ต้องชะตารัก By ณพรชล
ความรักของมนุษย์เราจะมั่นคงสักแค่ไหนกันนะ
หากว่าคนที่เรารักที่สุดกลับจำเรื่องราวระหว่างกันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เราควรจะทำอย่างไรดี
ทำทุกวิถีทางให้เธอจำได้
ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป
หรือ สร้างความทรงจำใหม่ให้กับเธอ
ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอะไร
"ผมไม่รู้ว่าสำหรับพี่ต้นแล้วแค่ไหนถึงจะเรียกว่าดี หรือ แค่ไหนถึงจะเรียกว่ามากพอ แต่ในความรู้สึกของผมปลายข้าวไม่ใช่แค่ความหลง ไม่ใช่แค่ความผูกพันธ์ หรือแม้แต่ความสงสารใดๆ แต่ปลายข้าวคือความรัก ชีวิต และจิตใจของผม เพียงครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ ผมรู้ในทันทีว่าเธอคือ ‘คนที่ใช่’ สำหรับผม ถึงแม้ตอนนั้นจะไม่มีใครเชื่อเพราะคิดว่าผมยังเด็กเกินไป แต่ตอนนี้ผมก็ยังยืนยันความรู้สึกเดิมว่าปลายข้าวยังเป็น ‘คนที่ใช่’ สำหรับผม คือคนที่ผมอยากมีอนาคตร่วมกับเธอและไม่มีใครสามารถแทนที่เธอได้ ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ปลายข้าวอยู่ใกล้ๆ เคียงข้างผมได้โดยไม่ให้เธอเสียหายหรือมีใครมาครหา"
หากว่าคนที่เรารักที่สุดกลับจำเรื่องราวระหว่างกันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เราควรจะทำอย่างไรดี
ทำทุกวิถีทางให้เธอจำได้
ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป
หรือ สร้างความทรงจำใหม่ให้กับเธอ
ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอะไร
"ผมไม่รู้ว่าสำหรับพี่ต้นแล้วแค่ไหนถึงจะเรียกว่าดี หรือ แค่ไหนถึงจะเรียกว่ามากพอ แต่ในความรู้สึกของผมปลายข้าวไม่ใช่แค่ความหลง ไม่ใช่แค่ความผูกพันธ์ หรือแม้แต่ความสงสารใดๆ แต่ปลายข้าวคือความรัก ชีวิต และจิตใจของผม เพียงครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ ผมรู้ในทันทีว่าเธอคือ ‘คนที่ใช่’ สำหรับผม ถึงแม้ตอนนั้นจะไม่มีใครเชื่อเพราะคิดว่าผมยังเด็กเกินไป แต่ตอนนี้ผมก็ยังยืนยันความรู้สึกเดิมว่าปลายข้าวยังเป็น ‘คนที่ใช่’ สำหรับผม คือคนที่ผมอยากมีอนาคตร่วมกับเธอและไม่มีใครสามารถแทนที่เธอได้ ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ปลายข้าวอยู่ใกล้ๆ เคียงข้างผมได้โดยไม่ให้เธอเสียหายหรือมีใครมาครหา"
Tags: พี่สกาย ปลายข้าว
ตอน: ตอนที่ 8.3 ขอโทษทีมาช้าค่าาาาาาา T^T
ขอโทษทีหายไปนานนะคะ
ช่วงนี้เรียนชดเชยกระจุยกระจายเลยค่ะ
เรียนแลปแต่ละวันแทบจะหอบสังขารกลับหอไม่ไหวแล้ว
แถมยังมีการเทสย่อยอีกต่างหาก
=__=!
