วิวาห์อารมณ์
เมื่อรักนั้นไม่ได้มาด้วยหัวใจ การครองเรือนจึงเต็มไปด้วยความร้าวรานใจ
Tags: อย่า ยอม แพ้
ตอน: ความหวัง
คุณเลื่อนเข้าไปในห้องลูกสาว แม้นรีบเข้าไปภายในอีกคน เพราะเป็นคนสนิทมาก ดารกานั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวกลม ไม่มีพนักแขน เธอวางแขนทอดพิงกรอบหน้าต่าง วางคางบนแขนน้ำตาเอ่อท้นขอบตา ในดวงใจน้อยๆของหญิงสาวคิดถึงแต่เปรม อยากไปบอกความจริง แต่ไม่อาจทำได้ดังใจ เพราะแม้แต่สายโทรศัพท์เขายังไม่รับ ส่วนเรื่องการหมั้นหมาย ดารการู้ดีแก่ใจว่าเธอทำให้เกิดขึ้นมาเอง
ร่างมารดาเข้าไปใกล้ ดารการีบลุกจากเก้าอี้ ปาดน้ำน้ำด้วยปลายนิ้ว คุฯเลื่อนกางแขนออกรับ ดารกาจึงโผเข้าไปหาครวญว่า
“แดงจะทำอย่างไรคะคุณแม่ แดงจะทำอย่างไรดี พี่เปรมต้องเกลียดแดงเลยค่ะคุณแม่ขา”
“หนูแดงอย่าคิดมากสิลูก เราบริสุทธิ์ใจ เรามีความดีเป็นเกราะคุ้มตัวอยู่แล้วไม่ต้องคิดมาก”
“แดงไม่ดีเลยค่ะคุณแม่ แดงเอาแต่ได้ แดงเอ่อ...แดง...”ดารกาอยากสารภาพความจริงว่าแย่งรักจากชิดสมัย แต่เธอไม่อาจพูดออกมาได้ ความรู้สึกขื่นขมยิ่งเพิ่มมากขึ้น เธอคิดว่าชนะแล้ว แต่ยิ่งนับวัน เธอยิ่งมีทุกข์อย่างมาก
“หนูแดงไม่ต้องพูดแล้วล่ะลูก คนไม่ดีย่อมได้รับผลที่ทำไม่ดีไปด้วย”
“จริงหรือคะคุณแม่” ดารกาย้อนถาม ดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดท่าน สีหน้าสลดลง ในสมองอื้ออึงไปด้วยคำกล่าวของมารดา คนที่ทำไม่ดีย่อมได้รับผลไม่ดีตามมา ตอนนี้เธอกำลังได้รับผลตอบแทนอย่างนั้นแล้วหรือนี่!
แม้นกล่าวเสริมไปว่า
“อีกอาทิตย์เดียวก็ถึงวันหมั้นแล้ว คุณหนูไม่ต้องคิดมากหรอกเจ้าค่ะ ทำใจให้สบายจะได้สวยๆ ราศีเจ้าสาวจะได้จับไงเจ้าคะ”
เจ้าสาวที่เจ้าบ่าวอาจจะโกรธไม่หายเลยก็ได้ ทำไมหนอ ทำไมเธอต้องทำเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เกิดเรืองขึ้นมาอย่างนี้ เปรมคงไม่เหลือเยื่อใยสายรักในยามเยาว์วัยให้น้องคนนี้อีกแล้ว เธอยากขอโทษเปรมเหลือเกิน เธอจะทำอย่างไรดี
นเรศมาหาเปรมถึงบ้าน เพื่อสอบถามเรื่องที่ได้เห็นพร้อมกันในช่วงกลางวัน เปรมนั่งอยู่ตามลำพังอย่างเคย โดยปกติเขาไม่ดื่มเหล้า แต่วันนี้เขาต้องย้อมใจอย่างที่เขาเห็นเป็นทางเลือกเดียวที่จะทำให้เขาลบถ้อยคำดูถูกจากนครและภาพดารกาในอ้อมแขนของผู้ชายอื่นที่หน้าโรงแรม
