เหนือความทรงจำ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ หัวใจของเขายังมีเธอเพียงคนเดียว แม้ความทรงจำของเธอจะไม่เคยมีเขาอยู่เลย แต่หัวใจของเขาจะมั่นคงเพียงเธอตลอดไป
Tags: โรแมนติก รัก เศร้าซึ้ง
ตอน: ตอนที่ 7
ความลับเก็บเงียบไม่ยอมบอกน้องสาวและเพื่อนรักคือความสัมพันธ์ลับ ๆ ระหว่างภรรยาสาวกับคู่แข่งทางธุรกิจของครอบครัวของเขา ความสัมพันธ์ที่เขาระแคะระคายมาสักพักแล้วแต่ไม่คิดจะจัดการเพราะทราบดีว่าส่วนหนึ่งที่ผลักดันให้กัญญารัตน์ต้องทำเรื่องน่าละอายนี้ก็เพราะเขา
“ขอโทษด้วยที่สุดท้ายผมต้องใช้วิธีจนตรอกแบบนี้”
มหาสมุทรพึมพำเมื่อหยิบภาพถ่ายในซองเอกสารที่เพื่อนตำรวจท่านหนึ่งเคยนำมาให้เขาเมื่อหลายเดือนก่อนขึ้นมาดูอีกครั้ง ภาพหวานชื่นออดอ้อนของสองหนุ่มสาวไม่อาจทำให้เขาหึงหวง สิ่งเดียวที่เขารู้สึกคือความรู้สึกผิดที่กักขังอยู่ในใจของเขามาเนิ่นนาน
“ทางเลือกนี้ผมเป็นคนผิดตั้งแต่ต้น แต่คุณไม่ควรเชื่อใจเขาขนาดนั้นเลย...กิ๊บ”
มหาสมุทรพึมพำ เชื่อเกือบหมดใจว่าที่สถานการณ์เลวร้ายลงขนาดนี้ก็เพราะกัญญารัตน์หลงเชื่อคำยุยงของพงศธรคู่แข่งตัวร้ายที่หวังทำลายชื่อเสียงของเขาและครอบครัว ด้วยหวังผลทางธุรกิจเพชรและอัญมณีที่ทั้งสองแข่งขันแย่งชิงพื้นที่การตลาดต่อกันมาตลอด
“แต่ผมสัญญาว่าจะชดเชยให้คุณทุกบาททุกสตางค์แน่นอน”
มหาสมุทรยืนยันกับตัวเอง ก่อนจะติดต่อนักสืบมือดีที่บริษัทของเขาใช้บริการเป็นประจำให้ดำเนินการหาหลักฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของกัญญารัตน์และพงศธรให้หนักแน่นขึ้น
“คุณมาร์คต้องการทั้งภาพถ่ายและวีดีโอเหมือนเคยใช่ไหมครับ”
“ครับ และต้องเป็นภาพที่ชัดเจนแบบที่ปฏิเสธไม่ได้สักคำเลยนะครับ”
“แน่นอนครับ” หัวหน้านักสืบรับปาก แต่ไม่วายเปรยอย่างสงสัย “ความจริงผมเคยแนะนำเรื่องนี้กับคุณหลายครั้งแต่คุณก็ไม่สนใจนี่ครับ แต่ทำไม...”
“ครั้งนี้เกี่ยวข้องกับคนที่ผมรักหลายคนครับ วิธีนี้คงเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น”
มหาสมุทรสารภาพจากใจ เพราะหัวหน้านักสืบเป็นเพื่อนกับนายตำรวจที่นำภาพนี้มาให้เขาและเคยแนะนำให้เขาใช้ภาพพวกนี้เพื่อฟ้องหย่าภรรยา แต่เขาปฏิเสธเพราะสำนึกในความผิดของตัวเองและไม่ชอบวิธีการแบล็คเมล์แบบนี้
หากครั้งนี้ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ถ้าต้องเลือกระหว่างความถูกต้องที่สะอาดบริสุทธิ์ แต่ทำให้แพรธาราเจ็บปวดเขาคงทนไม่ได้ เขายอมเป็นคนเลวดีกว่าเห็นแพรธาราเจ็บ ยอมเป็นคนเห็นแก่ตัวเพื่อความสุขของแพรธารา เพราะนั่นคงเป็นสิ่งเดียวที่เขาจะทำเพื่อผู้หญิงที่เขารักได้
“ผมเข้าใจครับ” หัวหน้านักสืบเอ่ยอย่างเข้าใจ “ผมจะเร่งให้ลูกน้องช่วยกันติดตาม และแจ้งเรื่องกลับคุณอย่างเร็วที่สุด”
“ขอบคุณมากครับ ผมก็หวังว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยดีครับ”
ความหวังของมหาสมุทรดูจะไม่ไกลเกินเอื้อม เมื่อนักสืบดำรงทำงานได้อย่างยอดเยี่ยม เวลาเพียงหนึ่งอาทิตย์ทั้งภาพถ่ายและซีดีคลิปวีดีโอก็วางนิ่งอยู่บนโต๊ะทำงานของท่านประธานหนุ่ม
“ภาพชัดเจนมากครับ ลูกน้องคุณยังทำงานได้ดีเยี่ยมเหมือนเดิม”
มหาสมุทรเอ่ยชมระหว่างเลือกดูภาพถ่ายทีละใบ
“ขอบคุณครับ” ดำรงยิ้มรับ “แล้วคุณมาร์คจะทำอย่างไรต่อครับ”
“ผมคงต้องให้คุณช่วยผมอีกสักเรื่อง”
มหาสมุทรเก็บภาพถ่ายใส่ซองแล้วส่งคืนให้ดำรง
“ทำสำเนาภาพและแผ่นซีดีอย่างละสี่ชุด แล้วจัดส่งตามจ่าหน้าและที่อยู่นี้เลยครับ”
“นี่มัน...” ดำรงอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นรายชื่อ “ตั้งใจเอาให้ไม่มีทางรอดเลยหรือครับ”
“ทางรอดมีเสมอล่ะครับ เพียงแต่บางทางรอดก็ไม่ใช่ทางที่เราอยากจะเดินครับ”
“ผมชักเริ่มกลัวคุณแล้วสิครับ”
ดำรงเปรยเสียงอ่อน ตลอดมาเคยคิดว่าชายหนุ่มเป็นคนเก่ง เอาจริงเอาจัง และกล้าตัดสินใจ มีความเป็นผู้นำสูง แต่สิ่งที่ชายหนุ่มตัดสินใจทำครั้งนี้ทำให้เขาได้รู้ว่าอีกคุณลักษณะหนึ่งที่ชายหนุ่มเป็นคือจอมวางแผนร้ายที่น่ากลัวคนหนึ่งทีเดียว
“อย่าเพิ่งเลยครับ นี่แค่เริ่มต้น” มหาสมุทรปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม “เรื่องนี้ไม่จบง่าย ๆ แค่นี้หรอกครับ...ยังมีภาคต่อแน่นอน”
หัวหน้านักสืบเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ สงสัยอยู่ครามครันว่าการส่งภาพบาดตาบาดใจให้ทั้งสี่คนนี้ยังไม่ทำให้คดีที่ชายหนุ่มถูกฟ้องหย่าจบอีกเหรอ ขนาดเขาเห็นยังมั่นใจว่ากัญญารัตน์จะต้องยอมถอนฟ้องแน่ แต่ทำไมมหาสมุทรถึงได้มั่นใจนักว่าเรื่องจะไม่หยุดอยู่แค่นี้
เศษกระดาษชิ้นเล็ก ๆ กระจายเกลื่อนพื้น พร้อมรูปภาพอีกจำนวนมากที่โดนสาวสวยคว้างทิ้งด้วยความโกรธจัด สองเท้าเต้นเร่า ๆ ราวกับพื้นพรมไหม้ไฟ
“กรี๊ด...เลว เลวที่สุด”
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณกิ๊บ”
สาวรับใช้รีบวิ่งเข้ามาหาเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องลั่นของเจ้านายสาว
“ไม่ต้องมายุ่ง” กัญญารัตน์ตวาดอย่างหงุดหงิด “ออกไปเลยนะ ถ้าฉันไม่เรียกไม่ต้องเข้ามา”
“ค่ะ ค่ะ”
สาวรับใช้รับคำ ลนลานถอยออกจากห้องแทบไม่ทัน
“โอ๊ย...รับสายสิ รับสิคะพงศ์”
“ครับคุณกิ๊บ”
“พงศ์คะ ช่วยด้วยค่ะ...ช่วยกิ๊บด้วย”
กัญญารัตน์ละล่ำละลักพูดทันทีที่ได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย
“รูปค่ะ มีคนส่งรูปของ....”
