ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 24.3 "แม่หมอ มั่วอะไรอีก"
และเมื่อเห็นว่าพี่ชายออกมารับหน้า ‘ว่าที่’ พี่สะใภ้ เมขลาที่คิดจะช่วยพี่ชายให้สมหวังก็ลุกออกจากวงศ์ญาติตามมาช่วยทำให้แพรวพรรณรู้สึกไม่เก้อเขินและประหม่ากับคนในครอบครัวของเธอ ซึ่งรวมญาติข้างแม่กับข้างพ่อซึ่งอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันนี้ มีอยู่เป็นร้อยคนทีเดียว..
“สวัสดีค่ะพี่แพรว..พี่พงศ์ เข้าบ้านค่ะร้อนแดด.. อุ้ย เอาปิ่นโตมาด้วยพี่แพรวไปกับหนูนาดีกว่า..”
แพรวพรรณยิ้มออกมาได้ โดยที่จิรวัติเองก็ชะเง้อตามแพรวพรรณไปด้วยสายตามีความกังวลใจ..
“มึงจะเอาจริง ๆ เหรอวะ” เมื่อวานนี้พงศ์พันธุ์ก็เห็นแล้วว่าจิรวัติตั้งใจทำคะแนนกับพ่อแม่เขาขนาดไหน..
“ถ้ามึงไม่ช่วยก็หมดหนทางว่ะ..กูก็มีเท่าที่มึงเห็นนี่แหละ แต่กูสัญญาว่ากูจะดูแลแพรวให้ดีที่สุด แล้วกูจะรักเขาเพียงคนเดียวตลอดไป”
“น้องฐาของมึงละ”
“ตรงนั้นกูจัดการได้ แต่ตรงนี้มึงต้องช่วยกูนะพงศ์..ช่วยพูดให้พ่อกับแม่มึงเห็นดีเห็นงามกับกูบ้าง นะช่วยกูหน่อย กูไหว้ละ”
แพรวพรรณหันมามองเห็นว่าพี่ต้นกล้าไหว้พี่ชายอีกรอบแล้วก็นึกขำ..และพอเดินตามน้องหนูนาเข้ามาในเขตบ้านแพรวพรรณก็ยกมือไหว้คนที่มองมายังเธอ แต่ว่าเป็นการไหว้รวม ๆ แล้วหนูนาก็แนะนำไปว่า.. “นี่พี่แพรว น้องพี่พงศ์ค่ะ”
“ใช่ลูกเฮียเพ้ง กับ วันเพ็ญหรือเปล่า” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามแทรกเข้ามา..แพรวพรรณยิ้ม ๆ พยักหน้า แต่หนูนาเป็นฝ่ายชิงตอบว่า “ถ้าเป็นน้องพี่พงศ์แล้วจะใช่ไหมละป้า..”
“อีหนูนา กูถามมึงดี ๆ นะ”
“แล้วหนูนาตอบผิดตรงไหนละป้า ไป ๆ พี่แพรว เข้าบ้านไปไหว้พ่อแม่ปู่ย่าตายายของหนูนา”
ตอนนั้นจิรวัติเดินตามมาทัน ส่วนพงศ์พันธุ์นั้นแยกไปคุยกับคนอื่น ๆ ซึ่งทุกคนรู้จักพงศ์พันธุ์เป็นอย่างดี แต่วันนี้เองที่ได้เห็นหน้าน้องสาวแสนสวย ซึ่งทุกคนรู้กันดีว่า คุณนายวันเพ็ญนั้นหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก..และที่ยอมมาปรากฏตัวที่งานเล็ก ๆ โดยนายต้นกล้าสุดหล่อซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของวงศ์ตระกูลดูแลใส่ใจขนาดนี้ มันต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ
หลังจากที่หนูนาแนะนำให้แพรวพรรณไหว้ปู่ย่าตายายของตนแล้ว จิรวัติก็พยักหน้าให้แพรวพรรณเดินเข่าเข้าไปหาแม่ที่ง่วนจัดสำรับเลี้ยงพระอยู่ตรงมุมหนึ่งของบ้าน..
“แม่ครับนี่ แพรว ลูกสาวเถ้าแก่เพ้ง น้องไอ้พงศ์ครับ”
นางจุกซึ่งกำลังสาละวนอยู่กับการจัดการอาหารพระหันมารับไหว้ และพอเห็นหน้าแล้วนางก็ชักสีหน้าสงสัย..
“วันนั้นเราเจอกันที่ศาลกรมหลวงค่ะ แต่แพรวจำป้าไม่ได้..ก็เลยไม่ได้ทัก” ขณะที่ท้าวความหลังสายตาของแพรวพรรณก็ไปสะดุดกับภาพวาดจิตรกรรมไทยใส่กรอบสีทองติดผนังซึ่งอยู่ด้านหลังแม่ของชายหนุ่ม..
“อ๋อ อีหนูสองคนวันนั้น จำได้แล้ว..แล้วนี่มาได้อย่างไร”
“มากับพี่พงศ์” หนูนาช่วยตอบ
“แล้วพงศ์พันธุ์ไปไหนล่ะ”
“อยู่ข้างนอกครับ..”
“สวยจริง ๆ ..มีแฟนหรือยัง”
“แม่..ถามแบบนั้นได้ที่ไหนละ” หนูนาร้องห้าม แพรวพรรณยิ้มแหย ๆ แต่ว่าคนที่นั่งพับเพียบอยู่ ข้าง ๆ นั้น จับมือแพรวพรรณเสียแล้ว..
“แฟนผมครับแม่”
“ฮะ จริงรึไอ้ต้นกล้า!!..” นางจุกร้องเสียงหลง....เพราะรู้ว่า ‘วันเพ็ญ’ เพื่อนในวัยสาวของตนนั้น เลิกคบหากันไปเพราะอะไร?..
