วิวาห์อารมณ์
เมื่อรักนั้นไม่ได้มาด้วยหัวใจ การครองเรือนจึงเต็มไปด้วยความร้าวรานใจ
Tags: อย่า ยอม แพ้
ตอน: วัดใจกัน
กว่าเปรมจะหมดเวลาทำงานได้ เขาแบกรับความหนักใจทั้งเรื่องงาน และความงามหน้าของว่าที่คู่หมั้น ซึ่งอยู่กับผู้ชายที่เปรมรู้จักเพราะนครย้ำถึงสองครั้งว่าต้องการดารกา
ทำไมดารกาไม่ไปเสียเลย แล้วเขาเล่า ทำไมไม่เอาเรื่องนี้เพื่อผลักไสอีกฝ่ายไปจากชีวิต เขาก็อยู่ตามที่ตามทางของเขาเสีย
กริ๊งงงงงงงงงง
กริ่งโทรศัพท์ดังมาจากในห้อง เปรมเกือบสะดุ้งเพราะจมอยู่ในภวังค์ความคิดค่อนข้างนาน เขาปล่อยให้เสียงกริ่งดังโดยให้แน่ใจว่าหูไม่ฝาด ในที่สุดเขาได้รู้จริงว่ามีเสียงเรียกเข้า ดังนั้นนายทหารหนุ่มผู้เคร่งขรึมจึงผุดลุกจากเก้าอี้นั่งชานเรือนเข้าไปภายในบ้าน
โทรศัพท์เครื่องสีแดงวางบนแป้นสูง เปรมเอื้อมมือไปยก กรอกเสียงรับ
“เปรมพูดครับ”
“คุณเห็นแล้วไม่ใช่หรือหมวด ผู้หญิงเขาไม่ได้คิดอะไรนอกจากเอาชนะ เขาเป้นของผม คุณเห็นแล้วนะ”
เปรมกำหูโทรศัพท์แน่น บดกรามจนเป็นสันนูน ดวงตาแดงกร้าวโกรธจัด
“คุณเงียบอย่างนี้ก็ดีแล้ว ผมหวังว่า คุณจะเป็นลูกผู้ชายมากพอที่จะไม่แย่งเมียคนอื่นนะหมวด”
“คุณคงมองผมผิดไปแล้วคุณนคร”
“หมายความว่ายังไง”
“ผมจะเป็นเขาบนหัวคุณเองรับรองได้เลย” กล่าวจบเปรมวางสายทิ้งไม่รับการติดต่ออีก
นครกำโทรศัพท์แน่น โกรธ ชิงชัง และแค้นอย่างที่สุด เขาเป็นคนที่มีอิทธิพลในแวดวงการค้าทั้งด้านสว่างและด้านมืด เขาต้องการดารกา การวางแผนครั้งนี้ไม่ทำให้เปรมรามือไปหรอกหรือ ผู้หมวด คนนั้นยังหยามเขากลับมาอย่างหน้าหงาย
“จะลองดีกันใช่มั้ยวะ แกไม่รู้จักฉันใช่มั้ยหมวดเปรม”
พ่อค้าผู้ต้องการหญิงสาวคนสวยที่ไม่สนใจมองเขามากเกินฐานะคนรู้จัก คิดเอาเรื่องเปรม แต่...เปรมไม่ใช่ทหารที่มีแต่ยศเท่านั้น เปรมเป็นคนของใคร วันนี้เขาได้เห็นเต็มตาแล้วเช่นกัน จะตีหมาต้องดูเจ้าของ เจ้าของเปรมกำลังมีอำนาจมากขนาดที่ไม่มองหัวใคร เขาจะทำอะไรต้องรอบคอบ การเป็นศัตรูกันไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว
เสียงสัญญาณปลายสายไม่มีการตอบรับกลับมา ทำให้ดารกาหน้าสลดลง ในที่สุดเธอละพยายามที่จะต่อสายไปที่เปรม แม้นเข้ามาถามนายสาวหลังจากกลับมาพร้อมคุณนายแล้วมีท่าทีไม่สบายใจ
“เป็นอะไรหรือคะคุณหนู หรือว่าโดนคุณวัลย์เธอทำอะไรเข้า”
