เสือซ่อนรัก
เมื่อเสือตกหลุมรัก...แม่สาวบ้านนอกผู้ประเปรียวเหมือนหมูป่าโทน เสือจำต้องซ่อนเล็บให้เหยื่อตายใจ จนกว่าแม่สาวตาคมจะเผลอ...
Tags: เสืออิฐ
ตอน: บทที่ 11
ข้างนอกการจราจรติดขัด ภายในรถซึ่งจอดนิ่งมีแต่ความเงียบ เพราะจารุมาศเอาแต่นั่งนิ่ง ตามองเบื้องหน้าแต่หล่อนไม่เห็นอะไรทั้งนั้น นอกจากใบหน้าซีดของเพื่อน แม้ยามตกใจที่ถูกเจ้าทุกข์เจอ มิ้นต์ยังโกหกแก้ตัว แถมพอจนมุมก็หนีหน้า
เงินนั่น...ทุกคนเริ่มต้นเก็บออมมาพร้อม ๆ กัน จารุมาศจำได้ไม่ลืมในวันที่หล่อนกับเพื่อน ๆ ขี่จักรยานแห่กันไปที่ร้านขายของปากซอยหมู่บ้าน เด็กหญิงทั้งหลายใช้เวลาเลือกกระปุกออมสินนานโข บ้างช่วยกันเลือกบ้างทะเลาะแย่งกระปุกสวย ๆ กันลั่นร้าน ของจารุมาศนั้นติ้งมาช่วยเลือก เป็นกระปุกรูปตู้ไปรษณีย์ แม้วันเวลาผ่านไป จากเด็กหญิงกลายเป็นสาวสะพรั่ง เงินเหรียญในกระปุกแปรเปลี่ยนเป็นตัวเลขในบัญชีธนาคาร เจ้าตู้ไปรษณีย์สีแดงก็ยังตั้งอยู่ในตู้โชว์
สำหรับบางคนมันอาจเป็นเงินไม่มาก และอาจคิดปลงว่าไม่ตายก็หาเอาใหม่ แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว มันเป็นเงินที่มีค่าทางใจมากมายเหลือเกิน เพราะอัดแน่นไปด้วยความอดกลั้น ประหยัด ผ่านวันคืนยามเยาว์ยาวนาน และยังเป็นหนึ่งในหัวข้อสนทนาสำคัญเวลาเจอกันพร้อมหน้า
มิ้นต์ไม่ใช่แค่ขโมยเงินไปเท่านั้น แต่ยังพรากเอาความสุขความทรงจำอันอบอุ่นในวัยเด็กไปจากหล่อนด้วย ยิ่งคิดว่าคงไม่มีทางได้เงินคืน จารุมาศก็ยิ่งเสียใจ
อิฐลอบมองหญิงสาว เห็นนั่งขึงเคร่งเครียดเขาจึงไม่ตอแย รู้ว่าหล่อนคงเสียใจ ประโยคเมื่อครู่บ่งบอกถึงความเสียใจคับแค้นของหล่อน...
เพื่อนทรยศ...ประโยคนี้เขาเองก็เคยเปล่งออกมาด้วยอาการเดียวกันกับหล่อน
หากความรู้สึกคับแค้นเสียใจ มันต่างกันราวฟ้ากับเหว ‘วันนั้น’ หัวใจของอิฐแทบแหลกสลาย...
“คุณ...กับเขาสนิทกันมากหรือ”
ชายหนุ่มเอ่ยถาม หวังทำลายบรรยากาศอึดอัด จารุมาศนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ
“อยู่กลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่เรียนประถมน่ะค่ะ”
“แล้วคุณรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น ผมหมายถึงทำไมเขาขโมยเงินคุณ”
หญิงสาวนิ่งคิด ที่ผ่านมาหล่อนมัวแต่ตกใจเสียใจกับการกระทำของมิ้นต์ แต่ไม่เคยนึกถึงสาเหตุ
“นั่นสิคะ...บางทีมิ้นต์อาจต้องการเงินมากในตอนนั้น...แต่...” หล่อนย่นคิ้ว “เพื่อนคนนี้ไม่เคยเสียหายในเรื่องเงินทองเลยนะคะ บ้านเขาพอมีกินไม่น้อยหน้าใครในหมู่บ้าน แต่งเนื้อแต่งตัวทันสมัย ตอนเรียนก็มีเงินค่าขนมมาโรงเรียนมากกว่าคนอื่น สมัยนั้นใครมีเงินซื้ออาหารที่โรงเรียนกินตอนกลางวัน แสดงว่าบ้านมีฐานะ แต่ใครจนหน่อยก็ห่อข้าวมากิน...”
ความทรงจำในวัยเด็กผุดขึ้นมา เสียงจารุมาศจึงอ่อนลง “ถึงจะมีเงินมากกว่าเพื่อน แต่มิ้นต์ไม่เคยแล้งน้ำใจ ตอนที่เขาชวนฉันมาทำงานที่นี่ ฉันถึงเชื่อสนิทใจไงคะ แล้วก็มาเสียรู้จนได้...อาจเป็นแฟนขี้ยาของเขายุแยงให้เขาขโมยเงินฉัน”
“แฟนขี้ยา...” อิฐหันมา จารุมาศยิ้มแหย ๆ
“ฉันก็พูดไปอย่างนั้นแหละค่ะ เห็นเขารูปร่างผอมกะหร่อง หน้าตอบ ๆ น่ากลัว ก็เลยเรียกว่าขี้ยา...” หล่อนรู้สึกผิด ไม่รู้ว่าอิฐจะคิดว่าหล่อนดูถูกคนอื่นหรือเปล่า
“แต่ก็ไม่แน่นะครับ” อิฐว่า “ถ้าคุณมั่นใจว่าเพื่อนคุณเป็นคนดี เขาอาจแพ้แรงยุจากแฟนก็ได้ บางคน...ก็เห็นแฟนดีกว่าเพื่อน...”
ทำไมยิ่งคุยเรื่องนี้เขายิ่งรู้สึกหม่นหมองนะ
“เพราะที่นี่...” จารุมาศพึมพำตากร้าวขึ้น “ถ้ามิ้นต์ไม่มาอยู่ที่กรุงเทพฯ เมืองแล้งน้ำใจแบบนี้ บางทีมิ้นต์คงเป็นมิ้นต์คนเดิม ถ้าเขาไม่มาที่นี่ ไม่มาเจอแฟนคนนี้ บางทีฉันกับเขาคงไม่ต้องมีเรื่องผิดใจกัน”
ก้มหน้าน้ำตารื้น เมื่อรู้ว่าตนได้เสียเพื่อนไปคนหนึ่งแล้ว
อิฐสะท้านใจ มองเสี้ยวหน้าเศร้าโศกระคนเคียดแค้นของหล่อน ก่อนมือขาวอบอุ่น จะเลื่อนมากุมมือเล็กบางซึ่งประสานกันอยู่บนตัก แล้วเอ่ยเสียงเรียบทว่าอ่อนโยน
“กรุงเทพฯ ไม่ใช่เมืองแล้งน้ำใจหรอกครับ คนดี ๆ ยังมีอีกมากมาย อีกอย่าง...ถ้าคุณจาวไม่มากรุงเทพฯ เราคงไม่ได้รู้จักกันอย่างนี้”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา อิฐยิ้ม “ใช่ไหมครับ...ถ้าคุณไม่มาที่นี่ ไม่โดนเพื่อนขโมยเงินไป คุณคงไม่เจอไอ้พล ไม่เจอผม คุณก็จะเป็นเพื่อนของไอ้พลที่ผมไม่รู้จัก ไม่เคยเห็น...คุณอาจเฉย ๆ แต่สำหรับผม ผมคงเสียดาย...ที่ไม่ได้เจอคุณ”
ท้ายประโยค แก้มขาวนั้นมีสีแดงเรื่อ และมันก็ชวนมองเหลือเกิน จารุมาศจึงเผลอจ้องจนอีกฝ่ายรู้สึกเขิน ละมือออก
“แหมคุณอิฐพูดเสียฉันตัวพองเลยนะคะเนี่ย” หล่อนพูดตามใจคิด ใบหน้าหม่นเปลี่ยนเป็นสดใสยิ้มร่า “แต่ก็จริงนะคะ ฉันเสียมิ้นต์ไป แต่ได้คุณมาแทน คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม”
“ในแง่ไหนครับ” ชายหนุ่มงง
“อย่างน้อยพักห้องคุณต่ออีกสักปี ก็เท่าทุนที่ฉันเสียไปแล้วล่ะค่ะ” หล่อนตอบกลั้วหัวเราะกับความคิดพิเรนทร์ของตัวเอง แต่มันทำให้อิฐพลอยขำไปด้วย ความทุกข์แฝงเร้นในใจเมื่อครู่ค่อยจางหาย
“จริงสิ สิ้นเดือนนี้ฉันว่าจะกลับบ้านน่ะค่ะ” จารุมาศนึกได้ “ตอนแรกว่าจะไม่กลับ เพราะได้เงินเดือนแค่ครึ่งเดียวกลัวไม่พอให้พ่อแม่ ไหนจะใช้จ่ายอีก แต่ที่หมู่บ้านมีงานประจำปีพอดี ฉันอยากกลับไปกราบหลวงปู่ที่วัดประจำหมู่บ้าน เผื่อดวงจะดีขึ้น”
“ก็กลับสิครับ เรื่องค่าที่พักน้ำไฟเดือนนี้ผมไม่เอาหรอก”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงก็ต้องให้คุณบ้าง จะมาอยู่ฟรี ๆ ได้ยังไงกัน” หญิงสาวแย้ง
“ก็ผมไม่เอา”
หน้าขาวที่แต้มรอยยิ้มหวาน ๆ เมื่อครู่ บัดนี้เริ่มบึ้งตึง จารุมาศจึงหุบปากฉับ เบนสายตาไปอีกทาง
เวลาเขาโกรธ น่ากลั๊ว...น่ากลัว...
