Missing Love
(ภาคต่อของพาย) เมื่อเขาทำรักหายไปจนมาเจอเธอ และเธอตั้งใจพลาดความรักเพื่อความสำเร็จ แล้วเขาจะทำให้เธอหันมาสนใจความรักได้อย่างไร
Tags: พาย แจ็คลีน
ตอน: ML022
Missing Love ตอนที่ 22
“ก็เพราะอย่างนี้ไง พ่อกับแม่ถึงไม่บอกลูก” กาเบรียลเข้าไปกอดลูกสาวเอาไว้ ปลอบไม่ให้ร้องไห้หนักกว่าเดิม
“หนูไม่ดี ไม่น่าไปบ้านคุณธรรมเลย ไม่งั้นก็ไม่เกิดเรื่อง พ่อแม่ก็ไม่ต้องทะเลาะกัน” แจ็คลีนก็ร้องไห้หนักเข้า แล้วกอดพ่อเอาไว้
กาเบรียลได้แต่ลูบหลังปลอบ ไพรด์ก็ได้แต่ลูบหลังน้องเหมือนกัน ไม่รู้จะปลอบยังไงดี
“มันไม่เกี่ยวหรอก ถ้าไม่เกิดเรื่อง พ่อก็ไม่รู้ว่าที่ผ่านมา แม่เขาอึดอัดกับคำพูดเสียดสีของย่าลูกแค่ไหน เห็นทำท่าทางสบายๆ ไม่คิดมาก แต่ก็คงแอบรำคาญอย่างหนักล่ะนะ เกิดเรื่องก็ดีเหมือนกัน พ่อแม่จะได้เข้าใจกันมากขึ้น ชีวิตคู่จะได้มั่นคงขึ้นไง” กาเบรียลก็ต้องหาคำพูดมาปลอบลูกสาว
“แม่เขารักแจ็คมากนะฮะ ตอนเกิดเรื่องกับผม แม่ยังไม่เป็นอะไรมากเลย แม่เขาคงกลัวว่าแจ็คจะเป็นทุกข์ แล้วก็คิดถูกจริงๆ” มิคาเอลเข้าใจความคิดของแม่เขา
น้องสาวเขาพยายามระวังตัวตลอด และเป็นเด็กดีเสมอ ขณะที่เขาเป็นเด็กผู้ชาย ก็ห่วงบ้าง แต่ไม่มากเท่า
“แม่เขามองว่าน้องเป็นผู้หญิง เกิดเรื่องอะไรจะกระทบมากกว่าผู้ชาย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ใส่ใจลูกนะ แต่แม่เขารู้จักลูกมากพอจะรู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็จะไม่เป็นอะไร ผู้ชายไม่ค่อยคิดมากเท่าผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงที่หัวโบราณหน่อยอย่างแจ็คน่ะ ถ้ามีเรื่องเสียหายจะหนักไปทางร้ายมากกว่าดี” กาเบรียลอธิบายให้คนอื่นๆ เข้าใจมากกว่าลูกชาย เพราะต่างก็รู้ไส้รู้พุงกันหมด
“หนูก็ยังผิดอยู่ดี” แจ็คลีนถอนหายใจ
“ไม่หรอก ต่อให้แม่เขาขู่จะหย่า พ่อก็ไม่หย่าหรอก ฝันไปเถอะ พ่อตามล่าตามติดแม่เขามาครึ่งชีวิต เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ รู้ไหมว่าทำไม พ่อถึงตามแม่เขามากเท่าที่จะทำได้” กาเบรียลเปลี่ยนเรื่องให้ลูกสาวสบายใจ
“ทำไมคะ” แจ็คลีนถาม ขณะที่คนอื่นก็ตั้งใจฟัง
“แม่ของลูกน่ะ ชีวิตติดปีก ถ้าขืนปล่อยมีหวังบินหนีไปไกล เรียกกลับก็ไม่กลับ เพราะงั้นชีวิตคู่น่ะ ชะล่าใจไม่ได้หรอกนะ ต่อให้แต่งงานกันยาวนานแค่ไหน ก็ต้องมั่นดูแลใส่ใจ แต่ไม่ใช่ตามหึงหวงบู๊ล้างผลาญ อันนั้นมีแต่จะทำให้เลิกกันเร็วขึ้น” กาเบรียลถือโอกาสให้คำแนะนำ
“ขอบคุณค่ะ” กิ่งพูดก่อนเป็นคนแรก ก่อนหันไปทางสามี “จำไว้นะ ห้ามลืมคำพูดลุงกาเบรียลด้วยล่ะ ไม่งั้นฉันจะติดปีกบินหนีไปให้ไกลเลยเชียว”
“อ้าวซะงั้น ลุงหาเรื่องให้ผมซะแล้ว” อิคารัสพูดชวนหัวให้บรรยากาศดีขึ้น ซึ่งก็ได้ผล
“อย่างงั้นล่ะค่ะ พี่กิ่ง อย่าให้คิดว่าเป็นของตายนะคะ เป็นภรรยาแล้วต้องมั่นเข้าร้านเสริมสวย แอบชายตาให้หนุ่มบ้าง สามีจะได้รู้ว่าฉันไม่ใช่ของตาย “แจ็คลีนก็แกล้งยุเล่นๆ
“เอาแล้วไงครับผม แจ็คที่รัก อย่าเลยนะ พี่ขอร้อง ทุกวันนี้ยังกลัวเลย ว่าตัวพี่จะไม่เคลียร์ในสายตาของกิ่ง ขอนะครับ พี่อยากมีชีวิตแต่งงานที่แสนจะยาวนาน” อิคารัสรีบโค้งให้น้องสาวเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก ทำให้บรรยากาศดีขึ้นมาก
“หมดเรื่องคราวนี้ ก็ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะ แจ็คก็อย่าไปคิดมากรู้ไหม อดีตจะเลวร้ายยังไงก็คืออดีต แก้ไม่ได้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด แต่อย่ากดดันตัวเองมาก พี่เป็นห่วง” ไพรด์จูบเรือนผมสีทองของน้องสาวอย่างอ่อนโยน
