กับดักใจ...ซาตานยอดรัก
เขา...ที่ตกหลุมรักเพื่อนน้องสาวที่ห่างจากเขา 15 ปี จะทำยังไงหากไม่วางกับดักให้เธอติดบ่วงเขา
เธอ...ที่ไม่เคยรักใคร เธอไม่เคยรู้ว่าเขากำลังต้อนเธอเข้ากรงใจ
Tags: พี่ใหญ่

ตอน: ตอนที่ 17

ตอนที่ 17

หกโมงเย็นสองสาวที่เดินหาเลือกของขวัญที่เลือกอย่างประณีตเพราะเป็นของสำหรับเจ้าของวันคล้ายวันเกิดวันนี้ ทั้งคู่มาถึงที่บ้านหลังใหญ่ของเด็กสาวในช่วงหกโมงเย็นกว่าๆ กว่าพวกเธอจะหาที่จอดรถได้ก็กินเวลานานมากทีเดียว ไหนว่าเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ในครอบครัวคนสนิทเท่านั้นแต่กลับกลายเป็นว่าวันนี้มีรถจอดอยู่เพียบเลยละ...แต่อย่างว่าแหละไม่เกี่ยวกับพวกเธอ

“เฮ้อ...กว่าจะหาที่จอดได้เกือบถอดใจแล้วนะเนี่ย” เพชรไพลินที่ลงมาจากรถและไม่ลืมหยิบของขวัญที่ไปเลือกมาได้มาด้วย เปลี่ยนมาใส่ชุดเดรสสั้นสีผ้าชีฟองสีเหลืองที่ช่วยขับผิวเธอให้ดูสว่างมากขึ้น

“นั่นดิแก..จะมีคนมาเยอะมั้ยวะ?” จิดาพรที่เดินลงจากรถอีกฝั่งมาในชุดเดรสสั้นสีชมพูที่ช่วยให้เธอดูดีสวยน่ารักไปอีกแบบ เดินมาสมทบกับเพื่อนสาวและพยายามชะเง้อเข้าไปในดูภายในรั้วบ้านแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นอะไรเลย

“น่า...ช่างเถอะแกเรามาอวยพรวันเกิดน้องสามเขานะคนอื่นไม่เกี่ยวเราก็รู้จักเจ้าของงานทุกคนนี่หว่าถึงจะไม่สนิทกันนักก็ตาม” เพชรไพลินดุนหลังเพื่อนสาวให้ออกเดินที่อีกฝ่ายทำท่าอิดออดเหลือเกินเมื่อเห็นว่ามีคนมาร่วมงานวนนี้มากกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก

“โห..แกช่างกล้าพูดนะว่าไม่สนิทแล้วไอ้ที่ไปดูหนังด้วยกันกับคนรองน่ะหมายความว่าไงยะ” จิดาพรได้ทีกระเซ้าอีกฝ่ายเสียงใส และยิ่งเห็นหน้าแดงๆ ของอีกฝ่ายด้วยแล้วก็ยิ่งได้ใจ

“โธ่...ไม่มีอะไรเสียหน่อย แค่บังเอิญเจอกันเท่านั้นเอง..แล้วแกเองนะที่ไม่ว่างไปกับฉันน่ะแล้วฉันแค่เสียดายตั๋วเท่านั้นเอง...ยังไงก็จะดูเรื่องเดียวกันอยู่แล้ว” รีบปฏิเสธพัลวัน เพราะวันนั้นเธอกับเขาบังเอิญเจอกันจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจเลยนะ

“เชอะ...น่าอิจฉาแกชะมัดได้ดูหนังกับคนหล่อๆ อย่างคุณสองน่ะ...เห็นท่าทางเพลย์บอยอย่างนั้นถือตัวจะตายไม่ค่อยเห็นเขาทำสีหน้าอย่างนั้นกับใครเท่าไหร่หรอก แม้แต่กับสาวๆ ของเขาก็ตาม” จิดาพรออกความเห็น ก็จริงอย่างที่เธอว่าแม้ว่าเธอจะไม่รู้จักสนิทสนมกับชายหนุ่มแต่เธอก็เคยเห็นเขามาบ้างตามงานต่างๆ หรือแม้แต่ตอนที่ไปเที่ยวเธอเห็นว่าเขาออกจะทำหน้านิ่งๆ ดุๆ ด้วยซ้ำไปแต่กับเพื่อนเธอเขากลับให้ความรู้สึกผ่อนคลายแม้แต่มองจากรู้ถ่ายก็เถอะ

“เขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับฉันมั้ง?...เขาคงคิดกับฉันเหมือนน้องสามแหละไม่งั้นก็คงไม่ให้ความสนิทสนมกับฉันหรอก...อย่างที่แกว่าแหละเขาออกจะหวงตัวอยู่ซักหน่อย คงกลัวเราจะเข้าหาเขามั้ง?” เธอได้แต่ไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่ใส่ใจมากนักเพราะเขากับเธอเกี่ยวข้องกันอย่างผิวเผินเท่านั้น

“อืม..ไม่รู้ซิ..เรื่องแบบนี้ต้องมองกันนานๆ แต่แกเองก็ระวังสาวๆ ของเขาเอาไว้หน่อยแล้วกันนะ...เกิดอ่านข่าวแล้วหึงหวงเขาละก็...แกแย่แน่” จิดาพรได้แต่ทำท่าสยองอยู่ในที เพราะพิษรักแรงหึงของสาวๆ พวกนั้นน่ากลัวอยู่ไม่น้อย เพราะสาวๆ พวกนั้นคงหวัวตำแหน่งคุณนายสองของบ้านหลังนี้อยู่แน่

“อิๆ แกเห็นฉันกลัวใครรึไงกันละ...และฉันกับเขาก็บริสุทธิ์ใจซะอย่าง” เธอไม่เกี่ยวกับเรื่องของเขาอยู่แล้ว เธอกับเขาแค่บังเอิญไปดูหนังเรื่องเดียวกันเท่านั้นเอง เขาเองก็คงสามารถเคลียร์กับสาวๆ เขาได้อยู่หรอก

“เออ..ยังไงฉันก็อยากให้แกระวังตัวหน่อยแล้วกัน” พยักหน้ารับรู้ เพราะรู้ว่าเพื่อนเป็นคนยังไงและค่อนข้างไม่สนใจเรื่องรักใคร่แบบหนุ่มสาวกับเขาเสียด้วยแต่เรื่องอย่างนี้ระวังตัวเองไว้ดีกว่า

“ได้...ฉันจะระวังแล้วกัน แน่ะถึงแล้วแก...” เธอเตือนเพื่อนสาวเมือเดินมาถึงหน้าบ้านงานแล้ว แค่มองเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าเริ่มมีแขกกำลังเดินเข้าไปในงานแล้ว

ทั้งสองสาวมองเข้าไปในบริเวณบ้านที่เริ่มมีแขกกันบ้างแล้ว และพยายามช่วยกันมองหาเจ้าของงานวันนี้ และก็เห็นว่าน้องสาวของเพชรไพลินเดินตรงมาทางพวกเธอแล้ว

“พี่เพชร พี่จีจี้มาแล้วเหรอคะ พลอยรอตั้งนานแน่ะ” พลอยไพลินเดินออกมารับพี่สาวและเพื่อนพี่สาวที่เธอเห็นตั้งแต่เริ่มเดินเข้ามาแล้ว เธอจึงขอตัวออกมาจากเพื่อนรักทั้งสองคนที่มากันครบแล้ว แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือ มีคนเดินตามเธอมาอย่างเงียบๆ

“อืม..คนเริ่มมาแล้วนี่?” เพชรไพลินมองไปรอบๆ บ้านที่ตัวเองเพิ่งจะมาเยี่ยมเยียนอย่างเป็นทางการก็วันนี้แหละ แม้จะเคยมาที่นี่บ้างก็แค่หน้าบ้านหรือมาส่งน้องสาวเท่านั้น

“ค่ะ..พี่มาช้าจังเลย?” เธอเดินมากอดเอวบางของพี่สาวอย่างอ้อนๆ

“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่/สวัสดีค่ะคุณใหญ่” ทั้งสองสาวทักผู้มาใหม่อย่างเงียบๆ เขาเดินตามหลังคนรักของเขามาหลังจากที่เขาเดินกลับมาหาน้องสาวที่จุดรับแขกหลังจากที่ไปเอาเครื่องดื่มมาให้ ก็เห็นว่าคนรักเดินตรงมาทางนี้เลยอกที่จะเดินตามมาอย่างห่วงๆ ไม่ได้

“สวัสดีครับ...เพชร คุณจีจี้มากันแล้วเข้าไปในงานดีกว่าสามคงรอแย่แล้วแหละ” เขาเอ่ยเสียงเรียบหลังจากที่รับไหว้ทั้งสองสาวแล้ว เขาก็เพิ่งจะรู้วันนี้แหละว่าสองสาวเป็นเพื่อนกัน เพราะเห็นมาด้วยกันอย่างนี้

