อาทิตย์พรางดาว
เมื่อความเคียดแค้นชิงชังที่มีมาระหว่างพี่น้องต่างมารดา ทำให้เกิดเรื่องราวต่างที่นำมาซึ่งความสุข เศร้า และโศกนาฏกรรม! ดาวเหนือจะทำอย่างไรเมื่อตะวันฉายผู้เป็นเกลียดเธอจนไม่อยากจะอยู่ร่วมโลก และตฤณจะทำอย่างไรเพื่อปกป้องคนรักไม่ให้โดนทำร้าย ต้องติดตามใน 'อาทิตย์พรางดาว'
Tags: ดราม่า
ตอน: ตอนที่ 18 (ตอนใหม่ล่าสุด)
ตอนที่ 18
“ดาว! จับเทอร์โบไว้ พี่ยังล้างแชมพูไม่หมดเลย”ตฤณที่ตอนนี้เนื้อตัวเปียกโชกตะโกนบอกคนที่ยืนอยู่ข้างสนามหญ้าข้างบ้านให้ช่วยจับเจ้าตัวแสบที่พยายามหนีการอาบน้ำ ดาวเหนือมองทั้งเจ้านายทั้งสัตว์เลี้ยงที่ยืนคุมเชิงกันอย่างขำขัน เพราะว่าโดยทั่วไปแล้วสุนัขควรจะเปียกน้ำมากกว่าเจ้าของ แต่นี่...เจ้าของตัวเปียกมากกว่าสัตว์เลี้ยงเสียเอง
ตฤณมองค้อนคนรักที่ยื่นมือมาช่วยจับเจ้าตัวแสบไว้นิ่งๆก็จริง แต่ดวงตากลับพราวระยับด้วยความขบขัน ทำให้เขาเกิดอาการหมั่นไส้ แล้วแผนการก็ผุดขึ้นมาในหัว ชายหนุ่มยิ้มเล่ห์ยืดตัวตรงขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนจะฉีดน้ำจากสายยางในมือใส่ร่างโปร่งที่กำลังหลอกล่อเทอร์โบให้ยืนนิ่งๆทันที ดาวเหนือตกใจปล่อยมือออกจากปลอกคอเจ้าตัวสีทองก่อนจะเอามือมาป้องหน้า ใบหน้าสวยบึ้งน้อยๆ แล้ววิ่งไล่ชายหนุ่มที่แกล้งเธอทันทีโดยมีเจ้าเทอร์โบที่เปลี่ยนจากวิ่งหนีเป็นวิ่งเล่นกับทั้งคู่ทันที
คุณตรีเนตรที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากสนามหญ้าก็ลุกขึ้นมองเห็นภาพความสนุกสนานของหนึ่งสุนัขสองมนุษย์อย่างเอ็นดู แล้วนั่งลงอ่านหนังสือต่อไป แต่แล้วก็ต้องลุกขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงหัวเราะนั่นเงียบหายไป คุณตรีเนตรมองตามหลังลูกชายที่วิ่งกลับไปยังคลีนิครักษาสัตว์ของตนหน้าเครียด ท่านเดินออกมาถามร่างโปร่งที่กำลังล้างตัวเจ้าตัวแสบประจำบ้านอย่างรีบเร่ง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอลูก หนูดาวทำไมตาตฤณถึงได้ดูรีบร้อนจัง”
“มีลูกแมวถูกรถชนมา พี่ตฤณเลยรีบไปดูอาการ ดาวก็อยากไปเลยต้องรีบอาบน้ำให้เจ้าตัวยุ่ง”
“เหรอจ๊ะ มาเดี๋ยวแม่ช่วย”คุณตรีเนตรพยักหน้ารับรู้ก่อนจะลงมือช่วยหญิงสาวอาบน้ำให้เทอร์โบอย่างทุลักทุเลเพราะเจ้าตัวไม่ยอมอยู่นิ่ง เมื่อเสร็จแล้วร่างโปร่งก็ปล่อยให้เทอร์โบวิ่งเล่นตามที่ชายหนุ่มบอกก่อนจะขอตัวไปยังร้านของตฤณเพื่อดูอาการของเจ้าลูกแมวเคราะห์ร้าย
“เป็นยังไงบ้างพี่ตฤณ มันจะรอดไหม”ดาวเหนือถามขึ้นทันทีที่เห็นคนรักเดินออกจากห้องที่ใช้เป็นห้องผ่าตัด เมื่อกี้ตอนที่เข้ามาเธอได้ถามถึงสภาพก่อนเข้าไปของมันจากผู้ช่วยอีกคนของตฤณที่นั่งเฝ้าเคาน์เตอร์เป็นประจำ พบว่าอาการค่อนข้างแย่เนื่องด้วยมันยังเป็นลูกแมวอยู่
“ก็ต้องรอดูกันไป ถ้าผ่านคืนนี้ไปได้มันก็รอดแล้วล่ะ แต่ตอนนี้พี่ก็รักษาไปเท่าที่รักษาได้ โชคดีของเจ้าหนูนั่นที่คนที่ขับรถชนไม่ได้หนี แต่จอดแล้วเอามันมาที่นี่ ไม่งั้นมันคงตายทันที”ตฤณบอกกับอีกฝ่ายขณะถอดถุงมือที่ใช้ผ่าตัดออกทิ้ง ก่อนจะไปนั่งพักยังห้องส่วนตัวของเขา ดาวเหนือเดินตามเข้าไปนั่งลงที่โซฟารับแขก
“น่าสงสารนะ คนขับก็ไม่รู้จักระวังคงจะขับแบบไม่รู้จักเบรกเลยล่ะสิ”หญิงสาวพูดประชดใส่คนขับรถที่คงกลับไปแล้ว เพราะไม่เห็นมีใครในร้านนอกจากเธอ ตฤณแล้วก็ผู้ช่วยอีกสองคน ชายหนุ่มส่ายหัวกับอาการหงุดหงิดของคนรัก ก่อนจะรีบแก้ตัวให้คนขับคนนั้น
“ไม่ใช่หรอก เขาบอกกับพี่ว่าเขาชะลอรถแล้วแต่ยังไม่ได้เบรกเท่านั้น เจ้าหนูของดาวต่างหากที่พุ่งออกมาจากพงหญ้าตัดหน้ารถเขา เขาตกใจเลยเบรกแต่ก็ช้าไป พอเขาเห็นว่าขับรถชนลูกแมวเลยรีบพามาที่นี่ เขาเป็นลูกค้าเก่าน่ะ พี่เคยรักษาสุนัขของเขา เขาเป็นคนรักสัตว์นะ”
“แล้วไป นึกว่าเป็นพวกชอบซิ่งแบบนั้นล่ะก็จะด่าให้ยับเลย”หญิงสาวยักไหล่ ก่อนจะถามถึงอีกเรื่อง “ว่าแต่พี่ตฤณจะทำยังไงกับมันต่อล่ะ คนขับคนนั้นเขาจะรับเลี้ยงต่อเหรอ”
“คงไม่ได้หรอก บ้านเขาเลี้ยงรอตไวเลอร์หลายตัว ขืนเอาไปเลี้ยงด้วยมีหวังเจ้าหนูได้กลายเป็นขนมแน่ๆ”ตฤณว่า ก่อนจะคิดหาทางออก
“คงต้องประกาศหาคนรับไปเลี้ยง ประกาศติดไว้ที่ร้านแล้วเราก็เลี้ยงไปก่อนจนกว่าจะมีคนมารับไป”