“ของเราใช่ไหมครับ” พงศธรต่อให้ทันที “ผมก็ได้รับภาพพวกนี้เหมือนกัน”
“ใครคะ ใครเป็นคนทำแบบนี้”
“จะมีใครได้นอกจากมหาสมุทร มันคงเริ่มเล่นงานเราแล้วล่ะครับ” พงศธรบอก “แต่คุณไม่ต้องกลัวนะครับ ผมว่าเขาก็คงแค่ขู่”
“แน่ใจหรือคะ” กัญญารัตน์ถามอย่างหวาด ๆ “ภาพพวกนี้มันชัดมาก...ถ้าคิดจะแค่ขู่จะทำขนาดนี้เลยหรือคะ พวกเราไม่น่าชะล่าใจเลยนะคะ”
“ใจเย็น ๆ สิครับกิ๊บ นี่ละสิ่งที่มหาสมุทรต้องการ...เขาอยากให้คุณกังวลกระวนกระวายไงครับ”
พงศธรรีบปลอบ เมื่อรู้สึกได้ว่ากัญญารัตน์เริ่มหวาดกลัวกังวลกับภาพขู่ที่มหาสมุทรตั้งใจส่งมาเขย่าขวัญพวกเขา
“คิดดูนะครับกิ๊บ ถ้าเขากล้าเอารูปพวกนี้ออกมาเปิดเผย...เขาเองก็จะเสียชื่อเสียงหนักไม่แพ้เรานะครับ แถมธุรกิจที่เขาลงทุนไปเกือบหมื่นล้านก็จะต้องพังแน่ ๆ ครับ”
“พงศ์เชื่อจริง ๆ หรือคะว่ามาร์คจะไม่กล้า”
กัญญารัตน์ยังหวั่น เพราะเวลากว่าหนึ่งปีที่ได้ใช้ชีวิตคู่กับเขา แม้ไม่ได้ใกล้ชิดกันเยี่ยงสามีภรรยา แต่ก็รู้จักนิสัยหลายอย่างของเขาดี โดยเฉพาะนิสัยกล้าได้กล้าเสีย...ยอมเสี่ยงถ้าคิดว่าผลที่ได้รับจะคุ้มค่า
“เว้นแต่มันอยากให้ธุรกิจอัญมณีของครอบครัวล่มไม่เป็นท่า”
“นั่นสินะคะ”
กัญญารัตน์เริ่มคล้อยตาม เพราะรู้ดีว่ามหาสมุทรลงทุนลงแรงกับบริษัทนี้ไว้มาก ชายหนุ่มคงไม่ยอมให้ข่าวฉาวมากระทบกับบริษัทแน่
“อย่ากังวลนะครับที่รัก คุณต้องชนะเท่านั้น...ชนะเท่านั้นครับ”
“ค่ะ กิ๊บเชื่อพงศ์ค่ะ”
หากครั้งนี้กัญญารัตน์และพงศธรมองข้ามประเด็นบางอย่างไป เพราะสำหรับความรักแล้วไม่มีสิ่งใดมีค่ามากพอจะแลกได้ คำขู่จึงไม่ใช่แค่คำขู่แต่เป็นจุดเริ่มต้นเพื่อแจ้งเตือนให้รอรับผลของการกระทำของตน
เพียงวันถัดมาคำเตือนที่สองก็โลดแล่นบนกรอบเล็ก ๆ ของข่าวซุบซิบไฮโซในหน้าหนังสือพิมพ์และสื่ออินเทอร์เน็ตด้วยอักษรย่อให้สาว ๆ ช่างเม้าท์ได้ฝึกสมอง
โอ้ละพ่อแหละงานนี้ เมื่อนักข่าวตาไวเห็นสาวไฮโซจากใต้อักษรย่อ ก แอบคบหนุ่มใหญ่ พ. สวีทหวานดาษดื่น ทั้งที่หญิงสาวยังมีความสัมพันธ์ค้างคากับสามีหนุ่มหล่อ เห็นทีงานนี้ละครชู้รักของใครกันคงจะยาวแน่ค่ะ
“กรี๊ด...อ๊าย...ฉันไม่ยอม ไม่ยอม...ทนไม่ไหวแล้ว”
กัญญารัตน์โกรธจนสั่นไปทั้งตัว ขยำหนังสือพิมพ์หน้านั้นจนยับย่นแทบฉีกขาด ควานหาโทรศัพท์มือถือแล้วกดหาบุคคลที่หญิงสาวมั่นใจว่าเป็นตัวการของเรื่องนี้
“คุณทำอย่างนี้ได้อย่างไร”
หญิงสาวกระชากเสียงห้วนเมื่อได้ยินเสียงทักทายจากปลายสาย หากมหาสมุทรกลับไม่สะทกสะท้านเพราะเดาเหตุการณ์นี้ได้ล่วงหน้า ปฏิกิริยาเดียวที่มีคือรอยยิ้มร้ายสมใจ
“ผมได้อาจารย์ดีครับ เธอสอนผมว่ายิ่งฉาวยิ่งสะใจครับ”
“คุณ...”