นเรศแล่นรถเข้ามาจอดยังบ้าน ซึ่งประตูรั้งเปิดทิ้งค้างอย่างไร้การเอาใจใส่ เมื่อลงจากรถแล้วเปรมชูแก้วเหล้า เป็นการชวนนเรศโดยไม่ต้องเอ่ยปาก
“เข้ามาก่อนสิเกลอ”
“เล่นเหล้าเลยหรือ ทำไมไม่ชกหน้ามันให้หงายไปเลยเล่าเปรม”
“ชกทำไมเสียมือเปล่าๆ”
“แล้วจะทำยังไง จะหมั้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ทำไมดารกาถึงทำอย่างนั้นล่ะ”
เปรมกัดฟันกรอด บอกอารมณ์ได้เลยว่ายังโกรธเต็มที่
“ถ้าไม่รักก็ไม่ต้องไปรับผิดชอบอะไรนี่เปรม เขาทำตัวเสื่อมเสียขนาดนั้นแล้วนายก็เห็นฉันก็เห็น นายน่าจะปรับความเข้าใจกับไหมดีกว่า ไหมรักนายและบูชานายยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด”
“ฉันทำไม่ได้ เพราะดันไปขอท่านจอมพลพันชั่งมาเป็นเถ้าแก่ จู่ๆฉันจะไปยกเลิกท่านได้ยังไง”
ฟังเรื่องผู้ใหญ่ดังนั้นแล้วทำให้นเรศถอนใจอย่างหนักอกแทนเพื่อน ในสายตาของเขานั้นเห็นดารกาแสดงตัวไม่ดีตั้งแต่โรงหนัง และเขาโดนประณาม จึงพาลไม่ชอบใจ กระทั่งมาพบชัดแก่สายตาหญิงสาวกับหลงจู๊หนุ่มซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี เพราะเขาเป็นคนกว้างขวางในสังคม และมีนายทหารกลุ่มหนึ่งหนุนหลังอยู่ การหยามหน้าหยามเกียรติกันได้เพราะผู้หญิงโลเล นเรศโทษผิดดารกาเพียงฝ่ายเดียว เพราะเขาเห็นแต่ด้านร้ายของหญิงสาวเท่านั้น
ชายหนุ่มเพื่อนสนิทของเปรมเดินไปหยิบแก้วเหล้า ในครัว ซึ่งจัดอย่างเป็นระเบียบ เขานึกต่อไปว่า ถ้าเปรมแต่งงานแล้ว และใช้ที่นี่เป็นเรือนหอ ดารกาจะเอาคนใช้ไปอยู่ที่ไหน เพราะเรือนริมน้ำหลังนี้มีห้องเดียว และที่สำคัญ บ่าวสาวนอนห้องเดียวกัน จะไม่มีอะไรกันอย่างนิยายคงเป็นไปได้ยาก
หรือ...เพื่อนคิดอะไรไว้ในใจอยู่ก่อนแล้ว!!
วันนี้ฝนตกพรำ
แม้นมาเคาะประตูห้องของดารกา ไม่มีเสียงขานรับ นางจึงเปิดเข้าไปและพบว่าดารกาไม่อยู่ในห้อง แม้นจึงเดินไปที่ห้องนั่งเล่นซึ่งคุณเลื่อน นั่งอยู่กับคุณหลวง ส่วนเลิศชายออกไปที่กระทรวง เพราะวันนี้แล้วที่ทางพรรคได้เปิดตัวผู้ที่ได้รับการเลือกเป็นรัฐมนตรี เลิศชายพอรู้ข่าวว่าเขาจะได้รับการเลือกเข้าร่วมรัฐบาลความดีใจนั้นมีมาก แต่ส่วนหนึ่งยังระแวงเรื่องการปฏิวัติอยู่เช่นกัน
เปรมลุกจากเก้าอี้ เมื่อได้เวลาพักเที่ยง นเรศส่งเสียดังเข้ามาว่า
“นายไปรอเราที่ร้านเดิมนะเดี๋ยวเราตามไป”
“อื้ม” เปรมรับคำ แล้วเดินออกไปก่อน เพราะร้านอาหารอยู่ไม่ไกล เขาสามารถเดินไปเองได้ ร้านอาหารร้านนี้มีข้าราชการมานั่งทานอาหารกันไม่น้อย รวมทั้งนายทหารหนุ่มอนาคตไกลคนนี้ด้วยที่เป้นขาประจำ
