ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก

Tags: ทหารเรือ นักเขียน

ตอน: 27.2 "่น่าจะเรียกว่าโทรไปให้จังหวะมากกว่า"


“เฮ้ย..แฮปปี้กันหมดเลย เหลือแต่หนึ่งนี่แหละ” ก่อนหน้านั้นทั้งสองคนโอนเงินเข้าบัญชีหิรัญญาตามสัจจะวาจาที่ให้ไว้..ซึ่งทีแรกหิรัญญาจะไม่ยอมรับ แต่ว่าพอแพรวพรรณอ้างว่าเป็นคนต้องรักษาคำพูด หิรัญญาจำต้องรับเงินนั้นไว้ แต่หิรัญญาก็สัญญากับทั้งสองคนว่า เมื่อทั้งสองคนแต่งงานจะใส่ซองช่วยในจำนวนที่ให้มาบวกกับดอกเบี้ยอีกเท่าตัว

..แพรวพรรณรีบ ‘ขอบคุณ’

ส่วนนาทีแกล้งโอดครวญว่า ‘งานแต่งของหนึ่งเป็นงานแต่งเล็ก ๆ ใต้แสงนีออนสองคนได้ไหม’
และคำตอบก็คือ ‘ไม่ได้!!” หิรัญญาเสียงสูง ก่อนจะท้าทายนาทีไปว่า ‘ฉันจะใช้เธอคืนหนึ่งแสน หากหนึ่งแต่งกับผู้ชายแบบเป็นข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์ได้’

ซึ่งนาทีก็ตอบไปอย่างปลง ๆ ว่า ‘ต่อให้พี่จ้างหนึ่งล้านหนึ่งก็ไม่มีทางทำอย่างนั้นได้แน่..’

“ของแพรว ยังไม่แฮป แต่ก็ถือว่า ทางสะดวกแล้ว..แล้วแพรวก็ต้องไม่ต้องงัดหลักฐานลับของพี่ เอกรินทร์มาแฉด้วย..”

“คบกับพวกทหารตำรวจนี่น่ากลัวจังเลย จะมีใครมาล้วงความลับหนึ่งบ้างไหมเนี่ย”

“ถ้าหนึ่งไม่ถูกบังคับให้แต่งงานกับหญิงก็คงไม่มีใครอยากรู้ข้อมูลของหนึ่งที่ซ่อนอยู่ในอินเตอร์เน็ตหรอก..”

“ว่าไป ผู้ชายอย่างพี่เอกรินทร์นั่นก็สเป็คหนึ่งนะ..ตี๋ ๆ ขาว ๆ หนวดหรอมแหรม ๆ” นาทีนั้นเห็นรูปของเอกรินทร์ เพราะว่าแพรวพรรณส่งภาพของเขาที่จิรวัติส่งมา ให้นาทีได้ดูบางส่วน

“แพรวติดต่อให้เอาไหมละ..”

“ไม่ต้องหรอก..คนเราถ้าเป็นเนื้อคู่กัน เดี๋ยวก็เดินชนกันเองแหละ..”

“มีแม่สื่อมันเร็วกว่านะ”

“แล้ว อย่างแพรวกับพี่ญาที่เร็วปานสายฟ้าฟาดนั้นละ ต้องใช้แม่สื่อไหม..คนเขาจะเป็นคู่กัน อย่างไรก็เจอกัน เสียดายจริง ๆ เธอไม่ได้ไปงาน หนึ่งเลยไม่มีเพื่อนเม้าท์..วันนี้พี่ญาหน้าแดงหน้าบานตลอดวันเลยนะ..มีแต่คนแซวแก บ้างก็ว่าจะไปแก้บนกับหลวงพ่อโสธรวันไหน บนด้วยอะไรถึงได้ผัวเด็กกว่า..แต่ต้นเรือเขาน่ารักนะ ใครแซวอะไรเขาก็ยิ้ม ยิ้มอย่างเดียว...เป็นที่ถูกใจของพี่ ๆ ของพี่ญาไปแล้ว..”

“เขยใหม่ ก็อย่างนั้นแหละ...แต่ป่านนี้เขากำลังทำอะไรกันอยู่นะ”

“ไม่รู้แขกกลับหมดหรือยัง..เธอลองโทรไปถามสิ..”

