เพลิงรัก มนต์สวาท
เดี๋ยวมาลงจ้ะ
Tags: มนต์ดำ เสน่ห์ยาแฝด เพียงดาว อัศนัย เพลงพิณ
ตอน: ตอนที่ 10
ตอนที่ 10
อัศนัยเรียกคนงานทั้งไร่ให้มารวมกันที่หน้าคฤหาสน์นรบดีซึ่งทุกคนต่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“ผมต้องขอโทษที่เรียกพวกเรามารวมกันที่นี่ทั้งที่ไม่ใช่เวลางาน แต่เพราะคุณดาวหายตัวไป ผมอยากรู้ว่ามีใครเห็นเธอบ้างในวันนี้”
เหล่าคนงานชายหญิงต่างมองหน้ากัน บ้างก็ซุบซิบกัน คนงานหลายคนส่ายหน้าเพราะไม่เห็นจริงๆ
“เราไม่เห็นเธอเลยค่ะนาย” หัวหน้าคนงานหญิงตอบ
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” อัศนัยถอนหายใจ อีกใจก็รู้สึกห่วง ส่วนอีกใจกลับรู้สึกโมโหที่เธอไปไหนไม่บอกเขาสักคำ
“จะให้พวกเราออกตามหากันไหมครับนาย” หัวหน้าคนงานชายชื่อนายหมูถามอัศนัย
“ก็คงจะต้องรบกวนพวกเราแล้วล่ะ” อัศนัยพยักหน้า และกำลังวางแผนออกตามหาหญิงสาว
“พวกเรายินดีครับนาย”
หัวหน้าคนงานกำลังแบ่งคนงานออกเป็นกลุ่ม แต่ทว่ามีหญิงสาววัยรุ่นร่างบาง ผิวคล้ำคนหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อน
“เอ่อ..นายคะนาย อ้อ..เอ่อ..”
“มีอะไรเหรอ” อัศนัยเอ่ยถาม
“อ้าวอ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละนังอ้อ มีอะไรก็บอกนายเขาไปสิ” คนงานหญิงวัยกลางคนที่ยืนข้างๆ บอกหญิงสาว
“ว่ายังไงอ้อ มีอะไรจะบอกฉันเหรอ” อัศนัยถามด้วยน้ำเสียงนุ่ม
“คือเมื่อตอนเย็น อ้อเห็นคุณดาวออกไปกับคุณชิดณรงค์ค่ะ”
“อะไรนะ! ออกไปกับนายชิดอย่างนั้นเหรอ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขณะที่ชายหนุ่มกับหญิงสาวกำลังเพลิดเพลินกับการปาลูกโป่งในงาน ซึ่งในมือของชิดณรงค์มีตุ๊กตาอยู่ถึงสามตัวอันเกิดจากฝีมือของเพียงดาวล้วนๆ ซึ่งเจ้าตัวดูเหมือนยังไม่พอใจเพราะบอกว่าจะปาอีกเธอต้องการของรางวัลไปฝากหนูตะวันด้วย
“คุณดาวนี่ปาแม่นจังเลยนะครับ”
“ยิงปืนก็แม่นด้วยค่ะ ไม่เชื่อคุณชิดจะทดลองเป็นเป้าให้ดาวยิงก็ได้นะคะ” เพียงดาวพูดติดตลก
ชายหนุ่มทำสีหน้าเหยเก
“ไม่ดีกว่าครับ ผมเชื่อแล้วครับไม่ต้องทดสอบก็ได้”
“เสียดายนะคะที่หนูตะวันไม่ได้มาด้วย”
“งานยังมีอีกหลายวันนะครับ วันหลังเราพาแกมาด้วยก็ได้”
“ถ้าอย่างนั้นดีเลย พรุ่งนี้เรามากันอีกนะคะดาวจะพาหนูตะวันแกมาเที่ยวด้วย”
“แล้วนายอั๊ดเขาจะยอมเหรอครับ”
“ไม่ยอมก็ต้องยอมคะ”
โทรศัพท์ของชิดณรงค์ดังขึ้นชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่าปลายสายที่โทรมาคือใคร
“สงสัยงานจะเข้า” เขาทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างเป็นกังวล
“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณชิด”
“เอ่อ...ผมขอตัวรับโทรศัท์เดี๋ยวนะครับคุณดาว”
“เชิญค่ะ” จากนั้นหญิงสาวก็ก็หันไปสนใจกับการล่ารางวัลต่อ
“ว่ายังไงไอ้ชิด ออกไปเที่ยวงานกาชาดกันอย่างนั้นหรือ” น้ำเสียงนิ่งๆ แต่ปลายสายรับรู้ถึงความไม่พอใจที่คุกรุ่นขึ้นของอีกฝ่าย
“ฉันว่าจะโทรบอกนายแล้วแต่ว่า....”
“เธออยู่ที่ไหน” อัศนัยถามเสียงเข้ม
“ปาลูกโป่งอยู่”
“ก่อเรื่อง แล้วยังกล้าหนีไปเที่ยวอีกอย่างนี้คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้แล้ว”
“นายจะทำอะไรคุณดาววะ เรื่องนี้คนผิดคือฉันเพราะฉันเป็นคนไปชวนเธอออกมาเที่ยวเอง”
“นายก็ผิดที่มาพาคนของฉันไปโดยไม่บอกกล่าวกันสักคำ แต่ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจจะลองดีกับฉัน”
“ใจเย็นๆ ได้ไหม เดี๋ยวฉันจะรีบพาเธอกลับไปส่งที่ไร่” ชิดณรงค์กลัวจะทำให้หญิงสาวเดือดร้อนเขาเป็นห่วงเพียงดาวมาก
“ในเมื่อเธออยากลองดี ฉันก็จะให้เธอได้เจอดี” อัศนัยหัวเราะหึหึในลำคอยิ่งทำให้ชิดณรงค์รู้สึกกังวลใจ
“นายจะทำอะไรอั๊ด”
“ทำอะไรสนุกๆ”
“หมายความว่ายังไงพูดมาให้ชัดหน่อยได้ไหม”
“นายไม่ต้องรู้หรอก แต่ตอนนี้นายพาเธอกลับมาได้แล้ว”
“ก็ได้” ชิดณรคงค์ถอนหายใจ
ชายหนุ่มตัดสายทิ้งและหันไปมองเพียงดาวที่ดูเหมือนว่าเธอจะได้ตุ๊กตาหมูสีชมพู กับกบสีเขียวตัวใหญ่เพิ่มอีกอย่างละตัว
“คุณดาวครับ” ชายหนุ่มเป็นกังวลกลัวอัศนัยจะดุหญิงสาว ยังไงถ้าไปส่งเธอที่ไร่แล้วเขาจะอธิบายให้เพื่อนรักเข้าใจอีกครั้งหนึ่ง
“ว่ายังไงคะคุณชิด ดูนี่สิคะดาวได้เพิ่มอีกสองตัวแล้วค่ะ”
“คุณดาวเก่งมากครับ แต่ตอนนี้เราต้องกลับกันแล้ว”
“ทำไมล่ะคะ กำลังสนุกอยู่เชียว” หญิงสาวยิ้มกว้าง นัยน์ตาเป็นประกายเมื่อมองไปที่ตุ๊กตาควายยิ้มอย่างมีความหมาย
“ขออีกรอบได้ไหมคะ ดาวอยากเอาไอ้เจ้าตัวนั้นไปฝากใครบางคน” หญิงสาวนึกถึงซาตานตัวร้ายที่มีใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตร
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวเขาจะโมโหมากกว่านี้”
“ใครคะ”
“นายอั๊ดโทรมาตามคุณ เขาบอกให้ผมรีบพาคุณไปส่งที่ไร่”
“ช่างเถอะดาวไม่สน ดาวกำลังสนุก” หญิงสาวพูดจบก็เหยียดริมฝีปากและหันไปปาลูกโป่งต่ออย่างไม่ยี่หระต่อคำพูดของชิดณรงค์
“คุณดาวครับ ผมขอร้องล่ะครับกลับก่อนเถอะครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากพาคุณดาวเที่ยว แต่ผมรู้ว่าตอนนายอั๊ดมันโมโหจะเป็นยังไง”
ชิดณรงค์ไม่ได้เกรงกลัวอัศนัยแต่ที่เขาทำแบบนี้เป็นเพราะไม่อยากให้คนทั้งสองทะเลาะกัน
“แล้วถ้าเขาโมโหจะเป็นยังไงล่ะคะ เส้นโลหิตในสมองของเขาจะแตกไหมคะ ดีดาวจะได้ยังไม่กลับ”
