อุ่นรัก ปางหัวใจ
... อุ่นรัก ถักสายใย ร้อยหัวใจ ณ ปางนี้มีรัก …
ผู้ชายธรรมดาที่ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วๆ ไป แต่เพราะเหตุใดทุกคนจึงขนานนามให้ “สี่สิงห์”
หรือเพราะสี่หนุ่มปวารณาตัวเป็นผู้พิทักษ์ “นางแก้ว”
แล้ว...ความรัก ความผูกพัน และมิตรภาพที่เกิดขึ้นจะเป็นเช่นไร...
ผู้ชายธรรมดาที่ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วๆ ไป แต่เพราะเหตุใดทุกคนจึงขนานนามให้ “สี่สิงห์”
หรือเพราะสี่หนุ่มปวารณาตัวเป็นผู้พิทักษ์ “นางแก้ว”
แล้ว...ความรัก ความผูกพัน และมิตรภาพที่เกิดขึ้นจะเป็นเช่นไร...
Tags: อุ่นรัก ปางหัวใจ, รัก, หวาน, โรแมนติค
ตอน: ตอนที่ 1 ณ จุดริ่มต้น
... ณ โรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดเชียงราย ....
เสียงออดยาวดังขึ้นพร้อมเสียงฝีเท้าเกือบครึ่งร้อยจากแต่ละห้องก็วิ่งกรูออกจากห้องแข่งกันไปยังโรงอาหารของโรงเรียน เสียงเซ็งแซ่ร้องสั่งอาหารจากแม้ค้าอัดแน่นแทบทุกร้าน ม้านั่งตัวยาวถูกจับจองด้วยเด็กนักเรียนเต็มเกือบทุกโต๊ะ พลันเสียงจอแจนั้นก็ค่อยเงียบลงพร้อมกับเปิดทางออกให้กลุ่มนักเรียนชายตัวสูงใหญ่ที่เดินเรียงหน้าเข้ามาโดยอัตโนมัติ ทุกคนมองตามอย่างไม่ละสายตาจนไปหยุดอยู่ที่โต๊ะตัวยาวกลางโรงอาหาร แล้วก็แทบหลบสายตาทำเป็นชมนกชมไม่ทันเมื่อตาคมกริบของใครคนหนึ่งในกลุ่มตวัดมองมา เสียงหัวเราะหยอกล้อเฮฮาตามประสาวัยรุ่นของโต๊ะตัวดังกล่าวก็เงียบกริบลงจนแทบลืมวิธีหายใจราวกับถูกโอบล้อมด้วยทหารฝีมือกล้าทั้งกองทัพ
“ทำไมลงมากินข้าวก่อน” พริษฐ์ หรือ พีท ถามขึ้นด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจละลายหัวใจสาวๆ
“ทำไมไม่รอพวกเราก่อน” ธรรศยักคิ้วถามด้วยท่าทียียวนกวนประสาท
“ทำไมไม่นั่งโต๊ะประจำของเรา” เทพกานต์ หรือ แซนด์ถามเสียงราบเรียบแต่จริงจัง
เหลือเพียงใครคนเดียวในกลุ่มไม่ตั้งคำถาม แต่สีหน้าที่ทำให้ใครต่อใครสะบัดร้อนสะบัดหนาวได้โดยไร้คำพูดของภีรภัทร หรือ หนึ่ง ก็ทำให้คนถูกถามจำใจต้องตอบ
“วันนี้อาจารย์สอนเลิกเร็ว หนูแก้วหิวก็เลยลงมาก่อน แล้ววันนี้หนูแก้วก็อยากกินข้าวกับเพื่อนๆ” แก้วกานต์ หรือ หนูแก้ว ตอบคำถามสี่หนุ่มด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย โดยไม่สังเกตสีหน้าของเพื่อนร่วมโต๊ะสักนิดว่าเป็นเช่นไร
“сесть приятного у кое-кого жду? ซเดส ปรี ยาต นา วา ยาโค อี คา โว ชดู? (อยากนั่งกับเพื่อนมากกว่าหรือ)” พริษฐ์ถามพร้อมรอยยิ้มชวนใจกระตุก ไม่ใช่เพราะหวาบหวิว แต่เป็นหวาดกลัว
“неприятный сесть там вместе? นี ปรื ยาส นึย เซียตส์ ตัม วเมส ติ? (ไม่อยากนั่งที่นั่นด้วยกันใช่ไหม)” ธรรศอิงสะโพกบนหัวโต๊ะยักคิ้วให้อย่างเป็นกันเอง หากทุกคนไม่ได้รู้สึกถึงความเป็นมิตรเลยสักนิด
“сесть там отвратительный? เซียตส์ ตัม อัต วรา ทิ เทล นึย? (นั่งที่นั่นน่ารังเกียจหรือ)” เทพกานต์กอดอกและยกมืออีกข้างเคาะคางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับถูกตัดสินโทษอยู่
และไม่มีคำพูดออกมาจากปากแดงจัดของภีรภัทรอีกตามเคย แต่หากสายตาคมกริบที่กวาดมองทุกคนทั้งไปหยุดอยู่ที่หนุ่มน้อยที่นั่งข้างแก้วกานต์ก็ทำให้ทุกคนเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก และรู้สึกอิ่มขึ้นมาทันใด ทั้งที่อาหารยังไม่หมดจาน
“น้ำขิงอิ่มแล้ว เดี๋ยวเราไปรอหนูแก้วที่ห้องสมุดก่อนนะ”
“เราก็อิ่มแล้ว ไปเตะบอลก่อนนะ”
“เราอิ่มแล้ว......” เมื่อน้ำขิง เพื่อนที่สนิทที่สุดของแก้วกานต์หนีตายเอาตัวรอดเป็นคนแรก สมาชิกที่เหลือก็ดิ้นรนเอาตัวรอดเช่นกัน
เพราะเป็นที่รู้กันว่าเมื่อใดที่รุ่นพี่ทั้งสี่สนทนากันเป็นภาษารัสเซียนั้น เป็นสัญญาณเตือนภัยให้รู้ว่าไม่พอใจอะไรบางอย่าง จึงควรอยู่ให้ห่างไว้เป็นดีที่สุด ถึงออร่าความหล่อจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับนักแสดงในวงการมายาได้สบาย แต่รังสีความโหดก็ไม่น่าเข้าใกล้สักนิด ขอชื่นชมสี่หนุ่มหล่ออยู่ห่างๆ จะดีกว่า
ถึงแม้ทุกคนจะอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก แต่ก็เป็นที่รู้กันดีว่า พริษฐ์ ธรรศ เทพกานต์ และภีรภัทรนั้นอายุบรรลุนิติภาวะแล้ว ทั้งสี่หนุ่มไปศึกษาต่อที่ประเทศรัสเซียตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น เมื่อแก้วกานต์จบชั้นประถมศึกษาก็ตามพี่ชายไปเรียนต่อที่นั่นเช่นกัน แต่ด้วยอากาศที่หนาวเหน็บทำให้ร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้วของแก้วกานต์แย่ลง เทพกานต์จึงตันสินใจย้ายกลับมาเรียนต่อที่บ้านเกิดเมื่อน้องสาวจบชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น และแน่นอนว่า พริษฐ์ ธรรศ และภีรภัทร ก็ย้ายกลับมาเรียนที่เดียวกันเช่นเคย โดยทั้งสี่หนุ่มยอมเริ่มเรียนต่อชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่เพื่อจะได้เรียนชั้นเดียวกับแก้วกานต์