เปรมเกือบสะดุดเท้าตัวเองเมื่อเดินเข้าไปในร้านอาหารและได้พบชิดสมัยนั่งเพียงลำพังในร้านเดิมที่พวกเขาเคยมาทานอาหารด้วยกันบ่อยๆ บนโต๊ะที่ชิดสมัยจองนั้นมีเพียงน้ำส้มคั้นแก้วเดียวราวกับว่าหญิงสาวมารอพบใครสักคน
เมื่อเปรมเข้าไปในร้านนั้น ชิดสมัยหันมามองชายหนุ่ม ท่าทางของเธอไม่แปลกใจราวกับรู้มาก่อน เปรมเสียอีกที่คาดไม่ถึงว่าจะพบเธอที่นี่ ชายหนุ่มพาร่างสูงเดินตรงเข้าไปหาอีกฝ่าย ชิดสมัยมีท่าทีสั่นไปด้วยความประหม่า เมื่อได้พบคนที่เธอรัก และไม่เข้าใจกันมานานเดือน
“ไหม” เปรมทักเสียงสั่นไปบ้าง “มากับใครหรือเปล่า”
“ไหมไม่ใช่คนหลายใจนี่คะพี่เปรม” เธอตัดพ้อ “ไหมมารอพบพี่เปรมค่ะ อยากทราบความจริงว่าวันนั้นไหมเห็นเป้นเรื่องที่ดารกาปั้นแต่งหรือเรื่องจริงกันแน่ พี่เปรมมีอะไรกับดารกาจริงๆหรือเปล่า”
เปรมนั่งตรงข้าม ชิดสมัยเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนหันมามองชายหนุ่มด้วยน้ำตาก่อนถามจริงจัง
“แต่ไหมก็ทราบมาว่าพี่เปรมจะหมั้นแล้วใช่มั้ยคะกับผู้หญิงคนนั้น” ชิดสมัยถามอย่างไม่อ้อมค้อม เปรมรู้ทันทีว่านเรศคงบอกเธอ และวันนี้นเรศอีกที่คงนัดชิดสมัยให้มาพบกับเขาโดยไม่ใช่เหตุบังเอิญ
“พี่ไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้วล่ะไหม เรื่องถึงผู้ใหญ่แล้ว”
“บอกไหมสิคะว่าพี่ไม่ได้มีอะไรกับนังแม่มดคนนั้น”
“พี่ไม่ได้มีอะไรจริงๆ” เปรมรับคำหนักแน่น
วาจาที่เอ่ยออกไปไม่เบานัก ทำให้ร่างอรชรของดารกาซึ่งเดินฝ่าฝนพรำเข้ามาในร้าน อยู่โต๊ะใกล้ๆ หันหลังให้โดยตลอดถึงกับสะท้านยะเยือก หนาวอากาศภายนอกยังไม่เท่า เธอขยับผ้าคลุมผมปิดหน้าเกือบมิด เด็กเสิร์ฟเข้ามาให้สั่งรายการอาหาร ดารกาชี้ส่งเดชไปรายการหนึ่ง เด็กรับหน้าที่จากไป หญิงสาวผู้ใกล้ถึงวันหมั้นตั้งใจฟังความของสองหนุ่มสาวที่กำลังมีเรื่องสนทนาภาษาหัวใจกันอย่างที่ทำให้ดารกาเจ็บเหลือประมาณ เธอตั้งใจมาหาเปรม และเห็นชายหนุ่มเดินออกมาทีนี่เธอจึงตามมาห่างๆและไม่ได้เข้ามาในร้านโดยทันทีแต่เพิ่งเข้ามานั่งหันหลังให้โดยสองหนุ่มสาวคู่รักไม่ทันสังเกตเห็น
“พี่เปรมขา ไม่รักไหมแล้วหรือคะ”
“โธ่ไหม” เปรมกุมมือหญิงสาวบีบแน่น ชิดสมัยจับมือทับมือชายหนุ่ม
“ไหมจะรอนะคะพี่เปรม ไหมรอได้ ความรักของไหมไม่ต้องการพิธีการอะไรไหมต้องการพี่เปรมเพียงคนเดียวเท่านั้น”