“แล้วไอ้พลไปด้วยหรือเปล่าครับ” อิฐถามเมื่อเห็นหล่อนเงียบไป
“ไม่ทราบค่ะ แต่ฉันบอกเขาแล้ว”
อิฐเป็นฝ่ายเงียบลง เดาว่าปพลอาจกลับ...การที่ได้เจอเพื่อนเก่า ทำให้ปพลดูร่าเริงขึ้น แม้จะมี ‘เหตุ’ ให้เคืองกันเล็กน้อย แต่ปพลก็ยังเป็นปพลคนเก่า แถมฝ่ายนั้นเคยเปรยให้ฟังหลายครั้งว่าคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ มีจารุมาศเพื่อนเก่าชวนแบบนี้ ปพลน่าจะไม่ปฏิเสธ
อิฐนึกสนุก เขาอยากไปด้วย...แต่...ก็อย่างว่า เขาอยากให้หญิงสาวข้าง ๆ นี่เป็นคนชวน แต่ทำไมไม่เห็นหล่อนเอ่ยปากเสียที
หรือหล่อนยังหวาดระแวง และรักษาระยะกับเขาอยู่...น่าแปลกที่ยอมให้เขาถึงเนื้อตัว แต่อีกด้านหนึ่ง หล่อนก็ดูเฉยชาต่อความรู้สึกของเขา...หรือหล่อนจะใสซื่อเกินไปจนเดาใจเขาไม่ออกกันนะ
เย็นนั้นอิฐอยู่ทานมื้อเย็นกับจารุมาศ เขาใช้เวลาอ้อยอิ่งกับหล่อนเช่นเคย หลังนั่งดูหนังฝรั่งด้วยกันในตอนบ่าย และเมื่อหันไปเห็นหญิงสาวหลับคอพับกับพนักโซฟา อิฐก็ยิ้มขำ ลุกไปเตรียมทำอาหาร
ใครสนิทกับเขาจะรู้ว่าอิฐเลือกแสดงฝีมือด้านนี้ เฉพาะกับคนที่เขาพอใจเท่านั้น ขนาดเพื่อนในกลุ่มบางคน ยังไม่เคยชิมฝีมือการทำอาหารของอิฐ มีปพลที่บ่อยครั้งจะได้ทานเวลาแวะมา เพราะรายนั้นทำไม่เป็น แถมขี้เกียจด้วย
ชายหนุ่มลงไปซื้อของสดในมินิมาร์ทข้างล่าง สาว ๆ พนักงานกรี๊ดกร๊าดเขาเช่นเคย
“คนที่เห็นเดินกับคุณอิฐบ่อย ๆ ช่วงนี้ เป็นแฟนคุณอิฐหรือคะ” สาวหนึ่งถามอยากรู้ขณะอิฐกำลังจ่ายเงิน
“ไม่ใช่หรอกครับ เขาเป็นคนเช่าห้องน่ะ”
“เช่าห้อง คุณอิฐไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วเหรอคะ”
“ก็เฉพาะช่วงนี้น่ะครับ” เขาตอบสุภาพ พอคล้อยหลังเขาพนักงานสาว ๆ ก็แอบซุบซิบกัน คงไม่เชื่อ แต่ไม่ใช่กงการอะไรของเขา และอิฐก็ไม่สนใจด้วย
จารุมาศตื่นขึ้นตอนห้าโมง หล่อนยิ้มอาย ๆ เมื่อเห็นอิฐมองมาด้วยสายตาขันจากห้องครัว
“คุณหลับลงได้ยังไงนะ นอนท่าไม่ถนัดแบบนั้น” เขาเอ่ยเมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาสมทบ หลังล้างหน้าล้างตาเอี่ยมสะอาดแล้ว
“ฉันคงเพลียไปหน่อยน่ะค่ะ มาอยู่ที่นี่นอนไม่ค่อยหลับ...”
หล่อนหยุดกึกเมื่อรู้ตัวว่าพลาดไปแล้ว!
ทว่าอิฐเพียงแต่ยิ้ม จัดอาหารใส่จานต่อด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ ปล่อยให้ ‘คนพลาด’ นั่งลงพร้อมก้มหน้างุด
มื้อเย็นมีหน้าตาแปลกเช่นเคย แต่ไม่ถึงกับแปลกจนจารุมาศทานไม่ได้ อย่างปลาย่างราดด้วยซอสแอปเปิ้ล หรือเนื้อสีแดงจัดจ้าสไลด์มาบางเฉียบ โรยด้วยผักฝรั่ง ราดด้วยน้ำยำแบบไทย อิฐสังเกตเห็นตั้งแต่คราวก่อนว่าเพื่อนร่วมโต๊ะทำหน้าปุเลี่ยน ๆ ยามได้ชิมอาหารอิตาเลียนฝีมือเขาในครั้งแรก คราวนี้จึงเบามือลงหน่อย
การได้ทำอาหารให้จารุมาศทาน ก่อให้เกิดความสุขลึก ๆ ในใจอย่างประหลาด อาจเพราะห้องนี้ร้างรา ‘คนร่วมอาศัย' มานานแรมปี...พอมีหล่อนเข้ามา เขาจึงทั้งคลายเหงา และคลายความทุกข์ใจ
แม้หล่อนจะไม่เหมือนชลัลดาก็เถอะ
“เดี๋ยวเสร็จแล้วผมขอตัวกลับนะครับ วันนี้วันเสาร์ เส้นที่ผมผ่านพอค่ำลงรถจะติด”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน...ช่วงที่หล่อนมาพักที่นี่วันแรก ๆ จารุมาศคงรู้สึกโล่งอกที่อิฐพูดเช่นนั้น หากยามนี้หล่อนกลับเสียดาย
“เชิญคุณอิฐเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันล้างจานเอง” หล่อนฝืนยิ้ม ส่วนหน้าขาวของชายหนุ่มขรึมลง และความเงียบก็ครอบคลุมบรรยากาศยามเย็นในห้องอีกครา
อิฐเข้าห้อง เก็บของใช้ส่วนตัวบางชิ้นใส่กระเป๋า เขาคิดว่าตาไม่ฝาด ที่เห็นแววเสียดายวูบหนึ่งในดวงตาคมของจารุมาศ เมื่อเขาเอ่ยขอตัวกลับ
หล่อนแคร์เขาหรือ
แต่เมื่อเคยลั่นวาจาไปแล้วก็ต้องทำตามที่พูด เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำได้ คืนนี้ชายหนุ่มตั้งใจขับรถกลับบ้านจริง ๆ ไม่มี ‘แวะ’ ที่ไหนให้ฟุ้งซ่านขึ้นมาอีก
ต้องรีบออกไป วันนี้เขาอ้อยอิ่งอยู่กับหล่อนมามากพอแล้ว ถ้ายังอยู่ต่อ เดี๋ยว ‘ลาย’ มันจะออก
พอชายหนุ่มกลับไปแล้ว จารุมาศก็ถอนใจออกมายาวเหยียด แค่วันนี้เขาไม่ค้าง...หล่อนก็ใจหายบอกไม่ถูก นี่ถ้าต้องกลับบ้านสักวันสองวัน จะคิดถึงเขาแค่ไหนหนอ...แต่อย่าเลย กลับบ้านดีกว่า หล่อนคิดถึงพ่อแม่ แม้ต้องกลับไปเจอ ‘คนที่ไม่อยากเจอ’ ก็ช่วยไม่ได้ หล่อนอยากกลับบ้านนี่นา
.....................................................................