“แบบนั้นเจ้าหนูก็ติดเราแล้ว เราเลี้ยงไว้ไม่ได้เหรอพี่ตฤณ เทอร์โบจะกัดไหม”ดาวเหนือถาม
“ไม่หรอก พี่เคยเอาแมวที่เขาเอามาฝากเลี้ยงไปด้วยที่บ้าน เจ้าแสบนั่นยังคาบเอาไปเล่นเฉย ไม่กัด"
“งั้นเราก็เลี้ยงไว้สิ เดี๋ยวดาวมาช่วยเลี้ยง เวลาพี่ตฤณไปต่างจังหวัดก็เอาไปฝากดาวไว้นะ ตกลงนะ”ดาวเหนือเขย่าแขนชายหนุ่มอย่างตื่นเต้น ตฤณหรี่ตามองคนรักสาวแล้วนึกรู้ทัน อีกฝ่ายคงอยากเลี้ยงแต่ไม่กล้าบอกตรงๆ
“อยากเลี้ยงอยู่แล้วล่ะสิ ท่าทางแบบนี้”
“ก็มันน่ารัก แล้วก็น่าสงสารด้วยนี่น่า”
“ตกลง แต่...”สุดท้ายเมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของคนรักทำให้ตฤณยอมตกลง แต่ยังไม่วายมีข้อแม้ “...ดาวต้องมาช่วยเลี้ยงนะครับ อย่าทิ้งๆขว้างๆ ไม่งั้นพี่จะโกรธ”
“อื้ม!”ร่างโปร่งพยักหน้ารับก่อนจะวิ่งปร๋อไปดูอาการของเจ้าแมวน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ภายในห้องที่จัดไว้สำหรับพักฟื้น โดยมีสายตาเอ็นดูของเขามองตามไป
“ขอบคุณมากเลยค่ะพี่พัดที่ไปรับจันทร์”พรายจันทร์บอกกับว่าที่คู่หมั้นหนุ่มขณะที่เดินออกมาจากร้านตัดชุดแต่งงานที่วันนี้ทั้งคู่ได้มาลองชุดสำหรับวันหมั้นที่จะมีขึ้นในกลางเดือนหน้า หลังจากที่มารดาของทั้งคู่ได้ฤกษ์มา ชายหนุ่มยิ้มตอบร่างบางก่อนจะบอกว่า
“พี่บอกแล้วไงครับว่าไม่ต้องขอบคุณ เลิกพูดขอบคุณตลอดเวลาได้แล้ว ตอนนี้เรากำลังคบกันอยู่นะ จะเกรงใจทำไม”
“ก็มันชินนี่คะ”พรายจันทร์บอกเขินๆ ก่อนจะเดินเคียงกับชายหนุ่มไปยังรถ
“น้องจันทร์รีบกลับไหมครับ แวะทานข้าวเย็นก่อนได้ไหม พี่หิว”พัดยศบอกพร้อมกับลูกท้องทำตาปรอย ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆหลุดขำกับท่าทางนั้น
“ไม่รีบค่ะ เดี๋ยวเราไปกันเลยดีกว่าพี่พัดจะได้ไม่เป็นโรคกระเพาะไปเสียก่อนเพราะว่าท้องพี่ร้องดังมาก”
“ใจร้ายนะเรา ท้องพี่ไม่ได้ร้องดังขนาดนั้นนะ งอนนะเนี่ย”ว่าแล้วชายหนุ่มก็แกล้งสะบัดหน้าไปอีกทาง บอกให้รู้ว่างอน หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะยื่นนิ้วก้อยไปด้านหน้าของเขาแล้วพูดเสียงหวาน
“โอ๋ๆ ไม่งอนนะคะ ดีกันนะๆ”พัดยศเหลือบตามอง ก่อนจะยื่นนิ้วก้อยของตนไปเกี่ยวกับร่างบางแล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนที่เขาจะเปิดประตูให้อีกฝ่ายขึ้นไปนั่งส่วนตัวเองก็ขึ้นประจำที่แล้วขับออกไป
“จันทร์อยากทานอะไรครับ”พัดยศถามร่างบางขณะเลี้ยวเข้าไปยังลานจอดรถของห้างดังแห่งหนึ่ง โดยที่มือข้างหนึ่งของเขากุมมือบางเอาไว้ พรายจันทร์คิดนิดนึงก่อนจะตอบ
“อันที่จริงจันทร์อยากทานพิซซ่าค่ะ ไม่ได้ทานมานานแล้ว”
“เอาจริงเหรอ?”ชายหนุ่มเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างแปลกใจเพราะดูจากรูปร่างบอบบางของว่าที่คู่หมั้นสาวแล้ว ไม่น่าจะชอบทานอาหารจำพวกแป้งและไขมันเท่าใดนัก หญิงสาวเอียงคออย่างงงๆกับคำถามนั้นของเขา
“คะ? ทำไมเหรอคะ”
“ก็พี่คิดว่าเราจะเหมือนสาวๆคนอื่นสมัยนี้น่ะสิที่ต้องมาพะวงว่ากินอะไรเท่าไหร่ ถ้ากินแป้งเข้าไปจะอ้วนไหม กินแต่ละทีอย่างกับแมวดม”ชายหนุ่มบ่นถึงสาวๆที่เขาเคยพบเห็นมา ก่อนจะหันมาหัวเราะแหะๆเมื่อได้ยินคำถามของเธอเข้า
“สาวคนอื่น? พี่พัดมีสาวเยอะเหรอคะ จันทร์นึกว่ามีแค่ยายดาวกับจันทร์ซะอีก”
“ไม่ใช่แบบนั้นจ๊ะ พี่หมายถึงพวกลูกค้าสาวๆที่พี่เคยไปคุยงานด้วยน่ะ”
“แล้วไป นึกว่ามีจันทร์จะได้ไปฟ้องยายดาว”หญิงสาวแกล้งว่า ก่อนจะหน้าแดงเมื่อเจอคำพูดหวานๆของเขาเข้า
“ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงคนอื่น พี่มีแต่จันทร์คนเดียวเท่านั้นแหละต่อจากนี้ไป ผู้หญิงคนเดียวในหัวใจพี่คือจันทร์ไม่ใช่น้องดาวหรือใครอีกต่อไป อย่ากังวลนะครับคนดี”พัดยศกุมมือทั้งสองข้างของร่างบางที่นั่งอึ้ง แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่เริ่มแดงๆ น้ำตารื้นที่ขอบตาขณะที่พูดประโยคนั้น มือหนาเกลี่ยน้ำใสๆให้ออกไปจากดวงตาของเธอพร้อมปลอบ
“พี่จะไม่ทำให้จันทร์ต้องร้องไห้อีก พี่ขอซื้อนะครับน้ำตาของจันทร์ ซื้อด้วยจูบจูบนี้”ว่าแล้วเขาก็โน้มตัวเข้าไปใกล้ร่างบางที่ยังคงนั่งนิ่ง ริมฝีปากหนาฉกเข้าที่ริมฝีปากแดงนุ่ม พร้อมกับละเลียดชิมความหวานที่ไม่เคยมีผู้ชายคนใดได้สัมผัสมาก่อนอยู่นาน ก่อนจะผละออกมาอย่างเสียดายเล็กน้อย