กิตติศัพท์สี่สิงห์พิทักษ์นางแก้วถูกโจษขานและก่อเรื่องวุ่นวายหลายต่อหลายครั้งจนอาจารย์ไม่เป็นอันสอนต้องคอยห้ามทัพสี่หนุ่มกับนักเรียนชายที่มาเกาะแกะแก้วกานต์ จนทุกคนขยาดที่จะเข้าใกล้สาวน้อย
“พวกพี่ๆ ทำให้เพื่อนหนูแก้วกลัวไปหมดแล้วนะ เห็นมั้ยว่าไม่มีใครรอหนูแก้วเลย” แก้วกานต์บ่น อุตส่าห์ดีใจที่ไม่ได้เรียนวิชาเลือกเดียวกับผู้คุมทั้งสี่ จึงได้นั่งรับประทานอาหารกับเพื่อนๆ คนอื่นนอกจากพี่ชายและบรรดาเพื่อนรักบ้าง ก็ไม่สำเร็จจนได้
“เพื่อนไม่รอก็ไม่เห็นเป็นไร พวกพี่อยู่เป็นเพื่อนก็ได้” พริษฐ์ทรุดตัวนั่งข้างสาวน้อย ยิ้มประจบประแจงคนตัวเล็ก
“ทำเสียงดุ หน้าโหดกันจนไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนหนูแก้วแล้ว” แก้มอิ่มเริ่มป่องด้วยความไม่พอใจ
“ไม่มีเพื่อนก็อยู่กับพวกพี่ก็ได้นี่ครับ” ธรรศนั่งลงขนาบข้างอีกด้าน ยักคิ้วถี่ๆ หวังให้แก้วกานต์ขบขัน
“ไปนั่งไกลๆ หนูแก้วเลย เดี๋ยวคนก็เข้าใจผิดคิดว่าพวกพี่ๆ เป็นแฟนหนูแก้วหรอก หนูแก้วขายไม่ออกพอดี” สาวน้อยหน้าหงิกแหวใส่สี่หนุ่มอย่างไม่รู้สึกกลัวเกรงเหมือนทุกคนในโรงเรียน เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนถึงได้เกรงกลัวพวกเขากันนัก แต่ลับหลังกลับชื่นชมและแอบมองอยู่เสมอ ถึงกับขนานนามให้เป็น “สี่สิงห์” กันเลยทีเดียว ‘ไม่เห็นจะน่าปลื้มตรงไหนเลย’ แก้วกานต์เบะปากให้เทพกานต์และภีรภัทรที่ทรุดตัวนั่งตรงกันข้ามกับเธอ
“ขายไม่ออกก็ไม่เห็นเป็นไรอยู่กับพี่ก็ได้นี่หนูแก้ว” เทพกานต์บอกน้องสาวที่คลานออกจากท้องมารดามาหลังเขาสามปี
“เรื่องอะไร หนูแก้วก็อยากมีแฟนบ้างสิ เห็นเพื่อนๆ มีแฟนกันแล้วตั้งหลายคน”
“งั้นก็เป็นแฟนกับไอ้พีทแล้วกัน” พี่ชายหาทางแก้ปัญหาให้เสร็จสรรพ
“เฮ๊ย...ข้าอยากมีเมียไม่ได้อยากมีแม่นะโว๊ย ผู้หญิงอะไรดุอย่างกับนางสิงห์ เอ็งจะให้เพื่อนทำอะไรให้หัดคิดก่อนนะไอ้แซนด์ ได้ยินแล้วขนลุก” พริษฐ์ทำท่าขนลุกขนพองโอเวอร์แอคติ้ง
“งั้นก็เป็นแฟนกับธรรศก็ได้ ตกลงมั้ยวะไอ้ธรรศ” พี่ชายหันไปจับคู่เพื่อนรักอีกคนให้น้องสาว
“เฮ๊ย...ข้าอยากแต่งงานกับผู้หญิงนะโว๊ย ไม่ได้อยากแต่งงานกับเพศเดียวกัน ปกติเอ็งก็ฉลาดนี่หว่า ทำไมวันนี้พูดไม่ใช้สมองคิดเลยวะ ดูยังก็ไม่เหมือนผู้หญิงสักนิด ข้าลาบวชดีกว่าถ้าต้องแต่งงานกับหนูแก้ว” ธรรศออกตัวปฏิเสธอย่างแรงพร้อมขยับตัวห่างเล็กน้อยราวกับกลัวจะถูกจับเสียผีหากถูกเนื้อต้องตัวเด็กสาว
“งั้นก็เหลือเอ็งคนเดียวแล้วไอ้หนึ่ง ยังไงเอ็งก็ต้องเป็นแฟนน้องข้าว่ะ” เทพกานต์โอบบ่าเพื่อนแล้วตบหนักๆ
ภีรภัทรอ้าปากจะพูด หากไม่ทันจะได้เอ่ยคำตอบรับหรือปฏิเสธเช่นเพื่อนทั้งสอง เสียงกระเง้ากระงอดก็ดังขึ้นก่อน “ทำไมๆ หนูแก้วไม่ดีตรงไหนพี่พีท ออกจะเป็นกุลสตรีเรียบร้อยอ่อนหวานขนาดนี้ มาหาว่าหนูแก้วเป็นผู้ชายได้ไงพี่ธรรศ”
“เฮ๊ย...พี่ว่าไม่ใช่แล้วหนูแก้ว สิ่งที่พูดมาทั้งหมดตรงข้ามหนูแก้วทั้งนั้นเลยนะน้องรัก” เทพกานต์ส่ายหน้าระอาความคิดของน้องสาว
“ใช่สิ...หนูแก้วมันหมูอ้วนฟันเหล็ก ไม่สวย ไม่น่ารักเหมือนยัยครีมคัพซีของพี่หนึ่งนี่” แก้วกานต์เบะปากใส่คนนั่งตรงข้าม พาดพิงถึงดาวเด่นของโรงเรียนที่ตามกรี๊ดกร๊าดภีรภัทรจนน่าหมั่นไส้
“อ้าว...พี่หนึ่งยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะหนูแก้ว” ภีรภัทรเพิ่งได้เปิดปากพูดเป็นครั้งแรก หน้าเรียบเฉยเป็นนิจเหวอไปเมื่อถูกสาวน้อยค้อนขวับจนตาแทบกลับ
“เชอะ...คอยดูนะหนูแก้วจะหาแฟนให้หล่อกว่าพี่พีท ให้เท่ห์กว่าพี่ธรรศ ให้ฉลาดกว่าพี่แซนด์ แล้วก็ให้เพอร์เฟคกว่าพี่หนึ่งเลยคอยดู” แก้วกานต์เชิดหน้าคอตั้งปรายตามองตั้งแต่สิงห์หนุ่มคนแรกจนถึงคนเจ้าของนิยามคำว่า ‘เพอร์เฟค’ คือ หล่อ เท่ห์ เก่ง รวย ในคนๆ เดียวกัน หากพูดจบแล้วสาวน้อยก็แทบจะกัดปากตัวเองที่คำพูดตัวเองเหมือนเป็นการสรรเสริญเยินยอสี่หนุ่มเข้าไปอีก
“แล้วมันจะหาเจอเหรอน้องรักที่มันดูดีกว่า “สี่สิงห์ ณ ปางพระจันทร์” น่ะครับ” เทพกานต์ลากเสียงแซวน้องสาว
“ถูก...จะมีคนดูดีกว่าพวกเราอีกเหรอ” พริษฐ์ยกมือขยี้ผมดำขลับด้วยความหมั่นเขี้ยว เจ้าของหางม้ายาวหันไปแยกเขี้ยวใส่
“นั่นสิ...ถ้าหาไม่ได้มีหวังได้ขึ้นคานแน่ๆ” ธรรศยกศอกขึ้นเท้าบนบ่าเล็กๆ แล้วสี่หนุ่มก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“หยุดหัวเราะหนูแก้วเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าหนูแก้วหาแฟนได้เมื่อไรจะควงมาอวดทันทีเลย” แก้วกานต์แหวกลับเสียงดังไม่แพ้กัน