วันถัดมา ปพลโทรศัพท์เรียกเพื่อนรูปงามออกมานั่งทานมื้อเที่ยงในคาเฟ่หรูแถวคอนโดฯ ของฟาง สาวผอมบางในเสื้อลำลองสบาย ๆ สั้นกุดยิ้มหวานให้อิฐทันทีที่ร่างสูงมาถึงโต๊ะ ปพลอดค้อนแฟนไม่ได้
“วีคเอนด์นี้ข้าจะกลับบ้าน” เขาบอกเพื่อน อิฐฟังอย่างสงบเพราะรู้อยู่แล้ว แต่สงสัยว่าทำไมเรื่องแค่นี้อีกฝ่ายถึงกับต้องชวนเขามาคุยถึงที่นี่
“แกไปด้วยกันสิวะ งานประจำปีหมู่บ้านข้า สนุกนะโว้ย”
ฟางเบะปาก แค่ได้ยินก็รู้สึกถึงความบ้านนอก
“จะดีหรือ แกไม่ได้กลับบ้านนานแล้ว อยู่กับพ่อแม่แกให้เต็มที่เถอะ ข้าไปด้วยจะเป็นภาระเปล่า ๆ” อิฐว่า
“ภาระอะไรวะ นี่ข้าจะพาฟางไปด้วยนะเนี่ย” ปพลพยักพเยิด แฟนสาวของเขาตาโตทันที
“ใครบอกว่าฟางจะไป!”
“ฟางควรจะไปไหว้พ่อแม่พลเสียทีนะ”
“ไม่เอาหรอก ไม่จำเป็น” หญิงสาวยักไหล่ หยิบนิตยสารเล่มบางตรงหน้ามาเปิด
‘แฟนหนุ่ม’ หน้าชาดิก อิฐมองเพื่อนด้วยสายตาเห็นใจ
“เราคบกันมาตั้งหลายปีแล้ว ฟางควรจะไปให้พ่อแม่พลเห็นหน้าบ้าง นี่พลให้เกียรติฟางนะถึงชวนไป ถ้าเป็นคนอื่น คบกันมาขนาดนี้แล้วไม่พาไปบ้าน ไปหาพ่อแม่ แสดงว่าไม่จริงใจรู้ไหม”
สาวตัวผอมหน้าหมวยหัวเราะ “เชยจังพลนี่ เดี๋ยวนี้ใครเขาแคร์ธรรมเนียมเก่า ๆ แบบนั้นล่ะ สมัยนี้รักกันก็พอ จะแต่งงานเมื่อไรค่อยถึงผู้ใหญ่”
สองหนุ่มอึ้งเมื่อได้ฟัง
“เอาอย่างนี้สิ” ฟางวางนิตยสารลง “พลก็พาพ่อแม่พลมาเที่ยวกรุงเทพฯ แล้วค่อยนัดให้พวกท่านเจอกับฟางไง ดีไหม”
อิฐลอบถอนใจอึดอัด นึกสงสัยว่าทำไมเพื่อนถึงรักผู้หญิงคนนี้...นี่หล่อนเอาอะไรคิด! แค่ไปเยี่ยมบ้านพ่อแม่แฟน หล่อนยังขี้เกียจ ไม่น่าเชื่อว่าปพลทนคบหล่อนได้นานหลายปีดีดัก
“พลจะทำแบบนั้นได้ยังไง มันเหมือนไม่ให้เกียรติพวกท่านเลยนะ”
“ไม่ให้กงให้เกียรติอะไรยะ ก็พามาเที่ยวไง”
คู่รักตั้งท่าทะเลาะ อิฐยกมือปรามด้วยเกรงสายตาจากโต๊ะอื่น
“เอาน่า...อย่าเถียงกันเลย ฟางไม่อยากไปเที่ยวบ้านไอ้พลจริง ๆ เหรอ”
“ก็มันบ้านนอก ฟางไม่อยากไปลำบากลำบน” หล่อนพูดตรง ๆ ตามแบบฉบับของหล่อน แต่เสียงอ่อนลงหน่อยหนึ่งเพราะเป็นอิฐ
“ฟางไม่เคยไป แล้วรู้ได้ยังไงว่าลำบาก” อิฐถาม “ผมเคยไปมาแล้ว บ้านของไอ้พลอยู่ในตลาดใหญ่นะ”
“เดี๋ยวนี้มีเซเว่นด้วย” ปพลว่า เอนหลังพิงพนักเคือง ๆ
“ในบ้านมันน่ะสะดวกสบายทุกอย่าง กว้างขวาง ห้องเกือบทุกห้องมีแอร์ ไม่ร้อนหรอก”
คนฟังยังทำปากเบะ หากย้อนถามว่า “ฟางกลัวบ้านนั้นไม่ต้อนรับฟางนี่นา ไหนจะญาติ ๆ พอรู้ว่าพลกลับบ้าน มิแห่กันมาอยู่เต็มบ้านเหรอ”
“อย่างมากก็น้องสาวกับแฟน” ปพลแย้ง “แต่ไม่ค้างหรอก พลเคยบอกแล้วไงว่าน้องสาวตัวดีของพลเขาติดบ้านสามีจะตาย มาเช้าเย็นกลับแน่นอน”
ฟางทำแก้มป่อง ไม่สนใจที่แฟนหนุ่มพูด ตาหล่อนมองอิฐ
“แล้วงานนี้อิฐไปหรือเปล่า”
ปพลถอนใจเฮือก ระอาในความเอาแต่ใจของหล่อน เขาเหลือบมองอิฐแล้วคว้าแก้วเบียร์มาดื่มต่อ ดับอารมณ์คุกรุ่นภายใน
“ก็...ยังไม่แน่ใจ” อิฐมองเพื่อน แต่ฝ่ายนั้นไม่สบตาด้วย
“เอางี้...” สาวฟางยกนิ้วขึ้นพันกับปอยผมเล่น เอียงคอยิ้มหวาน “ถ้าอิฐไป ฟางก็ไป!”
......................................................................