“สาธุ” มิคาเอลแกล้งพูดขึ้น ทำเอาคนหัวเราะกันไปใหญ่
เมื่อทั้งห้องมีแต่เสียงหัวเราะทุกอย่างก็ลงตัว…
****************************************
เสียงถอนหายใจก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แม้เหตุการณ์จะผ่านไปแล้วเป็นเดือน แต่ใจเธอยังไม่สบายเท่าไรนัก เธอจึงไม่รับสายใคร จะมีโทรบ้างก็คือสอบถามอาการของเบเนดิกซ์ที่มีปิแอร์คอยดูแลอย่างดี
บางครั้งที่นี่ก็สงบเกินไปจนเธอไม่คุ้นเคย...โดยเฉพาะเวลากลางคืน
แจ็คลีนเดินไปที่ห้องพี่ชาย แต่ตอนนี้โจเซฟีนเพิ่งมาถึง หลังจากแวะเยี่ยมพ่อแม่ที่นิวยอร์ค เธอก็ไม่อยากไปรบกวน จะขึ้นไปชั้นสามก็เกรงว่าจะรบกวนพ่อแม่อีก อีกห้องอิคารัสก็อยู่กับกิ่ง ส่วนไพรด์กับเฮเลนยังแยกห้องกันอยู่ แต่เธอไม่มีใจจะเข้าไปหาทั้งสองคน จึงออกไประเบียงแทนแล้วนั่งถอนหายใจ
เมื่อนั่งมองดูดวงจันทร์ กลับคิดถึงคืนที่เธอกับเขาอยู่ที่หน้าผาด้วยกัน เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง แต่จากเรื่องที่ก่อก็ไม่แน่ใจว่า ควรจะคบหาเขาเป็นเพื่อนอีกต่อไปดีหรือไม่ แล้วดูเหมือนเขาจะไม่อยากติดต่อเธอ เพราะไม่เห็นว่าเขาพยายามติดต่อหรือไม่
แสงจันทร์นวลที่ส่องลงมาก็ทำให้เธอเหงาจับใจ แต่หารู้ไม่ว่า...ยังมีคนที่เหงาอยู่ที่อีกซีกโลกหนึ่ง คนที่กำลังคิดถึงเธออยู่ แต่ติดที่ว่าแม่เธอไม่อยากให้เขาติดต่อไป เพื่อเติมเชื้อไฟให้กับตระกูลธีโอฟาสเต้ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าเมื่อไรจึงควรติดต่อไป ทั้งที่ใจคิดถึงแต่เธอ
บางครั้งเขาก็ไม่อยากให้ถึงเช้า เพราะทุกครั้งที่ตื่นเช้า เขาจะนึกถึงเช้าที่ได้กอดเธอเอาไว้แลกไออุ่น พอคืนที่มีแสงจันทร์ เขาก็คิดถึงตอนจับมือกัน ช่วยกันพยุงตัวแล้วพากันเดินเข้าป่า และปีนเขา
ให้ตายเถอะ...เขาคิดถึงเธอแทบจะขาดใจ
เขาถอนหายใจในอีกซีกโลก...เธอก็ถอนหายใจที่อีกซีกโลก
เธอกอดตัวเองอย่างลืมตัว เหม่อลอยจนต้องตกใจแทบผวา เมื่อมีคนเอาผ้ามาห่มให้ “โธ่! ท่านแม่”
“เห็นนั่งกอดตัวเอง แม่ก็คิดว่าหนาว” พายนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ โอบไหล่ลูกสาวแล้วมองแสงจันทร์ไปพร้อมๆ กัน
“หนูขอโทษที่เกือบทำให้พ่อแม่ต้องแยกจากกัน” แจ็คลีนกอดแม่แล้วถอนหายใจยาว
“พูดเรื่องอะไร นึกเหรอว่าพ่อของลูกจะยอมหย่าน่ะ ฝันไปเถอะ ขนาดแม่ทิ้งแล้วหนีไป ยังตามหาจนเจอ ต่อให้มีทนายหย่าเก่งๆ มีหมายศาลห้ามเข้าใกล้ พ่อของลูกคงยอมหรอก ฮ่าๆๆ” พายพูดแล้วก็หัวเราะ ทำให้ลูกสาวได้หัวเราะไปด้วย เพราะพ่อก็พูดในทำนองเดียวกัน
“ก็ท่านแม่บอกท่านพี่ว่า ถ้าพ่องี่เง่าใส่อีกรอบ ขอโทษนะคะ ก็ท่านพี่บอกแบบนั้นจริงๆ ท่านแม่จะหย่ากับท่านพ่อ” แจ็คกอดรอบเอวแม่ ซบไหล่แม่อย่างอบอุ่น
“พูดจริง แต่รู้ว่าพ่อของลูกได้ฟังก็คงไม่กล้างี่เง่าใส่แม่หรอก เราถนอมน้ำใจกันมานานน่ะ มีหรือ...จะไม่เข้าใจกัน” พายพูดแล้วลูบไหล่ลูกสาวปลอบโยน
“ท่านแม่ทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ” แจ็คลีนถามขึ้น
“เบื่อจะอยู่บ้านกับพ่อแล้วเหรอ ทำเสร็จแล้วล่ะ พรุ่งนี้เราเข้าเมืองกัน หนูอยากไปไหน แม่จะพาไปหมด แล้วแม่จะพาไปฟิจิด้วย ไปแล่นเรือใบ ดำน้ำลึกดูปะการัง” พายพูดแล้วจูบเรือนผมของลูกสาว
แจ็คลีนดีใจ แต่เมื่อนึกได้ว่า ต่อไปนี้เธอจะเป็นคนที่อยู่คั่นกลางพ่อแม่ตลอดเวลา แม้ตอนเกิดเรื่องกับเธอก็อาจทำให้พ่อแม่ต้องแยกทางกัน ถ้าไปไหนมาไหน โดยมีเธอไปด้วยตลอดเหมือนตอนเด็กๆ ก็กลัวว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อแม่เลวร้ายลง