กัญญารัตน์จุกจนพูดไม่ออก ได้แต่กำโทรศัพท์แน่นอย่างแค้นเคือง
“เข้าเรื่องเลยไหมครับ เพราะเสียงคุณเริ่มสั่นมากแล้ว เดี๋ยวจะโกรธจนเส้นเลือดในสมองแตกไปเสียก่อน”
“มหาสมุทร”
“ทุกอย่างจะจบ” มหาสมุทรยื่นข้อเสนอ ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในอารมณ์ไหน “คุณจะได้ผลประโยชน์และเงินทุกอย่างตามที่คุณควรจะได้ ถ้าคุณถอนฟ้องผมและแพร”
“ไม่มีทาง ต่อให้ฉันมีชู้ ฉันก็ยังมีสิทธิ์ได้ค่าเลี้ยงดู”
“นั่นก็ใช่ แต่ภาพของคุณคงจะหราในเน็ท และหน้าหนังสือพิมพ์แน่”
ประธานบริษัทอัญมณีแย้งด้วยสีหน้าและแววตาเจ้าเล่ห์ร้าย ทุกถ้อยคำกลั่นกรองออกมาเพื่อยั่วเย้าและข่มขู่ร่วมกัน
“เพราะผมก็จะฟ้องหย่ากลับว่าคุณมีชู้เช่นกัน ที่ฟ้องไม่ได้กลัวเสียเงิน แต่ฟ้องเพื่ออะไร...คุณน่าจะทราบเพราะมันคงเป็นเหตุผลเดียวกับคุณ”
“อย่ามาขู่ฉันนะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพ่อแม่คุณจะอยากให้เรื่องนี้ยาว”
“ครับ...ท่านไม่อยาก แต่ถ้าไม่มีทางเลือกจริงๆ ก็ไม่แน่” มาร์คยังแกล้งเขย่าขวัญต่อ “คุณปู่ต้องการปกป้องแพร ผมเชื่อว่าท่านจะอนุญาตและกล่อมให้คุณพ่อคุณแม่ของผมเห็นด้วยได้แน่”
“ฉันไม่กลัว...”
กัญญารัตน์แกล้งวางฟอร์ม ด้วยตระหนักดีว่าตอนนี้มหาสมุทรไล่ต้อนเธอมาทุกทางแล้ว
“ก็ดีครับ...แล้วคุณพ่อคุณล่ะ ท่านกลัวหรือเปล่า”
“หมายความว่าไง”
“อ้าว...ยังไม่เจอกันเหรอครับ สงสัยท่านคงกำลังช็อคที่เห็นภาพลูกสาวผู้น่าสงสารกับว่าที่ลูกเขยคนใหม่ละมั้งครับ”
“สารเลว....”
ไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน เพราะใจมุ่งมั่นที่จะต้องปิดคดีนี้ให้ได้ สิ่งเดียวที่ทำคือเดินหน้าข่มขู่ต่อไป
“อ้อ...ยังมีอีกคนที่เห็นภาพนี้ ว่าที่ภรรยาสาวของคุณพงศธรคงเป็นอีกท่านที่กำลังเค้นคำตอบจากหลักฐานนี้อยู่นะครับ”
“ไม่จริง” กัญญารัตน์กรีดร้องลั่น “เขากำลังจะเลิกกันแล้ว คุณอย่ามามั่ว”
“มั่วหรือครับ” มหาสมุทรถามเสียงกลั้วหัวเราะ “ ไว้คุณถามจากนายพงศธรเองแล้วกันนะครับ หรือจะรอถามจากคุณพ่อคุณก็ได้ครับ ส่วนเรื่องของเราผมใจดี...ยอมรอคำตอบจากคุณสักสองวันก็ได้ครับ”
“ไม่มีทาง คำตอบยังเหมือนเดิม”
“นายหัวมณฑลก็เหมือนกันหรือครับ ผมว่าลองปรึกษาท่านก่อนดีกว่านะครับ”
มหาสมุทรหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกดตัดสายอย่างสมใจ มั่นใจว่าแผนการครั้งนี้จะได้คำตอบอย่างที่เขาคาดหวังทุกประการ
นายหัวมณฑลถือภาพถ่ายของลูกสาวและนักธุรกิจหนุ่มใหญ่มือสั่น ลมแทบใส่เมื่อรู้ว่าพงศธรไม่ใช่หนุ่มตัวเปล่า แต่มีคู่หมั้นเป็นถึงลูกสาวของผู้ว่าราชการจังหวัดที่บ้านของเขาเอง
“ลูกถูกไอ้พงศธรนี่หลอกแล้วล่ะ”
“ไม่ค่ะ พงศ์ไม่มีทางหลอกลูก...เขาบอกว่าเขากำลังจะถอนหมั้นยายนั่น”
“ไม่มีทางหรอกลูก”
นายหัวมณฑลแย้งเสียงอ่อน ไม่กล้าโวยวายใส่เพราะรักลูกสาวคนนี้นัก คำน้อยไม่เคยว่าไม่เคยดุ ถึงครั้งนี้ลูกสาวจะทำพลาดทำผิดอย่างไรก็ไม่มีวันทอดทิ้ง
“พ่อเคยเจอเขากับหนูสกาว...กอดกันท้าฟ้าท้าลม” นายหัวมณฑลเล่า “ดูยังไงเขาก็ไม่เลิกกันหรอก หนูสกาวกับพ่อของเธอทั้งสนับสนุนเงินและหาตลาดลูกค้าให้...ใครจะกล้าทิ้งบ่อเงินบ่อทองของตัวเอง”
“แต่เขาบอกว่ารักลูก...”
“ยายหนู...” นายหัวมณฑลโอบกอดลูกสาวที่นั่งน้ำตาคลอเบ้าอย่างสงสาร “ผู้ชายที่คอยรับการสนับสนุนจากผู้หญิงโดยที่ไม่เคยคิดช่วยตัวเองแบบนี้ไม่มีวันรักใครจริงหรอกลูก”
“ไม่เหมือนมาร์คสินะคะ...รักแต่นังนั่น”
กัญญารัตน์พาลถึงมหาสมุทรสามีหนุ่มที่มุ่งมั่นและเอาจริงเอาจัง เขาไม่เคยใช่เล่ห์เพทุบายเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอหรือครอบครัว แม้ว่าบางงานหากได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวของเธอจะช่วยส่งเสริมให้ธุรกิจของเขาก้าวหน้า เขาก็ไม่เคยทำ
ความมั่นใจในตัวเองและเข้มแข็งของเขาทำให้เธอยอมถูกคลุมถุงชนยอมแต่งงานกับเขา ทั้งที่ก่อนแต่งงานเขาเคยขอร้องให้เธอปฏิเสธการแต่งงานนี้ เพราะเขามอบหัวใจและความรักให้ภรรยาคนแรกไปหมดแล้วและไม่อาจมอบให้ใครได้อีก แต่เพราะทุกอย่างที่รวมเป็นเขาและความเอาแต่ใจไม่ยอมแพ้ใครของเธอทำให้หญิงสาวดึงดันจะแต่งงานกับเขาให้ได้
“สำหรับเจ้ามาร์ค...มันอาจจะเก่งสมชาย แต่เมื่อมันไม่รักลูกของพ่อ...พ่อก็ไม่ขอชื่นชมมัน”
“คุณพ่อ...”
