รักแท้หรือแค่เหงา
ความรัก ไม่ต้องการเหตุผล
ความรัก ไม่ต้องการเวลาและสถานที่
ความรัก ไม่จำกัด เพศ วัย
ความรัก มันเป็นความรู้สึกที่ยากที่จะบรรยายลึกซึ้ง
ความรัก สิ่งเดียวที่มนุษย์ยอมแลกสุขเสี่ยววินาทีกับความทุกข์ตลอดไป
ความรัก ระหว่างคนมากก่อน คนมาหลัง ใครจะเป็นฝ่ายถูกเลือก ใครต้องเลือก และไม่ถูกเลือก บทสรุปความรักระหว่าง นนท์กับมน นนท์กับปริม จะลงเอยอย่างไร
ความรัก ไม่ต้องการเวลาและสถานที่
ความรัก ไม่จำกัด เพศ วัย
ความรัก มันเป็นความรู้สึกที่ยากที่จะบรรยายลึกซึ้ง
ความรัก สิ่งเดียวที่มนุษย์ยอมแลกสุขเสี่ยววินาทีกับความทุกข์ตลอดไป
ความรัก ระหว่างคนมากก่อน คนมาหลัง ใครจะเป็นฝ่ายถูกเลือก ใครต้องเลือก และไม่ถูกเลือก บทสรุปความรักระหว่าง นนท์กับมน นนท์กับปริม จะลงเอยอย่างไร
Tags: ธีรานนท์ มนทิรา ปริม
ตอน: 2. เรื่องของธีรานนท์กับมนทิรา
คุณนนท์โทรศัพท์คะ คุณมนจะเรียนสายด้วยคะ สาวใช้เอาโทรศัพท์บ้านไร้สายดินมาให้เขาที่สวยข้างบ้าน รู้สึกแปลกใจว่าทำไมมนทิราไม่โทรเข้ามือถือของเขา
ครับมน ทำไมไม่โทรเข้ามือถือพี่ละ นนท์ถามอย่างสงสัย
เขาโทรไปแล้วคะแต่ตัวเองนี่ซิยุ่งอยู่กับ อืมมม เธอทิ้งคำให้นนท์คิดนิดหนึ่ง ตัวเองไม่รับสายเองต่างหาก บางครั้งเธอทำเสียงต่อว่าต่อขานเขา มนทิราบางครั้งเธอจะเรียกพี่นนท์ว่าตัวเองหรือแทนตัวเธอเองว่าเขา ด้วยความสนิทสนิมเธอเรียกธีรานนท์อย่างนี้มาแต่ยังเด็ก และด้วยอายุห่างกันแค่ปีกว่าๆ
นนท์ล้วงหาโทรศัพท์ในกระกางเกงขาสั้นสีขาวสบายอยู่บ้าน ไม่เจอโทรศัพท์
อือฮือ ทำไมรู้ละครับว่าพี่ยุ่งกับอะไรอยู่นะ นนท์ย้อนเสียงยานกับเสียงหัวเราะเบาๆ พี่คงลืมทิ้งไว้ที่ห้องทำงานก่อนเดินออกมาที่สวนนะ
พี่นนท์นะ จะยอมมนหน่อยก็ไม่ได้
เพราะยอมมนมาตลอดไงครับ รวมทั้งครั้งนี้ที่ยอมให้ทำสิ่งที่มนต้องการไงครับ
ขอบคุณคะ ก็ใกล้จะกลับแล้วไงคะ มนทิราพูดเสียงเศร้าๆ เหมือนสำนึกผิด
ครับพี่ไม่ได้อะไร สักหน่อย นนท์หัวเราะเพื่อทำให้ฝ่ายโน้นสบายใจ ก็เขาเป็นคนอนุญาตเองและทุนรอนทั้งหมดก็ออกให้คู่หมั่นสาวที่อยากเรียนด้านศิลปะอย่างที่ตัวเองชอบ โดยเลือกมหา’ลัยที่เขาจบมา university Art of London ตอนเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองไทยไม่มีโอกาสได้เรียนที่ตัวเองชอบ เพราะต้องเรียนด้านบริหารการจัดการเพื่อนมาช่วยบิดาทำงานในบริษัทของเธอเอง เมื่อผู้ใหญ่ลงความเห็นว่าเขาสองคนควรเป็นชีวิตคู่กัน และมันเหมือนเปิดโอกาสให้มนทิราได้พูดและเลือกอยากทำบางอย่างก่อนออกเรียนอย่างสมบูรณ์ เธอบอกความต้องการตนเองแก่เขาทันที
