให้ไป และเขาเองก็ชอบที่จะเห็นท่าทีขัดเขินของเธอยามที่เขาส่งยิ้มให้เหมือนกัน เห็นแล้วหัวใจมันอิ่มเอม ทำให้คนที่ไม่ค่อยชอบที่จะยิ้มอย่างเขากลายเป็นคนขยันยิ้มพร่ำเพรื่อเหมือนคนบ้า











คเชนทร์ยืนมองน่ารักร่างแบบลงบนสมุดภาพของตัวเองเพื่อเก็บรายละเอียดของสถานที่เงียบ ๆ เมื่อเรียบร้อยคเชนทร์ก็เอ่ยชวนน่ารักให้ออกไปทานอาหารกลางวันกันที่ทะเลแหวก น่ารักที่เห็นว่าคเชนทร์มีเรื่องเครียดเยอะจึงตามใจแม้ว่าในใจจะหวั่นกลัวใจตัวเองว่าจะเผลอให้เขาเข้าถึงเนื้อถึงตัวอีกก็ตาม







พอไปถึงทั้งสองก็ปูเสื่อที่ซอกหินนั่งทานข้าวกลางวันกัน หลังจากนั้นคเชนทร์ก็ใช้ความเร็วส่วนตัวจับจองตักนุ่ม ๆ ของนางฟ้าหน้าหวานของเขาเป็นหมอนหนุนสำหรับพักสายตา โดยที่เจ้าของตักนุ่ม ๆ อย่างน่ารักไม่สามารถทำอะไรได้เลย หรือจะให้ถูกก็คือเธอ...ค่อนข้างจะเต็มใจ







เต็มใจให้ผู้ชายที่เป็นเจ้าของหัวใจได้ใช้ตักตัวเองแทนหมอน แม้จะรู้ว่าผิดต่อผู้หญิงอีกคน คนที่เป็นคนรักของเขา แต่เวลานี้ขอให้เป็นครั้งสุดท้าย น่ารักบอกตัวเองในใจ เธออยากจะเก็บความทรงจำดี ๆ ที่มีร่วมกันกับคเชนทร์ไว้เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจยามที่ต้องกลับไปอยู่ในที่ของตัวเอง







ร่างบางนั่งพิงแผ่นหิน ค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามกรอบหน้าคมเข้มของคนที่นอนบนตัก สัมผัสหยุดนิ่งที่ริมฝีปากที่ฉวยโอกาสกับเธอหลายต่อหลายครั้ง จนสุดท้ายทำให้เธอเผลอมอบหัวใจให้ไปอย่างไม่รู้ตัว







ครั้งนี้คเชนทร์ไม่ได้เผลอหลับไปอย่างคราวก่อน เขาเพียงแค่แกล้งทำทีเป็นหลับเพื่อถ่วงเวลาให้ล่วงเลยไป หัวใจของนายหัวหนุ่มอุ่นซ่านขึ้นทันทีที่รับรู้ถึงสัมผัสแผ่วเบาจากปลายนิ้วบอบบางที่ลูบสัมผัสไปตามใบหน้าและหยุดนิ่งที่ริมฝีปาก สัมผัสที่ได้รับมันให้ความรู้สึกละมุนละไมเหมือนกับว่าเจ้าของปลายนิ้วนั้นรู้สึกลึกซึ้งกับเขาเหมือนเช่นที่เขารู้สึกกับเธอ







คเชนทร์อยากจะลืมตาขึ้นมองเหลือเกิน ว่าตอนนี้เจ้าของปลายนิ้วอุ่น ๆ จะทำสีหน้าและแววตาอย่างไร แต่ก็ต้องทนข่มใจไว้เพราะไม่อยากให้หญิงสาวตกใจแล้วละทิ้งสัมผัสที่ทำให้เขารู้สึกสุขใจไป จนเมื่อมือน้อยผละออกไปจากใบหน้าของเขา เปลี่ยนเป็นวางทาบหลังฝ่ามือของเขาที่วางอยู่บนหน้าอกแทน คเชนทร์ก็แกล้งทำเป็นเหมือนละเมอ พลิกฝ่ามือขึ้นกุมมือบางไว้แน่นแนบตรงตำแหน่งหัวใจ







“อุ๊ย!!”







