Missing Love
(ภาคต่อของพาย) เมื่อเขาทำรักหายไปจนมาเจอเธอ และเธอตั้งใจพลาดความรักเพื่อความสำเร็จ แล้วเขาจะทำให้เธอหันมาสนใจความรักได้อย่างไร
Tags: พาย แจ็คลีน
ตอน: ML020
Missing Love ตอนที่ 20
เมื่อรถถึงปากทางเข้าปางไม้ พายก็บีบแตรเสียงดังลั่น โดยไม่สนใจว่าจะเช้ามืดอยู่หรือเปล่า เพราะแสงอาทิตย์เริ่มมีให้เห็นแล้ว คนงานรีบเข้ามาถาม
“เปิดหน่อย ฉันพาย” พายชะโงกหน้าออกมา แต่คนฝ่ายส่องปืนมาทางเธอ
“ที่นี่มีเรื่อง ไปหาเรื่องไกลๆ” คนงานทำหน้าไม่ไว้ใจ
“ใครหาเรื่อง ถ้าไม่ยอมให้เข้าล่ะก็ มีเรื่องแน่” พายตะคอกใส่คนงานหน้าทางเข้า กาเบรียลกดโทรออกตามเบอร์ของทรงธรรม ก่อนภรรยาเขาจะห่ามด้วยการลงไปจัดการกับคนงาน
“เจ้านายของแกจะพูดด้วย” กาเบรียลส่งมือถือผ่านทางภรรยา
คนงานรับสายแล้วรีบรับคำ ก่อนเปิดประตูให้ “ขอโทษครับ เมื่อคืนมีคนเข้ามาเผาปางไม้ ดับไฟทั้งคืน”
พายไม่ฟังอะไร ขับเข้าไปทันที ฝีมือในการปาดรถของเธอทำให้คนงานต้องมองอย่างหวาดเสียว และเมื่อเธอเห็นบ้านไม้หลังใหญ่ ก็จอดแบบฉับพลัน เล่นเอาคนข้างหลังผวานิดๆ
เมื่อรถจอดสนิท พายก็ลงจากรถแล้วเห็นคนงานคนหนึ่งรออยู่ สายตาเธอดุดันไม่เหมือนปกติ ก่อนจะถาม “เรื่องไปถึงไหนแล้ว”
มิคาเอลลงจากรถได้ ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูให้ภรรยาที่กำลังเข่าอ่อน ทั้งเรื่องห่วงแจ็คลีนที่โดนลักพาตัว กับเรื่องการเดินทางที่โหดที่สุดเท่าที่เคยเจอมา
พายไม่หวังให้ทรงธรรมออกมาต้อนรับ เพราะถ้าเขาอยู่ที่นี่แล้วไม่ได้ช่วยออกตามหา เธอนี่แหละ...จะชกผู้ชายให้ดู แล้วรับรองว่า ความสามารถเธอไม่ได้ขึ้นสนิมอย่างที่ใครคิด เพราะเธอออกกำลังกายเสมอ
“จะเอายังไง” กาเบรียลถามภรรยา ก่อนจะมองผู้หญิงสูงวัยที่ห่มผ้าคลุมไหล่
พายมองผู้ใหญ่ของทรงธรรมแล้วเมิน ก่อนจะคุยกับสามี “ต้องรอก่อน จับสัญญาณไม่ใช่ง่ายๆ เป็นสัญญาณอ่อนๆ แล้วก็เป็นของตัวอย่างที่เพื่อนฉันให้มา แจ็คอาจจะช้ากว่า เพราะใส่ไว้สองปีกว่าแล้ว กะว่าจะเปลี่ยนก่อนมา แต่ไม่ทัน ต้องรอจับสัญญาณ หรือไม่ก็ต้องหาทางแกะรอยโจรเรียกค่าไถ่ หวังว่าสัญญาณจะชัดเจนนะ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พายรับสาย เพราะเธอเป็นคนเดียวที่มีโทรศัพท์ดาวเทียมตลอดเวลา “ว่ามา”
“ผมแกะรอยแล้ว แต่ยังไม่เจอเธอ” ทรงธรรมรายงาน
สายเรียกซ้อนเข้า พายจึงบอกให้เขารอสาย “ว่ามา อันนา”
“เบนฟื้นแล้วค่ะ มาดาม บอกว่าคนที่จับไปเป็นพ่อของนายทรงธรรม” อันนารายงาน
“แล้วตอนนี้เบนเป็นยังไงบ้าง” พายถามถึงคนสนิท
“พูดได้ไม่กี่คำก็สลบไปค่ะ เหนื่อยจากการเสียเลือด ตอนนี้หมอให้เลือดแล้ว กำลังพักผ่อน” อันนาบอกตามตรง
พายถามรายละเอียดเรื่องโรงพยาบาล “ดี ปิแอร์ นายเอารถไปหาเบนได้เลย” แต่ปิแอร์ไม่ได้ทำตาม หากเธอก็ไม่สนใจ เธอสลับสายกลับไปหาทรงธรรม “ฉันจะตามล่าพ่อของนาย เสียใจด้วย ถ้าตายก็ไม่รู้ล่ะนะ”
“พ่อผมจับแจ็คลีนไปเหรอครับ” ทรงธรรมฟังด้วยความประหลาดใจ
“ใช่! เตรียมใจไว้หน่อย” พายพูดขึ้น ก่อนตัดสาย จากนั้นก็ต่อสายใหม่ “จอห์น ฉันต้องการทหารรับจ้าง จะเอาชุดเดิมก็ได้ เอาเหมือนเดิม จัดการให้หมด”
มิคาเอลฟังแล้วก็ไม่นึกว่าแม่จะโหดได้แบบนั้น แล้วยังฟังคำสั่งขึ้นรถ
“เดี๋ยวครับ ที่ว่าจัดการให้หมดคืออะไร” อรัญเข้ามาถาม เพราะถูกสั่งให้ดูความเรียบร้อย