“คุณดาวไม่รู้อะไรเสียแล้ว นายอั๊ดเวลาโมโหเอาเรื่องนะครับ”
“ถ้าคุณชิดลำบากใจมากนักดาวกลับก็ได้ค่ะ” หญิงสาวหยุดปาลูกโป่ง และเดินไปที่รถของชิดณรงค์ที่จอดเอาไว้
“โธ่! คุณดาวอย่างอนผมนะครับ ผมหวังดีต่างหาก”
“เปล่าค่ะ ดาวไม่ได้งอนคุณ”
“แล้วทำไมเดินเร็วแบบนั้นล่ะครับ” ชิดณรงค์แทบจะต้องวิ่งตามเธอ
“ก็คุณชิดเดินช้าเองต่างหาก”
“เหรอครับ” เขาเกาศีรษะอย่างงงๆ
ภายในรถเก๋งสีดำกลางเก่ากลางใหม่ เบาะนั่งหลังคนขับเต็มไปด้วยตุ๊กตาหลากหลายชนิด
“เต็มรถพอดีเลยครับ ขืนคุณดาวปาต่ออีกมีหวังน้องตุ๊กตาคงต้องไปนั่งบนหลังคารถแน่เลย” ชิดณรงค์พูดอย่างอารมณ์ดี
“อย่างนั้นเหรอคะ เดี๋ยวดาวจะแบ่งให้คุณชิดไปนอนกอดสักตัวดีไหมคะ”
“ก็ดีครับ” ในใจชิดณรงค์คิดว่าหากเปลี่ยนจากเจ้าตุ๊กตาเป็นเธอได้เขาจะดีใจกว่าเป็นไหนๆ แต่แล้วเขาก็ต่อว่าตัวเองที่คิดอะไรแบบนี้
“ไอ้บ้า บ้าไปกันใหญ่แล้ว”
“คุณชิดว่าดาวเหรอคะ”
“เปล่าๆ ครับคุณดาว ไม่ใช่นะครับผมด่าตัวเองนะครับ”
เพียงดาวมองชิดณรงค์และยิ้มแปลกๆ
ระหว่างนั่งรถเพียงดาวกำลังนึกถึงใบหน้าของอัศนัย เทพบุตรสุดหล่อที่ชอบปั้นหน้านิ่งสงสัยคืนนี้เขาคงจะสวดเธอยาวหญิงสาวกำลังหาวิธีรับมือ ใช่เธอควรรีบเข้าห้องนอนทันทีเมื่อกลับไปถึง
“คุณดาวไม่ต้องกลัวนะครับ กลับไปที่ไร่แล้วผมจะอธิบายให้นายอั๊ดเข้าใจเองว่าผมเป็นฝ่ายชวนคุณดาวออกมาเอง”
“ทำไมดาวจะต้องกลัวคนแบบนั้นด้วย ดาวไม่มีวันกลัวเขาหรอก”
“ไม่กลัวเลยหรือครับ”
“ใช่คะ คนแบบนั้นทำให้เพียงดาวคนนี้กลัวไม่ได้” แต่ในใจก็แอบหวั่นเล็กน้อยวันนี้เธอแกล้งแฟนเขาจนเป็นลม จนทำให้สวรรค์ของเขาล่ม นายนั่นคงจะเล่นงานเธอเรื่องนี้มากกว่าการที่เธอแอบหนีไปเที่ยวโดยไม่บอก
โอ๊ย! ศีรษะของหญิงสาวแทบจะกระแทกกับคอนโซลหน้ารถ เมื่อจู่ๆ ชิดณรงค์เบรกรถอย่างกะทันหันโดยไม่ได้ตั้งตัว
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณชิด”
“ก้มศีรษะลงเร็วเข้าครับคุณดาว” เกษตรอำเภอหนุ่มเองก็ตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์เบื้องหน้า แต่เขาห่วงสาวสวยข้างกายมากกว่า
ทันใดนั้นชายในชุดไอ้โม่งที่ขับรถเข้ามาจอดขวางหน้ารถของเขาก็ลงมาจากรถ และชายร่างยักษ์เข้ามาประชิดประตูด้านที่เพียงดาวนั่ง
“พวกมันเป็นใครกันคะคุณชิด” หญิงสาวกำลังตื่นตกใจกับเหตุการณ์
“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่มันมาไม่ดีแน่”
“คุณไปมีเรื่องกับใครเขาเอาไว้หรือเปล่าคะ”
“ไม่นะครับ ไม่เคยเลยจริงๆ” เขามั่นใจ
“เอาไงดีล่ะคะ”
“เราต้องหนีครับคุณดาว เอาอย่างนี้นะผมจะเปิดประตูด้านของผมจากนั้นเราจะวิ่งลงไปให้เร็วที่สุด” เพราะชิดณรงค์เห็นว่าข้างทางเป็นทุ่งทานตะวันที่มีความสูงเลยหัวอาจจะพอเป็นที่หลบซ่อนคนร้ายได้
“พร้อมหรือยังครับ”
“ค่ะ”
“หนึ่ง สอง สาม ไปครับ”
เพียงดาวกับชิดณรงค์วิ่งเข้าไปในไร่ทานตะวัน แต่แปลกที่ชายร่างอ้วนสองคนกลับไม่วิ่งตามไปได้แต่หันไปสบตากันและหัวเราะเบาๆ ยืนรอคำสั่งของคนที่เข้าไปรออยู่ในไร่
เพียงดาววิ่งนำหน้า ขณะที่ชิดณรงค์วิ่งตามหลังคอยระวังภัยให้หญิงสาว
“วิ่งต่อไปครับคุณดาวอย่าหันมาเราต้องไปให้ไกลจากตรงนี้พอสมควรก่อน”
“ค่ะ” หญิงสาววิ่งไวที่สุดเท่าที่กำลังขาของเธอจะทำได้ แม้ว่าจะหอบด้วยความเหนื่อยแต่เธอกลัวคนร้ายจะตามมาทันมากกว่า
“ไกลพอหรือยังคะคุณชิด” ไร่ทานตะวันยามดึกสงัดไม่มีเสียงใดเลยนอกจากแมลงกลางคืนที่ส่งเสียงอยู่เบาๆ
เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับ เพียงดาวหยุดวิ่ง เธอหันกลับไปมองมีเพียงดอกทานตะวันในไร่กว้างสุดลูกหูลูกตาและความมืดเท่านั้น
“คุณชิด! หายไปไหนแล้วล่ะ”
มีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ทางด้านซ้ายของเธอ เงาตะคุ่มนั้นทำให้เพียงดาวอุ่นใจขึ้น
“คุณชิดเหรอคะ ออกมาสิคะ เร็วเรารีบหาทางออกไปจากไร่นี้ดีกว่าค่ะ”
เงียบ เงานั้นไม่ตอบแต่ย่างเท้าออกมาจากกลุ่มทานตะวันที่สูงท่วมหัว
เพียงดาวเพ่งมองที่เงานั้น หญิงสาวรู้สึกว่าหัวใจของเธอมันรู้สึกโหวงเหวงและขนลุกอย่างบอกไม่ถูกเพราะเงานั้นไม่ใช่ชิดณรงค์อย่างแน่นอนเพราะความสูงต่างกันมาก หมวกไอ้โม่งไหมพรมกับชุดเสื้อยืดแขนยาวสีดำสวมกางเกงยีนส์สีมอๆ จากหนึ่ง เพิ่มเป็นสอง
“พวกแกเป็นใคร”
มันไม่ตอบแต่ก้าวเข้ามาประชิดตัวเธอ พร้อมส่งเสียงหัวเราะ ตั้งใจจะให้หญิงสาวตกใจ
“คุณชิดหายไปไหน อย่าบอกนะว่าแกฆ่าเขาแล้ว” หญิงสาวนึกไปถึงหนังฝรั่งหลายๆ เรื่องพวกฆาตกรจะต้องลอบปลิดชีพผู้ช่วยนางเอกเสียก่อน จากนั้นจะเหลือนางเอกเอาไว้เป็นเหยื่อคนสุดท้าย
“ใช่ ฆ่าหมกใต้ต้นทานตะวันไปแล้ว” มันหัวเราะเสียงดังอีกครั้งก่อนจะย่างสามขุมเข้ามา
“โธ่คุณชิด!” หญิงสาวรู้สึกตกใจและเป็นห่วงชิดณรงค์มาก
“ออกไปให้พ้นนะ อย่าเข้ามานะ” เพียงดาวถอยหลังพยายามจะหนีแต่ทว่ากลับมีคนชุดดำอีกหนึ่งคนอ้อมเข้ามาทางด้านหลัง
“จะหนีไปไหนคนสวย”
“ว้าย! พวกแกต้องการอะไรจากฉัน อยากได้เงินใช่ไหมเอาไปสิ” หญิงสาวล้วงไปในกระเป๋าสะพายและหยิบกระเป๋าเสตางค์ส่งให้พวกมัน มือเรียวสั่นเทาขาวซีดเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
++++++++++++++++++++++++++++++
“คุณดาวป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ไอ้อั๊ดไอ้เพื่อนโรคจิต”
