ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก

Tags: ทหารเรือ นักเขียน

ตอน: 24.3 "แม่หมอ มั่วอะไรอีก"

และเมื่อเห็นว่าพี่ชายออกมารับหน้า ‘ว่าที่’ พี่สะใภ้ เมขลาที่คิดจะช่วยพี่ชายให้สมหวังก็ลุกออกจากวงศ์ญาติตามมาช่วยทำให้แพรวพรรณรู้สึกไม่เก้อเขินและประหม่ากับคนในครอบครัวของเธอ ซึ่งรวมญาติข้างแม่กับข้างพ่อซึ่งอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันนี้ มีอยู่เป็นร้อยคนทีเดียว..

“สวัสดีค่ะพี่แพรว..พี่พงศ์ เข้าบ้านค่ะร้อนแดด.. อุ้ย เอาปิ่นโตมาด้วยพี่แพรวไปกับหนูนาดีกว่า..”
แพรวพรรณยิ้มออกมาได้ โดยที่จิรวัติเองก็ชะเง้อตามแพรวพรรณไปด้วยสายตามีความกังวลใจ..

“มึงจะเอาจริง ๆ เหรอวะ” เมื่อวานนี้พงศ์พันธุ์ก็เห็นแล้วว่าจิรวัติตั้งใจทำคะแนนกับพ่อแม่เขาขนาดไหน..

“ถ้ามึงไม่ช่วยก็หมดหนทางว่ะ..กูก็มีเท่าที่มึงเห็นนี่แหละ แต่กูสัญญาว่ากูจะดูแลแพรวให้ดีที่สุด แล้วกูจะรักเขาเพียงคนเดียวตลอดไป”

“น้องฐาของมึงละ”

“ตรงนั้นกูจัดการได้ แต่ตรงนี้มึงต้องช่วยกูนะพงศ์..ช่วยพูดให้พ่อกับแม่มึงเห็นดีเห็นงามกับกูบ้าง นะช่วยกูหน่อย กูไหว้ละ”

แพรวพรรณหันมามองเห็นว่าพี่ต้นกล้าไหว้พี่ชายอีกรอบแล้วก็นึกขำ..และพอเดินตามน้องหนูนาเข้ามาในเขตบ้านแพรวพรรณก็ยกมือไหว้คนที่มองมายังเธอ แต่ว่าเป็นการไหว้รวม ๆ แล้วหนูนาก็แนะนำไปว่า.. “นี่พี่แพรว น้องพี่พงศ์ค่ะ”

“ใช่ลูกเฮียเพ้ง กับ วันเพ็ญหรือเปล่า” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามแทรกเข้ามา..แพรวพรรณยิ้ม ๆ พยักหน้า แต่หนูนาเป็นฝ่ายชิงตอบว่า “ถ้าเป็นน้องพี่พงศ์แล้วจะใช่ไหมละป้า..”

“อีหนูนา กูถามมึงดี ๆ นะ”

“แล้วหนูนาตอบผิดตรงไหนละป้า ไป ๆ พี่แพรว เข้าบ้านไปไหว้พ่อแม่ปู่ย่าตายายของหนูนา”

ตอนนั้นจิรวัติเดินตามมาทัน ส่วนพงศ์พันธุ์นั้นแยกไปคุยกับคนอื่น ๆ ซึ่งทุกคนรู้จักพงศ์พันธุ์เป็นอย่างดี แต่วันนี้เองที่ได้เห็นหน้าน้องสาวแสนสวย ซึ่งทุกคนรู้กันดีว่า คุณนายวันเพ็ญนั้นหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก..และที่ยอมมาปรากฏตัวที่งานเล็ก ๆ โดยนายต้นกล้าสุดหล่อซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของวงศ์ตระกูลดูแลใส่ใจขนาดนี้ มันต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ


หลังจากที่หนูนาแนะนำให้แพรวพรรณไหว้ปู่ย่าตายายของตนแล้ว จิรวัติก็พยักหน้าให้แพรวพรรณเดินเข่าเข้าไปหาแม่ที่ง่วนจัดสำรับเลี้ยงพระอยู่ตรงมุมหนึ่งของบ้าน..

