วิวาห์อารมณ์
เมื่อรักนั้นไม่ได้มาด้วยหัวใจ การครองเรือนจึงเต็มไปด้วยความร้าวรานใจ
Tags: อย่า ยอม แพ้
ตอน: บาดใจ
ชิดสมัยพลิกนาฬิกาข้อมือดูเวลานัดหมาย สุดาและราตรีแอบรอลุ้นอยู่ไกลๆ กระทั่งได้เวลาอาหารเที่ยง หญิงสาวสามคนจึงได้เห็นนเรศเดินเข้ามาในร้านอาหารใกล้ที่ทำงานเพียงคนเดียว ชิดสมัยทำหน้าเศร้า ผุดลุกออกจากเก้าอี้ ออกไปอย่างเงียบๆ
หญิงสาวออกไปอีกทาง จึงชนเข้ากับร่างสูงอย่างไม่ระวัง
“อุ๊ย” สาวร่างบางอุทานเสียงดัง ช้อนตาขึ้นมองร่างสูงสง่าอย่างคุ้นเคย เมื่อเห็นว่าเป็นใคร ชิดสมัยเข่าอ่อน จนชายหนุ่มคนนั้นต้องประคองอีกฝ่ายด้วยสองมือแข็งแรง
“ไหม เป็นอะไรหรือเปล่า”
หญิงสาวร่างบอบบาง ใจหวั่นระทึก ชายหนุ่มผู้ที่เธอรักสุดแสนกำลังประคองสองไหล่ของเธออย่างนุ่มนวล ชิดสมัยเอนอิงร่างพิงเข้าซุกอกของชายหนุ่ม อย่างไม่สนใจว่าใครจะมองมาด้วยความคิดอย่างไร ส่วนราตรีและสุดดาเผลอปรบมืออย่างชอบใจ ส่วนอีกหญิงหนึ่งซึ่งได้เคยรู้สึกว่าเป็นเจ้าของเปรม กลับรู้สึกเหมือนโดนหักหลังอย่างแรง
“พี่เปรม ขอบคุณค่ะที่มาพบไหม”
“พี่อยากมาบอกกับไหมว่า...”
“ไปหาที่นั่งก่อนได้มั้ยคะพี่เปรม”
ดารกาปราดร่างเข้าไปหาชายหญิงทั้งสองคน ซึ่งยังไม่ทันได้หย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยซ้ำ เด็กเสิร์ฟซึ่งกำลังเข้ามาทำหน้าที่ ต้องหลีกทางให้อย่างรวดเร็ว นเรศ ซึ่งไม่ได้นัดหมายใครมา สะดุ้ง หันขวับไปมองภาพชายหนึ่งหญฺงสอง เขาสะเทือนใจเพียงนิด เมื่อเห็นชิดสมัยกับเปรม และได้เห็นอาการโกรธจัดของดารกา นเรศเดาได้ว่าดารกาตามเปรมมาเป็นแน่ ชายหนุ่มขยับกายเข้ามาหวังจะเป็นหนังหน้าไฟ แต่ช้าเกินไป เพราะดารกาไม่มองหน้าใครเสียแล้วนอกจากระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้า
“ไงไหมไม่เห็นหน้ากันนาน หน้าเธอด้านขึ้นมากนี่นะ”
ชิดสมัยอยากโต้กลับ แต่ยั้งคิดไว้ได้ว่า จะไม่เป็นผลดีสำหรับเธอ ดังนั้นหญิงสาวจึงใช้ความสุขุมเข้าสู้รบกับศัตรูหัวใจ ด้วยการกอดแขนชายหนุ่ม ดึงเข้ามาแนบชิด ดารกายิ่งแค้นเคืองหนักมากขึ้น ตะโกนด่าสุดเสียง
“อ้อใช่สินะ สามีของฉันเขาคงรับรองการเป็นเมียน้อยของเธอให้แล้วสินะ จะไปโรงแรมไหนดีล่ะ ฉันจะไปส่งด้วยตัวเองทีเดียว”
“น้องแดงหยุดดูถูกพี่เดี๋ยวนี้นะ”
“แดงต้องหยุดด้วยหรือคะพี่เปรม พี่ไม่ใจร้ายต่อแดงมากไปหรือคะ ถึงได้ใช่ความ โง่ดักดานของการเป็นเมียที่อยู่แต่ในบ้านของแดงมาทรยศหักหลังแดง นี่ถ้าไม่ตามมาเห็นด้วยตาแดงคงโง่ให้พี่กับนางคนหน้าด้านคนนี้สวมเขาให้แดงอีกนานล่ะ”
“หยุดนะดารกา”
“ได้ แดงจะหยุดแต่ขอตบล้างน้ำสักทีเถอะ” ขาดคำ ดารกาเข้าไปยื้อยุดลากชิดสมัย ซึ่งดูเหมือนหลุดจากการกอดง่ายดาย หญิงร่างบอบบาง ถลามาตามแรงของดารกา ซึ่งใช้ไม่มากนัก ดารกาตบฉาดลงสองแก้มของชิดสมัย อย่างที่เปรมเข้าห้ามไม่ทัน ชิดสมัยร้องไห้โอเพียงคำเดียว แล้วเป็นลมล้มพับไป เปรมเข้าไปประคองร่างอีกฝ่ายก่อนล้มลงพื้น เขย่าเรียกอีกฝ่ายอย่างตกใจยิ่งนัก
ดารกาเพิ่งได้สติว่าทำเกินกว่าเหตุ อุทานแผ่วเบา
“ไหม...”