“แม้นว่าอะไรนะ”
“เจ้าคะแม้นว่าอะไรหรือเจ้าคะ” คนถามโดนย้อนกลับทำให้มึนไปได้เหมือนกัน ดารกาประคองไหล่พี่เลี้ยงย้อนถามอีกครั้ง
“เมื่อกี้แม้นว่าพี่วัลย์ทำอะไรแดงหรือคะ”
“อ้อนั่นสิเจ้าคะคุณวัลย์เธอทำอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ”
ดารกาสะท้นวาบในอก เธอได้คิดด้วยความคิดฉลาด แต่ก่อนหน้าเธอขาดเฉลียวด้วยความไว้ใจ วันนี้เธอไม่ได้พบนครโดยบังเอิญ และไม่ได้พบกับเปรมอย่างคาดไม่ถึงด้วย
เรื่องนี้วัลย์วิไลและนครสมคบกันคิดทำร้ายเธอ ใช่สิ ยิ่งคิดยิ่งเป็นไปได้ ที่สองคนนั้นต้องการให้เปรมเข้าใจเธอผิด โอ้ทำไมพี่สะใภ้ของเธอจึงวุ่นวายกับชีวิตของเธออย่างนี้นะ เธอจะปล่อยให้วัลย์วิไลลอยนวลในเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด คิดแล้วดารกาหมุนกายไปห้องส่วนตัวของวัลย์วิไลทันที
ฝ่ายคนวางแผนกำลังนั่งบนเก้าอี้ พลิกดูวารสารข่าวการเมืองอย่างติดตามด้วยความสนใจ แม้สื่อจะโดนกดให้อยู่ใต้อำนาจของคนเป็นใหญ่เป็นโตก็ตามที เธอจะได้เป็นภรรยารัฐมนตรีอยู่ไม่นานนี้แล้ว
“พี่วัลย์” เสียงเรียกจากดารกาบอกถึงอารมณ์ได้ดีว่าไม่มาอย่างมิตร แต่วัลย์วิไลยังไม่เข้าใจ จึงเงยขึ้ยิ้มหวานให้น้องสามี
“มีอะไรจ๊ะน้องแดง หรือว่าเสื้อที่ซื้อมาน้องแดงไม่พอใจ จะเอาไปเปลี่ยนก็ได้นะ”
“ไปเปลี่ยน แล้วแดงจะได้พบพี่นครโดยบังเอิญอีกหรือเปล่าล่ะ”
“น้องแดง เอ่อหมะหมายความว่ายังไงพี่ไม่เข้าใจ”
“พี่วัลย์ใช้ความคิดนานมั้ยกว่าจะคิดได้ว่าต้องขายแดงให้กับพี่นครให้ได้น่ะ”
“อะไรนะ ทำไมน้องแดงมากล่าวหาพี่ขนาดนี้”
ดารกาโกรธจนหน้าแดงจัด เวลาเดียวกันนั้นเลิศชายขึ้นมาจากชั้นล่างพอดี เขาเห็นน้องสาวยืนกลางประตูห้องของตนเองส่งเสียงดังกราดเกรี้ยวเข้าใส่ภรรยาของเขา
“อย่ามาตีหน้าซื่ออยู่เลยพี่วัลย์ พี่ช่างชั่วร้ายที่สุด”
“ตายแล้วเรื่องอะไรมาด่าพี่อย่างนี้” วัลย์วิไลสวนกลับ ทะลึ่งพรวดลุกจากที่นั่ง ตัวสั่นด้วยความโกรธ
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาด่าว่าพี่”
“พี่ต่างหากมาวุ่นวายวางแผนชั่วร้ายให้แดงทำไม ถ้าอยากขายนักทำไมไม่ขายตัวเองเล่าพี่วัลย์”
“ตายแล้ว ตาย ขอตบล้างน้ำสักทีเถอะ”
“เข้ามาสิ อย่างคิดว่าแดงจะยอมเป็นรองเลย ตบก็ตบกันเข้ามาเลย”
เลิศชายรีบวิ่งเข้าไปกั้นกลางระหว่างน้องสาวและเมียทันที
