ดวงใจพยศรัก
“ปกรณ์” ต้องรับหน้าที่ดูแล “มาทินา” น้องสาวของเพื่อน ที่นำมาฝากไว้ตั้งแต่เธออายุเพียง 14 ปี และเมื่อสิบปีผ่านไป สาวน้อยกลายเป็นสาวสะพรั่ง งดงามไม่มีที่ติ จึงทำให้หัวใจของผู้ปกครองหนุ่มเต้นโครมครามทุกครั้งที่ต้องอยู่ใกล้หญิงสาวในปกครอง
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 1 (2/2) - สมภารขย้ำไก่วัด (ต่อ)
ตอนที่ 1 (2/2) --- มาต่อให้จบตอนที่ 1 แล้วจ้า
มาทินาถือไดร์ฟเป่าผมวิ่งไปยังห้องนอนของปกรณ์ซึ่งอยู่ติดกัน แล้วเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่เคาะขออนุญาตตามความเคยชิน ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่ เหลียวซ้ายแลขวา มองหาผู้เป็นของห้อง เมื่อไม่พบคนที่มองหา หญิงสาวจึงเดินไปแนบหูกับประตูห้องน้ำ และเมื่อได้ยินเสียงน้ำดังซ่าๆ เล็ดรอดออกมาจากภายใน เธอจึงตัดสินใจไปนั่งรอบนเตียงนอนหลังใหญ่ แต่เมื่อรออยู่นาน ปกรณ์ก็ยังไม่ออกมา คนที่นั่งรอจึงเปลี่ยนเป็นนอนรอ และในที่สุดก็เผลอหลับไป
ปกรณ์แปลกใจเมื่อเดินออกจากห้องน้ำแล้วเห็นมาทินานอนหลับอยู่บนเตียงของเขา และเมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ หัวใจของชายหนุ่มก็เต้นโครมคราม จนแทบกระเด็นออกมาจากอก แม้จะอยู่บ้านเดียวกัน ห้องนอนติดกัน แต่ปกรณ์ก็ไม่เคยเห็นมาทินาในสภาพเช่นนี้มาก่อนเลยสักครั้ง
หญิงสาวรูปร่างบอบบางราวตุ๊กตาแก้วเจียระไน ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าเขาขณะนี้ สวมชุดนอนแบบกระโปรง ตัดเย็บด้วยผ้าเนื้อบางนุ่มลื่น ซึ่งแนบลู่ไปกับสรีระ ขับเน้นให้เห็นเอวคอดกิ่วที่อยู่เหนือสะโพกผายได้รูป ช่วงบนนั้นมีเพียงเส้นสายเล็กๆ เกี่ยวอยู่ที่ลาดไหล่กลมกลึง เผยให้เห็นเนินอกขาวสล้างเต็มตา และตุ่มไตเล็กๆ ที่นูนอยู่ภายใต้เนื้อผ้าบางเบานั้น ก็ทำให้ปกรณ์รู้ว่า...มาทินาโนบรา !
ชายกระโปรงของหญิงสาว ร่นขึ้นไปอยู่เหนือหัวเข่ามากกว่าคืบ อวดต้นขาขาวนวล และเมื่อร่างบางพลิกตัวตะแคงข้าง หันหน้ามายังทิศทางที่ปกรณ์ยืนอยู่ กระโปรงเจ้ากรรมก็ร่นขึ้นไปจนถึงโคนขา และนั่นก็ทำให้หัวใจของชายหนุ่มแทบจะวางวาย
“ยายเด็กบ้า คิดจะฆ่ากันรึไง” ชายหนุ่มบ่นกับร่างอรชนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว
“หนูนา...หนูนา...ตื่นสิหนูนา” ปกรณ์ส่งเสียงปลุก พลางทรุดกายลงนั่งที่ขอบเตียง แต่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังไม่รู้สึกตัว ชายหนุ่มจึงเอื้อมมือหนาไปเขย่าต้นแขนเรียวของเธอ พร้อมกับเรียกชื่อเธอไปด้วย แต่ไม่ว่าจะปลุกอย่างไร คนขี้เซาก็ไม่ยอมตื่น
