อาทิตย์พรางดาว
เมื่อความเคียดแค้นชิงชังที่มีมาระหว่างพี่น้องต่างมารดา ทำให้เกิดเรื่องราวต่างที่นำมาซึ่งความสุข เศร้า และโศกนาฏกรรม! ดาวเหนือจะทำอย่างไรเมื่อตะวันฉายผู้เป็นเกลียดเธอจนไม่อยากจะอยู่ร่วมโลก และตฤณจะทำอย่างไรเพื่อปกป้องคนรักไม่ให้โดนทำร้าย ต้องติดตามใน 'อาทิตย์พรางดาว'
Tags: ดราม่า
ตอน: ตอนที่ 17
ตอนที่ 17
“ยายดาว!”
ดาวเหนือก้าวเข้ามาในห้อง สายตามองไปยังทุกคนแล้วไปหยุดที่พี่สาวสุดที่รักที่ร้องไห้มากจนคุณมินตราต้องกอดปลอบเอาไว้ คุณชนะชัยมองหน้าลูกสาวคนเล็กเครียดๆส่วนคุณบุษบาก็หน้าซีดไม่คิดว่าลูกสาวจะมาที่นี่ คุณหญิงผกามาศหยิบพัดขึ้นมาพัดให้ตัวเองเร็วๆพร้อมกับดมยาดมไปด้วย พัดยศมองอีกฝ่ายอย่างอาวรณ์แต่ดาวเหนือแกล้งทำเป็นเห็นแววตานั้น ร่างโปร่งเบือนหน้ากลับมาหาทุกคนก่อนจะออกปาก
“ดาวขอคุยกับพี่พัด พี่จันทร์เป็นการส่วนตัวหน่อย ตามดาวมาหน่อยได้ไหม”บอกเสร็จก็จูงแขนพี่สาวคนรองนำออกไปยังห้องที่ไว้ใช้ดูภาพยนตร์ที่อยู่ด้านข้างตามด้วยพัดยศที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ส่วนที่เหลือก็ได้แต่นั่งรออย่างกระวนกระวาย คล้อยหลังทั้งสามคนไป คุณหญิงผกามาศก็หันมาดุคุณบุษบาทันที
“นี่แม่บุษ ทำไมไม่บอกฉันว่ายายดาวกลับมาแล้ว ดูสิ!ถ้าฉันหัวใจวายไปจะทำไง”
“บุษขอโทษค่ะ ไม่นึกว่ายายดาวจะมาเพราะตอนบุษออกมายายดาวยังไม่ตื่นเลยค่ะ”คุณบุษบาแก้ตัวเสียงอ่อย คุณมินตรารีบช่วยอีกฝ่ายทันทีเพื่อไม่ให้สามีที่หน้าตึงดุคุณบุษบา
“ไม่เป็นไรค่ะ ดีเสียอีกยายดาวมาเพื่ออะไรมันจะดีขึ้น”
“ดีอะไรไม่ทราบคุณมิน! ก็รู้ๆกันอยู่ว่ายายดาวกับนายพัดเป็นคนรักกัน คุณอยากให้ยายจันทร์ได้ชื่อว่าแย่งแฟนน้องหรือไง”คุณชนะชัยดุภรรยาคนแรกของตนเสียงเข้ม แต่ก็ชะงักไปเช่นเดียวกับคนอื่นๆเมื่อคุณมินตราบอกบางอย่างออกมา
“ยายดาวบอกกับบุษบาว่าเลิกกับตาพัดไปนานแล้วค่ะ คุณชนะ”
“อะไรนะ ทำไมผมไม่รู้เรื่อง”คุณชนะชัยบอกอย่างงงๆ เช่นเดียวกับคุณวิรงรองและคุณพงษ์ คุณมินตราถอนหายใจก่อนจะเล่าเรื่องที่คุณบุษบาบอกให้ทุกคนฟัง รวมทั้งข้อสันนิษฐานบางอย่างที่เกี่ยวกับดาวเหนือและตฤณ
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังฟังเรื่องที่คุณมินตราเล่าอยู่นั้น ดาวเหนือก็ได้มานั่งมองหน้าพรายจันทร์กับพัดยศอยู่ในอีกห้องหนึ่ง พัดยศมองร่างโปร่งก่อนจะทำท่าอยากพูดบางอย่างออกมาแต่แล้วก็เงียบ ส่วนพรายจันทร์ยังคงร้องไห้ต่อไป แต่แล้วดาวเหนือก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบอันหน้าอึดอัดนั้นด้วยการบอกบางอย่างที่ทำเอาอีกสองคนเกิดอาการช็อกแทน!
“พี่พัด เราเลิกกันเถอะ”
“ดาว!/น้องดาว!”สองเสียงประสานกัน พรายจันทร์ไม่นึกว่าน้องสาวของเธอจะบอกเลิกอีกฝ่ายง่ายๆอย่างนี้ อันที่จริงเธอไม่นึกว่าเรื่องที่ดาวเหนืออยากจะคุยนั้นคือเรื่องที่จะเลิกกับพัดยศอย่างนี้ ส่วนชายหนุ่มที่ถูกบอกเลิกก็ได้แต่นิ่งไป ก่อนจะถามเสียงแหบพร่า
“น้องดาวตอบพี่ได้ไหมว่าเลิกกับพี่เพราะเรื่องนี้หรือ...”พัดยศกลืนน้ำลายก่อนจะเอ่ยประโยคที่บาดหัวใจของเขา “...หรือเพราะน้องดาวไม่รักพี่แล้ว”
“อย่างที่ดาวเคยบอกพี่พัดไปก่อนหน้านั้น ดาวไม่เคยคิดกับพี่เกินพี่ชาย ดาวไม่กล้าบอกกับพี่เพราะพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย คนที่ผิดคือดาวที่ทิ้งเอาไว้ให้เรื่องบานปลาย ไม่สิ ที่ดาวล้อเล่นกับความรู้สึกของพี่พัดต่างหาก”หญิงสาวบอกออกไปอย่างที่ใจคิด พรายจันทร์นั่งมองคนนั้น คนนี้อย่างงงๆ ส่วนพัดยศแม้จะทำใจไว้บ้างแล้วแต่เมื่อมาได้ยินตรงๆก็รู้สึกแปล๊บไปเหมือนกัน ชายหนุ่มมองร่างโปร่งของคนที่เคยรักอย่างจะจดจำเอาไว้ก่อนจะตัดใจ
“ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกครับ เราต่างก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ พี่ผิดที่ยัดเยียดความรู้สึกของตัวเองให้น้องดาวมากเกินไป สุดท้ายเราเลยลงเอยแบบนี้ ดีเหมือนกันครับให้มันจบไปในวันนี้ จะได้เริ่มต้นกันใหม่”พัดยศส่งยิ้มบางๆให้กับอดีตคนรักน่าแปลกที่พอเปิดใจยอมรับแล้ว เขากลับรู้สึกปลอดโปร่ง ดาวเหนือส่งยิ้มกลับไปให้ ก่อนจะหันไปหาพี่สาวคนรองที่ยังนั่งงง
“ดาวกับพี่พัดเคลียร์กันแล้ว ตอนนี้เราสองคนเหลือแค่ความรักแบบพี่กับน้อง ใช่ไหมคะ”ท้ายประโยคหันไปถามพี่ชายคนใหม่หมาดที่ผงกศีรษะรับคำ แม้จะมีใจหายอยู่บ้างเล็กน้อย แต่อาจจะเป็นเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าวันนี้มันต้องมาถึง...สักวัน
“แล้วพี่จันทร์จะปล่อยให้ความรักของพี่จันทร์หลุดลอยไปอีกหนเหรอ”คำถามนี้ของดาวเหนือทำเอาพรายจันทร์ถึงกับตะลึง ส่วนพัดยศหันขวับมามองร่างบางทันที
“ดาว! ดาวพูดเรื่องอะไรน่ะ”
“ก็เรื่องที่ว่าพี่แอบรักพี่พัดมานาน ก่อนที่พี่พัดจะมารักดาวอีกน่ะสิ”
“อะไรนะ! จริงเหรอน้องจันทร์!”พัดยศร้องลั่นก่อนจะเค้นคำตอบจากอีกฝ่าย พรายจันทร์หน้าแดงสลับซีดไม่นึกว่าน้องสาวจะรู้เรื่องนี้ และไม่นึกว่าความลับที่เธอเก็บไว้มานานจะมาแตกโผละต่อหน้าเขา พัดยศมองท่าทางของพรายจันทร์ก็รู้เลยว่าที่ดาวเหนือพูดมาเป็นเรื่องจริง ชายหนุ่มมองร่างบางอย่างตะลึง ไม่นึกฝันว่าจะมีผู้หญิงแบบนี้อยู่ในโลก ผู้หญิงที่รักข้างเดียวมานานไม่เคยเปลี่ยนใจ ในใจรู้สึกเต็มตื้นอย่างประหลาด หากเขาจะแก้ตัวใหม่อีกฝ่ายจะยอมให้โอกาสเขาไหม