ชิดณรงค์ขับรถกลับบ้านด้วยความหัวเสีย ระหว่างที่เขาวิ่งหนีเข้าไปในไร่ทานตะวันกับหญิงสาว จู่ๆ เขาก็ถูกคนร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในทุ่งทานตะวันล็อกตัวเอาไว้และเอากระบอกปืนจี้ที่หลังพร้อมทั้งสั่งว่าห้ามส่งเสียงดังไม่อย่างนั้นมันจะยิงให้ไส้แตก ตอนนั้นเขายอมรับว่ากลัวมากแต่แล้วไอ้โม่งในชุดดำกับน้ำเสียงคุ้นหูของมันกลับหัวเราะชอบใจที่เห็นใบหน้าของเขาขาวซีดจากนั้นมันก็ถอดหมวกไอ้โม่งออก
และฉากต่อไปก็คือเขาด่าไอ้โจรโรคจิตอย่างสาดเสียเทเสียที่เล่นอะไรบ้าๆ ในยามวิกาล แต่ก็ได้รับคำตอบว่าแผนการนี้ถูกคิดขึ้นเพื่อต้องการดัดนิสัยของผู้หญิงอวดดีเท่านั้น ชิดณรงค์ได้ขอร้องให้อัศนัยหยุดการกระทำเพราะกลัวว่าเพียงดาวจะวิ่งเตลิดไปไกล เธอคงกลัวมากแต่ทว่าอัศนัยไม่ยอมและอ้างว่าเขามีสิทธิ์ในตัวเธอยังไงเสียเขารับปากได้ว่าเธอจะไม่มีอันตรายถึงกับชีวิตหรอก นั่นทำให้ชิดณรงค์รู้สึกเคืองเพื่อนรักถึงกับมีปากเสียงกัน แต่แล้วเขาก็ต้องยอมพ่ายให้กับอัศนัยจนได้ก็เขาไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอเลย
“ไอ้อั๊ดนะไอ้อั๊ด ถ้านายทำกับคุณดาวเกินไปฉันไม่ปล่อยนายแน่ๆ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++
“เป็นยังไงบ้างจ๊ะน้องพิณคนดีของพี่รู้สึกตัวแล้วเหรอ”
“พี่อิง พี่อิงช่วยพิณด้วย ผีๆๆ เต็มไปหมดเลย” หญิงสาวผุดลุกผุดนั่ง หลอนไปเองเพราะความกลัว
“ใจเย็นๆ นะพิณ ไม่มีใครทำอะไรพิณหรอก” อิงลูบหลัง ปลอบประโลมหญิงสาว
หลังจากกลับมาจากไร่นรบดี เพลงพิณก็จับไข้อย่างหนักไม่มีใครทำเธอมีแต่ใจที่ทำตัวเอง
“พิณกลัวๆ” หญิงสาวมองไปรอบๆ ตัว
อิงลูบศีรษะของเพลงพิณอย่างอ่อนโยน
“ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องกลัวคืนนี้พี่จะนอนเป็นเพื่อนเธอเอง”
“ไม่นะคะพี่อิง เดี๋ยวพี่ออยมาเห็นเข้า” เธอพยายามบ่ายเบี่ยง
“พี่ออยไม่อยู่ ไปธุระที่ชะอำ”
“ไม่ๆๆ พิณไม่พร้อม” หญิงสาวถอยห่าง
อิงรู้สึกโมโหที่หญิงสาวเล่นตัวเขากระชากผมเธอจนหน้าหงาย
“พิณไม่พร้อมแต่พี่จะเอา” น้ำเสียงเหี้ยม
“แต่ว่า” เพลงพิณพยายามคัดค้าน
“ไม่มีแต่ เราไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกันมาหลายวันแล้วนะ” สายตาของเขาแฝงเอาไว้ด้วยความต้องการบางอย่างที่หื่นกระหายผิดชายด้วยกันซึ่งหญิงสาวรู้ดี บางครั้งอิงขบกัดเม็ดปทุมถันสีชมพูจนเลือดไหลซิบนั่นเป็นวาระกรรมที่เพลงพิณได้รับเพราะชอบทำของใส่คนอื่น
“โอ๊ย! ปล่อยพิณไอ้พี่อิงบ้า ไอ้คนโรคจิต วิตถาร สันดานดิบ” ร่างบางร้องลั่นถูกดันติดผนังหันหลังเข้าหากำแพงข้างหน้าต่างขณะที่ร่างบางเปล่าเปลือย มือใหญ่ดันศีรษะทุยเอาไว้ไม่ให้หันมาเกะกะ จากนั้นพาตัวเข้าไปเบียดอัดแนบชิดจนหญิงสาวแทบจะถูกฝังไปในกำแพงเท่านั้นยังไม่พอ เมื่ออาวุธอันใหญ่โตถูกส่งเข้าไปทะลวงฟันทางด้านหลังซึ่งไม่ใช่ช่องทางรักปกติจนหญิงสาวร้องลั่น กระสับกระส่าย ทรมานกับความเจ็บปวด
“ดื้อแบบนี้พี่ต้องโบยให้เข็ด” เขาหัวเราะราวกับคนโรคจิตและพาแก่นกำยำกระหน่ำเข้าออกอยู่นานจนหญิงสาวแทบจะแหลกรานคามือ
“อย่าเพิ่งสิ อย่าเพิ่งหมดแรงน้องพิณจ๋า เพราะคืนนี้พี่อิงได้ยาดีมา มันจะทนสมชื่อรึเปล่าก็ไม่รู้” อิงหัวเราะเสียงดัง
เมื่อเพลงพิณลืมตาขึ้นอย่างสลึมสลือ และพาร่างกายอันบอบช้ำที่ถูกกระทำย่ำยีจากพี่เลี้ยงหยัดกายลุกขึ้นจากพื้นก็ต้องตกใจจนเข่าอ่อนเมื่อเห็นอิงกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเชือกเส้นโต
“พี่อิงจะทำอะไรพิณ ไม่นะไม่” หญิงสาวกระถดหนี รู้ชะตาของตัวเองเป็นอย่างดี
“เรามาเล่นอะไรสนุกๆ กันดีกว่า พิณเป็นกวางสาว ส่วนพี่จะเป็นนายพรานคอยล่าเธอดีไหม ถ้าพี่จับเธอได้เธอต้องยอมตามใจพี่นะ” จากนั้นสองร่างเปลือยก็วิ่งไล่จับกันในห้อง เพลงพิณไม่รู้สึกสนุกเลยสักนิดกับเกมโรคจิตของอิง และแล้วผ่านไปไม่นานแม่กวางน้อยก็ไม่พ้นมือนายพรานตัณหากลับ เมื่อเขาจับร่างบางได้เชือกที่หยิบมาตั้งแต่ทีแรกก็ถูกพันธนาการที่แขนขาของหญิงสาวเอาไว้กับเสาเตียง
“ปล่อยๆ พี่อิงพิณกลัว” เมื่อเห็นว่าเขาหยิบอุปกรณ์ชิ้นใหม่จากบริเวณใกล้ๆ เพื่อเอามาเล่นในเกม
“พิณรู้ไหมจ๊ะ นี่เขาเรียกว่าอะไร” อิงหยิบมันขึ้นมาและจับมันไล้ไปทั่วใบหน้าและไปหยุดที่เรียวปากอิ่มของเธออย่างมีเลศนัย
“ทะ เทียนๆ พี่อิง เอามาทำอะไรพิณ หือ หือ” มันเป็นเทียนหอมแท่งยาวขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางห้าเซ็น
เขาแกล้งแหย่เย้ารู้สึกสนุกและตื่นเต้น
“หวานไหมลองชิมสิ”
“ถ้าไม่ให้ความร่วมมืออย่างนั้นก็เล่นแบบนี้” อิงหยิบไฟแซ็คที่ชั้นวางของใกล้ๆ เตียงและจุดไฟพรึ่บ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
“ไม่ อย่า พี่อิง ไม่” ทุกหยดน้ำตาเทียนที่ร่วงหล่นบนผิวบางมันทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือกปวดแสบปวดร้อน แต่ก็ยังไม่เคยสำนึกได้ว่าผลกรรมที่ได้รับเกิดจากการกระทำที่ชอบให้แม่หมอทำของใส่คนที่เธอเกลียด