เปรมนิ่งอึ้งไปอย่างสนิทใจเช่นเดียวกับดารกาที่ตกตะลึงไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินคำกล้าหาญที่ออกจากปากสาวอมโรคอย่างชิดสมัย
“จดทะเบียนกับไหมนะคะ”
ไม่ไหวแล้ว ดารกาทนไม่ไหวแล้ว เธอทำท่าจะหันไปเอาเรื่อง ช่วงเวลานั้นนเรศเข้ามาพอดี ดารกาจึงต้องนั่งนิ่งรอจนกระทั่งนเรศไปนั่งร่วมโต๊ะกับสองหนุ่มสาวแล้วดารกาจึงได้วางธนบัตรใบละยี่สิบวางไว้บนโต๊ะเป็นค่าอาหารที่เธอได้สั่งไว้
สายฝนเริ่มเทกระหน่ำลงมาแรงขึ้น ดารกาเดินฝ่าออกไปอย่างไม่ได้หยุดขึ้นรถป้ายไหนทั้งสิ้น เรื่องทั้งหมดเธอก่อเอาไว้เธอไร้พวกพ้อง เธอเหมือนตัวคนเดียวที่กำลังแบกรับต่อการกระทำของตนเอง
หัวใจของเธอเท่านั้นที่ยอมรับความผิดด้วยความจริง เรื่องถึงผู้ใหญ่แล้ว เธอไม่อาจกลับกลอกได้ นอกจากแต่งงานแล้วหย่าร้างกันไป!! เธอจะกลายเป็นหญิงหม้ายให้สังคมตราหน้าว่าสามีไม่ต้องการ เธอจะยอมได้หรือ
ชีวิตนี้เป็นของเธอ มรยาหญิงมีตั้งร้อยเล่มเกวียน ดารกาเงยหน้าขึ้นสู้หยาดฝนที่เทลงมาราวกับฟ้าร้องไห้แทนหัวใจที่บอบช้ำ หากแล้วเลือดในกายที่เยียบเย็นกับร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างนักสู้ชั้นเอกที่สร้างความหวังให้กับตัวเองเสมอ
ความผิดของแดงเมื่อไหร่กัน ความผิดของพี่เปรมต่างหาก อยากมาทำให้ฉันรัก พี่เปรมเท่านั้นต้องรับผิดชอบต่อความรักของแดง!!
ร่างมารดาเข้าไปใกล้ ดารการีบลุกจากเก้าอี้ ปาดน้ำน้ำด้วยปลายนิ้ว คุฯเลื่อนกางแขนออกรับ ดารกาจึงโผเข้าไปหาครวญว่า
“แดงจะทำอย่างไรคะคุณแม่ แดงจะทำอย่างไรดี พี่เปรมต้องเกลียดแดงเลยค่ะคุณแม่ขา”
“หนูแดงอย่าคิดมากสิลูก เราบริสุทธิ์ใจ เรามีความดีเป็นเกราะคุ้มตัวอยู่แล้วไม่ต้องคิดมาก”
“แดงไม่ดีเลยค่ะคุณแม่ แดงเอาแต่ได้ แดงเอ่อ...แดง...”ดารกาอยากสารภาพความจริงว่าแย่งรักจากชิดสมัย แต่เธอไม่อาจพูดออกมาได้ ความรู้สึกขื่นขมยิ่งเพิ่มมากขึ้น เธอคิดว่าชนะแล้ว แต่ยิ่งนับวัน เธอยิ่งมีทุกข์อย่างมาก
“หนูแดงไม่ต้องพูดแล้วล่ะลูก คนไม่ดีย่อมได้รับผลที่ทำไม่ดีไปด้วย”
“จริงหรือคะคุณแม่” ดารกาย้อนถาม ดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดท่าน สีหน้าสลดลง ในสมองอื้ออึงไปด้วยคำกล่าวของมารดา คนที่ทำไม่ดีย่อมได้รับผลไม่ดีตามมา ตอนนี้เธอกำลังได้รับผลตอบแทนอย่างนั้นแล้วหรือนี่!