“ไหม เป็นอะไรหรือเปล่า ไหม”เปรม เขย่าเรียกอีกฝ่าย ชิดสมัยไม่ได้สติ นเรศเข้าไปหาเพื่อน
“เปรม เราช่วยเองดีกว่า”
“ดีเหมือนกัน”เปรมทำท่าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเพื่อน ส่วนตัวเขาเอง อยากเคลียเรื่องกับดารกา หากว่า ชิดสมัยเป็นคนเลือก ด้วยการ ดึงแขนของเปรมไว้ พลางวิงวอน
“พี่เปรมขา อย่าทิ้งไหมนะคะ ไหมไม่มีใคร”
นเรศหมดแรงจะยุ่งเกี่ยว เปรมจึงอุ้มอีกฝ่ายใส่วงแขน ก่อนหันไปมองตำหนิดารกา จากนั้นเอ่ยเพียงคำเดียวว่า
“เราเห็นจะต้องคุยกันมากนะเรื่องนี้”
ดารกานิ่งขึง ก่อนเดินออกไปจากที่เกิดเหตุ เปรมพาชิดสมัยไปโรงพยาบาล นเรศได้แต่ยืนมองนิ่งค้าง เวลาเดียวกันนั้นเองที่ รถของนครเข้ามาจอดเทียบเคียงรถของเขา เปรมตะคอกเรียกดารกาเสียงดัง
“แดง มาขึ้นรถไปกับพี่เดี๋ยวนี้”
หญิงสาวเข้าไปในรถของอีกฝ่าย เมื่อเห็นใครบางคนในรถ และเมื่อหญิงสาวหายเข้าไปในรถของนครแล้ว พริบตาเดียว รถคันหรูออกตัวขับรถไปก่อนนายทหารผู้ติดภาระส่งคนรักเก่าเข้าโรงพยาบาล
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ มาหาเรื่องเพราะต้องการจะไปกับไอ้บ้านั่นล่ะสิ”
ชิดสมัยรำพึงเสียงแผ่วเบา
“แดงไปไหนหรือคะพี่เปรม”
“พี่จะพาไหมส่งโรงพยาบาลนะ แล้วพี่จะติดต่อคุณแม่ให้” ชายหนุ่มตอบไปคนละเรื่อง
“คุณแม่ไปเยี่ยมคุณน้าที่ต่างจังหวัดค่ะ พี่เปรมส่งไหมไปโรงพยาบาลแล้ว ตามไปปรับความเข้าใจกับแดงก่อนก็ได้ค่ะ ไหมยอมทุกอย่างแล้ว”
ชายหนุ่มผู้เป็นสาเหตุให้หญิงสาวสองคนมีเรื่องร้ายต่อกัน ถอนใจยาว ไม่พูดอะไรออกมา ชิดสมัยเอื้อมมือมากุมมือชายหนุ่มแตะแก้มบางของเธอ เปรมดึงออกก่อนเอ่ย
“พี่กำลังขับรถอยู่ ไหมนอนพักผ่อนก่อนเถอะนะ”
ชายหนุ่มกล่าวเพียงแค่นั้น แล้วเงียบไปตลอดทาง โดยที่ชิดสมัยเดาได้ว่า เขากำลังคิดหนักเรื่องของดารกา เธอมัวแต่นอนข่มตาหลับเสแสร้งแกล้งป่วยกะทันหัน ไม่รู้ว่า ดารกา สาวคู่ปรับไปกับใคร รู้แต่ว่า ต้องเป็นคนที่ทำให้เปรมไม่พอใจอย่างที่สุด รองลงมาจากเรื่องการลงมือต่อเธอ คิดได้ว่าตนเองโดนตบ ชิดสมัยจึงร้องไห้ออกมาให้เปรมได้ยิน
“ไหม เป็นอะไรมากหรือ จะถึงโรงพยาบาลอยู่แล้ว”
“ไหมเจ็บที่โดนแดงตบค่ะ แดงน่าจะฟังไหมก่อนนะคะ ไม่น่าลงมืออย่างป่าเถื่อนอย่างนี้เลย”