กัญญารัตน์กอดบิดาอย่างตื้นตัน ทั้งที่เธอทำผิดทำเรื่องน่าละอายไม่สมกับเป็นลูกผู้หญิงแต่บิดาก็ไม่เคยตำหนิ ทั้งที่เธอโง่ถูกผู้ชายหลอกใช้บิดาก็ไม่เคยซ้ำเติม
“ลูกขอโทษค่ะ ลูกผิดเอง...ลูกมันโง่” กัญญารัตน์เริ่มสำนึกตัว “พงศ์เป็นคู่แข่งของมาร์ค...จริงอย่างที่คุณพ่อว่าเขาคงมาหลอกลูกเพื่อทำให้มาร์คเขว พอเห็นมาร์คไม่เขวก็หลอกใช้ลูกเพื่อสนับสนุนเงินไปวัน ๆ”
“ไอ้นี่มันเลวมาก...ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยจริง ๆ”
“ช่างเขาเถอะค่ะ ถือว่าลูกเสียค่าโง่เพราะความไม่รู้จักละอายของตัวเอง”
กัญญารัตน์ที่เริ่มสำนึกตัวกล่าวอย่างปลง ๆ
“แต่ลูกสงสัยว่าคุณพ่อรู้จักคู่หมั้นของพงศ์ได้ยังไงคะ”
นายหัวมณฑลถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะยอมเล่าให้ลูกสาวฟังว่าท่านตั้งใจจะลงเล่นการเมืองท้องถิ่นสมัยหน้า เพื่อน ๆ จึงแนะนำให้รู้จักกับท่านผู้ว่าราชการจังหวัดบิดาของสกาวรัตน์
“แบบนี้ยายคุณหนูสกาวไม่แล่นไปฟ้องคุณพ่อของเขาเรื่องของลูกกับพงศ์แล้วเหรอคะ”
“พ่อสนับสนุนท่านผู้ว่า ฯ หลายเรื่อง คงจะพอพูดคุยกันได้หรอก” นายหัวปลอบ “หนูอย่ากังวลเลย”
“เรื่องแบบนี้ไม่กังวลได้ไงคะ หนูเป็นผู้หญิงเหมือนกันรู้จักคำว่ายอมเสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใครดีค่ะ”
“พ่อจะชดเชยทุกอย่างให้เขาเอง...อยากได้อะไรก็จะให้” นายหัวมณฑลกล่าว “เพียงแต่...”
“คุณพ่อจะถามเรื่องหนูกับพงศ์ใช่ไหมคะ” กัญญารัตน์ต่อให้ “หนูไม่ชอบถูกหลอกซ้ำซากและเกลียดที่สุดตอนนี้คือแพ้ผู้หญิงโง่ ๆ อยู่สองคน หนูจะไม่ยอมโง่ให้ผู้ชายเลวคนนั้นหลอกอีก”
นายหัวมณฑลยิ้มกว้างอย่างโล่งใจ เขาไม่ห่วงเรื่องการเมืองแต่ห่วงสวัสดิภาพของลูกสาวหากยังพัวพันชู้สาวกับพงศธรอยู่ ก็เกรงว่าสกาวรัตน์อาจจะทนไม่ไหวสักวันได้
“ถ้าหนูคิดได้แบบนั้น...พ่อก็จะเคลียร์ทุกเรื่องกับท่านผู้ว่าและหนูสกาวให้เอง รับรองว่าพวกนั้นจะไม่ติดใจในตัวหนูอีก” นายหัวกล่าว “แล้วเรื่องข่าวพวกนี้ล่ะ...หนูจะให้พ่อจัดการยังไง เพราะพ่อคิดว่าไอ้เจ้ามาร์คคงไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ แน่”
“เขาไม่เลิกราก็ช่างเถอะค่ะ เพราะหนูขอยอมแพ้ดีกว่า”
“ยายหนู”
“คุณพ่อจะลงเล่นการเมืองถึงจะเป็นการเมืองท้องถิ่นก็ไม่ควรมีข่าวเสียหายมาพัวพัน” กัญญารัตน์กล่าวอย่างได้คิด “มาร์คบอกว่าจะให้หนูทุกอย่างเพียงแค่ถอนฟ้อง...อย่าให้เป็นข่าวอย่าให้เสียชื่อ ตอนนี้หนูว่าเขาก็พูดถูกหนูคิดแต่ทำลายเขาและยายนั่น แต่หนูไม่เคยรู้เลยว่าเรื่องฉาวพวกนี้ก็ทำลายหนูและคุณพ่อเหมือนกัน”
“เรื่องของพ่อไม่สำคัญเท่าความสุขของหนูนะ”
กัญญารัตน์เงยหน้าขึ้นสบตาบิดา รอยยิ้มสดใสที่ไม่เคยมีเลยนับตั้งแต่คิดอยากเอาชนะมหาสมุทรผุดขึ้น
“ความสุขของหนูนับจากนี้คือเห็นคุณพ่อมีความสุข หนูอยากให้คุณพ่อจะชนะเลือกตั้งการเมืองท้องถิ่นค่ะ”
“ยายหนู...”