เมื่อทรมานหญิงสาวจนพอใจแล้วอิงก็ดับเทียนและโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี เสียงโหยหวนของเพลงพิณมันปลุกอารมณ์ของเขาให้ตื่นตัวจนปวดหนึบและเตรียมพร้อม ฝ่ามือใหญ่จับเรียวขาที่ถูกเชือกตรึงเปิดกว้างเป็นทางแยกเห็นเนินนูนอวบสวยที่มีสาหร่ายสีดำปกคลุมเบาบาง แก่นร้อนแทรกเข้าไปอย่างเป็นจังหวะสลับกับเสียงร้องของหญิงสาวที่ขอร้องให้เขาออกแรงเบาๆ กับเธอแต่ดูเหมือนไม่ได้ผลยิ่งเธอขอร้องให้เขาเบาๆ กับเธอเท่าไหร่ผลที่ได้รับคือแรงกระแทกที่อัดแน่นรุนแรงกว่าเดิม ความแข็งแรงที่อิงภูมิใจนักว่ามันเกินชายด้วยกันเบียดเข้าไปหาเนินเนื้อจนหญิงสาวแทบไม่ได้พักเป็นอย่างนี้นานนับชั่วโมงจนร่างบางแทบจะสลบคามือเขา
+++++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพียงดาวกรีดร้องเสียงดังเมื่อคนร้ายสองคนตรงเข้าจับแขนของเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวได้แต่ภาวนาให้เกิดปาฏิหาริย์ให้เธอรอดพ้นจากน้ำมือของพวกมัน เพราะดูเหมือนว่าจะหาทางรอดได้ยากเหลือเกินแม้เธอจะเก่งกล้าแค่ไหนแต่กับชายฉกรรจ์ร่างยักษ์ทั้งสามคนเธอคงสู้แรงพวกมันไม่ไหว
“ปล่อยฉันไปเถอะนะได้โปรดเถอะ ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้พวกนายเจ็บช้ำน้ำใจสักนิด”
“เคยสิ เธอกำลังทำให้พวกพี่เจ็บอยู่นี่ไง” ไอ้คนตัวใหญ่ที่สุดกล่าว
“ฉันไปทำอะไรให้พวกนายเจ็บไม่ทราบ” หญิงสาวถามเสียงสั่น
“ก็ความสวยของน้องมันโดนตาพวกพี่ยังไงล่ะ โอ้ย!เจ็บจังเลย”
จากนั้นพวกมันก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน
ไอ้โจรปัญญาอ่อน เพียงดาวกร่นด่าอยู่ในใจ
จากนั้นหญิงสาวก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ของใครบางคนกำลังเดินตรงเข้ามาเพียงดาวได้แต่ภาวนาขอให้เป็นตำรวจ แต่แล้วหัวใจหญิงสาแทบจะหยุดเต้น พวกมันอีกคนสวมหมวกไอ้โม่งและแบกยางรถยนต์เดินเข้ามาสมทบกับไอ้พวกที่จับแขนเธอเอาไว้
“จะทำอะไรฉันน่ะ อย่าบอกนะว่าจะจับฉันนั่งยางและเผา” หญิงสาวนึกไปถึงข่าวฆ่าโหดตามหน้าหนังสือพิมพ์
พวกมันได้แต่หัวเราะ คนที่แบกยางรถยนต์มา วางยางรถยนต์ตรงหน้าเธอ จากนั้นหยิบไฟแช็คขึ้นมาจุด
หญิงสาวแทบจะน้ำตาร่วงแต่พยายามกลั้นเอาไว้
“พวกนายคิดจะเผาฉันทั้งเป็นจริงๆ เหรอ นี่มันอะไรกันฉันทำผิดอะไร”
พวกมันหัวเราะอีกตามเคย จากนั้นไอ้คนที่จุดไฟแช็คก็หยิบบุหรี่ขึ้นต่อไฟ
“ไอ้พวกบ้าเอาแต่หัวเราะ ฉันตายไปเป็นผีก็จะกลับมาหักคอพวกแกทุกคนเลย” หญิงสาวขู่
“พี่ๆ แล้วยางนี่จะทำยังไง” คนที่แบกยางมาร้องถาม
“ยางมันแตกก็ไปหาร้านซ่อมสิวะ ไม่อย่างนั้นจะกลับไร่กันยังไง”
เพียงดาวได้ยินคำว่าไร่ก็นึกสงสัย
“พวกแกเป็นใครกันแน่”
“พวกเราเป็นใครเหรอ” ไอ้ตัวหัวหน้าแก็งค์หัวเราะและหันไปถามลูกน้องที่ยืนข้างๆ
“แล้วพวกเราเป็นใคร”
“พวกแกมันเป็นโจรปัญญาอ่อน” หญิงสาวตอบ จากนั้นรีบปิดปากเพราะเผลอไปด่าพวกมันอันตรายอาจถึงตัวเร็วกว่าเดิม
“ยังปากดีได้อีกนะ” คนที่แฝงตัวหลบอยู่ไม่ห่างจากจุดเกิดเหตุพูดเบาๆ และยิ้มอย่างขันๆ
“เตรียมตัวตายได้แล้วน้องสาว แต่ก่อนตายขอให้เราได้ชื่นชมความสวยของเธอก่อนล่ะกัน” คนตัวผอมที่สุดในกลุ่มก้าวเข้ามาหาเธอ
ตายเป็นตายหญิงสาวผลักคนตัวผอมเต็มแรงจนมันล้มลงและวิ่งหนีสุดชีวิต
“พวกเอ็ง จับเธอให้ได้” จากนั้นชายร่างกำยำอีกสามคนก็วิ่งตามหญิงสาวไปติดๆ
“พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย” แต่แล้วหญิงสาวกับล้มลงจนเข่าถลอกทำให้ไอ้สามคนที่วิ่งตามมาติดๆ ถึงตัวเธอ
“จะหนีไปไหนน้องสาวคราวนี้ล่ะไม่รอดแน่ๆ เลือกเอาว่าอยากให้เราคนไหนได้เชยชมเธอก่อน” พวกมันก้าวเข้ามาหาเธอพร้อมกัน
“ไม่นะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เพียงดาวน้ำตาร่วง ร่างบางถอยหนีอย่างเสียขวัญ แต่ก็ไปไหนไม่พ้นพวกมันล้อมเธอไว้หมด
“ถ้าน้องเลือกไม่ได้ พวกพี่ขอพร้อมกันเลยละกัน” จากนั้นพวกมันก็คุกเข่าลงอีกคนตรึงมือหญิงสาวเอาไว้ อีกคนจับข้อเท้าเธอไว้ แต่เพียงดาวสะบัดข้อเท้าหลุดจากนั้นถีบเข้าที่หน้าท้องของมัน
“โอ้ย!” มันร้องเสียงหลง
“ฤทธิ์มากนักใช่ไหม” มันเอาเชือกรัดข้อเท้าเธอ ส่วนอีกคนทำทีเป็นถอดเสื้อออก
หยดน้ำตาไหลอาบแก้ม เพียงดาวไม่เคยกลัวเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต
“ปล่อยฉันไปเถอะ จะทำอะไรก็ได้แต่อย่าทำกับฉันแบบนี้” พรหมจรรย์ที่เธอเก็บถนอมมายี่สิบกว่าปีจะถูกพรากจากน้ำมือของคนเลวพวกนี้หรือ น้ำเสียงสะอื้นไห้น่าสงสาร
+++++++++++++++++++++++++++++++++
อัศนัยเรียกคนงานทั้งไร่ให้มารวมกันที่หน้าคฤหาสน์นรบดีซึ่งทุกคนต่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“ผมต้องขอโทษที่เรียกพวกเรามารวมกันที่นี่ทั้งที่ไม่ใช่เวลางาน แต่เพราะคุณดาวหายตัวไป ผมอยากรู้ว่ามีใครเห็นเธอบ้างในวันนี้”
เหล่าคนงานชายหญิงต่างมองหน้ากัน บ้างก็ซุบซิบกัน คนงานหลายคนส่ายหน้าเพราะไม่เห็นจริงๆ
“เราไม่เห็นเธอเลยค่ะนาย” หัวหน้าคนงานหญิงตอบ
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” อัศนัยถอนหายใจ อีกใจก็รู้สึกห่วง ส่วนอีกใจกลับรู้สึกโมโหที่เธอไปไหนไม่บอกเขาสักคำ
“จะให้พวกเราออกตามหากันไหมครับนาย” หัวหน้าคนงานชายชื่อนายหมูถามอัศนัย
“ก็คงจะต้องรบกวนพวกเราแล้วล่ะ” อัศนัยพยักหน้า และกำลังวางแผนออกตามหาหญิงสาว
“พวกเรายินดีครับนาย”
หัวหน้าคนงานกำลังแบ่งคนงานออกเป็นกลุ่ม แต่ทว่ามีหญิงสาววัยรุ่นร่างบาง ผิวคล้ำคนหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อน
“เอ่อ..นายคะนาย อ้อ..เอ่อ..”