แม้นกล่าวเสริมไปว่า
“อีกอาทิตย์เดียวก็ถึงวันหมั้นแล้ว คุณหนูไม่ต้องคิดมากหรอกเจ้าค่ะ ทำใจให้สบายจะได้สวยๆ ราศีเจ้าสาวจะได้จับไงเจ้าคะ”
เจ้าสาวที่เจ้าบ่าวอาจจะโกรธไม่หายเลยก็ได้ ทำไมหนอ ทำไมเธอต้องทำเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เกิดเรืองขึ้นมาอย่างนี้ เปรมคงไม่เหลือเยื่อใยสายรักในยามเยาว์วัยให้น้องคนนี้อีกแล้ว เธอยากขอโทษเปรมเหลือเกิน เธอจะทำอย่างไรดี
นเรศมาหาเปรมถึงบ้าน เพื่อสอบถามเรื่องที่ได้เห็นพร้อมกันในช่วงกลางวัน เปรมนั่งอยู่ตามลำพังอย่างเคย โดยปกติเขาไม่ดื่มเหล้า แต่วันนี้เขาต้องย้อมใจอย่างที่เขาเห็นเป็นทางเลือกเดียวที่จะทำให้เขาลบถ้อยคำดูถูกจากนครและภาพดารกาในอ้อมแขนของผู้ชายอื่นที่หน้าโรงแรม
นเรศแล่นรถเข้ามาจอดยังบ้าน ซึ่งประตูรั้งเปิดทิ้งค้างอย่างไร้การเอาใจใส่ เมื่อลงจากรถแล้วเปรมชูแก้วเหล้า เป็นการชวนนเรศโดยไม่ต้องเอ่ยปาก
“เข้ามาก่อนสิเกลอ”
“เล่นเหล้าเลยหรือ ทำไมไม่ชกหน้ามันให้หงายไปเลยเล่าเปรม”
“ชกทำไมเสียมือเปล่าๆ”
“แล้วจะทำยังไง จะหมั้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ทำไมดารกาถึงทำอย่างนั้นล่ะ”
เปรมกัดฟันกรอด บอกอารมณ์ได้เลยว่ายังโกรธเต็มที่
“ถ้าไม่รักก็ไม่ต้องไปรับผิดชอบอะไรนี่เปรม เขาทำตัวเสื่อมเสียขนาดนั้นแล้วนายก็เห็นฉันก็เห็น นายน่าจะปรับความเข้าใจกับไหมดีกว่า ไหมรักนายและบูชานายยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด”
“ฉันทำไม่ได้ เพราะดันไปขอท่านจอมพลพันชั่งมาเป็นเถ้าแก่ จู่ๆฉันจะไปยกเลิกท่านได้ยังไง”
ฟังเรื่องผู้ใหญ่ดังนั้นแล้วทำให้นเรศถอนใจอย่างหนักอกแทนเพื่อน ในสายตาของเขานั้นเห็นดารกาแสดงตัวไม่ดีตั้งแต่โรงหนัง และเขาโดนประณาม จึงพาลไม่ชอบใจ กระทั่งมาพบชัดแก่สายตาหญิงสาวกับหลงจู๊หนุ่มซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี เพราะเขาเป็นคนกว้างขวางในสังคม และมีนายทหารกลุ่มหนึ่งหนุนหลังอยู่ การหยามหน้าหยามเกียรติกันได้เพราะผู้หญิงโลเล นเรศโทษผิดดารกาเพียงฝ่ายเดียว เพราะเขาเห็นแต่ด้านร้ายของหญิงสาวเท่านั้น
ชายหนุ่มเพื่อนสนิทของเปรมเดินไปหยิบแก้วเหล้า ในครัว ซึ่งจัดอย่างเป็นระเบียบ เขานึกต่อไปว่า ถ้าเปรมแต่งงานแล้ว และใช้ที่นี่เป็นเรือนหอ ดารกาจะเอาคนใช้ไปอยู่ที่ไหน เพราะเรือนริมน้ำหลังนี้มีห้องเดียว และที่สำคัญ บ่าวสาวนอนห้องเดียวกัน จะไม่มีอะไรกันอย่างนิยายคงเป็นไปได้ยาก
หรือ...เพื่อนคิดอะไรไว้ในใจอยู่ก่อนแล้ว!!