“พี่จันทร์ ดาวไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่รักพี่พัด ถ้าดาวรู้ดาวจะไม่ตอบรับรักพี่พัดในตอนนั้นหรอก ดาวทำให้พี่เจ็บมานาน ให้โอกาสดาวได้ทำอะไรให้มันถูกต้องจะได้ไหม”ดาวเหนือกุมมือพี่สาวเอาไว้ พร้อมบอกอย่างจริงจัง พัดยศเองก็ลุ้นไปด้วย พรายจันทร์ไม่กล้าสบตาทั้งคู่ ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ
“พี่ไม่โกรธหรอกจ๊ะ แต่ว่ายังไงพี่ก็ไม่แต่งกับพี่พัดนะ”
“ทำไมล่ะพี่จันทร์”ดาวเหนือถามทันที ซึ่งพัดยศเองก็เฝ้ารอคำตอบด้วยวความอยากรู้ ร่างบางมองทั้งคู่ก่อนจะตอบ
“มันเร็วเกินไป พี่ไม่อยากได้ความรับผิดชอบ พี่ต้องการความรัก หวังว่าดาวกับพี่พัดจะเข้าใจ”พัดยศมองร่างบางนิ่ง ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าตรงหน้าอีกฝ่ายที่เบิกตากว้าง ส่วนดาวเหนือยิ้มชอบใจ เธอรู้ดีว่าอดีตคนรักของเธอไม่ใช่คนโง่ ต้องมองเห็นเพชรเม็ดงามที่ถูกซ่อนไว้อย่างแน่นอน
“น้องจันทร์พี่รู้ว่าเราอาจจะมองว่ามันเร็วไป เพราะพี่เพิ่งจะอกหักเมื่อกี้ แต่อย่างที่พี่เคยบอกไป พี่กับน้องดาวเราห่างกันมาพักนึงแล้ว ถ้าน้องจันทร์คิดว่ามันเร็วไปที่จะแต่งงาน ทำไมเราไม่หมั้นกันแทน แล้วใช้เวลานั้นลองคบกันดูก่อนล่ะครับ ให้โอกาสพี่ได้สัมผัสความรักที่น้องจันทร์มอบให้พี่ตลอดมาได้ไหม เรามานับหนึ่งกันใหม่นะครับ”พรายจันทร์มองชายหนุ่มที่เธอรักมานานด้วยน้ำตาคลอเบ้า ไม่ใช่เพราะเสียใจแต่ดีใจที่สุดท้ายแล้วเธอก็สมหวังซักที แม้ว่าจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ก็ไม่เป็นไร หญิงสาวเอื้อมไปกุมมือของชายหนุ่มไว้เป็นคำตอบ พัดยศยิ้มกว้างอย่างดีใจ
ส่วนดาวเหนือเองก็ดีใจกับพี่สาวที่แสนดีกับพี่ชายที่อบอุ่นที่ลงเอยกันได้ เธอเชื่อว่าไม่นานทั้งคู่จะต้องมีข่าวดีที่ไม่ใช่แค่งานหมั้นอย่างแน่นอน หญิงสาวปล่อยให้ทั้งคู่ได้คุยตกลงกันต่อโดยที่เธอเดินกลับไปยังห้องรับแขกเพื่อบอกข่าวดีแก่เหล่าบุคคลที่รอคอย
“เรียบร้อยแล้ว พี่จันทร์กับพี่พัดตกลงกันได้แล้วยังไงก็คุยกับพวกเขาเอาเอง หมดหน้าที่ของดาวแล้ว ดาวขอตัว”ว่าแล้วร่างโปร่งก็หันหลังกลับแต่ก็ต้องหยุดเดิน หันหน้างอๆกลับมาเมื่อเสียงเข้มของคุณหญิงผกามาศเรียกเอาไว้
“เดี๋ยวก่อนแม่ตัวดีมานี่สิ!”
“คุณย่ามีอะไรกับดาว”
“มีแน่! ทำไมหล่อนไม่บอกยะว่าเลิกกับตาพัดแล้วน่ะ จะอมพะนำไว้ทำไม”คุณหญิงถามตรงประเด็นไม่มีอ้อมค้อม ดาวเหนือถอนหายใจออกมาก่อนจะคลานเข่าเข้ามานั่งใกล้ๆแล้วตอบ
“ก็ตอนนั้นยังไม่ได้เลิกกันจริงๆนี่ แค่ห่างๆกัน”
“อย่าบอกนะว่าที่มาเลิกกันตอนนี้ก็เพราะเรื่องนี้”
“อันที่จริงเพิ่งเลิกกันเมื่อกี้เอง คุณย่า”หญิงสาวบอกหน้าตาย ทำเอาได้รับเสียงโวยวายของคุณหญิงผกามาศและรอยเล็บไปเป็นรางวัล จนต้องลูบแขนป้อยๆ
“ทำอะไรเป็นเด็กไปได้นะหล่อนเนี่ย เอาเถอะแต่เลิกแล้วแน่นะ ฉันไม่อยากให้หลานสองคนมีแฟนคนเดียวกัน มันทุเรศ!”คุณหญิงผกามาศถามซ้ำอีกครั้ง ก่อนจะโล่งใจเมื่อได้ยินแม่หลานตัวดียืนยัน
“แน่นอน ดาวเลิกกับพี่พัดแล้ว ไม่ต้องกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ว่าแต่ดาวไปได้ยัง”
“ยังจ๊ะ ดาวป้ากับแม่เรามีเรื่องจะถาม เรากับพี่ยายตาลน่ะ เรื่องมันเป็นอย่างไร”คุณมินตร่ฉีกยิ้มหวานน่ากลัว ก่อนจะยิงลูกตรงเข้าให้ คุณบุษบาที่นั่งงงๆในตอนแรก เพราะไม่ได้เตี๊ยมอะไรเอาไว้มาตอนนี้ได้แต่นั่งตาโตเขยิบเข้ามาใกล้อย่างอยากรู้เช่นกันในขณะที่คนอื่นๆนั่งฟังเฉยอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ดาวเหนือชะงักก่อนจะมองคุณมินตราที่มีแววตาคาดคั้น
“ก็ดูๆกันอยู่ คุณป้าอย่าเพิ่งถามเลย ไว้เรื่องยุ่งหมดไปแล้วจะพามาให้พบ ความจริงเมื่อวานเขาก็กะจะลงมาเหมือนกัน แต่เกรงใจ”
“สรุปว่าเราคบกับคนใหม่แล้วใช่ไหมยายดาว”เสียงเข้มของคุณชนะชัยดังขึ้นหลังจากได้ฟังคำตอบของบุตรสาว ดาวเหนือหันไปสบตาบิดาแล้วพยักหน้า คุณชนะชัยส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจกับหนุ่มสาวสมัยนี้ก่อนจะบอกอย่างปลงๆ ทำเอาเรียกเสียงหัวเราะได้จากทุกทิศทาง ส่วนร่างโปร่งก็ได้แต่ก้มหน้าลงซ่อนยิ้ม
“เฮ้อ!ดูให้มันดีๆก็แล้วกัน ไอ้พวกไม่เอาไหนน่ะไม่ต้องเอามาเป็นเขยบ้านนี้นะ”
ดาวเหนือเดินทอดนั่งกลับบ้านของตนเอง หลังจากร่วมรับประทานอาหารกลางวันกับทุกคนบนบ้านใหญ่แล้วพลางนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดไม่นานหลังจากที่เธอโดนซักฟอกเรื่องของตฤณนั้น พัดยศกับพรายจันทร์ที่ใช้เวลาคุยกันเรื่องของตนก็กลับเข้ามาบอกว่าตัดสินใจจะหมั้นกันไว้ก่อน ซึ่งทุกคนก็เห็นดีด้วย คุณวิรงรองกับคุณมินตรารวมทั้งแม่ของเธอต่างพากันพูดถึงเรื่องฤกษ์ที่จะไปหา ส่วนคุณหญิงผกามาศก็ผูกขาดการสนทนาไว้กับเธอ คุณชนะชัยกับคุณพงษ์ก็คุยกันเรื่องธุรกิจ ปล่อยให้ว่าที่คู่หมั้นทั้งสองนั่งคุยกันเอง เท่าที่เธอเห็นทุกอย่างไปได้ด้วยดีทั้งคู่ดูร่าเริงและมีความสุข
หญิงสาวยิ้มเมื่อนึกถึงรอยยิ้มของพี่สาวคนโปรดซึ่งเธอไม่ค่อยได้เห็นว่ามันสวยงามขนาดนี้มาก่อน แต่แล้วเธอก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อสายตาที่มองตรงไปนั้นทีใครบางคนยืนยิ้มให้เธออย่างน่ารังเกียจ ผู้ชายหลายคนอาจจะหลงรอยยิ้มที่หวานปานน้ำผึ้งของตะวันฉายและพร้อมที่จะถวายตัวให้เลยทีเดียว แต่สำหรับเธอเมื่อใดที่อีกฝ่ายยิ้มแบบนี้นั้นหมายความว่าจะต้องมีสงครามเกิดขึ้นแน่!
