เล่ห์รักสาวนักพิสูจน์อักษร (ใช้ชื่อนี้ไปก่อนค่ะ)
เล่ห์รัก สาวนักพิสูจน์อักษร
พีระดาสาวน้อยแสนสวยวัยยี่สิบสี่ที่ไม่ได้สวมแว่นตาหนาเตอะ แต่เธอใส่คอนแทคเลนส์แฟชั่นและสวมรองเท้าส้นสูงปรี๊ดแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดมาทำงานเป็นหัวหน้าทีมพิสูจน์อักษรให้กับสำนักพิมพ์นิยายชื่อดังซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวเพราะเรียนจบมาทางด้านนี้โดยตรง เธอเกิดตกหลุมรักนักเขียนหนุ่มเจ้าของนามปากกาเมาคลี ที่เธอได้รับมอบหมายพิสูจน์อักษรให้เขาอยู่บ่อยครั้งจนหลงคิดไปว่าเขาคงเป็นชายหนุ่มใจดีสุดแสนโรแมนติกเหมือนดั่งนิยายรักอันแสนหวานที่เขาเป็นผู้ประพันธ์ผ่านปลายปากกาเอาล่ะถ้าเธอจะเลือกใครมาเป็นแฟนตัวจริงสักทีขอให้ได้เขาคนนี้เถิดสาธุ…
แต่แล้วความเป็นจริงมันกลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อภาคินัยเป็นผู้ชายโมโหร้าย เอาแต่ใจ และมือไวเป็นที่หนึ่งเขารู้มาจากเพื่อนซี้ที่ทำงานวาดภาพปกนิยายว่ามีหญิงสาวแอบคลั่งไคล้เขาเอามากๆ ชายหนุ่มจินตนาการไปถึงใบหน้าแสนเฉิ่มและยิ้มหยันประกาศสียงดังว่าแม่สาวนักพิสูจน์อักษรแสนเฉิ่มแบบนั้นเขาไม่มีวันสนใจและเธอคงไม่มีวันได้แอ่มเขาอย่างแน่นอนแม้แต่ขาอ่อนขาวๆ ของเขาเธอก็คงไม่มีวันได้เห็น
แต่คำพูดทั้งหมดนั้นมันบังเอิญไปเข้าสองหูของพีระดา หญิงสาวควันออกหูภาพพระเอกในใจของเขาถูกลดเกรดให้เป็นเพียงตัวร้ายในทันที ให้ตายเถอะชาตินี้เธอสาบานเลยว่าจะต้องพาเขาขึ้นเตียงกับเธอให้ได้จากนั้นก็จะเขี่ยเขาลงจากเตียงน้ำตาของนายภาคินัยจะต้องเช็ดหัวเข่า
ภาคินัยเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เขามันเป็นคาสโนว่าตัวร้ายที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้นักว่าอีกด้านหนึ่งเขาเป็นนักเขียนชื่อดัง เขาใช้ประสบการณ์ในการร่วมรักกับสาวๆ หลายคนซึ่งพวกหล่อนเต็มใจ แล้วนำประสบการณ์มาบรรยายในบทเลิฟซีนที่เขาเขียนจนนักอ่านบางคนนั้นติดอกติดใจเคลิบเคลิ้มไปกับแต่ละฉากแต่ละตอนและที่สำคัญมันแทบจะไม่เคยซ้ำกันเลย
แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งหัวใจของเขามันแทบจะหยุดเต้นเมื่อเพื่อนสนิทชวนไปดูงานแฟชั่นโชว์ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ เขาพบนางแบบสาวคนสวยดาวดวงใหม่ประดับวงการเธอช่างน่ารักถูกใจเขาจนคิดอยากจะจีบเธอเอามาเป็นคู่ชีวิตจริงๆ ให้ตายถ้าทำได้เขาอยากจะอุ้มเธอลงมาจากแคตวอล์กและไปขึ้นเตียงของเขาเสียเดี๋ยวนี้เลย( ที่สำคัญเธอคงไม่รู้หรอกว่าเขาเคยเห็นเธอครั้งหนึ่งแล้วเมื่อสองปีก่อนที่ขายร้านขายรองเท้าแบรนด์ดังถึงกับเอาเธอมาจินตนาการเป็นนางเอกในนิยายเล่มแรกของเขา)
ชายหนุ่มดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อจู่ๆหญิงสาวที่แอบหมายปองก็พาตัวมาสนิทกับเขาจนภาคินัยเห็นสวรรค์รอยู่รำไรข้างหน้า แต่แล้วเขาก็ต้องเจ็บปวดและเสียหน้าอย่างแรง เมื่อพีระดาบอกว่าเธอสนใจเพื่อนเขาต่างหากนั่นคื่อเวหา เพื่อนที่สนิทที่สุดของภาคินัย
ส่วนเขานั่นเหรอมันก็เป็นแค่สะพานให้เธอเดินข้ามไปเท่านั้น และแล้วเธอก็ไปคบกับเพื่อนของเขาอย่างเปิดเผยทำให้ภาคินัยรู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ แต่ว่าทำไมเธอถึงแอบส่งสายตามายั่วยวนเขาอยู่บ่อยๆเวลาเพื่อนเขาเผลอ มันยังไงกันแน่หรือแม่นางแบบสาวผู้เร่าร้อนคนนี้คิดจะจับปลาสองมือ ได้สิในเมื่อหล่อนอยากจะทำตัวเป็นแม่ปลาไหลเขาก็จะเป็นใบข่อย เขาจะจัดการรีดเมือกให้หล่อนหมดโอกาสลื่นไหลไปหาใครต่อใครได้อีก เพราะหล่อนต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น
+++++++++++++++++++++++++++++
พีระดาสาวน้อยแสนสวยวัยยี่สิบสี่ที่ไม่ได้สวมแว่นตาหนาเตอะ แต่เธอใส่คอนแทคเลนส์แฟชั่นและสวมรองเท้าส้นสูงปรี๊ดแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดมาทำงานเป็นหัวหน้าทีมพิสูจน์อักษรให้กับสำนักพิมพ์นิยายชื่อดังซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวเพราะเรียนจบมาทางด้านนี้โดยตรง เธอเกิดตกหลุมรักนักเขียนหนุ่มเจ้าของนามปากกาเมาคลี ที่เธอได้รับมอบหมายพิสูจน์อักษรให้เขาอยู่บ่อยครั้งจนหลงคิดไปว่าเขาคงเป็นชายหนุ่มใจดีสุดแสนโรแมนติกเหมือนดั่งนิยายรักอันแสนหวานที่เขาเป็นผู้ประพันธ์ผ่านปลายปากกาเอาล่ะถ้าเธอจะเลือกใครมาเป็นแฟนตัวจริงสักทีขอให้ได้เขาคนนี้เถิดสาธุ…
แต่แล้วความเป็นจริงมันกลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อภาคินัยเป็นผู้ชายโมโหร้าย เอาแต่ใจ และมือไวเป็นที่หนึ่งเขารู้มาจากเพื่อนซี้ที่ทำงานวาดภาพปกนิยายว่ามีหญิงสาวแอบคลั่งไคล้เขาเอามากๆ ชายหนุ่มจินตนาการไปถึงใบหน้าแสนเฉิ่มและยิ้มหยันประกาศสียงดังว่าแม่สาวนักพิสูจน์อักษรแสนเฉิ่มแบบนั้นเขาไม่มีวันสนใจและเธอคงไม่มีวันได้แอ่มเขาอย่างแน่นอนแม้แต่ขาอ่อนขาวๆ ของเขาเธอก็คงไม่มีวันได้เห็น
แต่คำพูดทั้งหมดนั้นมันบังเอิญไปเข้าสองหูของพีระดา หญิงสาวควันออกหูภาพพระเอกในใจของเขาถูกลดเกรดให้เป็นเพียงตัวร้ายในทันที ให้ตายเถอะชาตินี้เธอสาบานเลยว่าจะต้องพาเขาขึ้นเตียงกับเธอให้ได้จากนั้นก็จะเขี่ยเขาลงจากเตียงน้ำตาของนายภาคินัยจะต้องเช็ดหัวเข่า
ภาคินัยเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ เขามันเป็นคาสโนว่าตัวร้ายที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้นักว่าอีกด้านหนึ่งเขาเป็นนักเขียนชื่อดัง เขาใช้ประสบการณ์ในการร่วมรักกับสาวๆ หลายคนซึ่งพวกหล่อนเต็มใจ แล้วนำประสบการณ์มาบรรยายในบทเลิฟซีนที่เขาเขียนจนนักอ่านบางคนนั้นติดอกติดใจเคลิบเคลิ้มไปกับแต่ละฉากแต่ละตอนและที่สำคัญมันแทบจะไม่เคยซ้ำกันเลย
แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งหัวใจของเขามันแทบจะหยุดเต้นเมื่อเพื่อนสนิทชวนไปดูงานแฟชั่นโชว์ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ เขาพบนางแบบสาวคนสวยดาวดวงใหม่ประดับวงการเธอช่างน่ารักถูกใจเขาจนคิดอยากจะจีบเธอเอามาเป็นคู่ชีวิตจริงๆ ให้ตายถ้าทำได้เขาอยากจะอุ้มเธอลงมาจากแคตวอล์กและไปขึ้นเตียงของเขาเสียเดี๋ยวนี้เลย( ที่สำคัญเธอคงไม่รู้หรอกว่าเขาเคยเห็นเธอครั้งหนึ่งแล้วเมื่อสองปีก่อนที่ขายร้านขายรองเท้าแบรนด์ดังถึงกับเอาเธอมาจินตนาการเป็นนางเอกในนิยายเล่มแรกของเขา)
ชายหนุ่มดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อจู่ๆหญิงสาวที่แอบหมายปองก็พาตัวมาสนิทกับเขาจนภาคินัยเห็นสวรรค์รอยู่รำไรข้างหน้า แต่แล้วเขาก็ต้องเจ็บปวดและเสียหน้าอย่างแรง เมื่อพีระดาบอกว่าเธอสนใจเพื่อนเขาต่างหากนั่นคื่อเวหา เพื่อนที่สนิทที่สุดของภาคินัย
ส่วนเขานั่นเหรอมันก็เป็นแค่สะพานให้เธอเดินข้ามไปเท่านั้น และแล้วเธอก็ไปคบกับเพื่อนของเขาอย่างเปิดเผยทำให้ภาคินัยรู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ แต่ว่าทำไมเธอถึงแอบส่งสายตามายั่วยวนเขาอยู่บ่อยๆเวลาเพื่อนเขาเผลอ มันยังไงกันแน่หรือแม่นางแบบสาวผู้เร่าร้อนคนนี้คิดจะจับปลาสองมือ ได้สิในเมื่อหล่อนอยากจะทำตัวเป็นแม่ปลาไหลเขาก็จะเป็นใบข่อย เขาจะจัดการรีดเมือกให้หล่อนหมดโอกาสลื่นไหลไปหาใครต่อใครได้อีก เพราะหล่อนต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น
+++++++++++++++++++++++++++++
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 13
ตอนที่ 13
“แย่ง......แย่งอะไร” พีระดามีสีหน้าซีดเผือด เธอมั่นใจว่าไอ้คนตัวใหญ่หน้าเข้มคงจะเข้าใจอะไรผิดสักอย่างและมันบ้ามากที่ทำกับเธอแบบนี้
“เห็นว่าผมหน้าตาโง่มากนักรึไง ถึงจะได้เชื่อว่าคุณไม่รู้ไม่เห็นกับของที่กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง”
“ถ้าอย่างนั้นแกคงโง่จริงๆนั่นแหละ และก็บ้าด้วยเพราะฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรที่แกพูดมาเลย”
“นี่... แม่คุณมันจะมากไปแล้วนะ” เขาบีบต้นแขนบอบบางของเธอและเขย่าแรงๆ
“ความจำเธอมันคงเหมือนปลาทองสินะ ถึงจำไม่ได้ว่าไปแย่งผู้ชายของใครเขามาบ้าง ผมจะทบทวนความจำให้คุณก็ได้ว่า คุณไปยุ่งกับผู้ชายที่ชื่ออัคนี พ่อลูกในท้องของน้องสาวผมมาได้ยินไหม” เขาเขย่าเธอจนหญิงสาวหัวสั่นหัวคลอน เมื่อได้ยินชื่ออัคนีพีระดาก็ยิ่งงงไปกันใหญ่
“อัคนี ไม่ใช่ภาคินัยเหรอ?” หญิงสาวมองหน้าคนตัวใหญ่อย่างงงๆ ถ้าคนที่เขาบอกว่าทำให้น้องสาวเขาท้องเป็นภาคินัยยังน่าเชื่อกว่านี้เลย
นายหัวหนุ่มส่ายหน้า “ยัยปลาทอง เธอนี่อาการหนักนะ มั่วจนจำไม่ได้ว่าเคยนอนกับใครบ้าง”
พีระดาตบเต็มแรงเข้ากกหูชายหนุ่ม คนตัวใหญ่ยังรู้สึกถึงความเจ็บจนชาแต่ก็ยังเฉย “ถ้าอย่างนั้นแกคงมั่วมากเลยที่จับฉันมา เพราะฉันกับคุณอัคนีเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นไม่เคยมีอะไรเกินเลย”
“โกหก! แล้วนี่อะไรตอบมาสิ คิดว่าคนอย่างนายหัวเมฆากินหญ้าแทนข้าวหรือไง”เขาปล่อยเธอเป็นอิสระและเอื้อมไปหยิบซองใส่เอกสารสีน้ำตาลหยิบภาพแอบถ่ายออกมา ซึ่งน้องสาวของเขาเป็นคนนำมาให้
“จะปากแข็งอีกไหม” เขาโยนให้เธอดู
พีระดาหยิบขึ้นมาดูทีละใบ “นี่ฉันกับคุณอัคนีตอนไปกินข้าว และนี่....ภาพนี้”
“กอดฟัดกับผู้ชายในสวนสาธรณะกลางดึกยังจะมีข้อแก้ตัวอีกไหม”
ภาพอัคนีกอดเธอในสวนสาธรณะคืนเดียวกับที่ภาคินัยเห็นและเกิดเรื่องขึ้น”คืนนั้นมายาวีน้องสาวของนายหัวเมฆาสะกดรอยตามอัคนีกับพีระดาไปเธอเห็นภาพบาดตาเข้า เมยาวีจึงวางแผนร้ายเพื่อกำจัดพีระดาออกไปจากเส้นทางรักของเธอ
++++++++++++++++++++++
ณ. โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
“ใครน่ะ” อัคนียังปวดหัวตุบๆ บางครั้งก็ปวดร้าวระบมไปซีกหนึ่งของศีรษะที่เห็นรอยแผลเป็นทางยาวเขารู้สึกว่าสายตาเขาพล่ามัวระดับน้ำตาลในเลือดอาจจะมีปัญหาก็ได้เพราะเขาเสียเลือดมาก
เสียงรองเท้าส้นสูงกระแทกลงกับพื้นห้องทำให้อัคนีนึกไปถึงสาวในฝัน “คุณพีระดาเหรอครับ กลับมาทำไมนี่มันดึกแล้วนะครับ ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก”อัคนีถามด้วยความเป็นห่วง
“ห่วงแม่นั่นเหลือเกินนะคะพี่อัคนี” น้ำเสียงคุ้นหูทำให้อัคนีรีบตาลีตาลานลืมตาและพยายามพาร่างตัวเองขึ้นมานั่ง
“มายาวี! เธอมาทำอะไรที่นี่” ใบหน้าอัคนีตระหนกจนเห็นได้ชัด
“มาพาพี่อัคนี ไปแต่งงานตามสัญญายังไงล่ะคะตอนนี้มายาวีอายุครบยี่สิบสองแล้ว ดูสิคราวนี้จะหาทางหนียังไงอีก”
“เธอมันบ้าไปแล้วมายาวี ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำเรื่องบ้าๆแบบเธอบ้าง เธอจะจริงจังอะไรนักหนากับสัญญาของเด็กที่พูดเล่นๆออกไป”
“พี่อัคนีพูดพล่อยๆ แต่มายาวีจริงจังและมั่นคง” สาวน้อยคนสวยกอดอกตอบอย่างหน้าตาเฉย ในมือถือเชือกมาด้วยเส้นโต
“นี่เธอคิดจะทำอไร มายาวีอย่าบอกนะว่าเธอกำลังจะ............”
