ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก

Tags: ทหารเรือ นักเขียน

ตอน: 26.2 "พี่รักแพรวนะครับ คิดถึงเหลือเกิน"

เมื่อแม่เข้าห้องพักไปแล้ว แพรวพรรณก็พาหิรัญญาขึ้นห้องนอนเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายกับพักผ่อนเพราะบ่าย ๆ หิรัญญายังต้องขับรถกลับฉะเชิงเทรา ไปจัดเตรียมงานและสถานที่ให้มีปัญหาน้อยที่สุด..
และเมื่ออยู่กันเพียงลำพัง หิรัญญาก็เอ่ยถึง น้องฐา แฟนเก่าของผู้การต้นกล้า ซึ่งอุบัติเหตุวันนั้นทำให้เจ้าหล่อนเกือบจะเสียโฉม ดีแต่ว่าหน่วยกู้ภัยไปได้ทันเวลาและเงินค่ารักษาตัวมีมากพอ เจ้าหล่อนปลอดภัยและฟื้นคืนสภาพมาได้...

“ตกลงน้องฐาตัดใจได้ไหม”

“แพรวคุยกับนก..นกเขาว่า น่าจะ” เริ่มต้นจากน้องนกโทรศัพท์บอกแพรวพรรณว่าฐาปนิสรประสบอุบัติเหตุ เพื่อให้ทางพี่ต้นกล้าไปเยี่ยม และเมื่อได้พูดจาเปิดอกคุยกัน น้องนกก็บอกกับแพรวพรรณจะพยายามช่วยกล่อมฐาปนิสรให้คลายความรักที่มีต่อพี่ต้นกล้าลง และน้องนกก็ทำได้ในระดับหนึ่ง..เพราะช่วงที่ฐาปนิสรนอนเจ็บ พี่ต้นกล้าไปเยี่ยมเพียงครั้งเดียว และเมื่อเห็นว่าฐาปนิสรพ้นขีดอันตราย เขาก็พูดตรงกับ ๆ ฐาปนิสรว่า ‘ถ้าเราเป็นพี่น้องกันไม่ได้ พี่ก็จะไม่มาเยี่ยมอีก..’

“ขอให้ตัดใจให้ได้เถอะ..เขาหมดรักในตัวเองแล้ว ก็ต้องปล่อยเขาไป..”

“แต่แพรวเห็นใจน้องฐาเขานะคะ”

ด้วยเห็นใจคนเจ็บ แพรวพรรณจึงต้องเอ่ยปากออกไปว่า หากเขาจะกลับไปเยียวยาหัวใจให้น้องฐา เธอก็ยินดีที่จะหยุดความสัมพันธ์ แต่เขาก็เน้นให้เธอเข้าใจว่า เรื่องระหว่างเขากับฐาปนิสรนั้นจบไปแล้ว..และเขาก็ห้ามเธอพูดจาดูถูกน้ำใจของเขาอีกอย่างเด็ดขาด..

“แต่ผู้การเขาก็ชัดเจนนี่ ว่าเขาเลือกแพรว แต่ศึกครั้งนี้ เขาก็ท้ออยู่ไม่น้อยนะแพรว..”

“อ้าว ไหนตอนคุยกับแพรว เขาว่าเขาไม่หวาดหวั่นไง ทำไมคุยกับพี่แล้วเป็นอย่างนั้นได้” แม้จะไม่ได้เจอกัน แต่ว่าก็ได้ยินเสียงกันเกือบจะทุกวัน เพราะนอกจากบอกรักบอกความในใจกันแล้ว แพรวพรรณก็ต้องพึ่งพาเขาในเรื่องข้อมูลที่จะเอามาทำงานด้วย และเขาเองก็ทำตามคำแนะนำของแพรวพรรณคือเริ่มลงมือเขียนงานสารคดีเกี่ยวกับชีวิตนักเรียนเตรียมทหาร นักเรียนโรงเรียนนายเรือ รวมถึงชีวิตนักเรียนนายเรือ หลังเรียนจบออกไปทำงานรับใช้ชาติ..ซึ่งเขาก็ทำได้ดีในระดับหนึ่ง

“ผู้ชายบางคนเขาก็ไม่อยากให้ผู้หญิงเห็นมุมที่อ่อนแอของเขาหรอกนะ..เขาคงจะเปรยออกมาเพื่อให้พี่ให้กำลังใจเขาละมั้ง..”