“จริง ๆ ครับ”
“โอ้ย..แล้วไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่..”
จิรวัติยังไม่ทันจะตอบ ที่หน้าบ้าน นายต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนกาญจนาภิเษก (วิทยาลัยในวัง) กับญาติที่เอารถของเขาออกไปรับพระสงฆ์ ก็มาถึงกันพอดี..
พิธีกรรมดำเนินไปโดยน้องชายของเขาเป็นทายก โดยเขาเองมีแพรวพรรณนั่งอยู่ข้าง ๆ ซึ่งเขาก็กระซิบบอกกับแพรวพรรณเบา ๆ ว่า
“เดชาพงษ์ ต้นกล้วย จำได้ไหม น้องชายคนรองของพี่”
“นึกไม่ออกค่ะ”
“เขาชอบเข้าวัด แล้วบวชได้ตั้งสองพรรษา ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์สอนศิลปะ เขาชอบวาดรูป ..นั่นไงรูปที่เขาวาด” จิรวัติบุ้ยหน้าไปทางภาพจิตรกรรมไทยที่แพรวพรรณเห็นแล้วสะดุดตา..แล้วก็นึกถึงงานของตนที่ต้องเกี่ยวข้องกับงานแบบนี้
“แล้วเขาวาดรูปประกอบปกนิยายได้ไหม”
“น่าจะได้นะ ต้องลองคุยกับเขาดู..”
“ได้ยินพี่ต่ายว่าคนทำภาพประกอบปกคนเก่า ทำงานช้า..เดี๋ยวขอเบอร์เขาไว้ให้พี่ต่ายแล้วกัน..เผื่อจะได้งาน”
“แต่งานเค้าก็เยอะอยู่แล้ว..ทั้งสอน ทั้งรับจ๊อบนอก ไหนจะวาดงานตามอารมณ์อีก”
“คงมีความสุขกับงานมาก”
“คงเหมือนแพรวที่อยากนั่งเขียนนิยายอย่างเดียว..ไม่อยากทำงานบัญชี”
แพรวพรรณยิ้มบาง ๆ ให้เขา รู้สึกดีเป็นอย่างมาก ที่เขาจดจำรายละเอียดความรู้สึกของเธอที่เธอเคยเล่าให้เขาฟังได้..และเมื่อพระตั้งต้นสวดมนต์ทั้งคู่ก็หยุดคุยกัน..จนกระทั่งถวายทานเสร็จ ขณะที่พระกำลังขบฉันภัตตาหารเพล เมขลาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แพรวพรรณก็ถือวิสาสะจับมือข้างขวาของหญิงสาวแล้วหลับตา..แพรวพรรณมองหน้าพี่ต้นกล้า..เขายักคิ้วให้ดวงตานั้นหวานเสียใจแพรวพรรณปั้นหน้าแทบไม่ถูก..อึดใจเมลขาก็ยิ้มกริ่ม..ยิ้มหวาน ยิ้มจนแพรวพรรณต้องชักสีหน้าแปลกใจ..
“ปีหน้า พี่จะต้องย้ายที่อยู่..ย้ายไปไกลจากบ้านเดิมเสียด้วย”
“แล้วดีไหม”
“ดีสิ ไปแล้วมีความสุข..แต่กว่าจะได้ไปก็ไม่ง่ายหรอก แต่ได้ไปแน่นอนค่ะ..” พูดแค่นั้นแล้วเมขลาก็ปล่อยมือ เดชาพงษ์ซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้า ซึ่งว่างพอจะคุยด้วย จึงหันมาถามว่า
“แม่หมอ..มั่วอะไรอีกแล้ว”
“พี่กล้วย ไม่ศรัทธาก็ไม่ต้องมาแซว” เมขลาจมูกยื่นจมูกยาวให้พี่ชายซึ่งลางานกลับบ้านมาทำบุญเพราะต้องการรวมพี่รวมน้องให้พ่อแม่ได้ชื่นใจ.. แพรวพรรณหันหน้ามามองพี่ต้นกล้ายิ้มแหย ๆ กังวลกับเรื่องที่ยังมาไม่ถึง..แต่ว่าจิรวัติก็ใช้มือทั้งสองข้างจับมือข้างซ้ายของแพรวพรรณมาบีบเบา ๆ ให้กำลังใจ หลังจากนั้นก็แนะนำให้แพรวพรรณได้รู้จักกับน้องชายคนรองซึ่งเป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจของตระกูล ‘สุกปลั่ง’ อย่างเป็นทางการ..
ด้วยเห็นว่าน่าจะถึงเวลาที่น้องสาวจะต้องเผชิญกับความเป็นจริงให้รู้แล้วรู้รอด..พงศ์พันธุ์จึงบอกกับคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ว่ามีธุระที่บ้าน ขอตัวกลับก่อน...และพอพงศ์พันธุ์เคลื่อนรถออกจากบ้านของจิรวัติ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องสาวทันที..
“พี่พงศ์ไปไหน..กลับบ้านเหรอ ...แล้วแพรวล่ะ”
“เดี๋ยวพี่จะบอกป๊ากับแม่ว่า แกเจอเพื่อนสมัยเรียน ก็เลยอยู่กินข้าวดูหนังช็อปปิ้งกันที่บิ๊กซี..ที่เหลือจัดการเองนะ”
“พี่พงศ์”
“มันน่าจะถึงเวลาที่แกจะต้องบอกกับป๊ากับแม่แล้วนะ..แล้วค่อยว่ากัน..”