อีกครั้งที่นายหัวมณฑลอึ้งเพราะความปีติ ลูกสาวที่เขารักนักหนาเป็นคนเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่ครั้งนี้ลูกกลับยอมสละโอกาสแก้แค้นผู้ชายที่สร้างความผิดหวังและเจ็บปวดกับเธอเพียงเพราะเห็นแก่ความสุขความฝันของเขา
“พ่อรักลูกมากนะ...ไม่เคยเสียใจสักวันที่ได้เป็นพ่อของหนู” นายหัวมณฑลกล่าวจากใจ “เสร็จเรื่องนี้แล้วกลับบ้านเรากันนะลูก...พ่อจะแนะนำให้หนูรู้จักคนดี ๆ ...คนที่พร้อมจะทำให้หนูมีความสุข”
“ค่ะ คุณพ่อ”
กัญญารัตน์กราบที่อกบิดาหนึ่งที ก่อนจะกอดและซบอกบิดาอย่างออดอ้อน
“หนูจะเป็นลูกที่ดีและเชื่อฟังคุณพ่อค่ะ”
*******************************
ตามมาแรงต่อ แต่พิมดาวว่าตอนนี้น่าจะเครียดน้อยกว่าทุกครั้งหรือเปล่า อิอิ
“ขอโทษด้วยที่สุดท้ายผมต้องใช้วิธีจนตรอกแบบนี้”
มหาสมุทรพึมพำเมื่อหยิบภาพถ่ายในซองเอกสารที่เพื่อนตำรวจท่านหนึ่งเคยนำมาให้เขาเมื่อหลายเดือนก่อนขึ้นมาดูอีกครั้ง ภาพหวานชื่นออดอ้อนของสองหนุ่มสาวไม่อาจทำให้เขาหึงหวง สิ่งเดียวที่เขารู้สึกคือความรู้สึกผิดที่กักขังอยู่ในใจของเขามาเนิ่นนาน
“ทางเลือกนี้ผมเป็นคนผิดตั้งแต่ต้น แต่คุณไม่ควรเชื่อใจเขาขนาดนั้นเลย...กิ๊บ”
มหาสมุทรพึมพำ เชื่อเกือบหมดใจว่าที่สถานการณ์เลวร้ายลงขนาดนี้ก็เพราะกัญญารัตน์หลงเชื่อคำยุยงของพงศธรคู่แข่งตัวร้ายที่หวังทำลายชื่อเสียงของเขาและครอบครัว ด้วยหวังผลทางธุรกิจเพชรและอัญมณีที่ทั้งสองแข่งขันแย่งชิงพื้นที่การตลาดต่อกันมาตลอด
“แต่ผมสัญญาว่าจะชดเชยให้คุณทุกบาททุกสตางค์แน่นอน”
มหาสมุทรยืนยันกับตัวเอง ก่อนจะติดต่อนักสืบมือดีที่บริษัทของเขาใช้บริการเป็นประจำให้ดำเนินการหาหลักฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของกัญญารัตน์และพงศธรให้หนักแน่นขึ้น
“คุณมาร์คต้องการทั้งภาพถ่ายและวีดีโอเหมือนเคยใช่ไหมครับ”
“ครับ และต้องเป็นภาพที่ชัดเจนแบบที่ปฏิเสธไม่ได้สักคำเลยนะครับ”
“แน่นอนครับ” หัวหน้านักสืบรับปาก แต่ไม่วายเปรยอย่างสงสัย “ความจริงผมเคยแนะนำเรื่องนี้กับคุณหลายครั้งแต่คุณก็ไม่สนใจนี่ครับ แต่ทำไม...”
“ครั้งนี้เกี่ยวข้องกับคนที่ผมรักหลายคนครับ วิธีนี้คงเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น”
มหาสมุทรสารภาพจากใจ เพราะหัวหน้านักสืบเป็นเพื่อนกับนายตำรวจที่นำภาพนี้มาให้เขาและเคยแนะนำให้เขาใช้ภาพพวกนี้เพื่อฟ้องหย่าภรรยา แต่เขาปฏิเสธเพราะสำนึกในความผิดของตัวเองและไม่ชอบวิธีการแบล็คเมล์แบบนี้
หากครั้งนี้ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ถ้าต้องเลือกระหว่างความถูกต้องที่สะอาดบริสุทธิ์ แต่ทำให้แพรธาราเจ็บปวดเขาคงทนไม่ได้ เขายอมเป็นคนเลวดีกว่าเห็นแพรธาราเจ็บ ยอมเป็นคนเห็นแก่ตัวเพื่อความสุขของแพรธารา เพราะนั่นคงเป็นสิ่งเดียวที่เขาจะทำเพื่อผู้หญิงที่เขารักได้
“ผมเข้าใจครับ” หัวหน้านักสืบเอ่ยอย่างเข้าใจ “ผมจะเร่งให้ลูกน้องช่วยกันติดตาม และแจ้งเรื่องกลับคุณอย่างเร็วที่สุด”
“ขอบคุณมากครับ ผมก็หวังว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยดีครับ”
ความหวังของมหาสมุทรดูจะไม่ไกลเกินเอื้อม เมื่อนักสืบดำรงทำงานได้อย่างยอดเยี่ยม เวลาเพียงหนึ่งอาทิตย์ทั้งภาพถ่ายและซีดีคลิปวีดีโอก็วางนิ่งอยู่บนโต๊ะทำงานของท่านประธานหนุ่ม
“ภาพชัดเจนมากครับ ลูกน้องคุณยังทำงานได้ดีเยี่ยมเหมือนเดิม”
มหาสมุทรเอ่ยชมระหว่างเลือกดูภาพถ่ายทีละใบ
“ขอบคุณครับ” ดำรงยิ้มรับ “แล้วคุณมาร์คจะทำอย่างไรต่อครับ”
“ผมคงต้องให้คุณช่วยผมอีกสักเรื่อง”
มหาสมุทรเก็บภาพถ่ายใส่ซองแล้วส่งคืนให้ดำรง
“ทำสำเนาภาพและแผ่นซีดีอย่างละสี่ชุด แล้วจัดส่งตามจ่าหน้าและที่อยู่นี้เลยครับ”
“นี่มัน...” ดำรงอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นรายชื่อ “ตั้งใจเอาให้ไม่มีทางรอดเลยหรือครับ”
“ทางรอดมีเสมอล่ะครับ เพียงแต่บางทางรอดก็ไม่ใช่ทางที่เราอยากจะเดินครับ”
“ผมชักเริ่มกลัวคุณแล้วสิครับ”
ดำรงเปรยเสียงอ่อน ตลอดมาเคยคิดว่าชายหนุ่มเป็นคนเก่ง เอาจริงเอาจัง และกล้าตัดสินใจ มีความเป็นผู้นำสูง แต่สิ่งที่ชายหนุ่มตัดสินใจทำครั้งนี้ทำให้เขาได้รู้ว่าอีกคุณลักษณะหนึ่งที่ชายหนุ่มเป็นคือจอมวางแผนร้ายที่น่ากลัวคนหนึ่งทีเดียว
“อย่าเพิ่งเลยครับ นี่แค่เริ่มต้น” มหาสมุทรปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม “เรื่องนี้ไม่จบง่าย ๆ แค่นี้หรอกครับ...ยังมีภาคต่อแน่นอน”
หัวหน้านักสืบเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ สงสัยอยู่ครามครันว่าการส่งภาพบาดตาบาดใจให้ทั้งสี่คนนี้ยังไม่ทำให้คดีที่ชายหนุ่มถูกฟ้องหย่าจบอีกเหรอ ขนาดเขาเห็นยังมั่นใจว่ากัญญารัตน์จะต้องยอมถอนฟ้องแน่ แต่ทำไมมหาสมุทรถึงได้มั่นใจนักว่าเรื่องจะไม่หยุดอยู่แค่นี้
เศษกระดาษชิ้นเล็ก ๆ กระจายเกลื่อนพื้น พร้อมรูปภาพอีกจำนวนมากที่โดนสาวสวยคว้างทิ้งด้วยความโกรธจัด สองเท้าเต้นเร่า ๆ ราวกับพื้นพรมไหม้ไฟ
“กรี๊ด...เลว เลวที่สุด”
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณกิ๊บ”
สาวรับใช้รีบวิ่งเข้ามาหาเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องลั่นของเจ้านายสาว
“ไม่ต้องมายุ่ง” กัญญารัตน์ตวาดอย่างหงุดหงิด “ออกไปเลยนะ ถ้าฉันไม่เรียกไม่ต้องเข้ามา”
“ค่ะ ค่ะ”
สาวรับใช้รับคำ ลนลานถอยออกจากห้องแทบไม่ทัน
“โอ๊ย...รับสายสิ รับสิคะพงศ์”
“ครับคุณกิ๊บ”
“พงศ์คะ ช่วยด้วยค่ะ...ช่วยกิ๊บด้วย”
กัญญารัตน์ละล่ำละลักพูดทันทีที่ได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย
“รูปค่ะ มีคนส่งรูปของ....”