“ทำไมแกทำแบบนี้” อิฐถามขึ้นเรียบ ๆ
แฟนสาวของเพื่อน ‘สะบัด’ หน้ากลับคอนโดฯ ไปแล้ว หลังปพลทำหน้าบูดบึ้งใส่ ไม่ยอมพูดด้วย
“ข้ารู้นะ แกไม่ได้เคืองข้า ไม่ได้เคืองฟาง แต่แกมีแผนใช่ไหม แกชวนข้ามาที่นี่ เพื่อหวังให้ฟางตกลงไปบ้านแกใช่ไหม”
แววตาของอีกฝ่ายฉายแววสำนึกผิด “ข้าขอโทษ”
“ทำไมเวลาพวกแกมีปัญหากัน ชอบเอาข้าเข้าไปเกี่ยวด้วยทุกทีวะ นั่นแฟนแกนะโว้ย ไม่ใช่แฟนข้า”
“แต่เขาชอบแกนี่” ปพลทำแก้มป่องบ้าง
“ไอ้พล”
อิฐลงเสียงหนัก นัยน์ตาวาวโรจน์ ปพลเม้มปาก ก่อนโบกมือ
“เอาล่ะ ๆ ข้าขอโทษแล้วไงวะ ถ้าไม่ต่อรองด้วยการอ้างว่าแกไปด้วย ชาตินี้ฟางเขาคงไม่ไปเหยียบบ้านข้าแน่”
“แกก็ยอมแฟนแกเหรอ ทำแบบนี้ข้าลำบากใจนะโว้ย”
“ข้าไม่หึงแกหรอกน่า ข้ารู้ว่าแกไม่ได้คิดอะไรกับฟาง”
“แต่แกล่ะ” อิฐย้อน “แกทนได้หรือไงที่เห็นแฟนแกสนใจคนอื่น”
“ก็แค่บางครั้งเท่านั้นหรอก เวลาอื่นฟางเขาก็ดี...” แม้พูดเช่นนั้น แต่อิฐรู้ดีว่าเพื่อนลังเลไม่แน่ใจ
“เขาคงอยากแกล้งแกสินะ แกก็เลยย้อนรอยเขา”
“ประมาณนั้น เห็นไหมล่ะ มันได้ผลนะเพื่อน พอแกทำท่าจะไป ฟางก็อยากจะไปด้วยขึ้นมาเลย ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ข้าก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”
อิฐส่ายศีรษะระอา “ข้าไม่เข้าใจแกสองคนเลย ฟางเขาทำเหมือนไม่รักแก แกก็ทนคบอยู่ได้”
“รักสิวะ ถ้าไม่รัก...เขาจะยอมอยู่กับข้าเหรอ”
“ไม่รู้สิ เออ...แล้วแต่แกละกัน” อิฐพยายามปลง
“ว่าแต่แกจะไปบ้านข้าไหมวะ” ปพลถามหยั่งเชิง “แค่หลอกฟางว่าแกไป แล้วเขายอมไปข้าก็พอใจแล้ว เดี๋ยววันไปจริง ๆ ค่อยจัดการทีหลัง”
“ข้า...” อิฐเอ่ยแค่นั้นก็นิ่ง ปพลหรี่ตาจับผิด
“แกไม่อยากไปเที่ยวบ้านจาวเหรอ” เขาเริ่ม ‘หยอด’
“ทำไมข้าต้องอยากไปบ้านเขาล่ะ”
“อ้าว” อีกฝ่ายแสร้งประหลาดใจ “ก็ข้าพาฟางไปไหว้พ่อแม่ข้า ส่วนแกก็ต้องไปไหว้พ่อแม่จาวสิวะ”
คนฟังหน้าบึ้ง ปพลจึงหยุดเย้าเพื่อน “ล้อเล่นน่า ว่าแต่จาวเขาไม่ได้ชวนแกเหรอ”
ประโยคนั้นราวจี้หมับลงไปในหัวใจของอิฐ
ก็เพราะจารุมาศไม่ชวนน่ะสิ...เขาถึงเคืองอยู่เนี่ย!
หล่อนคงมัวตื่นเต้นดีใจที่จะได้กลับบ้านเกิด จึงลืมเอ่ยชวนเขา หรือหล่อนเกรงใจ...แต่ถึงเกรงใจก็น่าจะลองชวนนี่นา...
“เขาไม่ได้ชวน” ตอบเพื่อนไปสั้น ๆ ปพลย่นคิ้ว
“แปลกแฮะ ถ้าเป็นข้า ข้าต้องชวนแกแน่ ๆ”
“ก็นั่นคุณจาว ไม่ใช่แกเสียหน่อย” อิฐยิ้มเจื่อน “แต่ไม่เป็นอะไรหรอก พวกแกไปกันเถอะ ไม่ต้องห่วงข้า”
ปพลไม่พูดอะไรอีก เพราะกลัวเพื่อนรูปหล่อหงุดหงิด อิฐไม่ชอบให้ใครเซ้าซี้ถ้าไม่จำเป็น
หากพอออกจากคาเฟ่ และรถคันงามแล่นจากไปไม่ทันพ้นดี ปพลก็กดเบอร์จารุมาศ
“ทำไมจาวไม่ชวนไอ้อิฐกลับบ้านด้วยกันล่ะ”
หญิงสาวนิ่งไปครู่ ก่อนตอบเสียงอ่อย “เราคิดจะชวนอยู่ทุกนาทีเลยล่ะ แต่...กลัวคุณอิฐเขาปฏิเสธน่ะ เราไม่อยากเสียความรู้สึก”
“หมายความว่าไง” คนฟังย้อนถาม “จาวอยากให้มันไปสิท่า”
“ก็อยาก...เราอยากชวนเขาไปสนุกด้วยกัน ตอบแทนที่เขามีน้ำใจกับเราไง” หญิงสาวตอบซื่อ ๆ
“งั้นจะรออะไร โทร.ชวนมันเดี๋ยวนี้”
“เดี๋ยวก่อน” หญิงสาวสงสัย “แล้วปพลรู้ได้ยังไงว่าเรายังไม่ได้ชวนคุณอิฐ”
“เรากับมันเพิ่งแยกกันเมื่อกี้เอง มันดูหงอย ๆ เราก็เลยลองแย็บ ๆ ดู ที่แท้เพราะจาวนี่เอง”
“เขาหงอยเหรอ” จารุมาศเลิกคิ้ว
เป็นความจริง...ที่หล่อนไม่ได้ชวนอิฐให้ไปบ้านเกิดของหล่อนด้วยกัน เพราะไม่รู้ว่าเขาจะรังเกียจหรือเปล่า แต่เขาเป็นเพื่อนกับปพล และคงเคยไปบ้านของปพลมาแล้ว เขาคงไม่รังเกียจหรอก...
แต่หล่อนกับปพลต่างกันนี่นา...หล่อนไม่ใช่เพื่อนสนิทของอิฐ
โอย...แค่ ‘ชวนไปเที่ยวบ้าน’ แค่นี้ทำไมยากเย็นนัก
“ไม่รู้ละ เราว่าถ้าจาวไม่ได้เป็นคนชวน อิฐมันก็ไม่ไปหรอก”
ปพลวางสายไปแล้ว ทิ้งความสับสนอลหม่านไว้ในใจของจารุมาศ หล่อนเคยโทรศัพท์หาอิฐ แต่ไม่มีครั้งไหนรู้สึกยากลำบากเหมือนครั้งนี้ มันอาจดูธรรมดาในสายตาของใครต่อใคร แต่สำหรับหล่อนเป็นเรื่องใหญ่...เพราะถ้าลองชวน...แล้วเขาตกลง ก็เท่ากับว่าหล่อนสนิทกับเขาขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง
หล่อนอยากให้เป็นเช่นนั้น แต่ขณะเดียวกัน คำพูดของปพลก็คอยตอกย้ำ...ถ้าได้คบหาอิฐเกินเพื่อน หล่อนต้องเจ็บปวด...จารุมาศสับสนเหลือเกิน
......................................................................
สาวิตรีมาทำงานในวันกลางสัปดาห์ ใบหน้าอิดโรยโดยเจ้าตัวชิงบอกใครต่อใครว่าเพิ่งหายไข้ แต่จารุมาศเดาว่าคนในบริษัท น่าจะล่วงรู้เรื่องส่วนตัวของสาวใหญ่ เพราะเคยเห็นสาวกระจิบกระจอกซุบซิบนินทาตอนสาวิตรีเดินผ่าน
จารุมาศทักทาย และสอบถามอาการเมื่ออีกฝ่ายเข้ามาในแผนก หากพอเห็นเจ้าตัวเหมือนไม่ค่อยอยากพูด หล่อนจึงทำงานต่อไปเงียบ ๆ
ภาณีเดินนวยนาดเข้ามา “ผู้จัดการเขาไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนะ เรื่องที่เธอลาหยุดเสียหลายวันน่ะ”
จารุมาศเงยหน้ามอง วันนี้ภาณีแต่งตัวเหมือนพวก ‘ทรงเจ้า’ คือสวมเดรสยาว แต่มีผ้าพันคอหลากสีและลายหลายผืนพันไขว้ไปไขว้มา ดูรกตามากกว่าสวยงาม
“ขอโทษค่ะพี่ณี สาลืมขอใบรับรองแพทย์มายื่น...”
