ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก

Tags: ทหารเรือ นักเขียน

ตอน: 23.1 "ผัวเด็กลอยน้ำมาด้วยอะนะ"

23.


กินข้าวอิ่ม ข่าวโทรทัศน์ภาคค่ำจบ พ่อของศุภโชคก็เข้าห้องปิดประตูนอนเพราะอยากให้ลูกชายคนโตกับ ‘ว่าที่’ ลูกสะใภ้ได้คุยกันตามลำพัง และเมื่อพ่อเข้าห้องไปแล้ว ศุภโชคก็เข้าครัวล้างถ้วย จาน ชาม ที่กินในมื้อเย็นกับขัดหม้อ ขัดกระทะ ฝาโอ่งน้ำ เช็ดทำความสะอาดชั้นวางของ ตู้กับข้าว ขัดเตาแก๊ส โดยมีหิรัญญาพิงประตูให้กำลังใจ ซึ่งในมือก็มีนิตยสารเกี่ยวกับการเกษตรเล่มเก่าซึ่งหยิบฉวยมาจากใต้ชั้นวางโทรทัศน์มาอ่านตามความเคยชิน..

“ ขยันจริง ๆ เลย”

“ขยันเอาหน้าไปอย่างนั้นแหละ”เขาหันมายิ้มพลางทำงานไปด้วย

“มองผมจนผมเขินแล้วนะ”

หิรัญญาไม่ต่อปากต่อคำ เพียงแต่ยืนมองเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความปลาบปลื้ม..
‘ปลื้ม’ ที่ชีวิตนี้ได้เจอผู้ชายในสเป็ค.. ‘ทำงานบ้านเป็น ทำกับข้าวได้ และไม่จำต้องต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน’ และอย่างที่สองหิรัญญาก็อิ่มใจกับความรักความห่วงใยที่เขามีให้กับพ่อของเขาเป็นอย่างมาก...นับข้อดีข้อนี้ มันก็มากพอที่จะทำให้เธอกระโจนลงจากคานแล้วเล่นกับความรัก ที่คนส่วนหนึ่งบอกว่ามันเป็น ‘ไฟ’

“ที่รัก..” น้ำเสียงออดอ้อนของเขา ทำให้หิรัญญาต้องเลิกคิ้ว ตั้งคำถามที่ใบหน้าว่า ‘ทำไมเหรอคะ”

“คันหลัง..ยุงกัด มาเกาให้หน่อยสิ” ตอนนี้เขาสวมกางเกงขาสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นขนที่หน้าแข้ง ท่อนบนนั้นเป็นเสื้อยืดคอกลมสีขาว และพอเห็นเสื้อของเขาหิรัญญาก็นึกถึง ‘เสื้อคู่รัก’ ซึ่งเธอเห็นหนุ่ม ๆ สาว ๆ ใส่คู่กัน ยามออกมาเดินเที่ยวตลาดบ้านใหม่ ในความคิดฝันนั้น ชาตินี้จะมีโอกาสได้ใส่เสื้อคู่กันแบบนั้นกับใครสักคนไหม และทางเดียวที่เคยทำได้ก็คือให้ตัวละครใส่ด้วยกัน หลังจากที่บอกรักตกลงคบหาดูใจกันแล้ว..แต่ว่าต่อไป เธอจะได้ใส่พร้อมกับเขาอย่างเต็มภาคภูมิ..

หิรัญญาถือหนังสือไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังเขา..

“คันตรงไหน”

“หลัง..”

หิรัญญาใช้มือข้างที่ว่างซึ่งไม่มีเล็บยาวป้ายสีสันอย่างที่สาว ๆ สมัยนี้นิยมกัน สะกิดเบา ๆ ที่กลางหลังของเขา.. “ให้เกาครับ ไม่ใช่ให้ปลุกอารมณ์”

“ก็อยากปลุกอารมณ์”

“นี่..” พอได้ยินเสียงท้าทาย กับสัมผัสแผ่ว ๆ ที่ข้างหลัง ความเป็นชายของศุภโชคซึ่งกรุ่น ๆ มาตั้งแต่เย็นก็ตื่นเต็มตัว..มือที่กำลังขัดฝาโอ่งน้ำนั้นเพิ่มน้ำหนักแรงถูแรงขัด..จนหิรัญญาต้องเอ่ยปากถาม..