“ถ้าไม่ตื่นก็นอนด้วยกันที่นี่เลยก็แล้วกันนะ” ปกรณ์พูดพลางพินิจมองใบหน้าสวยหวานของมาทินาอย่างลุ่มหลง แล้วเผลอไล้ปลายนิ้วไปบนเรียวปากอิ่ม ที่เขาเพิ่งประทับรอยจูบไปตอนหัวค่ำ ด้วยความรู้สึกโหยหา อยากจะลองลิ้มความหวานนั้นอีกสักครั้ง แต่ก็ต้องหักห้ามใจ เพราะไม่อยากเป็นผู้ชายฉวยโอกาส ลักหลับผู้หญิง
ปกรณ์ละมือออกจากเรียวปากที่เขาปรารถนา แล้วดึงชายกระโปรงของมาทินาลงให้เรียบร้อย เสร็จแล้วจึงดึงผ้าห่มมาคลุมร่างที่สุดแสนเย้ายวนตามิดจนถึงคอ ชายหนุ่มมองสำรวจความเรียบร้อยของหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปปิดไฟจนห้องนอนมืดสนิท จากนั้นจึงเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของเตียงนอน แล้วแทรกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน โดยเว้นช่องว่างเอาไว้นิดหนึ่ง ไม่ให้สองร่างชิดกันจนเกินไป
“พี่ปกรณ์...” เสียงสะลึมสะลือคล้ายคนละเมอของมาทินาดังขึ้น พร้อมกับที่ร่างบอบบางพลิกตัวตะแคงข้าง ขยับเข้ามาซุกแผงอกกว้างของคนที่เธอเอ่ยเรียกราวกับจงใจ อีกทั้งแขนเรียวของเธอก็ตวัดไปโอบรอบเอวของปกรณ์เอาไว้อย่างแนบแน่น และยามที่มาทินาขยับตัวไปมา ทรวงอกอวบอิ่มของเธอก็เบียดบดไปกับแผงอกแกร่งของเขา ซึ่งการกระทำนี้ได้สร้างความปั่นป่วนให้แก่ปกรณ์เป็นอย่างมาก จนอดใจไม่ไหว ต้องวาดวงแขนไปโอบกระชับร่างบางเข้าหาตัวให้แนบแน่นยิ่งกว่าเดิม
“หนูนา...” ปกรณ์ครางเรียกชื่อของคนในอ้อมกอด ก่อนที่จะจูบหนักๆ ที่หน้าผากของเธออย่างมิอาจต้านทานความต้องการของตัวเองได้
“ขา...” เสียงหวานกังวานขานรับ
“เฮ้ย...นี่หนูนาไม่ได้หลับเหรอ !?” ชายหนุ่มตกใจ ผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟที่หัวเตียงอย่างรวดเร็ว
“ตอนแรกหลับค่ะ แต่พอพี่ปกรณ์ปลุกก็ตื่น” หญิงสาวตอบตามความจริง
“หนูนาแกล้งพี่เหรอ ?”
“หนูนาแค่อยากรู้ว่าพี่ปกรณ์จะทำอะไรหนูนา ตอนที่หนูนาหลับ”
“ก็เห็นแล้วนี่ ว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรหนูนาเลย”
“ไม่ได้ทำ แต่อยากทำใช่ไหมล่ะ หนูนารู้” มาทินาพูดพลางขยับตัวเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม แล้วยื่นหน้าเข้าหาเขา จนปลายจมูกแทบจะชนกัน
“รู้อะไร ?” ปกรณ์พูดพลางเอนหลังเพื่อเพิ่มระยะห่างระหว่างใบหน้านวลที่ลอยเด่นอยู่เกือบจะชิดใบหน้าของเขา
“รู้ว่าพี่ปกรณ์อยากจูบหนูนาอีก...ใช่ไหมคะ” สายตาที่จ้องมองปกรณ์นั้นช่างท้าทาย และดูเหมือนจะเชิญชวนอยู่ในที มิหนำซ้ำยายตัวแสบยังยื่นใบหน้าตามเข้าไปใกล้อีกครั้ง และครั้งนี้ มันก็ใกล้มาก จนกระทั่งชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเธอ ที่คลอเคลียอยู่บริเวณใบหน้าของเขา