“พี่ขอโทษแทนแดงด้วย เขาเอาแต่ใจอย่างนี้ ไหมก็น่าจะรู้”
“พี่เปรมพูดเหมือนเข้าข้างแดง ทั้งที่ ไหมรักพี่เปรมยิ่งกว่าแดงที่มีผู้ชายอื่นรออยู่มาก”
คำยุยงย่อมมีผลเมื่อคนกำลังคาดความยั้งคิดด้วยความหึงหวง เปรมกำลังหวงดารกาซึ่งขึ้นรถไปกับนคร ชายคนเดียวที่เปรมไม่มีวันยอมลงให้ทั้งชีวิตของเขานี้เลย
ส่วนราตรี และสุดา ผู้สังเกตการณ์ พากันมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วพากันยิ้มเข้าหากันอย่างเป็นต่อ นเรศยืนเป็นใบ้ เมื่อเห็นกิริยาอาการของสองสาวต่อหน้าต่อตา ทำให้ชายหนุ่มผู้เคยอกหัก และคิดว่าจะเริ่มต้นใหม่กับสาวผู้มีหัวอกอันเดียวกัน หากว่า สาวคนนั้นยังเห็นเขาเป็นสะพานให้ทอดข้ามไปหาสามีคนอื่น นเรศพานรู้สึกว่าโลกของความรักไม่น่าอยู่เสียเลยสำหรับเขา ดังนั้นชายหนุ่มจึงเดินออกจากร้านอาหารใกล้ที่ทำงานอย่างเงียบๆ โดยไม่มีอะไรตกถึงท้องสักคำเดียว
“น้องแดง มาทำอะไรที่นี่ แล้วพรวดพราดขึ้นรถมาอย่างกับหนีคน มีอะไรหรือ” ผู้ถามคือเลิศชาย ซึ่งหลังจากนครไปหาดารกาแล้วไม่พบ นครจึงไปที่ทำการพรรคแล้วพบกับเลิศชาย จึงรับออกมาทานข้าวเที่ยงด้วยกัน
ยังไม่ทันได้ลงจากรถ ดารกาเห็นพี่ชายนั่งมาในรถของนครจึงได้เสือกตัวเข้าไปภายในอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก กระทั่งพ่ายถาม ดารกาจึงคิดได้ว่า ไม่ควรที่จะมา แม้ว่าจะมีพี่ชายของตนเองอยู่ด้วยก็ตาม เพราะรถคันนี้เป็นรถของนคร
“ทะเลาะกับหมวดหรือน้องแดง พี่เห็นเขาอยู่ในรถ เหมือนมีผู้หญิงด้วยนะ” นครกระทืบซ้ำแผลเก่า
ดารกาเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนร่ำร้องเอาแต่ใจ
“แดงจะกลับบ้านค่ะพี่เลิศ พาแดงกลับบ้านนะคะ”
“แดงจะทำเป็นเด็กได้ยังไง มีอะไรต้องพูดกันนะ” เลิศชายเตือนสติน้องสาว ดารกาขยับจะบอกเรื่องจดหมายและเรื่องการนัดพบของสามีตัวเองกับคนรักเก่าให้พี่ชายฟัง แต่เมื่อเหลือบเห็นนคร หญิงสาวจึงปิดปากเงียบ
“ตามใจน้องแดงเถิดนะคุณเลิศ แล้วเราก็อาศัยทานข้าวที่บ้านของคุณเลิศสักมื้อ คุณเลิศไม่มีธุระไปดูแลเรื่องงานแล้วไม่ใช่หรือครับ”
เลิศชายทำตามความเห็นของนคร ดารกาหันหน้าไปนอกรถ พี่ชายอยากเขกศีรษะน้องสาวสักป๊อก เพื่อให้หายแสนงอน!!!