“เรื่องอะไร เรื่องอะไร นี่จะทำตัวเหมือนไพร่ากลางตลาดหรือไง”
วัลย์วิลฟ้องร้องสามีบิดเบือนความจริงว่า
“คุณดูเอานะคุณเลิศ อยู่ๆน้องสาวคุณก็มาชี้หน้าด่าวัลย์ ไม่ให้เกียตริกันอย่างนี้ใครกันแน่ที่ต้องเรียกว่าไพร่”
“ตัวเองนั่นล่ะนังไพร่ต่ำช้า”ดารกากราดเกรี้ยวไม่หยุด เลิศชายหันขวับไปทางน้องสาว ดารกาโรกธจนน้ำตาไหลอาบแก้ม
“มาเห็นแดงเป็นสินค้าหลอกให้แดงไว้ใจแล้วพาไปให้พบนายนครให้พี่เปรมเข้าใจแดงผิดที่หน้าโรงแรม ชั่วร้ายขนาดนี้แล้วยังมาตีหน้าซื่อรอเป็นคุณหญิงรัฐมนตรีอย่างหน้าด้านๆ”
“น้องแดงหยุดเดี๋ยวนี้นะ” เลิศชายสั่งดารกาเสียดังลั่น แม้นเข้าไปยืนขนาบหลังนายสาว กว่าจะมาถึงได้แม้นหอบเหนื่อยทีเดียว
ดารกาหมุนกายกลับ
“น้องแดง”
“บอกเมียพี่เลิศเถอะว่าอย่ามายุ่งกับแดงอีกวันนี้หลอกแดงให้ไปพบนายนครหน้าโรงแรม พี่เปรมออกมาพอดี พี่เลิอศคิดดูสิคะว่าเมียพี่เลิศเลวร้ายแค่ไหนที่คิดคดได้เพียงนี้แดงไม่ควรเชื่อใจเลยสักนิดเดียว”
กล่าวจบแล้ว ดารกาป้ายน้ำตาทิ้งด้วยความเจ็บใจ วัลย์วิไลขยับปากจะฟ้องสาม แต่เลิศชายเอ่ยว่า
“คุณกลับไปอยู่บ้านของคุณก่อนเถอะวัลย์ ให้น้องแดงแต่งงานแล้วค่อยมา”
“อะไรนะ นี่คุณยังไม่ทันรู้อะไรเป็นอะไรเลยนะคะ”
“ผมเชื่อน้องแดงน้องสาวของผมทุกคำพูดทีเดียววัลย์วิไล สมองคุณมีปัญหาเสียแล้ว”
“ต๊ายยยยยยยยยยยยยยย”วัลย์วิไลกรีดเสียงร้องดังลั่นบ้าน
คนในบ้านแตกตื่น คุณเลื่อน และคุณหลวงออกมาจากห้องนั่งเล่น ได้เห็นลูกสาวกำลังเดินลับเข้าห้องจึงได้เรียกแม้นซึ่งตามดารกาไปมาถาม แม้นไม่รู้รายละเอียดมากนัก จึงรายงานได้แต่เพียงว่า
“คุณหนู ด่าคุณวัลย์ว่าหน้าด้านไม่ให้เธอและนายนครยุ่งกับชีวิตเธออีก”
“เกิดอะไรขึ้น เมื่อสายๆก็ยังดีกันอยู่นี่”
“ดีอะไรเจ้าคะ นี่ต้องเป็นแผนคุณวัลย์แน่ๆ แต่แม้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ”
ยังไมทันถามอะไรให้ได้ความมากกว่านั้น คุณเลื่อนและคุณหลวงจึงได้เห็นสะใภ้ของตนเองสาวเท้าก้าวปึงๆลงมาจากข้างล่าง ผ่านผู้ใหญ่ เธอเอ่ยเสียงเครียดว่า
“คอบยดูนะ ถ้าเลิศไม่ไปง้อวัลย์หรือคุณพ่อคุณแม่ไม่ไปขอร้องกับคุณพ่อคุณแม่วัลย์ วัลย์จะไม่มาเหยียบที่นี่อีก”
“อะไรกันเธอมาพูดจาอย่างนี้เชียวหรือ”
วัลย์วิไลเชิดหน้าสูงเดินตรงไปที่โรงรถไม่นานนักวัลย์วิไลจึงขับรถออกจากบ้านไป สองผู้ใหญ่มองหน้ากัน เลิศชายตามหลังลงมาด้วยท่าทีคอตก บิดามารดาจึงถาม