“แล้วพี่ให้กำลังใจเขาไปว่าอย่างไร”

“พี่ก็บอกเขาว่า พี่อยากไปแบ่งที่นงนุชปลูกบ้านอยู่ติดกับบ้านแพรว เขาก็รับปากว่าจะต้องอดทนรอให้คุณแม่ของแพรวใจอ่อนให้ได้ จะไม่ท้อใจเรื่องที่ฐานะด้อยกว่าทางนี้อีก”

“แล้วพี่ละ เจอลมปากคนไม่น้อย หวั่นไหวกับอนาคตบ้างไหม”

ลมปากที่ว่า นั่นก็คือ ผู้ชายเด็กกว่าผู้หญิง พอจึงจุดหนึ่ง ผู้ชายก็เบื่อแล้วก็หันไปมองคนที่อายุน้อยกว่า สดกว่า ใหม่กว่า และบางคนก็กลัวว่า ทางนั้นจะมาปอกลอกหวังรวยทางลัด และวันหนึ่งเมื่อมีฐานะพร้อม ทั้งบ้านและรถแล้วเขาก็จะกลับไปหาของที่สดกว่าใหม่กว่า บางก็พูดทำนองเดียวกับแม่ของแพรวพรรณเมื่อครู่..

“ผู้ชายเด็กกว่า จนกว่า เนี่ยเหรอ..พี่เฉย ๆ นะ เพราะที่วัยวุฒิ คุณวุฒิ และฐานะเสมอกันหรือที่ว่าเหมาะสม ลงตัวกัน กี่คู่แล้วละที่ไปไม่รอด ชีวิตคู่มันไม่มีอะไรตายตัวหรอกแพรว..วันข้างหน้าเขาอาจจะทำให้พี่ทุกข์ใจอย่างที่คนอื่นว่าไว้จริง ๆ ก็ได้ แต่ว่าวันนี้พี่มีความสุขมาก”

ใบหน้าของหิรัญญานั้นมีเลือดฝาดทีเดียว และแพรวพรรณก็รู้สึกว่า ใบหน้าของหิรัญญานั้นดูอ่อนเยาว์ลงอย่างเห็นได้ชัด..

“และอีกอย่างประสบการณ์ชีวิตคู่ของพี่ มันก็น่าจะทำให้พี่ทำงานได้ล้ำลึกขึ้นก็ได้นะ..เล่นจริงเจ็บจริงรู้จริง ๆ ว่า ความรักแท้ ๆ มันอยู่ที่ตรงไหน..”

“แล้วพี่คิดว่ามันอยู่ที่ตรงไหน”

“ยามเมื่อเราทุกข์ แล้วเขาพร้อมจะร่วมทุกข์กับเรา..ยามเมื่อเขาทุกข์แล้วเราก็พร้อมจะทุกข์กับเขา..เป็นกำลังใจให้กันและกัน ยอมเสียสละประโยชน์สุขส่วนตัวตนเพื่อกันและกันได้..ก็น่าจะเหมือนตอนที่เขายังไม่พร้อม แต่เราพร้อม เรามี เราก็ให้เขา..มันก็เลยกลายเป็นเหมือนว่าพี่โง่หลงผัวเด็กอีก..แต่ช่างมันเถอะ..แค่ก้าวแรกก็วุ่นวายไม่น้อยทีเดียว..ปากคนนี่สุดยอดเลย”

“อนาคตก็คงมีอีกไม่น้อย”

“เราเป็นคนแรกที่เจอแบบนี้เหรอแพรว..เห็นไหมว่า มันมีเรื่องให้เราคิดและมีมุมมองใหม่ ๆ เกิดขึ้น”

“แพรวก็เริ่มเข้าใจคำว่า รักต้องสู้ ต้องรอ ต้องช่วยกันฝ่าฟันแล้วค่ะ”

“แล้วอีตาเอกรินทร์ละ รุกคืบมาบ้างไหม”

“จะรุกอะไรละพี่” น้ำเสียงของแพรวพรรณมีเลศนัย..และยังไม่ทันที่หิรัญญาจะซักไซ้อะไรต่อ แพรวพรรณก็เดินไปยังคอมพิวเตอร์ที่ได้เปิดโปรแกรมทิ้งไว้ หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ เลื่อนเม้าท์คลิกหาข้อมูลที่ได้เก็บไว้..และพอหิรัญญาเห็นภาพในจอ..หญิงสาวก็ถึงกับยกมือปิดปากตาเหลือกโปนด้วยความตกใจ...