“มีอะไรเหรอ” อัศนัยเอ่ยถาม
“อ้าวอ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละนังอ้อ มีอะไรก็บอกนายเขาไปสิ” คนงานหญิงวัยกลางคนที่ยืนข้างๆ บอกหญิงสาว
“ว่ายังไงอ้อ มีอะไรจะบอกฉันเหรอ” อัศนัยถามด้วยน้ำเสียงนุ่ม
“คือเมื่อตอนเย็น อ้อเห็นคุณดาวออกไปกับคุณชิดณรงค์ค่ะ”
“อะไรนะ! ออกไปกับนายชิดอย่างนั้นเหรอ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขณะที่ชายหนุ่มกับหญิงสาวกำลังเพลิดเพลินกับการปาลูกโป่งในงาน ซึ่งในมือของชิดณรงค์มีตุ๊กตาอยู่ถึงสามตัวอันเกิดจากฝีมือของเพียงดาวล้วนๆ ซึ่งเจ้าตัวดูเหมือนยังไม่พอใจเพราะบอกว่าจะปาอีกเธอต้องการของรางวัลไปฝากหนูตะวันด้วย
“คุณดาวนี่ปาแม่นจังเลยนะครับ”
“ยิงปืนก็แม่นด้วยค่ะ ไม่เชื่อคุณชิดจะทดลองเป็นเป้าให้ดาวยิงก็ได้นะคะ” เพียงดาวพูดติดตลก
ชายหนุ่มทำสีหน้าเหยเก
“ไม่ดีกว่าครับ ผมเชื่อแล้วครับไม่ต้องทดสอบก็ได้”
“เสียดายนะคะที่หนูตะวันไม่ได้มาด้วย”
“งานยังมีอีกหลายวันนะครับ วันหลังเราพาแกมาด้วยก็ได้”
“ถ้าอย่างนั้นดีเลย พรุ่งนี้เรามากันอีกนะคะดาวจะพาหนูตะวันแกมาเที่ยวด้วย”
“แล้วนายอั๊ดเขาจะยอมเหรอครับ”
“ไม่ยอมก็ต้องยอมคะ”
โทรศัพท์ของชิดณรงค์ดังขึ้นชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่าปลายสายที่โทรมาคือใคร
“สงสัยงานจะเข้า” เขาทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างเป็นกังวล
“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณชิด”
“เอ่อ...ผมขอตัวรับโทรศัท์เดี๋ยวนะครับคุณดาว”
“เชิญค่ะ” จากนั้นหญิงสาวก็ก็หันไปสนใจกับการล่ารางวัลต่อ
“ว่ายังไงไอ้ชิด ออกไปเที่ยวงานกาชาดกันอย่างนั้นหรือ” น้ำเสียงนิ่งๆ แต่ปลายสายรับรู้ถึงความไม่พอใจที่คุกรุ่นขึ้นของอีกฝ่าย
“ฉันว่าจะโทรบอกนายแล้วแต่ว่า....”
“เธออยู่ที่ไหน” อัศนัยถามเสียงเข้ม
“ปาลูกโป่งอยู่”
“ก่อเรื่อง แล้วยังกล้าหนีไปเที่ยวอีกอย่างนี้คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้แล้ว”
“นายจะทำอะไรคุณดาววะ เรื่องนี้คนผิดคือฉันเพราะฉันเป็นคนไปชวนเธอออกมาเที่ยวเอง”
“นายก็ผิดที่มาพาคนของฉันไปโดยไม่บอกกล่าวกันสักคำ แต่ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจจะลองดีกับฉัน”
“ใจเย็นๆ ได้ไหม เดี๋ยวฉันจะรีบพาเธอกลับไปส่งที่ไร่” ชิดณรงค์กลัวจะทำให้หญิงสาวเดือดร้อนเขาเป็นห่วงเพียงดาวมาก
“ในเมื่อเธออยากลองดี ฉันก็จะให้เธอได้เจอดี” อัศนัยหัวเราะหึหึในลำคอยิ่งทำให้ชิดณรงค์รู้สึกกังวลใจ
“นายจะทำอะไรอั๊ด”
“ทำอะไรสนุกๆ”
“หมายความว่ายังไงพูดมาให้ชัดหน่อยได้ไหม”
“นายไม่ต้องรู้หรอก แต่ตอนนี้นายพาเธอกลับมาได้แล้ว”
“ก็ได้” ชิดณรคงค์ถอนหายใจ
ชายหนุ่มตัดสายทิ้งและหันไปมองเพียงดาวที่ดูเหมือนว่าเธอจะได้ตุ๊กตาหมูสีชมพู กับกบสีเขียวตัวใหญ่เพิ่มอีกอย่างละตัว
“คุณดาวครับ” ชายหนุ่มเป็นกังวลกลัวอัศนัยจะดุหญิงสาว ยังไงถ้าไปส่งเธอที่ไร่แล้วเขาจะอธิบายให้เพื่อนรักเข้าใจอีกครั้งหนึ่ง
“ว่ายังไงคะคุณชิด ดูนี่สิคะดาวได้เพิ่มอีกสองตัวแล้วค่ะ”
“คุณดาวเก่งมากครับ แต่ตอนนี้เราต้องกลับกันแล้ว”
“ทำไมล่ะคะ กำลังสนุกอยู่เชียว” หญิงสาวยิ้มกว้าง นัยน์ตาเป็นประกายเมื่อมองไปที่ตุ๊กตาควายยิ้มอย่างมีความหมาย
“ขออีกรอบได้ไหมคะ ดาวอยากเอาไอ้เจ้าตัวนั้นไปฝากใครบางคน” หญิงสาวนึกถึงซาตานตัวร้ายที่มีใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตร
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวเขาจะโมโหมากกว่านี้”
“ใครคะ”
“นายอั๊ดโทรมาตามคุณ เขาบอกให้ผมรีบพาคุณไปส่งที่ไร่”
“ช่างเถอะดาวไม่สน ดาวกำลังสนุก” หญิงสาวพูดจบก็เหยียดริมฝีปากและหันไปปาลูกโป่งต่ออย่างไม่ยี่หระต่อคำพูดของชิดณรงค์
“คุณดาวครับ ผมขอร้องล่ะครับกลับก่อนเถอะครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากพาคุณดาวเที่ยว แต่ผมรู้ว่าตอนนายอั๊ดมันโมโหจะเป็นยังไง”
ชิดณรงค์ไม่ได้เกรงกลัวอัศนัยแต่ที่เขาทำแบบนี้เป็นเพราะไม่อยากให้คนทั้งสองทะเลาะกัน
“แล้วถ้าเขาโมโหจะเป็นยังไงล่ะคะ เส้นโลหิตในสมองของเขาจะแตกไหมคะ ดีดาวจะได้ยังไม่กลับ”
“คุณดาวไม่รู้อะไรเสียแล้ว นายอั๊ดเวลาโมโหเอาเรื่องนะครับ”
“ถ้าคุณชิดลำบากใจมากนักดาวกลับก็ได้ค่ะ” หญิงสาวหยุดปาลูกโป่ง และเดินไปที่รถของชิดณรงค์ที่จอดเอาไว้
“โธ่! คุณดาวอย่างอนผมนะครับ ผมหวังดีต่างหาก”
“เปล่าค่ะ ดาวไม่ได้งอนคุณ”
“แล้วทำไมเดินเร็วแบบนั้นล่ะครับ” ชิดณรงค์แทบจะต้องวิ่งตามเธอ
“ก็คุณชิดเดินช้าเองต่างหาก”
“เหรอครับ” เขาเกาศีรษะอย่างงงๆ
ภายในรถเก๋งสีดำกลางเก่ากลางใหม่ เบาะนั่งหลังคนขับเต็มไปด้วยตุ๊กตาหลากหลายชนิด
“เต็มรถพอดีเลยครับ ขืนคุณดาวปาต่ออีกมีหวังน้องตุ๊กตาคงต้องไปนั่งบนหลังคารถแน่เลย” ชิดณรงค์พูดอย่างอารมณ์ดี
“อย่างนั้นเหรอคะ เดี๋ยวดาวจะแบ่งให้คุณชิดไปนอนกอดสักตัวดีไหมคะ”
“ก็ดีครับ” ในใจชิดณรงค์คิดว่าหากเปลี่ยนจากเจ้าตุ๊กตาเป็นเธอได้เขาจะดีใจกว่าเป็นไหนๆ แต่แล้วเขาก็ต่อว่าตัวเองที่คิดอะไรแบบนี้
“ไอ้บ้า บ้าไปกันใหญ่แล้ว”
“คุณชิดว่าดาวเหรอคะ”
“เปล่าๆ ครับคุณดาว ไม่ใช่นะครับผมด่าตัวเองนะครับ”
เพียงดาวมองชิดณรงค์และยิ้มแปลกๆ