พงศ์พันธุ์วางสายไป แพรวพรรณถอนหายใจดังเฮือก..พอดีกับที่พระฉันเพลเสร็จ ทายกนำถวายปัจจัยไทยธรรม พระให้พรแล้วกลับวัด หลังจากนั้นแขกเหรื่อญาติมิตรที่มาร่วมทำบุญก็กินข้าวกลางวันร่วมกันท่ามกลางความเฮฮา แน่นอนว่าแพรวพรรณรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนแปลกหน้า..อาจจะเป็นเพราะว่า เธอก็เป็นคนในหมู่บ้านนี้ แต่ว่า เธอไม่เคยสนใจเลยว่า คนที่นี่มีวิถีชีวิตกันเช่นไรบ้าง..
“เดี๋ยวพี่แพรวขึ้นบนบ้านดีกว่าค่ะ หนูนาจะจัดสำรับตามไป” พอน้องสาวของจิรวัติบอกอย่างนั้นแพรวพรรณจึงลุกขึ้นตามเมขลาไปยังบันไดที่อยู่หลังบ้านแล้วเดินขึ้นไปยังระเบียงบ้านที่มีโต๊ะกลมตัวกะทัดรัดตั้งอยู่..พอขึ้นมาข้างบนแล้ว แพรวพรรณรู้สึกหายใจหายคอโล่งขึ้น ส่วนจิรวัตินั้นขอตัวออกไปพูดคุยทักทายญาติ ๆ เพราะไม่อยากทำตัวแปลกแยก จนคนอื่นเอาไปพูดว่า ได้ดีแล้วทำหยิ่ง..
“พี่รอตรงนี้แป๊บนะ หนูนาลงไปเอาของกินก่อน”
“ให้พี่ช่วยไหม”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ...หรือพี่จะดูรูปเก่า ๆ รอก่อนก็ได้ค่ะ ในตู้ในเรือนพี่รื้อได้เลย..” เมขลาลงจากเรือนไปแล้ว แพรวพรรณถือโอกาสเดินเข้าไปในโถงกลางบ้าน ซึ่งมีตู้ใส่หมอน ใส่ถ้วยจานชามตั้งอยู่ชิดข้างฝา บ้านพี่ต้นกล้าก็เหมือนบ้านตาบ้านยายของเธอ แต่ว่าพอตากับยายเสียชีวิต บ้านหลังนั้นก็ถูกรื้อแบ่งไม้กันไป..รากของแม่จึงไม่มี..นอกจากปัจจุบันของแม่ สมบัติของแม่ซึ่งมีมากกว่าพี่ ๆ
“แพรว..” จิรวัติเดินขึ้นบันไดมาแล้วส่งเสียงร้องทัก แพรวพรรณยิ้มให้ก่อนจะก้มลงมองอัลบั้มรูปในตู้..
“ร้อนหน่อยนะ..จะดูรูปเหรอ..”
“ค่ะ แพรวชอบดูรูปเก่า ๆ..” เขาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ เปิดประตูตู้แล้วหยิบอัลบั้มรูปออกมา..
“ไปข้างนอกดีกว่า ในบ้านร้อนอบอ้าว” บอกพลางมองหน้าที่เหงื่อซึมปลายจมูกและที่จอนผมของแพรวพรรณ..และด้วยอยู่กับในที่ลับหูลับตาคน เขาจึงยื่นปลายจมูกของเขาเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าได้รูปของแพรวพรรณเพื่อหยั่งเชิง แต่ว่าแพรวพรรณกลับขยับหน้าหนี..
“อยากจูบให้ชื่นใจ”
แพรวพรรณยิ้มอาย ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงเขาที่มีอัลบั้มตั้งใหญ่ในมือให้ลุกขึ้นตาม..
และเมื่อนั่งอยู่ที่เก้าอี้บนระเบียงบ้านแพรวพรรณก็ค่อย ๆ พลิกหน้าอัลบั้มแรกซึ่งดูจะใหม่กว่าอัลบั้มอื่น ๆ..และมันก็เป็นรูปสมัยที่เขาอยู่โรงเรียนเตรียมทหาร..
“สมัยอยู่โรงเรียนเตรียม..ไอ้สามคนนี้สนิทสุด เคยมาเที่ยวบ้านพี่ด้วย..”
รูปนั้นเป็นรูปที่ทั้งสี่คนยืนอยู่ในชุดนักเรียนเตรียมทหารและถ่ายที่หน้าโรงเรียน...และพอเปิดมาก็เป็นรูปที่เพื่อน ๆ ทั้งสามคนของเขา รวมถึงตัวเขาอยู่ในชุดลำลอง แต่ว่าฉากเหมือนจะเป็นที่บ้านหลังนี้..และพอเปิดไปเรื่อย ๆ ก็เห็นว่าฉากหลังเป็นภาพวัดเขาหน่อซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวใกล้ ๆ บ้าน ซึ่งแพรวพรรณก็ไม่ได้ย่างกายไปที่นั่นเป็นเวลานานทีเดียว
“คนไหนพี่ชายหมอภีรชาคะ”
“ไอ้นี่ ภูริช ทหารบก..คนนี้หน้าแหลม ๆ ตัวสูงที่สุดคือไอ้กรัณย์ ทหารอากาศ และคนสุดท้ายตำรวจไอ้คณินทร์ สามคนนี่พี่หล่อสุด..”
“ตลอด ๆ”
“รึไม่จริง..หลักฐานก็เห็น ๆ กันอยู่”
“รวมถึงเรื่องเจ้าชู้ที่หนึ่งด้วยหรือเปล่าคะ”
จิรวัติกรอกลูกตาภายใต้คิวหนาไปมาก่อนจะเปลี่ยนเรื่องให้พ้นตัวเอง “อยากได้ข้อมูลเหล่าไหน บอกพี่ได้เลยนะ จะถามให้”
“แพรวถามเองได้ไหม”
“ได้ แต่ว่าต้องหลังแต่งงานกับพี่..”