“โจไปขึ้นรถก่อน” พายไล่โจเซฟีนไปขึ้นรถ และเมื่อขึ้นรถแล้ว เธอค่อยบอก “ไม่เข้าใจคำว่า ‘จัดการให้หมด’ ตรงไหน นอกจากฉันจะมีเงินแล้ว ฉันเกลียดที่สุดคือพวกที่สร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัวฉัน แล้วถ้าฉันเกลียดล่ะก็ อย่างเบาก็แค่ตาย อย่างร้ายก็ทรมาน เลือกเอาก็แล้วกัน มิค กาเบรียลไปขึ้นรถ เราจะไปโรงแรมกัน”
อรัญฟังแล้วหน้าซีดไปเลย ปิแอร์กลับยิ้มเหี้ยม แล้วพูดเป็นฝรั่งเศส “ครั้งก่อนที่มีคนลักพาตัวคุณมิคาเอล แล้วทำร้ายผมเข้าโรงพยาบาลเป็นเดือน แทบไม่เหลือพวกนั้นหายใจสักคน”
พูดจบเขาก็เดินไปขึ้นรถ แล้วนั่งอย่างเรียบร้อย ก่อนพายจะออกรถแล้วขับไปไม่สนใจอีก
“เขาพูดว่าอะไรเหรอ อรัญ” ยุพาเข้ามาถาม และมองอรัญโทรศัพท์ดาวเทียมออกหาเจ้านาย “พ่อเลี้ยงครับ ครอบครัวคุณแจ็คลีนเรียกทหารรับจ้างมา เพื่อฆ่าทุกคนที่ลักพาตัวคุณแจ็คลีน อย่าเข้าใกล้บ้านคุณสีห์นะครับ พวกทหารรับจ้างไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร”
“ไม่จริงหรอก” ทรงธรรมพยายามปฏิเสธ
ยุพาฟังแล้วลมจับทันที จนจำเนียรต้องพยุงขึ้นบ้านไปนั่งที่เก้าอี้
“ทันทีที่พวกเขารู้ว่าคุณแจ็คลีนอยู่ที่ไหน พวกเขาจะบุกเข้าไปช่วยเหลือ แล้วจัดการให้หมดครับ พ่อเลี้ยง” อรัญบอกตามตรง
ทรงธรรมฟังแล้วก็รีบตัดสายเพื่อโทรออก แต่พายไม่รับสาย ทำให้เขาร้อนใจมากขึ้น เมื่อหันไปทางเจน่าที่กำลังรับสายอีกสาย ก็เข้าใจ
“ท่านสั่งกลับโรงแรม จะให้อีกทีมเข้ามาค้นหา พรุ่งนี้เช้าจะมาถึงเมืองไทย ไม่มากเท่าครั้งก่อน เรากลับได้ งานนี้โดนเละ” เจน่าส่ายหน้าช้าๆ เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ฉุกเฉิน นับตั้งแต่แจ็คลีนโดนพวกปาปารัซซี่ไล่ล่า หลังจากไปทานอาหารกับพี่ชายนักร้องเพลงร็อคชื่อดัง
“ผมอยากรู้ว่าพ่อผมจะเจออะไร” ทรงธรรมดึงแขนเอาไว้แล้วถาม
“ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะบอกคุณ” เจน่าไม่สนใจตอบ แล้วหันหลังเตรียมเดินกลับ แต่โดนเขาคว้าไหล่เอาไว้
“ผมไม่ห่วงพ่อผมหรอก ผมห่วงแจ็คลีน” ทรงธรรมบอกตามตรง
“ถ้าทีมนั้นเจอพ่อคุณ คุณก็เตรียมทำศพก็แค่นั้น ถ้าพ่อคุณหนีไปได้ ก็โชคดีไป ครั้งก่อนที่คุณมิคาเอลโดนจับตัวไป ถ้าคุณได้ดูข่าว กลุ่มก่อการร้ายที่จับตัวคุณมิคาเอลไป ตายเกือบหมด ยกเว้นพวกฉลาดหน่อยที่หนีทัน”
“เจ้านายคุณสั่งสังหารพวกนั้นเหรอครับ” ทรงธรรมถามอย่างสุภาพ
“เปล่าค่ะ ท่านสั่งจัดการให้เรียบร้อย แต่ถ้าสั่งจัดการหมดล่ะก็ ก็ไม่แตกต่างกันเท่าไร” เจน่าตอบก่อนปลดมือเขาออกแล้วเดินต่อ
“ผมอยากคุยกับพาย” ทรงธรรมพูดขึ้น เพราะพายไม่ยอมรับสายเขา
“ฉันจะช่วยแค่ครั้งเดียวเท่านั้น” เจน่าเห็นเขาพยายามตามหามาทั้งคืนก็ต้องยอมให้ ก่อนจะกดโทรหา “ค่ะ มาดาม คุณทรงธรรมจะคุยด้วย”
“ผมขอเวลาที่จะตามหาแจ็คลีนอีกยี่สิบสี่ชั่วโมง” ทรงธรรมต่อรองเพราะไม่อยากให้มีคนตายมากขึ้น
“ทำอะไรได้ล่ะ อยากทำอะไรก็ทำไป ทันทีที่ทหารรับจ้างมาถึง ฉันไม่รับรองสิ่งที่เกิดขึ้น” พายพูดแล้วโยนโทรศัพท์ให้สามี และกาเบรียลก็กดตัดสาย
“ขับให้ช้าลงหน่อยได้ไหม” กาเบรียลต้องบอกภรรยาให้ใจเย็นลง
พายค่อนผ่อนความเร็วลง ก่อนจะถอนหายใจ “ฉันหาทางคลายเครียดอยู่น่ะ”
“ฉันรู้ แต่เธอจะทำให้ทุกคนอ๊วกก่อนถึงโรงแรม ดูโจสิ หน้าซีดหมดแล้ว” กาเบรียลมองลูกสะใภ้ผ่านกระจกมองหลังของรถอยู่หลายครั้ง และเห็นมิคาเอลกอดภรรยาตัวเองเอาไว้ตลอดระหว่างเดินทาง