“มีเรื่องอะไรกัน”
“น้องแดงคงโดนหลอกให้ไปพบนคร เมื่อกี้ถึงกับจะลงมือกัน ผมเลยให้วัลย์กลับบ้านไปครับ”
“ทำไมใจร้ายอย่างนี้นะแม่วัลย์” คุณเลื่อนเปรยออกมาเบาแสนเบา ก่อนที่จะเดินไปหาลูกสาวสุดรักของตน เลิศชายยืนซึม บิดาตบบ่าเบาๆอย่างให้กำลังใจ
“เวลาจะช่วยได้เลิศน้องไม่โดนทำร้ายมากกว่านี้เป็นเรื่องที่ดีแล้ว เพราะถ้าแดงโดนแกล้งมากกว่านี้ พ่อคงทนไม่ได้และพ่อคงไม่เอาไว้”
“ครับ ผมนี่ตาบอดจริงๆครับคุณพ่อ อย่าหวังเลยว่าผมจะไปง้อ หายบ้าไม่กลับมาก็ช่างเขา” เลิศชายกล่าวออกมาอย่างจำใจต้องปลง รักนั่นส่วนหนึ่ง แต่ความรักต้องแยกให้ออกจากความชั่วดี
“ผมจะไปพูดกับเปรมให้เข้าใจครับ”
“ไม่ต้องหรอกเลิศ ปล่อยไป”คุณหลวงเอ่ยเสียงหนักแน่น
“ทำไมล่ะครับ ถ้าเปรมไม่มาหมั้น น้องแดงจะหม้ายขันหมากนะครับคุณพ่อ”
คุณหลวงไม่มีคำตอบให้ลูกชายนอกจากนิ่งคิดเพียงลำพัง...เปรมจะจัดการอย่างไรท่านจะดูชายหนุ่มต่อไป
ทำไมดารกาไม่ไปเสียเลย แล้วเขาเล่า ทำไมไม่เอาเรื่องนี้เพื่อผลักไสอีกฝ่ายไปจากชีวิต เขาก็อยู่ตามที่ตามทางของเขาเสีย
กริ๊งงงงงงงงงง
กริ่งโทรศัพท์ดังมาจากในห้อง เปรมเกือบสะดุ้งเพราะจมอยู่ในภวังค์ความคิดค่อนข้างนาน เขาปล่อยให้เสียงกริ่งดังโดยให้แน่ใจว่าหูไม่ฝาด ในที่สุดเขาได้รู้จริงว่ามีเสียงเรียกเข้า ดังนั้นนายทหารหนุ่มผู้เคร่งขรึมจึงผุดลุกจากเก้าอี้นั่งชานเรือนเข้าไปภายในบ้าน
โทรศัพท์เครื่องสีแดงวางบนแป้นสูง เปรมเอื้อมมือไปยก กรอกเสียงรับ
“เปรมพูดครับ”
“คุณเห็นแล้วไม่ใช่หรือหมวด ผู้หญิงเขาไม่ได้คิดอะไรนอกจากเอาชนะ เขาเป้นของผม คุณเห็นแล้วนะ”
เปรมกำหูโทรศัพท์แน่น บดกรามจนเป็นสันนูน ดวงตาแดงกร้าวโกรธจัด
“คุณเงียบอย่างนี้ก็ดีแล้ว ผมหวังว่า คุณจะเป็นลูกผู้ชายมากพอที่จะไม่แย่งเมียคนอื่นนะหมวด”
“คุณคงมองผมผิดไปแล้วคุณนคร”
“หมายความว่ายังไง”
“ผมจะเป็นเขาบนหัวคุณเองรับรองได้เลย” กล่าวจบเปรมวางสายทิ้งไม่รับการติดต่ออีก
นครกำโทรศัพท์แน่น โกรธ ชิงชัง และแค้นอย่างที่สุด เขาเป็นคนที่มีอิทธิพลในแวดวงการค้าทั้งด้านสว่างและด้านมืด เขาต้องการดารกา การวางแผนครั้งนี้ไม่ทำให้เปรมรามือไปหรอกหรือ ผู้หมวด คนนั้นยังหยามเขากลับมาอย่างหน้าหงาย
“จะลองดีกันใช่มั้ยวะ แกไม่รู้จักฉันใช่มั้ยหมวดเปรม”