แพรวพรรณทิ้งค้อนให้แล้วเบ้หน้าขำ ๆ..
“แพรวจ๋า..” น้ำเสียงของเขากระเส่าลงอย่างมีเงื่อนงำ
..แพรวพรรณใช้สายตาถามว่า ‘ทำไมเหรอคะ’
“เดี๋ยวกินข้าวอิ่มแล้ว เราไปดูหนังกันสักเรื่องนะ..พี่อยากดูหนังกับแพรว..ได้ไหม..”
“ได้ค่ะ แต่ต้องเอาหนูนาไปด้วย...เพราะเย็นนี้ ตอนเข้าไปส่งแพรว แพรวจะได้อ้างกับแม่ว่าหนูนาเป็น
เพื่อนของแพรวที่บังเอิญเจอกันที่บิ๊กซี”
“แล้วพี่ละ..จะบอกกับแม่ว่าไง”
“ก็..พี่ก็เป็นพี่ชายหนูนา..หรือจะบอกแม่ไปเลยไหมว่าเรารักกัน..”
“แพรวพร้อมไหมละ ถ้าแพรวพร้อมพี่ก็พร้อม..”
“พร้อมรับความผิดหวังด้วยใช่ไหมคะ..”
“สวัสดีค่ะพี่แพรว..พี่พงศ์ เข้าบ้านค่ะร้อนแดด.. อุ้ย เอาปิ่นโตมาด้วยพี่แพรวไปกับหนูนาดีกว่า..”
แพรวพรรณยิ้มออกมาได้ โดยที่จิรวัติเองก็ชะเง้อตามแพรวพรรณไปด้วยสายตามีความกังวลใจ..
“มึงจะเอาจริง ๆ เหรอวะ” เมื่อวานนี้พงศ์พันธุ์ก็เห็นแล้วว่าจิรวัติตั้งใจทำคะแนนกับพ่อแม่เขาขนาดไหน..
“ถ้ามึงไม่ช่วยก็หมดหนทางว่ะ..กูก็มีเท่าที่มึงเห็นนี่แหละ แต่กูสัญญาว่ากูจะดูแลแพรวให้ดีที่สุด แล้วกูจะรักเขาเพียงคนเดียวตลอดไป”
“น้องฐาของมึงละ”
“ตรงนั้นกูจัดการได้ แต่ตรงนี้มึงต้องช่วยกูนะพงศ์..ช่วยพูดให้พ่อกับแม่มึงเห็นดีเห็นงามกับกูบ้าง นะช่วยกูหน่อย กูไหว้ละ”
แพรวพรรณหันมามองเห็นว่าพี่ต้นกล้าไหว้พี่ชายอีกรอบแล้วก็นึกขำ..และพอเดินตามน้องหนูนาเข้ามาในเขตบ้านแพรวพรรณก็ยกมือไหว้คนที่มองมายังเธอ แต่ว่าเป็นการไหว้รวม ๆ แล้วหนูนาก็แนะนำไปว่า.. “นี่พี่แพรว น้องพี่พงศ์ค่ะ”
“ใช่ลูกเฮียเพ้ง กับ วันเพ็ญหรือเปล่า” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามแทรกเข้ามา..แพรวพรรณยิ้ม ๆ พยักหน้า แต่หนูนาเป็นฝ่ายชิงตอบว่า “ถ้าเป็นน้องพี่พงศ์แล้วจะใช่ไหมละป้า..”
“อีหนูนา กูถามมึงดี ๆ นะ”
“แล้วหนูนาตอบผิดตรงไหนละป้า ไป ๆ พี่แพรว เข้าบ้านไปไหว้พ่อแม่ปู่ย่าตายายของหนูนา”
ตอนนั้นจิรวัติเดินตามมาทัน ส่วนพงศ์พันธุ์นั้นแยกไปคุยกับคนอื่น ๆ ซึ่งทุกคนรู้จักพงศ์พันธุ์เป็นอย่างดี แต่วันนี้เองที่ได้เห็นหน้าน้องสาวแสนสวย ซึ่งทุกคนรู้กันดีว่า คุณนายวันเพ็ญนั้นหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก..และที่ยอมมาปรากฏตัวที่งานเล็ก ๆ โดยนายต้นกล้าสุดหล่อซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของวงศ์ตระกูลดูแลใส่ใจขนาดนี้ มันต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ
หลังจากที่หนูนาแนะนำให้แพรวพรรณไหว้ปู่ย่าตายายของตนแล้ว จิรวัติก็พยักหน้าให้แพรวพรรณเดินเข่าเข้าไปหาแม่ที่ง่วนจัดสำรับเลี้ยงพระอยู่ตรงมุมหนึ่งของบ้าน..
“แม่ครับนี่ แพรว ลูกสาวเถ้าแก่เพ้ง น้องไอ้พงศ์ครับ”
นางจุกซึ่งกำลังสาละวนอยู่กับการจัดการอาหารพระหันมารับไหว้ และพอเห็นหน้าแล้วนางก็ชักสีหน้าสงสัย..
“วันนั้นเราเจอกันที่ศาลกรมหลวงค่ะ แต่แพรวจำป้าไม่ได้..ก็เลยไม่ได้ทัก” ขณะที่ท้าวความหลังสายตาของแพรวพรรณก็ไปสะดุดกับภาพวาดจิตรกรรมไทยใส่กรอบสีทองติดผนังซึ่งอยู่ด้านหลังแม่ของชายหนุ่ม..
“อ๋อ อีหนูสองคนวันนั้น จำได้แล้ว..แล้วนี่มาได้อย่างไร”
“มากับพี่พงศ์” หนูนาช่วยตอบ
“แล้วพงศ์พันธุ์ไปไหนล่ะ”
“อยู่ข้างนอกครับ..”