“พี่พีทขอชาตินี้นะหนูแก้ว ไม่ใช่ชาติหน้า” พริษฐ์บอกพร้อมกับกลั้นเสียงหัวเราะจนหน้าแดง
“พี่ธรรศจะคอยดูหน้าไอ้ผู้ชายโชคร้ายคนนั้นนะหนูแก้ว” ธรรศตบบ่าเล็กเบาๆ ราวกลับจะให้กำลังใจ
“แล้วพี่จะบอกคุณพ่อกับคุณแม่เตรียมยกขันหมากไปขอมันให้นะหนูแก้ว” เทพกานต์ทำหน้าจริงจังเป็นการกลั้นยิ้มด้วยความลำบาก
“หนูแก้วอิ่มแล้ว นั่งกับพวกพี่แล้วกินข้าวไม่ลง” แก้วกานต์ผลักจานข้าวที่เหลืออยู่เกินครึ่งออกจากตัวอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนดูแคลน
“กินข้าวให้หมดก่อน” คนที่ไม่ล้อเลียนสาวน้อยเพียงคนเดียวเอ่ยขึ้น
“ไม่ หนูแก้วอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากอาหาร”
“กินข้าวให้หมด แล้วพี่หนึ่งจะไปซื้อน้ำแดงให้”
“หนูแก้วไม่ใช่เด็กๆ นะพี่หนึ่ง จะได้เอาของกินมาล่อหนูแก้วได้”
“เอาไอติมเพิ่มด้วยดีมั้ย”
“เอาไอติมกะทิคะ” คนแก้มป่องหน้างอกลับยิ้มกว้างพร้อมดวงตาเป็นประกาย
ภีรภัทรยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะเดินไปซื้อของมาง้อคนงอน แล้วเสียงหัวเราะขบขันจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่ก็ทำให้แก้วกานต์หุบยิ้มอย่างเสียเชิงที่ถูกหลอกล่อด้วยของโปรดจนได้
แต่สำหรับเด็กสาวผู้รักการกินยิ่งชีพจนหุ่นที่กำลังเป็นสาววัยรุ่นอวบท้วมกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน และหากใครที่บอกว่าถ้าใส่เหล็กดัดฟันแล้วจะผอมเพราะกินอาหารไม่ได้พวกสี่หนุ่มก็คงอยากเถียงแทนเธอสุดใจว่าไม่เป็นอุปสรรคในการกินของ ‘หมูอ้วนฟันเหล็ก’ สักนิด ฉายาที่พี่ชายและบรรดาเพื่อนๆ พากันเรียก ‘แต่ก็ช่างเถอะพวกเขาจะคิดยังไงก็ช่าง ตอนนี้ขอกินของอร่อยก่อนแล้วกัน’ แล้วดวงตากลมโตเป็นประกายเจิดจ้าเมื่อเห็นของโปรดถูกวางลงตรงหน้า
ชายหนุ่มทั้งสี่มองดูเด็กสาวรับประทานตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นด้วยความเอ็นดู ทำให้พวกเขารู้สึกเจริญอาหารไปด้วย ถึงแม้ว่าวาจาจะจิกกัด แต่นั่นคือการแสดงออกถึงความรักความผูกพันของทั้งห้าที่เห็นหน้ากันมาตั้งแต่เกิด และมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่สามารถใช้ถ้อยคำเช่นนี้กับแก้วกานต์ได้ หากได้ยินมาจากปากคนอื่นแล้วละก็ พริษฐ์ ธรรศ เทพกานต์ และภีรภัทรก็พร้อมจะลุยคนพูดโดยไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทันที
“อ้าวอิ่มแล้วเหรอ” เทพกานต์ร้องทักน้องสาวที่หยิบแก้วน้ำแดงแล้วลุกขึ้น
“อิ่มแล้วจะอยู่ทำไมละคะคุณพี่ชาย” แก้วกานต์ตอบโดยไม่บอกให้สองหนุ่มที่นั่งขนาบข้างลุกขึ้นเพื่อเธอจะได้เดินออกไปจากม้านั่งตัวยาว หากแต่ถลกกระโปรงนักเรียนขึ้นแล้วก้าวข้ามไปเอง
“จะรีบไปไหน รอพวกเราก่อน หนูแก้วจะไปห้องสมุดใช่มั้ย” พริษฐ์รีบบอก
“นั่นสิ เดี๋ยวพวกพี่ก็อิ่ม แล้วเราไปเล่นเกมส์ที่ห้องคอมพิวเตอร์ดีมั้ย” ธรรศรีบสนับสนุนคำพูดเพื่อน
“หรือจะไปดูพวกพี่เตะบอล” เทพกานต์เสนอทางเลือกเพิ่มให้
แก้วกานต์เหลือบมองดูชายหนุ่มคนสุดท้ายที่มองมาโดยไม่พูดอีกตามเคย มีเพียงสายตาที่มองมาด้วยคำถามเช่นเคย
“перестаньте мне надоедать! ปิ ริ สตัน ตี มเนีย นา ดา เย ดัท! (เลิกยุ่งกันฉันสักทีได้มั้ย)”
หากไม่มีใครสนใจกับประโยคร้อนแรงนั้นสักนิด สี่หนุ่มวางช้อนส้อมแล้วลุกขึ้นเตรียมพร้อมตามติดเป็นองครักษ์พิทักษ์หญิงสาว หากก็ต้องนั่งลงที่เดิมเมื่อได้ยินประโยคต่อมาที่เป็นภาษาไทยชัดเจนเป็นการยื่นคำขาด
“อย่าตามหนูแก้วมานะ!” แล้วแก้วกานต์ก็วิ่งหางม้าแกว่งออกไปจากโรงอาหาร
คนภายนอกอาจมองว่าแก้วกานต์หวาดกลัวพวกเขา แต่น้อยคนนักจะรู้ว่าหากสาวน้อยยื่นคำขาดเป็นครั้งที่สอง สี่สิงห์ก็จะหูลู่หางตกกลายเป็นแมวเชื่องๆ ทันที สี่หนุ่มนั่งเขี่ยอาหารอย่างสุดเซ็งเมื่อถูกห้ามไม่ให้ตามไปด้วย หน้าตาดูดีแบบหล่อกันละสไตล์จึงบึ้งตึงจนดูดุดันจนนักเรียนหญิงที่นั่งรับประทานโต๊ะข้างๆ ที่แอบมองด้วยความเคลิบเคลิ้มหลบตาแทบไม่ทัน
“เออๆ ข้ารู้แล้วว่าหนูแก้วจะเอ็นทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยไหน” เทพกานต์บอกเพื่อน หลังจากที่พยายามหลอกล่อถามน้องสาวทุกทางก็ไม่ได้รับคำตอบ ถึงแม้พวกเขาจะใช้เสน่ห์หลอกล่อบรรดาเพื่อนร่วมชั้นเรียนจนเกือบจะล้วงความลับมาได้ หากความหวั่นเกรงบางอย่างในตัวแก้วกานต์ ก็ทำให้ทุกคนรูดซิบปากเงียบไม่ยอมปริปากบอก จนเขาต้องทำตัวเป็นแมวขโมย ถึงจะเป็นการเสียมารยาท แต่ด้วยความเป็นพี่ชายที่ดี เขาต้องคอยสอดส่องดูแลน้องสาวอย่างดีที่สุด และนี่คือเหตุผลที่ชายหนุ่มใช้เป็นข้ออ้างในการค้นห้องนอนของแก้วกานต์