ตะวันฉายยิ้มแต่ปากส่วนดวงตาเรียวนั้นแฝงแววสะใจเอาไว้ เห็นนังแววมาบอกว่านังดาวมันจะเข้ามาขวางแผนการที่เธอคิดไว้ เลยทำให้เธอที่กำลังทานข้าวกลางวันกับลูกชายนายพลคนหนึ่งที่เข้ามาจีบเธอต้องรีบกลับบ้านมาก่อนด้วยกลัวว่าแผนจะพัง แต่พอมาถึงกลับทำให้เธอโล่งใจเพราะคนสนิทรายงานว่าพรายจันทร์ตัดสินใจที่จะหมั้นกับพัดยศ แม้จะแค่หมั้นไม่ถึงกบแต่งอย่างที่เธอต้องการแต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอสะใจมาก เลยต้องมาดักรอดูหน้าของนกปีหักอยู่ตรงนี้
“โถ โถ โถ! คบกับเขามาก็นาน ยังไปไม่ถึงไหน เขาคบกับยายจันทร์แค่ไม่นานนี่จะแต่งกันแล้ว รู้สึกสมเพชตัวเองบ้างรึเปล่าจ๊ะ ดาวเหนือน้องพี่!”ดาวเหนือกลั้นอารมณ์เอาไว้ก่อนจะเดินเลี่ยงไป แต่แน่นอนว่าตะวันฉายไม่เคยยอมปล่อยให้โอกาสที่จะได้เหนือกว่าเธอหลุดลอยไป
“ฉันเข้าใจนะว่าเธอกำลังเศร้า เพราะโดนพี่สาวสุดที่รัดแย่งคนรักไป แต่ว่าฉันจะบอกอะไรให้นะ ความรักนะมันคือการแย่งชิง ใครดีใครได้ เห็นกันอยู่แล้วว่านายพัดเขาต้องเห็นว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเขา เพราะฉะนั้นอย่าไปโกรธเขาเลย”
“ฉันไม่โกรธทั้งพี่พัดพี่จันทร์หรอกคุณตะวัน เรื่องของหัวใจใครห้ามได้ แต่เรื่องบางเรื่องที่มีคนจัดฉากให้เป็น ต่อให้รักมาแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ คุณโชคดีที่พี่พัดกับพี่จันทร์ตกลงกันได้ด้วยดี แต่ขอโทษนะมันเป็นเพราะฉันไม่ใช่เพราะคุณ! ถ้าฉันไม่มาวันนี้พี่พัดกับพี่จันทร์ก็คงไม่ได้หมั้นกันหรอก”หญิงสาวพูดใส่หน้าตะวันฉาย ที่เปลี่ยนจากรอยยิ้มมาเป็นตาขวางแทน
“แกหมายความว่าไง!”
“แววไม่ได้เล่าให้คุณฟังเหรอว่าพี่จันทร์ไม่ยอมแต่งงานกับพี่พัด แล้วป้ามินก็ยอมตามนั้น ถ้าฉันไม่เข้าไปบอกว่าฉันเลิกกับพี่พัดแล้วคิดเหรอว่าพี่จันทร์จะยอมตกลงหมั้น และที่พี่จันทร์ไม่ยอมแต่งรู้ไหมว่าทำไม...”ดาวเหนือถามทิ้งท้ายพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ตะวันฉายมองอย่างแค้นใจก่อนจะกลั้นใจตวาดถาม
“ทำไม!”
“ก็เพราะพี่จันทร์รู้น่ะสิ ว่ามันเป็นแผนของคุณ แผนชั่วๆที่มีแต่คนจิตใจเลวทรามอย่างคุณเท่านั้นที่คิดได้ พี่จันทร์เสียใจแค่ไหนคุณรู้ไหมที่โดนพี่สาวที่เธอรักทำเหมือนเธอไม่ใช่คนแต่เป็นตัวอะไรสักอย่างที่จะจับให้ไปนอนกับใครก็ได้เพื่อความพอใจของคุณ คุณมันไม่ใช่คนคุณตะวัน!”ขาดคำร่างโปร่งก็โดนฝ่ามือของตะวันฉายฟาดเข้าให้ ก่อนจะโดนอีกฝ่ายโผเข้าใส่แล้วตบไม่ยั้งมือ
ในตอนแรกร่างโปร่งยังไม่ทันตั้งตัวเลยลงไปกองกับพื้น แต่พอตั้งหลักได้หญิงสาวเลยยกเท้ายันเข้ากลางลำตัวอีกฝ่าย ทำให้ตะวันฉายกระเด็นออกไปดาวเหนือรีบลุกขึ้นมามองคนที่กองอยู่กับพื้นร้องโอดโอยไปด้วยอย่างโมโห ก่อนจะหันหลังเดินไปอย่างไม่อยากจะยุ่งด้วยอีกเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายคงเข็ด แต่แล้วไม่นานเธอก็รู้ว่าเธอคิดผิดเพราะทันทีที่เธอหันหลัง คนที่ร้องโอดโอยเมื่อกี้กลับผุดลุกขึ้นมาจิกหัวเธอแล้วลากให้ตามไปยังสระว่ายน้ำด้านหลังบ้าน ดาวเหนือพยายามสะบัดให้หลุดแต่ไม่ได้ผลเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเอาแรงมาจากไหน ได้แต่เดินตาไปเพื่อผ่อนแรงดึง
ตะวันฉายเหลือบมองคนที่เธอลากอยู่ด้วยดวงตาเหี้ยมเกรียม ก่อนจะออกแรงให้มากขึ้นเพื่อจะได้ไปถึงจุดหมายแล้วทำอย่างอยากจะทำมานาน เมื่อมาถึงสระน้ำร่างเพรียวก็สะบัดอีกฝ่ายไปข้างหน้าอย่างแรง ดาวเหนือถลาไปกองกับพื้น ร่างโปร่งเงยหน้ามองก่อนจะรีบหลบสายตาเมื่อเห็นสายตาที่ดูแปลกไปจากคนปกติ มันดูแข็งกร้าวและขวางๆราวคนวิกลจริต
“ไงล่ะนังดาวอุบาทว์ เมื่อกี้ทำปากเก่ง ทำไมไม่ด่าฉันอีกละ กลัวงั้นเหรอ”
“คิดจะทำอะไร”หญิงสาวไม่ตอบ เลี่ยงไปถามอย่างสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงลากเธอมาที่นี่แทน ลางสังหรณ์ของเธอบอกว่าไม่ดีแน่
“ก็แค่จะพามาสั่งสอนว่าอย่าปากดีกับฉันอีก ชีวิตยายจันทร์มันอยู่ในกำมือฉัน ฉันจะทำยังไงกับมันก็ได้ ขอแค่ว่ามันจะทำให้แกต้องเจ็บปวดทรมานเท่านั้นพอ!”
“บ้าไปแล้ว!คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นั้นน้องคุณนะ”
“ก็บอกแล้วไงไม่ว่าจะเป็นใคร แค่สามารถทำให้ฉันเล่นงานแกได้ก็พอ! ฉันไม่สน”ทันทีที่จบประโยคนี้ ร่างโปร่งก็ลุกพรวดตบลงไปที่ใบหน้าคนที่กำลังพูดอยู่ทันที
“เลว เลวที่สุด! คุณมันเกินเยียวยาแล้ว”
“แก! แกกล้าตบฉันเหรอ อย่าอยู่เลย”ตะวันฉายบีบคอบอีกฝ่ายอย่างโกรธแค้น ดาวเหนือพยายามแกะมือของร่างเพรียวออกอย่างสุดความสามารถ ร่างโปร่งบีบมืออีกฝ่ายอย่างแรงจนเป็นอิสระแต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเท้าเหยียบลงไปบนน้ำที่ล้นสระออกมาทำให้ลื่นล้มลงไปข้อเท้าข้างซ้ายปวดแปล๊บทันใด หญิงสาวกุมข้อเท้าตัวเองเอาไว้อย่างเจ็บปวด ตะวันฉายมองอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นสะใจ หญิงสาวอาศัยจังหวะนั้นกดศรีษะน้องสาวแสนชังของตนลงไปในน้ำทันที!