“มนขอเวลาสามปีหมั่นไว้ก่อนนะคะพี่นนท์เพราะอยากไปทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำก่อน แล้วหลังจากนั้นมนจะกลับมาให้พี่นนท์เด็ดปีกนะคะ” เธอออดอ้อนเขาทำเหมือนเคยทำทุกครั้งที่ต้องการอะไร และมันก็ได้ผลทุกครั้งใจของธีรานนท์จะยอมเธอตลอด แต่เหนือสื่งอื่นใดๆเขาฟังอย่างเข้าใจเพราะเขารับรู้เรื่องราวมาตลอด และการไปเรียนครั้งนี้เขาเป็นคนขอพ่อและแม่ของมนทิราให้เธอเอง พร้อมจะเป็นคนดูแลจัดการให้หมดทุกอย่างเอง
แล้วตอนนี้มนอยู่ไหนแล้วครับ บอกพี่ว่าจะขึ้นเหนือไปเที่ยวสก็อตแลนด์แล้วถึงไหนแล้ว
อยู่ที่เอดินเบอระ (เอดินเบอร์ก) เรียบร้อยเจ้าคะ พอส่งพี่นนท์ขึ้นเครื่องเสร็จ มนกับเจส ก็ไปขึ้นรถไฟที่ คิงคลอสคะ ธีรานนท์บินไปเยี่ยมมนทิรา เพราะทนฟังเสียงมนทิราบ่นว่าคิดถึงเขาทุกวันไม่ไหว
“มนคิดถึงๆ พี่นนท์ที่สุดในโลก อยากกอด อยากหอมแก้ม อยากให้พี่นนท์มาเดินจับมือมนหน่อยสักสองอาทิตย์ยังดีกว่าไม่ได้มานะคะ” มนทิราแกล้งทำเป็นเติมเชื้อไฟให้ติดเพราะรู้ว่าบางครั้งคู่หมั่นคิดอะไรอยู่
เดี๋ยวนี้เปรี้ยวใหญ่แล้วนะกล้าพูดกับผู้ชายอย่างนี้นะเรา เสียงเขาแกล้งกล่าวเตือนเล่นๆ มีหรือผู้ชายอย่างเขาจะไม่ชอบ
แต่ผู้ชายที่มนพูดถึงไม่ไม่ใช่ใครที่ไหนนี่คะ คู่หมั่นใจดีและสุดหล่อของมนเอง มนไม่อายหรอกคะเพราะมนคิดอย่างนั้นนี่คะ
แล้วถ้าพี่ไปหามนจริงๆจะทำมากกว่านั้นก็ได้ใช่ไหมครับเพราะพี่จะใช้สิทธ์คู่หมั่นแล้ว
บ้าพี่นนท์ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว มนเสียเปรียบ ความรู้สึกหวิวเกิดขึ้นที่อกและท้องน้อยของเธอ
ธีรานนท์หัวเราะชอบใจ พี่นึกว่าแน่เลยอยากทดลองทำอะไรๆที่มันมากกว่านั้นกับคู่หมั่นของพี่บ้าง
พี่นนท์ มนทิราขึ้นเสียงสูง หยุดพูดคะ งั้นมนจะวางแล้วคะ เพราะไม่อยากพูดกับคนลามก
ธีรานนท์ยังหัวเราะชอบใจ ลามกตรงไหน มนเป็นคนเริ่มก่อนนะครับ
มนไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นนี่คะ เสียงเธออ่อนหวานกับคนรักที่อยู่ไกล เธอก็เป็นมนุษย์ธรรมดามีเลือดเนื้อ ความต้องการ รัก ใคร่ เหมือนกัน ตัวเธอเองอยากยอมให้เขา ใจจะขาดเคยมีเกือบเตลิดก่อนหลายครั้งเมื่ออยู่ด้วยกันลำพัง มนทิรารู้ตลอดว่าธีรานนท์มีสาวๆมาเสนอตัวตลอดและมีไม่น้อยที่เขาถูกใจใครเหมือนกันอย่างจริงจังเช่นสิบกว่าปีก่อนชอบพี่สาวเพื่อน พี่ช่อเธอยังงจำได้ดี เพราะตอนนั้นเธอเริ่มรักธีรานนท์ในเชิงชู้สาว และแต่ก็ชั่วครั้งชั่วคราวก็เขาเป็นธรรดาของผู้ชายและพยายามยับยั้งช่างใจเพราะเธอกลัวเกินไปและไม่อยากเสียใจทีหลังถ้าช่วงเวลาสามปีกว่าหลังการหมั่นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
Okay ครับหยุดครับหยุด ธีรานนท์ยังหัวเราะน้อยมาตามสาย
แต่บางเสี่ยวสมองก็นึกอย่างขำๆว่ามนทิราคิดถึงเขาหรือคิดถึง half year sale กันแน่เพราะเธอสามารถเดินซ๊อปปิงได้ทั้งวันโดยไม่หิวหรือเมื่อย ธีรานนท์พยายามเคลียร์งานให้ดีที่สุดเพื่อไปตามหัวใจเขาอีกครึ่งที่อยู่กับใครอีกคนที่ไกลออกไปเป็นหมื่นไมส์เพราะรู้ว่าอย่างไงซะก็ไม่เสร็จ เพราะตอนนี้ก็ยุ่งหนักเข้าไปอีกเพราะหัวหน้าฝ่ายการตลาดออกไปดูแลครอบครัว และคนใหม่จะมาแทนในไม่ช้า นั้นหมายถึงเขาจะต้องเข้าไปด้วยช่วยในส่วนนี้ด้วย และเขาต้องอยู่ให้ครบสองอาทิตย์อย่างที่สัญญากับแม่นักซ๊อปตัวจริงหรือคู่หมั่นอ้อนไว้นั้นเอง
เดินทางเป็นไงครับ
ดีคะ นั่งรถไฟจากลอนดอนมาสี่ชั่วโมงครึ่งเองไม่เหนื่อยคะ มนเลยเลือกโรงแรมใกล้กับสถานีรถไฟ Waverley เดินไม่ไกลคะจากสถานีถึงโรงแรมใกล้พาร์คด้วยนะคะพี่นนท์
อืม น่าสนใจ แล้วไงต่อครับ
ไม่ไงคะ เห็นตัวเองเงียบหาย ไม่รู้ว่าจะโดนสาวๆฉุดระหว่างการเดินทาง หรือเพราะเหนื่อยการการเดินทางไกล เขาก็เลยโทรสกัดตัวเองว่ายังมีเขาอยู่นะตัวเองอย่าลืม
คิดมาก พี่ก็มีแต่งาน
รู้คะ แค่พูดเล่น เดี๋ยวมนจะลงรูปในเฟชบุ๊ค ( Teso N Arpo เตโชและอาโป เอา FB ลงจริงหาชื่อได้นะคะ)พรุ่งนี้นะคะ และจะบอกว่าไม่ต้องเบื่อเสียงมนแล้ว มนจะไม่โทรหาพี่นนท์สักสองอาทิตย์คะ
ฮือ จริงหรือครับ ดีใจสบายหูสักที น้ำเสียงเหมือนไม่เชื่อและแกล้วเธอกลับไป งั้นดูแลตัวเองดีๆนะครับ
พี่นนท์นะดีใจออกนอกหน้า เธอแหววใส่เขา มนหัวเราะน้อย คิดถึงพี่นนท์นะคะ รักมากด้วย เสียงมนทิราส่ง จุ๊บๆ มาตามสาย
คิดถึงและรักครับ