“ที่ไหนวะ” สามเสียงถามขึ้นพร้อมกัน
“มหาวิทยาลัยวารินราชธานี” แล้วความลับของแก้วกานต์ก็ถูกเผยให้ทุกคนรู้โดยพร้อมเพียง
“วาริน...ที่อุบลราชธานีเหรอวะ” ภีรภัทรถามเพื่อความแน่ใจ
“ถูกต้อง” เทพกานต์ตอบย้ำความแน่ใจให้เพื่อน
“เชียงรายอุบล...ไกลใช่เล่นเลยว่ะ” พริษฐ์คำนวณระยะทางทันที
“มันก็ใกล้กว่าเชียงรายรัสเซียว่ะ” ธรรศบอกเพื่อนให้รู้ว่าเรื่องระยะทางไม่ใช่ปัญหา
“แล้วพวกเอ็งเลือกที่ไหนไว้” ภีรภัทรถามต่อ
“ข้าได้โควต้ามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงกับเชียงใหม่” เทพกานต์สามารถเลือกสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพได้ ด้วยมีใบประกาศเกียรติคุณการันตีความฉลาดติดเต็มห้องรับแขกที่บ้าน แต่เขาเลือกที่อยู่ใกล้บ้าน เพราะคิดว่าน้องสาวจะเลือกที่ใกล้บ้านเช่นเดียวกัน โดยไม่คิดว่าแม่น้องสาวจะพยายามบินหนีไปเสียไกล
“ข้ายังไม่ได้เลือกที่ไหน อาจจะเลือกเข้ามหาวิทยาลัยเอกชนที่นี่ว่ะ” พริษฐ์ไม่คิดว่าการจะเรียนที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงจะเป็นตัววัดความสามารถของคน แต่ทุกมหาวิทยาลัยสามารถทำให้คนมีความสามารถได้ เขาจึงไม่ยึดติดที่ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย
“ข้าสอบได้ที่ไหนก็เรียนที่นั่นแหละ เรียนที่ไหนก็จบเหมือนกันว่ะ” ธรรศไม่ได้ให้ความสำคัญกับสิ่งใดในชีวิตมากไปกว่าการมีความสุขที่ได้ทำและได้อยู่กับสิ่งที่เขาต้องการและยอมรับ หากเขาไม่ต้องการและยอมรับแล้ว ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเลิศเรอเพียงใดก็ไม่มีความสำคัญสักนิดที่เขาจะชายตาแล
“แล้วเอ็งละวะไอ้หนึ่ง” เทพกานต์ถามกลับ
“ข้าได้โควต้ามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง แต่ตอนนี้ข้าจะสละสิทธิ์แล้ว”
“ทำไมวะ” ทุกคนถามด้วยความสงสัย ถึงภีรภัทร์จะฉลาดไม่แพ้เทพกานต์ แต่ก็เป็นนการดีที่พ่อเลี้ยงหนุ่มจะเรียนต่อที่เชียงรายเพราะต้องรับผิดชอบกิจการปางไม้ของครอบครัวมาตั้งแต่อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ
”เอ็งสละสิทธิ์โควต้าเลยไอ้แซนด์ แล้วเอ็งสองตัวก็เตรียมเอ็นท์ฯ ให้ติด” ภีรภัรทรไม่ตอบแต่บอกแกมสั่งเพื่อน
“อะไรวะ” เทพกานต์งุนงง พริษฐ์กับธรรศอ้าปากค้าง
“พวกเอ็งทุกคนต้องเอ็นท์เข้ามหาวิทยาลัยวารินราชธานีให้ได้”
“ยังไงก็ได้ ข้าไม่มีปัญหา” เทพกานต์ยักไหล่บอกเพื่อน
“นี่...ไอ้หนึ่ง เอ็งกับได้แซนด์นะไม่เดือดร้อนที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่เอ็งคิดถึงหัวสมองของข้ากับได้ธรรศบ้างหรือเปล่าวะ” พริษฐ์โวยวายเพื่อนที่มีปากมีเสียงน้อยที่สุดในกลุ่ม แต่หากพูดอะไรออกมาทุกคนกลับต้องทำตาม
“ข้าไม่สน เอ็งจะทำวิธีไหนก็ได้ต้องเข้าเรียนที่วารินให้ได้ จะติวเข้มหรือยัดใต้โต๊ะก็ต้องทำให้”
“ไอ้หนึ่ง!!! เอ็งจะบ้าหรือไงวะ เอ็งไม่คิดจะถามความเห็นพวกข้าก่อนหรือวะ” ธรรศโวยวายเป็นลูกคู่พริษฐ์
“พวกเอ็งบอกเองไม่ใช่หรือวะ...ว่าข้าเกิดมาเพื่อออกคำสั่ง ไม่ใช่คนคอยรับคำสั่ง”
“เออ...แล้วข้าจะคอยดูหน้าผู้หญิงที่มาสั่งเอ็งวะไอ้หนึ่ง” พริษฐ์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันที่คำพูดของตัวเองย้อนกลับเข้าตัวอย่างแรงจนแทบจุก
“ข้าจะคอยสมน้ำหน้าเวลาเอ็งต้องทำคำสั่งของผู้หญิงงกๆ” ธรรศทำหน้าเซ็งสุดขีดเมื่อนึกการต้องอ่านหนังสือสอบอย่างเข้มข้นเพื่อให้สอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับแก้วกานต์ตามคำสั่งของเพื่อนให้ได้
“ข้าก็อยากเห็นผู้หญิงที่โชคร้ายคนนั้นเหมือนกันว่ะ” เทพกานต์รู้สึกสงสารผู้หญิงที่จะมาอยู่ใต้อาณัติของสิงห์หนุ่มแห่งปางพระจันทร์ยิ่งนัก และหากผู้หญิงคนนั้นสามารถออกคำสั่งภีรภัทรได้ ก็คงต้องโหดเถื่อนไม่แพ้กันเป็นแน่
ภีรภัทรยักไหล่ไม่สนใจเสียงกร่นด่าสาปแช่งของเพื่อนรักตามนิสัยที่ไม่เคยสนใจใครทั้งโลก หากใบหน้าเฉยเมยเป็นนิจมีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกภาพผู้หญิงที่จะทำให้สิงห์หนุ่มแห่งปางพระจันทร์ยอมศิโรราบได้
**********
ฝากอ่านติชม แนะนำ เป็นกำลังใจให้ ขวัญดาว ด้วยนะคะ
ร่วมพูดคุยกันได้ทาง e-mail หรือ Facebook ที่ nukwun@hotmail.com
ขอบคุณค่ะ ^___^
**********
เสียงออดยาวดังขึ้นพร้อมเสียงฝีเท้าเกือบครึ่งร้อยจากแต่ละห้องก็วิ่งกรูออกจากห้องแข่งกันไปยังโรงอาหารของโรงเรียน เสียงเซ็งแซ่ร้องสั่งอาหารจากแม้ค้าอัดแน่นแทบทุกร้าน ม้านั่งตัวยาวถูกจับจองด้วยเด็กนักเรียนเต็มเกือบทุกโต๊ะ พลันเสียงจอแจนั้นก็ค่อยเงียบลงพร้อมกับเปิดทางออกให้กลุ่มนักเรียนชายตัวสูงใหญ่ที่เดินเรียงหน้าเข้ามาโดยอัตโนมัติ ทุกคนมองตามอย่างไม่ละสายตาจนไปหยุดอยู่ที่โต๊ะตัวยาวกลางโรงอาหาร แล้วก็แทบหลบสายตาทำเป็นชมนกชมไม่ทันเมื่อตาคมกริบของใครคนหนึ่งในกลุ่มตวัดมองมา เสียงหัวเราะหยอกล้อเฮฮาตามประสาวัยรุ่นของโต๊ะตัวดังกล่าวก็เงียบกริบลงจนแทบลืมวิธีหายใจราวกับถูกโอบล้อมด้วยทหารฝีมือกล้าทั้งกองทัพ