“แม่ครับนี่ แพรว ลูกสาวเถ้าแก่เพ้ง น้องไอ้พงศ์ครับ”

นางจุกซึ่งกำลังสาละวนอยู่กับการจัดการอาหารพระหันมารับไหว้ และพอเห็นหน้าแล้วนางก็ชักสีหน้าสงสัย..

“วันนั้นเราเจอกันที่ศาลกรมหลวงค่ะ แต่แพรวจำป้าไม่ได้..ก็เลยไม่ได้ทัก” ขณะที่ท้าวความหลังสายตาของแพรวพรรณก็ไปสะดุดกับภาพวาดจิตรกรรมไทยใส่กรอบสีทองติดผนังซึ่งอยู่ด้านหลังแม่ของชายหนุ่ม..

“อ๋อ อีหนูสองคนวันนั้น จำได้แล้ว..แล้วนี่มาได้อย่างไร”

“มากับพี่พงศ์” หนูนาช่วยตอบ

“แล้วพงศ์พันธุ์ไปไหนล่ะ”

“อยู่ข้างนอกครับ..”

“สวยจริง ๆ ..มีแฟนหรือยัง”

“แม่..ถามแบบนั้นได้ที่ไหนละ” หนูนาร้องห้าม แพรวพรรณยิ้มแหย ๆ แต่ว่าคนที่นั่งพับเพียบอยู่ ข้าง ๆ นั้น จับมือแพรวพรรณเสียแล้ว..

“แฟนผมครับแม่”

“ฮะ จริงรึไอ้ต้นกล้า!!..” นางจุกร้องเสียงหลง....เพราะรู้ว่า ‘วันเพ็ญ’ เพื่อนในวัยสาวของตนนั้น เลิกคบหากันไปเพราะอะไร?..

“จริง ๆ ครับ”

“โอ้ย..แล้วไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่..”

จิรวัติยังไม่ทันจะตอบ ที่หน้าบ้าน นายต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนกาญจนาภิเษก (วิทยาลัยในวัง) กับญาติที่เอารถของเขาออกไปรับพระสงฆ์ ก็มาถึงกันพอดี..
พิธีกรรมดำเนินไปโดยน้องชายของเขาเป็นทายก โดยเขาเองมีแพรวพรรณนั่งอยู่ข้าง ๆ ซึ่งเขาก็กระซิบบอกกับแพรวพรรณเบา ๆ ว่า

“เดชาพงษ์ ต้นกล้วย จำได้ไหม น้องชายคนรองของพี่”

“นึกไม่ออกค่ะ”

“เขาชอบเข้าวัด แล้วบวชได้ตั้งสองพรรษา ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์สอนศิลปะ เขาชอบวาดรูป ..นั่นไงรูปที่เขาวาด” จิรวัติบุ้ยหน้าไปทางภาพจิตรกรรมไทยที่แพรวพรรณเห็นแล้วสะดุดตา..แล้วก็นึกถึงงานของตนที่ต้องเกี่ยวข้องกับงานแบบนี้

“แล้วเขาวาดรูปประกอบปกนิยายได้ไหม”

“น่าจะได้นะ ต้องลองคุยกับเขาดู..”

“ได้ยินพี่ต่ายว่าคนทำภาพประกอบปกคนเก่า ทำงานช้า..เดี๋ยวขอเบอร์เขาไว้ให้พี่ต่ายแล้วกัน..เผื่อจะได้งาน”

“แต่งานเค้าก็เยอะอยู่แล้ว..ทั้งสอน ทั้งรับจ๊อบนอก ไหนจะวาดงานตามอารมณ์อีก”

“คงมีความสุขกับงานมาก”

“คงเหมือนแพรวที่อยากนั่งเขียนนิยายอย่างเดียว..ไม่อยากทำงานบัญชี”