พ่อค้าผู้ต้องการหญิงสาวคนสวยที่ไม่สนใจมองเขามากเกินฐานะคนรู้จัก คิดเอาเรื่องเปรม แต่...เปรมไม่ใช่ทหารที่มีแต่ยศเท่านั้น เปรมเป็นคนของใคร วันนี้เขาได้เห็นเต็มตาแล้วเช่นกัน จะตีหมาต้องดูเจ้าของ เจ้าของเปรมกำลังมีอำนาจมากขนาดที่ไม่มองหัวใคร เขาจะทำอะไรต้องรอบคอบ การเป็นศัตรูกันไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว
เสียงสัญญาณปลายสายไม่มีการตอบรับกลับมา ทำให้ดารกาหน้าสลดลง ในที่สุดเธอละพยายามที่จะต่อสายไปที่เปรม แม้นเข้ามาถามนายสาวหลังจากกลับมาพร้อมคุณนายแล้วมีท่าทีไม่สบายใจ
“เป็นอะไรหรือคะคุณหนู หรือว่าโดนคุณวัลย์เธอทำอะไรเข้า”
“แม้นว่าอะไรนะ”
“เจ้าคะแม้นว่าอะไรหรือเจ้าคะ” คนถามโดนย้อนกลับทำให้มึนไปได้เหมือนกัน ดารกาประคองไหล่พี่เลี้ยงย้อนถามอีกครั้ง
“เมื่อกี้แม้นว่าพี่วัลย์ทำอะไรแดงหรือคะ”
“อ้อนั่นสิเจ้าคะคุณวัลย์เธอทำอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ”
ดารกาสะท้นวาบในอก เธอได้คิดด้วยความคิดฉลาด แต่ก่อนหน้าเธอขาดเฉลียวด้วยความไว้ใจ วันนี้เธอไม่ได้พบนครโดยบังเอิญ และไม่ได้พบกับเปรมอย่างคาดไม่ถึงด้วย
เรื่องนี้วัลย์วิไลและนครสมคบกันคิดทำร้ายเธอ ใช่สิ ยิ่งคิดยิ่งเป็นไปได้ ที่สองคนนั้นต้องการให้เปรมเข้าใจเธอผิด โอ้ทำไมพี่สะใภ้ของเธอจึงวุ่นวายกับชีวิตของเธออย่างนี้นะ เธอจะปล่อยให้วัลย์วิไลลอยนวลในเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด คิดแล้วดารกาหมุนกายไปห้องส่วนตัวของวัลย์วิไลทันที
ฝ่ายคนวางแผนกำลังนั่งบนเก้าอี้ พลิกดูวารสารข่าวการเมืองอย่างติดตามด้วยความสนใจ แม้สื่อจะโดนกดให้อยู่ใต้อำนาจของคนเป็นใหญ่เป็นโตก็ตามที เธอจะได้เป็นภรรยารัฐมนตรีอยู่ไม่นานนี้แล้ว
“พี่วัลย์” เสียงเรียกจากดารกาบอกถึงอารมณ์ได้ดีว่าไม่มาอย่างมิตร แต่วัลย์วิไลยังไม่เข้าใจ จึงเงยขึ้ยิ้มหวานให้น้องสามี
“มีอะไรจ๊ะน้องแดง หรือว่าเสื้อที่ซื้อมาน้องแดงไม่พอใจ จะเอาไปเปลี่ยนก็ได้นะ”
“ไปเปลี่ยน แล้วแดงจะได้พบพี่นครโดยบังเอิญอีกหรือเปล่าล่ะ”
“น้องแดง เอ่อหมะหมายความว่ายังไงพี่ไม่เข้าใจ”
“พี่วัลย์ใช้ความคิดนานมั้ยกว่าจะคิดได้ว่าต้องขายแดงให้กับพี่นครให้ได้น่ะ”
“อะไรนะ ทำไมน้องแดงมากล่าวหาพี่ขนาดนี้”