อัคนีที่ร่างกายไม่พร้อมเพราะได้รับบาดเจ็บถอยล่นไปติดหัวเตียง สาวน้อยคนสวยย่างก้าวมาหาเขาและไม่นานชายหนุ่มหน้าเข้มผมหยิกหยักศกอย่างคนใต้สองคนก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง และหันไปมองมายาวีอย่างรอคำสั่ง
“จะให้พวกผมทำยังไงต่อครับนายหญิง”
++++++++++++++
ภาคินัยทั้งเครียดและร้อนใจยิ่งกว่าใครเอาไฟกองใหญ่มาสุมในอกสักสิบกองรวมกัน
“ใครกันที่ทำเรื่องเลวร้ายกับพีระดาแบบนี้ เขาจะต้องตามล่าหามันให้เจอ ถ้ามันแตะต้องเธอเขาสาบานได้ว่าจะไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสหายใจอยู่บนโลกนี้อีก”
“ไอ้นายหัวนั่นมันเป็นใครกันก้องภพ แล้วมันต้องการตัวเธอไปทำไม”
ก้องภพตบไหล่ภาคินัย“เรายังไม่รู้ต้นเหตุเลย แต่จากรถที่กล้องของทางหลวงจับภาพได้ เราสืบค้นข้อมูลดูก็พบว่าเป็นรถที่ใช้งานอยู่ในไร่กาแฟของนายหัวเมฆา ดูเหมือนรูปพรรณสัณฐานของคนร้ายก็ใกล้เคียงกับนายหัวเมฆาซะด้วย”
“นายหัวเมฆา! มันเป็นใคร” ภาคินัยถามเพื่อนแววตาเขาราวกับมีไฟกองใหญ่ลุกโชนอยู่ในนั้น
“ผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งในภาคใต้”
“ อย่างนั้นเหรอ ไอ้นายหัวเมฆาคนนี้มีหวังว่าเงาหัวของมันคงจะเลือนลางเต็มที” อดีตนักแม่นปืนทีมชาติที่หันมาเอาดีด้านงานเขียนเอ่ยขึ้น
“ปล่อยให้ตำรวจจัดการจะดีกว่า ฉันรู้ว่านายร้อนใจที่เมียนายกับลูกในท้องถูกจับไป แต่ขอให้ใจเย็นๆหน่อยได้ไหมฉันจะช่วยนายเต็มที่”
“นายก็เชื่อข่าวนั่นด้วยเหรอ”ภาคินัยสบตาเพื่อนซี้อีกคน
“อย่าบอกนะว่ามันไม่เป็นความจริง”ก้องภพจ้องหน้าเพื่อน
ภาคินัยพยักหน้า “ก็นี่แหละมันทำให้ฉันต้องยิ่งรับผิดชอบในตัวเธอ ชื่อเสียงเสียงเธอต้องมาเสียหายไม่เหลือดีก็เพราะฉัน แต่ดูสิเรื่องเก่ายังไม่ทันจะเคลียร์ก็มีเรื่องใหม่เข้ามาอีก”
“ใจเย็นๆ เว้ยเพื่อน” ก้องภพตบไหล่ภาคินัยเพื่อปลอบใจอีกครั้ง
“เย็นไม่ลงว่ะ นายบอกฉันมาเร็วเข้าว่าไอ้นายหัวขาดนั่นมันอยู่ที่ไหน ขืนรอตามระเบียบราชการกว่าเพื่อนจะขอหมายค้น กว่าจะบุกเข้าไปไม่รู้ว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันรู้ว่าบางทีด้วยระบบที่เป็นขั้นเป็นตอนทุกอย่างอาจจะไม่เร็วดั่งใจเรา แต่ฉันไม่อยากให้นายเสี่ยงเลยเพื่อน นายมันใจร้อนยิ่งกว่าไฟถ้าเกิดนายพลั้งมือฆ่าคนตาย แม้ว่าฉันเป็นตำรวจก็คงไม่สามารถจะละเว้นนายได้”
“ถ้าฉันไม่ได้ทำให้มันถึงตาย แค่ปางตายอย่างมากก็แค่ข้อหาทำร้ายร่างกาย หนักที่สุดก็พยายามฆ่าใช่ไหม”
“ภาคินัย!”