“คิดมากอะไรอีก ห่วงเรื่องงานเหรอ ไม่ต้อง แม่สั่งให้จ้างคนมาทำงานแทนลูกแล้วล่ะ เรื่องเงินไม่ต้องห่วง ลุงพอลคิดราคายุติธรรม ไม่ถูกและไม่แพง เรื่องงานของปู่ลูก แม่รู้ว่าลูกยังไม่เริ่มโครงการอะไรใหม่ เพราะงั้นตัดปัญหาไปได้ เรื่องเรียน ถ้าไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ไม่ต้องเรียน แม่กับพ่อไม่เห็นต้องจบปริญญาโท ก็มีธุรกิจมากมาย อยากทำที่ไหนบอก แม่จะหาให้ ถ้าไม่อยากทำก็อย่างที่พ่อบอก พ่อแม่เลี้ยงได้ไปจนตาย เพราะงั้นเที่ยวก่อน แม่เคยบอกแล้วใช่ไหม ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า” พายลูบเรือนผมลูกสาวเบาๆ
“งั้นหนูก็จะทำตามที่ท่านแม่บอกค่ะ” แจ็คลีนฟังคำแนะนำของแม่เสมอ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ฟังคำแนะนำของพ่อ แต่เธอฟังคำแนะนำของผู้ใหญ่ในครอบครัวเสมอ
“แล้วเลิกคิดว่าตัวเองเกือบฆ่าคนตาย ตอนพี่ชายลูก แม่สั่งฆ่าคนได้อย่างไม่ลังเล แต่นั่นเพราะมีเหตุผลอันควร ลูกก็เช่นกัน ไม่ต้องคิดมาก ถ้าคิดว่าเพราะคนที่เกือบฆ่าเป็นพ่อของตาลุงนั่น เกิดไอ้บ้านั่นมันงี่เง่า ก็จะได้รู้ไงว่ามันไม่คู่ควรกับลูก” พายพูดเข้าข้างลูกสาวอยู่เป็นธรรมดา
คนไม่รู้จักสู้เพื่อตัวเอง...ก็แค่คนขี้แพ้ แต่ถ้าสู้เพื่อตัวเองจนเห็นแก่ตัว...ก็แค่คนสารเลวคนหนึ่ง
“ท่านพ่อบอกเหรอคะ” แจ็คลีนไม่แปลกใจที่แม่มาพูดอีกคน
“ลูกคิดว่าแม่เคยฆ่าคนไหม” พายถามลูกสาว และลูกสาวก็นิ่งเงียบ “ถ้าแม่เคยทำ ลูกจะยังรักแม่อยู่ไหม”
“รักค่ะ แม่รักหนู หนูรู้ว่าแม่ทำไปเพราะมีเหตุผล และไม่ใช่แค่เพื่อช่วยตัวเองเท่านั้นแน่นอน” แจ็คลีนพูดอย่างเชื่อมั่นและไม่ลังเลใจ
“งั้นลูกก็ควรจะคิดถึงจุดนี้ให้มาก ต่อให้ใครมองว่าการฆ่าคนเป็นสิ่งผิด แต่ลูกรัก แม้แต่กฎหมายยังมีเลย การเพิกเฉยหรือทำร้ายคนอื่นถึงแก่ชีวิต เพื่อเอาตัวรอดในสภาวะคับขันที่สุด ก็ไม่ผิดกฎหมาย เพราะงั้นคงไม่ผิด ถ้าเราจะทำร้ายคนเพื่อป้องกันตัว” พายอธิบายให้ลูกสาวฟัง เพราะเข้าใจดี ลูกสาวค่อนข้างชอบทำตัวดีเสมอ และค่อนข้างเคร่งศาสนา ทำให้บางครั้งการทำผิดค่อนข้างรบกวนใจเธอ
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ ท่านแม่ หนูรักแม่จริงๆ ถ้าหนูไม่ได้อยู่กับแม่ หนูคงทำอะไรไม่ถูกค่ะ” แจ็คลีนกอดแม่ให้แน่นขึ้นอีก ไม่อยากจะคลายอ้อมแขนจากแม่สักนิด
“ลูกรัก ต่อให้รักแม่แค่ไหน ลูกก็ต้องพึ่งพาตัวเองอย่างที่ทำเสมอมานะลูก แม่เป็นคน...ที่ตายได้ แม่ไม่อยากนอนตายตาไม่หลับ เพราะมัวคิดว่าลูกจะใช้ชีวิตยังไงถ้าเกิดแม่ตายไป ฮ่าๆๆ” พายพูดเรื่งนี้แทบจะเป็นเรื่องปกติ ก่อนจะโดนลูกสาวทุบเข้าให้อย่างงอนๆ
“แม่ยอมแพ้แล้ว เราไปนอนกันเถอะ พ่อรอจนหลับไปแล้วมั้ง” พายพูดขึ้นเมื่อลูกสาวซบไหล่เธอเป็นที่พักพิง
“แม่คะ หนูขอไปนอนบนเตียงเดียวกับพ่อแม่อีกได้ไหมคะ หนูไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากนอนคนเดียวบนเตียง หนู...” แจ็คลีนพูดไม่จบก็โดนแม่อุ้มตัวลอย
“ได้เวลาไปนอนเบียดพ่อกันแล้วนะเนี่ย ดีที่เตียงพ่อแม่เป็นเตียงสิบฟุต มีที่เหลือให้ลูกสาวแม่นอนได้ชั่วชีวิตเลยเชียวล่ะ” พายพูดขณะเข้าไปด้านใน แล้วยังคงอุ้มลูกสาวเดินขึ้นชั้นบน
แจ็คลีนหัวเราะนิดๆ ก่อนจะเปิดประตูให้แม่ และเมื่อมาถึงชั้นสาม ที่เป็นห้องนอนทั้งชั้น ก็ต้องแปลกใจ เพราะพี่ชายนั่งคุยกับพ่อไปเรื่อยๆ อยู่
“กรรม! อะไรวะ มีเมียก็กลับไปนอนกับเมียสิวะ ไปเลยไป” พายแกล้งไล่ลูกชาย
“โจบอกว่าไม่เป็นไรครับ เขานอนกับเฮเลนคืนนี้ แม่ฮะ ผมโดนเมียทิ้งให้นอนคนเดียวก็สงสารผมบ้างสิ” มิคาเอลพยายามอ้อนแม่ ทั้งที่อายุยี่สิบหกแล้ว