แพรวพรรณยิ้มบาง ๆ ให้เขา รู้สึกดีเป็นอย่างมาก ที่เขาจดจำรายละเอียดความรู้สึกของเธอที่เธอเคยเล่าให้เขาฟังได้..และเมื่อพระตั้งต้นสวดมนต์ทั้งคู่ก็หยุดคุยกัน..จนกระทั่งถวายทานเสร็จ ขณะที่พระกำลังขบฉันภัตตาหารเพล เมขลาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แพรวพรรณก็ถือวิสาสะจับมือข้างขวาของหญิงสาวแล้วหลับตา..แพรวพรรณมองหน้าพี่ต้นกล้า..เขายักคิ้วให้ดวงตานั้นหวานเสียใจแพรวพรรณปั้นหน้าแทบไม่ถูก..อึดใจเมลขาก็ยิ้มกริ่ม..ยิ้มหวาน ยิ้มจนแพรวพรรณต้องชักสีหน้าแปลกใจ..

“ปีหน้า พี่จะต้องย้ายที่อยู่..ย้ายไปไกลจากบ้านเดิมเสียด้วย”

“แล้วดีไหม”

“ดีสิ ไปแล้วมีความสุข..แต่กว่าจะได้ไปก็ไม่ง่ายหรอก แต่ได้ไปแน่นอนค่ะ..” พูดแค่นั้นแล้วเมขลาก็ปล่อยมือ เดชาพงษ์ซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้า ซึ่งว่างพอจะคุยด้วย จึงหันมาถามว่า

“แม่หมอ..มั่วอะไรอีกแล้ว”

“พี่กล้วย ไม่ศรัทธาก็ไม่ต้องมาแซว” เมขลาจมูกยื่นจมูกยาวให้พี่ชายซึ่งลางานกลับบ้านมาทำบุญเพราะต้องการรวมพี่รวมน้องให้พ่อแม่ได้ชื่นใจ.. แพรวพรรณหันหน้ามามองพี่ต้นกล้ายิ้มแหย ๆ กังวลกับเรื่องที่ยังมาไม่ถึง..แต่ว่าจิรวัติก็ใช้มือทั้งสองข้างจับมือข้างซ้ายของแพรวพรรณมาบีบเบา ๆ ให้กำลังใจ หลังจากนั้นก็แนะนำให้แพรวพรรณได้รู้จักกับน้องชายคนรองซึ่งเป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจของตระกูล ‘สุกปลั่ง’ อย่างเป็นทางการ..


ด้วยเห็นว่าน่าจะถึงเวลาที่น้องสาวจะต้องเผชิญกับความเป็นจริงให้รู้แล้วรู้รอด..พงศ์พันธุ์จึงบอกกับคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ว่ามีธุระที่บ้าน ขอตัวกลับก่อน...และพอพงศ์พันธุ์เคลื่อนรถออกจากบ้านของจิรวัติ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องสาวทันที..

“พี่พงศ์ไปไหน..กลับบ้านเหรอ ...แล้วแพรวล่ะ”

“เดี๋ยวพี่จะบอกป๊ากับแม่ว่า แกเจอเพื่อนสมัยเรียน ก็เลยอยู่กินข้าวดูหนังช็อปปิ้งกันที่บิ๊กซี..ที่เหลือจัดการเองนะ”

“พี่พงศ์”

“มันน่าจะถึงเวลาที่แกจะต้องบอกกับป๊ากับแม่แล้วนะ..แล้วค่อยว่ากัน..”

พงศ์พันธุ์วางสายไป แพรวพรรณถอนหายใจดังเฮือก..พอดีกับที่พระฉันเพลเสร็จ ทายกนำถวายปัจจัยไทยธรรม พระให้พรแล้วกลับวัด หลังจากนั้นแขกเหรื่อญาติมิตรที่มาร่วมทำบุญก็กินข้าวกลางวันร่วมกันท่ามกลางความเฮฮา แน่นอนว่าแพรวพรรณรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนแปลกหน้า..อาจจะเป็นเพราะว่า เธอก็เป็นคนในหมู่บ้านนี้ แต่ว่า เธอไม่เคยสนใจเลยว่า คนที่นี่มีวิถีชีวิตกันเช่นไรบ้าง..