พรายจันทร์ก้มหน้านิ่ง ใบหน้ารูปหัวใจแดงแปร๊ด แม้จะเริ่มคบกันแล้วแต่เรื่องจูบเพิ่งจะมีครั้งนี้ที่เขาจูบเธอ เลยยังทำใจให้ชินไม่ได้ซึ่งดูท่าว่าพัดยศเองก็เข้าใจเรื่องนี้ดีเลยไม่ได้เย้าแหย่อะไรหญิงสาวนัก ได้แต่รอให้เธอพร้อมก่อนจะลงจากรถเพื่อไปรับประทานอาหารด้วยกัน โดยที่เขาไม่ปล่อยมือเธอเลยระหว่างที่เดินด้วยกัน หญิงสาวมองมือของตนในอุ้งมือใหญ่อย่างมีความสุข
“พี่ตฤณว่าถ้าให้เจ้าตัวเล็กใส่เสื้อตัวนี้จะเป็นไง”ดาวเหนือเดินถือเสื้อสำหรับสัตว์เลี้ยงมาหาคนรักหนุ่มที่ยืนเลือกปลอกคออยู่ ตฤณขยับแว่นก่อนจะมองสำรวจ ‘ชุดที่ว่า’ แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่ามันดูฟู่ฟ่าเกินแมวไปหน่อย
“พี่ว่าอย่าให้เจ้าตัวเล็กใส่เลยนะครับ มันจะดูเป็นแมวอะโกโก้ไปหน่อย” เพราะชุดที่หญิงสาวเลือกนั้นมันปักเลื่อมลายมากเกินไปหน่อย แถมมีกระโปรงพลิ้วหวานไม่เข้ากับเจ้าลูกแมวตัวน้อยที่นอนกินนมอยู่บ้านของเขาแน่เพราะมันเป็นตัวผู้
“ทำไมล่ะ น่ารักดีออก”
“ดาวลืมไปรึเปล่าครับว่าเจ้าตัวเล็กมันเป็นตัวผู้”ตฤณบอกยิ้มๆก่อนจะรู้ได้ถึงเสียงแก้วแตกใกล้ๆนี้ ดาวเหนือส่งยิ้มแห้งๆให้อีกฝ่าย แล้วยิ่งเขินเมื่อเห็นแววตาเอ็นดูของเขาเลยรีบเสไปหยิบอีกตัวขึ้นมา
“แล้วตัวนี้ล่ะ ชุดธรรมดาแต่มีหมวกรูปกบ”
“อยากเลี้ยงแมวหรือกบครับเนี่ย โอ๋!”ชายหนุ่มรีบง้อคนรักสาวที่หน้างอเมื่อเห็นเขาหัวเราะชุดที่เธอเลือกอีกแล้ว
“ไม่เอาแล้วพี่ตฤณเลือกไปเองเลยล่ะกัน”
“พี่ล้อเล่นครับ กลับมาช่วยกันเร็วดาว”
ร่างโปร่งเดินหน้างอกลับมาช่วยเขาเลือก แล้วในที่สุดก็ได้ปลอดคอบสำหรับลูกแมวลายทหารน่ารักติดกระดิ่งหนึ่งอัน เสื้อลายกบที่ดาวเหนือเลือกหนึ่งตัวและยังมีอุปกรณ์การเล่นกับแมวอีกหลากหลายอันที่ตฤณแนะนำทั้งที่ฝนเล็บและบ้านแมว ทั้งคู่ช่วยกันหอบสัมภาระทั้งหลายกลับไปไว้ที่รถก่อนที่จะกลับเข้ามาหาอาหารเย็นทาน
“เจ้าตัวเล็กมันดูดีขึ้นกว่าเดิมแล้วนะพี่ตฤณ”ดาวเหนือชวนชายหนุ่มคุยระหว่างทางที่เดินหาร้านอาหารถึงเจ้าลูกแมวที่โดนรถชนแล้วเธอขอให้เขาเลี้ยงเอาไว้เมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้มันอาการดีขึ้นมากซึ่งเธอได้เรียกมันว่าเจ้าตัวเล็ก พอหายดีก็เริ่มซนได้แต่ตฤณบอกว่ามันจะไม่แข็งแรงเหมือนแต่ก่อนเพราะขาของมันดูขัดๆซึ่งเขาไม่สามารถรักษาได้เนื่องจากมันไม่ใช่แผลที่เพิ่งเป็นแต่ดูท่าจะเป็นมานานแล้ว
“อืม ซนพอกับเทอร์โบเลย ตอนกลางคืนพี่ต้องเก็บเข้ากรงเจ้าแสบนั่น ไม่งั้นชวนกันไปซน”ตฤณส่ายหน้าเมื่อนึกถึงสองสัตว์เลี้ยงจอมป่วนที่บ้าน ที่แม้จะคนล่ะสายพันธ์แต่กลับเข้ากันได้ดีมากโดยเฉาพะเรื่องแกล้งน้องสาวของเขา เมื่อคิดมาถึงตรงนี้เขาก็หลุดหัวเราะออกมาทำเอาคนที่กำลังมองซ้ายขวาอยู่หันมามองอย่างงงๆ
“เป็นอะไรไปพี่ตฤณ อยู่ดีๆก็ขำ”
“เปล่า พี่แค่คิดถึงเมื่อคืนที่ยายตาลโดนเจ้าสองแสบรวมหัวกันแกล้งน่ะ”
“อ๋อ!เรื่องนั้นเอง ยายตาลโทรมาฟ้องดาวใหญ่เลย”ดาวเหนือถึงยิ้มเมื่อนึกถึงเพื่อนสาวที่เมื่อคืนโทรมาฟ้องเธอเสียงเขียว
‘แกมาเอาไอ้แสบเล็กไปไกลๆเลยนะ ทางที่ดีเอาไอ้แสบใหญ่ไปด้วยเลย หมากับแมวอะไรไม่รู้แกล้งคนได้ด้วย มาเอาไปเลยนะไม่งั้นจะจับทำสเต็ก’
นั่นคือประโยคที่ตรีทิพย์โทรมาโวยวายให้ฟัง ในตอนแรกเธอยังงงๆอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นจนกระทั่งอีกฝ่ายเล่ามาจนหมด จากที่งงเลยกลายเป็นขบขันไป เรื่องของเรื่องก็คือว่าตรีทิพย์เพิ่งกลับมาถึงบ้านแล้วบังเอิญที่ว่าชุดที่ใส่ไปงานเลี้ยงซักแห่งเป็นชุดแฟนซี เจ้าสองแสบนึกว่าผู้ร้ายบุกบ้านเลยจัดการซะ เทอร์โบกระโดดเข้าใส่อย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ตรีทิพย์ล้มลงไป
ส่วนเจ้าตัวเล็กก็กระโดดใส่แล้วใช้ชุดแฟนซีนั้นเป็นที่ฝนเล็บ กว่าตฤณและคนอื่นๆจะลงมาเห็นก็ผ่านไปสิบนาที สภาพเพื่อนของเธอเลยคล้ายกับว่าเพิ่งไปผ่านสมรภูมิรบมาเป็นที่ขำขันของทุกคนที่ได้ทราบเรื่องยกเว้นเจ้าตัวที่ยังคงขู่ฟ่อๆใส่ทุกครั้งที่เห็นหน้าเจ้าสองแสบ