ดาวเหนือที่ไม่ทันตั้งตัวสำลักน้ำเข้าปาก หูและตา พยายามดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ตะวันฉายดึงอีกฝ่ายขึ้นมาก่อนจะกดลงไปใหม่ และดึงขึ้นมาอีกอย่างย่ามใจเพราะนึกว่าคงหมดฤทธิ์ แต่แล้วก็ต้องร้องกรี๊ดเพราะโดนดาวเหนือที่ตั้งหลักได้แล้วคว้าข้อมือแล้วเหวี่ยงลงน้ำไป ก่อนจะอาศัยจังหวะนี้วิ่งหนีไป ปล่อยให้อีกฝ่ายร้องโวยวายอยู่ในน้ำ
ร่างโปร่งวิ่งอย่างขวัญเสียไปยังรถของตนเอง แล้วขับออกไปทันทีไม่รู้แม้แต่จุดหมายปลายทางของตนเองรู้เพียงแต่ว่านาทีนี้ขอหนีไปที่ไหนสักแห่งให้ไกลจากตะวันฉายเป็นพอ หลังจากขับออกไปได้สักพักแล้วสติที่หายไปกลับมาอยู่กับตัวแล้ว หญิงสาวจึงจอดรถข้างทางเพื่อหาที่ไปก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามีอยู่หนึ่งที่เธอจะปลอดภัย คิดได้แล้วดาวเหนือจึงออกรถตรงไปยังจุดหมายทันที
“เรียบร้อยแล้วครับ คุณหมอฉีดวัคซีนประจำปีให้แล้ว อย่าลืมนะครับอย่าเพิ่งอาบน้ำให้เจ้าโดโด้ ให้ครบเจ็ดวันก่อน เดี๋ยวเขาจะไม่สบาย”ตฤณบอกกับเด็กหญิงตัวน้อยที่อุ้มลูกสุนัขพันธ์ลาบาดอร์ที่นอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนเจ้าของ ดวงตากลมดำของมันมองคุณหมอหนุ่มอย่างงอนๆที่บังอาจเอาเข็มมาจิ้มที่ตัวมัน เด็กหญิงยิ้มกว้างยกมือไหว้คุณหมอหน้าหล่อ ใจดี ก่อนจะวิ่งไปหาคุณพ่อที่รออยู่บนรถ ส่วนคุณแม่ก็จ่ายเงินแล้วก็รีบบอกลาก่อนจะตามลูกสาวออกไปทันที ตฤณมองตามไปยิ้มๆ ก่อนจะหันไปสั่งงานผู้ช่วยแล้วเดินกลับไปยังบ้านของตนที่อยู่ไม่ห่างออกไป
“ว่าไงไอ้ตัวแสบ ได้ฤกษ์อาบน้ำแล้วนะวันนี้”ชายหนุ่มย่อตัวลงเล่นกับเจ้าเทอร์โบสุนัขของตน ที่แสบซ่ามอมแมมไปทั้งตัว เจ้าตัวแสบนั่งหอบแฮกอย่าลูกบอลสีแดงที่ชอบคาบเล่นเป็นประจำ ตฤณคล้องเชือกเข้ากับปลอกคอ ก่อนจะจูงให้เดินตามไปหลังบ้านแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ๆเทอร์โบก็สะบัดตัวหลุดแล้ววิ่งไปทางหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว จนเขาต้องรีบวิ่งตามเพราะกลัวว่าเจ้าตัวดีจะไปแกล้งคนเข้า
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเทอร์โบ!”
ตฤณชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นว่าเทอร์โบไม่ได้แกล้งอีกฝ่าย แต่กลับกระดิกหางอย่างดีใจพร้อมกับเข้าไปไซร้หัวที่ขาของหญิงสาวอย่างมีความสุข ดาวเหนือลูบหัวเจ้าตัวแสบอย่างเอ็นดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มร่างสูง สวมแว่นในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กางเกงแสล็คสีดำที่คุ้นเคย ตฤณส่งยิ้มให้คนรักสาวแล้วก็ต้องชะงักเมื่อได้รับรอยยิ้มที่ไร้ชีวิตชีวาคืนกลับมา
“มีอะไรใช่ไหมครับ ดาว”
“พี่ตฤณ”ร่างโปร่งพูดได้คำเดียวก็ร้องไห้โผเข้ากอดอีกฝ่ายเอาไว้ ตฤณกอดหญิงสาวเอาไว้ พลางโยกตัวเบาๆเพื่อปลอบประโลม
“ไปในบ้านกันดีกว่า นั่งพักให้สบายใจก่อนแล้วค่อยเล่านะครับ พี่รอได้”ว่าแล้วชายหนุ่มก็พาอีกฝ่ายเข้าไปในบ้านที่มารดาของเขาคงกำลังนั่งเล่นอยู่
“หนูดาวมาได้ไงจ๊ะเนี่ย แล้วทำไมตัวเปียกอย่างนั้นล่ะลูก”คุณตรีเนตรที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ถามขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าคนที่เขามาคือแขกประจำของบ้านอีกทั้งยังพ่วงตำแหน่งคนรักของลูกชายอีกด้วย เมื่อวานตอนที่ตรีทิพย์และตฤณกลับมาถึงบ้านแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โน้นให้ฟัง เธอยังตะลึงปนดีใจที่ทุกอย่างมันรวดเร็วเกินจะคาดขนาดนี้ ดาวเหนือนั่งลงที่โซฟาตัวถัดไปส่วนตฤณเดินเข้าไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้คนรักสาวที่เนื้อตัวเปียกโชก
“มีเรื่องกับคุณตะวันมานิดหน่อย คุณแม่”
“พี่ว่าไม่หน่อยแล้วมั้งครับ ตัวเปียกมายังงี้”ตฤณที่ยื่นผ้าขนหนูผืนใหญ่ให้อีกฝ่ายห่ม ส่วนมือหนาก็ใช้ผ้าผืนเล็กเช็ดผมให้อย่างเบามือบอกหน้าเครียด โดยมีคุณตรีเนตรพยักหน้าสนับสนุน
“เขาจับดาวกดน้ำ”
“อะไรนะ!”เสียงสองเสียงประสานกัน ก่อนที่ตฤณจะละมือแล้วมาสำรวจร่างโปร่งของคนรักอีกครั้งโดยละเอียดเพื่อให้แน่ใจว่านอกจากตัวเปียดแล้วยังบาดเจ็บตรงไหนอีกบ้าง คุณตรีเนตรรีบซักถามรายละเอียดทันทีและเมื่อฟังจบแล้วท่านจึงได้แต่ส่ายหน้ากับความเหี้ยวโหดเกินมนุษย์ของตะวันฉาย
“เกินไปแล้วนะเนี่ย อะไรกันพูดกันดีๆไม่ได้รึไง ต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ หนูดาวต้องไปแจ้งความนะลูก”
“ไม่มีปะรโยชน์ค่ะ คุณตะวันรอดแน่ๆดาวรับรอง จะเล่นงานเขาต้องมีหลักฐาน เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มีแค่ดาวกับเขาสองคนเท่านั้น ไม่มีใครรู้เห็นแบบนี้ไม่มีประโยชน์”ดาวเหนือบอกกับคุณตรีเนตรที่นั่งหน้างอไม่ค่อยพอใจในคำตอบของเธอเท่าไหร่
“ต้องรอให้หนูดาวเป็นอะไรไปก่อนเหรอจ๊ะ”
“ไม่หรอกค่ะ มันต้องมีทางแต่มันยังไม่ถึงเวลาเท่านั้น”
“แหม แม่ล่ะเบื่อคำนี้”คุณตรีเนตรค้อนให้หญิงสาวก่อนจะลุกขึ้นไปทางครัวโดยอ้างว่าจะไปหาอะไรอุ่นๆมาให้ทานรองท้องก่อนอาหารเย็น แท้จริงแล้วเป็นการเปิดโอกาสให้ลูกชายของตนที่นั่งจ้องหน้าคนรักเขม็งได้พูดคุยกันนั่นเอง
“พี่ไม่อยากให้ดาวอยู่ที่นั่นแล้ว มันอันตรายเกินไป”ตฤณบอกพร้อมบีบมือหญิงสาว ใบหน้าคมคายเคร่งเครียดส่งผลให้เขาดูน่ามองขึ้นอีกเยอะ ดาวเหนือบีบมืออีกฝ่ายกลับไปพร้อมส่งยิ้ม
“ดาวชินแล้ว พี่ตฤณไม่ต้องห่วงดาวดูแลตัวเองได้”
“ถ้าไม่มีเรื่องยุ่งๆ แล้วเราเพิ่งคบกันพี่จะขอดาวแต่งงานแล้วให้ย้ายมาอยู่ที่นี่เลย”
“ขอบคุณมาก แต่ดาวยังไม่พร้อม ดาวไม่อยากทิ้งแม่ไว้ที่นั่น นอกจากเขาจะเกลียดดาวแล้ว เขายังเกลียดแม่ดาวด้วย ดาวจะเอาตัวรอดคนเดียวไม่ได้”
“เฮ้อ! ถึงพี่จะบอกให้มาอยู่ด้วยกันให้หมดก็ไม่ได้เหรอครับ”ชายหนุ่มถาม ก่อนจะหน้าหงิกเมื่อเห็นคนรักส่ายหน้ายิ้มๆ
“โอเค ยอมแพ้แล้วแต่อีกปีพี่จะถามใหม่ คราวนี้ต้องแต่งนะครับ”ตฤณจับจมูกร่างโปร่งโยกไปมาอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะชวนให้ไปถามซุปร้อนๆที่มารดากำลังเตรียมอยู่ในครัว ดาวเหนือยิ้มกว้างก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายไป
“ยายดาว!”