“โอ๊ยๆ ไม่เอา” พายวางลูกสาวลงที่ตักสามี ก่อนจะหันไปขยี้ผมเจ้าลิงภูเขาตัวแสบ “นายน่าจะสั่งต่อเตียงสิบสองฟุตนะ ถ้าลูกๆ ยังมาขอนอนเบียนแบบนี้”
กาเบรียลได้แต่หัวเราะแล้วกอดลูกสาวเอาไว้ “ก็ไม่คิดว่าจะขอนอนด้วยจนโตป่านนี้นี่ มาเถอะ พ่อง่วงแล้ว”
“สรุปกับแจ็คแล้วว่าอีกสองสามวันจะไปฟิจิ นายน่าจะเคลียร์ตารางงานสักสองสามเดือน เราจะไปเที่ยวกัน” พายบอกสามีให้เตรียมตัว แต่ถ้าไม่ไป เธอก็ไปกับลูกสาวตามลำพังได้
“ไปด้วย” มิคาเอลรีบยกมือขอไปด้วยราวกับเป็นเด็กๆ
“ไม่ได้ แต่งงานแล้วก็ต้องดูแลเมีย แถม ยังมีงานคอนเสิร์ตอีก จบจากแคลิฟลอร์เนีย ต้องไปต่อแอลเอ แล้วอีกหลายที่นี่นา” กาเบรียลบอกลูกชาย
“ง่า! พ่อใจร้าย ก็พ่อเป็นหุ้นส่วนบริษัทไซเฟอร์ พ่อก็ขอให้หน่อยสิฮะ” มิคาเอลแกล้งงอแงล้อเล่น
พายจึงตกกะโหลกเข้าให้ ก่อนจะหัวเราะกันทุกคน
“แค่ท่านพี่อยากไปด้วยแจ็คก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ อย่าให้ท่านพี่ต้องลำบากเลยนะคะ” แจ็คลีนยิ้มปลื้มที่ทุกคนในครอบครัวยังเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ
“ไม่เป็นไร พี่เป็นพี่ชายของแจ็ค จะให้พี่ไม่ห่วงแจ็คได้ยังไง” มิคาเอลบอกน้องสาว ขณะมองพ่ออุ้มน้องสาวไปที่เตียง และแม่ก็กำลังขึ้นไปนอนอีกด้านของน้อง
มิคาเอลขึ้นไปนอนอีกด้านของแม่ ก่อนจะถอนหายใจยาว
หวังว่าทุกอย่างจะสงบสุขอีกพักหนึ่ง...
****************************************
****************ได้ตีพิมพ์แล้วลบออกบางส่วนค่า*************
****************************************
สวัสดีค่ะ
เมื่อวานอาการแย่หน่อย วันนี้อาการดีขึ้นก็เลยมาโพสต์นิยาย
กลัวคุณคนอ่านจะคันหัวใจ เพราะรอนาน หงิหงิ
สำหรับผู้อ่านที่ยังไม่รู้นะคะ
ก็แวะมาทักทายได้ที่ http://www.facebook.com/plerngwaree
อัพเดตข่าวคราวเรื่อยๆ ที่นี่ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายมาตลอดนะคะ
ขอบคุณสำหรับเม้นจากผู้อ่านนะคะ
20
Sirinda --- คุณ ร้อยวจี, คุณ XaWarZd, คุณ Auuuu, คุณ คุณแม่ลูกสอง, คุณ jink, คุณ Pat, คุณ FonFonnie, คุณ wind, คุณ ตุ๊งแช่, คุณ anOO, คุณ maplezaa, คุณ sai, คุณ หนอนฮับ, คุณ kanjira และ คุณ กระเเจะจันทร์
jj-book --- คุณ นอนดูดาว และ คุณพี่ chakansi
dek-d --- คุณ ร้อยวจี
21
Sirinda --- คุณ Auuuu, คุณ ร้อยวจี, คุณ sai, คุณ XaWarZd, คุณ ตุ๊งแช่, คุณ dino, คุณ anOO, คุณ ร้อยวจี และคุณ kaeka
dek-d --- คุณ Sonnenblume และ คุณ Persephone
jj-book --- คุณ นอนดูดาว
“ก็เพราะอย่างนี้ไง พ่อกับแม่ถึงไม่บอกลูก” กาเบรียลเข้าไปกอดลูกสาวเอาไว้ ปลอบไม่ให้ร้องไห้หนักกว่าเดิม
“หนูไม่ดี ไม่น่าไปบ้านคุณธรรมเลย ไม่งั้นก็ไม่เกิดเรื่อง พ่อแม่ก็ไม่ต้องทะเลาะกัน” แจ็คลีนก็ร้องไห้หนักเข้า แล้วกอดพ่อเอาไว้
กาเบรียลได้แต่ลูบหลังปลอบ ไพรด์ก็ได้แต่ลูบหลังน้องเหมือนกัน ไม่รู้จะปลอบยังไงดี
“มันไม่เกี่ยวหรอก ถ้าไม่เกิดเรื่อง พ่อก็ไม่รู้ว่าที่ผ่านมา แม่เขาอึดอัดกับคำพูดเสียดสีของย่าลูกแค่ไหน เห็นทำท่าทางสบายๆ ไม่คิดมาก แต่ก็คงแอบรำคาญอย่างหนักล่ะนะ เกิดเรื่องก็ดีเหมือนกัน พ่อแม่จะได้เข้าใจกันมากขึ้น ชีวิตคู่จะได้มั่นคงขึ้นไง” กาเบรียลก็ต้องหาคำพูดมาปลอบลูกสาว
“แม่เขารักแจ็คมากนะฮะ ตอนเกิดเรื่องกับผม แม่ยังไม่เป็นอะไรมากเลย แม่เขาคงกลัวว่าแจ็คจะเป็นทุกข์ แล้วก็คิดถูกจริงๆ” มิคาเอลเข้าใจความคิดของแม่เขา
น้องสาวเขาพยายามระวังตัวตลอด และเป็นเด็กดีเสมอ ขณะที่เขาเป็นเด็กผู้ชาย ก็ห่วงบ้าง แต่ไม่มากเท่า