“ข้อมูลพวกนี้ พี่ต้นกล้าเค้าให้ผู้กองคณินทร์แฮกมาให้...และถ้าวันหนึ่งวันใดแม่ยังต้องการให้แพรวแต่งกับพี่เอกรินทร์ แพรวก็จะเอารูปพวกนี้ให้แม่ดู...ให้แม่ได้รู้ว่าพี่เอกรินทร์เป็นเกย์ เคยคบหาอยู่กับผู้ชายมาแล้วตั้งหลายคน..”



วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันแห่งความรัก และหิรัญญากับต้นเรือศุภโชคก็ถือโอกาสนี้จัดงานมงคลสมรสในภาคพิธีกรรมตามธรรมเนียมประเพณีไทย..แม้งานนี้เจ้าสาวปรารภว่าจะจัดเล็ก ๆ เฉพาะคนกันเองแต่พอไปแจกการ์ดเขียนการ์ดให้คนรู้จักกันที่อยู่ในตลาดบ้านใหม่ นับจำนวนญาติทั้งของตนและของฝ่ายเจ้าบ่าวปรากฏว่ามีคนต้องมาร่วมงานถึงหลักสามร้อยคน สถานที่จัดเลี้ยงในภาคเที่ยงจึงต้องเปลี่ยนจากบุพเฟ่ที่บ้าน เป็นจัดโต๊ะจีนในเต้นท์ที่ลานวัดตรงกันข้ามกับทางเข้าตลาด..

และคืนวันสุกดิบหิรัญญาก็แทบไม่ได้นอน เพราะญาติ ๆ ของตนนั้นมากันตั้งแต่ตอนเช้าวันอาทิตย์วุ่นวายช่วยกันจัดเตรียมอาหารหวานคาวสำหรับเลี้ยงพระในตอนเช้าวันจันทร์ กับหุงหากินอยู่ดูแลกันเอง ซึ่งบางคนก็นั่งกอดขวดสุราโดยอ้างว่าดื่มเพื่อฉลองที่น้องสาวกำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝา ส่วนน้องเขยที่อายุน้อยกว่าน้องชายคนเล็กนั้นก็ถูกแซวจนหน้าแดงรอบแล้วรอบเล่า..

“ไอ้หนู เอาไปแล้ว พวกพี่ ๆ ไม่รับคืนนะโว้ยเอาไปแล้วเอาไปเลยนะ..”

บางคนก็ว่า “ถ้าทนปากมันไม่ไหวก็ใช้ลำแข้งเลี้ยงเลยนะโว้ย..ไม่ต้องเกรงใจ”..

เสียงหยอกเย้ามีตลอดคืน(มีวงเหล้ากับวงไพ่ป๊อก)กระทั่งเจ้าสาวเจ้าบ่าวขับรถออกจากบ้านไปที่ร้านทำผมแต่งหน้าซึ่งอยู่ในย่านนั้น และพอพ้นจากบ้านมาได้หิรัญญาก็ถอนหายใจดังเฮือก..

“จากที่เล็ก ๆ มันกลายเป็นงานใหญ่มากเลยนะ เหนื่อยจังเลย” หิรัญญาพูดแบบนี้นับครั้งแทบไม่ถ้วน..

“ทน ๆ หน่อย..เดี๋ยวผ่านวันนี้ไป คืนนี้เราก็นอนหลับกันสบายแล้วที่รัก” กล่อมว่าคืนนี้ก็นอนหลับสบาย แต่แท้จริงในใจของศุภโชคนั้น..อยากจะจับพระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้นในตอนเช้าให้เคลื่อนไปสู่ตอนเย็นเสียภายในพริบตา..เพราะกำลังวังชาที่มีอยู่ในร่างกำยำนี้มันเดือดพล่านตั้งแต่วันที่ไปเยี่ยมพ่อจนถึงเวลานี้..ด้วยหลังจากวันนั้น พอตกลงคบหาเป็นแฟนกันและมีกำหนดวันเวลาแต่งงานแน่ชัด หิรัญญาเคยดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่เต็มไปด้วยสติก็กลายเป็นเด็กสาวที่ออดอ้อนยั่วอารมณ์ของเขาทางโทรศัพท์...และพอเขามาช่วยจัดบ้าน มีเวลาอยู่ด้วยกันจริง ๆ เจ้าหล่อนก็ยั่วยวนทำให้เขาคลั่งจนตะบะแทบแตก แต่พอเขารุกคืบ คิดจะปลดเปลื้องความเป็นหนุ่มก่อนเวลาอันสมควร..สาวเจ้าก็บ่ายเบี่ยงอ้างธรรมเนียมประเพณีสิริมงคล จนกระทั่งแรงขับเคลื่อนทางอารมณ์ต้องถูกชะลอไว้

“จดทะเบียนอย่างเดียวซะก็ดีแล้ว ...”

“เนอะ” เขาละมือจากพวงมาลัยมาจับหลังมือของเจ้าสาว..ซึ่งหลังมือนี้ เขาได้จูบจนนับครั้งแทบไม่ถ้วน
..จูบเหมือนเด็กหิวนม..แต่ว่าเขาจะเลื่อนจมูกเปลี่ยนเป้าหมาย..ปลายนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ของเธอก็บีบจมูกเขาจนหายใจแทบไม่ออก

“ทางบ้านคุณเรียบร้อยนะ..” คำถามนี้หิรัญญาก็ถามแล้วไม่รู้จักกี่รอบเช่นกัน

“ไม่ต้องห่วง ป้า ๆ น้า ๆ ผมเขาเป็นแม่งานจัดขันหมากมาเยอะครับ..ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นทำใจให้สบาย ๆ ที่บ้านคุณ พี่ชายคุณ พี่สะใภ้ น้องชาย เขาก็คล่องตัวกันทั้งนั้น..เรื่องพระเรื่องเจ้าไม่มีปัญหาอะไรแน่..”

“ถ้าไม่ได้แต่งเอง ฉันไม่รู้เลยว่ามันเหนื่อยขนาดนี้ ตอนเขียนนิยายพอถึงฉากแต่งงานในตอนจบ คือมันง่าย ๆ สบาย ๆ..จบหวาน ๆ ยิ้ม ๆ”

“อ่านมาสามสี่เรื่อง ไม่มีลากไปบนเตียงสักเรื่อง ตัดจบให้คิดเองตลอด..”

“เรื่องหน้าคงมีแน่ ๆ..” หิรัญญาทำตาเจ้าเล่ห์มายั่วอารมณ์ของเขา และพอถึงร้านเสริมสวย เขาก็รีบจอดรถดึงเบรกมือแล้วรวบตัวเจ้าสาวมาอุ่นเครื่องด้วยปลายจมูก จนกระทั่งเจ้าสาวหัวเราะคิกคักอารมณ์ดีคึกคักทันตาเห็น


/////////////////////

“คนเยอะมากกว่าที่คิดอีกแพรว ญาติทางเจ้าบ่าวมากันเยอะมาก ที่นี่เลยแคบไปถนัดตาเลย..พี่ญาสวยมาก เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปแล้วส่งไปให้ดูนะครับ..แล้วนี่ แพรว กินข้าวหรือยัง..สายแล้วทำไมไม่กิน นี่มันจะเที่ยงแล้วนะ..ไม่หิวเหรอ..ต้องกินซิ อดนอนแล้วร่างกายขาดอาหาร สมองมันจะไม่แล่นนะ..หรืองอนเรื่องที่แม่ไม่ให้มา..ไม่เอา ไม่งอน อย่างไรท่านก็เป็นแม่เรานะ คุยกันดี ๆ ทำตัวให้น่ารักเหมือนเดิม เดี๋ยวท่านก็ใจอ่อน..เห็นไหมว่า แม่ก็ไม่ได้บังคับให้แพรวไปเจอพี่เอกรินทร์อีกแล้ว ท่านก็คงรู้จักสั้นรู้จักยาว..พี่ว่า เรื่องของเราอย่างไรก็จบลงที่การแต่งงานกันแน่นอน..เดี๋ยวพี่จะเจรจาเรื่องที่ดินกับคุณนงนุช เพราะพี่ญาเค้าก็อยากไปปลูกบ้านอยู่เองมากกว่าซื้อบ้านจัดสรรน่ะ เขาอยากได้ต้นไม้อยากได้บริเวณแล้วก็อยากได้บ้านในฝันของเขา..ถ้าแพรวมาแต่ตัว..เดี๋ยวพี่กู้เงินปลูก เป็นข้าราชการมีที่ให้กู้เยอะแยะ... มีแพรว พี่ก็มีแรงสู้งานแหละ เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องทน.... พี่ว่าแพรวลงไปกินข้าวก่อนดีกว่านะ..พี่รักแพรวนะครับ..คิดถึงมากเหลือเกิน..จุ๊บ ๆ”


เขาวางสายไปแล้วแต่แพรวพรรณยังนั่งยิ้ม..แม้ตาจะปรือ ๆ แต่ว่า หัวใจนั้นพองโตเกือบจะทุกวันที่ได้คุยกัน..คำหวาน อนาคตที่จะต้องมีชีวิตร่วมกันทำให้แพรวพรรณรู้สึกอบอุ่น..โลกที่กลายเป็นสีเทา สว่างไสว แม้ว่าจะมีเมฆมาบดบังบ้าง แต่ว่าแพรวพรรณก็ยังรู้สึกสดชื่น จนกระทั่งงานเขียนที่ซุ่มทำอยู่ออกมาดีกว่าเกินคาด..