ดารกาโกรธจนหน้าแดงจัด เวลาเดียวกันนั้นเลิศชายขึ้นมาจากชั้นล่างพอดี เขาเห็นน้องสาวยืนกลางประตูห้องของตนเองส่งเสียงดังกราดเกรี้ยวเข้าใส่ภรรยาของเขา
“อย่ามาตีหน้าซื่ออยู่เลยพี่วัลย์ พี่ช่างชั่วร้ายที่สุด”
“ตายแล้วเรื่องอะไรมาด่าพี่อย่างนี้” วัลย์วิไลสวนกลับ ทะลึ่งพรวดลุกจากที่นั่ง ตัวสั่นด้วยความโกรธ
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาด่าว่าพี่”
“พี่ต่างหากมาวุ่นวายวางแผนชั่วร้ายให้แดงทำไม ถ้าอยากขายนักทำไมไม่ขายตัวเองเล่าพี่วัลย์”
“ตายแล้ว ตาย ขอตบล้างน้ำสักทีเถอะ”
“เข้ามาสิ อย่างคิดว่าแดงจะยอมเป็นรองเลย ตบก็ตบกันเข้ามาเลย”
เลิศชายรีบวิ่งเข้าไปกั้นกลางระหว่างน้องสาวและเมียทันที
“เรื่องอะไร เรื่องอะไร นี่จะทำตัวเหมือนไพร่ากลางตลาดหรือไง”
วัลย์วิลฟ้องร้องสามีบิดเบือนความจริงว่า
“คุณดูเอานะคุณเลิศ อยู่ๆน้องสาวคุณก็มาชี้หน้าด่าวัลย์ ไม่ให้เกียตริกันอย่างนี้ใครกันแน่ที่ต้องเรียกว่าไพร่”
“ตัวเองนั่นล่ะนังไพร่ต่ำช้า”ดารกากราดเกรี้ยวไม่หยุด เลิศชายหันขวับไปทางน้องสาว ดารกาโรกธจนน้ำตาไหลอาบแก้ม
“มาเห็นแดงเป็นสินค้าหลอกให้แดงไว้ใจแล้วพาไปให้พบนายนครให้พี่เปรมเข้าใจแดงผิดที่หน้าโรงแรม ชั่วร้ายขนาดนี้แล้วยังมาตีหน้าซื่อรอเป็นคุณหญิงรัฐมนตรีอย่างหน้าด้านๆ”
“น้องแดงหยุดเดี๋ยวนี้นะ” เลิศชายสั่งดารกาเสียดังลั่น แม้นเข้าไปยืนขนาบหลังนายสาว กว่าจะมาถึงได้แม้นหอบเหนื่อยทีเดียว
ดารกาหมุนกายกลับ
“น้องแดง”
“บอกเมียพี่เลิศเถอะว่าอย่ามายุ่งกับแดงอีกวันนี้หลอกแดงให้ไปพบนายนครหน้าโรงแรม พี่เปรมออกมาพอดี พี่เลิอศคิดดูสิคะว่าเมียพี่เลิศเลวร้ายแค่ไหนที่คิดคดได้เพียงนี้แดงไม่ควรเชื่อใจเลยสักนิดเดียว”
กล่าวจบแล้ว ดารกาป้ายน้ำตาทิ้งด้วยความเจ็บใจ วัลย์วิไลขยับปากจะฟ้องสาม แต่เลิศชายเอ่ยว่า
“คุณกลับไปอยู่บ้านของคุณก่อนเถอะวัลย์ ให้น้องแดงแต่งงานแล้วค่อยมา”
“อะไรนะ นี่คุณยังไม่ทันรู้อะไรเป็นอะไรเลยนะคะ”
“ผมเชื่อน้องแดงน้องสาวของผมทุกคำพูดทีเดียววัลย์วิไล สมองคุณมีปัญหาเสียแล้ว”
“ต๊ายยยยยยยยยยยยยยย”วัลย์วิไลกรีดเสียงร้องดังลั่นบ้าน
คนในบ้านแตกตื่น คุณเลื่อน และคุณหลวงออกมาจากห้องนั่งเล่น ได้เห็นลูกสาวกำลังเดินลับเข้าห้องจึงได้เรียกแม้นซึ่งตามดารกาไปมาถาม แม้นไม่รู้รายละเอียดมากนัก จึงรายงานได้แต่เพียงว่า