“เธอแน่ใจหรือว่าป่วยน่ะ...” ภาณีขัดพร้อมรอยยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่จารุมาศไม่ชอบเอาเสียเลย
สาวิตรีไม่ตอบ ก้มหน้าลง
“ทำบันทึกชี้แจงด้วยล่ะ” สาวร่างใหญ่สะบัดพรึบออกไปจากแผนก จารุมาศมองอีกคนที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่ด้วยความรู้สึกสงสารเห็นใจ
หล่อนนึกเกลียดที่ทำงานแห่งนี้...ตั้งแต่เข้าทำงานแทบหาความสงบใจไม่ได้ เพื่อนร่วมงานจ้องแต่นินทา จับผิดกันและกัน แถมยังแล้งน้ำใจอีก โดยเฉพาะ ‘หัวหน้าแผนก’ หน้าสวยดุ สาวิตรีทำงานมานานยังถูกจับจ้อง แล้วจารุมาศล่ะ...ภาณีอาจรอคอยจังหวะเหมาะ ๆ เล่นงานหล่อนอยู่ก็ได้
กลับบ้าน...ไปกอบโกยกำลังใจจากพ่อแม่เสียหน่อย จะได้มีแรงกลับมาทำงานในบริษัทนี่ต่อไป
มิน่า...คนต่างจังหวัดถึงแห่กลับบ้านเกิดกันในช่วงเทศกาล ไม่หวั่นว่าการเดินทางจะลำบากยาวนานแค่ไหน จะเหน็ดเหนื่อยสายตัวแทบขาดเท่าไร ก็ยอมแลกกับการได้กลับไปเห็นหน้าพ่อแม่ ครอบครัวที่เคยคุ้นแม้เพียงไม่กี่วัน เพื่อเป็นแรงใจให้ฮึดสู้กับความทดท้อในเมืองหลวงอันวุ่นวาย จารุมาศเพิ่งเข้าใจตอนนี้เอง
พักเที่ยงวันนั้น หล่อนกดเบอร์ติ้งเพื่อนรัก ฝ่ายนั้นดีใจจนปิดไม่มิด ทั้งที่เพิ่งเจอกันก่อนจารุมาศมากรุงเทพฯ ไม่กี่วัน
“ปพลจะมาด้วยเหรอ ดีเลย ๆ ลากมาให้ลองนมกล้วยร้านเรา” เสียงติ้งเริงร่า “ปีนี้จาวไม่อยู่ เขาเลยต้องไปจ้างพวกสาวโรงงานมารำกลองยาว จาวน่าจะกลับมาก่อนงานสักสองสามวัน เผื่อจะซ้อมทัน”
คนฟังหัวเราะ “ได้ไง...ที่กลับนี่ก็ไม่ใช่วันหยุดยาวเสียหน่อย แค่เสาร์อาทิตย์เอง”
หล่อนนิ่ง ก่อนเอ่ยคำถามที่อยากรู้
“แล้วช่วงนี้ ติ้งเจอตาแก่บุญหรือเปล่า”
หล่อนไม่อยากเอ่ยชื่อคนที่ทำให้ต้องระเห็จมาอยู่กรุงเทพฯ ถ้าไม่จำเป็น...ชายวัยกลางคน หน้าเหี่ยว ๆ หนังตาหย่อน ๆ ที่ชอบส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่หล่อนเวลาเจอหน้า...
“เจอบ่อยจะตาย เคยแวะมาซื้อน้ำร้านเราด้วยซ้ำ แต่ไม่ใช่เพราะอยากกินน้ำหรอก มาถามถึงจาวว่าอยู่กรุงเทพฯ เป็นไง สบายดีไหม ทำงานที่ไหน แล้วจะกลับเมื่อไร”
“แล้วติ้งว่าไง”
“ใครจะบอกล่ะ เราก็ตอบว่าไม่รู้ ๆๆ จนเบื่อไปเองแหละ ทำเป็นขับรถใหม่มาอวด...ปิกอัพสี่ประตู คุยจังว่าซื้อสดแปดเก้าแสน แหวะ...เราเลยแกล้งใส่เกลือลงไปในน้ำมะนาวห้าหกช้อน สงสัยจะเข็ด เพราะไม่เห็นมาอีกเลย”
จารุมาศหัวเราะไปพร้อม ๆ กับเพื่อน หล่อนมีความสุขและเป็นตัวของตัวเองเสมอ เพื่อนคนนี้เหมือนเป็นบ้านอีกหลังของหล่อนเลยทีเดียว ไม่เหมือนมิ้นต์...
พอคิดถึงรายนั้นแล้วเจ็บใจขึ้นมาอีก หญิงสาวจึงพยายามลืม ๆ ไปเสีย
“โอเค...เดี๋ยวเจอกันวันศุกร์นะติ้ง คิดถึงนะเพื่อน...”
หล่อนวางสาย เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เจอสายตาของสาวิตรี
“จาวจะกลับบ้านเหรอ”
“ค่ะ”
“ดีจังเลยนะ...พี่เองไม่ได้กลับเชียงรายมาเกือบสองปีแล้ว”
จารุมาศเบิกตา สำหรับหล่อนซึ่งไม่เคยจากบ้านมาก่อน สองปีช่างยาวนาน...
“ถ้าอย่างนั้น...ทำไมพี่สาไม่กลับล่ะคะ”
“พี่ก็อยากกลับ...แต่...แฟนพี่เขาขี้เกียจขับรถ...หรือไม่ก็รังเกียจมั้ง...เขาเป็นคนกรุงเทพฯ...พี่ก็เกรงใจเขา...”
หล่อนพึมพำเสียงเบาลง หันไปทำงานต่อ จารุมาศงุนงงกับอาการแปลก ๆ ของสาวรุ่นพี่ หล่อนหันกลับมาที่โต๊ะตัวเอง หากเหลือบสายตาปะทะกับตาคมดุของ ‘หัวหน้าแผนก’ เหนือพาร์ทิชั่นเสียก่อน
ภาณีไม่ได้มองหล่อน แต่กำลังจ้องไปยังสาวิตรี เสียงต่ำพูดเบาแต่จารุมาศได้ยินชัด
“หลงผู้ชายจนประสาท สมควรแล้วที่โดนทิ้ง!”
......................................................................
หลังทำใจกับเพื่อนร่วมงาน และพยายามลืมเสียให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เย็นนั้นจารุมาศแวะซื้อกับข้าวที่ตลาดก่อนถึงคอนโดฯ สองป้ายรถเมล์ แล้วเรียกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปส่ง
ถึงห้องพัก พอมือจับลูกบิดหล่อนก็แปลกใจเพราะมันไม่ได้ล็อก
หรืออิฐมา...หล่อนไม่เจอเขามาหลายวัน รู้สึกคิดถึง จะโทรศัพท์หาก็ไม่กล้า และเขาเองก็ไม่โทร.มาเช่นกัน ไม่รู้งานยุ่ง หรือว่าไม่ได้คิดถึงหล่อน...เหมือนที่หล่อนคิดถึงเขา...
บุคคลที่นั่งอยู่บนโซฟาทำให้ความคิดหล่อนสะดุด เพราะนั่นไม่ใช่อิฐ แต่เป็นหญิงสาววัยไล่เลี่ยกับจารุมาศ
หล่อนหันมา ใบหน้าขาวผ่องนั้นสวยจับจิต ริมฝีปากอิ่มเคลือบสีแดงสด ร่างบางแต่สมส่วนอยู่ในเสื้อเปิดไหล่ทันสมัย เรือนผมยาวเคลียบ่า และขาเรียวขาวโพลนที่โผล่พ้นชายกระโปรงพลีทที่สั้นจนน่าใจหายนั่นอีก...จารุมาศรู้ในทันทีว่า...
นี่คือแฟนเก่าของอิฐ!
“คุณเป็นใคร”
ดวงตาที่กลมโต กับขนตายาวเหลือเชื่อนั้นกะพริบงง ๆ ขณะเจ้าตัวเอ่ยถามพลางลุกขึ้นยืน
“เข้ามาในห้องนี้ทำไม”
จารุมาศยังไม่ได้ตั้งตัว พอเจอคำถามหล่อนจึงอึกอัก ตาคมเฉี่ยวของชลัลดาหลุบมองถุงกับข้าวในมืออีกฝ่าย
“ฉัน...” จารุมาศตั้งสติ “ฉันควรจะถามคุณมากกว่า ว่าคุณเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”
คำถามนั้นราวกับเป็นการท้าทาย สาวสวยตากร้าว
“ทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้ล่ะ”
“คุณมีคีย์การ์ดหรือคะ”
“เธอไม่มีสิทธิ์มาซักไซ้ฉันนะ” ชลัลดาทำเสียงดังคุกคาม หากพอเห็นอีกฝ่ายเฉยเมยก็เริ่มโกรธ “อ่อ...เธอนี่เองที่เพื่อนฉันพูดถึง ผิวสองสี...หน้าตาเกลี้ยง ๆ ขาสวย ๆ ชิ...” หล่อนยักไหล่ “ไม่เห็นจะสวยตรงไหน”
จารุมาศเบิกตา...เพื่อน...ของผู้หญิงตรงหน้านี่ คงจะเป็นสองสาวเปรี้ยวที่หน้าโรงหนังเมื่อวันเสาร์สินะ
ไม่ผิดแน่...ผู้หญิงคนนี้คือฟ้า...แฟนเก่าของอิฐจริง ๆ
แต่ว่า...ยายสองคนนั่นบอกว่าหล่อนขาสวยงั้นหรือ...น่าภูมิใจใช่ไหมนี่...