วันนี้ฝนตกพรำ
แม้นมาเคาะประตูห้องของดารกา ไม่มีเสียงขานรับ นางจึงเปิดเข้าไปและพบว่าดารกาไม่อยู่ในห้อง แม้นจึงเดินไปที่ห้องนั่งเล่นซึ่งคุณเลื่อน นั่งอยู่กับคุณหลวง ส่วนเลิศชายออกไปที่กระทรวง เพราะวันนี้แล้วที่ทางพรรคได้เปิดตัวผู้ที่ได้รับการเลือกเป็นรัฐมนตรี เลิศชายพอรู้ข่าวว่าเขาจะได้รับการเลือกเข้าร่วมรัฐบาลความดีใจนั้นมีมาก แต่ส่วนหนึ่งยังระแวงเรื่องการปฏิวัติอยู่เช่นกัน
เปรมลุกจากเก้าอี้ เมื่อได้เวลาพักเที่ยง นเรศส่งเสียดังเข้ามาว่า
“นายไปรอเราที่ร้านเดิมนะเดี๋ยวเราตามไป”
“อื้ม” เปรมรับคำ แล้วเดินออกไปก่อน เพราะร้านอาหารอยู่ไม่ไกล เขาสามารถเดินไปเองได้ ร้านอาหารร้านนี้มีข้าราชการมานั่งทานอาหารกันไม่น้อย รวมทั้งนายทหารหนุ่มอนาคตไกลคนนี้ด้วยที่เป้นขาประจำ
เปรมเกือบสะดุดเท้าตัวเองเมื่อเดินเข้าไปในร้านอาหารและได้พบชิดสมัยนั่งเพียงลำพังในร้านเดิมที่พวกเขาเคยมาทานอาหารด้วยกันบ่อยๆ บนโต๊ะที่ชิดสมัยจองนั้นมีเพียงน้ำส้มคั้นแก้วเดียวราวกับว่าหญิงสาวมารอพบใครสักคน
เมื่อเปรมเข้าไปในร้านนั้น ชิดสมัยหันมามองชายหนุ่ม ท่าทางของเธอไม่แปลกใจราวกับรู้มาก่อน เปรมเสียอีกที่คาดไม่ถึงว่าจะพบเธอที่นี่ ชายหนุ่มพาร่างสูงเดินตรงเข้าไปหาอีกฝ่าย ชิดสมัยมีท่าทีสั่นไปด้วยความประหม่า เมื่อได้พบคนที่เธอรัก และไม่เข้าใจกันมานานเดือน
“ไหม” เปรมทักเสียงสั่นไปบ้าง “มากับใครหรือเปล่า”
“ไหมไม่ใช่คนหลายใจนี่คะพี่เปรม” เธอตัดพ้อ “ไหมมารอพบพี่เปรมค่ะ อยากทราบความจริงว่าวันนั้นไหมเห็นเป้นเรื่องที่ดารกาปั้นแต่งหรือเรื่องจริงกันแน่ พี่เปรมมีอะไรกับดารกาจริงๆหรือเปล่า”
เปรมนั่งตรงข้าม ชิดสมัยเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนหันมามองชายหนุ่มด้วยน้ำตาก่อนถามจริงจัง
“แต่ไหมก็ทราบมาว่าพี่เปรมจะหมั้นแล้วใช่มั้ยคะกับผู้หญิงคนนั้น” ชิดสมัยถามอย่างไม่อ้อมค้อม เปรมรู้ทันทีว่านเรศคงบอกเธอ และวันนี้นเรศอีกที่คงนัดชิดสมัยให้มาพบกับเขาโดยไม่ใช่เหตุบังเอิญ
“พี่ไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้วล่ะไหม เรื่องถึงผู้ใหญ่แล้ว”
“บอกไหมสิคะว่าพี่ไม่ได้มีอะไรกับนังแม่มดคนนั้น”
“พี่ไม่ได้มีอะไรจริงๆ” เปรมรับคำหนักแน่น