“คุณหนู ด่าคุณวัลย์ว่าหน้าด้านไม่ให้เธอและนายนครยุ่งกับชีวิตเธออีก”
“เกิดอะไรขึ้น เมื่อสายๆก็ยังดีกันอยู่นี่”
“ดีอะไรเจ้าคะ นี่ต้องเป็นแผนคุณวัลย์แน่ๆ แต่แม้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ”
ยังไมทันถามอะไรให้ได้ความมากกว่านั้น คุณเลื่อนและคุณหลวงจึงได้เห็นสะใภ้ของตนเองสาวเท้าก้าวปึงๆลงมาจากข้างล่าง ผ่านผู้ใหญ่ เธอเอ่ยเสียงเครียดว่า
“คอบยดูนะ ถ้าเลิศไม่ไปง้อวัลย์หรือคุณพ่อคุณแม่ไม่ไปขอร้องกับคุณพ่อคุณแม่วัลย์ วัลย์จะไม่มาเหยียบที่นี่อีก”
“อะไรกันเธอมาพูดจาอย่างนี้เชียวหรือ”
วัลย์วิไลเชิดหน้าสูงเดินตรงไปที่โรงรถไม่นานนักวัลย์วิไลจึงขับรถออกจากบ้านไป สองผู้ใหญ่มองหน้ากัน เลิศชายตามหลังลงมาด้วยท่าทีคอตก บิดามารดาจึงถาม
“มีเรื่องอะไรกัน”
“น้องแดงคงโดนหลอกให้ไปพบนคร เมื่อกี้ถึงกับจะลงมือกัน ผมเลยให้วัลย์กลับบ้านไปครับ”
“ทำไมใจร้ายอย่างนี้นะแม่วัลย์” คุณเลื่อนเปรยออกมาเบาแสนเบา ก่อนที่จะเดินไปหาลูกสาวสุดรักของตน เลิศชายยืนซึม บิดาตบบ่าเบาๆอย่างให้กำลังใจ
“เวลาจะช่วยได้เลิศน้องไม่โดนทำร้ายมากกว่านี้เป็นเรื่องที่ดีแล้ว เพราะถ้าแดงโดนแกล้งมากกว่านี้ พ่อคงทนไม่ได้และพ่อคงไม่เอาไว้”
“ครับ ผมนี่ตาบอดจริงๆครับคุณพ่อ อย่าหวังเลยว่าผมจะไปง้อ หายบ้าไม่กลับมาก็ช่างเขา” เลิศชายกล่าวออกมาอย่างจำใจต้องปลง รักนั่นส่วนหนึ่ง แต่ความรักต้องแยกให้ออกจากความชั่วดี
“ผมจะไปพูดกับเปรมให้เข้าใจครับ”
“ไม่ต้องหรอกเลิศ ปล่อยไป”คุณหลวงเอ่ยเสียงหนักแน่น
“ทำไมล่ะครับ ถ้าเปรมไม่มาหมั้น น้องแดงจะหม้ายขันหมากนะครับคุณพ่อ”
คุณหลวงไม่มีคำตอบให้ลูกชายนอกจากนิ่งคิดเพียงลำพัง...เปรมจะจัดการอย่างไรท่านจะดูชายหนุ่มต่อไป
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ธ.ค. 2554, 20:57:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ธ.ค. 2554, 20:57:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 3668
| << กลลวง | ความหวัง >> |
nutcha 11 ธ.ค. 2554, 21:22:00 น.
สงสารหนูแดงจัง
สงสารหนูแดงจัง
minafiba 11 ธ.ค. 2554, 21:55:08 น.
หลังจากวางสายกับจ๋า คืนนั้น หิมะเริ่มตก สงสัยคริสมาสปีนี้ คงขาวโพลน
หลังจากวางสายกับจ๋า คืนนั้น หิมะเริ่มตก สงสัยคริสมาสปีนี้ คงขาวโพลน
violette 11 ธ.ค. 2554, 23:12:53 น.