“ของเราใช่ไหมครับ” พงศธรต่อให้ทันที “ผมก็ได้รับภาพพวกนี้เหมือนกัน”
“ใครคะ ใครเป็นคนทำแบบนี้”
“จะมีใครได้นอกจากมหาสมุทร มันคงเริ่มเล่นงานเราแล้วล่ะครับ” พงศธรบอก “แต่คุณไม่ต้องกลัวนะครับ ผมว่าเขาก็คงแค่ขู่”
“แน่ใจหรือคะ” กัญญารัตน์ถามอย่างหวาด ๆ “ภาพพวกนี้มันชัดมาก...ถ้าคิดจะแค่ขู่จะทำขนาดนี้เลยหรือคะ พวกเราไม่น่าชะล่าใจเลยนะคะ”
“ใจเย็น ๆ สิครับกิ๊บ นี่ละสิ่งที่มหาสมุทรต้องการ...เขาอยากให้คุณกังวลกระวนกระวายไงครับ”
พงศธรรีบปลอบ เมื่อรู้สึกได้ว่ากัญญารัตน์เริ่มหวาดกลัวกังวลกับภาพขู่ที่มหาสมุทรตั้งใจส่งมาเขย่าขวัญพวกเขา
“คิดดูนะครับกิ๊บ ถ้าเขากล้าเอารูปพวกนี้ออกมาเปิดเผย...เขาเองก็จะเสียชื่อเสียงหนักไม่แพ้เรานะครับ แถมธุรกิจที่เขาลงทุนไปเกือบหมื่นล้านก็จะต้องพังแน่ ๆ ครับ”
“พงศ์เชื่อจริง ๆ หรือคะว่ามาร์คจะไม่กล้า”
กัญญารัตน์ยังหวั่น เพราะเวลากว่าหนึ่งปีที่ได้ใช้ชีวิตคู่กับเขา แม้ไม่ได้ใกล้ชิดกันเยี่ยงสามีภรรยา แต่ก็รู้จักนิสัยหลายอย่างของเขาดี โดยเฉพาะนิสัยกล้าได้กล้าเสีย...ยอมเสี่ยงถ้าคิดว่าผลที่ได้รับจะคุ้มค่า
“เว้นแต่มันอยากให้ธุรกิจอัญมณีของครอบครัวล่มไม่เป็นท่า”
“นั่นสินะคะ”
กัญญารัตน์เริ่มคล้อยตาม เพราะรู้ดีว่ามหาสมุทรลงทุนลงแรงกับบริษัทนี้ไว้มาก ชายหนุ่มคงไม่ยอมให้ข่าวฉาวมากระทบกับบริษัทแน่
“อย่ากังวลนะครับที่รัก คุณต้องชนะเท่านั้น...ชนะเท่านั้นครับ”
“ค่ะ กิ๊บเชื่อพงศ์ค่ะ”
หากครั้งนี้กัญญารัตน์และพงศธรมองข้ามประเด็นบางอย่างไป เพราะสำหรับความรักแล้วไม่มีสิ่งใดมีค่ามากพอจะแลกได้ คำขู่จึงไม่ใช่แค่คำขู่แต่เป็นจุดเริ่มต้นเพื่อแจ้งเตือนให้รอรับผลของการกระทำของตน
เพียงวันถัดมาคำเตือนที่สองก็โลดแล่นบนกรอบเล็ก ๆ ของข่าวซุบซิบไฮโซในหน้าหนังสือพิมพ์และสื่ออินเทอร์เน็ตด้วยอักษรย่อให้สาว ๆ ช่างเม้าท์ได้ฝึกสมอง
โอ้ละพ่อแหละงานนี้ เมื่อนักข่าวตาไวเห็นสาวไฮโซจากใต้อักษรย่อ ก แอบคบหนุ่มใหญ่ พ. สวีทหวานดาษดื่น ทั้งที่หญิงสาวยังมีความสัมพันธ์ค้างคากับสามีหนุ่มหล่อ เห็นทีงานนี้ละครชู้รักของใครกันคงจะยาวแน่ค่ะ
“กรี๊ด...อ๊าย...ฉันไม่ยอม ไม่ยอม...ทนไม่ไหวแล้ว”
กัญญารัตน์โกรธจนสั่นไปทั้งตัว ขยำหนังสือพิมพ์หน้านั้นจนยับย่นแทบฉีกขาด ควานหาโทรศัพท์มือถือแล้วกดหาบุคคลที่หญิงสาวมั่นใจว่าเป็นตัวการของเรื่องนี้
“คุณทำอย่างนี้ได้อย่างไร”
หญิงสาวกระชากเสียงห้วนเมื่อได้ยินเสียงทักทายจากปลายสาย หากมหาสมุทรกลับไม่สะทกสะท้านเพราะเดาเหตุการณ์นี้ได้ล่วงหน้า ปฏิกิริยาเดียวที่มีคือรอยยิ้มร้ายสมใจ
“ผมได้อาจารย์ดีครับ เธอสอนผมว่ายิ่งฉาวยิ่งสะใจครับ”
“คุณ...”
กัญญารัตน์จุกจนพูดไม่ออก ได้แต่กำโทรศัพท์แน่นอย่างแค้นเคือง
“เข้าเรื่องเลยไหมครับ เพราะเสียงคุณเริ่มสั่นมากแล้ว เดี๋ยวจะโกรธจนเส้นเลือดในสมองแตกไปเสียก่อน”
“มหาสมุทร”
“ทุกอย่างจะจบ” มหาสมุทรยื่นข้อเสนอ ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในอารมณ์ไหน “คุณจะได้ผลประโยชน์และเงินทุกอย่างตามที่คุณควรจะได้ ถ้าคุณถอนฟ้องผมและแพร”
“ไม่มีทาง ต่อให้ฉันมีชู้ ฉันก็ยังมีสิทธิ์ได้ค่าเลี้ยงดู”
“นั่นก็ใช่ แต่ภาพของคุณคงจะหราในเน็ท และหน้าหนังสือพิมพ์แน่”
ประธานบริษัทอัญมณีแย้งด้วยสีหน้าและแววตาเจ้าเล่ห์ร้าย ทุกถ้อยคำกลั่นกรองออกมาเพื่อยั่วเย้าและข่มขู่ร่วมกัน
“เพราะผมก็จะฟ้องหย่ากลับว่าคุณมีชู้เช่นกัน ที่ฟ้องไม่ได้กลัวเสียเงิน แต่ฟ้องเพื่ออะไร...คุณน่าจะทราบเพราะมันคงเป็นเหตุผลเดียวกับคุณ”
“อย่ามาขู่ฉันนะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพ่อแม่คุณจะอยากให้เรื่องนี้ยาว”
“ครับ...ท่านไม่อยาก แต่ถ้าไม่มีทางเลือกจริงๆ ก็ไม่แน่” มาร์คยังแกล้งเขย่าขวัญต่อ “คุณปู่ต้องการปกป้องแพร ผมเชื่อว่าท่านจะอนุญาตและกล่อมให้คุณพ่อคุณแม่ของผมเห็นด้วยได้แน่”
“ฉันไม่กลัว...”