ดาวเหนือก้าวเข้ามาในห้อง สายตามองไปยังทุกคนแล้วไปหยุดที่พี่สาวสุดที่รักที่ร้องไห้มากจนคุณมินตราต้องกอดปลอบเอาไว้ คุณชนะชัยมองหน้าลูกสาวคนเล็กเครียดๆส่วนคุณบุษบาก็หน้าซีดไม่คิดว่าลูกสาวจะมาที่นี่ คุณหญิงผกามาศหยิบพัดขึ้นมาพัดให้ตัวเองเร็วๆพร้อมกับดมยาดมไปด้วย พัดยศมองอีกฝ่ายอย่างอาวรณ์แต่ดาวเหนือแกล้งทำเป็นเห็นแววตานั้น ร่างโปร่งเบือนหน้ากลับมาหาทุกคนก่อนจะออกปาก
“ดาวขอคุยกับพี่พัด พี่จันทร์เป็นการส่วนตัวหน่อย ตามดาวมาหน่อยได้ไหม”บอกเสร็จก็จูงแขนพี่สาวคนรองนำออกไปยังห้องที่ไว้ใช้ดูภาพยนตร์ที่อยู่ด้านข้างตามด้วยพัดยศที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ส่วนที่เหลือก็ได้แต่นั่งรออย่างกระวนกระวาย คล้อยหลังทั้งสามคนไป คุณหญิงผกามาศก็หันมาดุคุณบุษบาทันที
“นี่แม่บุษ ทำไมไม่บอกฉันว่ายายดาวกลับมาแล้ว ดูสิ!ถ้าฉันหัวใจวายไปจะทำไง”
“บุษขอโทษค่ะ ไม่นึกว่ายายดาวจะมาเพราะตอนบุษออกมายายดาวยังไม่ตื่นเลยค่ะ”คุณบุษบาแก้ตัวเสียงอ่อย คุณมินตรารีบช่วยอีกฝ่ายทันทีเพื่อไม่ให้สามีที่หน้าตึงดุคุณบุษบา
“ไม่เป็นไรค่ะ ดีเสียอีกยายดาวมาเพื่ออะไรมันจะดีขึ้น”
“ดีอะไรไม่ทราบคุณมิน! ก็รู้ๆกันอยู่ว่ายายดาวกับนายพัดเป็นคนรักกัน คุณอยากให้ยายจันทร์ได้ชื่อว่าแย่งแฟนน้องหรือไง”คุณชนะชัยดุภรรยาคนแรกของตนเสียงเข้ม แต่ก็ชะงักไปเช่นเดียวกับคนอื่นๆเมื่อคุณมินตราบอกบางอย่างออกมา
“ยายดาวบอกกับบุษบาว่าเลิกกับตาพัดไปนานแล้วค่ะ คุณชนะ”
“อะไรนะ ทำไมผมไม่รู้เรื่อง”คุณชนะชัยบอกอย่างงงๆ เช่นเดียวกับคุณวิรงรองและคุณพงษ์ คุณมินตราถอนหายใจก่อนจะเล่าเรื่องที่คุณบุษบาบอกให้ทุกคนฟัง รวมทั้งข้อสันนิษฐานบางอย่างที่เกี่ยวกับดาวเหนือและตฤณ
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังฟังเรื่องที่คุณมินตราเล่าอยู่นั้น ดาวเหนือก็ได้มานั่งมองหน้าพรายจันทร์กับพัดยศอยู่ในอีกห้องหนึ่ง พัดยศมองร่างโปร่งก่อนจะทำท่าอยากพูดบางอย่างออกมาแต่แล้วก็เงียบ ส่วนพรายจันทร์ยังคงร้องไห้ต่อไป แต่แล้วดาวเหนือก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบอันหน้าอึดอัดนั้นด้วยการบอกบางอย่างที่ทำเอาอีกสองคนเกิดอาการช็อกแทน!
“พี่พัด เราเลิกกันเถอะ”
“ดาว!/น้องดาว!”สองเสียงประสานกัน พรายจันทร์ไม่นึกว่าน้องสาวของเธอจะบอกเลิกอีกฝ่ายง่ายๆอย่างนี้ อันที่จริงเธอไม่นึกว่าเรื่องที่ดาวเหนืออยากจะคุยนั้นคือเรื่องที่จะเลิกกับพัดยศอย่างนี้ ส่วนชายหนุ่มที่ถูกบอกเลิกก็ได้แต่นิ่งไป ก่อนจะถามเสียงแหบพร่า
“น้องดาวตอบพี่ได้ไหมว่าเลิกกับพี่เพราะเรื่องนี้หรือ...”พัดยศกลืนน้ำลายก่อนจะเอ่ยประโยคที่บาดหัวใจของเขา “...หรือเพราะน้องดาวไม่รักพี่แล้ว”
“อย่างที่ดาวเคยบอกพี่พัดไปก่อนหน้านั้น ดาวไม่เคยคิดกับพี่เกินพี่ชาย ดาวไม่กล้าบอกกับพี่เพราะพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย คนที่ผิดคือดาวที่ทิ้งเอาไว้ให้เรื่องบานปลาย ไม่สิ ที่ดาวล้อเล่นกับความรู้สึกของพี่พัดต่างหาก”หญิงสาวบอกออกไปอย่างที่ใจคิด พรายจันทร์นั่งมองคนนั้น คนนี้อย่างงงๆ ส่วนพัดยศแม้จะทำใจไว้บ้างแล้วแต่เมื่อมาได้ยินตรงๆก็รู้สึกแปล๊บไปเหมือนกัน ชายหนุ่มมองร่างโปร่งของคนที่เคยรักอย่างจะจดจำเอาไว้ก่อนจะตัดใจ
“ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกครับ เราต่างก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ พี่ผิดที่ยัดเยียดความรู้สึกของตัวเองให้น้องดาวมากเกินไป สุดท้ายเราเลยลงเอยแบบนี้ ดีเหมือนกันครับให้มันจบไปในวันนี้ จะได้เริ่มต้นกันใหม่”พัดยศส่งยิ้มบางๆให้กับอดีตคนรักน่าแปลกที่พอเปิดใจยอมรับแล้ว เขากลับรู้สึกปลอดโปร่ง ดาวเหนือส่งยิ้มกลับไปให้ ก่อนจะหันไปหาพี่สาวคนรองที่ยังนั่งงง
“ดาวกับพี่พัดเคลียร์กันแล้ว ตอนนี้เราสองคนเหลือแค่ความรักแบบพี่กับน้อง ใช่ไหมคะ”ท้ายประโยคหันไปถามพี่ชายคนใหม่หมาดที่ผงกศีรษะรับคำ แม้จะมีใจหายอยู่บ้างเล็กน้อย แต่อาจจะเป็นเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าวันนี้มันต้องมาถึง...สักวัน
“แล้วพี่จันทร์จะปล่อยให้ความรักของพี่จันทร์หลุดลอยไปอีกหนเหรอ”คำถามนี้ของดาวเหนือทำเอาพรายจันทร์ถึงกับตะลึง ส่วนพัดยศหันขวับมามองร่างบางทันที
“ดาว! ดาวพูดเรื่องอะไรน่ะ”
“ก็เรื่องที่ว่าพี่แอบรักพี่พัดมานาน ก่อนที่พี่พัดจะมารักดาวอีกน่ะสิ”
“อะไรนะ! จริงเหรอน้องจันทร์!”พัดยศร้องลั่นก่อนจะเค้นคำตอบจากอีกฝ่าย พรายจันทร์หน้าแดงสลับซีดไม่นึกว่าน้องสาวจะรู้เรื่องนี้ และไม่นึกว่าความลับที่เธอเก็บไว้มานานจะมาแตกโผละต่อหน้าเขา พัดยศมองท่าทางของพรายจันทร์ก็รู้เลยว่าที่ดาวเหนือพูดมาเป็นเรื่องจริง ชายหนุ่มมองร่างบางอย่างตะลึง ไม่นึกฝันว่าจะมีผู้หญิงแบบนี้อยู่ในโลก ผู้หญิงที่รักข้างเดียวมานานไม่เคยเปลี่ยนใจ ในใจรู้สึกเต็มตื้นอย่างประหลาด หากเขาจะแก้ตัวใหม่อีกฝ่ายจะยอมให้โอกาสเขาไหม
“พี่จันทร์ ดาวไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่รักพี่พัด ถ้าดาวรู้ดาวจะไม่ตอบรับรักพี่พัดในตอนนั้นหรอก ดาวทำให้พี่เจ็บมานาน ให้โอกาสดาวได้ทำอะไรให้มันถูกต้องจะได้ไหม”ดาวเหนือกุมมือพี่สาวเอาไว้ พร้อมบอกอย่างจริงจัง พัดยศเองก็ลุ้นไปด้วย พรายจันทร์ไม่กล้าสบตาทั้งคู่ ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ
“พี่ไม่โกรธหรอกจ๊ะ แต่ว่ายังไงพี่ก็ไม่แต่งกับพี่พัดนะ”
“ทำไมล่ะพี่จันทร์”ดาวเหนือถามทันที ซึ่งพัดยศเองก็เฝ้ารอคำตอบด้วยวความอยากรู้ ร่างบางมองทั้งคู่ก่อนจะตอบ
“มันเร็วเกินไป พี่ไม่อยากได้ความรับผิดชอบ พี่ต้องการความรัก หวังว่าดาวกับพี่พัดจะเข้าใจ”พัดยศมองร่างบางนิ่ง ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าตรงหน้าอีกฝ่ายที่เบิกตากว้าง ส่วนดาวเหนือยิ้มชอบใจ เธอรู้ดีว่าอดีตคนรักของเธอไม่ใช่คนโง่ ต้องมองเห็นเพชรเม็ดงามที่ถูกซ่อนไว้อย่างแน่นอน
“น้องจันทร์พี่รู้ว่าเราอาจจะมองว่ามันเร็วไป เพราะพี่เพิ่งจะอกหักเมื่อกี้ แต่อย่างที่พี่เคยบอกไป พี่กับน้องดาวเราห่างกันมาพักนึงแล้ว ถ้าน้องจันทร์คิดว่ามันเร็วไปที่จะแต่งงาน ทำไมเราไม่หมั้นกันแทน แล้วใช้เวลานั้นลองคบกันดูก่อนล่ะครับ ให้โอกาสพี่ได้สัมผัสความรักที่น้องจันทร์มอบให้พี่ตลอดมาได้ไหม เรามานับหนึ่งกันใหม่นะครับ”พรายจันทร์มองชายหนุ่มที่เธอรักมานานด้วยน้ำตาคลอเบ้า ไม่ใช่เพราะเสียใจแต่ดีใจที่สุดท้ายแล้วเธอก็สมหวังซักที แม้ว่าจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ก็ไม่เป็นไร หญิงสาวเอื้อมไปกุมมือของชายหนุ่มไว้เป็นคำตอบ พัดยศยิ้มกว้างอย่างดีใจ
ส่วนดาวเหนือเองก็ดีใจกับพี่สาวที่แสนดีกับพี่ชายที่อบอุ่นที่ลงเอยกันได้ เธอเชื่อว่าไม่นานทั้งคู่จะต้องมีข่าวดีที่ไม่ใช่แค่งานหมั้นอย่างแน่นอน หญิงสาวปล่อยให้ทั้งคู่ได้คุยตกลงกันต่อโดยที่เธอเดินกลับไปยังห้องรับแขกเพื่อบอกข่าวดีแก่เหล่าบุคคลที่รอคอย
“เรียบร้อยแล้ว พี่จันทร์กับพี่พัดตกลงกันได้แล้วยังไงก็คุยกับพวกเขาเอาเอง หมดหน้าที่ของดาวแล้ว ดาวขอตัว”ว่าแล้วร่างโปร่งก็หันหลังกลับแต่ก็ต้องหยุดเดิน หันหน้างอๆกลับมาเมื่อเสียงเข้มของคุณหญิงผกามาศเรียกเอาไว้
“เดี๋ยวก่อนแม่ตัวดีมานี่สิ!”
“คุณย่ามีอะไรกับดาว”
“มีแน่! ทำไมหล่อนไม่บอกยะว่าเลิกกับตาพัดแล้วน่ะ จะอมพะนำไว้ทำไม”คุณหญิงถามตรงประเด็นไม่มีอ้อมค้อม ดาวเหนือถอนหายใจออกมาก่อนจะคลานเข่าเข้ามานั่งใกล้ๆแล้วตอบ
“ก็ตอนนั้นยังไม่ได้เลิกกันจริงๆนี่ แค่ห่างๆกัน”
“อย่าบอกนะว่าที่มาเลิกกันตอนนี้ก็เพราะเรื่องนี้”
“อันที่จริงเพิ่งเลิกกันเมื่อกี้เอง คุณย่า”หญิงสาวบอกหน้าตาย ทำเอาได้รับเสียงโวยวายของคุณหญิงผกามาศและรอยเล็บไปเป็นรางวัล จนต้องลูบแขนป้อยๆ
“ทำอะไรเป็นเด็กไปได้นะหล่อนเนี่ย เอาเถอะแต่เลิกแล้วแน่นะ ฉันไม่อยากให้หลานสองคนมีแฟนคนเดียวกัน มันทุเรศ!”คุณหญิงผกามาศถามซ้ำอีกครั้ง ก่อนจะโล่งใจเมื่อได้ยินแม่หลานตัวดียืนยัน
“แน่นอน ดาวเลิกกับพี่พัดแล้ว ไม่ต้องกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ว่าแต่ดาวไปได้ยัง”
“ยังจ๊ะ ดาวป้ากับแม่เรามีเรื่องจะถาม เรากับพี่ยายตาลน่ะ เรื่องมันเป็นอย่างไร”คุณมินตร่ฉีกยิ้มหวานน่ากลัว ก่อนจะยิงลูกตรงเข้าให้ คุณบุษบาที่นั่งงงๆในตอนแรก เพราะไม่ได้เตี๊ยมอะไรเอาไว้มาตอนนี้ได้แต่นั่งตาโตเขยิบเข้ามาใกล้อย่างอยากรู้เช่นกันในขณะที่คนอื่นๆนั่งฟังเฉยอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ดาวเหนือชะงักก่อนจะมองคุณมินตราที่มีแววตาคาดคั้น
“ก็ดูๆกันอยู่ คุณป้าอย่าเพิ่งถามเลย ไว้เรื่องยุ่งหมดไปแล้วจะพามาให้พบ ความจริงเมื่อวานเขาก็กะจะลงมาเหมือนกัน แต่เกรงใจ”
“สรุปว่าเราคบกับคนใหม่แล้วใช่ไหมยายดาว”เสียงเข้มของคุณชนะชัยดังขึ้นหลังจากได้ฟังคำตอบของบุตรสาว ดาวเหนือหันไปสบตาบิดาแล้วพยักหน้า คุณชนะชัยส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจกับหนุ่มสาวสมัยนี้ก่อนจะบอกอย่างปลงๆ ทำเอาเรียกเสียงหัวเราะได้จากทุกทิศทาง ส่วนร่างโปร่งก็ได้แต่ก้มหน้าลงซ่อนยิ้ม
“เฮ้อ!ดูให้มันดีๆก็แล้วกัน ไอ้พวกไม่เอาไหนน่ะไม่ต้องเอามาเป็นเขยบ้านนี้นะ”
ดาวเหนือเดินทอดนั่งกลับบ้านของตนเอง หลังจากร่วมรับประทานอาหารกลางวันกับทุกคนบนบ้านใหญ่แล้วพลางนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดไม่นานหลังจากที่เธอโดนซักฟอกเรื่องของตฤณนั้น พัดยศกับพรายจันทร์ที่ใช้เวลาคุยกันเรื่องของตนก็กลับเข้ามาบอกว่าตัดสินใจจะหมั้นกันไว้ก่อน ซึ่งทุกคนก็เห็นดีด้วย คุณวิรงรองกับคุณมินตรารวมทั้งแม่ของเธอต่างพากันพูดถึงเรื่องฤกษ์ที่จะไปหา ส่วนคุณหญิงผกามาศก็ผูกขาดการสนทนาไว้กับเธอ คุณชนะชัยกับคุณพงษ์ก็คุยกันเรื่องธุรกิจ ปล่อยให้ว่าที่คู่หมั้นทั้งสองนั่งคุยกันเอง เท่าที่เธอเห็นทุกอย่างไปได้ด้วยดีทั้งคู่ดูร่าเริงและมีความสุข
หญิงสาวยิ้มเมื่อนึกถึงรอยยิ้มของพี่สาวคนโปรดซึ่งเธอไม่ค่อยได้เห็นว่ามันสวยงามขนาดนี้มาก่อน แต่แล้วเธอก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อสายตาที่มองตรงไปนั้นทีใครบางคนยืนยิ้มให้เธออย่างน่ารังเกียจ ผู้ชายหลายคนอาจจะหลงรอยยิ้มที่หวานปานน้ำผึ้งของตะวันฉายและพร้อมที่จะถวายตัวให้เลยทีเดียว แต่สำหรับเธอเมื่อใดที่อีกฝ่ายยิ้มแบบนี้นั้นหมายความว่าจะต้องมีสงครามเกิดขึ้นแน่!