“ขัดจังหวะเขา..หนึ่งนั่นแหละโทรไปดูซิ” วันนี้ทั้งวันแพรวพรรณยังไม่ได้โทรหาหิรัญญาเพราะรู้ว่าคงมีแต่เรื่องยุ่ง ๆ

“แพรวนั่นแหละ โทรไปให้กำลังใจแกเสียหน่อย...แล้วอย่าลืมด้วยนะ ให้เร่งผลิตลูก เพราะตอนนี้ทองแพงขึ้นทุก ๆ วัน..มัวชักช้า เราจะเสียเงินซื้อทองแพง..”

“แพรวว่าเราซื้อทองไว้รอเลยดีกว่า..ก็ที่คิดว่าจะไม่ได้เสียง่าย ๆ ก็ยังต้องเสีย...โอเคนะ แพรวขอขัดจังหวะพี่แกสักหน่อย..”

วางสายจากนาทีแล้วแพรวพรรณก็โทรศัพท์ไปหาหิรัญญา แต่ว่าสัญญาเรียกก็ดังอยู่นานจนแพรวพรรณต้องกดวางสาย แล้วโทรกลับไปหานาที รายงานผลว่า “สงสัยแพรวจะโทรไปขัดจังหวะจริง ๆ ไม่รับสายว่ะ..”

“เสียงโทรศัพท์พี่ญาเป็นแบบไหน เพลงรอสายป่ะ”

“ใช่”

“ถ้าใช่ ก็คงไม่เรียกขัดจังหวะหรอก..น่าจะเรียกว่าโทรไปให้จังหวะมากกว่า”..



จากที่ตั้งใจจะฉลองสมรสในคืนวันที่วาเลนไทน์ให้สมกับที่อดกลั้นมานาน แต่กาลกลับเป็นว่าพี่ ๆ ญาติ ๆ ของหิรัญญาไม่ยอมกลับบ้าน แถมหิรัญญาเองก็ตั้งท่าคุยกับแขก โดยไม่ได้สนใจว่าเขานั้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมพร้อมตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว..

และพอเวลาเคลื่อนไปจนจะเที่ยงคืน จากที่เสียงใส หัวเราะคิก ๆ คัก ๆ กับพี่กับน้อง เสียงของหิรัญญาเริ่มอ้อแอ้ทำท่าจะผะอืดผะอมให้เขาพลอยคลื่นไส้ไปด้วย..

“เฮ้ย ไอ้น้องเขย มึงมาเอาเมียสุดที่รักของมึงไปดูแลหน่อยสิวะ มันเมาแล้วเนี่ย..ตั้งท่าจะอ้วกแล้ว”

“ไม่เมา เมาจะนั่งอยู่ได้อย่างไร..”

“แค่กินย้อมใจเนอะ..” นพชนกกระซิบเข้าข้างพี่สาวซึ่งนั่งพิงไหล่ของเขาอยู่..

“ย้อมอะไรไอ้นพ..ปากดีนะ เดี๊ยะไม่ให้ค่าน้ำมันรถกลับ”

“ให้มาแล้ว...ตั้งสองพัน รึจะให้อีก..”

“เหรอ ให้แล้วเหรอ..แล้วนี่ ญายังติดเงินใครค่าอะไรอีกหรือเปล่า”

“ไม่ติดแล้ว..”

“แล้วจะกลับกันเมื่อไหร่ จะได้ปิดบ้านนอน”

“อยากนอนก็ไปนอนสิโว้ย พี่น้องจะคุยกัน..ไม่ได้รึไง..มีผัวแล้วพี่น้องเป็นอื่นเลยนะมึง” พี่ชายคนที่สองหยอกเอิน..

“ได้..งั้นญาขอตัวก่อนนะ..” พอหิรัญญาพูดอย่างนั้น ศุภโชคที่วันนี้กินเหล้าไปพอประมาณก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่วางอยู่ข้างผนังเดินมาหาเมียของตน..

“ขอตัวพาเค้าไปพักผ่อนก่อนนะครับ”

“ฝากด้วยนะไอ้น้อง..”

“ครับ..”