งั้นแค่นี้นะคะ มนจะออกไปหาอะไรทานกับเพื่อนแล้วคะ
ครับดูแลตัวเองนะครับ
คะ พี่นนท์เช่นกันคะ อย่ามัวทำงานจนลืม มนนะคะ
ครับ นนท์ลากเสียงยาว
บายคะ
นนท์คิดถึงคู่หมั่นสาวสวย เขาไม่เคยคิดว่าจะลงเอยกับมนทิราเลย เพราะเขาและเธอเติบโตมาด้วยกัน ครอบครัวเขาและเธอรู้จักสนิทสนมกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ของเขา พอมาถึงรุ๋นพ่อแม่เขาและพ่อแม่เธอก็มาสนิทกันเพิ่มขึ้น ธีรานนท์อายุมากกว่ามนเกือบสองปีเท่านั้นเอง ความผูกพันธ์ระหว่างเขาและมนทิราไม่รู้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ สำหรับเขาไม่รู้ว่าเปลี่ยนความหมายจากพี่มาในเชิงชู้สาวได้อย่างไร เพราะแต่ไหนแต่ไรมามนทิราตามติดเขาแจตั้งตั้งแต่เล็กจนโตคนเดียว เธอยิ่งโตยิ่งสวยและขี้อ้อน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจพี่ชายทั้งสองของธีรานนท์เอาเสียเลย พี่นนท์ขา พี่นนท์ เสียงเล็กๆน่ารักๆ จะเรียกชื่อนี้ตลอด พ่อกับแม่ของเขารักและหลงมนทิรามากเสียด้วยเพราะท่านทั้งสองไม่มีลูกสาว และตลอดเวลาแม่ของมนทิราพูดเสมอว่า “นนท์น้าฝากน้องด้วยนะลูก ดูแลน้องด้วยน้องเขารักนนท์มากนะลูก เขาไม่เคยมีใครในสายตาและมองนนท์คนเดียวเท่านั้น” เขาเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้นว่ามนทิรามีความคิดเปลี่ยนแปลงจากน้องมาเป็นอย่างอื่นเมื่อเขาเขากลับมาเยี่ยมบ้านตอนอายุยี่สิบเอ็ดถ้าเขาไม่ได้คิดไปเอง เขารู้สึกได้เธออายเขาอย่างประหลาด แต่เขายังสับสนมันเป็นความรักหรือเป็นหน้าที่เสีย แต่ถ้ามันคือหน้าที่นี้เขาก็ยินดีที่จะทำเพราะรักและเอ็นดูมนทิรา เขาและเธอพึ่งจะมาห่างกันเมื่อเขาต้องไปเรียนต่อมัธยมปลายที่อังกฤษ และต่อจนจบมหา’ลัยที่ แต่ตลอดเวลายังได้ยินเสียงใส่โทรหาเขาบ่อยๆกว่าคนในครอบครัวเขาเองเสียอีก รวมทั้งการ์ดวันสำคัญต่างๆหรือโปสการ์ดตามที่ต่างๆที่เธอไปมาด้วยระหว่างที่มนทิราแลธีรานนท์
ครับมน ทำไมไม่โทรเข้ามือถือพี่ละ นนท์ถามอย่างสงสัย
เขาโทรไปแล้วคะแต่ตัวเองนี่ซิยุ่งอยู่กับ อืมมม เธอทิ้งคำให้นนท์คิดนิดหนึ่ง ตัวเองไม่รับสายเองต่างหาก บางครั้งเธอทำเสียงต่อว่าต่อขานเขา มนทิราบางครั้งเธอจะเรียกพี่นนท์ว่าตัวเองหรือแทนตัวเธอเองว่าเขา ด้วยความสนิทสนิมเธอเรียกธีรานนท์อย่างนี้มาแต่ยังเด็ก และด้วยอายุห่างกันแค่ปีกว่าๆ