ก้องภพรู้ดีว่าเพื่อนเลือดร้อนแค่ไหน ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยภาคินัยก็ติดทีมชาติ เขาเป็นนักแม่นปืนอนาคตไกล ซึ่งก้องภพมั่นใจว่าภาคินัยมีความสามารถไปได้ไกลถึงระดับโลก ถ้าการแข่งขันรอบชิงเหรียญทองปืนยาวอัดลมท่านอน 50 ม.บุคคลชาย เป้าเคลื่อนที่ 10 เมตร ภาคินัยไม่เอาปืนไปส่องศีรษะกรรมการชาวต่างชาติคนหนึ่งเสียก่อน เนื่องจากหมอนั่นไม่เป็นธรรมกับเขาในกติกาการแข่งขัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
รถกระบะสมรรถนะเยี่ยมขับบุกป่าฝ่าเขาผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยวไปตามเนินเขาเตี้ยๆ ท้องฟ้าอากาศในวันนี้ดูเหมือนเมฆหมอกกำลังจะตั้งเคล้าฝนคงจะตกซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดาของภาคใต้เพราะในบางเดือนวันที่ฝนตกมีมากกว่าวันที่แดดออกเสียอีก สองข้างทางที่วิ่งรถผ่านมานั้นเต็มไปด้วยไร่กาแฟตลอดเส้นทาง ไม่เว้นแม้แต่ในหมู่บ้านเล็กๆก็มีต้นกาแฟเต็มไปหมดทั้งหน้าบ้าน ข้างบ้าน หลังบ้านล้วนแต่ปลูกกาแฟทั้งนั้น พีระดาอดแปลกใจไม่ได้ ไม่นึกมาก่อนว่าภาคใต้ของไทยจะปลูกกาแฟได้ผลดีขนาดนี้เชียว ผลของกาแฟอ่อนสีเขียวสลับกับเมล็ดกาแฟที่เริ่มแก่เปลี่ยนเป็นสีส้ม บ้างก็แดงจัดทำให้พีระดาเพลินจนลืมไปว่าถูกมัดไว้กับเบาะ นั่งข้างคนขับริมฝีปากช่างพูดก็ถูกมัดเอาไว้ด้วยผ้า
“อึ้งไปเลยเหรอ เธอคงไม่เคยรู้ล่ะสิว่าภาคใต้ของเราปลูกกาแฟโรบัสต้าได้ดีขนาดนี้ ที่เธอเห็นมันแค่เล็กน้อยอีกไม่นานเธอจะเห็นอาณาจักรกาแฟที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้” นายหัวเมฆาเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ
เมื่อเธอเอาแต่จ้องหน้าเขาแล้วพูดไม่ได้ นายหัวหนุ่มก็คิดว่ามันขาดอะไรไปอย่าง มือหนาใหญ่จึงเอื้อมไปกระตุกผ้าที่ปิดปากเธอออก
“พูดบ้างก็ได้ เดี๋ยวน้ำลายจะบูดเสียหมด” ทันทีที่ริมฝีปากหลุดพ้นจากพันธนาการ
“ไอ้คนบ้า นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ แล้วที่นี่มันที่ไหน ไร่กาฟงกาแฟอะไร ฉันไม่สนใจฉันอยากกลับบ้าน”
“นี่แม่คุณ พอผมปล่อยให้พูดได้ ก็พูดไม่หยุดเลย ผีเจาะปากมาพูดเหรอนี่” นายหัวเมฆามองหน้าหวานอย่างพอใจ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่แย่งผู้ชายคนเดียวที่น้องสาวเธอรักไปเขาก็ต้องพยายามมองความสวยน่ารักของคนนั่งข้างๆให้กลายเป็นความน่าเกลียด
“นายจับฉันมาทำไม ฉันบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอว่านายเข้าใจผิด”
“ผู้หญิงจอมมารยาอย่างคุณจะให้ผมเชื่อได้อย่างไร ที่สำคัญเมยาวีไม่เคยพูดโกหก”
“ถ้าอย่างนั้นครั้งนี้เธอคงโกหก เพราะฉันกับอัคนีไม่เคยมีอะไรกัน จะให้พูดสักกี่พันครั้ง”
“ไม่ต้องพูดหรอก เพราะอีกไม่นานเราก็จะถึงที่ไร่และความจริงก็จะถูกเปิดเผย อ้อ...ผมลืมบอกไปว่าคุณจะได้เจอนายอัคนีที่นั่นด้วย”
“ฉันจะได้เจอคุณอัคนีด้วยเหรอ! ” พีระดาแสดงความดีใจออกมา ทำให้นายหัวเมฆาไม่พอใจและยิ่งเชื่อว่าเธอเป็นกิ๊กของอัคนีด้วยแล้วล่ะก็
“ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นชู้กับมัน และทำไมต้องทำท่าระริกระรี้ดีใจ”
“บ้า! เพื่อนกันดีใจที่จะได้พบกันไม่ได้หรือไง”
“อย่างนี้เขาเรียกผู้หญิงใจง่าย” นายหัวเมฆาหัวเสียแบบไม่มีสาเหตุ
“ปากแบบนี้ระวังนะจะหาเมียไม่ได้” พีระดาค้อนกลับ
“ไม่แน่นะผมอาจจะหาเมียได้วันนี้” นายหัวเมฆามองหญิงสาวอย่างมีความหมาย ไล่จากศีรษะหน้าสวยและมาหยุดนี่ที่พุ่มอกอวบสวย
“ไอ้คนโรคจิต!” พีระดาเชิดหน้าหันออกไปนอกรถ นึกในใจว่าป่านนี้จะมีใครรู้บ้างว่าเธอถูกลักตัวมาด้วยสาเหตุบ้าบอที่เธอไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย และภาคินัยล่ะคนที่เธอโกรธเขางอนเขาแต่ตอนนี้นึกอยากให้เขาตามหาเธอ บางทีเขาอาจจะไม่สนใจเกี่ยวกับการหายตัวไปของเธอก็ได้ยิ่งคิดพีระดาก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ
++++++++++++++++++++++++
ภาคินัยนอกจากเป็นนักเขียนคนเก่ง เป็นนักยิงปืนที่แม่นราวกับจับวาง หากใครมาเห็นการขับรถของเขาในเวลานี้คงคิดว่าเป็นสิงห์จากสนามแข่งรถหลงมา ไม่ว่าเส้นทางที่ต้องขับขดเขี้ยวไปมาจะยากเย็นแสนเข็ญจากการไม่ชินทางสักปานใด ไม่มีสักคำที่เขาจะบ่นออกมาจุดมุ่งหมายของภาคินัยคือเขาทะลุไร่กาแฟดังของนายหัวเมฆาอยู่ที่นั่น ให้ตายเถอะเขาอยากจะเปลี่ยนรถเป็นจรวดเสียจริงมันจะได้ไปถึงได้ไวเท่าที่ใจเขาต้องการ
“พีระดารอผมก่อนนะ ผมสัญญาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ นายภาคินัยคนนี้จะเป็นผู้ชายของคุณและรักคุณคนเดียวตลอดไป” เขากลัวเหลือเกินไม่อยากให้เกิดเรื่องร้ายกับเธอ พีระดาสวยเกินที่ผู้ชายทั่วไปจะแค่อยากนั่งมอง
“ปืนพร้อม ใจพร้อม ไอ้นายหัวเมฆา เราจะได้เจอกัน ต่อให้นายใหญ่คับภาคใต้ฉันก็ไม่กลัว” ++++++++++++++++++++++++++
“จับผมมาที่นี่ทำไม?”