ในเวลาเดียวกันแต่คนละที่ ที่หนึ่งคือโรงพยาบาล
เปรมนำส่งชิดสมัยเข้าโรงพยาบาล ชายหนุ่มทำทะเบียนประวัติ พยาบาลเข้ามาซักถามอาการของคนป่วย ซึ่งได้รับการตรวจวัดชีพจร และให้พักรอดูอาการที่โรงพยาบาล เปรมเอ่ยปากกับชิดสมัยว่า
“พี่จะฝากให้พยาบาลดูแลไหมไปก่อนนะ พี่จะกลับไปทำงาน ไม่ได้ลาไว้ เดี๋ยวนายเข้ามาจะยุ่ง”
“พี่เปรมอย่าทิ้งไหมนะคะ ไหมตัวคนเดียวนะคะเวลานี้”
เปรมนิ่งคิดเล็กน้อยก่อนถอนใจอย่างหนักอก เพราะเขามาเพื่อเคลียปัญหากับชิดสมัยแต่แรก หากเกิดเรื่องยุ่งเพราะดารกามาอาละวาด จากนั้น เธอไปกับผู้ชาย ปัญหาข้อนี้บาดใจชายหนุ่มจนเกิดแผลที่ต้องการรักษาโดยด่วน
หนามยอก ต้องเอาหนามนั้นมาบ่ง ต้องลากดารกากลับมาพูดกันให้รู้เรื่อง
“พี่เปรม อย่าทิ้งไหมนะคะ”
“พี่จะมาเฝ้าไหมนะ”นายร้อยหนุ่มแตะข้อมืออีกฝ่าย บอกพลางขยับตัวอย่างมั่นคง พร้อมจะจากไปแล้ว
ชิดสมัย มองตามหลังร่างสูงสง่าของคนรักเก่าผู้กลายเป็นสามีของคนอื่นไปเสียแล้ว หญิงสาวเสียดายและอยากได้คืนมาอย่างที่สุด ดังนั้นเธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อต้องการชนะ แม้ทางนั้นจะสกปรกก็ตามที
เวลาเดียวกันแต่เป็นที่บ้าน หลวงราชพานิช
หญิงสาวออกไปอีกทาง จึงชนเข้ากับร่างสูงอย่างไม่ระวัง
“อุ๊ย” สาวร่างบางอุทานเสียงดัง ช้อนตาขึ้นมองร่างสูงสง่าอย่างคุ้นเคย เมื่อเห็นว่าเป็นใคร ชิดสมัยเข่าอ่อน จนชายหนุ่มคนนั้นต้องประคองอีกฝ่ายด้วยสองมือแข็งแรง
“ไหม เป็นอะไรหรือเปล่า”
หญิงสาวร่างบอบบาง ใจหวั่นระทึก ชายหนุ่มผู้ที่เธอรักสุดแสนกำลังประคองสองไหล่ของเธออย่างนุ่มนวล ชิดสมัยเอนอิงร่างพิงเข้าซุกอกของชายหนุ่ม อย่างไม่สนใจว่าใครจะมองมาด้วยความคิดอย่างไร ส่วนราตรีและสุดดาเผลอปรบมืออย่างชอบใจ ส่วนอีกหญิงหนึ่งซึ่งได้เคยรู้สึกว่าเป็นเจ้าของเปรม กลับรู้สึกเหมือนโดนหักหลังอย่างแรง
“พี่เปรม ขอบคุณค่ะที่มาพบไหม”
“พี่อยากมาบอกกับไหมว่า...”
“ไปหาที่นั่งก่อนได้มั้ยคะพี่เปรม”
ดารกาปราดร่างเข้าไปหาชายหญิงทั้งสองคน ซึ่งยังไม่ทันได้หย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยซ้ำ เด็กเสิร์ฟซึ่งกำลังเข้ามาทำหน้าที่ ต้องหลีกทางให้อย่างรวดเร็ว นเรศ ซึ่งไม่ได้นัดหมายใครมา สะดุ้ง หันขวับไปมองภาพชายหนึ่งหญฺงสอง เขาสะเทือนใจเพียงนิด เมื่อเห็นชิดสมัยกับเปรม และได้เห็นอาการโกรธจัดของดารกา นเรศเดาได้ว่าดารกาตามเปรมมาเป็นแน่ ชายหนุ่มขยับกายเข้ามาหวังจะเป็นหนังหน้าไฟ แต่ช้าเกินไป เพราะดารกาไม่มองหน้าใครเสียแล้วนอกจากระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้า
“ไงไหมไม่เห็นหน้ากันนาน หน้าเธอด้านขึ้นมากนี่นะ”