ไม่ใช่เพียงแค่ปกรณ์คนเดียวที่ต้องการ มาทินาเองก็ต้องการจะลองอีกสักครั้ง เพื่อพิสูจน์หัวใจตัวเองให้แน่ใจว่า เธอรู้สึกอย่างไรกับเขากันแน่
ปกรณ์ไม่ตอบคำถามที่มาทินาถามค้างไว้ แต่เขากลับรั้งร่างบอบบางที่นั่งลอยหน้าลอยตาท้าทายเขา ให้ขึ้นมานั่งอยู่บนตัก ก่อนจะจรดริมฝีปากหยักสวยของตัวเองลงบนริมฝีปากบางอย่างโหยหา ราวกับร้างรากันมานานแรมปี ทั้งที่เพิ่งจากกันมาช่วงหัวค่ำนี่เอง
ชายหนุ่มละเลียดเล็ม ดูดเม้มไปทั่วกลีบบางนุ่มนิ่มอย่างอ้อยอิ่ง และเมื่อมาทินาเผลอเผยอริมฝีปากขึ้น เขาก็ฉวยโอกาสแทรกลิ้นร้อนระอุเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างไม่รีรอ ลิ้นหนาที่ช่ำชอง ค่อยๆ สอนลิ้นอ่อนเดียงสาให้ได้เรียนรู้บทเรียนใหม่ไปพร้อมกันอย่างใจเย็น
ในขณะที่ปากกำลังเสาะแสวงหาความหวานล้ำจากโพรงปากจิ้มลิ้ม มือหนาก็ลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วเรือนกายของหญิงสาว ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่เนินเนื้อนุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือ
“อย่าจับตรงนั้นค่ะ” มาทินาร้องห้าม พร้อมกับยกมือขึ้นรั้งมือหนาของปกรณ์ให้หยุดฟอนเฟ้นทรวงอกของเธอ
“ตรงไหนเหรอ ?” ชายหนุ่มแกล้งถามทั้งที่รู้ ในขณะเดียวกันมือหนาก็ยังคงเคลื่อนไหวอยู่ ตรงนั้น ไม่หยุด
“ก็...ตรงนั้น” หญิงสาวตอบแบบอ้อมแอ้ม ไม่เต็มเสียงนัก
“ตรงนี้เหรอ ?” ปกรณ์กดน้ำหนักมือลงบนเต้าเต็มตึงหนักขึ้น เพื่อย้ำคำถาม
“อื๊อ...อย่าจับนะ” ปากก็ร้องห้าม แต่ร่างกายกลับสนองตอบ ด้วยการแอ่นอกเข้าหามือของชายหนุ่มอย่างไม่อาจควบคุมตัวเอง
“หนูนาไม่ชอบเหรอ..หืม ?” ชายหนุ่มขยับปากถาม โดยที่ริมฝีปากยังคลอเคลียอยู่ที่ริมฝีปากบางของคนบนตัก และเมื่อมาทินาไม่ตอบ มือหนาก็รุกรานเธอหนักขึ้น ด้วยการขยับขึ้นไปเกี่ยวเส้นสายเล็กๆ ที่เกาะอยู่บนไหล่กลมกลึงทั้งสองข้างให้ลู่ลงข้างลำตัว แล้วรูดชุดนอนตัวหลวมของหญิงสาวให้ลงมากองอยู่ที่เอว
“ห้ามดูนะ !” มาทินารีบยกมือขึ้นปิดตาปกรณ์อย่างรวดเร็ว
“งั้นพี่คลำ” พูดไม่ทันจบดี คนมือไวก็คว้าหมับเข้าที่ทรวงอกเปล่าเปลือยข้างหนึ่งของเธออย่างแม่นยำ แล้วนวดคลึงหนักบ้าง เบาบ้าง ตามอารมณ์
“อื๊อ...พี่ปกรณ์ขา...พอแล้ว...พอแล้วค่ะ” มาทินาเผลอปล่อยมือจากดวงตาของปกรณ์ เพื่อมาหยุดมือของเขา และนั่นจึงเป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้มองเห็นดอกบัวคู่งามอย่างเต็มตามเสียที
“อนุญาตให้พี่ดูได้แล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามนัยน์ตาพราวระยับ พลางจับร่างบอบบางที่อยู่บนตักให้นอนราบลงบนเตียง แล้วจ้องมองทรวงอกขาวสล้าง ที่ปลายยอดแต่งแต้มด้วยสีชมพูระเรื่อชวนมอง