“คิดๆแล้วก็ขำนะ สภาพยายตาลน่ะ ดาวน่าจะได้เห็น อ่อ!รู้สึกคุณวีจะถ่ายรูปเก็บไว้”ชายหนุ่มพูดถึงชายหนุ่มรุ่นน้องซอยถัดไปที่มาตาจีบน้องสาวของเขาและวันนั้นก็เขามาในบ้านด้วยหลังจากได้ยินเสียงร้องของตรีทิพย์ วีกิจยืนอึ้งก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสภาพของตรีทิพย์แถมยังถ่ายรูปไว้แบล็กเมล์อีกต่างหาก
“จริงเหรอ งั้นเจอคุณวีคราวหน้าดาวจะขอดูรูป”ดาวเหนือบอกอย่างหมายมาด ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเขาไปยังร้านพิซซ่าชื่อดังที่ดาวเหนือรบเร้าอยากทานมาตลอดทาง ระหว่างที่กำลังมองหาที่นั่งนั้นทั้งคู่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงหวานดังขึ้นมาจากทางหนึ่งของร้าน
“ยายดาว!”ดาวเหนือหันไปมองแล้วก็ต้องยิ้มแหยๆเมื่อพบว่าคนที่เรียกคือพี่สาวคนรองที่นั่งอยู่กับอดีตคนรักของเธอ แม้จะจบกันด้วยดีแต่มันก็ยังดูเร็สเกินไปหากจะเปิดตัวตฤณกับทั้งคู่ ตฤณเองก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกันเพราะเขาก็ปล่อยมือจากเธออย่างรวดเร็ว
พรายจันทร์เดินตรงมาหาน้องสาวอย่างดีใจ แต่สายตาคู่สวยมองไปที่ร่างสูงข้างกายของน้องสาวเธอพร้อมส่งยิ้มทักทายไปให้ ด้านหลังมีพัดยศที่เดินตามมาห่างๆ
“มาทำอะไรน่ะ แล้ว...”ร่างบางถามก่อนจะลากเสียงพลางมองไปทางตฤณเป็นเชิงถาม พัดยศมองสบตากับตฤณที่มองตอบอย่างเงียบอย่างหยั่งเชิง
“เอ่อ ดาวมาซื้อของให้ลูกแมวน่ะ ส่วนนี่ก็พี่ตฤณพี่ชายยายตาล”
“อ่อ พี่ตฤณคนนี้นี่เอง สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จัก พรายจันทร์เป็นพี่สาวของดาวค่ะ”ร่างบางยกมือไหว้ชายหนุ่มเพราะคะเนแล้วเขาน่าจะอายุมากกว่า
“เช่นกันครับคุณจันทร์ ดาวพูดถึงคุณอยู่บ่อยๆ”
“ค่ะ แล้วนี่ก็พี่พัดค่ะ”พรายจันทร์แนะนำชายหนุ่มที่ยังยืนมองตฤณอยู่ ตฤณเองก็จ้องกลับไปเช่นกัน พัดยศเหลือบตาลงมองพรายจันทร์และดาวเหนือเห็นว่าดูกังวลกับท่าทางของเขาโดยเฉพาะอดีตคนรักแล้วก็อยากจะหัวเราะ นี่คงกลัวว่าเขาจะกระโดดเขางับแฟนตัวเองแหงๆ ร่างสูงยิ้มออกมาก่อนจะส่งมือไปให้อีกหนึ่งหนุ่ม แล้วแนะนำตัว
“พัดยศครับ ว่าที่คู่หมั้นของจันทร์แล้วก็รุ่นพี่ของดาวเหนือครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”ตฤณมองมือหนาที่อยู่ด้านหน้าก่อนจะเงยขึ้นสบตาอีกฝ่ายพบแววแห่งความเป็นมิตรที่ไม่มีความไม่พอใจปลอมปนก็โล่งใจแล้วส่งมือไปบ้าง
“ตฤณครับ คุณพัดยศยินดีที่ได้รู้จัก”
พรายจันทร์และดาวเหนือถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งใจ ก่อนจะมองค้อนคนรักของตนเองที่พากันหัวเราะกับท่าทางของเธอ
“ขำอะไรกันคะ ก็จันทร์กลัวว่าจะมีการวางมวยกันนี่นา”พรายจันทร์ยอมรับเสียงอ่อย พัดยศยกมือขยี้ผมร่างบางอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนแกล้งพูดคาดโทษ
“นี่หมายความว่ายังไม่เชื่อใจพี่ใช่ไหมเนี่ย แบบนี้มันต้องโดนทำโทษ”ว่าแล้วชายหนุ่มก็คว้ามือร่างบางขึ้นมางับเบาๆ ทำเอาหญิงสาวตาโตหน้าแดง ในขณะที่ดาวเหนือมองอึ้งๆไม่คิดว่าพัดยศจะทำอะไรแบบนี้ได้ด้วย
“บ้า!พี่พัดเล่นอะไรไม่รู้”พรายจันทร์ว่าชายหนุ่มก่อนจะจูงมือน้องสาวคนโปรดให้เดินตามไปยังโต๊ะ ทิ้งชายหนุ่มสองคนไว้ด้วยกัน ตฤณมองพัดยศก่อนจะพูดบางอย่างออกมา
“ขอโทษนะครับคุณพัดยศ”
“ครับ? คุณตฤณขอโทษผมทำไม”
“ก็เรื่องผมกับน้องดาว...”
“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่ได้มาเป็นมือที่สามนี่ ระหว่างผมกับน้องดาวเราจบกันเพราะเราไม่รู้ว่าความรักคืออะไร มันเลยไปกันไม่ได้ ต้องขอบคุณคุณต่างหากที่ทำให้ผมได้เจอกับรักแท้”พัดยศบอกอย่างจริงใจ สายตามองไปยังร่างบางของคนรักที่กำลังดูเมนูอยู่กับน้องสาว
“ขอบคุณครับ ขอให้คุณมีความสุข”ตฤณอวยพรให้กับอดีตคนรักของดาวเหนือ ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม
“อ่อ แต่อย่าทำให้น้องสาวของผมเสียใจนะ ไม่งั้นผมเล่นงานคุณแน่”
“ไม่ต้องห่วงครับ น้องดาวคือหัวใจของผม ผมไม่ทำร้ายหัวใจของตัวเองแน่นอนคุณพัดยศ”
“เรียกผมว่าพัดก็ได้ เราน่าจะอายุเท่ากัน”
“ตกลงครับคุณพัด ผมว่าเราเข้าไปดีกว่า สาวๆมองแล้วเดี๋ยวจะหาว่าเราจะต่อยกัน”ตฤณบอกเมื่อเห็นทั้งพรายจันทร์และดาวเหนือมองมาทางพวกเขาอีกแล้ว พัดยศส่ายหน้าก่อนจะเดินคู่ไปกับตฤณพร้อมบอก
“ผมยังคิดภาพคุณต่อยคนไม่ออกจริงๆ!”