“ฉันลืมบอกไปว่า ฉันจะไปโรงพยาบาลน่ะ อยากไปดูเบนก่อน” พายตอบและมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาล โดยใช้เครื่องจีพีเอสของไทยบอกทางแทน
“ฉันรู้ว่าเธอร้อนใจ เพราะแจ็คไม่เหมือนมิค แต่เราทำอะไรไม่ได้นะตอนนี้” กาเบรียลกลับใจเย็นลง เมื่อเธอใจร้อน
“รู้แล้วล่ะ ส่งปิแอร์ ฉันว่าจะกลับโรงแรม เฮนริคมาถึงหรือยัง” พายถามสามี แต่คนตอบเป็นปิแอร์
“ถึงแล้วครับ จัดการทุกอย่างพร้อมแล้ว เหลือแต่รอพิกัด พรุ่งนี้หน่วยค้นหาที่คุณต้องการจะมาครับ” ปิแอร์รายงาน เพราะลุงเขาโทรมาเมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย
“บอกเฮนริคให้นอนพักได้แล้ว อายุมากแถมยังขับรถมาตั้งไกล” พายพูดขึ้นแล้วถอนหายใจ
“อืม คุณไพรด์เป็นคนขับครับ คุณลุงห้ามคุณไพรด์กับคุณอิคารัสไม่ได้ครับ” ปิแอร์รายงานตามเรื่อง
“ก็คงงั้น สองคนนั้นก็หัวดื้อพอๆ กับเจ้ามิค” พายบ่นอย่างไม่จริงจังนัก
“ให้ผมบอกไหมครับ ว่าห้ามไม่ให้ไปปางไม้อภินันท์” ปิแอร์ถามขึ้น
“ไม่เป็นไร ที่รักต่อสายสิ” พายบอกสามีให้กดโทรออกหาเจ้าหลานสองคนนั่น เพราะรู้ว่าคนที่ห้ามได้มีแต่เธอ
“ครับ น้าพาย” ไพรด์ตอบทันที
“ไม่ต้องออกจากโรงแรมนะ พักผ่อนกันให้พอ ยังไม่ได้นอนไม่ใช่เหรอ” พายถามหลานชายทันที
“แต่แจ็คล่ะครับ” ไพรด์ถามขึ้น
“แจ็คโดนพ่อของนายทรงธรรมจับไป น้าให้เวลานายทรงธรรม จนกว่าทีมค้นหาเราจะมาถึง นอกจากนั้นเราทำอะไรไม่ได้ น้าไม่คิดจะโทรแจ้งความ เดี๋ยวจะจัดการกันเอง” พายบอกอย่างมีความหมาย ก่อนมองปิแอร์ที่กระจกมองหลัง
“ครับ ผมรู้” ไพรด์เชื่อฟังน้ามากกว่าอิคารัส แต่เขาก็จัดการอิคารัสให้สงบลงได้
พายขับรถจนถึงโรงพยาบาล ปิแอร์รีบเดินไปหาภรรยาก่อนเป็นคนแรก ที่เหลือก็เดินตามไป
“แม่ฮะ เราทำอะไรไม่ได้นอกจากรอข่าวเหรอฮะ” มิคาเอลถามขึ้น
“แม่หวังว่าแจ็คจะเอาทุกอย่างที่สอน ช่วยให้ตัวเองรอด” พายภาวนาได้อย่างเดียว
“เราไปตามหาพ่อนายทรงธรรมดีไหมครับ” มิคาเอลถามแม่ เพราะร้อนใจอยากช่วยน้อง
“หาเจอก็คงไม่มีประโยชน์หรอก เจ้าตัวคงเอาแจ็คไปไว้ที่ไหนสักแห่งในป่า แล้วป่าก็กว้างมาก ที่ซ่อนเยอะ ต่อให้จ้างพรานเข้าไปก็ใช่ว่าจะไม่หลง ถ้าเชื่อมต่อสัญญาณได้ เราก็หาแจ็คเจอแน่ เอาแค่พิกัดคร่าวๆ ก็ยังดี” พายบอกลูกชายให้ใจเย็น ก่อนถอนหายใจ
“เธอยังไม่ได้นอนเลยนะ เดี๋ยวเรากลับไปนอนที่โรงแรมก่อนไหม” กาเบรียลถามภรรยาด้วยความเป็นห่วง เพราะไม่ใช่สาวๆ เหมือนแต่ก่อนแล้ว ให้ฝืนมากจะแย่กับร่างกาย
“รู้แล้วล่ะ จริงๆ ตอนนี้ก็ขับรถกลับไม่ไหวแล้ว” พายพูดอย่างหมดแรง ก่อนจะพูดติดตลก “แก่อย่างแรงเลยนะเนี่ย”
“เดี๋ยวผมขับเองครับ มีจีพีเอส ผมขับได้” มิคาเอลยื่นมือไปขอกุญแจจากแม่ และมองแม่พยักหน้าช้าๆ ก่อนส่งให้
ทันทีที่เข้าไปเห็นห้องคนไข้ พายก็ขมวดคิ้ว ก่อนถามอันนา “ทำไมไม่เลือกห้องพิเศษ”
“ตอนบ่ายจะย้ายไปห้องพิเศษค่ะ” อันนาบอกและมองเจ้านายพยักหน้า
“ปิแอร์กลับไปพักก่อน แล้วค่อยมาเฝ้าไข้เบน ตอนนี้หมอดูแลดีที่สุดแล้วล่ะ” พายบอกก่อนจะชวนกลับ “เดี๋ยวจะให้คนมารับล่ะ เอาล่ะ พวกเรากลับไปนอน หวังว่าตื่นขึ้นมาจะมีข่าวดีนะ”
มิคาเอลพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะพาทุกคนกลับไปถึงโรงแรม และทันทีที่ได้กุญแจ พายก็ไม่พูดไม่จา คว้าแขนสามีแล้วเดินเข้าห้องตัวเอง ก่อนจะปิดม่านทึบแล้วพยายามข่มตาให้หลับ ทั้งที่วุ่นวายใจและคิดถึงลูกสาว