“พี่ปกรณ์จะทำอะไรหนูนาอีกคะ” มาทินา เอ่ยถามดวงตาหรี่ปรือ
“หนูนาของพี่โตเป็นสาวแล้วจริงๆ แล้วก็สวยมากด้วย” ปกรณ์พูดโดยไม่ละสายตาออกจากสองเต้าอวบอิ่ม ที่กระเพื่อมไหวไปตามจังหวะลมหายใจเข้าออก ชายหนุ่มกำลังจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันอีกครั้ง แต่ก็ช้ากว่ามาทินา ที่คว้าผ้าห่มผืนหนามาพันรอบตัว จนกลายเป็นหนอนดักแด้ ที่มีแต่หัวโผล่ออกมาจากรัง
“หนูนาทำอะไรน่ะ”
“ป้องกันตัวเองค่ะ พี่ปกรณ์มือไว ปากไว อยู่ใกล้ๆ พี่แล้วหนูนาไม่ปลอดภัย”
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะรอดเหรอ” ปกรณ์คว้ามาทินาที่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มมากอดไว้แน่น
“พี่ปกรณ์อย่าทำอะไรหนูนาอีกเลยนะคะ พอเถอะนะ หนูนาขอร้อง หนูนาง่วงนอนแล้ว หนูนาจะกลับไปนอนที่ห้อง พี่ปกรณ์ปล่อยหนูนาเถอะนะคะ...นะคะ พี่ปกรณ์ขา...” หญิงสาวออดอ้อนราวกับกลับไปเป็นเด็กอายุสิบสี่อีกครั้ง
“พี่ขอจูบหนูนาอีกครั้งนึงนะ อีกแค่ครั้งเดียว แล้วพี่จะปล่อยให้นอน...พี่สัญญา” โดยไม่รอให้มาทินาอนุญาต ปกรณ์ก็ได้มอบจุมพิตแสนหวานให้แก่เธออีกครั้ง และครั้งนี้ก็เนิ่นนานและอิ่มเอมยิ่งกว่าสองครั้งที่ผ่านมามากมายนัก
--- พบกันตอนหน้าค่ะ ---
มาทินาถือไดร์ฟเป่าผมวิ่งไปยังห้องนอนของปกรณ์ซึ่งอยู่ติดกัน แล้วเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่เคาะขออนุญาตตามความเคยชิน ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่ เหลียวซ้ายแลขวา มองหาผู้เป็นของห้อง เมื่อไม่พบคนที่มองหา หญิงสาวจึงเดินไปแนบหูกับประตูห้องน้ำ และเมื่อได้ยินเสียงน้ำดังซ่าๆ เล็ดรอดออกมาจากภายใน เธอจึงตัดสินใจไปนั่งรอบนเตียงนอนหลังใหญ่ แต่เมื่อรออยู่นาน ปกรณ์ก็ยังไม่ออกมา คนที่นั่งรอจึงเปลี่ยนเป็นนอนรอ และในที่สุดก็เผลอหลับไป
ปกรณ์แปลกใจเมื่อเดินออกจากห้องน้ำแล้วเห็นมาทินานอนหลับอยู่บนเตียงของเขา และเมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ หัวใจของชายหนุ่มก็เต้นโครมคราม จนแทบกระเด็นออกมาจากอก แม้จะอยู่บ้านเดียวกัน ห้องนอนติดกัน แต่ปกรณ์ก็ไม่เคยเห็นมาทินาในสภาพเช่นนี้มาก่อนเลยสักครั้ง
หญิงสาวรูปร่างบอบบางราวตุ๊กตาแก้วเจียระไน ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าเขาขณะนี้ สวมชุดนอนแบบกระโปรง ตัดเย็บด้วยผ้าเนื้อบางนุ่มลื่น ซึ่งแนบลู่ไปกับสรีระ ขับเน้นให้เห็นเอวคอดกิ่วที่อยู่เหนือสะโพกผายได้รูป ช่วงบนนั้นมีเพียงเส้นสายเล็กๆ เกี่ยวอยู่ที่ลาดไหล่กลมกลึง เผยให้เห็นเนินอกขาวสล้างเต็มตา และตุ่มไตเล็กๆ ที่นูนอยู่ภายใต้เนื้อผ้าบางเบานั้น ก็ทำให้ปกรณ์รู้ว่า...มาทินาโนบรา !