นนท์ล้วงหาโทรศัพท์ในกระกางเกงขาสั้นสีขาวสบายอยู่บ้าน ไม่เจอโทรศัพท์
อือฮือ ทำไมรู้ละครับว่าพี่ยุ่งกับอะไรอยู่นะ นนท์ย้อนเสียงยานกับเสียงหัวเราะเบาๆ พี่คงลืมทิ้งไว้ที่ห้องทำงานก่อนเดินออกมาที่สวนนะ
พี่นนท์นะ จะยอมมนหน่อยก็ไม่ได้
เพราะยอมมนมาตลอดไงครับ รวมทั้งครั้งนี้ที่ยอมให้ทำสิ่งที่มนต้องการไงครับ
ขอบคุณคะ ก็ใกล้จะกลับแล้วไงคะ มนทิราพูดเสียงเศร้าๆ เหมือนสำนึกผิด
ครับพี่ไม่ได้อะไร สักหน่อย นนท์หัวเราะเพื่อทำให้ฝ่ายโน้นสบายใจ ก็เขาเป็นคนอนุญาตเองและทุนรอนทั้งหมดก็ออกให้คู่หมั่นสาวที่อยากเรียนด้านศิลปะอย่างที่ตัวเองชอบ โดยเลือกมหา’ลัยที่เขาจบมา university Art of London ตอนเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองไทยไม่มีโอกาสได้เรียนที่ตัวเองชอบ เพราะต้องเรียนด้านบริหารการจัดการเพื่อนมาช่วยบิดาทำงานในบริษัทของเธอเอง เมื่อผู้ใหญ่ลงความเห็นว่าเขาสองคนควรเป็นชีวิตคู่กัน และมันเหมือนเปิดโอกาสให้มนทิราได้พูดและเลือกอยากทำบางอย่างก่อนออกเรียนอย่างสมบูรณ์ เธอบอกความต้องการตนเองแก่เขาทันที
“มนขอเวลาสามปีหมั่นไว้ก่อนนะคะพี่นนท์เพราะอยากไปทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำก่อน แล้วหลังจากนั้นมนจะกลับมาให้พี่นนท์เด็ดปีกนะคะ” เธอออดอ้อนเขาทำเหมือนเคยทำทุกครั้งที่ต้องการอะไร และมันก็ได้ผลทุกครั้งใจของธีรานนท์จะยอมเธอตลอด แต่เหนือสื่งอื่นใดๆเขาฟังอย่างเข้าใจเพราะเขารับรู้เรื่องราวมาตลอด และการไปเรียนครั้งนี้เขาเป็นคนขอพ่อและแม่ของมนทิราให้เธอเอง พร้อมจะเป็นคนดูแลจัดการให้หมดทุกอย่างเอง
แล้วตอนนี้มนอยู่ไหนแล้วครับ บอกพี่ว่าจะขึ้นเหนือไปเที่ยวสก็อตแลนด์แล้วถึงไหนแล้ว
อยู่ที่เอดินเบอระ (เอดินเบอร์ก) เรียบร้อยเจ้าคะ พอส่งพี่นนท์ขึ้นเครื่องเสร็จ มนกับเจส ก็ไปขึ้นรถไฟที่ คิงคลอสคะ ธีรานนท์บินไปเยี่ยมมนทิรา เพราะทนฟังเสียงมนทิราบ่นว่าคิดถึงเขาทุกวันไม่ไหว
“มนคิดถึงๆ พี่นนท์ที่สุดในโลก อยากกอด อยากหอมแก้ม อยากให้พี่นนท์มาเดินจับมือมนหน่อยสักสองอาทิตย์ยังดีกว่าไม่ได้มานะคะ” มนทิราแกล้งทำเป็นเติมเชื้อไฟให้ติดเพราะรู้ว่าบางครั้งคู่หมั่นคิดอะไรอยู่
เดี๋ยวนี้เปรี้ยวใหญ่แล้วนะกล้าพูดกับผู้ชายอย่างนี้นะเรา เสียงเขาแกล้งกล่าวเตือนเล่นๆ มีหรือผู้ชายอย่างเขาจะไม่ชอบ