ระหว่างนั่งรถเพียงดาวกำลังนึกถึงใบหน้าของอัศนัย เทพบุตรสุดหล่อที่ชอบปั้นหน้านิ่งสงสัยคืนนี้เขาคงจะสวดเธอยาวหญิงสาวกำลังหาวิธีรับมือ ใช่เธอควรรีบเข้าห้องนอนทันทีเมื่อกลับไปถึง
“คุณดาวไม่ต้องกลัวนะครับ กลับไปที่ไร่แล้วผมจะอธิบายให้นายอั๊ดเข้าใจเองว่าผมเป็นฝ่ายชวนคุณดาวออกมาเอง”
“ทำไมดาวจะต้องกลัวคนแบบนั้นด้วย ดาวไม่มีวันกลัวเขาหรอก”
“ไม่กลัวเลยหรือครับ”
“ใช่คะ คนแบบนั้นทำให้เพียงดาวคนนี้กลัวไม่ได้” แต่ในใจก็แอบหวั่นเล็กน้อยวันนี้เธอแกล้งแฟนเขาจนเป็นลม จนทำให้สวรรค์ของเขาล่ม นายนั่นคงจะเล่นงานเธอเรื่องนี้มากกว่าการที่เธอแอบหนีไปเที่ยวโดยไม่บอก
โอ๊ย! ศีรษะของหญิงสาวแทบจะกระแทกกับคอนโซลหน้ารถ เมื่อจู่ๆ ชิดณรงค์เบรกรถอย่างกะทันหันโดยไม่ได้ตั้งตัว
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณชิด”
“ก้มศีรษะลงเร็วเข้าครับคุณดาว” เกษตรอำเภอหนุ่มเองก็ตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์เบื้องหน้า แต่เขาห่วงสาวสวยข้างกายมากกว่า
ทันใดนั้นชายในชุดไอ้โม่งที่ขับรถเข้ามาจอดขวางหน้ารถของเขาก็ลงมาจากรถ และชายร่างยักษ์เข้ามาประชิดประตูด้านที่เพียงดาวนั่ง
“พวกมันเป็นใครกันคะคุณชิด” หญิงสาวกำลังตื่นตกใจกับเหตุการณ์
“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่มันมาไม่ดีแน่”
“คุณไปมีเรื่องกับใครเขาเอาไว้หรือเปล่าคะ”
“ไม่นะครับ ไม่เคยเลยจริงๆ” เขามั่นใจ
“เอาไงดีล่ะคะ”
“เราต้องหนีครับคุณดาว เอาอย่างนี้นะผมจะเปิดประตูด้านของผมจากนั้นเราจะวิ่งลงไปให้เร็วที่สุด” เพราะชิดณรงค์เห็นว่าข้างทางเป็นทุ่งทานตะวันที่มีความสูงเลยหัวอาจจะพอเป็นที่หลบซ่อนคนร้ายได้
“พร้อมหรือยังครับ”
“ค่ะ”
“หนึ่ง สอง สาม ไปครับ”
เพียงดาวกับชิดณรงค์วิ่งเข้าไปในไร่ทานตะวัน แต่แปลกที่ชายร่างอ้วนสองคนกลับไม่วิ่งตามไปได้แต่หันไปสบตากันและหัวเราะเบาๆ ยืนรอคำสั่งของคนที่เข้าไปรออยู่ในไร่
เพียงดาววิ่งนำหน้า ขณะที่ชิดณรงค์วิ่งตามหลังคอยระวังภัยให้หญิงสาว
“วิ่งต่อไปครับคุณดาวอย่าหันมาเราต้องไปให้ไกลจากตรงนี้พอสมควรก่อน”
“ค่ะ” หญิงสาววิ่งไวที่สุดเท่าที่กำลังขาของเธอจะทำได้ แม้ว่าจะหอบด้วยความเหนื่อยแต่เธอกลัวคนร้ายจะตามมาทันมากกว่า
“ไกลพอหรือยังคะคุณชิด” ไร่ทานตะวันยามดึกสงัดไม่มีเสียงใดเลยนอกจากแมลงกลางคืนที่ส่งเสียงอยู่เบาๆ
เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับ เพียงดาวหยุดวิ่ง เธอหันกลับไปมองมีเพียงดอกทานตะวันในไร่กว้างสุดลูกหูลูกตาและความมืดเท่านั้น
“คุณชิด! หายไปไหนแล้วล่ะ”
มีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ทางด้านซ้ายของเธอ เงาตะคุ่มนั้นทำให้เพียงดาวอุ่นใจขึ้น
“คุณชิดเหรอคะ ออกมาสิคะ เร็วเรารีบหาทางออกไปจากไร่นี้ดีกว่าค่ะ”
เงียบ เงานั้นไม่ตอบแต่ย่างเท้าออกมาจากกลุ่มทานตะวันที่สูงท่วมหัว
เพียงดาวเพ่งมองที่เงานั้น หญิงสาวรู้สึกว่าหัวใจของเธอมันรู้สึกโหวงเหวงและขนลุกอย่างบอกไม่ถูกเพราะเงานั้นไม่ใช่ชิดณรงค์อย่างแน่นอนเพราะความสูงต่างกันมาก หมวกไอ้โม่งไหมพรมกับชุดเสื้อยืดแขนยาวสีดำสวมกางเกงยีนส์สีมอๆ จากหนึ่ง เพิ่มเป็นสอง
“พวกแกเป็นใคร”
มันไม่ตอบแต่ก้าวเข้ามาประชิดตัวเธอ พร้อมส่งเสียงหัวเราะ ตั้งใจจะให้หญิงสาวตกใจ
“คุณชิดหายไปไหน อย่าบอกนะว่าแกฆ่าเขาแล้ว” หญิงสาวนึกไปถึงหนังฝรั่งหลายๆ เรื่องพวกฆาตกรจะต้องลอบปลิดชีพผู้ช่วยนางเอกเสียก่อน จากนั้นจะเหลือนางเอกเอาไว้เป็นเหยื่อคนสุดท้าย
“ใช่ ฆ่าหมกใต้ต้นทานตะวันไปแล้ว” มันหัวเราะเสียงดังอีกครั้งก่อนจะย่างสามขุมเข้ามา
“โธ่คุณชิด!” หญิงสาวรู้สึกตกใจและเป็นห่วงชิดณรงค์มาก
“ออกไปให้พ้นนะ อย่าเข้ามานะ” เพียงดาวถอยหลังพยายามจะหนีแต่ทว่ากลับมีคนชุดดำอีกหนึ่งคนอ้อมเข้ามาทางด้านหลัง
“จะหนีไปไหนคนสวย”
“ว้าย! พวกแกต้องการอะไรจากฉัน อยากได้เงินใช่ไหมเอาไปสิ” หญิงสาวล้วงไปในกระเป๋าสะพายและหยิบกระเป๋าเสตางค์ส่งให้พวกมัน มือเรียวสั่นเทาขาวซีดเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
++++++++++++++++++++++++++++++
“คุณดาวป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ไอ้อั๊ดไอ้เพื่อนโรคจิต”
ชิดณรงค์ขับรถกลับบ้านด้วยความหัวเสีย ระหว่างที่เขาวิ่งหนีเข้าไปในไร่ทานตะวันกับหญิงสาว จู่ๆ เขาก็ถูกคนร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในทุ่งทานตะวันล็อกตัวเอาไว้และเอากระบอกปืนจี้ที่หลังพร้อมทั้งสั่งว่าห้ามส่งเสียงดังไม่อย่างนั้นมันจะยิงให้ไส้แตก ตอนนั้นเขายอมรับว่ากลัวมากแต่แล้วไอ้โม่งในชุดดำกับน้ำเสียงคุ้นหูของมันกลับหัวเราะชอบใจที่เห็นใบหน้าของเขาขาวซีดจากนั้นมันก็ถอดหมวกไอ้โม่งออก
และฉากต่อไปก็คือเขาด่าไอ้โจรโรคจิตอย่างสาดเสียเทเสียที่เล่นอะไรบ้าๆ ในยามวิกาล แต่ก็ได้รับคำตอบว่าแผนการนี้ถูกคิดขึ้นเพื่อต้องการดัดนิสัยของผู้หญิงอวดดีเท่านั้น ชิดณรงค์ได้ขอร้องให้อัศนัยหยุดการกระทำเพราะกลัวว่าเพียงดาวจะวิ่งเตลิดไปไกล เธอคงกลัวมากแต่ทว่าอัศนัยไม่ยอมและอ้างว่าเขามีสิทธิ์ในตัวเธอยังไงเสียเขารับปากได้ว่าเธอจะไม่มีอันตรายถึงกับชีวิตหรอก นั่นทำให้ชิดณรงค์รู้สึกเคืองเพื่อนรักถึงกับมีปากเสียงกัน แต่แล้วเขาก็ต้องยอมพ่ายให้กับอัศนัยจนได้ก็เขาไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอเลย
“ไอ้อั๊ดนะไอ้อั๊ด ถ้านายทำกับคุณดาวเกินไปฉันไม่ปล่อยนายแน่ๆ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++
“เป็นยังไงบ้างจ๊ะน้องพิณคนดีของพี่รู้สึกตัวแล้วเหรอ”
“พี่อิง พี่อิงช่วยพิณด้วย ผีๆๆ เต็มไปหมดเลย” หญิงสาวผุดลุกผุดนั่ง หลอนไปเองเพราะความกลัว
“ใจเย็นๆ นะพิณ ไม่มีใครทำอะไรพิณหรอก” อิงลูบหลัง ปลอบประโลมหญิงสาว
หลังจากกลับมาจากไร่นรบดี เพลงพิณก็จับไข้อย่างหนักไม่มีใครทำเธอมีแต่ใจที่ทำตัวเอง
“พิณกลัวๆ” หญิงสาวมองไปรอบๆ ตัว
อิงลูบศีรษะของเพลงพิณอย่างอ่อนโยน
“ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องกลัวคืนนี้พี่จะนอนเป็นเพื่อนเธอเอง”
“ไม่นะคะพี่อิง เดี๋ยวพี่ออยมาเห็นเข้า” เธอพยายามบ่ายเบี่ยง
“พี่ออยไม่อยู่ ไปธุระที่ชะอำ”
“ไม่ๆๆ พิณไม่พร้อม” หญิงสาวถอยห่าง
อิงรู้สึกโมโหที่หญิงสาวเล่นตัวเขากระชากผมเธอจนหน้าหงาย
“พิณไม่พร้อมแต่พี่จะเอา” น้ำเสียงเหี้ยม
“แต่ว่า” เพลงพิณพยายามคัดค้าน
“ไม่มีแต่ เราไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกันมาหลายวันแล้วนะ” สายตาของเขาแฝงเอาไว้ด้วยความต้องการบางอย่างที่หื่นกระหายผิดชายด้วยกันซึ่งหญิงสาวรู้ดี บางครั้งอิงขบกัดเม็ดปทุมถันสีชมพูจนเลือดไหลซิบนั่นเป็นวาระกรรมที่เพลงพิณได้รับเพราะชอบทำของใส่คนอื่น
“โอ๊ย! ปล่อยพิณไอ้พี่อิงบ้า ไอ้คนโรคจิต วิตถาร สันดานดิบ” ร่างบางร้องลั่นถูกดันติดผนังหันหลังเข้าหากำแพงข้างหน้าต่างขณะที่ร่างบางเปล่าเปลือย มือใหญ่ดันศีรษะทุยเอาไว้ไม่ให้หันมาเกะกะ จากนั้นพาตัวเข้าไปเบียดอัดแนบชิดจนหญิงสาวแทบจะถูกฝังไปในกำแพงเท่านั้นยังไม่พอ เมื่ออาวุธอันใหญ่โตถูกส่งเข้าไปทะลวงฟันทางด้านหลังซึ่งไม่ใช่ช่องทางรักปกติจนหญิงสาวร้องลั่น กระสับกระส่าย ทรมานกับความเจ็บปวด
“ดื้อแบบนี้พี่ต้องโบยให้เข็ด” เขาหัวเราะราวกับคนโรคจิตและพาแก่นกำยำกระหน่ำเข้าออกอยู่นานจนหญิงสาวแทบจะแหลกรานคามือ
“อย่าเพิ่งสิ อย่าเพิ่งหมดแรงน้องพิณจ๋า เพราะคืนนี้พี่อิงได้ยาดีมา มันจะทนสมชื่อรึเปล่าก็ไม่รู้” อิงหัวเราะเสียงดัง
เมื่อเพลงพิณลืมตาขึ้นอย่างสลึมสลือ และพาร่างกายอันบอบช้ำที่ถูกกระทำย่ำยีจากพี่เลี้ยงหยัดกายลุกขึ้นจากพื้นก็ต้องตกใจจนเข่าอ่อนเมื่อเห็นอิงกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเชือกเส้นโต
“พี่อิงจะทำอะไรพิณ ไม่นะไม่” หญิงสาวกระถดหนี รู้ชะตาของตัวเองเป็นอย่างดี
“เรามาเล่นอะไรสนุกๆ กันดีกว่า พิณเป็นกวางสาว ส่วนพี่จะเป็นนายพรานคอยล่าเธอดีไหม ถ้าพี่จับเธอได้เธอต้องยอมตามใจพี่นะ” จากนั้นสองร่างเปลือยก็วิ่งไล่จับกันในห้อง เพลงพิณไม่รู้สึกสนุกเลยสักนิดกับเกมโรคจิตของอิง และแล้วผ่านไปไม่นานแม่กวางน้อยก็ไม่พ้นมือนายพรานตัณหากลับ เมื่อเขาจับร่างบางได้เชือกที่หยิบมาตั้งแต่ทีแรกก็ถูกพันธนาการที่แขนขาของหญิงสาวเอาไว้กับเสาเตียง
“ปล่อยๆ พี่อิงพิณกลัว” เมื่อเห็นว่าเขาหยิบอุปกรณ์ชิ้นใหม่จากบริเวณใกล้ๆ เพื่อเอามาเล่นในเกม
“พิณรู้ไหมจ๊ะ นี่เขาเรียกว่าอะไร” อิงหยิบมันขึ้นมาและจับมันไล้ไปทั่วใบหน้าและไปหยุดที่เรียวปากอิ่มของเธออย่างมีเลศนัย
“ทะ เทียนๆ พี่อิง เอามาทำอะไรพิณ หือ หือ” มันเป็นเทียนหอมแท่งยาวขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางห้าเซ็น
เขาแกล้งแหย่เย้ารู้สึกสนุกและตื่นเต้น
“หวานไหมลองชิมสิ”
“ถ้าไม่ให้ความร่วมมืออย่างนั้นก็เล่นแบบนี้” อิงหยิบไฟแซ็คที่ชั้นวางของใกล้ๆ เตียงและจุดไฟพรึ่บ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
“ไม่ อย่า พี่อิง ไม่” ทุกหยดน้ำตาเทียนที่ร่วงหล่นบนผิวบางมันทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือกปวดแสบปวดร้อน แต่ก็ยังไม่เคยสำนึกได้ว่าผลกรรมที่ได้รับเกิดจากการกระทำที่ชอบให้แม่หมอทำของใส่คนที่เธอเกลียด
เมื่อทรมานหญิงสาวจนพอใจแล้วอิงก็ดับเทียนและโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี เสียงโหยหวนของเพลงพิณมันปลุกอารมณ์ของเขาให้ตื่นตัวจนปวดหนึบและเตรียมพร้อม ฝ่ามือใหญ่จับเรียวขาที่ถูกเชือกตรึงเปิดกว้างเป็นทางแยกเห็นเนินนูนอวบสวยที่มีสาหร่ายสีดำปกคลุมเบาบาง แก่นร้อนแทรกเข้าไปอย่างเป็นจังหวะสลับกับเสียงร้องของหญิงสาวที่ขอร้องให้เขาออกแรงเบาๆ กับเธอแต่ดูเหมือนไม่ได้ผลยิ่งเธอขอร้องให้เขาเบาๆ กับเธอเท่าไหร่ผลที่ได้รับคือแรงกระแทกที่อัดแน่นรุนแรงกว่าเดิม ความแข็งแรงที่อิงภูมิใจนักว่ามันเกินชายด้วยกันเบียดเข้าไปหาเนินเนื้อจนหญิงสาวแทบไม่ได้พักเป็นอย่างนี้นานนับชั่วโมงจนร่างบางแทบจะสลบคามือเขา
+++++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพียงดาวกรีดร้องเสียงดังเมื่อคนร้ายสองคนตรงเข้าจับแขนของเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวได้แต่ภาวนาให้เกิดปาฏิหาริย์ให้เธอรอดพ้นจากน้ำมือของพวกมัน เพราะดูเหมือนว่าจะหาทางรอดได้ยากเหลือเกินแม้เธอจะเก่งกล้าแค่ไหนแต่กับชายฉกรรจ์ร่างยักษ์ทั้งสามคนเธอคงสู้แรงพวกมันไม่ไหว
“ปล่อยฉันไปเถอะนะได้โปรดเถอะ ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้พวกนายเจ็บช้ำน้ำใจสักนิด”
“เคยสิ เธอกำลังทำให้พวกพี่เจ็บอยู่นี่ไง” ไอ้คนตัวใหญ่ที่สุดกล่าว