“สวยจริง ๆ ..มีแฟนหรือยัง”
“แม่..ถามแบบนั้นได้ที่ไหนละ” หนูนาร้องห้าม แพรวพรรณยิ้มแหย ๆ แต่ว่าคนที่นั่งพับเพียบอยู่ ข้าง ๆ นั้น จับมือแพรวพรรณเสียแล้ว..
“แฟนผมครับแม่”
“ฮะ จริงรึไอ้ต้นกล้า!!..” นางจุกร้องเสียงหลง....เพราะรู้ว่า ‘วันเพ็ญ’ เพื่อนในวัยสาวของตนนั้น เลิกคบหากันไปเพราะอะไร?..
“จริง ๆ ครับ”
“โอ้ย..แล้วไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่..”
จิรวัติยังไม่ทันจะตอบ ที่หน้าบ้าน นายต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนกาญจนาภิเษก (วิทยาลัยในวัง) กับญาติที่เอารถของเขาออกไปรับพระสงฆ์ ก็มาถึงกันพอดี..
พิธีกรรมดำเนินไปโดยน้องชายของเขาเป็นทายก โดยเขาเองมีแพรวพรรณนั่งอยู่ข้าง ๆ ซึ่งเขาก็กระซิบบอกกับแพรวพรรณเบา ๆ ว่า
“เดชาพงษ์ ต้นกล้วย จำได้ไหม น้องชายคนรองของพี่”
“นึกไม่ออกค่ะ”
“เขาชอบเข้าวัด แล้วบวชได้ตั้งสองพรรษา ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์สอนศิลปะ เขาชอบวาดรูป ..นั่นไงรูปที่เขาวาด” จิรวัติบุ้ยหน้าไปทางภาพจิตรกรรมไทยที่แพรวพรรณเห็นแล้วสะดุดตา..แล้วก็นึกถึงงานของตนที่ต้องเกี่ยวข้องกับงานแบบนี้
“แล้วเขาวาดรูปประกอบปกนิยายได้ไหม”
“น่าจะได้นะ ต้องลองคุยกับเขาดู..”
“ได้ยินพี่ต่ายว่าคนทำภาพประกอบปกคนเก่า ทำงานช้า..เดี๋ยวขอเบอร์เขาไว้ให้พี่ต่ายแล้วกัน..เผื่อจะได้งาน”
“แต่งานเค้าก็เยอะอยู่แล้ว..ทั้งสอน ทั้งรับจ๊อบนอก ไหนจะวาดงานตามอารมณ์อีก”
“คงมีความสุขกับงานมาก”
“คงเหมือนแพรวที่อยากนั่งเขียนนิยายอย่างเดียว..ไม่อยากทำงานบัญชี”
แพรวพรรณยิ้มบาง ๆ ให้เขา รู้สึกดีเป็นอย่างมาก ที่เขาจดจำรายละเอียดความรู้สึกของเธอที่เธอเคยเล่าให้เขาฟังได้..และเมื่อพระตั้งต้นสวดมนต์ทั้งคู่ก็หยุดคุยกัน..จนกระทั่งถวายทานเสร็จ ขณะที่พระกำลังขบฉันภัตตาหารเพล เมขลาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แพรวพรรณก็ถือวิสาสะจับมือข้างขวาของหญิงสาวแล้วหลับตา..แพรวพรรณมองหน้าพี่ต้นกล้า..เขายักคิ้วให้ดวงตานั้นหวานเสียใจแพรวพรรณปั้นหน้าแทบไม่ถูก..อึดใจเมลขาก็ยิ้มกริ่ม..ยิ้มหวาน ยิ้มจนแพรวพรรณต้องชักสีหน้าแปลกใจ..
“ปีหน้า พี่จะต้องย้ายที่อยู่..ย้ายไปไกลจากบ้านเดิมเสียด้วย”
“แล้วดีไหม”
“ดีสิ ไปแล้วมีความสุข..แต่กว่าจะได้ไปก็ไม่ง่ายหรอก แต่ได้ไปแน่นอนค่ะ..” พูดแค่นั้นแล้วเมขลาก็ปล่อยมือ เดชาพงษ์ซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้า ซึ่งว่างพอจะคุยด้วย จึงหันมาถามว่า
“แม่หมอ..มั่วอะไรอีกแล้ว”
“พี่กล้วย ไม่ศรัทธาก็ไม่ต้องมาแซว” เมขลาจมูกยื่นจมูกยาวให้พี่ชายซึ่งลางานกลับบ้านมาทำบุญเพราะต้องการรวมพี่รวมน้องให้พ่อแม่ได้ชื่นใจ.. แพรวพรรณหันหน้ามามองพี่ต้นกล้ายิ้มแหย ๆ กังวลกับเรื่องที่ยังมาไม่ถึง..แต่ว่าจิรวัติก็ใช้มือทั้งสองข้างจับมือข้างซ้ายของแพรวพรรณมาบีบเบา ๆ ให้กำลังใจ หลังจากนั้นก็แนะนำให้แพรวพรรณได้รู้จักกับน้องชายคนรองซึ่งเป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจของตระกูล ‘สุกปลั่ง’ อย่างเป็นทางการ..
ด้วยเห็นว่าน่าจะถึงเวลาที่น้องสาวจะต้องเผชิญกับความเป็นจริงให้รู้แล้วรู้รอด..พงศ์พันธุ์จึงบอกกับคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ว่ามีธุระที่บ้าน ขอตัวกลับก่อน...และพอพงศ์พันธุ์เคลื่อนรถออกจากบ้านของจิรวัติ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องสาวทันที..