ตะวันฉายยิ้มแต่ปากส่วนดวงตาเรียวนั้นแฝงแววสะใจเอาไว้ เห็นนังแววมาบอกว่านังดาวมันจะเข้ามาขวางแผนการที่เธอคิดไว้ เลยทำให้เธอที่กำลังทานข้าวกลางวันกับลูกชายนายพลคนหนึ่งที่เข้ามาจีบเธอต้องรีบกลับบ้านมาก่อนด้วยกลัวว่าแผนจะพัง แต่พอมาถึงกลับทำให้เธอโล่งใจเพราะคนสนิทรายงานว่าพรายจันทร์ตัดสินใจที่จะหมั้นกับพัดยศ แม้จะแค่หมั้นไม่ถึงกบแต่งอย่างที่เธอต้องการแต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอสะใจมาก เลยต้องมาดักรอดูหน้าของนกปีหักอยู่ตรงนี้
“โถ โถ โถ! คบกับเขามาก็นาน ยังไปไม่ถึงไหน เขาคบกับยายจันทร์แค่ไม่นานนี่จะแต่งกันแล้ว รู้สึกสมเพชตัวเองบ้างรึเปล่าจ๊ะ ดาวเหนือน้องพี่!”ดาวเหนือกลั้นอารมณ์เอาไว้ก่อนจะเดินเลี่ยงไป แต่แน่นอนว่าตะวันฉายไม่เคยยอมปล่อยให้โอกาสที่จะได้เหนือกว่าเธอหลุดลอยไป
“ฉันเข้าใจนะว่าเธอกำลังเศร้า เพราะโดนพี่สาวสุดที่รัดแย่งคนรักไป แต่ว่าฉันจะบอกอะไรให้นะ ความรักนะมันคือการแย่งชิง ใครดีใครได้ เห็นกันอยู่แล้วว่านายพัดเขาต้องเห็นว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเขา เพราะฉะนั้นอย่าไปโกรธเขาเลย”
“ฉันไม่โกรธทั้งพี่พัดพี่จันทร์หรอกคุณตะวัน เรื่องของหัวใจใครห้ามได้ แต่เรื่องบางเรื่องที่มีคนจัดฉากให้เป็น ต่อให้รักมาแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ คุณโชคดีที่พี่พัดกับพี่จันทร์ตกลงกันได้ด้วยดี แต่ขอโทษนะมันเป็นเพราะฉันไม่ใช่เพราะคุณ! ถ้าฉันไม่มาวันนี้พี่พัดกับพี่จันทร์ก็คงไม่ได้หมั้นกันหรอก”หญิงสาวพูดใส่หน้าตะวันฉาย ที่เปลี่ยนจากรอยยิ้มมาเป็นตาขวางแทน
“แกหมายความว่าไง!”
“แววไม่ได้เล่าให้คุณฟังเหรอว่าพี่จันทร์ไม่ยอมแต่งงานกับพี่พัด แล้วป้ามินก็ยอมตามนั้น ถ้าฉันไม่เข้าไปบอกว่าฉันเลิกกับพี่พัดแล้วคิดเหรอว่าพี่จันทร์จะยอมตกลงหมั้น และที่พี่จันทร์ไม่ยอมแต่งรู้ไหมว่าทำไม...”ดาวเหนือถามทิ้งท้ายพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ตะวันฉายมองอย่างแค้นใจก่อนจะกลั้นใจตวาดถาม
“ทำไม!”
“ก็เพราะพี่จันทร์รู้น่ะสิ ว่ามันเป็นแผนของคุณ แผนชั่วๆที่มีแต่คนจิตใจเลวทรามอย่างคุณเท่านั้นที่คิดได้ พี่จันทร์เสียใจแค่ไหนคุณรู้ไหมที่โดนพี่สาวที่เธอรักทำเหมือนเธอไม่ใช่คนแต่เป็นตัวอะไรสักอย่างที่จะจับให้ไปนอนกับใครก็ได้เพื่อความพอใจของคุณ คุณมันไม่ใช่คนคุณตะวัน!”ขาดคำร่างโปร่งก็โดนฝ่ามือของตะวันฉายฟาดเข้าให้ ก่อนจะโดนอีกฝ่ายโผเข้าใส่แล้วตบไม่ยั้งมือ
ในตอนแรกร่างโปร่งยังไม่ทันตั้งตัวเลยลงไปกองกับพื้น แต่พอตั้งหลักได้หญิงสาวเลยยกเท้ายันเข้ากลางลำตัวอีกฝ่าย ทำให้ตะวันฉายกระเด็นออกไปดาวเหนือรีบลุกขึ้นมามองคนที่กองอยู่กับพื้นร้องโอดโอยไปด้วยอย่างโมโห ก่อนจะหันหลังเดินไปอย่างไม่อยากจะยุ่งด้วยอีกเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายคงเข็ด แต่แล้วไม่นานเธอก็รู้ว่าเธอคิดผิดเพราะทันทีที่เธอหันหลัง คนที่ร้องโอดโอยเมื่อกี้กลับผุดลุกขึ้นมาจิกหัวเธอแล้วลากให้ตามไปยังสระว่ายน้ำด้านหลังบ้าน ดาวเหนือพยายามสะบัดให้หลุดแต่ไม่ได้ผลเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเอาแรงมาจากไหน ได้แต่เดินตาไปเพื่อผ่อนแรงดึง
ตะวันฉายเหลือบมองคนที่เธอลากอยู่ด้วยดวงตาเหี้ยมเกรียม ก่อนจะออกแรงให้มากขึ้นเพื่อจะได้ไปถึงจุดหมายแล้วทำอย่างอยากจะทำมานาน เมื่อมาถึงสระน้ำร่างเพรียวก็สะบัดอีกฝ่ายไปข้างหน้าอย่างแรง ดาวเหนือถลาไปกองกับพื้น ร่างโปร่งเงยหน้ามองก่อนจะรีบหลบสายตาเมื่อเห็นสายตาที่ดูแปลกไปจากคนปกติ มันดูแข็งกร้าวและขวางๆราวคนวิกลจริต
“ไงล่ะนังดาวอุบาทว์ เมื่อกี้ทำปากเก่ง ทำไมไม่ด่าฉันอีกละ กลัวงั้นเหรอ”
“คิดจะทำอะไร”หญิงสาวไม่ตอบ เลี่ยงไปถามอย่างสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงลากเธอมาที่นี่แทน ลางสังหรณ์ของเธอบอกว่าไม่ดีแน่
“ก็แค่จะพามาสั่งสอนว่าอย่าปากดีกับฉันอีก ชีวิตยายจันทร์มันอยู่ในกำมือฉัน ฉันจะทำยังไงกับมันก็ได้ ขอแค่ว่ามันจะทำให้แกต้องเจ็บปวดทรมานเท่านั้นพอ!”
“บ้าไปแล้ว!คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นั้นน้องคุณนะ”
“ก็บอกแล้วไงไม่ว่าจะเป็นใคร แค่สามารถทำให้ฉันเล่นงานแกได้ก็พอ! ฉันไม่สน”ทันทีที่จบประโยคนี้ ร่างโปร่งก็ลุกพรวดตบลงไปที่ใบหน้าคนที่กำลังพูดอยู่ทันที
“เลว เลวที่สุด! คุณมันเกินเยียวยาแล้ว”
“แก! แกกล้าตบฉันเหรอ อย่าอยู่เลย”ตะวันฉายบีบคอบอีกฝ่ายอย่างโกรธแค้น ดาวเหนือพยายามแกะมือของร่างเพรียวออกอย่างสุดความสามารถ ร่างโปร่งบีบมืออีกฝ่ายอย่างแรงจนเป็นอิสระแต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเท้าเหยียบลงไปบนน้ำที่ล้นสระออกมาทำให้ลื่นล้มลงไปข้อเท้าข้างซ้ายปวดแปล๊บทันใด หญิงสาวกุมข้อเท้าตัวเองเอาไว้อย่างเจ็บปวด ตะวันฉายมองอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นสะใจ หญิงสาวอาศัยจังหวะนั้นกดศรีษะน้องสาวแสนชังของตนลงไปในน้ำทันที!