“แหม..พี่ใหญ่ไม่เห็นต้องตามมาคุมยัยพลอยอย่างนี้ก็ได้ค่ะ” เพชรไพลินเอ่ยแซวยิ้มๆ หลังจากที่เธอเห็นว่าหนุ่มใหญ่เดินตามน้องสาวมาด้วย

“หึๆ ไม่ได้หรอกเดี๋ยวมีใครมาแย่งของพี่ไป” ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะน้อยๆ มุมปากเท่านั้น

“โห..ชักจะอิจฉายัยพลอยแล้วแหละ...ว่าไงเรา?” จิดาพรเอ่ยแซวน้องสาวเพื่อนร่วมด้วยอีกคนอย่างนึกสนุก จริงอย่างที่ว่าเหมวันต์ดูท่าทางอ่อนโยนลงมาจริงๆ เวลาที่อยู่กับพลอยไพลิน บรรยากาศดูเข้าใกล้ได้มากขึ้น ผ่อนคลายอย่างผิดไปจากเวลาปกติที่เจอกันเลย

“บ้าพี่จีจี้ก็...พูดอะไรก็ไม่รู้” พลอยไพลินแต่ค้อนอีกฝ่ายน้อยๆ ที่พากันรุมแซวเธออย่างนี้ และอดไม่ได้ที่จะส่งค้อนไปให้ตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอโดนล้อ เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้เธอรู้สึกอย่างนี้ กับคนอื่นเธอจะไม่พอใจที่มาตามติดเธอแบบนี้แต่กับเขาเธอกลับไม่มีความรู้สึกแบบนั้นแม้แต่น้อย และรู้สึกเคยชินที่มีเขาอยู่ข้างๆ กายอย่างนี้

“อุ้ยๆ เขินแล้วน่ะ..หน้าแดงเชียว...” จิดาพรยังคงล้อน้องสาวอย่างนึกสนุกเพราะนานๆ ครั้งจะมีโอกาสอย่างนี้ สองสาวพี่น้องยิ่งเป็นพวกความรู้สึกช้าเกี่ยวกับความรักเสียด้วย ตั้งแต่ที่รู้จักกันมาไม่ค่อยได้เห็นด้านนี้เท่าไหร่นัก อาจจะยังไม่เจอคนที่ใช่ก็ได้

“พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะ แขกเริ่มมาแล้ว” เหมวันต์เอ่ยชวนทั้งสามสาว ให้เข้าไปในงานเสียที เพราะดูท่าว่าหากมัวแต่ยืนอยู่ตรงนี้คงเป็นจุดสนใจอย่างมากแน่

เมื่อมองไปรอบๆ ตัวเองแล้วทั้งสามสาวก็เห็นด้วยกับชายหนุ่มทันที และรีบดินเข้าไปในงานเลี้ยงทันที กลายเป็นว่าพลอยไพลินโดนรั้งเอาไว้ก่อนที่จะได้เดินตามพี่ๆ ไป

“อุ้ย! มีอะไรคะพี่ใหญ่?” พลอยไพลินร้องออกมาอย่างตกใจที่อยู่ตัวเองก็โดนรั้งแขนเธอไว้ก่อนที่เธอจะได้เดินออกมา

“รู้ตัวรึเปล่าว่าเราน่ะมีความผิด?” เหมวันต์ชี้หน้าแฟนสาวของเขาอย่างคาดโทษ แต่แววตากรุ้มกริ่ม
“ความผิด???? ไม่นี่คะพลอยไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย?” หญิงสาวได้แต่ทำหน้างงๆ อย่างไม่เข้าใจเพราะเธอมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

“เอ้า...ก็เดินออกมาตรงนี้คนเดียวโดยไม่รอพี่น่ะซิ..รู้มั้ยว่าเป็นความปิดร้ายแรง?” เขาเฉลยข้อสงสัยของเธอทันที

“อะไรนะคะ..นั่นเขาเรียกความผิดได้ไงกันคะพี่ใหญ่ พลอยไม่ผิดอะ..พี่ใหญ่อย่ามั่วพลอยไม่ผิด พี่นั่นแหละที่ผิดไม่อยู่ตรงนั้นเองนะคะ” เธอสะบัดค้อนพรืดทันที เรื่องอะไรมาหาเรื่องเธออย่างนี้เล่า เธอไม่ได้ผิดเสียหน่อย เธอแค่เดินมาหาพี่สาวที่เพิ่งมาถึงงานเท่านั้นเอง