ชิดสมัยอยากโต้กลับ แต่ยั้งคิดไว้ได้ว่า จะไม่เป็นผลดีสำหรับเธอ ดังนั้นหญิงสาวจึงใช้ความสุขุมเข้าสู้รบกับศัตรูหัวใจ ด้วยการกอดแขนชายหนุ่ม ดึงเข้ามาแนบชิด ดารกายิ่งแค้นเคืองหนักมากขึ้น ตะโกนด่าสุดเสียง
“อ้อใช่สินะ สามีของฉันเขาคงรับรองการเป็นเมียน้อยของเธอให้แล้วสินะ จะไปโรงแรมไหนดีล่ะ ฉันจะไปส่งด้วยตัวเองทีเดียว”
“น้องแดงหยุดดูถูกพี่เดี๋ยวนี้นะ”
“แดงต้องหยุดด้วยหรือคะพี่เปรม พี่ไม่ใจร้ายต่อแดงมากไปหรือคะ ถึงได้ใช่ความ โง่ดักดานของการเป็นเมียที่อยู่แต่ในบ้านของแดงมาทรยศหักหลังแดง นี่ถ้าไม่ตามมาเห็นด้วยตาแดงคงโง่ให้พี่กับนางคนหน้าด้านคนนี้สวมเขาให้แดงอีกนานล่ะ”
“หยุดนะดารกา”
“ได้ แดงจะหยุดแต่ขอตบล้างน้ำสักทีเถอะ” ขาดคำ ดารกาเข้าไปยื้อยุดลากชิดสมัย ซึ่งดูเหมือนหลุดจากการกอดง่ายดาย หญิงร่างบอบบาง ถลามาตามแรงของดารกา ซึ่งใช้ไม่มากนัก ดารกาตบฉาดลงสองแก้มของชิดสมัย อย่างที่เปรมเข้าห้ามไม่ทัน ชิดสมัยร้องไห้โอเพียงคำเดียว แล้วเป็นลมล้มพับไป เปรมเข้าไปประคองร่างอีกฝ่ายก่อนล้มลงพื้น เขย่าเรียกอีกฝ่ายอย่างตกใจยิ่งนัก
ดารกาเพิ่งได้สติว่าทำเกินกว่าเหตุ อุทานแผ่วเบา
“ไหม...”
“ไหม เป็นอะไรหรือเปล่า ไหม”เปรม เขย่าเรียกอีกฝ่าย ชิดสมัยไม่ได้สติ นเรศเข้าไปหาเพื่อน
“เปรม เราช่วยเองดีกว่า”
“ดีเหมือนกัน”เปรมทำท่าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเพื่อน ส่วนตัวเขาเอง อยากเคลียเรื่องกับดารกา หากว่า ชิดสมัยเป็นคนเลือก ด้วยการ ดึงแขนของเปรมไว้ พลางวิงวอน
“พี่เปรมขา อย่าทิ้งไหมนะคะ ไหมไม่มีใคร”
นเรศหมดแรงจะยุ่งเกี่ยว เปรมจึงอุ้มอีกฝ่ายใส่วงแขน ก่อนหันไปมองตำหนิดารกา จากนั้นเอ่ยเพียงคำเดียวว่า
“เราเห็นจะต้องคุยกันมากนะเรื่องนี้”
ดารกานิ่งขึง ก่อนเดินออกไปจากที่เกิดเหตุ เปรมพาชิดสมัยไปโรงพยาบาล นเรศได้แต่ยืนมองนิ่งค้าง เวลาเดียวกันนั้นเองที่ รถของนครเข้ามาจอดเทียบเคียงรถของเขา เปรมตะคอกเรียกดารกาเสียงดัง
“แดง มาขึ้นรถไปกับพี่เดี๋ยวนี้”
หญิงสาวเข้าไปในรถของอีกฝ่าย เมื่อเห็นใครบางคนในรถ และเมื่อหญิงสาวหายเข้าไปในรถของนครแล้ว พริบตาเดียว รถคันหรูออกตัวขับรถไปก่อนนายทหารผู้ติดภาระส่งคนรักเก่าเข้าโรงพยาบาล
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ มาหาเรื่องเพราะต้องการจะไปกับไอ้บ้านั่นล่ะสิ”
ชิดสมัยรำพึงเสียงแผ่วเบา
“แดงไปไหนหรือคะพี่เปรม”
“พี่จะพาไหมส่งโรงพยาบาลนะ แล้วพี่จะติดต่อคุณแม่ให้” ชายหนุ่มตอบไปคนละเรื่อง
“คุณแม่ไปเยี่ยมคุณน้าที่ต่างจังหวัดค่ะ พี่เปรมส่งไหมไปโรงพยาบาลแล้ว ตามไปปรับความเข้าใจกับแดงก่อนก็ได้ค่ะ ไหมยอมทุกอย่างแล้ว”
ชายหนุ่มผู้เป็นสาเหตุให้หญิงสาวสองคนมีเรื่องร้ายต่อกัน ถอนใจยาว ไม่พูดอะไรออกมา ชิดสมัยเอื้อมมือมากุมมือชายหนุ่มแตะแก้มบางของเธอ เปรมดึงออกก่อนเอ่ย
“พี่กำลังขับรถอยู่ ไหมนอนพักผ่อนก่อนเถอะนะ”