“เดี๋ยวฝาโอ่งก็ทะลุหรอก”

“โอ้ยยยยย...ไม่ไหวแล้ว” ว่าแล้วเขาก็ละมือจากฝอยสแตนเลสเปิดก๊อกน้ำล้างสบู่กรดออกจากมือแล้วหันมาหาหญิงสาวที่ยืนเกาหลังให้เขา แต่ว่าหิรัญญาก็เร็วพอจะวิ่งหนีออกมาจากครัว เขาวิ่งตามมารวบตัวทางด้านหลังไว้จนแน่นหนังสือในมือของหิรัญญาหลุดลงพื้น พร้อมกับที่ปลายจมูกของเขาซุกลงที่พวงแก้ม..หิรัญญาดิ้นรนขัดขืนเต็มกำลัง..ทั้งกระทุ้งศอกทั้งโยกหน้าโยกตัวเพื่อหนีแรงอารมณ์ของเขา..

“ปล่อย..”

“ยั่วดีนัก”

“ไม่ได้ยั่ว..”

“เมื่อกี้ใครบอกว่าปลุกอารมณ์ละ ได้ผลแล้วเห็นไหม”

“..เชื่อแล้ว ๆ งั้นๆ พอ ๆ พอก่อน” เขาคลายออมกอด แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยตัวให้เป็นอิสระ..

“แรงเยอะจริง ๆ เจ็บแขนหมดแล้วเนี่ย” หิรัญญาแกล้งโอดครวญ ..

“เจ็บแขน..ไหน ๆ” ว่าแล้วเขาก็จับหิรัญญาหันมาเผชิญหน้า..เหมือนเดิมว่าหิรัญญายกมือทั้งสองข้างขึ้นป้องกันหน้าอก ส่วนของร่างกายที่ต่ำลงมาหิรัญญาก็ขยับตัวถอยหลังหนีการคุกคามอย่าอาจหาญ และเขาก็มีความยับยั้งชั่งใจพอที่จะปล่อยให้มีที่ว่างพอให้หิรัญญาผ่อนคลายลงบ้าง..

“ผมมีความสุขจังเลยครับ..”

หิรัญญาก้มหน้างุด แล้วเขาก็ใช้จังหวะนั้นจูบไปที่หน้าผากกดปลายจมูกแช่ไว้อย่างนั้นเนิ่นนาน

“คุณญามีความสุขไหม”

“นิด ๆ”

“ปากแข็งอีกแล้ว”

“เป็นผู้หญิงนี่ แค่นี้ก็เปลืองตัว เสียหายหมดแล้ว”

“ตอนนี้ผมจะไม่ไหวแล้วนะ..” น้ำเสียงของเขากระเส่าจนหิรัญญารู้สึกวาบหวาม..แต่ถึงกระนั้น วัยที่มากถึง 35 ปีก็ทำให้ใจของหิรัญญาเข้มแข็งพอจะปฏิเสธ

“พอ ๆ ไม่เอาแล้ว” ว่าแล้วหิรัญญาก็ขืนตัวเพื่อออกจากอ้อมแขนของเขาแต่ว่ามันก็ไร้ผล เพราะกำลังวังชาของเขามากมายเหลือเกิน..

“คุณญาครับ..” น้ำเสียงของเขาบ่งบอกให้รู้ว่าอารมณ์ข้างในนั้นร้อนรุ่มถึงเพียงไหน

“ไม่ต้องทำเสียงแบบนี้..”

“ในนิยายที่เขียนพระเอกทำแบบนี้แล้วนางเอกก็ใจอ่อนนี่”

“จำจริงจำจัง”

“ก็แฟนผมเขียน ผมต้องจำแล้วนำมาปฏิบัติด้วย....”

“ฉันเสียหายนะ..ปล่อย ๆ ก่อนเถอะ..พ่ออยู่ในห้อง”

“งั้นเข้าห้องของเรา”

“บ้า..ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น..”