“เดี๋ยวพี่แพรวขึ้นบนบ้านดีกว่าค่ะ หนูนาจะจัดสำรับตามไป” พอน้องสาวของจิรวัติบอกอย่างนั้นแพรวพรรณจึงลุกขึ้นตามเมขลาไปยังบันไดที่อยู่หลังบ้านแล้วเดินขึ้นไปยังระเบียงบ้านที่มีโต๊ะกลมตัวกะทัดรัดตั้งอยู่..พอขึ้นมาข้างบนแล้ว แพรวพรรณรู้สึกหายใจหายคอโล่งขึ้น ส่วนจิรวัตินั้นขอตัวออกไปพูดคุยทักทายญาติ ๆ เพราะไม่อยากทำตัวแปลกแยก จนคนอื่นเอาไปพูดว่า ได้ดีแล้วทำหยิ่ง..

“พี่รอตรงนี้แป๊บนะ หนูนาลงไปเอาของกินก่อน”

“ให้พี่ช่วยไหม”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ...หรือพี่จะดูรูปเก่า ๆ รอก่อนก็ได้ค่ะ ในตู้ในเรือนพี่รื้อได้เลย..” เมขลาลงจากเรือนไปแล้ว แพรวพรรณถือโอกาสเดินเข้าไปในโถงกลางบ้าน ซึ่งมีตู้ใส่หมอน ใส่ถ้วยจานชามตั้งอยู่ชิดข้างฝา บ้านพี่ต้นกล้าก็เหมือนบ้านตาบ้านยายของเธอ แต่ว่าพอตากับยายเสียชีวิต บ้านหลังนั้นก็ถูกรื้อแบ่งไม้กันไป..รากของแม่จึงไม่มี..นอกจากปัจจุบันของแม่ สมบัติของแม่ซึ่งมีมากกว่าพี่ ๆ

“แพรว..” จิรวัติเดินขึ้นบันไดมาแล้วส่งเสียงร้องทัก แพรวพรรณยิ้มให้ก่อนจะก้มลงมองอัลบั้มรูปในตู้..

“ร้อนหน่อยนะ..จะดูรูปเหรอ..”

“ค่ะ แพรวชอบดูรูปเก่า ๆ..” เขาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ เปิดประตูตู้แล้วหยิบอัลบั้มรูปออกมา..

“ไปข้างนอกดีกว่า ในบ้านร้อนอบอ้าว” บอกพลางมองหน้าที่เหงื่อซึมปลายจมูกและที่จอนผมของแพรวพรรณ..และด้วยอยู่กับในที่ลับหูลับตาคน เขาจึงยื่นปลายจมูกของเขาเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าได้รูปของแพรวพรรณเพื่อหยั่งเชิง แต่ว่าแพรวพรรณกลับขยับหน้าหนี..

“อยากจูบให้ชื่นใจ”

แพรวพรรณยิ้มอาย ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงเขาที่มีอัลบั้มตั้งใหญ่ในมือให้ลุกขึ้นตาม..
และเมื่อนั่งอยู่ที่เก้าอี้บนระเบียงบ้านแพรวพรรณก็ค่อย ๆ พลิกหน้าอัลบั้มแรกซึ่งดูจะใหม่กว่าอัลบั้มอื่น ๆ..และมันก็เป็นรูปสมัยที่เขาอยู่โรงเรียนเตรียมทหาร..

“สมัยอยู่โรงเรียนเตรียม..ไอ้สามคนนี้สนิทสุด เคยมาเที่ยวบ้านพี่ด้วย..”

รูปนั้นเป็นรูปที่ทั้งสี่คนยืนอยู่ในชุดนักเรียนเตรียมทหารและถ่ายที่หน้าโรงเรียน...และพอเปิดมาก็เป็นรูปที่เพื่อน ๆ ทั้งสามคนของเขา รวมถึงตัวเขาอยู่ในชุดลำลอง แต่ว่าฉากเหมือนจะเป็นที่บ้านหลังนี้..และพอเปิดไปเรื่อย ๆ ก็เห็นว่าฉากหลังเป็นภาพวัดเขาหน่อซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวใกล้ ๆ บ้าน ซึ่งแพรวพรรณก็ไม่ได้ย่างกายไปที่นั่นเป็นเวลานานทีเดียว

“คนไหนพี่ชายหมอภีรชาคะ”

“ไอ้นี่ ภูริช ทหารบก..คนนี้หน้าแหลม ๆ ตัวสูงที่สุดคือไอ้กรัณย์ ทหารอากาศ และคนสุดท้ายตำรวจไอ้คณินทร์ สามคนนี่พี่หล่อสุด..”