ชายหนุ่มกล่าวเพียงแค่นั้น แล้วเงียบไปตลอดทาง โดยที่ชิดสมัยเดาได้ว่า เขากำลังคิดหนักเรื่องของดารกา เธอมัวแต่นอนข่มตาหลับเสแสร้งแกล้งป่วยกะทันหัน ไม่รู้ว่า ดารกา สาวคู่ปรับไปกับใคร รู้แต่ว่า ต้องเป็นคนที่ทำให้เปรมไม่พอใจอย่างที่สุด รองลงมาจากเรื่องการลงมือต่อเธอ คิดได้ว่าตนเองโดนตบ ชิดสมัยจึงร้องไห้ออกมาให้เปรมได้ยิน
“ไหม เป็นอะไรมากหรือ จะถึงโรงพยาบาลอยู่แล้ว”
“ไหมเจ็บที่โดนแดงตบค่ะ แดงน่าจะฟังไหมก่อนนะคะ ไม่น่าลงมืออย่างป่าเถื่อนอย่างนี้เลย”
“พี่ขอโทษแทนแดงด้วย เขาเอาแต่ใจอย่างนี้ ไหมก็น่าจะรู้”
“พี่เปรมพูดเหมือนเข้าข้างแดง ทั้งที่ ไหมรักพี่เปรมยิ่งกว่าแดงที่มีผู้ชายอื่นรออยู่มาก”
คำยุยงย่อมมีผลเมื่อคนกำลังคาดความยั้งคิดด้วยความหึงหวง เปรมกำลังหวงดารกาซึ่งขึ้นรถไปกับนคร ชายคนเดียวที่เปรมไม่มีวันยอมลงให้ทั้งชีวิตของเขานี้เลย
ส่วนราตรี และสุดา ผู้สังเกตการณ์ พากันมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วพากันยิ้มเข้าหากันอย่างเป็นต่อ นเรศยืนเป็นใบ้ เมื่อเห็นกิริยาอาการของสองสาวต่อหน้าต่อตา ทำให้ชายหนุ่มผู้เคยอกหัก และคิดว่าจะเริ่มต้นใหม่กับสาวผู้มีหัวอกอันเดียวกัน หากว่า สาวคนนั้นยังเห็นเขาเป็นสะพานให้ทอดข้ามไปหาสามีคนอื่น นเรศพานรู้สึกว่าโลกของความรักไม่น่าอยู่เสียเลยสำหรับเขา ดังนั้นชายหนุ่มจึงเดินออกจากร้านอาหารใกล้ที่ทำงานอย่างเงียบๆ โดยไม่มีอะไรตกถึงท้องสักคำเดียว
“น้องแดง มาทำอะไรที่นี่ แล้วพรวดพราดขึ้นรถมาอย่างกับหนีคน มีอะไรหรือ” ผู้ถามคือเลิศชาย ซึ่งหลังจากนครไปหาดารกาแล้วไม่พบ นครจึงไปที่ทำการพรรคแล้วพบกับเลิศชาย จึงรับออกมาทานข้าวเที่ยงด้วยกัน
ยังไม่ทันได้ลงจากรถ ดารกาเห็นพี่ชายนั่งมาในรถของนครจึงได้เสือกตัวเข้าไปภายในอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก กระทั่งพ่ายถาม ดารกาจึงคิดได้ว่า ไม่ควรที่จะมา แม้ว่าจะมีพี่ชายของตนเองอยู่ด้วยก็ตาม เพราะรถคันนี้เป็นรถของนคร
“ทะเลาะกับหมวดหรือน้องแดง พี่เห็นเขาอยู่ในรถ เหมือนมีผู้หญิงด้วยนะ” นครกระทืบซ้ำแผลเก่า
ดารกาเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนร่ำร้องเอาแต่ใจ
“แดงจะกลับบ้านค่ะพี่เลิศ พาแดงกลับบ้านนะคะ”
“แดงจะทำเป็นเด็กได้ยังไง มีอะไรต้องพูดกันนะ” เลิศชายเตือนสติน้องสาว ดารกาขยับจะบอกเรื่องจดหมายและเรื่องการนัดพบของสามีตัวเองกับคนรักเก่าให้พี่ชายฟัง แต่เมื่อเหลือบเห็นนคร หญิงสาวจึงปิดปากเงียบ
“ตามใจน้องแดงเถิดนะคุณเลิศ แล้วเราก็อาศัยทานข้าวที่บ้านของคุณเลิศสักมื้อ คุณเลิศไม่มีธุระไปดูแลเรื่องงานแล้วไม่ใช่หรือครับ”
เลิศชายทำตามความเห็นของนคร ดารกาหันหน้าไปนอกรถ พี่ชายอยากเขกศีรษะน้องสาวสักป๊อก เพื่อให้หายแสนงอน!!!
ในเวลาเดียวกันแต่คนละที่ ที่หนึ่งคือโรงพยาบาล
เปรมนำส่งชิดสมัยเข้าโรงพยาบาล ชายหนุ่มทำทะเบียนประวัติ พยาบาลเข้ามาซักถามอาการของคนป่วย ซึ่งได้รับการตรวจวัดชีพจร และให้พักรอดูอาการที่โรงพยาบาล เปรมเอ่ยปากกับชิดสมัยว่า
“พี่จะฝากให้พยาบาลดูแลไหมไปก่อนนะ พี่จะกลับไปทำงาน ไม่ได้ลาไว้ เดี๋ยวนายเข้ามาจะยุ่ง”
“พี่เปรมอย่าทิ้งไหมนะคะ ไหมตัวคนเดียวนะคะเวลานี้”
เปรมนิ่งคิดเล็กน้อยก่อนถอนใจอย่างหนักอก เพราะเขามาเพื่อเคลียปัญหากับชิดสมัยแต่แรก หากเกิดเรื่องยุ่งเพราะดารกามาอาละวาด จากนั้น เธอไปกับผู้ชาย ปัญหาข้อนี้บาดใจชายหนุ่มจนเกิดแผลที่ต้องการรักษาโดยด่วน
หนามยอก ต้องเอาหนามนั้นมาบ่ง ต้องลากดารกากลับมาพูดกันให้รู้เรื่อง
“พี่เปรม อย่าทิ้งไหมนะคะ”
“พี่จะมาเฝ้าไหมนะ”นายร้อยหนุ่มแตะข้อมืออีกฝ่าย บอกพลางขยับตัวอย่างมั่นคง พร้อมจะจากไปแล้ว
ชิดสมัย มองตามหลังร่างสูงสง่าของคนรักเก่าผู้กลายเป็นสามีของคนอื่นไปเสียแล้ว หญิงสาวเสียดายและอยากได้คืนมาอย่างที่สุด ดังนั้นเธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อต้องการชนะ แม้ทางนั้นจะสกปรกก็ตามที
เวลาเดียวกันแต่เป็นที่บ้าน หลวงราชพานิช
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มี.ค. 2555, 14:09:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มี.ค. 2555, 14:09:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 3671
| << ตอน คลางแคลงใจ | หวงจนหน้ามืด >> |
Zephyr 6 มี.ค. 2555, 14:28:23 น.
สรุปแล้วยายไหยเป็นโรคประสาทใช่มั้ยคะ เรียกร้องความสนใจนี่เอง งั้นความสงสารที่เคยให้ก่อนหน้า ก็จบไปจะไม่ให้เพิ่มพูนแล้ว แทนที่เธอจะทำใจยอมรับ ยังหน้าด้านจะแย่งกลับมาอีก นานรักยมสองคนนั่นก็เหมือนกัน หนูแดงอย่างอนนานเลย แต่อีกใจก็อยากให้งอนนานๆ เพราะดูแล้ว แดงทำอะไรชัดเจนมาตลอด แต่พี่เปรมสิ เฮ้อ
สรุปแล้วยายไหยเป็นโรคประสาทใช่มั้ยคะ เรียกร้องความสนใจนี่เอง งั้นความสงสารที่เคยให้ก่อนหน้า ก็จบไปจะไม่ให้เพิ่มพูนแล้ว แทนที่เธอจะทำใจยอมรับ ยังหน้าด้านจะแย่งกลับมาอีก นานรักยมสองคนนั่นก็เหมือนกัน หนูแดงอย่างอนนานเลย แต่อีกใจก็อยากให้งอนนานๆ เพราะดูแล้ว แดงทำอะไรชัดเจนมาตลอด แต่พี่เปรมสิ เฮ้อ
คิมหันตุ์ 6 มี.ค. 2555, 14:32:44 น.
วุ่นวายได้เรื่อง ตลอด..สู้ๆนะคุณเปรม
วุ่นวายได้เรื่อง ตลอด..สู้ๆนะคุณเปรม
nunoi 6 มี.ค. 2555, 15:30:54 น.
งานเข้าอีกแล้ว
งานเข้าอีกแล้ว
แพม 6 มี.ค. 2555, 15:46:54 น.