แต่มาต่อให้จบตอนแล้วค่ะ
ขอให้อ่านกันอยากมีควมสุขนะคะ^^
ด้วยรักและจุ๊บๆ
ปอรินทร์^^
8.3
ร่างบางสมส่วนวิ่งเข้ามาที่แผนกฉุกเฉินทันทีที่ผู้เป็นสามีจอดรถ ใจของเธอตอนนี้อยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินนานแล้ว ตั้งแต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นขณะที่เธอกำลังเตรียมทำอาหารเย็น เมื่อคนที่อยู่ปลายสายแจ้งว่าน้องสาวเธอเข้าโรงพยาบาล เธอก็รีบตรงมาที่โรงพยาบาลทันทีพร้อมสามีโดยฝากลูกน้อยไว้กับแม่นมของเธอ
“เกิดอะไรขึ้นสกาย ทำไมปลายถึงเข้าโรงพยาบาลได้” ธัญกาญจน์ถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ผมขอโทษครับพี่ต้น พี่ไมล์ ผมไปซื้อของให้ปลายหลังจากออกจากโรงหนังครับ พอกลับมาผมก็เห็นปลายยืนสั่นอยู่แล้วก็หมดสติไป ผมผิดเองที่ดูแลปลายไม่ดี” กายนภัสนิ์ตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาไม่เคยเห็นธัญพัชรเป็นแบบนี้มาก่อน เขาไม่น่าปล่อยให้หญิงสาวคลาดสายตาไปเลย ตลอดเวลาที่พาหญิงสาวมาโรงพยาบาลเขาได้แต่โทษตัวเองมาตลอดทาง
“ไม่เป็นไรสกาย คงไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้หรอกนะ” พันไมล์เอ่ยปลอยชายหนุ่มตรงหน้า รวมไปถึงภรรยาสาวที่เขากำลังกุมมืออยู่ด้วย
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ นี่ใช่ญาติคุณธัญพัชรใช่ไหมคะ” เสียงของพยาบาลคนหนึ่งที่เดินผ่านมาดังขึ้น เพราะจำได้ว่าชายหนุ่มที่ใส่สูทเป็นคนอุ้มคนไข้สาวที่เธอดูแลอยู่มายังห้องฉุกเฉินเมื่อเกือบหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“ใช่ค่ะ น้องสาวของดิฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ” ธัญกาญจน์ถามพยาบาลอย่างร้อนรน
“น้องสาวคุณปลอดภัยดีแล้วค่ะ คุณหมอย้ายคนไข้ไปพักที่ห้องพิเศษแล้วค่ะ คุณแม่ของคนไข้ยังไม่ได้แจ้งให้พวกคุณทราบหรือคะ”พยาบาลร่างท้วมถามกลุ่มคนที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างแปลกใจ
“อะไรนะคะ คุณแม่ของคนไข้เหรอคะ” ธัญกาญจน์ถามอย่างแปลกใจ
“ใช่ค่ะ เมื่อสักครู่ตอนที่คุณผู้ชายคนนี้ไปยื่นเอกสารให้คนไข้ คุณหมอออกมาก็เจอคุณแม่ของคนไข้พอดี” พยาบาลร่างท้วมบอก
ธัญกาญจน์มองหน้าสามีอย่างสับสนและงุนงง มันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อแม่แท้ๆ ของเธอกับน้องสาวตายไปเป็นสิบปีแล้ว จะมีก็แต่...
“พี่ไมล์! หรือว่า...” หญิงสาวหนึ่งเดียวพูดได้แค่นั้นก็รีบวิ่งไปยังห้องพักผู้ป่วยพิเศษทันที ขออย่าให้เป็นคนที่เธอคิดเลย เธออ้อนวอนอยู่ในใจ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>โปรดติดตามต่อตอนต่อไป<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อตอนที่ 9 ให้นะคะ เพื่อเป็นการขอโทษทีหายไปนาน^^
ช่วงนี้เรียนชดเชยกระจุยกระจายเลยค่ะ
เรียนแลปแต่ละวันแทบจะหอบสังขารกลับหอไม่ไหวแล้ว
แถมยังมีการเทสย่อยอีกต่างหาก
=__=!