กัญญารัตน์แกล้งวางฟอร์ม ด้วยตระหนักดีว่าตอนนี้มหาสมุทรไล่ต้อนเธอมาทุกทางแล้ว
“ก็ดีครับ...แล้วคุณพ่อคุณล่ะ ท่านกลัวหรือเปล่า”
“หมายความว่าไง”
“อ้าว...ยังไม่เจอกันเหรอครับ สงสัยท่านคงกำลังช็อคที่เห็นภาพลูกสาวผู้น่าสงสารกับว่าที่ลูกเขยคนใหม่ละมั้งครับ”
“สารเลว....”
ไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน เพราะใจมุ่งมั่นที่จะต้องปิดคดีนี้ให้ได้ สิ่งเดียวที่ทำคือเดินหน้าข่มขู่ต่อไป
“อ้อ...ยังมีอีกคนที่เห็นภาพนี้ ว่าที่ภรรยาสาวของคุณพงศธรคงเป็นอีกท่านที่กำลังเค้นคำตอบจากหลักฐานนี้อยู่นะครับ”
“ไม่จริง” กัญญารัตน์กรีดร้องลั่น “เขากำลังจะเลิกกันแล้ว คุณอย่ามามั่ว”
“มั่วหรือครับ” มหาสมุทรถามเสียงกลั้วหัวเราะ “ ไว้คุณถามจากนายพงศธรเองแล้วกันนะครับ หรือจะรอถามจากคุณพ่อคุณก็ได้ครับ ส่วนเรื่องของเราผมใจดี...ยอมรอคำตอบจากคุณสักสองวันก็ได้ครับ”
“ไม่มีทาง คำตอบยังเหมือนเดิม”
“นายหัวมณฑลก็เหมือนกันหรือครับ ผมว่าลองปรึกษาท่านก่อนดีกว่านะครับ”
มหาสมุทรหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกดตัดสายอย่างสมใจ มั่นใจว่าแผนการครั้งนี้จะได้คำตอบอย่างที่เขาคาดหวังทุกประการ
นายหัวมณฑลถือภาพถ่ายของลูกสาวและนักธุรกิจหนุ่มใหญ่มือสั่น ลมแทบใส่เมื่อรู้ว่าพงศธรไม่ใช่หนุ่มตัวเปล่า แต่มีคู่หมั้นเป็นถึงลูกสาวของผู้ว่าราชการจังหวัดที่บ้านของเขาเอง
“ลูกถูกไอ้พงศธรนี่หลอกแล้วล่ะ”
“ไม่ค่ะ พงศ์ไม่มีทางหลอกลูก...เขาบอกว่าเขากำลังจะถอนหมั้นยายนั่น”
“ไม่มีทางหรอกลูก”
นายหัวมณฑลแย้งเสียงอ่อน ไม่กล้าโวยวายใส่เพราะรักลูกสาวคนนี้นัก คำน้อยไม่เคยว่าไม่เคยดุ ถึงครั้งนี้ลูกสาวจะทำพลาดทำผิดอย่างไรก็ไม่มีวันทอดทิ้ง
“พ่อเคยเจอเขากับหนูสกาว...กอดกันท้าฟ้าท้าลม” นายหัวมณฑลเล่า “ดูยังไงเขาก็ไม่เลิกกันหรอก หนูสกาวกับพ่อของเธอทั้งสนับสนุนเงินและหาตลาดลูกค้าให้...ใครจะกล้าทิ้งบ่อเงินบ่อทองของตัวเอง”
“แต่เขาบอกว่ารักลูก...”
“ยายหนู...” นายหัวมณฑลโอบกอดลูกสาวที่นั่งน้ำตาคลอเบ้าอย่างสงสาร “ผู้ชายที่คอยรับการสนับสนุนจากผู้หญิงโดยที่ไม่เคยคิดช่วยตัวเองแบบนี้ไม่มีวันรักใครจริงหรอกลูก”
“ไม่เหมือนมาร์คสินะคะ...รักแต่นังนั่น”
กัญญารัตน์พาลถึงมหาสมุทรสามีหนุ่มที่มุ่งมั่นและเอาจริงเอาจัง เขาไม่เคยใช่เล่ห์เพทุบายเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอหรือครอบครัว แม้ว่าบางงานหากได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวของเธอจะช่วยส่งเสริมให้ธุรกิจของเขาก้าวหน้า เขาก็ไม่เคยทำ
ความมั่นใจในตัวเองและเข้มแข็งของเขาทำให้เธอยอมถูกคลุมถุงชนยอมแต่งงานกับเขา ทั้งที่ก่อนแต่งงานเขาเคยขอร้องให้เธอปฏิเสธการแต่งงานนี้ เพราะเขามอบหัวใจและความรักให้ภรรยาคนแรกไปหมดแล้วและไม่อาจมอบให้ใครได้อีก แต่เพราะทุกอย่างที่รวมเป็นเขาและความเอาแต่ใจไม่ยอมแพ้ใครของเธอทำให้หญิงสาวดึงดันจะแต่งงานกับเขาให้ได้
“สำหรับเจ้ามาร์ค...มันอาจจะเก่งสมชาย แต่เมื่อมันไม่รักลูกของพ่อ...พ่อก็ไม่ขอชื่นชมมัน”
“คุณพ่อ...”