“ทำไมลงมากินข้าวก่อน” พริษฐ์ หรือ พีท ถามขึ้นด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจละลายหัวใจสาวๆ
“ทำไมไม่รอพวกเราก่อน” ธรรศยักคิ้วถามด้วยท่าทียียวนกวนประสาท
“ทำไมไม่นั่งโต๊ะประจำของเรา” เทพกานต์ หรือ แซนด์ถามเสียงราบเรียบแต่จริงจัง
เหลือเพียงใครคนเดียวในกลุ่มไม่ตั้งคำถาม แต่สีหน้าที่ทำให้ใครต่อใครสะบัดร้อนสะบัดหนาวได้โดยไร้คำพูดของภีรภัทร หรือ หนึ่ง ก็ทำให้คนถูกถามจำใจต้องตอบ
“วันนี้อาจารย์สอนเลิกเร็ว หนูแก้วหิวก็เลยลงมาก่อน แล้ววันนี้หนูแก้วก็อยากกินข้าวกับเพื่อนๆ” แก้วกานต์ หรือ หนูแก้ว ตอบคำถามสี่หนุ่มด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย โดยไม่สังเกตสีหน้าของเพื่อนร่วมโต๊ะสักนิดว่าเป็นเช่นไร
“сесть приятного у кое-кого жду? ซเดส ปรี ยาต นา วา ยาโค อี คา โว ชดู? (อยากนั่งกับเพื่อนมากกว่าหรือ)” พริษฐ์ถามพร้อมรอยยิ้มชวนใจกระตุก ไม่ใช่เพราะหวาบหวิว แต่เป็นหวาดกลัว
“неприятный сесть там вместе? นี ปรื ยาส นึย เซียตส์ ตัม วเมส ติ? (ไม่อยากนั่งที่นั่นด้วยกันใช่ไหม)” ธรรศอิงสะโพกบนหัวโต๊ะยักคิ้วให้อย่างเป็นกันเอง หากทุกคนไม่ได้รู้สึกถึงความเป็นมิตรเลยสักนิด
“сесть там отвратительный? เซียตส์ ตัม อัต วรา ทิ เทล นึย? (นั่งที่นั่นน่ารังเกียจหรือ)” เทพกานต์กอดอกและยกมืออีกข้างเคาะคางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับถูกตัดสินโทษอยู่
และไม่มีคำพูดออกมาจากปากแดงจัดของภีรภัทรอีกตามเคย แต่หากสายตาคมกริบที่กวาดมองทุกคนทั้งไปหยุดอยู่ที่หนุ่มน้อยที่นั่งข้างแก้วกานต์ก็ทำให้ทุกคนเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก และรู้สึกอิ่มขึ้นมาทันใด ทั้งที่อาหารยังไม่หมดจาน
“น้ำขิงอิ่มแล้ว เดี๋ยวเราไปรอหนูแก้วที่ห้องสมุดก่อนนะ”
“เราก็อิ่มแล้ว ไปเตะบอลก่อนนะ”
“เราอิ่มแล้ว......” เมื่อน้ำขิง เพื่อนที่สนิทที่สุดของแก้วกานต์หนีตายเอาตัวรอดเป็นคนแรก สมาชิกที่เหลือก็ดิ้นรนเอาตัวรอดเช่นกัน
เพราะเป็นที่รู้กันว่าเมื่อใดที่รุ่นพี่ทั้งสี่สนทนากันเป็นภาษารัสเซียนั้น เป็นสัญญาณเตือนภัยให้รู้ว่าไม่พอใจอะไรบางอย่าง จึงควรอยู่ให้ห่างไว้เป็นดีที่สุด ถึงออร่าความหล่อจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับนักแสดงในวงการมายาได้สบาย แต่รังสีความโหดก็ไม่น่าเข้าใกล้สักนิด ขอชื่นชมสี่หนุ่มหล่ออยู่ห่างๆ จะดีกว่า
ถึงแม้ทุกคนจะอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก แต่ก็เป็นที่รู้กันดีว่า พริษฐ์ ธรรศ เทพกานต์ และภีรภัทรนั้นอายุบรรลุนิติภาวะแล้ว ทั้งสี่หนุ่มไปศึกษาต่อที่ประเทศรัสเซียตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น เมื่อแก้วกานต์จบชั้นประถมศึกษาก็ตามพี่ชายไปเรียนต่อที่นั่นเช่นกัน แต่ด้วยอากาศที่หนาวเหน็บทำให้ร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้วของแก้วกานต์แย่ลง เทพกานต์จึงตันสินใจย้ายกลับมาเรียนต่อที่บ้านเกิดเมื่อน้องสาวจบชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น และแน่นอนว่า พริษฐ์ ธรรศ และภีรภัทร ก็ย้ายกลับมาเรียนที่เดียวกันเช่นเคย โดยทั้งสี่หนุ่มยอมเริ่มเรียนต่อชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่เพื่อจะได้เรียนชั้นเดียวกับแก้วกานต์
กิตติศัพท์สี่สิงห์พิทักษ์นางแก้วถูกโจษขานและก่อเรื่องวุ่นวายหลายต่อหลายครั้งจนอาจารย์ไม่เป็นอันสอนต้องคอยห้ามทัพสี่หนุ่มกับนักเรียนชายที่มาเกาะแกะแก้วกานต์ จนทุกคนขยาดที่จะเข้าใกล้สาวน้อย
“พวกพี่ๆ ทำให้เพื่อนหนูแก้วกลัวไปหมดแล้วนะ เห็นมั้ยว่าไม่มีใครรอหนูแก้วเลย” แก้วกานต์บ่น อุตส่าห์ดีใจที่ไม่ได้เรียนวิชาเลือกเดียวกับผู้คุมทั้งสี่ จึงได้นั่งรับประทานอาหารกับเพื่อนๆ คนอื่นนอกจากพี่ชายและบรรดาเพื่อนรักบ้าง ก็ไม่สำเร็จจนได้
“เพื่อนไม่รอก็ไม่เห็นเป็นไร พวกพี่อยู่เป็นเพื่อนก็ได้” พริษฐ์ทรุดตัวนั่งข้างสาวน้อย ยิ้มประจบประแจงคนตัวเล็ก
“ทำเสียงดุ หน้าโหดกันจนไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนหนูแก้วแล้ว” แก้มอิ่มเริ่มป่องด้วยความไม่พอใจ
“ไม่มีเพื่อนก็อยู่กับพวกพี่ก็ได้นี่ครับ” ธรรศนั่งลงขนาบข้างอีกด้าน ยักคิ้วถี่ๆ หวังให้แก้วกานต์ขบขัน