“จะให้เมยาวีบอกพี่อัคนีกี่ครั้งคะ ว่าจับมาเป็นเจ้าบ่าว” เมยาวีช้อนตาหวานมองเขา ปลายนิ้วเรียวลูบคางสาก ก่อนจะหันกลับไปสั่งลูกน้องให้ออกไป
“นายสองคนออกไปได้แล้ว ถ้าฉันไม่เรียกห้ามทุกคนเข้ามา”
“ได้ครับนายหญิง”
หลังจากชายผิวคล้ำ หน้าคม ผมหยิก ทั้งสองออกไป คนทั้งคู่ก็จ้องตากัน
“ยัยโรคจิต เธอจะจับฉันขึงพรืดและลงมือข่มขืนด้วยไหม” อัคนีถามทั้งที่มือของเขายังถูกจับไพล่หลังและมัดเอาไว้ติดกับเสาเตียงซึ่งมีสี่เสา
“อืมมมมมมมม ถ้าจะดีนะ” เมยาวียิ้ม
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกยุ่งกับฉันสักทีจะเอาอะไรกับสัญญาลมปากของผู้ชายวัยห้าขวบ”
“แล้วผู้ชายหรือเปล่าล่ะที่สัญญา ถ้าไม่ใช่ผู้ชายไปถอดกางเกงแล้วเอาผ้าถุงมานุ่งซะ ฉันไม่สนใจแต่นายเคยสัญญากับฉันไว้แล้วว่าโตขึ้นเราจะแต่งงานกัน นายบอกเองว่าให้ฉันรออย่ามีใครแล้วฉันก็ทำตามแล้วไง”
“เธอเชื่อด้วยเหรอกับสัญญาแบบนั้น”
“ใช่” คือคำตอบง่ายๆจากเมยาวี แต่ลึกๆคือเธอรักเขาและเกิดมาเพื่อรักเขาเท่านั้น
อัคนีสั่นศีรษะนึกย้อนไปสมัยวัยเด็กตอนที่พ่อกับแม่ของเขายังมีชีวิตอยู่เขาเองมีบ้านอยู่ใกล้เขาทะลุ จ.ชุมพร ที่บ้านปลูกกาแฟแต่ไม่ได้ใหญ่เท่าไร่ของครอบเมยาวี สมัยก่อนพ่อแม่ของเขาจะเอาเมล็ดกาแฟสดมาขายให้กับไร่ของนายหัวตะวันพ่อของเมยาวี เขาติดตามมาด้วยแล้วได้พบเมยาวีที่นี่ นายหัวตะวันพ่อของเธอไม่ใช่คนถือยศศักดิ์จึงยอมให้ลูกสาวเป็นเพื่อนเล่นกับเขา เมยาวีติดเขาหนักมาก ตอนนั้นเขาเองก็ไม่ได้คิดอะไรด้วยวัยแค่ห้าขวบกว่าวันหนึ่งเล่นแต่งงานกันมีเขาเป็นเจ้าบ่าวเมยาวีเป็นเจ้าสาว และสักขีพยานพี่ชายของเธอ กับเด็กในไร่อีกสี่ห้าคน เขาบอกให้เมยาวีสัญญาว่าจะรักเขาคนเดียวตลอดไป จะไม่แต่งงานกับใคร แต่นั่นก็แค่เรื่องเล่นของเด็กอัคนีไม่เคยจดจำ จนเริ่มโตขึ้นจนเข้ามัธยมอัคนีเริ่มแปลกใจเมื่อเมยาวียังตามติดเขาเป็นตุ๊กแก สาวๆห้องเรียนไหนสนใจเขา พวกเธอก็จะถูกเมยาวีเขม่นอาละวาดจนหนีแตกกระเจิงไปทุกราย
เมื่อพ่อแม่ของอัคนีเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุเรือคว่ำกลางทะเล อัคนีจึงขาดเสาหลักเขาไม่มีพี่น้องที่ไหนอัคนีจึงอยากจะทิ้งความทรงจำอันเลวร้ายย้ายไปอยู่ทีกรุงเทพฯ อีกทั้งเขาสอบเข้าได้ที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงโด่งดังเกี่ยวกับศิลปะจึงตัดสินใจขายไร่ไปอยู่กรุงเทพ เมยาวีก็ยังตามไปเรียนที่เดียวกับเขาแถมยังติดหนึบเหมือนเดิมจนสาวๆที่พากันรุมล้อมเขาพากันหายไปทีละคนสองคนภายหลังเขาจึงรู้ว่าเมยาวีบอกว่าอัคนีเป็นผู้ชายที่ถูกตีตราจองเอาไว้แล้วถ้าหญิงสาวคนไหนอยากได้ต้องข้ามศพเธอไปก่อน เขาล่ะเชื่อเธอเลย
เมยาวีเป็นสาวใต้หน้าคมผมยาวดำสนิท เธอสวยติดท็อปดาวคณะมีชายหนุ่มมากมายต่อคิวยาวเพื่อกรอกใบสมัครเป็นแฟนเธอแต่ตั้งแต่เล็กจนวัยสาวเมยาวีก็ผูกสมัครปักใจรักอยู่ที่อัคนีเพียงผู้ดียว พอจบมหาวิทยาลัยอัคนีก็ทำตัวอันตธารเหมือนหายตัวได้เขาเปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ และไปทำงานที่สำนักพิมพ์แต่ไม่คิดว่าเมยาวีก็ยังตามหาเขาอีกจนได้ +++++++++++++++++++++++++++
“แย่ง......แย่งอะไร” พีระดามีสีหน้าซีดเผือด เธอมั่นใจว่าไอ้คนตัวใหญ่หน้าเข้มคงจะเข้าใจอะไรผิดสักอย่างและมันบ้ามากที่ทำกับเธอแบบนี้
“เห็นว่าผมหน้าตาโง่มากนักรึไง ถึงจะได้เชื่อว่าคุณไม่รู้ไม่เห็นกับของที่กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง”
“ถ้าอย่างนั้นแกคงโง่จริงๆนั่นแหละ และก็บ้าด้วยเพราะฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรที่แกพูดมาเลย”
“นี่... แม่คุณมันจะมากไปแล้วนะ” เขาบีบต้นแขนบอบบางของเธอและเขย่าแรงๆ
“ความจำเธอมันคงเหมือนปลาทองสินะ ถึงจำไม่ได้ว่าไปแย่งผู้ชายของใครเขามาบ้าง ผมจะทบทวนความจำให้คุณก็ได้ว่า คุณไปยุ่งกับผู้ชายที่ชื่ออัคนี พ่อลูกในท้องของน้องสาวผมมาได้ยินไหม” เขาเขย่าเธอจนหญิงสาวหัวสั่นหัวคลอน เมื่อได้ยินชื่ออัคนีพีระดาก็ยิ่งงงไปกันใหญ่
“อัคนี ไม่ใช่ภาคินัยเหรอ?” หญิงสาวมองหน้าคนตัวใหญ่อย่างงงๆ ถ้าคนที่เขาบอกว่าทำให้น้องสาวเขาท้องเป็นภาคินัยยังน่าเชื่อกว่านี้เลย
นายหัวหนุ่มส่ายหน้า “ยัยปลาทอง เธอนี่อาการหนักนะ มั่วจนจำไม่ได้ว่าเคยนอนกับใครบ้าง”
พีระดาตบเต็มแรงเข้ากกหูชายหนุ่ม คนตัวใหญ่ยังรู้สึกถึงความเจ็บจนชาแต่ก็ยังเฉย “ถ้าอย่างนั้นแกคงมั่วมากเลยที่จับฉันมา เพราะฉันกับคุณอัคนีเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นไม่เคยมีอะไรเกินเลย”