ยัยไหมนี่ร้ายลึกนะเนี่ย หนูแดงต้องใจเย็นๆ
ยัยไหมนี่ร้ายลึกนะเนี่ย หนูแดงต้องใจเย็นๆ
pretty 6 มี.ค. 2555, 16:04:54 น.
ไม่ค่อยชอบที่พระเอกดูโง่ ใจดีกะคนอื่น แต่กะแดงแล้วทำเหมือนไม่แคร์
ไม่ค่อยชอบที่พระเอกดูโง่ ใจดีกะคนอื่น แต่กะแดงแล้วทำเหมือนไม่แคร์
violette 6 มี.ค. 2555, 18:39:32 น.
พี่เปรมอยู่กับแดงเหมือนไม่แคร์ไม่สนใจ แต่แสดงออกชัดว่าหวงจะแย่
แต่แดงที่ชัดเจนมาตลอดว่ารักเปรม แต่เปรมก็โง่ตาบอดเชื่อคำพูดคนอื่นมาตลอดอยู่ดี
ยัยไหมนี่โรคจิตแล้วล่ะค่ะ แถมยังมีตัวยุยงสองคนนั้นอีก นเรศนี่น่าจะมองเห็นอะไรมากสุดแต่ก็ยังโง่อยู่ดีนะ น่าจะเข้าใจอะไรๆได้แล้วบ้าง สงสารน้องแดงชะมัด
พี่เปรมอยู่กับแดงเหมือนไม่แคร์ไม่สนใจ แต่แสดงออกชัดว่าหวงจะแย่
แต่แดงที่ชัดเจนมาตลอดว่ารักเปรม แต่เปรมก็โง่ตาบอดเชื่อคำพูดคนอื่นมาตลอดอยู่ดี
ยัยไหมนี่โรคจิตแล้วล่ะค่ะ แถมยังมีตัวยุยงสองคนนั้นอีก นเรศนี่น่าจะมองเห็นอะไรมากสุดแต่ก็ยังโง่อยู่ดีนะ น่าจะเข้าใจอะไรๆได้แล้วบ้าง สงสารน้องแดงชะมัด
windy2000 6 มี.ค. 2555, 19:37:06 น.
อยากช่วยน้องแดงตบด้วยอ่ะ
อยากช่วยน้องแดงตบด้วยอ่ะ
angelarki 7 มี.ค. 2555, 00:34:13 น.
เฮ้อ น้องแดงง่า
เฮ้อ น้องแดงง่า
nutcha 7 มี.ค. 2555, 00:38:11 น.
ขัดใจพี่เปรมจริง ๆ หนูแดงแสดงออกว่ารักพี่เปรมมากขนาดนี้แต่ก็ยังโง่เชื่อคนอื่นมากกว่าเมีย อยากให้หนูแดงหนีไปซะจะได้รู้สึก
ขัดใจพี่เปรมจริง ๆ หนูแดงแสดงออกว่ารักพี่เปรมมากขนาดนี้แต่ก็ยังโง่เชื่อคนอื่นมากกว่าเมีย อยากให้หนูแดงหนีไปซะจะได้รู้สึก
นางแก้ว 7 มี.ค. 2555, 09:17:11 น.
โฮ โฮ พี่เปรมที่รัก กว่าจะสรุปได้อีกหลายตอน พี่เปรมโดนประณามไม่ได้เกิดเลยที่นี้ แห่ะๆ นี่ล่ะผู้ชายปากแข็ง หูเบา เพราะหึงหวง และในชีวิตจริงของผู้ชายจะมีอยู่ประการหนึ่ง คือ กับผู้ชายคนอื่นจะไม่ค่อยได้คิดเท่าไหร่ แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เอ่ยชื่อก็ไม่ได้ ผ่านหน้าก็ไม่ได้ แม้แต่เห็นหน้าก็ขัดใจกัน ที่เขาเรียกศรศิลป์ไม่กินกันน่ะค่ะ
โฮ โฮ พี่เปรมที่รัก กว่าจะสรุปได้อีกหลายตอน พี่เปรมโดนประณามไม่ได้เกิดเลยที่นี้ แห่ะๆ นี่ล่ะผู้ชายปากแข็ง หูเบา เพราะหึงหวง และในชีวิตจริงของผู้ชายจะมีอยู่ประการหนึ่ง คือ กับผู้ชายคนอื่นจะไม่ค่อยได้คิดเท่าไหร่ แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เอ่ยชื่อก็ไม่ได้ ผ่านหน้าก็ไม่ได้ แม้แต่เห็นหน้าก็ขัดใจกัน ที่เขาเรียกศรศิลป์ไม่กินกันน่ะค่ะ