แต่ผู้ชายที่มนพูดถึงไม่ไม่ใช่ใครที่ไหนนี่คะ คู่หมั่นใจดีและสุดหล่อของมนเอง มนไม่อายหรอกคะเพราะมนคิดอย่างนั้นนี่คะ
แล้วถ้าพี่ไปหามนจริงๆจะทำมากกว่านั้นก็ได้ใช่ไหมครับเพราะพี่จะใช้สิทธ์คู่หมั่นแล้ว
บ้าพี่นนท์ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว มนเสียเปรียบ ความรู้สึกหวิวเกิดขึ้นที่อกและท้องน้อยของเธอ
ธีรานนท์หัวเราะชอบใจ พี่นึกว่าแน่เลยอยากทดลองทำอะไรๆที่มันมากกว่านั้นกับคู่หมั่นของพี่บ้าง
พี่นนท์ มนทิราขึ้นเสียงสูง หยุดพูดคะ งั้นมนจะวางแล้วคะ เพราะไม่อยากพูดกับคนลามก
ธีรานนท์ยังหัวเราะชอบใจ ลามกตรงไหน มนเป็นคนเริ่มก่อนนะครับ
มนไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นนี่คะ เสียงเธออ่อนหวานกับคนรักที่อยู่ไกล เธอก็เป็นมนุษย์ธรรมดามีเลือดเนื้อ ความต้องการ รัก ใคร่ เหมือนกัน ตัวเธอเองอยากยอมให้เขา ใจจะขาดเคยมีเกือบเตลิดก่อนหลายครั้งเมื่ออยู่ด้วยกันลำพัง มนทิรารู้ตลอดว่าธีรานนท์มีสาวๆมาเสนอตัวตลอดและมีไม่น้อยที่เขาถูกใจใครเหมือนกันอย่างจริงจังเช่นสิบกว่าปีก่อนชอบพี่สาวเพื่อน พี่ช่อเธอยังงจำได้ดี เพราะตอนนั้นเธอเริ่มรักธีรานนท์ในเชิงชู้สาว และแต่ก็ชั่วครั้งชั่วคราวก็เขาเป็นธรรดาของผู้ชายและพยายามยับยั้งช่างใจเพราะเธอกลัวเกินไปและไม่อยากเสียใจทีหลังถ้าช่วงเวลาสามปีกว่าหลังการหมั่นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
Okay ครับหยุดครับหยุด ธีรานนท์ยังหัวเราะน้อยมาตามสาย
แต่บางเสี่ยวสมองก็นึกอย่างขำๆว่ามนทิราคิดถึงเขาหรือคิดถึง half year sale กันแน่เพราะเธอสามารถเดินซ๊อปปิงได้ทั้งวันโดยไม่หิวหรือเมื่อย ธีรานนท์พยายามเคลียร์งานให้ดีที่สุดเพื่อไปตามหัวใจเขาอีกครึ่งที่อยู่กับใครอีกคนที่ไกลออกไปเป็นหมื่นไมส์เพราะรู้ว่าอย่างไงซะก็ไม่เสร็จ เพราะตอนนี้ก็ยุ่งหนักเข้าไปอีกเพราะหัวหน้าฝ่ายการตลาดออกไปดูแลครอบครัว และคนใหม่จะมาแทนในไม่ช้า นั้นหมายถึงเขาจะต้องเข้าไปด้วยช่วยในส่วนนี้ด้วย และเขาต้องอยู่ให้ครบสองอาทิตย์อย่างที่สัญญากับแม่นักซ๊อปตัวจริงหรือคู่หมั่นอ้อนไว้นั้นเอง
เดินทางเป็นไงครับ
ดีคะ นั่งรถไฟจากลอนดอนมาสี่ชั่วโมงครึ่งเองไม่เหนื่อยคะ มนเลยเลือกโรงแรมใกล้กับสถานีรถไฟ Waverley เดินไม่ไกลคะจากสถานีถึงโรงแรมใกล้พาร์คด้วยนะคะพี่นนท์