ชายกระโปรงของหญิงสาว ร่นขึ้นไปอยู่เหนือหัวเข่ามากกว่าคืบ อวดต้นขาขาวนวล และเมื่อร่างบางพลิกตัวตะแคงข้าง หันหน้ามายังทิศทางที่ปกรณ์ยืนอยู่ กระโปรงเจ้ากรรมก็ร่นขึ้นไปจนถึงโคนขา และนั่นก็ทำให้หัวใจของชายหนุ่มแทบจะวางวาย
“ยายเด็กบ้า คิดจะฆ่ากันรึไง” ชายหนุ่มบ่นกับร่างอรชนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว
“หนูนา...หนูนา...ตื่นสิหนูนา” ปกรณ์ส่งเสียงปลุก พลางทรุดกายลงนั่งที่ขอบเตียง แต่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังไม่รู้สึกตัว ชายหนุ่มจึงเอื้อมมือหนาไปเขย่าต้นแขนเรียวของเธอ พร้อมกับเรียกชื่อเธอไปด้วย แต่ไม่ว่าจะปลุกอย่างไร คนขี้เซาก็ไม่ยอมตื่น
“ถ้าไม่ตื่นก็นอนด้วยกันที่นี่เลยก็แล้วกันนะ” ปกรณ์พูดพลางพินิจมองใบหน้าสวยหวานของมาทินาอย่างลุ่มหลง แล้วเผลอไล้ปลายนิ้วไปบนเรียวปากอิ่ม ที่เขาเพิ่งประทับรอยจูบไปตอนหัวค่ำ ด้วยความรู้สึกโหยหา อยากจะลองลิ้มความหวานนั้นอีกสักครั้ง แต่ก็ต้องหักห้ามใจ เพราะไม่อยากเป็นผู้ชายฉวยโอกาส ลักหลับผู้หญิง
ปกรณ์ละมือออกจากเรียวปากที่เขาปรารถนา แล้วดึงชายกระโปรงของมาทินาลงให้เรียบร้อย เสร็จแล้วจึงดึงผ้าห่มมาคลุมร่างที่สุดแสนเย้ายวนตามิดจนถึงคอ ชายหนุ่มมองสำรวจความเรียบร้อยของหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปปิดไฟจนห้องนอนมืดสนิท จากนั้นจึงเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของเตียงนอน แล้วแทรกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน โดยเว้นช่องว่างเอาไว้นิดหนึ่ง ไม่ให้สองร่างชิดกันจนเกินไป
“พี่ปกรณ์...” เสียงสะลึมสะลือคล้ายคนละเมอของมาทินาดังขึ้น พร้อมกับที่ร่างบอบบางพลิกตัวตะแคงข้าง ขยับเข้ามาซุกแผงอกกว้างของคนที่เธอเอ่ยเรียกราวกับจงใจ อีกทั้งแขนเรียวของเธอก็ตวัดไปโอบรอบเอวของปกรณ์เอาไว้อย่างแนบแน่น และยามที่มาทินาขยับตัวไปมา ทรวงอกอวบอิ่มของเธอก็เบียดบดไปกับแผงอกแกร่งของเขา ซึ่งการกระทำนี้ได้สร้างความปั่นป่วนให้แก่ปกรณ์เป็นอย่างมาก จนอดใจไม่ไหว ต้องวาดวงแขนไปโอบกระชับร่างบางเข้าหาตัวให้แนบแน่นยิ่งกว่าเดิม
“หนูนา...” ปกรณ์ครางเรียกชื่อของคนในอ้อมกอด ก่อนที่จะจูบหนักๆ ที่หน้าผากของเธออย่างมิอาจต้านทานความต้องการของตัวเองได้
“ขา...” เสียงหวานกังวานขานรับ
“เฮ้ย...นี่หนูนาไม่ได้หลับเหรอ !?” ชายหนุ่มตกใจ ผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟที่หัวเตียงอย่างรวดเร็ว
“ตอนแรกหลับค่ะ แต่พอพี่ปกรณ์ปลุกก็ตื่น” หญิงสาวตอบตามความจริง
“หนูนาแกล้งพี่เหรอ ?”