“นั่นแหละ..แล้วไม่รอให้พี่กลับมาก่อนละ?” เขาถามเธออย่างใจเย็น

“โธ่ พี่ใหญ่คะกว่าพี่จะเดินกลับมาแล้วฝ่าวงล้อมสาวๆ มาได้น่ะ ป่านนั้นพี่สาวพลอยจะเข้ามางานถูกได้ยังไงกันค่ะ?” เธอเลิกคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายกวนๆ เพราะไม่ใช่เธอไม่เห็นว่าเขามัวแต่ยืนคุยกับสาวๆ อยู่เลยทำให้เธอต้องเดินแยกกลุ่มออกมาคนเดียว

“อะไรกัน..ก็มองพี่อยู่ตลอดนี่นา แล้วทำไมไม่เข้าไปดึงตัวพี่ออกมาละคะ?” ชายหนุ่มถึงกับยิ้มกริ่มเลยทีเดียวเมื่อรู้ว่าแฟนสาวก็มองเขาอยู่ตลอดเวลา

“อ้าว?...ก็ใครจะไปรู้ละคะว่าพี่อยากจะแยกออกมารึเปล่าก็เห็นท่าทางไม่ได้เดือดร้อนเลยนี่คะ?” เธอเลยสวนกลับทันควันอย่ามาโทษเธอนะเขานั่นละทีกับคนอื่นยังแยกออกมาอย่างง่ายดายแต่พอเจอกิ๊กเก่าหน่อยละทำเป็นไปไม่ถูกเลย ไหนว่างานเลี้ยงแค่คนสนิทในครอบครัวแล้วไหนยัยทากนั่นยังมาได้อีกละ แล้วไหนจะแม่เพื่อนเก่าเพื่อนแก่อย่างคุณนาถนพินอีกละ มากันเต็มไปหมดอย่างนี้เนี่ย

“เปล่านะพี่...” เขากำลังจะเอ่ยกับแฟนสาวที่กำลังงอนเขาอยู่

“ไอ้ใหญ่....มาทำอะไรตรงนี้วะ...เฮ้ย! อย่าบอกนะว่านี่น้องพลอยไพลินคนสวยที่กำลังตกเป็นข่าวกับแกอยู่น่ะ?” พีรพัฒน์ที่เดินเข้ามาพร้อมจิรกิตติ์เห็นหลังเพื่อนไวๆ เลยตรงเข้ามาหา และทันได้เห็นแฟนสาวของเพื่อนเขาด้วย ทั้งที่อีกฝ่ายยังเด็กมากแท้ๆ แต่กลายเป็นว่าเพื่อนเขากลายร่างเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนซะแล้ว และหญ้าอ่อนต้นนี้ก็ทั้งขาวและสวยเสียด้วยเป็นเขาก็ต้องของลงสนามซักตั้งแหละหากว่าเขาเจอเธอก่อนเพื่อนเขานะ..แต่เสียดาย..เขาได้แต่ทอดถอนใจอย่างเสียดาย

“สวัสดีค่ะพี่จิ เอ่อ...” พลอยไพลินทันที่ยินเสียงทักเธอก็มองว่าเป็นใครที่เข้ามาใหม่และเห็นว่าหนึ่งในนั้นเป็นคนที่เธอรู้จักหญิงสาวเลยทำความเคารพและก็ต้องค้างไว้เพราะเธอไม่รู้จักอีกคนที่มาด้วย

“สวัสดีครับน้องพลอยพี่ชื่อพีรพัฒน์เรียกพี่พีก็ได้พี่เป็นเพื่อนกับสองคนนี้แหละ...ยินดีที่ได้รู้จักนะคะได้ยินแต่ชื่อมานานแล้ว...” เขาทักทายอีกฝ่ายอย่างอารมณ์ดี เพราะไม่คิดว่าคนที่เขาคิดว่าจะไม่ยอมสละโสดอย่างเหมวันต์จะกลายเป็นคนที่เจอรักแรกพบก่อนเพื่อนอย่างนี้

“ค่ะ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พี่จิกับพี่พีเข้าไปในงานเลยดีกว่าค่ะ เดี๋ยวสาวๆ เขาจะเหงานะคะขาดหนุ่มๆ ไปละก็..” เธอทักทายทั้งสองคนอย่างอารมณ์ดีและทิ้งให้คนที่หน้าตึงมองตามหลังคนรักไปอย่างไม่พอใจอยู่คนเดียว เธอทิ้งเขาไว้คนเดียวได้ยังไงกันละ...