“ตลอด ๆ”

“รึไม่จริง..หลักฐานก็เห็น ๆ กันอยู่”

“รวมถึงเรื่องเจ้าชู้ที่หนึ่งด้วยหรือเปล่าคะ”

จิรวัติกรอกลูกตาภายใต้คิวหนาไปมาก่อนจะเปลี่ยนเรื่องให้พ้นตัวเอง “อยากได้ข้อมูลเหล่าไหน บอกพี่ได้เลยนะ จะถามให้”

“แพรวถามเองได้ไหม”

“ได้ แต่ว่าต้องหลังแต่งงานกับพี่..”

แพรวพรรณทิ้งค้อนให้แล้วเบ้หน้าขำ ๆ..

“แพรวจ๋า..” น้ำเสียงของเขากระเส่าลงอย่างมีเงื่อนงำ

..แพรวพรรณใช้สายตาถามว่า ‘ทำไมเหรอคะ’

“เดี๋ยวกินข้าวอิ่มแล้ว เราไปดูหนังกันสักเรื่องนะ..พี่อยากดูหนังกับแพรว..ได้ไหม..”

“ได้ค่ะ แต่ต้องเอาหนูนาไปด้วย...เพราะเย็นนี้ ตอนเข้าไปส่งแพรว แพรวจะได้อ้างกับแม่ว่าหนูนาเป็น
เพื่อนของแพรวที่บังเอิญเจอกันที่บิ๊กซี”

“แล้วพี่ละ..จะบอกกับแม่ว่าไง”

“ก็..พี่ก็เป็นพี่ชายหนูนา..หรือจะบอกแม่ไปเลยไหมว่าเรารักกัน..”

“แพรวพร้อมไหมละ ถ้าแพรวพร้อมพี่ก็พร้อม..”

“พร้อมรับความผิดหวังด้วยใช่ไหมคะ..”



จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ธ.ค. 2554, 07:04:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ธ.ค. 2554, 07:04:57 น.

จำนวนการเข้าชม : 3451





<< 24.2 "อย่าคิดว่าพี่รู้ไม่ทันแกนะ"   25.1 "พี่เขาไม่ดีตรงไหน..แม่บอกแพรวหน่อย" >>
จุฬามณีเฟื่องนคร 16 ธ.ค. 2554, 07:09:19 น.
หงะ..ขอบคุณสำหรับ เม้นท์ และ like นะครับ /// มี คน เอา ไป เม้าท์ ว่าคุณเืฟื่องนี่เขาต้องการ เม้นท์ และlike มากมายเลยเหรอ.. /// ผมบอกไปแล้วนะครับว่า ทำไมผมต้องการ..มันอาจจะดูเยอะไปบ้าง แต่มันช่วยในแง่ความรู้สึกของนักเขียนจริง ๆ นะครับ..(มาโหมดเครียด) เอาเป็นว่า ขอบคุณสำหรับเรื่องชื่อเรื่อง ไอ้หนุ่มรถไฟกับสาวซิกส์เซ็นนะครับ ตอนนี้มีอยู่ในหัวอีกชื่อ คือ "ม่านพรหม" ซึ่ง น่าลึกลับ ๆ หน่อย (แต่จริง ๆ ออกฮา ๆ)..งุงิ ๆ


จุฬามณีเฟื่องนคร 16 ธ.ค. 2554, 07:12:07 น.
ลืมเลย...ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ออกมาแล้ว..สวนศิลป์หรรษา


หมูบิน 16 ธ.ค. 2554, 07:19:50 น.
ชอบชื่อม่านพรหมนะคุณเฟื่อง ดูเป็นนิยายไทยมากๆ ส่วนอันที่สองนี่ ฮ่าๆ ไม่ออกความคิดเห็น