“แม่เขามองว่าน้องเป็นผู้หญิง เกิดเรื่องอะไรจะกระทบมากกว่าผู้ชาย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ใส่ใจลูกนะ แต่แม่เขารู้จักลูกมากพอจะรู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็จะไม่เป็นอะไร ผู้ชายไม่ค่อยคิดมากเท่าผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงที่หัวโบราณหน่อยอย่างแจ็คน่ะ ถ้ามีเรื่องเสียหายจะหนักไปทางร้ายมากกว่าดี” กาเบรียลอธิบายให้คนอื่นๆ เข้าใจมากกว่าลูกชาย เพราะต่างก็รู้ไส้รู้พุงกันหมด
“หนูก็ยังผิดอยู่ดี” แจ็คลีนถอนหายใจ
“ไม่หรอก ต่อให้แม่เขาขู่จะหย่า พ่อก็ไม่หย่าหรอก ฝันไปเถอะ พ่อตามล่าตามติดแม่เขามาครึ่งชีวิต เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ รู้ไหมว่าทำไม พ่อถึงตามแม่เขามากเท่าที่จะทำได้” กาเบรียลเปลี่ยนเรื่องให้ลูกสาวสบายใจ
“ทำไมคะ” แจ็คลีนถาม ขณะที่คนอื่นก็ตั้งใจฟัง
“แม่ของลูกน่ะ ชีวิตติดปีก ถ้าขืนปล่อยมีหวังบินหนีไปไกล เรียกกลับก็ไม่กลับ เพราะงั้นชีวิตคู่น่ะ ชะล่าใจไม่ได้หรอกนะ ต่อให้แต่งงานกันยาวนานแค่ไหน ก็ต้องมั่นดูแลใส่ใจ แต่ไม่ใช่ตามหึงหวงบู๊ล้างผลาญ อันนั้นมีแต่จะทำให้เลิกกันเร็วขึ้น” กาเบรียลถือโอกาสให้คำแนะนำ
“ขอบคุณค่ะ” กิ่งพูดก่อนเป็นคนแรก ก่อนหันไปทางสามี “จำไว้นะ ห้ามลืมคำพูดลุงกาเบรียลด้วยล่ะ ไม่งั้นฉันจะติดปีกบินหนีไปให้ไกลเลยเชียว”
“อ้าวซะงั้น ลุงหาเรื่องให้ผมซะแล้ว” อิคารัสพูดชวนหัวให้บรรยากาศดีขึ้น ซึ่งก็ได้ผล
“อย่างงั้นล่ะค่ะ พี่กิ่ง อย่าให้คิดว่าเป็นของตายนะคะ เป็นภรรยาแล้วต้องมั่นเข้าร้านเสริมสวย แอบชายตาให้หนุ่มบ้าง สามีจะได้รู้ว่าฉันไม่ใช่ของตาย “แจ็คลีนก็แกล้งยุเล่นๆ
“เอาแล้วไงครับผม แจ็คที่รัก อย่าเลยนะ พี่ขอร้อง ทุกวันนี้ยังกลัวเลย ว่าตัวพี่จะไม่เคลียร์ในสายตาของกิ่ง ขอนะครับ พี่อยากมีชีวิตแต่งงานที่แสนจะยาวนาน” อิคารัสรีบโค้งให้น้องสาวเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก ทำให้บรรยากาศดีขึ้นมาก
“หมดเรื่องคราวนี้ ก็ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะ แจ็คก็อย่าไปคิดมากรู้ไหม อดีตจะเลวร้ายยังไงก็คืออดีต แก้ไม่ได้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด แต่อย่ากดดันตัวเองมาก พี่เป็นห่วง” ไพรด์จูบเรือนผมสีทองของน้องสาวอย่างอ่อนโยน
“สาธุ” มิคาเอลแกล้งพูดขึ้น ทำเอาคนหัวเราะกันไปใหญ่
เมื่อทั้งห้องมีแต่เสียงหัวเราะทุกอย่างก็ลงตัว…
****************************************
เสียงถอนหายใจก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แม้เหตุการณ์จะผ่านไปแล้วเป็นเดือน แต่ใจเธอยังไม่สบายเท่าไรนัก เธอจึงไม่รับสายใคร จะมีโทรบ้างก็คือสอบถามอาการของเบเนดิกซ์ที่มีปิแอร์คอยดูแลอย่างดี
บางครั้งที่นี่ก็สงบเกินไปจนเธอไม่คุ้นเคย...โดยเฉพาะเวลากลางคืน
แจ็คลีนเดินไปที่ห้องพี่ชาย แต่ตอนนี้โจเซฟีนเพิ่งมาถึง หลังจากแวะเยี่ยมพ่อแม่ที่นิวยอร์ค เธอก็ไม่อยากไปรบกวน จะขึ้นไปชั้นสามก็เกรงว่าจะรบกวนพ่อแม่อีก อีกห้องอิคารัสก็อยู่กับกิ่ง ส่วนไพรด์กับเฮเลนยังแยกห้องกันอยู่ แต่เธอไม่มีใจจะเข้าไปหาทั้งสองคน จึงออกไประเบียงแทนแล้วนั่งถอนหายใจ
เมื่อนั่งมองดูดวงจันทร์ กลับคิดถึงคืนที่เธอกับเขาอยู่ที่หน้าผาด้วยกัน เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง แต่จากเรื่องที่ก่อก็ไม่แน่ใจว่า ควรจะคบหาเขาเป็นเพื่อนอีกต่อไปดีหรือไม่ แล้วดูเหมือนเขาจะไม่อยากติดต่อเธอ เพราะไม่เห็นว่าเขาพยายามติดต่อหรือไม่