“ไปนั่งไกลๆ หนูแก้วเลย เดี๋ยวคนก็เข้าใจผิดคิดว่าพวกพี่ๆ เป็นแฟนหนูแก้วหรอก หนูแก้วขายไม่ออกพอดี” สาวน้อยหน้าหงิกแหวใส่สี่หนุ่มอย่างไม่รู้สึกกลัวเกรงเหมือนทุกคนในโรงเรียน เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนถึงได้เกรงกลัวพวกเขากันนัก แต่ลับหลังกลับชื่นชมและแอบมองอยู่เสมอ ถึงกับขนานนามให้เป็น “สี่สิงห์” กันเลยทีเดียว ‘ไม่เห็นจะน่าปลื้มตรงไหนเลย’ แก้วกานต์เบะปากให้เทพกานต์และภีรภัทรที่ทรุดตัวนั่งตรงกันข้ามกับเธอ
“ขายไม่ออกก็ไม่เห็นเป็นไรอยู่กับพี่ก็ได้นี่หนูแก้ว” เทพกานต์บอกน้องสาวที่คลานออกจากท้องมารดามาหลังเขาสามปี
“เรื่องอะไร หนูแก้วก็อยากมีแฟนบ้างสิ เห็นเพื่อนๆ มีแฟนกันแล้วตั้งหลายคน”
“งั้นก็เป็นแฟนกับไอ้พีทแล้วกัน” พี่ชายหาทางแก้ปัญหาให้เสร็จสรรพ
“เฮ๊ย...ข้าอยากมีเมียไม่ได้อยากมีแม่นะโว๊ย ผู้หญิงอะไรดุอย่างกับนางสิงห์ เอ็งจะให้เพื่อนทำอะไรให้หัดคิดก่อนนะไอ้แซนด์ ได้ยินแล้วขนลุก” พริษฐ์ทำท่าขนลุกขนพองโอเวอร์แอคติ้ง
“งั้นก็เป็นแฟนกับธรรศก็ได้ ตกลงมั้ยวะไอ้ธรรศ” พี่ชายหันไปจับคู่เพื่อนรักอีกคนให้น้องสาว
“เฮ๊ย...ข้าอยากแต่งงานกับผู้หญิงนะโว๊ย ไม่ได้อยากแต่งงานกับเพศเดียวกัน ปกติเอ็งก็ฉลาดนี่หว่า ทำไมวันนี้พูดไม่ใช้สมองคิดเลยวะ ดูยังก็ไม่เหมือนผู้หญิงสักนิด ข้าลาบวชดีกว่าถ้าต้องแต่งงานกับหนูแก้ว” ธรรศออกตัวปฏิเสธอย่างแรงพร้อมขยับตัวห่างเล็กน้อยราวกับกลัวจะถูกจับเสียผีหากถูกเนื้อต้องตัวเด็กสาว
“งั้นก็เหลือเอ็งคนเดียวแล้วไอ้หนึ่ง ยังไงเอ็งก็ต้องเป็นแฟนน้องข้าว่ะ” เทพกานต์โอบบ่าเพื่อนแล้วตบหนักๆ
ภีรภัทรอ้าปากจะพูด หากไม่ทันจะได้เอ่ยคำตอบรับหรือปฏิเสธเช่นเพื่อนทั้งสอง เสียงกระเง้ากระงอดก็ดังขึ้นก่อน “ทำไมๆ หนูแก้วไม่ดีตรงไหนพี่พีท ออกจะเป็นกุลสตรีเรียบร้อยอ่อนหวานขนาดนี้ มาหาว่าหนูแก้วเป็นผู้ชายได้ไงพี่ธรรศ”
“เฮ๊ย...พี่ว่าไม่ใช่แล้วหนูแก้ว สิ่งที่พูดมาทั้งหมดตรงข้ามหนูแก้วทั้งนั้นเลยนะน้องรัก” เทพกานต์ส่ายหน้าระอาความคิดของน้องสาว
“ใช่สิ...หนูแก้วมันหมูอ้วนฟันเหล็ก ไม่สวย ไม่น่ารักเหมือนยัยครีมคัพซีของพี่หนึ่งนี่” แก้วกานต์เบะปากใส่คนนั่งตรงข้าม พาดพิงถึงดาวเด่นของโรงเรียนที่ตามกรี๊ดกร๊าดภีรภัทรจนน่าหมั่นไส้
“อ้าว...พี่หนึ่งยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะหนูแก้ว” ภีรภัทรเพิ่งได้เปิดปากพูดเป็นครั้งแรก หน้าเรียบเฉยเป็นนิจเหวอไปเมื่อถูกสาวน้อยค้อนขวับจนตาแทบกลับ
“เชอะ...คอยดูนะหนูแก้วจะหาแฟนให้หล่อกว่าพี่พีท ให้เท่ห์กว่าพี่ธรรศ ให้ฉลาดกว่าพี่แซนด์ แล้วก็ให้เพอร์เฟคกว่าพี่หนึ่งเลยคอยดู” แก้วกานต์เชิดหน้าคอตั้งปรายตามองตั้งแต่สิงห์หนุ่มคนแรกจนถึงคนเจ้าของนิยามคำว่า ‘เพอร์เฟค’ คือ หล่อ เท่ห์ เก่ง รวย ในคนๆ เดียวกัน หากพูดจบแล้วสาวน้อยก็แทบจะกัดปากตัวเองที่คำพูดตัวเองเหมือนเป็นการสรรเสริญเยินยอสี่หนุ่มเข้าไปอีก
“แล้วมันจะหาเจอเหรอน้องรักที่มันดูดีกว่า “สี่สิงห์ ณ ปางพระจันทร์” น่ะครับ” เทพกานต์ลากเสียงแซวน้องสาว
“ถูก...จะมีคนดูดีกว่าพวกเราอีกเหรอ” พริษฐ์ยกมือขยี้ผมดำขลับด้วยความหมั่นเขี้ยว เจ้าของหางม้ายาวหันไปแยกเขี้ยวใส่
“นั่นสิ...ถ้าหาไม่ได้มีหวังได้ขึ้นคานแน่ๆ” ธรรศยกศอกขึ้นเท้าบนบ่าเล็กๆ แล้วสี่หนุ่มก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“หยุดหัวเราะหนูแก้วเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าหนูแก้วหาแฟนได้เมื่อไรจะควงมาอวดทันทีเลย” แก้วกานต์แหวกลับเสียงดังไม่แพ้กัน
“พี่พีทขอชาตินี้นะหนูแก้ว ไม่ใช่ชาติหน้า” พริษฐ์บอกพร้อมกับกลั้นเสียงหัวเราะจนหน้าแดง
“พี่ธรรศจะคอยดูหน้าไอ้ผู้ชายโชคร้ายคนนั้นนะหนูแก้ว” ธรรศตบบ่าเล็กเบาๆ ราวกลับจะให้กำลังใจ
“แล้วพี่จะบอกคุณพ่อกับคุณแม่เตรียมยกขันหมากไปขอมันให้นะหนูแก้ว” เทพกานต์ทำหน้าจริงจังเป็นการกลั้นยิ้มด้วยความลำบาก
“หนูแก้วอิ่มแล้ว นั่งกับพวกพี่แล้วกินข้าวไม่ลง” แก้วกานต์ผลักจานข้าวที่เหลืออยู่เกินครึ่งออกจากตัวอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนดูแคลน
“กินข้าวให้หมดก่อน” คนที่ไม่ล้อเลียนสาวน้อยเพียงคนเดียวเอ่ยขึ้น
“ไม่ หนูแก้วอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากอาหาร”
“กินข้าวให้หมด แล้วพี่หนึ่งจะไปซื้อน้ำแดงให้”
“หนูแก้วไม่ใช่เด็กๆ นะพี่หนึ่ง จะได้เอาของกินมาล่อหนูแก้วได้”
“เอาไอติมเพิ่มด้วยดีมั้ย”
“เอาไอติมกะทิคะ” คนแก้มป่องหน้างอกลับยิ้มกว้างพร้อมดวงตาเป็นประกาย
ภีรภัทรยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะเดินไปซื้อของมาง้อคนงอน แล้วเสียงหัวเราะขบขันจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่ก็ทำให้แก้วกานต์หุบยิ้มอย่างเสียเชิงที่ถูกหลอกล่อด้วยของโปรดจนได้