“แจ็คเป็นลูกเธอ เขาต้องเอาตัวรอดได้แน่นอน” กาเบรียลปลอบภรรยา และปลอบใจตัวเองด้วย
“เขาก็เป็นลูกนายเหมือนกัน เพราะงั้นเขาเอาตัวรอดได้อยู่แล้วล่ะ” พายพูดให้กำลังใจสามี แล้วกอดกันหลับ
อีกห้องมิคาเอลกับโจเซฟีนต้องกล่อมกันให้หลับ ด้วยหวังว่าเมื่อตื่นจะมีข่าวดีเข้ามา
****************************************
****************ได้ตีพิมพ์แล้วลบออกบางส่วนค่า*************
****************************************
สวัสดีค่ะ
ไม่รู้ว่าตอบเม้นหรือเปล่านะคะ
อิอิ ยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ
นี่ถ้าไม่ได้คนอ่านมาเตือนในเฟสบุ๊คเห็นทีจะลืมโพส
เพราะมัวเขียนนิยายค่ะ ขอบคุณนะคะ
ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อากาศเริ่มร้อนนิดๆ แล้ว
แถว กทม ก็ฝนตกด้วย
ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
Sirinda
คุณ XaWarZd --- ไม่หรอกค่ะ แค่คิดถึงคนรักเขาเท่านั้น
คุณ konhin --- ใช่เลยค่ะ 555+บ้าไปแง้วงิงิ
คุณ ร้อยวจี --- ใช่ค่ะ ต้องจัดการ อิอิ
คุณ ตุ๊งแช่ --- เละแน่ค่า ก็ลูกสาวสุดที่รักนี่คะ
คุณ anOO --- เจอก่อนแน่ค่ะ
คุณ FonFonnie --- เรื่องดำเนินต่อจากตอนจบแล้วนะคะ ^^
คุณ kaeka --- ชอบใจที่คล้ายๆ คนรักเก่าด้วยล่ะค่ะ
คุณ หนอนฮับ --- ถล่มๆๆๆ
คุณ ร้อยวจี --- ดีใจที่สนุกค่ะ อิอิ
คุณ Auuuu --- ช่ายแล้วค่า อิอิ
jj-book
คุณ นอนดูดาว --- ไม่หรอกค่ะ ถ้าไม่ได้ท้อง หุหุ
คุณพี่ chakansi --- จัดหนักกว่านั้นค่ะ (ยังไม่ได้ออกไปไปรษณีย์เลยงิงิ รอนานหน่อยนะคะ
bloggang
คุณ sai --- หลงคิดถึงคนรักเก่าค่ะ
คุณ OnlyU --- หาเจอแว้วววววววว แจ็คที่รัก
เมื่อรถถึงปากทางเข้าปางไม้ พายก็บีบแตรเสียงดังลั่น โดยไม่สนใจว่าจะเช้ามืดอยู่หรือเปล่า เพราะแสงอาทิตย์เริ่มมีให้เห็นแล้ว คนงานรีบเข้ามาถาม
“เปิดหน่อย ฉันพาย” พายชะโงกหน้าออกมา แต่คนฝ่ายส่องปืนมาทางเธอ
“ที่นี่มีเรื่อง ไปหาเรื่องไกลๆ” คนงานทำหน้าไม่ไว้ใจ
“ใครหาเรื่อง ถ้าไม่ยอมให้เข้าล่ะก็ มีเรื่องแน่” พายตะคอกใส่คนงานหน้าทางเข้า กาเบรียลกดโทรออกตามเบอร์ของทรงธรรม ก่อนภรรยาเขาจะห่ามด้วยการลงไปจัดการกับคนงาน
“เจ้านายของแกจะพูดด้วย” กาเบรียลส่งมือถือผ่านทางภรรยา
คนงานรับสายแล้วรีบรับคำ ก่อนเปิดประตูให้ “ขอโทษครับ เมื่อคืนมีคนเข้ามาเผาปางไม้ ดับไฟทั้งคืน”
พายไม่ฟังอะไร ขับเข้าไปทันที ฝีมือในการปาดรถของเธอทำให้คนงานต้องมองอย่างหวาดเสียว และเมื่อเธอเห็นบ้านไม้หลังใหญ่ ก็จอดแบบฉับพลัน เล่นเอาคนข้างหลังผวานิดๆ
เมื่อรถจอดสนิท พายก็ลงจากรถแล้วเห็นคนงานคนหนึ่งรออยู่ สายตาเธอดุดันไม่เหมือนปกติ ก่อนจะถาม “เรื่องไปถึงไหนแล้ว”
มิคาเอลลงจากรถได้ ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูให้ภรรยาที่กำลังเข่าอ่อน ทั้งเรื่องห่วงแจ็คลีนที่โดนลักพาตัว กับเรื่องการเดินทางที่โหดที่สุดเท่าที่เคยเจอมา
พายไม่หวังให้ทรงธรรมออกมาต้อนรับ เพราะถ้าเขาอยู่ที่นี่แล้วไม่ได้ช่วยออกตามหา เธอนี่แหละ...จะชกผู้ชายให้ดู แล้วรับรองว่า ความสามารถเธอไม่ได้ขึ้นสนิมอย่างที่ใครคิด เพราะเธอออกกำลังกายเสมอ
“จะเอายังไง” กาเบรียลถามภรรยา ก่อนจะมองผู้หญิงสูงวัยที่ห่มผ้าคลุมไหล่