“เธอมาอยู่กับอิฐนานหรือยัง” คำถามยิงตรงต่อมาดึงให้จารุมาศหลุดจากภวังค์ เพื่อเตรียม ‘ตั้งรับ’
“ฉันไม่ได้อยู่กับคุณอิฐ เขาให้ฉันเช่าห้องเขาชั่วคราว ส่วนเขากลับไปอยู่บ้าน”
ในเมื่ออีกฝ่ายพูดห้วน ๆ ไร้หางเสียงกับหล่อนก่อน ก็อย่าหวังมารยาทดีจากหล่อนเช่นกัน
อีกฝ่ายฟังแล้วนิ่งไป ก่อนเอ่ยช้า ๆ ว่า “แล้วเธอเป็นอะไรกับเขา เพื่อนเหรอ...”
“ฉันเป็นเพื่อนของปพล”
“ที่พักมีเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นห้องอิฐ” ถามพร้อมจ้องเขม็ง แต่จารุมาศไม่กลัว
“เรื่องมันยาว ฉันขี้เกียจเล่า ถ้าคุณอยากรู้ก็ถามคุณอิฐเอาเอง”
“ท่าทางเธอยโสโอหังเหมือนกันนะ” ชลัลดายิ้มเยาะ “ผู้หญิงที่เข้ามาหาอิฐ มักเป็นแบบนี้ทุกคน หยิ่งทะนงว่าตัวจับอิฐได้อยู่หมัด ไม่รู้เอาเสียเลยว่าอีกไม่นานก็จะถูกอิฐก็เขี่ยทิ้ง”
คนฟังไม่โต้ตอบ ตามองสำรวจใบหน้าและรูปร่างของสาวสวย อดริษยาไม่ได้ประสาผู้หญิง...
ก็สมควรที่อิฐจะรักเธอคนนี้มาก เพราะสวยไปทั้งเนื้อทั้งตัว ผิวขาวเนียน เครื่องหน้ารับกันเหมาะเจาะเหมือนพวกลูกผสม ร่างสูงโปร่งแขนขายาวแต่ไม่ผอมเห็นกระดูกโปนเหมือนพวกนางแบบ ผมนิ่มสีอ่อนทิ้งตัวสลวย กลิ่นน้ำหอมลอยกรุ่นรอบตัว หรือรอบห้องเลยก็ว่าได้...
แต่...เธอคนนี้ก็เป็นฝ่ายทิ้งอิฐ...หน้าตาสวย แต่ทำไมใจดำนักก็ไม่รู้
“ใจเย็นนี่...” ชลัลดาว่า เมื่ออีกฝ่ายไม่โต้กลับ หล่อนก็ระอาที่จะต่อกร “โอเค...เธออาจไม่ใช่สเปกของอิฐ แต่ก็คงมีดีบ้างล่ะ ไม่งั้นอิฐคงไม่ยอมให้เธออยู่ที่นี่ เพราะห้องนี้มันเต็มไปด้วยความทรงจำของฉันกับเขา...เธอคงไม่รู้สินะ”
สาวสวยคว้ากระเป๋าสะพาย หล่อนนิ่งคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนโยนคีย์การ์ดลงบนโต๊ะกระจก “เดี๋ยวเธอก็คง...ฟ้องอิฐเรื่องที่ฉันมาที่นี่อยู่แล้ว ฉันขี้เกียจฟังเขาโทร.มาจิกขอคีย์การ์ดคืน บอกเขาด้วยละกันว่านี่เป็นการ์ดอันเดียวที่ฉันมี เขาจะได้เบาใจว่าฉันไม่ใช่พวกช่างตื๊อ อิฐเขาขี้รำคาญ ไว้ฉัน ‘เสร็จเรื่องยุ่ง ๆ’ แล้วฉันจะมาใหม่ คราวต่อไปคงไม่ต้องแอบเข้ามาเหมือนครั้งนี้...”
“ถ้าคุณจะมา ทำไมคุณไม่บอกคุณอิฐล่วงหน้าล่ะ” จารุมาศสงสัย
“ฉันชอบเซอร์ไพร้ส์...อยู่กับคนขรึม ๆ เงียบ ๆ อย่างอิฐ ต้องหัดทำอะไรให้เขาแปลกใจเล่นบ่อย ๆ นะ ไม่งั้นเขาเบื่อตาย” ชลัลดาพูดเชิงสั่งสอน มุมปากยิ้มเยาะตลอดเวลา
ไม่รู้ยายซื่อบื้อนี่จะเข้าใจที่หล่อนพูดหรือเปล่า หน้าตางั้น ๆ ไหนยายเตยว่าน่ารัก...แต่ช่างเถอะ อย่างน้อยยายบื้อก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าที่หล่อนร่ายยาวมาน่ะ....โกหกทั้งเพ
จะบอกอิฐได้ยังไงว่าหล่อนจะมา ในเมื่อเขาเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์มือถือหนีหล่อน...และถึงมีเบอร์ หล่อนก็ไม่กล้าโทร.อยู่ดี อิฐไม่มีวันยอมให้หล่อนกลับมา ‘ที่นี่’ อีก...
หากเวลานี้ หล่อนกำลังสะสางเรื่องบางอย่าง เมื่อเรียบร้อยแล้วอิฐอาจยอมให้หล่อนกลับมาหาเขา...
ยายบื้อนี่เป็นคนเช่าห้องอย่างนั้นหรือ...อยากซักไซ้หล่อนอยู่นะ แต่กลัวเสียฟอร์ม หล่อนไม่ยี่หระผู้หญิงกระจอก ๆ ที่ติดพันอิฐหรอก ชลัลดาอยู่เหนือหล่อน ๆ พวกนั้นอยู่แล้ว เรื่องอะไรจะลงไปเกลือกกลั้วให้มีราคี
แถมดูน้ำหน้ายายบื้อนี่แล้ว คงเป็นของเล่นให้อิฐขบเคี้ยวไม่นานหรอก ดังนั้นก็ไม่คู่ควรให้คนอย่างชลัลดาสนใจ
ร่างสูงเพรียวเดินกรายไปยังประตูห้อง มิวายหันมาหยอด “อ้อ...ลืมแนะนำตัว ฉันคือชลัลดา แฟนเก่าของอิฐ และฉันเคยอยู่ห้องนี้มาก่อน...อยู่กับอิฐ...กินนอนกับเขา ที่นี่!”
Robinhood เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 เม.ย. 2554, 03:12:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 เม.ย. 2554, 03:12:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 7373
| << บทที่ 10 | บทที่ 12 >> |
Robinhood 20 เม.ย. 2554, 03:32:59 น.
ตอนหน้าเสืออิฐรูปหล่อ จะลงแข่งจับปลาไหลด้วยละ
ตอนหน้าเสืออิฐรูปหล่อ จะลงแข่งจับปลาไหลด้วยละ
yellowblob 20 เม.ย. 2554, 04:28:53 น.
555555 Miss K.Robin kaaaa
Hope all is well na ka,
thank you for the update!
(Eye)
555555 Miss K.Robin kaaaa
Hope all is well na ka,
thank you for the update!
(Eye)
namwannaja 20 เม.ย. 2554, 04:38:05 น.
คิดถึงคนเขียนมากมาย ขอบคุณค่ะ
คิดถึงคนเขียนมากมาย ขอบคุณค่ะ
yellowblob 20 เม.ย. 2554, 04:44:58 น.
uh oh, let the battle begin... >_<
uh oh, let the battle begin... >_<
เดิมเดิม 20 เม.ย. 2554, 05:09:06 น.