แว่นใส 16 ธ.ค. 2554, 08:11:38 น.
โห คู่นี้ยังต้องลุ้นกันอีกนานนะเนี่ย


innam 16 ธ.ค. 2554, 08:33:11 น.
ตามอ่านและกด like


เด็กหญิงม่อน 16 ธ.ค. 2554, 08:43:42 น.
แอบเหงื่อตกแทนพี่ต้นกล้า


bombayelalli 16 ธ.ค. 2554, 08:55:53 น.
อยากอ่านคู่หิรัญญากะต้นเรือค่ะคุนเฟื่อง ชอบคู่นั้นมาก ตลกดี ^_^


anOO 16 ธ.ค. 2554, 09:01:51 น.
แสดงว่าตอนจับมือ หนูนาคงเห็นความสุขในตอนสุดท้าย
แต่ก็คงเห็นอุปสรรคมากมายที่รออยู่ด้วย สู้ๆๆๆๆ


nutcha 16 ธ.ค. 2554, 09:28:09 น.
พี่ต้นกล้าช่างหวานได้ทุกที่และทุกสถานะการณ์จริง ๆ


แพม 16 ธ.ค. 2554, 09:38:12 น.
เรื่องของภูริชนี่ใครเขียนนะ เหมือนคุ้นๆ เลย


จุฬามณีเฟื่องนคร 16 ธ.ค. 2554, 09:43:05 น.
อักษรา ครับ เหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน โพสต์ไว้ที่นี่แล้วครับ /// อัคนี มือปราบจ้าวหัวใจ // ทองหลาง ยึดฟ้าหาพิกัดรัก ครับ จบไปแล้ว /// สำหรับ ชุดนี้จะมีบ็อกเซ็ท 500 ชุดนะครับ สนใจก็ติดต่อกับทางสนพ.หรือนักเขีียนที่ท่านสนิทสนมไว้ได้ครับ หนังสือจะวางแผงในงานหนังสือครับ..มีข่าวคราวอะไรคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะ ๆคับ ตอนนี้บก.เริ่มทวงต้นฉบับกันแล้ว...


mottanoy 16 ธ.ค. 2554, 10:28:08 น.
เข้าใจค่ะ คนอ่านเวลาเมนท์จังตามมาดูหลายรอบเลยว่าคนเขียนมาตอบมั้ย วันนี้เราใจดีทั้งไลค์ทั้งเมนท์เลยอิอิ


fiendfiend 16 ธ.ค. 2554, 11:11:02 น.
กำลังมันส์เลยค่ะ


yammyjak 16 ธ.ค. 2554, 11:39:13 น.
เรารักกัน /// ฟังแล้วอบอุ่นจัง

เอาใจช่วย พี่ต้นกล้ากับน้องแพรวให้ผ่านพ้นปัญหาข้างหน้าน้า ^ ^


Zephyr 16 ธ.ค. 2554, 12:50:10 น.
ดูๆไป พี่ต้นกล้าหงอกะแพรวจังนะคะ แววกลัวเมียมาแต่ไกลเลยอ้ะ หึหึ ว้าาา บ็อกเซ็ท 500 ชุดเองเหรอคะ กลัวสั่งไม่ทันจังอ่ะ วางในงานหนังสืออีก ถ้าไม่ได้ไปก็อดสินะ งือ ToT


morisa 16 ธ.ค. 2554, 15:06:14 น.
พี่ต้นกล้าขาาาาาา ถ้ารักน้องแพรวแล้วปวดหัว
มารักโมริสาก็ได้น๊าาาาาา ตะเอง


คิมหันตุ์ 16 ธ.ค. 2554, 22:17:42 น.
โอ่ย...บ๊อกเซดดดดดดดดดดดด


loveleklek 16 ธ.ค. 2554, 22:52:44 น.
จองบ็อกเซ็ทด้วย


minafiba 16 ธ.ค. 2554, 23:11:46 น.
^_^


XaWarZd 17 ธ.ค. 2554, 04:14:45 น.
ตายกะประโยคสุดท้ายเลย


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account