“พี่พงศ์ไปไหน..กลับบ้านเหรอ ...แล้วแพรวล่ะ”
“เดี๋ยวพี่จะบอกป๊ากับแม่ว่า แกเจอเพื่อนสมัยเรียน ก็เลยอยู่กินข้าวดูหนังช็อปปิ้งกันที่บิ๊กซี..ที่เหลือจัดการเองนะ”
“พี่พงศ์”
“มันน่าจะถึงเวลาที่แกจะต้องบอกกับป๊ากับแม่แล้วนะ..แล้วค่อยว่ากัน..”
พงศ์พันธุ์วางสายไป แพรวพรรณถอนหายใจดังเฮือก..พอดีกับที่พระฉันเพลเสร็จ ทายกนำถวายปัจจัยไทยธรรม พระให้พรแล้วกลับวัด หลังจากนั้นแขกเหรื่อญาติมิตรที่มาร่วมทำบุญก็กินข้าวกลางวันร่วมกันท่ามกลางความเฮฮา แน่นอนว่าแพรวพรรณรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนแปลกหน้า..อาจจะเป็นเพราะว่า เธอก็เป็นคนในหมู่บ้านนี้ แต่ว่า เธอไม่เคยสนใจเลยว่า คนที่นี่มีวิถีชีวิตกันเช่นไรบ้าง..
“เดี๋ยวพี่แพรวขึ้นบนบ้านดีกว่าค่ะ หนูนาจะจัดสำรับตามไป” พอน้องสาวของจิรวัติบอกอย่างนั้นแพรวพรรณจึงลุกขึ้นตามเมขลาไปยังบันไดที่อยู่หลังบ้านแล้วเดินขึ้นไปยังระเบียงบ้านที่มีโต๊ะกลมตัวกะทัดรัดตั้งอยู่..พอขึ้นมาข้างบนแล้ว แพรวพรรณรู้สึกหายใจหายคอโล่งขึ้น ส่วนจิรวัตินั้นขอตัวออกไปพูดคุยทักทายญาติ ๆ เพราะไม่อยากทำตัวแปลกแยก จนคนอื่นเอาไปพูดว่า ได้ดีแล้วทำหยิ่ง..
“พี่รอตรงนี้แป๊บนะ หนูนาลงไปเอาของกินก่อน”
“ให้พี่ช่วยไหม”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ...หรือพี่จะดูรูปเก่า ๆ รอก่อนก็ได้ค่ะ ในตู้ในเรือนพี่รื้อได้เลย..” เมขลาลงจากเรือนไปแล้ว แพรวพรรณถือโอกาสเดินเข้าไปในโถงกลางบ้าน ซึ่งมีตู้ใส่หมอน ใส่ถ้วยจานชามตั้งอยู่ชิดข้างฝา บ้านพี่ต้นกล้าก็เหมือนบ้านตาบ้านยายของเธอ แต่ว่าพอตากับยายเสียชีวิต บ้านหลังนั้นก็ถูกรื้อแบ่งไม้กันไป..รากของแม่จึงไม่มี..นอกจากปัจจุบันของแม่ สมบัติของแม่ซึ่งมีมากกว่าพี่ ๆ
“แพรว..” จิรวัติเดินขึ้นบันไดมาแล้วส่งเสียงร้องทัก แพรวพรรณยิ้มให้ก่อนจะก้มลงมองอัลบั้มรูปในตู้..
“ร้อนหน่อยนะ..จะดูรูปเหรอ..”
“ค่ะ แพรวชอบดูรูปเก่า ๆ..” เขาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ เปิดประตูตู้แล้วหยิบอัลบั้มรูปออกมา..
“ไปข้างนอกดีกว่า ในบ้านร้อนอบอ้าว” บอกพลางมองหน้าที่เหงื่อซึมปลายจมูกและที่จอนผมของแพรวพรรณ..และด้วยอยู่กับในที่ลับหูลับตาคน เขาจึงยื่นปลายจมูกของเขาเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าได้รูปของแพรวพรรณเพื่อหยั่งเชิง แต่ว่าแพรวพรรณกลับขยับหน้าหนี..
“อยากจูบให้ชื่นใจ”
แพรวพรรณยิ้มอาย ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงเขาที่มีอัลบั้มตั้งใหญ่ในมือให้ลุกขึ้นตาม..
และเมื่อนั่งอยู่ที่เก้าอี้บนระเบียงบ้านแพรวพรรณก็ค่อย ๆ พลิกหน้าอัลบั้มแรกซึ่งดูจะใหม่กว่าอัลบั้มอื่น ๆ..และมันก็เป็นรูปสมัยที่เขาอยู่โรงเรียนเตรียมทหาร..
“สมัยอยู่โรงเรียนเตรียม..ไอ้สามคนนี้สนิทสุด เคยมาเที่ยวบ้านพี่ด้วย..”
รูปนั้นเป็นรูปที่ทั้งสี่คนยืนอยู่ในชุดนักเรียนเตรียมทหารและถ่ายที่หน้าโรงเรียน...และพอเปิดมาก็เป็นรูปที่เพื่อน ๆ ทั้งสามคนของเขา รวมถึงตัวเขาอยู่ในชุดลำลอง แต่ว่าฉากเหมือนจะเป็นที่บ้านหลังนี้..และพอเปิดไปเรื่อย ๆ ก็เห็นว่าฉากหลังเป็นภาพวัดเขาหน่อซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวใกล้ ๆ บ้าน ซึ่งแพรวพรรณก็ไม่ได้ย่างกายไปที่นั่นเป็นเวลานานทีเดียว
“คนไหนพี่ชายหมอภีรชาคะ”
“ไอ้นี่ ภูริช ทหารบก..คนนี้หน้าแหลม ๆ ตัวสูงที่สุดคือไอ้กรัณย์ ทหารอากาศ และคนสุดท้ายตำรวจไอ้คณินทร์ สามคนนี่พี่หล่อสุด..”