“โกหก! แล้วนี่อะไรตอบมาสิ คิดว่าคนอย่างนายหัวเมฆากินหญ้าแทนข้าวหรือไง”เขาปล่อยเธอเป็นอิสระและเอื้อมไปหยิบซองใส่เอกสารสีน้ำตาลหยิบภาพแอบถ่ายออกมา ซึ่งน้องสาวของเขาเป็นคนนำมาให้
“จะปากแข็งอีกไหม” เขาโยนให้เธอดู
พีระดาหยิบขึ้นมาดูทีละใบ “นี่ฉันกับคุณอัคนีตอนไปกินข้าว และนี่....ภาพนี้”
“กอดฟัดกับผู้ชายในสวนสาธรณะกลางดึกยังจะมีข้อแก้ตัวอีกไหม”
ภาพอัคนีกอดเธอในสวนสาธรณะคืนเดียวกับที่ภาคินัยเห็นและเกิดเรื่องขึ้น”คืนนั้นมายาวีน้องสาวของนายหัวเมฆาสะกดรอยตามอัคนีกับพีระดาไปเธอเห็นภาพบาดตาเข้า เมยาวีจึงวางแผนร้ายเพื่อกำจัดพีระดาออกไปจากเส้นทางรักของเธอ
++++++++++++++++++++++
ณ. โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
“ใครน่ะ” อัคนียังปวดหัวตุบๆ บางครั้งก็ปวดร้าวระบมไปซีกหนึ่งของศีรษะที่เห็นรอยแผลเป็นทางยาวเขารู้สึกว่าสายตาเขาพล่ามัวระดับน้ำตาลในเลือดอาจจะมีปัญหาก็ได้เพราะเขาเสียเลือดมาก
เสียงรองเท้าส้นสูงกระแทกลงกับพื้นห้องทำให้อัคนีนึกไปถึงสาวในฝัน “คุณพีระดาเหรอครับ กลับมาทำไมนี่มันดึกแล้วนะครับ ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก”อัคนีถามด้วยความเป็นห่วง
“ห่วงแม่นั่นเหลือเกินนะคะพี่อัคนี” น้ำเสียงคุ้นหูทำให้อัคนีรีบตาลีตาลานลืมตาและพยายามพาร่างตัวเองขึ้นมานั่ง
“มายาวี! เธอมาทำอะไรที่นี่” ใบหน้าอัคนีตระหนกจนเห็นได้ชัด
“มาพาพี่อัคนี ไปแต่งงานตามสัญญายังไงล่ะคะตอนนี้มายาวีอายุครบยี่สิบสองแล้ว ดูสิคราวนี้จะหาทางหนียังไงอีก”
“เธอมันบ้าไปแล้วมายาวี ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำเรื่องบ้าๆแบบเธอบ้าง เธอจะจริงจังอะไรนักหนากับสัญญาของเด็กที่พูดเล่นๆออกไป”
“พี่อัคนีพูดพล่อยๆ แต่มายาวีจริงจังและมั่นคง” สาวน้อยคนสวยกอดอกตอบอย่างหน้าตาเฉย ในมือถือเชือกมาด้วยเส้นโต
“นี่เธอคิดจะทำอไร มายาวีอย่าบอกนะว่าเธอกำลังจะ............”
อัคนีที่ร่างกายไม่พร้อมเพราะได้รับบาดเจ็บถอยล่นไปติดหัวเตียง สาวน้อยคนสวยย่างก้าวมาหาเขาและไม่นานชายหนุ่มหน้าเข้มผมหยิกหยักศกอย่างคนใต้สองคนก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง และหันไปมองมายาวีอย่างรอคำสั่ง
“จะให้พวกผมทำยังไงต่อครับนายหญิง”
++++++++++++++
ภาคินัยทั้งเครียดและร้อนใจยิ่งกว่าใครเอาไฟกองใหญ่มาสุมในอกสักสิบกองรวมกัน
“ใครกันที่ทำเรื่องเลวร้ายกับพีระดาแบบนี้ เขาจะต้องตามล่าหามันให้เจอ ถ้ามันแตะต้องเธอเขาสาบานได้ว่าจะไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสหายใจอยู่บนโลกนี้อีก”
“ไอ้นายหัวนั่นมันเป็นใครกันก้องภพ แล้วมันต้องการตัวเธอไปทำไม”
ก้องภพตบไหล่ภาคินัย“เรายังไม่รู้ต้นเหตุเลย แต่จากรถที่กล้องของทางหลวงจับภาพได้ เราสืบค้นข้อมูลดูก็พบว่าเป็นรถที่ใช้งานอยู่ในไร่กาแฟของนายหัวเมฆา ดูเหมือนรูปพรรณสัณฐานของคนร้ายก็ใกล้เคียงกับนายหัวเมฆาซะด้วย”
“นายหัวเมฆา! มันเป็นใคร” ภาคินัยถามเพื่อนแววตาเขาราวกับมีไฟกองใหญ่ลุกโชนอยู่ในนั้น
“ผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งในภาคใต้”
“ อย่างนั้นเหรอ ไอ้นายหัวเมฆาคนนี้มีหวังว่าเงาหัวของมันคงจะเลือนลางเต็มที” อดีตนักแม่นปืนทีมชาติที่หันมาเอาดีด้านงานเขียนเอ่ยขึ้น
“ปล่อยให้ตำรวจจัดการจะดีกว่า ฉันรู้ว่านายร้อนใจที่เมียนายกับลูกในท้องถูกจับไป แต่ขอให้ใจเย็นๆหน่อยได้ไหมฉันจะช่วยนายเต็มที่”
“นายก็เชื่อข่าวนั่นด้วยเหรอ”ภาคินัยสบตาเพื่อนซี้อีกคน
“อย่าบอกนะว่ามันไม่เป็นความจริง”ก้องภพจ้องหน้าเพื่อน
ภาคินัยพยักหน้า “ก็นี่แหละมันทำให้ฉันต้องยิ่งรับผิดชอบในตัวเธอ ชื่อเสียงเสียงเธอต้องมาเสียหายไม่เหลือดีก็เพราะฉัน แต่ดูสิเรื่องเก่ายังไม่ทันจะเคลียร์ก็มีเรื่องใหม่เข้ามาอีก”
“ใจเย็นๆ เว้ยเพื่อน” ก้องภพตบไหล่ภาคินัยเพื่อปลอบใจอีกครั้ง
“เย็นไม่ลงว่ะ นายบอกฉันมาเร็วเข้าว่าไอ้นายหัวขาดนั่นมันอยู่ที่ไหน ขืนรอตามระเบียบราชการกว่าเพื่อนจะขอหมายค้น กว่าจะบุกเข้าไปไม่รู้ว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันรู้ว่าบางทีด้วยระบบที่เป็นขั้นเป็นตอนทุกอย่างอาจจะไม่เร็วดั่งใจเรา แต่ฉันไม่อยากให้นายเสี่ยงเลยเพื่อน นายมันใจร้อนยิ่งกว่าไฟถ้าเกิดนายพลั้งมือฆ่าคนตาย แม้ว่าฉันเป็นตำรวจก็คงไม่สามารถจะละเว้นนายได้”
“ถ้าฉันไม่ได้ทำให้มันถึงตาย แค่ปางตายอย่างมากก็แค่ข้อหาทำร้ายร่างกาย หนักที่สุดก็พยายามฆ่าใช่ไหม”
“ภาคินัย!”