“ฝากแล้วไม่รับคืนนะพี่โชค” แม้พี่เขยจะอายุน้อยกว่าแต่นพชนกก็พยายามฝึกเรียกให้ติดปาก..
ศุภโชคพยุงหิรัญญาให้ลุกขึ้นมายืน แต่ว่าตอนนี้เหมือนว่าแข้งขาของหิรัญญาจะไม่มีกำลังเสียแล้ว..แขนที่เขาจับมาโอบไหล่รึก็ล่วงหล่น..

“ไหวไหมเนี่ย” เขาถามเสียงไม่ดังนัก..

“อุ้มไปเลยไอ้น้องเขย”

“อุ้มขึ้นบ้านไปเลยพี่โชค ..ให้เดินเองตกบันไดแน่”

“ครับ” ว่าแล้วเขาย่อตัวอุ้มร่างที่อ่อนปวกเปียกมาไว้ในอ้อมแขน..

“มันแกล้งเมาหรือเปล่าวะ อีญามึงแกล้งเมาหรือเปล่า..เมื่อกี้ยังคุยจ๋อย ๆ” พี่ชายคนโตถามเสียงดัง สะใภ้และหลาน ๆ ที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ต่างก็มองไปยังเจ้าบ่าวเจ้าสาว...และทุกคนก็อมยิ้มที่เห็นว่า เจ้าสาวนั้นหลับในอ้อมกอดของเจ้าบ่าวที่อุ้มเจ้าสาวขึ้นบันไดบ้านไป..และเมื่อศุภโชคอุ้มหิรัญญาลับตาไปแล้ว..พี่ชายคนโตก็กระซิบถามน้อง ๆ เสียงดังพอได้ยินกันในกลุ่มว่า..

“พวกเราจะนั่งกันท่ามันต่อหรือจะกลับบ้านกันดี..”




วางหิรัญญาลงบนที่นอนใหม่ที่มีผ้าปูปลอกหมอนผ้าห่มสีชมพูลายกุหลาบเข้าชุด..ศุภโชคก็ได้ยินเสียงตะโกนจากข้างล่างมาว่าให้เขาลงไปใส่กลอนประตู

..เขาจึงรีบลงไปข้างล่าง และขณะจะก้าวเท้าออกจากห้อง โทรศัพท์ของหิรัญญาก็ส่งเสียง เขาชะโงกดูหน้าจอ เห็นว่าเป็นเบอร์ของแพรวพรรณ เขาจึงปล่อยให้มันดัง หลังส่งพี่น้องหมู่ญาติของหิรัญญาแล้วเขาก็ปิดประตูบ้าน หันกลับมาบนโต๊ะก็มีถ้วยจานชามแก้วเหล้าที่พวกพี่ ๆ กินทิ้งไว้..ใจหนึ่งก็อยากจะขึ้นไป ‘จัดการ’ คนที่นอนสลบไสลอยู่บนเตียงที่มีกลีบกุหลาบโรยไว้ประปราย

แต่อีกใจเขาก็อยากจัดการเก็บถ้วยจานชามลงอ่างล้าง เพราะถ้าทิ้งไว้หนูหรือแมลงสาบจะมาแทะทำให้เลอะเทอะ..และขณะเก็บโต๊ะยังไม่ทันเสร็จดี เขาก็ได้ยินเสียง ‘ช้างร้อง’ มาจากบนบ้าน..เขาละมือแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไป..และพอเห็นว่าที่พื้นข้างเตียงมีเศษอาหารเปรอะเปื้อนโชยกลิ่นเหม็น..แถมเจ้าของก็
ยังนอนผะอืดผะอมเขาก็ถึงกับผงะ..

“ที่รัก..เค้าขอโทษ..เค้าจะลุกไปห้องน้ำแต่มันไม่ไหว..”

“ไม่เป็นไร..แล้วจะอ้วกอีกไหม” เขาเขย่งเท้าเลี่ยงเศษอาหารเก่าไปก้มยืนเกาะขอบเตียงซึ่งมีหิรัญญานอนพังพาบอยู่..

“ก็..น่าจะอีกนะ..”

พอได้ยิน เขาก็รีบสอดมือทั้งสองข้างเข้าที่รักแร้ดึงร่างบอบบางให้ลุกขึ้นก่อนจะซ้อนหลังซ้อนขาอุ้มไปยังห้องน้ำ..

ศุภโชคย่อตัวลงวางร่างของหิรัญญาไว้กับพื้น..สติที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อยทำให้หิรัญญาโผไปเกาะขอบชักโครกแล้วก็อาเจียนออกมาอีกไม่น้อย..ศุภโชคลูบหลังให้เบา ๆ แม้จะรู้สึกขมคอไปด้วย..แต่เขาก็ทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะโอบกอดหลวม ๆ ถ่ายเทความรู้สึกห่วงใยไปให้..

“ไหวไหม”

“ดีขึ้นแล้ว..” หิรัญญาหัวเราะทั้งน้ำตากระเซ็น..

“เค้านี่ไม่ไหวเลยเนอะ” ศุภโชคเอื้อมมือไปกดชักโครกก่อนจะขยับตัวตักน้ำจากถังอาบจ่อริมฝีปาก..หิรัญญาป้วนปากเรียบร้อยก็ถอนหายใจหนัก ๆ..ก่อนจะเอนกายเข้าสู่อ้อมอกของเขา..

“ขอโทษนะ..”

“จะขอทำไม..ตัวเองไม่ได้ผิดอะไรนี่”

“ก็เค้า..เค้าทำตัวไม่น่ารักเลย วันสำคัญแท้ ๆ ยังเมาได้”

“ต่อไปจะกินอีกไหมละ”

“อยากให้เค้ากินอีกไหมละ”

“อยากกินก็ไม่ห้ามหรอก แต่ให้ดูกำลังตัวเอง..ถ้าไม่ไหวก็เลิก”

“เจ้าค่ะ..” หิรัญญาซุกตัวเขาหาหน้าอกของเขา และเขาเองก็ขยับอ้อมแขนให้กระชับยิ่งขึ้น..ทั้งสองปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำชั่วอึดใจ แต่ว่าสัมผัสจากเนื้อตัวที่ได้นั้น ทั้งคู่รับรู้โดยที่ไม่ต้องเอ่ยเป็นคำพูดที่ว่า ‘ต่อไปเราจะเป็นคนคนเดียวกันแล้วนะ’ และอ้อมแขนของทั้งคู่ก็เพิ่มถ่ายเทแรงเข้าไปมากขึ้น ๆ จนกระทั่งไฟในตัวของศุภโชคคุกรุ่น..

“คืนนี้ตัวเองพร้อมไหม” เขากระซิบถามคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาเบา ๆ หิรัญญาคลึงหน้าผากกับทรวงอกกำยำ....

“ถ้ายังละ”

“ไม่ให้ยัง”

“แล้วถามทำไม”

“ถามไปอย่างนั้นแหละ..ไป ลุก จะได้อาบน้ำ..”

“ไม่อาบได้ไหม หนาว..” พอคนในอ้อมกอดบอกว่าหนาว เขาก็ขยับอ้อมแขนขยับตัวให้แนบชิดกัน
มากขึ้น..

“ร้อนยั้ง”

“เริ่มแล้ว..”

ศุภโชคเริ่มต้นจูบเบา ๆ ที่หน้าผากและเพิ่มน้ำหนักปลายจมูกไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเลื่อนมาที่ริมฝีปาก หิรัญญาก็เบือนหน้าหนี..

“ปากเค้าเหม็น”

“ไม่เหม็น..”

“เหม็น..”

“งั้นก็ลุกอาบน้ำ..”

“เขาหนาว..”

“น้ำอุ่นมีนี่..” พูดจบเขาก็ไม่รอรี ขยับตัวคราวนี้เขาลุกขึ้นใช้เท้าดันประตูปิด มือก็หมุนวาล์วเปิดน้ำ ให้เปียกทั้งตัวเขาและคนในอ้อมกอด..เสียงร้องวี้ดว้ายดังในเบื้องต้น และพอสายน้ำอุ่นชะโลมกายพร้อมกับมือปลดเปลื้องเสื้อผ้าและร่างกายของเขาเข้าไปแนบชิด..เสียงในท่ามกลาง และสิ้นสุด ก็เป็นเสียงของความสุขตามวิถีของ ‘คนคู่’





จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ม.ค. 2555, 07:47:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ม.ค. 2555, 07:47:07 น.

จำนวนการเข้าชม : 3334





<< 27.1“ขอให้แพรวได้รักกับพี่ต้นกล้าได้ไหมคะแม่..ได้ไหมคะ..”   28. ‘เงินทองนั้นหาให้เสมอกันได้ แต่ว่าความรู้และประสบการณ์ชีวิตนั้นเป็นเรื่องเฉพาะตัวจริง ๆ’ >>
จุฬามณีเฟื่องนคร 5 ม.ค. 2555, 07:48:04 น.
สวัสดีครับ...พบกันอีกทีวันจันทร์นะครับ..อากาศเย็นบ้างฝนบ้างร้อนบ้างหนาวบ้าง..ที่ป่วยไปแล้วก็กินยาแล้วพักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ..ขอบคุณจากทุก ๆ ไลน์และเม้นท์นะครับ..จุ๊บ ๆ


แว่นใส 5 ม.ค. 2555, 08:07:13 น.
กลับมาทำความสะอาดห้องนอนก่อนดีกว่าไหมเนี่ย
จะนอนลงเหรอล่ะ อ๊วกทั้งนั้น เราทนกลิ่นไม่ไหวนะ


ปอยอะนะ 5 ม.ค. 2555, 08:23:22 น.
สงสารเจ้าบ่าวชะมัด
เจอแบบนี้ยังร้อนได้อีก


ณัฐวีร์ 5 ม.ค. 2555, 09:30:45 น.
อยากไปนอนใต้เตียงจะได้ฟังเสียงกระซิบกระซาบ


nunoi 5 ม.ค. 2555, 10:00:39 น.
แหม!ในห้องนอนเหม็นอ๊วกพี่ญา เลยใช้ห้องน้ำแทนเลยเหรอเนี๊ยะ ต้นเรือ


silverraindrop 5 ม.ค. 2555, 10:07:52 น.
5555 lสมใจเจ้าบ่าว


morisa 5 ม.ค. 2555, 10:43:25 น.
ในที่สุดก็สมใจต้นเรือ ได้เข้าหอซะที


nutcha 5 ม.ค. 2555, 11:06:24 น.
เครื่องทำน้ำอุ่นรุ่นนี้ไม่เปลืองไฟแต่เปลืองแรง 5555


คิมหันตุ์ 5 ม.ค. 2555, 12:05:13 น.
โอ้ย ชอบความคิดเห็นคุณ. Nutcha อ่ะ อิอิ


XaWarZd 5 ม.ค. 2555, 12:49:26 น.
น่ารักจริงๆ คู่นี้ แกล้งหนาวรึเปล่าจ๊ะเนี่ย อ้อนได้น่ารักซะมะมี เนอะตะเอง
หนึ่งจะได้คู่กะพี่เอกไหมหนอ ลุ้นแทน


anOO 5 ม.ค. 2555, 13:57:58 น.
ต้นเรือเจอสภาพนั้นเข้าไป ยังมีอารมณ์อยากจะเข้าหออีก


Zephyr 5 ม.ค. 2555, 15:33:53 น.
โห เข้าหอในห้องน้ำเลยเรอะ เพราะห้องนอนมันเลอะอ้วกพี่ญาใช่มะ ต้นเรือ แล้วไอ้ที่บอกว่าจะเก็บจานกลัวแมลงสาบกะหนูมาแทะเล็ม แล้วไม่กลัวมันมาวิ่งในห้องนอนเพราะอ้วกพี่ญาเหรอ หึหึ


fiendfiend 5 ม.ค. 2555, 22:38:57 น.
อ่านไปก็เขิลไป อินมากไปหน่อย อิอิ


minafiba 6 ม.ค. 2555, 00:21:22 น.
^_^


เด็กหญิงม่อน 6 ม.ค. 2555, 23:16:08 น.
ต้นเรือสมหวังก่อนพี่ต้นกล้าอีก อิอิ


ไรน้ำ 9 ม.ค. 2555, 17:21:17 น.
ต้นเรือจะน่ารักไปไหนนิ ตอนแรกนึกว่าพี่ญาเมาดิบซะอีก แบบว่ากลัวต้นเรือ...อะไรประมาณนี้ แต่เล่นอ้วกด้วย น่าจะไม่ใช้แล้วอะ

สวัสดีปีใหม่คุณเฟื่องย้อนหลังนะคะ แบบว่าเดินทางยาวเพิ่งกลับมาค่ะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account