และเมื่อปิดคอมพิวเตอร์ เข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกาย หลังแต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดคอปกเข้ารูปสีชมพูอ่อนกางเกงขาสามส่วน ที่หน้าประตู แพรวพรรณก็ไดยินเสียงเคาะประตู และพอเธอขานรับ ป้านงก็พูดว่า..
“หนูแพรว..ลงมากินข้าวได้แล้ว..พงศ์พันธุ์ ต่อรองเรื่องไปกินเลี้ยงที่สัตหีบได้แล้ว..คุณนายให้หนูแพรวกับพี่พงศ์ไปได้ แล้วคุณนายก็จะไปด้วย..”




จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ธ.ค. 2554, 07:57:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ธ.ค. 2554, 07:57:07 น.

จำนวนการเข้าชม : 3547





<< 26.1 "มาแจกการ์ดค่ะ"   27.1“ขอให้แพรวได้รักกับพี่ต้นกล้าได้ไหมคะแม่..ได้ไหมคะ..” >>
จุฬามณีเฟื่องนคร 28 ธ.ค. 2554, 07:57:20 น.
ขอบคุณจากทุก ๆ กำลังใจครับ..สำหรับราชนาวีที่รัก คงลงอีกทีหลังปีใหม่ครับ ตอนนี้ มี “ม่านพรหม” มาลองให้ชิมหนึ่งตอน..เป็นเรื่องของหนูนากับกฤษณะ ครับ ลองเข้าไปอ่านดู จะลึกกว่าเรื่องนี้หน่อยครับ จะพยายามทำให้สนุกถูกใจนักอ่านบนเว็บ ปีใหม่นี้ ก็ขออวยพรให้นักอ่านทุกท่าน สุข สดชื่น สมหวัง มีพลังสู้กับอุปสรรคไปอีกปีนะครับ..จุ๊บ ๆ


แว่นใส 28 ธ.ค. 2554, 08:13:14 น.
คุณแม่มีแผนอะไรอีกเนี่ย


เพลา 28 ธ.ค. 2554, 08:50:19 น.
คุณนายแม่เนี่ยน่าสงสัย


bombayelalli 28 ธ.ค. 2554, 08:55:14 น.
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะคุนเฟื่อง ขอให้มีงานเขียนดีๆมาให้อ่านอีกหลายๆเรื่องนะคะ จะคอยติดตามผลงานตลอดไปค่ะ ^_^


morisa 28 ธ.ค. 2554, 10:26:53 น.
แล้วตอนที่ 26.3 จะมาลงเมื่อไรเหรอ
รอลุ้นพี่ต้นกล้าอยู่เนี่ยว่าจะมีเซอร์ไพรส์ไหมหว่า


แวนด้าน้อย 28 ธ.ค. 2554, 11:19:37 น.
คุณแม่จะมาไม้ไหนเนี่ย


anOO 28 ธ.ค. 2554, 12:21:30 น.
คุณแม่ยอมอ่อนให้แล้ว หวังว่าคงไม่มีอะไรแอบแฝงน๊า.า.าาา.


คิมหันตุ์ 28 ธ.ค. 2554, 12:54:02 น.
โอ้ว...แม่ไปด้วย !!!


XaWarZd 28 ธ.ค. 2554, 13:54:45 น.
ต๊ายตายและแล้วความลับนายเอกก็เปิดเผย สู้ๆ ต่อไปนะหนูแพรว


Zephyr 28 ธ.ค. 2554, 17:42:20 น.
อ่านแล้วไม่ไว้ใจคุณแม่เลย ให้ตายสิ
อืม เราแค่คิดให้พี่เอกรินทรืมีเรื่องปิดบังแต่ หึหึ ไม่คิดว่าคุณเฟื่องถึงขนาดให้เป็นเกย์เลยเหรอ ดีนะ พี่เอกไม่เจอพี่ต้นกล้า ไม่งั้นหนูแพรวงานงอกแน่ๆอ่ะ


minafiba 28 ธ.ค. 2554, 22:32:10 น.
^_^


nutcha 29 ธ.ค. 2554, 10:43:10 น.
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะคุณเฟื่อง พี่ต้นกล้าช่างหวานซะเหลือเกิน


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account