ก้องภพรู้ดีว่าเพื่อนเลือดร้อนแค่ไหน ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยภาคินัยก็ติดทีมชาติ เขาเป็นนักแม่นปืนอนาคตไกล ซึ่งก้องภพมั่นใจว่าภาคินัยมีความสามารถไปได้ไกลถึงระดับโลก ถ้าการแข่งขันรอบชิงเหรียญทองปืนยาวอัดลมท่านอน 50 ม.บุคคลชาย เป้าเคลื่อนที่ 10 เมตร ภาคินัยไม่เอาปืนไปส่องศีรษะกรรมการชาวต่างชาติคนหนึ่งเสียก่อน เนื่องจากหมอนั่นไม่เป็นธรรมกับเขาในกติกาการแข่งขัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
รถกระบะสมรรถนะเยี่ยมขับบุกป่าฝ่าเขาผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยวไปตามเนินเขาเตี้ยๆ ท้องฟ้าอากาศในวันนี้ดูเหมือนเมฆหมอกกำลังจะตั้งเคล้าฝนคงจะตกซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดาของภาคใต้เพราะในบางเดือนวันที่ฝนตกมีมากกว่าวันที่แดดออกเสียอีก สองข้างทางที่วิ่งรถผ่านมานั้นเต็มไปด้วยไร่กาแฟตลอดเส้นทาง ไม่เว้นแม้แต่ในหมู่บ้านเล็กๆก็มีต้นกาแฟเต็มไปหมดทั้งหน้าบ้าน ข้างบ้าน หลังบ้านล้วนแต่ปลูกกาแฟทั้งนั้น พีระดาอดแปลกใจไม่ได้ ไม่นึกมาก่อนว่าภาคใต้ของไทยจะปลูกกาแฟได้ผลดีขนาดนี้เชียว ผลของกาแฟอ่อนสีเขียวสลับกับเมล็ดกาแฟที่เริ่มแก่เปลี่ยนเป็นสีส้ม บ้างก็แดงจัดทำให้พีระดาเพลินจนลืมไปว่าถูกมัดไว้กับเบาะ นั่งข้างคนขับริมฝีปากช่างพูดก็ถูกมัดเอาไว้ด้วยผ้า
“อึ้งไปเลยเหรอ เธอคงไม่เคยรู้ล่ะสิว่าภาคใต้ของเราปลูกกาแฟโรบัสต้าได้ดีขนาดนี้ ที่เธอเห็นมันแค่เล็กน้อยอีกไม่นานเธอจะเห็นอาณาจักรกาแฟที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้” นายหัวเมฆาเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ
เมื่อเธอเอาแต่จ้องหน้าเขาแล้วพูดไม่ได้ นายหัวหนุ่มก็คิดว่ามันขาดอะไรไปอย่าง มือหนาใหญ่จึงเอื้อมไปกระตุกผ้าที่ปิดปากเธอออก
“พูดบ้างก็ได้ เดี๋ยวน้ำลายจะบูดเสียหมด” ทันทีที่ริมฝีปากหลุดพ้นจากพันธนาการ
“ไอ้คนบ้า นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ แล้วที่นี่มันที่ไหน ไร่กาฟงกาแฟอะไร ฉันไม่สนใจฉันอยากกลับบ้าน”
“นี่แม่คุณ พอผมปล่อยให้พูดได้ ก็พูดไม่หยุดเลย ผีเจาะปากมาพูดเหรอนี่” นายหัวเมฆามองหน้าหวานอย่างพอใจ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่แย่งผู้ชายคนเดียวที่น้องสาวเธอรักไปเขาก็ต้องพยายามมองความสวยน่ารักของคนนั่งข้างๆให้กลายเป็นความน่าเกลียด
“นายจับฉันมาทำไม ฉันบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอว่านายเข้าใจผิด”
“ผู้หญิงจอมมารยาอย่างคุณจะให้ผมเชื่อได้อย่างไร ที่สำคัญเมยาวีไม่เคยพูดโกหก”
“ถ้าอย่างนั้นครั้งนี้เธอคงโกหก เพราะฉันกับอัคนีไม่เคยมีอะไรกัน จะให้พูดสักกี่พันครั้ง”
“ไม่ต้องพูดหรอก เพราะอีกไม่นานเราก็จะถึงที่ไร่และความจริงก็จะถูกเปิดเผย อ้อ...ผมลืมบอกไปว่าคุณจะได้เจอนายอัคนีที่นั่นด้วย”
“ฉันจะได้เจอคุณอัคนีด้วยเหรอ! ” พีระดาแสดงความดีใจออกมา ทำให้นายหัวเมฆาไม่พอใจและยิ่งเชื่อว่าเธอเป็นกิ๊กของอัคนีด้วยแล้วล่ะก็
“ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นชู้กับมัน และทำไมต้องทำท่าระริกระรี้ดีใจ”
“บ้า! เพื่อนกันดีใจที่จะได้พบกันไม่ได้หรือไง”
“อย่างนี้เขาเรียกผู้หญิงใจง่าย” นายหัวเมฆาหัวเสียแบบไม่มีสาเหตุ
“ปากแบบนี้ระวังนะจะหาเมียไม่ได้” พีระดาค้อนกลับ
“ไม่แน่นะผมอาจจะหาเมียได้วันนี้” นายหัวเมฆามองหญิงสาวอย่างมีความหมาย ไล่จากศีรษะหน้าสวยและมาหยุดนี่ที่พุ่มอกอวบสวย
“ไอ้คนโรคจิต!” พีระดาเชิดหน้าหันออกไปนอกรถ นึกในใจว่าป่านนี้จะมีใครรู้บ้างว่าเธอถูกลักตัวมาด้วยสาเหตุบ้าบอที่เธอไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย และภาคินัยล่ะคนที่เธอโกรธเขางอนเขาแต่ตอนนี้นึกอยากให้เขาตามหาเธอ บางทีเขาอาจจะไม่สนใจเกี่ยวกับการหายตัวไปของเธอก็ได้ยิ่งคิดพีระดาก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ
++++++++++++++++++++++++
ภาคินัยนอกจากเป็นนักเขียนคนเก่ง เป็นนักยิงปืนที่แม่นราวกับจับวาง หากใครมาเห็นการขับรถของเขาในเวลานี้คงคิดว่าเป็นสิงห์จากสนามแข่งรถหลงมา ไม่ว่าเส้นทางที่ต้องขับขดเขี้ยวไปมาจะยากเย็นแสนเข็ญจากการไม่ชินทางสักปานใด ไม่มีสักคำที่เขาจะบ่นออกมาจุดมุ่งหมายของภาคินัยคือเขาทะลุไร่กาแฟดังของนายหัวเมฆาอยู่ที่นั่น ให้ตายเถอะเขาอยากจะเปลี่ยนรถเป็นจรวดเสียจริงมันจะได้ไปถึงได้ไวเท่าที่ใจเขาต้องการ
“พีระดารอผมก่อนนะ ผมสัญญาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ นายภาคินัยคนนี้จะเป็นผู้ชายของคุณและรักคุณคนเดียวตลอดไป” เขากลัวเหลือเกินไม่อยากให้เกิดเรื่องร้ายกับเธอ พีระดาสวยเกินที่ผู้ชายทั่วไปจะแค่อยากนั่งมอง
“ปืนพร้อม ใจพร้อม ไอ้นายหัวเมฆา เราจะได้เจอกัน ต่อให้นายใหญ่คับภาคใต้ฉันก็ไม่กลัว” ++++++++++++++++++++++++++
“จับผมมาที่นี่ทำไม?”