น่ารักอุทานออกมาอย่างตกใจ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อเมื่อคิดว่าเผลอสัมผัสแตะต้องจนเขารู้สึกตัว แต่เมื่อเห็นว่าเปลือกตาของคเชนทร์ยังปิดสนิทอยู่เหมือนเดิมก็ถึงกับถอนหายใจออกมา จนคนที่แกล้งทำเป็นหลับเกือบจะหลุดขำ







+++++++++







เมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองชั่วโมง จากตอนแรกที่น่ารักนั่งพิงอยู่กับแผ่นหิน อุทิศตักนุ่ม ๆ ให้นายหัวหนุ่มนอนต่างหมอน ก็เปลี่ยนเป็นหนุนศรีษะเล็ก ๆ ของตนเองกับท่อนแขนแข็งแรงของเขาแทน โดยมีแขนอีกข้างโอบกอดรอบเอวกิ่วของหญิงสาวอยู่







คเชนทร์มองเครื่องหน้าจิ้มลิ้มของนางฟ้าหน้าหวานที่นอนนิทราอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างรักใคร่ โอบกระชับรั้งร่างบางให้เข้ามาแนบชิดอิงแอบอยู่กับแผงอกกว้างของตน ก่อนหน้านี้สักพักเมื่อรู้สึกถึงความเงียบผิดปกติ เขาก็หรี่ตาขึ้นมองจึงได้พบว่านางฟ้าหน้าหวานของเขาเผลอหลับไปเสียแล้ว เห็นดังนั้นเขาถึงเปลี่ยนเป็นอุทิศท่อนแขนและอ้อมกอดของตนเองให้เธอหนุนนอนบ้าง







เมื่อมองนานเข้า คเชนทร์ก็ถูกมนต์รักครอบครอง ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอย่างเป็นสุขช้า ๆ ก่อนจะแตะริมฝีปากจุมพิตไล่ตั้งแต่หน้าผากกลมมน ปลายจมูกเล็ก ๆ ไปสองแก้มนวล และจบลงที่จุมพิตแผ่วเบาที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีเชอรี่ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ อย่างตัดใจ แล้วปิดเปลือกตาลงโอบกระชับร่างบางแนบอก นิทราตามไปด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข





....................................................................................................................




ตอนนี้ยาวมากมาย สมหวังหรือไม่ขอยกไปต่อตอนหน้านะคะ


ปล.เอาตัวอย่างมายั่วหน่อย ๆ อิอิ


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




“เกาะยาตรายังขาดนายหญิง ถ้าคุณรักที่นี่เหมือนอย่างที่ผมรัก...” คเชนทร์จับไหล่มนทั้งสองข้าง บังคับให้เธอหันหน้าเข้าหา ตรึงสายตาคู่หวานให้มองสบสายตาที่บอกทุกความรู้สึกของเขา “...คุณจะกรุณามาเป็นส่วนหนึ่งของอัคราได้หรือเปล่า...มาเป็นหัวใจให้ผม...เป็นนายหญิงของเกาะยาตราแห่งนี้”



“เชื่อผมเถอะนะ...นะ รับรักผมเถอะ อย่าทรมานผมอีกเลย” อ้อนอีกครั้ง ปิดด้วยจุมพิตหนัก ๆ ที่ริมฝีปากบาง มองสบตาคู่หวานสีดำสนิทอย่างรอคอยคำตอบ



ลัลลดา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ธ.ค. 2554, 15:06:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ธ.ค. 2554, 15:06:48 น.

จำนวนการเข้าชม : 3470





<< ตอนที่ 14 ...มัดมือชก   ตอนที่ 16...ล่อลวง 2 >>
anOO 8 ธ.ค. 2554, 16:42:38 น.
เอาตอนหน้ามาลงยั่วกันแบบนี้ พรุ่งนี้เอามาลงเลยดีไหมค่ะ
คนอ่านตั้งหน้าตั้งตารอ ปูเสื่อเรียบร้อยแล้ว


Alcoholic 8 ธ.ค. 2554, 17:18:07 น.
โหย มีตอนหน้ามาลงยั่วด้วย ลงเลยได้ป่าวค่ะ


zeen 8 ธ.ค. 2554, 19:55:36 น.
ขำก๊ากเลยค่ะ 2 ลูกน้องคู่ใจนี่


หมูอ้วน 9 ธ.ค. 2554, 00:25:56 น.
ยั่วให้อยาก แล้วจากไปอ่ะ มาอัพเร็ว ๆ นะค่ะ


nutcha 9 ธ.ค. 2554, 10:21:49 น.
ทำให้ค้างไม่พอยังเอาตอนหน้ามายั่วให้อยากอีก เดี๋ยวคนอ่านก็ใจขาดซะก่อนหรอก


XaWarZd 10 ธ.ค. 2554, 11:57:41 น.
ยั่วแล้วรีบลงเลย ไม่ดีนะค่ะ ปล่อยไว้อย่างนี้


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account