รอตอนต่อไปค่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ
รัชต์ 20 เม.ย. 2554, 06:15:38 น.
อดีตแฟนเก่าอิฐหน้าอย่างหนามาก ทำตัวเป็นลูกอมผลัดกันอมได้ไงหวา..
อดีตแฟนเก่าอิฐหน้าอย่างหนามาก ทำตัวเป็นลูกอมผลัดกันอมได้ไงหวา..
sai 20 เม.ย. 2554, 06:19:29 น.
ว้าววมีการหยอดถึงตอนหน้าด้วยพลาดไม่ได้แล้ว เสือไล่จับปลาไหลหาดูได้ยาก 555
ว้าววมีการหยอดถึงตอนหน้าด้วยพลาดไม่ได้แล้ว เสือไล่จับปลาไหลหาดูได้ยาก 555
สะเรนี 20 เม.ย. 2554, 07:11:51 น.
แปลว่าเสืออิฐจะไปบ้านจาวอ่ะดิคะ อิ้วๆ อยากอ่านแล้ว
แปลว่าเสืออิฐจะไปบ้านจาวอ่ะดิคะ อิ้วๆ อยากอ่านแล้ว
chat 20 เม.ย. 2554, 07:40:59 น.
ตกตะลึงอย่างมาก ตอนเห็นโพสนี้ ดีใจค่ะ
ตกตะลึงอย่างมาก ตอนเห็นโพสนี้ ดีใจค่ะ
Pat 20 เม.ย. 2554, 08:03:28 น.
^_^ แอบกริ๊ด ตอนใหม่ หายดีแล้วเหรอค่ะ
^_^ แอบกริ๊ด ตอนใหม่ หายดีแล้วเหรอค่ะ
symphony 20 เม.ย. 2554, 08:11:01 น.
ตกใจเหมือนกันแต่ก็ดีใจด้วยค่ะ
ดูตามเวลาโพสกำลังจะเข้านอนหรือว่ากำลังตื่นคะนี่ เช้าจัง
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ (เป็นห่วงคุณอิฐ 555+)
ตกใจเหมือนกันแต่ก็ดีใจด้วยค่ะ
ดูตามเวลาโพสกำลังจะเข้านอนหรือว่ากำลังตื่นคะนี่ เช้าจัง
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ (เป็นห่วงคุณอิฐ 555+)
pretty 20 เม.ย. 2554, 08:13:32 น.
555++ จะจับได้เหรอคะปลาไหลหน่ะ ลื่นด้วยกันทั้งคู่
555++ จะจับได้เหรอคะปลาไหลหน่ะ ลื่นด้วยกันทั้งคู่
ann 20 เม.ย. 2554, 08:37:55 น.
เดี๋ยวจะรออ่านเสือจับปลาไหล ว่าแต่แฟนเก่าอิฐนี่โคตรด้านเลย ไม่คิดมั่งรึไงว่าผู้หญิงอย่างหล่อนเค้าคงกลับมากระเืดือกไม่ลงอีกแล้วแหละ
เดี๋ยวจะรออ่านเสือจับปลาไหล ว่าแต่แฟนเก่าอิฐนี่โคตรด้านเลย ไม่คิดมั่งรึไงว่าผู้หญิงอย่างหล่อนเค้าคงกลับมากระเืดือกไม่ลงอีกแล้วแหละ
Aojung 20 เม.ย. 2554, 08:52:33 น.
ดีใจจังได้อ่านแล้ว อยากอ่านตอนต่อไปเร็วจังค่ะ อิอิ
ดีใจจังได้อ่านแล้ว อยากอ่านตอนต่อไปเร็วจังค่ะ อิอิ
อัญรัตน์ 20 เม.ย. 2554, 08:54:08 น.
ทำไมผู้หญิงอย่างฟ้า ถึงพบได้ทั่วไปนะ...ร้ายจริงๆๆๆ
ทำไมผู้หญิงอย่างฟ้า ถึงพบได้ทั่วไปนะ...ร้ายจริงๆๆๆ
incanto 20 เม.ย. 2554, 09:31:54 น.
แหม แฟนอิฐนี่ร้ายไม่เบาเลย
แหม แฟนอิฐนี่ร้ายไม่เบาเลย
saralun 20 เม.ย. 2554, 09:39:20 น.
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ฮ า า า
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ฮ า า า
ปอกะเจา 20 เม.ย. 2554, 09:48:12 น.
ชลัลดาร้ายมาก เกลียดจริงๆคนแบบนี้
ชลัลดาร้ายมาก เกลียดจริงๆคนแบบนี้
sam 20 เม.ย. 2554, 10:02:06 น.
ขอขอบพระคุณ คุณโรฯมากมายที่นำนิยายสนุกๆๆให้อ่าน จะรอน่ะค่ะตอนหน้า
ขอขอบพระคุณ คุณโรฯมากมายที่นำนิยายสนุกๆๆให้อ่าน จะรอน่ะค่ะตอนหน้า
นัฐชา 20 เม.ย. 2554, 10:48:36 น.
ยัยร่างสูงเพรียว ทิ้งท้ายไว้สุดๆๆเลย ฮ่าๆๆๆ
ยัยร่างสูงเพรียว ทิ้งท้ายไว้สุดๆๆเลย ฮ่าๆๆๆ
stardust 20 เม.ย. 2554, 11:10:08 น.
555 เสือจะจับปลาไหลเนี่ยนะ คงสนุกน่าดู อยากอ่านตอนต่อไปแล้วล่ะ
555 เสือจะจับปลาไหลเนี่ยนะ คงสนุกน่าดู อยากอ่านตอนต่อไปแล้วล่ะ
Pamy 20 เม.ย. 2554, 11:22:40 น.
สายนำไม่ไหลกลับฉันใดก็ฉันนั้น ถ้าจะยาก
สายนำไม่ไหลกลับฉันใดก็ฉันนั้น ถ้าจะยาก
ananpan 20 เม.ย. 2554, 11:22:48 น.
ขอบคุณที่มาอัพนะคะ ขอให้คนเขียนหายป่วยเร็ว ๆ
ยัยฟ้านี่สุดยอดไปเลยอย่างหนา
รอตอนต่อไปค่า
ขอบคุณที่มาอัพนะคะ ขอให้คนเขียนหายป่วยเร็ว ๆ
ยัยฟ้านี่สุดยอดไปเลยอย่างหนา
รอตอนต่อไปค่า
mottanoy 20 เม.ย. 2554, 11:24:11 น.
ผู้หญิงสมัยนี้เค้ากินในที่ลับไขในที่แจ้งกันแล้วเหรอคะ
ผู้หญิงสมัยนี้เค้ากินในที่ลับไขในที่แจ้งกันแล้วเหรอคะ
timeyu 20 เม.ย. 2554, 11:47:51 น.
โอ้ยยย คุณฟ้านี้ ฮ่าได้ใจ
โอ้ยยย คุณฟ้านี้ ฮ่าได้ใจ
ไข่ดาวปุกปุย 20 เม.ย. 2554, 11:50:11 น.
เอาหล่ะซิ 5555 รอๆๆๆ
เอาหล่ะซิ 5555 รอๆๆๆ
วังมาชิน 20 เม.ย. 2554, 12:21:53 น.
หยอดไว้แล้ว รีบมาอัพเร็วๆ นะครับ
หยอดไว้แล้ว รีบมาอัพเร็วๆ นะครับ
จิรารัตน์ 20 เม.ย. 2554, 12:42:57 น.
รอไปเที่ยวบ้านจาวค่ะ
รอไปเที่ยวบ้านจาวค่ะ
หมี่เย็น 20 เม.ย. 2554, 13:24:05 น.
ราคีมันติดอยู่ที่ตัวหล่อนอยู่แล้วล่ะชลัลดา หลงตัวเองจริงๆแม่คุณ รอตอนต่อไปจ้า
ราคีมันติดอยู่ที่ตัวหล่อนอยู่แล้วล่ะชลัลดา หลงตัวเองจริงๆแม่คุณ รอตอนต่อไปจ้า
คิมหันตุ์ 20 เม.ย. 2554, 13:27:00 น.
โอ้ว......นึกว่าจะเห็นลีลาการชวนของหนูจาวในตอนนี้..เห้อ..