พายมองผู้ใหญ่ของทรงธรรมแล้วเมิน ก่อนจะคุยกับสามี “ต้องรอก่อน จับสัญญาณไม่ใช่ง่ายๆ เป็นสัญญาณอ่อนๆ แล้วก็เป็นของตัวอย่างที่เพื่อนฉันให้มา แจ็คอาจจะช้ากว่า เพราะใส่ไว้สองปีกว่าแล้ว กะว่าจะเปลี่ยนก่อนมา แต่ไม่ทัน ต้องรอจับสัญญาณ หรือไม่ก็ต้องหาทางแกะรอยโจรเรียกค่าไถ่ หวังว่าสัญญาณจะชัดเจนนะ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พายรับสาย เพราะเธอเป็นคนเดียวที่มีโทรศัพท์ดาวเทียมตลอดเวลา “ว่ามา”
“ผมแกะรอยแล้ว แต่ยังไม่เจอเธอ” ทรงธรรมรายงาน
สายเรียกซ้อนเข้า พายจึงบอกให้เขารอสาย “ว่ามา อันนา”
“เบนฟื้นแล้วค่ะ มาดาม บอกว่าคนที่จับไปเป็นพ่อของนายทรงธรรม” อันนารายงาน
“แล้วตอนนี้เบนเป็นยังไงบ้าง” พายถามถึงคนสนิท
“พูดได้ไม่กี่คำก็สลบไปค่ะ เหนื่อยจากการเสียเลือด ตอนนี้หมอให้เลือดแล้ว กำลังพักผ่อน” อันนาบอกตามตรง
พายถามรายละเอียดเรื่องโรงพยาบาล “ดี ปิแอร์ นายเอารถไปหาเบนได้เลย” แต่ปิแอร์ไม่ได้ทำตาม หากเธอก็ไม่สนใจ เธอสลับสายกลับไปหาทรงธรรม “ฉันจะตามล่าพ่อของนาย เสียใจด้วย ถ้าตายก็ไม่รู้ล่ะนะ”
“พ่อผมจับแจ็คลีนไปเหรอครับ” ทรงธรรมฟังด้วยความประหลาดใจ
“ใช่! เตรียมใจไว้หน่อย” พายพูดขึ้น ก่อนตัดสาย จากนั้นก็ต่อสายใหม่ “จอห์น ฉันต้องการทหารรับจ้าง จะเอาชุดเดิมก็ได้ เอาเหมือนเดิม จัดการให้หมด”
มิคาเอลฟังแล้วก็ไม่นึกว่าแม่จะโหดได้แบบนั้น แล้วยังฟังคำสั่งขึ้นรถ
“เดี๋ยวครับ ที่ว่าจัดการให้หมดคืออะไร” อรัญเข้ามาถาม เพราะถูกสั่งให้ดูความเรียบร้อย
“โจไปขึ้นรถก่อน” พายไล่โจเซฟีนไปขึ้นรถ และเมื่อขึ้นรถแล้ว เธอค่อยบอก “ไม่เข้าใจคำว่า ‘จัดการให้หมด’ ตรงไหน นอกจากฉันจะมีเงินแล้ว ฉันเกลียดที่สุดคือพวกที่สร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัวฉัน แล้วถ้าฉันเกลียดล่ะก็ อย่างเบาก็แค่ตาย อย่างร้ายก็ทรมาน เลือกเอาก็แล้วกัน มิค กาเบรียลไปขึ้นรถ เราจะไปโรงแรมกัน”
อรัญฟังแล้วหน้าซีดไปเลย ปิแอร์กลับยิ้มเหี้ยม แล้วพูดเป็นฝรั่งเศส “ครั้งก่อนที่มีคนลักพาตัวคุณมิคาเอล แล้วทำร้ายผมเข้าโรงพยาบาลเป็นเดือน แทบไม่เหลือพวกนั้นหายใจสักคน”
พูดจบเขาก็เดินไปขึ้นรถ แล้วนั่งอย่างเรียบร้อย ก่อนพายจะออกรถแล้วขับไปไม่สนใจอีก
“เขาพูดว่าอะไรเหรอ อรัญ” ยุพาเข้ามาถาม และมองอรัญโทรศัพท์ดาวเทียมออกหาเจ้านาย “พ่อเลี้ยงครับ ครอบครัวคุณแจ็คลีนเรียกทหารรับจ้างมา เพื่อฆ่าทุกคนที่ลักพาตัวคุณแจ็คลีน อย่าเข้าใกล้บ้านคุณสีห์นะครับ พวกทหารรับจ้างไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร”
“ไม่จริงหรอก” ทรงธรรมพยายามปฏิเสธ
ยุพาฟังแล้วลมจับทันที จนจำเนียรต้องพยุงขึ้นบ้านไปนั่งที่เก้าอี้
“ทันทีที่พวกเขารู้ว่าคุณแจ็คลีนอยู่ที่ไหน พวกเขาจะบุกเข้าไปช่วยเหลือ แล้วจัดการให้หมดครับ พ่อเลี้ยง” อรัญบอกตามตรง
ทรงธรรมฟังแล้วก็รีบตัดสายเพื่อโทรออก แต่พายไม่รับสาย ทำให้เขาร้อนใจมากขึ้น เมื่อหันไปทางเจน่าที่กำลังรับสายอีกสาย ก็เข้าใจ
“ท่านสั่งกลับโรงแรม จะให้อีกทีมเข้ามาค้นหา พรุ่งนี้เช้าจะมาถึงเมืองไทย ไม่มากเท่าครั้งก่อน เรากลับได้ งานนี้โดนเละ” เจน่าส่ายหน้าช้าๆ เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ฉุกเฉิน นับตั้งแต่แจ็คลีนโดนพวกปาปารัซซี่ไล่ล่า หลังจากไปทานอาหารกับพี่ชายนักร้องเพลงร็อคชื่อดัง
“ผมอยากรู้ว่าพ่อผมจะเจออะไร” ทรงธรรมดึงแขนเอาไว้แล้วถาม
“ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะบอกคุณ” เจน่าไม่สนใจตอบ แล้วหันหลังเตรียมเดินกลับ แต่โดนเขาคว้าไหล่เอาไว้