“ฉันไปทำอะไรให้พวกนายเจ็บไม่ทราบ” หญิงสาวถามเสียงสั่น
“ก็ความสวยของน้องมันโดนตาพวกพี่ยังไงล่ะ โอ้ย!เจ็บจังเลย”
จากนั้นพวกมันก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน
ไอ้โจรปัญญาอ่อน เพียงดาวกร่นด่าอยู่ในใจ
จากนั้นหญิงสาวก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ของใครบางคนกำลังเดินตรงเข้ามาเพียงดาวได้แต่ภาวนาขอให้เป็นตำรวจ แต่แล้วหัวใจหญิงสาแทบจะหยุดเต้น พวกมันอีกคนสวมหมวกไอ้โม่งและแบกยางรถยนต์เดินเข้ามาสมทบกับไอ้พวกที่จับแขนเธอเอาไว้
“จะทำอะไรฉันน่ะ อย่าบอกนะว่าจะจับฉันนั่งยางและเผา” หญิงสาวนึกไปถึงข่าวฆ่าโหดตามหน้าหนังสือพิมพ์
พวกมันได้แต่หัวเราะ คนที่แบกยางรถยนต์มา วางยางรถยนต์ตรงหน้าเธอ จากนั้นหยิบไฟแช็คขึ้นมาจุด
หญิงสาวแทบจะน้ำตาร่วงแต่พยายามกลั้นเอาไว้
“พวกนายคิดจะเผาฉันทั้งเป็นจริงๆ เหรอ นี่มันอะไรกันฉันทำผิดอะไร”
พวกมันหัวเราะอีกตามเคย จากนั้นไอ้คนที่จุดไฟแช็คก็หยิบบุหรี่ขึ้นต่อไฟ
“ไอ้พวกบ้าเอาแต่หัวเราะ ฉันตายไปเป็นผีก็จะกลับมาหักคอพวกแกทุกคนเลย” หญิงสาวขู่
“พี่ๆ แล้วยางนี่จะทำยังไง” คนที่แบกยางมาร้องถาม
“ยางมันแตกก็ไปหาร้านซ่อมสิวะ ไม่อย่างนั้นจะกลับไร่กันยังไง”
เพียงดาวได้ยินคำว่าไร่ก็นึกสงสัย
“พวกแกเป็นใครกันแน่”
“พวกเราเป็นใครเหรอ” ไอ้ตัวหัวหน้าแก็งค์หัวเราะและหันไปถามลูกน้องที่ยืนข้างๆ
“แล้วพวกเราเป็นใคร”
“พวกแกมันเป็นโจรปัญญาอ่อน” หญิงสาวตอบ จากนั้นรีบปิดปากเพราะเผลอไปด่าพวกมันอันตรายอาจถึงตัวเร็วกว่าเดิม
“ยังปากดีได้อีกนะ” คนที่แฝงตัวหลบอยู่ไม่ห่างจากจุดเกิดเหตุพูดเบาๆ และยิ้มอย่างขันๆ
“เตรียมตัวตายได้แล้วน้องสาว แต่ก่อนตายขอให้เราได้ชื่นชมความสวยของเธอก่อนล่ะกัน” คนตัวผอมที่สุดในกลุ่มก้าวเข้ามาหาเธอ
ตายเป็นตายหญิงสาวผลักคนตัวผอมเต็มแรงจนมันล้มลงและวิ่งหนีสุดชีวิต
“พวกเอ็ง จับเธอให้ได้” จากนั้นชายร่างกำยำอีกสามคนก็วิ่งตามหญิงสาวไปติดๆ
“พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย” แต่แล้วหญิงสาวกับล้มลงจนเข่าถลอกทำให้ไอ้สามคนที่วิ่งตามมาติดๆ ถึงตัวเธอ
“จะหนีไปไหนน้องสาวคราวนี้ล่ะไม่รอดแน่ๆ เลือกเอาว่าอยากให้เราคนไหนได้เชยชมเธอก่อน” พวกมันก้าวเข้ามาหาเธอพร้อมกัน
“ไม่นะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เพียงดาวน้ำตาร่วง ร่างบางถอยหนีอย่างเสียขวัญ แต่ก็ไปไหนไม่พ้นพวกมันล้อมเธอไว้หมด
“ถ้าน้องเลือกไม่ได้ พวกพี่ขอพร้อมกันเลยละกัน” จากนั้นพวกมันก็คุกเข่าลงอีกคนตรึงมือหญิงสาวเอาไว้ อีกคนจับข้อเท้าเธอไว้ แต่เพียงดาวสะบัดข้อเท้าหลุดจากนั้นถีบเข้าที่หน้าท้องของมัน
“โอ้ย!” มันร้องเสียงหลง
“ฤทธิ์มากนักใช่ไหม” มันเอาเชือกรัดข้อเท้าเธอ ส่วนอีกคนทำทีเป็นถอดเสื้อออก
หยดน้ำตาไหลอาบแก้ม เพียงดาวไม่เคยกลัวเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต
“ปล่อยฉันไปเถอะ จะทำอะไรก็ได้แต่อย่าทำกับฉันแบบนี้” พรหมจรรย์ที่เธอเก็บถนอมมายี่สิบกว่าปีจะถูกพรากจากน้ำมือของคนเลวพวกนี้หรือ น้ำเสียงสะอื้นไห้น่าสงสาร
+++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.พ. 2555, 10:13:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ก.พ. 2555, 10:13:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 8169
| << ตอนที่ 8 | ตอนที่ 11 >> |
pseudolife 28 ก.พ. 2555, 11:03:26 น.
เล่นแรง เล่นแรง
เล่นแรง เล่นแรง
Zephyr 28 ก.พ. 2555, 11:11:57 น.
คุณอั๊ดทำแรงไปป่าวคะ ดาวแกล้งพิณคนเดียวเองนะ แต่คุณอั๊ดแกล้งดาวนี่เล่นเรียกมาเป็นฝูงเยี่ยงนี้ เป็นใคร ใครก็สติแตกแหละน่า อย่าให้รู้นะ เชียร์ให้ดาวงอนนานๆไปเลย
คุณอั๊ดทำแรงไปป่าวคะ ดาวแกล้งพิณคนเดียวเองนะ แต่คุณอั๊ดแกล้งดาวนี่เล่นเรียกมาเป็นฝูงเยี่ยงนี้ เป็นใคร ใครก็สติแตกแหละน่า อย่าให้รู้นะ เชียร์ให้ดาวงอนนานๆไปเลย
anOO 28 ก.พ. 2555, 13:10:36 น.
เล่นกันแรงจังเลย ยัยดาวแทบจะเสียสติแล้ว
เล่นกันแรงจังเลย ยัยดาวแทบจะเสียสติแล้ว
nunoi 28 ก.พ. 2555, 14:16:11 น.
เล่นแรงมากน่ะ นายอั๊ด
เล่นแรงมากน่ะ นายอั๊ด
ling 28 ก.พ. 2555, 16:30:40 น.
เล่นแรงจริงๆคุณนก อิอิ
เล่นแรงจริงๆคุณนก อิอิ
อัปสรา 28 ก.พ. 2555, 16:33:25 น.
เพลงพิณจะเป็นตัวละครที่หลากหลายอารมณ์มากค่ะ อ่านๆไปตอนท้ายเธอน่าอิจฉาชะมัด
เพลงพิณจะเป็นตัวละครที่หลากหลายอารมณ์มากค่ะ อ่านๆไปตอนท้ายเธอน่าอิจฉาชะมัด
lovemuay 28 ก.พ. 2555, 20:24:24 น.
พระเอกของเราเล่นแรงไปแล้วค่ะ ดาวอาจจะผิดที่ไปแกล้งพิณ แต่ทำแบบนี้มันก็เกินไป เกินนู๋ดาวเป็นโรคหัวใจช๊อคตายไปจะทำยังไงคะ?
พระเอกของเราเล่นแรงไปแล้วค่ะ ดาวอาจจะผิดที่ไปแกล้งพิณ แต่ทำแบบนี้มันก็เกินไป เกินนู๋ดาวเป็นโรคหัวใจช๊อคตายไปจะทำยังไงคะ?
wane 29 ก.พ. 2555, 01:40:50 น.
คุณอั๊ดแกล้งแบบนี้ไม่ดีเลย
คุณอั๊ดแกล้งแบบนี้ไม่ดีเลย
zilvermoon 28 มี.ค. 2555, 18:45:11 น.
เป็นผู้ชายทำแบบนี้กับผู้หญิงช่างน่าภูมิใจในตัวเองจังนะคุณอัศนัย เป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ
เป็นผู้ชายทำแบบนี้กับผู้หญิงช่างน่าภูมิใจในตัวเองจังนะคุณอัศนัย เป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