วาจาที่เอ่ยออกไปไม่เบานัก ทำให้ร่างอรชรของดารกาซึ่งเดินฝ่าฝนพรำเข้ามาในร้าน อยู่โต๊ะใกล้ๆ หันหลังให้โดยตลอดถึงกับสะท้านยะเยือก หนาวอากาศภายนอกยังไม่เท่า เธอขยับผ้าคลุมผมปิดหน้าเกือบมิด เด็กเสิร์ฟเข้ามาให้สั่งรายการอาหาร ดารกาชี้ส่งเดชไปรายการหนึ่ง เด็กรับหน้าที่จากไป หญิงสาวผู้ใกล้ถึงวันหมั้นตั้งใจฟังความของสองหนุ่มสาวที่กำลังมีเรื่องสนทนาภาษาหัวใจกันอย่างที่ทำให้ดารกาเจ็บเหลือประมาณ เธอตั้งใจมาหาเปรม และเห็นชายหนุ่มเดินออกมาทีนี่เธอจึงตามมาห่างๆและไม่ได้เข้ามาในร้านโดยทันทีแต่เพิ่งเข้ามานั่งหันหลังให้โดยสองหนุ่มสาวคู่รักไม่ทันสังเกตเห็น
“พี่เปรมขา ไม่รักไหมแล้วหรือคะ”
“โธ่ไหม” เปรมกุมมือหญิงสาวบีบแน่น ชิดสมัยจับมือทับมือชายหนุ่ม
“ไหมจะรอนะคะพี่เปรม ไหมรอได้ ความรักของไหมไม่ต้องการพิธีการอะไรไหมต้องการพี่เปรมเพียงคนเดียวเท่านั้น”
เปรมนิ่งอึ้งไปอย่างสนิทใจเช่นเดียวกับดารกาที่ตกตะลึงไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินคำกล้าหาญที่ออกจากปากสาวอมโรคอย่างชิดสมัย
“จดทะเบียนกับไหมนะคะ”
ไม่ไหวแล้ว ดารกาทนไม่ไหวแล้ว เธอทำท่าจะหันไปเอาเรื่อง ช่วงเวลานั้นนเรศเข้ามาพอดี ดารกาจึงต้องนั่งนิ่งรอจนกระทั่งนเรศไปนั่งร่วมโต๊ะกับสองหนุ่มสาวแล้วดารกาจึงได้วางธนบัตรใบละยี่สิบวางไว้บนโต๊ะเป็นค่าอาหารที่เธอได้สั่งไว้
สายฝนเริ่มเทกระหน่ำลงมาแรงขึ้น ดารกาเดินฝ่าออกไปอย่างไม่ได้หยุดขึ้นรถป้ายไหนทั้งสิ้น เรื่องทั้งหมดเธอก่อเอาไว้เธอไร้พวกพ้อง เธอเหมือนตัวคนเดียวที่กำลังแบกรับต่อการกระทำของตนเอง
หัวใจของเธอเท่านั้นที่ยอมรับความผิดด้วยความจริง เรื่องถึงผู้ใหญ่แล้ว เธอไม่อาจกลับกลอกได้ นอกจากแต่งงานแล้วหย่าร้างกันไป!! เธอจะกลายเป็นหญิงหม้ายให้สังคมตราหน้าว่าสามีไม่ต้องการ เธอจะยอมได้หรือ
ชีวิตนี้เป็นของเธอ มรยาหญิงมีตั้งร้อยเล่มเกวียน ดารกาเงยหน้าขึ้นสู้หยาดฝนที่เทลงมาราวกับฟ้าร้องไห้แทนหัวใจที่บอบช้ำ หากแล้วเลือดในกายที่เยียบเย็นกับร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างนักสู้ชั้นเอกที่สร้างความหวังให้กับตัวเองเสมอ
ความผิดของแดงเมื่อไหร่กัน ความผิดของพี่เปรมต่างหาก อยากมาทำให้ฉันรัก พี่เปรมเท่านั้นต้องรับผิดชอบต่อความรักของแดง!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ธ.ค. 2554, 14:03:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ธ.ค. 2554, 14:03:09 น.
จำนวนการเข้าชม : 2761
| << วัดใจกัน | ผิดพลาดของใคร >> |
Solnushka 14 ธ.ค. 2554, 14:16:22 น.
สงสารหนูแดง
สงสารหนูแดง
Kwanza 14 ธ.ค. 2554, 14:28:19 น.
โห้ยอยากอ่านต่ออ่ะ รีบมาอัพนะค่ะ รอๆๆค่ะ
โห้ยอยากอ่านต่ออ่ะ รีบมาอัพนะค่ะ รอๆๆค่ะ
nutcha 14 ธ.ค. 2554, 15:57:40 น.