มียัยแฟนเก่ามา ขัดซะได้....เศร้าใจจริงๆ
โอ้ว......นึกว่าจะเห็นลีลาการชวนของหนูจาวในตอนนี้..เห้อ..
มียัยแฟนเก่ามา ขัดซะได้....เศร้าใจจริงๆ
ฟ้าริน 20 เม.ย. 2554, 13:55:39 น.
ชะ! อย่าได้แคร์ ยายโจรแอบเข้าบ้านเลยนะ สู้ๆ
ชะ! อย่าได้แคร์ ยายโจรแอบเข้าบ้านเลยนะ สู้ๆ
smallman 20 เม.ย. 2554, 14:12:10 น.
โอ้โฮ...ยายแฟน'เก่า'มากแรงจริงๆๆ
โอ้โฮ...ยายแฟน'เก่า'มากแรงจริงๆๆ
Orathai 20 เม.ย. 2554, 14:18:22 น.
มีแอบเคืองด้วย น่ารักจริงเลยคุณอิฐ
มีแอบเคืองด้วย น่ารักจริงเลยคุณอิฐ
Sir0737 20 เม.ย. 2554, 14:30:04 น.
อยากเจอยัยชลัลดาจังเลย น่าจะทำความรู้จักด้วย....
อยากเจอยัยชลัลดาจังเลย น่าจะทำความรู้จักด้วย....
anOO 20 เม.ย. 2554, 14:57:51 น.
แฟนเก่าอิฐเนี้ย ร้ายจริงๆ เลย
แฟนเก่าอิฐเนี้ย ร้ายจริงๆ เลย
หมูอ้วน 20 เม.ย. 2554, 14:59:29 น.
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
roseolar 20 เม.ย. 2554, 15:49:43 น.
มาเร็วกว่าที่คิด ขอบคุณนะคะ ^ ^
มาเร็วกว่าที่คิด ขอบคุณนะคะ ^ ^
ree 20 เม.ย. 2554, 16:13:10 น.
จะมีเสือจับปลาหรือนี่
จะมีเสือจับปลาหรือนี่
สิริกมล 20 เม.ย. 2554, 18:02:18 น.
เฮ..ในที่สุดคุณโรบิ้นก็ back on track แล้ว อย่าหายไปนานๆอีกน้า
ชลัลดาน่าจะร้ายลึกกว่านี้ อย่างอิฐไม่น่า(เคย)รักผู้หญิงตื้นตลาดๆ
เฮ..ในที่สุดคุณโรบิ้นก็ back on track แล้ว อย่าหายไปนานๆอีกน้า
ชลัลดาน่าจะร้ายลึกกว่านี้ อย่างอิฐไม่น่า(เคย)รักผู้หญิงตื้นตลาดๆ
น้ำค้าง 20 เม.ย. 2554, 18:09:28 น.
ตอนต่อไปจะเป็นไงเนี่ย สภาพเสือจับปลาเนี่ย อิอิ
ตอนต่อไปจะเป็นไงเนี่ย สภาพเสือจับปลาเนี่ย อิอิ
นายหญิง 20 เม.ย. 2554, 18:33:01 น.
รอตอนต่อไปนะ .. อยากรู้ว่าถ้าอิฐรู้ว่าชลัลดามาเจอจาวจะเป็นอย่างไร
รอตอนต่อไปนะ .. อยากรู้ว่าถ้าอิฐรู้ว่าชลัลดามาเจอจาวจะเป็นอย่างไร
namzuza 20 เม.ย. 2554, 18:42:41 น.
ร้ายนะยะหล่อน ยัยฟ้าหัวฟู
ร้ายนะยะหล่อน ยัยฟ้าหัวฟู
นมเย็นน้ำเขียว 20 เม.ย. 2554, 19:38:25 น.
จะรอมาดูพระเอกจับปลาไหลค่ะ :D
จะรอมาดูพระเอกจับปลาไหลค่ะ :D
ดอกทิวลิป 20 เม.ย. 2554, 19:53:08 น.
อยากจิกหัวตบนังฟ้าจริง
อยากจิกหัวตบนังฟ้าจริง
goldensun 20 เม.ย. 2554, 20:15:12 น.
จาวชวนอิฐไปบ้านเลย อิฐจะได้หายน้อยใจ
จาวชวนอิฐไปบ้านเลย อิฐจะได้หายน้อยใจ
konhin 20 เม.ย. 2554, 20:52:08 น.
มีงอนด้วย
มีงอนด้วย
ทราย 20 เม.ย. 2554, 22:55:24 น.
ประโยคสุดของฟ้า.. เธอแรง!!
ประโยคสุดของฟ้า.. เธอแรง!!
เจ้าหญิงสุเอะ 21 เม.ย. 2554, 03:38:52 น.
จาวจะทำยังงัยต่อนะ?????
จาวจะทำยังงัยต่อนะ?????
แพม 21 เม.ย. 2554, 15:29:37 น.
กระดึ๊บ ๆ
กระดึ๊บ ๆ
ผักหวาน 21 เม.ย. 2554, 17:04:17 น.
อยากอ่านคุณอิฐจับปลาไหลค่ะ
อยากอ่านคุณอิฐจับปลาไหลค่ะ
chinnn 21 เม.ย. 2554, 21:03:43 น.
อยากอ่านตอนหน้าจังค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ~~><
อยากอ่านตอนหน้าจังค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ~~><
XaWarZd 22 เม.ย. 2554, 15:54:02 น.
จะทะเลาะกันก่อนกลับบ้านมะเนี่ย
จะทะเลาะกันก่อนกลับบ้านมะเนี่ย
ไมโลโกะ 26 เม.ย. 2554, 09:23:58 น.
คุณพระเอกห้ามใจอ่อนกลับไปน้า รอต่อนต่อไปค่า ^^
ปล. อ่านแล้วคิดถึงคุณไปป์จังเลยค่ะ ว่าแล้วเย็นนี้กลับไปอ่านคุณไปป์ใหม่
คุณพระเอกห้ามใจอ่อนกลับไปน้า รอต่อนต่อไปค่า ^^
ปล. อ่านแล้วคิดถึงคุณไปป์จังเลยค่ะ ว่าแล้วเย็นนี้กลับไปอ่านคุณไปป์ใหม่
because 26 เม.ย. 2554, 11:50:13 น.
แฟนเก่าออกโรงแล้ว จาวสู้ๆ
แฟนเก่าออกโรงแล้ว จาวสู้ๆ
ความทรงจำสีจาง 26 เม.ย. 2554, 23:00:43 น.
รอตอนต่อไปค่ัะ
รอตอนต่อไปค่ัะ
น้องอ้อ 30 เม.ย. 2554, 17:41:45 น.
ตามคุณโรบินฯ จะจำอ้อได้ไหมค่ะนี่
ตามคุณโรบินฯ จะจำอ้อได้ไหมค่ะนี่
Setia 3 พ.ค. 2554, 00:36:27 น.
นางมารกลับมาแล้ว อิฐจะทำยังไงน้า ไม่อยากให้อิฐดีกับยัยนี่เลย
ยัยนี่ทำเหมือนอิฐเป็นของตาย ไม่สนใจความรู้สึกของอิฐเลยอ่ะ
เกลียดยัยนี่ชะมัดเลยอ่ะ
นางมารกลับมาแล้ว อิฐจะทำยังไงน้า ไม่อยากให้อิฐดีกับยัยนี่เลย
ยัยนี่ทำเหมือนอิฐเป็นของตาย ไม่สนใจความรู้สึกของอิฐเลยอ่ะ
เกลียดยัยนี่ชะมัดเลยอ่ะ
ณิณ 4 พ.ค. 2554, 18:09:12 น.
ชลัลดาร้ายจิงๆนะเนี้ย
ชลัลดาร้ายจิงๆนะเนี้ย
angle101 9 พ.ค. 2554, 16:41:54 น.
ได้แต่รอ รอ รอ รอ รอ เมื่อไหร่จะมาอ่ะT_T
ได้แต่รอ รอ รอ รอ รอ เมื่อไหร่จะมาอ่ะT_T
omelet 17 พ.ค. 2554, 13:33:30 น.
โอ๊ย จิ้นๆ เป็นต้าเอสกะ พลอย เฌอมาลย์ 555
โอ๊ย จิ้นๆ เป็นต้าเอสกะ พลอย เฌอมาลย์ 555