แต่มาต่อให้จบตอนแล้วค่ะ
ขอให้อ่านกันอยากมีควมสุขนะคะ^^
ด้วยรักและจุ๊บๆ
ปอรินทร์^^
8.3
ร่างบางสมส่วนวิ่งเข้ามาที่แผนกฉุกเฉินทันทีที่ผู้เป็นสามีจอดรถ ใจของเธอตอนนี้อยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินนานแล้ว ตั้งแต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นขณะที่เธอกำลังเตรียมทำอาหารเย็น เมื่อคนที่อยู่ปลายสายแจ้งว่าน้องสาวเธอเข้าโรงพยาบาล เธอก็รีบตรงมาที่โรงพยาบาลทันทีพร้อมสามีโดยฝากลูกน้อยไว้กับแม่นมของเธอ
“เกิดอะไรขึ้นสกาย ทำไมปลายถึงเข้าโรงพยาบาลได้” ธัญกาญจน์ถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ผมขอโทษครับพี่ต้น พี่ไมล์ ผมไปซื้อของให้ปลายหลังจากออกจากโรงหนังครับ พอกลับมาผมก็เห็นปลายยืนสั่นอยู่แล้วก็หมดสติไป ผมผิดเองที่ดูแลปลายไม่ดี” กายนภัสนิ์ตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาไม่เคยเห็นธัญพัชรเป็นแบบนี้มาก่อน เขาไม่น่าปล่อยให้หญิงสาวคลาดสายตาไปเลย ตลอดเวลาที่พาหญิงสาวมาโรงพยาบาลเขาได้แต่โทษตัวเองมาตลอดทาง
“ไม่เป็นไรสกาย คงไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้หรอกนะ” พันไมล์เอ่ยปลอยชายหนุ่มตรงหน้า รวมไปถึงภรรยาสาวที่เขากำลังกุมมืออยู่ด้วย
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ นี่ใช่ญาติคุณธัญพัชรใช่ไหมคะ” เสียงของพยาบาลคนหนึ่งที่เดินผ่านมาดังขึ้น เพราะจำได้ว่าชายหนุ่มที่ใส่สูทเป็นคนอุ้มคนไข้สาวที่เธอดูแลอยู่มายังห้องฉุกเฉินเมื่อเกือบหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“ใช่ค่ะ น้องสาวของดิฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ” ธัญกาญจน์ถามพยาบาลอย่างร้อนรน
“น้องสาวคุณปลอดภัยดีแล้วค่ะ คุณหมอย้ายคนไข้ไปพักที่ห้องพิเศษแล้วค่ะ คุณแม่ของคนไข้ยังไม่ได้แจ้งให้พวกคุณทราบหรือคะ”พยาบาลร่างท้วมถามกลุ่มคนที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างแปลกใจ
“อะไรนะคะ คุณแม่ของคนไข้เหรอคะ” ธัญกาญจน์ถามอย่างแปลกใจ
“ใช่ค่ะ เมื่อสักครู่ตอนที่คุณผู้ชายคนนี้ไปยื่นเอกสารให้คนไข้ คุณหมอออกมาก็เจอคุณแม่ของคนไข้พอดี” พยาบาลร่างท้วมบอก
ธัญกาญจน์มองหน้าสามีอย่างสับสนและงุนงง มันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อแม่แท้ๆ ของเธอกับน้องสาวตายไปเป็นสิบปีแล้ว จะมีก็แต่...
“พี่ไมล์! หรือว่า...” หญิงสาวหนึ่งเดียวพูดได้แค่นั้นก็รีบวิ่งไปยังห้องพักผู้ป่วยพิเศษทันที ขออย่าให้เป็นคนที่เธอคิดเลย เธออ้อนวอนอยู่ในใจ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>โปรดติดตามต่อตอนต่อไป<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อตอนที่ 9 ให้นะคะ เพื่อเป็นการขอโทษทีหายไปนาน^^
ปอรินทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ม.ค. 2555, 21:45:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ม.ค. 2555, 21:46:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 1672
| << ตอนที่ 8.2 อัพวันละนิดจิตแจ่มใส ^^ | ตอนที่ 9.1 อัพวันล่ะนิดให้คนอ่านกระชุ่มกระชวยหัวใจ >> |
sai 20 ม.ค. 2555, 09:00:11 น.
ง่ะ ค้างงงงงงง อย่างแรงคร้าาาา
ง่ะ ค้างงงงงงง อย่างแรงคร้าาาา
anOO 20 ม.ค. 2555, 13:08:37 น.
โห........ใจร้ายอ่ะ จบตอนแบบนี้ได้ไง
โห........ใจร้ายอ่ะ จบตอนแบบนี้ได้ไง