“ผมไม่ห่วงพ่อผมหรอก ผมห่วงแจ็คลีน” ทรงธรรมบอกตามตรง
“ถ้าทีมนั้นเจอพ่อคุณ คุณก็เตรียมทำศพก็แค่นั้น ถ้าพ่อคุณหนีไปได้ ก็โชคดีไป ครั้งก่อนที่คุณมิคาเอลโดนจับตัวไป ถ้าคุณได้ดูข่าว กลุ่มก่อการร้ายที่จับตัวคุณมิคาเอลไป ตายเกือบหมด ยกเว้นพวกฉลาดหน่อยที่หนีทัน”
“เจ้านายคุณสั่งสังหารพวกนั้นเหรอครับ” ทรงธรรมถามอย่างสุภาพ
“เปล่าค่ะ ท่านสั่งจัดการให้เรียบร้อย แต่ถ้าสั่งจัดการหมดล่ะก็ ก็ไม่แตกต่างกันเท่าไร” เจน่าตอบก่อนปลดมือเขาออกแล้วเดินต่อ
“ผมอยากคุยกับพาย” ทรงธรรมพูดขึ้น เพราะพายไม่ยอมรับสายเขา
“ฉันจะช่วยแค่ครั้งเดียวเท่านั้น” เจน่าเห็นเขาพยายามตามหามาทั้งคืนก็ต้องยอมให้ ก่อนจะกดโทรหา “ค่ะ มาดาม คุณทรงธรรมจะคุยด้วย”
“ผมขอเวลาที่จะตามหาแจ็คลีนอีกยี่สิบสี่ชั่วโมง” ทรงธรรมต่อรองเพราะไม่อยากให้มีคนตายมากขึ้น
“ทำอะไรได้ล่ะ อยากทำอะไรก็ทำไป ทันทีที่ทหารรับจ้างมาถึง ฉันไม่รับรองสิ่งที่เกิดขึ้น” พายพูดแล้วโยนโทรศัพท์ให้สามี และกาเบรียลก็กดตัดสาย
“ขับให้ช้าลงหน่อยได้ไหม” กาเบรียลต้องบอกภรรยาให้ใจเย็นลง
พายค่อนผ่อนความเร็วลง ก่อนจะถอนหายใจ “ฉันหาทางคลายเครียดอยู่น่ะ”
“ฉันรู้ แต่เธอจะทำให้ทุกคนอ๊วกก่อนถึงโรงแรม ดูโจสิ หน้าซีดหมดแล้ว” กาเบรียลมองลูกสะใภ้ผ่านกระจกมองหลังของรถอยู่หลายครั้ง และเห็นมิคาเอลกอดภรรยาตัวเองเอาไว้ตลอดระหว่างเดินทาง
“ฉันลืมบอกไปว่า ฉันจะไปโรงพยาบาลน่ะ อยากไปดูเบนก่อน” พายตอบและมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาล โดยใช้เครื่องจีพีเอสของไทยบอกทางแทน
“ฉันรู้ว่าเธอร้อนใจ เพราะแจ็คไม่เหมือนมิค แต่เราทำอะไรไม่ได้นะตอนนี้” กาเบรียลกลับใจเย็นลง เมื่อเธอใจร้อน
“รู้แล้วล่ะ ส่งปิแอร์ ฉันว่าจะกลับโรงแรม เฮนริคมาถึงหรือยัง” พายถามสามี แต่คนตอบเป็นปิแอร์
“ถึงแล้วครับ จัดการทุกอย่างพร้อมแล้ว เหลือแต่รอพิกัด พรุ่งนี้หน่วยค้นหาที่คุณต้องการจะมาครับ” ปิแอร์รายงาน เพราะลุงเขาโทรมาเมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย
“บอกเฮนริคให้นอนพักได้แล้ว อายุมากแถมยังขับรถมาตั้งไกล” พายพูดขึ้นแล้วถอนหายใจ
“อืม คุณไพรด์เป็นคนขับครับ คุณลุงห้ามคุณไพรด์กับคุณอิคารัสไม่ได้ครับ” ปิแอร์รายงานตามเรื่อง
“ก็คงงั้น สองคนนั้นก็หัวดื้อพอๆ กับเจ้ามิค” พายบ่นอย่างไม่จริงจังนัก
“ให้ผมบอกไหมครับ ว่าห้ามไม่ให้ไปปางไม้อภินันท์” ปิแอร์ถามขึ้น
“ไม่เป็นไร ที่รักต่อสายสิ” พายบอกสามีให้กดโทรออกหาเจ้าหลานสองคนนั่น เพราะรู้ว่าคนที่ห้ามได้มีแต่เธอ
“ครับ น้าพาย” ไพรด์ตอบทันที
“ไม่ต้องออกจากโรงแรมนะ พักผ่อนกันให้พอ ยังไม่ได้นอนไม่ใช่เหรอ” พายถามหลานชายทันที
“แต่แจ็คล่ะครับ” ไพรด์ถามขึ้น
“แจ็คโดนพ่อของนายทรงธรรมจับไป น้าให้เวลานายทรงธรรม จนกว่าทีมค้นหาเราจะมาถึง นอกจากนั้นเราทำอะไรไม่ได้ น้าไม่คิดจะโทรแจ้งความ เดี๋ยวจะจัดการกันเอง” พายบอกอย่างมีความหมาย ก่อนมองปิแอร์ที่กระจกมองหลัง
“ครับ ผมรู้” ไพรด์เชื่อฟังน้ามากกว่าอิคารัส แต่เขาก็จัดการอิคารัสให้สงบลงได้
พายขับรถจนถึงโรงพยาบาล ปิแอร์รีบเดินไปหาภรรยาก่อนเป็นคนแรก ที่เหลือก็เดินตามไป
“แม่ฮะ เราทำอะไรไม่ได้นอกจากรอข่าวเหรอฮะ” มิคาเอลถามขึ้น
“แม่หวังว่าแจ็คจะเอาทุกอย่างที่สอน ช่วยให้ตัวเองรอด” พายภาวนาได้อย่างเดียว
“เราไปตามหาพ่อนายทรงธรรมดีไหมครับ” มิคาเอลถามแม่ เพราะร้อนใจอยากช่วยน้อง