“หนูนาแค่อยากรู้ว่าพี่ปกรณ์จะทำอะไรหนูนา ตอนที่หนูนาหลับ”
“ก็เห็นแล้วนี่ ว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรหนูนาเลย”
“ไม่ได้ทำ แต่อยากทำใช่ไหมล่ะ หนูนารู้” มาทินาพูดพลางขยับตัวเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม แล้วยื่นหน้าเข้าหาเขา จนปลายจมูกแทบจะชนกัน
“รู้อะไร ?” ปกรณ์พูดพลางเอนหลังเพื่อเพิ่มระยะห่างระหว่างใบหน้านวลที่ลอยเด่นอยู่เกือบจะชิดใบหน้าของเขา
“รู้ว่าพี่ปกรณ์อยากจูบหนูนาอีก...ใช่ไหมคะ” สายตาที่จ้องมองปกรณ์นั้นช่างท้าทาย และดูเหมือนจะเชิญชวนอยู่ในที มิหนำซ้ำยายตัวแสบยังยื่นใบหน้าตามเข้าไปใกล้อีกครั้ง และครั้งนี้ มันก็ใกล้มาก จนกระทั่งชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเธอ ที่คลอเคลียอยู่บริเวณใบหน้าของเขา
ไม่ใช่เพียงแค่ปกรณ์คนเดียวที่ต้องการ มาทินาเองก็ต้องการจะลองอีกสักครั้ง เพื่อพิสูจน์หัวใจตัวเองให้แน่ใจว่า เธอรู้สึกอย่างไรกับเขากันแน่
ปกรณ์ไม่ตอบคำถามที่มาทินาถามค้างไว้ แต่เขากลับรั้งร่างบอบบางที่นั่งลอยหน้าลอยตาท้าทายเขา ให้ขึ้นมานั่งอยู่บนตัก ก่อนจะจรดริมฝีปากหยักสวยของตัวเองลงบนริมฝีปากบางอย่างโหยหา ราวกับร้างรากันมานานแรมปี ทั้งที่เพิ่งจากกันมาช่วงหัวค่ำนี่เอง
ชายหนุ่มละเลียดเล็ม ดูดเม้มไปทั่วกลีบบางนุ่มนิ่มอย่างอ้อยอิ่ง และเมื่อมาทินาเผลอเผยอริมฝีปากขึ้น เขาก็ฉวยโอกาสแทรกลิ้นร้อนระอุเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างไม่รีรอ ลิ้นหนาที่ช่ำชอง ค่อยๆ สอนลิ้นอ่อนเดียงสาให้ได้เรียนรู้บทเรียนใหม่ไปพร้อมกันอย่างใจเย็น
ในขณะที่ปากกำลังเสาะแสวงหาความหวานล้ำจากโพรงปากจิ้มลิ้ม มือหนาก็ลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วเรือนกายของหญิงสาว ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่เนินเนื้อนุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือ
“อย่าจับตรงนั้นค่ะ” มาทินาร้องห้าม พร้อมกับยกมือขึ้นรั้งมือหนาของปกรณ์ให้หยุดฟอนเฟ้นทรวงอกของเธอ
“ตรงไหนเหรอ ?” ชายหนุ่มแกล้งถามทั้งที่รู้ ในขณะเดียวกันมือหนาก็ยังคงเคลื่อนไหวอยู่ ตรงนั้น ไม่หยุด
“ก็...ตรงนั้น” หญิงสาวตอบแบบอ้อมแอ้ม ไม่เต็มเสียงนัก
“ตรงนี้เหรอ ?” ปกรณ์กดน้ำหนักมือลงบนเต้าเต็มตึงหนักขึ้น เพื่อย้ำคำถาม
“อื๊อ...อย่าจับนะ” ปากก็ร้องห้าม แต่ร่างกายกลับสนองตอบ ด้วยการแอ่นอกเข้าหามือของชายหนุ่มอย่างไม่อาจควบคุมตัวเอง
“หนูนาไม่ชอบเหรอ..หืม ?” ชายหนุ่มขยับปากถาม โดยที่ริมฝีปากยังคลอเคลียอยู่ที่ริมฝีปากบางของคนบนตัก และเมื่อมาทินาไม่ตอบ มือหนาก็รุกรานเธอหนักขึ้น ด้วยการขยับขึ้นไปเกี่ยวเส้นสายเล็กๆ ที่เกาะอยู่บนไหล่กลมกลึงทั้งสองข้างให้ลู่ลงข้างลำตัว แล้วรูดชุดนอนตัวหลวมของหญิงสาวให้ลงมากองอยู่ที่เอว
“ห้ามดูนะ !” มาทินารีบยกมือขึ้นปิดตาปกรณ์อย่างรวดเร็ว