----------------------------------------------------------------------
โฉบมาลงนิยาย หลังจากหายไปนาน ต้องขอโทษด้วยเนื่องจากว่าตอนนี้ข้าพเจ้ามาเวิคแอนด์ทราเวลที่อเมริกา เพิ่งจะมาได้ประมาณสองอาทิตย์และช่วงก่อนหน้าอย่างที่หลังผจญกับน้ำท่วมแล้วข้าพเจ้ายังต้องผจญกับการเตรียมของเพื่อเดินทางอีก เมื่อมาถึงแล้วก็ใช่ว่าจะสบายต้องเตรียมตัวทำงานอีกสารพัดกว่าจะว่างมาอัพนิยายได้ก็นานโข นักอ่านอาจจะหายไปบ้างแล้ว ถ้าใครยังไม่หายก็มารายงานตัวด้วยเน้อ หวังว่าจะตามมาบอร์ดใหม่กันหมดแล้วนะ อัพตอนใหม่ฉลองบอร์ดใหม่ด้วยเลย และหากข้าพเจ้าหายไปอีกอย่าสงสัย กำลังจมอยู่กับงานนั่นเอง สำหรับตอนนี้เอาความหวานไปเต็มอีกเล็กน้อย ก่อนเตรียมตัวพบกับความร้ายกาจขั้นเทพของตะวันฉายได้ในเร็วๆนี้ เจอกันตอนหน้าค่ะ ติชมได้ค่า
“ดาว! จับเทอร์โบไว้ พี่ยังล้างแชมพูไม่หมดเลย”ตฤณที่ตอนนี้เนื้อตัวเปียกโชกตะโกนบอกคนที่ยืนอยู่ข้างสนามหญ้าข้างบ้านให้ช่วยจับเจ้าตัวแสบที่พยายามหนีการอาบน้ำ ดาวเหนือมองทั้งเจ้านายทั้งสัตว์เลี้ยงที่ยืนคุมเชิงกันอย่างขำขัน เพราะว่าโดยทั่วไปแล้วสุนัขควรจะเปียกน้ำมากกว่าเจ้าของ แต่นี่...เจ้าของตัวเปียกมากกว่าสัตว์เลี้ยงเสียเอง
ตฤณมองค้อนคนรักที่ยื่นมือมาช่วยจับเจ้าตัวแสบไว้นิ่งๆก็จริง แต่ดวงตากลับพราวระยับด้วยความขบขัน ทำให้เขาเกิดอาการหมั่นไส้ แล้วแผนการก็ผุดขึ้นมาในหัว ชายหนุ่มยิ้มเล่ห์ยืดตัวตรงขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนจะฉีดน้ำจากสายยางในมือใส่ร่างโปร่งที่กำลังหลอกล่อเทอร์โบให้ยืนนิ่งๆทันที ดาวเหนือตกใจปล่อยมือออกจากปลอกคอเจ้าตัวสีทองก่อนจะเอามือมาป้องหน้า ใบหน้าสวยบึ้งน้อยๆ แล้ววิ่งไล่ชายหนุ่มที่แกล้งเธอทันทีโดยมีเจ้าเทอร์โบที่เปลี่ยนจากวิ่งหนีเป็นวิ่งเล่นกับทั้งคู่ทันที
คุณตรีเนตรที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากสนามหญ้าก็ลุกขึ้นมองเห็นภาพความสนุกสนานของหนึ่งสุนัขสองมนุษย์อย่างเอ็นดู แล้วนั่งลงอ่านหนังสือต่อไป แต่แล้วก็ต้องลุกขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงหัวเราะนั่นเงียบหายไป คุณตรีเนตรมองตามหลังลูกชายที่วิ่งกลับไปยังคลีนิครักษาสัตว์ของตนหน้าเครียด ท่านเดินออกมาถามร่างโปร่งที่กำลังล้างตัวเจ้าตัวแสบประจำบ้านอย่างรีบเร่ง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอลูก หนูดาวทำไมตาตฤณถึงได้ดูรีบร้อนจัง”
“มีลูกแมวถูกรถชนมา พี่ตฤณเลยรีบไปดูอาการ ดาวก็อยากไปเลยต้องรีบอาบน้ำให้เจ้าตัวยุ่ง”
“เหรอจ๊ะ มาเดี๋ยวแม่ช่วย”คุณตรีเนตรพยักหน้ารับรู้ก่อนจะลงมือช่วยหญิงสาวอาบน้ำให้เทอร์โบอย่างทุลักทุเลเพราะเจ้าตัวไม่ยอมอยู่นิ่ง เมื่อเสร็จแล้วร่างโปร่งก็ปล่อยให้เทอร์โบวิ่งเล่นตามที่ชายหนุ่มบอกก่อนจะขอตัวไปยังร้านของตฤณเพื่อดูอาการของเจ้าลูกแมวเคราะห์ร้าย
“เป็นยังไงบ้างพี่ตฤณ มันจะรอดไหม”ดาวเหนือถามขึ้นทันทีที่เห็นคนรักเดินออกจากห้องที่ใช้เป็นห้องผ่าตัด เมื่อกี้ตอนที่เข้ามาเธอได้ถามถึงสภาพก่อนเข้าไปของมันจากผู้ช่วยอีกคนของตฤณที่นั่งเฝ้าเคาน์เตอร์เป็นประจำ พบว่าอาการค่อนข้างแย่เนื่องด้วยมันยังเป็นลูกแมวอยู่
“ก็ต้องรอดูกันไป ถ้าผ่านคืนนี้ไปได้มันก็รอดแล้วล่ะ แต่ตอนนี้พี่ก็รักษาไปเท่าที่รักษาได้ โชคดีของเจ้าหนูนั่นที่คนที่ขับรถชนไม่ได้หนี แต่จอดแล้วเอามันมาที่นี่ ไม่งั้นมันคงตายทันที”ตฤณบอกกับอีกฝ่ายขณะถอดถุงมือที่ใช้ผ่าตัดออกทิ้ง ก่อนจะไปนั่งพักยังห้องส่วนตัวของเขา ดาวเหนือเดินตามเข้าไปนั่งลงที่โซฟารับแขก
“น่าสงสารนะ คนขับก็ไม่รู้จักระวังคงจะขับแบบไม่รู้จักเบรกเลยล่ะสิ”หญิงสาวพูดประชดใส่คนขับรถที่คงกลับไปแล้ว เพราะไม่เห็นมีใครในร้านนอกจากเธอ ตฤณแล้วก็ผู้ช่วยอีกสองคน ชายหนุ่มส่ายหัวกับอาการหงุดหงิดของคนรัก ก่อนจะรีบแก้ตัวให้คนขับคนนั้น
“ไม่ใช่หรอก เขาบอกกับพี่ว่าเขาชะลอรถแล้วแต่ยังไม่ได้เบรกเท่านั้น เจ้าหนูของดาวต่างหากที่พุ่งออกมาจากพงหญ้าตัดหน้ารถเขา เขาตกใจเลยเบรกแต่ก็ช้าไป พอเขาเห็นว่าขับรถชนลูกแมวเลยรีบพามาที่นี่ เขาเป็นลูกค้าเก่าน่ะ พี่เคยรักษาสุนัขของเขา เขาเป็นคนรักสัตว์นะ”
“แล้วไป นึกว่าเป็นพวกชอบซิ่งแบบนั้นล่ะก็จะด่าให้ยับเลย”หญิงสาวยักไหล่ ก่อนจะถามถึงอีกเรื่อง “ว่าแต่พี่ตฤณจะทำยังไงกับมันต่อล่ะ คนขับคนนั้นเขาจะรับเลี้ยงต่อเหรอ”
“คงไม่ได้หรอก บ้านเขาเลี้ยงรอตไวเลอร์หลายตัว ขืนเอาไปเลี้ยงด้วยมีหวังเจ้าหนูได้กลายเป็นขนมแน่ๆ”ตฤณว่า ก่อนจะคิดหาทางออก
“คงต้องประกาศหาคนรับไปเลี้ยง ประกาศติดไว้ที่ร้านแล้วเราก็เลี้ยงไปก่อนจนกว่าจะมีคนมารับไป”
“แบบนั้นเจ้าหนูก็ติดเราแล้ว เราเลี้ยงไว้ไม่ได้เหรอพี่ตฤณ เทอร์โบจะกัดไหม”ดาวเหนือถาม
“ไม่หรอก พี่เคยเอาแมวที่เขาเอามาฝากเลี้ยงไปด้วยที่บ้าน เจ้าแสบนั่นยังคาบเอาไปเล่นเฉย ไม่กัด"
“งั้นเราก็เลี้ยงไว้สิ เดี๋ยวดาวมาช่วยเลี้ยง เวลาพี่ตฤณไปต่างจังหวัดก็เอาไปฝากดาวไว้นะ ตกลงนะ”ดาวเหนือเขย่าแขนชายหนุ่มอย่างตื่นเต้น ตฤณหรี่ตามองคนรักสาวแล้วนึกรู้ทัน อีกฝ่ายคงอยากเลี้ยงแต่ไม่กล้าบอกตรงๆ
“อยากเลี้ยงอยู่แล้วล่ะสิ ท่าทางแบบนี้”
“ก็มันน่ารัก แล้วก็น่าสงสารด้วยนี่น่า”
“ตกลง แต่...”สุดท้ายเมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของคนรักทำให้ตฤณยอมตกลง แต่ยังไม่วายมีข้อแม้ “...ดาวต้องมาช่วยเลี้ยงนะครับ อย่าทิ้งๆขว้างๆ ไม่งั้นพี่จะโกรธ”
“อื้ม!”ร่างโปร่งพยักหน้ารับก่อนจะวิ่งปร๋อไปดูอาการของเจ้าแมวน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ภายในห้องที่จัดไว้สำหรับพักฟื้น โดยมีสายตาเอ็นดูของเขามองตามไป
“ขอบคุณมากเลยค่ะพี่พัดที่ไปรับจันทร์”พรายจันทร์บอกกับว่าที่คู่หมั้นหนุ่มขณะที่เดินออกมาจากร้านตัดชุดแต่งงานที่วันนี้ทั้งคู่ได้มาลองชุดสำหรับวันหมั้นที่จะมีขึ้นในกลางเดือนหน้า หลังจากที่มารดาของทั้งคู่ได้ฤกษ์มา ชายหนุ่มยิ้มตอบร่างบางก่อนจะบอกว่า
“พี่บอกแล้วไงครับว่าไม่ต้องขอบคุณ เลิกพูดขอบคุณตลอดเวลาได้แล้ว ตอนนี้เรากำลังคบกันอยู่นะ จะเกรงใจทำไม”
“ก็มันชินนี่คะ”พรายจันทร์บอกเขินๆ ก่อนจะเดินเคียงกับชายหนุ่มไปยังรถ
“น้องจันทร์รีบกลับไหมครับ แวะทานข้าวเย็นก่อนได้ไหม พี่หิว”พัดยศบอกพร้อมกับลูกท้องทำตาปรอย ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆหลุดขำกับท่าทางนั้น
“ไม่รีบค่ะ เดี๋ยวเราไปกันเลยดีกว่าพี่พัดจะได้ไม่เป็นโรคกระเพาะไปเสียก่อนเพราะว่าท้องพี่ร้องดังมาก”
“ใจร้ายนะเรา ท้องพี่ไม่ได้ร้องดังขนาดนั้นนะ งอนนะเนี่ย”ว่าแล้วชายหนุ่มก็แกล้งสะบัดหน้าไปอีกทาง บอกให้รู้ว่างอน หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะยื่นนิ้วก้อยไปด้านหน้าของเขาแล้วพูดเสียงหวาน
“โอ๋ๆ ไม่งอนนะคะ ดีกันนะๆ”พัดยศเหลือบตามอง ก่อนจะยื่นนิ้วก้อยของตนไปเกี่ยวกับร่างบางแล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนที่เขาจะเปิดประตูให้อีกฝ่ายขึ้นไปนั่งส่วนตัวเองก็ขึ้นประจำที่แล้วขับออกไป
“จันทร์อยากทานอะไรครับ”พัดยศถามร่างบางขณะเลี้ยวเข้าไปยังลานจอดรถของห้างดังแห่งหนึ่ง โดยที่มือข้างหนึ่งของเขากุมมือบางเอาไว้ พรายจันทร์คิดนิดนึงก่อนจะตอบ
“อันที่จริงจันทร์อยากทานพิซซ่าค่ะ ไม่ได้ทานมานานแล้ว”
“เอาจริงเหรอ?”ชายหนุ่มเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างแปลกใจเพราะดูจากรูปร่างบอบบางของว่าที่คู่หมั้นสาวแล้ว ไม่น่าจะชอบทานอาหารจำพวกแป้งและไขมันเท่าใดนัก หญิงสาวเอียงคออย่างงงๆกับคำถามนั้นของเขา
“คะ? ทำไมเหรอคะ”
“ก็พี่คิดว่าเราจะเหมือนสาวๆคนอื่นสมัยนี้น่ะสิที่ต้องมาพะวงว่ากินอะไรเท่าไหร่ ถ้ากินแป้งเข้าไปจะอ้วนไหม กินแต่ละทีอย่างกับแมวดม”ชายหนุ่มบ่นถึงสาวๆที่เขาเคยพบเห็นมา ก่อนจะหันมาหัวเราะแหะๆเมื่อได้ยินคำถามของเธอเข้า
“สาวคนอื่น? พี่พัดมีสาวเยอะเหรอคะ จันทร์นึกว่ามีแค่ยายดาวกับจันทร์ซะอีก”
“ไม่ใช่แบบนั้นจ๊ะ พี่หมายถึงพวกลูกค้าสาวๆที่พี่เคยไปคุยงานด้วยน่ะ”
“แล้วไป นึกว่ามีจันทร์จะได้ไปฟ้องยายดาว”หญิงสาวแกล้งว่า ก่อนจะหน้าแดงเมื่อเจอคำพูดหวานๆของเขาเข้า
“ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงคนอื่น พี่มีแต่จันทร์คนเดียวเท่านั้นแหละต่อจากนี้ไป ผู้หญิงคนเดียวในหัวใจพี่คือจันทร์ไม่ใช่น้องดาวหรือใครอีกต่อไป อย่ากังวลนะครับคนดี”พัดยศกุมมือทั้งสองข้างของร่างบางที่นั่งอึ้ง แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่เริ่มแดงๆ น้ำตารื้นที่ขอบตาขณะที่พูดประโยคนั้น มือหนาเกลี่ยน้ำใสๆให้ออกไปจากดวงตาของเธอพร้อมปลอบ
“พี่จะไม่ทำให้จันทร์ต้องร้องไห้อีก พี่ขอซื้อนะครับน้ำตาของจันทร์ ซื้อด้วยจูบจูบนี้”ว่าแล้วเขาก็โน้มตัวเข้าไปใกล้ร่างบางที่ยังคงนั่งนิ่ง ริมฝีปากหนาฉกเข้าที่ริมฝีปากแดงนุ่ม พร้อมกับละเลียดชิมความหวานที่ไม่เคยมีผู้ชายคนใดได้สัมผัสมาก่อนอยู่นาน ก่อนจะผละออกมาอย่างเสียดายเล็กน้อย
พรายจันทร์ก้มหน้านิ่ง ใบหน้ารูปหัวใจแดงแปร๊ด แม้จะเริ่มคบกันแล้วแต่เรื่องจูบเพิ่งจะมีครั้งนี้ที่เขาจูบเธอ เลยยังทำใจให้ชินไม่ได้ซึ่งดูท่าว่าพัดยศเองก็เข้าใจเรื่องนี้ดีเลยไม่ได้เย้าแหย่อะไรหญิงสาวนัก ได้แต่รอให้เธอพร้อมก่อนจะลงจากรถเพื่อไปรับประทานอาหารด้วยกัน โดยที่เขาไม่ปล่อยมือเธอเลยระหว่างที่เดินด้วยกัน หญิงสาวมองมือของตนในอุ้งมือใหญ่อย่างมีความสุข
“พี่ตฤณว่าถ้าให้เจ้าตัวเล็กใส่เสื้อตัวนี้จะเป็นไง”ดาวเหนือเดินถือเสื้อสำหรับสัตว์เลี้ยงมาหาคนรักหนุ่มที่ยืนเลือกปลอกคออยู่ ตฤณขยับแว่นก่อนจะมองสำรวจ ‘ชุดที่ว่า’ แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่ามันดูฟู่ฟ่าเกินแมวไปหน่อย
“พี่ว่าอย่าให้เจ้าตัวเล็กใส่เลยนะครับ มันจะดูเป็นแมวอะโกโก้ไปหน่อย” เพราะชุดที่หญิงสาวเลือกนั้นมันปักเลื่อมลายมากเกินไปหน่อย แถมมีกระโปรงพลิ้วหวานไม่เข้ากับเจ้าลูกแมวตัวน้อยที่นอนกินนมอยู่บ้านของเขาแน่เพราะมันเป็นตัวผู้
“ทำไมล่ะ น่ารักดีออก”
“ดาวลืมไปรึเปล่าครับว่าเจ้าตัวเล็กมันเป็นตัวผู้”ตฤณบอกยิ้มๆก่อนจะรู้ได้ถึงเสียงแก้วแตกใกล้ๆนี้ ดาวเหนือส่งยิ้มแห้งๆให้อีกฝ่าย แล้วยิ่งเขินเมื่อเห็นแววตาเอ็นดูของเขาเลยรีบเสไปหยิบอีกตัวขึ้นมา
“แล้วตัวนี้ล่ะ ชุดธรรมดาแต่มีหมวกรูปกบ”
“อยากเลี้ยงแมวหรือกบครับเนี่ย โอ๋!”ชายหนุ่มรีบง้อคนรักสาวที่หน้างอเมื่อเห็นเขาหัวเราะชุดที่เธอเลือกอีกแล้ว
“ไม่เอาแล้วพี่ตฤณเลือกไปเองเลยล่ะกัน”
“พี่ล้อเล่นครับ กลับมาช่วยกันเร็วดาว”
ร่างโปร่งเดินหน้างอกลับมาช่วยเขาเลือก แล้วในที่สุดก็ได้ปลอดคอบสำหรับลูกแมวลายทหารน่ารักติดกระดิ่งหนึ่งอัน เสื้อลายกบที่ดาวเหนือเลือกหนึ่งตัวและยังมีอุปกรณ์การเล่นกับแมวอีกหลากหลายอันที่ตฤณแนะนำทั้งที่ฝนเล็บและบ้านแมว ทั้งคู่ช่วยกันหอบสัมภาระทั้งหลายกลับไปไว้ที่รถก่อนที่จะกลับเข้ามาหาอาหารเย็นทาน
“เจ้าตัวเล็กมันดูดีขึ้นกว่าเดิมแล้วนะพี่ตฤณ”ดาวเหนือชวนชายหนุ่มคุยระหว่างทางที่เดินหาร้านอาหารถึงเจ้าลูกแมวที่โดนรถชนแล้วเธอขอให้เขาเลี้ยงเอาไว้เมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้มันอาการดีขึ้นมากซึ่งเธอได้เรียกมันว่าเจ้าตัวเล็ก พอหายดีก็เริ่มซนได้แต่ตฤณบอกว่ามันจะไม่แข็งแรงเหมือนแต่ก่อนเพราะขาของมันดูขัดๆซึ่งเขาไม่สามารถรักษาได้เนื่องจากมันไม่ใช่แผลที่เพิ่งเป็นแต่ดูท่าจะเป็นมานานแล้ว
“อืม ซนพอกับเทอร์โบเลย ตอนกลางคืนพี่ต้องเก็บเข้ากรงเจ้าแสบนั่น ไม่งั้นชวนกันไปซน”ตฤณส่ายหน้าเมื่อนึกถึงสองสัตว์เลี้ยงจอมป่วนที่บ้าน ที่แม้จะคนล่ะสายพันธ์แต่กลับเข้ากันได้ดีมากโดยเฉาพะเรื่องแกล้งน้องสาวของเขา เมื่อคิดมาถึงตรงนี้เขาก็หลุดหัวเราะออกมาทำเอาคนที่กำลังมองซ้ายขวาอยู่หันมามองอย่างงงๆ
“เป็นอะไรไปพี่ตฤณ อยู่ดีๆก็ขำ”
“เปล่า พี่แค่คิดถึงเมื่อคืนที่ยายตาลโดนเจ้าสองแสบรวมหัวกันแกล้งน่ะ”
“อ๋อ!เรื่องนั้นเอง ยายตาลโทรมาฟ้องดาวใหญ่เลย”ดาวเหนือถึงยิ้มเมื่อนึกถึงเพื่อนสาวที่เมื่อคืนโทรมาฟ้องเธอเสียงเขียว
‘แกมาเอาไอ้แสบเล็กไปไกลๆเลยนะ ทางที่ดีเอาไอ้แสบใหญ่ไปด้วยเลย หมากับแมวอะไรไม่รู้แกล้งคนได้ด้วย มาเอาไปเลยนะไม่งั้นจะจับทำสเต็ก’
นั่นคือประโยคที่ตรีทิพย์โทรมาโวยวายให้ฟัง ในตอนแรกเธอยังงงๆอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นจนกระทั่งอีกฝ่ายเล่ามาจนหมด จากที่งงเลยกลายเป็นขบขันไป เรื่องของเรื่องก็คือว่าตรีทิพย์เพิ่งกลับมาถึงบ้านแล้วบังเอิญที่ว่าชุดที่ใส่ไปงานเลี้ยงซักแห่งเป็นชุดแฟนซี เจ้าสองแสบนึกว่าผู้ร้ายบุกบ้านเลยจัดการซะ เทอร์โบกระโดดเข้าใส่อย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ตรีทิพย์ล้มลงไป
ส่วนเจ้าตัวเล็กก็กระโดดใส่แล้วใช้ชุดแฟนซีนั้นเป็นที่ฝนเล็บ กว่าตฤณและคนอื่นๆจะลงมาเห็นก็ผ่านไปสิบนาที สภาพเพื่อนของเธอเลยคล้ายกับว่าเพิ่งไปผ่านสมรภูมิรบมาเป็นที่ขำขันของทุกคนที่ได้ทราบเรื่องยกเว้นเจ้าตัวที่ยังคงขู่ฟ่อๆใส่ทุกครั้งที่เห็นหน้าเจ้าสองแสบ
“คิดๆแล้วก็ขำนะ สภาพยายตาลน่ะ ดาวน่าจะได้เห็น อ่อ!รู้สึกคุณวีจะถ่ายรูปเก็บไว้”ชายหนุ่มพูดถึงชายหนุ่มรุ่นน้องซอยถัดไปที่มาตาจีบน้องสาวของเขาและวันนั้นก็เขามาในบ้านด้วยหลังจากได้ยินเสียงร้องของตรีทิพย์ วีกิจยืนอึ้งก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสภาพของตรีทิพย์แถมยังถ่ายรูปไว้แบล็กเมล์อีกต่างหาก
“จริงเหรอ งั้นเจอคุณวีคราวหน้าดาวจะขอดูรูป”ดาวเหนือบอกอย่างหมายมาด ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเขาไปยังร้านพิซซ่าชื่อดังที่ดาวเหนือรบเร้าอยากทานมาตลอดทาง ระหว่างที่กำลังมองหาที่นั่งนั้นทั้งคู่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงหวานดังขึ้นมาจากทางหนึ่งของร้าน
“ยายดาว!”ดาวเหนือหันไปมองแล้วก็ต้องยิ้มแหยๆเมื่อพบว่าคนที่เรียกคือพี่สาวคนรองที่นั่งอยู่กับอดีตคนรักของเธอ แม้จะจบกันด้วยดีแต่มันก็ยังดูเร็สเกินไปหากจะเปิดตัวตฤณกับทั้งคู่ ตฤณเองก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกันเพราะเขาก็ปล่อยมือจากเธออย่างรวดเร็ว
พรายจันทร์เดินตรงมาหาน้องสาวอย่างดีใจ แต่สายตาคู่สวยมองไปที่ร่างสูงข้างกายของน้องสาวเธอพร้อมส่งยิ้มทักทายไปให้ ด้านหลังมีพัดยศที่เดินตามมาห่างๆ