แต่สำหรับเด็กสาวผู้รักการกินยิ่งชีพจนหุ่นที่กำลังเป็นสาววัยรุ่นอวบท้วมกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน และหากใครที่บอกว่าถ้าใส่เหล็กดัดฟันแล้วจะผอมเพราะกินอาหารไม่ได้พวกสี่หนุ่มก็คงอยากเถียงแทนเธอสุดใจว่าไม่เป็นอุปสรรคในการกินของ ‘หมูอ้วนฟันเหล็ก’ สักนิด ฉายาที่พี่ชายและบรรดาเพื่อนๆ พากันเรียก ‘แต่ก็ช่างเถอะพวกเขาจะคิดยังไงก็ช่าง ตอนนี้ขอกินของอร่อยก่อนแล้วกัน’ แล้วดวงตากลมโตเป็นประกายเจิดจ้าเมื่อเห็นของโปรดถูกวางลงตรงหน้า
ชายหนุ่มทั้งสี่มองดูเด็กสาวรับประทานตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นด้วยความเอ็นดู ทำให้พวกเขารู้สึกเจริญอาหารไปด้วย ถึงแม้ว่าวาจาจะจิกกัด แต่นั่นคือการแสดงออกถึงความรักความผูกพันของทั้งห้าที่เห็นหน้ากันมาตั้งแต่เกิด และมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่สามารถใช้ถ้อยคำเช่นนี้กับแก้วกานต์ได้ หากได้ยินมาจากปากคนอื่นแล้วละก็ พริษฐ์ ธรรศ เทพกานต์ และภีรภัทรก็พร้อมจะลุยคนพูดโดยไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทันที
“อ้าวอิ่มแล้วเหรอ” เทพกานต์ร้องทักน้องสาวที่หยิบแก้วน้ำแดงแล้วลุกขึ้น
“อิ่มแล้วจะอยู่ทำไมละคะคุณพี่ชาย” แก้วกานต์ตอบโดยไม่บอกให้สองหนุ่มที่นั่งขนาบข้างลุกขึ้นเพื่อเธอจะได้เดินออกไปจากม้านั่งตัวยาว หากแต่ถลกกระโปรงนักเรียนขึ้นแล้วก้าวข้ามไปเอง
“จะรีบไปไหน รอพวกเราก่อน หนูแก้วจะไปห้องสมุดใช่มั้ย” พริษฐ์รีบบอก
“นั่นสิ เดี๋ยวพวกพี่ก็อิ่ม แล้วเราไปเล่นเกมส์ที่ห้องคอมพิวเตอร์ดีมั้ย” ธรรศรีบสนับสนุนคำพูดเพื่อน
“หรือจะไปดูพวกพี่เตะบอล” เทพกานต์เสนอทางเลือกเพิ่มให้
แก้วกานต์เหลือบมองดูชายหนุ่มคนสุดท้ายที่มองมาโดยไม่พูดอีกตามเคย มีเพียงสายตาที่มองมาด้วยคำถามเช่นเคย
“перестаньте мне надоедать! ปิ ริ สตัน ตี มเนีย นา ดา เย ดัท! (เลิกยุ่งกันฉันสักทีได้มั้ย)”
หากไม่มีใครสนใจกับประโยคร้อนแรงนั้นสักนิด สี่หนุ่มวางช้อนส้อมแล้วลุกขึ้นเตรียมพร้อมตามติดเป็นองครักษ์พิทักษ์หญิงสาว หากก็ต้องนั่งลงที่เดิมเมื่อได้ยินประโยคต่อมาที่เป็นภาษาไทยชัดเจนเป็นการยื่นคำขาด
“อย่าตามหนูแก้วมานะ!” แล้วแก้วกานต์ก็วิ่งหางม้าแกว่งออกไปจากโรงอาหาร
คนภายนอกอาจมองว่าแก้วกานต์หวาดกลัวพวกเขา แต่น้อยคนนักจะรู้ว่าหากสาวน้อยยื่นคำขาดเป็นครั้งที่สอง สี่สิงห์ก็จะหูลู่หางตกกลายเป็นแมวเชื่องๆ ทันที สี่หนุ่มนั่งเขี่ยอาหารอย่างสุดเซ็งเมื่อถูกห้ามไม่ให้ตามไปด้วย หน้าตาดูดีแบบหล่อกันละสไตล์จึงบึ้งตึงจนดูดุดันจนนักเรียนหญิงที่นั่งรับประทานโต๊ะข้างๆ ที่แอบมองด้วยความเคลิบเคลิ้มหลบตาแทบไม่ทัน
“เออๆ ข้ารู้แล้วว่าหนูแก้วจะเอ็นทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยไหน” เทพกานต์บอกเพื่อน หลังจากที่พยายามหลอกล่อถามน้องสาวทุกทางก็ไม่ได้รับคำตอบ ถึงแม้พวกเขาจะใช้เสน่ห์หลอกล่อบรรดาเพื่อนร่วมชั้นเรียนจนเกือบจะล้วงความลับมาได้ หากความหวั่นเกรงบางอย่างในตัวแก้วกานต์ ก็ทำให้ทุกคนรูดซิบปากเงียบไม่ยอมปริปากบอก จนเขาต้องทำตัวเป็นแมวขโมย ถึงจะเป็นการเสียมารยาท แต่ด้วยความเป็นพี่ชายที่ดี เขาต้องคอยสอดส่องดูแลน้องสาวอย่างดีที่สุด และนี่คือเหตุผลที่ชายหนุ่มใช้เป็นข้ออ้างในการค้นห้องนอนของแก้วกานต์
“ที่ไหนวะ” สามเสียงถามขึ้นพร้อมกัน
“มหาวิทยาลัยวารินราชธานี” แล้วความลับของแก้วกานต์ก็ถูกเผยให้ทุกคนรู้โดยพร้อมเพียง
“วาริน...ที่อุบลราชธานีเหรอวะ” ภีรภัทรถามเพื่อความแน่ใจ
“ถูกต้อง” เทพกานต์ตอบย้ำความแน่ใจให้เพื่อน
“เชียงรายอุบล...ไกลใช่เล่นเลยว่ะ” พริษฐ์คำนวณระยะทางทันที
“มันก็ใกล้กว่าเชียงรายรัสเซียว่ะ” ธรรศบอกเพื่อนให้รู้ว่าเรื่องระยะทางไม่ใช่ปัญหา
“แล้วพวกเอ็งเลือกที่ไหนไว้” ภีรภัทรถามต่อ
“ข้าได้โควต้ามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงกับเชียงใหม่” เทพกานต์สามารถเลือกสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพได้ ด้วยมีใบประกาศเกียรติคุณการันตีความฉลาดติดเต็มห้องรับแขกที่บ้าน แต่เขาเลือกที่อยู่ใกล้บ้าน เพราะคิดว่าน้องสาวจะเลือกที่ใกล้บ้านเช่นเดียวกัน โดยไม่คิดว่าแม่น้องสาวจะพยายามบินหนีไปเสียไกล
“ข้ายังไม่ได้เลือกที่ไหน อาจจะเลือกเข้ามหาวิทยาลัยเอกชนที่นี่ว่ะ” พริษฐ์ไม่คิดว่าการจะเรียนที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงจะเป็นตัววัดความสามารถของคน แต่ทุกมหาวิทยาลัยสามารถทำให้คนมีความสามารถได้ เขาจึงไม่ยึดติดที่ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย
“ข้าสอบได้ที่ไหนก็เรียนที่นั่นแหละ เรียนที่ไหนก็จบเหมือนกันว่ะ” ธรรศไม่ได้ให้ความสำคัญกับสิ่งใดในชีวิตมากไปกว่าการมีความสุขที่ได้ทำและได้อยู่กับสิ่งที่เขาต้องการและยอมรับ หากเขาไม่ต้องการและยอมรับแล้ว ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเลิศเรอเพียงใดก็ไม่มีความสำคัญสักนิดที่เขาจะชายตาแล
“แล้วเอ็งละวะไอ้หนึ่ง” เทพกานต์ถามกลับ
“ข้าได้โควต้ามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง แต่ตอนนี้ข้าจะสละสิทธิ์แล้ว”
“ทำไมวะ” ทุกคนถามด้วยความสงสัย ถึงภีรภัทร์จะฉลาดไม่แพ้เทพกานต์ แต่ก็เป็นนการดีที่พ่อเลี้ยงหนุ่มจะเรียนต่อที่เชียงรายเพราะต้องรับผิดชอบกิจการปางไม้ของครอบครัวมาตั้งแต่อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ
”เอ็งสละสิทธิ์โควต้าเลยไอ้แซนด์ แล้วเอ็งสองตัวก็เตรียมเอ็นท์ฯ ให้ติด” ภีรภัรทรไม่ตอบแต่บอกแกมสั่งเพื่อน
“อะไรวะ” เทพกานต์งุนงง พริษฐ์กับธรรศอ้าปากค้าง
“พวกเอ็งทุกคนต้องเอ็นท์เข้ามหาวิทยาลัยวารินราชธานีให้ได้”
“ยังไงก็ได้ ข้าไม่มีปัญหา” เทพกานต์ยักไหล่บอกเพื่อน
“นี่...ไอ้หนึ่ง เอ็งกับได้แซนด์นะไม่เดือดร้อนที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่เอ็งคิดถึงหัวสมองของข้ากับได้ธรรศบ้างหรือเปล่าวะ” พริษฐ์โวยวายเพื่อนที่มีปากมีเสียงน้อยที่สุดในกลุ่ม แต่หากพูดอะไรออกมาทุกคนกลับต้องทำตาม
“ข้าไม่สน เอ็งจะทำวิธีไหนก็ได้ต้องเข้าเรียนที่วารินให้ได้ จะติวเข้มหรือยัดใต้โต๊ะก็ต้องทำให้”
“ไอ้หนึ่ง!!! เอ็งจะบ้าหรือไงวะ เอ็งไม่คิดจะถามความเห็นพวกข้าก่อนหรือวะ” ธรรศโวยวายเป็นลูกคู่พริษฐ์
“พวกเอ็งบอกเองไม่ใช่หรือวะ...ว่าข้าเกิดมาเพื่อออกคำสั่ง ไม่ใช่คนคอยรับคำสั่ง”
“เออ...แล้วข้าจะคอยดูหน้าผู้หญิงที่มาสั่งเอ็งวะไอ้หนึ่ง” พริษฐ์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันที่คำพูดของตัวเองย้อนกลับเข้าตัวอย่างแรงจนแทบจุก
“ข้าจะคอยสมน้ำหน้าเวลาเอ็งต้องทำคำสั่งของผู้หญิงงกๆ” ธรรศทำหน้าเซ็งสุดขีดเมื่อนึกการต้องอ่านหนังสือสอบอย่างเข้มข้นเพื่อให้สอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับแก้วกานต์ตามคำสั่งของเพื่อนให้ได้
“ข้าก็อยากเห็นผู้หญิงที่โชคร้ายคนนั้นเหมือนกันว่ะ” เทพกานต์รู้สึกสงสารผู้หญิงที่จะมาอยู่ใต้อาณัติของสิงห์หนุ่มแห่งปางพระจันทร์ยิ่งนัก และหากผู้หญิงคนนั้นสามารถออกคำสั่งภีรภัทรได้ ก็คงต้องโหดเถื่อนไม่แพ้กันเป็นแน่
ภีรภัทรยักไหล่ไม่สนใจเสียงกร่นด่าสาปแช่งของเพื่อนรักตามนิสัยที่ไม่เคยสนใจใครทั้งโลก หากใบหน้าเฉยเมยเป็นนิจมีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกภาพผู้หญิงที่จะทำให้สิงห์หนุ่มแห่งปางพระจันทร์ยอมศิโรราบได้
**********
ฝากอ่านติชม แนะนำ เป็นกำลังใจให้ ขวัญดาว ด้วยนะคะ
ร่วมพูดคุยกันได้ทาง e-mail หรือ Facebook ที่ nukwun@hotmail.com
ขอบคุณค่ะ ^___^
**********
ขวัญดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.พ. 2555, 17:52:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ค. 2555, 16:01:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 2169
| << แนะนำตัวละคร | ตอนที่ 2 ชายในฝัน >> |
นัฐชา 9 ก.พ. 2555, 05:52:33 น.
แวะมาส่งกำลังใจให้น้องขวัญนะคะ
แวะมาส่งกำลังใจให้น้องขวัญนะคะ
ขวัญดาว 9 ก.พ. 2555, 13:03:06 น.
@นัฐชา - ขอบคุณจุ๊บๆ ค่ะพี่นัฐ พี่สาวพี่น่ารักเสมอเลย ^__^
@นัฐชา - ขอบคุณจุ๊บๆ ค่ะพี่นัฐ พี่สาวพี่น่ารักเสมอเลย ^__^
ขวัญดาว 9 ก.พ. 2555, 13:03:27 น.
@ aom - ขอบคุณจ้าอ้อม (หรือป่าวนะ) ^__^
@ aom - ขอบคุณจ้าอ้อม (หรือป่าวนะ) ^__^
KipkeLucifer 18 มี.ค. 2555, 22:12:32 น.
มาแกะรอตามอ่านค่ะ
มาแกะรอตามอ่านค่ะ
lovemuay 26 มี.ค. 2555, 06:13:52 น.
ตามคิดน้องซะน่ากลัวเลย อิอิ
ตามคิดน้องซะน่ากลัวเลย อิอิ
ขวัญดาว 8 เม.ย. 2555, 17:34:59 น.
@ KipkeLucifer - ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ^___^
@ KipkeLucifer - ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ^___^
ขวัญดาว 8 เม.ย. 2555, 17:35:35 น.
@ lovemuay - ขวัญอยากมีพี่ชายแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ อิอิ
@ lovemuay - ขวัญอยากมีพี่ชายแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ อิอิ
dean 3 พ.ค. 2555, 21:44:33 น.
แวะมาอ่านตามมาจากเด็กดี คะพี่ขวัญ เรื่องนี้ก็น่าติดตามมาก
แวะมาอ่านตามมาจากเด็กดี คะพี่ขวัญ เรื่องนี้ก็น่าติดตามมาก