แสงจันทร์นวลที่ส่องลงมาก็ทำให้เธอเหงาจับใจ แต่หารู้ไม่ว่า...ยังมีคนที่เหงาอยู่ที่อีกซีกโลกหนึ่ง คนที่กำลังคิดถึงเธออยู่ แต่ติดที่ว่าแม่เธอไม่อยากให้เขาติดต่อไป เพื่อเติมเชื้อไฟให้กับตระกูลธีโอฟาสเต้ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าเมื่อไรจึงควรติดต่อไป ทั้งที่ใจคิดถึงแต่เธอ
บางครั้งเขาก็ไม่อยากให้ถึงเช้า เพราะทุกครั้งที่ตื่นเช้า เขาจะนึกถึงเช้าที่ได้กอดเธอเอาไว้แลกไออุ่น พอคืนที่มีแสงจันทร์ เขาก็คิดถึงตอนจับมือกัน ช่วยกันพยุงตัวแล้วพากันเดินเข้าป่า และปีนเขา
ให้ตายเถอะ...เขาคิดถึงเธอแทบจะขาดใจ
เขาถอนหายใจในอีกซีกโลก...เธอก็ถอนหายใจที่อีกซีกโลก
เธอกอดตัวเองอย่างลืมตัว เหม่อลอยจนต้องตกใจแทบผวา เมื่อมีคนเอาผ้ามาห่มให้ “โธ่! ท่านแม่”
“เห็นนั่งกอดตัวเอง แม่ก็คิดว่าหนาว” พายนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ โอบไหล่ลูกสาวแล้วมองแสงจันทร์ไปพร้อมๆ กัน
“หนูขอโทษที่เกือบทำให้พ่อแม่ต้องแยกจากกัน” แจ็คลีนกอดแม่แล้วถอนหายใจยาว
“พูดเรื่องอะไร นึกเหรอว่าพ่อของลูกจะยอมหย่าน่ะ ฝันไปเถอะ ขนาดแม่ทิ้งแล้วหนีไป ยังตามหาจนเจอ ต่อให้มีทนายหย่าเก่งๆ มีหมายศาลห้ามเข้าใกล้ พ่อของลูกคงยอมหรอก ฮ่าๆๆ” พายพูดแล้วก็หัวเราะ ทำให้ลูกสาวได้หัวเราะไปด้วย เพราะพ่อก็พูดในทำนองเดียวกัน
“ก็ท่านแม่บอกท่านพี่ว่า ถ้าพ่องี่เง่าใส่อีกรอบ ขอโทษนะคะ ก็ท่านพี่บอกแบบนั้นจริงๆ ท่านแม่จะหย่ากับท่านพ่อ” แจ็คกอดรอบเอวแม่ ซบไหล่แม่อย่างอบอุ่น
“พูดจริง แต่รู้ว่าพ่อของลูกได้ฟังก็คงไม่กล้างี่เง่าใส่แม่หรอก เราถนอมน้ำใจกันมานานน่ะ มีหรือ...จะไม่เข้าใจกัน” พายพูดแล้วลูบไหล่ลูกสาวปลอบโยน
“ท่านแม่ทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ” แจ็คลีนถามขึ้น
“เบื่อจะอยู่บ้านกับพ่อแล้วเหรอ ทำเสร็จแล้วล่ะ พรุ่งนี้เราเข้าเมืองกัน หนูอยากไปไหน แม่จะพาไปหมด แล้วแม่จะพาไปฟิจิด้วย ไปแล่นเรือใบ ดำน้ำลึกดูปะการัง” พายพูดแล้วจูบเรือนผมของลูกสาว
แจ็คลีนดีใจ แต่เมื่อนึกได้ว่า ต่อไปนี้เธอจะเป็นคนที่อยู่คั่นกลางพ่อแม่ตลอดเวลา แม้ตอนเกิดเรื่องกับเธอก็อาจทำให้พ่อแม่ต้องแยกทางกัน ถ้าไปไหนมาไหน โดยมีเธอไปด้วยตลอดเหมือนตอนเด็กๆ ก็กลัวว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อแม่เลวร้ายลง
“คิดมากอะไรอีก ห่วงเรื่องงานเหรอ ไม่ต้อง แม่สั่งให้จ้างคนมาทำงานแทนลูกแล้วล่ะ เรื่องเงินไม่ต้องห่วง ลุงพอลคิดราคายุติธรรม ไม่ถูกและไม่แพง เรื่องงานของปู่ลูก แม่รู้ว่าลูกยังไม่เริ่มโครงการอะไรใหม่ เพราะงั้นตัดปัญหาไปได้ เรื่องเรียน ถ้าไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ไม่ต้องเรียน แม่กับพ่อไม่เห็นต้องจบปริญญาโท ก็มีธุรกิจมากมาย อยากทำที่ไหนบอก แม่จะหาให้ ถ้าไม่อยากทำก็อย่างที่พ่อบอก พ่อแม่เลี้ยงได้ไปจนตาย เพราะงั้นเที่ยวก่อน แม่เคยบอกแล้วใช่ไหม ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า” พายลูบเรือนผมลูกสาวเบาๆ
“งั้นหนูก็จะทำตามที่ท่านแม่บอกค่ะ” แจ็คลีนฟังคำแนะนำของแม่เสมอ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ฟังคำแนะนำของพ่อ แต่เธอฟังคำแนะนำของผู้ใหญ่ในครอบครัวเสมอ
“แล้วเลิกคิดว่าตัวเองเกือบฆ่าคนตาย ตอนพี่ชายลูก แม่สั่งฆ่าคนได้อย่างไม่ลังเล แต่นั่นเพราะมีเหตุผลอันควร ลูกก็เช่นกัน ไม่ต้องคิดมาก ถ้าคิดว่าเพราะคนที่เกือบฆ่าเป็นพ่อของตาลุงนั่น เกิดไอ้บ้านั่นมันงี่เง่า ก็จะได้รู้ไงว่ามันไม่คู่ควรกับลูก” พายพูดเข้าข้างลูกสาวอยู่เป็นธรรมดา
คนไม่รู้จักสู้เพื่อตัวเอง...ก็แค่คนขี้แพ้ แต่ถ้าสู้เพื่อตัวเองจนเห็นแก่ตัว...ก็แค่คนสารเลวคนหนึ่ง
“ท่านพ่อบอกเหรอคะ” แจ็คลีนไม่แปลกใจที่แม่มาพูดอีกคน