“มาทำอะไรน่ะ แล้ว...”ร่างบางถามก่อนจะลากเสียงพลางมองไปทางตฤณเป็นเชิงถาม พัดยศมองสบตากับตฤณที่มองตอบอย่างเงียบอย่างหยั่งเชิง
“เอ่อ ดาวมาซื้อของให้ลูกแมวน่ะ ส่วนนี่ก็พี่ตฤณพี่ชายยายตาล”
“อ่อ พี่ตฤณคนนี้นี่เอง สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จัก พรายจันทร์เป็นพี่สาวของดาวค่ะ”ร่างบางยกมือไหว้ชายหนุ่มเพราะคะเนแล้วเขาน่าจะอายุมากกว่า
“เช่นกันครับคุณจันทร์ ดาวพูดถึงคุณอยู่บ่อยๆ”
“ค่ะ แล้วนี่ก็พี่พัดค่ะ”พรายจันทร์แนะนำชายหนุ่มที่ยังยืนมองตฤณอยู่ ตฤณเองก็จ้องกลับไปเช่นกัน พัดยศเหลือบตาลงมองพรายจันทร์และดาวเหนือเห็นว่าดูกังวลกับท่าทางของเขาโดยเฉพาะอดีตคนรักแล้วก็อยากจะหัวเราะ นี่คงกลัวว่าเขาจะกระโดดเขางับแฟนตัวเองแหงๆ ร่างสูงยิ้มออกมาก่อนจะส่งมือไปให้อีกหนึ่งหนุ่ม แล้วแนะนำตัว
“พัดยศครับ ว่าที่คู่หมั้นของจันทร์แล้วก็รุ่นพี่ของดาวเหนือครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”ตฤณมองมือหนาที่อยู่ด้านหน้าก่อนจะเงยขึ้นสบตาอีกฝ่ายพบแววแห่งความเป็นมิตรที่ไม่มีความไม่พอใจปลอมปนก็โล่งใจแล้วส่งมือไปบ้าง
“ตฤณครับ คุณพัดยศยินดีที่ได้รู้จัก”
พรายจันทร์และดาวเหนือถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งใจ ก่อนจะมองค้อนคนรักของตนเองที่พากันหัวเราะกับท่าทางของเธอ
“ขำอะไรกันคะ ก็จันทร์กลัวว่าจะมีการวางมวยกันนี่นา”พรายจันทร์ยอมรับเสียงอ่อย พัดยศยกมือขยี้ผมร่างบางอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนแกล้งพูดคาดโทษ
“นี่หมายความว่ายังไม่เชื่อใจพี่ใช่ไหมเนี่ย แบบนี้มันต้องโดนทำโทษ”ว่าแล้วชายหนุ่มก็คว้ามือร่างบางขึ้นมางับเบาๆ ทำเอาหญิงสาวตาโตหน้าแดง ในขณะที่ดาวเหนือมองอึ้งๆไม่คิดว่าพัดยศจะทำอะไรแบบนี้ได้ด้วย
“บ้า!พี่พัดเล่นอะไรไม่รู้”พรายจันทร์ว่าชายหนุ่มก่อนจะจูงมือน้องสาวคนโปรดให้เดินตามไปยังโต๊ะ ทิ้งชายหนุ่มสองคนไว้ด้วยกัน ตฤณมองพัดยศก่อนจะพูดบางอย่างออกมา
“ขอโทษนะครับคุณพัดยศ”
“ครับ? คุณตฤณขอโทษผมทำไม”
“ก็เรื่องผมกับน้องดาว...”
“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่ได้มาเป็นมือที่สามนี่ ระหว่างผมกับน้องดาวเราจบกันเพราะเราไม่รู้ว่าความรักคืออะไร มันเลยไปกันไม่ได้ ต้องขอบคุณคุณต่างหากที่ทำให้ผมได้เจอกับรักแท้”พัดยศบอกอย่างจริงใจ สายตามองไปยังร่างบางของคนรักที่กำลังดูเมนูอยู่กับน้องสาว
“ขอบคุณครับ ขอให้คุณมีความสุข”ตฤณอวยพรให้กับอดีตคนรักของดาวเหนือ ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม
“อ่อ แต่อย่าทำให้น้องสาวของผมเสียใจนะ ไม่งั้นผมเล่นงานคุณแน่”
“ไม่ต้องห่วงครับ น้องดาวคือหัวใจของผม ผมไม่ทำร้ายหัวใจของตัวเองแน่นอนคุณพัดยศ”
“เรียกผมว่าพัดก็ได้ เราน่าจะอายุเท่ากัน”
“ตกลงครับคุณพัด ผมว่าเราเข้าไปดีกว่า สาวๆมองแล้วเดี๋ยวจะหาว่าเราจะต่อยกัน”ตฤณบอกเมื่อเห็นทั้งพรายจันทร์และดาวเหนือมองมาทางพวกเขาอีกแล้ว พัดยศส่ายหน้าก่อนจะเดินคู่ไปกับตฤณพร้อมบอก
“ผมยังคิดภาพคุณต่อยคนไม่ออกจริงๆ!”
----------------------------------------------------------------------
โฉบมาลงนิยาย หลังจากหายไปนาน ต้องขอโทษด้วยเนื่องจากว่าตอนนี้ข้าพเจ้ามาเวิคแอนด์ทราเวลที่อเมริกา เพิ่งจะมาได้ประมาณสองอาทิตย์และช่วงก่อนหน้าอย่างที่หลังผจญกับน้ำท่วมแล้วข้าพเจ้ายังต้องผจญกับการเตรียมของเพื่อเดินทางอีก เมื่อมาถึงแล้วก็ใช่ว่าจะสบายต้องเตรียมตัวทำงานอีกสารพัดกว่าจะว่างมาอัพนิยายได้ก็นานโข นักอ่านอาจจะหายไปบ้างแล้ว ถ้าใครยังไม่หายก็มารายงานตัวด้วยเน้อ หวังว่าจะตามมาบอร์ดใหม่กันหมดแล้วนะ อัพตอนใหม่ฉลองบอร์ดใหม่ด้วยเลย และหากข้าพเจ้าหายไปอีกอย่าสงสัย กำลังจมอยู่กับงานนั่นเอง สำหรับตอนนี้เอาความหวานไปเต็มอีกเล็กน้อย ก่อนเตรียมตัวพบกับความร้ายกาจขั้นเทพของตะวันฉายได้ในเร็วๆนี้ เจอกันตอนหน้าค่ะ ติชมได้ค่า
ไอจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 เม.ย. 2554, 06:59:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 เม.ย. 2554, 06:59:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 2391
| << ตอนที่ 17 | ตอนที่ 19 >> |
anOO 17 เม.ย. 2554, 14:32:17 น.
an-o ค่ะ ยังไม่หายไปไหน
ยังตามให้กำลังใจอยู่
มารอดูว่ายัยตะวันตัวร้ายจะมีแผนอะไรอีกรึป่าว
an-o ค่ะ ยังไม่หายไปไหน
ยังตามให้กำลังใจอยู่
มารอดูว่ายัยตะวันตัวร้ายจะมีแผนอะไรอีกรึป่าว
Setia 17 เม.ย. 2554, 19:07:43 น.
ร้ายกาจขั้นเทพงั้นเหรอ ไม่รู้ว่าจะร้ายเรื่องอะไรได้อีกสิน่า
ร้ายกาจขั้นเทพงั้นเหรอ ไม่รู้ว่าจะร้ายเรื่องอะไรได้อีกสิน่า
sirynth 20 เม.ย. 2554, 15:07:44 น.
sanook ka, Tawan is mental.
sanook ka, Tawan is mental.