“แล้วหมายความว่าอย่างไร..จะต้องแต่งงานกันก่อนใช่ไหม...พรุ่งนี้ผมจะให้พ่อไปสู่ขอคุณกับใคร”

“โอ้ย เร็วไปไหมเนี่ย เพิ่งรู้จักกันแค่สัปดาห์เดียวเอง”

“ไม่เร็วหรอกครับ..ผมใจจะขาดแล้วเนี่ย..”

“ก็อยู่มาได้ตั้งนานตั้งนม”

“ก็ตอนนั้นผมไม่ได้มีความรักแบบนี้นี่”

“ทำตัวเหมือนเด็กรุ่น ๆ ใจร้อนจัง”

“ผมเก็บกดจะตาย...”

“ถามจริง ..แล้วเคยไหม”

“บ้าง..”

“กับใคร..ไหนว่าไม่เคยมีแฟน”

“ก็ตามประสาหนุ่ม ๆ ...ผมไม่ประทับใจหรอก...ไม่มีค่าควรแก่การจดจำ”

“ผู้หญิงขายบริการเหรอ”

“ไม่เอา ไม่คุยเรื่องนี้..ผมอาย” เขาขยับดึงร่างหิรัญญาเขาแนบอกอีกครั้ง มือที่แค่สัมผัสตรงสะโพกก็เริ่มลูบไล้เบา ๆ ลมหายใจของเขาร้อนขึ้นเรื่อย ๆ จนหิรัญญาเองก็รู้สึกว่าไฟในกายของตนนั้นก็เริ่มคุกรุ่นแล้วเช่นกัน..

“ขนาดอายนะเนี่ย”

“กับคนที่เรารัก ด้านได้ อายอด..”

“ฉันเสียหาย”

“งั้นเราแต่งงานกันนะ” พอเขาย้ำเรื่องแต่งงานด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกครั้ง ใจของหิรัญญาก็อ่อนยวบลง..และไฟเสน่หาของเขาที่กำลังโลมเลียก็ทำให้หิรัญญาครุ่นคิดอะไรแทบไม่ออก

“ พรุ่งนี้ ไปจดทะเบียนสมรสกันเลยไหม ง่าย ๆ ประหยัด ๆ รวดเร็วทันใจ” คนเป็นข้าราชการนั้นทะเบียนสมรสถือเป็นเรื่องสำคัญ เพราะมันหมายถึงสิทธิพิเศษสวัสดิการจากรัฐบาล แม้มันจะฟังเหมือนง่าย แต่หิรัญญารู้ว่า มันเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ พอ ๆ กับการเข้าพิธีแต่งงานตามประเพณี..แต่ว่าหิรัญญาก็ต้องปฏิเสธไว้ก่อน

“ไม่...”

“ทำไมละ...ก็ไหนว่าไม่ชอบพิธีรีตอง ไม่ชอบกฎระเบียบ ชอบทำอะไรที่คนอื่นเขาไม่ทำกัน”

“ยกเว้นเรื่องแต่งงาน..”

“แสดงว่าก็เคยคิดไว้ใช่ ไหม ว่าจะแต่งอย่างไร..”
พอฟังคำถามของเขา หิรัญญาที่ผ่อนอารมณ์หน่วง ๆ ได้แล้ว ก็กรอกตาไปมา..

“ก็กะจะปิดตลาดเลี้ยง ประกาศให้รู้ทั่วกันว่า ฉันหา ผ. สระอัว ได้..”

ว่าแล้วหิรัญญาก็หัวเราะขำ กับความคิดของตัวเอง และก็ต้องขำยิ่งขึ้น เมื่อเขาบอกว่า

“ผัวเด็กลอยน้ำมาด้วยอะนะ”



จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ธ.ค. 2554, 19:37:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ธ.ค. 2554, 19:37:31 น.