“ลูกคิดว่าแม่เคยฆ่าคนไหม” พายถามลูกสาว และลูกสาวก็นิ่งเงียบ “ถ้าแม่เคยทำ ลูกจะยังรักแม่อยู่ไหม”
“รักค่ะ แม่รักหนู หนูรู้ว่าแม่ทำไปเพราะมีเหตุผล และไม่ใช่แค่เพื่อช่วยตัวเองเท่านั้นแน่นอน” แจ็คลีนพูดอย่างเชื่อมั่นและไม่ลังเลใจ
“งั้นลูกก็ควรจะคิดถึงจุดนี้ให้มาก ต่อให้ใครมองว่าการฆ่าคนเป็นสิ่งผิด แต่ลูกรัก แม้แต่กฎหมายยังมีเลย การเพิกเฉยหรือทำร้ายคนอื่นถึงแก่ชีวิต เพื่อเอาตัวรอดในสภาวะคับขันที่สุด ก็ไม่ผิดกฎหมาย เพราะงั้นคงไม่ผิด ถ้าเราจะทำร้ายคนเพื่อป้องกันตัว” พายอธิบายให้ลูกสาวฟัง เพราะเข้าใจดี ลูกสาวค่อนข้างชอบทำตัวดีเสมอ และค่อนข้างเคร่งศาสนา ทำให้บางครั้งการทำผิดค่อนข้างรบกวนใจเธอ
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ ท่านแม่ หนูรักแม่จริงๆ ถ้าหนูไม่ได้อยู่กับแม่ หนูคงทำอะไรไม่ถูกค่ะ” แจ็คลีนกอดแม่ให้แน่นขึ้นอีก ไม่อยากจะคลายอ้อมแขนจากแม่สักนิด
“ลูกรัก ต่อให้รักแม่แค่ไหน ลูกก็ต้องพึ่งพาตัวเองอย่างที่ทำเสมอมานะลูก แม่เป็นคน...ที่ตายได้ แม่ไม่อยากนอนตายตาไม่หลับ เพราะมัวคิดว่าลูกจะใช้ชีวิตยังไงถ้าเกิดแม่ตายไป ฮ่าๆๆ” พายพูดเรื่งนี้แทบจะเป็นเรื่องปกติ ก่อนจะโดนลูกสาวทุบเข้าให้อย่างงอนๆ
“แม่ยอมแพ้แล้ว เราไปนอนกันเถอะ พ่อรอจนหลับไปแล้วมั้ง” พายพูดขึ้นเมื่อลูกสาวซบไหล่เธอเป็นที่พักพิง
“แม่คะ หนูขอไปนอนบนเตียงเดียวกับพ่อแม่อีกได้ไหมคะ หนูไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากนอนคนเดียวบนเตียง หนู...” แจ็คลีนพูดไม่จบก็โดนแม่อุ้มตัวลอย
“ได้เวลาไปนอนเบียดพ่อกันแล้วนะเนี่ย ดีที่เตียงพ่อแม่เป็นเตียงสิบฟุต มีที่เหลือให้ลูกสาวแม่นอนได้ชั่วชีวิตเลยเชียวล่ะ” พายพูดขณะเข้าไปด้านใน แล้วยังคงอุ้มลูกสาวเดินขึ้นชั้นบน
แจ็คลีนหัวเราะนิดๆ ก่อนจะเปิดประตูให้แม่ และเมื่อมาถึงชั้นสาม ที่เป็นห้องนอนทั้งชั้น ก็ต้องแปลกใจ เพราะพี่ชายนั่งคุยกับพ่อไปเรื่อยๆ อยู่
“กรรม! อะไรวะ มีเมียก็กลับไปนอนกับเมียสิวะ ไปเลยไป” พายแกล้งไล่ลูกชาย
“โจบอกว่าไม่เป็นไรครับ เขานอนกับเฮเลนคืนนี้ แม่ฮะ ผมโดนเมียทิ้งให้นอนคนเดียวก็สงสารผมบ้างสิ” มิคาเอลพยายามอ้อนแม่ ทั้งที่อายุยี่สิบหกแล้ว
“โอ๊ยๆ ไม่เอา” พายวางลูกสาวลงที่ตักสามี ก่อนจะหันไปขยี้ผมเจ้าลิงภูเขาตัวแสบ “นายน่าจะสั่งต่อเตียงสิบสองฟุตนะ ถ้าลูกๆ ยังมาขอนอนเบียนแบบนี้”
กาเบรียลได้แต่หัวเราะแล้วกอดลูกสาวเอาไว้ “ก็ไม่คิดว่าจะขอนอนด้วยจนโตป่านนี้นี่ มาเถอะ พ่อง่วงแล้ว”
“สรุปกับแจ็คแล้วว่าอีกสองสามวันจะไปฟิจิ นายน่าจะเคลียร์ตารางงานสักสองสามเดือน เราจะไปเที่ยวกัน” พายบอกสามีให้เตรียมตัว แต่ถ้าไม่ไป เธอก็ไปกับลูกสาวตามลำพังได้
“ไปด้วย” มิคาเอลรีบยกมือขอไปด้วยราวกับเป็นเด็กๆ
“ไม่ได้ แต่งงานแล้วก็ต้องดูแลเมีย แถม ยังมีงานคอนเสิร์ตอีก จบจากแคลิฟลอร์เนีย ต้องไปต่อแอลเอ แล้วอีกหลายที่นี่นา” กาเบรียลบอกลูกชาย
“ง่า! พ่อใจร้าย ก็พ่อเป็นหุ้นส่วนบริษัทไซเฟอร์ พ่อก็ขอให้หน่อยสิฮะ” มิคาเอลแกล้งงอแงล้อเล่น
พายจึงตกกะโหลกเข้าให้ ก่อนจะหัวเราะกันทุกคน
“แค่ท่านพี่อยากไปด้วยแจ็คก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ อย่าให้ท่านพี่ต้องลำบากเลยนะคะ” แจ็คลีนยิ้มปลื้มที่ทุกคนในครอบครัวยังเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ
“ไม่เป็นไร พี่เป็นพี่ชายของแจ็ค จะให้พี่ไม่ห่วงแจ็คได้ยังไง” มิคาเอลบอกน้องสาว ขณะมองพ่ออุ้มน้องสาวไปที่เตียง และแม่ก็กำลังขึ้นไปนอนอีกด้านของน้อง
มิคาเอลขึ้นไปนอนอีกด้านของแม่ ก่อนจะถอนหายใจยาว
หวังว่าทุกอย่างจะสงบสุขอีกพักหนึ่ง...