“จะให้เมยาวีบอกพี่อัคนีกี่ครั้งคะ ว่าจับมาเป็นเจ้าบ่าว” เมยาวีช้อนตาหวานมองเขา ปลายนิ้วเรียวลูบคางสาก ก่อนจะหันกลับไปสั่งลูกน้องให้ออกไป
“นายสองคนออกไปได้แล้ว ถ้าฉันไม่เรียกห้ามทุกคนเข้ามา”
“ได้ครับนายหญิง”
หลังจากชายผิวคล้ำ หน้าคม ผมหยิก ทั้งสองออกไป คนทั้งคู่ก็จ้องตากัน
“ยัยโรคจิต เธอจะจับฉันขึงพรืดและลงมือข่มขืนด้วยไหม” อัคนีถามทั้งที่มือของเขายังถูกจับไพล่หลังและมัดเอาไว้ติดกับเสาเตียงซึ่งมีสี่เสา
“อืมมมมมมมม ถ้าจะดีนะ” เมยาวียิ้ม
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกยุ่งกับฉันสักทีจะเอาอะไรกับสัญญาลมปากของผู้ชายวัยห้าขวบ”
“แล้วผู้ชายหรือเปล่าล่ะที่สัญญา ถ้าไม่ใช่ผู้ชายไปถอดกางเกงแล้วเอาผ้าถุงมานุ่งซะ ฉันไม่สนใจแต่นายเคยสัญญากับฉันไว้แล้วว่าโตขึ้นเราจะแต่งงานกัน นายบอกเองว่าให้ฉันรออย่ามีใครแล้วฉันก็ทำตามแล้วไง”
“เธอเชื่อด้วยเหรอกับสัญญาแบบนั้น”
“ใช่” คือคำตอบง่ายๆจากเมยาวี แต่ลึกๆคือเธอรักเขาและเกิดมาเพื่อรักเขาเท่านั้น
อัคนีสั่นศีรษะนึกย้อนไปสมัยวัยเด็กตอนที่พ่อกับแม่ของเขายังมีชีวิตอยู่เขาเองมีบ้านอยู่ใกล้เขาทะลุ จ.ชุมพร ที่บ้านปลูกกาแฟแต่ไม่ได้ใหญ่เท่าไร่ของครอบเมยาวี สมัยก่อนพ่อแม่ของเขาจะเอาเมล็ดกาแฟสดมาขายให้กับไร่ของนายหัวตะวันพ่อของเมยาวี เขาติดตามมาด้วยแล้วได้พบเมยาวีที่นี่ นายหัวตะวันพ่อของเธอไม่ใช่คนถือยศศักดิ์จึงยอมให้ลูกสาวเป็นเพื่อนเล่นกับเขา เมยาวีติดเขาหนักมาก ตอนนั้นเขาเองก็ไม่ได้คิดอะไรด้วยวัยแค่ห้าขวบกว่าวันหนึ่งเล่นแต่งงานกันมีเขาเป็นเจ้าบ่าวเมยาวีเป็นเจ้าสาว และสักขีพยานพี่ชายของเธอ กับเด็กในไร่อีกสี่ห้าคน เขาบอกให้เมยาวีสัญญาว่าจะรักเขาคนเดียวตลอดไป จะไม่แต่งงานกับใคร แต่นั่นก็แค่เรื่องเล่นของเด็กอัคนีไม่เคยจดจำ จนเริ่มโตขึ้นจนเข้ามัธยมอัคนีเริ่มแปลกใจเมื่อเมยาวียังตามติดเขาเป็นตุ๊กแก สาวๆห้องเรียนไหนสนใจเขา พวกเธอก็จะถูกเมยาวีเขม่นอาละวาดจนหนีแตกกระเจิงไปทุกราย
เมื่อพ่อแม่ของอัคนีเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุเรือคว่ำกลางทะเล อัคนีจึงขาดเสาหลักเขาไม่มีพี่น้องที่ไหนอัคนีจึงอยากจะทิ้งความทรงจำอันเลวร้ายย้ายไปอยู่ทีกรุงเทพฯ อีกทั้งเขาสอบเข้าได้ที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงโด่งดังเกี่ยวกับศิลปะจึงตัดสินใจขายไร่ไปอยู่กรุงเทพ เมยาวีก็ยังตามไปเรียนที่เดียวกับเขาแถมยังติดหนึบเหมือนเดิมจนสาวๆที่พากันรุมล้อมเขาพากันหายไปทีละคนสองคนภายหลังเขาจึงรู้ว่าเมยาวีบอกว่าอัคนีเป็นผู้ชายที่ถูกตีตราจองเอาไว้แล้วถ้าหญิงสาวคนไหนอยากได้ต้องข้ามศพเธอไปก่อน เขาล่ะเชื่อเธอเลย
เมยาวีเป็นสาวใต้หน้าคมผมยาวดำสนิท เธอสวยติดท็อปดาวคณะมีชายหนุ่มมากมายต่อคิวยาวเพื่อกรอกใบสมัครเป็นแฟนเธอแต่ตั้งแต่เล็กจนวัยสาวเมยาวีก็ผูกสมัครปักใจรักอยู่ที่อัคนีเพียงผู้ดียว พอจบมหาวิทยาลัยอัคนีก็ทำตัวอันตธารเหมือนหายตัวได้เขาเปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ และไปทำงานที่สำนักพิมพ์แต่ไม่คิดว่าเมยาวีก็ยังตามหาเขาอีกจนได้ +++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มี.ค. 2555, 11:42:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มี.ค. 2555, 11:42:32 น.
จำนวนการเข้าชม : 3675
| << ตอนที่ 12 | ตอนที่ 14 >> |
konhin 6 มี.ค. 2555, 13:09:01 น.
ฮ่าๆๆ จะสงสารใครก่อนดี ตัวละครเยอะขึ้นเยอะเลยค่ะ
ฮ่าๆๆ จะสงสารใครก่อนดี ตัวละครเยอะขึ้นเยอะเลยค่ะ
อัปสรา 6 มี.ค. 2555, 13:41:13 น.
นั่นสินะ อิรุงตุงนัง
นั่นสินะ อิรุงตุงนัง
กาซะลองพลัดถิ่น 6 มี.ค. 2555, 14:39:22 น.
พระเอกจะเป็นใครกันหน๋อ นายหัวหรือปล่าวเอ่ย!!! หุ หุ ตัวละครเพียบแถมประวัติเข้มข้นอีกต่างหาก ติดตาม ๆ
พระเอกจะเป็นใครกันหน๋อ นายหัวหรือปล่าวเอ่ย!!! หุ หุ ตัวละครเพียบแถมประวัติเข้มข้นอีกต่างหาก ติดตาม ๆ
อัปสรา 6 มี.ค. 2555, 14:56:16 น.
ลองตามดูนะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะคุณกาซะลองพลัดถิ่น
ลองตามดูนะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะคุณกาซะลองพลัดถิ่น
kaero 6 มี.ค. 2555, 15:59:02 น.
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
anOO 6 มี.ค. 2555, 18:27:32 น.
อะไรกันนี่ เรื่องราววุ่นวายไปกันใหญ่แล้ว
อะไรกันนี่ เรื่องราววุ่นวายไปกันใหญ่แล้ว
lovemuay 6 มี.ค. 2555, 19:02:20 น.
ท่าทางยังไงๆนายอัคนีก็หนีเมยาวีไม่พ้นแน่เลย อิอิ
หวังว่าพระเอกของเราจะโผล่มาเร็วๆนะคะ ก่อนที่รอบนี้หนูดาจะเสร็จนายหัวจริงๆ
ท่าทางยังไงๆนายอัคนีก็หนีเมยาวีไม่พ้นแน่เลย อิอิ
หวังว่าพระเอกของเราจะโผล่มาเร็วๆนะคะ ก่อนที่รอบนี้หนูดาจะเสร็จนายหัวจริงๆ
wane 7 มี.ค. 2555, 07:56:17 น.
จะเชียร์ให้ใครคู่กับใครดีเนี่ย ...คนเยอะมั่กๆ
จะเชียร์ให้ใครคู่กับใครดีเนี่ย ...คนเยอะมั่กๆ