“งั้นพี่คลำ” พูดไม่ทันจบดี คนมือไวก็คว้าหมับเข้าที่ทรวงอกเปล่าเปลือยข้างหนึ่งของเธออย่างแม่นยำ แล้วนวดคลึงหนักบ้าง เบาบ้าง ตามอารมณ์
“อื๊อ...พี่ปกรณ์ขา...พอแล้ว...พอแล้วค่ะ” มาทินาเผลอปล่อยมือจากดวงตาของปกรณ์ เพื่อมาหยุดมือของเขา และนั่นจึงเป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้มองเห็นดอกบัวคู่งามอย่างเต็มตามเสียที
“อนุญาตให้พี่ดูได้แล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามนัยน์ตาพราวระยับ พลางจับร่างบอบบางที่อยู่บนตักให้นอนราบลงบนเตียง แล้วจ้องมองทรวงอกขาวสล้าง ที่ปลายยอดแต่งแต้มด้วยสีชมพูระเรื่อชวนมอง
“พี่ปกรณ์จะทำอะไรหนูนาอีกคะ” มาทินา เอ่ยถามดวงตาหรี่ปรือ
“หนูนาของพี่โตเป็นสาวแล้วจริงๆ แล้วก็สวยมากด้วย” ปกรณ์พูดโดยไม่ละสายตาออกจากสองเต้าอวบอิ่ม ที่กระเพื่อมไหวไปตามจังหวะลมหายใจเข้าออก ชายหนุ่มกำลังจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันอีกครั้ง แต่ก็ช้ากว่ามาทินา ที่คว้าผ้าห่มผืนหนามาพันรอบตัว จนกลายเป็นหนอนดักแด้ ที่มีแต่หัวโผล่ออกมาจากรัง
“หนูนาทำอะไรน่ะ”
“ป้องกันตัวเองค่ะ พี่ปกรณ์มือไว ปากไว อยู่ใกล้ๆ พี่แล้วหนูนาไม่ปลอดภัย”
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะรอดเหรอ” ปกรณ์คว้ามาทินาที่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มมากอดไว้แน่น
“พี่ปกรณ์อย่าทำอะไรหนูนาอีกเลยนะคะ พอเถอะนะ หนูนาขอร้อง หนูนาง่วงนอนแล้ว หนูนาจะกลับไปนอนที่ห้อง พี่ปกรณ์ปล่อยหนูนาเถอะนะคะ...นะคะ พี่ปกรณ์ขา...” หญิงสาวออดอ้อนราวกับกลับไปเป็นเด็กอายุสิบสี่อีกครั้ง
“พี่ขอจูบหนูนาอีกครั้งนึงนะ อีกแค่ครั้งเดียว แล้วพี่จะปล่อยให้นอน...พี่สัญญา” โดยไม่รอให้มาทินาอนุญาต ปกรณ์ก็ได้มอบจุมพิตแสนหวานให้แก่เธออีกครั้ง และครั้งนี้ก็เนิ่นนานและอิ่มเอมยิ่งกว่าสองครั้งที่ผ่านมามากมายนัก
--- พบกันตอนหน้าค่ะ ---
ธรรม์ธีรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ธ.ค. 2554, 11:20:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ธ.ค. 2554, 11:20:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 4818
| << ตอนที่ 1 (1/2) - สมภารขย้ำไก่วัด | ตอนที่ 2 >> |
ธรรม์ธีรา 31 ธ.ค. 2554, 11:22:55 น.
คุณไม้เอก / คุณเคสิยาห์ --- ขอบคุณที่แวะมาอ่านมาทักทายกันนะคะ ยินดทีที่ได้รูจักค่ะ ^^"
คุณไม้เอก / คุณเคสิยาห์ --- ขอบคุณที่แวะมาอ่านมาทักทายกันนะคะ ยินดทีที่ได้รูจักค่ะ ^^"
หมูอ้วน 31 ธ.ค. 2554, 14:14:09 น.
รอตอนต่อไปค่ะ ท่าทางพี่ปกรณ์ต้องทำการบ้านอย่างหนักเลยนะเนี่ย ฮิ..
รอตอนต่อไปค่ะ ท่าทางพี่ปกรณ์ต้องทำการบ้านอย่างหนักเลยนะเนี่ย ฮิ..
เคสิยาห์ 31 ธ.ค. 2554, 14:15:00 น.
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ
ไม้เอก 5 ม.ค. 2555, 09:57:18 น.
มาเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :)
มาเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :)