เจ็บใจนัก รักซะดีมั๊ย
คนสองคนที่ตอนแรกไม่ถูกกันเลย แต่ด้วยเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ได้ใกล้ชิดและเริ่มเรียนรู้ตัวตนของอีกฝ่าย และการจากกันด้วยการ(เกือบ)จะเข้าใจผิด สุดท้ายจะลงเอยอย่างไรร่วมลุ้นได้เลยค่ะ
Tags: รักหวานแหวว
ตอน: เริ่มต้นแผนการของไคซ์
วันนี้ผมตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าตรู่ เนื่องจากเมื่อวานนี้ตอนเย็น ผมกับซากุระได้นัดไว้ว่าจะไปเทศกาลชมดอกซากุระด้วยกัน ผมส่องกระจกบานใหญ่ซึ่งติดอยู่มุมห้องเพื่อตรวจเช็คความเรียบร้อย แล้วก็ต้องยิ้มออกมาด้วยความพอใจ เพราะเงาที่สะท้อนออกมาจากกระจก คือ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้ารูปไข่รับกับนัยน์ตาคมดุจเหยี่ยวสีฟ้าน้ำทะเลที่แลดูอบอุ่น และผิวสีแทนอย่างคนที่เล่นกลางแจ้งเป็นประจำ กับผมซอยสั้นสีดำนุ่มที่ดูยุ่งนิดๆ อยู่เสมอ
“อืม ทุกอย่างดูดี งั้นไปเลยดีกว่า” อ้อผมลืมบอกไปว่าพ่อกับแม่ผมเป็นนักดาราศาสตร์ ทั้งคู่ทำงานอยู่ที่สมาคมดาราศาสตร์แห่งประเทศญี่ปุ่น (Astronomical Society of Japan) จึงไม่ค่อยมีเวลามาดูแลผมมากนัก เวลาไปไหนมาไหนผมจึงไม่ค่อยเรียนท่าน เพื่อท่านจะได้ไม่ต้องห่วง สามารถทุ่มเทให้กับงานได้อย่างเต็มที่
วันนี้เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลชมดอกไม้ (Hanami) หรือเทศกาลชมดอกซากุระ ซึ่งดอกซากุระจะบานเพียงช่วงสั้นๆ นับจากวันที่เริ่มผลิดอก จนถึงวันที่ ดอกบานสะพรั่งที่สุด รวมแล้วประมาณ 7 วันเท่านั้น และหลังจากนั้นก็จะร่วงโรยไปทันที วันนี้เป็นโอกาสดีที่ผมจะเริ่มแผนการ โดยในช่วงเทศกาลนี้ผมพาซากุระไปนั่งเรือชมดอกซากุระกันที่สวนชิโดริกาฟุชิ ในเขตชิโยดะ เมืองโตเกียว ซึ่งได้รับความนิยมอย่างมาก ซากุระเองก็ดูเพลิดเพลินอย่างมากกับการชมดอกซากุระ เราชมดอกไม้กันเงียบๆ สักครู่ ซากุระก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา
“นี่ไคซ์วันนี้ขอบใจมากนะ ฉันมีความสุขจัง” เธอบอกออกมาอย่างอายๆ ท่าทางเอียงอายของเธอบวกกับสายลมอ่อนๆ ที่พัดกลีบดอกซากุระปลิดปลิวล่องลอย อีกทั้งกลิ่นหอมอ่อนจางที่ลอยมากับสายลม ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะมองเธออย่างมีความสุข ผมคงจะมองเธออยู่อย่างนั้นถ้าเสียงโทรศัพท์ของซากุระไม่ดังขึ้นทำให้ผมต้องสะดุ้งสุดตัวเลยทีเดียว
“ขอโทษนะ ขอรับโทรศัพท์เดียวนะ” เธอบอกกับผมก่อนจะกดรับโทรศัพท์ที่แผดเสียงดังลั่นไม่หยุด
“ค่ะ ซากุระพูดค่ะ แม่หรือค่ะ”
“ค่ะ เดียวหนูก็จะกลับแล้วละค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ”
ซากุระวางสายเสร็จก็หันมาชวนผมกลับบ้าน
“นี้ไคซ์ฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ นี้ก็ดึกมากแล้ว” ผมก้มลงมองนาฬิกาแล้วก็เห็นด้วยกับเธอ ผมจึงพาเธอขึ้นรถไฟฟ้าไปส่งเธอที่บ้าน ในใจก็ครุ่นคิดว่าผมจะสามารถทำให้เธอหวั่นไหวในตัวผมได้บ้างไหม ซึ่งเป็นคำถามที่ผมเองก็ยังไม่รู้คำตอบ
วันนี้ก็เหมือนกับทุกๆ วันพระอาทิตย์ยังคงขึ้นจากทางสวนดอกไม้แล้วไล่เลยไปจนถึงเลขที่บ้าน แต่วันนี้ที่ต่างออกไปคือ วันนี้เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลชมดอกไม้ (Hanami) หรือเทศกาลชมดอกซากุระ ซึ่งดอกซากุระจะบานเพียงช่วงสั้นๆ นับจากวันที่เริ่มผลิดอก วันนี้นายไคซ์มารับฉันไปนั่งเรือดูดอกซากุระบานที่สวนชิโดริกาฟุชิ ต้องยอมรับเลยว่าหมอนี้พาไปดูดอกซากุระในสถานที่ที่สวยจริงๆ ฉันแอบคิดว่าหมอนี้จะมีแผนอะไรซ่อนอยู่หรือป่าว แต่ฉันก็รู้สึกสนุกและมีความสุขมาก ฉันแอบสังเกตว่าหมอนี้แอบมองฉันบ่อยๆ มีบางช่วงที่ฉันได้สบกับนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ดูอบอุ่นคู่นั้นก็ทำให้ฉันใจเต้นตึกตักอย่างห้ามไม่อยู่ หลังจากที่นายไคซ์ได้พาฉันขึ้นรถไฟฟ้ากลับมาส่งที่บ้าน พอขึ้นนอนแทนที่ฉันจะนั่งทบทวนตำราอย่างที่เป็นมาทุกวัน ฉันกลับเอาแต่นั่งคิดถึงนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลคู่นั้น นี่ฉันเป็นอะไรกันแน่นะ อย่าลืมซิว่าหมอนั่นเป็นศัตรูคู่แค้นที่ฉันจะต้องเอาชนะให้ได้นะ มานั่งใจลอยคิดถึงอยู่ได้บ้าจริง
“อืม ทุกอย่างดูดี งั้นไปเลยดีกว่า” อ้อผมลืมบอกไปว่าพ่อกับแม่ผมเป็นนักดาราศาสตร์ ทั้งคู่ทำงานอยู่ที่สมาคมดาราศาสตร์แห่งประเทศญี่ปุ่น (Astronomical Society of Japan) จึงไม่ค่อยมีเวลามาดูแลผมมากนัก เวลาไปไหนมาไหนผมจึงไม่ค่อยเรียนท่าน เพื่อท่านจะได้ไม่ต้องห่วง สามารถทุ่มเทให้กับงานได้อย่างเต็มที่
วันนี้เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลชมดอกไม้ (Hanami) หรือเทศกาลชมดอกซากุระ ซึ่งดอกซากุระจะบานเพียงช่วงสั้นๆ นับจากวันที่เริ่มผลิดอก จนถึงวันที่ ดอกบานสะพรั่งที่สุด รวมแล้วประมาณ 7 วันเท่านั้น และหลังจากนั้นก็จะร่วงโรยไปทันที วันนี้เป็นโอกาสดีที่ผมจะเริ่มแผนการ โดยในช่วงเทศกาลนี้ผมพาซากุระไปนั่งเรือชมดอกซากุระกันที่สวนชิโดริกาฟุชิ ในเขตชิโยดะ เมืองโตเกียว ซึ่งได้รับความนิยมอย่างมาก ซากุระเองก็ดูเพลิดเพลินอย่างมากกับการชมดอกซากุระ เราชมดอกไม้กันเงียบๆ สักครู่ ซากุระก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา
“นี่ไคซ์วันนี้ขอบใจมากนะ ฉันมีความสุขจัง” เธอบอกออกมาอย่างอายๆ ท่าทางเอียงอายของเธอบวกกับสายลมอ่อนๆ ที่พัดกลีบดอกซากุระปลิดปลิวล่องลอย อีกทั้งกลิ่นหอมอ่อนจางที่ลอยมากับสายลม ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะมองเธออย่างมีความสุข ผมคงจะมองเธออยู่อย่างนั้นถ้าเสียงโทรศัพท์ของซากุระไม่ดังขึ้นทำให้ผมต้องสะดุ้งสุดตัวเลยทีเดียว
“ขอโทษนะ ขอรับโทรศัพท์เดียวนะ” เธอบอกกับผมก่อนจะกดรับโทรศัพท์ที่แผดเสียงดังลั่นไม่หยุด
“ค่ะ ซากุระพูดค่ะ แม่หรือค่ะ”
“ค่ะ เดียวหนูก็จะกลับแล้วละค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ”
ซากุระวางสายเสร็จก็หันมาชวนผมกลับบ้าน
“นี้ไคซ์ฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ นี้ก็ดึกมากแล้ว” ผมก้มลงมองนาฬิกาแล้วก็เห็นด้วยกับเธอ ผมจึงพาเธอขึ้นรถไฟฟ้าไปส่งเธอที่บ้าน ในใจก็ครุ่นคิดว่าผมจะสามารถทำให้เธอหวั่นไหวในตัวผมได้บ้างไหม ซึ่งเป็นคำถามที่ผมเองก็ยังไม่รู้คำตอบ
วันนี้ก็เหมือนกับทุกๆ วันพระอาทิตย์ยังคงขึ้นจากทางสวนดอกไม้แล้วไล่เลยไปจนถึงเลขที่บ้าน แต่วันนี้ที่ต่างออกไปคือ วันนี้เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลชมดอกไม้ (Hanami) หรือเทศกาลชมดอกซากุระ ซึ่งดอกซากุระจะบานเพียงช่วงสั้นๆ นับจากวันที่เริ่มผลิดอก วันนี้นายไคซ์มารับฉันไปนั่งเรือดูดอกซากุระบานที่สวนชิโดริกาฟุชิ ต้องยอมรับเลยว่าหมอนี้พาไปดูดอกซากุระในสถานที่ที่สวยจริงๆ ฉันแอบคิดว่าหมอนี้จะมีแผนอะไรซ่อนอยู่หรือป่าว แต่ฉันก็รู้สึกสนุกและมีความสุขมาก ฉันแอบสังเกตว่าหมอนี้แอบมองฉันบ่อยๆ มีบางช่วงที่ฉันได้สบกับนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ดูอบอุ่นคู่นั้นก็ทำให้ฉันใจเต้นตึกตักอย่างห้ามไม่อยู่ หลังจากที่นายไคซ์ได้พาฉันขึ้นรถไฟฟ้ากลับมาส่งที่บ้าน พอขึ้นนอนแทนที่ฉันจะนั่งทบทวนตำราอย่างที่เป็นมาทุกวัน ฉันกลับเอาแต่นั่งคิดถึงนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลคู่นั้น นี่ฉันเป็นอะไรกันแน่นะ อย่าลืมซิว่าหมอนั่นเป็นศัตรูคู่แค้นที่ฉันจะต้องเอาชนะให้ได้นะ มานั่งใจลอยคิดถึงอยู่ได้บ้าจริง
จินามิ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ม.ค. 2555, 12:56:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ม.ค. 2555, 12:57:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 1268
| << ความหลังฝังใจของซากุระ | ความเข้าใจผิดของซากุระ Part 1 >> |