จำนวนการเข้าชม : 3402





<< 22.3 "สรุปว่า ..จบลงที่กองฟาง"   23.2 “พี่ว่ามันเร็วไป พี่ตั้งตัวไม่ทัน..” >>
จุฬามณีเฟื่องนคร 12 ธ.ค. 2554, 19:39:39 น.
สวัสดีครับ ..ไม่ได้เจอกันหลายวัน คิดถึงแพรว..เอ้ย เฟื่องมากน้อยแค่ไหนครับ....งุงิ ๆ...สรุปว่า ตอนนี้พิเศษ ๆ โพสต์บนรถครับ..ยืมเครื่องน้องแฟงเล่น ..ดูเหมือนทันสมัยเนอะ แต่จะพยายาม...หวังว่าคงถูกใจตอนสั้น ๆ นี้นะครับ


bombayelalli 12 ธ.ค. 2554, 19:58:18 น.
มาอัพอีกเร็วๆนะคะ กะลังลุ้นว่าหิรัญญาจะใจอ่อนมั้ย อิอิอิ


loveleklek 12 ธ.ค. 2554, 20:03:42 น.
สั้นไปหรือเปล่าเนี่ย ค้างนะ


สายลมแห่งรัก 12 ธ.ค. 2554, 20:30:22 น.
มาต่อเลย น่ารักมากมาย


รอให้เป็นเล่ม 12 ธ.ค. 2554, 20:33:02 น.
สั้นเกิ๊นนน


Solnushka 12 ธ.ค. 2554, 20:36:51 น.
คิดถึงแพรวกับพี่ต้นกล้าแล้วค่าาาา


Niceday 12 ธ.ค. 2554, 20:39:38 น.
คู่นี้น่ารักดีค่ะ


minafiba 12 ธ.ค. 2554, 21:04:50 น.
^_^


nutcha 12 ธ.ค. 2554, 21:14:01 น.
ขอตอนต่อไปเร็วได้ไหมค่ะคุณเฟื่อง


คิมหันตุ์ 12 ธ.ค. 2554, 21:39:38 น.
เอ้า..ยังไม่ได้แต่ง แต่คิดเรื่อง ผัว ซะหล่ะ อ่ะเจ้ญา ห้าห้า


เด็กหญิงม่อน 12 ธ.ค. 2554, 21:54:58 น.
โอ๊ยยยย ต้นเรือจะน่ารักไปไหนเนี่ย กัดหมอนสุดๆเลยค่ะตอนนี้


mottanoy 12 ธ.ค. 2554, 22:57:36 น.
ชอบต้นเรือมากกว่าต้นกล้าแล้วอ่ะ


XaWarZd 13 ธ.ค. 2554, 01:38:53 น.
ชอบตอนจบอ่ะ ลอยตามน้ำมา อิอิ อยากได้บ้าง ลอยหรือบินมาก็ได้


morisa 13 ธ.ค. 2554, 08:13:58 น.
อยากจะกด like ให้พี่ญากับต้นเรือ สักร้อยครั้ง

กับกด like สักพันครั้งให้เฟื่องในฐานะที่เขียนได้น่ารักน่า่หยิกที่สุด




แว่นใส 13 ธ.ค. 2554, 08:14:57 น.
หวานกันไม่เกรงใจเลยนะคู่นี้


jeejar816 13 ธ.ค. 2554, 08:25:29 น.
มาแบบกระปิดกระปอย..ว่าแต่ไอผัวเด็กลอยน้ำมานี่คิดได้เนอะ


FukFang 13 ธ.ค. 2554, 09:12:17 น.
อยากอ่านต่อ แล้วอ่ะค่ะ ชอบบบบบ


Zephyr 13 ธ.ค. 2554, 12:26:29 น.
น่ารักไม่บันยะบันยังเลยคู่นี้


anOO 13 ธ.ค. 2554, 13:27:35 น.
ยังไม่ทันเม้นท์เลยมีตอนใหม่มาแล้ว ดีใจๆๆๆๆ


แวนด้าน้อย 13 ธ.ค. 2554, 14:30:16 น.
ยิ่งอ่านยิ่งชอบคู่นี้


nunoi 13 ธ.ค. 2554, 19:53:39 น.
หวานเหลือเกิน


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account