น้องแดงเอ้ยย ซวยซ้ำซ้อนรักเค้าเค้าไม่รักแต่ไม่ปล่อยไปน่าสงสารนางเอกเรื่องนี้จังเลยค่ะ
น้องแดงเอ้ยย ซวยซ้ำซ้อนรักเค้าเค้าไม่รักแต่ไม่ปล่อยไปน่าสงสารนางเอกเรื่องนี้จังเลยค่ะ
Zephyr 12 ธ.ค. 2554, 12:27:52 น.
ฮู้ยยยย แผนแยบยลมากเลยคุณหลวง คุณพ่อตากะวัดใจลูกเขยเลยใช่มั้ย ถ้าพี่เปรมฉวยโอกาสยกเลิก คงไม่มีโอกาสได้เหยียบบ้านนี้อีกแน่ๆ
ฮู้ยยยย แผนแยบยลมากเลยคุณหลวง คุณพ่อตากะวัดใจลูกเขยเลยใช่มั้ย ถ้าพี่เปรมฉวยโอกาสยกเลิก คงไม่มีโอกาสได้เหยียบบ้านนี้อีกแน่ๆ
แพม 12 ธ.ค. 2554, 16:35:16 น.
คุณพ่อตาวัดใจกะเปรมได้รู้ใจ แต่หนูแดง "ได้" หลายดอกแน่
คุณพ่อตาวัดใจกะเปรมได้รู้ใจ แต่หนูแดง "ได้" หลายดอกแน่
windy2000 12 ธ.ค. 2554, 18:26:52 น.
ลุ้นต่ออีกจ้า^^
ลุ้นต่ออีกจ้า^^
MYsister 12 ธ.ค. 2554, 19:38:22 น.
ทำไมมีแต่คนใจร้ายกับหนูแดงอะ T_T
ทำไมมีแต่คนใจร้ายกับหนูแดงอะ T_T
nunoi 13 ธ.ค. 2554, 16:57:33 น.
พี่เปรม จะจัดหนักให้หนูแดง หรือเปล่าเนี๊ยะ
พี่เปรม จะจัดหนักให้หนูแดง หรือเปล่าเนี๊ยะ
นางแก้ว 13 ธ.ค. 2554, 20:14:01 น.
จัดหนักหลายบทหลายตอน แต่ขอปูทางก่อนโดนนะคะ นิยายนางแก้วจะโดนช้าหน่อย แต่โดนแล้วจะโดนอยู่เรื่อยค่ะ555
พอดีไม่ถนัดเรื่องเปิดมาสองบทแล้วทำท่าจะโดนเลยน่ะค่ะ
จัดหนักหลายบทหลายตอน แต่ขอปูทางก่อนโดนนะคะ นิยายนางแก้วจะโดนช้าหน่อย แต่โดนแล้วจะโดนอยู่เรื่อยค่ะ555
พอดีไม่ถนัดเรื่องเปิดมาสองบทแล้วทำท่าจะโดนเลยน่ะค่ะ
nlist 14 ธ.ค. 2554, 08:09:57 น.
พี่จ๋าคะ เนเน่ตามมานี่แล้วคะ อะไรที่โดนคะ รออยู่คะ อิ อิ
พี่จ๋าคะ เนเน่ตามมานี่แล้วคะ อะไรที่โดนคะ รออยู่คะ อิ อิ
นางแก้ว 14 ธ.ค. 2554, 14:06:18 น.
ขอบใจจ้าเนเน่น้องรัก ฝากดั่งดวงหทัยฟาโรห์ด้วยนะคะ วางแผงกุมภาค่ะปลายเดือนมค.55 เริ่มฝากตั้งแต่ตอนนี้เลย นิยายหวาม สนพ.ธราธร รับประกันความหื่น บวกความสนุกตามแนวนางแก้ว เรื่องนั้นหื่นตั้งแต่บทที่สี่จนจบเรื่องเลย555
ขอบใจจ้าเนเน่น้องรัก ฝากดั่งดวงหทัยฟาโรห์ด้วยนะคะ วางแผงกุมภาค่ะปลายเดือนมค.55 เริ่มฝากตั้งแต่ตอนนี้เลย นิยายหวาม สนพ.ธราธร รับประกันความหื่น บวกความสนุกตามแนวนางแก้ว เรื่องนั้นหื่นตั้งแต่บทที่สี่จนจบเรื่องเลย555