อืม น่าสนใจ แล้วไงต่อครับ
ไม่ไงคะ เห็นตัวเองเงียบหาย ไม่รู้ว่าจะโดนสาวๆฉุดระหว่างการเดินทาง หรือเพราะเหนื่อยการการเดินทางไกล เขาก็เลยโทรสกัดตัวเองว่ายังมีเขาอยู่นะตัวเองอย่าลืม
คิดมาก พี่ก็มีแต่งาน
รู้คะ แค่พูดเล่น เดี๋ยวมนจะลงรูปในเฟชบุ๊ค ( Teso N Arpo เตโชและอาโป เอา FB ลงจริงหาชื่อได้นะคะ)พรุ่งนี้นะคะ และจะบอกว่าไม่ต้องเบื่อเสียงมนแล้ว มนจะไม่โทรหาพี่นนท์สักสองอาทิตย์คะ
ฮือ จริงหรือครับ ดีใจสบายหูสักที น้ำเสียงเหมือนไม่เชื่อและแกล้วเธอกลับไป งั้นดูแลตัวเองดีๆนะครับ
พี่นนท์นะดีใจออกนอกหน้า เธอแหววใส่เขา มนหัวเราะน้อย คิดถึงพี่นนท์นะคะ รักมากด้วย เสียงมนทิราส่ง จุ๊บๆ มาตามสาย
คิดถึงและรักครับ
งั้นแค่นี้นะคะ มนจะออกไปหาอะไรทานกับเพื่อนแล้วคะ
ครับดูแลตัวเองนะครับ
คะ พี่นนท์เช่นกันคะ อย่ามัวทำงานจนลืม มนนะคะ
ครับ นนท์ลากเสียงยาว
บายคะ
นนท์คิดถึงคู่หมั่นสาวสวย เขาไม่เคยคิดว่าจะลงเอยกับมนทิราเลย เพราะเขาและเธอเติบโตมาด้วยกัน ครอบครัวเขาและเธอรู้จักสนิทสนมกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ของเขา พอมาถึงรุ๋นพ่อแม่เขาและพ่อแม่เธอก็มาสนิทกันเพิ่มขึ้น ธีรานนท์อายุมากกว่ามนเกือบสองปีเท่านั้นเอง ความผูกพันธ์ระหว่างเขาและมนทิราไม่รู้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ สำหรับเขาไม่รู้ว่าเปลี่ยนความหมายจากพี่มาในเชิงชู้สาวได้อย่างไร เพราะแต่ไหนแต่ไรมามนทิราตามติดเขาแจตั้งตั้งแต่เล็กจนโตคนเดียว เธอยิ่งโตยิ่งสวยและขี้อ้อน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจพี่ชายทั้งสองของธีรานนท์เอาเสียเลย พี่นนท์ขา พี่นนท์ เสียงเล็กๆน่ารักๆ จะเรียกชื่อนี้ตลอด พ่อกับแม่ของเขารักและหลงมนทิรามากเสียด้วยเพราะท่านทั้งสองไม่มีลูกสาว และตลอดเวลาแม่ของมนทิราพูดเสมอว่า “นนท์น้าฝากน้องด้วยนะลูก ดูแลน้องด้วยน้องเขารักนนท์มากนะลูก เขาไม่เคยมีใครในสายตาและมองนนท์คนเดียวเท่านั้น” เขาเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้นว่ามนทิรามีความคิดเปลี่ยนแปลงจากน้องมาเป็นอย่างอื่นเมื่อเขาเขากลับมาเยี่ยมบ้านตอนอายุยี่สิบเอ็ดถ้าเขาไม่ได้คิดไปเอง