“ตลอด ๆ”
“รึไม่จริง..หลักฐานก็เห็น ๆ กันอยู่”
“รวมถึงเรื่องเจ้าชู้ที่หนึ่งด้วยหรือเปล่าคะ”
จิรวัติกรอกลูกตาภายใต้คิวหนาไปมาก่อนจะเปลี่ยนเรื่องให้พ้นตัวเอง “อยากได้ข้อมูลเหล่าไหน บอกพี่ได้เลยนะ จะถามให้”
“แพรวถามเองได้ไหม”
“ได้ แต่ว่าต้องหลังแต่งงานกับพี่..”
แพรวพรรณทิ้งค้อนให้แล้วเบ้หน้าขำ ๆ..
“แพรวจ๋า..” น้ำเสียงของเขากระเส่าลงอย่างมีเงื่อนงำ
..แพรวพรรณใช้สายตาถามว่า ‘ทำไมเหรอคะ’
“เดี๋ยวกินข้าวอิ่มแล้ว เราไปดูหนังกันสักเรื่องนะ..พี่อยากดูหนังกับแพรว..ได้ไหม..”
“ได้ค่ะ แต่ต้องเอาหนูนาไปด้วย...เพราะเย็นนี้ ตอนเข้าไปส่งแพรว แพรวจะได้อ้างกับแม่ว่าหนูนาเป็น
เพื่อนของแพรวที่บังเอิญเจอกันที่บิ๊กซี”
“แล้วพี่ละ..จะบอกกับแม่ว่าไง”
“ก็..พี่ก็เป็นพี่ชายหนูนา..หรือจะบอกแม่ไปเลยไหมว่าเรารักกัน..”
“แพรวพร้อมไหมละ ถ้าแพรวพร้อมพี่ก็พร้อม..”
“พร้อมรับความผิดหวังด้วยใช่ไหมคะ..”
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ธ.ค. 2554, 07:04:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ธ.ค. 2554, 07:04:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 3550
| << 24.2 "อย่าคิดว่าพี่รู้ไม่ทันแกนะ" | 25.1 "พี่เขาไม่ดีตรงไหน..แม่บอกแพรวหน่อย" >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 16 ธ.ค. 2554, 07:09:19 น.
หงะ..ขอบคุณสำหรับ เม้นท์ และ like นะครับ /// มี คน เอา ไป เม้าท์ ว่าคุณเืฟื่องนี่เขาต้องการ เม้นท์ และlike มากมายเลยเหรอ.. /// ผมบอกไปแล้วนะครับว่า ทำไมผมต้องการ..มันอาจจะดูเยอะไปบ้าง แต่มันช่วยในแง่ความรู้สึกของนักเขียนจริง ๆ นะครับ..(มาโหมดเครียด) เอาเป็นว่า ขอบคุณสำหรับเรื่องชื่อเรื่อง ไอ้หนุ่มรถไฟกับสาวซิกส์เซ็นนะครับ ตอนนี้มีอยู่ในหัวอีกชื่อ คือ "ม่านพรหม" ซึ่ง น่าลึกลับ ๆ หน่อย (แต่จริง ๆ ออกฮา ๆ)..งุงิ ๆ
หงะ..ขอบคุณสำหรับ เม้นท์ และ like นะครับ /// มี คน เอา ไป เม้าท์ ว่าคุณเืฟื่องนี่เขาต้องการ เม้นท์ และlike มากมายเลยเหรอ.. /// ผมบอกไปแล้วนะครับว่า ทำไมผมต้องการ..มันอาจจะดูเยอะไปบ้าง แต่มันช่วยในแง่ความรู้สึกของนักเขียนจริง ๆ นะครับ..(มาโหมดเครียด) เอาเป็นว่า ขอบคุณสำหรับเรื่องชื่อเรื่อง ไอ้หนุ่มรถไฟกับสาวซิกส์เซ็นนะครับ ตอนนี้มีอยู่ในหัวอีกชื่อ คือ "ม่านพรหม" ซึ่ง น่าลึกลับ ๆ หน่อย (แต่จริง ๆ ออกฮา ๆ)..งุงิ ๆ
จุฬามณีเฟื่องนคร 16 ธ.ค. 2554, 07:12:07 น.
ลืมเลย...ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ออกมาแล้ว..สวนศิลป์หรรษา
ลืมเลย...ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ออกมาแล้ว..สวนศิลป์หรรษา
หมูบิน 16 ธ.ค. 2554, 07:19:50 น.
ชอบชื่อม่านพรหมนะคุณเฟื่อง ดูเป็นนิยายไทยมากๆ ส่วนอันที่สองนี่ ฮ่าๆ ไม่ออกความคิดเห็น
ชอบชื่อม่านพรหมนะคุณเฟื่อง ดูเป็นนิยายไทยมากๆ ส่วนอันที่สองนี่ ฮ่าๆ ไม่ออกความคิดเห็น
แว่นใส 16 ธ.ค. 2554, 08:11:38 น.
โห คู่นี้ยังต้องลุ้นกันอีกนานนะเนี่ย
โห คู่นี้ยังต้องลุ้นกันอีกนานนะเนี่ย
innam 16 ธ.ค. 2554, 08:33:11 น.
ตามอ่านและกด like
ตามอ่านและกด like
เด็กหญิงม่อน 16 ธ.ค. 2554, 08:43:42 น.
แอบเหงื่อตกแทนพี่ต้นกล้า
แอบเหงื่อตกแทนพี่ต้นกล้า
bombayelalli 16 ธ.ค. 2554, 08:55:53 น.
อยากอ่านคู่หิรัญญากะต้นเรือค่ะคุนเฟื่อง ชอบคู่นั้นมาก ตลกดี ^_^
อยากอ่านคู่หิรัญญากะต้นเรือค่ะคุนเฟื่อง ชอบคู่นั้นมาก ตลกดี ^_^
anOO 16 ธ.ค. 2554, 09:01:51 น.