ดาวเหนือที่ไม่ทันตั้งตัวสำลักน้ำเข้าปาก หูและตา พยายามดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ตะวันฉายดึงอีกฝ่ายขึ้นมาก่อนจะกดลงไปใหม่ และดึงขึ้นมาอีกอย่างย่ามใจเพราะนึกว่าคงหมดฤทธิ์ แต่แล้วก็ต้องร้องกรี๊ดเพราะโดนดาวเหนือที่ตั้งหลักได้แล้วคว้าข้อมือแล้วเหวี่ยงลงน้ำไป ก่อนจะอาศัยจังหวะนี้วิ่งหนีไป ปล่อยให้อีกฝ่ายร้องโวยวายอยู่ในน้ำ
ร่างโปร่งวิ่งอย่างขวัญเสียไปยังรถของตนเอง แล้วขับออกไปทันทีไม่รู้แม้แต่จุดหมายปลายทางของตนเองรู้เพียงแต่ว่านาทีนี้ขอหนีไปที่ไหนสักแห่งให้ไกลจากตะวันฉายเป็นพอ หลังจากขับออกไปได้สักพักแล้วสติที่หายไปกลับมาอยู่กับตัวแล้ว หญิงสาวจึงจอดรถข้างทางเพื่อหาที่ไปก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามีอยู่หนึ่งที่เธอจะปลอดภัย คิดได้แล้วดาวเหนือจึงออกรถตรงไปยังจุดหมายทันที
“เรียบร้อยแล้วครับ คุณหมอฉีดวัคซีนประจำปีให้แล้ว อย่าลืมนะครับอย่าเพิ่งอาบน้ำให้เจ้าโดโด้ ให้ครบเจ็ดวันก่อน เดี๋ยวเขาจะไม่สบาย”ตฤณบอกกับเด็กหญิงตัวน้อยที่อุ้มลูกสุนัขพันธ์ลาบาดอร์ที่นอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนเจ้าของ ดวงตากลมดำของมันมองคุณหมอหนุ่มอย่างงอนๆที่บังอาจเอาเข็มมาจิ้มที่ตัวมัน เด็กหญิงยิ้มกว้างยกมือไหว้คุณหมอหน้าหล่อ ใจดี ก่อนจะวิ่งไปหาคุณพ่อที่รออยู่บนรถ ส่วนคุณแม่ก็จ่ายเงินแล้วก็รีบบอกลาก่อนจะตามลูกสาวออกไปทันที ตฤณมองตามไปยิ้มๆ ก่อนจะหันไปสั่งงานผู้ช่วยแล้วเดินกลับไปยังบ้านของตนที่อยู่ไม่ห่างออกไป
“ว่าไงไอ้ตัวแสบ ได้ฤกษ์อาบน้ำแล้วนะวันนี้”ชายหนุ่มย่อตัวลงเล่นกับเจ้าเทอร์โบสุนัขของตน ที่แสบซ่ามอมแมมไปทั้งตัว เจ้าตัวแสบนั่งหอบแฮกอย่าลูกบอลสีแดงที่ชอบคาบเล่นเป็นประจำ ตฤณคล้องเชือกเข้ากับปลอกคอ ก่อนจะจูงให้เดินตามไปหลังบ้านแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ๆเทอร์โบก็สะบัดตัวหลุดแล้ววิ่งไปทางหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว จนเขาต้องรีบวิ่งตามเพราะกลัวว่าเจ้าตัวดีจะไปแกล้งคนเข้า
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเทอร์โบ!”
ตฤณชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นว่าเทอร์โบไม่ได้แกล้งอีกฝ่าย แต่กลับกระดิกหางอย่างดีใจพร้อมกับเข้าไปไซร้หัวที่ขาของหญิงสาวอย่างมีความสุข ดาวเหนือลูบหัวเจ้าตัวแสบอย่างเอ็นดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มร่างสูง สวมแว่นในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กางเกงแสล็คสีดำที่คุ้นเคย ตฤณส่งยิ้มให้คนรักสาวแล้วก็ต้องชะงักเมื่อได้รับรอยยิ้มที่ไร้ชีวิตชีวาคืนกลับมา
“มีอะไรใช่ไหมครับ ดาว”
“พี่ตฤณ”ร่างโปร่งพูดได้คำเดียวก็ร้องไห้โผเข้ากอดอีกฝ่ายเอาไว้ ตฤณกอดหญิงสาวเอาไว้ พลางโยกตัวเบาๆเพื่อปลอบประโลม
“ไปในบ้านกันดีกว่า นั่งพักให้สบายใจก่อนแล้วค่อยเล่านะครับ พี่รอได้”ว่าแล้วชายหนุ่มก็พาอีกฝ่ายเข้าไปในบ้านที่มารดาของเขาคงกำลังนั่งเล่นอยู่
“หนูดาวมาได้ไงจ๊ะเนี่ย แล้วทำไมตัวเปียกอย่างนั้นล่ะลูก”คุณตรีเนตรที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ถามขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าคนที่เขามาคือแขกประจำของบ้านอีกทั้งยังพ่วงตำแหน่งคนรักของลูกชายอีกด้วย เมื่อวานตอนที่ตรีทิพย์และตฤณกลับมาถึงบ้านแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โน้นให้ฟัง เธอยังตะลึงปนดีใจที่ทุกอย่างมันรวดเร็วเกินจะคาดขนาดนี้ ดาวเหนือนั่งลงที่โซฟาตัวถัดไปส่วนตฤณเดินเข้าไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้คนรักสาวที่เนื้อตัวเปียกโชก
“มีเรื่องกับคุณตะวันมานิดหน่อย คุณแม่”
“พี่ว่าไม่หน่อยแล้วมั้งครับ ตัวเปียกมายังงี้”ตฤณที่ยื่นผ้าขนหนูผืนใหญ่ให้อีกฝ่ายห่ม ส่วนมือหนาก็ใช้ผ้าผืนเล็กเช็ดผมให้อย่างเบามือบอกหน้าเครียด โดยมีคุณตรีเนตรพยักหน้าสนับสนุน
“เขาจับดาวกดน้ำ”
“อะไรนะ!”เสียงสองเสียงประสานกัน ก่อนที่ตฤณจะละมือแล้วมาสำรวจร่างโปร่งของคนรักอีกครั้งโดยละเอียดเพื่อให้แน่ใจว่านอกจากตัวเปียดแล้วยังบาดเจ็บตรงไหนอีกบ้าง คุณตรีเนตรรีบซักถามรายละเอียดทันทีและเมื่อฟังจบแล้วท่านจึงได้แต่ส่ายหน้ากับความเหี้ยวโหดเกินมนุษย์ของตะวันฉาย
“เกินไปแล้วนะเนี่ย อะไรกันพูดกันดีๆไม่ได้รึไง ต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ หนูดาวต้องไปแจ้งความนะลูก”
“ไม่มีปะรโยชน์ค่ะ คุณตะวันรอดแน่ๆดาวรับรอง จะเล่นงานเขาต้องมีหลักฐาน เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มีแค่ดาวกับเขาสองคนเท่านั้น ไม่มีใครรู้เห็นแบบนี้ไม่มีประโยชน์”ดาวเหนือบอกกับคุณตรีเนตรที่นั่งหน้างอไม่ค่อยพอใจในคำตอบของเธอเท่าไหร่
“ต้องรอให้หนูดาวเป็นอะไรไปก่อนเหรอจ๊ะ”
“ไม่หรอกค่ะ มันต้องมีทางแต่มันยังไม่ถึงเวลาเท่านั้น”
“แหม แม่ล่ะเบื่อคำนี้”คุณตรีเนตรค้อนให้หญิงสาวก่อนจะลุกขึ้นไปทางครัวโดยอ้างว่าจะไปหาอะไรอุ่นๆมาให้ทานรองท้องก่อนอาหารเย็น แท้จริงแล้วเป็นการเปิดโอกาสให้ลูกชายของตนที่นั่งจ้องหน้าคนรักเขม็งได้พูดคุยกันนั่นเอง
“พี่ไม่อยากให้ดาวอยู่ที่นั่นแล้ว มันอันตรายเกินไป”ตฤณบอกพร้อมบีบมือหญิงสาว ใบหน้าคมคายเคร่งเครียดส่งผลให้เขาดูน่ามองขึ้นอีกเยอะ ดาวเหนือบีบมืออีกฝ่ายกลับไปพร้อมส่งยิ้ม
“ดาวชินแล้ว พี่ตฤณไม่ต้องห่วงดาวดูแลตัวเองได้”
“ถ้าไม่มีเรื่องยุ่งๆ แล้วเราเพิ่งคบกันพี่จะขอดาวแต่งงานแล้วให้ย้ายมาอยู่ที่นี่เลย”
“ขอบคุณมาก แต่ดาวยังไม่พร้อม ดาวไม่อยากทิ้งแม่ไว้ที่นั่น นอกจากเขาจะเกลียดดาวแล้ว เขายังเกลียดแม่ดาวด้วย ดาวจะเอาตัวรอดคนเดียวไม่ได้”
“เฮ้อ! ถึงพี่จะบอกให้มาอยู่ด้วยกันให้หมดก็ไม่ได้เหรอครับ”ชายหนุ่มถาม ก่อนจะหน้าหงิกเมื่อเห็นคนรักส่ายหน้ายิ้มๆ
“โอเค ยอมแพ้แล้วแต่อีกปีพี่จะถามใหม่ คราวนี้ต้องแต่งนะครับ”ตฤณจับจมูกร่างโปร่งโยกไปมาอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะชวนให้ไปถามซุปร้อนๆที่มารดากำลังเตรียมอยู่ในครัว ดาวเหนือยิ้มกว้างก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายไป
ไอจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 เม.ย. 2554, 06:43:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 เม.ย. 2554, 06:43:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 1924
| << ตอนที่ 16 | ตอนที่ 18 (ตอนใหม่ล่าสุด) >> |
Setia 17 เม.ย. 2554, 19:02:26 น.
แหม พี่ตฤณนี่น่ารักจริงๆ เทคะแนนหมดหน้าตักเลยนะเนี่ย
แหม พี่ตฤณนี่น่ารักจริงๆ เทคะแนนหมดหน้าตักเลยนะเนี่ย