กัญญารัตน์กอดบิดาอย่างตื้นตัน ทั้งที่เธอทำผิดทำเรื่องน่าละอายไม่สมกับเป็นลูกผู้หญิงแต่บิดาก็ไม่เคยตำหนิ ทั้งที่เธอโง่ถูกผู้ชายหลอกใช้บิดาก็ไม่เคยซ้ำเติม
“ลูกขอโทษค่ะ ลูกผิดเอง...ลูกมันโง่” กัญญารัตน์เริ่มสำนึกตัว “พงศ์เป็นคู่แข่งของมาร์ค...จริงอย่างที่คุณพ่อว่าเขาคงมาหลอกลูกเพื่อทำให้มาร์คเขว พอเห็นมาร์คไม่เขวก็หลอกใช้ลูกเพื่อสนับสนุนเงินไปวัน ๆ”
“ไอ้นี่มันเลวมาก...ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยจริง ๆ”
“ช่างเขาเถอะค่ะ ถือว่าลูกเสียค่าโง่เพราะความไม่รู้จักละอายของตัวเอง”
กัญญารัตน์ที่เริ่มสำนึกตัวกล่าวอย่างปลง ๆ
“แต่ลูกสงสัยว่าคุณพ่อรู้จักคู่หมั้นของพงศ์ได้ยังไงคะ”
นายหัวมณฑลถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะยอมเล่าให้ลูกสาวฟังว่าท่านตั้งใจจะลงเล่นการเมืองท้องถิ่นสมัยหน้า เพื่อน ๆ จึงแนะนำให้รู้จักกับท่านผู้ว่าราชการจังหวัดบิดาของสกาวรัตน์
“แบบนี้ยายคุณหนูสกาวไม่แล่นไปฟ้องคุณพ่อของเขาเรื่องของลูกกับพงศ์แล้วเหรอคะ”
“พ่อสนับสนุนท่านผู้ว่า ฯ หลายเรื่อง คงจะพอพูดคุยกันได้หรอก” นายหัวปลอบ “หนูอย่ากังวลเลย”
“เรื่องแบบนี้ไม่กังวลได้ไงคะ หนูเป็นผู้หญิงเหมือนกันรู้จักคำว่ายอมเสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใครดีค่ะ”
“พ่อจะชดเชยทุกอย่างให้เขาเอง...อยากได้อะไรก็จะให้” นายหัวมณฑลกล่าว “เพียงแต่...”
“คุณพ่อจะถามเรื่องหนูกับพงศ์ใช่ไหมคะ” กัญญารัตน์ต่อให้ “หนูไม่ชอบถูกหลอกซ้ำซากและเกลียดที่สุดตอนนี้คือแพ้ผู้หญิงโง่ ๆ อยู่สองคน หนูจะไม่ยอมโง่ให้ผู้ชายเลวคนนั้นหลอกอีก”
นายหัวมณฑลยิ้มกว้างอย่างโล่งใจ เขาไม่ห่วงเรื่องการเมืองแต่ห่วงสวัสดิภาพของลูกสาวหากยังพัวพันชู้สาวกับพงศธรอยู่ ก็เกรงว่าสกาวรัตน์อาจจะทนไม่ไหวสักวันได้
“ถ้าหนูคิดได้แบบนั้น...พ่อก็จะเคลียร์ทุกเรื่องกับท่านผู้ว่าและหนูสกาวให้เอง รับรองว่าพวกนั้นจะไม่ติดใจในตัวหนูอีก” นายหัวกล่าว “แล้วเรื่องข่าวพวกนี้ล่ะ...หนูจะให้พ่อจัดการยังไง เพราะพ่อคิดว่าไอ้เจ้ามาร์คคงไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ แน่”
“เขาไม่เลิกราก็ช่างเถอะค่ะ เพราะหนูขอยอมแพ้ดีกว่า”
“ยายหนู”
“คุณพ่อจะลงเล่นการเมืองถึงจะเป็นการเมืองท้องถิ่นก็ไม่ควรมีข่าวเสียหายมาพัวพัน” กัญญารัตน์กล่าวอย่างได้คิด “มาร์คบอกว่าจะให้หนูทุกอย่างเพียงแค่ถอนฟ้อง...อย่าให้เป็นข่าวอย่าให้เสียชื่อ ตอนนี้หนูว่าเขาก็พูดถูกหนูคิดแต่ทำลายเขาและยายนั่น แต่หนูไม่เคยรู้เลยว่าเรื่องฉาวพวกนี้ก็ทำลายหนูและคุณพ่อเหมือนกัน”
“เรื่องของพ่อไม่สำคัญเท่าความสุขของหนูนะ”
กัญญารัตน์เงยหน้าขึ้นสบตาบิดา รอยยิ้มสดใสที่ไม่เคยมีเลยนับตั้งแต่คิดอยากเอาชนะมหาสมุทรผุดขึ้น
“ความสุขของหนูนับจากนี้คือเห็นคุณพ่อมีความสุข หนูอยากให้คุณพ่อจะชนะเลือกตั้งการเมืองท้องถิ่นค่ะ”
“ยายหนู...”
อีกครั้งที่นายหัวมณฑลอึ้งเพราะความปีติ ลูกสาวที่เขารักนักหนาเป็นคนเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่ครั้งนี้ลูกกลับยอมสละโอกาสแก้แค้นผู้ชายที่สร้างความผิดหวังและเจ็บปวดกับเธอเพียงเพราะเห็นแก่ความสุขความฝันของเขา
“พ่อรักลูกมากนะ...ไม่เคยเสียใจสักวันที่ได้เป็นพ่อของหนู” นายหัวมณฑลกล่าวจากใจ “เสร็จเรื่องนี้แล้วกลับบ้านเรากันนะลูก...พ่อจะแนะนำให้หนูรู้จักคนดี ๆ ...คนที่พร้อมจะทำให้หนูมีความสุข”
“ค่ะ คุณพ่อ”
กัญญารัตน์กราบที่อกบิดาหนึ่งที ก่อนจะกอดและซบอกบิดาอย่างออดอ้อน
“หนูจะเป็นลูกที่ดีและเชื่อฟังคุณพ่อค่ะ”
*******************************
ตามมาแรงต่อ แต่พิมดาวว่าตอนนี้น่าจะเครียดน้อยกว่าทุกครั้งหรือเปล่า อิอิ
พิมดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.พ. 2555, 20:54:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.พ. 2555, 20:54:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 1529
| << ตอนที่ 6 | ตอนที่ 8 >> |
Auuuu 27 ก.พ. 2555, 21:10:41 น.
แอบชอบพระเอก แร๊งงงงสะใจ :"D
แอบชอบยัยกัญญารัตน์เล็กๆ อย่างน้อยก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร และใครที่สำคัญกว่ากัน
เกลียดผู้ชายเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้...
สรุป.. ชอบตอนนี้ ^___________^ อ่านแล้วสนุก เลิศ !!
แอบชอบพระเอก แร๊งงงงสะใจ :"D
แอบชอบยัยกัญญารัตน์เล็กๆ อย่างน้อยก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร และใครที่สำคัญกว่ากัน
เกลียดผู้ชายเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้...
สรุป.. ชอบตอนนี้ ^___________^ อ่านแล้วสนุก เลิศ !!
panon 27 ก.พ. 2555, 22:48:58 น.
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยถูกใจจังเลยค่ะพี่มาร์คขาๆๆๆๆๆๆ
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยถูกใจจังเลยค่ะพี่มาร์คขาๆๆๆๆๆๆ
anOO 28 ก.พ. 2555, 13:11:50 น.
หมดเรื่องยัยกิ๊บแล้ว ต่อไปก็เหลือแค่ยัยแพรนางเอกของเราให้นายมาร์คลุยต่อ
หมดเรื่องยัยกิ๊บแล้ว ต่อไปก็เหลือแค่ยัยแพรนางเอกของเราให้นายมาร์คลุยต่อ