แสดงว่าตอนจับมือ หนูนาคงเห็นความสุขในตอนสุดท้าย
แต่ก็คงเห็นอุปสรรคมากมายที่รออยู่ด้วย สู้ๆๆๆๆ
แสดงว่าตอนจับมือ หนูนาคงเห็นความสุขในตอนสุดท้าย
แต่ก็คงเห็นอุปสรรคมากมายที่รออยู่ด้วย สู้ๆๆๆๆ
nutcha 16 ธ.ค. 2554, 09:28:09 น.
พี่ต้นกล้าช่างหวานได้ทุกที่และทุกสถานะการณ์จริง ๆ
พี่ต้นกล้าช่างหวานได้ทุกที่และทุกสถานะการณ์จริง ๆ
แพม 16 ธ.ค. 2554, 09:38:12 น.
เรื่องของภูริชนี่ใครเขียนนะ เหมือนคุ้นๆ เลย
เรื่องของภูริชนี่ใครเขียนนะ เหมือนคุ้นๆ เลย
จุฬามณีเฟื่องนคร 16 ธ.ค. 2554, 09:43:05 น.
อักษรา ครับ เหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน โพสต์ไว้ที่นี่แล้วครับ /// อัคนี มือปราบจ้าวหัวใจ // ทองหลาง ยึดฟ้าหาพิกัดรัก ครับ จบไปแล้ว /// สำหรับ ชุดนี้จะมีบ็อกเซ็ท 500 ชุดนะครับ สนใจก็ติดต่อกับทางสนพ.หรือนักเขีียนที่ท่านสนิทสนมไว้ได้ครับ หนังสือจะวางแผงในงานหนังสือครับ..มีข่าวคราวอะไรคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะ ๆคับ ตอนนี้บก.เริ่มทวงต้นฉบับกันแล้ว...
อักษรา ครับ เหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน โพสต์ไว้ที่นี่แล้วครับ /// อัคนี มือปราบจ้าวหัวใจ // ทองหลาง ยึดฟ้าหาพิกัดรัก ครับ จบไปแล้ว /// สำหรับ ชุดนี้จะมีบ็อกเซ็ท 500 ชุดนะครับ สนใจก็ติดต่อกับทางสนพ.หรือนักเขีียนที่ท่านสนิทสนมไว้ได้ครับ หนังสือจะวางแผงในงานหนังสือครับ..มีข่าวคราวอะไรคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะ ๆคับ ตอนนี้บก.เริ่มทวงต้นฉบับกันแล้ว...
mottanoy 16 ธ.ค. 2554, 10:28:08 น.
เข้าใจค่ะ คนอ่านเวลาเมนท์จังตามมาดูหลายรอบเลยว่าคนเขียนมาตอบมั้ย วันนี้เราใจดีทั้งไลค์ทั้งเมนท์เลยอิอิ
เข้าใจค่ะ คนอ่านเวลาเมนท์จังตามมาดูหลายรอบเลยว่าคนเขียนมาตอบมั้ย วันนี้เราใจดีทั้งไลค์ทั้งเมนท์เลยอิอิ
fiendfiend 16 ธ.ค. 2554, 11:11:02 น.
กำลังมันส์เลยค่ะ
กำลังมันส์เลยค่ะ
yammyjak 16 ธ.ค. 2554, 11:39:13 น.
เรารักกัน /// ฟังแล้วอบอุ่นจัง
เอาใจช่วย พี่ต้นกล้ากับน้องแพรวให้ผ่านพ้นปัญหาข้างหน้าน้า ^ ^
เรารักกัน /// ฟังแล้วอบอุ่นจัง
เอาใจช่วย พี่ต้นกล้ากับน้องแพรวให้ผ่านพ้นปัญหาข้างหน้าน้า ^ ^
Zephyr 16 ธ.ค. 2554, 12:50:10 น.
ดูๆไป พี่ต้นกล้าหงอกะแพรวจังนะคะ แววกลัวเมียมาแต่ไกลเลยอ้ะ หึหึ ว้าาา บ็อกเซ็ท 500 ชุดเองเหรอคะ กลัวสั่งไม่ทันจังอ่ะ วางในงานหนังสืออีก ถ้าไม่ได้ไปก็อดสินะ งือ ToT
ดูๆไป พี่ต้นกล้าหงอกะแพรวจังนะคะ แววกลัวเมียมาแต่ไกลเลยอ้ะ หึหึ ว้าาา บ็อกเซ็ท 500 ชุดเองเหรอคะ กลัวสั่งไม่ทันจังอ่ะ วางในงานหนังสืออีก ถ้าไม่ได้ไปก็อดสินะ งือ ToT
morisa 16 ธ.ค. 2554, 15:06:14 น.
พี่ต้นกล้าขาาาาาา ถ้ารักน้องแพรวแล้วปวดหัว
มารักโมริสาก็ได้น๊าาาาาา ตะเอง
พี่ต้นกล้าขาาาาาา ถ้ารักน้องแพรวแล้วปวดหัว
มารักโมริสาก็ได้น๊าาาาาา ตะเอง
คิมหันตุ์ 16 ธ.ค. 2554, 22:17:42 น.
โอ่ย...บ๊อกเซดดดดดดดดดดดด
โอ่ย...บ๊อกเซดดดดดดดดดดดด
loveleklek 16 ธ.ค. 2554, 22:52:44 น.
จองบ็อกเซ็ทด้วย
จองบ็อกเซ็ทด้วย
minafiba 16 ธ.ค. 2554, 23:11:46 น.
^_^
^_^
XaWarZd 17 ธ.ค. 2554, 04:14:45 น.
ตายกะประโยคสุดท้ายเลย
ตายกะประโยคสุดท้ายเลย