เขารู้สึกได้เธออายเขาอย่างประหลาด แต่เขายังสับสนมันเป็นความรักหรือเป็นหน้าที่เสีย แต่ถ้ามันคือหน้าที่นี้เขาก็ยินดีที่จะทำเพราะรักและเอ็นดูมนทิรา เขาและเธอพึ่งจะมาห่างกันเมื่อเขาต้องไปเรียนต่อมัธยมปลายที่อังกฤษ และต่อจนจบมหา’ลัยที่ แต่ตลอดเวลายังได้ยินเสียงใส่โทรหาเขาบ่อยๆกว่าคนในครอบครัวเขาเองเสียอีก รวมทั้งการ์ดวันสำคัญต่างๆหรือโปสการ์ดตามที่ต่างๆที่เธอไปมาด้วยระหว่างที่มนทิราแลธีรานนท์
เตโช เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ธ.ค. 2554, 23:37:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ธ.ค. 2554, 19:18:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 1273
| << เรื่องของปริม แก้ไขใหม่คะ | ตอนที่3 สองครั้งแล้วนะที่เราเจอกัน1 >> |
mottanoy 19 ธ.ค. 2554, 05:44:25 น.
ประโยคคำพูดใส่ไว้ในเครื่องหมายคำพูดดีกว่ามั้ยคะ
คำว่าพรางน่าจะเป็นพลางมากกว่าค่ะ
ใหน >ไหน
เจอผิดเยอะเลยค่ะ แต่เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน
ประโยคคำพูดใส่ไว้ในเครื่องหมายคำพูดดีกว่ามั้ยคะ
คำว่าพรางน่าจะเป็นพลางมากกว่าค่ะ
ใหน >ไหน
เจอผิดเยอะเลยค่ะ แต่เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน
เตโช 19 ธ.ค. 2554, 08:51:59 น.
ขอบคุณคะคุณmottanoy ดีใจมากๆเลยคะ กระโดดกอดคนนอนข้างๆว่ามีคนติ๊เราแล้ว อายมากที่จะบอกว่าตอนเรียนหนังสือภาษาได้เกรด1กับ2 เท่านั้นเองคะ ทำให้ไม่เข้าใจอย่างแตกฉานกับประโยคคำพูดใส่ไว้ในเครื่องหมายคำพูด นะคะ ยอมรับคะว่าฉลาดน้อยประโยคเชิงซ้อนเท่าไหร่นะคะ แต่จะพยายามแก้ไขและเข้าใจมากขึ้นคะ ขอบคุณนะคะ xxx
ขอบคุณคะคุณmottanoy ดีใจมากๆเลยคะ กระโดดกอดคนนอนข้างๆว่ามีคนติ๊เราแล้ว อายมากที่จะบอกว่าตอนเรียนหนังสือภาษาได้เกรด1กับ2 เท่านั้นเองคะ ทำให้ไม่เข้าใจอย่างแตกฉานกับประโยคคำพูดใส่ไว้ในเครื่องหมายคำพูด นะคะ ยอมรับคะว่าฉลาดน้อยประโยคเชิงซ้อนเท่าไหร่นะคะ แต่จะพยายามแก้ไขและเข้าใจมากขึ้นคะ ขอบคุณนะคะ xxx
ชอบอ่าน 19 ธ.ค. 2554, 13:22:04 น.
เรื่องนี้จะเป็นรักสามเศร้าไหมคะ
เรื่องนี้จะเป็นรักสามเศร้าไหมคะ
เตโช 21 ธ.ค. 2554, 19:22:21 น.
รักสามเศร้าคะ
รักสามเศร้าคะ
เทียนจันทร์ 4 ม.ค. 2555, 18:36:31 น.
ตาลายมากค่ะ
ตาลายมากค่ะ