“หาเจอก็คงไม่มีประโยชน์หรอก เจ้าตัวคงเอาแจ็คไปไว้ที่ไหนสักแห่งในป่า แล้วป่าก็กว้างมาก ที่ซ่อนเยอะ ต่อให้จ้างพรานเข้าไปก็ใช่ว่าจะไม่หลง ถ้าเชื่อมต่อสัญญาณได้ เราก็หาแจ็คเจอแน่ เอาแค่พิกัดคร่าวๆ ก็ยังดี” พายบอกลูกชายให้ใจเย็น ก่อนถอนหายใจ
“เธอยังไม่ได้นอนเลยนะ เดี๋ยวเรากลับไปนอนที่โรงแรมก่อนไหม” กาเบรียลถามภรรยาด้วยความเป็นห่วง เพราะไม่ใช่สาวๆ เหมือนแต่ก่อนแล้ว ให้ฝืนมากจะแย่กับร่างกาย
“รู้แล้วล่ะ จริงๆ ตอนนี้ก็ขับรถกลับไม่ไหวแล้ว” พายพูดอย่างหมดแรง ก่อนจะพูดติดตลก “แก่อย่างแรงเลยนะเนี่ย”
“เดี๋ยวผมขับเองครับ มีจีพีเอส ผมขับได้” มิคาเอลยื่นมือไปขอกุญแจจากแม่ และมองแม่พยักหน้าช้าๆ ก่อนส่งให้
ทันทีที่เข้าไปเห็นห้องคนไข้ พายก็ขมวดคิ้ว ก่อนถามอันนา “ทำไมไม่เลือกห้องพิเศษ”
“ตอนบ่ายจะย้ายไปห้องพิเศษค่ะ” อันนาบอกและมองเจ้านายพยักหน้า
“ปิแอร์กลับไปพักก่อน แล้วค่อยมาเฝ้าไข้เบน ตอนนี้หมอดูแลดีที่สุดแล้วล่ะ” พายบอกก่อนจะชวนกลับ “เดี๋ยวจะให้คนมารับล่ะ เอาล่ะ พวกเรากลับไปนอน หวังว่าตื่นขึ้นมาจะมีข่าวดีนะ”
มิคาเอลพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะพาทุกคนกลับไปถึงโรงแรม และทันทีที่ได้กุญแจ พายก็ไม่พูดไม่จา คว้าแขนสามีแล้วเดินเข้าห้องตัวเอง ก่อนจะปิดม่านทึบแล้วพยายามข่มตาให้หลับ ทั้งที่วุ่นวายใจและคิดถึงลูกสาว
“แจ็คเป็นลูกเธอ เขาต้องเอาตัวรอดได้แน่นอน” กาเบรียลปลอบภรรยา และปลอบใจตัวเองด้วย
“เขาก็เป็นลูกนายเหมือนกัน เพราะงั้นเขาเอาตัวรอดได้อยู่แล้วล่ะ” พายพูดให้กำลังใจสามี แล้วกอดกันหลับ
อีกห้องมิคาเอลกับโจเซฟีนต้องกล่อมกันให้หลับ ด้วยหวังว่าเมื่อตื่นจะมีข่าวดีเข้ามา
****************************************
****************ได้ตีพิมพ์แล้วลบออกบางส่วนค่า*************
****************************************
สวัสดีค่ะ
ไม่รู้ว่าตอบเม้นหรือเปล่านะคะ
อิอิ ยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ
นี่ถ้าไม่ได้คนอ่านมาเตือนในเฟสบุ๊คเห็นทีจะลืมโพส
เพราะมัวเขียนนิยายค่ะ ขอบคุณนะคะ
ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อากาศเริ่มร้อนนิดๆ แล้ว
แถว กทม ก็ฝนตกด้วย
ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
Sirinda
คุณ XaWarZd --- ไม่หรอกค่ะ แค่คิดถึงคนรักเขาเท่านั้น
คุณ konhin --- ใช่เลยค่ะ 555+บ้าไปแง้วงิงิ
คุณ ร้อยวจี --- ใช่ค่ะ ต้องจัดการ อิอิ
คุณ ตุ๊งแช่ --- เละแน่ค่า ก็ลูกสาวสุดที่รักนี่คะ
คุณ anOO --- เจอก่อนแน่ค่ะ
คุณ FonFonnie --- เรื่องดำเนินต่อจากตอนจบแล้วนะคะ ^^
คุณ kaeka --- ชอบใจที่คล้ายๆ คนรักเก่าด้วยล่ะค่ะ
คุณ หนอนฮับ --- ถล่มๆๆๆ
คุณ ร้อยวจี --- ดีใจที่สนุกค่ะ อิอิ
คุณ Auuuu --- ช่ายแล้วค่า อิอิ
jj-book
คุณ นอนดูดาว --- ไม่หรอกค่ะ ถ้าไม่ได้ท้อง หุหุ
คุณพี่ chakansi --- จัดหนักกว่านั้นค่ะ (ยังไม่ได้ออกไปไปรษณีย์เลยงิงิ รอนานหน่อยนะคะ
bloggang
คุณ sai --- หลงคิดถึงคนรักเก่าค่ะ
คุณ OnlyU --- หาเจอแว้วววววววว แจ็คที่รัก
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ม.ค. 2555, 00:03:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ม.ค. 2556, 19:05:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1905
| << ML019 | ML021 >> |
ร้อยวจี 31 ม.ค. 2555, 00:23:48 น.