****************************************
****************ได้ตีพิมพ์แล้วลบออกบางส่วนค่า*************
****************************************
สวัสดีค่ะ
เมื่อวานอาการแย่หน่อย วันนี้อาการดีขึ้นก็เลยมาโพสต์นิยาย
กลัวคุณคนอ่านจะคันหัวใจ เพราะรอนาน หงิหงิ
สำหรับผู้อ่านที่ยังไม่รู้นะคะ
ก็แวะมาทักทายได้ที่ http://www.facebook.com/plerngwaree
อัพเดตข่าวคราวเรื่อยๆ ที่นี่ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายมาตลอดนะคะ
ขอบคุณสำหรับเม้นจากผู้อ่านนะคะ
20
Sirinda --- คุณ ร้อยวจี, คุณ XaWarZd, คุณ Auuuu, คุณ คุณแม่ลูกสอง, คุณ jink, คุณ Pat, คุณ FonFonnie, คุณ wind, คุณ ตุ๊งแช่, คุณ anOO, คุณ maplezaa, คุณ sai, คุณ หนอนฮับ, คุณ kanjira และ คุณ กระเเจะจันทร์
jj-book --- คุณ นอนดูดาว และ คุณพี่ chakansi
dek-d --- คุณ ร้อยวจี
21
Sirinda --- คุณ Auuuu, คุณ ร้อยวจี, คุณ sai, คุณ XaWarZd, คุณ ตุ๊งแช่, คุณ dino, คุณ anOO, คุณ ร้อยวจี และคุณ kaeka
dek-d --- คุณ Sonnenblume และ คุณ Persephone
jj-book --- คุณ นอนดูดาว
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.พ. 2555, 21:31:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ม.ค. 2556, 19:01:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 1987
| << ML021 | ML023 >> |
Auuuu 9 ก.พ. 2555, 21:48:42 น.
อ่านะ ยังไงคนเป็นแม่ ก็รักลูกที่สุดอยู่แล้ว !! ^^ รักแม่จัง <3 <3
อ่านะ ยังไงคนเป็นแม่ ก็รักลูกที่สุดอยู่แล้ว !! ^^ รักแม่จัง <3 <3
kaeka 9 ก.พ. 2555, 21:58:05 น.
พายยอดคุณแม่ของลูกๆ และยอดคุณเมียของกาเบียล อิอิ
พายยอดคุณแม่ของลูกๆ และยอดคุณเมียของกาเบียล อิอิ
ร้อยวจี 9 ก.พ. 2555, 22:12:34 น.
ครอบครัวยังไงก็ต้องเป็นครอบครัววันยังค่ำ สงสารแต่ตาลุง งานนี้จะแห้วหรือเปล่าหนอ มาอัพอีกตอนได้ไหมค่ะกำลังสนุกค่ะ
ครอบครัวยังไงก็ต้องเป็นครอบครัววันยังค่ำ สงสารแต่ตาลุง งานนี้จะแห้วหรือเปล่าหนอ มาอัพอีกตอนได้ไหมค่ะกำลังสนุกค่ะ
XaWarZd 9 ก.พ. 2555, 22:44:45 น.
สงสารตาลุงอ่ะ แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกันหนอ
สงสารตาลุงอ่ะ แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกันหนอ
maplezaa 9 ก.พ. 2555, 22:50:30 น.
แอร๊ยยยยยยยยย ดีใจจังมาอัพแล้ว / หายป่วยรึยังค่ะ
แอร๊ยยยยยยยยย ดีใจจังมาอัพแล้ว / หายป่วยรึยังค่ะ
konhin 9 ก.พ. 2555, 23:08:48 น.
อย่าบอกนะคะว่าจะเป็นรักที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน สงสารแย่เลยยย
อย่าบอกนะคะว่าจะเป็นรักที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน สงสารแย่เลยยย
oolong 9 ก.พ. 2555, 23:38:01 น.
คุณธรรมน่าสงสารจริงๆ
คุณธรรมน่าสงสารจริงๆ
ตุ๊งแช่ 10 ก.พ. 2555, 08:45:03 น.
ความรักครั้งแรก จะจบแบบไหนหนอ จะมีหนุ่มอื่นมาเปลี่ยนใจแจ็คป่าวค่ะ
ความรักครั้งแรก จะจบแบบไหนหนอ จะมีหนุ่มอื่นมาเปลี่ยนใจแจ็คป่าวค่ะ
Pat 10 ก.พ. 2555, 13:29:14 น.
เฮ้อ หนักใจแทนเลย
เฮ้อ หนักใจแทนเลย
anOO 10 ก.พ. 2555, 15:03:50 น.
พายอ่ะ มีแผนอะไรในใจรึป่าว ถึงได้พูดไปแบบนั้น
ยิ่งเดาใจพายไม่ค่อยถูกอยู่ด้วย เดี๋ยวลุงก็แก่ตายพอดี
พายอ่ะ มีแผนอะไรในใจรึป่าว ถึงได้พูดไปแบบนั้น
ยิ่งเดาใจพายไม่ค่อยถูกอยู่ด้วย เดี๋ยวลุงก็แก่ตายพอดี