“พลอย...น้องพลอยรอพี่ก่อนค่ะ..น้องพลอย..” ชายหนุ่มเรียกชื่อคนรักเสียงดังจนคนอื่นในงานหันมามองนั่นละหญิงสาวจึงต้องหยุดเท้าและเดินกลับมาหาเขาแล้วคว้ามือหนาของเขาให้เดินไปพร้อมกับเธอ แต่เพียงไม่นานก็กลายเป็นว่าเขาเป็นฝ่ายที่กุมมือเธอเอาไว้เสียนี่

“อย่างนี้ดีกว่านะคะ...” เขาบอกอย่างอารมณ์ดี อย่างน้อยเธอก็แคร์เขาอยู่บ้างแหละ

เพื่อนรักทั้งสองคนที่หันมามองท่าทางของคนทั้งคู่ก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอาใจแทนที่เด็กสาวจะเป็นฝ่ายเรียกร้องความสนใจแต่กลายเป็นว่าเพื่อนเสียมากว่าที่พยายามอย่างมากที่จะเรียกร้องความสนใจ เธอจะให้ความสำคัญกับใครมากกว่าตัวเองไม่ได้เลย

“ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะพี่ใหญ่ตัวเองยังมีความผิดติดตัวอยู่นะ..สะสางทีหลังแล้วกัน” เธอกระซิบเสียงเบาแค่ได้ยินกันสองคน

“ได้เลยค้า..จะซักฟอกจนขาวไปทั้งตัวพี่ก็ไม่ว่าเลยจ้า” เขารับคำเสียงอารมณ์ดีอย่างน้อยแค่เธอแคร์เขาเท่านี้เขาก็มีความสุขแล้ว

“มาแล้วเหรอพลอยแกมาช่วยฉันรักแขกหน่อยซิวะ” เขมวันต์เห็นเพื่อนสาวเดินกลับมาหาเธอแล้ว รีบบอกเพื่อนรักทันที

“ได้ๆ พี่ใหญ่กับเพื่อนไปหาอะไรทานก่อนแล้วกันนะคะเดี๋ยวพลอยอยู่ตรงนี้กับสามกับกรเองค่ะ” เธอบอกให้เขาไปดูแลเพื่อนๆ เขาดีกว่าที่จะมาผูกติดกับเธออย่างน้อยเขาก็เป็นหนึ่งในเจ้าภาพงานวันนี้แหละ

“แต่ว่า...” ชายหนุ่มทำท่าทางลังเล

“ไปเถอะค่ะ..ตรงนี้ก็มีพี่เพชรกับพี่จีจี้อีกนะคะไปเถอะ...” เธอบอกให้เขารับรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่เพียงลำพังเลย มีคนอยู่ด้วยเยอะแยะไปหมด

“ได้ เดี๋ยวพี่เอาเครื่องดื่มมาให้แล้วกันนะคะ พวกแกไปหาที่นั่งกันก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันตามไปวะ” เขาหันไปบอกเพื่อนแล้วแยกไปเอาเครื่องดื่มมาให้แฟนสาวเพราะเห็นว่าคืนอื่นมีกันครบแล้ว

“ขอบคุณค่ะ..”

“โห..เห็นแกแล้วอยากมีคนรักวะไอ้พลอย” เขมวันต์อดที่จะแซวเพื่อนรักไม่ได้ เพราะดูจากท่าทางการแสดงออกของพี่ชายตัวเองแล้ว อดจะอิจฉาไม่ได้

“นั่นซิ...จริงมั้ยครับพี่เพชร พี่จีจี้” ณัฐกรเองก็หาแนวร่วมด้วย

“จริง/เห็นด้วยเลยกร” ทั้งสองสาวที่ยืนยิ้มอยู่ต่างก็พากันเห็นด้วย ส่วนคนโดนล้อได้แต่เมินหน้าหนีด้วยความเขินอายที่โดยแซวหนักอย่างนี้ไม่นานชายหนุ่มก็เดินถือแก้วน้ำส้มมาให้เธอ ก่อนจะขอตัวไปหาเพื่อนๆ ของเขา







อักษรจัญจ์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.พ. 2555, 09:17:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.พ. 2555, 09:17:46 น.

จำนวนการเข้าชม : 2453





<< ตอนที่ 16   ตอนที่ 18 >>
หมูอ้วน 11 ก.พ. 2555, 15:18:49 น.
พี่ใหญ่น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ


anOO 11 ก.พ. 2555, 19:38:44 น.
ว้าวๆๆๆๆ...ทำคะแนนใหญ่เลยนะ
พี่สองหายไปไหนเนี้ย ออกมาต้อนรับพี่เพชรเร็วๆ เลย


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account