ขาดตอนอย่างแรง รีบมาต่อนะคะ พ่อนายทรงธรรมเลวหาที่เปรียบไม่ได้ ต้องให้พายจัดการขั้นเด็ดขาด
ขาดตอนอย่างแรง รีบมาต่อนะคะ พ่อนายทรงธรรมเลวหาที่เปรียบไม่ได้ ต้องให้พายจัดการขั้นเด็ดขาด
XaWarZd 31 ม.ค. 2555, 00:33:15 น.
โดนทหารจัดการนะดีแล้ว แก่แล้วยังนิสัยไม่ดีไม่เปลี่ยน
โดนทหารจัดการนะดีแล้ว แก่แล้วยังนิสัยไม่ดีไม่เปลี่ยน
เพลิงวารี 31 ม.ค. 2555, 00:41:13 น.
แก้ให้แล้วนะคะ ^^
แก้ให้แล้วนะคะ ^^
Auuuu 31 ม.ค. 2555, 01:16:34 น.
ไอ๊ย่ะ แจคแอบโหดเหมือนกันนะนี่ พายรีบมาจัดการให้เด็ดขาดดดด
ไอ๊ย่ะ แจคแอบโหดเหมือนกันนะนี่ พายรีบมาจัดการให้เด็ดขาดดดด
คุณแม่ลูกสอง 31 ม.ค. 2555, 03:42:24 น.
รีบมาอัพต่อนะคะ ตื่นเต้นๆ
รีบมาอัพต่อนะคะ ตื่นเต้นๆ
jink 31 ม.ค. 2555, 06:54:27 น.
คงไม่ต้องถึงมือพายแล้วมั้งคะเนี่ย แค่ลูกสาวก็จัดการซะหมอบเลย
คงไม่ต้องถึงมือพายแล้วมั้งคะเนี่ย แค่ลูกสาวก็จัดการซะหมอบเลย
Pat 31 ม.ค. 2555, 08:01:26 น.
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ สุรสีห์คงจำไปอีกนาน
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ สุรสีห์คงจำไปอีกนาน
FonFonnie 31 ม.ค. 2555, 08:25:22 น.
อ่านแล้วสยอง เอิ๊กส์
อ่านแล้วสยอง เอิ๊กส์
wind 31 ม.ค. 2555, 08:30:29 น.
นางเอกเด็ดขาดมากเลย ส่วนพ่อพระเอกเอาไปเก็บได้แล้วมั้ง นิสัยเสียแก้ไม่ได้ละ
นางเอกเด็ดขาดมากเลย ส่วนพ่อพระเอกเอาไปเก็บได้แล้วมั้ง นิสัยเสียแก้ไม่ได้ละ
ตุ๊งแช่ 31 ม.ค. 2555, 08:41:19 น.
ลุงนี่คะแนนเกือบติดลบ ดีว่าเจอแจคก่อนเลยคาบเส้น แต่คะแนนที่สะสมมากับแจคคงเหลือศูนย์ ต้องไปเริ่มต้นใหม่ แต่จะไหวรึป่าว เล่นยกมาทั้งตระกูล หุหุ
ลุงนี่คะแนนเกือบติดลบ ดีว่าเจอแจคก่อนเลยคาบเส้น แต่คะแนนที่สะสมมากับแจคคงเหลือศูนย์ ต้องไปเริ่มต้นใหม่ แต่จะไหวรึป่าว เล่นยกมาทั้งตระกูล หุหุ
anOO 31 ม.ค. 2555, 10:01:37 น.
เจ็คเจ๋งมาก....ตอนนี้ก็รอแค่ให้พายมารับเท่านั้น
แต่พายคงต้องสั่งสอนพ่อนายธรรมบ้างนะ โดนแค่นั้นมันน้อยไป
เจ็คเจ๋งมาก....ตอนนี้ก็รอแค่ให้พายมารับเท่านั้น
แต่พายคงต้องสั่งสอนพ่อนายธรรมบ้างนะ โดนแค่นั้นมันน้อยไป
sai 31 ม.ค. 2555, 11:06:22 น.
สติเท่านั้นที่ช่วยแก้ปัญหา และเราก็ยังหลงรักพายอยู่เรื่อยๆซิเนี่ย><
สติเท่านั้นที่ช่วยแก้ปัญหา และเราก็ยังหลงรักพายอยู่เรื่อยๆซิเนี่ย><
หนอนฮับ 1 ก.พ. 2555, 00:45:58 น.
นี่ไง....ต้องจัดหนัก จัดเต็มแบบพาย อิอิ
นี่ไง....ต้องจัดหนัก จัดเต็มแบบพาย อิอิ
ร้อยวจี 1 ก.พ. 2555, 01:01:16 น.
อ่านกี่รอบกี่รอบก็ให้ความรู้สึกดีค่ะ ชอบที่แจ็คเอาคำสอนของพายมาใช้ให้เป็นประโยชน์ และโหดได้ใจในขณะที่ต้องโหด สมเป็นลูกแม่พายค่ะ
อ่านกี่รอบกี่รอบก็ให้ความรู้สึกดีค่ะ ชอบที่แจ็คเอาคำสอนของพายมาใช้ให้เป็นประโยชน์ และโหดได้ใจในขณะที่ต้องโหด สมเป็นลูกแม่พายค่ะ
kanjira 1 ก.พ. 2555, 13:30:22 น.
สวัสดีค่ะ อิอิ น้องใหม่ขอตามมาที่นี่เลย
สวัสดีค่ะ อิอิ น้องใหม่ขอตามมาที่นี่เลย
กระเเจะจันทร์ 2 ก.พ. 2555, 13:33:03 น.
จะรอนะค่ะ สนุกมากเลยค่ะ
จะรอนะค่ะ สนุกมากเลยค่ะ