พี่เปรมจะยอมจดทะเบียนกับยัยไหมหรือเปล่านี่ สงสารหนูแดงรักเค้าข้างเดียวเจ็บเจียนตายก็ไม่มีใครรู้
พี่เปรมจะยอมจดทะเบียนกับยัยไหมหรือเปล่านี่ สงสารหนูแดงรักเค้าข้างเดียวเจ็บเจียนตายก็ไม่มีใครรู้
violette 14 ธ.ค. 2554, 16:20:00 น.
ทำไมนางเอกน่าสงสารแบบนี้คะ อ่านชื่อแทกแล้วยิ่งเศร้า พี่เปรมไม่มีความรกให้หนูแดงเลยจริงๆเหรอคะ แล้วหนูแดงจะไม่มีคนเห็นความดีของเธอเลยเหรอไง น่าสงสารมาก
ทำไมนางเอกน่าสงสารแบบนี้คะ อ่านชื่อแทกแล้วยิ่งเศร้า พี่เปรมไม่มีความรกให้หนูแดงเลยจริงๆเหรอคะ แล้วหนูแดงจะไม่มีคนเห็นความดีของเธอเลยเหรอไง น่าสงสารมาก
แพม 14 ธ.ค. 2554, 16:23:52 น.
หมั้นแล้วก็ต้องจดทะเบียนให้เห็นต่อหน้าผู้ใหญ่ด้วยสิ ให้มันรู้ไปว่าจะเลี่ยงอะไรอีก
หมั้นแล้วก็ต้องจดทะเบียนให้เห็นต่อหน้าผู้ใหญ่ด้วยสิ ให้มันรู้ไปว่าจะเลี่ยงอะไรอีก
เพิ่งเจอ 14 ธ.ค. 2554, 16:41:36 น.
รออัพต่อนะคะ
รออัพต่อนะคะ
Zephyr 14 ธ.ค. 2554, 16:59:13 น.
โธ่ หนูแดง คอนนี้กำลังรับผลจากการกระทำสินะ ตอนนี้หนูแดงเป็นผู้ถูกกระทำแล้ว ต่อไปหนูแดงจะได้เอาคืนพี่เปรมบ้างมั้ยคะ ยายไหมจบกันแล้วก็จบไปสิ จะยื้อทำไมอีกเนี่ย เชียร์หนูแดงสุดใจขาดดิ้นเลย
โธ่ หนูแดง คอนนี้กำลังรับผลจากการกระทำสินะ ตอนนี้หนูแดงเป็นผู้ถูกกระทำแล้ว ต่อไปหนูแดงจะได้เอาคืนพี่เปรมบ้างมั้ยคะ ยายไหมจบกันแล้วก็จบไปสิ จะยื้อทำไมอีกเนี่ย เชียร์หนูแดงสุดใจขาดดิ้นเลย
nunoi 14 ธ.ค. 2554, 17:44:32 น.
น่าสงสารทั้งหนูแดง และ ชิดสมัย น่ะก็รักพี่เปรมทั้งคู่นี่น่า
น่าสงสารทั้งหนูแดง และ ชิดสมัย น่ะก็รักพี่เปรมทั้งคู่นี่น่า
คิมหันตุ์ 14 ธ.ค. 2554, 20:31:14 น.
สู้ๆนะหนูแดง...พี่เปรมกำลังจะอยู่ในกำมือแล้ว เป็นสามีก่อน จีบทีหลังได้...ไม่ยากเกินความสามารถหรอก..ห้าห้า
สู้ๆนะหนูแดง...พี่เปรมกำลังจะอยู่ในกำมือแล้ว เป็นสามีก่อน จีบทีหลังได้...ไม่ยากเกินความสามารถหรอก..ห้าห้า
Asian 15 ธ.ค. 2554, 09:38:38 น.
เลือดนักสู้มาแล้วหนูแดง
เลือดนักสู้มาแล้วหนูแดง
MYsister 15 ธ.ค. 2554, 13:46:15 น.
T____T ปล่อยเขาไปเถอะหนูแดง ทรมารตัวเองป่าวๆ
T____T ปล่อยเขาไปเถอะหนูแดง ทรมารตัวเองป่าวๆ
nlist 21 ธ.ค. 2554, 21:16:49 น.
สงสารหนูแดงนะคะ เปรมใจร้าย
สงสารหนูแดงนะคะ เปรมใจร้าย